Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή
αποτελεί χωρίς αμφιβολία το πιο ιερό τμήμα απ’ το κατανυκτικό Τριώδιο. Εάν δε
το Τριώδιο είναι εποχή καθάρσεως και περισυλλογής η Μ. Τεσσαρακοστή απαιτεί
συστηματικότερη περισυλλογή και εντονότερο αγώνα. Ευγενέστερη και αγιότερη εκδήλωσι
αυτού του αγώνα είναι η αδιάκοπη επικοινωνία με τον Κύριο των Δυνάμεων δια της
προσευχής.
Προς τον Κύριο,
λοιπόν, οφείλει να στρέφεται κάθε χριστιανική καρδιά, ιδιαίτερα την περίοδο
αυτή. Προς Αυτόν να προσφέρη το περιεχόμενο της. Την παντοδύναμη βοήθειά Του να
επικαλήται. Του Κυρίου τη χάρι και την ενίσχυσι να αναζητά, ώστε ο Χριστιανός
να κατορθώση , με τη βοήθεια απ’ τον Ουρανό, να προχωρήση στην πλήρη αναγέννησι της καρδιάς, στην τέλεια μόρφωσι
του Χριστού μέσα στην ψυχή του, στην ολοκληρωτική πνευματική κατάρτησι.
Μέσο παντοδύναμο στα
χέρια μας η προσευχή . Αλήθεια! Πόση δύναμι και ενίσχυσι δοκιμάζουμε, κάθε φορά
που αφήνουμε την ψυχή μας να έρχεται σε επαφή με το Δημιουργό της! Πόση
παρηγοριά νοιώθουμε στον εσωτερικό μας κόσμο, όταν εγκαταλείποντας τη γη,
ανυψώνουμε και νου και καρδιά προς τον Μόνον Δυνατόν! Ναι. Με ιερή συγκίνησι
ψελλίζουν τα χείλη μας στις καθημερινές ακολουθίες του Μ. Αποδείπνου , «Κύριε τῶν
Δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν
γενοῦ,
ἄλλον
γὰρ
ἐκτός
Σου βοηθὸν,
ἐν
θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν.
Κύριε τῶν
Δυνάμεων, ἐλέησον ἡμᾶς.».
Και πόση ικανοποίησι δεν μας χαρίζει ο θριαμβευτικός τόνος του ψαλμού: «Μεθ' ἡμῶν
ὁ
Θεός, γνῶτε
ἔθνη
καὶ
ἡττᾶσθε.
Ὅτι
μεθ' ἡμῶν
ὁ
Θεός».
Όπλο η προσευχή. Και
όπλο παντοδύναμο . Έχει τη δύναμι να ενώνη την αδυναμία μας με την παντοδυναμία
του Θεού. Όπλο σωτήριο , του οποίου την αξία καταλαβαίνουμε, όταν χωρίς αυτό
είμαστε πεσμένοι σαν «πτώμα οδωδός». Πόσο δίκαιο είχε ο ιερός Χρυσόστομος ,
όταν δίνει τον θαυμάσιο αυτό χαρακτηρισμό στην προσευχή: «ὥσπερ
ῥίζα
καὶ
κρηπὶς
καὶ
ὥσπερ
πλοῖον
καὶ
οἰκίαν
τὰ
κάτωθεν ἰσχυρὰ
ποιεῖ
καὶ
συνέχει, οὕτω τὸν
ἡμετέρον
βίον αἱ
προσευχαὶ
συγκρατοῦσιν•
ἄνευ
δὲ
ταύτης οὐδὲν
ἂν
ἡμῖν
ἀγαθὸν,
οὐδὲ
σωτήριον γένοιτο.»
Όπλο και εφόδιο
πολύτιμο η προσευχή. Ναι, αλλά και με πολύ μεγάλη τιμή για τον άνθρωπο το προνόμιο,
που απ’ την προσευχή και με την προσευχή παίρνει. Σκουλήκι αυτός, έχει το
δικαίωμα να μιλάη με τον Κύριο της δόξης. Τιμή εξαιρετικά μεγάλη, που
αποδεικνύει την άπειρη αγάπη και φιλανθρωπία του Θεού. « Τίς οὐκ
ἂν
ἐκπλαγείη
καὶ
θαυμάσειε τὴν τοῦ
Θεοῦ
φιλανθρωπίαν, ἣν εἰς
ἡμᾶς
ἐπιδείκνυται,
τοσαύτην τιμὴν ἀνθρώποις
χαριζόμενος, ὡς καὶ
προσευχῆς
ἀξιῶσαι
καὶ
ὁμιλίας
τῆς
ἑαυτοῦ;
Θεῷ
γὰρ
ὡς
ἀληθῶς
λαλοῦμεν
τῷ
καιρῷ
τῆς
προσευχῆς,
δι' ἧς
καὶ
τοῖς
ἀγγέλοις
συναπτόμεθα ….Ἀγγέλων γὰρ
ἔργον
ἡ
προσευχὴ».
Αν συμβή καμιά φορά να συνομιλήσουμε με ένα επίσημο πρόσωπο, το θεωρούμε
ιδιαίτερη τιμή. Αν μας παραχωρούσε μια
ακρόασι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή ο Πρωθυπουργός , θα το διαλαλούσαμε προς
όλες τις κατευθύνσεις. Άραγε αισθανόμαστε , όσο πρέπει την εξαιρετική τιμή που
μας γίνεται, όταν μας δέχεται σε ακρόασι αυτός ο ίδιος ο Ύψιστος Θεός;
Και να σκεφθή κανείς
και το ακόμα χειρότερο. Ότι δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι που περιφρονούν το έργο
αυτό, το οποίο είναι το ευγενέστερο απ’ όσα μπορούμε να κάνωμε εδώ στη γη. Δεν
κάνουν χρήσι του δικαιώματος αυτού. Δεν θέλουν να επικοινωνήσουν με τον Θεό.
Αφήνουν ανεκμετάλλευτο το σωτήριο αυτό πνευματικό όπλο. Είναι οι άνθρωποι που
έχουν χοντρή άγνοια και ρηχή Κι επιπόλαια ζωή. Επειδή παρασύρονται από το
πνεύμα της μανίας για την ύλη και τη σαρκολατρεία, που κυριαρχεί στην εποχή μας
, έχουν όλη τους την προσοχή στραμμένη προς τη γη, ανίκανοι να κοιτάξουν τις
πνευματικές κορφές…
Από το βιβλίο:
«ΤΡΙΩΔΙΟ
σκέψεις και
στοχασμοί»
ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ Ι.
ΚΑΡΟΥΣΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: “Η ΧΡΥΣΟΠΗΓΉ”
ΑΘΗΝΑΙ 1979
Νώτη Γεωργία
