Η ομορφιά της μετανοίας

Η μετάνοια, το μεγάλο αυτό δώρο του Θεού στην ψυχή του ανθρώπου, είναι μια πνευματική άνοιξη που διώχνει τον σκληρό χειμώνα των παθών, γλυκαίνει την ψυχή και την ξανανιώνει. Αύρες του Παναγίου Πνεύματος ζωοποιούν την ναρκωμένη ψυχή και την ανασταίνουν.
Θαυμάζουμε- και δίκαια- τις θαυμάσιες επεμβάσεις του Θεού σε περιπτώσεις ανιάτων ασθενειών. Όμως ακόμη πιο θαυμαστές είναι οι περιπτώσεις που ανασταίνεται η ψυχή μέσα από τα πάθη της ή μέσα από την νέκρα της απιστίας. Στην προκειμένη περίπτωση, τον Σεπτέμβριο του 2007 αναστήθηκε η ψυχή μιας αρκετά νέας γυναίκας από την αιχμαλωσία του μίσους. Ενός μίσους βαθύτατου και πολυχρόνιου!
Όταν μπήκε στην Εκκλησία της Θεομήτορος, όπως διηγήθηκε, Την προσεκύνησε κι ένοιωσε την Θεϊκή Χάρι που κατέχει ως Μητέρα του Θεού να την χαϊδεύει και μυστικά να την νουθετεί λέγοντάς της: “Ως πότε, παιδί μου, θα ζεις μέσα στο μίσος;”.
Τότε έγινε το θαύμα! Ο πάγος του μίσους έλειωσε, μαλάκωσε, ανέπνευσε το ζωογόνο οξυγόνο τ’ Ουρανού και τα δάκρυα έτρεξαν άφθονα από τα μάτια, που προηγουμένως δεν ήθελαν ούτε ν’ αντικρύσουν το μισούμενο πρόσωπο.
Όταν ένοιωσε αυτή την καλή αλλοίωση, έκπληκτη και συγκινημένη θέλησε να εκφράσει τη χαρά της για την απελευθέρωσή της από τον ασφυκτικό κλοιό του μίσους. Με δάκρυα στα μάτια είπε:
“Μεγάλο θαύμα μου έκανε η Παναγιά σήμερα, μέσα στα λίγα λεπτά που προσευχήθηκα μπροστά στην χαριτωμένη εικόνα Της!
Εγώ με τα τέσσερα αδέλφια μου μεγαλώσαμε στο Ίδρυμα (ορφανοτροφείο). Αυτό, γιατί ο πατέρας μου σκότωσε την μάννα μου και εκείνος κλείστηκε στην φυλακή κι εμείς στο Ίδρυμα. Τον μίσησα θανάσιμα, αφάνταστα! Όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν, μεγαλώσαμε, κάναμε οικογένειες, αλλά το μίσος έκαιγε πάντα στην ψυχή μου.
Τον πατέρα μου εν τω μεταξύ , επειδή γέρασε αλλά και αρρώστησε, τον έβγαλαν από την φυλακή και τον μάζεψαν τ’ αδέλφια μου. Εγώ όμως, με τα ίδια αισθήματα πάντα εναντίον του, μάλωσα και με τα αδέλφια μου, γιατί τον συγχώρησαν και έτσι η ψυχή μου βάρυνε ακόμη πιο πολύ.
Υπέφερα όμως! Είναι αλήθεια ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι φτιαγμένη για την αγάπη και την συγχωρητικότητα, όχι για το μίσος. Παρ’ ότι το καταλάβαινα, δεν μπορούσα να απαλλαγώ απ’ αυτήν την κατάσταση. Σήμερα όμως… η Παναγιά με το θείο βλέμμα Της και την Χάρι Της με απελευθέρωσε. Θέλω να ξαναγυρίσω στην περιοχή της αγάπης, στην περιοχή του Θεού!”
Συγκίνηση και ιερή χαρά νοιώσαμε όσοι την ακούσαμε. Ενδόμυχα δοξάσαμε τον Οικτίρμονα Θεό και την Παναγία Μητέρα Του που επενέβη για τη σωτηρία αυτής της ψυχής.
Της υπεδείχθη να προσέλθει πρώτα στο Μυστήριο της ιεράς Εξομολογήσεως για να πάρει την άφεση και την δύναμη ώστε να ταπεινωθεί και να αποκαταστήσει την αγάπη μέσα της, αφήνοντας την κρίση στον Θεό, που είναι ο μόνος αρμόδιος να κρίνει την κάθε ψυχή. Απάντησε:
- Αφού σήμερα έγινε το πρώτο βήμα, σίγουρα με την Χάρι της Παναγιάς θα ακολουθήσει και το άλλο!
Το πρόσωπο της ταλαιπωρημένης αυτής ψυχής εκείνη την ώρα ήταν ιδιαίτερα φωτεινό. Την είχε επισκιάσει η Χάρι της φιλανθρωποτάτης Θεομήτορος.
Δόξα στον Θεό της αγάπης , “τον ποιούντα μεγάλα και θαυμάσια”.




Από το βιβλίο: «ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ουράνια μηνύματα
Θαυμαστά γεγονότα
ΔΩΡΙΔΑ 2009
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ

Υπακοή που αγιάζει-υπακοή που κολάζει Το «ανοργάνωτο» των αγίων (συνέχεια)

