Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Η ειρήνη στην οικογένεια.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τονίζει ὅτι ὅταν ὑπάρχει εἰρηνική συμβίωση, τότε δέν ἐπιτρέπει, αὐτή ἡ εἰρηνική  συμβίωση, νά εἰσχωρήσει τίποτα δυσάρεστο στήν οἰκογενειακή ζωή. Ἀκόμη καί ὅταν ὑπάρχουν πολλές ἐξωτερικές δυσκολίες, αὐτές δέν εἰσχωροῦν μέσα στό σῶμα τῆς οἰκογένειας.
Ὅταν ἔχουν εἰρήνη ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναῖκα πρῶτα μέσα τους καί κατόπιν μεταξύ τους, αὐτό τούς προφυλάσσει ἀπό τήν ἁμαρτία. Ὁ ἕνας βοηθεῖ τόν ἄλλο, ὥστε νά μήν διαταραχθεῖ ἡ ἐσωτερική οἰκογενειακή εἰρήνη ἀκόμη καί ἄν μύρια κύματα ὑπάρχουν ἐξωτερικά. 

Ἄν ὅμως μεταξύ τῶν συζύγων ὑπάρχει φιλονεικία, ὑπάρχει μιά ἀντιπαράθεση, μιά διαμάχη, τότε αὐτή ἡ ταραχή ἐξαπλώνεται καί στά ὑπόλοιπα μέλη τῆς οἰκογένειας. Ταράζονται τά  παιδιά καθώς καί ὅποιοι ἄλλοι συμβιώνουν μέ τό ταραγμένο ζεῦγος (παπποῦδες, γιαγιάδες κ.λ.π.).
Βασική αἰτία τῆς  ἀκαταστασίας στήν οἰκογένεια, λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος εἶναι ἡ ὑπερβολική καί ἀγωνιώδης μέριμνα γιά τίς βιοτικές ἀνάγκες.
Προσέξτε τίς λέξεις: ὑπερβολική μέριμνα καί ἀγωνιώδης. Μέριμνα θά πεῖ φροντίδα, ὑπερβολική ἀγωνιώδης φροντίδα.
Ἡ φροντίδα, ἡ ὁποία ἔχει μέσα της ἀγωνία εἶναι αἰτία ταραχῆς.  Ἡ μέριμνα εἶναι ἕνα μεγάλο λάθος. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε:«Μήν μεριμνᾶτε, μήν ἔχετε φροντίδα γιά τίποτα ἐκτός ἀπό τήν Βασιλεία Μου». Μάλιστα μᾶς τόνισε νά μήν ἔχουμε ποτέ ἀγωνία.
Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι θά γίνουμε ὀκνηροί, ὅτι θά γίνουμε ἀδιάφοροι καί δέν θά κάνουμε αὐτά πού πρέπει, αὐτά πού μᾶς πληροφορεῖ ἡ λογική. Ἀντίθετα θά κάνουμε ὅ,τι πρέπει ἀλλά χωρίς ἄγχος, χωρίς ἀγωνία. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι πρέπει νά ζητᾶμε συνεχῶς τήν Βασιλεία Του καί τήν δικαιοσύνη Του (δηλ. τήν σύνολη ἀρετή). Γιά ὅλα τά ὑπόλοιπα, τά βιοτικά θά φροντίσει Ἐκεῖνος.
Ἐμεῖς θά προσπαθήσουμε νά Τόν ἔχουμε Βασιλιά μέσα μας καί Ἐκεῖνος θά μᾶς προσθέσει ὅλα αὐτά τά γήινα, πού σάν ἄνθρωποι γνωρίζει ὅτι χρειαζόμαστε: Τί θά φᾶμε δηλαδή, τί θά πιοῦμε, πῶς θά ἔχουμε χρήματα, ἄν θά ἔχουμε χρήματα κλπ., κλπ.
Ἐμεῖς ἄς ζητᾶμε πάντοτε νά γίνεται τό θέλημά Του καί νά ἐπικρατεῖ ἡ ἀρετή στή ζωή μας, καί Ἐκεῖνος θά μᾶς δώσει ἕτοιμα ὅλα ὅσα χρειαζόμαστε γιά τήν βιολογική μας συντήρηση.
«Ὁ συνήθης λόγος διαπληκτισμοῦ καί φιλονικίας εἶναι ὁ ἐγωισμός καί τό ἴδιο θέλημα».
Πόσο σοφά εἶναι αὐτά πού λέει ὁ Ἅγιος! …
Ὁ ἐγωισμός καί τό ἴδιο θέλημα. Ὅταν ὁ καθένας κρατάει τό θέλημά του πεισματικά, «στήνει» τό θέλημά του, τό γεγονός αὐτό εἶναι αἰτία διαπληκτισμοῦ καί ταραχῆς.
Ὅλοι ξέρουμε πόσο εὔκολο, εἶναι νά συμβεῖ αὐτό μέσα στήν οἰκογένεια. Ὅταν ὁ καθένας ἐμμένει στό  θέλημά του, τότε συμβαίνει αὐτός ὁ διαπληκτισμός, αὐτός ὁ «τσακωμός», ὅπως τόν λέμε.
Γι’ αὐτό ἐκεῖ, ὅπου δέν ὑπάρχει τό «ἴδιον θέλημα», ἐπικρατεῖ ὁμόνοια καί εἰρήνη.
-Βλέπετε πῶς ἡ οἰκογένεια μοιάζει πάρα πολύ μέ ἕνα μικρό μοναστηράκι;
Ὅπως στο μοναστήρι τό πρῶτο πού ζητιέται εἶναι ἡ ὑπακοή -δηλαδή τό νά μήν ἔχει κανείς δικό του θέλημα- τό ἴδιο εἶναι ἀπαραίτητο καί μές τήν οἰκογένεια: Νά μάθει καί ὁ ἄντρας νά μήν ἔχει δικό του θέλημα καί ἡ γυναῖκα ἐπίσης, νά μήν ἔχει δικό της θέλημα. Θά πρέπει καί οἱ δυό νά κάνουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. 
Ὅταν λοιπόν καί ὁ ἄντρας καί ἡ γυναίκα προσπαθοῦν νά κόβουν τό δικό τους θέλημα καί νά κάνουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε τί γίνεται; Ἔχουν καί οἱ δυό τό ἴδιο θέλημα, ὁπότε δέν ὑπάρχει «τσακωμός».
Ἀντίθετα ὅταν ὁ καθένας κρατάει τό δικό του θέλημα, πάντα ὑπάρχει μιά αἰτία καί μιά συνεχής κατάσταση  ἔντασης καί ἐκνευρισμοῦ. Σέ μία τέτοια οἰκογένεια, ὁ καθένας προσπαθεῖ νά ἐπιβάλει τό θέλημά του στόν ἄλλον, νά ἔχει «τό πάνω χέρι» ὅπως λέμε, νά κάνει τό «κουμάντο». Καί εἶναι ἐγωισμός βέβαια αὐτό, ἀλλά εἶναι καί μιά μόνιμη αἰτία ταραχῆς καί τσακωμοῦ.
Ἡ ἀγάπη καί ἡ συμφωνία τῶν συζύγων, ἀποτελεῖ βασική προϋπόθεση γιά τήν εὐημερία ὅλης τῆς οἰκογένειας. Ἄν οἱ γονεῖς δέν εἶναι ἀγαπημένοι, τότε ὅλη ἡ οἰκογένεια δέν πάει μπροστά. Τότε καί τά  παιδιά δέν αἰσθάνονται καλά, ἀλλά καί οἱ σύζυγοι δέν χαίρονται τήν ζωή τους.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, προβάλει τήν ἑνότητα τῆς ψυχῆς μέ τό σῶμα, σάν πρότυπο ἑνότητας τοῦ ἄνδρα μέ τήν γυναῖκα. Πῶς εἶναι ἑνωμένη, λέει, ἡ ψυχή μέ τό σῶμα, ἔτσι πρέπει νά εἶναι ἑνωμένος ὁ ἄνδρας μέ τήν γυναῖκα. 
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν ὅτι ἡ ψυχή δέν εἶναι μέσα στό σῶμα, ἀλλά τό σῶμα εἶναι μέσα στήν ψυχή. Δηλαδή ἡ ψυχή ἀγκαλιάζει τό σῶμα. Ἔτσι πρέπει νά εἶναι καί ἡ σχέση τοῦ ἄνδρα μέ τήν γυναῖκα.
Ψυχή καί σῶμα εἶναι ἀδιάσπαστα. Τό μόνο πού τά  χωρίζει εἶναι ὁ θάνατος. Ὁ θάνατος εἶναι, πού χωρίζει καί τόν ἄνδρα ἀπ΄ τήν γυναίκα.
Στό πλαίσιο μιᾶς τέτοιας ἑνότητας εἶναι ἀδιανόητη ἡ διά¬σταση καί ἡ διαμάχη. Ὅπως εἶναι ἀδιανόητο, εἶναι ἀδύνατο τό νά σκεφτεῖς ὅτι ἡ ψυχή πολεμάει τό σῶμα ἤ τό σῶμα τήν ψυχή.

