-Ποιες είναι οι ανάγκες της ψυχής

-Ποιες είναι οι ανάγκες της ψυχής;

-Να, πώς να στο πω; Οι ανάγκες της ψυχής είναι διαφορετικές. Και οι χαρές της ψυχής είναι αλλιώτικες από τις χαρές του σώματος. Το σώμα εύκολα το βολεύεις, τη ψυχή όχι. Αν έχεις λεφτά και μπεις σε ένα μεγάλο μαγαζί, το σώμα βολεύτηκε. Αλλά τί μπορείς να βρεις σε ένα, πώς τα λένε αυτά τα μεγάλα μαγαζιά, ναι, σουπερ μάρκετ, για τη ψυχή σου; Η ψυχή χρειάζεται άλλα πράγματα. Η ψυχή έχει ανάγκη από ειρήνη, ησυχία, επικοινωνία με το Θεό. Για να συντηρηθεί το σώμα, χρειάζονται αργύρια και επιούσιος άρτος. Η ψυχή για να συντηρηθεί χρειάζεται θεία τάλαντα, τον επουράνιο Άρτο».

(Τάσος Μιχαλάς, «Τέσσερις ώρες με τον π. Παΐσιο)

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  10 ΦΕΒ 2013

,όταν ο άνθρωπος αδικηθή και εφαρμόση την θεία δικαιοσύνη, ο Θεός τον δικαιώνη ακόμη και σε αυτή τη ζωή

Έχω παρατηρήσει ότι ,όταν ο άνθρωπος αδικηθή και εφαρμόση την θεία δικαιοσύνη, ο Θεός τον δικαιώνη ακόμη και σε αυτή τη ζωή. Θυμάμαι ,στον στρατό, μετά τον πόλεμο, είχε έρθει ο στρατηγός να δώση παράσημα.
Εγώ, εκείνη την ημέρα έλειπα. Όταν φώναξε το όνομά μου ,βγήκε ένας που ήταν από την Θεσσαλία και πήρε εκείνος το παράσημο. Οι άλλοι στρατιώτες δεν μίλησαν, γιατί τότε είχε φυλάκιση, αν έλεγες ψέμματα. Όταν έφυγε ο στρατηγός ,εκείνος κρύφτηκε, γιατί οι άλλοι θα τον σκότωναν στο ξύλο. Όταν επέστρεψα, φοβόταν και από μένα. Ήρθε από εδώ- από εκεί ,οπότε μου είπε: « Να με συγχωρέσης, έκανα αυτό κι αυτό ». « Καλά έκανες και το πήρες, του είπα. Τι να το έκανα εγώ; ». Το φορούσε ύστερα στις παρελάσεις. Μετά από σαράντα χρόνια έρχεται εδώ στο μοναστήρι ο στρατάρχης της Πρώτης Στρατιάς από την Θεσσαλία και μου φέρνει ένα παράσημο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όταν το είδα ,μου ήρθε να γελάσω. Μετά από σαράντα χρόνια! Μου έκανε εντύπωση: από τη Θεσσαλία ήταν εκείνος ο στρατιώτης , από την Θεσσαλία ήρθε και ο στρατάρχης! Βλέπετε πως γίνεται! Ενώ, όταν ζητάμε να δικαιωθούμε, χάνουμε τελικά και αυτά εδώ, αλλά και εκείνα που μας ετοιμάζει ο Χριστός για την άλλη ζωή, αν αδικηθούμε. Για χαμένα πράγματα δηλαδή χάνουμε τα σπουδαιότερα, τα αιώνια. Γιατί αυτά εδώ έτσι κι αλλιώς χαμένα είναι, τι να τα κάνουμε;

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  10 ΦΕΒ 2013 !

Τί είναι η Εκκλησία ( Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β΄

Κεφάλαια περί Εκκλησίας,

από το Πνευματικό του Ημερολόγιο

Η Εκκλησία είναι η αιώνια αλήθεια , γιατί είναι ενωμένη με την αλήθεια, το Χριστό, ζωοποιείται από το Πνεύμα της Αληθείας. «Μεθ' ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» ( Ματθ. κη΄20 ) . Κι ο απόστολος μας βεβαιώνει πως το σώμα του Χριστού «…εστιν η εκκλησία» ( Κολ. α΄24 ) .