Ο π. Ακάκιος μας είχε πει κάποτε το εξής: «Είχα έναν νέο κάποιας χριστιανικής οργάνωσης στην καλύβα μου. Του μιλούσα για τη διαφορά του ορθόδοξου ήθους από το οργανωσιακό, δηλαδή το προτεσταντικό. Ο Θεός επέτρεψε μέσα από ένα θαυμαστό γεγονός να γίνει κατανοητή η διαφορά. Του συνέστησα να βγάλει από το καδρόνι μια πρόκα με τον λοστό. Αυτός επέμενε να προσπαθεί με το σκεπάρνι . Τον άφησα. Πού τον άφησα; Στη Χάρη του Θεού. “Μετά πρώτης και δευτέρας νουθεσίας παραιτού”, σκέφτηκα. Ύστερα από λίγο τρέχει ο νέος και μου λέει: “Πάτερ, έσπασε το σκεπάρνι”. “Ποιο;” του λέω, “το σίδηρο ή το ξύλο;”. “Το σίδηρο, πάτερ”, μου λέει. Θαυμαστό! Να σπάσει το χοντρό σίδηρο; Αυτό είναι αφύσικο. Λέω λοιπόν στον νέο: “Αυτό το επέτρεψε ο Θεός για να δεις σε τί διαφέρει η οργάνωση από την Εκκλησία”. Αν ήμουν οργανωσιακός, θα προσπαθούσα με τον ανθρώπινο λόγο να σε πείσω, δηλαδή, να σε πιέσω για να περάσω τη γραμμή μου. Όμως είμαι ερημίτης, εκκλησιαστικός και η Εκκλησία δίνει προτεραιότητα στη Χάρη του Θεού και όχι στα ανθρώπινα επιχειρήματα και στις ανθρώπινες μεθόδους. Να γιατί έσπασε το σίδηρο. Η Χάρις του Θεού , αφού έχει τη δύναμη να σπάσει σίδερα μπορεί και όλα τα άλλα να κάνει προς το συμφέρον της ψυχής μας. Ξέρουμε πως μέσα στην Εκκλησία δια των μυστηρίων, η Χάρις τελειοποιεί τον άνθρωπο και τις προσπάθειές του».
Ό,τι φτιάχνεις με πίεση και βία δεν είναι τέλειο. Λένε οι σοφοί πως όταν βιάζεις τη φύση, αυτή εκδικείται. Ο π. Πορφύριος δεν επιδίωξε να φτιάξει κάτι οργανωμένο, κάτι που να φαίνεται στον κόσμο πληθωρικό και σπουδαίο π.χ. ένα μοναστήρι με 200 μοναχούς. Με τη Χάρη που διέθετε θα μπορούσε να οργανώσει πολλά μοναστήρια. Όμως δεν το έκανε. Προσπάθησε να οργανώσει, να ανακαινίσει, να ανασυγκροτήσει αποδιοργανωμένες ψυχές. Αυτό ήταν το τεράστιο έργο του. Ποιά αξία έχει να οργανώσεις κοινότητες, ενορίες ή μοναστήρια όταν οι ψυχές είναι αποδιοργανωμένες; Χειρότερα είναι έτσι. Ο ένας θα τρυπάει με τα αγκαθάκια του τον άλλο. Το έργο μας είναι να δουλέψουμε με την κάθε ψυχή ξεχωριστά, όπως οι γιατροί που ασχολούνται με τον κάθε ασθενή προσωπικά και ποτέ με όλους μαζί. Υπάρχουν τα οργανωμένα νοσοκομεία, όμως ο ιατρός ασχολείται όχι με την οργάνωση του νοσοκομείου, αλλά με τον κάθε ασθενή προσωπικά. Προσαρμόζει τον χρόνο του με την πάθηση του καθενός. Όταν συγκροτείς ομάδα χωρίς να δουλεύεις προσωπικά με το κάθε μέλος της έχεις άσχημα αποτελέσματα. Μάλιστα, κινδυνεύεις να εγκλωβιστείς και συ σε αυτή και να ασχολείσαι συνέχεια με την εξυγίανσή της ή την επέκταση και προώθησή της.
Οι τρεις σύγχρονοι μεγάλοι θεοφόροι γέροντες δεν επιδίωξαν να δουλέψουν ποτέ με ομάδες ανθρώπων, με οργανωμένες καταστάσεις. Ομάδα τους ήταν όλος ο κόσμος. Οι ψυχές όλων των ανθρώπων. Δεν επιδίωξαν να φτιάξουν μικρές ομάδες , διότι δεν θα μπορούσαν να ασχοληθούν με τη μεγάλη , την παγκόσμια ομάδα. «Έπαιζαν μπάλα» εκτός έδρας. Έδρα τους ήταν ο Παράδεισος, τον οποίο όλοι προσδοκούμε. Δεν έφτιαξαν πνευματικές οικογένειες, διότι δεν θα είχαν χρόνο να ασχοληθούν με την παγκόσμια οικογένεια του Θεού. Θα μπλόκαραν . Ο Χριστός έφτιαξε μια μικρή ομάδα, πολύ προσωρινή, τη δυνάμωσε, τη δούλεψε. Η «αδελφότητά» τους είχε 12 μέλη και κατόπιν τη διέλυσε για να απλώσουν οι μαθητές Του το Ευαγγέλιο σ’ όλον τον κόσμο. Δεν επέβαλε κάτι οργανωμένο στη γη. Ίδρυσε μαρτυρικές εκκλησίες που σταυρώθηκαν από τους εθνικούς.
Ο π. Πορφύριος δεχόταν «αδιακρίτως» τους πάντες. Δεν είχε πρόγραμμα και οργάνωση. Όποιος είχε πρόβλημα και το επέτρεπε η Χάρις του Θεού έβλεπε τον γέροντα και ανακουφιζόταν. «Έχει και η Εκκλησία σήμερα να παρουσιάσει σπουδαίο έργο. ‘Έφτιαξε πολλά πνευματικά “νοσοκομεία”. Είναι περιποιημένα, φρεσκοβαμμένα, πολυώροφα, πολυδύναμα». Τι κρίμα όμως. Οι ασθενείς είναι «νεκροί» στα κρεβάτια τους. Οι ψυχές αποδιοργανώνονται και εμείς προσπαθούμε συνεχώς να οργανωνόμαστε, να φτιάχνουμε εγκαταστάσεις και χώρους φιλοξενίας. Χρειαζόμαστε σπουδαίο γιατρό, να εργαστεί. Ένας «Γιακούμπ» να μας γιάνει. Οι άγιοι Γέροντες υπάρχουν. Ας τους αναζητήσουμε. Οι ενορίες με το πέρασμα των αγίων μορφών θα ζωντανέψουν. Θα γίνουν πάλι θεραπευτήρια. Δεν θα θυμίζουν μουσεία με ταριχευμένες μούμιες.
18/3/07

Από το βιβλίο: «εκπλήξεις χάριτος
Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2010
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»

ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ-

Το Τίμιο Ξύλο κάνει το γύρο του κόσμου 16 φορές την ημέρα από τον Διαστημικό Σταθμό ISS! Συγκίνηση και κοσμοσυρροή για τους Ρώσους Αστροναύτες σε Αθήνα - Θεσ/νίκη

http://www.tideon.org/index.php/2012-04-29-14-20-58/3754-16-iss

TIDEON : Πραγματοποιήθηκαν οι εκδηλώσεις του τομέα Επιστημόνων του Συλλόγου Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως "Ο Μέγας Βασίλειος" με θέμα: «Συγκλονιστικές εμπειρίες στο Κοσμοδρόμιο της Ρωσίας».

   Η επίσκεψη των Ρώσων ομόδοξων αδελφών μας π. Ιώβ Τάλατς και κ. Βαλερί Κόρζουν στην Ελλάδα και ιδιαίτερα η παρουσίαση του έργου τους που συντελείται στην πατρίδα τους, στο κοσμοδρόμιο στην Αστερούπολη, προξένησε βαθύτατη συγκίνηση και θαυμασμό για τα μεγάλα και θαυμάσια που ο Πάνσοφος επιτελεί στη χώρα τους.

   Ο π. Ιώβ Τάλατς διηγήθηκε πώς έγινε ο πνευματικός πατέρας των κοσμοναυτών και πώς μέσα στην Αστερούπολη μαζί με πιστούς αστροναύτες έκτισαν τον περικαλλή ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, που μέχρι μερικές δεκαετίες πριν δεν θα μπορούσε κανείς να το διανοηθεί και που με κέντρο τον Ι. Ναό τώρα πλέον καθοδηγεί πνευματικά τους αστροναύτες.

  Ο Στρατηγός κ. Βαλερί Κόρζουν, αστροναύτης και εκπαιδευτής, μας διηγήθηκε πώς πολλοί αστροναύτες μεταστράφηκαν από τη αθεΐα στην Ορθόδοξη πίστη. Επίσης παρουσίασε και περιέγραψε την ζωή των διάφορων εθνικοτήτων αστροναυτών στον διαστημικό σταθμό ISS και το πνεύμα αγάπης και συνεργασίας κατά την παραμονή τους σε αυτόν.

Εντύπωση προκάλεσε η πληροφορία ότι Ρώσοι αστροναύτες μεταφέρουν μαζί τους εικονίσματα και λείψανα αγίων και μάλιστα ένας εξ’αυτών μετέφερε με την ευλογία του Πατριάρχη Ρωσίας Σταυρό με τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου και παραμένει στον διαστημικό σταθμό ως σημείο νίκης και προστασίας του Εσταυρωμένου για τους αστροναύτες και για τον πλανήτη μας, πάνω από τον οποίο περνά 16 φορές την ημέρα !   

