Ο Πάπας αγιοποίησε 800 Ιταλούς που πολέμησαν τους Οθωμανούς

Μάιος 12, 2013.

Ο πάπας Φραγκίσκος προέβη στην αγιοποίηση  800 χριστιανών μαρτύρων οι οποίοι πολέμησαν κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Σήμερα, Κυριακή, ο Πάπας, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, αναφέρθηκε στους 800 Χριστιανούς του Οτράντο, οι οποίοι το 1480 είχαν πολεμήσει κατά της Οθωμανικής  Αυτοκρατορίας.

Ο πάπας Φραγκίσκος πραγματοποίησε την επιθυμία του Πάπα Βενέδικτου XVI, του προκατόχου του, να αγιοποιήσει τους 800 Ιταλούς από το Οτράντο.

Ο Οθωμανικός στόλος υπό τον ναύαρχο Γκεντίκ Αχμέτ Πασά έπλευσε προς την Ιταλία τον Ιούλιο του 1480 κατόπιν διαταγής του Σουλτάνου Μωάμεθ Β΄ του Πορθητή, να καταλάβει το Οτράντο.

Ο οθωμανικός στρατός πολιόρκησε το κάστρο του Οτράντο επί 13 μήνες. Ωστόσο, αναγκάστηκαν οι Οθωμανοί να αποχωρήσουν, αφού δεν είχαν ενισχυθεί και λόγω του θανάτου του Σουλτάνου.

Οι 800 Ιταλοί του Οτράντο είχαν αποκεφαλισθεί από τους Οθωμανούς κατά τη διάρκεια της πολιορκίας,  γιατί αρνήθηκαν να ασπασθούν το Ισλάμ, γράφει το τούρκικο δημοσίευμα.

  http://www. mikres-ekdoseis.gr

Συρία: Ένοπλοι εισέβαλαν σε Ορθόδοξο Μοναστήρι και το ρήμαξαν

Ομάδα ένοπλων μαχητών  που πολεμά στο πλευρό των κομμάτων της αντιπολίτευσης επιτέθηκε στο αρχαίο Ορθόδοξο Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, στην περιοχή Al Qusayr, 20 χιλιόμετρα από τα σύνορα του Λιβάνου.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου Τας, ο ηγούμενος Γκαντίρ Ιμπραχίμ ανέφερε ότι οι ένοπλοι αντάρτες, ανατίναξαν το καμπαναριό και κατέστρεψαν τον αρχαίο βωμό και την Κολυμβήθρα.

Επιπλέον, οι εισβολείς κατέστρεψαν άγαλμα του Προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης, ο οποίος λατρευόταν στη Συρία από Χριστιανούς και Μουσουλμάνους.

[Αραβικές ιστοσελίδες στο Facebook αναμεταδίδουν δημοσίευμα του πρακτορείου Sana, που αναφέρεται για σκοταδιστές που καταστρέφουν τα μνημεία της Συρίας, από όπου και οι φωτογραφίες που παρουσιάζουμε]

 http://www.echedoros-a.gr

Tα ιερά λείψανα δύο Νεομαρτύρων της Τρίπολης του Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Παύλου στην Πάτρα

ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΑΠΟ 4 ΕΩΣ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ Ο ΡΩΣΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

Με τιμές Αρχηγού Εκκλησίας θα γίνει δεκτός από την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους , την Τρίτη 4 Ιουνίου,ο προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας κ. Κύριλλος στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψής του στην Εκκλησία της Ελλάδας.

Ο Πατριάρχης θα συνοδεύεται από 10μελης επίσημη αντιπροσωπεία καθώς και δημοσιογράφους και λοιπούς παράγοντες.

Χαρμόσυνα θα χτυπάνε οι καμπάνες κατά την έλευση του στις Καρυές , πρωτεύουσα της Αθωνικής Πολιτείας, όπου θα προσκυνήσει την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας ΄΄Αξιον Εστί΄΄ στον Ιστορικό Ναό του πρωτάτου.

Ο κ. Κύριλλος θα επισκεφθεί τις πρώτες τέσσερις τη τάξει Ιερές Μονές , Μεγίστης Λαύρας, Βατοπαιδίου, Ιβήρων και Χαλανδρίου και το ρωσικό μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος όπου θα διανυκτερεύσει και τις τρεις νύχτες.

