Μαργαριτάρια περί εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ, Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

Μαργαριτάρια περί εὐσλπαγχνίας τοῦ Θεοῦ

Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

  
 

Ἡ εὐσπαλγχνία εἶναι ἀπέραντη δύναμη· 

αὐτή μικραίνει τό χάσμα ἀνάμεσα στόν ἄνθρωπο καί τόν Θεό, 

ἀνάμεσα στήν γῆ καί τόν οὐρανό...

ἐκεῖ ὅπου πραγματοποιεῖται τό Εὐαγγέλιο, ἐκεῖ ἤδη ἐμφανίζεται ὁ Παράδεισος.

 

Ὁ Θεός τίποτε δέν ἀγαπάει τόσο, ὅσο τήν εὐσπλαγχνία. 

Ὅλο τό Εὐαγγέλιο συνοψίζεται στήν εὐσπλαγχνία.

Ξέρετε μέ τί ὁ ἄνθρωπος γίνεται περισσότερο ὅμοιος μέ τόν Θεό; 

Μέ τήν εὐσπλαγχνία, καί αὐτή ἐξασφαλίζει στόν ἄνθρωπο ἀθανασία καί αἰώνια ζωή.

Ἡ ὑψηλότερη ἐντολή τοῦ Θεανθρώπου στούς ἀνθρώπους εἶναι: 

"γίνετε ἐλεήμονες ὅπως εἶναι ἐλεήμονας ὁ Οὐράνιος Πατήρ-Θεός".

Ἐάν, λοιπόν, εἶσαι εὔσπλαγχνος, ἄνθρωπε, μοιάζεις μέ τόν Θεό,

 διότι ἐκτελεῖς ἔργο τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο.

Ἡ εὐσπλαγχνία ἔχει θεϊκή καταγωγή, 

διότι, ἀπό τόν Θεόν γεννιέται, 

μέ τόν Θεό ἀναπτύσσεται 

καί μέ τόν Θεό ὡριμάζει.

Χωρίς εὐσπλαγχνία ὁ Θεός θά ἔπαυε νά εἶναι Θεός,
 ὅπως καί ὁ ἄνθρωπος παύει νά εἶναι ἄνθρωπος...