Η πίστη μας και η Εκκλησία μας είναι σαν μια τίμια, αγία, θεϊκή και σεβαστή γυναίκα που δε γερνάει ποτέ. Μέσα της κατοικεί πάντα ένα καινούριο και ζωντανό πνεύμα, που δίνει ζωή στα πραγματικά παιδιά της. Όπως συμπεριφερόμαστε πάντα με σεβασμό στους ηλικιωμένους και τιμούμε τ’ άσπρα μαλλιά και τη σοφία τους, τους καρπούς της εμπειρίας τους, εκτιμούμε ιδιαίτερα κάθε λόγο τους και προσπαθούμε να τον εφαρμόζουμε στη ζωή μας, έτσι πρέπει να τιμούμε και την Εκκλησία μας. Πρέπει να σεβόμαστε την αγιότητά της, την ακλόνητη σταθερότητά της, τη θεϊκή σοφία της, την πνευματική της εμπειρία, τις ψυχοσωτήριες εντολές και τα διδάγματά της, τις άγιες ακολουθίες, τα μυστήρια και τις τελετές της. Πώς μπορούμε να μη τη σεβόμαστε αφού στους κόλπους της διασώζει αμέτρητο πλήθος ανθρώπων, που τους προετοιμάζει για τα αιώνια σκηνώματα της χαράς και της ειρήνης, δεν τους ξεχνά ούτε μετά το θάνατό τους αλλά τους θυμάται συνέχεια κι εγκωμιάζει τις αρετές των πραγματικών παιδιών της; Πού θα βρεις πιο ευγνώμονα φίλο, πιο τρυφερή μητέρα;  Γι’ αυτό οι χριστιανοί πρέπει να δίνονται μ’ όλη τους την ψυχή στην Εκκλησία και να στηρίζονται σ’ αυτήν ως το τέλος της πρόσκαιρης ζωής τους. Μακάρι να γίνουν όλοι ζηλωτές και να τηρούν τις εντολές και τα διδάγματά της, για να κερδίσουν την αιώνια σωτηρία τους με τη βοήθεια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού!

Όλα όσα η Εκκλησία μας βάζει στο στόμα και την ακοή μας είναι αλήθεια. Είναι η πνοή ή η διδαχή του Αγίου Πνεύματος. Να σέβεσαι κάθε λόγο της Εκκλησίας. Να θυμάσαι πως η κυριαρχία της σκέψης και του λόγου ανήκουν στον Θεό , όπως κι ολόκληρος ο ορατός κι αόρατος κόσμος. Τίποτα δεν έχεις δικό σου, ούτε μια σκέψη, ούτε ένα λόγο. Όλα είναι του Πατέρα μας, του Θεού μας. Μην είσαι φίλαυτος, μη ζεις χωριστά από τους άλλους, αλλά να γίνεις ένα μαζί τους.

Η Εκκλησία είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος που οδηγεί στην αιωνιότητα. Βάδιζε αυτόν τον δρόμο σταθερά, χωρίς να παρεκκλίνεις καθόλου. Έτσι θα κερδίσεις σίγουρα τη βασιλεία των ουρανών. Αν όμως ξεφύγεις απ’ αυτόν και βαδίζεις τους πονηρούς παράδρομους της σοφιστείας και της απιστίας σου, τότε θα ταλαιπωρηθείς και τελικά θα χαθείς. Και δε θα σου φταίει κανένας άλλος, παρά μόνο ο πονηρός εαυτός σου. Ο Κύριος είπε∙ «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ» ( Ιωάν. Ιδ΄6 ) .