Περισσότερα: http://www.agioritikovima.gr/

Παγκόσμιος θαυμασμός για την ανωτερότητα της Ελληνικής

Μοναδική και Ασύγκριτη

Στο έργο «Σύντοµη ιστορία της Ελληνικής Γλώσσης» του διάσηµου γλωσσολόγου Α. Meillet, υποστηρίζεται µε σθένος η ανωτερότητα της Ελληνικής έναντι των άλλων γλωσσών.
Ο σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ είχε δηλώσει:
«Στην Ελληνική υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων, διότι µόνο αυτή εξερεύνησε, κατέγραψε και ανέλυσε τις ενδότατες διαδικασίες της οµιλίας και της γλώσσης, όσο καµία άλλη γλώσσα.»
Ο μεγάλος Γάλλος διαφωτιστής Βολτέρος είχε πει «Είθε η Ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή όλων των λαών.»
Ο Γάλλος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Σορβόνης Κάρολος Φωριέλ είπε: «Η Ελληνική έχει ομοιογένεια σαν την Γερμανική, είναι όμως πιο πλούσια από αυτήν. Έχει την σαφήνεια της Γαλλικής, έχει όμως μεγαλύτερη ακριβολογία. Είναι πιο ευλύγιστη από την Ιταλική και πολύ πιο αρμονική από την Ισπανική. Έχει δηλαδή ότι χρειάζεται για να θεωρηθεί η ωραιότερη γλώσσα της Ευρώπης.»
Η Μαριάννα Μακ Ντόναλντ, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας και επικεφαλής του TLG δήλωσε «Η γνώση της Ελληνικής είναι απαραίτητο θεμέλιο υψηλής πολιτιστικής καλλιέργειας.»
Theodore F. Brunner (Ιδρυτής του TLG και διευθυντής του µέχρι το 1997)
«Σε όποιον απορεί γιατί ξοδεύτηκαν τόσα εκατοµµύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής, απαντούµε: Μα πρόκειται για την γλώσσα των προγόνων µας και η επαφή µε αυτούς θα ßελτιώσει τον πολιτισµό µας.»
Η τυφλή Αμερικανίδα συγγραφέας Έλεν Κέλλερ είχε πει «Αν το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε η Ελληνική γλώσσα είναι το βιολί του ανθρώπινου στοχασμού.»
Ιωάννης Γκαίτε (Ο μεγαλύτερος ποιητής της Γερμανίας, 1749-1832)
«Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώµης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε άστρο λαµπερό µέσα στη νύχτα.»
Διάλογος του Γκαίτε µε τους µαθητές του:
-Δάσκαλε τι να διαßάσουµε για να γίνουµε σοφοί όπως εσύ;
-Τους Έλληνες κλασικούς.
-Και όταν τελειώσουµε τους Έλληνες κλασικούς τι να διαßάσουµε;
-Πάλι τους Έλληνες κλασικούς.
Μάρκος Τύλλιος Κικέρων (Ο επιφανέστερος άνδρας της αρχαίας Ρώµης, 106-43 π.Χ.)
«Εάν οι θεοί µιλούν, τότε σίγουρα χρησιµοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων.»
Χάµφρι Κίτο (Άγγλος καθηγητής στο πανεπιστήµιο του Μπρίστολ, 1968)
«Είναι στη φύση της Ελληνικής γλώσσας να είναι καθαρή, ακριßής και περίπλοκη. Η ασάφεια και η έλλειψη άµεσης ενοράσεως που χαρακτηρίζει µερικές φορές τα Αγγλικά και τα Γερµανικά, είναι εντελώς ξένες προς την Ελληνική γλώσσα.»
Ιρίνα Κοβάλεβα (Σύγχρονη Ρωσίδα καθηγήτρια στο πανεπιστήµιο Λοµονόσοφ, 1995)
«Η Ελληνική γλώσσα είναι όµορφη σαν τον ουρανό µε τα άστρα.»
R.H. Robins (Σύγχρονος Άγγλος γλωσσολόγος, καθηγητής στο πανεπιστήµιου του Λονδίνου)
«Φυσικά δεν είναι µόνο στη γλωσσολογία όπου οι Έλληνες υπήρξαν πρωτοπόροι για την Ευρώπη. Στο σύνολό της η πνευµατική ζωή της Ευρώπης ανάγεται στο έργο των Ελλήνων στοχαστών. Ακόµα και σήµερα επιστρέφουµε αδιάκοπα στην Ελληνική κληρονοµιά για να ßρούµε ερεθίσµατα και ενθάρρυνση.»
Φρειδερίκος Σαγκρέδο (Βάσκος καθηγητής γλωσσολογίας – Πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδηµίας της Βασκονίας)
«Η Ελληνική γλώσσα είναι η καλύτερη κληρονοµιά που έχει στη διάθεσή του ο άνθρωπος για την ανέλιξη του εγκεφάλου του. Απέναντι στην Ελληνική όλες, και επιµένω όλες οι γλώσσες είναι ανεπαρκείς.»
«Η αρχαία Ελληνική γλώσσα πρέπει να γίνει η δεύτερη γλώσσα όλων των Ευρωπαίων, ειδικά των καλλιεργηµένων ατόµων.»
«Η Ελληνική γλώσσα είναι από ουσία θεϊκή.»
Ερρίκος Σλίµαν (Διάσηµος ερασιτέχνης αρχαιολόγος, 1822-1890)
«Επιθυµούσα πάντα µε πάθος να µάθω Ελληνικά. Δεν το είχα κάνει γιατί φοßόµουν πως η ßαθειά γοητεία αυτής της υπέροχης γλώσσας θα µε απορροφούσε τόσο πολύ που θα µε αποµάκρυνε από τις άλλες µου δραστηριότητες.» (Ο Σλίµαν µίλαγε άψογα 18 γλώσσες. Για 2 χρόνια δεν έκανε τίποτα άλλο από το να µελετάει τα 2 έπη του Οµήρου).
Γεώργιος Μπερνάρ Σο (Μεγάλος Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας, 1856-1950) «Αν στη ßιßλιοθήκη του σπιτιού σας δεν έχετε τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε µένετε σε ένα σπίτι δίχως φως.»
Τζέιµς Τζόις (Διάσηµος Ιρλανδός συγγραφέας, 1882-1941)
«Σχεδόν φοßάµαι να αγγίξω την Οδύσσεια, τόσο καταπιεστικά αφόρητη είναι η οµορφιά.»
Ίµπν Χαλντούν (Ο µεγαλύτερος Άραßας ιστορικός)
«Πού είναι η γραµµατεία των Ασσυρίων, των Χαλδαίων, των Αιγυπτίων; Όλη η ανθρωπότητα έχει κληρονοµήσει την γραµµατεία των Ελλήνων µόνον.»
Will Durant (Αµερικανός ιστορικός και φιλόσοφος, καθηγητής του Πανεπιστηµίου της Columbia)
«Το αλφάßητον µας προήλθε εξ Ελλάδος δια της Κύµης και της Ρώµης. Η Γλώσσα µας ßρίθει Ελληνικών λέξεων. Η επιστήµη µας σφυρηλάτησε µίαν διεθνή γλώσσα διά των Ελληνικών όρων. Η γραµµατική µας και η ρητορική µας, ακόµα και η στίξης και η διαίρεσης εις παραγράφους… είναι Ελληνικές εφευρέσεις. Τα λογοτεχνικά µας είδη είναι Ελληνικά – το λυρικόν, η ωδή, το ειδύλλιον, το µυθιστόρηµα, η πραγµατεία, η προσφώνησις, η ßιογραφία, η ιστορία και προ πάντων το όραµα. Και όλες σχεδόν αυτές οι λέξεις είναι Ελληνικές.»
Ζακλίν Ντε Ροµιγί (Σύγχρονη Γαλλίδα Ακαδηµαϊκός και συγγραφεύς)
«Η αρχαία Ελλάδα µας προσφέρει µια γλώσσα, για την οποία θα πω ότι είναι οικουµενική.»
«Όλος ο κόσµος πρέπει να µάθει Ελληνικά, επειδή η Ελληνική γλώσσα µας ßοηθάει πρώτα από όλα να καταλάßουµε την δική µας γλώσσα.»
Μπρούνο Σνελ (Διαπρεπής καθηγητής του Πανεπιστηµίου του Αµßούργου)
«Η Ελληνική γλώσσα είναι το παρελθόν των Ευρωπαίων.»
Φραγκίσκος Λιγκόρα (Σύγχρονος Ιταλός καθηγητής Πανεπιστηµίου και Πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδηµίας προς διάδοσιν του πολιτισµού)
«Έλληνες να είστε περήφανοι που µιλάτε την Ελληνική γλώσσα ζωντανή και µητέρα όλων των άλλων γλωσσών. Μην την παραµελείτε, αφού αυτή είναι ένα από τα λίγα αγαθά που µας έχουν αποµείνει και ταυτόχρονα το διαßατήριό σας για τον παγκόσµιο πολιτισµό.»
Ο. Βαντρούσκα (Καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήµιο της Βιέννης)
«Για έναν Ιάπωνα ή Τούρκο, όλες οι Ευρωπαϊκές γλώσσες δεν φαίνονται ως ξεχωριστές, αλλά ως διάλεκτοι µιας και της αυτής γλώσσας, της Ελληνικής.»
Peter Jones (Διδάκτωρ – καθηγητής του Πανεπιστηµίου της Οξφόρδης ο οποίος συνέταξε µαθήµατα αρχαίων Ελληνικών προς το αναγνωστικό κοινό, για δηµοσίευση στην εφηµερίδα «Daily Telegraph»)
«Οι Έλληνες της Αθήνας του 5ου και του 4ου αιώνος είχαν φθάσει την γλώσσα σε τέτοιο σηµείο, ώστε µε αυτήν να εξερευνούν ιδέες όπως η δηµοκρατία και οι απαρχές του σύµπαντος, έννοιες όπως το θείο και το δίκαιο. Είναι µιά θαυµάσια και εξαιρετική γλώσσα.»
Ντε Γρόοτ (Ολλανδός καθηγητής Οµηρικών κειµένων στο πανεπιστήµιο του Μοντρεάλ)
«Η Ελληνική γλώσσα έχει συνέχεια και σε µαθαίνει να είσαι αδέσποτος και να έχεις µιά δόξα, δηλαδή µιά γνώµη. Στην γλώσσα αυτή δεν υπάρχει ορθοδοξία. Έτσι ακόµη και αν το εκπαιδευτικό σύστηµα θέλει ανθρώπους νοµοταγείς – σε ένα καλούπι – το πνεύµα των αρχαίων κειµένων και η γλώσσα σε µαθαίνουν να είσαι αφεντικό.»
Gilbert Murray (Καθηγητής του Πανεπιστηµίου της Οξφόρδης)
«Η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα. Συχνά διαπιστώνει κανείς ότι µιά σκέψη µπορεί να διατυπωθεί µε άνεση και χάρη στην Ελληνική, ενώ γίνεται δύσκολη και ßαρειά στην Λατινική, Αγγλική, Γαλλική ή Γερµανική. Είναι η τελειότερη γλώσσα, επειδή εκφράζει τις σκέψεις τελειοτέρων ανθρώπων.»
Max Von Laye (Βραßείον Νόµπελ Φυσικής)
«Οφείλω χάριτας στην θεία πρόνοια, διότι ευδόκησε να διδαχθώ τα αρχαία Ελληνικά, που µε ßοήθησαν να διεισδύσω ßαθύτερα στο νόηµα των θετικών επιστηµών.»
E, Norden (Μεγάλος Γερµανός φιλόλογος)
«Εκτός από την Κινεζική και την Ιαπωνική, όλες οι άλλες γλώσσες διαµορφώθηκαν κάτω από την επίδραση της Ελληνικής, από την οποία πήραν, εκτός από πλήθος λέξεων, τους κανόνες και την γραµµατική.»
Martin Heidegger (Γερµανός φιλόσοφος, απο τους κυριότερους εκπροσώπους του υπαρξισµού του 20ου αιώνος)
«Η αρχαία Ελληνική γλώσσα ανήκει στα πρότυπα, µέσα από τα οποία προßάλλουν οι πνευµατικές δυνάµεις της δηµιουργικής µεγαλοφυΐας, διότι αναφορικά προς τις δυνατότητες που παρέχει στην σκέψη, είναι η πιό ισχυρή και συνάµα η πιό πνευµατώδης από όλες τις γλώσσες του κόσµου.»
David Crystal (Γνωστός Άγγλος καθηγητής, συγγραφεύς της εγκυκλοπαίδειας του Cambridge για την Αγγλική)
«Είναι εκπληκτικό να ßλέπεις πόσο στηριζόµαστε ακόµη στην Ελληνική, για να µιλήσουµε για οντότητες και γεγονότα που ßρίσκονται στην καρδιά της σύγχρονης ζωής.»
Μάικλ Βέντρις (Ο άνθρωπος που αποκρυπτογράφησε την Γραµµική γραφή Β’)
«Η αρχαία Ελληνική Γλώσσα ήταν και είναι ανωτέρα όλων των παλαιοτέρων και νεοτέρων γλωσσών.»
R.H. Robins (Γλωσσολόγος και συγγραφεύς)
«Ο Ελληνικός θρίαµßος στον πνευµατικό πολιτισµό είναι ότι έδωσε τόσα πολλά σε τόσους πολλούς τοµείς [...]. Τα επιτεύγµατά τους στον τοµέα της γλωσσολογίας όπου ήταν εξαιρετικά δυνατοί, δηλαδή στην θεωρία της γραµµατικής και στην γραµµατική περιγραφή της γλώσσας, είναι τόσο ισχυρά, ώστε να αξίζει να µελετηθούν και να αντέχουν στην κριτική. Επίσης είναι τέτοια που να εµπνέουν την ευγνωµοσύνη και τον θαυµασµό µας.»
Luis José Navarro (Αντιπρόεδρος στο εκπαιδευτικό πρόγραµµα «Ευρωκλάσσικα» της Ε.Ε.)
«Η Ελληνική γλώσσα για µένα είναι σαν κοσµογονία. Δεν είναι απλώς µιά γλώσσα…»
Juan Jose Puhana Arza (Βάσκος Ελληνιστής και πολιτικός)
«Οφείλουµε να διακηρύξουµε ότι δεν έχει υπάρξει στον κόσµο µία γλώσσα η οποία να δύναται να συγκριθεί µε την κλασσική Ελληνική.»
Ζακ Λανγκ (Γάλλος Υπουργός Παιδείας)
«Η Ελληνική γλώσσα είναι µία γλώσσα η οποία διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά, όλες τις προϋποθέσεις µιας γλώσσης διεθνούς… εγγίζει αυτές τις ίδιες τις απαρχές του πολιτισµού… η οποία όχι µόνον δεν υπήρξε ξένη προς ουδεµία από τις µεγάλες εκδηλώσεις του ανθρωπίνου πνεύµατος, στην θρησκεία, στην πολιτική, στα γράµµατα, στις τέχνες, στις επιστήµες, αλλά υπήρξε και το πρώτο εργαλείο, – προς ανίχνευση όλων αυτών – τρόπον τινά η µήτρα… Γλώσσα λογική και συγχρόνως ευφωνική, ανάµεσα σε όλες τις άλλες…»
Πηγή ellinikoarxeio.com

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Αν δεν μας επιστρέψουν την εκκλησιαστική περιουσία δεν μπορούμε να πληρώνουμε εμείς τους μισθούς

Κείμενο Γραφείο Ρεπορταζ Φωτογραφίες Χρήστος Μπόνης (αρχείο)

Για την κρίση, το Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ελλάδος και τις πέντε διαφορετικές εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες στη χώρα αλλά και για το θέμα των ράσων και της συζήτησης για την αντικατάσταση τους, μίλησε ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος.

Λίγες μόλις μέρες πριν την μετάβασή του στις Η.Π.Α, όπου θα τιμηθεί από την θεολογική σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη, ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας, απάντησε στις ερωτήσεις του γνωστού δημοσιογράφου κ. Θεόδωρου Καλμούκου της ομογενειακής εφημερίδας «Εθνικός Κήρυξ».

Ολόκληρη η συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου έχει ως εξής:

«Εθνικός Κήρυξ»: Μακαριότατε, τι μήνυμα κομίζετε στην Ομογένεια της Αμερικής;

Ιερώνυμος: H Ελληνική Ομογένεια, όπου κι αν βρίσκεται, αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας μας που αρχίζει από τα βάθη των αιώνων και φθάνει μέχρι σήμερα και θα εξακολουθήσει να υφίσταται.

Είναι μία Ελλάδα έξω από τα σύνορα της Ελλάδος. Ο Ελληνισμός δεν γνωρίζει σύνορα. Δεν ταυτίζεται με γεωγραφικά όρια. Μπορεί να μην είναι κράτος ελληνικό, είναι όμως Εθνος ελληνικό.

