Ν. Δήμου: ένας ακόμη κοινός (και κάπως φτηνός) αντικληρικαλιστής και εκκλησιομάχος

Ο διαχρονικός αντικληρικαλισμός δεν έχει βάση μονάχα την αθεΐα και την εκκλησιομαχική διάθεση των φορέων του, αλλά και την ίδια την πραγματικότητα.  Τη Μ. Δευτέρα το βράδυ ακούσαμε στον Όρθρο της επομένης τον επίσημο ύμνο του αντικληρικαλισμού δια χειλέων του ίδιου του Κυρίου! Μέσα σε αυτόν δεν μπορούμε παρά να δούμε τη διαχρονικότητα του σχετικού φαινομένου, το οποίο παρουσιάζεται σε όλες τις επίσημες θρησκευτικές κοινότητες των οργανωμένων κοσμικών κοινωνιών. Είναι προφανές ότι όπου θρησκειοποιείται και κρατικοποιείται και συνεπαγωγικά εκκοσμικεύεται μια κοινότητα πιστών, άφευκτα έχουμε την εμφάνιση του δυσειδούς κληρικαλισμού και την εύλογη ή κακόβουλη προς αυτόν πολεμική και αντίδραση.

Μπορούμε, λοιπόν, να βλέπουμε όλα τα προκείμενα και σήμερα να επαναλαμβάνονται και στον χώρο της Χάριτος, στην Εκκλησία. Η ομοουσιότητα της ανθρώπινης φύσης και η ανακύκλωση της ιστορίας ερμηνεύει άριστα, φυσικότατα και αβίαστα όλο αυτό. Τι να πρωτοπαρατηρήσουμε; Την ιεροεξεταστική επιβάρυνση στους ώμους των πεφορτισμένων πιστών των ιερών Κανόνων, τους οποίους οι κληρικοί έχουν κόψει και ράψει στα δικά τους μέτρα, εξαιρώντας εαυτούς από τις συνέπειες και την υποχρεωτική τους τήρηση; Ότι τα περισσότερα τα κάνουν δια το θεαθήναι; Τα πεπλατυσμένα ράσα και άμφια, την πρωτοκλισία στις δημόσιες εκδηλώσεις, την προκλητική πολυτέλεια, τον ενοχλητικό βυζαντινισμό και τις κοσμικότατες πρωτοκαθεδρίες, τη χρήση τίτλων που απαγόρευσε ο ίδιος ο Χριστός (π.χ. διδάσκαλος, πατήρ) και την επινόηση πιότερο βαρύγδουπων; Τη χρηματική πλεονεξία και την εκμετάλλευση των απλών πιστών, τις μακροσκελείς θεατρινίστικες προσευχές τους, τον ιεραποστολικό τους ακτιβισμό χωρίς προσωπική πνευματική συνέπεια, την προσαρμογή των ανθρώπινων παραδόσεων και την αναγωγή τους σε επίπεδο δόγματος κατά το οικείο συμφέρον; Την υπονόμευση της ευαγγελικής ουσίας και την ανύψωση της τυπολατρίας; Τον νεόκοπο φαρισαϊσμό και την υποκρισία των πλειόνων τους; Την εξωτερική διακόσμηση και κατασκευή περικαλλών ναών και προσκυνημάτων; Την εσωτερική τους ακαθαρσία με τα ανομολόγητα πάθη και αμαρτήματα; Την ηθική εξόντωση των αντιπάλων του θρησκευτικού τους συστήματος, μεταξύ των οποίων και πολλοί άγιοι άνθρωποι; Και όλα τούτα μια ακριβέστατη μεταφορά στο σήμερα των «οὐαί» του Χριστού λίγο πριν την ηθική και φυσική του εξόντωση από το ιερατείο της εποχής του.

Η περίπτωση Δήμου: η μερική ασχετοσύνη του ανδρός έναντι ζητημάτων θρησκείας και Ορθοδοξίας δεν εμποδίζει τη θέαση της πρόδηλης πολιτικής και διαφημιστικής του πρόθεσης. Ο εθνομηδενισμός του απαντήθηκε πρόσφατα σε ημέτερο άρθρο.[1] Σήμερα ξανάρχεται να μας πει φληναφήματα και ανοησίες. Η απάντηση είναι σχεδόν γελοία στην ευκολία της, αλλά θα μπορούσαμε να του πούμε δυο λόγια με την ελπίδα της προσωπικής του μετάνοιας εν Χριστώ.

