Η συμμετοχή του παιδιού με προβλήματα συμπεριφοράς στη Θεία Λειτουργία

Για την Romfea.gr, Κωνσταντίνος Ντίνας

Ειδικός παιδαγωγός

---

Στον χώρο της ειδικής αγωγής τα τελευταία χρόνια λαμβάνει σάρκα και οστά το κίνημα της ένταξης. Στη βάση της ένταξης το άτομο με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες θα πρέπει να έχει πρόσβαση σε όλες τις δραστηριότητες που έχουν και τα άτομα χωρίς ειδικές ανάγκες.

Εδώ ο αναγνώστης ιερέας θα μειδιάσει. Τίποτα καινούριο για την Εκκλησία μας η οποία εντάσσει εξ’ αρχής στο πλήρωμά της όποιον έχει λάβει μέρος στο μυστήριο της βάπτισης.

Στην πράξη όμως μπορούν να δημιουργηθούν προβλήματα.

Για παράδειγμα η παρουσία ενός παιδιού με αυτιστικές συμπεριφορές που μπορεί να αρχίζει να αυτοτραυματίζεται κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας ή να επιτεθεί σε κάποιον ή να αρχίζει να κραυγάζει μπορεί να δημιουργήσει ενόχληση στο ποίμνιο να φέρει σε αμηχανία τους γονείς του κλπ.

Η παρουσία ενός παιδιού με σύνδρομο Prader Willi στο οποίο δύσκολα επέρχεται κορεσμός από την τροφή μπορεί να μας αναστατώσει ειδικά αν βρίσκεται κοντά στα πρόσφορα.

Η οικογένεια αισθάνεται ήδη αποκλεισμένη και αμήχανη με τις συμπεριφορές του παιδιού.

Έτσι κινδυνεύουμε να τους χάσουμε από την συμμετοχή στη θεία λειτουργία και οι ίδιοι να βιώσουν αισθήματα πικρίας. Τι μπορούμε να κάνουμε;

Πρόληψη 

Α. Αν για παράδειγμα η θέαση τροφής προκαλεί προβλήματα συμπεριφοράς να μην είναι παρών στο τέλος της θείας λειτουργίας όταν μοιράζουμε το αντίδωρο. Aς το πάρει η μητέρα του και ας του το δώσει όποτε κρίνει αυτή.  

Β. Αν η πολυκοσμία ενοχλεί-πολύ συχνά τα παιδιά με αυτιστικές συμπεριφορές-να έρχονται στην εκκλησία για λίγο στην αρχή της θείας λειτουργίας ή όταν η εκκλησία είναι άδεια δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον ιερέα να γνωρίσει το παιδί να αναπτύξει μια φιλική σχέση μαζί του. Παράλληλα δίνοντας την ευκαιρία στο παιδί σιγά σιγά να μάθει τον χώρο.

Γ. Καλός ενισχυτής για ένα παιδί με αυτιστικές συμπεριφορές είναι ο οπτικός ενισχυτής (μια εικονίτσα για παράδειγμα) οι εικόνες της εκκλησίας μας αλλά και οι απαλοί ήχοι της εκκλησιαστικής μουσικής.

Δ. Καλό είναι η οικογένεια να κάθεται στα πίσω καθίσματα κοντά σε μια έξοδο ώστε αν για κάποιο λόγο διαταράσσεται το παιδί να βγαίνουν έξω ώστε να μην ενοχλούν την θεία λειτουργία.

Ε. Δεδομένου ότι πολλά παιδιά με αναπτυξιακές διαταραχές έχουν υπερευαισθησία στον ήχο (π.χ. στον αυτισμό 40% των παιδιών σε άλλα σύνδρομα μέχρι και 95%) δεν θα τα πάμε στη λειτουργία της Αναστάσεως στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου στην Ομόνοια. Σταδιακά θα γίνει η εισαγωγή.

Ζ. Σε άλλα παιδιά με αυτιστικές συμπεριφορές μπορεί να αρέσει ο δυνατός φωτισμός σε άλλα όχι. Πολλά μπορεί να ενοχλούνται από οσμές, συνωστισμό, άλλα μπορεί να είναι υπερκινητικά άλλα όχι.

Σε συνεργασία λοιπόν με τους γονείς θα καθορίσουμε πότε μπορούν να έρχονται και τι πρέπει να αποφύγουμε ώστε να μην αισθανθούν αποκλεισμένοι.

Τι φταίει, Γέροντα, που θυμώνω με το παραμικρό;

Τι φταίει, Γέροντα, που θυμώνω με το παραμικρό;
- Φταίει που πιστεύεις ότι πάντοτε φταίνε οι άλλοι. Ο θυμός σʼ εσένα ξεκινάει από τους αριστερούς λογισμούς που βάζεις για τους άλλους. Εάν βάζης δεξιούς λογισμούς, δεν θα εξετάζης τί σου είπαν ή πώς σου το είπαν, θα παίρνης το βάρος επάνω σου και δεν θα θυμώνης.
- Όμως, Γέροντα, δεν μπορώ να πιστέψω ότι πάντοτε φταίω εγώ.
- Φαίνεται, υπάρχει μέσα σου κρυφή υπερηφάνεια. Να προσέχης, γιατί ο θυμός έχει μέσα δικαιολογία, υπερηφάνεια, ανυπομονησία, αναίδεια.
- Γέροντα, γιατί σήμερα οι άνθρωποι νευριάζουν τόσο εύκολα;
- Τώρα και οι μύγες νευριάζουν! Έχουν πείσμα, θέλημα!... Παλιά, αν τις έδιωχνες, έφευγαν. Τώρα, επιμένουν… Είναι όμως αλήθεια ότι και μερικά επαγγέλματα σήμερα όχι μόνο δεν βοηθούν για την ψυχική ηρεμία, αλλά και τον εκ φύσεως ήρεμο άνθρωπο μπορεί να τον κάνουν νευρικό.
- Γέροντα, εγώ όταν ήμουν στον κόσμο, θύμωνα πολύ∙ τώρα στο μοναστήρι γιατί δεν θυμώνω;
- Πολλές φορές ,από μερικές εξωτερικές αφορμές αγανακτεί ο άνθρωπος και ξεσπά, επειδή δεν αναπαύεται με αυτό που κάνει και θέλει κάτι άλλο. Αυτές όμως οι αντιδράσεις είναι εξωτερικές σκόνες που φεύγουν, όταν βρη ο άνθρωπος αυτό που τον αναπαύει.