 «Εγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα»( Ιωάν. ιε΄5 ) , είπε ο Κύριος. Αυτή είναι η μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Όπως ο Κύριος είναι άγιος , έτσι είναι και η Εκκλησία αγία. Όπως ο Κύριος είναι «ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ» ( Ιωάν. ιδ΄6 ) , το ίδιο είναι και η Εκκλησία. Γιατί η Εκκλησία ταυτίζεται απόλυτα με τον Κύριο. «Μέλη ἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦκαὶ ἐκ τῶν ὀστέ-ων αὐτοῦ» ( Εφεσ. ε΄30 ) . Είμαστε τα κλήματα της αμπέλου, του Κυρίου, που μας ανατρέφει και μας αναπτύσσει. Μη σκέφτεσαι ποτέ την Εκκλησία χωριστά από τον Κύριο Ιησού Χριστό, από τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα.

Από το βιβλίο: «ΕΚΚΛΗΣΙΑ
η ΚΙΒΩΤΟΣ της ΣΩΤΗΡΙΑΣ
και η μακαριότητα των αγίων»
Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης
Μετάφραση-Επιμέλεια
ΠΕΤΡΟΥ ΜΠΟΤΣΗ
Αθήνα 2012

Ο Γέροντας Παϊσιος για την αργία της Κυριακής: «Πρόσεξε μήπως ο,τι βγάζεις την Κυριακή τα δίνεις όλα στους γιατρούς»

Ο Γέροντας Παϊσιος για την αργία της Κυριακής: «Πρόσεξε μήπως ο,τι βγάζεις την Κυριακή τα δίνεις όλα στους γιατρούς»
|

Γέροντα δουλεύω μερικές Κυριακές στά λίγα χωράφια πού έχω κι επειδή μέ πειράζει ο λογισμός, ήρθα νά σάς συμβουλευτώ τί νά κάνω, τού εξομολογήθηκε ο Κύριος Σ...

Κι ο Γέροντας: - Ξέρω έναν, εκεί πέρα, χωρικό ο οποίος είχε ένα σκαπτικό μηχάνημα καί δούλευε τίς Κυριακές. Ε... ό,τι έβγαζε τά ΄δίνε όλα στούς γιατρούς γιά τό παιδί του. Κάποια στιγμή, όμως, πού τόν πείραξε ο λογισμός ότι δέν τιμά τήν αργία πού είναι αφιερωμένη στόν Θεό, σταμάτησε νά δουλεύει τίς Κυριακές καί από τότε τό παιδί του έγινε εντελώς καλά. Πρόσεξε καί σύ μήπως ό,τι βγάζεις τά δίνεις στό τέλος στούς γιατρούς.



Από τό βιβλίο: «Σκεύος εκλογής», τού Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου, έκδοση τού Ιερού Ησυχαστηρίου «Παναγία η Φοβερά Προστασία».

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   10  ΦΕΒ 2013

Νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος ἀρχοντιά», καί θά πεῖ ὁ ἀνώτερος ἄνθρωπος, ὁ ὄντως ὡραῖος ἄνθρωπος!».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ


«Ὁ π. Παΐσιος, κάποτε τόν φιλοξενήσαμε στό μοναστήρι μας, καί πολλές φορές ἀνέφερε τή λέξη «ἀνθρωπιά», τοῦ ἄρεσε πολύ αὐτό. Ὁ Χριστιανός, ὅταν τηρεῖ τόν κώδικα, τό εὐαγγελικό ἦθος, ἔχει ἀνθρωπιά. Ἔλεγε καί κάποια ἄλλη λέξη, «ἀρχοντιά». «Ὁ ἄνθρωπος», λέει, «γεμίζει ἀπό ἀνθρωπιά, γεμίζει ἀπό ἀρχοντιά, και εἶναι πολύ ὡραῖο πρᾶγμα, ἀνεξάρτητα ἄν εἶναι φτωχός, πλούσιος, μορφωμένος, ἀμόρφωτος, νά ἔχει τήν τιμή, αὐτή τήν ἀνθρωπιά, αὐτή τήν ἀρχοντιά!».
(Πρός Ρωμαίους, ὁμιλία 17η)

