Πως ο Άγιος Νικόλαος έγινε προστάτης των ναυτικών

Ο Άγιος Νικόλαος είναι ο προστάτης των ναυτικών σε όλο τον κόσμμο, καθώς και του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος. Δεν υπάρχει μικρό ή μεγάλο πλεούμενο που να μην έχει την εικόνα του και να μην ζητάει την προστασία του, καθώς στο βίο του αναφρέονται θαύματα που έχουν σχέση με τη θάλασσα.
 

Κάποτε αποφάσισε να ταξιδέψει με πλοίο στους Άγιους Τόπους, για να προσκυνήσει. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ξέσπασε θαλασσοταραχή, με αποτέλεσμα πλήρωμα και επιβάτες να πανικοβληθούν. Ο Άγιος όμως δεν έχασε την πίστη του, προσευχήθηκε στον Θεό και η θάλασσα ηρέμησε. Λέγεται δε, ότι ένας ναυτικός γλίστρησε, έπεσε από το κατάρτι και σκοτώθηκε. Όμως ο Νικόλαος προσευχήθηκε θερμά και ο ναυτικός αναστήθηκε....
 

 Η ημέρα τιμής του Αγίου Νικολάου, η 6η Δεκεμβρίου, είναι επίσημη αργία σε όλα τα ελληνικά πλοία, λιμένες, Υπηρεσίες λιμένων και ναυτιλιακές εταιρείες. Επίσημη επίσης αργία είναι για το Πολεμικό Ναυτικό, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και το Λιμενικό Σώμα.
O βίος του Αγίου Νικολάου
Ο Άγιος Νικόλαος, γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Αλλά ο Νικόλαος, εμπνεόμενος από φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε την περιουσία του για να ανακουφίζει άπορα, ορφανά, φτωχούς, χήρες, στενοχωρημένους οικογενειάρχες. Ένας μάλιστα, θα διέφθειρε τις τρεις κόρες του, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα. Όταν το έμαθε αυτό ο Νικόλαος, μυστικά σε τρεις νύκτες εξασφάλισε την προίκα των τριών κοριτσιών, αφήνοντας 100 χρυσά φλουριά στην κάθε μία. Έτσι, οι τρεις κόρες αποκαταστάθηκαν και γλίτωσαν από βέβαιη διαφθορά.
Στην συνέχεια αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε, χωρίς να το επιδιώξει, αρχικά με το αξίωμα του Ιερέα στα Πάταρα και συνέχεια με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων. Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε με αγάπη το ποίμνιό του και ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τους τοπικούς άρχοντες και ρίχτηκε στη φυλακή.
 

Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Μάλιστα έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, όπου ξεχώρισε για τη σοφία και την ηθική του τελειότητα.
 

Ο Άγιος Νικόλαος ήταν προικισμένος και με το χάρισμα της θαυματουργίας με το οποίο έσωσε πολλούς ανθρώπους και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του το 330 μ.Χ. Για παράδειγμα όταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος στη θάλασσα - λόγω σφοδρών ανέμων - και επικαλέστηκε το όνομα του αγίου σώθηκε και μάλιστα ενώ βρισκόταν στη μέση του πελάγους βρέθηκε αβλαβής στο σπίτι του. Το θαύμα έγινε αμέσως γνωστό στην Πόλη και ο λαός προσήλθε αμέσως σε λιτανεία και αγρυπνία προκειμένου να τιμήσει το θαυματουργό Άγιο.
Περί των Ιερών Λειψάνων του Αγίου
Ο τάφος του Αγίου Νικολάου στη Βασιλική του Μπάρι, ανοίχθηκε αναγκαστικά το 1953 μ.Χ., κατά την διάρκεια αναστηλωτικών εργασιών, την νύκτα της 5ης προς 6ης Μαΐου. Για τον σκοπό αυτό συγκροτήθηκε επιτροπή από τον Πάπα, με Πρόεδρο τον τότε Ρωμαιοκαθολικό Αρχιεπίσκοπο του Μπάρι Ερρίκο Νικόδημο, στην οποία ανατέθηκε η κανονική αναγνώριση των λειψάνων του τάφου. Παράλληλα ο αναγνωριστικός έλεγχος και η καταμέτρηση των οστών ανατέθηκε στον Καθηγητή της Ανατομίας στο Πανεπιστήμιο του Μπάρι Λουΐτζι Μαρτίνο και τον βοηθό του Γιατρό Αλφρέντο Ρουγγίερι.
 

Η κρύπτη όπου φυλάσσεται το μεγαλύτερο μέρος των λειψάνων του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι της Ιταλίας.
Τα Λείψανα μέσα στη λάρνακα έπλεαν σέ ένα διαυγές, άχρωμο και άοσμο υγρό, το οποίο είχε βάθος τρία περίπου εκατοστά. Η εξέταση του υγρού αυτού από τα Ινστιτούτα Χημείας και Υγιεινής του Πανεπιστημίου του Μπάρι απέδειξε, ότι επρόκειτο για καθαρό νερό, ελεύθερο από άλατα και στείρο από μικροοργανισμούς! Η έρευνα απέδειξε, ότι το υγρό αυτό προήρχετο από τις μυελοκυψέλες των σπογγωδών οστέων!
Η τρίτη ιστορικά ανακομιδή έγινε την νύκτα της 7ης προς 8ης Μαΐου 1957 μ.Χ., με σκοπό νέα αναγνώριση, καταμέτρηση, ανατομική και ανθρωπολογική μελέτη, πριν την οριστική κατάθεση στην λάρνακα, μετά το πέρας των αναστηλωτικών εργασιών. Στην ιατρική ομάδα συμμετείχε την φορά αυτή και ο Γιατρός Λουΐτζι Βενέζια. Τα αποτελέσματα της ανθρωπολογικής εξετάσεως των Ιερών Λειψάνων υπήρξαν εντυπωσιακά. Διαπιστώθηκε, ότι ανήκαν σέ ένα και το αυτό άτομο και μάλιστα σε άνδρα που είχε ύψος 1.67 περίπου, τρεφόταν κυρίως με φυτικά προϊόντα και πέθανε σε ηλικία μεγαλύτερη των 70 ετών. Το άτομο αυτό ανήκε στην λευκή Ινδοευρωπαϊκή φυλή.
Η κατάσταση ορισμένων οστών έδειξε ακόμη, ότι το άτομο στο οποίο ανήκαν, πρέπει να είχε υποφέρει πολύ κάτω από ιδιαίτερα δυσμενείς συνθήκες διαβίωσης, που του άφησαν σημάδια στην υπόλοιπη ζωή του. Η αγκυλωτική σπονδυλοαθρίτιδα και η διάχυτη ενδοκρανιακή υπερόστωση, πρέπει να κληρονομήθηκαν από κάποια υγρή φυλακή, όπου πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του και μάλιστα σε προχωρημένη ηλικία.
 

Μια ρεαλιστική απεικόνιση, ή μια “φωτογραφία” που δείχνει το πως θα ήταν περίπου όταν ζούσε ο Επίσκοπος Μύρων Νικόλαος, ο γνωστός μας Άγιος Νικόλαος.
Η ιχνογραφική ανάπλαση του προσώπου, με την μέθοδο της υπερσκελετικής αναπλάσεως των μαλακών μερών της κεφαλής, απέδωσε επίσης θεαματικά αποτελέσματα. Τα σχετικά ιχνογραφήματα που δημοσίευσε ο Καθηγητής Μαρτίνο, βρίσκονται σε συμφωνία με τις παλαιότερες απεικονίσεις του Αγίου, εκείνη της Αγίας Μαρίας της Πρώτης (στη Ρώμη, 8ος ή 9ος αιώνας μ.Χ.) και αυτή του Παρεκκλησίου του Αγίου Ισιδώρου, στον Ναό του Αγίου Μάρκου (στη Βενετία, ψηφιδωτό του 12ου αιώνα μ.Χ.).
 

