Φωτορεπορτάζ: 150.000 Χριστιανοί Τούρκοι προσκύνησαν στον Άγιο Γεώργιο τον Κουδουνά στην Πρίγκηπο!

Περίπου 2, 5 εκατoμύρια ήταν τα κεριά που άναψαν και γύρω στους 150.000υπολογίζονται οι επισκέπτες στην Πρίγκηπο προχθές (στην συντριπτική πλειοψηφία τουςΤούρκοι Χριστιανοί) για την γιορτή του Αη Γιώργη του Κουδουνά στην Πρίγκηπο. Δείτε φωτογραφίες από το φετινό προσκύνημα στον Αη Γιώργη τον Κουδουνά στην Πρίγκηπο.

Μοναδικό φαινόμενο ευλάβειας προς τον καβαλάρη Άγιο, καθώς κάθε χρόνο την ημέρα της γιορτής του δεκάδες χιλιάδες Χριστιανοί Τούρκοι προσκυνητές ανεβαίνουν με τα πόδια μέχρι την κορυφή του λόφου για να προσκυνήσουν τη χάρη του ή να εκπληρώσουν το τάμα τους.

 

Εμπειρία μοναδική για κάποιον εξωτερικό παρατηρητή, μεγάλη η συγκίνηση για όσους μπορέσουν να συμμετάσχουν στο προσκύνημα.

 makeleio

Γεύση από ελληνικά μοναστήρια στο Star

Για το «ΓΕΥΣΗ... ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ» μίλησε στο Star η υπεύθυνη έκδοσης, Σίσσυ Νίκα.

Στο Α' Μέρος που κυκλοφορεί στα περίπτερα, γνωρίζουμε από κοντά τη ζωή των μοναχών, το πνευματικό τους έργο και τα διακονήματά τους. Ακόμη, την ιστορία των μοναστηριών, τα προϊόντα και την κουζίνα τους, που είναι νόστιμη και ευρηματική.



VIDEO ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ από realmedialive

Θρησκεία, ένα άγνωστο εκδοτικό Ελντοράντο

Ο χώρος του θρησκευτικού βιβλίου αποτελεί έναν παράλληλο, παρότι άγνωστο στους μη μυημένους, κόσμο με τους εκδότες του, τα βιβλιοπωλεία του, ακριβέστερα τα δικά του σημεία πώλησης, τα μεγάλα μπεστ σέλερ του

Στα βιβλιοπωλεία τα βιβλία αυτά υπάρχουν ίσως - αν υπάρχουν - σε κάποια ράφια, ποτέ όμως στους πάγκους σε πρώτο πλάνο. Στις εφημερίδες προβάλλονται ελάχιστα.

Κι όμως, ο χώρος του θρησκευτικού βιβλίου αποτελεί έναν παράλληλο, παρότι άγνωστο στους μη μυημένους, κόσμο με τους εκδότες του, τα βιβλιοπωλεία του, ακριβέστερα τα δικά του σημεία πώλησης, τα μεγάλα του μπεστ σέλερ. Τα οποία ελάχιστοι γνωρίζουν και κανείς δεν τα περιλαμβάνει στις σχετικές λίστες.

Αυτός λοιπόν ο χώρος, που κάποιοι θα τον χαρακτήριζαν και περιθωριακό, γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη τις τελευταίες δεκαετίες.

Τη δεκαετία του 2000, πριν από την κρίση, τα βιβλία που αποδεδειγμένα εκδίδονταν κάθε χρόνο σύμφωνα με τα στοιχεία του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (το οποίο καταργήθηκε έτσι ώστε στο μέλλον να μην έχουμε στοιχεία για τη δεκαετία που διανύουμε) ήταν γύρω στα διακόσια.

Στην πραγματικότητα όμως ήταν πολύ περισσότερα, λένε οι γνωρίζοντες. Διότι ενώ στις περισσότερες άλλες κατηγορίες τα στοιχεία του ΕΚΕΒΙ ήταν αρκετά ακριβή, στο θρησκευτικό βιβλίο κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατον. «Πλέον δεν υπάρχει μοναστήρι, μητρόπολη, σύλλογος πιστών που να μην εκδίδει βιβλία ή να μην πουλά βιβλία στο πωλητήριό του» λέει άνθρωπος του βιβλίου με γνώση του χώρου.

Βιβλία μάλιστα που συνήθως δεν έχουν καν ISBN, αφού ο εκδότης (που μπορεί να είναι και ο ίδιος ο συγγραφέας) δεν γνωρίζει ότι πρέπει να δηλώσει την έκδοση, βιβλία δηλαδή μη καταχωρισμένα σε ασύλληπτο αριθμό. Βιβλία επίσης που συνήθως πωλούνται σε πωλητήρια μοναστηριών χωρίς απόδειξη, άρα κανείς δεν έχει ασφαλείς πληροφορίες ούτε για τον αριθμό των αντιτύπων που πωλούνται στους επισκέπτες που καταφθάνουν σε αυτά με αυτοκίνητο ή με οργανωμένες εκδρομές και πούλμαν.

Ανθρωποι της αγοράς πιστεύουν - έστω με μια ισχυρή δόση αυθαιρεσίας - ότι στην προ κρίσης εποχή έβγαιναν οπωσδήποτε χίλιοι τίτλοι τον χρόνο. Που συχνά πωλούνταν σε δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα. Τώρα και ο χώρος αυτός έχει πληγεί. Κάποια βιβλιοπωλεία μιλούν για 60% πτώση των πωλήσεων. Αλλά η φόρα ήταν τόσο μεγάλη, που αυτό δεν φαίνεται με γυμνό μάτι.

Ενας από τους συγγραφείς που έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα δημοφιλής είναι ο μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος. Τα βιβλία του εκδίδονται από τις εκδ. Εν Πλω - λέγεται ότι κάποιο πούλησε 9.000 αντίτυπα την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας.

Διαπιστώνοντας ωστόσο τη μεγάλη εκδοτική επιτυχία, ο κ. Νικόλαος κυκλοφόρησε το τελευταίο του βιβλίο «Αν υπάρχει ζωή, θέλω να ζήσω» με εκδότη την ίδια τη Μητρόπολη, ώστε αυτή να αξιοποιήσει τα σχετικά έσοδα για το έργο της.

Ενας άλλος δημοφιλέστατος συγγραφέας στον χώρο αυτόν είναι ο μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος (Αντωνόπουλος). Τα βιβλία του λ.χ. για τον Αγιο Λουκά (εκδ. Ακρίτας και Πορφύρα), έναν νεότερο ρώσο άγιο από την Κριμαία που υπήρξε ζωγράφος, γιατρός και αργότερα ιερέας και έζησε τον 20ό αιώνα, στα χρόνια του κομμουνισμού, έχουν πουλήσει 50.000 αντίτυπα.

Ο Κάλλιστος Γουέαρ έχει γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Η δύναμη του ονόματος» (εκδ. Ακρίτας) που αναφέρεται στην «προσευχή του Ιησού ως πνευματικό όπλο που προσφέρει ψυχική τροφή και τόνωση», το οποίο έχει πουλήσει 33.000 αντίτυπα.

Γύρω στα 20.000 αντίτυπα τουλάχιστον διατίθενται από κάθε τίτλο του νομικού, θεολόγου, κληρικού, ειδικού στην ποιμαντική ψυχολογία Φιλόθεου Φάρου, ο οποίος έχει γράψει περί τα είκοσι βιβλία (κυρίως στις εκδ. Αρμός. Ενα από αυτά, γραμμένο το 1997, είναι των ημερών: λέγεται «Πριν και μετά το Πάσχα»). Οπως λέει ο εκδότης του Γιώργος Χατζηιακώβου, τα βιβλία του προκαλούν μάλιστα αντιδράσεις σε κάποιους αυστηρούς θρησκευτικούς κύκλους (το εξηγεί με τη φράση «υπάρχει φόβος μπροστά στην ελευθερία») και τα βιβλία του Φιλόθεου Φάρου αγοράζονται έξω από τους κύκλους αυτούς, σε πιο διευρυμένο κοινό.