Πολύ σύντομα, πρώτα ο Θεός,  θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα μας : 

• video  απο τις εκδηλώσεις, και
• το πρωτότυπο υλικό που χρησιμοποίησαν οι ομιλητές στις εκδηλώσεις αυτές , σε μορφή ppt, video, και jpg για περαιτέρω αξιοποίησή του από ερευνητές, εκπαιδευτικούς και άλλους ενδιαφερομένους αναγνώστες.

Τράπεζα Ιδεών

Κατάσταση Συναγερμού Μην ξεχνάτε ότι παίρνουμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή.

Κατάσταση Συναγερμού
Μην ξεχνάτε ότι παίρνουμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή.Να θυμάστε την μεγάλη ανάγκη που έχει ο κόσμος σήμερα και την μεγάλη απαίτηση που έχει ο Θεός από μας για προσευχή. Να εύχεστε για την γενική
εξω φρενική κατάσταση όλου του κόσμου, να λυπηθεί ο Χριστός τα πλάσματά Του,γιατί βαδίζουν στην καταστροφή. Να επέμβει θεϊκά στην εξωφρενική εποχή που ζούμε, γιατί ο κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρελά και στο αδιέξοδο.

Μας κάλεσε ο Θεός να κάνουμε προσευχή για τον κόσμο, που έχει τόσα προβλήματα! Οι καημένοι δεν προλαβαίνουν έναν σταυρό να κάνουν. Εάν εμείς οι μονάχοι δεν κάνουμε προσευχή, ποίοι θα κάνουν; Ό στρατιώτης σε καιρό πολέμου είναι σε κατάσταση συναγερμού, έτοιμος με τα παπούτσια. Στην ίδια κατάστασηπρέπει να είναι και ο μοναχός. Αχ, Μακκαβαίος1 θα έβγαινα! Στα βουνά θα έφευγα, για να προσεύχομαι συνέχεια για τον κόσμο.

Πρέπει να βοηθήσουμε με την προσευχή τον κόσμο, όλο, να μην κάνη ο διάβολος ό,τι θέλει. 'Έχει αποκτήσει δικαιώματα ο διάβολος. 'Όχι ότι τον αφήνει ο Θεός, αλλά δεν θέλει να παραβιάσει το αυτεξούσιο. Γι' αυτό εμείς να βοηθήσουμε με την
προσευχή. Όταν πονάει κανείς για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο. Αν προχωρήσετε με τη Χάρη του Θεού ακόμη λίγο, θα αρχίσουμε να
κάνουμε μια προσπάθεια στο θέμα της προσευχής, να μπει μια σειρά, να γίνετε ραντάρ, γιατί και τα πράγματα ζορίζουν. Θα διοργανώσουμε ένα συνεργείο προσευχής. Να κάνετε πόλεμο με το κομποσχοίνι. Με πόνο να γίνεται η προσευχή.
Ξέρετε τι δύναμη έχει τότε η προσευχή;

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  

Γέροντα, μπορεί να γίνει κάτι, ώστε να αρθεί ο νόμος για τις εκτρώσεις;

Γέροντα, μπορεί να γίνει κάτι, ώστε να αρθεί ο νόμος για τις εκτρώσεις;
Μπορεί, αλλά χρειάζεται να κινηθεί ή Πολιτεία, ή Εκκλησία κλπ., ώστε να ενημερωθεί ο κόσμος για τις συνέπειες που θα έχει ή υπογεννητικότητα. Οι Ιερείς να εξηγήσουν στ

ον κόσμο ότι ο νόμος για τις εκτρώσεις είναι αντίθετος προς τις
εντολές του Ευαγγελίου. Οι γιατροί πάλι από την δική τους πλευρά να μιλήσουν για τους κινδύνους που διατρέχει ή γυναίκα που κάνει έκτρωση. Βλέπεις, οι Ευρωπαίοι είχαν την ευγένεια και την άφησαν κληρονομιά και στα παιδιά τους.
'Εμείς είχαμε τον φόβο του Θεού, αλλά τον χάσαμε και δεν τον αφήσαμε κληρονομιά στην επόμενη γενιά, γι' αυτό τώρα νομιμοποιούμε τις εκτρώσεις, τον πολιτικό γάμο...Όταν παραβαίνει ένας άνθρωπος μια εντολή του Ευαγγελίου,
ευθύνεται μόνον αυτός. Όταν όμως κάτι που αντίκειται στις εντολές του Ευαγγελίου γίνεται από το κράτος νόμος, τότε έρχεται ή οργή του θεού σε όλο το έθνος, για να παιδαγωγηθεί


Εἰπώθηκε τὸ 1989.
Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 76-78 τοῦ βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Δ΄ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    28 ΝΟΕ 2012

O άνθρωπος, όταν κάνη κάποια αμαρτία, πρέπει να τιμωρηθεί, για να πληρώσει για το κακό που έκανε,?

Γέροντα, διάβασα σε σχόλια κάποιου πατερικού βιβλίου ότι ο άνθρωπος, όταν κάνη κάποια αμαρτία, πρέπει να τιμωρηθεί, για να πληρώσει για το κακό που έκανε,?
- Όχι, δεν είναι έτσι. Ο άνθρωπος, αν μετανιώσει, δεν τιμωρείται· τον ελεεί ο Χριστός

. . Θυμάμαι κάποιο γεγονός που συνέβη, όταν ήμουν στην Μονή Φιλοθέου. Κάποιος μοναχός, όταν ήταν στον κόσμο, είχε κάψει έναν Τούρκο στον φούρνο, επειδή είχε σφάξει τον πατέρα του. Μετά μετανόησε, ήρθε στο Άγιο Όρος,
έγινε μοναχός και είχε βάλει μια καλή σειρά. Μέρα-νύχτα όμως παρακαλούσε τον Θεό να επιτρέψει να καεί και ο ίδιος. Μια φορά έπιασε πυρκαγιά στο Μοναστήρι.
Εγώ τότε ήμουν δοχειάρης. Ετοίμασα δοχεία με νερό και τρέξαμε όλοι και σβήσαμε τη φωτιά. Τελικά αυτόν τον μοναχό τον βρήκαμε καμένο. Θα μου μείνει
αλησμόνητη η σκηνή... Τι είχε γίνει; Αυτός τότε ήταν ογδόντα πέντε χρονών και τον διακονούσε ένας μοναχός που ήταν εβδομήντα πέντε. Εκείνη την ημέρα, για
να τον ανακουφίσει λίγο από τους πόνους των ρευματισμών, του έτριψε τα πόδια του με πετρέλαιο και τον κουκούλωσε κοντά στο τζάκι. Πετάχτηκε όμως μια σκανδαλήθρα από τα ξύλα της καστανιάς, πήρε φωτιά, κάηκε εκείνος και έπιασε
φωτιά και όλο το μοναστήρι. Εγώ στενοχωρήθηκα πολύ για το γεγονός· δεν μπορούσα να ησυχάσω! Ύστερα μου είπε ο Πνευματικός: «Μην στενοχωριέσαι·
αυτός ζητούσε από τον Θεό να καεί, για να εξιλεωθεί· αυτό ήταν δώρο Θεού».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  28 ΝΟΕ  2012   

