ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ (ΤΕΛΩΝΟΥ & ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ) – 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

- Τελώνου & Φαρισαίου -

(Λουκ. 18, 10-14)

«Καί ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστώς…»

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ πιστεύει στὸ Θεὸ, ἀγαπητοί ἀδελφοί, αἰσθάνεται πηγαία τὴν ἀνάγκη νὰ προσεύχεται πρὸς τὸν Θεό. Ὅσο μάλιστα πιὸ δυνατὴ εἶναι ἡ πίστη, τόσο πιὸ μεγάλη εἶναι καὶ ἡ ἀνάγκη γιὰ προσευχή. Ἡ προσευχὴ ἀγκαλιάζει ὁλόκληρη τὴν ὕπαρξη τοῦ πιστοῦ. Τὸν τρέφει καὶ τὸν ἀνακαινίζει.

Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς προσευχῆς εἶναι πολὺ μεγαλύτερη σήμερα, στὰ πλαίσια τῆς σύγχρονης ἐκκοσμικευμένης ἐποχῆς στὴν ὁποία ζοῦμε. Ὁ πιστὸς αἰσθάνεται σήμερα τὴν ἀνάγκη τῆς προσευχῆς περισσότερο ἀπ’ ὅτι στὸ παρελθόν, διότι μὲ τὴν προσευχὴ σώζεται ἀπὸ τὴν ἀνυπόφορη μοναξιά του. Ἀντλεῖ δύναμη γιὰ τὸν πνευματικὸ ἀγῶνα ποὺ καλεῖται καθημερινὰ νὰ διεξαγάγει.

Ὡστόσο, ὀφείλουμε νὰ ὁμολογήσουμε ὅτι ἡ πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων σήμερα δὲν προσεύχεται πιά. Ἢ προσεύχεται πολὺ σπάνια καὶ πάλι σὲ στιγμὲς ἐξαιρετικές. Ἡ κρίση τῆς πίστεως ποὺ κυριαρχεῖ γύρω μας γίνεται καὶ κρίση τῆς προσευχῆς. Ἀκόμη καὶ ὅσοι ἐπιθυμοῦμε νὰ ἀνήκουμε στὸ στρατόπεδο τῶν πιστῶν δὲν προσευχόμαστε συχνά. Δὲν προσευχόμαστε σωστά.

Τὸν ὀρθὸ τρόπο προσευχῆς μᾶς ὑποδεικνύει ἡ σημερινὴ παραβολή, ποὺ ἀναγιγνώσκεται στοὺς ναούς μας κάθε χρόνο κατὰ τὴν παροῦσα Κυριακή, πρώτη της ἱερῆς περιόδου τοῦ Τριωδίου. Ἡ γνήσια καὶ θεάρεστη προσευχὴ ἐνσαρκώνεται ἀπὸ τὸν τελώνη τῆς παραβολῆς. Ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ Κύριος, ἡ προσευχή του εἰσακούστηκε ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ τελώνης κατέβηκε στὸ σπίτι του δικαιωμένος. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ τρόπος ποὺ προσευχήθηκε –τρόπος ποὺ εἵλκυσε τὴν ἐπιδοκιμασία τοῦ Κυρίου– μπορεῖ νὰ ἀποτελέσει ὑπόδειγμα καὶ γιὰ μᾶς. Νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ προσευχόμαστε ὅσο γίνεται πιὸ σωστά.

Τὸ πρῶτο στοιχεῖο πού μᾶς ἐπισημαίνει ἡ εὐαγγελικὴ ἀφήγηση εἶναι: «Καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἐστῶς…». Ἡ προσευχή, ὅσο κι ἂν ἀποτελεῖ ἐνέργεια τῆς ψυχῆς καὶ κίνηση πνευματική του ἀνθρώπου, δὲν πραγματοποιεῖται ἐρήμην τοῦ σώματός του. Στὸ ἔργο τῆς προσευχῆς στρατεύεται ὁ ὅλος ἄνθρωπος. Μαζὶ μὲ τὴν ψυχὴ συμπράττει καὶ συναγωνίζεται καὶ τὸ σῶμα. Ἡ στάση τοῦ σώματος ἐμπνέει καὶ βοηθᾶ τὴν ψυχὴ κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς.