Δηλαδή, με τις εξετάσεις των Λειψάνων του Αγίου Νικολάου, πιστοποιήθηκε η γνησιότητά τους, αποδείχθηκε επιστημονικά η μυροβλυσία τους και επίσης ότι η πάροδος του χρόνου δεν άμβλυνε την μνήμη των βασικών χαρακτηριστικών της μορφής του, όπως τα διέσωσε η Ορθόδοξη εικονογραφική παράδοση (πρόσωπο ασκητικό, ευγενικό, με αρμονικές αναλογίες, υψηλό και πλατύ μέτωπο, μεγάλα μάτια - ελαφρά βαθουλωτά - έντονα ζυγωματικά, φαλάκρα). (Βλ. Αντ. Μάρκου, «Τα Λείψανα του Αγ. Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας και οι ιστορικές τους περιπέτειες»· Περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία» Λευκωσίας, φ. 44/1994, σελ. 98 - 106· αγγλική έκδοση από το Κέντρο Παραδοσιακών Ορθοδόξων Σπουδών Έτνας Καλιφορνίας, 1994).
 

Βασιλική του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι της Ιταλίας
Η δεξιά του Αγίου βρίσκεται στoν Ναό Αγίου Γεωργίου του Νέου Βουκουρεστίου.Ο αριστερός βραχίονας του Αγίου βρίσκεται στον ομώνυμο ρωμαιοκαθολικό Ναό του Ρίμινι Ιταλίας.Απότμημα του αριστερού βραχίονος του Αγίου βρίσκεται στο Μητροπολιτικό Ναό Βόλου.Μέρος των Λειψάνων του Αγίου βρίσκεται στην ομώνυμη ρωμαιοκαθολική Βασιλική του Μπάρι Ιταλίας.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Αγ. Νικολάου Άνω Βάθειας Ευβοίας και Φανερωμένης Σαλαμίνος, στον Καθεδρικό Ναό του Σωτήρος Μόσχας, στον ομώνυμο Ναό Αγίας Πετρουπόλεως και στη Λαύρα Αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως. Ένας εκ των οδόντων του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
Πηγή: dogma.gr

Σήμερα εορτάζει ο Άγιος Σάββας

Τη μνήμη του Αγίου Σάββα τιμά σήμερα, 5 Δεκεμβρίου, η Εκκλησία μας. Ο Άγιος Σάββας καταγόταν από την περιοχή της Καππαδοκίας, νοτιοδυτικά του Πόντου. Γεννήθηκε το 439 στο χωριό Μουταλάσκη και σε ηλικία μόλις 8 ετών πήγε στο μοναστήρι των Φλαβιανών. Όταν έγινε 18 χρόνων μετέβη στα Ιεροσόλυμα κι από εκεί κατευθύνθηκε προς την έρημο για να συναντήσει τον Μέγα Ευθύμιο.

Ακολούθησε ασκητικό βίο και έζησε με μεγάλη ευλάβεια. Μόνασε στη μονή του Αγίου Θεοδοσίου του κοινοβιάρχου και στην περιώνυμη μονή της Μεγάλης Λαύρας, την οποία έχτισε ο ίδιος κοντά στη Βηθλεέμ.

Ο Άγιος Σάββας, όσο μεγάλωνε, τροφοδοτούσε όλο και περισσότερο το πνεύμα του και φρόντιζε την ψυχή του, γι' αυτό και ο Θεός του έδωσε το χάρισμα της θαυματουργίας – χάρισμα που το έθεσε στην υπηρεσία των φτωχών και των ασθενών.
Σε ηλικία 94 ετών ο Άγιος ανήλθε προς Κύριον εν ειρήνη. Το σκήνωμά του φυλάσσεται άφθαρτο στη Λαύρα που φέρει το όνομά του, ιδρύθηκε από τον ίδιο και λειτουργεί ως φάρος της Ορθοδοξίας 1.500 χρόνια τώρα, στην έρημο της Ιουδαίας. Το σκήνωμα το είχαν πάρει οι σταυροφόροι, αλλά επέστρεψε θαυματουργικά στο μοναστήρι το 1965 μετά από εμφάνιση του Αγίου στον Πάπα, στον οποίο είπε ότι ήθελε να γυρίσει σπίτι του.
Το ανδρικό μοναστήρι του Αγίου Σάββα είναι άβατο για τις γυναίκες. Στις γυναίκες οι μοναχοί βγάζουν άγια λείψανα για να τα προσκυνήσουν στην πύλη της μονής και μοιράζουν αγίασμα και λαδάκι για να σταυρώνονται (ιδιαίτερα όσοι έχουν όγκους).




Η εορτή της επανακομιδής του λειψάνου του από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων τιμήθηκε στη Μονή του Αγίου Σάββα στις 13 Οκτωβρίου 2015, προεξάρχοντος του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλου.
Ναός αφιερωμένος στον Άγιο υπάρχει στην Τραπεζούντα και βρίσκεται στις βόρειες πλαγιές του Μίθριου Όρους.

 http://www.pontos-news.gr/article/144254/simera-eortazei-o-agios-savvas

«Μια διαρκής πίστη:Η ορθοδοξία στους Άγιους Τόπους» -Έκθεση φωτογραφίας

Η έκθεση φωτογραφίας της Ισραηλινής φωτογράφου Ντάφνα Ταλ (Dafna Tal), με τίτλο «Μια Διαρκής Πίστη: Η Ορθοδοξία στους Αγίους Τόπους» φιλοξενείται από 8 Δεκεμβρίου 2015 έως 21 Ιανουαρίου 2016, στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, Βασ. Σοφίας 22, Αθήνα.
Πρόκειται για συνολικά 40 φωτογραφίες που αποτυπώνουν την πλούσια κληρονομιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας στους Αγίους Τόπους και τραβήχτηκαν κατα τη διετία 2013 έως και 2015 και είναι αποτέλεσμα της στενής συνεργασίας της φωτογράφου  με την Ελληνική και Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Η έκθεση παρουσιάζεται για πρώτη φορά.
Η έκθεση συνδιοργανώνεται από την Πρεσβεία του Ισραήλ στην Ελλάδα και το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο και πραγματοποιείται στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 25 χρόνια των πλήρων διπλωματικών σχέσεων Ισραήλ και Ελλάδος.
Newsroom Αθήνα 9.84

Το Ευαγγέλιο και το Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής 6 Δεκεμβρίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΗ 6-12-2015

Ι΄ ΛΟΥΚΑ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Προς Εβραίους ιγ΄17-21

Ἀδελφοί, πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο. Προσεύχεσθε περὶ ἡμῶν· πεποίθαμεν γὰρ ὅτι καλὴν συνείδησιν ἔχομεν, ἐν πᾶσι καλῶς θέλοντες ἀναστρέφεσθαι. Περισσοτέρως δὲ παρακαλῶ τοῦτο ποιῆσαι, ἵνα τάχιον ἀποκατασταθῶ ὑμῖν. Ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης, ὁ ἀναγαγὼν ἐκ νεκρῶν «τὸν ποιμένα τῶν προβάτων» τὸν μέγαν «ἐν αἵματι διαθήκης αἰωνίου», τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν, καταρτίσαι ὑμᾶς ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ εἰς τὸ ποιῆσαι τὸ θέλημα αὐτοῦ, ποιῶν ἐν ὑμῖν τὸ εὐάρεστον ἐνώπιον αὐτοῦ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

