Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Καὶ πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν ἐπιτρέπει νὰ βλέπη ὁ ἄνθρωπος τὸν διάβολο!


Φωτογραφία: Μιὰ φορά, ὅταν ἤμουν στὸ Κελλὶ τοῦ Τιμίου Σταυ­ροῦ, πέρασα μιὰ πολὺ ὄμορφη ἀγρυπνία! Εἶχαν μαζευθῆ τὴν νύχτα πολλοὶ δαίμονες ἐπάνω στὸ ταβάνι. Στὴν ἀρχὴ χτυποῦσαν μὲ βαριὲς δυνατὰ καὶ μετὰ θορυβοῦσαν, σὰν νὰ κυλοῦσαν κούτσουρα μεγάλα, κορμοὺς δένδρων. Σταύρωνα τὸ ταβάνι καὶ ἔψαλλα «Τὸν Σταυρὸν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα...». Τελείωνα, ἄρχιζαν τὰ κούτσουρα πάλι. «Τώρα, εἶπα, θὰ κάνουμε δυὸ χορούς! Ἕναν ἐσεῖς μὲ τὰ κούτσουρα ἀπὸ πάνω καὶ ἕναν ἐγὼ ἀπὸ κάτω!» Ἄρχιζα ἐγώ, σταματοῦσαν αὐτοί. Μιὰ φορά ἔψαλλα «ΤόνΣταυρὸν σου προσκυνοῦμεν... », τὴν ἄλλη «Κύριε, ὅπλον κατὰ τὸν διαβόλου τὸν Σταυρὸν σου ἡμῖν δέδωκας...». Πέρασα τὴν πιὸ εὐχάριστη νύχτα μὲ ψαλμωδία καί, ὅταν λίγο σταματοῦσα, συνέχιζαν αὐτοὶ μὲ τὴν ψυ­χαγωγία! Τὴν κάθε φορὰ ὅλο καὶ διαφορετικὸ ἔργο θὰ παρουσιάσουν!...
 
-     Ὅταν ψάλλατε τὴν πρώτη φορά, δὲν ἔφυγαν;
 
-     Ὄχι. Μόλις τελείωνα ἐγώ, ἄρχιζαν ἐκεῖνοι. Ναί, ἔπρεπε νὰ βγάλουμε ἀγρυπνία καὶ οἱ δυὸ χοροί! Ἦταν μιὰ ὄμορφη ἀγρυπνία! Ἔψελνα μὲ καημό! Πέρασα καλὲς μέρες!...
 
- Γέροντα, πῶς εἶναι ὁ διάβολος;
 
-     Ξέρεις τί «ὄμορφος» εἶναι; Ἄλλο πράγμα! Μόνο νὰ τὸν δῆς!! Καὶ πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν ἐπιτρέπει νὰ βλέπη ὁ ἄνθρωπος τὸν διάβολο! Ὤ, θὰ πέθαιναν οἱ πε­ρισσότεροι ἀπὸ τὸν φόβο τους! Σκέψου ἂν τὸν ἔβλεπαν πῶς ἐνεργεῖ, ἂν ἔβλεπαν τὴν... «γλυκειά» του μορφή! Με­ρικοὶ πάλι θὰ εἶχαν τὴν καλύτερη ψυχαγωγία! Ξέρεις τί ψυχαγωγία; Πῶς τὸ λένε; Σινεμά;... Γιὰ νὰ δῆ κανεὶς ὅμως ἕνα τέτοιο ἔργο, πρέπει νὰ πλήρωση πολλά..., καὶ πάλι ἂν θὰ μπόρεση νὰ τὸ δῆ!
 
-     Ἔχει κέρατα, οὐρά;
 
-     Ναί, ὅλα τὰ ἐξαρτήματα!!!
 