Αὐτὸ βλέπουμε καὶ στὸν τελώνη τῆς παραβολῆς. Ὁ τελώνης στέκεται μακριὰ ἀπὸ τὸ θυσιαστήριο. Στέκεται διακριτικά. Στέκεται μὲ δέος, μὲ φόβο Θεοῦ. Ἡ στάση μας κατὰ τὴν ὥρα ποὺ προσευχόμαστε ἐκφράζει τὴν ποιότητα τῆς προσευχῆς μας. Μιὰ στάση ποὺ τὴν διακρίνει ἡ εὐλάβεια, τὸ δέος καὶ ἡ συντριβὴ βοηθᾶ νὰ ἐπικοινωνήσουμε πραγματικὰ μὲ τὸν Κύριο. Μᾶς κάνει νὰ συναισθανόμαστε ὅτι βρισκόμαστε σ’ ἕναν ἱερὸ χῶρο, τόπο προσευχῆς καὶ λατρείας. Μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι στεκόμαστε μπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ συνδιαλεγόμαστε μαζί Του. «Ἐν τῷ ναῷ ἐστῶτες τῆς δόξης σου, ἐν οὐρανῷ ἐστᾶναι νομίζομεν…».

Ἡ ταπείνωση ἀποτελεῖ βασικὴ προϋπόθεση τῆς προσευχῆς. Καὶ ὅταν λέμε ταπείνωση κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς ἐννοοῦμε βαθιὰ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας. Αὐτὴ ἡ ταπείνωση σφραγίζει καὶ τὴν προσευχὴ τοῦ τελώνη, ὁ ὁποῖος «οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπάραι»· δὲν ἤθελε, δηλαδή, οὔτε τὰ μάτια του νὰ σηκώσει στὸν οὐρανό. Τὸ σκυμμένο κεφάλι καὶ τὸ χαμηλωμένο βλέμμα τοῦ τελώνη μαρτυρεῖ τὴν ταπείνωση καὶ τὴ συντριβή του, ποὺ μεταποιεῖται σὲ θερμὴ ἱκεσία, σ’ ἕνα πύρινο αἴτημα, ὁ Θεὸς νὰ τὸν ἐλεήσει καὶ νὰ τὸν συγχωρήσει.

Χωρὶς ταπείνωση καὶ χωρὶς συντριβὴ εἶναι ἀδύνατο νὰ προσευχηθοῦμε. Ὁ Θεὸς ἐπιβλέπει «ἐπὶ τὴν προσευχὴν τῶν ταπεινῶν» (Ψαλμ. 101, 18). Προσευχόμαστε μὲ ταπείνωση καὶ συντριβή; Ἑλκύουμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος εἰσακούει τὴν προσευχή μας. Προσευχόμαστε μὲ αὐτοπεποίθηση καὶ κομπασμό; Ὁ Θεὸς ἀπορρίπτει τὴν προσευχή μας. Ἀρνεῖται νὰ δεχτεῖ τὴν ἱκεσία μας.

Ἡ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητας ὁδηγεῖ στὴ συντριβὴ καὶ τὴ μετάνοια. Καὶ τὰ ἱερὰ αὐτὰ συναισθήματα ποὺ συγκλονίζουν τὴν καρδιά του, ὁ τελώνης τὰ ἐκφράζει μὲ τὸ χτύπημα τοῦ στήθους του: «ἀλλ’ ἔτυπτε τὸ στῆθος αὐτοῦ».

Τὸ στῆθος ἐμπερικλείει καὶ τὴν καρδιά μας. Καὶ ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ἐὰν εἶναι ἡ καρδιὰ καθαρή, γίνεται ὁ τόπος ὅπου ἐπαναπαύεται ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀντίθετα, ἂν ἡ καρδιὰ κυριαρχεῖται ἀπὸ πάθη γίνεται κατασκότεινος ἅδης.

Ἡ προσευχή μας ἀπαιτεῖ συντριβὴ καρδιᾶς καὶ εἰλικρινῆ μετάνοια. Καὶ τὴν εἰλικρίνεια τῆς μετανοίας μας ἐκφράζει καὶ τὸ χτύπημα τοῦ στήθους. Παράλληλα φανερώνει τὴν ἐσωτερικὴ διάσταση τῆς προσευχῆς. Τὸ χρέος νὰ προσευχόμαστε «ἐν τῷ κρυπτῷ», ὅπως ἀλλοῦ συνιστᾶ ὁ Κύριος μας (Ματθ. 6,6).

Ἡ προσευχὴ, ποὺ συνεχῶς (αὐτὸ φανερώνει ἡ μετοχὴ «λέγων») ἀπηύθηνε πρὸς τὸν Θεὸ ὁ τελώνης, ἦταν: «ὁ Θεός, ἰλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ». Δηλαδή: Θεέ μου, σπλαχνίσου καὶ συγχώρεσέ με τὸν ἁμαρτωλό. Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ τελώνη μᾶς δείχνουν τὴν βαθιὰ αὐτογνωσία ποὺ εἶχε. Γνώριζε καλὰ καὶ συναισθανόταν βαθιὰ τὴν ἁμαρτωλότητά του. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲ ζητᾶ τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ Θεὸ παρὰ νὰ τὸν σπλαχνιστεῖ καὶ νὰ τὸν ἐλεήσει.