Ειδωλολατρία; Μα γιατί; Είδωλο είναι οτιδήποτε υποκαθιστά και αντικαθιστά τη μοναδικότητα του Θεού. Κανείς χριστιανός δεν λάτρεψε ποτέ το Άγιο Φως. Και αν το έκανε κάποιος, δεν το πράττει σαν πυρολάτρης, αλλά εν και δι’ αυτού βλέπει και προσκυνά τον Χριστό, το Φως του κόσμου (Ιω. 8:12). Η εικονοκλαστική πρόθεση και διδαχή εκείνου εξάπαντος δεν έχει κανένα έρεισμα στην πραγματικότητα. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε δηλαδή…

Η ουσία, ωστόσο, έγκειται αλλού. Στο κείμενό του ο Δήμου ομολογεί ευθαρσώς ότι δεν ενοχλείται από τη θρησκεία τόσο, όσο από την Εκκλησία. Η αντικληρικαλιστική του εμμονή είναι απλά αποδεικτική της εκκλησιομαχίας του, η οποία σημαίνει και ταυτίζεται με βλάσφημη θεομαχία: «ο αντικληρικός δεν είναι απαραίτητα άθεος, ούτε καν εναντίον της θρησκείας. Είναι εναντίον του κλήρου – δηλαδή αντίθετος με τους τρόπους και τις πρακτικές της εκκλησίας». Πράγματι, έχει κάπου δίκιο. Ειδικά στην πρώτη περίοδο. Αθεΐα, άλλωστε, δεν υφίσταται παρά μονάχα ως ανεστραμμένη θρησκευτικότητα.

Τι θα απαντούσαμε, λοιπόν, στον συμπαθέστατο μέσα στην πλάνη του κ. Νίκο, στους προκαλούντες (εν πολλοίς δικαίως) αυτόν (και τους ομοϊδεάτες του) κακούς κληρικούς και σε μας τους άλλους που σκανδαλιζόμαστε με τους τελευταίους, αλλά μένουμε μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας; Εμείς τίποτε. Τα έχει ήδη προείπει ο Κύριος και δη τις μέρες αυτές τα ακούμε στις ωραιότατες μεγαλοβδομαδιάτικες Ακολουθίες.

Ας ξεκινήσουμε με τον Δήμου. Μας λέγει χαρακτηριστικά ο ίδιος: «όσο πλησιάζει το Πάσχα και σκέπτομαι πως πάλι θα ξοδέψουμε χρήματα για να φέρουμε το (δήθεν) Άγιο Φως και να το υποδεχθούμε με τιμές αρχηγού κράτους, γίνομαι εμμανής αντικληρικός. Και υποθέτω πως το ίδιο θα γινόταν και ο Ιησούς, που από ότι ξέρουμε, δεν πίστευε σε ειδωλολατρικά σύμβολα – και μάλλον θα μοίραζε τα χρήματα στους φτωχούς». Και το Ευαγγέλιο του Ιωάννη: «ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου. 4 λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι· 5 διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς; 6 εἶπε δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ' ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν. 7 εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς· Ἄφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό. 8 τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ' ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε».

Στους «εκπροσώπους» του Κυρίου επί γης ο Ματθαίος: «οὐαὶ δὲ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί… οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοὶ…. ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸ ἔλεος καὶ τὴν πίστιν· ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι… ὄφεις γεννήματα ἐχιδνῶν, πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης;».

Σε μας δε τους περιλειπόμενους και σκανδαλιζόμενους, εμμένοντες δε θεαρέστως στην Εκκλησία του Χριστού και υπομένοντες τον ονειδισμό του Κυρίου ο καθένας κατά το μέτρο του, μιλάει ο γλυκύτατος Ιησούς δια στόματος του ιδίου ευαγγελιστού: «πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν ποιήσατε καὶ τηρεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε… Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθήσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. 29 καὶ πᾶς ὅστις ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου ἑκατονταπλασίονα λήμψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. 30 Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.».