-     Γέροντα, οἱ δαίμονες ἔγιναν τόσο ἄσχημοι, ὅταν ἔπε­σαν καὶ ἔγιναν ἀπὸ Ἄγγελοι δαίμονες;
 
-     Ἔμ, βέβαια! Καὶ εἶναι τώρα σὰν νὰ τοὺς χτύπησε κε­ραυνός. Ἂν πέση κεραυνὸς καὶ χτυπήση ἕνα δένδρο, δὲν θὰ γίνη ἀμέσως τὸ δένδρο ἕνα μαῦρο κούτσουρο; Ἔτσι καὶ αὐτοὶ εἶναι σὰν νὰ τοὺς χτύπησε κεραυνός. Ἕνα διά­στημα ἔλεγα στὸ ταγκαλάκι: «Νὰ ἔρχεσαι νὰ σὲ βλέπω, γιὰ νὰ μὴν πέσω στὰ χέρια σου. Τώρα καὶ μόνον ποὺ σὲ βλέπω, φαίνεσαι πόσο κακὸς εἶσαι. Ἂν πέσω στὰ χέρια σου, τί κακὸ ἔχω νὰ πάθω!»

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι, τόμος Α΄
Μέ πόνο καί ἀγάπη στό σύγχρονο ἄνθρωπο
Φωτογραφία: Μιὰ φορά, ὅταν ἤμουν στὸ Κελλὶ τοῦ Τιμίου Σταυ­ροῦ, πέρασα μιὰ πολὺ ὄμορφη ἀγρυπνία! Εἶχαν μαζευθῆ τὴν νύχτα πολλοὶ δαίμονες ἐπάνω στὸ ταβάνι. Στὴν ἀρχὴ χτυποῦσαν μὲ βαριὲς δυνατὰ καὶ μετὰ θορυβοῦσαν, σὰν νὰ κυλοῦσαν κούτσουρα μεγάλα, κορμοὺς δένδρων. Σταύρωνα τὸ ταβάνι καὶ ἔψαλλα «Τὸν Σταυρὸν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα...». Τελείωνα, ἄρχιζαν τὰ κούτσουρα πάλι. «Τώρα, εἶπα, θὰ κάνουμε δυὸ χορούς! Ἕναν ἐσεῖς μὲ τὰ κούτσουρα ἀπὸ πάνω καὶ ἕναν ἐγὼ ἀπὸ κάτω!» Ἄρχιζα ἐγώ, σταματοῦσαν αὐτοί. Μιὰ φορά ἔψαλλα «ΤόνΣταυρὸν σου προσκυνοῦμεν... », τὴν ἄλλη «Κύριε, ὅπλον κατὰ τὸν διαβόλου τὸν Σταυρὸν σου ἡμῖν δέδωκας...». Πέρασα τὴν πιὸ εὐχάριστη νύχτα μὲ ψαλμωδία καί, ὅταν λίγο σταματοῦσα, συνέχιζαν αὐτοὶ μὲ τὴν ψυ­χαγωγία! Τὴν κάθε φορὰ ὅλο καὶ διαφορετικὸ ἔργο θὰ παρουσιάσουν!...
 
-     Ὅταν ψάλλατε τὴν πρώτη φορά, δὲν ἔφυγαν;
 
-     Ὄχι. Μόλις τελείωνα ἐγώ, ἄρχιζαν ἐκεῖνοι. Ναί, ἔπρεπε νὰ βγάλουμε ἀγρυπνία καὶ οἱ δυὸ χοροί! Ἦταν μιὰ ὄμορφη ἀγρυπνία! Ἔψελνα μὲ καημό! Πέρασα καλὲς μέρες!...
 