Τὴν προσευχή μας, κοντὰ στὰ ἄλλα, θὰ πρέπει νὰ τὴ διακρίνει καὶ ἡ αὐτογνωσία. Χωρὶς συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας καὶ ἐπίγνωση τῆς ἀδυναμίας μας δὲν μποροῦμε νὰ προσευχηθοῦμε σωστά. Ἡ ἔπαρση καὶ ἡ ἠθικὴ αὐτάρκεια ἀποτελοῦν τὴ μεγαλύτερη ἀπειλή τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί, φυσικά, καὶ τῆς προσευχῆς. Αὐτὸ δὲ ποὺ ἐπιβάλλεται νὰ ἀποτελεῖ τὸ κύριο αἴτημά μας στὴν προσευχὴ εἶναι ὁ Κύριος νὰ μᾶς χαρίσει τὸ ἔλεός Του. Ὅταν ζητοῦμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ζητοῦμε τὰ πάντα. Καὶ ὅταν μᾶς δίνει ὁ Θεὸς τὸ μέγα ἔλεός Του, μᾶς δίνει τὰ πάντα. Κάθε ἀγαθό. Ὅλες τὶς εὐλογίες Του.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἀναφέρεται στὸ Γεροντικὸ πώς κάποτε μερικοὶ μοναχοὶ ρώτησαν τὸν ἀββά Ἀγάθωνα: «Ποιὰ ἀρετή, πάτερ, τῆς μοναχικῆς πολιτείας εἶναι αὐτὴ ποῦ ἔχει περισσότερο κόπο;». Καὶ ὁ ἀββάς τοὺς εἶπε: «Συχωρήσατε μέ, ἀλλὰ θαρρῶ πὼς δὲν ὑπάρχει ἄλλος μεγαλύτερος κόπος, ἀπὸ αὐτὸν ποὺ χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ προσευχηθεῖ στὸν Θεό. Διότι πάντοτε, ὅταν ὁ ἄνθρωπος θέλει νὰ προσευχηθεῖ, οἱ δαίμονες θέλουν νὰ τὸν ἀνακόψουν, ἐπειδὴ γνωρίζουν ὅτι μὲ τίποτε ἄλλο δὲν ἐμποδίζονται, ὅσο μὲ τὴν προσευχὴ πρὸς τὸν Θεό. Καὶ κάθε ἀρετὴ τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἐπιδιώξει ὁ ἄνθρωπος, ἂν δείξει στὴν προσπάθειά του ἐγκαρτέρηση, βρίσκει ἀνάπαυση. Ὅμως τὸ ἔργο τῆς προσευχῆς μέχρι τὴν ἔσχατη ἀναπνοή μας ἀπαιτεῖ ἀγώνα».

Ὅσο ὑψηλὸ ἔργο εἶναι ἡ προσευχή, τόσο μεγαλύτερη προσπάθεια ἀπαιτεῖ. Γιὰ νὰ προσευχηθοῦμε χρειάζεται ἀγῶνας. Γιὰ νὰ ’ναι ἡ προσευχή μας γνήσια ἀπαιτεῖται προσοχή. Ὁ τελώνης τῆς σημερινῆς παραβολῆς μᾶς προσφέρει ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ὑπέροχα ὑποδείγματα ἀληθινῆς καὶ θεάρεστης προσευχῆς. Ἀμήν

π. Δ.Χ.Χ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ο Απόστολος της Κυριακής 21 Φεβρουαρίου 2016

Ὄχι μόνο ἐγώ,

ἀλλὰ καὶ ὅλοι ὅσοι θέλουν

νὰ ζήσουν μὲ εὐσέβεια,

σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα

τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ,

θὰ ἀντιμετωπίσουν

διωγμούς.