Κομίζω λοιπόν σε αυτήν την Ομογένεια το διαχρονικό χαιρετισμό, τον αδελφικό χαιρετισμό της πατρίδος προς όλους τους ξενιτεμένους.

«Ε.Κ.»: Τι πιστεύετε για την Ομογένεια; Τι είμαστε εμείς για σας; Πώς μας βλέπετε; Τι θα επιθυμούσατε να αποκομίσετε αναχωρώντας από την Αμερική;

Ιερώνυμος: Αυτό που λείπει σήμερα από τη ζωή των ανθρώπων είναι οι αληθινές, οι γνήσιες σχέσεις. Αυτό βαραίνει περισσότερο την ψυχή στους μεσογειακούς λαούς. Αυτές τις σχέσεις θα ήθελα να δω ότι υπάρχουν και πραγματώνονται, και σε εσάς.

Οταν αυτό συμβαίνει διασώζονται οι ρίζες, τα συναισθήματα και οι αναμνήσεις ανανεώνονται. Ξαναζούμε πράγματα που ξεθωριάζει η ρουτίνα της καθημερινότητας. Μου δίνεται μία πρωτόγνωρη εμπειρία να γνωρίζω εδώ ότι δημιούργησαν πνευματικοί άνθρωποι της Εκκλησίας, κληρικοί και λαϊκοί. Θέλω να ευχαριστήσω γι’ αυτά τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Δημήτριο, την Διοίκηση και όλη τη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού και τον επιχώριο Μητροπολίτη Βοστώνης κ. Μεθόδιο.

Ολα αυτά τα επιτεύγματά σας θα ήθελα φεύγοντας να τα μεταφέρω στην πατρίδα μας με την επιβεβαίωση ότι οι Ελληνες της Αμερικής αγωνίζονται τον καλόν αγώνα και είναι φίλοι και αδελφοί μας.

«Ε.Κ.»: Πώς θα περιγράφατε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα;

Ιερώνυμος: Εχουν γραφεί τόσα πολλά που θα περίσσευε κάθε δική μου προσθήκη.

«Ε.Κ.»: Πώς και γιατί περιήλθε η Ελλάδα στο σημερινό σημείο κρίσης;

Ιερώνυμος: Ο ρόλος της Εκκλησίας δεν είναι να επικεντρώσει τον αγώνα Της στο τι έφταιξε, ή ποίος έφταιξε. Ο αγώνας μας είναι «τι θα κάνουμε» να δώσουμε προοπτική και όραμα στους συνανθρώπους μας.

«Ε.Κ.»: Είναι δυνατόν να μας μιλήσετε λίγο για τις προσπάθειες της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και γενικότερα της Εκκλησίας της Ελλάδος για την ανακούφιση των χειμαζόμενων ανθρώπων μας στην Ελλάδα;

Ιερώνυμος: Δεν είναι μόνο η Αρχιεπισκοπή Αθηνών αλλά όλη η Εκκλησία της Ελλάδος με τις Ιερές Μητροπόλεις που συνεχίζουν να κάνουν αυτό τον καιρό ό,τι έκαναν και άλλοτε σε δύσκολες ώρες Μικρασιατική Καταστροφή, κατοχή ξένων δυνάμεων κ.ά.

«Ε.Κ.»: Πώς τα βγάζετε πέρα οικονομικά μ’ όλη αυτή τη φιλανθρωπική και κοινωνική δράση;

Ιερώνυμος: Βοηθούν όλοι οι Ελληνες ακόμα και οι πτωχοί, λιγότερο οι πλούσιοι. Θα πρέπει να αναφερθούμε και στη βοήθεια πολλών ομογενών, της Αμερικής και άλλων χωρών, που συνεισφέρουν μέσω των Ορθοδόξων και άλλων Εκκλησιών.

«Ε.Κ.»: Πολλές φορές λόγος πολύς γίνεται για την περιουσία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ποια είναι η πραγματικότητα;

Ιερώνυμος: Γίνεται ασφαλώς λόγος για την περιουσία, αλλά λόγος όχι αληθής αλλά προπαγανδιστικός και απενοχοποιητικός. Δημοσίευσα τελευταία ένα σχετικό βιβλίο και σας το αποστέλλω για να το μελετήσετε.

Οση περιουσία έχει μείνει από τις κατά καιρούς λεηλασίες, θα μπορούσε να φανεί χρήσιμη εάν επιτευχθεί μία συνεργασία Εκκλησίας, Κυβερνήσεως και Πολιτικών Κομμάτων. Η Εκκλησία από μόνη της δεν μπορεί να κάνει τίποτε, διότι χρειάζονται νομοθετικές ρυθμίσεις. Η Εκκλησία έχει κάνει τις προτάσεις της.

«Ε.Κ.»: Μπορεί να καταβάλλει την μισθοδοσία των κληρικών ώστε να πάψουν να είναι δημόσιοι υπάλληλοι;

Ιερώνυμος: Κάτω από τις σημερινές συνθήκες όχι. Τούτο θα μπορούσε να γίνει αν επεστρέφετο η εκκλησιαστική περιουσία από το Κράτος, το οποίο την δέσμευσε από το 1834 γι’ αυτόν τον σκοπό.

«Ε.Κ.»: Τι σας λένε οι άνθρωποι όταν σας συναντούν στους ναούς, στις φιλανθρωπικές σας εξορμήσεις;

Ιερώνυμος: Οι Ελληνες είναι φιλότιμοι και ευγνώμονες. Οσοι έρχεσθε στην Ελλάδα θα επιβεβαιώσετε αυτή τη διαπίστωση.

«Ε.Κ.»: Πώς θα εξέλθει η Ελλάδα από τα σημερινά της πνιγηρά αδιέξοδα;

Ιερώνυμος: Ασφαλώς θα μπορέσει να βγει από το αδιέξοδο. Εχει τέτοιες εμπειρίες από το παρελθόν. Δυστυχώς όμως θα ταλαιπωρηθεί και θα πάει χαμένη μία ή δύο γενιές ανθρώπων.

«Ε.Κ.»: Ποιος, πιστεύετε, ότι οφείλει να είναι ο λόγος της Εκκλησίας σήμερα και ποιες οι ποιμαντικές της προτεραιότητες;

Ιερώνυμος: Να είναι μία Εκκλησία όχι για γραφειοκρατικές διεκπεραιώσεις ή ένα είδος υπουργείου Θρησκευτικών Υποθέσεων. Αλλά το Σώμα του ζώντος Χριστού μας, που αναγεννά τον άνθρωπο, στηρίζει την ύπαρξή του, βοηθά να συμμετέχει ο πιστός στην πνευματική εκκλησιαστική της ζωή.

«Ε.Κ.»: Τελικά, Μακαριότατε, πόσο υποψιασμένοι είμαστε σήμερα γι’ αυτό που είναι Εκκλησία από αυτό που δεν είναι;

Ιερώνυμος: Το ευχάριστο είναι ότι η Εκκλησία υπάρχει. Από εκεί και πέρα είναι και το χρέος του καθενός. Οσοι πιστοί προσέλθετε.

«Ε.Κ.»: Ποια πρόταση κομίζει σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία στον διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο;

Ιερώνυμος: Να μην απελπίζετε. Ο Χριστός για χάρη του ανθρώπου εξανθρωπίστηκε και αναστήθηκε. Ο κόσμος έχει νόημα, μέλλον και προοπτική.

«Ε.Κ.»: Νομίζετε πως θα έπρεπε να είχε γίνει σαφής και διακριτός διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους;

Ιερώνυμος: Ουσιαστικά στην Ελλάδα έχει γίνει ο χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους. Χρειάζονται ορισμένες τροποποιήσεις που αναφέρονται στις διοικητικές ρυθμίσεις κάθε φορέως.

«Ε.Κ.»: Νομίζετε πως θα πρέπει να μεταβληθεί η εξωτερική ενδυμασία των κληρικών, δηλαδή το ράσο να αντικατασταθεί μ’ ένα μαύρο κοστούμι και γραβάτα τουλάχιστον για τους εγγάμους κληρικούς όπως είναι οι κληρικοί του Οικουμενικού Πατριαρχείου;

Ιερώνυμος: Είναι ένα θέμα που συζητείται. Αποψή μου είναι ότι αν τούτο αποφασισθεί, θα κάνει στον Ελληνα περισσότερο κακό παρά καλό.

«Ε.Κ.»: Ηταν τελικά λάθος η Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ελλάδος;

Ιερώνυμος: Το ζήτημα δεν είναι η Αυτοκεφαλία, αλλά το πώς επιβλήθηκε και πώς χρησιμοποιείται.

«Ε.Κ.»: Πώς γίνεται σήμερα μέσα στη μία ενιαία, ελεύθερη και αδιαίρετη Ελλάδα να υπάρχουν πέντε διαφορετικά εκκλησιαστικά διοικητικά συστήματα; Μήπως αυτό καθ’ εαυτό είναι αναιρετικό της ενότητας της Εκκλησίας;

Ιερώνυμος: Την ενότητα της Εκκλησίας δεν την αναιρούν οι διαφορετικές δικαιοδοσίες όσο η απουσία κοινής πίστης και ζωής, η έλλειψη του συνδέσμου της αγάπης.

«Ε.Κ.»: Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας σήμερα και ποια η μεγαλύτερη ελπίδα σας;

Ιερώνυμος: Φόβος μου είναι η αδιαφορία των ανθρώπων, ο ατομισμός, η απληστία και η αναζήτηση μόνο της ευμάρειας. Ελπίδα μου, η νέα γενιά και όσοι διαπαιδαγωγηθούν με την αλήθεια της Ελληνορθόδοξης παράδοσης.

«Ε.Κ.»: Μακαριότατε, πώς επιθυμείτε να περάσετε στην ιστορία της Εκκλησίας και του Εθνους;

Ιερώνυμος: Θα σας απαντήσω με μία ρήση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «Η Εκκλησία δεν άρχισε να υπάρχει από μένα, ούτε θα τελειώσει με μένα. Θα συνεχίσει την πορεία της».

Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Να εύχεσθε όλοι μαζί να εργαζόμαστε στον ευλογημένο αμπελώνα της Εκκλησίας χωρίς διακρίσεις. Εξάλλου, το Πνεύμα της Αναστάσεως που ζούμε αυτές τις ημέρες και ο Αναστάς Χριστός μας αυτό μας θυμίζουν: Δεν ήλθαμε να μας διακονούν, αλλά να διακονούμε τους άλλους. Αυτό που πρέπει όλους να μας απασχολεί και να παρακαλούμε τον Χριστό, είναι να βρεθούμε στα δεξιά του Πατρός. Αυτό είναι το σημαντικό.