Κ.Ν.

16/4/2014

---

[1] http://www.pemptousia.gr/2014/03/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C-1%CE%BF/

http://www.pemptousia.gr/2014/03/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C-2%CE%BF/

Η ΕΚ ΘΕΟΥ ΒΟΗΘΕΙΑ

Οι απόπειρές μας να κάνουμε κάτι συμβαίνουν με την ανοχή του Θεού ώστε να αποκτήσουμε επίγνωση της ανθρώπινης αδυναμίας μας. Είναι αδύνατο να κάνουμε οτιδήποτε καλό χωρίς τη βοήθεια του Θεού, και, όταν σκεπτόμαστε ότι κάναμε κάτι που ευχαριστεί τον Θεό , τότε ακριβώς, εξαιτίας αυτής της έπαρσης το έργο μας δυσαρεστεί τον Θεό.

ΟΣΙΟΣ ΛΕΩΝ

Μην χάνεις το θάρρος σου! Ο Θεός είναι κοντά σου . Σ’ Αυτόν  απόθεσε όλες τις θλίψεις σου και τις αμφιβολίες σου. Όπου δεν αρκεί η βοήθεια των ανθρώπων για να λογικευτούμε, εκεί  η βοήθεια του Θεού προσδίδει αμέσως νόημα στο αγαθό, όταν απευθυνόμαστε σε Εκείνον, όπως τα παιδιά στον πατέρα.

ΟΣΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ

Ο Θεός αρχίζει να εκδηλώνει τη δύναμη Του όπου βλέπει ότι όλα τα ανθρώπινα μέσα παροχής βοήθειας , σε όποιον τη χρειάζεται, έχουν εξαντληθεί.

ΟΣΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Όσα κύματα και αν σηκωθούν μέσα στην ψυχή σου, εσύ πάντα να προστρέχεις στον Χριστό. Ο Σωτήρας θα σπεύσει σε βοήθεια και θα γαληνέψει τα κύματα. Πίστευε ότι ο Κύριος δημιούργησε προσεκτικά αυτή τη ζωή προς θεραπείαν μας, μην την απορρίπτεις και μην αναζητάς τη σωματική γαλήνη και τον ψεύτικο κόσμο, πρώτα θα πρέπει πολλά να σε συγκλονίσουν και πολλά να υπομείνεις. Αν δεχτείς την αποκάλυψη , τότε αυτή θα διευκολύνει κατά πολύ τον αγώνα σου και εσύ θα έχεις μεγαλύτερη ηρεμία απ’ ό,τι ο ίδιος ο αγώνας.

ΟΣΙΟΣ ΛΕΩΝ

Μην ανησυχείς ιδιαίτερα για την πορεία της ζωής σου. Να έχεις μόνο την ακράδαντη επιθυμία της σωτηρίας και, αποθέτοντας τα πάντα στον Θεό, περίμενε τη βοήθειά Του , έως ότου έρθει η ώρα.

ΟΣΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Πηγή: «ΟΠΟΥ ΘΕΟΣ, ΓΑΛΗΝΗ

Πνευματικές παραινέσεις

Των Γερόντων της Όπτινα»

Επιμέλεια-Πρόλογος

ΗΛΙΑΣ ΛΙΑΜΗΣ

Εκδόσεις ατέρμονον

Στα Ιεροσόλυμα το Σάββατο ο υφ. Εξωτερικών για την Τελετή Αφής του Αγίου Φωτός

Ο υφυπουργός θα μεταφέρει το Άγιο Φως από το Ισραήλ στην Αθήνα γύρω στις 18.30 το βράδυ

