Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013
«Όλα τελείωσαν. Φεύγω. Ευλογείτε!»Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (1898-1959)
Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (1898-1959)«Όλα τελείωσαν. Φεύγω. Ευλογείτε!». Και με τις τελευταίες λέξεις έγειρε το κεφάλι του δεξιά, ανοιγόκλεισε δύο-τρεις φορές ήρεμα το στόμα και τα μάτια και αυτό ήταν! Θάνατος όντως οσιακός.
ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 3 ΦΕΒ 2013
Σήμερα λέμε πώς είμαστε Ορθόδοξοι, άλλα δυστυχώς συχνά μόνον το όνομα «Ορθόδοξος» έχουμε και όχι ζωή ορθόδοξη
Γέροντα, πώς θα βοηθηθούν οι άνθρωποι με τόσα πού γίνονται στον κόσμο;- Εκείνος πού θέλει να βοηθηθεί, βοηθιέται με τιποτένια πράγματα. Π.χ. κουνιέται ένα κανδήλι ή κουνιέται ό ίδιος ολόκληρος με έναν σεισμό και συνέρχεται. Όσοι δεν πιστεύουν, γίνονται χειρότεροι, όταν ακούν ότι θα γίνει πόλεμος ή κάποια καταστροφή. «Δώσ’ του, σού λέει, να γλεντήσουμε, γιατί χάνουμε την ζωή», οπότε το ρίχνουν τελείως έξω. Άλλοτε ακόμη και οι αδιάφοροι, όταν άκουγαν λ.χ. ότι θα γίνει πόλεμος, συνέρχονταν και άλλαζαν ζωή. Τώρα είναι πολύ λίγοι αυτοί. Παλιά το έθνος μας ζούσε πνευματικά, γι’ αυτό και ό Θεός το ευλογούσε και οι Άγιοι μάς βοηθούσαν με θαυμαστό τρόπο, και νικούσαμε τους εχθρούς μας, οι όποιοι πάντοτε ήταν περισσότεροι από εμάς. Σήμερα λέμε πώς είμαστε Ορθόδοξοι, άλλα δυστυχώς συχνά μόνον το όνομα «Ορθόδοξος» έχουμε και όχι ζωή ορθόδοξη
Γεροντας Παισιος
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 3 ΦΕΒ 2013
Τι γίνεται στα νοσοκομεία! Τι δράματα! Τι πόνο έχει ο κόσμος!
Τι θα πη, Γέροντα, «Καλό Παράδεισο»;- Με το καλό να πας στον Παράδεισο.
- Μπορεί, Γέροντα, να εννοή: «Να πας στον καλό Παράδεισο»;
- Άκουσες εσύ ποτέ να μιλούν για κακό Παράδεισο; «Πάντως, για να πάη κανείς στον γλυκό Παράδεισο, πρέπει να φάη πολλά πικρά εδώ, να έχη το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι. Τι γίνεται στα νοσοκομεία! Τι δράματα! Τι πόνο έχει ο κόσμος! Πόσες μητέρες, οι καημένες, κάνουν επεμβάσεις, σκέφτονται τα παιδάκια τους και έχουν την αγωνία όλης της οικογένειας! Πόσοι οικογενειάρχες έχουν καρκίνο, κάνουν ακτινοβολίες και τι βάσανο έχουν! Να μην μπορούν να δουλέψουν, να πρέπη να πληρώσουν νοίκια, να έχουν ένα σωρό έξοδα!
Εδώ άλλοι έχουν την υγεία τους και πάλι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, πόσο μάλλον να μην έχη κανείς την υγεία του και να ζορίζεται να δουλέψη, για να ανταποκριθή λίγο στις υποχρεώσεις του!
Πολύ με έχουν καταβάλει τα προβλήματα των ανθρώπων. Πόσα ακούω κάθε μέρα! Συνέχεια βάσανα, δυσκολίες!... Πίκρα όλη μέρα το στόμα και το βράδυ να πέφτω νηστικός λίγο να ξεκουραστώ. Νιώθω πολλή σωματική κούραση, αλλά και εσωτερική ξεκούραση.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 3 ΦΕΒ 2013
Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013
Ενώ, αν τα έχη όλα, άμα δεν έχη τον Θεό, είναι μέσα του βασανισμένος
Δεν θυμάμαι μέρα να μην έχη παρηγοριά θεϊκή.Διακοπές γίνονται μερικές φορές και τότε νιώθω άσχημα, και έτσι μπορώ να καταλάβω πόσο άσχημα ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι απαρηγόρητοι, γιατί είναι απομακρυσμένοι από τον Θεό. Όσο απομακρύνεται κανείς από τον Θεό, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα.