Τα υπόλοιπα στα Εσχατα δεν θα έχουν καμία αξία.

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=2409&catid=47

ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΘΩΜΑΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΩΝ ΙΝΔΩΝ

Γράφει ο Θωμάς
Γαβριηλίδης
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ-
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ
Ως θείος Απόστολος θεολογίας κρουνούς
ενθέως  εξήντλησας εκ λογχονύκτου πλευράς
Χριστού του Θεού ημών, όθεν της ευσεβείας
κατασπείρας τον λόγον έλαμψας εν Ινδία
ως ακτίς ουρανία, Θωμάς των Αποστόλων
το θείον αγλάϊσμα.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ-ΑΠΟΔΟΣΗ
Ως Απόστολος (απεσταλμένος) του Θεού
που ήσουν, άντλησες με θεϊκή έμπνευση
χειμάρρους θεολογικών επιχειρημάτων
από την πηγή (τραύμα) που είχε ανοίξει
στην πλευρά του Χριστού, του Θεού μας,
η λόγχη του Ρωμαίου στρατιώτη,
και έτσι εφοδιασμένος, αφού έσπειρες παντού
το κήρυγμα της ευσέβειας, έλαμψες
στην Ινδία σαν αχτίνα ουράνια,
Θωμά, εσύ, που έγινες το θεϊκό
καύχημα των Αποστόλων.

ΕΚ ΛΟΓΧΟΝΥΚΤΟΥ ΠΛΕΥΡΑΣ
Ο ιερός υμνογράφος, ο ποιητής του απολυτίκιου, που παρουσιάστηκε πιο πάνω, διακηρύττει ότι ο Απόστολος Θωμάς απόκτησε όλα εκείνα τα εφόδια, με τα οποία μπόρεσε να πείσει πολλούς Ινδούς να πιστέψουν στο Χριστό, από το άγγιγμα (την ψηλάφηση) της λογχόνυκτης πλευράς του Διδάσκαλού του.

ΛΟΓΧΗΙ ΕΝΥΞΕ
Αξίζει να υπογραμμιστεί το ότι ο ιερός υμνογράφος δημιουργεί ένα εκφραστικό σύνθετο επίθετο, το λογχόνυκτος, εμπνεόμενος από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο και συγκεκριμένα από το χωρίο 34 του ιθ΄ κεφαλαίου στο οποίο αναφέρεται ότι «εις των στρατιωτών (Ρωμαίων) λόγχη αυτού (του Χριστού) την πλευράν ένυξε, και ευθέως εξήλθεν αίμα και ύδωρ».

Άγωμεν και ημείς ίνα αποθάνωμεν…
Ο Θωμάς, όπως οι περισσότεροι από τους μαθητές του Χριστού είχε γονείς φτωχούς και ήταν ψαράς. Όταν τον κάλεσε ο Κύριος κοντά του, ήταν πολύ νέος, αλλά τον ακολούθησε με μεγάλη προθυμία εγκαταλείποντας τα πάντα για χάρη του: αδέρφια, γονείς, σπίτι, επάγγελμα. Τον υπηρετούσε με αφοσίωση και τον αγαπούσε με αυταπάρνηση.
Όταν είχε πεθάνει ο φίλος Του, ο Λάζαρος, στη Βηθανία της Ιουδαίας και ο Κύριος είχε αποφασίσει να πάει κοντά του, ενώ οι άλλοι μαθητές Του τον απέτρεπαν υπενθυμίζοντάς Του ότι πριν από λίγο καιρό οι Ιουδαίοι ήθελαν να τον λιθοβολήσουν και ότι κινδύνευε η ζωή Του, αν ξαναπήγαινε εκεί σύντομα, τότε, σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη (κεφ. Ια΄, 16) «είπεν ουν ο Θωμάς ο λεγόμενος Δίδυμος τοις συμμαθηταίς άγωμεν και ημείς ίνα αποθάνωμεν μετ’ αυτού» (=Εμπρός ας πάμε και εμείς για να πεθάνουμε μαζί Του».

«ΑΠΙΣΤΟΣ» ΚΑΙ «ΘΕΙΟΝ ΑΓΛΑΪΣΜΑ»
Ενώ είναι πασίγνωστα τα διαδραματισθέντα, μετά την Ανάσταση του Κυρίου, τα οποία είχαν ως συνέπεια το χαρακτηρισμό του Θωμά ως «άπιστου», είναι μάλλον άγνωστα στους περισσότερους ανθρώπους όσα συνέβησαν κατά τη θαυμαστή μετάσταση της Θεοτόκου στους Ουρανούς, τα οποία, κατά πάσα πιθανότητα, είχαν ως συνέπεια το χαρακτηρισμό του «ως θείου αγλαΐσματος των Αποστόλων».

Η ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ
Όταν κηδεύτηκε η Παναγία στη Γεσθημανή της Ιουδαίας, ο Θωμάς δεν ήταν εκεί. Βρισκόταν στη μακρινή Ινδία. Έπειτα όμως από τρεις μέρες, ενώ λειτουργούσε στην Ινδία, βρέθηκε με τρόπο θαυμαστό στη Γεσθημανή τη στιγμή που γινόταν η μετάσταση της Θεοτόκου στους Ουρανούς, κι έτσι μόνος αυτός από τους μαθητές του Κυρίου αξιώθηκε να τη δει αναστημένη και να της ζητήσει να του χαρίσει ως ευλογία την τίμια ζώνη της, χάρη που εκπληρώθηκε.

Όταν οι άλλοι μαθητές πληροφορήθηκαν από το Θωμά το γεγονός της μετάστασης της Παναγίας και είδαν στα χέρια του, την τίμια ζώνη της, δοξολόγησαν το Θεό και ζήτησαν από το συμμαθητή τους να τους ευλογήσει και να τους μεταδώσει τη χάρη που είχε πάρει.

Κατά πάσα πιθανότητα από το γεγονός αυτό πήρε αφορμή ο ιερός υμνογράφος για να χαρακτηρίσει τον περίφημο ως «άπιστο» Θωμά «των Αποστόλων το θείον αγλάϊσμα».

ΕΛΑΜΨΑΣ ΕΝ ΙΝΔΙΑ…
Έπειτα από την ημέρα της Πεντηκοστής, κατά την οποία έγινε η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος σ’ όλους τους μαθητές (ήταν παρών και ο Θωμάς, αλλά και ο Ματθίας, που είχε εκλεγεί στη θέση του Ιούδα του Ισκαριώτη (ο οποίος μετά την προδοσία είχε αυτοκτονήσει), οι μέχρι τότε μαθητές μεταμορφώθηκαν σε Αποστόλους και ανέλαβαν να εκπληρώσουν την εντολή του Κυρίου, να φωτίσουν όλους τους ανθρώπους.

Σύμφωνα με την Ιερή Παράδοση ο Θωμάς ανέλαβε το φωτισμό των Πάρθων, των Περσών, των Μήδων και των Ινδών.

Στην Ινδία ο Απόστολος Θωμάς βρέθηκεν με τρόπο θαυμαστό ως αγορασμένος δούλος ενός Ινδού εμπόρου. Στην αρχή κήρυξε σε μια περιοχή, όπου βασίλευε κάποιος ονομαζόμενος Ινδοφέρνης Γουνδιαφόρος και, όταν ολοκληρώθηκε το αποστολικό του έργο εκεί με τον εκχριστιανισμό και όλης της βασιλικής οικογένειας, προχώρησε ανατολικότερα, σε άλλη περιοχή της Ινδίας όπου ήταν βασιλιάς κάποιος που ονομαζόταν Μίσδιος.


Και στην χώρα του Μίσδιου άρχισε γρήγορα να φέρνει αγλαούς καρπούς το θείο κήρυγμα του Αποστόλου Θωμά ώσπου βαπτίστηκε χριστιανή και η βασίλισσα, η γυναίκα του Μίσδιου.

Αυτό εξόργισε το βασιλιά που έκλεισε στη φυλακή τον Απόστολο Θωμά, και, όταν είδε ότι με τη φυλάκιση δεν πέτυχε να σταματήσει το αποστολικό του έργο, τον παρέδωσε σε πέντε λογχοφόρους στρατιώτες για να τον ανεβάσουν πάνω στο βουνό της περιοχής και να τον σκοτώσουν, πράγμα που έγινε και με την συγκατάθεση του Απόστολου Θωμά, που ένιωθε ότι η αποστολή του είχε ολοκληρωθεί.

Ο λογχισμός του Αποστόλου Θωμά έγινε στο βουνό, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, της πόλης Μελιαπούρη ή Μαλιαπούρ που βρίσκεται κοντά στην παραλία Κορομαντέλ ή Κορομάντελ της ανατολικής πλευράς της Ινδικής χερσονήσου. Στην περιοχή αυτή ιδρύθηκε το 1639 από την αγγλική εταιρία των Ανατολικών Ινδιών η πόλη Μαδράς.
ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
ΘΩΜΑ
Τώρα γύρω από το «βουνό του Αγίου Θωμά» (Σεντ Τόμας Μάουντ) απλώνεται μια πόλη εξήμισι εκατομμυρίων, η πρωτεύουσα του ινδικού κρατιδίου Ταμίλ Ναντού, το Τσεννάι, όπως μετονομάστηκε μετά την ανεξαρτησία των Ινδιών το Μαδράς, σε μια προσπάθεια εξάλειψης του αποικιακού χαρακτήρα της πόλης.
Στην κορυφή του «βουνού του Αγίου Θωμά», όπου υπάρχει χριστιανικός ναός και άγια λείψανα του Αποστόλου Θωμά, ευτύχησα να ανεβώ σε πρόσφατο ταξίδι μου εκεί και να προσκυνήσω αλλά και να απολαύσω από εκεί επάνω τη θέα της απέραντης πόλης, χάρη στην προθυμία του Ινδού συμπέθερού μου, ο οποίος συγκινήθηκε, όταν άκουσε ότι επιθυμούσα να επισκεφθώ τον τόπο του μαρτυρίου του Απόστολου του Χριστού, του οποίου φέρω το άγιο όνομα.

ΘΩΜΑΣ Ο ΛΕΓΟΜΕΝΟΣ ΔΙΔΥΜΟΣ
Το χριστιανικό όνομα Θωμάς προέρχεται από το αραμαϊκό όνομα Τέομα, το οποίο στα αραμαϊκά (μια σημιτική γλώσσα, συγγενής της εβραϊκής και αραβικής) σημαίνει δίδυμος.