Ο υφυπουργός Εξωτερικών, Κυριάκος Γεροντόπουλος θα μεταβεί, το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, στα Ιεροσόλυμα, προκειμένου να παραστεί στην τελετή της Αφής του Αγίου Φωτός στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως και να μεταφέρει την Αγία Φλόγα στην Αθήνα.
Η μοναδική αυτή τελετή της Ορθοδοξίας στον Πανάγιο Τάφο πραγματοποιείται, όπως κάθε χρόνο, στις 12.00 μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου.
Από τον ναό της Αναστάσεως, το Άγιο Φως αρχίζει το ταξίδι του με προορισμό τις εκκλησίες της Ελλάδας.
Το αεροπλάνο με τον αρμόδιο υφυπουργό, το μεταφέρει από το Ισραήλ στην Αθήνα και στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, γύρω στις 18.30 το βράδυ, όπου γίνεται η τελετή υποδοχής, με τιμές αρχηγού κράτους για να ξεκινήσει, αμέσως μετά η διανομή του σε όλη τη χώρα.
Δύο αεροσκάφη αναχωρούν αμέσως μετά την άφιξη της αποστολής από τα Ιεροσόλυμα προς περιοχές του Αιγαίου και του Ιονίου, μεταφέροντας το Άγιο Φως σε Ιωάννινα, Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Ζάκυνθο, Μύκονο, Σάμο, Κω, Μυτιλήνη με προγραμματισμένη ώρα άφιξης στον τελευταίο προορισμό για κάθε τομέα, κατά προσέγγιση τις 22:30.
Παράλληλα, προκειμένου να γίνει η μεταφορά και σε άλλους προορισμούς- Ηράκλειο, Χίο, Σαντορίνη, Καβάλα και Θεσσαλονίκη- μετατίθεται αργότερα, κατά μία περίπου ώρα, η αναχώρηση σε προγραμματισμένες αεροπορικές πτήσεις. Έτσι, από τα αεροδρόμια φθάνει στις πόλεις της επικράτειας και από εκεί, στις εκκλησίες, για να φωτίσει την Ανάσταση του Κυρίου και να φτάσει από χέρι σε χέρι σε κάθε σπίτι.

bankingnews

Σήμερα κρεμάται επάνω στο ξύλο Εκείνος που κρέμασε τι γη πάνω στα ύδατα...!!

Σήμερα κρεμάται επάνω στο ξύλο Εκείνος που κρέμασε τι γη πάνω στα ύδατα...!! Στεφάνι από αγκάθια φοράει στην κεφαλή, Εκείνος που είναι ο βασιλιάς των Αγγέλων. Ντύνεται με ψεύτικη πορφύρα (βασιλικό ιμάτιο), αυτός που περιβάλλει τον ουρανό με σύννεφα. Δέχτηκε ράπισμα, Εκείνος που στον Ιορδάνη (δια του βαπτίσματος του) ελευθέρωσε τον Αδάμ από το δεσμό της αμαρτίας. Με καρφιά καρφώθηκε ο Νυμφίος της Εκκλησίας.Με λόγχη κεντήθηκε ο Υιός της Παρθένου.Προσκυνούμε τα πάθη σου Χριστέ...Δείξε σε μας και την ένδοξη σου Ανάσταση...!!

Πάσχα στο Αγιο Ορος: Κατάνυξη, λιτότητα και ολονύκτιες ακολουθίες

Το Πάσχα στο Αγιο Ορος εορτάζεται από τους μοναχούς και τους επισκέπτες των ιερών Μονών γιορτάζεται ταπεινά σε συνθήκες Απόλυτης κατάνυξης.

Η Εβδομάδα των Παθών κορυφώνεται με τη Σταύρωση του Χριστού τη Μεγάλη Πέμπτη με την Ακολουθία των Άχραντων Παθών και στη συνέχεια αρχίζουν αρχίζουν οι ακολουθίες με τους μεγαλύτερους συμβολισμούς.

Η Μεγάλη Παρασκευή δεν έχει το δραματικό στοιχείο και τη μεγαλοπρέπεια των ενοριών, αφού στο Αγιο Ορος όλα γίνονται λιτά, δωρικά και μοναχικά. Μαρτυρία από τη Μονή Γρηγορίου αναφέρει ότι ο επιτάφιος ήταν ένα απλό τραπέζι στο κέντρο του ναού, χωρίς κουβούκλιο, με τον υφασμάτινο επιτάφιο και το ιερό Ευαγγέλιο, την «δια χάρτου καί μέλανος» εικόνα του Χριστού και λίγα άνθη, πού τα μαζεύουν το πρωί μαζί και προσκυνητές.