Μπορεί να μην έχη κανείς τίποτα, άμα έχη τον Θεό, δεν θέλει τίποτε!
Αυτό είναι! Ενώ, αν τα έχη όλα, άμα δεν έχη τον Θεό, είναι μέσα του βασανισμένος. Γι’ αυτό, όσο μπορεί κανείς, να πλησιάση τον Θεό, Μόνον κοντά στον Θεό βρίσκει κανείς την πραγματική και αιώνια χαρά. Φαρμάκι γευόμαστε, όταν ζούμε μακριά από τον γλυκύ Ιησού.
Γέροντας Παϊσιος
Ηλίας Χαϊντούτης 2 Φεβ 2013
Το έργο της Εκκλησίας έχει την σφραγίδα της αγάπης
Ρεπορτάζ για το ραδιόφωνο της Εκκλησίας: Μάκης ΑδαμόπουλοςΦωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης
Στην εκδήλωση της φιλανθρωπικής οργάνωσης της Ι.Α.Α. "Αποστολή", για την κοπή της βασιλόπιτας για το 2013 παραβρέθηκε σήμερα ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος.
Ο Αρχιεπίσκοπος έφτασε στο κτήριο της Αποστολής στις 12 το μεσημέρι συνοδευόμενος από τον πρωτοσύγκελλο της Αρχιεπισκοπής Αρχιμ. Μάξιμο Παπαγιάννη και τον Γεν. Αρχιερατικό Επίτροπο Αρχιμ. Συμεών Βολιώτη. Τους υποδέχθηκε ο Γεν. Διευθ. της Αποστολής κ. Κων/νος Δήμτσας, ενώ παρόντες ήταν ο Επίσκοπος Διαυλείας κ. Γαβριήλ, ο π. Αδαμάντιος Αυγουστίδης, διευθ. Ποιμαντικής Μέριμνας Πολιτισμού και Επικοινωνίας της Αρχιεπισκοπής, ο π. Αντώνιος Καλλιγέρης, διευθυντής του γραφείου νεότητας, ο π. Νικόδημος Φαρμάκης, διευθυντής του ιδρύματος Κόκκορη, κληρικοί και λαϊκοί, συνεργάτες και προσωπικό της Αποστολής.
Ο κ. Δήμτσας παρουσίασε το έργο της Αποστολής, έκανε αναφορά στα προγράμματα που υλοποιούνται, αλλά και στα σχέδια και στους στόχους που έχουν θέσει για το 2013.
Ο Αρχιεπίσκοπος ανέφερε πως είναι σημαντικό το έργο της Αποστολής και τόνισε πως "πρόκειται για μια κοινή προσπάθεια, που γίνεται από όλους για τον καθένα ξεχωριστά. Το έργο της Εκκλησίας, εξάλλου, δεν είναι να στηρίζει τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη μόνο υλικά, αλλά και τις ψυχές τους. Το έργο μας, άλλωστε, πρέπει και έχει τη σφραγίδα της αγάπης και καμία άλλη".
Αμέσως μετά, ο Μακαριώτατος ευλόγησε τη βασιλόπιτα, ενώ την έκοψε και την μοίρασε ο κ. Δήμτσας.
Θέτουμε «κόκκινες γραμμές» στο χωρισμό Εκκλησίας-κράτους, λέει ο Ιερώνυμος
Αθήνα
«Κόκκινες γραμμές» στο θέμα του χωρισμού Εκκλησίας και κράτους θέτει ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμος, ενώ αφήνει αιχμές προς την κυβέρνηση, λέγοντας πως δεν υπάρχει καμία ουσιαστική εξέλιξη στο ζήτημα της αποδέσμευσης της εκκλησιαστικής περιουσίας. Τονίζει, επίσης ότι η κεντρική διοίκηση της Εκκλησίας οδηγείται σε οικονομικό αδιέξοδο
Σε συνέντευξή του στον Επενδυτή, ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ο χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας στην πράξη έχει γίνει. Δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε για χωρισμό, αλλά για καθορισμό διοικητικών αρμοδιοτήτων των δύο θεσμών. Ασφαλώς και υπάρχουν "κόκκινες γραμμές" από πλευράς Εκκλησίας».
