Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου Χαιρετισμὸς στὴν Ἡμερίδα: «Ἡ προσφορὰ τῶν συγχρόνων Γερόντων στὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴ νεολαία σήμερα»

Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου

Χαιρετισμὸς στὴν Ἡμερίδα: «Ἡ προσφορὰ τῶν συγχρόνων Γερόντων στὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴ νεολαία σήμερα»

Διοργανουμένη ἀπὸ τοὺς φοιτητὲς τοῦ Α.Π.Θ., ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης

 Παναγιώτατε Μητροπολῖτα Θεσσαλονίκης, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργέ,

          κ. Ἄνθιμε,

          Χριστὸς ἀνέστη!

        Ἀπευθύνουμε τὸν παρόντα Χαιρετισμὸ στὴν ἐκλεκτὴ Ἡμερίδα, «Ἡ προσφορὰ τῶν συγχρόνων Γερόντων στὴν  Ὀρθοδοξία καὶ στὴ νεολαία σήμερα» -τὴν ὁποία θέσατε ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς καθ᾽ Ὑμᾶς Μητροπόλεως-, κατόπιν εὐγενοῦς προσκλήσεως τῶν φοιτητῶν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, οἱ ὁποῖοι καὶ τὴν διοργάνωσαν.

        Ἀγαπητοί μας ἐν Κυρίῳ φοιτητές, διοργανωτὲς τῆς παρούσης Ἡμερίδος,

        Χριστὸς ἀνέστη!

        Ἐν πρώτοις σᾶς συγχαίρουμε γιὰ τὴν πρωτοβουλία τῆς διοργανώσεως, καθὼς καὶ γιὰ τὴ σύλληψη τοῦ σημαντικοῦ θέματος, ποὺ θὰ ἀπασχολήσει τὴ σημερινή σας Ἡμερίδα. Καὶ ἀπευθύνουμε τὸν ταπεινό μας Χαιρετισμὸ ἀπὸ τὴν Ἐσταυρωμένη Κύπρο στὴν εὐλογημένη γῆ τῆς Θεσσαλονίκης, τῆς Μακεδονίας. Τόποι καὶ οἱ δύο τῆς μεγάλης Ρωμῃοσύνης, ἁγιασμένοι καὶ ἁγιότοκοι.

        Χαιρετίζουμε λοιπὸν ἀλλὰ καὶ συγχαίρουμε μὲ τὴ διοργάνωση τῆς Ἡμερίδος σας αὐτῆς. Χαιρετίζουμε, γιατὶ ἡ φοιτιῶσα νεολαία τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ἐν τῇ σκέπῃ τοῦ πολιούχου τῆς συμπρωτεύουσας ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου καὶ ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ γεραροῦ ποιμενάρχου αὐτῆς κ. Ἀνθίμου, ἀντιλαμβάνεται τὴν ἀξία τῆς σύγχρονης ἁγιότητας. Καὶ συγχαίρουμε, διότι καὶ ἐμεῖς προσωπικῶς, ὁμιλοῦντες στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ κατὰ τὰ 18 ἔτη τῆς ἀρχιερατικῆς μας διακονίας, δὲν ἀναπτύξαμε κενὲς θεωρίες καὶ στεγνὰ ἠθικοπλαστικὰ κηρύγματα, ἀλλὰ τὸν βίο καὶ τὴν ἐμπειρία ἁγιότητας συγχρόνων ἁγίων πατέρων καὶ μητέρων.

        Ἕνεκα τοῦ προσωπικοῦ μας πόνου καὶ τῆς ἔμπονης ἀναζήτησης τῆς Ἀλήθειας, μαζὶ μὲ τὶς θεόδεκτες προσευχὲς τῶν γονέων καὶ ἐναρέτων προγόνων μας -ἐπὶ γῆς καὶ ἐν οὐρανοῖς-, προσπερνώντας δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ ἰδεολογήματα, ὁδηγηθήκαμε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα στὴ γνωριμία τῶν συγχρόνων ὁσίων Γερόντων Πορφυρίου καὶ Παϊσίου, καὶ στοὺς Πνευματικούς μας πατέρες Ἰάκωβον Τσαλίκην, τὸν «μὲ συγχωρεῖτε», καὶ τὸν σήμερον (23ην Μαΐου) μνημονευθέντα καὶ συντόμως ὡς φαίνεται ἑορταζόμενον, Εὐμένιον Σαριδάκη, μαθητὴν Νικηφόρου ὁσίου τοῦ λεπροῦ, ἀξιωθέντες νὰ μαθητεύσουμε ἐν Χριστῷ «παρὰ τοὺς πόδας» τους.

        Ὁλοκληρώσαντες λοιπὸν τὶς σπουδὲς μας στὴν Ἑλλάδα καὶ ἐπιστρέφοντες στὴν Κύπρο, δὲν ἤμαστε κάτοχοι μόνον πτυχίων κάποιων Σχολῶν τῶν ἑλλαδικῶν Πανεπιστημίων, ἀλλὰ καὶ μέτοχοι τῆς ἁγίας βιοτῆς τῶν ὡς ἄνω συγχρόνων ὁσίων. Ὡς Κύπριοι, εὐγνωμονοῦμε τὴν Ἑλλάδα, ὅπου μᾶς ἀπεκαλύφθη ὅτι «ζῇ Κύριος», «ποιῶν ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια» καὶ ἐν τοῖς ἐσχάτοις τούτοις χρόνοις, κατὰ τὴ ρήση τοῦ προμνημονευθέντος Γέροντος Ἰακώβου Τσαλίκη.

        Ἐὰν ὁ σύγχρονος Ἑλληνισμὸς ἔχει νὰ διδάξει κάτι τὴν συγκεχυμένην καὶ παραπαίουσαν Οἰκουμένην, τοῦτο εἶναι ὁ χριστοειδὴς βίος καὶ ἡ ἁγιοπνευματικὴ διδασκαλία τῶν ἐν αὐτῇ διαλαμψάντων ἐπ᾽ ἐσχάτων ἁγίων.

        Κατὰ τὸν μέγαν ἐν Θεολογίᾳ Γρηγόριον τὸν Ναζιανζηνόν, «Λόγῳ παλαίει πᾶς λόγος, βίῳ δὲ τίς; Ἢ μὴ διδάσκειν, ἢ διδάσκειν τῷ τρόπῳ» (Ἔπη Ἠθικά, ΛΓ´, PG 37, 929Α). Ἡ ἁγιότητα τοῦ βίου τῶν ἀνθρώπων τούτων τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀναντίρρητος καὶ ἡ διδασκαλία τους εἶναι ἀκριβῶς συνυφασμένη μὲ τὴν ἁγιότητά τους αὐτή.