Λέγεται ότι ο Απόστολος Θωμάς είχε μια δίδυμη αδελφή που λεγόταν Λυσία ή Λυδία ή αδελφό ονομαζόμενο Ελεάζαρο.

Ο ΤΑΦΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ
Ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του Τσεννάι (Μαδράς) είναι ο καθεδρικός ναός του Αγίου Θωμά, ο οποίος χτίστηκε πάνω από τον τάφο του από τους Πορτογάλους το 1504.

Το λείψανο του Αποστόλου Θωμά λέγεται ότι μεταφέρθηκε στην Έδεσσα της Συρίας από Σύρους ή Πέρσες χριστιανούς, που κατοικούσαν στα παλιότερα χρόνια στις Ανατολικές Ινδίες, αποκαλούμενοι «Χριστιανοί του Θωμά», επειδή τον θεωρούν ιδρυτή της Εκκλησίας τους, και ότι από εκεί το πήρε και το έφερε στην Κωνσταντινούπολη ο γιος του Μ. Κωνσταντίνου, ο Κωνστάντιος, όπου βρισκόταν ως το 1204, τότε που η Πόλη αλώθηκε και λαφυραγωγήθηκε από τους Σταυροφόρους, και το ιερό λείψανο του Αποστόλου Θωμά, ως λάφυρο, μεταφέρθηκε στη Ρώμη.

Η τίμια κάρα του Αποστόλου Θωμά βρίσκεται τώρα στο ιερό αιγαιοπελαγίτικο νησί της Πάτμου.
Η ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ

Ο Απόστολος Θωμάς εικονίζεται ως στοχαστικός αγένειος νέος που κρατά με το αριστερό του χέρι ειλητάριο. Από την Εκκλησία μας γιορτάζεται στις 6 (έξι) Οκτωβρίου και την επόμενη Κυριακή, μετά το Πάσχα, «την Κυριακή του Θωμά».

Ναοί και μοναστήρια αφιερωμένα στον Άγιο Απόστολο Θωμά υπάρχουν σε όλο το χριστιανικό κόσμο και εκατομμύρια Χριστιανών φέρουν το όνομά του, μαρτυρία ότι είναι ένας από τους πιο αγαπημένους Αγίους.
Στη Βέροια παλιότερα ο Άγιος Απόστολος Θωμάς γιορταζόταν στο ναό του Αγίου Νικολάου της Γούρνας (οδός Παστέρ, δίπλα στο αρχοντικό-μουσείο Βλαχογιάννη), στου οποίου το νότιο τοίχο, εσωτερικά, πάνω από την κύρια είσοδο, υπάρχει η αγιογραφία της «Ψηλάφησης του Θωμά».

ΠΗΓΕΣ
Οι πιο έγκυρες πληροφορίες για τον Άγιο Απόστολο Θωμά δίνονται από τα ιερά βιβλία που απαρτίζουν την Καινή Διαθήκη και από εκείνα στα οποία καταγράφεται η Ιερή Παράδοση της Εκκλησίας μας.
Υπάρχουν όμως και τρία απόκρυφα κείμενα του 2ου μ.Χ. αιώνα που φέρουν το όνομά του. Πρόκειται για ψευδεπίγραφα κείμενα αιρετικών γνωστικών, οι οποίοι τα απέδωσαν στον Απόστολο Θωμά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Ο Απόστολος Θωμάς, Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου, Αρχιμανδρίτου, εκδ. «Ορθοδόξου Τύπου», Αθήναι 1990.
2. Μ.Ε.Ε. ΠΥΡΣΟΣ
3. Προσκύνημα στα Ιερά της Θεοσώστου πόλεως Βεροίας (Ναοί, κειμήλια, ενθυμήσεις, αναμνήσεις, σχόλια), έκδοση Θρακικής Εστίας Βεροίας, Βέροια 1996, Θωμά Γαβριηλίδη.
4. Σχετικά λήμματα από το Διαδίκτυο.

 http://www.laosver.gr/news/articles/48235.html#.UY8UJUoUFBE

Θαυμαστή διήγηση απο τις περιοδείες του Απόστολου Θωμά στις Ινδίες

Ο Απόστολος Θωμάς πωλήθηκε κατά παραχώρηση Κυρίου στον έμπορο Αμβάνη ως δούλος και πολύ ικανός και έμπειρος οικοδόμος. Ο Αμβάνης έφερε τον δούλο στις Ινδίες και τον παρουσίασε στον Βασιλέα ως μέγα αρχιτέκτονα και οικοδόμο. Εκείνος τον δέχθηκε και του πρόσφερε πολλά χρήματα για να του οικοδομήσει καινούργια παλάτια.

Ο Απόστολος του Χριστού μόλις πήρε τα χρήματα τα μοίρασε στους πτωχούς και στους έχοντας ανάγκη.

Μετά από λίγο χρόνο έστειλε ο Βασιλεύς τους αυλικούς του για να δουν πως πηγαίνουν οι νέες οικοδομές. Όταν είδαν κατάπληκτοι ότι ούτε τα θεμέλια δεν έχει τοποθετήσει ο οικοδόμος και μαθαίνοντας ότι τα χρήματα τα μοίρασε στους πτωχούς, έτρεξαν στον βασιλέα και του ανήγγειλαν το γεγονός. Εκείνος διέταξε να δέσουν τον Απόστολο οπισθάγκωνα και να τον φέρουν μπροστά του . Αφού ήλθε , του είπε με οργή:

-Μου έκτισες το παλάτι;

-Ναι , απάντησε με ηρεμία ο Απόστολος και μάλιστα είναι πολύ ωραίο

-Εμπρός λοιπόν , είπε ο βασιλιάς, πάμε να το δω και εγώ

-Δεν είναι δυνατόν , βασιλιά να δεις αυτό το ανάκτορο σ' αυτή την ζωή. Μετά την αναχώρηση σου απο τον κόσμο αυτό θα το απολαύσεις και θα αγαλλιασθεί η ψυχή σου.

Τα λόγια αυτά του αληθινού δούλου του Θεού , θεώρησε ο βασιλιάς Γουνδαφόρος , διότι αυτό ήταν το όνομά του , ως εμπαιγμό και χλεύη. Και επειδή έμαθε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι πτωχός και δεν έχει τις οικονομικές δυνατότητες να του επιστρέψει τα σπαταληθέντα χρήματα, σκέφθηκε ότι όνο ο θάνατος του θα ικανοποιήσει κάπως τον θυμό του. Γι' αυτό διέταξε να τον γδάρουν ζωντανό και ύστερα να τον ρίξουν στην φωτιά να καεί.

Τι κάνει όμως ο Παντοδύναμος Θεός; ο αδελφός του βασιλιά οργίστηκε περισσότερο κατα του Αποστόλου και βίαζε τον βασιλιά να τον τιμωρήσει .Ξαφνικά όμως πέθανε και ο θάνατος του αγίου Θωμά ματαιώθηκε. Έτσι όλοι πλέον ασχολούνταν με την εκφορά του νεκρού.

Ο Θεός όμως που δεν επιθυμεί τον θάνατο του αμαρτωλού , επιτέλεσε εδώ καταπληκτικό θαύμα. Μόλις πέθανε ο Γάδ, αυτό ήταν το όνομά του, παρέλαβαν την ψυχή του άγγελοι και την έδειχναν τις αιώνιες κατοικίες των ανθρώπων που σώθηκαν από την αμαρτία ή μετανόησαν. Η ψυχή του Γάδ κυριεύθηκε από θαυμασμό για το έξοχο κάλλος εκείνης της ουράνιας έπαυλης που ξεχώριζε από τις άλλες και παρακαλούσε τους συνοδούς αγγέλους της να την αφήσουν να κατοικήσει σ' ένα απ' αυτά τα μικρά δωμάτια που έβλεπε. Οι άγγελοι όμως δεν δέχονταν την παράκληση του λέγοντας ότι αυτό το παλάτι ανήκει στον αδελφό του Γουνδαφόρο και το έκτισε ένας ξενόφερτος άνθρωπος ονόματι Θωμάς.

Μόλις πληροφορήθηκε αυτό ο Γάδ παρακαλούσε επίμονα τους αγγέλους να του επιτρέψουν να γυρίσει στον κόσμο για ν' αγοράσει αυτό το λαμπρό παλάτι από τον αδελφό του.

Με το θέλημα λοιπόν του Θεού επανήλθε η ψυχή του Γάδ στο σώμα της για να λυτρωθεί έτσι ο Απόστολος από τον θάνατο και πολλοί άνθρωπο να σωθούν από το θαύμα της αναστάσεως του Γάδ.

Ενώ οι συγγενείς του ετοίμαζαν το νεκρό σώμα του Γάδ για τον ενταφιασμό , ξαφνικά άρχισε να αναπνέει. Όλοι εξεπλάγησαν και φώναξαν τον βασιλιά στον οποίο είπε ο αναστημένος αδελφός του:

-Αν με αγαπάς , αδελφέ μου, έχω την αξίωση να μου πουλήσεις αυτό το ωραίο παλάτι που σου έκτισε στον ουρανό ο χριστιανό Θωμάς.

Ακούγοντας τα λόγια αυτά ο βασιλιάς φωτίστηκε εκ Πνεύματος Αγίου ότι ο Θωμάς είναι αληθινός Απόστολος του Θεού και φωτισμένος στην ψυχή είπε στον αδελφό του:

-Αδελφέ μου , δεν μπορώ να σου πουλήσω αυτό το παλάτι γιατί η απόκτηση του δεν επιτυγχάνεται εύκολα. Θεωρώ προτιμότερο να συστήσω σε εσένα τον τεχνίτη που , ο οποίος ζει ακόμη, και εκείνος προς χάριν σου θα οικοδομήσει παρόμοιο ανάκτορο.

Αμέσως διέταξε ν' αποφυλακίσουν και φέρουν ενώπιόν του τον Θωμά. Όταν παρουσιάστηκε μπροστά τους, εκείνοι έπεσαν και οι δύο γονατιστοί στα πόδια του ζητώντας συγχώρεση διότι από άγνοια, διέπραξαν το κακό σε βάρος του και τον παρακάλεσαν να κηρύξει στην χώρα τους τον αληθινό Θεό που λατρεύει και την διδασκαλία του , ώστε όλοι οι άνθρωποι να απολαύσουν τα αιώνια και άφθαρτα αγαθά, τα οποία αξιώθηκε να γνωρίσει ο Γάδ.