Στην πνευματική ζωή, όσο περισσότερο υψώνεται κανείς με την υπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πνευματική του πτώση και ανάλογα με το ύψος της υπερηφάνειας του θα συντριβή

Οι πνευματικοί νόμοι
Πως λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι
- Γέροντα, ποιοι νόμοι λέγονται πνευματικοί;
- Θα σου εξηγήσω: Όπως στην φύση υπάρχουν οι φυσικοί νόμοι, έτσι και στην πνευματική ζωή υπάρχουν οι πνευματικοί νόμοι. Ας πούμε, όταν πε

τάει κανείς ένα βαρύ αντικείμενο ψηλά, με όσο περισσότερη ορμή και όσο πιο ψηλά το πετάξει, με τόσο μεγαλύτερη δύναμη θα πέσει κάτω και θα συντριβή. Αυτός είναι  φυσικός νόμος. Στην πνευματική ζωή, όσο περισσότερο υψώνεται κανείς με την υπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πνευματική του πτώση και ανάλογα με το ύψος της υπερηφάνειας του θα συντριβή. Γιατί ο υπερήφανος
ανεβαίνει, φθάνει σε ένα σημείο και μετά πέφτει και σπάζει τα μούτρα του
– «ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται»
. Αυτός είναι πνευματικός νόμος.
Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στους φυσικούς και στους πνευματικούς νόμους: Ενώ οι φυσικοί νόμοι δεν έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος δεν μπορεί να τους αλλάξει, οι πνευματικοί νόμοι έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος
μπορεί να τους αλλάξει, γιατί έχει να κάνη με τον Δημιουργό και Πλάστη του, τον Πολυεύσπλαχνο Θεό. Αν δηλαδή καταλάβει αμέσως το ανέβασμα της υπερηφάνειας του και πει: «Θεέ μου, εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου και υπερηφανεύομαι· συγχώρεσέ με!», αμέσως τα σπλαχνικά χέρια του Θεού τον
αρπάζουν και τον κατεβάζουν απαλά κάτω, χωρίς να γίνει αντιληπτή η πτώση του. Έτσι δεν συντρίβεται, αφού προηγήθηκε η καρδιακή συντριβή με την μετάνοια που έδειξε.
Το ίδιο ισχύει και για το «μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβης», που λέει το
Ευαγγέλιο. Αν δηλαδή «έδωσα μάχαιρα», κανονικά πρέπει να ξοφλήσω με μάχαιρα. Όταν όμως συναισθάνομαι το σφάλμα μου, με μαχαιρώνει η συνείδησή μου και ζητάω συγχώρηση από τον Θεό, τότε πλέον παύουν να λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι και δέχομαι από τον Θεό την αγάπη Του σαν βάλσαμο.
Μέσα δηλαδή στα κρίματα του Θεού, που είναι άβυσσος, βλέπουμε να αλλάζει ο Θεός, όταν αλλάζουν οι άνθρωποι. Όταν το άτακτο παιδί συνέρχεται, μετανοεί και δέρνεται από την συνείδησή του, τότε ο Πατέρας του το χαϊδεύει με αγάπη και το παρηγορεί. Δεν είναι μικρό πράγμα να μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει την απόφαση του Θεού! Κάνεις κακό; Ο Θεός σου δίνει σκαμπιλάκι. Λες «ήμαρτον  Σου δίνει ευλογίες>>

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  28 ΝΟΕ  2012

 

Υπακοή που αγιάζει-υπακοή που κολάζει

Υπακοή που αγιάζει-υπακοή που κολάζει
Το «ανοργάνωτο» των αγίων

Η ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΥΠΑΚΟΗ, για να φανείς καλός στα μάτια του πνευματικού και να μην σε προσβάλει, όχι μόνο δεν ωφελεί, αλλά θα σε βλάψει, μέχρι και δαιμονισμό μπορεί να επιφέρει.
Η υπακοή που συνδυάζεται με αγάπη στον αδελφό και προσευχή στον Χριστό αγιάζει. Ο Ιούδας που έκανε ψυχαναγκαστική υπακοή για να αποσπάσει προσωπικά οφέλη δαιμονίστηκε.
Κάποιος σου δίνει μιας βαρύνουσας σημασίας εντολή˙ ας πούμε, να γίνεις ιεραπόστολος στην Αφρική. Έχεις δύο δυνατότητες: α) Να πας από φιλότιμο, αγαθή διάθεση, αγάπη, για να μην τον λυπήσεις. Αν ο Θεός βλέπει πως δεν κάνεις για εκείνον τον τόπο, θα βάλει εμπόδιο και δεν θα πας. Αν πας, θα σε προστατέψει και θα διαπιστώσεις και ο ίδιος ότι είσαι κατάλληλος για ιεραποστολική δράση. β) Να πας από εγωισμό , από φιλοδοξία, με προοπτικές δεσποτικές ή αρχηγικές. Πηγαίνεις, και πέφτεις σε μεγάλους πειρασμούς, σακατεύεσαι και επιστρέφεις πληγωμένος. Και στις δύο περιπτώσεις κάνεις υπακοή. Η μία όμως σε δροσίζει, ενώ η άλλη σε… πουντιάζει. Υπακοή κάνουν και τα μουλάρια, αλλά δεν αγιάζουν, έλεγε χαρακτηριστικά ο π. Εφραίμ Κατουνακιώτης.
Είναι κρίμα να ζούμε χρόνια στην υπακοή και όχι μόνο να μην προκόπτουμε , αλλά να κινδυνεύουμε να δαιμονιστούμε. Ο Χριστός έκανε υπακοή έως θανάτου, θανάτου δε Σταυρού. Ωστόσο, «οὕτως γὰρ ἠγάπησεν ὁ θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν τὸν μονογενῆ ἔδωκεν» ( Ιωάν. Γ΄16 ) . Προηγήθηκε η αγάπη Του για εμάς και ακολούθησε η υπακοή έως θανάτου για μας.
Η υπακοή είναι πολλαπλή. Δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα. Εωσότου την εκτελέσεις μεσολαβεί ορισμένο χρονικό διάστημα. Μπορεί να προκύψουν και νέα απρόβλεπτα δεδομένα. Έτσι, η υπακοή στον γέροντα μπορεί να καταλήξεως πολλαπλή υπακοή και σε άλλους ενδιαμέσως. Χρειάζεται διάκριση και θεία φώτιση για το τί πρέπει να πράττεις κάθε στιγμή και πώς να το πράττεις. «Δεν έχει αξία τί κάνεις, όσο το πώς κάνεις κάτι». Με αγάπη, με αφοσίωση, με προσευχή ή με αγγαρεία, με λογισμούς , με αγανάκτηση; Όσο απέχει η Δύση από την Ανατολή , απέχει η μία υπακοή από την άλλη.
Στις μέρες μας , καλλιεργήθηκε μια οργανωτική στρατιωτική υπακοή. Κάποιοι χριστιανοί δεν ενέπνευσαν την υπακοή της θείας Χάριτος και της αγιότητας, αλλά την επέβαλαν στα μέλη τους με κίνητρο τον φόβο της κόλασης και την αξιομισθία. Δεν μπορούμε να πιέσουμε κανέναν να ακολουθήσει τα δικά μας σχέδια˙ επιβάλλεται όμως να τον εμπνεύσουμε με το παράδειγμά μας, ώστε να στραφεί η βούληση στο αγαθό. Αυτό μόνο μπορούμε να κάνουμε. Μέχρι εκεί μπορούμε να παρέμβουμε.
Στόχος μας δεν είναι να κάνουν οι άλλοι αυτό που θέλουμε εμείς, αλλά να τους βοηθήσουμε να διορθώσουν τη βούλησή τους ώστε να προσανατολιστεί στον Χριστό. Όταν ο άνθρωπος επιθυμήσει τον Χριστό, τότε όλα γίνονται, τα πάντα τακτοποιούνται χωρίς πίεση, στρατολογήσεις, οργανωτικές παρεμβάσεις, ψυχαναγκαστικές συμβουλές ή πρακτικές. Ο π. Πορφύριος προσέδιδε μεγάλη αξία στη βούληση, στο «θέλω» του ανθρώπου. Πρέπει να θέλουμε να κάνουμε υπακοή, να το λαχταράμε και κατόπιν έρχεται η Χάρις, δια της υπακοής.
«Για τα πάθη μας ευθύνεται άλλος, η βούλησή μας. Ο Θεός; δεν θέλει να περιορίσει τη βούλησή μας, δεν θέλει να μας πιέσει, δεν θέλει να επιβάλλει τη βία. Από μας εξαρτάται το τι θα κάνουμε και πώς θα ζήσουμε. Ή θα ζούμε τον Χριστό και θα έχουμε θεία βιώματα και ευτυχία ή θα ζούμε στη μελαγχολία και τη λύπη. Μέση κατάσταση δεν υπάρχει . Ή θα είσαι ή δεν θα είσαι. ¨Η το ένα ή το άλλο. Η φύση εκδικείται, μισεί το κενό. Τοπ καθετί μπορεί να είναι έτσι, αλλά μπορεί και να μην είναι. Το φίλημα, επί παραδείγματι, μπορεί να είναι άγιο, αλλά μπορεί να είναι και πονηρό. Αλλά αυτό έχει αξία˙ να ενεργεί ο άνθρωπος ελεύθερα. Ενώ, αν μας έφτιαχνε άβουλους και κάναμε μόνο ό,τι ο Θεός ήθελε, δεν θα υπήρχε ελευθερία. Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο να ζητάει μόνος του να γίνει καλός, να το επιθυμεί μόνος του και να γίνεται, τρόπον τινά, σαν δικό του το κατόρθωμα , ενώ στην πραγματικότητα προέρχεται από τη Χάρη του Θεού. Έρχεται πρώτα στο σημείο να το θέλει, να το αγαπάει, να το επιθυμεί και κατόπιν έρχεται η θεία Χάρις και το κατορθώνει» ( Βίος και λόγοι Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Ι.Μ. Χρυσοπηγής, Χανιά 2005, σ. 407-408 ) .
Χτυπηθήκαμε αλύπητα τον τελευταίο καιρό με σκάνδαλα, διότι δεν εμπνεύσαμε τον Χριστό στους άλλους, αλλά επιβάλαμε τα οργανωμένα ανθρώπινα σχέδιά μας σε πατριαρχεία, μητροπόλεις και σε μεμονωμένους ανθρώπους. Δεν αφήσαμε περιθώριο και ζωτικό ρόλο στη θεία Χάρη. Στηριχτήκαμε στις δικές μας οργανωμένες προσπάθειες για να πετύχουμε τους δικούς μας επίγειους στόχους. Πιέσαμε πρόσωπα και θεσμούς…
(συνεχίζεται)