Για την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας τονίζει ότι πρόκειται για θεμελιώδες ζήτημα. «Εδώ και πολύ καιρό συζητάμε με τους εκπροσώπους της Πολιτείας για την αποδέσμευσή της, όμως ακόμη δεν έχει επιτευχθεί κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα».
Ο Αρχιεπίσκοπος ρίχνει, επίσης, το γάντι στην Πολιτεία επανερχόμενος στην πρότασή του για παραχώρηση εκκλησιαστικών εκτάσεων σε νέους για καλλιέργεια. «Πώς θα γίνει η παραχώρηση γης όταν οι θεσμοί-Εκκλησία-Πολιτεία- δεν γνωρίζουν πόσες εκτάσεις υπάρχουν και που; Επομένως είναι αναγκαίο να αποτυπωθούν σε καταλόγους και επί της βάσει αυτών να πραγματοποιηθούν οι παραχωρήσεις με ορισμένες προϋποθέσεις».
Σε συνέντευξή του στον Επενδυτή, ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ο χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας στην πράξη έχει γίνει. Δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε για χωρισμό, αλλά για καθορισμό διοικητικών αρμοδιοτήτων των δύο θεσμών. Ασφαλώς και υπάρχουν "κόκκινες γραμμές" από πλευράς Εκκλησίας».
Για την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας τονίζει ότι πρόκειται για θεμελιώδες ζήτημα. «Εδώ και πολύ καιρό συζητάμε με τους εκπροσώπους της Πολιτείας για την αποδέσμευσή της, όμως ακόμη δεν έχει επιτευχθεί κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα».
Ο Αρχιεπίσκοπος ρίχνει, επίσης, το γάντι στην Πολιτεία επανερχόμενος στην πρότασή του για παραχώρηση εκκλησιαστικών εκτάσεων σε νέους για καλλιέργεια. «Πώς θα γίνει η παραχώρηση γης όταν οι θεσμοί-Εκκλησία-Πολιτεία- δεν γνωρίζουν πόσες εκτάσεις υπάρχουν και που; Επομένως είναι αναγκαίο να αποτυπωθούν σε καταλόγους και επί της βάσει αυτών να πραγματοποιηθούν οι παραχωρήσεις με ορισμένες προϋποθέσεις».
Newsroom ΔΟΛ
http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231233492
Η προσευχή, το πνευματικό μας κινητό τηλέφωνο
Η προσευχή είναι το πνευματικό μας κινητό τηλέφωνο.
Μέσω αυτής μπορείς όπου κι αν βρίσκεσαι να συνομιλείς με το Θεό. Δεν έχει λογαριασμό ούτε χρέωση ανά λεπτό. Πληρώνεται με λίγο κόπο μόνο για την «εγγραφή» και τη «σύνδεση». Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα με το σήμα. Το σήμα του κινητού αυτού δεν εξαρτάται από το γεωγραφικό σημείο στο οποίο βρισκόμαστε, αλλά από το πνευματικό σκαλοπάτι και τον τρόπο χρήσης της συσκευής.
Γέροντα, εγώ νομίζω ότι δεν θυμώνω, αλλά απλώς νευριάζω.
Γέροντα, εγώ νομίζω ότι δεν θυμώνω, αλλά απλώς νευριάζω.- Πώς γίνεται αυτό, βρε παιδί; Αν νευριάζης, πρέπει να εξετάσες να δεις μήπως έχεις το πάθος του θυμού. Άλλο αν κάποιος νευριάσει και πει καμμιά κουβέντα, επειδή είναι νευριασμένος ή έχει κάποιο πρόβλημα, έναν πόνο κ.λπ.
Τότε «καλημέρα» να του πει ο άλλος , «δεν με παρατάς κι εσύ!» – μπορεί να του απαντήσει. Μα καλά, «καλημέρα» του είπε∙ δεν του είπε κάτι κακό. Αυτός όμως είναι κουρασμένος, έχει τον πόνο του, γι’ αυτό αντιδρά έτσι. Βλέπεις, και το πιο υπομονετικό γαϊδουράκι, όταν το παραφορτώσεις, θα κλωτσήσει.