Απόδοση στη νεοελληνική

Αδελφοί, να υπακούετε και να υποτάσεσθε εις τους προϊσταμένους σας, διότι αυτοί αγρυπνούν διά τας ψυχάς σας, σαν άνθρωποι που θα δώσουν λόγον για σας. Ας κάνουν αυτό με χαράν και όχι αναστενάζοντες, πράγμα που δεν θα ήτο προς το συμφέρον σας. Προσεύχεσθαι για μας, διότι είμεθα πεποισμένοι ότι έχομεν αγαθήν συνείδησιν, αφού θέλομεν να συμπεριφερώμεθα καλά σε κάθε περίπτωσιν. Σας παρακαλώ να το κάνετε αυτό με μεγαλύτερον ζήλον δια να αποδοθώ πάλιν σ΄εσάς το ταχύτερον. Ο δε Θεός της ειρήνης ο οποίος ανέστησε από τους νεκρούς τον μέγαν ποιμένα των προβάτων, τον Κύριον μας Ιησούν Χριστόν, με το αίμα της αιωνίου διαθήκης, είθε να σας κάνη τέλειους εις κάθε καλόν έργον, ώστε να κάνετε το θέλημα του. Ας ενεργή αυτός μέσα σας το ευάρεστον ενώπιο του διά του Ιησού Χριστού, εις τον οποίον ανήκει η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

ΚΥΡΙΑΚΗ 6-12-2015

Ι΄ ΛΟΥΚΑ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Κατά Λουκά ιγ΄ 10-17

Τω καιρώ εκείνω, ην διδάσκων ο Ιησούς εν μιά των συναγωγών εν τοις σάββασι. Και ιδού γυνή ην πνεύμα έχουσα ασθενείας έτη δέκα και οκτώ, και ην συγκύπτουσα και μη δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές. Ιδών δε αυτήν ο Ιησούς προσεφώνησε και είπεν αυτή˙ Γύναι απολέλυσαι της ασθενείας σου˙ και επέθηκεν αυτή τας χείρας˙ και παραχρήμα ανωρθώθη και εδόξαζε τον Θεόν. Αποκριθείς δε ο αρχισυνάγωγος, αγανακτών οτι τω σαββάτω εθεράπευσεν ο Ιησούς, έλεγε τω όχλω˙ Εξ ημέραι εισίν εν αις δει εργάζεσθαι˙ εν ταύταις ουν ερχόμενοι θεραπεύεσθε, και μη τη ημέρα του σαββάτου. Απεκρίθη ουν αυτώ ο Κύριος και είπεν˙ Υποκριτά, έκαστος υμών τω σαββάτω ου λύει τον βουν αυτού ή τον όνον από της φάτνης και απαγαγών ποτίζει; Ταύτην δε, θυγατέρα Αβραάμ ούσαν, ήν έδησεν ο σατανάς ιδού δέκα και οκτώ έτη, ουκ έδει λυθήναι από του δεσμού τούτου τη ημέρα του σαββάτου; Και ταύτα λέγοντος αυτού κατησχύνοντο πάντες οι αντικείμενοι αυτώ, και πας ο όχλος έχαιρεν επί πάσι τοις ενδόξοις τοις γινομένοις υπ’ αυτού.

Απόδοση στη νεοελληνική

Εκείνο τον καιρό, ένα Σάββατο, δίδασκε ο Ιησούς σε κάποια συναγωγή. Εκεί βρισκόταν και μια γυναίκα, δεκαοχτώ χρόνια άρρωστη από δαιμονικό πνεύμα. Ήταν κυρτωμένη και δεν μπορούσε καθόλου να ισιώσει το σώμα της. Όταν την είδε ο Ιησούς, τη φώναξε και της είπε: «Γυναίκα, απαλλάσσεσαι από την αρρώστια σου. Έβαλε  πάνω της τα χέρια του κι αμέσως εκείνη ορθώθηκε και δόξαζε τον Θεό. Ο αρχισυνάγωγος όμως αγανακτισμένος που ο Ιησούς έκανε τη θεραπεία το Σάββατο, γύρισε στο πλήθος και είπε: «Υπάρχουν έξι μέρες που επιτρέπεται να εργάζεται κανείς˙ μέσα σ’ αυτές, λοιπόν, να έρχεστε και να θεραπεύεστε, και όχι το Σάββατο».». Ο Κύριος του απάντησε: «Υποκριτή! Ο καθένας σας δεν λύνει το βόδι του ή το γαιδούρι του από το παχνί το Σάββατο και πάει να το ποτίσει; Κι αυτή, που είναι απόγονος του Αβραάμ, και ο σατανάς την είχε δεμένη δεκαοχτώ χρόνια, δεν έπρεπε να λυθεί απ’ αυτά τα δεσμά το Σάββατο;» Με τα λόγια του αυτά ντροπιάζονταν όλοι οι αντίπαλοι του κι ο κόσμος χαιρόταν για όλα τα θαυμαστά που έκανε ο Ιησούς.

 http://www.panagia-imvriotissa.gr/index.php/to-evaggelio-kai-to-apostoliko-anagnosma-tis-kyriakis

ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»!

 

Μια ξεχωριστή ευκαιρία έζησαν οι φίλοι του βιβλίου την Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2015 στη «Στοά του Βιβλίου» στην Αθήνα! Συγκεκριμένα παρουσιάστηκε από τις εκδόσεις «ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ» το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Βαρνάβα Γιάγκου, μπροστά στην κατάμεστη αίθουσα «Λόγου & Τέχνης».

Τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.Ιερώνυμο, εκπροσώπησε ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Αδαμάντιος Αυγουστίδης, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ο οποίος εξέφρασε τη χαρά του «διότι σε μια εποχή που μοιάζουν τα πράγματα να παρακμάζουν, σε μια εποχή που ο λόγος που αρθρώνεται είναι όλο και πιο ελλειμματικός και περιορισμένος, φαίνεται ότι οι επαναστάσεις δεν γίνονται πια, ευτυχώς, με σηκωμένες γροθιές και αποκλεισμούς των δρόμων, αλλά με την ανάγκη να ξανα-αποκτήσει η ζωή μας ποιοτικά μέτρα».

Και κατέληξε με την ευχή «η προσφορά αυτού του έργου να αποκτήσει τρόπο στη ζωή μας που να κάνει την ποιότητα, κριτήριο.

Στη συνέχεια τον λόγο έλαβε ο πρώτος εκ των ομιλητών, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ.Παύλος, ο οποίος ανέφερε ότι «το βιβλίο έχει καταρχήν έναν τίτλο που σε παραξενεύει, αλλά που είναι αυθεντικός: “Αμαρτωλών Εκκλησία’’». «Η Εκκλησία, Εκκλησία αμαρτωλών;», διερωτήθηκε και συνέχισε: «Αλλά τι άλλο να είναι η Εκκλησία; Και ευτυχώς που είμαστε Εκκλησία αμαρτωλών, γιατί αν δεν ήμασταν - και ήμασταν Εκκλησία δικαίων - δεν θα είχαμε το Χριστό μαζί μας, αφού ο Χριστός ήλθε… να σώσει τους αμαρτωλούς».