        Ὅπως κάποτε μᾶς εἶπε ἕνας ἁπλοῦς ἱερέας τῆς ὀρεινῆς Κύπρου, «οἱ σύγχρονοι ἅγιοι ἔφεραν τὸν Χριστὸ πίσω», ὅταν Τὸν εἶχαν κρύψει οἱ ποικιλώνυμες ἰδεολογίες καὶ οἱ εὐσεβισμοί. Καὶ ἕνας ἄλλος ἐνάρετος κληρικὸς μᾶς εἶπε προσφάτως• «Οἱ σύγχρονοι ἅγιοι, ἀπὸ τὸν καιρὸ τοῦ ἀγίου Νεκταρίου μέχρι σήμερα, μᾶς ἔμαθαν τὴν ἐν Χριστῷ ἄσκηση». Καὶ μιὰ Κυπρία Γερόντισσα συμπληρώνει• «Μᾶς ἔμαθαν τὸ ἔλεος» (δηλαδὴ τὸ νὰ ἀποκτήσουμε ἐλεήμονα καρδία). Καὶ ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου καὶ Γέροντάς μας, π. Συμεών, συνοψίζει• «Αὐτοί, μᾶς ἔμαθαν πῶς εἶναι ὁ Χριστός. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀλήθεια, ποὺ μόνον ἕνας ἅγιος μπορεῖ νὰ ἐκφράσει» .

        Οἱ σύγχρονοι ἅγιοι εἶναι λοιπὸν οἱ συνεχιστὲς τῶν παλαιῶν ἁγίων, ἡ ἔμπρακτη καὶ αὐθεντικὴ ἐπιβεβαίωση τοῦ Εὐαγγελίου στὶς μέρες μας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὅλοι μας, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ λαός, πρέπει νὰ μαθητεύσουμε στὴ θεολογικὴ ἐμπειρία αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἀποτελοῦν ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον ἀκριβὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ στὴν ἀποπροσανατολισμένη καὶ ταλαίπωρη ἐποχή μας. Διαφορετικά, ἂν δὲν τὸ πράξουμε, θὰ παραπαίουμε μεταξὺ ἀκαδημαϊσμοῦ καὶ εὐσεβισμοῦ, παγκοσμιοποίησης καὶ Οἰκουμενισμοῦ, ἐθνικισμοῦ καὶ διεθνισμοῦ.

        Ὁ ἑλληνισμὸς καὶ ἡ Ὀρθοδοξία ἔχουν μέλλον, ἐπειδὴ ἔχουν ἁγίους, ἐπειδὴ γεννοῦν ἀείποτε ἁγίους. Ἡ ἁγιότητα εἶναι ἡ μόνη πρόταση γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ κόσμος.

        Παναγιώτατε Μητροπολῖτα Θεσσαλονίκης,

        Ἀγαπητοί μας φοιτητές,

Εὐχόμεθα ἀπὸ καρδίας ἡ σημερινή σας Ἡμερίδα νὰ ἐπιτύχει τὸν στόχο της, νὰ εἰσέλθει δηλαδὴ στὸ βάθος τῆς τῶν πραγμάτων ἀληθείας. Κι ἀκόμη, ἐπευχόμεθα τὴν καλὴν μαθητείαν σὲ ὅλους.

        Σᾶς εὐχαριστοῦμε, γιατὶ δώσατε χρόνο καὶ τὴν εὐκαιρία καὶ σ᾽ ἐμᾶς τοὺς ταπεινοὺς νὰ συμμετάσχουμε μὲ τὸν τρόπο τοῦτο στὴν εὐλογημένη σας Ἡμερίδα.

        Μετὰ τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης

        ῾Ο Μόρφου Νεόφυτος

        Ἐπισκοπεῖον Εὐρύχου, τῇ 5ῃ Μαΐου 2016.

ἔλευση Ἱεροῦ Λειψάνου τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος πού φυλάσσεται στήν Ἱερά Μονή Ἰβήρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους

Ι Ε Ρ Α  Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Σ

Κ Α Ι Σ Α Ρ Ι Α Ν Η Σ   Β Υ Ρ Ω Ν Ο Σ   Κ Α Ι   Υ Μ Η Τ Τ Ο Υ

Ι Ε Ρ Ο Σ     Ν Α Ο Σ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ –ΑΓΙΑΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΥΜΗΤΤΟΥ

Εὐαγγελιστρίας 1 τ.κ. 172 37 Ὑμηττός Τηλ. 210-9701580-Fax 210-9760334

www.evaggelismostheotokou.gr

Σᾶς ἀνακοινώνουμε τήν ἔλευση Ἱεροῦ Λειψάνου τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος πού φυλάσσεται στήν Ἱερά Μονή Ἰβήρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους   τό ὁποίο  θά παραμείνει γιά προσκύνημα ἀπό τούς πιστούς μέχρι τήν Παρασκευή 3 Ἰουνίου 2016 στόν Ἱερό Ναό μας. Ἡ ὑποδοχή του θά γίνει τήν Παρασκευή 27 Μαΐου καί ὥρα 7.00μ.μ ἔμπροσθεν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ μας ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κ.κ. ΔΑΝΙΗΛ.

Παρακαλοῦμε τήν ἀγάπη σας ὅπως ἐντάξετε τήν ἀνακοίνωση τῆς ἐλεύσεως καί τῆς παραμονῆς  τοῦ  Ἱεροῦ Λειψάνου.Γιά τήν πληρέστερη ἐνημέρωση σᾶς ἀποστέλλουμε καί τό ἀναλυτικό Πρόγραμμα.

    Ὁ Πρόεδρος

τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ 

Ἀρχιμανδρίτης Νικόδημος Σιδέρης

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27^η ΜΑΪΟΥ  2016

-  Ὑποδοχή τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου -

Ὥρα 7:00 μ.μ.   

Ὑποδοχή  τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Ἀπόδοσις τιμῶν καί Δέησις.

Μέγας Πανηγυρικός Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Δανιήλ.

Ὥρα 9:00 μ.μ.

Ἀπόδειπνον  μετά τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

ΣΑΒΒΑΤΟ 28^η ΜΑΪΟΥ 2016

Ὥρα 7:00 π.μ. 

Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία.

Ὥρα 11:00 π.μ.

Ἱερά Παράκλησις πρός τήν Ἁγία Φωτεινή τήν Σαμαρείτιδα.

 Ὥρα 7:00 μ.μ.

Μέγας Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός μετ΄ ἀρτοκλασίας καί Θείου κηρύγματος ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΔΑΝΙΗΛ.

Ὥρα 9:00 μ.μ.

Ἀπόδειπνον (Ἀκολουθία τῆς Ἱερᾶς Μεταλήψεως).

ΚΥΡΙΑΚΗ 29^η ΜΑΪΟΥ 2016

Ὥρα 7:00 π.μ. 

Ὄρθρος καί Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία τελεσθησομένη ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΔΑΝΙΗΛ.

Ὥρα 12:00 μ.

Ἱερά Παράκλησις πρός τήν Ἁγία Φωτεινή τήν Σαμαρείτιδα.

Ὥρα 6:30 μ.μ.

Μεθεόρτιος ἑσπερινός μετά Ἱερᾶς Παρακλήσεως πρός τήν Ἁγία Φωτεινή τήν Σαμαρείτιδα, Λιτάνευσις τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου  καί τῆς Ἱερᾶς Αὐτῆς Εἰκόνος, προεξάρχοντος τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Καλλινίκου Νικολάου, Ἱεροκήρυκος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.