π. Σάββας
 
ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   16 ΙΑΝ 2013
 
                      

Μουέλαμπά...Θα πει στα Ουγκαντέζικα "γειά σου"

Προδημοσίευση από το νέο βιβλίο των Εκδόσεων Χρυσοπηγή
Aπό μικρός βλέποντας εκείνους τους σελιδοδείκτες της Αποστολικής Διακονίας για την εξωτερική ιεραποστολή , σταματούσα σε κείνα τα μεγάλα αφρικανικά παιδικά μάτια που περίμεναν από την Ελλάδα κάποιο φως .Όταν μεγάλωσα και όταν έγινα κληρικός κατάλαβα ποιο φως καρτερούσαν.  Πολλά χρόνια μετά πραγματοποίησα το παιδικό όνειρο κάνοντας ένα ταξίδι στην Ουγκάντα ,στις αρχές Ιουλίου  του 2012.Η Ευρώπη τούτον τον καιρό λέει δεν θα γίνουμε Ουγκάντα. Πήγαμε λοιπόν να δούμε  τι δεν θέλει η Ευρώπη να γίνουμε μα κυρίως να επισκεφθούμε την Ορθόδοξη εκκλησία της Ουγκάντας και να χαρούμε από κοντά την ευλογημένη συναναστροφή με Ορθοδόξους αυτής της Αφρικανικής χώρας.
 

 Φύγαμε από την Αθήνα για το Κάιρο και από κει τέσσερις ώρες για την Ουγκάντα. Μέρες πριν προετοιμασία με εμβόλια για κίτρινο πυρετό και χάπια για την Μαλάροια. Πρώτη φορά έρχεσαι με λέξεις που δεν τις ξέρεις που δεν τις είχες ακούσει πουθενά.Κι όμως η Μαλάρια είναι γνωστή λέξη στην Αφρική.
Και μετά τα φάρμακα, αγωνία και προσμονή όλα μαζί. Στην Αθήνα μας χαιρετούσαν με τη φράση «να προσέχεις ».Ακριβώς δεν ξέρεις τι πρέπει και τι δεν πρέπει να προσέχεις. Όταν γυρίσεις από την Αφρική το καταλαβαίνεις αυτό που σου είπαν. Στην πτήση έχεις ώρες πολλές να μείνεις μόνος με τον εαυτό σου. Άφιξη στο Ετέμπε που θα πει στα Ουγκαντέζικα θρόνος ή καθέδρα, όνομα  φερμένο από τους Άγγλους που είχαν στην κατοχή τους τη χώρα για πολλά χρόνια .Στο παράθυρο το απόλυτο σκοτάδι. Φως πουθενά .Τα νερά της λίμνης Βικτώρια έσπαγαν την απόλυτη ακινησία .Ασήμια του φεγγαριού πάνω στα νερά.
Φτάσαμε στην Αφρική.Ο π. Γεώργιος με καλωσόρισε από το διπλανό κάθισμα με τρόπο επίσημο. Καλώς ήρθατε στην Ουγκάντα!! Καλώς σας βρήκα απάντησα .Εδώ δεν είχε λεωφορείο που  θα σε μεταφέρει στο κτίριο για τον έλεγχο και τις αποσκευές. Η πρώτη της εικόνα αμέσως σε έβαζε με τρόπο δυνατό στην αλήθεια της.¨Όλα όσα ξέρεις στην Αφρική τα ξεχνάς. Φτάσαμε γύρω στις 3.00π.μ. στο Αεροδρόμιο. Συντροφιά από την Ελλάδα είχαμε τον π.Γεώργιο Νυόμπι που σπουδάζει Θεολογία στην Ελλάδα και η οικογένειά του είναι στην Αφρική. Πολλοί συγγενείς στο αεροδρόμιο μας περίμεναν   κάτι που θύμιζε μία εικόνα από την δεκαετία του 50 και του 60 στην Ελλάδα.  Η παπαδιά του π.Γεωργίου Φλάβια, η Μητέρα του   ,παιδιά και πολλοί πολλοί συγγενείς που μας χαιρετούσαν σαν να γνωριζόμαστε από χρόνια. Δροσιά βραδυνή μέχρι και ψύχρα.Πήραμε το δρόμο για την Ναμουγκόνα ,μία πόλη 5 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα την Καμπάλλα.  και κάπου 35 χιλιόμετρα από το Ετέμπε. 
 