(Β´ Τιμ. γ´ 10-15)

Τέκνον Τιμόθεε, παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ, τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν ᾿Αντιοχείᾳ, ἐν ᾿Ικονίῳ, ἐν Λύστροις. Οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος. Καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διωχθήσονται· πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. Σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες, καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Τέκνον Τιμόθεε, ἐσὺ συμπορεύτηκες μαζί μου στὴ διδασκαλία, στὸν τρόπο ζωῆς, στοὺς σκοπούς, στὴν πίστη, στὴ μακροθυμία, στὴν ἀγάπη, στὴν ὑπομονή, στοὺς διωγμούς, στὰ παθήματα σὰν αὐτὰ ποὺ ὑπέμεινα στὴν ᾿Αντιόχεια, στὸ ᾿Ικόνιο, στὰ Λύστρα. Τί διωγμοὺς ὑπέφερα! Κι ἀπ’ ὅλα μὲ γλίτωσε ὁ Κύριος. Κι ὄχι μόνο ἐγώ, ἀλλὰ καὶ ὅλοι ὅσοι θέλουν νὰ ζήσουν μὲ εὐσέβεια, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, θὰ ἀντιμετωπίσουν διωγμούς. Μόνο οἱ πονηροὶ ἄνθρωποι καὶ οἱ ἀπατεῶνες θὰ προκόβουν στὸ χειρότερο· θὰ ἐξαπατοῦν τοὺς ἄλλους καὶ οἱ ἄλλοι θὰ τοὺς ἐξαπατοῦν. ᾿Εσὺ ὅμως νὰ μένεις σ’ αὐτὰ ποὺ ἔμαθες καὶ ποὺ γιὰ τὴν ἀξιοπιστία τους ἔχεις τεκμήρια. Ξέρεις ἀπὸ ποιὸν τὰ ἔμαθες· καὶ μὴ λησμονεῖς ὅτι ἀπὸ τὴ βρεφική σου ἡλικία γνωρίζεις τὴ Γραφή, ποὺ μπορεῖ νὰ σὲ κάνει σοφὸ ὁδηγώντας σε στὴ σωτηρία διὰ τῆς πίστεως στὸν ᾿Ιησοῦ Χριστό.

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4234:o-apostolos-tis-kyriakis-21-fevrouariou-2016&catid=30&Itemid=143

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 21 Φεβρουαρίου 2016 - Τελώνου και Φαρισαίου

Σᾶς βεβαιώνω πὼς αὐτὸς
ἔφυγε γιὰ τὸ σπίτι του ἀθῶος
καὶ συμφιλιωμένος μὲ τὸν Θεό,
ἐνῶ ὁ ἄλλος ὄχι·
γιατὶ ὅποιος ὑψώνει τὸν ἑαυτό του
θὰ ταπεινωθεῖ,
κι ὅποιος τὸν ταπεινώνει
θὰ ὑψωθεῖ.


(Λουκ. ιη´ 10-14)
Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην· ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης. ῾Ο Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης· νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι. Καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.
Λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.

Απόδοση σε απλή γλώσσα
Εἶπε ὁ Κύριος τήν παραβολή· Δύο ἄνθρωποι ἀνέβηκαν στὸν ναὸ γιὰ νὰ προσευχηθοῦν, ὁ ἕνας ἦταν Φαρισαῖος κι ὁ ἄλλος τελώνης. ῾Ο Φαρισαῖος στάθηκε ἐπιδεικτικὰ κι ἔκανε τὴν ἑξῆς προσευχὴ σχετικὰ μὲ τὸν ἑαυτό του· “Θεέ μου, σ’ εὐχαριστῶ ποὺ ἐγὼ δὲν εἶμαι σὰν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους ἅρπαγας, ἄδικος, μοιχός, ἢ καὶ σὰν αὐτὸν ἐδῶ τὸν τελώνη. ᾿Εγὼ νηστεύω δύο φορὲς τὴν ἑβδομάδα καὶ δίνω στὸν ναὸ τὸ δέκατο ἀπ’ ὅλα τὰ εἰσοδήματά μου”. ῾Ο τελώνης, ἀντίθετα, στεκόταν πολὺ πίσω καὶ δὲν τολμοῦσε οὔτε τὰ μάτια του νὰ σηκώσει στὸν οὐρανό. Χτυποῦσε τὸ στῆθος του καὶ ἔλεγε· “Θεέ μου, σπλαχνίσου με τὸν ἁμαρτωλό”.
Σᾶς βεβαιώνω πὼς αὐτὸς ἔφυγε γιὰ τὸ σπίτι του ἀθῶος καὶ συμφιλιωμένος μὲ τὸν Θεό, ἐνῶ ὁ ἄλλος ὄχι· γιατὶ ὅποιος ὑψώνει τὸν ἑαυτό του θὰ ταπεινωθεῖ, κι ὅποιος τὸν ταπεινώνει θὰ ὑψωθεῖ».