Διαχρονική είναι η τεράστια εμπορική επιτυχία βιβλίων για γέροντες της Ορθοδοξίας, όπως ο Παΐσιος και ο Πορφύριος, αρκετοί είναι ωστόσο οι εκδότες που αρνούνται να εκδώσουν αυτού του τύπου τα βιβλία, παρά τις σίγουρες εισπράξεις, θεωρώντας τα ως λαϊκά αναγνώσματα χωρίς θεολογικό ή άλλο βάθος.

Ενα άλλου τύπου βιβλίο που έχει σχέση με τη χριστιανική ζωή και αποτέλεσε τεράστιο μπεστ σέλερ είναι τα «Σαρακοστιανά» (Ακρίτας), βιβλίο που βγήκε πριν από τριάντα περίπου χρόνια και έχει πουλήσει 180.000 αντίτυπα. Σύμφωνα με τη Μαρία Κοκκίνου, κόρη του ιδρυτή του Ακρίτα και σήμερα επικεφαλής των εκδόσεων Πορφύρα, εκείνο το βιβλίο (το οποίο έγραψαν η μητέρα της Μαριγούλα Κοκκίνου και η Γεωργία Κοφινά και που θα κυκλοφορήσει ξανά εμπλουτισμένο) έφερε κάτι εντελώς νέο όταν εκδόθηκε: «Βοήθησε την οικογένεια να νηστέψει προσθέτοντας νηστίσιμες συνταγές όλου του φάσματος, μέχρι και για γλυκά».

Το θρησκευτικό βιβλίο έχει πάντως διαγράψει μια αξιοσημείωτη τροχιά, ιδίως μετά τη χούντα. Τα παλιότερα χρόνια υπήρχαν κυρίως οι εκδόσεις Αστήρ - Παπαδημητρίου που ασχολούνταν με το αντικείμενο αυτό, όπου έβγαιναν και τα βιβλία του Φώτη Κόντογλου. Ηταν οι μόνες που είχαν και μια στοιχειώδη αισθητική, αφού ώς τότε στην πλειονότητά τους τα θρησκευτικά βιβλία ήταν κακοσχεδιασμένα και κακοτυπωμένα.

«Ο πρώτος εκδοτικός οίκος που δεν θεωρεί ότι η ευλάβεια είναι συνώνυμη της κακογουστιάς είναι ο Δόμος» λέει χαρακτηριστικά άνθρωπος του χώρου για τον εκδοτικό οίκο που ίδρυσε ο Δημήτρης Μαυρόπουλος το 1978 (σταθμός υπήρξε και η έκδοση από τον Δόμο των Απάντων του Παπαδιαμάντη) και που μαζί με τον Ακρίτα του Δημήτρη Κόκκινου και κάποιους ακόμα άλλαξαν το τοπίο των θρησκευτικών εκδόσεων.

Από τους πρωτοπόρους ήταν και ο Μιχαήλ Γρηγόρης των ομώνυμων εκδόσεων, ο οποίος είχε ξεκινήσει πανεπιστημιακή καριέρα στον χώρο της θεολογίας, αλλά απολύθηκε από τη χούντα λόγω φρονημάτων και ξεκίνησε την εκδοτική του περιπέτεια με ένα καρότσι με βιβλία. Για να γίνει πρωταγωνιστής στον εκδοτικό χώρο (και στο εκπαιδευτικό βιβλίο) τις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80. Από ανθρώπους που ξεκίνησαν στον Γρηγόρη γεννήθηκαν αργότερα και άλλοι εκδοτικοί οίκοι που ασχολήθηκαν με το θρησκευτικό βιβλίο, όπως η Παρουσία του Βασίλη Χατζηιακώβου (με τίτλους όπως ο δημοφιλής «Η ουσία της Ορθοδοξίας» του Ανδρέα Θεοδώρου και «Οι υψηλόπνοοι υμνογράφοι της Μεγάλης Εβδομάδας» του Ιωάννη Χατζηφώτη).

Αργότερα εμφανίστηκαν και άλλοι αξιόλογοι εκδοτικοί οίκοι που ασχολήθηκαν, συνήθως όχι αποκλειστικά, και με το θρησκευτικό βιβλίο, όπως οι Αρμός, Εν Πλω, Μαΐστρος, Σταμούλης, ο Πουρναράς στη Θεσσαλονίκη κ.ά. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην Ινδικτο που πρόσφατα εξέδωσε και τον δωδεκάτομο «Νέο Συναξαριστή», όπως και στον Αρτο Ζωής που τελευταία ιδίως, υπό τη διεύθυνση του Σταύρου Ζουμπουλάκη, έχει εκδώσει εξαιρετικά σε ποιότητα και αισθητική βιβλία.

Από τον χώρο δεν έλειψαν και τα παρατράγουδα των χρόνων της ασυδοσίας. Ο όμιλος Κυριακίδη αγόρασε (και) τις εκδόσεις Ακρίτας, τις οποίες λίγο αργότερα έκλεισε. Πρόκειται για τον πολυπράγμονα επιχειρηματία που ενεπλάκη στην υπόθεση της Proton Bank και  για τον οποίο γράφτηκε ότι έφυγε από την Ελλάδα μεταμφιεσμένος σε... παπά.

Η κόρη όμως του ιδρυτή του Ακρίτα, Μαρία Κοκκίνου, ενεπλάκη ξανά στα εκδοτικά ιδρύοντας τις εκδόσεις Πορφύρα και τολμώντας αξιοσημείωτες καινοτομίες στο πεδίο αυτό. Πρόσφατα εξέδωσε τον Ακάθιστο Υμνο σε έκδοση περιπτέρου 20.000 αντιτύπων και τιμή 4,90 ευρώ. Η έκδοση τυπώθηκε με μαλακό χαρτί και μεγάλη γραμματοσειρά για ηλικιωμένους αλλά και για τον ημιφωτισμένο χώρο της εκκλησίας, έχοντας στην άκρη κάθε σελίδας ειδικό χώρο για την επεξήγηση των πιο δύσκολων λέξεων του κειμένου.

Ταυτόχρονα, κυκλοφόρησε βιβλίο με χαρτόνι δραστηριοτήτων, επιτραπέζιο παιχνίδι δηλαδή, που εξοικειώνει τα παιδιά με τα μέρη του ναού μέσα από το παιχνίδι. Λέγεται «Ενας θησαυρός καλά κρυμμένος» (συγγραφέας Πηνελόπη Μωραΐτου, εικονογράφηση Πέγκυ Φούρκα).

Ενας ακόμη εκδοτικός οίκος που προστέθηκε τα τελευταία χρόνια στον χώρο του θρησκευτικού βιβλίου είναι οι εκδόσεις Ουρανός, που είναι συνδεδεμένες με τις εκδόσεις Ψυχογιός. Θέλουν να συμβάλουν σε έναν ευρύτερο θρησκευτικό προβληματισμό και έτσι βγάζουν και βιβλία μη ορθοδόξων – παράδειγμα το δίτομο έργο του προηγούμενου Πάπα, το οποίο υπήρξε ένα παγκόσμιο εκδοτικό γεγονός.

