Όπως θα προσευχόσουν για σένα

Όταν συγκινείσαι από τα βάσανα και την ψυχική ταλαιπωρία των άλλων και παρακινείσαι να κάνεις προσευχή γι’ αυτούς με «καρδίαν συντετριμμένην», να ζητάς να τους ελεήσει ο Θεός και να συγχωρήσει τις αμαρτίες τους, όπως θα προσευχόσουν και για τις δικές σου αμαρτίες. Δηλαδή να δέεσαι στον Θεό με δάκρυα. Να προσευχηθείς για τη σωτηρία τους όπως θα προσευχόσουν για τη δική σου σωτηρία. Αν το κατορθώσεις αυτό και το συνηθίσεις, θα λάβεις από το Θεό πολλά πνευματικά χαρίσματα, τα δώρα του Αγίου Πνεύματος, που αγαπά την ψυχή και θέλει τη σωτηρία των άλλων. Το ίδιο το Αγίο Πνεύμα θέλει να μας σώσει με κάθε δυνατό τρόπο, αρκεί εμείς να μην Του εναντιωθούμε, να μη σκληρύνουμε τις καρδιές μας. «Τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις» (Ρωμ. η’ 26).

Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης "Η εν Χριστώ ζωή μου"

πηγή:iliaxtida

Συγχωρείς τους άλλους; - Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Αν σου πω, νήστεψε πολλές φορές μου προβάλλεις ως δικαιολογία την ασθένεια του σώματος.
Αν σου πω, δώσε στους φτωχούς μου λες ότι είσαι φτωχός και έχεις να αναθρέψεις παιδιά.
Αν σου πω να έρχεσαι τακτικά στις Συνάξεις της Εκκλησίας, μου λες, έχω διάφορες μέριμνες.
Αν σου πω, πρόσεχε αυτά που λέγονται στην Εκκλησία και κατανόησε το βάθος των λόγων του Θεού, μου προβάλλεις ως δικαιολογία την έλλειψη μορφώσεως.
Αν σου πω, φρόντισε να βοηθήσεις ψυχικά τον αδελφό σου, μου λες ότι δεν υπακούει όταν τον συμβουλεύω, αφού πολλές φορές του μίλησα και περιφρόνησε τα λόγια μου.
Βέβαια, δεν ευσταθούν οι προφάσεις αυτές και όλα αυτά είναι χλιαρά λόγια, αλλά, παρά ταύτα, μπορείς να προφασίζεσαι. Αν όμως σου πω, άφησε την οργή και συγχώρεσε τον αδελφό σου, ποια από τις προφάσεις αυτές μπορείς να χρησιμοποιήσεις; Διότι νομίζω, δεν μπορείς να φέρεις ως πρόφαση ούτε ασθένεια σώματος, ούτε φτώχεια, ούτε αμάθεια, ούτε απασχόληση και μέριμνα, ούτε τίποτε άλλο.
Γι’ αυτό απ’ όλες σου τις αμαρτίες, αυτή η αμαρτία θα σου είναι ασυγχώρητη. Αλήθεια, πως θα μπορέσεις να υψώσεις τα χέρια σου στον Ουρανό; Πως θα κινήσεις τη γλώσσα σου να προσευχηθείς; Πως θα ζητήσεις συγνώμη; Ακόμη κι’ αν θέλει ο Θεός να σου συγχωρήσει τις αμαρτίες, δεν Του το επιτρέπεις εσύ, επειδή δεν συγχωρείς τις αμαρτίες του αδελφού σου.
Διότι, αν εσύ ο ίδιος εκδικηθείς και επιτεθείς εναντίον του, είτε με λόγια, είτε με ανάλογες συμπεριφορές, είτε με κατάρες, ο Θεός δεν θα επέμβει πλέον, αφού εσύ ανέλαβες την τιμωρία Του. Και όχι μόνο δεν θα επέμβει, αλλά και από σένα θα ζητήσει λόγο, διότι φέρθηκες υβριστικά προς Αυτόν.

πηγή:synodoiporia

Οταν οι άνθρωποι σας ζητούν να προσευχηθήτε για κάποιον άρρωστο, να τους λέτε να προσευχηθούν και αυτοί ή τουλάχιστον να αγωνισθούν να κόψουν τα κουσούρια τους.