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4235:to-evaggelio-tis-kyriakis-21-fevrouariou-2016-telonou-kai-farisaiou&catid=32&Itemid=145

Χαιρετισμός Φοιτητών προς δόξαν και τιμήν του Αγίου μας Πορφυρίου (15-2-2016)

Σεβασμιώτατοι

Άγιε Καθηγούμενε της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους, Γέροντα Χριστόδουλε

Άγιε Δικαίε της Σκήτεως του Αγίου Ανδρέα του Αγίου Όρους, Γέροντα Εφραίμ

Σεβαστοί Πατέρες

Ελλογιμώτατοι κ. Καθηγηταί

Αγαπημένοι μας Νέοι και Νέες

Ευλογημένο Ποίμνιο του Χριστού

Αρχικά, ως φοιτητικός σύλλογος του Οσίου Πορφυρίου, οφείλουμε να δοξάσουμε τον γεμάτο αγάπη Χριστό μας, ο οποίος μας ξανα-αξίωσε να συναχθούμε όλοι μαζί εδώ σήμερα, στον ναό του πολιούχου μας ενδόξου μεγαλομάρτυρα Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου, για να τιμήσουμε και πάλι τον θαυματουργό προστάτη μας, τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη.

Θερμές ευχαριστίες αρμόζουν και στον Παναγιώτατο Μητροπολίτη μας κ.κ. Άνθιμο, ο οποίος για άλλη μια φορά αγκάλιασε την πρωτοβουλία μας και έδωσε την ευλογία του για να ξανατιμήσουμε τον Άγιο Πορφύριο, τον ευλογημένο μας προστάτη!

Θα ήταν παράλειψή μας, αν δεν ευχαριστούσαμε και τους καλούς μας Ιερείς του Αγίου Δημητρίου και ιδιαίτερα τον πατέρα Ιάκωβο, τον προϊστάμενο του ναού, ο οποίος μας συγκίνησε βαθύτατα, ακριβώς διότι βοήθησε τα μέγιστα, στην διοργάνωση αυτής της αγίας εκδήλωσης.

Αγαπημένοι μας εν Χριστώ αδελφοί, μετά την πρώτη Ημερίδα προς τιμήν του Αγίου μας, μας παρακαλέσατε να ξανακάνουμε κάτι σύντομα, επειδή όπως μας είπατε, ο Άγιος Πορφύριος άγγιξε την πονεμένη καρδιά σας και την γέμισε παρηγοριά, ελπίδα, αγάπη, σας άλλαξε, με λίγα λόγια, την ζωή και σας έφερε κοντά στην όντως Ζωή, στον γλυκύτατο Χριστό!

Έτσι αγαπημένο μας ποίμνιο, τα νέα τα παιδιά σου που σε αγαπούν, άκουσαν το αίτημά σου και διοργάνωσαν αυτήν την μοναδική εκδήλωση, στην οποία να είσαι και πάλι σίγουρο, ότι ο Άγιός μας θα είναι παρών και θα σε ευλογεί πλουσιοπάροχα!

Τελειώνοντας, μέσα από αυτήν την εκδήλωση, θέλουμε, ως νέοι και νέες να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα προς τους σεβαστούς μας Επισκόπους, Ιερείς, γονείς, διδασκάλους και παιδαγωγούς: Αυτό που ποθούμε είναι η Αγιότητα! Αυτό ζητάνε οι νεανικές ατίθασες ψυχές μας, έτσι θα μας ελκύσετε για να έρθουμε κοντά σας και κοντά στην εκκλησία. Δεν έχουμε ανάγκη, δεν ζητάμε ούτε λιγότερη νηστεία, ούτε μετάφραση των λειτουργικών κειμένων, ούτε μικρότερες ακολουθίες, ούτε τέλος να υποκρίνεστε ότι μας αγαπάτε. Αυτό που ποθούμε είναι να μας αγαπήσετε αληθινά, εν Χριστώ, να γίνετε με λίγα λόγια Άγιοι, όπως έλεγε ο παππούλης μας, αυτά που μας διδάσκετε, πρώτα να τα εφαρμόζετε οι ίδιοι στην ζωή σας! Και τότε να είστε σίγουροι ότι θα είμαστε πάντοτε στο πλευρό σας και θα σας εμπιστευόμαστε!