Με κατάπληξη άκουσε όλα αυτά ο Απόστολος Θωμάς και ευχαρίστησε εκ βάθους καρδίας τον Θεό για τα θαυμάσια του και την Θεία Πρόνοιά Του. Αμέσως τους κατήχησε και τους βάπτισε όλους και άλλα αναρίθμητα πλήθη ινδών, στο Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Απο το βιβίο "Ψυχωφελείς Οπτασίες και Διηγήσεις"
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

Ὁμιλία εἰς τήν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ (Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς)

 

Θ' αντιληφθής καλύτερα την υπεροχή της Κυριακής απέναντι στις άλλες εορτάσιμες ημέρες και από το εξής. Κάθε άλλη εορτάσιμη ημέρα το έτος φέρει μόνο μια φορά, ενώ την Κυριακή μας την επαναφέρει και ο κάθε μήνας μόνος του τέσσερις φορές· έτσι αυτή με την τόσο συχνή επάνοδο μάς καθιστά όλο το έτος της αληθινής αφέσεως, έτος ευπρόσδεκτο από τον Κύριο. Γι' αυτό και ο Κύριος διδάσκοντάς μας να την εορτάζωμε εμπράκτως με το πέρασμα κάθε εβδομάδος ημερών, εμφανίσθηκε πρώτα στους μαθητάς σε οικία, ενώ απουσίαζε ο Θωμάς, και παρουσίασε τον εαυτό του ζωντανόν, τους πρόσφερε την ειρήνη και με το εμφύσημα εχάρισε τη χάρι του θείου Πνεύματος· ενέβαλε σ' αυτούς θεία δύναμι να δένουν και να λύουν τις αμαρτίες και τους κατέστησε συμμετόχους της ουράνιας κυριαρχίας, λέγοντάς τους, «λάβετε άγιο Πνεύμα, αν συγχωρήσετε τις αμαρτίες κάποιων, τους συγχωρούνται, αν τις κρατήτε, κρατούνται».

Αυτήν λοιπόν τη δύναμι και χάρι παρέσχε ο Κύριος, εμφανισθείς κατά την ιδία την ημέρα της αναστάσεώς του, που πάντως ήταν Κυριακή· έπειτα παραλείποντας τις ενδιάμεσες ημέρες της εβδομάδος, κατά την ογδόη, δηλαδή την Κυριακή που έχομε σήμερα, έρχεται πάλι στην ίδια οικία, για να εγκαινιάση την πανήγυρί του και οδηγήση τον διστακτικό Θωμά προς την πίστι· διότι κατά τον αγαπημένο ευαγγελιστή και μαθητή του Σωτήρος, «έπειτα από οκτώ ημέρες οι μαθηταί ήσαν πάλι μέσα και ανάμεσά τους ο Θωμάς· έρχεται ο Ιησούς, ενώ οι θύρες ήσαν κλειστές, εστάθηκε στη μέση τους και λέγει σ' αυτούς, ειρήνη σ' εσάς».

Βλέπετε ότι Κυριακή συνέβηκαν και η συνάθροισις των μαθητών του Χριστού και ο ερχομός του Κυρίου προς αυτούς; Διότι Κυριακή ήταν, όταν για πρώτη φορά ήλθε σε συνάθροισί τους, και μετά οκτώ ημέρες πάλι Κυριακή έρχεται σε σύναξί τους. Εκείνες τις συνάξεις εικονίζει διαρκώς η Εκκλησία του Χριστού με το να επιτελή κυρίως κατά Κυριακή τις συνάξεις, όπου κι' εμείς ευρισκόμαστε ανάμεσά σας και κηρύττομε δημοσία τα χρήσιμα για την σωτηρία και οδηγούμε προς την ευσέβεια και τον ευσεβή βίο.

Κανένας λοιπόν να μη απουσιάζη από αυτές τις ιερές και θεοπαράδοτες συνάξεις είτε από ραθυμία είτε από την συνεχή ασχολία με τα γήινα, ώστε να μη εγκαταλειφθή δικαίως από τον Θεό και πάθη κάτι παρόμοιο με τον Θωμά που δεν ήλθε στην ώρα του· κι' αν πνιγμένος από τις φροντίδες απουσιάση μια φορά, να ανταποδώση την επομένη, φέροντας τον εαυτό του στην Εκκλησία του Χριστού, για να μη μείνη αμείωτος, αφού, ενώ ασθένησε κατά την ψυχή στην απιστία με έργα και λόγια, δεν προσήλθε στο ιατρείο του Χριστού και δεν εδέχθηκε την ιερά ιατρεία, όπως ο θείος Θωμάς. Υπάρχουν πραγματικά, υπάρχουν όχι μόνο λογισμοί και λόγοι, αλλά και έργα και πράξεις πίστεως (διότι, λέγει, «δείξε μου την πίστι σου από τα έργα σου»), από τα οποία αν εκπέση κανείς τελείως απομακρυνόμενος από την Εκκλησία του Χριστού και επιδιδόμενος αποκλειστικώς στα μάταια, έχει την πίστι νεκρά, δηλαδή ανύπαρκτη, γινόμενος κι' αυτός νεκρός διά της αμαρτίας.

Αλλ' απορούν μερικοί, πώς με κλειστές θύρες εισήλθε ο Χριστός έχοντας σώμα; Διότι, όπως φαίνεται, δεν γνωρίζουν να συγκρίνουν τα πνευματικά με τα πνευματικά και να τα κατανοούν δι' αλλήλων, όπως λέγει ο θείος απόστολος. Διότι, αν δεν έφθειρε τη μήτρα της Παρθένου που τον εγέννησε κατά σάρκα, αφού δεν την έθιξε κατά την γέννησί του αλλά διετήρησε σώα τα σημεία της παρθενίας, μ' όλο που τότε έφερε παθητό και θνητό σώμα, τι το παράδοξο, αν τώρα, που απαθανάτισε το ανθρώπινο πρόσλημμα και έχει αθάνατο σώμα, εισήλθε από κλειστές θύρες; Αλλά επειδή πάντως είχε αθάνατο και απαθές σώμα, πώς λοιπόν είχε τις ουλές και τα τρυπήματα στα χέρια και την πλευρά; Διότι λέγει ο ευαγγελιστής ότι ο Κύριος είπε προς τον Θωμά· «φέρε εδώ τον δάκτυλό σου και ιδέ τα χέρια μου και φέρε το χέρι σου και βάλε το στην πλευρά μου· και να μη είσαι άπιστος, αλλά πιστός». Πώς είχε λοιπόν τις ουλές; Βέβαια θνητό και παθητό σώμα δεν θα μπορούσε να επιδείξη ουλές και τρυπήματα και παρ' όλα αυτά να μένη σώο και υγιές· το δε απαθές και αθάνατο μπορεί και ουλές να δείξη και τρυπήματα, που έπαθε πρωτύτερα, σε όσους θέλει, και παρ' όλα αυτά να μένη απαθές και αθάνατο.

Εμένα δε τούτο μου επιτρέπει ν' αντιληφθώ και αυτό, ότι δηλαδή τις ουλές φέρουν ως αιώνιο στολίδι όσοι έπαθαν για τον Χριστό. Όπως δηλαδή οι φωταγωγοί των παραθύρων χωρίς να μειώνουν κατά τίποτε την ασφάλεια της οικοδομής, δεν αποτελούν ασχήμια αλλά στολίδι αναγκαιότατο στις οικίες,αφού στέλλουν μέσα το φως και προσφέρουν την προς τα έξω θέα των ενοίκων, κατά τον ίδιο τρόπο τα πάθη επί του σώματος γιά τον Χριστό και τα τρυπήματα από αυτά είναι γι' αυτούς, που τα έχουν φωταγωγοί του ανεσπέρου φωτός και κατά τον καιρό της εκφάνσεως του φωτός εκείνου αυτοί αναγνωρίζονται μάλλον από το θείο κάλλος και την λαμπρότητα, αλλ' όχι μόνο δεν φθείρονται από την απάθεια, αλλά μάλλον είναι πρόξενοι της αθανασίας.

Το δε σώμα του Χριστού που έχει μέσα του την πηγή του φωτός, εκλάμποντας από εκεί εφώτισε νοερώς τον διστάζοντα, ώστε ο Θωμάς να φωνάξη αμέσως με τελεία θεολόγησι, «ο Κύριός μου και ο Θεός». Ο δε Κύριος είπε προς αυτόν, «επειδή με είδες επίστευσες; μακάριοι αυτοί που επίστευσαν χωρίς να ιδούν», δεικνύοντας ότι οι αυτόπτες δεν έχουν περισσότερα δικαιώματα στη δόξα από εκείνους που οδηγούνται δι' αυτών στην προς τον Κύριο πίστι. Αν δε δεν είπε 'πιστεύοντες' αλλά «πιστεύσαντες», το είπε με την θεία και προγνωστική δύναμι του γνωρίζοντος τα πάντα πριν από τη γένεσί τους, ότι τα εσόμενα είναι γεγονότα.

Κάτι που μόλις τώρα μου ήλθε στο νου, θα το ειπώ προς την αγάπη σας. Πραγματικά βλέπω ότι ο Θωμάς, όταν ήταν απών, έγινε άπιστος, όταν δε ήλθε μαζί με τους πιστεύοντας, δεν αστόχησε καθόλου στην πίστι. Γι' αυτό έβαλα στο νου μου ότι, και ο αμαρτωλός άνθρωπος, μόνο αν αποφύγη την συναναστροφή με τους φαύλους και συναναστρέφεται τους δικαίους δεν θα αστοχήση ποτέ στη δικαιοσύνη και στη γι' αυτήν ψυχική σωτηρία. Κι' αυτό νομίζω ότι υπαινίσσεται και ο ψαλμωδός προφήτης, όταν μακαρίζη τους παρεκκλίνοντας από την συμπαράστασι και συνοδοιπορία με τους διεφθαρμένους, και άλλος προφήτης όταν λέγη, να μη είσαι με πολλούς στην κακία, και ο παροιμιαστής, «στη συνάθροισι των αμαρτωλών θα γίνη πυρκαϊά, ενώ αυτός που συμπορεύεται με σοφούς θα είναι σοφός».

