Εκστρατεία ενημέρωσης για την άνοια και δωρεάν τεστ μνήμης στην Λέσβο από την «ΑΠΟΣΤΟΛΗ»

·       Σε συνεργασία με την 100% ελληνική εταιρία ΜΕΓΑ.

Χαλάνδρι, 29-02-2016
 

Στην ακριτική Λέσβο, συνεχίστηκε η μεγάλη πανελλαδική εκστρατεία ενημέρωσης και πρόληψης για την άνοια, την οποία οργανώνει ο Φιλανθρωπικός Οργανισμός «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών σε συνεργασία με την 100% ελληνική εταιρία ΜΕΓΑ.

Κατά τη διήμερη παρουσία στην Λέσβο πραγματοποιηθήκαν δωρεάν τεστ μνήμης σε 140 ανθρώπους άνω των 60 ετών από το εξειδικευμένο προσωπικό του «Καρέλλειου – Ολοκληρωμένη Μονάδα Αντιμετώπισης Alzheimer & Συναφών Παθήσεων» στις Ιερές Μητροπόλεις Μηθύμνης και Μυτιλήνης, Ερεσσού & Πλωμαρίου. Επιπλέον, διεξήχθη ενημερωτική ομιλία σχετικά με την άνοια στη πόλη της Μυτιλήνης.

Ο Γενικός Διευθυντής της «Αποστολής» κ.Κωνσταντίνος Δήμτσας ανέφερε ότι «στόχος της εκστρατείας πρόληψης και ενημέρωσης είναι η ευαισθητοποίηση του κόσμου προκειμένου να επιτυγχάνεται η έγκαιρη διάγνωση της νόσου η οποία είναι αποφασιστικής σημασίας, διότι τότε οι φαρμακευτικές και μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την πορεία της νόσου και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των ασθενών και των φροντιστών τους. Ο κ.Δήμτσας ευχαρίστησε επίσης τον Μητροπολίτη Μηθύμνης κ.κ.Χρυσόστομο και Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου κ.κ.Ιάκωβο καθώς και την εταιρεία ΜΕΓΑ για την πολύτιμη συμβολή τους στην υλοποίηση της δράσης».

Η εκστρατεία θα συνεχιστεί σε 24 πόλεις και νησιά της Ελλάδας, από ακριτικές περιοχές μέχρι μεγάλα αστικά κέντρα.

«Παραμύθι χωρίς όνομα».

Κοζάνη, 2 Μαρτίου 2016

Το μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα σε ταινία

Η Ιερά Μητρόπολις Σερβίων & Κοζάνης σας προτρέπει να παρακολουθήσετε την προβολή της ταινίας "ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ", μία παραγωγή του Πνευματικού Κέντρου "Ο Άγιος Φώτιος" της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος.

Η ταινία αποτελεί μεταφορά στην μεγάλη οθόνη του ομώνυμου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Δέλτα και προβάλλει τις αξίες της πίστης, της φιλοπατρίας και της συλλογικής δράσης.

Παρουσιάζεται αυτήν την περίοδο με επιτυχία σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και στην Κοζάνη θα προβληθεί το Σάββατο 5 Μαρτίου 2016, ώρα 7.00 μ.μ. στον κινηματογράφο "ΟΛΥΜΠΙΟΝ".

Λίγα λόγια για την Ταινία: «ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ». Η ανάσταση ενός ρημαγμένου Βασιλείου με όπλο το φιλότιμο!

Στο ευλογημένο Βασίλειο του Συνετού του Α΄ έρχεται η κατάρρευση!... Ο οκνηρός Βασιλιάς κοιμάται, ο πονηρός Αρχικαγκελλάριος ʺαλωνίζειʺ, ο θρασύδειλος Δικαστής θα φτάσει μέχρι τα άκρα, ο λαός ένοχα αδρανεί!...  Το κακό φαίνεται να κυριαρχεί· το καλό όμως προχωρεί μυστικά και αθόρυβα!...

 Έτσι, ενώ οι διαπλεκόμενοι κινούνται στα σκοτεινά συσσωρεύοντας άπληστα πλούτη στο θησαυροφυλάκιό τους, κάποιος άλλος καιροφυλακτεί και συσσωρεύει όχι για τον εαυτό του! Οι κακοί δεν θα του το συγχωρήσουν ποτέ!...

 Εν τω μεταξύ ο γείτονας θείος Βασιλιάς επιβουλεύεται, προσβάλλει και επιτίθεται...

 Το πικραμένο Βασιλόπουλο αίρεται στο ύψος των στιγμών· με την ευαισθησία του, με την προσήλωση στην αλήθεια και το Δίκαιο, με πίστη στον Θεό, και με την ανεκτίμητη βοήθεια και συμπαράσταση της αδελφής του Ειρηνούλας, θα κατορθώσει να ξυπνήσει το φιλότιμο του λαού!...

 Την πρώτη κινηματογραφική εκδοχή του συναρπαστικού μυθιστορήματος της Πηνελόπης Δέλτα πραγματοποιεί το Πνευματικό Κέντρο ʺΟ ΑΓΙΟΣ ΦΩΤΙΟΣʺ της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους.

 Σκηνοθεσία: Κώστας Καλπατζίδης, σενάριο: Αρχιμ. Παύλος Ντούρος, Μουσική: Διομήδης Βλαχόπουλος, Κοστούμια: Αναστασία Κατέλη, Ελένη Μιχαηλίδου, Bοηθός σκηνοθέτου: Καλλιόπη Βαφειάδου.

Διαρκεί 2 ώρες και συμμετέχουν 60 ερασιτέχνες ηθοποιοί και 125 κομπάρσοι.

Μετά το λαμπρό ξεκίνημα στην Κατερίνη ακολούθησαν με επιτυχία: Θεσσαλονίκη και Σέρρες - όπου θα ξαναπροβληθεί προσεχώς! - Βέροια, Κομοτηνή και τώρα Κοζάνη.