Αυτό λοιπόν μας δίδαξε και ο προστάτης μας, ο οποίος αφού πρώτα αγίασε τον εαυτό του, έπειτα αγίασε και τον κόσμο όλο. Ας είμαστε σίγουροι λοιπόν, ότι όσο υπάρχουν οι Άγιοί μας, όσο υπάρχει ο Άγιος Πορφύριος, και η Ελλάδα μας θα πάει καλύτερα, και η αγία μας Εκκλησία θα ξαναελκύσει τον κόσμο κοντά της, και η Θεολογική μας Σχολή, θα παραμείνει Ορθόδοξη παντοτινά, καθώς και οι ισλαμικές σπουδές, δι’ ευχών των Αγίων μας, θα ακυρωθούν και το πανάγιο προσκυνητάρι του Χριστού μας, που χωρίς λόγο πάρθηκε από την είσοδο της σχολής μας, θα ξαναεπιστρέψει στην θέση του. Αμήν! Καλή και ευλογημένη εκδήλωση.

           

Εσπερίδα με θέμα "Ερωτας και Γάμος"

Ιερά Λείψανα από την Ιερά Μονή Ομπλού Πατρών για πρώτη φορά στην Αθήνα

Στις 26 Φεβρουαρίου μνήμη της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος πανηγυρίζει ο Ι.Ν Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και Αγ. Φωτεινής Υμηττού, για το λόγο αυτό θα υποδεχθούμε το Σάββατο 20 Φεβρουαρίου στις 5 το απόγευμα και θα φιλοξενήσουμε για 12 ημέρες τά φυλασσόμενα λείψανα στήν Ἱερά Μονή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου Ὀμπλοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν: α΄. Ἱερό λείψανο τῆς δεξιᾶς Χειρός τοῦ Τιμίου Προδρόμου, β΄. τοῦ ἀποτμήματος τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους καί γ΄. Ἱερά λείψανα τῶν Σαββαϊτῶν Πατέρων πού θά παραμείνουν γιά προσκύνηση ἀπό τούς πιστούς στόν Ἱερό Ναό μέχρι τήν Τετάρτη 2 Μαρτίου. Καθημερινά θα τελούνται Ιερές Ακολουθίες και Ομιλίες. O Ναός θα παραμένει ανοιχτός από τις 7 το πρωί έως 9 το βράδυ.
Η υποδοχή θα γίνει έμπροσθεν του Ι.Ν απο τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καισαριανής Βύρωνος και Υμηττού κ.κ. Δανιήλ.
Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στον Ιερό Ναό όπου υπάρχει αναλυτικό πρόγραμμα των καθημερινών ιερών ακολουθιών για την ιερά πανήγυρη αλλά και για όλο το 12ήμερο παραμονής των ιερών λειψάνων. Τηλ.: 210 9701580 και στην ιστοσελίδα του ναού: evaggelismostheotokou.gr
Λεωφορεία:
206, 212, 237 από Μετρό Δάφνης, κατεβαίνουμε  στάση Αγίας Φωτεινής ή περπατούμε από το Μετρό 10 λεπτά που απέχει ο Ιερός Ναός μας.
856 από Αιγάλεω, πλ. Κλαυθμώνος, Ομόνοια, Σύνταγμα (Στάση Αγίας Φωτεινής).
140 από Καισαριανή και Γλυφάδα (Στάση Αγίας Φωτεινής).
Ευαγγελιστρίας 1, Τ.Κ. 172 37 - Υμηττός
Τηλ.: 210 9701580

Είναι φορές που όταν ακούω πως ο διπλανός μου έχει μια επιτυχία περνάω δύσκολα.