Από το βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Ε΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2007

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  13  ΙΑΝ 2013 

Καὶ πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν ἐπιτρέπει νὰ βλέπη ὁ ἄνθρωπος τὸν διάβολο!

Μιὰ φορά, ὅταν ἤμουν στὸ Κελλὶ τοῦ Τιμίου Σταυ­ροῦ, πέρασα μιὰ πολὺ ὄμορφη ἀγρυπνία! Εἶχαν μαζευθῆ τὴν νύχτα πολλοὶ δαίμονες ἐπάνω στὸ ταβάνι. Στὴν ἀρχὴ χτυποῦσαν μὲ βαριὲς δυνατὰ καὶ μετὰ θορυβοῦσαν, σὰν νὰ κυλοῦσαν κούτσουρα μεγάλα, κορμοὺς δένδρων. Σταύρωνα τὸ ταβάνι καὶ ἔψαλλα «Τὸν Σταυρὸν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα...». Τελείωνα, ἄρχιζαν τὰ κούτσουρα πάλι. «Τώρα, εἶπα, θὰ κάνουμε δυὸ χορούς! Ἕναν ἐσεῖς μὲ τὰ κούτσουρα ἀπὸ πάνω καὶ ἕναν ἐγὼ ἀπὸ κάτω!» Ἄρχιζα ἐγώ, σταματοῦσαν αὐτοί. Μιὰ φορά ἔψαλλα «ΤόνΣταυρὸν σου προσκυνοῦμεν... », τὴν ἄλλη «Κύριε, ὅπλον κατὰ τὸν διαβόλου τὸν Σταυρὸν σου ἡμῖν δέδωκας...». Πέρασα τὴν πιὸ εὐχάριστη νύχτα μὲ ψαλμωδία καί, ὅταν λίγο σταματοῦσα, συνέχιζαν αὐτοὶ μὲ τὴν ψυ­χαγωγία! Τὴν κάθε φορὰ ὅλο καὶ διαφορετικὸ ἔργο θὰ παρουσιάσουν!...

- Ὅταν ψάλλατε τὴν πρώτη φορά, δὲν ἔφυγαν;

- Ὄχι. Μόλις τελείωνα ἐγώ, ἄρχιζαν ἐκεῖνοι. Ναί, ἔπρεπε νὰ βγάλουμε ἀγρυπνία καὶ οἱ δυὸ χοροί! Ἦταν μιὰ ὄμορφη ἀγρυπνία! Ἔψελνα μὲ καημό! Πέρασα καλὲς μέρες!...

- Γέροντα, πῶς εἶναι ὁ διάβολος;

- Ξέρεις τί «ὄμορφος» εἶναι; Ἄλλο πράγμα! Μόνο νὰ τὸν δῆς!! Καὶ πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν ἐπιτρέπει νὰ βλέπη ὁ ἄνθρωπος τὸν διάβολο! Ὤ, θὰ πέθαιναν οἱ πε­ρισσότεροι ἀπὸ τὸν φόβο τους! Σκέψου ἂν τὸν ἔβλεπαν πῶς ἐνεργεῖ, ἂν ἔβλεπαν τὴν... «γλυκειά» του μορφή! Με­ρικοὶ πάλι θὰ εἶχαν τὴν καλύτερη ψυχαγωγία! Ξέρεις τί ψυχαγωγία; Πῶς τὸ λένε; Σινεμά;... Γιὰ νὰ δῆ κανεὶς ὅμως ἕνα τέτοιο ἔργο, πρέπει νὰ πλήρωση πολλά..., καὶ πάλι ἂν θὰ μπόρεση νὰ τὸ δῆ!

- Ἔχει κέρατα, οὐρά;

- Ναί, ὅλα τὰ ἐξαρτήματα!!!

- Γέροντα, οἱ δαίμονες ἔγιναν τόσο ἄσχημοι, ὅταν ἔπε­σαν καὶ ἔγιναν ἀπὸ Ἄγγελοι δαίμονες;

- Ἔμ, βέβαια! Καὶ εἶναι τώρα σὰν νὰ τοὺς χτύπησε κε­ραυνός. Ἂν πέση κεραυνὸς καὶ χτυπήση ἕνα δένδρο, δὲν θὰ γίνη ἀμέσως τὸ δένδρο ἕνα μαῦρο κούτσουρο; Ἔτσι καὶ αὐτοὶ εἶναι σὰν νὰ τοὺς χτύπησε κεραυνός. Ἕνα διά­στημα ἔλεγα στὸ ταγκαλάκι: «Νὰ ἔρχεσαι νὰ σὲ βλέπω, γιὰ νὰ μὴν πέσω στὰ χέρια σου. Τώρα καὶ μόνον ποὺ σὲ βλέπω, φαίνεσαι πόσο κακὸς εἶσαι. Ἂν πέσω στὰ χέρια σου, τί κακὸ ἔχω νὰ πάθω!»

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι, τόμος Α΄
Μέ πόνο καί ἀγάπη στό σύγχρονο ἄνθρωπο

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  13 ΙΑΝ 2013  

Άγιος Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης , Ο δια Χριστόν Σαλός.