Αναφέροντας επιγραμματικά ορισμένες σκέψεις που του δημιουργήθηκαν διαβάζοντας τις σελίδες του βιβλίου σημείωσε πως δεν πρόκειται για ένα απλό Κυριακοδρόμιο. Τόνισε πως «μέσα από αυτά τα κείμενα εκφράζεται μία αγωνία, μια ανησυχία για τον άνθρωπο. Αυτό τον άνθρωπο που έρχεται στην Εκκλησία αλλά που μερικές φορές είναι πιο πολύ ένας θρησκευτικός άνθρωπος και λιγότερο ένας Εκκλησιαστικός άνθρωπος». Προσέθεσε πως «αυτό το βιβλίο έχει έναν διαφορετικό χαρακτήρα από την πρώτη έως την τελευταία του σελίδα… δεν στέκεται στην επιφάνεια, αλλά αναζητά το βάθος» υπογραμμίζοντας παράλληλα πως «δεν είναι οι άλλοι που κάνουν τη μεγάλη ζημιά σε εμάς. Είμαστε εμείς που κάνουμε τη μεγάλη ζημιά!».

Θέλοντας να τονίσει ότι πολλοί από τους Χριστιανούς πιστεύουν ότι είναι «οι καλοί άνθρωποι, οι Θρησκευτικοί άνθρωποι», επεσήμανε πως «συνειδητοποιήσαμε ότι έχουμε διώξει το Χριστό από μακριά μας και επί της ουσίας ζούμε χωρίς το Χριστό. Αυτός είναι ο πόνος του π.Βαρνάβα σε όλο το βιβλίο του: για τους Χριστιανούς που ακούνε τα κηρύγματα, που συμμετέχουν σε όλα αυτά, αλλά είναι μακριά από το Χριστό, που ο Χριστός δηλαδή δεν φανερώνεται στην καθημερινότητά μας».

 Θυμίζοντας την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, είπε ότι «αυτό που τονίζει ο πατήρ είναι ότι δεν προσέχουμε την ουσία των πραγμάτων. Στην πραγματικότητα ποια είναι η ουσία; ότι ο Χριστός ήρθε για τους αμαρτωλούς». «Ο Χριστιανός δεν είναι μια ταυτότητα, αλλά είναι ο τρόπος που ζει. Ο άνθρωπος του Χριστού είναι μια άλλη στάση ζωής μέσα στο σημερινό κόσμο και στον κάθε κόσμο. Αυτό είμαστε»., συμπλήρωσε.

 Σημείωσε πως δεν θα πρέπει να είμαστε Χριστιανοί μόνο στον τύπο, αλλά στην ουσία, συμπληρώνοντας πως «κάθε κείμενο του βιβλίου, το καθένα έχει μια έκπληξη. «Είναι αλήθεια ότι το κάθε κείμενο μας ελέγχει όλους… γι αυτό μας είναι πολύτιμο».

«Η Εκκλησία δεν είναι ένα σωματείο των καθαρών. Είναι η Εκκλησία των αμαρτωλών που ελπίζουμε όμως στο έλεος και στην αγάπη του Θεού… Δεν γνωρίζουμε την αγάπη του Θεού και δεν μπορούμε να την καταλάβουμε γιατί δεν αγαπάμε εμείς», γιατί δεν έχουμε ταπείνωση , είπε ολοκληρώνοντας ο Μητροπολίτης Σισανίου, προσθέτοντας πως «η εποχή είναι ανίκανη να αγαπήσει, ανίκανη να ερωτευθεί,  γιατί δεν έχει ταπείνωση». «Δεν υπάρχει αγάπη χωρίς ταπείνωση. Ο εγωισμός είναι κάτι το δαιμονικό που μας καταστρέφει», κατέληξε.

Στη συνέχεια το λόγο έλαβε ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Αρχιμανδρίτης Συμεών Βολιώτης, ο οποίος αναφερόμενος αρχικά στο πρόσωπο του π.Βαρνάβα Γιάγκου σημείωσε ότι ο λόγος του είναι πάντα ίδιος. «Αυτό που φανερώνεται από το λόγο του και από το κήρυγμά του είναι το πρόσωπο του  Χριστού...  και αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα αυτού του βιβλίου, διότι ο λόγος του είναι βαθύτατα παραδοσιακός», είπε χαρακτηριστικά και προσέθεσε: «Είναι σκάνδαλο ο λόγος του και για τους συντηρητικούς και για τους φιλελεύθερους.  Και είναι πρόβλημα και είναι πρόκληση και δημιουργεί αμηχανία. Γι αυτό δέχεται κριτικές και εκ δεξιών και εξ αριστερών. Κατά τούτο έχει μια οικουμενικότητα ο λόγος του».

Αφού διάβασε μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο στα οποία όπως χαρακτηριστικά είπε «μιλάει ο ίδιος ο Χριστός», ευχήθηκε η νέα αυτή προσπάθεια του π.Βαρνάβα να έχει «καλό ταξίδι και καλή επιτυχία».

Τρίτος κατά σειρά ομιλητής ήταν ο ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής κ.Δημήτριος Καραγιάννης. Από την πλευρά του επεσήμανε αρχικά πως οι νέοι άνθρωποι ζουν σε μια εποχή που βρίσκονται αντιμέτωποι με μια κατάσταση που τους φωνάζει ότι «δεν έπρεπε να υπάρχουν, «ότι έρχεται το τέλος του κόσμου και που πραγματικά εάν δεν έρθει αυτό το τέλος του κόσμου, τότε θα είναι πολύ δυστυχισμένοι».

Ανέφερε ότι «το ζητούμενο κάθε Χριστιανού, είναι να γίνει πνευματικός άνθρωπος, να ωριμάσει πνευματικά και καθώς περνάει η ηλικία, καθώς περνούν τα χρόνια, διαρκώς αυτό να ανανεώνεται με  τέτοιο τρόπο που να αντιστοιχεί, να αντικρίζουμε την ομορφιά που υπάρχει στην πλάση.

 Ο λόγος του π.Βαρνάβα στο βιβλίο είναι όπως το κήρυγμα το πρώτων Αποστόλων «κήρυγμα Αναστημένου Χριστού, κήρυγμα αγάπης, κήρυγμα ελέους. Αυτό δηλαδή που πραγματικά μας αντιστοιχεί», είπε στη συνέχεια, υπογραμμίζοντας πως το βιβλίο μιλάει για τους αμαρτωλούς, χωρίς όμως να στέκεται εκεί. «Τα όσα αναφέρει ο π.Βαρβάβας στέκονται στο έλεος του Θεού, στην αγάπη Του, στο νοιάξιμο για τους ανθρώπους», τόνισε και ολοκληρώνοντας είπε: «Τούτη τη στιγμή οι νέοι άνθρωποι έχουν πολύ ανάγκη να δουν αυτό το έλεος του Θεού, αυτή την ομορφιά που εμείς μπορεί να συναντήσαμε στους γεροντάδες που έγιναν Άγιοι και όχι στους γεροντάδες που θέλουν να ονομάζονται Άγιοι… αυτοί μετέφεραν αυτή τη χαρά, αυτή την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο του Θεού και γι᾽ αυτό έβγαζαν και οι ίδιοι χαρά, γι αυτό και οι ίδιοι ζούσαν με χαρά. Με τη χαρά ως καρπό του Αγίου Πνεύματος».

Τέλος ο συντονιστής της εκδήλωσης και υπεύθυνος των Εκδόσεων ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ κ.Νίκος Σαμπαζιώτης, αφού αναφέρθηκε στον τρόπο γνωριμίας του με τον π.Βαρνάβα μέσω της γνωστής τηλεοπτικής εκπομπής «Αρχονταρίκι», κάλεσε τον συγγραφέα στο βήμα, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα πως τα συγγραφικά δικαιώματα, τα προσφέρει στο φιλόπτωχο ταμείο της Ενορίας του «Παναγία Λαοδηγήτρια» Θεσσαλονίκης.