Το Σάββατο 5 Μαρτίου, στις 7 μ.μ., στον κιν/φο "ΟΛΥΜΠΙΟΝ", με πολύ προσιτό εισιτήριο.

Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς Ημερομηνία εορτής: 02/03/2016

Βιογραφία
Ο Αγιος Νικόλαος γεννήθηκε στη Νάξο το 1851 μ.Χ., από τον Ιωάννη και την Αυγουστίνα, το γένος Μελισσουργού. Οι ευσεβείς γονείς του τον ανέθρεψαν με παιδεία και νουθεσία Κυρίου.

Από την παιδική του ηλικία εξέφρασε την έφεση και την αγάπη του προς τα ιερά και τα όσια. Ήταν φιλακόλουθος και διακονούσε πάντοτε στο ιερό τον παππού του ιερέα Γεώργιο Μελισσουργό. Προορισμένος από τον Θεό να γίνει λειτουργός των Αγίων Μυστηρίων Αυτού μετείχε αδιάλειπτα στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας με νηστεία, προσευχή και αγρυπνία.
Μετά τον θάνατο του πατέρα του ήλθε με την μητέρα του και την αδελφή του στην Αθήνα, όπου έγινε προστάτης αυτών. Ενυμφεύθηκε, εχήρευσε όμως νωρίς. Η πρεσβυτέρα του απεβίωσε μόλις γεννήθηκε το παιδί τους, ο Γιαννάκης, που το μεγάλωσε μόνος.
Ο Κύριος δεν εβράδυνε να τον αναδείξει λειτουργό της Εκκλησίας Του και τον κατέστησε εύθετο και εύχρηστο στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Χειροτονείται διάκονος στις 28 Ιουλίου του 1879 μ.Χ., στο ναό Μεταμορφώσεως της Πλάκας, και μετά από πέντε χρόνια, στις 2 Μαρτίου 1884 μ.Χ., χειροτονείται Πρεσβύτερος στο ταπεινό εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου, στο Μοναστηράκι. Διακονεί στο ιερό θυσιαστήριο επί 50 χρόνια περίπου (1884 - 1932 μ.Χ.), στους ναούς και του Αγίου Παντελεήμονος, κοντά στον Ιλισσό ποταμό, και της ακόμη πτωχότερης και απόμερης τότε Εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου του λεγομένου «Κυνηγού», στη σημερινή οδό Βουλιαγμένης. Διακρίθηκε ως ο λειτουργικότερος ιερεύς, άνθρωπος προσευχής, του οποίου η ζωή υπήρξε και αναδείχθηκε συνεχής διακονία του Θυσιαστηρίου. Από «φυλακῆς πρωίας μέχρι νυκτός» παρέμενε στο ναό. Ήταν αφιλάργυρος κατά τον τρόπο και πλήρης έργων αγαθών και ελεημοσύνης. Του αρκούσε για τροφή λίγο ψωμί και λίγα χόρτα, τα οποία συνέλεγε ο ίδιος, και κάποιες φορές, λίγο γάλα που του πρόσφεραν βοσκοί στην ερημική τότε περιοχή της ενορίας του. Αλησμόνητες παρέμειναν οι αγρυπνίες τις οποίες ετελούσε στο ναό του Αγίου Ελισσαίου Αθηνών. Αναφέρονται και μαρτυρίες παιδιών, ότι τον έβλεπαν κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας μεταρσιωμένο να στέκεται υπεράνω της γης. Μαρτυρίες δε περιφανών λογίων, όπως του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και Αλέξανδρου Μωραϊτίδου, που έψαλλαν στις αγρυπνίες τις οποίες ετελούσε, εξαίρουν τη σπάνια και αγία ιερατική αυτού προσωπικότητα.
Ο παπα- Νικόλας, ο λεγόμενος «απλός», ζούσε μέσα στη χαρά της Θείας Ευχαριστίας, την οποία τελούσε ανελλιπώς κάθε ημέρα, όπως την όριζαν οι λειτουργικοί κανόνες, και την παρέτεινε επί πολλές ώρες, για να έχει την πνευματική της απόλαυση. Πάντα ανταποκρινόταν στο γνήσιο ορθόδοξο φρόνημα και ετελούσε πανηγυρικά το Μυστήριο της ελεύσεως και παρουσίας του Αναστημένου Κυρίου, που αποκαλύπτει τον εαυτό Του, όπως τότε στο Μυστικό Δείπνο. Η χαρά της Αναστάσεως, που βρίσκεται στην καρδιά της Ευχαριστίας, γινόταν οντολογική αναψυχή και αγαλλίαση στον φλεγόμενο από θεία Αγάπη Γέροντα. Η μέθεξή του στην πασχάλια χαρά τον συνέπαιρνε. Δεν ήταν γι αυτόν ένα απλό εφημερικό καθήκον. Πρόφαση ήταν το επί ώρες παρατεινόμενο μνημόσυνο των ζωντανών και των κοιμηθέντων, από τον όγκο των σημειωμάτων που κρατούσε πάντα σ' ένα δισάκι. Στην πραγματικότητα δεν ήθελε να διακόψει ποτέ τη χαρά της Τράπεζας της Ευχαριστίας, τη θέα του Αναστημένου Σώματος και Αίματος του Χριστού.
Ο αείμνηστος Γέροντας, αφού έφθασε στα 82 του χρόνια και έδωσε πρωτοφανή στον αιώνα μας μαρτυρία ουρανίων χαρισμάτων, οσιότητος, ταπεινώσεως, απλότητος, διακρίσεως, ελεημοσύνης, ασκήσεως και κατά Θεόν σοφίας, αφού εστάθηκε ο μοναδικός προστάτης χιλιάδων ορφανών και πτωχών και έφθασε στο ύψος θείας τελειότητος, εκοιμήθηκε οσίως εν ειρήνη το 1932 μ.Χ. και τον έθαψαν μπροστά στον Ναό του Αγίου Ιωάννη του Κυνηγού.
Στις 29 Αυγούστου του 1992, τα ιερώτατα και θαυματουργά Λείψανα του Αγίου Νικολάου του Πλανά τοποθετήθηκαν σε ασημένια λάρνακα, που σήμερα βρίσκεται στο δεξιό κλίτος του Ιερού αυτού Ναού.
Η Αγία μας Εκκλησία ανεκήρυξε και επισήμως ως άγιο τον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά κατά την 135 η Συνοδική Περίοδο (1991 - 1992 μ.Χ.)