13 Ιανουαρίου

Ο άγιος Μάξιμος γεννήθηκε στη Λάμψακο του Ελληνόσποντου από ευσεβείς γονείς το 1280 μ.Χ. Οι γονείς του τον ανέθρεψαν με ευλάβεια δίνοντάς του όσα πολεμοφόδια χρειαζόταν ένας ενάρετος χριστιανός. Στα 15 του χρόνια έγινε μοναχός και υποτάχθηκε σε κάποιο σεβάσμιο γέροντα στο όρος Γάνο της Θράκης. Εκεί δεν άργησε υπό την καθοδήγηση του πνευματικού του πατέρα να προκόψει σε όλες τις αρετές της χριστιανοσύνης φτάνοντας σε ψηλά μέτρα αγιότητας. Νηστεία, αδιάλειπτη προσευχή, αγρυπνία και προπαντός ταπείνωση υπήρξαν τα αδιαφιλονίκητα όπλα του έναντι των πειρασμών κάποιου νέου της ηλικίας του.

Μετά από λίγο καιρό ο γέροντάς του κοιμήθηκε και έτσι ο Μάξιμος αναγκάστηκε να ψάξει για άλλο πνευματικό πατέρα και για το σκοπό αυτό να πάει στο Παπίκιο Όρος , όπου διέμεινε για λίγο καιρό με άλλους ασκητές. Ακολούθως έφυγε για την Κωνσταντινούπολη για προσκύνημα. Εκεί ο πατριάρχης  άγιος Αθανάσιος (28 Οκτωβρίου) εκτίμησε τις αρετές του και το ταπεινό του φρόνημα, που ήταν και το κύριο χαρακτηριστικό του αγίου. Ο Μάξιμος για να αποφύγει την όποια δόξα και έπαινο μπορούσε να του αποδώσει ο πατριάρχης άρχισε να προσποιείται τον τρελό.

Ζούσε κοντά στο ναό των Βλαχερνών, όπου όλη μέρα ο κόσμος τον κορόιδευε εμπαίζοντάς τον για τις διάφορες παλαβομάρες που έκανε, ενώ τα βράδια προσευχόταν στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου του ναού.

Μετά από όλα αυτά έφυγε για το Άγιον Όρος και συγκαταριθμήθηκε στην αδελφότητα της Μεγίστης Λαύρας .

Εκεί υπέδειξε ιδιαίτερη υπακοή στον ηγούμενο αλλά και σε όλους τους αδελφούς μοναχούς και προσπαθούσε όσο το δυνατό να μιμείται τους μεγάλους ασκητές του Άθω. Δεν έμενε σε κελί για να μην απολαμβάνει καμία άνεση και όταν έψαλλε στο  ναό ήταν πάντοτε δακρυσμένος. Κάποτε είδε την Παναγία μας σε όραμα που τον πρόσταξε να πάει στην κορυφή του Άθωνα για να προσευχηθεί. Εκεί, ενώ προσευχόταν για τρία συνεχόμενα μερόνυχτα του παρουσιάστηκε η Υπεράχραντη Μητέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τον ενδυνάμωσε στον αγώνα του , δίνοντάς του άρτο και λέγοντάς του από τούδε και στο εξής να μείνει μόνος στις απότομες πλαγιές του Άθωνα , όπου θα έσωζε πολλούς που θα πρόστρεχαν κοντά του.

Ο άγιος μετά πήγε στο γέροντά του και του ζήτησε ευλογία να φύγει ιστορώντας του το όραμα. Εκείνος δεν είχε διάκριση κι τον κατηγόρησε ότι είχε δαιμονική φαντασία, γινόμενος παιχνίδι στα χέρια των δαιμόνων. Ο Μάξιμος εξέλαβε αυτά τα λόγια ως θεία βούληση να συνεχίσει την άσκηση της σαλότητας. Άρχισε να ζει στερούμενος ό,τι μπορούσε να του δώσει κάποια άνεση, ακόμα και τα πιο απαραίτητα. Τριγυρνούσε στις κακοτράχηλες ράχες του Άθωνα ανυπόδητος , εκτεθειμένος στις ακραίες καιρικές συνθήκες του χώρου, ιδιαίτερα του Χειμώνα. Έφτιαχνε πρόχειρες καλύβες για να μένει, τις οποίες μετά από λίγο χρονικό διάστημα έκαιγε, για να μην έχει ο,τιδήποτε δικό του ή κάτι με το οποίο μπορούσε να δεθεί συναισθηματικά. ( Έτσι απέκτησε τον τίτλο του καυσοκαλυβίτη ) .

Προσπάθειά του ήταν να γίνεται αντικείμενο χλευασμού από όποιον τον επισκεπτόταν για να μην τυγχάνει σεβασμού. Όποιοι όμως πήγαιναν κοντά του έφευγαν ωφελημένοι από τις νουθεσίες του, παρόλο που αυτές λεγόντουσαν μέσα σε ασυνάρτητα και παλαβά λόγια. Ο όσιος Γρηγόριος ο Σιναϊτης

 ( 12 Απριλίου ) ακούγοντας για τον Μάξιμο τον έψαξε και όταν τον βρήκε τον έπεισε να του μιλήσει για τους αγώνες του. Όταν τον άκουσε προσεκτικά και αντελήφθη ότι πρόκειται για άγιο άνθρωπο τον συμβούλεψε να αφήσει πια τη σαλότητα και την ερημιά και να μείνει μόνιμα σε ένα μέρος όπου θα μπορούσαν να το βρίσκουν όποιοι τον έψαχναν για ψυχική τους ωφέλεια.

Ο Μάξιμος του έκανε υπακοή και έφτιαξε μια, μόνιμη πλέον , καλύβα, χωρίς όμως ίχνος υλικών που θα τον ευκόλυναν να ζει άνετα. Βασανισμένοι, δυστυχισμένοι, εμπερίστατοι ακόμα και δαιμονισμένοι έβρισκαν παρηγοριά και γιατρειά κοντά του. Έλαβε από το Θεό το προορατικό χάρισμα και προφήτεψε στους αυτοκράτορες Ιωάννη ΣΤ΄ τον Κατακουζηνό (1347- 1354 ) και Ιωάννη Ε΄ τον Παλαιολόγο (1341-1391 ) σε επισκέψεις τους κοντά του για τον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε .

Έζησε στην καλύβα του αυτή, που ήταν κάτω από σπήλαιο, για 15 χρόνια και μετά πήγε στη Μεγίστη Λαύρα σε ένα μικρό κελί , στο οποίο αργότερα έμενε ο μαθητής και βιογράφος του άγιος Νήφωνας ( 14 Ιουνίου ) . Απεβίωσε ειρηνικά στις 13 Ιανουαρίου 1375 σε ηλικία 95 χρονών.

Από το βιβλίο “Εμπαίζοντες

«Ημείς μωροί

δια Χριστόν»”

Ίκαρος Πετρίδης

Εκδόσεις: ΜΟΡΦΗ εκδοθήτω

Αθήνα

Μάρτιος 2008

Μόνον ο Θεός κρίνει δίκαια, γιατί μόνον Αυτός γνωρίζει τις καρδιές των ανθρώπων.

Θέλει παλικαριά, για να κοπεί η κατάκριση.

Μόνον ο Θεός κρίνει δίκαια, γιατί μόνον Αυτός γνωρίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Εμείς, επειδή δεν ξέρουμε την δίκαιη κρίση του Θεού, κρίνουμε “κατ’ όψιν”, εξωτερικά, και γι’ αυτό πέφτουμε έξω και αδικούμε τον άλλον. Η ανθρώπινη κρίση μας δηλαδή είναι μία μεγάλη αδικία. Είδες τι είπε ο Χριστός: “Μη κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε”.

Θέλει πολλή προσοχή. Ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα. Πριν από χρόνια σε ένα μοναστήρι στο Άγον Όρος ήταν ένας πολύ ευλαβής διάκος, Κάποτε όμως φόρεσε ρούχα κοσμικά και γύρισε στη πατρίδα του. Τότε πολλοί Πατέρες είπαν διάφορα εναντίον του. Αλλά τι είχε γίνει; Κάποιος του είχε γράψει ότι οι αδελφές του ήταν ακόμα ατακτοποίητες και, επειδή φοβήθηκε μήπως παραστρατήσουν, πήγε να τις βοηθήση. Έπιασε δουλειά σε ένα εργοστάσιο και ζούσε πιο καλογερικά από ό,τι προηγουμένως. Μόλις τακτοποίησε τις αδελφές του, άφησε τη δουλειά του και πήγε πάλι σε μοναστήρι, για να μείνει. Ο ηγούμενος, όταν είδε ότι τα ήξερε όλα, τυπικό, διακονήματα κ.λ.π., τον ρώτησε πού τα ήξερε και εκείνος άνοιξε τη καρδιά του και του τα είπε όλα. Τότε ο ηγούμενος ενημέρωσε τον επίσκοπο και εκείνος τον χειροτόνησε αμέσως ιερέα. Μετά πήγε σε ένα απομακρυσμένο μοναστήρι και εκεί ζούσε πολύ πνευματική ζωή, πολλή άσκηση. Έφθασε σε άγια κατάσταση και βοήθησε πνευματικά πολλούς ανθρώπους. Μερικοί που δεν ξέρουν τι απέγινε μπορεί ακόμη να τον κατακρίνουν.

Πόσο πρέπει να προσέχουμε την κατάκριση! Πόσο αδικούμε τον πλησίον μας, όταν τον κατακρίνουμε! Αν και στη πραγματικότητα με τη κατάκριση αδικούμε τον εαυτό μας και όχι τους άλλους, διότι μας αποστρέφεται ο Θεός. Τίποτε άλλο δεν αποστρέφεται τόσο πολύ ο Θεός όσο την κατάκριση, γιατί ο Θεός είναι δίκαιος και η κατάκριση είναι γεμάτη από αδικία.



Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου "Λόγοι" τ. Ε΄ "Πάθη και Αρετές". Ι. Ησυχαστήριον "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος" Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  13  ΙΑΝ 2013 

"Ο κλήρος του Κλήρου"

Του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου
Σε δύσκολες εποχές, σαν τη δική μας, υπάρχουν κοινωνικές ομάδες, οι οποίες, είτε λόγω του θεσμικού ρόλου τους, είτε λόγω της φύσεως του λειτουργήματός τους, είτε λόγω των 
συνειδησιακών τους επιλογών, επωμίζονται βάρη αυξημένα, τόσο σε επίπεδο ψυχολογικής ενίσχυσης, όσο και σε επίπεδο πρακτικής βοήθειας και συμπαράστασης προς την Ελληνική κοινωνία. Και μάλιστα, κάποιες από τις ομάδες αυτές, όχι μόνον αποποιούνται την οποιαδήποτε προβολή της προσφοράς τους, αλλά και συστηματικά την αποκρύπτουν.

    Στις ομάδες αυτές ανήκει ο Ελληνικός εφημεριακός Kλήρος:  Όλοι εκείνοι οι έγγαμοι και άγαμοι Ιερείς, που βρίσκονται πίσω από την ανοικτή πόρτα της κάθε Εκκλησίας, πολλές φορές δεκαπέντε και είκοσι ώρες το εικοσιτετράωρο, προκειμένου άνθρωποι κάθε ηλικίας και ποικίλων αναγκών να βρουν: Ένα πιάτο φαγητό, ψυχολογική στήριξη, πνευματική καθοδήγηση, κοινοτική ζωή, δημιουργικές δραστηριότητες μικρών και μεγάλων, οργανωμένη εθελοντική δράση και κυρίως συμπόνια, που εκφράζεται, από τον καλό λόγο μέχρι την άμεση οικονομική συνδρομή. Και όλα αυτά, με διαρκώς αυξανόμενους ρυθμούς και με ένταση, που πολλές φορές ξεπερνάει τις δυνάμεις, ακόμη και των πλέον ανθεκτικών ανθρωπίνων φύσεων.