Στις εκδόσεις Αρμός – που τα τελευταία χρόνια έχουν ανοιχτεί και στον τομέα του βιβλίου ψυχολογίας με πολύ καλά αποτελέσματα – εκδόθηκε ο κύκλος των λεγόμενων «Νεορθοδόξων», ενώ εκεί εκδίδονται πια όλα τα βιβλία του φιλόσοφου Στέλιου Ράμφου, που έχει ιδιαίτερα ασχοληθεί και με την ορθόδοξη παράδοση.

Γενική πάντως είναι η παραδοχή ότι τα πιο σοβαρά θρησκευτικά βιβλία που προωθούν τους σύγχρονους προβληματισμούς γύρω από θεολογικά ζητήματα – και τα οποία βρίσκει κανείς λιγότερο σε εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία (Νεκτάριος Παναγόπουλος, Αποστολική Διακονία, Φως, Το Περιβόλι της Παναγίας κ.ά.), και περισσότερο σε καλά γενικά βιβλιοπωλεία, όπως ο Ιανός, η Πολιτεία, ο Ναυτίλος – στην Ελλάδα δεν είναι ευπώλητα, καθώς το πλατύ κοινό των πιστών προτιμά την εκλαϊκευμένη θεολογία (βιβλία «ψυχωφελή») ενώ οι αναγνώστες φιλοσοφικών δοκιμίων σπάνια ασχολούνται με τη θεολογία και τα της Εκκλησίας.

Σε κάθε περίπτωση, οι σοβαροί εκδότες θρησκευτικών βιβλίων έχουν και ένα είδος φιλοδοξίας να συμβάλουν στον εκσυγχρονισμό του χώρου και σε έναν επωφελή διάλογο, χωρίς να αποβλέπουν αποκλειστικά στο εμπορικό κέρδος. Η Μαρία Κοκκίνου μιλάει για «ιδεολογική φόρτιση». «Αυτό που με κάνει ευτυχισμένη να κάνει και άλλους» λέει. Ενώ ο Γιώργος Χατζηιακώβου του Αρμού δεν διστάζει να πει: «Εχω πρόβλημα με τη μόδα των γεροντάδων. Είναι βιβλία που αντί να ανοίγουν τα μάτια του ανθρώπου τα κλείνουν». Παλιότερα, προσπαθούσε να συμβάλει στον σχετικό διάλογο μέσα από στήλες περιοδικών και εκδηλώσεις. Αλλά αφού «στην Ελλάδα είναι δύσκολο να γίνει συζήτηση» και οι άνθρωποι δεν ξέρουν να κάνουν διάλογο μεταξύ τους, «το κάναμε μέσα από ογκώδη βιβλία που το ένα ασκεί κριτική στο άλλο».

Μανώλης Πιμπλής 

http://www.tanea.gr/news/culture/books/article/5110394/thrhskeia-ena-agnwsto-ekdotiko-elntoranto/

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Κίνα: Μέχρι το 2030 θα είναι η πολυπληθέστερη χριστιανική χώρα!

Ραγδαίος ο ρυθμός εξάπλωσης του Χριστιανισμού – Εχει τρομερή απήχηση στα φτωχά, λαικά και μεσαία στρώματα κυρίως των βιομηχανικών περιοχών

Για πολλούς μπορεί να ακούγεται απίστευτο, όμως σύμφωνα με τον καθηγητή Κοινωνιολογίας του αμερικανικού πανεπιστημίου του Περντιού, Φενγκάνγκ Γιάνγκ, η Κίνα μέχρι το 2030 θα είναι η πολυπληθέστερη χριστιανική χώρα με πάνω από 250 εκατομμύρια πιστούς!
Μάλιστα ο κ. Γιανγκ έχει αναλύσει με δεδομένα και στοιχεία τις απόψεις του στο βιβλίο που έχει εκδώσει με την ονομασία «Η θρησκεία στην Κίνα: Επιβίωση και αναγέννηση στο κομμουνιστικό καθεστώς».
Αυτό σημαίνει ότι σε μόλις 16 χρόνια από σήμερα η χώρα του Κομφούκιου είναι πιθανό να έχει περισσότερους χριστιανούς από ό,τι οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Βραζιλία και το Μεξικό.
Ο συγκεκριμένος αριθμός δεν θα προκύψει από το «πουθενά», αλλά θα αποτελέσει την κατάληξη που θα έχει ο σημερινός ρυθμός εξάπλωσης του Χριστιανισμού στην γιγαντιαία ασιατική χώρα, ο οποίος έχει τρομερή απήχηση στα φτωχά, λαϊκά και μεσαία στρώματα κυρίως των βιομηχανικών περιοχών.
Για να αντιληφθεί κάποιος το μέγεθος των αριθμών, το 1949, με την αρχή του κομμουνιστικού καθεστώτος, υπήρχαν μόνο ένα εκατομμύριο χριστιανοί κινέζοι, ενώ σύμφωνα με υπολογισμολυς του 2013, ο αριθμός αυτός εκτιμάται ότι έχει εκτιναχθεί στα 70 εκατομμύρια!
Μάλιστα το αμερικανικό ινστιτούτο PEW υπολόγισε τους Κινέζους προτεστάντες σε 58 εκατομμύρια, έναντι 40 εκατομμυρίων στη Βραζιλία και 36 εκατομμυρίων στη Ν. Αφρική.
Καθώς όμως ο αριθμός των χριστιανών μειώνεται συνεχώς στις ΗΠΑ, ο καθηγητής Γιανγκ υπολογίζει ότι το 2025 οι Κινέζοι προτεστάντες θα υπερτερούν οριακά των Αμερικανών, με 160 εκατομμύρια έναντι 159!
«Πρωτεύουσα» του κινεζικού Χριστιανισμού θεωρείται η πόλη Λιουσί, 350 χιλιόμετρα νότια της Σαγκάης.
«Το να είσαι ακόλουθος του Ιησού Χριστού σε γεμίζει αυτοπεποίθηση», δήλωσε στον απεσταλμένο της αγγλικής «Telegraph» η 40χρονη Τζιν Χονγκσίν.
«Αν όλοι οι Κινέζοι πίστευαν στον Χριστό δεν θα χρειαζόμασταν αστυνομία. Όλοι θα ήταν καλοί και δεν θα υπήρχε έγκλημα». Πολλοί δείχνουν να συμμερίζονται το νεοφώτιστο ζήλο της.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, οι διαδικτυακές αναζητήσεις για τα λήμματα «Ιησούς» και «Χριστιανική Ενορία» ξεπερνούν τα χτυπήματα «Κομμουνιστικό Κόμμα» και «Σι Τζινπίνγκ» (ο Κινέζος πρόεδρος).
Επίσημα η κομμουνιστική Κίνα παραμένει αθεϊστική χώρα. Όμως οι απηνείς διωγμοί της Πολιτιστικής Επανάστασης (1966-1976) ανήκουν στο παρελθόν και το Σύνταγμα του 1982 επιτρέπει τις «κανονικές θρησκευτικές δραστηριότητες». Με τον όρο αυτό οι Αρχές εννοούν προφανώς τη «νομιμοφροσύνη».
Γι’ αυτό και ο ναός του Λιουσί επιτηρείται από κάμερες (!) ενώ οι ιερείς αποφεύγουν τις «αντιεξουσιαστικές» περικοπές από τη Βίβλο, π.χ. κατά των Ισραηλιτών βασιλέων.
«Ο Μάο πίστευε ότι θα καταφέρει να εξαλείψει τη θρησκεία, αλλά απέτυχε παταγωδώς», αποφάνθηκε ο καθηγητής Γιανγκ.
Αυτό δεν σημαίνει πως ο κομμουνιστικός μηχανισμός δεν επιτηρεί στενά τις χριστιανικές δραστηριότητες, αντιδρώντας συχνά βίαια. Πολλές ενορίες αναγκάζονται να λειτουργούν ημι-παράνομα σε σπίτια, ενώ τον προηγούμενο μήνα ο κυβερνήτης της πόλης Γουενζού προσπάθησε να κατεδαφίσει μια μεγάλη εκκλησία, αλλά απέτυχε χάρις στη δυναμική κινητοποίηση των πιστών. 
Στο βαθμό, λοιπόν, που ο Χριστιανισμός συμβάλλει στην πολιτική και κοινωνική σταθερότητα δεν θεωρείται πολιτική απειλή. Το καθεστώς όμως τον αντιμετωπίζει με καχυποψία σαν δυνητικό Δούρειο Ίππο της Δύσης. 
«Οι κυβερνώντες μοιάζουν αμήχανοι, αλλά σε αυτή τη φάση είναι υποχρεωμένοι να ανεχθούν την κατάσταση για να μην προκαλέσουν κοινωνικές εντάσεις», υποστηρίζει ο καθηγητής Γιανγκ.
Θεωρεί όμως αναπόφευκτο πως την επόμενη δεκαετία οι χριστιανικές εκκλησίες της Κίνας θα αντιμετωπίσουν την ολοένα αυξανόμενη εχθρότητα της Πολιτείας.
Πηγή: protothema.gr