Μερικοί άνθρωποι έρχονται και μου λένε: «Κάνε με καλά· έμαθα ότι μπορείς να με βοηθήσης». Θέλουν όμως να βοηθηθούν, χωρίς οι ίδιοι να καταβάλλουν καθόλου προσπάθεια. Λες λ.χ. στον άλλον: «μην τρως γλυκά, κάνε αυτήν την θυσία, για να σε βοηθήση ο Θεός», και σου λένε: «Γιατί; Δεν μπορί να με κάνη καλά ο Θεός;» Δεν κάνουν μια θυσία για τον εαυτό τους, πόσο μάλλον να θυσιασθούν για τον άλλον. Άλλος δεν τρώει γλυκά, για να βοηθήση οΧριστός όσους πάσχουν από ζάχαρο, ή δεν κοιμάται, για να δώση λίγο ύπνο ο Χριστός σ’ αυτούς που πάσχουν από αϋπνίες. Έτσι συγγενεύει ο άνθρωπος με τον Θεό. Τότε ο Θεός δίνειτην Χάρη Του. Εγώ, όταν μου λέη κάποιος πως δεν μπορεί να προσευχηθή για κάποιον δικό του που είναι άρρωστος, του λέω να κάνη και αυτός μια θυσία για τον άρρωστο.

Συνήθως του λέω να κάνη κάτι που θα είναι καλό και για την δική του υγεία. 
Μια άλλη μέρα ήρθε ένας που αγκομαχούσε από την πεζοπορία. Κατάλαβα ότι κάπνιζε πολύ και του είπα: «Βρε ευλογημένε, γιατί καπνίζεις τόσο; Θα πάθης κακό». Μόλις ξελαχάνιασε και μπόρεσε να μιλήση, μου είπε: «Η γυναίκα μου είναι πολύ άρρωστη και κινδυνεύει να πεθάνη. Σε παρακαλώ, κάνε μια προσευχή να γίνη κανένα θαύμα. Οι γιατροί σήκωσαν τα χέρια». «Την αγαπάς την γυναίκα σου;», τον ρωτάω. «Την αγαπώ», μου λέει.

«Τότε γιατί δεν κάνεις κι εσύ κάτι, για να την βοηθήσης; Αυτή έκανε ό,τι μπορούσε, οι γιατροί έκαναν ό,τι μπορούσαν, και τώρα έρχεσαι εδώ, για να μου πης να κάνω κάτι και εγώ, να προσευχηθώ, για να βοηθήση ο Θεός. Εσύ όμως τι έκανες, για να βοηθηθή η γυναίκα σου;». «Τι μπορώ να κάνω εγώ, Γέροντα;», με ρωτάει.

«Αν σταματήσης το κάπνισμα, του λέω, η γυναίκα σου θα γίνη. Σκέφθηκα ότι, αν ο Θεός δη ότι δεν συμφέρει πνευματικά στην γυναίκα του να γίνη καλά, τουλάχιστον θα γλιτώση αυτός από το κακό που κάνει το τσιγάρο. Ύστερα από έναν μήνα ήρθε χαρούμενο να με ευχαριστήση. «Γέροντα, σταμάτησα το κάπνισμα, μου είπε, και η γυναίκα μου έγινε καλά». Μετά από ένα διάστημα ξαναήρθε αναστατωμένος να μου πη ότι ξανάρχισεκρυφά να καπνίζη και η γυναίκα του έπεσε πάλι βαριά άρρωστη. «Το φάρμακο τώρα το ξέρεις, του είπα. Κόψε το τσιγάρο».

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ΄ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ

Γ.Ιερώνυμος της Αιγίνης:Όλους ν” αγαπάς, άλλα και κανένα «μη αγαπάς»!

