Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Ν. Δήμου: ένας ακόμη κοινός (και κάπως φτηνός) αντικληρικαλιστής και εκκλησιομάχος





Ο διαχρονικός αντικληρικαλισμός δεν έχει βάση μονάχα την αθεΐα και την εκκλησιομαχική διάθεση των φορέων του, αλλά και την ίδια την πραγματικότητα.  Τη Μ. Δευτέρα το βράδυ ακούσαμε στον Όρθρο της επομένης τον επίσημο ύμνο του αντικληρικαλισμού δια χειλέων του ίδιου του Κυρίου! Μέσα σε αυτόν δεν μπορούμε παρά να δούμε τη διαχρονικότητα του σχετικού φαινομένου, το οποίο παρουσιάζεται σε όλες τις επίσημες θρησκευτικές κοινότητες των οργανωμένων κοσμικών κοινωνιών. Είναι προφανές ότι όπου θρησκειοποιείται και κρατικοποιείται και συνεπαγωγικά εκκοσμικεύεται μια κοινότητα πιστών, άφευκτα έχουμε την εμφάνιση του δυσειδούς κληρικαλισμού και την εύλογη ή κακόβουλη προς αυτόν πολεμική και αντίδραση.
Μπορούμε, λοιπόν, να βλέπουμε όλα τα προκείμενα και σήμερα να επαναλαμβάνονται και στον χώρο της Χάριτος, στην Εκκλησία. Η ομοουσιότητα της ανθρώπινης φύσης και η ανακύκλωση της ιστορίας ερμηνεύει άριστα, φυσικότατα και αβίαστα όλο αυτό. Τι να πρωτοπαρατηρήσουμε; Την ιεροεξεταστική επιβάρυνση στους ώμους των πεφορτισμένων πιστών των ιερών Κανόνων, τους οποίους οι κληρικοί έχουν κόψει και ράψει στα δικά τους μέτρα, εξαιρώντας εαυτούς από τις συνέπειες και την υποχρεωτική τους τήρηση; Ότι τα περισσότερα τα κάνουν δια το θεαθήναι; Τα πεπλατυσμένα ράσα και άμφια, την πρωτοκλισία στις δημόσιες εκδηλώσεις, την προκλητική πολυτέλεια, τον ενοχλητικό βυζαντινισμό και τις κοσμικότατες πρωτοκαθεδρίες, τη χρήση τίτλων που απαγόρευσε ο ίδιος ο Χριστός (π.χ. διδάσκαλος, πατήρ) και την επινόηση πιότερο βαρύγδουπων; Τη χρηματική πλεονεξία και την εκμετάλλευση των απλών πιστών, τις μακροσκελείς θεατρινίστικες προσευχές τους, τον ιεραποστολικό τους ακτιβισμό χωρίς προσωπική πνευματική συνέπεια, την προσαρμογή των ανθρώπινων παραδόσεων και την αναγωγή τους σε επίπεδο δόγματος κατά το οικείο συμφέρον; Την υπονόμευση της ευαγγελικής ουσίας και την ανύψωση της τυπολατρίας; Τον νεόκοπο φαρισαϊσμό και την υποκρισία των πλειόνων τους; Την εξωτερική διακόσμηση και κατασκευή περικαλλών ναών και προσκυνημάτων; Την εσωτερική τους ακαθαρσία με τα ανομολόγητα πάθη και αμαρτήματα; Την ηθική εξόντωση των αντιπάλων του θρησκευτικού τους συστήματος, μεταξύ των οποίων και πολλοί άγιοι άνθρωποι; Και όλα τούτα μια ακριβέστατη μεταφορά στο σήμερα των «οὐαί» του Χριστού λίγο πριν την ηθική και φυσική του εξόντωση από το ιερατείο της εποχής του.
Η περίπτωση Δήμου: η μερική ασχετοσύνη του ανδρός έναντι ζητημάτων θρησκείας και Ορθοδοξίας δεν εμποδίζει τη θέαση της πρόδηλης πολιτικής και διαφημιστικής του πρόθεσης. Ο εθνομηδενισμός του απαντήθηκε πρόσφατα σε ημέτερο άρθρο.[1] Σήμερα ξανάρχεται να μας πει φληναφήματα και ανοησίες. Η απάντηση είναι σχεδόν γελοία στην ευκολία της, αλλά θα μπορούσαμε να του πούμε δυο λόγια με την ελπίδα της προσωπικής του μετάνοιας εν Χριστώ.
Ειδωλολατρία; Μα γιατί; Είδωλο είναι οτιδήποτε υποκαθιστά και αντικαθιστά τη μοναδικότητα του Θεού. Κανείς χριστιανός δεν λάτρεψε ποτέ το Άγιο Φως. Και αν το έκανε κάποιος, δεν το πράττει σαν πυρολάτρης, αλλά εν και δι’ αυτού βλέπει και προσκυνά τον Χριστό, το Φως του κόσμου (Ιω. 8:12). Η εικονοκλαστική πρόθεση και διδαχή εκείνου εξάπαντος δεν έχει κανένα έρεισμα στην πραγματικότητα. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε δηλαδή…