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ

Αρχιμ. Κύριλλου Κεφαλλόπουλου

 

Η συγκλονιστικότερη στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας συνέβη όταν ο Χριστός, ο δίκαιος και αναμάρτητος Υιός του Θεού ανήλθε στον Σταυρό για να συναντήσει τον άνθρωπο της φθοράς και της αμαρτίας.

 ”Αυτός εβάστασε τις ασθένειές μας και τις θλίψεις μας φορτώθηκε…τραυματίσθηκε για τις παραβάσεις μας, ταλαιπωρήθηκε για τις ανομίες μας, και διά των πληγών Αυτού εμείς γιατρευθήκαμε…παρέδωσε την ψυχή Του στον θάνατο και συγκαταλέχθηκε με τους ανόμους, εβάστασε τις αμαρτίες πολλών και θα μεσιτεύσει υπέρ των ανόμων” (Ησαΐας 53,4-12) προφήτευσε για τον Μεσσία ο προφ. Ησαΐας.

Ο Χριστός πάνω στον Σταυρό έρχεται να ολοκληρώσει την αποστολή Του να αποκαλύψει στους ανθρώπους την ευσπλαγχνία του Θεού που” τόσο πολύ αγάπησε τον κόσμο ώστε έδωσε τον Μονογενή Του Υιό για να μην χαθεί όποιος πιστεύει  σε Αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνιο” (Ιω. 3,16). Ωστόσο, ενώ ο Ιησούς εκπληρώνει την θεϊκή Του αποστολή πάνω στον Σταυρό, αισθάνεται μόνος και εγκαταλειμμένος. Στο στόμα Του έρχεται ο στίχος του 22^ου ψαλμού: ”Θεέ μου, Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλειπες;”  Ο Εσταυρωμένος που αισθάνεται την εγκατάλειψη από τον Θεό είναι ταυτόχρονα Εκείνος που είναι ο πλησιέστερος στον Θεό Πατέρα, είναι ίσος και ενωμένος με τον Θεό. Η κραυγή της εγκατάλειψης που αφήνει ο Ιησούς είναι ένα μήνυμα προς την ανθρωπότητα. Ο Ιησούς πεθαίνει στον Σταυρό σαν ένας ασεβής, σαν παραβάτης του Νόμου, ένας απογυμνωμένος και τραυματισμένος άνθρωπος. Ο Ιησούς πάνω στον Σταυρό συναντά τον παγκόσμιο άνθρωπο, ταυτίζεται με τον πληγωμένο άνθρωπο που αισθάνεται εγκαταλειμμένος, μακριά από τον Θεό, απογυμνωμένος από την θεία χάρη, μόνος και αποξενωμένος από τον Θεό λόγω των πολλών του αμαρτιών. Την στιγμή που ο Ιησούς πεθαίνει, βρίσκεται με το μέρος όλων των κοινωνικά και ηθικά απόκληρων , όλων αυτών δηλ. που αισθάνονται το φορτίο των αμαρτιών τους να τους συνθλίβει και να τους αποξενώνει, και τους μεταφέρει τα νέο μήνυμα του Ευαγγελίου: Ο Υιός του Θεού γίνεται Υιός του ανθρώπου, συμπάσχει μαζί με κάθε άνθρωπο, ταυτίζεται μαζί του, για να φανερωθεί ότι ο Θεός είναι πλέον πολύ κοντά στον καθένα μας. Έπρεπε ο Ιησούς να γνωρίσει και να δεχθεί την κατάσταση αυτή της απόρριψης και της ατιμωτικής σταυρικής θυσίας για να συμφιλιώσει τον άνθρωπο με τον Θεό, ώστε το μήνυμα του Ευαγγελίου να φανερωθεί στο άπλετο φως και να βρει την πληρότητά του.

Με την κραυγή εγκατάλειψης που αφήνει ο Χριστός πάνω στον Σταυρό, εγκαινιάζει μία νέα και παγκόσμια Διαθήκη, που δεν βασίζεται πια στον Νόμο, αλλά στην θεία χάρη. ”Ο Χριστός μάς εξαγόρασε από την κατάρα του Νόμου, με το να γίνει ο ίδιος κατάρα για χάρη μας…για να έλθει η ευλογία του Αβραάμ στους εθνικούς διά του Ιησού Χριστού” (Γαλ. 3,13-14), γράφει ο Παύλος. Ο Ιησούς οδηγείται στον Σταυρό από   αγάπη για τον Θεό και από αγάπη για τους ανθρώπους. Κάνοντας αυτό εκπληρώνει την αποστολή Του και μεταδίδει πλήρως το μήνυμα Του. Διότι, από την στιγμή που δέχεται να εξομοιωθεί με τους ασεβείς, και γίνεται παράνομος και επικατάρατος σύμφωνα με τον παλαιό Νόμο, τότε ακριβώς είναι που πλησιάζει την χαμένη ανθρωπότητα και συγχρόνως ανοίγεται περισσότερο στον Θεό. Στην στιγμή της εγκατάλειψής Του ο Ιησούς βρίσκεται ενωμένος και με τον Θεό και με τους ανθρώπους. Έτσι ενώνει τον Θεό με τον άνθρωπο. Έρχεται αλληλέγγυος με τον κόσμο των αμαρτωλών, ζει το δράμα τους μέσα στην εγκατάλειψη του Σταυρού, και με το πλησίασμα αυτό αναιρεί το χάσμα, γεφυρώνει την απόσταση μεταξύ Θεού και ανθρώπων που είχε προκαλέσει η αμαρτία.

Έτσι, το Ευαγγέλιο φθάνει στην πληρότητά του, πάνω στον Σταυρό. Δεχόμενος να πεθάνει ανάμεσα σε ανόμους και καταραμένους, σε ανθρώπους χωρίς Θεό, ο Ιησούς φανερώνει πως η νέα σχέση του Θεού με τους ανθρώπους πραγματοποιείται εκεί ακριβώς που ο άνθρωπος βιώνει πιο έντονα την εγκατάλειψη και την μοναξιά από την απουσία του Θεού. Κάθε άνθρωπος, μετά την Σταύρωση, μπορεί σε όποια κατάσταση μοναξιάς και απομάκρυνσης από τον Θεό, να αναγνωρίσει τον εαυτό του και να ταυτισθεί με το πρόσωπο του Εσταυρωμένου Χριστού. Και μπορεί επίσης να ταυτισθεί με τον ληστή που σταυρώνεται με τον Χριστό, τον μετανοημένο, που ο Χριστός τον διαβεβαιώνει ότι από σήμερα θα είναι μαζί Του στον Παράδεισο (Λουκ. 23,43).