Το Πνεύμα δεν αγαπά Ούτε πολλές συναναστροφές, Ούτε φιλίες! Όλα αυτά να τα αποφεύγεις.
Θέλεις να αγαπάς πολύ τους ανθρώπους; Αγάπησε πολύ τον Χριστό μας και θα δεις πόσο θα αγαπάς και τους ανθρώπους και ας μη τους βλέπεις. 
Πάντοτε και τον κάθε άνθρωπον, ολίγον σε απόστασιν να κρατάς. Ήλθε; Καλώς ήλθε! Δεν ήλθε; Καλώς δεν ήλθε. Δηλ. να είσαι απαθής.
Σε κανέναν μη λες το μυστικό σου ή τι κάνεις. Με δύο τρία λόγια, Όταν σε ρωτούν, να κόβεις, να τελειώνεις. 
Μη δένεις τον νου σου με άνθρωπο. Μη λέγεις τους λογισμούς σου και το μυστικό σου εις κανένα! Οι άνθρωποι μεταβολή παίρνουν. 
Το μυστικό σου σε κανέναν! Διότι οι άνθρωποι μεταβάλλονται. 
Μη θυμώνετε, θα σας ειρωνευτούν, θα υποφέρετε. Εσείς μη φοβάσθε. Σάς προσφέρουν δηλ. πιπέρι, να δίδετε ζάχαρη. Εγώ πιπέρι δεν έχω να σκέπτεστε, ζάχαρη έχω, ζάχαρη δίδω.
Αυτό πού λείπει σήμερα γενικά,...περισότερο....

Όλα τά "καλά" πού μάς έρχονται είναι από τόν Θεό;

Ερώτηση...
- Κάποιος αδελφός μπήκε στήν Εκκλησία χωρίς κάποιο δυσάρεστο γεγονός ή πόνο, μπήκε όταν όλα ήταν "καλά". Όταν μπήκε όμως, αρχισαν νά αλλάζουν τά πράγματα. Όλα τά "καλά" πού μάς έρχονται είναι από τόν Θεό;

Απάντηση
- Όλα τά καλά, ΌΧΙ, δέν έρχονται από τόν Θεό. Ξέρετε πόσα "καλά" μάς φέρνει καί ό διάβολος, γιά νά μάς κρατήσει μακρυά από τόν Θεό; Γιά εμάς καλό, είναι αυτό πού θά μάς οδηγήσει στήν σωτηρία μας. Τά άλλα τά "καλά" νά μήν τά θέλουμε. Γι' αυτό λέει καί ό Απόστολος Παύλος ότι ό διάβολος έρχεται σάν άγγελος φωτός. Τού αδελφού εκείνου πρίν μπεί στήν Εκκλησία, τού πήγαιναν όλα καλά. Τού έφτανε τού διαβόλου τό ότι ήταν έξω από τήν Εκκλησία, όλα τά άλλα τού τά χάριζε. Μόλις έγινε εχθρός του καί μπήκε στήν Εκκλησία, τότε φάνηκε από ποιόν ερχόντουσαν τά "καλά" πού είχε....γι' αυτό νά αγωνιζόμαστε σωστά.

Γέροντας Νίκων Αγιορείτης

Χώρα τών Ζώντων

Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΚΑΛΕΙ ΟΛΟΥΣ ΣΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Επειδή λοιπόν γνωρίζομε άριστα ότι:

δεν μας αποστρέφεται καθόλου ο Πατέρας μας, ο Χριστός , όταν εμείς επανερχόμαστε κοντά του

μας υποδέχεται ο Κύριός μας, όπως ακριβώς εκείνους που κατώρθωσαν υπέροχα κατορθώματα αρετής

δεν μας τιμωρεί ο Ιησούς , αλλά μας ανεβάζει στους ώμους Του, όπως το πλανεμένο πρόβατο

χαίρεται η Αγία Τριάδα , αγάλλεται περισσότερο για μας που μετανοούμε παρά για όσους έχουν σωθεί με την αρετή τους

Επειδή ξέρομε όλα τα παραπάνω

• δεν πρέπει να απελπιζόμαστε, έστω και αν είμαστε βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό μέσα στην αμαρτία.
• δεν πρέπει  να ‘χομε αυτοπεποίθηση , σιγουριά, όταν ασκούμε αγαθά έργα.
• Πρέπει να τρέμομε , να φοβόμαστε μήπως πέσομε, αν και ασκούμε την αρετή, γιατί στηρίζομε τη χριστιανική συμπεριφορά μας στο δικό μας το θάρρος ( και όχι στο Θεό ), στις δυνάμεις μας (όχι στην ενίσχυση του Θεού ).
• Πρέπει να μετανοούμε ειλικρινά, όταν αμαρτάνομε!