Λαμβάνοντας το λόγο ο π.Βαρνάβας είχε έναν καλό λόγο για όλους, παρευρισκομένους και μη. Καταρχάς ευχαρίστησε θερμά τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.Ιερώνυμο, χαρακτηρίζοντάς τον Ευλογία για την Εκκλησία μας «γιατί μας εμπνέει ο λόγος του μακριά από ιδεολογήματα που φέρνουν εντάσεις και απομακρύνουν από την Εκκλησία. Αποτυπώνει την εμπειρία της Εκκλησίας με αρχοντιά και ελευθερία, σεβόμενος τον κάθε άνθρωπο ως εικόνα Θεού».

Ευχαρίστησε από καρδιάς και τους τρεις ομιλητές, για διαφορετικό λόγο τον καθένα και μιλώντας για την έκδοση του βιβλίου σημείωσε ότι «δεν είναι λόγια δικά μου, άλλα λόγια του Θεού».

«Ο κόσμος είναι κουρασμένος, πληγωμένος και στη Θεία Λειτουργία γευόμαστε το Θεό ως Πατέρα. Ένα άνοιγμα, μια αγκαλιά και ένας πόθος να ξεκουράσει τα παιδιά του, εμάς, άτακτα και συνετά, ζωηρά και ήσυχα. Η Εκκλησία δεν είναι επίπληξη, δεν είναι απειλή, δεν είναι δικαστήριο. Είναι θεραπευτήριο και καλεί τους πάντες», επεσήμανε χαρακτηριστικά, συμπληρώνοντας παράλληλα πως «χρειάζεται να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι εκτός Εκκλησίας δεν είναι απειλή. Εμείς έχουμε ένα φόβο ότι αυτοί που είναι εκτός Εκκλησίας, που αμφισβητούν την Εκκλησία είναι απειλή. Όταν ο άλλος βρίζει την Εκκλησία εξομολογείται εκείνη την ώρα, θέλει την Εκκλησία. Όταν αισθανόμαστε άνετα, εκφράζουμε την πληγή μας. Με τους δικούς μας ανθρώπους τσακωνόμαστε».

Ολοκληρώνοντας τόνισε πως «η εμπειρία της Εκκλησίας μας είναι ο Χριστός. Όταν είμαστε στραμμένοι σε αυτόν ζούμε την αρχοντιά και την ελευθερία. Αγαπούμε και τιμούμε τον εαυτό μας γιατί πρώτα αυτός μας αγάπησε και έτσι μπορούμε να εκτιμούμε κάθε άνθρωπο».

«Η χαρά μας είναι ότι μπορούμε και κοινωνούμε. Όπως και να ‘χει. Είτε έχουμε δυσκολίες είτε δεν έχουμε δυσκολίες», κατέληξε.

Η βραδιά από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως «σταθμός» για την Αθήνα και ευκαιρία μοναδική ο ερχομός  του π. Βαρνάβα Γιάγκου από τη Θεσσαλονίκη!

Βίντεο από την εκδήλωση μπορείτε να παρακολουθείσετε στο παρακάτω link:

https://www.youtube.com/watch?v=sRfyzetbLTA

Εικονική περιήγηση στο Άγιον Όρος

Μέσω της ιστοσελίδας  www.mountathos360.com μπορείτε να κάνετε ένα εικονικό προσκύνημα στο Ιερές Μονές του Αγίου Όρους.
Η σελίδα προβάλει τον αγιορείτικο μοναχισμό και την Ορθοδοξία μέσα από πανοραμικές φωτογραφίες.

Η αναισχυντία(έλλειψη ντροπής)

 Πόσο όμορφα  περιγράφει ο Ιερός Χρυσόστομος  την διαδικασία αυτή της φυγής  του αναίσχυντου  αμαρτωλού  από την αληθινή μετάνοια στο πρόσωπο το Κάιν

"Ο Κάιν σκότωσε τον αδελφό του , τον Άβελ, κατεχόμενος από το πάθος του φθόνου , διότι μετά από τον φθόνο  ακολουθεί ο φόνος· και τον έφερε σ'ένα χωράφι και εκεί τον σκότωσε. Και τι λέγει ο Θεός σ'αυτόν ; Που είναι ο Άβελ ο αδελφός σου; Αυτός που τα ξέρει όλα ρωτά σαν να μην γνωρίζει μόνο και μόνο για να τραβήξει τον φονιά σε μετάνοια. Το ότι γνώριζε, το έδειξε με την ερώτηση· που είναι ο Άβελ ο αδελφός σου; Αυτός όμως του απάντησε, δεν γνωρίζω, μήπως φύλακας του αδελφού μου είμαι εγώ; Έστω, δεν είσαι φύλακας του , γιατι όμως είσαι και φονιάς του; Δεν τον φύλαγες, γιατί όμως και τον σκότωσες; Όμως έμμεσα τα ομολογείς αυτά; Είσαι και φύλακάς του.

Τι είπε λοιπόν ο Θεός προς αυτόν; Φωνή αίματος του αδελφού σου βοά προς Εμένα τον Θεό από την γη. Τον έλεγξε αμέσως και του έδωκε την τιμωρία , όχι τόσο για τον φόνο , όσο για την αναίδεια. 

Δεν μισεί ο κύριος τόσο τον αμαρτωλό , όσο τον αναίσχυντο. Δεν αποδέχεται πλέον τον Κάιν παρόλο που ήρθε σε μετάνοια, διότι δεν ομολόγησε πρώτος την αμαρτία. Τι λέει λοιπόν στον Θεό; Είναι μεγάλη η αμαρτία μου για να συγχωρεθεί, αντί να πει, Πολύ αμάρτησα, δεν είμαι άξιος να ζω·τι είπε λοιπόν ο Θεός σ'αυτόν; Στενάζοντας και τρέμοντας θα πορεύεσαι πάνω στη γη, και έτσι του ανακοίνωσε την τιμωρία του φοβερή και χαλεπή. Δεν σε σκοτώνω και σένα, του λέγει, για να μη πέσει στην λησμοσύνη η αλήθεια, αλλά σε κάνω νόμο μελέτης από όλους, ώστε η συμφορά να γίνει μητέρα φιλοσοφίας. Και περιερχόταν ο Κάιν σαν νόμος έμψυχος, σαν στήλη κινούμενη , σιωπηλή , αλλά αφήνοντας φωνή λαμπρότερη και από σάλπιγγα.