Το σκοτάδι μπορεί να σε κάνει να μην βλέπεις το καλό μα σε κάνει να μην βλέπεις και το κακό. Το μεγάλο Αφρικανικό φεγγάρι «το φανάρι του φτωχού» το λένε στην Ουγκάντα και τα ελάχιστα φώτα, έκρυβαν την θλίψη του τόπου. Νωρίς στην πόλη ξεκινούσε το εμπόριο της μπανάνας και οι άνθρωποι μαζεύονταν σε ομάδες μικρές . Κάποιο φως στο πουθενά ζωγράφιζε τιε φιγούρες από τις παράγκες που ο π.Γεώργιος είπε πως ήταν τα καταστήματα. Φτάσαμε στο σπίτι και τακτοποιηθήκαμε με την πολλή αγάπη των ανθρώπων από την οικογένεια του . Μας έφερναν τσάι μας έβαζαν να καθήσουμε  και ένα μεγάλο γλυκό στολισμένο μας περίμενε .Στο δωμάτιο μας περίμενε η περίφημη κουνουπιέρα απαραίτητη για κάθε σπίτι αφού η μαλάρια θερίζει από το τσίμπημα των κουνουπιών. Και κοντά σε αυτές πολλές μολυσματικές αρρώστιες που η φτώχεια και η άγνοια των ανθρώπων δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν.
Δεν κοιμηθήκαμε πολύ .Είχε ξημερώσει  ο Θεός στη χώρα του Αφρικανικού Παραδείσου -έτσι την είπαν πάλι οι Άγγλοι- και σκεφτήκαμε να πάμε στον επίσκοπο της Ουγκάντα Σεβασμιώτατο  Μητροπολίτη Ιωνά, έναν θαυμάσιο άνθρωπο ιθαγενή που παλεύει με ψυχή στο τόπο αυτό. Μεγαλωμένος στην Ελλάδα συνδέεται με τους Έλληνες και πιο πολύ με τους Κρητικούς. Θελήσαμε να πάρουμε την ευλογία του και να τον ενημερώσουμε για ότι  πρόκειται να κάνουμε ή εν πάσει περιπτώσει σκεφτόμαστε,και για να ακριβολογούμε αυτά που ο Θεός θα αποφασίσει για να γίνουνε.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκόσεις Χρυσοπηγή.
Τηλέφωνο επικοινωνίας 2295022228
email : ekdoseisxrysopigi@yahoo.gr

Κάθε άνθρωπος σου δίνει μια χαρά και δυο τρομάρες.


Φωτογραφία: «Μια χαρά και δυο τρομάρες»
ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ Η ΑΝΙΨΟΥΛΑ ΜΟΥ: «Τι κάνεις , πάτερ;» και της απάντησα: «Μια χαρά και δυο τρομάρες». Παροιμιώδης φράση του λαού. Δεν την είχα ποτέ φιλοσοφήσει . Όλες οι παροιμιώδεις φράσεις κρύβουν πολλή σοφία. «Ξέρεις, Σοφούλα μου, τί σημαίνει αυτή η φράση;», συνέχισα. «Όχι, πάτερ». «Να σου πω εγώ. Τώρα το σκέφτηκα. Κάθε άνθρωπος σου δίνει μια χαρά και δυο τρομάρες. Ένα χάδι και δύο μπάτσες. Μία γλύκα και δυο πίκρες. Γι’ αυτό μην πολυδένεσαι με κανέναν άνθρωπο. Πιο πολλές πίκρες φορές θα εισπράττεις , παρά γλύκες. Ο Δαβίδ, ο προφήτης και βασιλέας, αφού γεύτηκε όλη την κοσμική δόξα, έφτασε στο σημείο να λέει: «ἐμοὶ δὲ τὸ προσκολλᾶσθαι τῷ Θεῷ ἀγαθόν ἐστι, τίθεσθαι ἐν τῷ Κυρίῳ τὴν ἐλπίδα μου» ( Ψλ. οβ΄28 ) , και αλλού: «μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία.» ( Ψλ. ρμε΄2 ) . 
Ο γέροντας Πορφύριος προκειμένου να μας περιορίσει τις στενοχώριες έλεγε: «Αγαπήσατε τον Χριστό και μηδέν προτιμήσατε της αγάπης αυτού». Τίποτα μη βάζετε πάνω από την Αγάπη του Χριστού. 
27/1/08