Ο άνθρωπος ποτέ δεν θα πάψει να αναζητά τον Θεό κάτω από το βάρος της μοναξιάς και της αμαρτίας που τον κάνει να νοιώθει εγκαταλειμμένος και αποξενωμένος από τον Θεό. Το ερώτημα :Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες? συγκλονίζει όλες τις απελπισμένες και πονεμένες ψυχές σε όλες τις εποχές. Μέσα από το σκοτάδι της απελπισίας θα νοιώθει ένα είδος απουσίας του Θεού από την ζωή του. Όμως στις δύσκολες αυτές στιγμές έχει συμπαραστάτη τον Χριστό που ως άνθρωπος πάνω στον Σταυρό βίωσε ανάλογα συναισθήματα θεϊκής εγκατάλειψης και πόνου, πέθανε και κατέβηκε στα σκοτάδια του Άδη όπου συνάντησε τις αμαρτωλές ψυχές για να τους μεταδώσει το χαρμόσυνο μήνυμα πως ακόμη και στις πιο σκληρές καταστάσεις που αισθανόμαστε μόνοι, έρχεται ο Υιός του Θεού με τον Σταυρό και την Ανάστασή Του να μας δώσει ζωή και ενίσχυση. Ποτέ άλλοτε ο Θεός δεν ήταν τόσο κοντά στον άνθρωπο όσο την στιγμή της Σταύρωσης, και βρίσκεται κοντά μας σε κάθε προσωπική μας στιγμή πόνου και πάθους, έστω και αν εμείς νομίζουμε ότι μας έχει εγκαταλείψει ο Θεός.

Ο Ιησούς είναι ο αγγελιοφόρος του νέου μηνύματος του Θεού, ότι ο Θεός είναι κοντά μας. Μία εγγύτητα και μία θεϊκή παρουσία που προσφέρεται σε κάθε άνθρωπο ως απόλυτη δωρεά και ως σημάδι της χάριτος του Θεού. Σε όλη την επίγεια παρουσία Του ο Ιησούς προσεγγίζει και απευθύνεται στον χαμένο άνθρωπο, τον απομακρυσμένο από τον Θεό, τον ασθενή, τον περιθωριακό, τον κοινωνικά απόβλητο. Πηγαίνει σε ανθρώπους χωρίς ελπίδα, σε αμαρτωλούς, σε τελώνες, ακριβώς για να δείξει την κίνηση που κάνει ο Θεός να προσεγγίσει ένα ολόκληρο κόσμο που ζει μακριά από τον Θεό και νοιώθει την θεϊκή απουσία., και να τους μεταδώσει την αγάπη και το έλεος του Θεού, να τους δώσει πίστη και ελπίδα.

Ο θάνατος του Ιησού είναι το ύψιστο σημείο της δωρεάς του Θεού στην ανθρωπότητα. Ο Ιησούς, που έχει απορριφθεί από τον λαό Του, που έχει εξομοιωθεί με τους ασεβείς, δέχεται να πεθάνει με ατιμωτικό θάνατο, επειδή θέλει να παραμείνει ”υπήκοος μέχρι θανάτου” στην αποστολή Του. Χάρη σε αυτό το γεγονός, συναντά πάλι την χαμένη ανθρωπότητα, την χωρίς Θεό και χωρίς ελπίδα. Ο Ιησούς βρίσκεται βυθισμένος μέσα στην παγκόσμια πνευματική γύμνια, απογυμνωμένος και ο ίδιος από την θεϊκή Του λαμπρότητα. Γεύεται και ο Ίδιος την πικρά εμπειρία της απουσίας του Θεού και της απέραντης δυστυχίας του ανθρώπου. Και ότανκατεβαίνει στα βάθη της αβύσσου, στην πιο ολοκληρωτική εγκατάλειψη του ανθρώπου στο βασίλειο του Άδη, μας προσφέρει τον Θεό, καθιστά την παρουσία του Θεού προσιτή στον άνθρωπο ακριβώς μέσα στο σκοτάδι και την σιωπή.

Ο Χριστός υποβιβάζεται στο επίπεδο του ασεβούς και καταδικασμένου ανθρώπου, για να μπορέσει να μας απευθύνει τον λυτρωτικό Του λόγο, όπως έκανε και με τον ληστή:” αληθώς, σήμερον μετ’ εμού έση εν τω παραδείσω”. Για να το πει όμως αυτό ο Χριστός, έπρεπε πρώτα να βιώσει το χαμηλότερο επίπεδο της ανθρώπινης δυστυχίας και εξαθλίωσης. Έτσι, με την δική Του εγκατάλειψη, ο Χριστός δίνει τον Θεό στους αποξενωμένους από τον Θεό. Είναι αυτό που ο Παύλος γράφει στους Εφεσίους :”είσαστε χωρίς Χριστό, αποξενωμένοι από την ιθαγένεια του Ισραήλ και ξένοι από τις διαθήκες της επαγγελίας, χωρίς να έχετε ελπίδα και χωρίς Θεό στον κόσμο. Αλλά τώρα, διά του Ιησού Χριστού, εσείς που κάποτε είσασταν μακριά, τώρα ήλθατε πλησίον διά του αίματος του Χριστού” (Εφεσ. 2,12-13).

Ακριβώς, χάρη στην εμπειρία του Σταυρού ο Χριστός απεκάλυψε στον κόσμο μία θεϊκή προσέγγιση στον άνθρωπο ανυπέρβλητη και άφθαστη. Έχοντας συνείδηση και την πεποίθηση της αγάπης του Θεού για τους ανθρώπους, Ο Ιησούς δεν δίστασε να μαρτυρήσει αυτήν την αλήθεια, βαδίζοντας πάνω στο σκοτεινό μονοπάτι της εγκατάλειψης και της ατίμωσης στον Σταυρό, κάνοντας έτσι ,διά του Σταυρού, να λάμψει σε όλους η δόξα της θεϊκής αγάπης. Ο Ιησούς δέχθηκε την Σταύρωση και την τέλεια απογύμνωση από την δόξα Του για να ξεπεράσει τα στενά όρια της Παλαιστίνης και να καταστεί παγκόσμιο σύμβολο απολυτρώσεως και σωτηρίας για κάθε άνθρωπο που ήταν εγκαταλελειμμένος, ”περιπλανώμενοι σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα”. Σε όλους αυτούς  τους ανθρώπους που και σήμερα αισθάνονται να βαδίζουν χωρίς ποιμένα και χωρίς οδηγό στην ζωή τους, έρχεται ο Ιησούς για να τους συναντήσει ξανά πάνω στον δρόμο της μοναξιάς τους και της εγκατάλειψης για να τους δίνει πίστη, ελπίδα, δύναμη και πνευματική Ανάσταση, συμφιλιώνοντας τον αποξενωμένο από την αμαρτία άνθρωπο με τον Θεό.

http://www.enromiosini.gr/arthrografia/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%89-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85/

----------------------------------------------

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ - ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Περισσότερα για την "ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ" :

http://www.enromiosini.gr/

Άγιος Γεώργιος Κουδουνάς

Αφιέρωμα στο Ελληνικό Πατριαρχείο και στον Άγιο Γεώργιο Κουδουνά από την εκπομπή της ΕΤ3 Ιερά Μονοπάτια.Αυτο που γινεται καθε χρονο 23 Απριλιου,δηλαδη του Αγιου Γεωργιου,στην Τουρκια,δεν μπορει παρα να χαρακτηρισθει ως ενα συγχρονο θαυμα:διοτι πώς αλλιως να αποκαλεσει κανεις τον συνωστισμο δεκαδων χιλιαδων Τουρκων,που περιμενουν ατελειωτες ωρες προκειμενου να προσκυνησουν την θαυματουργη εικονα του Αγιου Γεωργιου του Κουδουνα,δινοντας παραλληλα σημειωματα με τις παρακλησεις τους!