Η Ακολουθία της Ανάστασης στο Αγιο Ορος, ξεκινάει γύρω στις 2 μετά τα μεσάνυχτα και ολοκληρώνεται το χάραμα, ενώ κατά την διάρκεια της Ακολουθίας οι καμπάνες των Μοναστηριών ηχούν χαρμόσυνα. Μετά την Ακολουθία, μοναχοί και πιστοί κάθονται στο Πασχαλινό τραπέζι που αποτελείται μονό από ψαρόσουπα και ψάρι, ενώ γύρω στις 12 με 1 το μεσημέρι τελείται ο εσπερινός της αγάπης και οι καμπάνες ηχούν ασταμάτητα.

Οι εκδηλώσεις του Πάσχα κορυφώνονται τη Δευτέρα με τη περιφορά της θαυματουργής εικόνας του Άξιον Εστί στις Καρυές. Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό του Πρωτιάτου, την περιφορά της εικόνας ακολουθούν μεγάλοι σταυροί, η ηγεσία της Αγιορείτικης πολιτείας, κοσμικοί, μοναχοί και εκατοντάδες προσκυνητές. Η περιφορά διαρκεί γύρω στις 5 ώρες και 30 λεπτά με τις καμπάνες να χτυπούν χαρμόσυνα.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ - Ὁ Μυστικός Δεῖπνος

«Τὴ Αγία καὶ Μεγάλη Πέμπτη οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων, καὶ τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων, παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσαρά τινα ἑορτάζειν, τὸν ἱερὸν Νιπτήρα, τὸν μυστικὸν Δεῖπνον (δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ' ἡμᾶς φρικτῶν Μυστηρίων), τὴν ὑπερφυὰ Προσευχήν, καὶ τὴν Προδοσίαν αὐτήν».

«Ὁ λίμνας καί πηγάς καί θαλάσσας ποιήσας, ταπείνωσιν ἡμᾶς ἐκπαιδεύων ἀρίστην, λεντίῳ ζωννύμενος ὑπερβολῇ εὐσπλαγχνίας καί ὑψῶν ἡμᾶς ἀπό βαράθρων κακίας, ὁ μόνος φιλάνθρωπος».

ΟΤΕ ΟΙ ΕΝΔΟΞΟΙ ΜΑΘΗΤΑΙ

Ότε οι ένδοξοι μαθηταί εν τω νιπτήρι του δείπνου εφωτίζοντο, τότε Ιούδας ο δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας, εσκοτίζετο· και ανόμοις κριταίς σε τον δίκαιον Κριτήν παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων εραστά, τον δια ταύτα αγχόνη χρησάμενον· φεύγε ακόρεστον ψυχήν, την Διδασκάλω τοιαύτα τολμήσασαν. Ο περί πάντας αγαθός, Κύριε, δόξα σοι.

ο θέλων πρώτος είναι, έστω έσχατος.

Ου γαρ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν μου λύτρον υπέρ του κόσμου.Ει ουν υμείς φίλοι μου εστέ, εμέ μιμείσθε. ο θέλων πρώτος είναι, έστω έσχατος. ο δεσπότης, ως ο διάκονος. μείνατεεν εμοί ίνα βότρυν φέρητε. εγώ γαρ ειμι της ζωής η άμπελος

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ: Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

Εκείνοι οι απλοικοί άνθρωποι, εκείνα τα αγράμματα γεροντάκια και οι γριούλες, που την Σαρακοστή και την Μεγάλη Βδομάδα βρίσκονται όλη μέρα στην εκκλησία, ζήσανε από τα μικρά τους χρόνια εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου και καταλάβανε αυτό το χαροποιόν πένθος, που δεν το καταλάβανε, αλοίμονο, οι σπουδασμένοι μας, που θέλουνε να τους διδάξουνε, αντί να διδαχθούνε απ αυτούς. 
Τώρα τις μέρες της Σαρακοστής, της Μεγάλης Βδομάδας και του Πάσχα πορεύονται μαζί με τον Χριστό, ακολουθάνε ολοένα από πίσω του, αληθινά, όχι φανταστικά, ακούγοντας Τον να λέγη:«Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και παραδοθήσεται ο Υιός του ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού». 
Μαζί του βρίσκονται στον Μυστικό Δείπνο και δακρύζουνε από τα λόγιά Του, μαζί Του πάνε στο πραιτώριο και στον Πιλάτο, μαζί Του ραπίζονται, μαζί Του μαστιγώνονται, μαζί Του εμπαίζονται, μαζί Του σταυρώνονται, μαζί Του θάβονται, μαζί Του ανασταίνονται.