    Ενώ πολλοί θεωρούν δεδομένη αυτή την παρουσία και προσφορά, λίγοι είναι εκείνοι που συνειδητοποιούν πως όλο αυτό το τεράστιο σε όγκο και σημασία έργο στηρίζεται στους απλούς Ιερείς, οι οποίοι υφίστανται ακριβώς τις ίδιες συνέπειες της πολύμορφης κρίσης, ίσως μάλιστα και σε μεγαλύτερο βαθμό. Διότι, δεν είναι μόνον οι οικονομικές περικοπές. Ούτε μόνον οι παράπλευρες συνέπειες, που υφίστανται κυρίως οι έγγαμοι κληρικοί, στο οικογενειακό τους περιβάλλον, με  βιοποριστικές ανάγκες, οικονομικές εκκρεμότητες, ανάγκες σπουδών  των παιδιών, ανάγκες περίθαλψης, ανάγκες, άλλωστε, ίδιες και απαράλλακτες με εκείνες των εκατομμυρίων Ελλήνων, που αγωνίζονται να προσαρμοστούν σε βίαιες ανατροπές της καθημερινότητάς τους. Είναι πως, για την αποτελεσματικότητα του έργου τους, όλη αυτή η πίεση πρέπει να μείνει έξω από τις  πόρτες του Ναού. Διότι, όταν αυτές ανοίξουν, ο Ιερέας, ξεχνώντας τα προσωπικά του προβλήματα και πέρα από κάθε έννοια ωραρίου, πρέπει να επιτελέσει ένα πολύμορφο έργο, που ξεκινάει από την οικονομική διαχείριση μιας ολόκληρης Ενορίας, από την συντήρηση του Ναού και των βοηθητικών χώρων, από τον συντονισμό εθελοντών και την οργάνωση της λατρευτικής ζωής, την τέλεση των Ιερών Μυστηρίων, την διακονία της Εξομολόγησης, τις έκτακτες πνευματικές και πρακτικές ανάγκες σε συγκεκριμένες περιόδους του λειτουργικού έτους και πολλά άλλα. Και όλα αυτά,  πάντα με την διαρκή του παρουσία, εποπτεία, καθοδήγηση και κυρίως την έμπνευση και την ενθάρρυνση ολόκληρης της ενοριακής ζωής και δράσης.

    Επιπλέον, ας μην παραλείψουμε να συμπεριλάβουμε σ΄ αυτά και έναν ακόμη παράγοντα πιεστικής ευθύνης: Τις προσδοκίες της Ελληνικής κοινωνίας από τους Κληρικούς. Προσδοκίες αναμενόμενες και δικαιολογημένες, διότι σε καιρούς κατάρρευσης των πάντων αναζητούνται πνευματικά πρότυπα, ενίοτε όμως και αποδιοπομπαίοι τράγοι. Προσδοκίες, όμως, που κάποιες στιγμές εξουθενώνουν, σαν να μην είναι ο Ιερέας ένα κομμάτι της κοινωνίας, σαν να μην έχει ανθρώπινες ανάγκες και αδυναμίες, σα να πρέπει όλη του η ζωή, προσωπική και δημόσια, να κινείται στη σφαίρα μιας υπερβατικής τελειότητας. Όταν, μάλιστα, κυριαρχούν στην πλειοψηφία των πιστών συμπτώματα πνευματικής αδιαφορίας ή απαιτήσεων για μια απλή διαδικαστική επιτέλεση θρησκευτικών τελετών και άρνησης για ουσιαστική σύνδεση της πίστης με την καθημερινή ζωή.

    Νομίζω, πως δύσκολα θα βρεθεί άλλη πνευματική και κοινωνική αποστολή, όπου ο φιλότιμος λειτουργός της θα υφίσταται τόση πίεση, πρώτα από τις ποικίλες ανάγκες της, που ποτέ δεν θα εξαντλούνται, όσο και από τις υψηλές προσδοκίες, που διαρκώς θα διογκώνονται. Και είναι μεν γεγονός πως ο συνειδητός λειτουργός θα βρει στη λατρευτική και πνευματική ζωή πηγές ανανέωσης δυνάμεων. Φτάνει, όμως, και η στιγμή, που, ανθρώπινα, αναζητεί την ενθάρρυνση, την κατανόηση και την συμπαράσταση εκ μέρους των ενοριτών του και ολόκληρης της Ελληνικής Κοινωνίας. Αντί αυτού, έφτασε να ανησυχεί, εξαιτίας φημών, ακόμη και για την πλήρη περικοπή του ήδη μειωμένου μισθού του. Και βεβαίως δεν είναι μόνον οικονομικό το θέμα. Το πλέον επώδυνο είναι το γεγονός πως, με τις φήμες αυτές, υπογραμμίζεται και ενισχύεται μια απαξίωση του προσώπου και του έργου του, απαξίωση που υποσκάπτει τις ψυχικές, αλλά και τις σωματικές του δυνάμεις.

    Σε εποχές διάσπασης, απομόνωσης, αδιαφορίας και απελπισίας, οι Ενορίες αποτελούν οάσεις ανθρωπιάς, κοινωνικής δράσης, ελπίδας και νοηματοδότησης της ζωής. Εμπνευστής και σημείο αναφοράς τους είναι ο απλός παπάς. Στο πρόσωπό του συνενώνεται Κλήρος και λαός και κάνουν ορατή και απτή την ελπίδα και το όραμα ενός άλλου τρόπου προσωπικής και κοινωνικής ζωής. Γι΄  αυτό και η υποστήριξη των Κληρικών εκ μέρους του κράτους και της κοινωνίας αποτελεί ενέργεια κρίσιμη και καθοριστική. Ο πρώτος, που θα ωφεληθεί από τη στήριξη του ρόλου των Εφημερίων, είναι η ίδια η Ελληνική Κοινωνία, σε εποχές μάλιστα, που δεν έχουν απομείνει πολλά να την στηρίξουν.Αλλά και αντίστροφα, μια τέτοια συμπαράσταση θα συμβάλει στην  ακόμη μεγαλύτερη και ποιοτικότερη προσφορά του. Προσφορά, που ήδη συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή, την ψυχική τόνωση και  την πνευματική ενδυνάμωση των συμπατριωτών μας και τελικά στην έξοδο από τις επώδυνες περιστάσεις που περνά η Πατρίδα μας.