Είναι φορές που όταν ακούω πως ο διπλανός μου έχει μια επιτυχία, περνάω δύσκολα.Φορώ βεβαίως  το πρόσωπο του ανθρώπου που χαίρεται τάχα  με την επιτυχία και την αναγνώρισή του άλλου, μα η καρδιά μου το ξέρει.Βάσανο μεγάλο!!Τι είναι αυτό τελικά που με τσιμπάει και κάποτε  με δαγκώνει με την επιτυχία του άλλου.Γιατί δεν μπορώ να χαρώ με την καρδιά μου για τη χαρά του.
Άσε που μετά, έρχονται οι ενοχές ότι δεν τον αγαπάς,γιατί αν τον αγαπόυσες δεν θα το έκανες αυτό.
Ένας ατέλειωτος φαύλος κύκλος λαθών και ενοχών .
Έχουν πει και μου φαίνεται πως έχουν δίκιο πως να συμμετέχεις στον πόνο του άλλου είναι εύκολο ή πάντως όχι τόσο δύσκολο.Είναι έτσι πλασμένος ο άνθρωπος από τον Θεό να έχει  το σπλαχνικό και το φιλάνθρωπο.Στη θλίψη αισθανόμαστε συγγενείς και αδέλφια.
Αλλά να πετυχαίνει του άλλου το παιδί στις πανελλήνιες ,να καλοπαντρεύεται του αδελφού σου η θυγατέρα, να έχει εγγονό του φίλου σου ο γιος ,είναι κάτι που σε τσιμπάει.Και αν το αφήσεις θα σε δέσει και θα σε ορίζει κιόλας.Τι είναι λοιπόν αυτό το θηρίο που κοιμάται μέσα μας  κι αυτό μεμιάς δίνει μια και ξυπνά.
Είναι φορές πως ο άνθρωπος ζει μια ολόκληρη ζωή όχι γιατί εκτιμά τη ζωή του σαν δώρο του Θεού αλλά γιατί θα ήθελε τη ζωή ενός άλλου.Φαντάσου πόση δυστυχία!! Να ζεις μια ολόκληρη ζωή και να την χάνεις στεναχωρημένος που δεν είχες όσα έχει ο απέναντι.
Έτσι κάθε φορά που συμβαίνει κάτι στον απέναντι, θεωρείς ότι δικό σου ήτανε και στο πήρε.
Στην αρχή έρχεται σαν λογισμός και αν δεν το παλέψεις γίνεται φωτιά που σε καίει να σε βασανίζει η επιτυχία του.
Και μετά έρχεται  η ζήλεια και σε συγχίζει και σε ταλαιπωρεί και σε πάει από στεναχώρια σε στεναχώρια.Οι Πατέρες  της εκκλησίας λένε ότι ο άνθρωπος που ζηλεύει, δεν καταλαβαίνει τα δώρα που του έχει δώσει ο Θεός  και ζηλεύει τα ξένα.Κάθε φορά που βλέπει αλλότριες επιτυχίες μονολογεί και λέει : Γιατί και σε μένα;
Κι όμως όταν πάψεις να ασχολείσαι με τις ζωές των άλλων, ίσως αρχίσεις να διακρίνεις καθαρότερα τον εαυτό σου.
¨Ο Άγιος Παίσιος έλεγε πως αν θάβεις τα χαρίσματά σου τότε φτάνεις να ζηλεύεις τα ξένα..
Και ας το παραδεχτούμε κάποτε .Η μετοχή στη χαρά του άλλου σημαίνει απλωσιά αγάπης και πλήρωμα .Σημαίνει περίσευμα και αρχοντιά.Σημαίνει λιγότερες ανασφάλειες .Αυτός που περνά μπροστά με κάποιο τρόπο δεν σημαίνει ότι αφήνει εσένα πίσω του.Έχει για όλους χώρο.Έχει για όλους χαρά.
Ο άνθρωπους που ζει και αγωνίζεται πνευματικά ακόμα και αν το ταλαιπωρήσει ο λογισμός για την νίκη του άλλου ,το "μαζεύει' ελέγχει τον εαυτό του και τη μικροψυχία του, το εξαγορεύεται στον πνευματικό και ζητάει τη συγνώμμη του Θεού.Έτσι χτυπά το θηρίο στη ρίζα του και χαίρεται με αυτά που του έδωσε ο Θεός και με αυτά που έδωσε και σε άλλους.
π.Εφραίμ
 κδόσεις Χρυσοπηγή

Γέρων Εφραίμ Φιλοθείτης: Μη φοβού, μηδέ δειλιάτω η καρδία σου, ο Χριστός μας αοράτως σε βοηθεί κρυφία χειρί, σε δοκιμάζει δια να σου δώση την χάριν Του.

"Μη φοβού, μηδέ δειλιάτω η καρδία σου, ο Χριστός μας αοράτως σε βοηθεί κρυφία χειρί, σε δοκιμάζει δια να σου δώση την χάριν Του.

Όσον γεωργείται η γη της καρδίας και όσον πιο βαθειά ο γεωργός βάζει το αλέτρι, τόσον περισσότερον καρπόν θα δώση το χωράφι εις τον καιρόν του. Ούτω κάνει και ο μέγας γεωργός, ο Θεός, την ψυχήν μας. Μας αφήνει να έρχονται πειρασμοί και θλίψεις και πόνος και στενοχωρία, να εισέρχωνται βαθειά εις την καρδίαν και πολλάκις να ευρισκώμεθα εις αδιέξοδον, το πώς θα τα καταφέρωμεν με αυτόν ή εκείνον τον πειρασμόν, και πάσχει και οδυνάται ο άνθρωπος, αλλά εις τους αγαπώντας τον Θεόν, συνεργεί ο Θεός να γίνωνται εις αγαθήν έκβασιν."