Ιερώνυμος: Έκκληση να πάψουν οι άνθρωποι να ξεριζώνονται από τις εστίες τους

Πρωτοβουλίες της Ιεράς Συνόδου

Αθήνα

Εκκληση να σταματήσει ο πόλεμος στη Συρία απευθύνουν με ανακοίνωσή τους ο Αρχιεπίσκοπος  Ιερώνυμος και οι μητροπολίτες-μέλη της Ιεράς Συνόδου.
Ταυτόχρονα, όπως τονίζεται, η Εκκλησία θα συνεχίζει να πράττει το καθήκον της στηρίζοντας τους πρόσφυγες σημειώνοντας όμως ότι χρειάζεται ευρωπαϊκή αλληλεγγύη για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Συγκεκριμένα η Ιερά Σύνοδος σημειώνει ότι «παρακολουθούσα με θλίψη τα ατελείωτα καραβάνια προσφύγων, τα οποία κατακλύζουν τη μικρή μας χώρα, επιθυμεί να απευθύνει έκκληση σε κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως, ώστε αφ' ενός μεν να σταματήσει ο αδελφοκτόνος πόλεμος στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας, να πάψουν οι άνθρωποι να ξεριζώνονται από τις εστίες τους, αλλά και να υποστηριχθούν οι ήδη πρόσφυγες στην ανακούφιση του πόνου τους».
Την έκκλησή της αυτή η Ιερά Σύνοδος την συγκεκριμενοποιεί με σαφείς επιστολές προς τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και Αρχηγούς Εκκλησιών ώστε «από κοινού άνθρωποι με αρμοδιότητα αλλά και κοινωνική επιρροή, να εργασθούν για την επίλυση του μεγαλύτερου προβλήματος που δημιουργήθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο».

Ακόμη δηλώνεται ότι «η Εκκλησία της Ελλάδος θέλει υπευθύνως να καταθέσει την πρόθεσή της να συνεχίσει να βοηθά συντελώντας στην ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου. Το έπραξε συνειδητά σε όλη τη δισχιλιετή πορεία της, το πράττει και σήμερα, και θα συνεχίσει να το πράττει όσο οι περιορισμένοι πόροι της και η μεγάλη καρδιά του λαού μας το επιτρέπουν».
Δηλώνει, όμως, ότι «κατανοούσα τη σχετική θέση της Ελληνικής Πολιτείας, θεωρεί πως το προσφυγικό πρόβλημα δεν μπορεί η μικρή μας πατρίδα, όσο φιλόξενη και αν είναι, να το αντιμετωπίσει μόνη. Για τον λόγο αυτό, απαραίτητη είναι η επίδειξη ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς τη χώρα μας, πρώτιστα με την επανεξέταση των αποφάσεων για φράκτες αλλά και με ουσιαστικές προσπάθειες για ανάσχεση των προσφυγικών ροών».
Μαρία Αντωνιάδου

Newsroom ΔΟΛ

Αν το παλέψεις ,όπου και να πας θα ναι παράδεισος...

Χειμώνας βαρύς.Σαρακοστή στον Άθω .Ο Θανασός είχε ξεμείνει στο κελλί  του γερο Κοσμά αφού το χιόνι είχε αποκλείσει τα μονοπάτια.Κλειστός ο δρόμος για τα μοναστήρια και η θάλασσα κάτω δεν ησύχαζε.Τα μοναστήρια άλλωστε ήτανε και μακριά και δεν είχε τρόπο να φύγει.

-Μη χολοσκάς .Θα μείνεις στο κελλί ,του είπε ο γέροντας Κοσμάς όλο αρχοντιά .Κουκιά έχουμε ,ξύλα για το τζάκι έχουμε ,νάναι καλά ο γερο Τιμόθεος που μας οικονόμησε νωρίς κούτσουρα .Και είναι ελιά που καίει όμορφα.

Σαν να κατάλαβε ο Θανασός τώρα στα σοβαρά τι του έλεγε ο γερο Κοσμάς και πήρε να το χαρεί.Κι όσοι θα του λέγανε γιατί άργησε να γυρίσει από τον Άθωνα,την είχε την δικαιολογία έτοιμη κι αληθινή.Ήθελα εγώ.... αλλά το χιόνι μας απέκλεισε..
Για φαντάσου, μονολογούσε  χωρίς καυμούς, χωρίς το ζόρι της φαμίλιας του, χωρίς τη φωνή του αφεντικού,χωρίς τη οργή στη στραβοτιμονιά του απέναντι,χωρίς τα βάσανα της ζωής ετούτης.Χρόνια το δούλευε στο μυαλό του και το ομολογούσε ανάμεσα στο χωρατό και το σοβαρό του.

-Εσείς γέροντα  έλεγε στον γερο Κοσμά ζείτε στον Παράδεισο ενώ εμείς εκεί μέσα και να θες να αγιάσεις δεν σ αφήνουνε.

Και να που γίνεται μερικές φορές σαν να ακούει ο Θεός δυό φορές και  του γίνεται το χατήρι του ανθρώπου.Χωρίς να το μετρήσει και βρίσκεται ίδιος καλόγερος στον Άθω στο καλύβι του γέρο Κοσμά που δεν αγαπούσε και πολύ τις βολές και δεν είχε μήτε ρεύμα,μήτε τηλέφωνο .Μια στέρνα είχε μοναχά στο κελλί και κάθε πρωί έβγαζε λίγο νερό για τη λάτρα του .

-Είμαι στον παράδεισο.!!! μονολογούσε ο Θανασός.