Από το βιβλίο: «εκπλήξεις χάριτος
Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2010
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»

Τα δικαιώματά μας

Σήμερα διαρκώς ακούμε να γίνονται διαμαρτυρίες εν ονόματι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.  Ο ένας άνθρωπος εναντίον των άλλων ζητεί, απαιτεί τα δικαιώματά του. Μια ομάδα ξεσηκώνεται εναντίον της κοινωνίας, ζητείται δικαιώματά της και τονίζεται  και υπερτονίζεται η σημασία του δικαιώματος του οποίου έχουμε εμείς, χωρίς να τονισθεί και η υποχρέωση που έχουμε  απέναντι  των άλλων. Αν τολμήσει κανείς να πει , κύριε έχουμε και υποχρεώσεις, θα χαρακτηρισθεί αντιδραστικός, σκοταδιστής , μεσαιωνιστής, ξέρω κι εγώ τι άλλο , άνθρωπος δηλαδή , ο οποίος σκέφτεται σαν τον παλιό καιρό εκείνο.  Κύριε δικαιώματα έχουμε , ακούς να λένε, τα δικαιώματά  μας να διεκδικήσουμε , πατώντας επί πτωμάτων ακόμα, Με τον τρόπο αυτό, βλέπουμε τον ένα άνθρωπο να δει τον άλλον ,την μια ομάδα να τρώει την άλλη και τέλος τα δικαιώματα να μην παύουν να απαιτούνται διαρκώς και στο τέλος που πάμε; Δεν λέει κανείς να περιφρονήθουν τα διακαιώματα του ανθρώπου αλλά γιατί σκεφτόμαστε μονομερώς; Δεν έχω υποχρεώσεις απέναντι των άλλων; Αυτά τονίζονται δυστυχώς περισσότερο δημαγωγικά....

Πατήρ Ευσέβιος Βήττης(1927-2009)

Ανάγκη καλών πνευματικών - Οι άνθρωποι σήμερα είναι κουρασμένοι, ζαλισμένοι και σκοτισμένοι από την αμαρτία και τον εγωισμό

Ο πνευματικός ιατρός της ψυχής
Ανάγκη καλών πνευματικών
- Οι άνθρωποι σήμερα είναι κουρασμένοι, ζαλισμένοι και σκοτισμένοι από την αμαρτία και τον εγωισμό. Γι’ αυτό υπάρχει ανάγκη, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, από καλούς και έμπειρους πνευματικούς, που θα πλησιάζουν τους ανθρώπους απλά και με πραγματική αγάπη και θα τους καθοδηγούν με διάκριση, για να ειρηνεύουν. Χωρίς καλούς πνευματικούς αδειάζουν οι εκκλησίες και γεμίζουν τα ψυχιατρεία, οι φυλακές και τα νοσοκομεία. Πρέπει να συναισθανθούν οι άνθρωποι ότι ταλαιπωρούνται, γιατί είναι μακριά από τον Θεό, να μετανοήσουν και να εξομολογηθούν ταπεινά τις αμαρτίες τους. Η εργασία του πνευματικού είναι εσωτερική θεραπεία. Δεν υπάρχει ανώτερος