Από το βιβλίο: «εκπλήξεις χάριτος
Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2010
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»«Μια χαρά και δυο τρομάρες»
ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ Η ΑΝΙΨΟΥΛΑ ΜΟΥ: «Τι κάνεις , πάτερ;» και της απάντησα: «Μια χαρά και δυο τρομάρες». Παροιμιώδης φράση του λαού. Δεν την είχα ποτέ φιλοσοφήσει . Όλες οι παροιμιώδεις φράσεις κρύβουν πολλή σοφία. «Ξέρεις, Σοφούλα μου, τί σημαίνει αυτή η φράση;», συνέχισα. «Όχι, πάτερ». «Να σου πω εγώ. Τώρα το σκέφτηκα.  Ένα χάδι και δύο μπάτσες. Μία γλύκα και δυο πίκρες. Γι’ αυτό μην πολυδένεσαι με κανέναν άνθρωπο. Πιο πολλές πίκρες φορές θα εισπράττεις , παρά γλύκες. Ο Δαβίδ, ο προφήτης και βασιλέας, αφού γεύτηκε όλη την κοσμική δόξα, έφτασε στο σημείο να λέει: «ἐμοὶ δὲ τὸ προσκολλᾶσθαι τῷ Θεῷ ἀγαθόν ἐστι, τίθεσθαι ἐν τῷ Κυρίῳ τὴν ἐλπίδα μου» ( Ψλ. οβ΄28 ) , και αλλού: «μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία.» ( Ψλ. ρμε΄2 ) .
Ο γέροντας Πορφύριος προκειμένου να μας περιορίσει τις στενοχώριες έλεγε: «Αγαπήσατε τον Χριστό και μηδέν προτιμήσατε της αγάπης αυτού». Τίποτα μη βάζετε πάνω από την Αγάπη του Χριστού.
27/1/08

Από το βιβλίο: «εκπλήξεις χάριτος
Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2010
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»

Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλη ο Θεός το χέρι Του.

Φωτογραφία: Γέροντα, πώς τα βλέπετε τα πράγματα;
- Εσείς πώς τα βλέπετε;
- Εμείς τί να πούμε , Γέροντα; Εσείς να μας λέγατε.
- Η ησυχία που επικρατεί με ανησυχεί. Κάτι ετοιμάζεται. Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τί χρόνια ζούμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θα πεθάνουμε. Δεν ξέρω τί θα γίνη∙ πολύ δύσκολη κατάσταση! Η τύχη του κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, αλλά ακόμη ο Θεός κρατά φρένο. Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλη ο Θεός το χέρι Του. Να το πάρουμε στα ζεστά και να ζήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολα τα χρόνια. Έχει πέσει πολλή στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία. Θέλει πολύ φύσημα, για να φύγη. Οι παλιοί έλεγαν ότι θα έρθη ώρα που θα κλωτσήσουν οι άνθρωποι. Πετάνε τους φράκτες, δεν υπολογίζουν τίποτε. Είναι φοβερό! Έγινε μια βαβυλωνία. Να κάνουμε προσευχή να βγουν οι άνθρωποι από αυτήν την βαβυλωνία. Διαβάστε την προσευχή των Τριών Παίδων, να δήτε με πόση ταπείνωση προσεύχονταν∙ και τον 82ο Ψαλμό: «Ο Θεός ,τίς ομοιωθήσεταί σοι, μη σιγήσης…».
Αυτό πρέπει να γίνη, αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Θέλει θεϊκή επέμβαση

ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣΓέροντα, πώς τα βλέπετε τα πράγματα;
- Εσείς πώς τα βλέπετε;
- Εμείς τί να πούμε , Γέροντα; Εσείς να μας λέγατε.
- Η ησυχία που επικρατεί με ανησυχεί. Κάτι ετοιμάζεται. Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τί χρόνια ζούμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θα πεθάνουμε. Δεν ξέρω τί θα γίνη∙ πολύ δύσκολη κατάσταση! Η τύχη του κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, αλλά ακόμη ο Θεός κρατά φρένο. Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλη ο Θεός το χέρι Του. Να το πάρουμε στα ζεστά και να ζήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολα τα χρόνια. Έχει πέσει πολλή στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία. Θέλει πολύ φύσημα, για να φύγη. Οι παλιοί έλεγαν ότι θα έρθη ώρα που θα κλωτσήσουν οι άνθρωποι. Πετάνε τους φράκτες, δεν υπολογίζουν τίποτε. Είναι φοβερό! Έγινε μια βαβυλωνία. Να κάνουμε προσευχή να βγουν οι άνθρωποι από αυτήν την βαβυλωνία. Διαβάστε την προσευχή των Τριών Παίδων, να δήτε με πόση ταπείνωση προσεύχονταν∙ και τον 82ο Ψαλμό: «Ο Θεός ,τίς ομοιωθήσεταί σοι, μη σιγήσης…».
Αυτό πρέπει να γίνη, αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Θέλει θεϊκή επέμβαση

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
 
HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ16  ΙΑΝ 2013

Να ξέρετε, μόνον τα πάθη και οι αμαρτίες είναι δικές μας

Φωτογραφία: Να ξέρετε, μόνον τα πάθη και οι αμαρτίες είναι δικές μας . Ό,τι καλό κάνουμε είναι από τον Θεό, ό,τι ανοησίες κάνουμε είναι δικές μας. Λίγο η Χάρις του Θεού να μας αφήση, τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε. Όπως στην φυσική ζωή , λίγο το οξυγόνο να μας πάρη ο  Θεός ,αμέσως θα πεθάνουμε, έτσι και στην πνευματική ζωή , λίγο αν μας αφαιρέση την θεία Χάρη, πάει, χαθήκαμε.'
ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣΝα ξέρετε, μόνον τα πάθη και οι αμαρτίες είναι δικές μας . Ό,τι καλό κάνουμε είναι από τον Θεό, ό,τι ανοησίες κάνουμε είναι δικές μας. Λίγο η Χάρις του Θεού να μας αφήση, τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε. Όπως στην φυσική ζωή , λίγο το οξυγόνο να μας πάρη ο Θεός ,αμέσως θα πεθάνουμε, έτσι και στην πνευματική ζωή , λίγο αν μας αφαιρέση την θεία Χάρη, πάει, χαθήκαμε.'
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
 
ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   16 ΙΑΝ  2013

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Γέροντα, πως κάνετε ευχή για ένα θέμα;

Φωτογραφία: Γέροντα, πως κάνετε ευχή για ένα θέμα;

Όλη η βάση που γίνεται η ευχή είναι να πονάει ο άνθρωπος. Αν δεν πονάει, μπορεί να κάθεται ώρες με το κομποσχοίνι και η προσευχή του να μην έχει κανένα αποτέλεσμα. Αν υπάρχει πόνος για το θέμα για το οποίο προσεύχεται, ακόμη και με έναν αναστεναγμό κάνει καρδιακή προσευχή.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣΓέροντα, πως κάνετε ευχή για ένα θέμα;

Όλη η βάση που γίνεται η ευχή είναι να πονάει ο άνθρωπος. Αν δεν πονάει, μπορεί να κάθεται ώρες με το κομποσχοίνι και η προσευχή του να μην έχει κανένα αποτέλεσμα. Αν υπάρχει πόνος για το θέμα για το οποίο προσεύχεται, ακόμη και με έναν αναστεναγμό κάνει καρδιακή προσευχή.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
 
ΗΛΙΑΣ   ΧΑΝΤΟΥΤΗΣ    16 ΙΑΝ 2013 

Γέροντα, μένει ψυχρή η καρδιά μου στην προσευχή.