Άρθρο στην Εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (12/01/2013)

http://synodoiporia.blogspot.gr/

Συνέδριο με θέμα Εκκλησία και Αριστερά στο ΑΠΘ

Χαιρετισμό θα απευθύνουν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος και ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας

11 Ιαν 2013 - 14:02

Διήμερο συνέδριο με θέμα: Εκκλησία και Αριστερά, διοργανώνει το τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ.
Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 22 και την Τετάρτη 23 Ιανουαρίου στην αίθουσα τελετών της παλαιάς Φιλοσοφικής σχολής και διοργανώνεται σε συνεργασία με την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Με την παρουσία τους θα τιμήσουν την εκδήλωση ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυµος, ο  Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας και εκπρόσωποι πολιτικών και κρατικών οργανισμών.

Αναλυτικά το πρόγραμμα:

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

10:00-12:00 Χαιρετισμοί:
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυµος
Εκπρόσωποι πολιτικών και κρατικών οργανισµών
Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ.κ. Άνθιµος
Εκπρόσωποι άλλων Ορθοδόξων διοικήσεων της Ελλάδας
Περιφεριάρχης Κεντρικής Μακεδονίας
κ. Απόστολος Τζιτζικώστας
Πρυτανικές Αρχές Α.Π.Θ.
Πρόεδρος του Τµήµατος Θεολογίας Α.Π.Θ.
κ. Χρυσόστοµος Σταµούλης

12:00-12:20 Διάλειµµα/Καφές-Τσάι

ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ: Η «Βασιλεία του Θεού» και η Λαϊκή Εξουσία. Ιστορικές επισηµάνσεις από τις παράλληλες πορείες Εκκλησίας και Αριστεράς στον 20ό και τον 21ο αιώνα.
Συντονισµός: Μαρία Αντωνιάδου (Δηµοσιογράφος, Γ. Γραµµατέας Ε.Σ.Η.Ε.Α.)

12:20-12:40 Μιλτιάδης Κωνσταντίνου (Καθηγητής Α.Π.Θ.)
& Ευστάθιος Χ. Λιανός Λιάντης (υ.δρ. Α.Π.Θ)
12:40-13:00 Παναγιώτης Αρ. Υφαντής (Επ. Καθηγητής Α.Π.Θ.)
13:00-13:20 Χρήστος Λάσκος (Δρ. Φιλοσοφίας - Μέλος Π.Γ. του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)

13:20-13:50 Συζήτηση

14:00-16:30 Γεύµα

ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ: Θρησκευτικά Σύµβολα και Θρησκευτικότητα στον δηµόσιο χώρο
Συντονισµός: Παντελής Σαββίδης (Δηµοσιογράφος)

17:00-17:20 Νίκη Παπαγεωργίου (Αν. Καθηγήτρια Α.Π.Θ.)
17:20-17:40 Μητροπολίτης Δηµητριάδος κ.κ. Ιγνάτιος
17:40-18:00 Γιάννης Παπαθεοδώρου (Επ. Καθηγητής Πανεπιστηµίου Ιωαννίνων)
18:00-18:20 Ιφιγένεια Καµτσίδου (Επ. Καθηγήτρια Α.Π.Θ.)

18:20-18:50 Συζήτηση

18:50-19:10 Διάλειµµα/Καφές-Τσάι

ΤΡΙΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ: Θέµατα εκκλησιαστικής περιουσίας και µισθοδοσίας του κλήρου
Συντονισµός: Στέλιος Κούλογλου (Δηµοσιογράφος).

19:10-19:30 Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστοµος (Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α.)
19:30-19:50 Τάσος Κουράκης (Αν. Καθηγητής Α.Π.Θ.-Βουλευτής ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)
19:50-20:10 π. Βασίλειος Καλλιακµάνης (Καθηγητής Α.Π.Θ.)
20:10-20:30 Κώστας Παπαγεωργίου (Λέκτορας Α.Π.Θ.)

20:30-21:00 Συζήτηση

21:15 Δείπνο

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ: Εκκλησία και Αριστερά εν µέσω κρίσης: Δράσεις έναντι των κοινωνικών προβληµάτων
Συντονισµός: Κλέαρχος Τσαουσίδης (Δηµοσιογράφος)

10:00-10:20 Κώστας Σταµάτης (Καθηγητής Α.Π.Θ.)
10:20-10:40 Μητροπολίτης Νεαπόλεως κ.κ. Βαρνάβας
10:40-11:00 Χρήστος Τσιρώνης (Λέκτορας Α.Π.Θ.)

11:00-11:30 Συζήτηση

11:30-12:00 Διάλειµµα/Καφές-Τσάι

ΠΕΜΠΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ: Εκκλησία και Αριστερά έναντι του µεταναστευτικού ζητήµατος
Συντονισµός: Νίκος Παπαχρήστου (Δηµοσιογράφος)

12:00-12:20 Παύλος Χαραµής (Πρόεδρος ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ.)
12:20-12:40 Μητροπολίτης Σιατίστης κ.κ. Παύλος
12:40-13:00 Στυλιανός Τσοµπανίδης (Επ. Καθηγητής Α.Π.Θ.)