Αυτά που είπα στην αρχή της ομιλίας, αυτά λέγω και τώρα, που τελειώνω. Προδίνομε τη σωτηρία μας, αν έχομε αυτοπεποίθηση, αποκλειστικό θάρρος στις ανθρώπινες δυνάμεις μας και, αν απελπιζόμαστε , όταν έχομε πέσει χαμηλά και συζούμε με την αμαρτία.

Πηγή: «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΩΦΕΛΙΜΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ»

ΤΕΥΧΟΣ 8ΟΝ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ

Αθήνα

Στην μοναχική κυρία για την προσευχή

Είστε πικραμένη επειδή ο Θεός δεν ακούει τις προσευχές σας! Μην πικραίνεστε μ’ Εκείνον, από τον οποίο έχουμε και το είναι και τη ζωή και την αναπνοή και το λογικό, και όλα. Σας παρακαλώ, μην παραπονιέστε για Εκείνον, που έχει χιλιάδες φορές περισσότερο δίκαιο να παραπονεθεί για μας μπροστά στους αγγέλους και τους αγίους Του. Ακόμα κι αν ο Κύριος δεν εκπληρώνει όλες τις προσευχές μας, εκείνες που φέρνουν στην ψυχή μας καρπό, κάνοντας τις ψυχές μας πλουσιότερες και πιο ώριμες. Αυτό είναι το μυστήριο, που γνώρισαν οι πνευματικοί εξερευνητές του εαυτού τους. Ας πούμε ότι όποιος σπέρνει το σιτάρι και προσεύχεται ο σπόρος να φέρει καρπό. Αντί καρπού φυτρώνει χορτάρι. Αυτός πάλι προσεύχεται για καρπό. Αλλά αντί του καρπού από το χόρτο μεγαλώνει καλάμι και στάχυ. Αυτός πάλι προσεύχεται για καρπό. Και τελικά, τα καλάμια γεμίζουν σιτάρι, και ωριμάζει, και πέφτει στην καρδιά του προσευχόμενου. Όλες οι πραγματικές μας προσευχές εν καιρώ θα φέρουν τον καρπό τους. Όπως λέει ο Ρώσος ποιητής Βγιαζέμσκι:

Και την αίθρια ημέρα και κάτω από την καταιγίδα,

κατά τη συνάντηση της ευτυχίας ή της ανάγκης

να περάσει πάνω σου η σκιά του σύννεφου

ή το φως των αστεριών,

προσευχήσου! Προσευχήσου! Από την άγια προσευχή

Ωριμάζουν μέσα μας οι μυστικοί καρποί.

Ο Θεός μας όρισε την προσευχή όχι προκειμένου να μάθει τί χρειαζόμαστε- αφού γνωρίζει και πριν τη σύλληψή μας, τί θα χρειαστούμε σε κάθε λεπτό της ζωής μας- αλλά προκειμένου οι ψυχές μας , υπό τις ακτίνες της προσευχής, να μεγαλώνουν, να ευρύνονται, να υψώνονται και να ωριμάζουν. Εάν , προς στιγμή, δεν απαντά στις προσευχές , σημαίνει ότι δεν επιθυμεί να γίνει σε μας εκείνο που εμείς θέλουμε, αλλά εκείνο που Αυτός θέλει. Σ’ αυτήν την περίπτωση επιθυμεί για μας και μας προετοιμάζει για κάτι μεγαλύτερο και καλύτερο από εκείνο που εμείς στην προσευχή Του ζητάμε. Γι’ αυτό πρέπει με ταπεινοφροσύνη να ολοκληρώνουμε κάθε προσευχή με τη φράση: « Πατέρα, ας γίνει το θέλημά σου, όχι το δικό μου».

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Δεν φτάνει μόνο η πίστη…

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»

Εκδόσεις «εν πλώ»

Σελ. 79-80

Προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Εις τον ουρανόν.