Είναι γιατί ο νους δεν δίνει τηλεγράφημα στην καρδιά. Ύστερα στην προσευχή χρειάζεται να εργασθεί κανείς· δεν μπορεί από την μια στιγμή στην άλλη να φθάσει σε κατάσταση, ώστε να μη φεύγει καθόλου ο νους του. Θέλει υπομονή. Βλέπεις, άλλος χτυπάει την πόρτα, ξαναχτυπάει, περιμένει, και μετά ανοίγει η πόρτα. Εσύ θες να χτυπήσεις μια και να μπεις μέσα. Δεν γίνεται έτσι.

Στην προσευχή χρειάζεται επιμονή. «Και παρεβιάσαντο αυτον» (Λουκ. 24, 25), λέει το Ευαγγέλιο για τους δύο Μαθητές που συνάντησαν τον Χριστό στον δρόμο προς Εμμαούς. Έμεινε ο Χριστός μαζί τους, γιατί είχαν μια συγγένεια με τον Χριστό και το δικαιούνταν. Είχαν ταπείνωση, απλότητα, καλοσύνη, θάρρος με την καλή έννοια, όλες τις προϋποθέσεις, γι' αυτό και ο Χριστός έμεινε μαζί τους.

Πρέπει να προσευχόμαστε με πίστη για κάθε ζήτημα και να κάνουμε υπομονή, και ο Θεός θα μιλήσει. Γιατί, όταν ο άνθρωπος προσεύχεται με πίστη, υποχρεώνει τον Θεό κατά κάποιο τρόπο για την πίστη του αυτή να του εκπληρώσει το αίτημά του. Γι' αυτό, όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό, να μη «διακρινώμεθα» και θα εισακουσθούμε. «Να έχετε πίστη χωρίς να διακριθείτε» (Ματθ. 21, 21), είπε ο Κύριος. Ο Θεός ξέρει να μας δώσει αυτό που ζητούμε, ώστε να μη βλαφτούμε πνευματικά.


ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  16 ΙΑΝ  2013

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

Φωτογραφία: Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ  Αγαπητά πνευματικά μου παιδιά,
Τώρα που ακόμη έχω τας φρένας μου σώας, θέλω να σας πω μερικές συμβουλές. Από μικρό παιδί όλο στις αμαρτίες ήμουνα. Και όταν με έστελνε η μητέρα μου να φυλάξω τα ζώα στο βουνό, γιατί ο πατέρας μου, επειδή ήμασταν πτωχοί, είχε πάει στη διώρυγα του Παναμά, για εμάς τα παιδιά του, εκεί που έβοσκα τα ζώα, συλλαβιστά διάβαζα το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου και πάρα πολύ αγάπησα τον Άγιο Ιωάννη και έκανα πάρα πολλές προσευχές, σαν μικρό παιδί που ήμουνα 12-15 χρόνων, δεν θυμάμαι ακριβώς καλά. Και θέλοντας να τον μιμηθώ, με πολύ αγώνα, έφυγα από τους γονείς μου κρυφά και ήλθα στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και υποτάχθηκα σε δύο Γέροντες αυταδέλφους, Παντελεήμονα και Ιωαννίκιο. Μου έτυχε να είναι πολύ ευσεβείς και ενάρετοι και τους αγάπησα πάρα πολύ και γι' αυτό, με την ευχή τους, τους έκανα άκρα υπακοή. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ, αισθάνθηκα και μεγάλη αγάπη και προς το Θεό και πέρασα πάρα πολύ καλά. Αλλά, κατά παραχώρηση Θεού, για τις αμαρτίες μου, αρρώστησα πολύ και οι Γέροντές μου μου είπαν να πάω στους γονείς μου στο χωριό μου εις τον Άγιο Ιωάννην Ευβοίας.

Και ενώ από μικρό παιδί είχα κάνει πολλές αμαρτίες, όταν ξαναπήγα στον κόσμο, συνέχισα τις αμαρτίες, οι οποίες μέχρι σήμερα έγιναν πάρα πολλές. Ο κόσμος όμως με πήραν από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου. Όσα ενθυμόμουνα βεβαίως τα εξομολογήθηκα και γνωρίζω ότι γι' αυτά που εξομολογήθηκα με συγχώρησε ο Θεός, αλλά όμως τώρα έχω ένα συναίσθημα ότι και τα πνευματικά μου αμαρτήματα είναι πάρα πολλά και παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει να κάνετε προσευχή για μένα, διότι και εγώ, όταν ζούσα, πολύ ταπεινά έκανα προσευχή για σας. Αλλά όμως, τώρα που θα πάω για τον ουρανό, έχω το συναίσθημα ότι ο Θεός θα μου πη: Τι θέλεις εσύ εδώ; Εγώ ένα έχω να του πω: Δεν είμαι άξιος, Κύριε, για εδώ, αλλά ό,τι θέλει η αγάπη σου ας κάμη για μένα. Από εκεί και πέρα, δεν ξέρω τι θα γίνη. Επιθυμώ όμως να ενεργήση η αγάπη του Θεού.

Και πάντα εύχομαι τα πνευματικά μου παιδιά να αγαπήσουν το Θεό, που είναι το παν, για να μας αξιώση να μπούμε στην επίγειο άκτιστη Εκκλησία του. Γιατί από εδώ πρέπει να αρχίσουμε. Εγώ πάντα είχα την προσπάθεια να προσεύχωμαι και να διαβάζω τους ύμνους της Εκκλησίας, την Αγία Γραφή και τους βίους των Αγίων μας και εύχομαι και εσείς να κάνετε το ίδιο. Εγώ προσπάθησα με τη χάρι του Θεού να πλησιάσω τον Θεό και εύχομαι και σεις να κάνετε το ίδιο.