Τα μάτια τους γίνονται βρύσες και τρέχουνε, μα αυτά τα δάκρυα δεν είναι δάκρυα της απελπισίας, αλλά της ελπίδας και της βεβαιότητας πως μ' αυτά ποτίζεται το ολόδροσο κι αμάραντο δέντρο της αληθινής χαράς, της χαράς της Αναστάσεως. Αυτό γίνεται κάθε χρόνο.

Ω! Πόσο αληθινά πίστις είναι η ορθόδοξη πίστις του λαού μας!

ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Η ΜΑΝΑ ΜΑΣ….

Ρώτησαν κάποτε ένα μοναχό: τι κάνετε τόσες ώρες μέσα στην Εκκλησία, δε βαριέστε; Κι εκείνος απάντησε: εσύ τι έκανες εννιά μήνες στη μήτρα της μάνας σου; Τίποτα. Ήσουν εκεί και τρεφόσουν με το μητρικό αίμα. Το ίδιο κάνουμε κι εμείς. Είμαστε εδώ και τρεφόμαστε από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Από το σώμα και το Αίμα του Χριστού. Γιατί η Εκκλησία είναι η Μάννα που μας τρέφει. Η φιλόστοργη Μάνα. Η πνευματική καρδιά απ’ την οποία διαχέεται το αίμα και κρατιούνται ζωντανά τα παιδιά της.

Η Εκκλησία είναι σώμα. Δεν είναι κόμμα. Είμαστε μέλη. Δεν είμαστε οπαδοί. Σώμα ένα με κεφαλή το Χριστό. Πονάει ένα μέλος και πονάμε όλοι. Δοξάζεται ένα μέλος και δοξαζόμαστε όλοι. Οικογένεια μία είναι η Εκκλησία: Οι Ζώντες, – όσοι είμαστε μέσα στην Εκκλησία και όσοι βογγάνε έξω απ’ αυτήν…- Αυτοί που έφυγαν…, οι αδελφοί μας οι Κεκοιμημένοι. Κι αυτοί που ακόμα δεν ήρθαν… Οι αγέννητοι.., τα παιδιά των παιδιών μας, τα δισέγγονα και τα τρισέγγονα, όσοι θα μπουν στην Εκκλησία και όσοι θα βογγάνε έξω απ’ αυτήν. Οικογένεια μία. Γι’ αυτό στην Εκκλησία δεν εορτάζουμε αλλά συνεορτάζουμε. Δεν νηστεύουμε αλλά συννηστεύουμε. Δε στενάζουμε αλλά συστενάζουμε. Δεν προσευχόμαστε αλλά συμπροσευχόμαστε. Συλλειτουργούμε και συλλειτουργούμαστε. Σώμα ένα είμαστε.

Οι γιαγιάδες μας το ήξεραν καλά αυτό. Ήξεραν ότι πρώτα ανήκουμε στην Εκκλησία και μετά στον εαυτό τους. Πρώτα στην Εκκλησία και μετά στο σπίτι τους. Γι’ αυτό συμμετείχαν στις ανάγκες της. Στο χτίσιμο της Εκκλησίας, στο στρώσιμο, στον έρανο, στις νηστείες, στους εσπερινούς, στα Μυστήρια, στη Λειτουργία. Οι παλιοί άνθρωποι ήξεραν πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος, γιατί άλλος δρόμος βγάζει σε άλλο τέρμα. Γνώριζαν ότι η σωτηρία είναι μόνο μέσα στο Καράβι του Χριστού που όσα κύματα και όσες θύελλες κι αν το χτυπούν , δεν καταποντίζεται.