Γέροντας Παϊσιος
Ηλίας Χαϊντούτης 2 φεβ 2013
Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013
«Κύριε, μη με ελεήσεις».η προσευχή του δεν είναι σωστή και πρέπει να λέει «Κύριε, ελέησόν με’.
Κύριε μη με ελεήσεις!Πριν από πολλά χρόνια ζούσε σε κάποιο χωριό της πατρίδος μας ένας νέος, που από μικρός είχε τον πόθο να γίνει ασκητής. Υπήρχαν όμως κάποιες δυσκολίες: Ήταν αγράμματος, βραδύγλωσσος, λίγο βραδύνους και με οικογενειακές υποχρεώσεις.
Ομως στην ηλικία των 40 περίπου ετών μπόρεσε να πραγματοποιήσει τη κρυφή του αγία επιθυμία. Έφυγε από το χωριό του και περιπλανώμενος από τόπου εις τόπο κατέληξε σε ένα ερημονήσι, όπου βρήκε ένα γέρο ασκητή που του ανέπαυε την καρδιά και έγινε υποτακτικός του.
Με έκπληξη λοιπόν παρατηρούσε ότι: όταν προσευχόταν ο Γέροντάς του έλαμπε ολόκληρος, και ιδιαιτέρως όταν παρακλητικά και μετά δακρύων έλεγε «Κύριε, ελέησόν με».
Ο Γέρων-ασκητής ήταν και αυτός αγράμματος, αλλά οι συμβουλές του ήταν πολύτιμες και γεμάτες σοφία και όλη του η πνευματική προσπάθεια συγκεντρώνετο στο πως να μάθει να προσεύχεται και ο υποτακτικός του με το «Κύριε, ελέησόν με».
Την τελευταία ημέρα της ζωής του ο Γέροντας ασκητής χάρισε στον υποτακτικό του το τρίχινο μισοτριμμένο ράσο του, ξάπλωσε κάτω, έκανε τον σταυρό του και λέγοντας τρεις φορές «Κύριε, ελέησόν με», «Κύριε, ελέησόν με», «Κύριε, ελέησόν με» η οσιακή του ψυχή πέταξε στον ουρανό.
Μετά την κοίμηση και ταφή του Γέροντος του ο εν λόγω υποτακτικός ζούσε πλέον ολομόναχος στο ερημονήσι ως ασκητής και ησυχαστής μέσα σε μια σπηλιά, ακολουθώντας το ίδιο τυπικό προσευχής και κανόνων που παρέλαβε από τον Γέροντά του. Έτσι πέρασαν 30 ολόκληρα χρόνια, χωρίς να δει ποτέ του άνθρωπο.
Με το πέρασμα όμως των ετών και με την βραδυγλωσσία και βραδύνοια που τον διέκρινε, μπέρδευε τα λόγια της Ευχής προσευχόμενος έλεγε «Κύριε, μη με ελεήσεις«.
Η καρδιά του όμως ήταν δοσμένη ολόκληρη στον Θεό, για αυτό και δάκρυα έτρεχαν άφθονα από τα γεροντικά του μάτια, όταν μέρα-νύχτα προσευχόταν με κατάνυξη και συντριβή, επαναλαμβάνοντας χιλιάδες φορές το «Κύριε, μη με ελεήσεις».
Κάποια ανοιξιάτικη μέρα ένα καράβι άραξε κοντά στο ερημονήσι. Ένας από τους επιβάτες του ήταν και ο επίσκοπος της επαρχίας εκείνης και ο καπετάνιος για να τον ξεκουράσει και να τον ευχαριστήσει τον πήρε με μια βάρκα κα πήγαν στο νησί για να περπατήσουν.
Αντίκρυσαν εκεί ένα μονοπάτι το οποίο ακολούθησαν και έφτασαν μπροστά σε μια σπηλιά όπου από μέσα άκουσαν την πονεμένη προσευχή του ασκητού που έλεγε συνεχώς «Κύριε, μη με ελεήσεις».
Προχώρησε ο επίσκοπος και είδε ένα σκελετωμένο γέροντα ασκητή, με μάτια βαθουλωμένα μέσα στις κόγχες τους, να είναι γονατιστός και ολόλαμπρος’ να προσεύχεται και να κλαίει.
Ο δεσπότης με πολλή συστολή προσπάθησε να του πει οτι αυτή η προσευχή του δεν είναι σωστή και πρέπει να λέει «Κύριε, ελέησόν με’.