Παρακαλώ όλους σας να με συγχωρέσετε για ό,τι σας στενοχώρησα

Ιερομόναχος Πορφύριος
Εν Καυσοκαλυβίοις τη 4/17 Ιουνίου 1991 Αγαπητά πνευματικά μου παιδιά,
Τώρα που ακόμη έχω τας φρένας μου σώας, θέλω να σας πω μερικές συμβουλές. Από μικρό παιδί όλο στις αμαρτίες ήμουνα. Και όταν με έστελνε η μητέρα μου να φυλάξω τα ζώα στο βουνό, γιατί ο πατέρας μου, επειδή ήμασταν πτωχοί, είχε πάει στη διώρυγα του Παναμά, για εμάς τα παιδιά του, εκεί που έβοσκα τα ζώα, συλλαβιστά διάβαζα το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου και πάρα πολύ αγάπησα τον Άγιο Ιωάννη και έκανα πάρα πολλές προσευχές, σαν μικρό παιδί που ήμουνα 12-15 χρόνων, δεν θυμάμαι ακριβώς καλά. Και θέλοντας να τον μιμηθώ, με πολύ αγώνα, έφυγα από τους γονείς μου κρυφά και ήλθα στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και υποτάχθηκα σε δύο Γέροντες αυταδέλφους, Παντελεήμονα και Ιωαννίκιο. Μου έτυχε να είναι πολύ ευσεβείς και ενάρετοι και τους αγάπησα πάρα πολύ και γι' αυτό, με την ευχή τους, τους έκανα άκρα υπακοή. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ, αισθάνθηκα και μεγάλη αγάπη και προς το Θεό και πέρασα πάρα πολύ καλά. Αλλά, κατά παραχώρηση Θεού, για τις αμαρτίες μου, αρρώστησα πολύ και οι Γέροντές μου μου είπαν να πάω στους γονείς μου στο χωριό μου εις τον Άγιο Ιωάννην Ευβοίας.

Και ενώ από μικρό παιδί είχα κάνει πολλές αμαρτίες, όταν ξαναπήγα στον κόσμο, συνέχισα τις αμαρτίες, οι οποίες μέχρι σήμερα έγιναν πάρα πολλές. Ο κόσμος όμως με πήραν από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου. Όσα ενθυμόμουνα βεβαίως τα εξομολογήθηκα και γνωρίζω ότι γι' αυτά που εξομολογήθηκα με συγχώρησε ο Θεός, αλλά όμως τώρα έχω ένα συναίσθημα ότι και τα πνευματικά μου αμαρτήματα είναι πάρα πολλά και παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει να κάνετε προσευχή για μένα, διότι και εγώ, όταν ζούσα, πολύ ταπεινά έκανα προσευχή για σας. Αλλά όμως, τώρα που θα πάω για τον ουρανό, έχω το συναίσθημα ότι ο Θεός θα μου πη: Τι θέλεις εσύ εδώ; Εγώ ένα έχω να του πω: Δεν είμαι άξιος, Κύριε, για εδώ, αλλά ό,τι θέλει η αγάπη σου ας κάμη για μένα. Από εκεί και πέρα, δεν ξέρω τι θα γίνη. Επιθυμώ όμως να ενεργήση η αγάπη του Θεού.

Και πάντα εύχομαι τα πνευματικά μου παιδιά να αγαπήσουν το Θεό, που είναι το παν, για να μας αξιώση να μπούμε στην επίγειο άκτιστη Εκκλησία του. Γιατί από εδώ πρέπει να αρχίσουμε. Εγώ πάντα είχα την προσπάθεια να προσεύχωμαι και να διαβάζω τους ύμνους της Εκκλησίας, την Αγία Γραφή και τους βίους των Αγίων μας και εύχομαι και εσείς να κάνετε το ίδιο. Εγώ προσπάθησα με τη χάρι του Θεού να πλησιάσω τον Θεό και εύχομαι και σεις να κάνετε το ίδιο.

Παρακαλώ όλους σας να με συγχωρέσετε για ό,τι σας στενοχώρησα

Ιερομόναχος Πορφύριος
Εν Καυσοκαλυβίοις τη 4/17 Ιουνίου 1991
 
 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  15 ΙΑΝ 2013
 

Ο Γέρων Παΐσιος αντίπαλος και διώκτης των δαιμόνων.


Φωτογραφία: Ο Γέρων Παΐσιος αντίπαλος και διώκτης των δαιμόνων. 


Οι εμφανίσεις του διαβόλου, τα πειράγματα και οι επιθέσεις του αποτελούν ξεχωριστό κεφάλαιο και  στη ζωή του Γέροντος Παϊσίου.
 
Οι εμπαθείς και αδύνατοι πολεμούν με τα πάθη τους, οι δυνατοί με το διάβολο. Ως δυνατός μονομάχησε με το διάβολο και νίκησε.
 
Σε αυτές τις συμπλοκές γινόταν πάλη πραγματική σώμα με σώμα. Ο διάβολος έφευγε ηττημένος και άφηνε τον Γέροντα με μαλλιά ανάκατα και ράσα τσαλακωμένα. Φυσικά δεν τον νικούσε με τη σωματική του δύναμη.
 
Μερικές φορές,  πάλευε όχι με ένα δαίμονα αλλά με πλήθος. Έβλεπε ολόκληρη φάλαγγα δαιμόνων να ορμούν για να τον κατασπαράξουν. Από το πλήθος των δαιμόνων «ο τελευταίος της φάλαγγας φαινόταν μικρός σαν το κεφάλι της καρφίτσας».
 