Λιτάνευσις τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου  καί  τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος 8:30 μ.μ.

Διαδρομή Λιτάνευσις διά τῶν ὁδῶν: Ἱερός Ναός ~ Ἁγίας Φωτεινῆς ~ Ἀσπένδου ~ Προύσης~ Ἀϊδινίου ~ Εὐαγγελιστρίας ~ Ἱερός Ναός.

Ὥρα 9:30 μ.μ. 

Ἀπόδειπνον μετά τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

ΔΕΥΤΕΡΑ 30^η ΜΑΪΟΥ 2016

Ὥρα 7:00 π.μ. 

Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία

Ὥρα 11:00 π.μ.

Ἱερά Παράκλησις πρός τήν Παναγία τήν Πορταΐτισσα.

Ὥρα 6:30 μ.μ. 

Ἑσπερινός καί Ἱερά Παράκλησις πρός τήν Ἁγίαν Φωτεινή τήν Σαμαρείτιδα. Θά ὁμιλήσῃ ὁ ὁ Ὁσιολογιώτατος Μοναχός π. Χριστοφόρος, ἀδελφός τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Θέμα: Ἡ ζωή στό Ἅγιον Ὄρος.

Ὥρα 9:00 μ.μ. 

Ἀπόδειπνον μετά τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

ΤΡΙΤΗ 31^η ΜΑΪΟΥ 2016

Ὥρα 7:00 π.μ. 

Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία

Ὥρα 11:00 π.μ.

Ἱερά Παράκλησις πρός τήν Ἁγία Φωτεινή τήν Σαμαρείτιδα.

Ὥρα 6:30 μ.μ. 

Ἑσπερινός καί Ἀκολουθία τοῦ Μικροῦ Ἁγιασμοῦ  διά τοῦ Τιμίου Ξύλου. Θά προστῇ καί θά ὁμιλήσῃ ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Μουλατσιώτης, Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τρικόρφου Δωρίδος. Θέμα: « Μακάριος ὅποιος ἔλαβε μέρος στήν πρώτη Ἀνάσταση».

Θά τεθεῖ σέ προσκύνηση Τίμιο Ξύλο καί τό πετραχήλι τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου ἀπό τά Ἱεροσόλυμα.

Ὥρα 9:00 μ.μ. 

Ἀπόδειπνον μετά τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

ΤΕΤΑΡΤΗ 1^η ΙΟΥΝΙΟΥ 2016

Ὥρα 7:00 π.μ. 

Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία

Ὥρα 11:00 π.μ.

Ἱερά Παράκλησις πρός τήν Ἁγία Φωτεινή τήν Σαμαρείτιδα.

Ὥρα 6:30 μ.μ. Ἀκολουθία Ἑσπερινοῦ καί  τοῦ Μυστηρίου τοῦ Ἱεροῦ Εὐχελαίου εἰς τό ὁποῖον θά προστῇ καί θά ὁμιλήσῃ ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Αναστάσιος Τασόπουλος Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.

Ὥρα 9:00 μ.μ. 

Ἀπόδειπνον μετά τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

ΠΕΜΠΤΗ 2^α  ΙΟΥΝΙΟΥ 2016

Ὥρα 7:00 π.μ. 

Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία

Ὥρα 11:00 π.μ.

Ἱερά Παράκλησις πρός τήν Παναγία τήν Πορταΐτισσα.

Ὥρα 6:30 μ.μ.

Ἱερά Παράκλησις πρός τήν Ἁγία Φωτεινή τήν Σαμαρείτιδα.

Ἀπόδειπνον (Ἀκολουθία τῆς Ἱερᾶς Μεταλήψεως).

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Ὥρα 9:00μ.μ. ἕως 01:00 Μεταμεσονύκτιον.

Ἑσπερινός μετ΄ ἀρτοκλασίας, Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία. Θά προστῇ καί θά ὁμιλήσῃ ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Καλλίνικος Νικολάου, Ἱεροκήρυξ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3^η ΙΟΥΝΙΟΥ 2016

Ὥρα 7:00 π.μ. 

Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία.

Ὥρα 11:00 π.μ.

Ἱερά Παράκλησις πρός τήν Ἁγία Φωτεινή τήν Σαμαρείτιδα καί Ἀκολουθία τοῦ Μικροῦ Ἁγιασμοῦ. Θά προστῇ καί θά ὁμιλήσῃ ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Καλλίνικος Νικολάου, Ἱεροκήρυξ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.

Ὥρα 12:00 μ.μ. Ἀναχώρισις τῶν Ἱερῶν Λειψάνων.

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ

21η Μαΐου: Κωνσταντίνου και Ελένης….

                                                      Μπακοδήμου  Στ. Νικολάου, θεολόγου

Στις 21 Μαΐου, η Εκκλησία μας τιμάει τη μνήμη των αγίων ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης. Ας προσπαθήσουμε με βάση ιστορικά, πολιτικά και θρησκευτικά στοιχεία να γνωρίσουμε τη συνεισφορά τους στην αποδοχή και εδραίωση του Χριστιανισμού στην τότε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Η Αγία Ελένη, μητέρα του Κωνσταντίνου, από μικρή ενασχολήθηκε με τα διδάγματα του Ευαγγελίου, διάγοντας ήρεμο, ηθικό και αξιοπρεπή βίο χωρίς να σκανδαλίζει. Όταν ο Κωνσταντίνος ανακηρύχθηκε Καίσαρας, η Ελένη βρέθηκε δίπλα του αρχικά στη Γερμανία και μετέπειτα στη Ρώμη. Έζησε από κοντά όλη την πορεία του Κωνσταντίνου (Καίσαρας, Αύγουστος, Αυτοκράτορας) και κάτι ακόμη πιο σημαντικό, το περίφημο όραμα του μεγάλου Κωνσταντίνου το 322 μ.Χ., πριν τη μάχη της Μιλβίας Γέφυρας: το φωτεινό σταυρό με την επιγραφή «εν τούτω νίκα». Τότε, η Ελένη πρέπει να έλαβε το χριστιανικό βάπτισμα, σε ηλικία 60 περίπου ετών, έπειτα από πολυετή κατήχηση, προετοιμασία και αφοσίωση στα διδάγματα του χριστιανισμού. 