13:00-13:30 Συζήτηση

13:45-16:30 Γεύµα

ΕΚΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ: Ο σύγχρονος λόγος της Εκκλησίας και της Αριστεράς. Από τη συγκρουσιακή στη συνεργατική ρητορική
Συντονισµός: Βασίλης Κεχαγιάς (Δηµοσιογράφος)

17:00-17:20 Μητροπολίτης Γόρτυνος κ.κ. Ιερεµίας (Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α.)
17:20-17:40 Νικόλας Σεβαστάκης (Αν. Καθηγητής Α.Π.Θ.)
17:40-18:00 Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου κ.κ. Ανδρέας (Καθηγητής Α.Π.Θ.)
18:00-18:20 Ανδρέας Καρίτζης (Δρ. Φιλοσοφίας-Μέλος Κ.Ε. του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)

18:20-18:50 Συζήτηση

18:50-19:10 Διάλειµµα/Καφές-Τσάι

ΕΒΔΟΜΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ: Η Θρησκευτική Εκπαίδευση στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο
Συντονισµός: Σταύρος Τζίµας (Δηµοσιογράφος)

19:10-19:30 Κωστής Παπαϊωάννου (Πρόεδρος Ε.Ε.Δ.Α.)
19:30-19:50 Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ.κ. Άνθιµος
19:50-20:10 Τριαντάφυλλος Μηταφίδης (Εκπαιδευτικός-Επικεφ. της δηµ. Παρ. “Θεσ/νίκη Ανοιχτή Πόλη”)
20:10-20:30 Νικόλαος Μαγγιώρος (Επ. Καθηγητής Α.Π.Θ.)

20:30-21:00 Συζήτηση

21:15 Δείπνο

 http://voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=121464

Μὴν κατακρίνεις, ἀκόμη κι ἂν βλέπεις

Μὴν κατακρίνεις, ἀκόμη κι ἂν βλέπεις

Νὰ προσέχεις τὴν κατάκριση, μοῦ λέει μιὰ ἄλλη μέρα ὁ Γέροντας,
καὶ μοῦ εἶπε τὸ ἑξῆς περιστατικό, γιὰ νὰ ἀποφεύγω κάθε συζήτηση γι’ αὐτή, ὅσο δίκαιο καὶ ἂν νομίζω πὼς ἔχω.

-Εἶχε πάει μιὰ μέρα μιὰ γυναίκα σὲ ἕναν παπᾶ γιὰ νὰ ἐξομολογηθεῖ. Ἦταν ἀπὸ κάποιο χωριὸ ποὺ φοροῦν καὶ μεσοφόρια. Τὰ ξέρεις;.

- Τὰ ξέρω, τοῦ λέω.

- Λοιπόν, ἀφοῦ ἐξομολογήθηκε, σηκώθηκε νὰ φύγει. Ὅμως δὲν ἔκανε πέρα, ἂν δὲν τοῦ ἄφηνε κάτι γιὰ νὰ τὸν εὐχαριστήσει καὶ ἐπειδὴ ἔτσι αἰσθανόταν καλύτερα. Προσπάθησε λοιπὸν νὰ σηκώσει τὸ πάνω φόρεμα γιὰ νὰ βγάλει ἀπὸ τὸ μεσοφόρεμα κάτι χρήματα ποὺ εἶχε, ἀλλὰ μαζὶ μὲ τὸ πανωφόρι πιάνει καὶ τὸ μεσοφόρι μαζὶ κατὰ λάθος, τὸ σηκώνει ψηλά, καὶ τῆς φανῆκαν τὰ πόδια της.

Τὴ στιγμὴ αὐτὴ μπῆκε κάποιος μέσα καὶ εἶδε τὴ στάση τῆς γυναίκας καὶ πῆγε καὶ κατήγγειλε τὸν παπᾶ γιὰ ἄσεμνες πράξεις καὶ τὸν τιμώρησαν μάλιστα μὲ τρεῖς μῆνες ἀργία. Σὲ ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα τῆς ἀργίας του ὁ παπᾶς αὐτὸς εὐχαριστοῦσε καὶ δοξολογοῦσε τὸν Θεὸ γι’ αὐτὴ τὴ δοκιμασία ποὺ τοῦ ἔδωσε. Τὸ χάρηκε πάρα πολύ!

Εἶδες, ὅμως, τί ἕπαθε ὁ ἀδελφός μας, παιδί μου; Ἐνῶ εἶδε κάτι τὸ ἄσεμνο, καὶ κατέκρινε τὸν παπᾶ, δὲν ἦταν ἔτσι ὅπως τοῦ τὸ παρουσίασε ὁ πονηρός. Γι’ αὐτὸ σοῦ λέω, πρόσεχε πολύ, πρόσεχε!

- Ναί, Παππούλη μου, τοῦ εἶπα, θὰ προσέχω

Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 231-

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   12 ΙΑΝ 2013

Η φωτογραφία του Έλληνα ιερέα που κάνει το γύρο του κόσμου

H βρετανική εφημερίδα The Guardian, στη στήλη "Η Φωτογραφία της ημέρας" δημοσιεύει σήμερα μια ακόμα Ελληνική φωτογραφία με ένα ιερέα!

Συγκεκριμένα...


ο φωτογράφος, Άρης Μεσσίνης, «συνέλαβε» με τον φακό του τον ιερέα, να κάθεται σε ένα ξεχωριστό παγκάκι, στο σταθμό Λαρίσης του μετρό της Αθήνας, περιμένοντας το συρμό.

Όπως φαίνεται στην φωτογραφία τα παγκάκια είναι έτσι φτιαγμένα που να δίνουν την εντύπωση πως κάθε κάθισμα είναι και ένας άνθρωπος (δημιουργία του Γιάννη Γαϊτη).

Στο τελευταίο ήταν καθισμένος ο παπάς, ο οποίος μάλλον δεν αντιλήφθηκε τον φωτογράφο.