Έλεγε για τον πόλεμο με το διάβολο «ο διάβολος κάνει καλά τη δουλειά του. Το σκυλί το χτυπάς μία – δύο φορές και φεύγει. Τον διάβολο τον χτυπάς ξανά και ξανά αλλά πάλι εκεί, δεν φεύγει. Χρειάζεται μόνον περιφρόνηση και να μην του δίνουμε δικαιώματα. Τότε, όταν περιφρονείται και δεν του δίνουμε δικαιώματα, κάνει σκηνές, γελάει, παίζει θέατρο χωρίς εισιτήριο. Δεν νοιώθει όμως κανείς το φόβο του διαβόλου, δεν βλέπει άγριο σκύλο, αλλά ένα αδύνα­το σκυλάκι».

Όταν ήθελε να διηγηθεί κάποιο πείραγμα του διαβόλου, έλεγε γελώντας αυθόρμητα: «Να δεις τί μου έκανε χθες το ταγκαλάκι». Αλλά απότομα γινόταν σοβαρός, η όψη του εξέφραζε λύπη και κουνώντας θλιμμένα το κεφάλι έλεγε: «Το καλύτερο πλάσμα, πώς έχει καταντήσει από την υπερηφάνεια του! Από την τάξη του πρώτου Αγγελικού Τάγματος ξέπεσε και έγινε διάβολος, γεμάτος μίσος και κακία. Από Άγγελος φωτός έγινε σκοτεινός δαίμονας».
 
Ο Γέροντας, αφού αμέτρητες φορές «έλαβε πείραν» δαιμόνων, έγινε έμπειρος αντίπαλος τους. Δεν φοβόταν πλέον το διάβολο, αλλά και δεν τον υποτιμούσε. Δεν αγνοούσε τα «νοήματά» του, ούτε τα πειράγματα και τις παγίδες του. Από την πείρα του περιέγραφε: «Ο διάβολος πραγματικά μετασχηματίζεται σε άνθρωπο, σε ζώα κ.λπ. Πραγματικά ψηλαφάται. Είναι μια άλλη κατάσταση, που δεν γνωρίζουμε. Τον βλέπεις, τον ψηλαφάς, τον δένεις και όμως τον χάνεις αμέσως από μπροστά σου. Δεν μπορούμε να πούμε υλοποίηση. Είναι μια άλλη ενδιάμεση κατάσταση» .
 
Προσήλυτος Ορθόδοξος ζήτησε ευλογία από τον Γέροντα να μεταφράσει στα Γαλλικά το βιβλίο του, «Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης». Παρεκάλεσε όμως να παραληφθούν τα γεγονότα με το διάβολο και οι θεραπείες δαιμονισμένων, επειδή οι Ευρωπαίοι αυτά δεν τα δέχονται. Ο Γέροντας που είχε τόσες εμπειρίες με το διάβολο φυσικά αρνήθηκε!
 
 Πηγή : www.enromiosini.grΟ Γέρων Παΐσιος αντίπαλος και διώκτης των δαιμόνων.


Οι εμφανίσεις του διαβόλου, τα πειράγματα και οι επιθέσεις του αποτελούν ξεχωριστό κεφάλαιο και στη ζωή του Γέροντος Παϊσίου.

Οι εμπαθείς και αδύνατοι πολεμούν με τα πάθη τους, οι δυνατοί με το διάβολο. Ως δυνατός μονομάχησε με το διάβολο και νίκησε.

Σε αυτές τις συμπλοκές γινόταν πάλη πραγματική σώμα με σώμα. Ο διάβολος έφευγε ηττημένος και άφηνε τον Γέροντα με μαλλιά ανάκατα και ράσα τσαλακωμένα. Φυσικά δεν τον νικούσε με τη σωματική του δύναμη.

Μερικές φορές, πάλευε όχι με ένα δαίμονα αλλά με πλήθος. Έβλεπε ολόκληρη φάλαγγα δαιμόνων να ορμούν για να τον κατασπαράξουν. Από το πλήθος των δαιμόνων «ο τελευταίος της φάλαγγας φαινόταν μικρός σαν το κεφάλι της καρφίτσας».

Έλεγε για τον πόλεμο με το διάβολο «ο διάβολος κάνει καλά τη δουλειά του. Το σκυλί το χτυπάς μία – δύο φορές και φεύγει. Τον διάβολο τον χτυπάς ξανά και ξανά αλλά πάλι εκεί, δεν φεύγει. Χρειάζεται μόνον περιφρόνηση και να μην του δίνουμε δικαιώματα. Τότε, όταν περιφρονείται και δεν του δίνουμε δικαιώματα, κάνει σκηνές, γελάει, παίζει θέατρο χωρίς εισιτήριο. Δεν νοιώθει όμως κανείς το φόβο του διαβόλου, δεν βλέπει άγριο σκύλο, αλλά ένα αδύνα­το σκυλάκι».

Όταν ήθελε να διηγηθεί κάποιο πείραγμα του διαβόλου, έλεγε γελώντας αυθόρμητα: «Να δεις τί μου έκανε χθες το ταγκαλάκι». Αλλά απότομα γινόταν σοβαρός, η όψη του εξέφραζε λύπη και κουνώντας θλιμμένα το κεφάλι έλεγε: «Το καλύτερο πλάσμα, πώς έχει καταντήσει από την υπερηφάνεια του! Από την τάξη του πρώτου Αγγελικού Τάγματος ξέπεσε και έγινε διάβολος, γεμάτος μίσος και κακία. Από Άγγελος φωτός έγινε σκοτεινός δαίμονας».

Ο Γέροντας, αφού αμέτρητες φορές «έλαβε πείραν» δαιμόνων, έγινε έμπειρος αντίπαλος τους. Δεν φοβόταν πλέον το διάβολο, αλλά και δεν τον υποτιμούσε. Δεν αγνοούσε τα «νοήματά» του, ούτε τα πειράγματα και τις παγίδες του. Από την πείρα του περιέγραφε: «Ο διάβολος πραγματικά μετασχηματίζεται σε άνθρωπο, σε ζώα κ.λπ. Πραγματικά ψηλαφάται. Είναι μια άλλη κατάσταση, που δεν γνωρίζουμε. Τον βλέπεις, τον ψηλαφάς, τον δένεις και όμως τον χάνεις αμέσως από μπροστά σου. Δεν μπορούμε να πούμε υλοποίηση. Είναι μια άλλη ενδιάμεση κατάσταση» .