Τη θέση της όμως στην Ιστορία, η Ελένη την οφείλει στο ταξίδι της στην Παλαιστίνη και τις υπόλοιπες ανατολικές επαρχίες της αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια της Α’ Οικουμενικής Συνόδου (325 μ.Χ.) πληροφορήθηκε για την κατάσταση που επικρατούσε στους Αγίους Τόπους και προς το τέλος του 326 μ.Χ. αναχώρησε για την Ιερουσαλήμ ( σε ηλικία 78 ετών περίπου ), με σκοπό να φέρει στο φως τα διάφορα μέρη στα οποία έζησε και δίδαξε ο Χριστός. Στη Βηθλεέμ και το Γολγοθά διεξήγαγε μεγάλες ανασκαφές, κατά τις οποίες βρέθηκαν οι τόποι της Γέννησης, της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Χριστού. Εκεί, αφού έδωσε εντολή να κατεδαφιστεί ο ναός της Αφροδίτης από το Γολγοθά, η Ελένη ανέγειρε με αυτοκρατορικές χορηγίες τους μεγαλοπρεπείς ναούς της Γέννησης (στη Βηθλεέμ) και της Ανάστασης (στο λόφο του Γολγοθά), που μέχρι σήμερα αποτελούν τα σημαντικότερα μνημεία του Χριστιανισμού. Η Ορθόδοξη, όσο και η Καθολική Εκκλησία διατηρούν την παράδοση της εύρεσης του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Ελένη, η οποία ανακηρύχθηκε Αγία και ισαπόστολος, λόγω του βίου της και του έργου της στους Αγίους Τόπους.

Ο γιος της, Κωνσταντίνος, μονοκράτορας στη Δύση και μετά τη νίκη του επί του Λικινίου, σε όλη την αυτοκρατορία, μετεστράφη σταδιακά στο χριστιανισμό, δεχόμενος την επιρροή της μητέρας του, αλλά η μεγάλη αλλαγή συνετελέσθη με το όραμα του Σταυρού με την επιγραφή ΄΄εν τούτω νίκα΄΄. Ο Σταυρός γίνεται το σύμβολο του στρατού του και οι επιτυχίες του είναι διαδοχικές, έως την είσοδό του στη Ρώμη. Οι αποφάσεις και οι ενέργειες του ως αυτοκράτορας, εδραιώνουν το Χριστιανισμό. Συνοπτικά αναφέρονται:

• Το 313 μ.Χ. υπέγραψε το διάταγμα των Μεδιολάνων. Έτσι για πρώτη φορά ο Χριστιανισμός βρισκόταν υπό την προστασία τού Αυτοκράτορος. Σε αυτό συνέβαλε η εδραίωση της pax romana (εσωτερικής ειρήνης) το 311 μ.Χ., όπου με διάταγμα νομιμοποίησε το Χριστιανισμό ως επιτρεπόμενη θρησκεία.
• Συγκάλεσε την Α’ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια τής Βιθυνίας, πλέον καθοριστική για την εξέλιξη τής παγκόσμιας Χριστιανικής Εκκλησίας, αντιμετωπίζοντας την πλέον επικίνδυνη Χριστολογική αίρεση της εποχής, τον Αρειανισμό.
• Προστάτευσε έμπρακτα τις Χριστιανικές Κοινότητες με οικονομικές επιχορηγήσεις, επιστροφή των δημευμένων τόπων λατρείας και των κτημάτων των Χριστιανών πολιτών.
• Απάλλαξε τον κλήρο από δημόσια βάρη.
• Μετέφερε την πρωτεύουσα τής Αυτοκρατορίας από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη. Το 325 μ.Χ. ξεκίνησε η κατασκευή της πόλεως και στις 11 Μαΐου 330 μ.Χ. εγκαινιάσθηκε.
• Με διάταγμα παραχωρήθηκε το δικαίωμα στους Επισκόπους να επιλύουν τις ιδιωτικές διαφορές τού ποιμνίου τους. Πρόκειται για την Επισκοπική δικαιοδοσία, όπως λεγόταν, απαλλάσσοντας τους Επισκόπους από τις δημόσιες υποχρεώσεις και τα οικονομικά βάρη.
• Επίσης με διατάξεις απαγόρευσε την εργασία τής Κυριακής, καθώς και άλλων μεγάλων εορτών, όπως των Χριστουγέννων.
• Έκλεισε θρησκευτικά κέντρα, ηθικά επιλήψιμων θεοτήτων, όπως της Αστάρτης.
• Απαγόρευσε την τέλεση νυχτερινών και μυστικών θυσιών.

Ο Κωνσταντίνος, διατήρησε τον τίτλο του Μεγίστου Αρχιερέως της Ρώμης ( για να μην προκαλέσει τους Ρωμαίους ) και λίγο πριν πεθάνει ( το 337 ) βαπτίσθηκε χριστιανός. Η Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο, τιμώντας το γεγονός ότι τον επιλέγει ο Θεός για να τον κάνει σκεύος εκλογής και εκφραστή της χάριτός του.  Η πραγματικά ξεχωριστή ενέργεια τού Μεγάλου Κωνσταντίνου, η οποία τον κατέτασσε  στο χώρο των Αγίων ήταν ότι κατέβηκε από τη θέση τού Αυτοκράτορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η  οποία τού παρείχε θεϊκές τιμές και κατέστησε τον εαυτό του ταπεινό δούλο και θεράποντα τού Παμβασιλέως Χριστού. Ανακηρύχθηκε ισαπόστολος, για την συνεισφορά του στη σωτηρία και εδραίωση του χριστιανισμού σε δύσκολες περιόδους και Μέγας διότι πραγματικά υπήρξε μέγας και συγκαταλέγεται μεταξύ των δύο – τριών αληθινά μεγάλων ηγετών, οι οποίοι άλλαξαν την πορεία τού κόσμου, όπως π.χ. ο Μέγας Αλέξανδρος. Η ζωή του, όπως και της μητέρας του, υπήρξε θεοσκεπής.

Ημερίδα για τους σύγχρονους Γέροντες και την προσφορά τους στην Ορθοδοξία

«Εκδήλωση για τη Βυζαντινή Τέχνη, το πρόσωπο της Θεοτόκου μέσα στο χρόνο».

Η Στέγη Παιδιού Κοζάνης «Ο Άγιος Στυλιανός» σε συνεργασία με το Φυσιολατρικό Σύλλογο Μεσοποταμίας και τα εργαστήρια αγιογραφίας του Ιερού Ναού Παναγίας Φανερωμένης Κοζάνης, του Πολιτιστικού Συλλόγου «Αριστοτέλης», του εργαστηρίου Αγιογραφίας της Μητρόπολης Καστοριάς “Non Stop” και του εργαστηρίου αγιογραφίας της «Associazione Archeosofica» στη Φλωρεντία, διοργανώνει μία πρωτότυπη και άκρως ενδιαφέρουσα πολιτιστική εκδήλωση με κεντρικό άξονα την βυζαντινή τέχνη και τίτλο «Εκδήλωση για τη Βυζαντινή Τέχνη, το πρόσωπο της Θεοτόκου μέσα στο χρόνο».
Σκοπός της εκδήλωσης είναι μέσα από τη σπουδή ενός κοινού θέματος, του προσώπου της Θεοτόκου, να ξεκινήσει ένας εικαστικός διάλογος, μεταξύ των δυο παραδόσεων, Ελλάδας και Ιταλίας. Ο διάλογος αυτός αναμένεται να αναδείξει πολλά ενδιαφέροντα σημεία επαφής και ανοίγει τον δρόμο για ενδιαφέρουσες ερμηνείες των έργων των μαθητών των εργαστηριών των δυο χώρων.

ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ & ΦΩΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ   ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ 21η  ΕΚΘΕΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ  Σάββατο 28 έως Τρίτη 31 Μαϊου 2016 HELEXPO - ΜΑΡΟΥΣΙ Από το Σάββατο 28 έως την Τρίτη 31 Μαϊου διοργανώνεται η έκθεση εκκλησιαστικής τέχνης «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» στο εκθεσιακό κέντρο HELEXPO ΜΑΡΟΥΣΙ. Δημιουργίες βυζαντινής τέχνης και παράδοσης, ιερά αντικείμενα χειροποίητες κατασκευές καθώς και ορθόδοξες χριστιανικές εκδόσεις συνθέτουν την μοναδικότητα της φετινής διοργάνωσης. «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» ένα 4/ημερο εκκλησιαστικό, πολιτιστικό και επικοινωνιακό γεγονός μαζί με την εικαστική έκθεση «ΦΩΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ». Για περισσότερες πληροφορίες: Γραμματεία διοργάνωσης 2109576100 & στο www.orthodoxia-expo.gr

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

ΦΩΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ
ΕΚΘΕΣΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Σάββατο 28 έως Τρίτη 31 Μαϊου 2016
HELEXPO - ΜΑΡΟΥΣΙ

 

Η τέχνη δεν είναι περιττή πολυτέλεια.

Είναι μία ασίγαστη εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου έκφρασης ωραιότητας όπου ενσαρκώνονται τα χαρακτηριστικά όλων των εποχών.

Με τίτλο “ΦΩΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ” διοργανώνεται η ομαδική έκθεση Βυζαντινής Εικαστικής Τέχνης απο το Σάββατο 28 έως την Τρίτη 31 Μαϊου 2016 στο εκθεσιακό κέντρο Helexpo Μαρούσι (Κηφισίας 39) υπο την αιγίδα του Ομίλου για την UNESCO τεχνών λόγου και επιστημών Ελλάδος.

30 Εικαστικοί καλλιτέχνες απο τους χώρους της Βυζαντινής Αγιογραφίας, Μικροτεχνίας και Ψηφιδογραφίας παρουσιάζουν τις δημιουργίες τους με σκοπό την ανάδειξη και προβολή της Βυζαντινής Τέχνης και της Ορθόδοξης Πνευματικότητας.

Συμμετέχουν οι: Αθανασιάδου Ελένη, Ακάλεστος Μιχαήλ, Αλαβάνου Ελένη, Αναστασοπούλου Βασιλική, Αναστασοπούλου Ολγα, Γεωργαντώνης Στέλιος, Γιδοπούλου Λεωνία, Γκολφινόπουλος Χαράλαμπος, Δημαρά Ελένη, Δημητροκάλλη-Αναγνώστου Ζαμπετώ, Διακοβασίλη Νίνα, Καμπουράκης Αντώνης, Κατσούλα-Κορωναίου Ελένη, Κρυστάλλη Ελένη, Κύρκος Αντώνης, Λαζαρίδης Στέφανος, Λασκαρίδης Κωνσταντίνος, Μακρογκίκα Μαρία, Μανιάτη-Σίτα Ελπίδα, Μαυρομάτη Φωτεινή, Μαχαίρα Θεοδώρα, Μπετσάνης Απόστολος, Παλαιοξάρης Χρήστος, Παλάντζας Απόστολος, Πέτρου Θεμιστοκλής, Σιδέρη Μαρία, Σταθοκώστας Κωνσταντίνος, Τσαπρούνης Ευάγγελος, Τσιμήλα Κυριακή, Τσιμήλας Νικόλαος, Τσουκαλά Μαρία, Φτούλη-Γιοβάνοβ Ευαγγελία, Χασαπαδάκη Γεωργία, Χατζηγιαννάκη Ματρώνα, Χατζηχρυσοστόμου Γεώργιος.

Η όλη διοργάνωση λειτουργεί στα πλαίσια της 21^ης Εκθεσης Εκκλησιαστικής Τέχνης «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ».

Για περισσότερες πληροφορίες: Γραμματεία διοργάνωσης 2109576100
& στο www.orthodoxia-expo.gr

Φωταψίες της Ουράνιας Βασιλείας

 

Ο Ιερός Ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Άνω Λιοσίων διοργανώνει έκθεση φωτογραφίας στο Πνευματικό του Κέντρο με γενικό τίτλο

 

«Φωταψίες της Ουράνιας Βασιλείας»

 

Σας προσκαλούμε να μας ακολουθήσετε σε ένα τριήμερο πνευματικό ταξίδι καθ’  όλο το εύρος των τελουμένων στη Θεία Ευχαριστία, με βάση έργα του κ. Ατζάμπου Ι. Ανδρέα.

 

Ημέρες & ώρες λειτουργίας:

 

·       Παρασκευή 20 Μαΐου 2016 , 20:30 - 22:30

·       Σάββατο 21 Μαΐου 2016,   11:00 - 22:00

·       Κυριακή 22 Μαΐου 2016,   11:00 - 22:00

 

Πληροφορίες στο τηλ. 210 2472113

Γερόντισσα Μακρίνα «Σᾶς τό λέω νά τό ξέρετε. Δέν ὑπάρχει ταπείνωσις; Δέν ὑπάρχει Χριστός»!