Οπως χαρακτηριστικα αναφερει και το δημοσιευμα των Νεων σχετικα με το θεμα,και να χιόνιζε, εγώ πάλι θα ερχόμουν στον Αϊ-Γιώργη σήμερα, μου λέει η Σεμά. Είναι μουσουλμάνα, πιστεύει στον Αλλάχ αλλά και στα θαύματα του Αϊ Γιώργη του Κουδουνά! Πέρσι του ζήτησε σπίτι και της το έδωσε! Κάθε χρόνο στις 23 Απριλίου χιλιάδες Τούρκοι συνωστίζονται στην Πρίγκηπο και κάνουν την ευχή τους στον Άγιο.
Η Σεμά μοίραζε ζάχαρη στην έξοδο της εκκλησίας. Ήρθα εδώ για να τον ευχαριστήσω, μου λέει.

Πρώτη φορά άκουσε για τον θαυματουργό άγιο στην τουρκική τηλεόραση πέρσι. Είδε τις ουρές των Τούρκων που περίμεναν έξω από την εκκλησία με τις ώρες για να ανάψουν ένα κερί και να κάνουν την ευχή τους. Ήταν 23 Απριλίου, αλλά αποφάσισε να πάει έστω και την άλλη μέρα. Είναι θέμα πίστης. Ο άγιος με άκουσε και πραγματοποίησε την ευχή μου, μου λέει η Σεμά. Θα πάει και του χρόνου για να κάνει μια άλλη ευχή. Και μέχρι τότε θα διαβάσει στα τουρκικά την Καινή Διαθήκη που της έδωσαν κάποιοι προτεστάντες έξω από το μοναστήρι.

Θέλω να μάθω για τη θρησκεία του άλλου, μου λέει η Σεμά.

Στην πλειονότητά του το μουσουλμανικό ποίμνιο του Αϊ Γιώργη του Κουδουνά αποτελείται από γυναίκες με βαθιά πίστη.

“Θεέ μου, πάρε με!”

Στη ζωή μου πέρασα πολλούς πειρασμούς και μάλιστα συκοφαντίες άδικες… 
Τόσο πόνεσα και κουράστηκα , που λύγισα και αρκετές φορές είπα: 
«Θεέ μου, πάρε με»! και τελικά ο Θεός με πήρε… 
Αρρώστησα βαριά. Με πήγαν σε νοσοκομείο , όπου έπαθα ανακοπή καρδιάς.
Οι γιατροί προσπάθησαν να με επαναφέρουν στη ζωή, αλλά μάταια. 
«Πάρτε τον στο Νεκροτομείο», είπαν. 
Επί έξι ώρες και τι δεν έζησα ως νεκρός, όπως ότι είναι αληθινά όσα λέγουν πολλοί Άγιοι για τον Παράδεισο και την Κόλαση. 
Ένιωθα τον Άγγελό μου να με συνοδεύει, ενώ οι Δαίμονες με κατηγορούσαν ψευδώς. 
Ο Άγγελος μου, τους απέκρουε: «Αυτά δεν είναι αληθινά». 
Τελικά φτάσαμε σε ένα μέρος, που φαινόταν να είναι σύνορο δύο περιοχών. 
Εκεί άκουσα τον εξής διάλογο του Αγγέλου μου με την Υπεραγία Θεοτόκο.
–Να οδηγήσω τον παππούλη στην Βασιλεία του Υιού Σου;
--Όχι, γιατί έχει κάνει μια σοβαρή αμαρτία.
--Τι αμαρτία , Δέσποινα μου; Ήταν ενάρετος άνθρωπος κι έκανε πολλά καλά.
--Αυτό είναι αλήθεια, απάντησε η Θεοτόκος. Αλλά δεν έκανε υπομονή στον αγώνα του κι έλεγε στον Υιό μου «Πάρε με, Πάρε με»! Γι αυτό πήγαινε τον πίσω, να τελειώσει με υπομονή τον αγώνα του και μετά θα εισέλθει στη Βασιλεία του Υιού μου.
Και συνεχίζει ο παππούλης:
Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο, με αποστροφή μπήκα στο νεκρό σώμα μου. Συνήλθα μετά από οκτώ ώρες, οπότε αναστατώθηκαν οι νοσοκόμες και οι γιατροί . Τελικά εξήλθα και από τότε προσέχω και κάνω υπομονή αδιαμαρτύρητα σε ό,τι επιτρέπει η αγάπη του Θεού. . Πρέπει να κερδίσουμε τον Παράδεισο , αδελφοί μου, πρέπει με την υπομονή μας να κερδίσουμε την ψυχή μας!”
Διήγηση σε περίληψη ευσεβή ιερέως 
Πηγή: ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ✞ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
http://oparadeisos.wordpress.com/2014/03/06/%CE%B8%CE%B5%CE%AD-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%AC%CF%81%CE%B5-%CE%BC%CE%B5/#more-8165

Χριστός Ἀνέστη - Ἀνάστασιν Χριστού θεασάμενοι - Ἀναστάσιμη Προσευχή

Προσευχή 

1. Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,

θανάτῳ θάνατον πατήσας

καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι

ζωὴν χαρισάμενος.

2. Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, 

προσκυνήσωμεν ἅγιον, Κύριον, 

Ἰησοῦν τὸν μόνον ἀναμάρτητον. 

Τὸν Σταυρόν σου Χριστὲ προσκυνοῦμεν 

καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν 

ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν· 

σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, 

ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, 

τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν. 

Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί, 

προσκυνήσωμεν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν ἀνάστασιν· 

ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ 

χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ. 

Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον, 

ὑμνοῦμεν τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ· 

Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι᾿ ἡμᾶς, 

θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν.

3. Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου 

καθὼς προεῖπεν, 

ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν 

καὶ μέγα ἔλεος.

Μετάφραση

1. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀναστήθηκε ἀφοῦ κατέβηκε καὶ δίδαξε στοὺς νεκρούς,
καταπατώντας μὲ τὸν θάνατό του τὸν φυσικὸν καὶ τὸν πνευματικὸν θάνατον
καὶ σὲ ὅσους βρίσκονταν σὲ τάφους, εἴτε φυσικοὺς εἴτε πνευματικούς,
χάρισε ἔτσι τὴν ἀληθινὴ ζωή.

2. Ἀφοῦ εἴδαμε τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ,
ἂς προσκυνήσουμε τὸν ἅγιο καὶ Κύριο,
τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ ποὺ εἶναι ὁ μόνος ἀναμάρτητος.
Τὴν Σταυρική Σου θυσία Χριστὲ προσκυνοῦμε
καὶ τὴν ἁγία σου Ἀνάσταση
ὑμνοῦμε καὶ δοξάζουμε·
διότι Ἐσὺ εἶσαι ὁ Θεός μας,
καὶ Θεὸ ἄλλον ἐκτὸς ἀπὸ Ἐσένα δὲν ἀναγνωρίζουμε κανένα,
καὶ μόνο τὸ ὄνομά Σου σημαίνει Θεὸς γιὰ ἑμᾶς.
Ἐλᾶτε ὅλοι οἱ πιστοί,
ἂς προσκυνήσουμε τὴν ἁγία ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ·
ἀφοῦ ἡ ἀνάστασή Του ποὺ ἔγινε μετὰ τὴν Σταυρική Του Θυσία,
ἔφερε μεγάλη χαρὰ ποὺ ἀπλώθηκε σὲ ὅλον τὸν κόσμο.
Παντοτινὰ θὰ εὐλογοῦμε τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου,
καὶ παντοτινὰ θὰ ὑμνοῦμε τὴν ἀνάστασή Του.
Διότι, ἐπειδὴ ὑπέμεινε Πάθη καὶ Σταυρό ἀπὸ ἑμᾶς γιὰ ἑμᾶς,
κατανίκησε κι ἔδιωξε τὸν θάνατο.