Μη κανείς κάνει τα ίδια λέγει , διότι θα πάθεις τα ίδια. Πήρε την τιμωρία για την αναισχυντία, και παρόλο που ελέγχθηκε δεν ομολόγησε, γι' αυτό και κατακρίθηκε για την αμαρτία. Εάν ομολογούσε με την καρδιά του , θα εξάλειφε πρώτος την αμαρτία. "

Οι δύο λέξεις "στένων " και "τρέμων" είναι αντίστοιχες των σημερινών όρων κατάθλιψη και φοβία. Στην προσπάθεια του ανθρώπου να ξεφύγει από τις ενοχές και τις τύψεις της αμαρτίας του καταφεύγει στην σκληρότητα αυτή της φυγής από την πραγματικότητα και την υπεύθυνη αποδοχή της, στην φυγή ακόμη κι από το Θεό, που είναι ο θεραπευτής του και που τον αγαπά αγνά. Πανικός γεννιέται μέσα του, όταν του αποκαλύπτουν την αλήθεια ή και όταν πάει να προβεί σε αυτοέλεγχο, και γι'αυτό καταφεύγει στην απόρριψη του ηθικού νόμου και τα βάζει με τον Θεό.Το χειρότερο πράγμα είναι ο έλεγχος του εαυτού του. Έτσι ξεπέφτει και σε μία άλλη άτοπη ενέργεια που λέγεται προβολή , το να κρίνει δηλαδή και κατακρίνει και διαπομπεύει τον διπλανό του με μοναδική τάση να ξεφεύγει από τα του εαυτού του και να ασχολείται με τα των άλλων.Τελικά , η κατάκριση είναι μία ύπουλη φυγή από την αληθινή προσωπική μετάνοια. Είναι φόβος θανάτου του εαυτού του. Ο τρόπος αυτός είναι μία επιλογή για μία αρρωστημένη ζωή μέσα στις τύψεις , που δουλεύουν ύπουλα και μυστικά στον χωρο τη ς καρδιάς και σαν τραγική ψυχική αρρώστια και θάνατος έρχονται η κατάθλιψη και οι φοβίες.

Είναι τραγικό να βλέπει ένας Πνευματικός πως πίσω από κάθε κατάθλιψη βρίσκεται μία έκτρωση  ή μία μοιχεία  ή ένα μίσος και μία εκδικητικότητα ή μία άλλη αμαρτία. Στον καιρό που αμαρτάνει ο άνθρωπος ευκόλως τα βάζει με τον Θεό και τον απορρίπτει για να χαίρεται την αμαρτία του αναπόσπαστα και εφησυχασμένα από την συνείδηση , που τον μαστιγώνει ανελέητα. Απωθείται στο υποσυνείδητο το σκουπιδαριό του εαυτού του και αυτό δουλείει ως κρυφή αρρώστια και σαν σκουλήκι που διαβρώνει το ξύλο και ξεσπά δημιουργώντας τις αρρώστιες αυτές. Και την ώρα της εξομολογήσεως , αν ο Πνευματικός δεν μπορέσει να διεισδύσει στην ψυχή του καταθλιμμένου και να ψάξουν μαζί την ρίζα , τότε ουδεμία θεραπεία μπορεί να επιτευχθεί. Κοινή ρίζα είναι ο εγωισμός που σαν σκληρή μαρμάρινη ταφόπλακα πρέπει να την σπάσει και να οδηγήσει στην αληθινή μετάνοια.

Η αμαρτία διαλύει την γαλήνη και την χαρά της καρδιάς. Όλες αυτές οι λεγόμενες ψυχολογικές αρρώστιες προέρχονται κατά κανόνα από την σύγκρουση του ανθρώπου με την ηθική του συνείδηση την οποία απωθεί παίζοντας μαζί της "κρυφτούλι " και σκληρά και νευρωτικά την ξεριζώνει. 

Απόσπασμα απο το βιβλίο

Μετάνοια και ψυχική υγεία κατά τον Ιερό Χρυσόστομο

Αρχιμ. Σεβαστιανός Τοπάλης

Ιερός Ενοριακός Ναός Αγίου Γεωργίου Νέας Ζωής-Πρόσκληση

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 29 Νοεμβρίου 2015 - ΙΓ´ Λουκά

Πόσο δύσκολα θὰ μποῦν

στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ

αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὰ χρήματα!

Εὐκολότερο εἶναι νὰ περάσει καμήλα

μέσα ἀπὸ βελονότρυπα,

παρὰ νὰ μπεῖ πλούσιος

στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

(Λουκ. ιη´ 18-27)  

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄρχων τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ λέγων· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. Τὰς ἐντολὰς οἶδας· «μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου». ῾Ο δὲ εἶπε· Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. ᾿Ακούσας δὲ ταῦτα ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ῎Ετι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. ῾Ο δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. ᾿Ιδὼν δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· Πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! Εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ῥαφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. Εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· Καὶ τίς δύναται σωθῆναι; ῾Ο δὲ εἶπε· Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν. 

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εκεῖνο τὸν καιρό, κάποιος ἄρχοντας πλησίασε τὸν ᾿Ιησοῦ καὶ τοῦ εἶπε· «᾿Αγαθὲ Διδάσκαλε, τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;» ῾Ο ᾿Ιησοῦς τοῦ ἀπάντησε· «Γιατί μὲ ἀποκαλεῖς “ἀγαθό”; Κανένας δὲν εἶναι ἀγαθός, παρὰ μόνο ἕνας, ὁ Θεός. Ξέρεις τὶς ἐντολές· μὴ μοιχεύσεις, μὴ σκοτώσεις, μὴν κλέψεις, μὴν ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴ μητέρα σου». Κι ἐκεῖνος τοῦ εἶπε· «῞Ολα αὐτὰ τὰ τηρῶ ἀπὸ τὰ νιάτα μου». ῞Οταν τ’ ἄκουσε ὁ ᾿Ιησοῦς τοῦ εἶπε· «῞Ενα ἀκόμη σοῦ λείπει· πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις καὶ δῶσε τὰ χρήματα στοὺς φτωχούς, κι ἔτσι θὰ ἔχεις θησαυρὸ κοντὰ στὸν Θεό· κι ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις». Μόλις ἐκεῖνος τ’ ἄκουσε αὐτά, πολὺ στενοχωρήθηκε, γιατὶ ἦταν πάμπλουτος. ῞Οταν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν εἶδε τόσο στενοχωρημένον, εἶπε· «Πόσο δύσκολα θὰ μποῦν στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὰ χρήματα! Εὐκολότερο εἶναι νὰ περάσει καμήλα μέσα ἀπὸ βελονότρυπα, παρὰ νὰ μπεῖ πλούσιος στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ». ῞Οσοι τὸν ἄκουσαν εἶπαν· «Τότε ποιὸς μπορεῖ νὰ σωθεῖ;» Κι ἐκεῖνος τοὺς ἀπάντησε· «Αὐτὰ ποὺ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους εἶναι ἀδύνατα, γιὰ τὸν Θεὸ εἶναι δυνατά».

Ο Απόστολος της Κυριακής 29 Νοεμβρίου - ΚΣΤ´ Επιστολή

Νὰ χρησιμοποιεῖτε
σωστὰ τὸν χρόνο σας,
γιατὶ ζοῦμε
σὲ πονηροὺς
καιρούς.


(᾿Εφεσ. ε´ 8-19)
Αδελφοί, ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε· – ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ· – δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. Καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε· τὰ γὰρ κρυφῇ γινόμενα ὑπ᾿ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι. Διὸ λέγει· ῎Εγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός. Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ᾿ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. Διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. Καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ. 