- Γέροντα, πῶς εἶναι ὁ διάβολος;
 
-     Ξέρεις τί «ὄμορφος» εἶναι; Ἄλλο πράγμα! Μόνο νὰ τὸν δῆς!! Καὶ πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν ἐπιτρέπει νὰ βλέπη ὁ ἄνθρωπος τὸν διάβολο! Ὤ, θὰ πέθαιναν οἱ πε­ρισσότεροι ἀπὸ τὸν φόβο τους! Σκέψου ἂν τὸν ἔβλεπαν πῶς ἐνεργεῖ, ἂν ἔβλεπαν τὴν... «γλυκειά» του μορφή! Με­ρικοὶ πάλι θὰ εἶχαν τὴν καλύτερη ψυχαγωγία! Ξέρεις τί ψυχαγωγία; Πῶς τὸ λένε; Σινεμά;... Γιὰ νὰ δῆ κανεὶς ὅμως ἕνα τέτοιο ἔργο, πρέπει νὰ πλήρωση πολλά..., καὶ πάλι ἂν θὰ μπόρεση νὰ τὸ δῆ!
 
-     Ἔχει κέρατα, οὐρά;
 
-     Ναί, ὅλα τὰ ἐξαρτήματα!!!
 
-     Γέροντα, οἱ δαίμονες ἔγιναν τόσο ἄσχημοι, ὅταν ἔπε­σαν καὶ ἔγιναν ἀπὸ Ἄγγελοι δαίμονες;
 
-     Ἔμ, βέβαια! Καὶ εἶναι τώρα σὰν νὰ τοὺς χτύπησε κε­ραυνός. Ἂν πέση κεραυνὸς καὶ χτυπήση ἕνα δένδρο, δὲν θὰ γίνη ἀμέσως τὸ δένδρο ἕνα μαῦρο κούτσουρο; Ἔτσι καὶ αὐτοὶ εἶναι σὰν νὰ τοὺς χτύπησε κεραυνός. Ἕνα διά­στημα ἔλεγα στὸ ταγκαλάκι: «Νὰ ἔρχεσαι νὰ σὲ βλέπω, γιὰ νὰ μὴν πέσω στὰ χέρια σου. Τώρα καὶ μόνον ποὺ σὲ βλέπω, φαίνεσαι πόσο κακὸς εἶσαι. Ἂν πέσω στὰ χέρια σου, τί κακὸ ἔχω νὰ πάθω!»

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι, τόμος Α΄
Μέ πόνο καί ἀγάπη στό σύγχρονο ἄνθρωποΜιὰ φορά, ὅταν ἤμουν στὸ Κελλὶ τοῦ Τιμίου Σταυ­ροῦ, πέρασα μιὰ πολὺ ὄμορφη ἀγρυπνία! Εἶχαν μαζευθῆ τὴν νύχτα πολλοὶ δαίμονες ἐπάνω στὸ ταβάνι. Στὴν ἀρχὴ χτυποῦσαν μὲ βαριὲς δυνατὰ καὶ μετὰ θορυβοῦσαν, σὰν νὰ κυλοῦσαν κούτσουρα μεγάλα, κορμοὺς δένδρων. Σταύρωνα τὸ ταβάνι καὶ ἔψαλλα «Τὸν Σταυρὸν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα...». Τελείωνα, ἄρχιζαν τὰ κούτσουρα πάλι. «Τώρα, εἶπα, θὰ κάνουμε δυὸ χορούς! Ἕναν ἐσεῖς μὲ τὰ κούτσουρα ἀπὸ πάνω καὶ ἕναν ἐγὼ ἀπὸ κάτω!» Ἄρχιζα ἐγώ, σταματοῦσαν αὐτοί. Μιὰ φορά ἔψαλλα «ΤόνΣταυρὸν σου προσκυνοῦμεν... », τὴν ἄλλη «Κύριε, ὅπλον κατὰ τὸν διαβόλου τὸν Σταυρὸν σου ἡμῖν δέδωκας...». Πέρασα τὴν πιὸ εὐχάριστη νύχτα μὲ ψαλμωδία καί, ὅταν λίγο σταματοῦσα, συνέχιζαν αὐτοὶ μὲ τὴν ψυ­χαγωγία! Τὴν κάθε φορὰ ὅλο καὶ διαφορετικὸ ἔργο θὰ παρουσιάσουν!...