ροσέχουμε τή μνησικακία, γιατί μᾶς χωρίζει ἀπό τήν Χαρή τοῦ Θεοῦ.«Ἀγαπήσης Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καί τόν πλησίον σου ὡς τόν ἑαυτόν σου».Ὅταν φεύγη ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ψυχή μας καί μᾶς πλησιάζουν τά πάθη, τό μῖσος ἤ ἡ μνησικακία, ἀμέσως νά τά ξερριζώνουμε. Ἀμέσως νά πέφτουμε μπρούμυτα, εἴτε εἴμαστε στήν ἐκκλησία εἴτε στήν Τράπεζα καί νά λέμε: «Εὐλόγησον, συγχωρῆστε με, ἡμάρτησα, ἔχω ἐκεῖνο τό πάθος, βοηθῆστε με ψυχικῶς, νά μοῦ εὔχεσθε νά μοῦ φύγη αὐτό τό πάθος πού διατηρεῖται ἀκόμη στήν ψυχή μου». Καί νά δῆς πῶς ὁ Θεός θά ἐνεργήση μέσα στήν καρδιά μας. Ὅταν ὅμως δέν συναισθανώμαστε τό κάθε πάθος καί δέν τό ἀποφεύγουμε, ριζώνει μέσα στήν ψυχή μας τόσο πολύ, σέ βαθμό πού νά μᾶς χωρίζη ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.Τί κρῖμα νά στερούμαστε τόν Χριστό γιατί δέν ἔχουμε ταπείνωσι, γιατί δέν μποροῦμε νά ταπεινωθοῦμε! «Γιατί μοῦ τὄκανε, καί πῶς μοῦ τὄπε, καί γιατί μοῦ τὄπε». Τό «γιατί» καί τό «πῶς» ποτέ δέν τελειώνουν. Σᾶς τό λέω νά τό ξέρετε. Δέν ὑπάρχει ταπείνωσις; Δέν ὑπάρχει Χριστός. Γι᾿ αὐτό λοιπόν πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά ἐργάζεται ὅσο τό δυνατόν πνευματικῶς, νά ἀγωνίζεται γιά τή σωτηρία, του, νά βλέπη τά πάθη του, τά ἐλαττώματά του. Νά βλέπη ποῦ λυπεῖ τόν Θεό. Ἔχουμε νά κάνουμε μέ ἕνα Θεό, δέν ἔχουμε νά κάνουμε οὔτε μέ τόν ἄλφα οὔτε μέ τόν βῆτα οὔτε μέ τή Γερόντισσα.Τό θέμα τῆς ὑπακοῆς εἶναι ἡ βάσις στόν μοναχό. Δέν ἔχει ὑπακοή ὁ μοναχός; Δέν ἔχει τίποτε μέσα στήν ψυχή του. Καί νά προσέχουμε, διότι δημιουργοῦμε τεῖχος ἐδῶ, τεῖχος ἐκεῖ, καί ὕστερα κλείνει τό μέρος ἐκεῖνο τῆς ψυχῆς καί μένουμε σέ ἕνα σκοτάδι καί δέν ὑπάρχει οὔτε μία χαραμάδα, γιά νά μπῆ ὁ ἥλιος μέσα μας, νἀρθῆ ὁ θεῖος φωτισμός.
Νά ἔχουμε τήν καλωσύνη, νά προπορευώμαστε στήν ἀγάπη, νά προπορευώμαστε στήν εὐσπλαγχνία, νά προπορευώμαστε σ᾿ ἐκεῖνο πού θέλει ὁ Θεός. Νά μή ὑπάρχη ἡ φιλαυτία. Νά μή θέλουμε νά προστατέψουμε τόν ἑαυτό μας καί στόν ἀδελφό νά μή δίνουμε σημασία. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅλο εὐσπλαχνία, εἶναι ὅλο συγχωρητικότητα καί ὅλο συμπόνια. Ὅταν θά ἀγαποῦμε, θά συμπεριφερώμεθα καί ἀνάλογα, δέν θά θέλουμε νά ποῦμε γιά τόν ἄλλο κακό, θά πονᾶμε γι᾿ τόν ἄλλο καί δέν θά θέλουμε νά τόν προσβάλουμε, νά τοῦ ποῦμε «λόγια», θά αἰσθανώμαστε συμπάθεια, γιά τόν ἄλλο. Νά προσέχουμε νά μή προσβάλουμε, νά μή πικράνουμε τόν ἄλλο, νά ἔχουμε εὐγενική συμπεριφορά, νά ἀγαπᾶμε τόν πλησίον, νά μή κρίνουμε καί κατακρίνουμε κανένα. Ἡ κατάκρισις εἶναι τό μεγαλύτερο καί φοβερώτερο ἁμάρτημα.
Ἄν δέν ἀγωνιζώμαστε καλῶς, θά εἴμαστε σάν ἐκεῖνα τά ξεροβούνια καί τά χωράφια πού εἶναι χέρσα καί δέν φυτρώνει χορταράκι, τίποτε. Ἔτσι ἀκριβῶς θά εἶναι και ἡ ψυχή μας. Δέν θά φυτρώνει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, καί θά βρισκώμαστε συνέχεια σ᾿ αὐτή τήν κατάστασι, τήν τυφλή. Θά ὑπάρχη μία τύφλωσι, σάν μία ὁμίχλη θά εἶναι μέσα στήν ψυχή μας, μέ ἀποτέλεσμα νά μή τρέχη ὁ καταρράκτης (τῶν δακρύων), γιά νά καθαρισθῆ καί νά βλέπουμε κατά Θεόν τά πράγματα.
Ὅταν λείπη ἡ προσευχή, θά ἔρθη δυσφορία, θά ἔρθη ἀθυμία, ὀκνηρία, νά μή μποροῦμε νά σηκώσουμε τό χέρι μας, νά μή μποροῦμε νά σηκώσουμε τό πόδι μας, νά μή μποροῦμε νά σηκώσουμε τόν νοῦ μας, τίποτε δέν θά μποροῦμε νά κάνουμε. Ἐνῶ ἡ προσευχή ὅλα τά συμπληρώνει· διά τῆς προσευχῆς ὅλα τά καλά γίνονται. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχη προσευχή, λαβαίνει καί δυνάμεις σωματικές· καί ὅταν δέν ἔχη προσευχή, χαυνώνεται, καί τό σῶμα δέν μπορεῖ νά κουνηθῆ, δέν ἔχει διάθεσι, δέν ἔχει ὄρεξι. Ἀθυμεῖ καί βαριέται, δέν μπορεῖ νά κουνήση τά χέρια του, νά κουνήση τά πόδια του, τή μία δουλειά βαριέται νά τήν κάνη, τήν ἄλλη ἀθυμεῖ καί οὕτω καθ᾿ ἑξῆς. Ὅταν ἔχη προσευχή, ὅλα αὐτά φεύγουν,ἐνῶ ἀντιθέτως ὅταν δέν ἔχη τήν προσευχή, ὅλα τά αἰσθάνεται ὅπως ἐγώ· θέλει, δηλαδή, νά πλαγιάζη, νά κάθεται, ν᾿ ἀποφεύγη τόν κόπο. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κοπιάζη, ἐκεῖ μέσα στόν κόπο θά βρῆ τόν Θεό! Κοπίασες; Θ᾿ ἀπολαύσης! Ἅμα δέν δουλεύσης, δέν σέ πληρώνει τό ἀφεντικό, ἰδίως ὅταν εἶναι ἐργολαβία. Εἶναι μερικοί ἐργαζόμενοι πού δέν τούς ἐνδιαφέρει, ὅσα πᾶνε καί ὅσα ἔρθουν, μερικοί ὅμως βιάζουν τόν ἑαυτό τους, ἔρχεται τό Σάββατο καί παίρνουν χρηματα μπόλικα στά χέρια τους. Οἱ ἄλλοι οἱ καημένοι πού θέλουν νά σαχλαμαρίζουν, νά γελοῦν, νά μιλοῦν, ἔρχεται τό Σάββατο καί λίγα πράγματα παίρνουν καί ὕστερα στενοχωροῦνται. Ἔτσι εἶναι καί ὁ Θεός. Ὅταν ἐμεῖς κάνουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἐργαζώμαστε καί προσπαθοῦμε νά κοπιάσουμε πιό πολύ, νά ἱδρώσουμε, νά ἀγωνισθοῦμε, νά κάνουμε πιό πολλές μετανίτσες, πιό πολύ ἀγῶνα, νά εἴμαστε πιό πολύ ἔγκλειστοι, νά ἔχουμε πιό πολύ ἀγάπη στόν Θεό· ὅλα αὐτά τά κάνουμε ἐπί πλέον τῶν καθηκόντων μας, τά βάζουμε στήν «ἄκρη» κι ἅμα θἀρθῆ ἡ ὥρα τοῦ θανάτου, τά παίρνουμε καί φεύγουμε, παίρνουμε καί τό εἰσιτήριό μας καί δρόμο· χαρά καί ἀγαλλίασι! Ὅποιος κοπιάζει, ἐκεῖνος ἀπολαμβάνει, ὅποιος δέν κοπιάζει, δέν ἔχει τίποτε! Γι᾿ αὐτό λοιπόν νά κοπιάζουμε, νά ἀγωνιζώμαστε, νά μή φοβώμαστε οὔτε τόν πειρασμό οὔτε τήν ἐργασία.