Ἄδικα τὸν ἀπέλυσες. Δὲν ἦταν κλέφτης Γέρων Πορφύριος

Ἄδικα τὸν ἀπέλυσες. Δὲν ἦταν κλέφτης

Ὁ Γέρων Πορφύριος εἶπε σὲ κάποιον ἐπισκέπτη του ὅτι ἔβλεπε πὼς κάτι κακὸ εἶχε κάνει στὴ ζωή του. Ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε ὅτι δὲν ἔνιωθε νὰ τὸν ἐνοχλεῖ ἡ συνείδησή του σὲ ὁτιδήποτε κι ὅτι τριάντα τόσα χρόνια ποὺ βρισκόταν στὴν Ἀθήνα, ὅπου εἶχε ἕνα ἐμπορικὸ κατάστημα, ὑπῆρξε ἕνας τίμιος ἔμπορος. Δὲν θυμόταν ὁ ἄνθρωπος νὰ εἶχε κάνει ὁποιοδήποτε κακό.

«Στὸ χωριό σου», τὸν ρωτᾶ ὁ Γέρων Πορφύριος, «δὲν ἔκανες κανένα κακό;». «Ὄχι», ἀπάντησε ἐκεῖνος. «Εἴμαστε πλούσια οἰκογένεια. Ὁ πατέρας μου πέθανε καὶ μοῦ ἄφησε ὅλη τὴν περιουσία του. Καὶ γιὰ νὰ καταλάβετε ὅτι εἶμαι καλὸς ἄνθρωπος, θὰ σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα. Μιὰ φορὰ μᾶς ἔκλεψε ὁ ἐπιστάτης μας ἕνα μεγάλο γιὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ποσό. Κι ἐγὼ δὲν τὸν κατάγγειλα στὴν ἀστυνομία. Ἀλλὰ βέβαια, τὸν ἀπέλυσα, διότι δὲν μποροῦσα ν’ ἀφήσω ἕναν κλέφτη στὰ κτήματά μας».

Τὸν ρωτᾶ τότε ὁ Γέρων Πορφύριος: «Τὸν εἶδες ἐσὺ ὁ ἴδιος νὰ κλέβει τὸ ποσὸ αὐτό;». «Ὄχι», ἀπάντησε ἐκεῖνος, «ἀλλὰ ἤμουν σίγουρος ὅτι αὐτὸς τὸ εἶχε κλέψει, διότι μόνο ἐκεῖνος ἤξερε ποῦ εἴχαμε τὰ χρήματα». Τοῦ λέει τότε ὁ Γέρων Πορφύριος: «Ὄχι, δὲν ἦταν αὐτὸς ποὺ τὰ ἔκλεψε. Κι ἐσὺ ἀπολύοντάς τον ἀμαύρωσες τὸ δικό του ὄνομα καὶ ὁλόκληρης τῆς οἰκογένειάς του. Κι ἐκείνη ἡ πράξη σου σ’ ἐμοδίζει τώρα νὰ δεχτεῖς τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας».

Ὁ πραγματικὸς ἔνοχος ἦταν ἄλλος. Τότε, πῆγε στὸ χωριό του καὶ ἐνώπιον τῶν συγχωριανῶν του ἀποκατέστησε τὸν ἐπιστάτη του, τὸν ὁποῖο εἶχε τόσο πολὺ ἀδικήσει, ἐν ἀγνοίᾳ του βέβαια. Κι ἀμέσως μετά, πῆγε καὶ κοινώνησε.

(Τὸ χάρισμα τῆς διάκρισης, σελ. 176)
BIOS TOY ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

ΗΛΙΑΣ    ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  12  ΙΑΝ 2013 

Όταν, Γέροντα, οι πνευματικοί νόμοι λειτουργούν αμέσως, αυτό τι σημαίνει;

Όταν, Γέροντα, οι πνευματικοί νόμοι λειτουργούν αμέσως, αυτό τι σημαίνει;
- Αυτό είναι καλό. Τότε πρέπει να καταλάβη ο άνθρωπος ότι η αγάπη του Θεού τον
προστατεύει, γιατί ξοφλάει και δεν θα τα πληρώση όλα μαζεμένα. Όταν όμως δεν λειτουργούν
οι πνευματικοί νόμοι σε έναν άνθρωπο, είναι επικίνδυνο, γιατί δείχνει ότι είναι απομακρυσμένο
παιδί του Θεού· δεν είναι στο σπίτι Του. Υπάρχουν μερικοί που ενεργούν συνέχεια με
υπερηφάνεια και δεν παθαίνουν τίποτε. Αυτό σημαίνει ότι η υπερηφάνειά τους ξεπέρασε την
ανθρώπινη και έφθασε στον ανώτατο βαθμό της, στην δαιμονική υπερηφάνεια, στην έπαρση. Η
πτώση τότε γίνεται από την άλλη μεριά της κορυφής, οπότε πέφτει κατ’ ευθείαν στην κόλαση.
Είναι εωσφορική πτώση και δεν την βλέπουν όσοι βρίσκονται από την άλλη μεριά της
κορυφής. Αυτούς δηλαδή δεν τους πιάνει ο πνευματικός νόμος σε τούτη την ζωή, αλλά ισχύει γι’
αυτούς το Αποστολικό: «Πονηροί άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί το χείρον, πλανώντες
και πλανώμενοι».

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ΄ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ)

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    12  ΙΑΝ 2013

Όχι κακία ή μίσος για τον άλλο Άγιος Σεραφείμ Σαρώφ-

Όχι κακία ή μίσος για τον άλλο -

Δεν πρέπει να διατηρούμε στη καρδιά μας κακία ή μίσος για τον άλλο, έστω κι αν μας εχθρεύεται. Οφείλουμε να τον αγαπάμε, κι όσο μπορούμε να τον ευεργετούμε σύμφωνα με τη διδασκαλία του Κυρίου: «Αγαπάτε τούς εχθρούς υμών». Αν αγωνισθούμε κατά τη δύναμή μας να εκπληρώσουμε την εντολή αυτή, τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα λάμψει στη καρδιά μας το θείο φώς, που θα μας φωτίζει τον δρόμο προς την άνω Ιερουσαλήμ

Άγιος Σεραφείμ Σαρώφ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   12  ΙΑΝ 2013