Ο καιρός περνούσε όμως μέσα στη φτώχια την ανέχεια και τους ξυλοδαρμούς από το αφεντικό του. Ο μικρός Αναστάσιος  τα υπέμενε όλα αυτά, γιατί δεν ήθελε να μάθει η οικογένειά του το δράμα που περνούσε για να μην την στενοχρήσει. Από την άλλη, θλιβόταν , γιατί αδυνατούσε να την ενισχύσει οικονομικά, ενώ παράλληλα δεν μπορούσε να παρακολουθήσει μαθήματα στο σχολείο. Τα ρούχα και τα παπούτσια του έλιωσαν αλλά το αφεντικό του όχι μόνο έμενε ασυγκίνητο στη θέα του, αλλά τον χλεύαζε κιόλας. Τότε, μια παγωμένη νύχτα του χειμώνα , το παιδί , που μοναδική του ελπίδα και καταφυγή είχε τον Ουράνιο Πατέρα, αποφάσισε να Του γράψει και να του αναφέρει τις ανάγκες το. Όταν τελείωσε την επιστολή, έκλεισε τον φάκελο και έγραψε  τον παραλήπτη και τη διεύθυνση: «Προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Εις τον ουρανόν».

Την άλλη μέρα ,πρωί πρωί, έτρεξε να ταχυδρομήσει το γράμμα του. Τον αντάμωσε όμως ο ιδιοκτήτη του γειτονικού καταστήματος, που βλέποντας τον να τρέχει μες στο χιόνι με κουρελιασμένα ρούχα και παπούτσια τον λυπήθηκε και τον συμβούλεψε να επιστρέψει στην καπναποθήκη για να μην κρυώσει, διαβεβαιώνοντάς τον πως θα ταχυδρομούσε εκείνος την επιστολή. Πράγματι, ο μικρός τον εμπιστέθηκε , και όταν ο γείτονας είδε ποιος ήταν ο παραλήπτης, υποψιάστηκε πως κάτι συνέβαινε, άνοιξε το γράμμα και το διάβασε. Σε λίγες ημέρες, ο μικρός Αναστάσιος δεχόνταν ένα ταχυδρομικό δέμα με καινούργια ρούχα, παπούτσια και χρήματα, το οποίο έγραφε: «Ο Χριστός στον Αναστάση!»

Ανεκδιήγητη ήταν η χαρά του μικρού, που ευχαριστούσε  εκ βάθους καρδίας τον Χριστό  για το δώρο του, αγνοώντας φυσικά ότι αποστολέας ήταν ο γείτονας, ο κυρ Θεμιστοκλής, που πουλούσε κάδρα, ζωγραφιές και τσιγάρα…Βέβαια, η χαρά του δεν κράτησε πολύ, καθώς το αφεντικό του, που τον είδε περιποιημένο, τον ξυλοφόρτωσε πιστεύοντας πως ο μικρός είχε προσπορίσει Κύριος είδε με ποιόν τρόπο τα καινούργια του ρούχα. Το επεισόδιο έληξε με την παρέμβαση του γείτονα, που έσπευσε να εξηγήσει τον ευεργεσία του, γλιτώνοντας το παιδί…

Από τον Βίο του Αγίου Νεκταρίου.

Μαργαριτάρια περί εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ, Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

Μαργαριτάρια περί εὐσλπαγχνίας τοῦ Θεοῦ

Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

  
 

Ἡ εὐσπαλγχνία εἶναι ἀπέραντη δύναμη· 

αὐτή μικραίνει τό χάσμα ἀνάμεσα στόν ἄνθρωπο καί τόν Θεό, 

ἀνάμεσα στήν γῆ καί τόν οὐρανό...

ἐκεῖ ὅπου πραγματοποιεῖται τό Εὐαγγέλιο, ἐκεῖ ἤδη ἐμφανίζεται ὁ Παράδεισος.

 

Ὁ Θεός τίποτε δέν ἀγαπάει τόσο, ὅσο τήν εὐσπλαγχνία. 

Ὅλο τό Εὐαγγέλιο συνοψίζεται στήν εὐσπλαγχνία.

Ξέρετε μέ τί ὁ ἄνθρωπος γίνεται περισσότερο ὅμοιος μέ τόν Θεό; 

Μέ τήν εὐσπλαγχνία, καί αὐτή ἐξασφαλίζει στόν ἄνθρωπο ἀθανασία καί αἰώνια ζωή.

Ἡ ὑψηλότερη ἐντολή τοῦ Θεανθρώπου στούς ἀνθρώπους εἶναι: 

"γίνετε ἐλεήμονες ὅπως εἶναι ἐλεήμονας ὁ Οὐράνιος Πατήρ-Θεός".