Πήγαινε και ερχότανε και η χαρά του δεν έλεγε να ησυχάσει..

΄-Ελα παιδί μου θα κάνουμε τις ώρες και τον εσπερινό .Ήτανε βλέπεις Σαρακοστή και οι ακολουθίες ήτανε πολλές.

-Μετά χαράς έκανε ο Θανασός..

Πήρε να διαβάζει ο γερο Κοσμάς διάβαζε διάβαζε και τελειωμό δεν είχε....

Το μυαλό του Θανασσού πήρε να ταξιδεύει...

Μετά ο γέροντας λέει στο Θανασσό.

- Είναι Σαρακοστή  παιδί μου έχουμε μονοτράπεζο και αλάδωτο...

-Κι αλάδωτο ; επανέλαβε ο Θανασσός ...

Φάγανε κάτι παξιμάδια που του φανήκανε παντεσπάνι του Θανασσού και χαλβά Μακεδονίτικο που του χε φέρει κάποιος προσκυνητής από τη Θεσσαλονίκη..

Πήρε να βράζει ο Θανασσός....

-Να πάς αν είναι ευλογημένο να φέρεις από το πηγάδι νερό του λέει ο γέροντας

Τρέχει  με τον κουβά ο Θανασός να τραβήξει νερό.Μα στη βιάση του δεν δένει καλά την τριχιά και ο κουβάς βρέθηκε μέσα στο πηγάδι.

Φωνές ,φασαρία ,θυμός ,νεύρα κι όλα μαζί.....

Τα άκουσε από το καλύβι ο γερο Κοσμάς και νόμιζε ότι κάτι του συνέβη.

-Τι έπαθες παιδί μου ποιος σε πείραξε ;

Ο Θανασός όμοια σαλεμένος κόκκινος από την αναποδιά δεν μιλιότανε

-Κι εδώ αναποδιές...... κι εδώ δυσκολίες.... κι εδώ ο πειρασμός. Που θα ησυχάσω γέροντα, μέχρι που θα με κυνηγάει το θηρίο .

Τον  πήρε με τρόπο πατρικό ο γέρο Κοσμάς και τον έβαλε στο καλύβι

Κι ο Θανασός πήρε να κλαίει σαν παιδί.

-Το θηρίο παλληκάρι μου ούτε στον κόσμο μένει ούτε στο καλύβι μου δεν πατά.Κάθε τόπος παιδί μου είναι αγώνας .Δεν υπάρχει τόπος χωρίς αγώνα.Δεν υπάρχει  όμως και παράδεισος που να να ναι εδώ και να μην είναι εκεί.Το θηρίο ...πάει να πει τα πάθη, αν το κουβαλάς μέσα σου όπου και να πας θα σε φάει.Κι αν το παλέψεις ,όπου και να πας θα ναι παράδεισος...

Π.Εφραίμ

10.000 μερίδες φαγητού από την «Αποστολή» για τους πρόσφυγες

Την άμεση ανάγκη σίτισης 3.000 προσφύγων στο Ελληνικό για την Παρασκευή 26 και το Σαββάτο 27 Φεβρουαρίου 2016, ανέλαβε ο Φιλανθρωπικός Οργανισμός «Αποστολή», μετά από επείγον αίτημα που υποβλήθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση.

Σ’ αυτό το πλαίσιο διέθεσε άμεσα με εντολή του Αρχιεπισκόπου κ.κ. Ιερώνυμου 10.000 μερίδες φαγητού για να αντιμετωπιστούν με αυτό τον τρόπο οι ιδιαίτερα αυξημένες ανάγκες που έχουν προκύψει τις τελευταίες ημέρες.

Η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες βρίσκεται αντιμέτωπη με την διαχείριση μιας άνευ προηγουμένου προσφυγικής κρίσης η οποία το τελευταίο διάστημα έχει λάβει σε ορισμένες περιπτώσεις ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Η ΜΚΟ Αποστολή, Φιλανθρωπικός Οργανισμός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, με την συνδρομή του ΙΟCC (INTERNATIONAL ORTHODOX CHRISTIAN CHARITIES ), έχει αναπτύξει και υλοποιεί συστηματικά πολύπλευρο πλάνο δράσεων που έχουν σαν στόχο την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου ζητήματος.

Οι δράσεις αυτές, έχουν σαν βασικό σκοπό να διευκολύνουν την καθημερινότητα και την διαβίωση των χιλιάδων προσφύγων που συνωστίζονται καθημερινά στην Ελλάδα και εξελίσσονται τόσο σε νησιά που αντιμετωπίζουν καθημερινά τεράστια προβλήματα, όπως είναι η Κως, η Σάμος και η Χίος αλλά και στην Αθήνα στον Ελαιώνα και το Ελληνικό.

Πιο συγκεκριμένα η «Αποστολή» ανέλαβε πρόσφατα μέρος της λειτουργίας του Κέντρου Επείγουσας Υποδοχής και Φροντίδας Προσφύγων (hot-spot), στην Σάμο καθώς επίσης το τελευταίο διάστημα μεταξύ άλλων έχει προσφέρει:

περισσότερες από 3.500 συσκευασίες πόσιμου νερού
περισσότερα από 7.000 πακέτα με τρόφιμα επιβίωσης
περισσότερα από 2.010 πακέτα προσωπικής υγιεινής για βρέφη
περισσότερους από 3.000 υπνόσακους
περισσότερες από 1.000 σκηνές 2 ατόμων
περισσότερες από 300 συσκευασίες βρεφικού γάλακτος/100 μπιμπερό
περισσότερες από 12 φορητές τουαλέτες και ντουζιέρες
προμήθεια και εγκατάσταση 2 δεξαμενών νερού χωρητικότητας 10.000 λίτρων για την εξυπηρέτηση των διαμενόντων και των διερχομένων προσφύγων.