Προσήλυτος Ορθόδοξος ζήτησε ευλογία από τον Γέροντα να μεταφράσει στα Γαλλικά το βιβλίο του, «Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης». Παρεκάλεσε όμως να παραληφθούν τα γεγονότα με το διάβολο και οι θεραπείες δαιμονισμένων, επειδή οι Ευρωπαίοι αυτά δεν τα δέχονται. Ο Γέροντας που είχε τόσες εμπειρίες με το διάβολο φυσικά αρνήθηκε!

Πηγή : www.enromiosini.gr
ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    15  ΝΟΕ  2013
  ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΥ  ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΓΙΕ ΓΕΡΟΝΤΑ  ΠΑΙΣΙΕ  !!!!!!!!!!!

Η ευχή με κόπο Έλεγε ο Γερο- Αρσένιος , ο Σπηλαιώτης

Φωτογραφία: Η ευχή με κόπο
Έλεγε ο Γερο- Αρσένιος , ο Σπηλαιώτης .
- Όταν κάνω κομποσχοίνι όρθιος, αισθάνομαι έντονη ευωδία θεϊκή. Ενώ, όταν λέω την ευχή καθιστός , ελάχιστη ευωδία αισθάνομαι.
Παρόλο που ήταν τότε ενενήντα πέντε χρονών ο Γέροντας, αγωνιζόταν συνέχεια φιλότιμα και συνέχεια πλουτιζόταν πνευματικά, κι ας είχε πολλά αποταμιευμένα πνευματικά κεφάλαια!


Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ»Η ευχή με κόπο
Έλεγε ο Γερο- Αρσένιος , ο Σπηλαιώτης .
- Όταν κάνω κομποσχοίνι όρθιος, αισθάνομαι έντονη ευωδία θεϊκή. Ενώ, όταν λέω την ευχή καθιστός , ελάχιστη ευωδία αισθάνομαι.
Παρόλο που ήταν τότε ενενήντα πέντε χρονών ο Γέροντας, αγωνιζόταν συνέχεια φιλότιμα και συνέχεια πλουτιζόταν πνευματικά, κι ας είχε πολλά αποταμιευμένα πνευματικά κεφάλαια!


Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ»
ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  15 ΙΑΝ  2013 

Η δύναμη του κομποσχοινιού, της ευχής

Φωτογραφία: Η δύναμη του κομποσχοινιού, της ευχής
Κάποτε, ένας Αγιοπαυλίτης Μοναχός είχε πάει στον Άγιο Γεράσιμο στην Κεφαλληνία. Την ώρα της Θείας Λειτουργίας έμεινε μέσα στο Ιερό και έκανε κομποσχοίνι – έλεγε νοερώς την ευχή Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς – ενώ έξω έψαλλαν. Είχαν φέρει δε στην Εκκλησία και έναν δαιμονισμένο, για να θεραπευθή από τον Άγιο Γεράσιμο.
Ενώ λοιπόν έλεγε την ευχή ο Μοναχός μέσα από το Ιερό, το δαιμόνιο έξω καιγόταν και φώναζε:
- Μη τραβάς αυτό το σχοινί, ρε καλόγηρε, γιατί με καίει.
Το άκουσα αυτό και ο Ιερεύς και λέει στον Μοναχό:
- Κάνε , αδελφέ μου, κομποσχοίνι, όσο μπορείς , για να ελευθερωθή το πλάσμα του Θεού από τον δαίμονα.
Τότε ο δαίμονας οργισμένος φώναζε:
- Ρε παλιόπαπα, τι του λες να τραβάη το σχοινί; Με καίει!
Τότε ο Μοναχός με περισσότερο πόνο έκανε κομβοσχοίνι, και ο βασανισμένος άνθρωπος απαλλάχθηκε από το δαιμόνιο.

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ  ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ» ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ- ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΗ δύναμη του κομποσχοινιού, της ευχής
Κάποτε, ένας Αγιοπαυλίτης Μοναχός είχε πάει στον Άγιο Γεράσιμο στην Κεφαλληνία. Την ώρα της Θείας Λειτουργίας έμεινε μέσα στο Ιερό και έκανε κομποσχοίνι – έλεγε νοερώς την ευχή Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς – ενώ έξω έψαλλαν. Είχαν φέρει δε στην Εκκλησία και έναν δαιμονισμένο, για να θεραπευθή από τον Άγιο Γεράσιμο.
Ενώ λοιπόν έλεγε την ευχή ο Μοναχός μέσα από το Ιερό, το δαιμόνιο έξω καιγόταν και φώναζε:
- Μη τραβάς αυτό το σχοινί, ρε καλόγηρε, γιατί με καίει.
Το άκουσα αυτό και ο Ιερεύς και λέει στον Μοναχό:
- Κάνε , αδελφέ μου, κομποσχοίνι, όσο μπορείς , για να ελευθερωθή το πλάσμα του Θεού από τον δαίμονα.
Τότε ο δαίμονας οργισμένος φώναζε:
- Ρε παλιόπαπα, τι του λες να τραβάη το σχοινί; Με καίει!
Τότε ο Μοναχός με περισσότερο πόνο έκανε κομβοσχοίνι, και ο βασανισμένος άνθρωπος απαλλάχθηκε από το δαιμόνιο.

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ» ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ- ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
 
ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   15 ΙΑΝ  2013

Κινδυνεύουν να χάσουν ακόμα και την ψυχή τους όσοι, ή όσες «ξεματιάζουν»!

Φωτογραφία: Κινδυνεύουν να χάσουν ακόμα και την ψυχή τους όσοι, ή όσες «ξεματιάζουν»! Μόνο η Εκκλησία δια του Ιερέως μπορεί να διαβάσει ειδική ευχή, σε όποιον έχει βασκαθεί. Βασκαίνονται όσοι δεν εξομολογούνται

ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΕΦΡΑΙΜ  ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ  ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣΚινδυνεύουν να χάσουν ακόμα και την ψυχή τους όσοι, ή όσες «ξεματιάζουν»! Μόνο η Εκκλησία δια του Ιερέως μπορεί να διαβάσει ειδική ευχή, σε όποιον έχει βασκαθεί. Βασκαίνονται όσοι δεν εξομολογούνται

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
 
 
ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   15  ΙΑΝ  2013
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...