Μιά φορά, θυμᾶμαι, ἀνέβαινα ἕνα ἀνήφορο καί εἶχα τριάντα κιλά στήν πλάτη μου. Ἤμασταν στίς Σταγιάτες τότε. Λοιπόν, εἶχα βάρος στόν ὦμο, εἶχα καί στά χέρια. Ἦταν καταμεσήμερο, ζέστη, καί νά ἀνεβαίνης τόν ἀνήφορο. Ἀλλά ἔλεγα μέ τό νοῦ μου ὅτι τώρα ὁ Χριστός ἀνεβαίνει μέ τόν Σταυρό. Πῶς ἀνέβηκε ὁ Χριστός τόν Γολγοθᾶ; Ἔτσι καί ᾿ γώ θά ἀνέβω. Καί ᾿ κείνη τήν ὥρα πού ἀνέβαινα μέ κόπο καί μόχθο καί δέν μποροῦσα καί εἶχε γίνει τό πρόσωπό μου σάν τό μαῦρο τό πανί, αἰσθάνθηκα δυό χέρια νά μοῦ σηκώνουν τό βάρο ἀπό τό πίσω μέρος. Πῶς μέ σπρώχνετε καμμιά φορά στόν ἀνήφορο γιά νά ἀνέβω; Ἔτσι ἀνέβηκα, τόσο εὔκολα, οὔτε νά ἱδρώσω οὔτε τίποτε, καί μετά αἰσθάνθηκα τόσο ἐλαφρωμένη! Μετά ἄφησα τό βάρος αὐτό καί πῆγα κι ἔκανα τετρακόσιες μετάνοιες. Πλημμύρισα ἀπό χαρά. Τί ἦταν αὐτό; Ἦταν μιά ξεκούρασι καί μιά πληρωμή ἀπό τόν Θεό· τό αἰσθάνθηκα στήν καρδιά μου. Δέν μπορῶ νά τό ξεχάσω, αὐτό μοῦ ἔμεινε μέσα στήν ψυχή μου. Γι᾿ αὐτό λοιπόν, τώρα πού ἔχετε δυνάμεις, κάντε ὅ,τι μπορεῖτε· ὅλα τά γράφει ὁ Θεός, ὅλα τά γράφει, καί τήν τριχίτσα, τίποτε δέν πηγαίνει χαμένο, τίποτε. Ὅπως τά εἶδε ἡ νονά τῆς ἀδελφῆς Εὐπραξίας· καί ἕνα κουβαράκι μικρούτσικο πού εἶχε δώσει γιά νά καρυκώσουν τίς φτέρνες ἀπό τίς κάλτσες ἑνός μικροῦ παιδιοῦ, καί ᾿ κεῖνο τό ἐλάχιστο βρέθηκε στόν οὐρανό. Καί εἶπε: «Μπά, κι αὐτό βρέθηκε;». «Ναί, βρέθηκε. Εἶδες πού δέν πάει τίποτε χαμένο;», τῆς εἶπε ὁ Ἀγγελός της. Καί τά σπιρτάκια πού εἶχε δώσει, ὅ,τι εἶχε δώσει τά εἶδε ὅλα, ἕνα σωρό. Πῆγε τίποτε χαμένο; Ὅλα τά εἶχε ἀποθηκευμένα ὁ Χριστός. Ἔτσι καί τά βήματα πού κάνει κανείς, ὅταν κοπιάζη, ὅλα, ὅλα καταγάφονται.
Τί ὡραῖα ὅταν ὑπάρχουν δυνάμεις! Νά σηκώνεται κανείς νά συγυρίζη, νά σκουπίζη καί νά βολεύη καί ὅλα νά τά φτιάχνη! Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ θά τοῦ δίνη πολλή δύναμι καί πολλή χαρά στήν ψυχή του, ὅταν θά ἐργάζεται τόν Χριστό. Κι ὅ,τι τρώη πάλι, γιά νά μή τό στερήση ὁ Θεός, νά τό σταυρώνη. Νά σταυρώνουμε καί ἐμεῖς τό φαγητό καί νά λέμε«δόξα σοι ὁ Θεός», διότι εἶναι εὐλογημένο· καί ἔτσι ὅλα θά εἶναι εὐλογημένα. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἐνισχύει καί δυναμώνει τόν ἄνθρωπο καί ἔρχεται πνευματική χαρά καί ἀγαλλίασι μέσα στήν ψυχή του. Ὅσο κοπιάζει κανείς, τόσο ὁ Θεός τόν ἀνταμείβει. Οἱ μετάνοιες πού θά κάνουμε, τά σταυρωτά πού θά κάνουμε, πού θά σταθοῦμε ὄρθιες στίς Ἀκολουθίες, ὅλα γράφονται. Τήν ὥρα πού μιλᾶμε, πού συζητᾶμε, τήν ὥρα πού ἀναφέρουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ εἶναι συνέχεια μπροστά μας, «πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν». Ὅλα τά βλέπει, καί τά καλά τά σημειώνει καί τά κακά τά σημειώνει, ὅλα. Εἴδατε ἐκεῖνος ὁ μοναχός πού ἦταν πολύ ἄρρωστος; Ἦταν κάποτε ἕνας Δεσπότης καί ἕνας μοναχός καί πῆγαν νά ζήσουν στήν ἔρημο σάν ἀσκητάδες. Κάποια μέρα λέει ὁ Δεσπότης: «Θά πάω γιά ἐξυπηρέτησι στήν τάδε πόλι καί ἐσύ μεῖνε ἐδῶ πέρα, κάνε τήν προσευχή σου καί θά ἐπιστρέψω». Στό διάστημα αὐτό προσέβαλε μιά σοβαρή ἀρρώστια τόν ὑποτακτικό καί ὅπου στεκόταν εἶχε τό κομποσχοινάκι του καί ἄκουγε, «Γέροντα, πρόφθασον, ὁ ὑποτακτικός σου εἶναι πολύ ἄρρωστος, τελειώνει, εἶναι πολύ βαρειά ἄρρωστος». «Μπα, λέει, τί φωνή εἶναι αὐτή; Θά ἐπιστρέψω». Φθάνοντας βλέπει τόν ὑποτακτικό του καί τοῦ λέει:
«Πῶς μέ εἰδοποιοῦσες;»
«Νά, μεταχειρίστηκα τό κομποσχοινάκι μου σάν τηλέφωνο καί ἔλεγα, Γέροντα, πρόφθασον».
«Ἀκουγα τή φωνούλα σου. Τώρα ἐγώ θά φύγω».
Μετά τόν ἔκανε μοναχό, τόν χειροτόνησε καί κοιμήθηκε. Εἴδατε πῶς πληροφορεῖ ὁ Θεός; Ὁ Γέροντάς μας ὅ,τι κάνουμε τό βλέπει. Προχθές τόν εἶδα στόν ὕπνο μου πολύ ζωντανό. Εἶχα μία στενοχώρια. Ἔβλεπα ὅτι ἤμουν σ᾿ ἕνα βράχο καί καθόμουν καί τραβοῦσα κομποσχοινάκι. Ἐκείνη τήν ὥρα εἶδα τόν Γέροντα νά ἔρεται καί μοῦ λέει:
«Τί κάνεις, Γερόντισσα, ἐδῶ;».
«Νά, τραβῶ κομποσχοινάκι, καί σκέπτομαι τί “μέλλει γενέσθαι”, πῶς θά σωθοῦμε, τί θά γίνουμε; Ἀσθενική εἶμαι, δέν μπορῶ νά μιλήσω, δέν μπορῶ νά κάνω ὅπως παλαιότερα τά καθήκοντά μου, πού τά γευόμουν. Τώρα δέν ἔχω σωματικές δυνάμεις, αἰσθάνομαι κουρασμένη, θέλω μία ἐνίσχυσι, νά μέ βοηθήση ἕνας ἄνθρωπος».
«Δός μου τά χέρια σου», μοῦ εἶπε. Μοῦ ἔδωσε τά χέρια του, τοῦ ἔδωσα καί ᾿ γώ τά δικά μου καί μέ σήκωνε, μέ σήκωνε… Μόλις ξύπνησα αἰσθάνθηκα μία ξεκούρασι. Ὁ νοῦς του σκέφτηκα θά εἶναι ἐδῶ πέρα καί μᾶς εὔχεται. Σήκωσε καί ἀπό ἐμένα ὅλο τό φορτίο πού αἰσθανόμουν. Γιατί πότε κοιμᾶμαι, πότε ξυπνάω, δέν ἔχω ὕπνο νά ξεκουρασθῆ τό σῶμα μου καί αἰσθάνομαι πολύ κουρασμένη. Ὅταν κάνουμε προσευχή, φωτίζει ὁ Θεός τούς Προεστῶτες σέ ποιά πνευματική κατάστασι βρίσκόμαστε καί ἔτσι, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δέν μᾶς ἀφήνει, μᾶς ἐνισχύει.
Ἐμεῖς θά κάνουμε αὐτό πού θέλει ὁ Θεός, γιά νά μή μᾶς βρῆ ἀπροετοίμαστους, ὅταν θά ἔρθη ἡ ὥρα ἡ εὐλογημένη. Ὅπως λένε τώρα, ἅμα χειριστοῦν αὐτά τά ἀέρια, τίποτε δέν θά μείνη ὄρθιο. Τόσο πολύ! Ἐδῶ ἀπό τό Τσερνομπίλ ἔφθασε, δέν θά φθάση καί ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ; Ἄντε, δέν θά ἀφήση ὁ Θεός, τόσοι πιστοί προσεύχονται. Νεφέλη θά στείλη ὁ Θεός καί θά προστατεύση. Ἐκείνους πού θέλει νά πάρη, θά τούς πάρη, τούς ἄλλους θά τούς ἀφήση. Θά προστατεύση ὁ Θεός, δέν θά ἀφήση, γιατί χιλιάδες ἄνθρωποι προσεύχονται. Μιά φορά, θυμᾶμαι, ἦταν ἕνας πού προσευχόταν γιά τούς πολιτικούς. Πήγαινε κάθε μέρα στήν ἐκκλησία καί ἄναβε ἀπό ἕνα κερί γιά ὅσους ἦταν ὑπουργοί, βουλευταί καί γονάτιζε στήν Παναγία μπροστά καί προσευχόταν νά διορθωθοῦν τά πράγματα, νά γίνουν καλύτερα. Μετά δακρύων προσευχόταν, μοῦ ἔκανε ἐντύπωσι· κάθε μέρα ἄναβε κεριά. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, ἔτσι τόν φώτισε αὐτόν. Ἄλλους πάλι ἀλλιῶς. Ὁ π. Μάρκελλος (*) πάει στήν ἔρημο καί βρίσκει Πατέρες πού προσεύχονται γιά τόν κόσμο· καί λέει ὅτι ὑπάρχουν καί ἀόρατοι ἀσκηταί πού κάνουν προσευχή. Ἔτσι εἶναι…
Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
Ἀπό τό βιβλίο:«Λόγια καρδιᾶς»Ἱ.Μ.Παναγίας Ὁδηγήτριας Πορταριᾶς Βόλου.
(*)Μοναχός τῆς Ἱ. Μ. Καρακάλλου Ἁγίου Ὄρους, κοιμηθείς τό 2006.http://trelogiannis.blogspot.gr/2016/05/blog-post_483.html