3. Μὲ τὴν ἀνάσταση Του ἀπὸ τὸν τάφον ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς
ὄπως εἶχε πεῖ πρὶν τὰ ἅγια πάθη Του,
μᾶς χάρισε τὴν ἀληθινὴ αἰώνια ζωή
καὶ τὸ μέγα ἔλεος τοῦ Θεοῦ στὶς ταπεινές μας ὑπάρξεις.

http://paterikos.blogspot.gr/2012/04/blog-post_7186.html

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1922 ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

φωτογραφίες: Χρυσοβαλάντης Σταμέλος

Για πρώτη φορά μετά την Μικρασιατική καταστροφή (92 χρόνια μετά) έγινε περιφορά του Επιταφίου των Ρωμιών στους δρόμους της Σμύρνης. 

Η Ακολουθία του Επιταφίου τελέστηκε με τη συμμετοχή πολύ κόσμου στον Ρωμαιοκαθολικό Ναό του Αγίου Ιωάννου, που παραχωρήθηκε γι' αυτήν ακριβώς την Ακολουθία στους Ορθοδόξους. Την Ακολουθία τέλεσε ο εφημέριος του Ορθόδοξου ναού της Αγίας Φωτεινής Σμύρνης Αρχιμ. του Οικουμενικού Θρόνου Κύριλλος Συκής. 

Η περιφορά του Επιταφίου στους δρόμους της Σμύρνης σκόρπισε σε όλους ρίγη συγκινήσεως. 

Η πομπή κατέληξε στον Ιερό Ναό της Αγίας Φωτεινής. 

Ο Χότζας που είδε το Άγιον Φως στο Ναό της Αναστάσεως και πίστεψε.Ο μάρτυρας του Χριστού

Το Άγιο Φως εμφανίζεται με την επίκληση Ορθοδόξου Αρχιερέως (του Πατριάρχου Ιεροσολύμων η του αναπληρωτού του). Οσάκις επεχείρησαν να το ζητήσουν ετερόδοξοι (αιρετικοί), Καθολικοί και Αρμένιοι απέτυχαν. Συγκεκριμένα το έτος 1101μ.Χ.,
οι Λατίνοι τότε που οι Άγιοι Τόποι είχαν περιέλθει στους Σταυροφόρους δεν μπόρεσαν να λάβουν το Άγιο Φως, παρά τις προσευχές και τις τελεσθείσες λιτανείες που έκαμαν από το Μεγάλο Σάββατο, μέχρι το πρωΐ της Κυριακής του Πάσχα. Το Άγιο Φως « εμφανίσθηκε» όταν απεχώρησαν αυτοί, στους εναπομείναντες Έλληνες, οι οποίοι προσευχήθηκαν με πίστη και εγέμισαν όλο το Ναό. Τότε, με αλλαλαγμούς έτρεξαν οι Λατίνοι και το πήραν από τους Έλληνες, ταπεινωμένοι. Έκτοτε, η τελετή του Αγίου Φωτός και επί των Σταυροφόρων ακόμη, παρέμεινε ως καθαρά Ελληνική τελετή (Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου Ιστορία της Εκκλησίας Ιεροσολύμων, σελ. 426, 427).
Επίσης, αργότερα, δεν μπορούσαν να λάβουν το Άγιο Φως και οι Αρμένιοι (Μονοφυσίτες). Το έτος 1579μ.Χ. οι Αρμένιοι εδωροδόκησαν τους Τούρκους που κατείχαν τα Ιεροσόλυμα και το Μεγάλο Σάββατο εισήλθε στον Πανάγιο Τάφο ο ιδικός τους Πατριάρχης να πάρει το Άγιο Φως. Έτσι, οι Ορθόδοξοι με τον Πατριάρχη ήλθαν και έμειναν έξω από το Ναό της Αναστάσεως, στην Αγία Αυλή. Η λύπη τους ήταν μεγάλη, γι᾽ αυτό προσεύχονταν στον Κύριο με πολύ πόνο. Ο Ορθόδοξος Πατριάρχης καθόταν περίλυπος μπροστά στην αριστερή μαρμάρινη κολώνα της Πύλης του Ναού. Εν τω μεταξύ, εντός του Ναού ο Πατριάρχης των Αρμενίων και οι Αρμένιοι προσεύχονταν και παρακαλούσαν τον Κύριο να λάβουν το Άγιο Φως, αλλά δυστυχώς τούτο δεν εμφανιζόταν. Στο απέναντι τζαμί, ήταν ανεβασμένος για να κάνει τη συνηθισμένη προσευχή ο Άραβας Χότζας Εμίρης Τούνομ. Έξαφνα όμως, το Άγιο Φως, «σχίζει» την κολώνα, που ήταν μπροστά στον έλληνα Πατριάρχη και εμφανίζεται θαυμαστά προς μεγάλη χαρά των Ορθοδόξων. Ο Χότζας βλέποντας το παράδοξο αυτό γεγονός και για να προλάβει το ωραίο ουράνιο φως, έπεσε κάτω και δεν έπαθε τίποτα. Και ενώ όταν ήταν στον μιναρέ υμνούσε τον Αλλάχ, τώρα άρχιζε να φωνάζει ότι ο Χριστός είναι Θεός αληθινός και ότι Αυτόν πρέπει να προσκυνούμε. Οι Τούρκοι, ακούγοντας τον Χότζα να κηρύττει τον Χριστό, αντί του Αλλάχ, τον έπιασαν και τον σκότωσαν (τον έκαψαν). Το ανωτέρω θαύμα συνέβη στις 18 Απριλίου του 1579 μ.Χ. επί Σουλτάνου Μουράτ και Πατριάρχου Ιεροσολύμων Σωφρονίου του Δ . Από τότε σουλτανικό φιρμάνι όρισε ότι μόνον οι Ορθόδοξοι Έλληνες να μεταδίδουν το Άγιο Φως.
Ο Μάρτυρας Εμίρης Τούνομ αγίασε και ας μην ήταν Χριστιανός, διότι βαπτίσθηκε στο αίμα του μαρτυρίου. Τεμάχια των ιερών λειψάνων του ευρίσκονται για προσκύνημα στη γυναικεία Μονή της Μεγάλης Παναγιάς Ιεροσολύμων, που έκτισε η Αγία Μελάνη.Η ιερά κολώνα, που «διερράγη» από το Άγιο Φως σώζεται μέχρι σήμερα, μαυρισμένη αλλά και ευωδιάζουσα. Εμείς οι Ορθόδοξοι, πριν μπούμε στο Ναό της Αναστάσεως, την ασπαζόμεθα, στη σχισμή για ευλογία.
Είναι το πρώτο θαύμα με το οποίο μας υποδέχεται ο Θεάνθρωπος στο Γολ γοθά Του και στον Πανάγιό Του Τάφο, ένα θαύμα συγκλονιστικό και συνεχές.

apantaortodoxias.blogspot.gr

Περί σοφρωσύνης (από το Γεροντικόν)

Κάποτε διηγήθηκε ο Αββάς Αρσένιος μία ιστορία: Καθόταν ένας γέροντας στο κελί του και άκουσε μία φωνή να του λέει « έλα, να σου δείξω τα έργα των ανθρώπων». Σηκώθηκε και βγήκε έξω. Τον πήγε λοιπόν σε κάποιο τόπο και του έδειξε έναν Αιθίοπα που έκοβε ξύλα από τα οποία είχε φτιάξει ένα μεγάλο φορτίο. Προσπαθούσε στη συνέχεια να σηκώσει το φορτίο αλλά δεν μπορούσε. Αντί όμως να αφαιρέσει βάρος, έκοβε ξύλα και τα πρόσθετε στο φορτίο. Αυτό το έκανε συνέχεια.