Επομένως, αδελφοί, ας συναθροιζώμαστε και ας επισκεπτόμαστε συχνά την Εκκλησία του Θεού· διότι κάθε πραγματικά ευλαβής παρευρίσκεται και παραμένει σ' αυτήν χωρίς απουσίες. Και όταν ο καθένας σας έλθη σ' αυτήν, ας παρατηρή τους ευλαβέστερους, που μπορεί να τους διακρίνη και μόνο με τη θέα της παραστάσεως σε σιωπή και προσοχή. Ας παρατηρή λοιπόν τους ευλαβέστερους και σεβόμενους τον Κύριο περισσότερο από τους άλλους, και πλησιάζοντας ας προσκολλάται σ' αυτούς και ας συμπαραστέκεται στον Θεό μαζί με αυτούς. Κι αν εξέλθη από εδώ μετά την απόλαυσι, σε ημέρα Κυριακή, σχολάζοντας από τα επίγεια έργα για τον Κύριο, του οποίου επώνυμος είναι αυτή, ας αναζητή με επιμέλεια, μήπως κάποιος μιμούμενος τους Αποστόλους εκείνους μένη τον περισσότερο χρόνο κατάκλειστος, ποθώντας να επικοινωνήση προς τον Κύριο διά της προσευχής και της ψαλμωδίας σε ησυχία, καθώς και διά της άλλης διαγωγής. Ας προσέλθη λοιπόν και αυτός σ' εκείνον, ας εισέλθη στην οικία του με πίστι, σαν σε ουράνιο χώρο που έχει μέσα την αγιαστική δύναμι του Πνεύματος· ας παρακάθεται με τον ένοικο, ας παραμένη μαζί του, όσο μπορεί, και ας συνομιλή μαζί του περί Θεού και θείων πραγμάτων, ερωτώντας, μαθαίνοντας με ταπείνωσι κι επικαλούμενος την βοήθεια δι' ευχής. Πράττοντας έτσι θα έλθη και προς αυτόν αοράτως - το γνωρίζω καλά - ο Χριστός και θα προσφέρη την ειρήνη μέσα στο λογικό της ψυχής, θ' αυξήση την πίστι, θα δώση μεγαλύτερη δύναμι στον στηριγμό και στον καιρό του θα τον κατατάξη μαζί με τους εκλεκτούς του στη βασιλεία των ουρανών.

Αυτήν είθε να επιτύχωμε όλοι εμείς, στο όνομα αυτού που τώρα απέθανε για μας και αναστήθηκε και ύστερα θα έλθη με δόξα, του βασιλέως των αιώνων Χριστού· διότι σ' αυτόν πρέπει δόξα στους αιώνες των αιώνων. Γένοιτο.


(Απόσπασμα λόγου εις το μυστήριον του Σαββάτου και της Κυριακής)

 http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2716

Ζωή σε αδιάλειπτη ένωση με την Εκκλησία. Πόσο απαραίτητο είναι ν’ ανήκει ο άνθρωπος στη Μία, Αγία, Ορθόδοξη Εκκλησία.

Πρέπει οπωσδήποτε ν’ ανήκουμε στην αληθινή Εκκλησία, Κεφαλή της οποίας είναι ο παντοδύναμος Κύριος, ο άρχοντας της ζωής και του θανάτου, ο Ιησούς Χριστός. Η Εκκλησία είναι η βασιλεία Του, που μάχεται με τις αρχές, με τις εξουσίες και τους κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνος τούτου, με τα πνεύματα της πονηρίας «εν τοις επουρανίοις». Συνθέτουν κι αυτά ένα οργανωμένο βασίλειο και πολεμούν τον άνθρωπο μ’ έναν ιδιαίτερα έμπειρο, πανούργο, καλογυμνασμένο και πανίσχυρο στρατό, αφού πρώτα μελετήσουν όλα τα πάθη και τις ροπές του. Στον πόλεμο αυτόν κανένας άνθρωπος δεν μπορεί ν’  αγωνιστεί από μόνος του. Οι μεγάλες, μη ορθόδοξες κοινότητες, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς την Κεφαλή- το Χριστό. Δεν μπορούν να νικήσουν αυτούς τους παμπόνηρους και άγρυπνους εχθρούς που είναι πανεπιστήμονες στον πόλεμο αυτόν.

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί διαθέτουν την απαραίτητη και πανίσχυρη βοήθεια από τον ουρανό, από το Θεό. Έχουν ως συμμάχους τους αγίους στρατιώτες του Χριστού που κατατρόπωσαν τους εχθρούς της σωτηρίας με τη δύναμη της χάρης Του, έχουν τους ποιμένες και διδασκάλους, αλλά και τη δύναμη της προσευχής και της θείας κοινωνίας. Η Εκκλησία του Χριστού είναι ακριβώς ένας άριστος βοηθός στον αγώνα κατά των ορατών και αοράτων εχθρών. Είναι η αληθινή Εκκλησία, στην οποία ανήκουμε με τη χάρη του Χριστού. Οι καθολικοί επινόησαν καινούρια κεφαλή και υποβίβασαν την αληθινή Κεφαλή της Εκκλησίας , το Χριστό. Οι λουθηρανοί από την άλλη απομακρύνθηκαν κι έμειναν ακέφαλοι. Το ίδιο κι οι αγγλικανοί. Δεν υπάρχει Εκκλησία σ’ αυτούς. Ο δεσμός με την κεφαλή έσπασε. Δεν έχουν βοήθεια άνωθεν. Έτσι , ο Βελίαρ τους πολεμά μ’ όλες του τις δυνάμεις και την πανουργία του και τους κρατάει σφιχτά στην πλάνη και την απώλεια. Πλήθη μεγάλα οδηγούνται στη διαφθορά και τον όλεθρο.

Από το βιβλίο: «ΕΚΚΛΗΣΙΑ
η ΚΙΒΩΤΟΣ της ΣΩΤΗΡΙΑΣ
και η μακαριότητα των αγίων»
Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης
Μετάφραση-Επιμέλεια
ΠΕΤΡΟΥ ΜΠΟΤΣΗ
Αθήνα 2012

Νώτη Γεωργία

Ασκητές στον κόσμο- ζ΄. Απόστολος Τσαλαπάτας

Ο Απόστολος Τσαλαπάτας του Ιωάννου και της Μαρίας γεννήθηκε το 1885 στο χωριό Αγναντερή Λαρίσης. Οι γονείς του απέκτησαν και μία κόρη, την Βασιλική. Ήταν φτωχοί και απλοί άνθρωποι, αλλά τίμιοι και πιστοί. Αυτήν την πίστη κληρονόμησαν και τα παιδιά τους, ιδιαίτερα ο Απόστολος. Έμεινε αγράμματος λόγω της ανέχειας των γονέων του, και ακολούθησε το επάγγελμά τους. Από μικρός έγινε βοσκός προβάτων. Αυτό όμως δεν τον εμπόδιζε στην πνευματική του προκοπή. Ήταν απλός στους τρόπους, αθώος, αγνός και καθαρός στην ψυχή. Βόσκοντας τα πρόβατά του στην ησυχία, προσευχόταν και δόξαζε τον Θεό.

Όταν ήρθε σε ηλικία γάμου, νυμφεύθηκε την Ασημούλα από το χωριό Αρμένιο και απέκτησαν ένα γυιό και δύο θυγατέρες. Ζούσαν φτωχικά αλλά με αγάπη και ειρηνικά. Ο γυιός του εκοιμήθη σε ηλικία 10 ετών και υιοθέτησε άλλο αγοράκι, με την επιθυμία να αφήση διάδοχο για να μη χαθή το όνομά του, αλλά και αυτό πέθανε. Δεν ήταν θέλημα Θεού να αφήση διάδοχο για να διαιωνίση το όνομά του, αλλά άφησε ο ίδιος όνομα καλό συνοδευόμενο από οσμή ευωδίας πνευματικής. Εκοιμήθη και η σύζυγός του και ο Απόστολος έμεινε μόνος με τις δύο θυγατέρες του.

Μαρτυρεί ο Σαράντης Αξούγκας: «Ήμουν βοηθός του μπαρμπα-Αποστόλη Τσαλαπάτα στα πρόβατα. Ένα μεσημέρι που κοιμώμασταν μαζί με τα πρόβατα έξω από το προσκύνημα της Παναγίας στο Αρμένιο, ο Αποστόλης σηκώθηκε ξαφνικά, μάζεψε τα πρόβατα και έφυγε, ενώ εμένα με άφησε να κοιμάμαι. Ύστερα μου είπε ότι του εμφανίστηκε στον ύπνο η Παναγία. Του είπε να μαζέψη τα πρόβατα , να μην τα ξαναφέρη εκεί στο προσκύνημα, γιατί γεμίζουν κοπριές που τις πατάει ο κόσμος και έπειτα λερώνουν την Εκκλησία».

Ο Απόστολος με την μεγάλη του απλότητα και την ζωντανή πίστη του είδε και άλλη φορά την Παναγία η οποία του είπε να πάη να υπηρετή το προσκύνημά της , την Εκκλησία στο Αρμένιο. Μετά από επανειλημμένες εμφανίσεις της Παναγίας το ανακοίνωσε στις κόρες του, οι οποίες αντέδρασαν. Η μία που αντιδρούσε περισσότερο και ίσως δεν μιλούσε με τον απαιτούμενο σεβασμό για τον πατέρα της, είδε στον ύπνο της την Παναγία , η οποία την μάλωσε και της είπε να μην εμποδίση τον πατέρα της.

Έτσι, το έτος 1953 ανεχώρησε από το σπίτι του και αφιερώθηκε στο προσκύνημα της Παναγίας, στο ναό της Ζωοδόχου Πηγής στο Αρμένιο, διακονώντας με αυταπάρνηση και ζώντας με κρυφή άσκηση. Φορούσε ράσα και σκούφο, είχε τα γένεια του και τα μαλλιά , αλλά δεν ήταν μοναχός. Περπατούσε χειμώνα-καλοκαίρι ξυπόλυτος, ακόμη και στα χιόνια, χωρίς να αρρωσταίνη. Τα μαλλιά του ήταν μακρυά και τα έδενε με σύρμα. Στους προσκυνητές κερνούσε νερό και καφέ, τους εφέρετο ταπεινά, με καλωσύνη και τους έδινε πνευματικές συμβουλές. Ανέφερε τις εμφανίσεις της Παναγίας στον ίδιο και έλεγε στα παιδιά του Γυμνασίου ότι η Παναγία του  είπε ότι θα πεθάνη όταν ξεραθή η κορυφή από το κυπαρίσσι που ήταν εκεί στο προσκύνημα. Συνέχιζε να βλέπη κατά καιρούς την Παναγία και μερικές φορές τον άκουγαν να συνομιλή μαζί της μέσα στο ναό. Επειδή αδυνάτισε η όρασή του και δεν έβλεπε καλά, συχνά ρωτούσε άλλους να του πουν αν ξεράθηκε η κορυφή του κυπαρισσιού. Όταν του είπαν ότι άρχισε ξηραίνεται, πήγε και παρήγγειλε το φέρετρό του. Στην ερώτηση για ποιόν ήθελε το φέρετρο, απάντησε με φυσικότητα: «Για μένα. Σε λίγες μέρες θα πεθάνω».