«Ὁ μακαριστός π. Παΐσιος, πού κάποτε μᾶς ἐπισκέφτηκε ἐδῶ στό μοναστήρι, ἦταν προσφιλής του χαρακτηρισμός ἡ λέξη «ἀρχοντιά». «Νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος ἀρχοντιά», καί θά πεῖ ὁ ἀνώτερος ἄνθρωπος, ὁ ὄντως ὡραῖος ἄνθρωπος!».
(Σειράχ, ὁμιλία 219η)

«Εἴχαμε φιλοξενήσει πρό ὀλίγου καιροῦ τόν πατέρα Παΐσιο [1978], καί μιλοῦσε γι’ αὐτήν τήν ἀρχοντιά πού ὑπάρχει στούς ἀνθρώπους, στούς ἀληθινά πνευματικούς, ἔχοντας μέσα τους Πνεῦμα Θεοῦ. Ξέρετε, δέν κάνει ἄρχοντα τόν ἄνθρωπο τό χρῆμα. Ἐκεῖ, βλέπετε πῶς τό χαρακτήρισε; «Γυφτιά». Χτυπᾶς μιά πόρτα, δέ σοῦ λένε: «Πεινᾶς; Διψᾶς; Εἶσαι κουρασμένος;» … γυφτιά! Ἐνῶ, ποιά εἶναι ἡ ἀρχοντιά; Ἡ ἀρχοντιά εἶναι νά κατανοήσεις τόν ἄλλον ἄνθρωπο. Αὐτή εἶναι ἡ ἀρχοντιά, εἶναι ἡ φιλοτιμία!».
 ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   9ΦΕΒ 2013

ο πνευματικός έχει την εξουσία από το Χριστό και από τους Αποστόλους με το πετραχήλι του να τη συγχωρήσει.

Χωρίς την ψυχήν μας καθαρήν, δεν έχουμε κανένα όφελος από τη Θεία Κοινωνία. Για αυτό να μη διστάζετε, να μην ντρέπεστε και να εξομολογείσθε. Ότι και αν έχετε κάνει, την πιο μεγάλη αμαρτία, ο πνευματικός έχει την εξουσία από το Χριστό και από τους Αποστόλους με το πετραχήλι του να τη συγχωρήσει.
Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης
* * * * * * * * * *

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   9 ΦΕΒ 2013

Η αιτία της αποτυχίας ενός ανθρώπου στον πνευματικό του σκοπό είναι η αμέλεια

Η αιτία της αποτυχίας ενός ανθρώπου στον πνευματικό του σκοπό είναι η αμέλεια. Η αμέλεια μας επιβουλεύεται. Μοιάζει με ανομβρία από την oποία δεν φυτρώνει τίποτα. Ζημιώνει τους πάντες, Εμποδίζει εκείνους που θέλουν να ξεκινήσουν τον πνευματικό αγώνα. Σταματάει όσους προχώρησαν.Εκείνους που αγνοούν δεν τους αφήνει να μάθουν και εκείνους που πλανήθηκαν τους εμποδίζει να επιστρέψουν.
Γέροντας Ιωσήφ
* * * * * * * * *ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    9 ΦΕΒ 2013

. Να προσέχουμε τις αισθήσεις μας, γιατί όλα από εκεί ξεκινούν

Όσο μπορούμε, να αποφεύγουμε τις αφορμές της αμαρτίας. Να προσέχουμε τις αισθήσεις μας, γιατί όλα από εκεί ξεκινούν. Και όταν αυτό καμμιά φορά, ή και πολλές φορές ,είναι δύσκολο, να αποφεύγουμε τουλάχιστον την περιέργεια, για να μην παίρνουν τα μάτια μας εικόνες αμαρτωλές, και μας παίζουν μετά οι δαίμονες σινεμάδες. Εάν πιάσουμε ένα καρβουνάκι αναμμένο και το κρατήσουμε στην χούφτα μας, επόμενο είναι να μας κάψη. Εάν όμως το κουνάμε στο χέρι – εννοείται για λίγη ώρα-, δεν θα μας κάψη. Έτσι και οι άσχημες εικόνες, όταν κινούνται σύντομα, τα μάτια δεν τις κρατούν, αλλά απλώς τις πιάνουν και δεν καίνε την ψυχή.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ !!!