Ταράχθηκε ο ασκητής πιστεύοντας, ότι 30 τόσα χρόνια έκανε κακό στη ψυχή του και ξέσπασε σε κλάμματα ικετεύοντας τον επίσκοπο να τον μάθει να λέει σωστά την προσευχή. Κι εκείνος με δέος προσπάθησε για αρκετή ώρα να του «στρώσει» τη γλώσσα στο να λέει «Κύριε, ελέησόν με».
Φεύγοντας ο επίσκοπος τον συνόδευσε ο ασκητής μέχρι την ακροθαλασσιά, επαναλαμβάνοντας μαζί του το «΄Κύριε, ελέησόν με», για να μην το ξεχάσει.
Το καράβι έφυγε και ο ασκητής το παρακολουθούσε με το βλέμμα του λέγοντας συνεχώς «Κύριε, ελέησόν με».
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και ο ερημίτης ξέχασε το «Κύριε, ελέησόν με», σάστισε και ζαλίστηκε!!!
- Και τώρα τι θα γίνω; και ξέσπασε σε δάκρυα.
Στην απελπισία του πετάει στην θάλασσα το κουρελιασμένο ράσο του και βαδίζει πάνω σε αυτό προς το καράβι.
-Φάντασμα, φάντασμα…!φώναζαν τρομαγμένοι οι ναύτες.
Με τις φωνές ανέβηκε ο δεσπότης στο κατάστρωμα και είδε τον ασκητή να του φωνάζει:
- Τι να λέω; Τι να λέω δεσπότη μου;
Και εκείνος με συγκίνησι του απάντησε:
- Ότι έλεγες να λες παιδί μου! Αυτή είναι η καλύτερη προσευχή για την ψυχή σου. Συγχώρεσέ με και κάνε και για μένα ένα σταυρό!
(Μητροπολίτου Χίου Παντελεήμονος Φωστίνη, (διασκευή από) Το βιβλίο της ζωής, τ.Α’ Πειραιάς 1987, σελ. 25
Πρωτοπρεσβύτερου Στέφανου Κ Αναγνωστόπουλου Η «Ευχή ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ
Ηλίας Χαϊντούτης 1 φεβ 2013
Όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου
Παρά τα φαινόμενα και την αναξιότητα των μοναχών και κληρικών, η
Εκκλησία είναι ακένωτη πηγή θαυμάτων. Παίρνει νερό και το κάνει Αγιασμό·
παίρνει ψωμί και κρασί και το κάνει Θεία Ευχαριστία· παίρνει τον
άνθρωπο χώμα και τον κάνει Θεό! Αλλά τα θαύματα πολλοί δεν τα βλέπουν.
Γιατί, αν τα έβλεπαν, δεν θα περιφρονούσαν ή μισούσαν την ¬Εκκλησία του Χριστού, αλλά θα την αγαπούσαν, θα την τιμούσαν και δεν θα μιλούσαν γι’ αυτή με περιφρόνηση, όπως μιλούν».
«Ο χριστιανός έχει προορισμό να σηκώνει βαρύ σταυρό στη ζωή τον. Είναι δύσκολο πράγμα να λες ότι πιστεύεις στον Κύριο και καλοπερνάς σ’ αυτήν εδώ τη ζωή. Γιατί, όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου, ενδιαφέρεσαι για το χρυσάφι της γης και όχι για τους θησαυρούς του ουρανού. Αλλά όταν σκέφτεσαι έτσι, βρίσκεσαι μακριά από το θέλημα του Θεού. Χριστιανική ζωή και καλοπέραση δεν πηγαίνουν μαζί, είναι διαφορετικά πράγματα»
«Κάποτε ήλθε εδώ ένας πολύ γνωστός γιατρός για να μιλήσουμε. Ήταν και η γυναίκα του γιατρός, θρησκευόμενοι άνθρωποι και οι δύο. Παραπονιόταν ότι τα παιδιά του ζούσαν κοσμική ζωή και όχι μόνο δεν τηρούσαν τις εκκλησιαστικές παραδόσεις της οικογένειας τους, αλλά και τις ειρωνεύονταν. Χαρακτήριζαν τους χριστιανούς καθυστερημένους, βολεμένους, ανειλικρινείς, υποκριτές και θεομπαίχτες, επειδή η ζωή τους -έλεγαν- δεν συμβαδίζει με τα λόγια τους και τα έργα τους δεν είναι χριστιανικά.