Πράγματι σε λίγες μέρες ο Απόστολος αρρώστησε. Ο ανεψιός του Γιώργος Τσαλαπάτας από την Αγναντερή έμαθε από μία καλόγρια ότι ο Απόστολος πεθαίνει, και έτρεξε για να τον προλάβη. Ο Απόστολος μόλις είδε τον ανιψιό του του είπε: «Σου είπε η καλόγρια να ‘ρθης γιατί πεθαίνω; Η Παναγία μου είπε ότι αύριο στις 3 η ώρα θα μου δώσει το εισιτήριο».

Ήδη το φέρετρό του ήταν έτοιμο. Την άλλη ημέρα όταν πλησίαζε η ώρα 3μ.μ. χτύπησε πένθιμα την καμπάνα ο ίδιος, ύστερα πήγε στο ναό, γονάτισε μπροστά στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, σταύρωσε τα χέρια του και εκεί προσευχόμενος εκοιμήθη  τον ύπνο των δικαίων. Η καθαρή του ψυχή πέταξε στα ουράνια.

Ετάφη δίπλα στο ναό της Παναγίας που αγαπούσε και με εντολή Της διακόνησε πιστά επί εικοσαετία, μέχρι το 1973. Οι προσκυνητές που τον γνώρισαν τον είχαν σε ευλάβεια και ήθελαν ο τάφος του να είναι εκεί στην Παναγία , όπως και έγινε, παρά τις αντιδράσεις από επίσημους φορείς.

Αιωνία του η μνήμη. Αμήν.

Από το βιβλίο: «ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ»

Β ΄

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2012

Ιερόν Ησυχαστήριον

«Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος»

Μεταμόρφωση Χαλκιδικής

Νώτη Γεωργία

Στην Αγία Σοφία Τραπεζούντος

Εντυπώσεις από επίσκεψη στην ΤραπεζούνταH Αγία Σοφία Τραπεζούντος είναι μια πανέμορφη εκκλησία, χτισμένη σε ύψωμα, με μεγάλο περίβολο, καθώς... υπήρξε ταφικό συγκρότημα. Στην σημερινή Τραπεζούντα, όπου όλες οι άλλες εκκλησιές έχουν μετατραπεί σε τεμένη, είναι η μόνη που δείχνει ότι κάποτε υπήρξε εδώ μια Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Η συζήτηση για μετατροπή της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας σε τέμενος, έρχεται σε μια χρονική στιγμή, που θα περίμενε κανείς όχι μόνο να γίνει το αντίθετο, δηλαδή η αποκατάστασή της, -όσο είναι δυνατό-, καθώς στη μοναδική τοποθεσία που είναι χτισμένη με την αρχιτεκτονική της ομορφιά και το ταφικό συγκρότημα που την περιβάλλει, αποτελεί ιστορία, αλλά πρέπει να ανοίξει ο δρόμος για την αποκατάσταση της Θεοσκεπάστου όπου γινόταν οι στέψεις, του Αγίου Ευγενίου, της Αγία Άννας και άλλων.

Σήμερα, που η Τουρκία δείχνει να ανακτά την αυτοπεποίθησή της, που κάνει βήματα σε πολλούς τομείς, δεν δικαιολογείται πια να μετατρέπει σε τεμένη ναούς

. Δηλαδή τα τεμένη δεν έχουν ιδιαίτερο τρόπο χτισίματος; Αρκούνται σε γραμμές «βυζαντινές»; Πώς θα διαμορφώσει έτσι ο μουσουλμανικός κόσμος την δική του αρχιτεκτονική αισθητική, την συμβατή με την δική του κουλτούρα; Στη γη της σημερινής Τουρκίας «φιλοξενήθηκαν» -όπως λένε οι ταξιδιωτικοί οδηγοί της-, πολλοί πολιτισμοί, όπως των Χετταίων, αλλά και των Ιώνων, των Αχαιών, των Δωριέων και στη συνέχεια των Βυζαντινών. Τι σημασία έχει να «φιλοξενώ στη γη μου», χωρίς μάλιστα να έχω ρωτηθεί, έναν πολιτισμό και να μην γεύομαι από το πνεύμα του. Εδώ είναι το πρόβλημα της σημερινής Τουρκίας. Δεν διαλέγεται με άλλους πολιτισμούς. Έτσι κλείνει τα μάτια σε φαινόμενα όπως η ζήτηση που έχει η Αγία Γραφή στους πολίτες της και στο ότι ακόμη και σήμερα στον Πόντο χορεύουν τον «Χορό» και γιορτάζουν στα Παρχάρια. Μιλούν την Ποντιακή και συρρέουν στην Παναγία τη Σουμελά πλήθος νέοι μουσουλμάνοι, γιατί άραγε;

Στην Τραπεζούντα ο ζωτικός χώρος είναι μικρός για οικιστική δραστηριότητα. Ανάμεσα στον Εύξινο Πόντο και τα Ποντιακά Όρη, οι παλιοί κάτοικοι είχαν χτίζει τα σπίτια τους αμφιθεατρικά , από την θάλασσα προς το βουνό. Σήμερα τα σπίτια αυτά, όσα έχουν μείνει, έχουν αρχιτεκτονικό στυλ, αποτελούν νεότερο πολιτισμό και μέγιστη αντίθεση με τις πανομοιότυπες άθλιες πολυκατοικίες των 13 και πλέον ορόφων, που στοιβάζουν με επισφάλεια τους νεοφερμένους κατοίκους της πόλης. Αν περπατήσει κανείς στα ενδότερα της πόλης, βρίσκει εκκλησιές που δεν μπορείς να μπεις γιατί κάποιο παζάρι έχει ενσωματωθεί στην είσοδο ή και κάποια οικία. Γυρνάς γύρω –γύρω και άνοιγμα κανένα, στους κατακαμένους τοίχους. Σε πιάνει ρίγος. Όπως ρίγος σε πιάνει, όταν συναντάς τα αρχοντικά που η αρχιτεκτονική τους και η ηλικία τους προδίδει τον κτήτορα. Τόσος πλούτος πώς άλλαξε χέρια; Και με τι τρόπο!

Κανείς δεν νομιμοποιείται για το έγκλημα αυτό, αλλά δεν μπορούμε να χρεώνουμε στη σημερινή γενιά τα παλιά λάθη.

Περιμένει όμως κανείς να υπάρξει μια συνειδητοποίηση και όπως στο Ορτά μαχαλέ (μια ανέπαφη συνοικία από το χρόνο με σπίτια Ελλήνων), οι κάτοικοι φυλάσσουν την καμπάνα στο σχολείο που είναι χτισμένο ακριβώς απέναντι από την κατακαμένη εκκλησιά του χωριού, τον Άγιο Μιχαήλ, γιατί όπως λένε θα την ανακαινίσουν, έτσι θα πρέπει να αποσυμπιέσουν και τις άλλες πολιτισμικές δυνάμεις και δεν έχουν τίποτε πια να χάσουν

. Η αστική τάξη, που τόσο διακαώς θέλανε να αποκτήσουν, υφίσταται και είναι τουρκική. Για να γεννηθεί αυτή η τάξη, θυσιάστηκαν γηγενείς πληθυσμοί, χάθηκε βίαια το ελληνικό στοιχείο. Αλλά, η αστική τάξη έχει και υποχρεώσεις, θα πρέπει να πατήσει κάποτε στα πόδια της και όπως στα άλλα κράτη, οι αστοί φέρνουν την αλλαγή, την ανατροπή, την επανάσταση και κινούν τον πολιτισμό, ας πράξει ναι η τουρκική αστική τάξη ανάλογα, δείχνοντας την γενναιοδωρία και την αυτοπεποίθηση που ταιριάζει σε μια αστική τάξη.

Η γη που «φιλοξένησε» με την πραγματική σημασία της λέξης τον ελληνικό πολιτισμό, ποτέ δεν έχασε από αυτόν, μόνο κέρδισε. Και αν μίλαγαν οι πόλεις, θα μπορούσαν να υπερασπιστούν αυτούς, που τους έδωσαν αίγλη. Η ακμή των πόλεων του Ευξείνου Πόντου και της Μικρασίας, συνέπεσε με την ακμή του ελληνικού πολιτισμού εκεί.

Μετά από τόση βία και φόβο, τόσες φωτιές και σφαγές, ακούει κανείς ακόμη ελληνικά στο Μεϊντάνι, την πλατεία της Τραπεζούντας, που κοσμείται από βασικά ελληνικά κτίσματα. Μπαίνεις στα μαγαζιά και μόλις ακούσον ελληνικά, απαντούν Ποντιακά και λένε «αούτος πα Πόντιος εν, και κατατσεύ’ ελληνικά». Ζητάς «φουντούκια» που παράγονται εκεί και σου λένε «λευκοκάρια»! δηλαδή «λευκοκάρυδα»! Από παντού πλησιάζουν και λένε «ας ην Ελλάδα είστε;» «κι εγώ ας ην Τόνια είμαι πα!» (Τόνια= περιοχή τελευταίων ελληνόφωνων)

Αν η Τουρκία πιστεύει στον εαυτό της, αν τα έχει βρει με τον εαυτό της και το μέλλον της, ας δείξει αυτή την αυτοπεποίθηση, όχι με φραστικά αυτοπαινέματα στους ταξιδιωτικούς οδηγούς για τα «τουρκικά φύλα που έκτισαν την Τραπεζούντα το 2000 π.χ.»!!!, αλλά ας ελευθερώσει τον αυτοπροσδιορισμό, κι ας δεχθεί την πραγματικότητα. Ας δώσει την ευκαιρία αυτοπροσδιορισμού στο λαό της κι ας αντέξει την σύγκριση των πολιτισμών, την διαπολιτισμικότητα. Και τότε είναι σίγουρο ότι θ’ανοίξουν εκκλησιές και σχολεία και πάλι. Οι Πόντιοι είναι εκεί. Μπορεί ν’αλλάξαν ονόματα και ο Γιάννης να λέγεται Γιουσούφ, αλλά μέσα στου σπίτι του η μάνα κι η γυναίκα του τον φωνάζουν Γιάννη και πάλι. Με τα ντουφέκια στα μαξιλάρια κοιμούνται αυτοί οι άνθρωποι κι ας αγνοεί η Ελλάδα την ύπαρξή τους, κι ας μην πολεμάει γι’ αυτούς και το δράμα τους. Μια εκδρομή στην Τραπεζούντα αρκεί για να δείξει ότι: «Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο…»

farofylakes.blogspot.gr