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   9  ΦΕΒ 2013

Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι

Να είστε με τον Χριστό, να ζήτε σύμφωνα με τις Εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες.
Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθη η Θεία Χάρις. Αυτό που θα βοηθήση πολύ είναι να μπη μέσα μας η καλή ανησυχία: πού βρισκόμαστε, τί θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε. Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο ,με καλωσύνη. Να προσευχώμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   9 ΦΕΒ  2013  

Στο τέλος στους Γεροντάδες

Μιαν άλλη φορά που γινόταν συζήτηση για τους Γεροντάδες του Αγίου Όρους, και ο ένας έλεγε"γνωρίζω αυτόν τον Γέροντα", "εγώ", έλεγε ο άλλος, "ξέρω τον τάδε πολυ΄καλά"κλπ, με διακριτικό τρόπο σταμάτησε τη συζήτηση ο Γέροντας και μας ρώτησε: "Ποιος, παιδιά ,γνωρίζει το Θεό;""Ακούστε", μας είπε, "η πίστη μας ,η αναφορά μας, η σκέψη μας και όλο το είναι μας να στρέφεται πρώτα στον Τριαδικό Θεό, μετά στην Παναγία μας, εν συνεχεία στους Αγίους μας και στο τέλος στους Γεροντάδες. Δεν πρέπει ποτέ να δίνουμε την προτεραιότητα σε κανέναν άλλον και για κανένα λόγο, παρά μόνο στον Τριαδικό Θεό, γιατί διαφορετικά κινδυνεύουμε  να φτάσουμε ακόμη και σε αίρεση. Δουλεύει κι ο εγωισμός -αυτό το μεγάλο θηρίο- και έτσι πρέπει να γίνεται μεγάλη προσπάθεια και μεγάλη μετάνοια για α διορθωθούν τα πράγματα.

Γέροντας Παΐσιος

Να το πάρουμε στα ζεστά και να ζήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολα τα χρόνια

Η τύχη του κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, αλλά ακόμη ο Θεός κρατά φρένο.
Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλη ο Θεός το χέρι Του.
Να το πάρουμε στα ζεστά και να ζήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολα τα χρόνια.
Έχει πέσει πολλή στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία. Θέλει πολύ φύσημα, για να φύγη
Οι παλιοί έλεγαν ότι θα έρθη ώρα που θα κλωτσήσουν οι άνθρωποι.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  9 ΦΕΒ 2013  

Η δικαιοκρισία του Θεού

ΓΛΥΚΥΤΗΤΑ  και σοφία στάζουν τα λόγια σου, του είπανε με θαυμασμό οι συνομιλητές του. Πόσο αληθινός είναι ο λόγος του Χριστού, «ἐὰν μείνητε ἐν ἐμοὶ καὶ τὰ ρήματά μου ἐν ὑμῖν μείνῃ,»! Κι εσύ λοιπόν, πάτερ, μένοντας ενωμένος όλος μ’ Εκείνον, λαλείς και τα δικά Του λόγια. Γι’ αυτό απάντησέ μας σε τούτο, που μας έρχεται φυσιολογικά στο νου μετά απ’ όσα είπες: Πώς συμβαίνει να μπαίνουν κάποτε σε πλοίο πολλοί άνθρωποι, από διαφορετικά μέρη, και σε μία τρικυμία να πνίγονται όλοι; Σε μια τέτοια περίπτωση, είναι σ’ όλους ανεξαιρέτως προορισμένο ένα τόσο αξιοθρήνητο τέλος;

-      Πολύ ψηλά στοχεύετε! τους είπε ο όσιος. Αυτά μόνο ο Θεός τα ξέρει και το Πνεύμα Του το Άγιο. Με τη βοήθειά Του όμως, θα σας διηγηθώ ακόμα κάτι σχετικό.