γιατρός από τον έμπειρο πνευματικό, που εμπνέει εμπιστοσύνη με την αγιότητά του, πετάει από τα ευαίσθητα πλάσματα του Θεού τους λογισμούς που φέρνει το ταγκαλάκι και θεραπεύει ψυχές και σώματα δίχως φάρμακα, με την Χάρη του Θεού.
Ο πνευματικός, όταν έχει θείο φωτισμό, πνεύμα Θεού, καταλαβαίνει και διακρίνει καταστάσεις, και μπορεί να δίνη σωστές κατευθύνσεις στις ψυχές. Καλά είναι να μην έχει πολλές απασχολήσεις, για να μπορεί να διαθέτη τον απαιτούμενο χρόνο
για την κάθε ψυχή και να κάνη σωστά την δουλειά του. Διαφορετικά, παθαίνει ότι και ένας καλός χειρουργός που, όταν κάθε μέρα έχει να κάνει πολλές εγχειρήσεις, κουράζεται και είναι φυσικό να μην αποδίδει όσο μπορεί. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται
να αναμειγνύεται σε όλα τα οικογενειακά θέματα, αλλά να περιορίζεται σε ότι σχετίζεται με την συγκεκριμένη κάθε φορά ψυχή, ώστε να έχει τον χρόνο να την βοηθήσει αποτελεσματικά. Ούτε όμως ο εξομολογούμενος πρέπει να απασχολεί τον πνευματικό με θέματα για τα οποία μπορεί να ρωτήσει άλλους πιο αρμόδιους, να τον ρωτάει π.χ. ποιο σπίτι να νοικιάσει ή σε ποιο φροντιστήριο να στείλει το παιδί του κ.λπ.
Στην εξομολόγηση κρίνεται και ο εξομολογούμενος και ο πνευματικός. Πολύ βοηθάει για την καθοδήγηση της ψυχής η ελευθερία η πνευματική. Να μην
ακολουθεί δηλαδή ο πνευματικός κάποια γραμμή που του βάζουν άλλοι, αλλά να βλέπει τι λένε οι Πατέρες και να ενεργεί με διάκριση ανάλογα με τον άνθρωπο, με
την πτώση, με την μετάνοια. Βλέπω όμως μερικές φορές ότι δεν υπάρχει ειλικρίνεια. Μερικοί που έχουν ευθύνη για τις ψυχές δεν κάθονται να πουν στον άλλον, που είναι λ.χ. μπλεγμένος με μάγους, με πλανεμένους κ.λπ., μια κουβέντα,
να τον προβληματίσουν λίγο, να πάρουν μια θέση, για να μην έχουν φασαρίες μαζί τους. Δηλαδή, για να μην τα χαλάσουμε με τον έναν και με τον άλλον και για να λένε καλά λόγια για μας, να αφήσουμε τον άνθρωπο να καταστραφεί και να
χαίρεται ο διάβολος;

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  28 ΝΟΕ 2012  

Σεβ. Νικόλαος: "H πολιτικοποίηση ενός Ιερωμένου σημαίνει γι’ αυτόν μεγάλη αποτυχία"

 http://amvon.blogspot.gr/2012/11/h.html

 

Συνέντευξη που παραχώρησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος στον Δημοσιογράφο κ. Σωτήρη Μπότσαρη για το περιοδικό «CRASH»:

Ερωτήσεις:

-Αποτελεί μια πραγματικότητα η αλλαγή του κοινωνικοπολιτικού χάρτη της Ελλάδας, λόγω της τεράστιας κρίσης που πλήττει τους πολίτες της. Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος σε αυτή την τεράστια αλλαγή;

-Βλέπουμε, ότι η κρίση, ευνοεί κάποια κόμματα, που χαρακτηρίζονται ακραία. Πως βλέπετε την άνοδο των εν λόγω κομμάτων;

Απάντηση.  Γεγονός είναι, ότι είχαμε εφησυχάσει μέσα σ’ ένα απατηλό κλίμα πνευματικής ευημερίας και η ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα μας έχει συγκλονίσει. Οι ανατροπές σε όλα τα επίπεδα είναι καταιγιστικές, απρόσμενες και απροσδιόριστες. Η διασάλευση της κοινωνικής, πολιτικής και πνευματικής ισορροπίας είναι δεδομένη και συνεχώς αυξανόμενη, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε μετέωροι και να καταλαμβανόμαστε από κατάθλιψη. Πλήττονται βασικοί θεσμοί και κεντρικές δυνάμεις του ανθρώπου και της κοινωνίας. Έχουμε την αίσθηση, ότι η νέα εποχή εισέβαλε στον κόσμο σαν τσουνάμι, που θυμίζει τις βιβλικές καταστροφές. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ζει και η Εκκλησία και ως κοινωνία προσώπων βιώνει αυτό που ζει ολόκληρος ο κόσμος. Τα μέλη της Εκκλησίας όμως που ζουν την εν Χριστό ζωή, εισπράττουν μεν αυτή την τραγικότητα, έχουν όμως τον τρόπο να αντισταθούν σ’ αυτή τη λαίλαπα και κυρίως να την υπερβούν με τη δύναμη του χριστιανικού ήθους και την πρακτική της χριστιανικής αγάπης. Η πνευματική κρίση υπερνικάται με την πνευματική ζωή και η πενία με την αγάπη. Πίστη και αγάπη είναι τα δύο όπλα με τα οποία ειρηνικά αγωνίζεται ο πιστός και πάντα νικά.

Σ’ αυτή την τεράστια αλλαγή, η Εκκλησία έχει χρέος να μιλήσει στο λαό με τη γλώσσα της αλήθειας και να ηγηθεί πανστρατιάς αγάπης.

Ερώτηση:

-Πρόσφατα υπήρξαν δηλώσεις Ιεραρχών υπέρ της Χρυσής Αυγής. Ποια είναι η δική σας άποψη για το κόμμα του κ. Νίκου Μιχαλολιάκου, το οποίο, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, παρουσιάζει ανοδικές τάσεις;

-Που πιστεύετε ότι οφείλεται η μεγάλη άνοδος της Χρυσής Αυγής;

Απάντηση:

Ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ συχνά επαναλάμβανε προς εκείνους που τον ήθελαν να ανήκει στη μια η στην άλλη πολιτική παράταξη, ότι «η Εκκλησία ούτε συμπολιτεύεται ούτε αντιπολιτεύεται». Επί 25 χρόνια εκράτησε το σκάφος της Ελλαδικής Εκκλησίας μακριά από τα απόνερα της πολιτικής, παρ’ ότι έζησε ισχυρούς κλυδωνισμούς. Σεβόμεθα όλα τα πολιτικά κόμματα και μάλιστα εκείνα που είναι μέσα στη Βουλή. Είναι άστοχο εμείς οι εκκλησιαστικοί ή να επαινούμε ή να κατηγορούμε, διότι αυτομάτως διαχωρίζουμε τους οπαδούς τους από την ενότητα του σώματος της Εκκλησίας. Άλλο να διαφωνώ με τις θεωρίες τους και άλλο να διαφωνώ μετά ψόγου. Είναι κρίμα στην κρίση απαξίωσης, που διέρχεται η πολιτική, να ρίπτουμε και εμείς τον λίθο του αναθέματος. Το κόμμα του κ. Νίκου Μιχαλολιάκου φαίνεται, ότι ικανοποιεί ένα μεγάλο μέρος ταλαιπωρημένων και αγωνιώντων πολιτών. Ο κόσμος αναζητεί ασφάλεια, κοινωνική γαλήνη, πρόοδο και αξιοκρατία. Αν λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν και τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα τους πόθους και τις αναζητήσεις του λαού, τα πράγματα θα αλλάξουν.