Απόδοση σε απλή γλώσσα
Αδελφοί, νὰ ζεῖτε σὰν ἄνθρωποι ποὺ ἀνήκουν στὸ φῶς. Γιατὶ ἡ ζωὴ ἐκείνων ποὺ ὁδηγοῦνται ἀπὸ τὸ ῞Αγιο Πνεῦμα διακρίνεται γιὰ τὴν ἀγαθότητα, τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν ἀλήθεια. Νὰ ἐξετάζετε τὶ ἀρέσει στὸν Κύριο. Καὶ νὰ μὴ συμμετέχετε στὰ σκοτεινὰ κι ἀνώφελα ἔργα τῶν ἄλλων, ἀλλὰ νὰ τὰ ξεσκεπάζετε. Γι’ αὐτὰ ποὺ κάνουν ἐκεῖνοι στὰ κρυφά, εἶναι ντροπὴ ἀκόμα καὶ νὰ μιλᾶμε. ῞Οταν ὅμως ὅλα αὐτὰ ἔρχονται στὸ φῶς, ἀποκαλύπτεται ἡ ἀληθινή τους φύση. Γιατὶ ὅ,τι φανερώνεται γίνεται κι αὐτὸ φῶς. Γι’ αὐτὸ λέει ἕνας ὕμνος· «Ξύπνα ἐσὺ ποὺ κοιμᾶσαι, ἀναστήσου ἀπὸ τοὺς νεκρούς, καὶ θὰ σὲ φωτίσει ὁ Χριστός».   Προσέχετε, λοιπόν, καλά, πῶς ζεῖτε· μὴ ζεῖτε ὡς ἀσύνετοι ἀλλὰ ὡς συνετοί. Νὰ χρησιμοποιεῖτε σωστὰ τὸν χρόνο σας, γιατὶ ζοῦμε σὲ πονηροὺς καιρούς. Γι’ αὐτὸ μὴν εἶστε ἄφρονες, ἀλλὰ ν’ ἀντιλαμβάνεστε τὶ θέλει ὁ Κύριος ἀπὸ σᾶς. Νὰ μὴ μεθᾶτε μὲ κρασί, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀσωτεία, ἀλλὰ νὰ γεμίζετε μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Νὰ τραγουδᾶτε στὶς συνάξεις σας ψαλμοὺς καὶ ὕμνους καὶ πνευματικὲς ὠδές· νὰ ψάλλετε μὲ τὴν καρδιά σας στὸν Κύριο.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ – 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ιη΄ 18-27)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Ὅλοι διαπιστώνουμε ὅτι ἡ κατάσταση τοῦ κόσμου μας δὲν εἶναι καθόλου εὐχάριστη. Ἡ κοινωνία στὴν ὁποία ζοῦμε παρουσιάζει τὴν εἰκόνα ἑνὸς βαρειὰ ἀσθενοῦς. Οἱ καθημερινὲς εἰδήσεις ἔχουν σχέση μὲ πολέμους καὶ ἐγκλήματα, μὲ ἀδικίες καὶ ἀτιμίες, μὲ ἀσχημοσύνες καὶ σκάνδαλα. Καὶ ὁ μικρὸς καθημερινός μας βίος εἶναι γεμάτος ἀπὸ ἀγωνίες καὶ στενοχώριες, ἀπὸ ἄγχος καὶ ἀνασφάλεια. Κι ὅλοι διερωτώμαστε, γιατὶ αὐτὴ ἡ τραγικότητα στὸν κόσμο μας;

Τὴν ἀπάντηση, μαζὶ μὲ τὴ λύση τοῦ προβλήματος, μᾶς τὴ δίνει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία. Μὲ τὸ Εὐαγγέλιό της μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ νὰ ἐκπληρώση τὸν βασικὸ σκοπὸ τῆς ὑπάρξεώς του. Νὰ ἑνωθῆ μὲ τὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ κάθε ἐνέργειά του πρέπει νὰ ἀποβλέπει σ’ αὐτὸν τὸν σκοπό, στὸ νὰ κληρονομήση τὴν ἀληθινὴ ζωή, τὴν αἰώνια ζωή.

Ὅμως οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἔχουν χάσει ἀπὸ τὰ μάτια τους τὸν ἀληθινὸ σκοπὸ τοῦ βίου τους καὶ τὸν ἔχουν ἀντικαταστήσει μὲ ἄλλους σκοπούς, πρόσκαιρους καὶ δευτερεύοντες. Ἀπὸ τότε ποὺ κατάλαβαν τὸν ἑαυτό τους, ἔχουν ὡς κύριο μέλημά τους νὰ ἀπολαύσουν ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Γι αὐτὸ καὶ διαθέτουν ὅλο τὸν χρόνο καὶ ὅλες τους τὶς δυνάμεις, γιὰ νὰ γίνουν κάποια μέρα ἐπιτυχημένοι καὶ εὐτυχισμένοι κατὰ κόσμον. Νὰ κατοικήσουν σὲ πολυτελέστερα σπίτια, νὰ ντύθοῦν μὲ πιὸ σύγχρονα ρούχα, νὰ κινηθοῦν μὲ ἀκριβότερα αὐτοκίνητα, νὰ διασκεδάσουν μὲ περισσότερη σπατάλη, νὰ γευθοῦν τὰ καλύτερα φαγητὰ, νὰ ἀποκτήσουν ἀξιώματα καὶ νὰ χαροῦν κάθε ἄλλη ὑλικὴ ἀπόλαυση. Τὸν Θεὸ τὸν θυμοῦνται μόνο στὶς δύσκολες ὧρες τοῦ βίου τους, στὸν κίνδυνο, στὴν ἀρρώστεια καὶ στὸν θάνατο.

Αὐτὴ τὴν εἰκόνα τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, ποὺ ἔχασε τὸν προσανατολισμό του, τὴν βλέπουμε καθαρὰ στὸν πλούσιο ἄρχοντα τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς φαίνεται ἐκ πρώτης ὄψεως ὅτι γνωρίζει καλὰ ποιὸς εἶναι ὁ κύριος σκοπὸς τοῦ βίου του καὶ ἐπιδιώκει μὲ ζῆλο νὰ τὸν ἐκπληρώση. Γι αὐτὸ καὶ ἐρωτᾶ τὸν Χριστό: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τὶ νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;»

Στὴν πραγματικότητα ὅμως δὲν ἔχει ξεκαθαρισμένη ἀντίληψη γιὰ τὴν αἰώνια ζωὴ. Δὲν τὴν γνωρίζει ὡς πνευματικὴ ζωή, ὅπως τὴν ἀποκάλυψε ὁ Χριστός. Τὴν βλέπει ὡς ἀτέλειωτη ζωὴ μὲ τὶς ἀπολαύσεις αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Αἰώνια ζωὴ γι αὐτὸν εἶναι τὰ πλούτη του. Τὸ μόνο ποὺ τοῦ λείπει εἶναι νὰ μπορῆ νὰ μὴν πεθάνη, γιὰ νὰ τὰ ἀπολαμβάνη αἰώνια. Γι αὐτὸ καὶ στὸ τέλος ἀρνεῖται νὰ κάνη ὅ,τι τοῦ παραγγέλλει ὁ Χριστός· νὰ μοιράση τὰ πλούτη του καὶ νὰ τὸν ἀκολουθήση. Ὅπως σημειώνει ὁ εὐαγγελιστής γιὰ τὸν συγκεκριμένο ἄρχοντα, «ὅταν τὰ ἄκουσε αὐτὰ λυπήθηκε πολὺ, διότι ἦταν πολὺ πλούσιος».

Ὁ καρδιογνώστης Χριστός γνωρίζει πολὺ καλὰ ὅτι ὁ ἄρχοντας ποὺ στέκεται μπροστά του ἔχει χάσει ἀπὸ τὰ μάτια του τὴν πραγματικὴ ἔννοια τοῦ στόχου του. Ἡ προσωρινὴ λάμψη τοῦ πλούτου καὶ ὁ σκοτισμὸς ἀπὸ τὸ πάθος τῆς φιλαργυρίας δὲν τὸν ἐπιτρέπουν νὰ κατανοήση ποιὰ εἶναι ἡ ἀληθινὴ αἰώνια ζωή, ποὺ προσφέρει ὁ Χριστός. Εἶναι στ’ ἀλήθεια πνευματικὰ ἄρρωστος.