Και άρχισε να τους διηγείται για κάποιον καραβοκύρη, που τον έλεγαν Θεόγνωστο. Αυτός είχε ένα πλοίο μεγάλο, με πλήρωμα ίσαμε τριάντα άντρες. Μετέφεραν εμπορεύματα και ταξιδιώτες, κι έκαναν, γενικά όλες τις δουλειές των ναυτικών. Έκαναν όμως και πολλές παρανομίες , που δεν άρεσαν στο Θεό. Νέρωναν τα κρασιά, νόθευαν τ’ άλλα εμπορεύματα, συχνά μάλιστα δεν δίσταζαν, αν έπαιρναν είδηση πως ταξίδευε με το πλοίο τους κανένας πλούσιος, να τον ληστέψουν και να τον πετάξουν στη θάλασσα! Τόσο αθεόφοβοι και ανάλγητοι ήταν.

Μονάχα ένας τους, μόλις τελείωνε η παράνομη επιχείρηση, μετάνιωνε και στέναζε για το κακό που έκανε. Κι αυτός όμως μόνο για λίγο. Σαν έφτανε η στιγμή της μοιρασιάς του βρώμικου κέρδους, ξεχνούσε τις τύψεις του κι έτρεχε να πάρει το μερίδιό του. Δεν μπορούσε ,βλέπετε, να ξεπεράσει την άθλια συνήθεια.

Ο φιλάνθρωπος , που περιμένει όλων τη μετάνοια, πρόσμενε και τη δική τους. Μα ο πονηρός διάβολος δεν χόρταινε με τόσα και τόσα που έκαναν. Τους παρακινούσε όλο και σε χειρότερα.

Αφού πια είδε ο Θεός πως όχι μόνο δεν σταματάνε τις παρανομίες αλλά μηχανεύονται χειρότερες, ανάβοντας φωτιές στα κεφάλια τους, αποφάσισε να τους θανατώσει το συντομότερο. Κι αυτό βέβαια από φιλανθρωπία ,για να μην αυξήσουν τις αμαρτίες τους πάνω στη γη, και προξενήσουν έτσι αργότερα σκληρότερη τιμωρία στις ψυχές τους.

Μια μέρα λοιπόν έπιασαν το λιμάνι του Σέριδου. Πούλησαν εκεί το φόρτωμα του πλοίου τους με μεγάλο κέρδος και κίνησαν πάλι για τα σπίτια τους. Σαν έφτασαν στον τόπο τους, τράβηξαν το πλοίο στη στεριά , για να κάνουν τις συνηθισμένες μικροεπισκευές, που γίνονται μετά από κάθε μεγάλο ταξίδι.

Όταν όλα ήταν έτοιμα, ειδοποιήθηκαν μεταξύ τους ότι θα έφευγαν για τη Βασιλεύουσα. Ένας όμως – ήταν εκείνος που ελεγχόταν λιγάκι από τη συνείδησή του μετά από κάθε παρανομία- δεν ήθελε αυτή τη φορά να μπαρκάρει μαζί τους , επειδή η γυναίκα του πριν από τρεις μήνες του είχε χαρίσει γιο, κι έπρεπε  να τον βαφτίσει. Μα οι σύντροφοί του τον πίεζαν αφόρητα , γιατί ήταν απαραίτητος ένας ακόμη άνθρωπος στο πλοίο. Αναγκάστηκε τότε να πληρώσει άλλον ναύτη, για να μπαρκάρει στη θέση του.

Έτσι σαλπάρανε.

Καθώς ταξίδευαν στο πέλαγος, ακούστηκε ξάφνου από ψηλά μία φοβερή βροντή. Τρομοκρατημένοι συνέχισαν την πορεία τους. Μέσ’ από τη βροντή όμως λες και ξεπήδησε αμέσως ένα τεράστιο ραβδί , που χτύπησε με τόση δύναμη το πλοίο , ώστε μεμιάς το τσάκισε και το βούλιαξε αύτανδρο!

Πνίγηκαν όλοι, εκτός από έναν: τον μισθωτό ναύτη, που – θαυμαστό!- άρπαξε μια σανίδα και σώθηκε. Αυτός ήταν που διηγήθηκε μετά το πώς χάθηκε το καράβι.