Σε στενή συνεργασία με τις Ελληνικές αρχές η «Αποστολή» με τη διαρκή ενίσχυση και υποστήριξη του IOCC παρακολουθεί από κοντά την προσφυγική κρίση και εργάζεται εντατικά προκειμένου να διασφαλίσει τις καλύτερες δυνατές ανάγκες που προκύπτουν.

Τριώδιο και τραγωδία...

Καλό τριώδιο σε όλους... τι σημαίνει όμως καλό τριώδιο; αν θαρρείς ότι σημαίνει μόνο μασκαράδες, μεταμφιεσμένους και κομφετί κάτι δεν έχεις καταλάβει: Τριώδιο σημαίνει τρεις ωδές, τρεις σαν τον Τριαδικό Θεό του Χριστιανισμού, τρεις σαν τους δραματικούς αγώνες τις αρχαιότητας, τρεις σαν τις πιο βασικές αρετές που οδηγούν στην κάθαρση: ταπείνωση- μεταμέλεια- ανθρωπιά: το τριώδιο στη βάση του είναι η πιο σημαντική περίοδος πριν τον ανήφορο της Σαρακοστής: μια προπόνηση του νου της ψυχής και του σώματος πριν μια μακρά περίοδο πολύπλευρου αγώνα. Η ιστορία του Τριωδίου ξεκινά από την Αρχαιότητα τότε που το θέατρο ήταν μέσο λατρείας και παιδείας: τρείς ωδές, κωμωδία, τραγωδία και σατυρικό δράμα αναδείκνυαν τον νικητή των δραματικών αγώνων: τρία βήματα για κάθε διαγωνιζόμενο και τα αυτά τα βήματα που καλύτερα οδηγούσαν στην κάθαρση ήταν αυτά που αναδείκνυαν το νικητή... στην Ελλάδα του Χριστιανισμού οι τρεις ωδές μεταφέρθηκαν στη βυζαντινή μουσική και υπηρετήθηκαν απ΄αυτήν... και τα τρία βήματα μεταφέρθηκαν κι αυτά από το θέατρο στην ψυχή: ταπείνωση- μεταμέλεια- κάθαρση: Ο τελώνης – ο Άσωτος – ο Φιλανθρωπος. Αυτή είναι η πορεία του Τριωδίου, αυτή είναι και η πορεία κάθε ανθρώπου στη μάχη με τον εαυτό του: πρώτα αυτοκριτική, μετά ομολογία και στο τέλος προσφορά. Αν κάτι διδάσκει το Τριώδιο είναι η ηρεμία με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζεται το ατελές, το μεγαλείο που κρύβει ο αμαρτωλός: Όπως και στο Αρχαίο θέατρο (μέσο της Διονυσιακής λατρείας) έτσι και στο Χριστιανισμό, ήρωας δεν είναι ο τέλειος άνθρωπος, γιατί τέλειος, αλάνθαστος άνθρωπος δεν υπάρχει. Αυτή η αγάπη προς την ατέλεια δεν πολεμά την αριστεία: αντίθετα την υπερασπίζεται και την θέτει στη σωστή της βάση. Άριστος δεν είναι ο αλάνθαστος. Άριστος είναι ο αμαρτωλός που αντιλαμβάνεται την αμαρτωλότητά του και αδιάκοπα προσπαθεί να την νικήσει. Ήρωας, πρωταγωνιστής και ρυθμιστής της Ιστορίας είναι ο πεσμένος από τα ίδια τα λάθη του άνθρωπος, και η προσπάθειά του να σηκωθεί. Ο αγώνας του έχει συντριβή: δεν παρουσιάζει τα λάθη του σαν μόδα, δεν τα νομοθετεί ώστε να τα κάνει γεγονός (μήπως εκεί κρύβεται η αδυναμία της Νεοελλάδας να σηκωθεί;), δεν έχει έπαρση. Πώς θα μπορούσε να έχει έπαρση; Είναι αμαρτωλός, είναι πεσμένος, είναι πληγωμένος από τις δικές του επιλογές ή αδυναμίες. Είναι αμαρτωλός μα δεν είναι ανόητος και η έπαρση δεν του ταιριάζει. Η έπαρση ταιριάζει μόνο στους ανόητους. Και ο άνθρωπος του Τριωδίου δεν είναι ανόητος. Είναι απλά αμαρτωλός, είναι απλά άνθρωπος... είναι ο Τελώνης που κρύβει το πρόσωπό του αντιλαμβανόμενος τα εγκλήματά του. Είναι ο Άσωτος που βρίσκει το θάρρος (Θεέ μου πόσο θάρρος!) να επισρέψει ηττημένος και να ομολογήσει την ήττα του. Είναι και ο φιλάνθρωπος, αυτός που διακρίνει στον κάθε παρία το Θεικό μεγαλείο. Το Τριώδιο είναι τραγωδία με την Αριστοτελική ερμηνεία: είναι πράξη σπουδαία και ολοκληρωμένη, που ισορροπεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και στο μέλος, είναι δράση που περνά (ή θα έπρεπε να περνά) μέσα από τον προσωπικό πόνο και το έλεος με προορισμό την κάθαρση...

Υπ’ αυτή την έννοια, καλό Τριώδιο σε όλους...

Υ.Γ. Το φετινό Τριώδιο ξεκίνησε με την απώλεια ενός ανθρώπου που είχε εντοπίσει τη σημασία της αμαρτωλότητας στον πολιτισμό. Ο Umberto Ecco εξηγούσε κάποτε τη διαφορά ανάμεσα στην Αμερικάνικη (καπιταλιστική και αμιγώς οικονομική) (υπο)κουλτούρα και στον Ευρωπαικό (πνευματικό ή καθολικό, όπως ο ίδιος τον ονόμαζε ) πολιτισμό: για τον πρώτο καλός είναι ο πετυχημένος. Για τον δεύτερο καλός είναι ο αμαρτωλός...

Μάρω Σιδέρη

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΜΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΣΕΒ ΚΥΘΗΡΩΝ κ ΣΕΡΑΦΕΙΜ GREEKTV4E

Ο Άσωτος...