- Ὅταν ψάλλατε τὴν πρώτη φορά, δὲν ἔφυγαν;

- Ὄχι. Μόλις τελείωνα ἐγώ, ἄρχιζαν ἐκεῖνοι. Ναί, ἔπρεπε νὰ βγάλουμε ἀγρυπνία καὶ οἱ δυὸ χοροί! Ἦταν μιὰ ὄμορφη ἀγρυπνία! Ἔψελνα μὲ καημό! Πέρασα καλὲς μέρες!...

- Γέροντα, πῶς εἶναι ὁ διάβολος;

- Ξέρεις τί «ὄμορφος» εἶναι; Ἄλλο πράγμα! Μόνο νὰ τὸν δῆς!! Καὶ πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν ἐπιτρέπει νὰ βλέπη ὁ ἄνθρωπος τὸν διάβολο! Ὤ, θὰ πέθαιναν οἱ πε­ρισσότεροι ἀπὸ τὸν φόβο τους! Σκέψου ἂν τὸν ἔβλεπαν πῶς ἐνεργεῖ, ἂν ἔβλεπαν τὴν... «γλυκειά» του μορφή! Με­ρικοὶ πάλι θὰ εἶχαν τὴν καλύτερη ψυχαγωγία! Ξέρεις τί ψυχαγωγία; Πῶς τὸ λένε; Σινεμά;... Γιὰ νὰ δῆ κανεὶς ὅμως ἕνα τέτοιο ἔργο, πρέπει νὰ πλήρωση πολλά..., καὶ πάλι ἂν θὰ μπόρεση νὰ τὸ δῆ!

- Ἔχει κέρατα, οὐρά;

- Ναί, ὅλα τὰ ἐξαρτήματα!!!

- Γέροντα, οἱ δαίμονες ἔγιναν τόσο ἄσχημοι, ὅταν ἔπε­σαν καὶ ἔγιναν ἀπὸ Ἄγγελοι δαίμονες;

- Ἔμ, βέβαια! Καὶ εἶναι τώρα σὰν νὰ τοὺς χτύπησε κε­ραυνός. Ἂν πέση κεραυνὸς καὶ χτυπήση ἕνα δένδρο, δὲν θὰ γίνη ἀμέσως τὸ δένδρο ἕνα μαῦρο κούτσουρο; Ἔτσι καὶ αὐτοὶ εἶναι σὰν νὰ τοὺς χτύπησε κεραυνός. Ἕνα διά­στημα ἔλεγα στὸ ταγκαλάκι: «Νὰ ἔρχεσαι νὰ σὲ βλέπω, γιὰ νὰ μὴν πέσω στὰ χέρια σου. Τώρα καὶ μόνον ποὺ σὲ βλέπω, φαίνεσαι πόσο κακὸς εἶσαι. Ἂν πέσω στὰ χέρια σου, τί κακὸ ἔχω νὰ πάθω!»

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι, τόμος Α΄
Μέ πόνο καί ἀγάπη στό σύγχρονο ἄνθρωπο
Φωτογραφία: Μιὰ φορά, ὅταν ἤμουν στὸ Κελλὶ τοῦ Τιμίου Σταυ­ροῦ, πέρασα μιὰ πολὺ ὄμορφη ἀγρυπνία! Εἶχαν μαζευθῆ τὴν νύχτα πολλοὶ δαίμονες ἐπάνω στὸ ταβάνι. Στὴν ἀρχὴ χτυποῦσαν μὲ βαριὲς δυνατὰ καὶ μετὰ θορυβοῦσαν, σὰν νὰ κυλοῦσαν κούτσουρα μεγάλα, κορμοὺς δένδρων. Σταύρωνα τὸ ταβάνι καὶ ἔψαλλα «Τὸν Σταυρὸν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα...». Τελείωνα, ἄρχιζαν τὰ κούτσουρα πάλι. «Τώρα, εἶπα, θὰ κάνουμε δυὸ χορούς! Ἕναν ἐσεῖς μὲ τὰ κούτσουρα ἀπὸ πάνω καὶ ἕναν ἐγὼ ἀπὸ κάτω!» Ἄρχιζα ἐγώ, σταματοῦσαν αὐτοί. Μιὰ φορά ἔψαλλα «ΤόνΣταυρὸν σου προσκυνοῦμεν... », τὴν ἄλλη «Κύριε, ὅπλον κατὰ τὸν διαβόλου τὸν Σταυρὸν σου ἡμῖν δέδωκας...». Πέρασα τὴν πιὸ εὐχάριστη νύχτα μὲ ψαλμωδία καί, ὅταν λίγο σταματοῦσα, συνέχιζαν αὐτοὶ μὲ τὴν ψυ­χαγωγία! Τὴν κάθε φορὰ ὅλο καὶ διαφορετικὸ ἔργο θὰ παρουσιάσουν!...
 