Ερώτηση:

- Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι η Εκκλησία σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, θα πρέπει να έχει πιο ενεργό ρόλο και λόγο στην πολιτική ζωή του τόπου.Ποιά είναι η άποψή σας;

Απάντηση:

Την διαχείριση των πολιτικών πραγμάτων πρέπει να έχουν οι πολιτικοί. Αυτούς εξέλεξε ο λαός για να τον εκπροσωπούν. Οι ποιμένες της Εκκλησίας είναι πνευματικοί πατέρες που αγιάζουν, διδάσκουν και χειραγωγούν τον λαό. Ένας Αρχιερέας δεν μπορεί ποτέ να γίνει πολιτικός, γιατί πολιτική σημαίνει παρασκήνιο, διπλωματία, εκβιασμοί, ψεύτικες υποσχέσεις, μηχανορραφίες, ραδιουργίες κλπ. Στην Ελλάδα λόγω της επιρροής, που έχει η Εκκλησία στο λαό, υπήρξαν περιπτώσεις σε περιόδους εθνικής συμφοράς να χρησιμοποιηθούν από την πολιτεία εκκλησιαστικά πρόσωπα όπως ο Αρχιεπίσκοπος και Αντιβασιλεύς Δαμασκηνός και τελευταία στην Κύπρο ο Εθνάρχης Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Το φαινόμενο αυτό έχει την αρχή του στα πρώτα χρόνια του νεοτεύκτου Ελληνικού κράτους, όπου μη υπαρχόντων των καταλλήλων προσώπων θέσεις υπουργών είχαν αναλάβει Επίσκοποι, όπως ο Βρεσθένης Θεοδώρητος, ο Ανδρούσης Ιωσήφ και ο πολύς Ταλαντίου Νεόφυτος.

Ο ρόλος της Εκκλησίας πρέπει να είναι διδακτικός και αφυπνιστικός. Αν υπάρχουν κίνδυνοι για τον λαό, ασφαλώς και πρέπει η Εκκλησία να υψώνει την φωνή της.

Ερώτηση:

Θεωρείτε ότι την παρούσα χρονική στιγμή, με τις πολλές δυσκολίες που υπάρχουν για τους Έλληνες, οι σχέσεις κράτους και Εκκλησίας θα έπρεπε να είναι πιο στενές και τι απαντάτε σε εκείνους που θέλουν τον πλήρη διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας.

Απάντηση:

Προς αυτή την κατεύθυνση κινούμεθα όλοι οι Μητροπολίτες με πρώτο τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, ο οποίος όπου ευρεθεί επισημαίνει την ανάγκη συνεργασίας Εκκλησίας και πολιτείας. Στη Φθιώτιδα έχουμε επιτύχει να είμαστε όλοι μαζί σε όλα, γι’ αυτό και έχουμε επιτύχει πολλά. Σας θυμίζω, ότι το φονικό πέταλο του Μαλιακού στο οποίο κάθε μέρα εθυσιάζοντο ανθρώπινες ζωές κατασκευάσθηκε χάρις στη στενή συνεργασία Εκκλησίας και πολιτείας. Σε τοπικό επίπεδο αλλά και σε κεντρικό επίπεδο απαραίτητο στοιχείο για την υπέρβαση της κρίσεως είναι η ενότητα και η συμπόρευση. Η Εκκλησία αναζητεί την συνεργασία. Η πολιτεία την θέλει, διότι την εξυπηρετεί, αλλά μερικά πολιτικά πρόσωπα δεν έχουν πιστέψει στη  αναγκαιότητα της ειλικρινούς συνεργασίας. Πολλά προβλήματα τα αποσιωπούμε, για να μη οξύνουμε τις σχέσεις Εκκλησίας και πολιτείας. Είναι κρίμα όμως να προσπαθεί η Εκκλησία, να στηρίζει τον λαό εκεί που η πολιτεία αδυνατεί και από πάνω τεχνηέντως να κυκλοφορούν μερικοί τα περί αμυθήτου περιουσίας της Εκκλησίας και να δυσκολεύουν το έργο της, παραπέμποντας για την επίλυση διαφόρων θεμάτων από τον Άννα στον Καϊάφα και μετά στον Πόντιο Πιλάτο. Θέλουμε ειλικρίνεια από την πολιτεία. Γιατί δεν ανοίγει τον δρόμο για την αξιοποίηση της εναπομεινάσης Εκκλησιαστικής περιουσίας; Γιατί το Συνοδικό Μέγαρο, που θα δώσει πρόσωπο στην Εκκλησία της Ελλάδος και θα γίνει με αυτοχρηματοδότηση της Εκκλησίας δεν παίρνει άδεια ανοικοδομήσεως; Υπάρχουν πολλά «γιατί» που θολώνουν το τοπίο των σχέσεων επί ζημία και αυτού του ιδίου του κράτους. Ασφαλώς και βαίνουμε προς πλήρη διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας.  Οι θιασώτες όμως του χωρισμού γνωρίζουν ότι μετά το διαζύγιο δικαιούται ο καθένας να πάρει τα δικά του και να πορευθεί. Υλικώς η Εκκλησία έχει τόσα να πάρει πίσω, ώστε να ζήσει και να μεγαλουργήσει χωρίς τα δεσμά της πολιτείας. Με έκπληξη διαβάσαμε, ότι το Κοινοβούλιο της Τσεχίας αποφάσισε την επιστροφή στην Εκκλησία της περιουσίας που είχε κατασχέσει το κομουνιστικό καθεστώς. Το πράγμα δε είναι απλό, όπως φαίνεται. Χρειάζεται βαθειά μελέτη, διασφάλιση των διακριτών ρόλων και εξασφάλιση της ειρηνικής εξελίξεως σε όλα τα επίπεδα.

Ερώτηση: Πως βλέπετε την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις; Ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί τον πλήρη διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας. Θεωρείτε ότι αν γίνει τελικά Κυβέρνηση, θα προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση;

Απάντηση:

Και ένα άλλο κόμμα διεκήρυττε τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους. Στην πράξη όμως δεν απετόλμησε σταθμίζοντας τα υπέρ και τα κατά. Θα περάσουν χρόνια και ο λαός μας θα εμμένει στις παραδόσεις και στις ρίζες του. Εάν κάποιο κόμμα θέλει τον χωρισμό να το πει καθαρά πριν τις εκλογές. Εάν ο λαός αποφανθεί, δεκτόν. Είναι όμως πολύ δύσκολο ο Ελληνικός λαός να αποστασιοποιηθεί από την Μητέρα και Τροφό του Ορθόδοξη Εκκλησία. Μας εντυπωσιάζουν αυτά που ορισμένοι προβάλλουν από τα Μέσα Ενημερώσεως και νομίζουμε ότι έτσι σκέπτεται ο λαός. Το δημοψήφισμα αυτού του είδους δίδεται τη Μεγάλη Εβδομάδα και σε κάθε εκδήλωση θρησκευτικού περιεχομένου, όπως πρόσφατα στο προσκύνημα του «Άξιον Εστί» στον Άγιο Δημήτριο της Θεσσαλονίκης. Με την προσπάθεια εγκαθιδρύσεως άθρησκου Κράτους στην Ελλάδα θα υπάρξουν κλυδωνισμοί. Εάν παρά ταύτα ο λαός επιλέξει τον χωρισμό η Εκκλησία θα δεχθεί την ετυμηγορία του και θα πορευθεί.