Γέρων Εφραίμ Φιλοθείτης

Πηγή: Elder Ephraim Arizona - Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Όσιος Μαρτινιανός-Ομιλία π.Σεβαστιανού Τοπάλη

Κυριακή της Χαναναίας-Ομιλία π.Σεβαστιανού Τοπάλη

Ο Απόστολος της Κυριακής 14 Φεβρουαρίου 2016

᾿Αφοῦ ἔχουμε

αὐτὲς τὶς ὑποσχέσεις,

ἂς καθαρίσουμε

τοὺς ἑαυτούς μας

ἀπὸ καθετὶ ποὺ μολύνει

τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή.

(Β´ Κορ. στ´ 16- ζ´ 1)

Αδελφοί, ὑμεῖς ἐστε ναὸς Θεοῦ ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι «ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. Διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ». Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Αδελφοί, ἐσεῖς εἶστε ναὸς τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ ἴδιος εἶπε· Θὰ κατοικήσω ἀνάμεσά τους καὶ θὰ πορεύομαι μαζί τους. Θὰ εἶμαι Θεός τους, κι αὐτοὶ θὰ εἶναι λαός μου. Γι’ αὐτὸ λέει ὁ Κύριος· Φύγετε μακριὰ ἀπ’ αὐτοὺς καὶ ξεχωρίστε. Μὴν ἀγγίζετε ἀκάθαρτο πράγμα, κι ἐγὼ θὰ σᾶς δεχτῶ. Θὰ εἶμαι γιὰ σᾶς ὁ Πατέρας, κι ἐσεῖς θὰ εἶστε γιοὶ καὶ θυγατέρες μου, λέει ἀκόμα ὁ παντοκράτορας Κύριος. ᾿Αφοῦ λοιπόν, ἀγαπητοί μου, ἔχουμε αὐτὲς τὶς ὑποσχέσεις, ἂς καθαρίσουμε τοὺς ἑαυτούς μας ἀπὸ καθετὶ ποὺ μολύνει τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή. ῍Ας ζήσουμε μιὰ ἅγια ζωὴ μὲ φόβο Θεοῦ.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 14 Φεβρουαρίου 2016 - IZ´ Ματθαίου

Μεγάλη

εἶναι ἡ πίστη σου,

γυναίκα!

῍Ας γίνει

ὅπως τὸ θέλεις.

(Ματθ. ιε´ 21-28)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐξῆλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. Καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγασεν αὐτῷ λέγουσα· ᾿Ελέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. ῾Ο δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· ᾿Απόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. ῾Ο δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου ᾿Ισραήλ. ῾Η δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. ῾Ο δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. ῾Η δὲ εἶπε· Ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. Τότε ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ῏Ω γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! Γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. Καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εκεῖνο τὸν καιρό, ἔφυγε ὁ ᾿Ιησοῦς γιὰ τὴν περιοχὴ τῆς Τύρου καὶ τῆς Σιδώνας. Τότε μιὰ γυναίκα Χαναναία βγῆκε ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς περιοχῆς ἐκείνης καὶ τοῦ φώναζε δυνατά· «᾿Ελέησέ με, Κύριε, Υἱὲ τοῦ Δαβίδ. ῾Η θυγατέρα μου βασανίζεται ἀπὸ δαιμόνιο». Αὐτὸς δὲν τῆς ἀπαντοῦσε λέξη. Τὸν πλησίασαν τότε οἱ μαθητές του καὶ τὸν παρακαλοῦσαν· «Διῶξε την, γιατὶ μᾶς ἀκολουθεῖ καὶ φωνάζει». ῾Ο ᾿Ιησοῦς εἶπε· «῎Εχω ἀποσταλεῖ μόνο γιὰ τοὺς πλανεμένους ᾿Ισραηλίτες». ᾿Εκείνη ὅμως ἦρθε καὶ τὸν προσκύνησε λέγοντας· «Κύριε, βοήθησέ με». Αὐτὸς τῆς ἀποκρίθηκε· «Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ πάρει κανεὶς τὸ ψωμὶ τῶν παιδιῶν καὶ νὰ τὸ πετάξει στὰ σκυλιά». «Ναί, Κύριε», εἶπε ἐκείνη, «ἀλλὰ καὶ τὰ σκυλιὰ τρῶνε ἀπὸ τὰ ψίχουλα ποὺ πέφτουν ἀπὸ τὸ τραπέζι τῶν κυρίων τους». Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς τῆς ἀπάντησε· «Μεγάλη εἶναι ἡ πίστη σου, γυναίκα! ῍Ας γίνει ὅπως τὸ θέλεις». Κι ἀπὸ κείνη τὴν ὥρα γιατρεύτηκε ἡ θυγατέρα της.