Η παραβολή του Ασώτου είναι η αγαπημένη μου. Κρύβει μια αλήθεια,που ως αλήθεια νικάει τους αιώνες, περνάει πάνω από σύνορα, ξεπερνά κάθε γνώση και κάθε πολιτισμό και βουτάει στα βάθη της ψυχής κάθε ατόμου και κάθε κοινωνίας. Είναι η ιστορία του ανθρώπου του ανήσυχου, του ανθρώπου που θέλει να γευτεί εμπειρίες, γνώσεις, ακόμα και ανοησίες, να τα ζήσει όλα, και τα "καλά" και τα "άσχημα" και όσα τον ανεβάζουν και όσα τον ταπεινώνουν. Ο Άσωτος είναι ο άνθρωπος που τολμά να τολμήσει, που αναζητά την ασφάλεια στο τεντωμένο σκοινί, που αναζητά την ομορφιά της ζωής στους ωκεανούς και όχι στα λιμάνια... στα κύματα και όχι στην παραλία... ο ¨Άσωτος είναι ο άνθρωπος ο ατελής... αυτό το υπέροχα ανώριμο πλάσμα που ωριμάζει με μεγάλο κόστος, με μεγάλο πόνο, με πολύ ταπείνωση... Ο Άσωτος είναι ένας υπέροχος θνητός: τόσο ανόητος ώστε να κάνει ανόητα λάθη, τόσο σοφός ώστε να τα αναγνωρίσει ως τέτοια, τόσο γενναίος ώστε να τα διορθώσει και να ζητήσει συγγνώμη γι' αυτά. Ο Άσωτος είναι ο άνθρωπος της μαγκιάς και όχι της ψευτομαγκιάς: ζει με πάθος όσα θέλει να ζήσει και όταν τρώει τα μούτρα του, δε μένει στην αλαζονεία της μιζέριας του, ούτε όμως επιστρέφει με την έπαρση αυτού που αρνείται να ομολογήσει το mea culpa.... φεύγει από το σπίτι του με την ομορφιά της ορμής και επιστρέφει με την ομορφιά της ταπείνωσης. Ο Άσωτος είναι τελικά ένας σπουδαίος Επαναστάτης: επαναστατεί κόντρα στην πατρική ασφάλεια, επαναστατεί κόντρα στην πτώση του και στο τέλος επαναστατεί κόντρα στην επανάσταση του...και κυρίως κόντρα στον εγωισμό του... κι έτσι νικάει: σε όλα αντιρρησίας, σε όλα αναρχικός, σε όλα άνθρωπος...

Από την άλλη ο καλός αδερφός, ο άχρωμος, ο άγευστος, ο βολεμένος... αυτός που δεν ταράζει κύκλους, που δεν ρίχνει πέτρες στη λίμνη του μην και ταραχτούν τα νερά κι ας έχουν γίνει βούρκος. Σε όλα άριστος, σε όλα τέλειος, σε όλα σοφός και τελικά σε όλα ατελής, μέτριος, ανόητος... ο καλός αδερφός που συντηρεί όσα βρήκε από φόβο μη χάσει κάτι απ' αυτά, τα χάνει όλα γιατί έχει χάσει το πιο σημαντικό: τον εαυτό του... δεν είναι παρά μια τέλεια σκιά, χωρίς προσωπικές εμπειρίες, χωρίς απαιτήσεις, χωρίς λάθη, άρα εγκλωβισμένος στην ψευδαίσθηση του αλάνθαστου. Ο ίδιος υπόσταση δεν έχει: χωρίς τον Άσωτο είναι ο γιος της Στοργής... με την επιστροφή του Ασώτου γίνεται ο αδερφός της Μεταμέλειας... σε καμιά από τις δύο φάσεις όμως δεν έχει κατορθώσει να αποκτήσει ο ίδιος κάποια από τις δύο αρετές, ούτε να αναπτύξει μια ξεχωριστή δικιά του. Πάντα χρειάζεται κάποιον άλλον για να προσδιοριστεί και ο ίδιος, γιατί η ανάγκη του να είναι τέλειος του ακυρώνει κάθε προσωπικότητα. Κατακτώντας την τελειότητα σαν project, τελικά τη χάνει, γιατί η τελειότητα δεν είναι Project. Τη χάνει, γιατί δεν αντιλαμβάνεται ότι η τελειότητα δεν είναι του κόσμου τούτου, ότι δεν την δικαιούμαστε γιατί πολύ απλά δεν ξέρουμε πώς να τη διαχειριστούμε... Τελικά ο καλός αδερφός που ζει μια μη-ζωή, εναντιώνεται στη ζωή, από φθόνο! Η μη- ζωή φθονεί τη ζωή, η τελειότητα φθονεί την ατέλεια! Ο δύστυχος ο καλός αδερφός δεν έχει για τίποτα να λογοδοτήσει, δεν έχει για τίποτα να ταπεινωθεί... και ως "τέλειος" φτάνει σε τέλμα... πέφτει μέσα στο βούρκο που ο ίδιος έφτιαξε όταν αρνήθηκε να ρίξει πέτρες στη προσωπική του λίμνη για να μην ταραχτούν τα νερά...

Η παραβολή του Ασώτου έχει μεγάλη δύναμη: είναι η ιστορία κάθε πολιτισμού και κάθε ατόμου:

Μέσα της κρύβεται η αλήθεια για την ομορφιά της ατελούς τελειότητας αυτής που χτίζεται κομμάτι κομμάτι μέσα από λάθη με τσιμέντο το θάρρος της αυτοκριτικής...

Μέσα της κρύβεται και η αλήθεια για την ασχήμια που κρύβει η επιτηδευμένη τελειότητα, αυτή που πλασάρεται ως τέτοια χωρίς να στηρίζεται σε μόχθο και σε ταπείνωση...