Ἐάν, λοιπόν, εἶσαι εὔσπλαγχνος, ἄνθρωπε, μοιάζεις μέ τόν Θεό,

 διότι ἐκτελεῖς ἔργο τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο.

Ἡ εὐσπλαγχνία ἔχει θεϊκή καταγωγή, 

διότι, ἀπό τόν Θεόν γεννιέται, 

μέ τόν Θεό ἀναπτύσσεται 

καί μέ τόν Θεό ὡριμάζει.

Χωρίς εὐσπλαγχνία ὁ Θεός θά ἔπαυε νά εἶναι Θεός,
 ὅπως καί ὁ ἄνθρωπος παύει νά εἶναι ἄνθρωπος... 

Παγηγοριά στόν ἄρρωστο...

Οἱ Ἅγιοι τόν καιρό τῆς ασθένεις χαίρονταν, διότι εὔρισκαν εὐκαιρία γιά νά πολυτίσουν πνευματικά..

Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος

Μέ ὑπομονή καί εὐχαριστία πρός τόν Θεό νά ἀντιμετωπίζουμε τίς διάφορες θλίψεις καί ἀσθένειές μας.

Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Κολοβός.

Μέ τίς ἀρρώστειες κερδίζουμε πνευματικά, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἀρετή.

Ἁγία Εἰρήνη Χρυσοβαλάντου

"Ὅπως τό κερί, ἄν δέν ζεσταθεῖ καί μαλαχθεῖ πολύ, δέν μπορεῖ νά δεχθεῖ τήν σφραγίδα πού βάζουμε

Του αγίου Διαδόχου

ΟΠΩΣ το κερί, αν δεν ζεσταθεί και μαλαχθει πολύ, δεν μπορεί νά δεχθεί τη σφραγίδα πού βάζουμε πάνω του, έτσι και ο άνθρωπος, αν δεν δοκιμαστεί με κόπους και ασθένειες, δεν μπορεί νά δεχθεί τη σφραγίδα της αρετής του Θεού. Γι' αυτό και ο Κύριος λέει στον θεσπέσιο Παύλο: "Αρκεί σοι ή χάρις μου ή γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται" (Β' Κορ. 12:9). Μα και ο ίδιος ο Παύλος καυχιέται με τα έξης λόγια: "Ήδιστα ούν μάλλον καυχήσομαι εν ταίς ασθενείαις μου, ινα επισκηνώση επ' εμέ ή δύναμις του Χριστού" (ο.π.).
και αυτός μεν, λέγοντας "ασθένειες", εννοεί τις επιθέσεις των εχθρών του Σταυρού του Χριστού, πού συνεχώς γίνονταν και σ' αυτόν και σ' όλους τούς τότε αγίους, για νά μην υπερηφανεύονται, όπως λέει ο ίδιος, εξαιτίας των υπερβολικών αποκαλύψεων (Β' Κορ. 12:7), αλλά μάλλον νά μένουν με την ταπείνωση στην κατάσταση της τελειότητος, και με τούς συχνούς εξευτελισμούς νά διατηρούν τη δωρεά του Θεού με οσιότητα.
Εμείς όμως τώρα, όταν λέμε "ασθένειες", εννοούμε τούς πονηρούς λογισμούς και τις σωματικές αρρώστιες. Γιατί τότε, επειδή τα σώματα των αγίων πού αγωνίζονταν εναντίον της αμαρτίας, παραδίνονταν σε θανατηφόρα βασανιστήρια και σε διάφορες άλλες κακοπάθειες, ήταν πολύ ανώτερα από τα πάθη, πού μπήκαν λόγω της αμαρτίας στην ανθρώπινη φύση. Τώρα όμως, επειδή αυξάνεται με τη χάρη του Κυρίου ή ειρήνη των Εκκλησιών, πρέπει να δοκιμάζονται οι αγωνιστές της ευσέβειας στο σώμα με συνεχείς αρρώστιες και στην ψυχή με πονηρούς λογισμούς. και τούτο, για ν' απαλλάσσονται από κάθε κενοδοξία και υπερήφανη σκέψη, και να μπορέσουν, καθώς είπα, να δεχθούν μέσα στις καρδιές τους, με την πολλή ταπείνωση, τη σφραγίδα του θείου κάλλους, σύμφωνα με τον άγιο πού λέει: "Έσημειώθη έφ' ημάς το φως τον πρόσωπον σον, Κύριε" (Ψαλμ. 4:7).
Πρέπει λοιπόν με ευχαριστία να υπομένουμε το θέλημα του Κυρίου. Γιατί έτσι οι συνεχείς αρρώστιες και ο πόλεμος με τους δαιμονικούς λογισμούς θα μας λογαριαστούν σαν ένα δεύτερο μαρτύριο. Βλέπετε, αυτός πού έλεγε τότε στους άγιους εκείνους μάρτυρες, μέσω των άνομων αρχόντων, να αρνηθούν το Χριστό και να ποθήσουν την εγκόσμια δόξα, (δηλαδή ο διάβολος), ο ίδιος στέκεται και τώρα και λέει ακατάπαυστα στους δούλους του Θεού τα ίδια. Αυτός πού έκανε τότε να υποφέρουν τα σώματα των αγίων και κακοποιούσε υπερβολικά τους τιμημένους δασκάλους (του Ευαγγελίου), μέσω όσων υπηρετούσαν τα διαβολικά εκείνα φρονήματα, ο ίδιος φέρνει και τώρα στους ομολογητές της ευσέβειας τα διάφορα παθήματα, με πολλές ύβρεις και εξευτελισμούς. Γι' αυτό κι εμείς οφείλουμε ν' αντιμετωπίζουμε με σταθερότητα και υπομονή το μαρτύριο της συνειδήσεως μας ενώπιον του Θεού, όπως λέει (ο Δαβίδ): "Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον, και προσέσχε μοι" (Ψαλμ. 39:2).