Η ουσία, ωστόσο, έγκειται αλλού. Στο κείμενό του ο Δήμου ομολογεί ευθαρσώς ότι δεν ενοχλείται από τη θρησκεία τόσο, όσο από την Εκκλησία. Η αντικληρικαλιστική του εμμονή είναι απλά αποδεικτική της εκκλησιομαχίας του, η οποία σημαίνει και ταυτίζεται με βλάσφημη θεομαχία: «ο αντικληρικός δεν είναι απαραίτητα άθεος, ούτε καν εναντίον της θρησκείας. Είναι εναντίον του κλήρου – δηλαδή αντίθετος με τους τρόπους και τις πρακτικές της εκκλησίας». Πράγματι, έχει κάπου δίκιο. Ειδικά στην πρώτη περίοδο. Αθεΐα, άλλωστε, δεν υφίσταται παρά μονάχα ως ανεστραμμένη θρησκευτικότητα.
Τι θα απαντούσαμε, λοιπόν, στον συμπαθέστατο μέσα στην πλάνη του κ. Νίκο, στους προκαλούντες (εν πολλοίς δικαίως) αυτόν (και τους ομοϊδεάτες του) κακούς κληρικούς και σε μας τους άλλους που σκανδαλιζόμαστε με τους τελευταίους, αλλά μένουμε μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας; Εμείς τίποτε. Τα έχει ήδη προείπει ο Κύριος και δη τις μέρες αυτές τα ακούμε στις ωραιότατες μεγαλοβδομαδιάτικες Ακολουθίες.
Ας ξεκινήσουμε με τον Δήμου. Μας λέγει χαρακτηριστικά ο ίδιος: «όσο πλησιάζει το Πάσχα και σκέπτομαι πως πάλι θα ξοδέψουμε χρήματα για να φέρουμε το (δήθεν) Άγιο Φως και να το υποδεχθούμε με τιμές αρχηγού κράτους, γίνομαι εμμανής αντικληρικός. Και υποθέτω πως το ίδιο θα γινόταν και ο Ιησούς, που από ότι ξέρουμε, δεν πίστευε σε ειδωλολατρικά σύμβολα – και μάλλον θα μοίραζε τα χρήματα στους φτωχούς». Και το Ευαγγέλιο του Ιωάννη: « ον Μαρία, λαβοσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικς πολυτίμου, λειψε τος πόδας το ησο κα ξέμαξε τας θριξν ατς τος πόδας ατο· δ οκία πληρώθη κ τς σμς το μύρου. 4 λέγει ον ες κ τν μαθητν ατο, ούδας Σίμωνος σκαριώτης, μέλλων ατν παραδιδόναι· 5 διατί τοτο τ μύρον οκ πράθη τριακοσίων δηναρίων κα δόθη πτωχος; 6 επε δ τοτο οχ τι περ τν πτωχν μελεν ατ, λλ' τι κλέπτης ν, κα τ γλωσσόκομον εχε κα τ βαλλόμενα βάσταζεν. 7 επεν ον ησος· φες ατήν, ες τν μέραν το νταφιασμο μου τετήρηκεν ατό. 8 τος πτωχος γρ πάντοτε χετε μεθ' αυτν, μ δ ο πάντοτε χετε».
Στους «εκπροσώπους» του Κυρίου επί γης ο Ματθαίος: «οα δ μν, γραμματες κα Φαρισαοι ποκριταί… οα μν, δηγο τυφλοὶ…. ἀποδεκατοτε τ δύοσμον κα τ νηθον κα τ κύμινον, κα φήκατε τ βαρύτερα το νόμου, τν κρίσιν κα τ λεος κα τν πίστιν· τατα δ δει ποισαι κκενα μ φιέναι… φεις γεννήματα χιδνν, πς φύγητε π τς κρίσεως τς γεέννης;».
Σε μας δε τους περιλειπόμενους και σκανδαλιζόμενους, εμμένοντες δε θεαρέστως στην Εκκλησία του Χριστού και υπομένοντες τον ονειδισμό του Κυρίου ο καθένας κατά το μέτρο του, μιλάει ο γλυκύτατος Ιησούς δια στόματος του ιδίου ευαγγελιστού: «πάντα ον σα ἐὰν επωσιν μν ποιήσατε κα τηρετε, κατ δ τ ργα ατν μ ποιετε… μν λέγω μν τι μες ο κολουθήσαντές μοι, ν τ παλιγγενεσί, ταν καθίσ υἱὸς το νθρώπου π θρόνου δόξης ατο, καθήσεσθε κα μες π δώδεκα θρόνους κρίνοντες τς δώδεκα φυλς το σραήλ. 29 κα πς στις φκεν οκίας δελφος δελφς πατέρα μητέρα τέκνα γρος νεκεν το νόματός μου κατονταπλασίονα λήμψεται κα ζων αώνιον κληρονομήσει. 30 Πολλο δ σονται πρτοι σχατοι κα σχατοι πρτοι.».

Κ.Ν.
16/4/2014

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...