Προχωρώντας πιο πέρα του έδειξε άλλον άνθρωπο να στέκεται σ΄ ένα λάκκο και να βγάζει νερό, το οποίο το μετέφερνε σε μια δεξαμενή τρύπια, ώστε το νερό να ξαναγυρίζει στο λάκκο. Έλα του είπε να σου δείξω και άλλον. Τότε βλέπει ένα Ναό και δύο άνδρες πού κάθονταν πάνω στα άλογά τους και κρατούσαν ο καθένας πλαγιαστά ένα ραβδί. Ήθελαν όμως να περάσουν από τη πόρτα του Ναού αλλά δεν μπορούσαν εξ αιτίας του ραβδιού που κρατούσαν πλαγιαστά.

Από υπερηφάνεια δεν ίσιωνε κανένας το ραβδί του και γι’αυτό έμεναν και οι δύο εμπρός στη πόρτα του Ναού. Αυτοί είναι –είπε η φωνή- που κάνουν τους δίκαιους αλλά έχουν υπερηφάνεια και οι οποίοι δεν υποχωρούν ώστε να διορθώσουν τους εαυτούς τους και να ακολουθήσουν το ταπεινό δρόμο του Χριστού.

Γι’αυτό μένουν εκτός της Βασιλείας του Θεού. Αυτός που έκοβε ξύλα είναι ο άνθρωπος που έχει πολλές αμαρτίες και αντί να μετανοήσει προσθέτει στις υπάρχουσες αμαρτίες και άλλες. Όσο για εκείνον που αντλούσε νερό, πρόκειται για τον άνθρωπο που κάνει βέβαια καλά έργα αλλά επειδή τα έργα του έχουν και πονηρία, γι’αυτό χάνει και αυτά. Πρέπει λοιπόν κάθε άνθρωπος με σωφροσύνη να πράττει κάθε έργο του ώστε να μην κοπιάζει μάταια.

Οι πέντε πληγές του Ιησού

Μου γράφεις οτι άκουσες από ηλικιωμένες γυναίκες κάποιο παραμύθι για τις πέντε πληγές του Ιησού, και ρωτάς που βρέθηκε αυτό το παραμύθι;
Διαβάστε την Καινή Διαθήκη! Μην ντροπιάζεστε μπροστά στον ουρανό και τη γη με τη άγνοια της πίστης σας! Αφήστε στην άκρη όλες τις άλλες σπουδές και αναγνώσματα μέχρι να μάθετε πρώτα αυτό που είναι το πιο σημαντικό και πιο σωτήριο. Πρώτα έρχεται η επιστήμη περί πίστεως και κατόπιν οι υπόλοιπες σπουδές…
Οι πέντε πληγές του Ιησού δεν είναι λόγια αλλά φοβερή πραγματικότητα. Γι αυτό είναι καλύτερα να τις γνωρίζουμε και από τα λόγια. Δυο πληγές στα χέρια, δυο πληγές στα πόδια και μία στα πλευρά. Όλες από μαύρο σίδερο και ακόμα περισσότερο από την κατάμαυρη ανθρώπινη αμαρτία. Τρυπημένα τα χέρια που ευλόγησαν. Τρυπημένα τα χέρια που περπάτησαν και οδήγησαν στη μόνη ορθή οδό. Τρυπημένο στο στήθος, από το οποίο ξεχυνόταν πύρινη ουράνια αγάπη στα παγωμένα ανθρώπινα στήθη.
Επέτρεψε ο Υιός του Θεού, να Του τρυπήσουν τα χέρια εξαιτίας των αμαρτιών πολλών χεριών – δάση χεριών – τα οποία φόνευσαν, έκλεψαν, έκαψαν, άρπαξαν, παγίδευσαν, βιαιοπράγησαν. Και να του τρυπήσουν τα πόδια για τις αμαρτίες πολλών ποδιών – δάση ποδιών – που περπάτησαν στο κακό, σύλησαν την αθωότητα, καταπάτησαν το δίκαιο, μόλυναν τα ιερά και πάτησαν την καλοσύνη. Και του τρύπησαν το στήθος εξαιτίας πολλών πετρωμένων καρδιών – νταμάρια καρδιών – στις οποίες γεννήθηκε κάθε μοχθηρία και κάθε ασέβεια και οι ιερόσυλοι λογισμοί και οι κτηνώδεις επιθυμίες και στις οποίες μέσα από όλους τους αιώνες σφυρηλατήθηκαν κολασμένα σχέδια αδελφού εναντίον αδελφού, γείτονα εναντίον γείτονα, ανθρώπου εναντίον του Θεού.
Τα χέρια του Ιησού τρυπήθηκαν για να θεραπευθούν του καθενός τα χέρια από τα αμαρτωλά έργα. Τα πόδια του Ιησού τρυπήθηκαν για να επιστρέψουν καθενός τα πόδια από τους αμαρτωλούς δρόμους. Το στήθος του Ιησού τρυπήθηκε για να πλυθεί κάθε καρδιά από τις αμαρτωλές επιθυμίες και σκέψεις.
Όταν ο απαίσιος Κρόμβελ, δικτάτορας της Αγγλίας, άρχισε να αρπάζει την περιουσία των μονών και έκλεινε τα μοναστήρια, έγινε σε ολόκληρη την αγγλική χώρα μία θορυβώδης λιτανεία από μερικές χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές σε ένδειξη της λαϊκής αποδοκιμασίας. Μπροστά πήγαιναν σημαιοφόροι με την επιγραφή στις σημαίες : «Οι πέντε πληγές του Ιησού» και έψελναν ύμνους εκκλησιαστικούς και τελούσαν λειτουργίες πρός τον Θεό στούς αγρούς. Φοβήθηκε ο απαίσιος δικτάτορας πολύ και περισσότερο φοβήθηκε εκείνες τις σημαίες παρά ότιδήποτε άλλο και μείωσε τη βιαιοπραγία του.
Οι πέντε πληγές του Ιησού ας σου μάθουν, να φροντίζεις τις πέντε αισθήσεις σου για τον ζώντα Θεό.
Οι πέντε πληγές του Ιησού είναι πέντε πηγές πεντακάθαρου αίματος, με το οποίο πλύθηκε το ανθρώπινο γένος και αγιάσθηκε η γη. Απ’ αυτές τις πέντε πληγές χύθηκε όλο το αίμα του Δίκαιου, όλο μέχρι την τελευταία σταγόνα. Ο Θαυματουργός Κύριος, που ήξερε να πολλαπλασιάσει τους άρτους και με πέντε άρτους να χορτάσει πέντε χιλιάδες πεινασμένους, πολλαπλασιάζει εκείνο το πεντακάθαρο αίμα Του και μ’ αυτό τρέφει και ενώνει σε χιλιάδες ναούς πολλά εκατομμύρια πιστών. Αυτό είναι η Θεία Κοινωνία.
Τη Μ. Παρασκευή πλησίασε ψυχικά μαζί με την Παναγία Θεομήτορα κάτω από το Σταυρό για να σε πλύνει εκείνο το ζωοποιό αίμα από τις πέντε πληγέ του Ιησού. Για να μπορείς με την καθαρισμένη και αναζωογονημένη ψυχή να φωνάξεις την Κυριακή μαζί με τις Μυροφόρες: Χριστός Ανέστη!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Από το βιβλίο: ''Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται'', Εκδόσεις Εν πλω.