Τελικά βουτώντας στην ιστορία του Ασώτου, μαθαίνουμε ότι η ανθρώπινη ολοκλήρωση είναι το νόμιμο παιδί του λάθους και της μεταμέλειας... και ότι η ανθρώπινη σήψη είναι το νόθο παιδί της ψευτο-αλάνθαστης μεγαλομανίας... το πιο σημαντικό όμως που υπονοεί η παραβολή είναι ότι ο Παράδεισος δεν είναι χώρος για " καλούς"... είναι χώρος για άσωτους που διόρθωσαν τα λάθη τους.... δεν είναι χώρος για βολεμένους αλλά τελικά χώρος για ουσιαστικούς επαναστάτες...

Υ.Γ. Πόσο θλιβερά παράξενο που η ανθρώπινη "ηθική" (κοινωνική, πολιτική θρησκευτική) μιμείται τον "καλό αδερφό" αλλά όχι τον Άσωτο; Θεωρεί δεδομένη τη δική της τελειότητά , θεωρεί κατάντια την πτώση όσων πέφτουν, θεωρεί ήττα τη μεταμέλεια τους και θεωρεί απειλή τους γενναίους ... Ευτυχώς για όλους μας, ο Πατέρας της Παραβολής δεν υπηρέτησε την ανθρώπινη "ηθική", αλλά είχε μια δικιά του, στ' αλήθεια τέλεια, στ' αλήθεια ολοκληρωμένη, στ' αλήθεια επαναστατική...

Μάρω Σιδέρη

Ο Απόστολος της Κυριακής 28 Φεβρουαρίου 2016

Τὸ σῶμα

δὲν ἔγινε

γιὰ νὰ πορνεύουμε,

ἀλλὰ γιὰ νὰ δοξάζουμε

τὸν Κύριο,

καὶ ὁ Κύριος

θὰ δοξάσει τὸ σῶμα.

(Α´ Κορ. στ´ 12-20)

Αδελφοί, πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος. Τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει. Τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι· ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. Οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; ῎Αρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; Μὴ γένοιτο. ῎Η οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; «῎Εσονται» γάρ, φησίν, «οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν»· ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι. Φεύγετε τὴν πορνείαν. Πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει. ῎Η οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ῾Αγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; ᾿Ηγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Αδελφοί, μερικοὶ μεταξύ σας λένε· «῞Ολα μοῦ ἐπιτρέπονται». Σωστά· ὅλα ὅμως δὲν εἶναι πρὸς τὸ συμφέρον. ῞Ολα μοῦ ἐπιτρέπονται, ἐγὼ ὅμως δὲν θὰ ἀφήσω τίποτε νὰ μὲ κυριέψει. Λένε ἐπίσης· «Οἱ τροφὲς προορίζονται γιὰ τὴν κοιλιὰ καὶ ἡ κοιλιὰ εἶναι καμωμένη γιὰ τὶς τροφές»· ὁ Θεὸς ὅμως θὰ τὰ ἀχρηστέψει καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο. Τὸ σῶμα δὲν ἔγινε γιὰ νὰ πορνεύουμε, ἀλλὰ γιὰ νὰ δοξάζουμε τὸν Κύριο, καὶ ὁ Κύριος θὰ δοξάσει τὸ σῶμα. Καὶ ὁ Θεὸς ποὺ ἀνέστησε τὸν Κύριο, μὲ τὴ δύναμή του θὰ ἀναστήσει κι ἐμᾶς. Δὲν ξέρετε ὅτι τὰ σώματά σας εἶναι μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ; Μπορῶ, λοιπόν, νὰ πάρω κάτι ποὺ εἶναι μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ τὸ κάνω μέλος τοῦ σώματος μιᾶς πόρνης; Ποτὲ τέτοιο πράγμα! ῍Η μήπως δὲν ξέρετε ὅτι αὐτὸς ποὺ ἑνώνεται μὲ μιὰ πόρνη γίνεται ἕνα σῶμα μαζί της; Γιατί, καθὼς λέει ἡ Γραφή, οἱ δύο θὰ γίνουν ἕνα σῶμα. ῞Οποιος ὅμως ἑνώνεται μὲ τὸν Κύριο, γίνεται ἕνα πνεῦμα μαζί του. Μακριὰ λοιπὸν ἀπὸ τὴν πορνεία! Κάθε ἄλλο ἁμάρτημα ποὺ μπορεῖ νὰ διαπράξει κανεὶς βρίσκεται ἔξω ἀπὸ τὸ σῶμα του· αὐτὸς ὅμως ποὺ πορνεύει βεβηλώνει τὸ ἴδιο του τὸ σῶμα. ῍Η μήπως δὲν ξέρετε ὅτι τὸ σῶμα σας εἶναι ναὸς τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ποὺ σᾶς τὸ χάρισε ὁ Θεὸς καὶ βρίσκεται μέσα σας; Δὲν ἀνήκετε στὸν ἑαυτό σας· σᾶς ἀγόρασε ὁ Θεὸς πληρώνοντας τὸ τίμημα. Τὸν Θεὸ λοιπὸν νὰ δοξάζετε μὲ τὸ σῶμα σας καὶ μὲ τὸ πνεῦμα σας, ποὺ ἀνήκουν σ’ ἐκεῖνον.

http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4271:o-apostolos-tis-kyriakis-28-fevrouariou-2016&catid=30&Itemid=143

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 28 Φεβρουαρίου 2016 - Ασώτου

Πατέρα,

ἁμάρτησα στὸν Θεὸ

καὶ σ’ ἐσένα

καὶ δὲν ἀξίζω

νὰ λέγομαι

παιδί σου.

(Λουκ. ιε´ 11-32)

Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην· ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς. Καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. Καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. Καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. Δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι. Καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους. Καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ. Εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ἀπόλλυμαι! ᾿Αναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου· οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου. Καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ. 

῎Ετι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱός· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου. Εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας, καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν, ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. Καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι. 