Το απίστευτο – και όμως αληθινό – είναι ότι την ώρα ακριβώς που πνίγηκαν οι ναυτικοί , έπεσε νεκρός κι ο σύντροφός τους , που είχε μείνει πίσω για να βαφτίσει το παιδί του. Ξεψύχησε αναπάντεχα , στα καλά καθούμενα ,ενώ έτρωγε κι έπινε μαζί με μερικούς φίλους του!

-      Τί να σκεφτούμε τώρα για όλ’ αυτά; Ρώτησε τους ακροατές του ο δίκαιος Νήφων. Γιατί χάθηκαν όλοι μονομιάς; Νομίζω πως είναι φανερό: Οι ναυτικοί καταδικάστηκαν από το Θεό γιατί δούλευαν συνειδητά και αμετανόητα στην αμαρτία. Και επειδή παρανομούσαν όλοι μαζί , γι’ αυτό πνίγηκαν έτσι φρικτά όλοι μαζί. Αυτός πάλι που πέθανε στο σπίτι του, ήταν επειδή έδειχνε λίγη μετάνοια. Να γιατί ξεψύχησε τουλάχιστον στη στεριά και κοντά στους δικούς του . Η δικαιοκρισία του Θεού δεν τον άφηνε να πνιγεί μαζί με τους υπόλοιπους , αφού είχε λίγη μεταμέλεια. Αυτή βέβαια , δεν ήταν αρκετή για να του εξασφαλίσει τη σωτηρία. Του εξασφάλισε όμως έναν καλύτερο θάνατο. Και το σώμα του αξιώθηκε να ταφεί στη γη, αντί να χαθεί στα βάθη της θάλασσας. Όσο για τον μισθωτό ναύτη που σώθηκε με τη σανίδα , ο Θεός έκρινε ότι δεν είχε τίποτα κοινό με τους άλλους στην παρανομία. Γι’ αυτό και τον απάλλαξε από την καταδίκη τους… Λοιπόν, παιδιά μου, ας αποφεύγουμε την αμαρτία, που τόσες οδύνες προξενεί και κανένα καλό δεν φέρνει. Πόσο πόνο, πόσο θρήνο και τί πέλαγος συμφορών γέννησε και γεννάει στο γένος των ανθρώπων!...

-      Όμως, πάτερ, του παρατήρησαν οι χριστιανοί, δεν έδωσες απόκριση σ’ εκείνο ακριβώς που ρωτήσαμε την αγιωσύνη σου: Πώς δηλαδή , εξηγείται, να μπαίνουν στο ίδιο πλοίο άνθρωποι από διαφορετικούς τόπους, και να πνίγονται όλοι;

-      Άνθρωπος που δεν είναι ένοχος για κάτι, σπάνια θα πνιγεί στη θάλασσα, απάντησε ο όσιος. Συχνά, βέβαια, γλυτώνουν τον πνιγμό και πολλοί αμαρτωλοί, που κινδυνεύουν ή και ναυαγούν στα πέλαγα. Τα οικονομεί έτσι ο Θεός , ώστε, ξεφεύγοντας το θάνατο, να έρθουν σε συναίσθηση των αμαρτιών τους και να μετανοήσουν. Άλλες φορές πάλι ο πανούργος διάβολος  υπολογίζει, από διάφορες εξωτερικές ενδείξεις, ότι πλησιάζει το τέλος ενός ανθρώπου. Και τότε αγωνίζεται να τον θανατώσει μια ώρα αρχήτερα και με τρόπο βίαιο – είτε πνίγοντάς τον σε πηγάδια, είτε ρίχνοντάς τον σε γκρεμό, είτε ερεθίζοντας θηρία να τον κατασπαράξουν είτε βάζοντας άλλους ανθρώπους για να τον σκοτώσουν με γρονθοκόπημα ή πετροβόλημα ή δηλητήριο κ.ο.κ. Και όλ’ αυτά τα κάνει ο σατανάς μαζί με τους υπηρέτες του- πάντα, βέβαια , με παραχώρηση του Θεού- για να καυχηθεί , ο ανόητος, πως είναι κύριος του θανάτου των ανθρώπων…

Από το βιβλίο: «ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΝΗΣ»

ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΔΕΚΑΤΗ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2011