Νά ἀκουμπᾶς τήν στενοχώρια σου στόν Κύριο ( τό μήνυμα τῆς ἡμέρας )

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Νά ἀκουμπᾶς τήν στενοχώρια σου στόν Κύριο

Ὅσιος Θεοδόσιος Κιέβου

Νά μήν ἀπελπίζεσαι ποτέ!

Νά ἔχης πίστη καί κάθε σου στενοχώρια νά τήν ἀναθέτης στόν Κύριο. 

Αὐτός φροντίζει γιά τίς ἀνάγκες μας...

 Αὐτός πού ἔστειλε στόυς ἀπειθεῖς Ἰσραηλίτες οὐράνια τροφή στήν ἔρημο,

 μπορεῖ νά κάνη τό ἴδιο καί σέ μᾶς σήμερα, 

ἀρκεῖ νά ἐλπίζουμε ὁλόψυχα σ' Ἀύτόν.

 

 

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Η ευσεβής Άννα σύζυγος του Ιωακείμ, πέρασε τη ζωή της χωρίς να μπορέσει να τεκνοποιήσει, καθώς ήταν στείρα. Μαζί με τον Ιωακείμ προσευχόταν θερμά στον Θεό να την αξιώσει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, με την υπόσχεση ότι θα αφιέρωνε το τέκνο της σε Αυτόν. Πράγματι, ο Πανάγαθος Θεός όχι μόνο της χάρισε ένα παιδί, αλλά την αξίωσε να φέρει στον κόσμο τη γυναίκα που θα γεννούσε το Μεσσία, το Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Όταν η Παναγία έγινε τριών χρόνων, σύμφωνα με την παράδοση, η Άννα και ο Ιωακείμ, κρατώντας την υπόσχεσή τους, την οδήγησαν στο Ναό και την παρέδωσαν στον αρχιερέα Ζαχαρία. Ο αρχιερέας παρέλαβε την Παρθένο Μαρία και την οδήγησε στα Άγια των Αγίων, όπου δεν έμπαινε κανείς εκτός από τον ίδιο, επειδή γνώριζε έπειτα από αποκάλυψη του Θεού το μελλοντικό ρόλο της Αγίας κόρης στην ενανθρώπιση του Κυρίου. Στα ενδότερα του Ναού η Παρθένος Μαρία έμεινε δώδεκα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα ο αρχάγγελος Γαβριήλ προμήθευε την Παναγία με τροφή ουράνια. Εξήλθε από τα Άγια των Αγίων, όταν έφθασε η ώρα του Θείου Ευαγγελισμού.
http://www.saint.gr/2497/saint.aspx