῏Ην δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ, ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν, καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. ῾Ο δὲ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει, καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν. ᾿Ωργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. ῾Ο οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. ῾Ο δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρί· ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ· ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν. ῾Ο δὲ εἶπεν αὐτῷ· τέκνον, σὺ πάντοτε μετ᾿ ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν· εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εἶπε ὁ Κύριος τήν παραβολή· κάποιος ἄνθρωπος εἶχε δύο γιούς. ῾Ο μικρότερος ἀπ’ αὐτοὺς εἶπε στὸν πατέρα του· “πατέρα, δῶσε μου τὸ μερίδιο τῆς περιουσίας ποὺ μοῦ ἀναλογεῖ”· κι ἐκεῖνος τοὺς μοίρασε τὴν περιουσία. ῞Υστερα ἀπὸ λίγες μέρες ὁ μικρότερος γιὸς τὰ μάζεψε ὅλα κι ἔφυγε σὲ χώρα μακρινή. ᾿Εκεῖ σκόρπισε τὴν περιουσία του κάνοντας ἄσωτη ζωή. ῞Οταν τὰ ξόδεψε ὅλα, ἔτυχε νὰ πέσει μεγάλη πείνα στὴ χώρα ἐκείνη, καὶ ἄρχισε κι αὐτὸς νὰ στερεῖται. Πῆγε λοιπόν κι ἔγινε ἐργάτης σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς πολίτες ἐκείνης τῆς χώρας, ὁ ὁποῖος τὸν ἔστειλε στὰ χωράφια του νὰ βόσκει χοίρους. ῎Εφτασε στὸ σημεῖο νὰ θέλει νὰ χορτάσει μὲ τὰ ξυλοκέρατα ποὺ ἔτρωγαν οἱ χοῖροι, ἀλλὰ κανένας δὲν τοῦ ἔδινε. Τελικὰ συνῆλθε καὶ εἶπε· “πόσοι ἐργάτες τοῦ πατέρα μου ἔχουν περίσσιο ψωμί, κι ἐγὼ ἐδῶ πεθαίνω τῆς πείνας! Θὰ σηκωθῶ καὶ θὰ πάω στὸν πατέρα μου καὶ θὰ τοῦ πῶ· πατέρα, ἁμάρτησα στὸν Θεὸ καὶ σ’ ἐσένα· δὲν εἶμαι ἄξιος πιὰ νὰ λέγομαι γιός σου· κάνε με σὰν ἕναν ἀπὸ τοὺς ἐργάτες σου”. Σηκώθηκε, λοιπόν, καὶ ξεκίνησε νὰ πάει στὸν πατέρα του.

᾿Ενῶ ἦταν ἀκόμη μακριά, τὸν εἶδε ὁ πατέρας του, τὸν σπλαχνίστηκε, ἔτρεξε, τὸν ἀγκάλιασε σφιχτὰ καὶ τὸν καταφιλοῦσε. Τότε ὁ γιός του τοῦ εἶπε· “πατέρα, ἁμάρτησα στὸν Θεὸ καὶ σ’ ἐσένα καὶ δὲν ἀξίζω νὰ λέγομαι παιδί σου”. ῾Ο πατέρας ὅμως γύρισε στοὺς δούλους του καὶ τοὺς διέταξε· “βγάλτε γρήγορα τὴν καλύτερη στολὴ καὶ ντύστε τον· φορέστε του δαχτυλίδι στὸ χέρι καὶ δῶστε του ὑποδήματα. Φέρτε τὸ σιτευτὸ μοσχάρι καὶ σφάξτε το νὰ φᾶμε καὶ νὰ εὐφρανθοῦμε, γιατὶ αὐτὸς ὁ γιός μου ἦταν νεκρὸς καὶ ἀναστήθηκε, ἦταν χαμένος καὶ βρέθηκε”. ῎Ετσι ἄρχισαν νὰ εὐφραίνονται.

῾Ο μεγαλύτερος γιός του βρισκόταν στὸ χωράφι· καὶ καθὼς ἐρχόταν καὶ πλησίαζε στὸ σπίτι, ἄκουσε μουσικὲς καὶ χορούς. Φώναξε, λοιπόν, ἕναν ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτες καὶ ρώτησε νὰ μάθει τί συμβαίνει. ᾿Εκεῖνος τοῦ εἶπε· “γύρισε ὁ ἀδελφός σου, κι ὁ πατέρας σου ἔσφαξε τὸ σιτευτὸ μοσχάρι, γιατὶ τοῦ ἦρθε πίσω γερός”. Αὐτὸς τότε θύμωσε καὶ δὲν ἤθελε νὰ μπεῖ μέσα. ῾Ο πατέρας του βγῆκε καὶ τὸν παρακαλοῦσε, ἐκεῖνος ὅμως τοῦ ἀποκρίθηκε· “ἐγὼ τόσα χρόνια σοῦ δουλεύω καὶ ποτὲ δὲν παράκουσα καμιὰ ἐντολή σου· κι ὅμως σ’ ἐμένα δὲν ἔδωσες ποτὲ ἕνα κατσίκι γιὰ νὰ εὐφρανθῶ μὲ τοὺς φίλους μου. ῞Οταν ὅμως ἦρθε αὐτὸς ὁ γιός σου, ποὺ κατασπατάλησε τὴν περιουσία σου μὲ πόρνες, ἔσφαξες γιὰ χάρη του τὸ σιτευτὸ μοσχάρι”. Κι ὁ πατέρας του τοῦ ἀπάντησε· “παιδί μου, ἐσὺ εἶσαι πάντοτε μαζί μου κι ὅ,τι εἶναι δικό μου εἶναι καὶ δικό σου. ῎Επρεπε ὅμως νὰ εὐφρανθοῦμε καὶ νὰ χαροῦμε, γιατὶ ὁ ἀδελφός σου αὐτὸς ἦταν νεκρὸς κι ἀναστήθηκε, ἦταν χαμένος καὶ βρέθηκε”.

http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4272:aggelio-tis-kyriakis-28-fevrouariou-2016-asotou&catid=32&Itemid=145