-     Ὅταν ψάλλατε τὴν πρώτη φορά, δὲν ἔφυγαν;
 
-     Ὄχι. Μόλις τελείωνα ἐγώ, ἄρχιζαν ἐκεῖνοι. Ναί, ἔπρεπε νὰ βγάλουμε ἀγρυπνία καὶ οἱ δυὸ χοροί! Ἦταν μιὰ ὄμορφη ἀγρυπνία! Ἔψελνα μὲ καημό! Πέρασα καλὲς μέρες!...
 
- Γέροντα, πῶς εἶναι ὁ διάβολος;
 
-     Ξέρεις τί «ὄμορφος» εἶναι; Ἄλλο πράγμα! Μόνο νὰ τὸν δῆς!! Καὶ πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν ἐπιτρέπει νὰ βλέπη ὁ ἄνθρωπος τὸν διάβολο! Ὤ, θὰ πέθαιναν οἱ πε­ρισσότεροι ἀπὸ τὸν φόβο τους! Σκέψου ἂν τὸν ἔβλεπαν πῶς ἐνεργεῖ, ἂν ἔβλεπαν τὴν... «γλυκειά» του μορφή! Με­ρικοὶ πάλι θὰ εἶχαν τὴν καλύτερη ψυχαγωγία! Ξέρεις τί ψυχαγωγία; Πῶς τὸ λένε; Σινεμά;... Γιὰ νὰ δῆ κανεὶς ὅμως ἕνα τέτοιο ἔργο, πρέπει νὰ πλήρωση πολλά..., καὶ πάλι ἂν θὰ μπόρεση νὰ τὸ δῆ!
 
-     Ἔχει κέρατα, οὐρά;
 
-     Ναί, ὅλα τὰ ἐξαρτήματα!!!
 
-     Γέροντα, οἱ δαίμονες ἔγιναν τόσο ἄσχημοι, ὅταν ἔπε­σαν καὶ ἔγιναν ἀπὸ Ἄγγελοι δαίμονες;
 
-     Ἔμ, βέβαια! Καὶ εἶναι τώρα σὰν νὰ τοὺς χτύπησε κε­ραυνός. Ἂν πέση κεραυνὸς καὶ χτυπήση ἕνα δένδρο, δὲν θὰ γίνη ἀμέσως τὸ δένδρο ἕνα μαῦρο κούτσουρο; Ἔτσι καὶ αὐτοὶ εἶναι σὰν νὰ τοὺς χτύπησε κεραυνός. Ἕνα διά­στημα ἔλεγα στὸ ταγκαλάκι: «Νὰ ἔρχεσαι νὰ σὲ βλέπω, γιὰ νὰ μὴν πέσω στὰ χέρια σου. Τώρα καὶ μόνον ποὺ σὲ βλέπω, φαίνεσαι πόσο κακὸς εἶσαι. Ἂν πέσω στὰ χέρια σου, τί κακὸ ἔχω νὰ πάθω!»

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι, τόμος Α΄
Μέ πόνο καί ἀγάπη στό σύγχρονο ἄνθρωπο
ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  13 ΙΑΝ 2013  

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...