Ἔχοντας αὐτὰ τὰ δεδομένα ὁ Χριστός ἐπιχειρεῖ νὰ θεραπεύση τὸν πλούσιο ἄρχοντα. Πρῶτα πρῶτα θέλει νὰ τὸν βοηθήση νὰ μάθη ποιὸς εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς. Ὅτι δηλαδὴ εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός, καὶ ἑπομένως εἶναι ὁ κατάλληλος πνευματικὸς γιατρός, ὥστε νὰ τοῦ δείξη ἐμπιστοσύνη καὶ νὰ δεχθῆ τὶς συμβουλές του. Ὕστερα τοῦ προτείνει δύο δραστικὰ φάρμακα, ποὺ θὰ τὸν βοηθήσουν νὰ γνωρίση τὴν ἀληθινή αἰώνια ζωὴ καὶ νὰ τὴν κληρονομήση. Τὸ ἕνα εἶναι νὰ κάνη τὴ θεωρία πράξη· νὰ φυλάξη τὶς ἐντολές. Δὲν φθάνει νὰ τὶς γνωρίζη· χρειάζεται νὰ τὶς ἐφαρμόση. Ὁ πλούσιος ὁμολογεῖ ὅτι ἐφύλαξε τὶς ἐντολὲς ἀπὸ τὴ νεότητά του. Δὲν ἀρκεῖ ὅμως νὰ τηρῆ κάποιος μόνον τυπικὰ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Χρειάζεται νὰ τὶς τηρῆ ἀπὸ ἀγάπη στὸν Θεό, καὶ νὰ εἶναι πρόθυμος νὰ κάνη ὅ,τιδήποτε ἄλλο κι ἄν τοῦ ζητήση. Ἔτσι μποροῦν νὰ καθαρισθοῦν οἱ πνευματικές του αἰσθήσεις, ὥστε νὰ μὴν θαμβώνεται ἀπὸ τὴν προσωρινὴ λάμψη τοῦ πλούτου καὶ νὰ βλέπη μακρύτερα τὴ λάμψη τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Αὐτὸ ὅμως δὲν συνέβη στὸν ἄρχοντα τοῦ εὐαγγελίου.

Τὸ δεύτερο φάρμακο, τὸ ἀκόμη πιὸ δραστικό, εἶναι νὰ ὑπέρβῆ τὶς ἐντολὲς, νὰ διαλέξη τὴν τέλεια ἀκτημοσύνη καὶ νὰ ἀφοσιωθῆ ἀπόλυτα στὸν Θεὸ, ἀκολουθώντας τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ τὸν βοηθήση νὰ ἀποκολλήση τὴν καρδιά του ἀπὸ τὰ ἐφήμερα ἀγὰθά καὶ νὰ τὴν προσκολλήση στὰ αἰώνια, ποὺ ἑτοίμασε ὁ Θεὸς γιὰ ὅσους τὸν ἐμπιστεύονται καὶ τὸν ἀκολουθοῦν. Μὲ ἄλλα πιὸ ἁπλᾶ λόγια, νὰ νικήση τὸ πάθος τῆς φιλαργυρίας.

Ὁ πλούσιος τοῦ Εὐαγγελίου δὲν βρῆκε τὴ δύναμη νὰ νικήση τὸ φοβερὸ πάθος τῆς προσκολλήσεως στὸν Μαμωνᾶ. Γι’ αὐτὸ ἔχασε τὴν εὐκαιρία νὰ ἀπολαύση αὐτὸ ποὺ στὸ βάθος ἐπιθυμοῦσε, τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια εὐτυχία. Ἀρνήθηκε νὰ ἐφαρμόση τὴ θεραπευτικὴ συνταγὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔγινε περίλυπος. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔδωκε τὴν ἀφορμὴ στὸν Χριστὸ νὰ μᾶς διδάξη πόσο μεγάλο ἐμπόδιο γιὰ τὴν ἀληθινὴ ζωὴ εἶναι ἡ φιλαργυρία λέγοντας, «Πόσο δύσκολο εἶναι γιὰ ἐκείνους ποὺ ἔχουν τὰ χρήματα νὰ μποῦν στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι εὐκολώτερο νὰ περάση μία καμήλα ἀπὸ τὴν τρύπα μιᾶς βελόνας παρὰ νὰ μπῆ ἕνας πλούσιος στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ».

Ἀδελφοί, ἄς ἀγωνισθοῦμε νὰ καθαρίσουμε τὸν ἑαυτό μας ἀπὸ τὸ πάθος τῆς φιλαργυρίας. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Α. Γ. Μ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Οὐράνια συµπροσευχὴ στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου

Ὁ νεωκόρος τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νιέφσκι διηγήθηκε ἕνα περιστατικό, ποὺ δίνει µιὰ ἰδέα γιὰ τὸ πῶς προσευχόταν ὁ πατὴρ Ἀνδρόνικος. Ὁ Γέροντας πρὶν ἀπὸ τὴν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας συνήθως ἀποβραδὶς παρέµενε στὸν ναὸ καὶ µέχρι τὸ πρωὶ δὲν ἔκλεινε µάτι. Ὅλη τὴν ὥρα αὐτὴ προσευχόταν. Μιὰ τέτοια νύχτα στὸ τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ ’60 ὁ νεωκόρος εἶχε ὑπηρεσία στὴ φύλαξη τοῦ ναοῦ. Τὴ νύχτα βλέπει τὸν ναὸ γεµάτο ἀπὸ προσευχοµένους. Τοῦ πέρασε ἀπὸ τὸ µυαλὸ ἡ σκέψη ὅτι τὸν πῆρε ὁ ὕπνος καὶ ὅτι χωρὶς νὰ τὸν ρωτήσουν ἄνοιξαν τὶς πόρτες. Κοιτάζει τὸ ρολόι. Ἦταν 2 µετὰ τὰ µεσάνυχτα. Ψάχνει τὰ κλειδιὰ καὶ τὰ βρίσκει στὴ θέση τους. Μὲ µεγάλο φόβο κοίταξε ἀκόµη µιὰ φορὰ στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ναοῦ. Ὁ πατὴρ Ἀνδρόνικος προσευχόταν καὶ ἔκανε µετάνοιες µπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ ἑορταζοµένου ἁγίου καὶ γύρω του ἦταν πλῆθος λαοῦ, ποὺ ἐπίσης προσευχόταν. Ὁ νεωκόρος ἔντροµος πάγωσε ἀπὸ τὸν φόβο του. Μόλις ὁ στάρετς τελείωσε τὴν προσευχή του ὁ ναὸς ἄδειασε. Τὸ πρωὶ µὲ µεγάλη συγκίνηση ὁ νεωκόρος διηγήθηκε τί συνέβη, ἀλλὰ δὲν ἦταν σὲ θέση νὰ ἐξηγήσει ὅσα εἶδε. Γνωρίζοντας ὅµως τὴν θεάρεστη ζωὴ τοῦ στάρετς καὶ τὴ δύναµη τῆς προσευχῆς του, µποροῦµε νὰ συµπεράνουµε ὅτι ἡ ἐν οὐρανοῖς θριαµβεύουσα ἐκκλησία συµπροσευχόταν µὲ τὸν µεγάλο ἀσκητὴ κατὰ τὴ διάρκεια τῶν προσευχῶν του.

Πηγή: από το βιβλίο Άσκηση και Αγιότητα των στάρετς του Γκλίνσκ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άθως. Συγγραφέας : Ζηνόβιος Τσεσνοκώφ, επιμέλεια: π. Ιωάννης Φωτόπουλος