- Γέροντα, τα παιδιά μας κοιμούνται στην Εκκλησία, μήπως να μη τα φέρνουμε;

- Στο Καράβι να είναι κι ας κοιμούνται, επέμενε ο Γέροντας Πορφύριος.

Η Εκκλησία, το Σκάφος του Χριστού!

Το Σώμα του Χριστού!

Το Στόμα του Χριστού!

Η Κιβωτός που μπαίνεις μέσα και σώζεσαι!

Αλήθεια, έχουμε βαθιά και ορθή γνώση του τι είναι η Εκκλησία;

Είναι μόνο για τις Κυριακές και τις γιορτές ή μπολιάζει όλο το βίο μας;

Είναι μόνο για ορισμένες ηλικίες ή αγκαλιάζει όλο τον άνθρωπο από τα πρώτα μέχρι τα έσχατα;

Τι περιμένουμε απ’ Αυτήν;

Τι θέλουμε να μας δώσει και τι της χρωστάμε;

Αναρωτηθήκαμε ποτέ τι είναι η Εκκλησία και τι της οφείλουμε;

Οι Πατέρες λένε πως η Εκκλησία είναι ένα μεγάλο Νοσοκομείο που εφημερεύει σε εικοσιτετράωρη βάση, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Ένα Νοσοκομείο που εφημερεύει για όλους. Για ασφαλισμένους και για ανασφάλιστους. Για πλούσιους και για άπορους. Για επώνυμους και για ανώνυμους και περιθωριακούς ανθρώπους. Ένα μεγάλο Νοσοκομείο στο οποίο αντιμετωπίζεται κάθε νόσημα όσο βαθύ, όσο λοιμώδες και όσο θανατηφόρο κι αν είναι.

Ένα μεγάλο Νοσοκομείο στο οποίο μπαίνεις άρρωστος και βγαίνεις υγιής, όπως η αιμορροούσα. Μπαίνεις διώκτης και βγαίνεις Απόστολος, όπως ο Παύλος. Μπαίνεις αμαρτωλός και βγαίνεις άγιος, όπως η αγία Μαρία η Αιγυπτία. Μπαίνεις λύκος και βγαίνεις αρνί, όπως ο άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας.

Μπαίνεις πτώμα εν αποσυνθέσει και ανίστασαι τετραήμερος, όπως ο Λάζαρος! Γιατί στην Εκκλησία δεν υπάρχει θάνατος. Δεν υπάρχουν νεκροί. Η Εκκλησία είναι η χώρα των Ζώντων όπου υπάρχει Ζωή και περίσσεια Ζωής, δηλαδή ο Χριστός!

Από το βιβλίο: “Αντίδωρο” τής Μαρίας Μουρζά

Όταν οι Έλληνες συναντούν τον Ιησού (Video)

Σύμφωνα με το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο μερικοί Έλληνες ζητούν μια χάρη από ένα μαθητή του Χριστού. Είχαν την άνεση να προσεγγίσουν πρώτα τον Φίλιππο ο οποίος μιλούσε την Ελληνική γλώσσα και του ζήτησαν να δουν τον Ιησού. Δεν πάει ο Φίλιππος όμως αμέσως στον Ιησού αλλά στον Ανδρέα και αμέσως οι δυο τους απευθύνονται στον Ιησού. Ένα χαρακτηριστικό των δύο μαθητών είναι το Ελληνικό τους όνομα.  

Ο Χριστός αμέσως απαντά προς όλους και τους λέει: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου» (Ιω. 12, 23) -  «Ήλθε η ορισμένη ώρα για να δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου, δια του θανάτου Του και της Ανάληψής Του, οπότε και θα αναγνωρισθεί ως Μεσσίας και από όλους τους εθνικούς.

ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Εἰς τὸν Ὄρθρον 

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐμαρτύρει ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ, ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου, καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν. Διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον. Οἱ οὖν Φαρισαῖοι εἶπον πρὸς ἑαυτούς· θεωρεῖτε ὅτι οὐκ ὠφελεῖτε οὐδέν; ἴδε, ὁ κόσμος ὀπίσω αὐ