Ακόμη και στο ευχέλαιο, που οι γονείς κάνουν μία φορά το χρόνο στο σπίτι τους και τα παιδιά, όσο ήταν μικρά συμμετείχαν, τώρα αντιδρούν και δεν παρευρίσκονται.
Ο γιατρός έδειχνε πολύ κουρασμένος και απελπισμένος για την πνευματική αδράνεια των παιδιών του. Και νόμιζε ότι όλες οι προσπάθειες, οι δικές του και της γυναίκας του πήγαν χαμένες, δεν έπιασαν τόπο, δεν άγγιξαν τα παιδιά.
Σε κάποια στιγμή ο γιατρός, βάζοντας το κεφάλι μέσα στις δυό του παλάμες, σαν να ήθελε να καλύψει το πρόσωπό του από ντροπή, μου είπε: Φοβάμαι πως το πολύ χρήμα μας έχει κάνει ζημιά.
Τον ρώτησα να μου πει, τί εννοούσε και εκείνος με απόλυτη ειλικρίνεια παραδέχτηκε ότι είχαν ξεφύγει από το μέτρο κι είχαν αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία απολύτως μη αναγκαία. Έχουμε τρία μεγάλα σπίτια, μου είπε. Ένα για μας και από ένα για το κάθε παιδί. Επίσης, δυό εξοχικά, τέσσερα ακριβά αυτοκίνητα, ένα σκάφος, καταθέσεις, πολλά υλικά.
Και συνέχισε: τα παιδιά κακόμαθαν και τώρα μας κατηγορούν ότι προκαλούμε. Επίσης, μας λένε ότι έχουμε παντρέψει πολύ όμορφα τον πλούτο και τον Χριστιανισμό. Και με παρακάλεσε να του πω τί πρέπει να κάνει για να βρουν πάλι την ειρήνη και την ενότητα στην οικογένεια τους.
Του είπα να τα δώσουν όλα στους φτωχούς και να κρατήσουν μόνο ένα σπίτι, ένα εξοχικό και τους μισθούς τους. Τρόμαξε, άλλαξε χρώμα, φοβήθηκε, απογοητεύθηκε από την απάντηση που του έδωσα.
Έφυγε και δεν ξαναήλθε. Είχε δεθεί με τα εδώ, όχι τα Άνω. Γι’ αυτό και τα παιδιά του αναζήτησαν άλλο τρόπο ζωής, διαφορετικό από αυτόν που οι γονείς τους είχαν προτείνει».
«Όταν ακούω ότι υπάρχει μεγάλη φτώχεια, ανέχεια, πονάω πολύ και δεν μπορώ να προσευχηθώ.
Δεν λέω, όταν έχεις δυό χιτώνες να δώσεις τον ένα. Αυτό είναι ασυνήθιστο και δύσκολο για τους πολλούς. Αλλά, αν θέλεις να λέγεσαι χριστιανός και κατέχεις όλα τα αγαθά του Θεού, γιατί ιδρώνεις και αγωνιάς για το παραπάνω και δεν κάνεις ελεημοσύνες και καλά έργα; Να ξέρεις, ότι θεμελιώνει στην άμμο, όποιος έχει πολλά χρήματα και τα διαχειρίζεται εγωιστικά, αδιαφορώντας για τη φτώχεια και τη δυστυχία των συνανθρώπων του. Είδες ποτέ σάβανο με τσέπες; Όλα εδώ μένουν. Μόνο οι αγαθοεργίες πηγαίνουν στον ουρανό. Ξέρεις γιατί γίνονται οι πόλεμοι; Για το χρήμα.. Γιατί οι πλούσιοι δεν μπορούν να βάλουν χαλινάρι στη λαιμαργία τους και οι φτωχοί δεν εύχονται να αποκτήσουν τα αναγκαία, αλλά ζηλεύουν τα πλούτη και τη δόξα των πλουσίων».
«Οι τσέπες σας πρέπει να είναι ανοιχτές, ώστε να φεύγουν τα χρήματα για φιλανθρωπίες. Είναι σκάνδαλο να υπάρχουν τσέπες γεμάτες λεφτά και να είναι ραμμένες»
.
(Τάσου Μιχαλά, «Τέσσερις ώρες με τον π. Παΐσιο»)
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 1 ΦΕΡ 2013
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