Ερώτηση:

-Αρχίζει να γίνεται λόγος για απομάκρυνση των Ιεραρχών και των ιερωμένων από τα παραδοσιακά κόμματα της χώρας μας, όπως τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και τη σταδιακή προσέγγιση των νέων κομμάτων που έρχονται στο προσκήνιο, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά της αριστεράς, και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες από τη λεγόμενη δεξιά και πιο δεξιά η Χρυσή Αυγή. Έχετε την αίσθηση ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο και πως αιτιολογείτε αυτή την «στροφή»;

-Έχετε εμπιστοσύνη στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας μας;

Απάντηση:

Με όσα έχουν γίνει, χάθηκε η εμπιστοσύνη στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Υπάρχουν βέβαια και οι φωτεινές εξαιρέσεις προσώπων που δυστυχώς όμως συμπνίγονται μέσα στο γενικό κλίμα της απαξιώσεως. Πρέπει οι πολιτικοί μας να προσγειωθούν στην πραγματικότητα και να εγκαταλείψουν για πάντα την έπαρση της εξουσίας. Ποιος Ιεράρχης θα το διακινδυνεύσει να προσεγγίσει μια κατάσταση, την οποία ο λαός απωθεί και εγκαταλείπει; Άλλως τε η πολιτικοποίηση ενός Ιερωμένου σημαίνει γι’ αυτόν μεγάλη αποτυχία. Όταν επαινούμε κάτι καλό ενός κόμματος δεν σημαίνει, ότι ανήκουμε σ’ αυτό. Ή όταν εκφράζουμε την αντίθεση της Εκκλησίας με τις θέσεις κάποιου άλλου, δε σημαίνει ότι είμαστε πολέμιοι του. Είμαστε μέσα στον κόσμο αλλά δεν ανήκουμε στον κόσμο. Το δικό μας πολίτευμα είναι η Εκκλησία. Στη διαμορφούμενη νέα πολιτική κατάσταση με την ενίσχυση των άκρων ο δικός μας ρόλος είναι ενοποιητικός. Να έχει ο καθένας τις θέσεις του, αλλά όσα αφορούν στη δημοκρατία, στην παιδεία, στην εξωτερική πολιτική και στην Εκκλησία να είναι κοινά και απαρασάλευτα. Οι καιροί απαιτούν ενότητα και συνεργασία.

Ερωτήσεις:

-Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην περιοχή σας αναφορικά με την φτώχια που έφερε η κρίση και πως βοηθάει η Μητρόπολη;

-Ποιος είναι ο αριθμός των συσσιτίων που διανέμει καθημερινά η Μητρόπολη;

-Πιστεύετε ότι το κράτος βοηθάει όσο θα έπρεπε εκείνους που έχουν ανάγκη σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς;

-Πολλοί ιεράρχες επισημαίνουν ότι το κράτος δεν ενισχύει όσο θα έπρεπε την Εκκλησία στο έργο που πραγματοποιεί. Ποια είναι η δική σας άποψη;

-Επίσης, πολλοί είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι και η Εκκλησία δεν βοηθάει όσο μπορεί τους μη έχοντες. Ποια είναι η άποψή σας;

Απάντηση:

Η Φθιώτιδα σήμερα αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα με την ανεργία, την φτώχια, τους λαθρομετανάστες και την εγκληματικότητα. Παρ’ ότι είναι μια εύφορη περιοχή, με την ενσκύψασα κρίση περιήλθε σε δεινή θέση με το κλείσιμο πολλών εργοστασίων, την αδιάθετη ελαιοπαραγωγή και την αδυναμία καταβολής των δυσβάστακτων φόρων. Καθημερινά κατακλύζεται το γραφείο μας με ανθρώπους κάθε ηλικίας που ζητούν την βοήθεια της Εκκλησίας. Για την αντιμετώπιση αυτών των αναγκών έχουμε δραστηριοποιηθεί σε όλες τις Ενορίες και στα Μοναστήρια μας και έχουμε οργανώσει μια συστηματική  φιλανθρωπία. Λειτουργούμε τρία Γηροκομεία, εννέα Κέντρα Αγάπης με διανομή καθημερινά 500 μερίδων φαγητού, Κοινωνικό Ιατρείο με την συνεργασία του Ιατρικού Συλλόγου Φθιώτιδος και του Δήμου Λαμιέων, προσφέροντας Ιατρική περίθαλψη και φάρμακα τα οποία συγκεντρώνουν οι ενορίες. Διανέμουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα χιλιάδες, ναι χιλιάδες μεγάλες σακούλες τροφίμων σε άπορες οικογένειες, τις οποίες έχουμε καταγράψει σε όλη την έκταση της Μητροπόλεως. Προσφέρουμε ρουχισμό σε όσους έχουν ανάγκη. Λειτουργούμε Σχολείο ενισχυτικής διδασκαλίας στο οποίο εθελοντικά διδάσκουν 22 Εκπαιδευτικοί. Φιλοξενούμε δωρεάν απόρους φοιτητές στον ξενώνα του Πνευματικού Κέντρου. Ενισχύουμε εντοπίους σπουδαστές. Έχουμε 210 βιβλιάρια προικοδοτήσεων ορφανών κοριτσιών, τα οποία ενισχύονται οικονομικά κάθε χρόνο. Στη μέριμνά μας είναι οι Φυλακές Δομοκού, οι Τσιγγάνοι, οι άποροι νοσηλευόμενοι στα Νοσοκομεία της περιοχής μας και άλλα πολλά τα οποία ο ενδιαφερόμενος μπορεί να βρει στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος.

Σύνθημά μας είναι «η Εκκλησία κοντά στον άνθρωπο». Ο λαός μας είναι φιλότιμος, ευγενής και φιλελεήμων και γι’ αυτό όλες τις φιλανθρωπικές δράσεις αυτός τις στηρίζει. Το κράτος φορολογεί τα φιλανθρωπικά της Ιδρύματα αντί να συμπαρίσταται και να βοηθάει. Λυπούμαι και αγανακτώ, όταν ακούω μερικούς πολιτικούς να λένε, ότι η Εκκλησία πρέπει να βοηθήσει. Μπορούν να μας πουν πόσο βοηθούν αυτοί και ποιος άλλος βοηθάει τόσο όσο η Εκκλησιά το φτωχό λαό; Φτάνει να σας πω, ότι έχουμε αιτήσεις από κρατικά ιδρύματα της περιοχής μας που ζητούν από την Μητρόπολη βοήθεια για να αντιμετωπίσουν άμεσες ανάγκες. Η Εκκλησία δεν μπορεί να βοηθήσει με την περιουσία που έχει, γιατί η πολιτεία την έχει δεσμευμένη. Έχει όμως μια άλλη περιουσία, που υπάρχει μέσα στη ψυχή του πιστού λαού. Με αυτή την ψυχική περιουσία που εφευρίσκει τρόπους να συγκεντρώνει αγαθά και να διακονεί τον πλησίον, επιτελεί η Εκκλησία μας το τεράστιο προνοιακό της έργο, το οποίο από ποιότητα παροχής υπηρεσιών και ποσότητα δε συγκρίνεται με το έργο της πολιτείας.

Στη Μητρόπολη Φθιώτιδος λειτουργούμε τα ιδρύματα, τα Κέντρα Αγάπης και όλες τις φιλανθρωπικές μας δραστηριότητες χωρίς καμιά επιχορήγηση και στήριξη του Κράτους, το οποίο φαινομενικά δεν έχει να προσφέρει, δαπανά όμως τεράστια ποσά για τον χορτασμό των αδηφάγων τρωκτικών με επίπλαστους τρόπους αναγκαιότητας.

Δόξα τω Θεώ οι αποθήκες των ιδρυμάτων μας είναι γεμάτες και ο λαός με εμπιστοσύνη συνεχίζει να προσφέρει, γιατί γνωρίζει που πάει η προσφορά του.