… Δεν μας βοηθούν οι άνθρωποι. Δεν μας σώζουν οι άνθρωποι

"… Δεν μας βοηθούν οι άνθρωποι. Δεν μας σώζουν οι άνθρωποι. Πάρτο απόφαση. Ξεκόλλα από ανθρώπους. Δυνάμωσε την ψυχή σου και απόκτησε μια προσωπική σχέση με τον Θεό. Άστους ανθρώπους να σου δώσουν αυτό που έχουν, αλλά μη ζητάς περισσότερα που δεν έχουν˙ και ταυτόχρονα αγάπα τους όλους. Θα τους αγαπάς όμως με τον σωστό τρόπο πλέον. Θα τους αγαπάς, θα τους συμπονάς, θα ‘σαι σε επαφή μαζί τους, δεν θα απομονώνεσαι, αλλά θα ξέρεις ότι δεν έχω να πάρω κάτι περισσότερο από σένα. Υπάρχει ο Θεός μου. Αυτόν ζητώ…"

Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου Αθέατα Περάσματα
Δυνάμωσε την ψυχή σου

Σκέψεις για την ψυχολογία των υποψηφίων στις Πανελλαδικές

Η ψυχολογία των υποψηφίων στις Πανελλαδικές εξετάσεις είναι ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας για την επιτυχία τους. Είναι αυτονόητο που οι υποψήφιοι έχουν μια ξεχωριστή ψυχολογία με ένα ιδιαίτερο «φορτίο», γιατί συνειδητοποιούν με έντονο συναισθηματισμό το ρόλο και τη σημασία αυτής της δοκιμασίας για το μέλλον τους και για τη ζωή τους.

Πρόκειται κατ’ ουσία για την πρώτη «μεγάλη στιγμή» της ζωής τους, που τη διαμορφώνουν εν πολλοίς οι ίδιοι οι μαθητές. Απ’ αυτή την πλευρά, πρέπει να σημειώσουμε ότι το γεγονός αυτό έχει μόνο ευοίωνο περιεχόμενο και θετικούς προσανατολισμούς, αφού μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία ανοίγουν σημαντικές προοπτικές για τη ζωή τους. Είναι επιλογή τους που μόνο λιγότερο ή περισσότερο θετικές δυνατότητες ανοίγει. Υπάρχει σαφώς και η όψη της εν μέρει αποτυχίας, στην οποία απαιτείται και η ανάλογη διαχείριση. Στην ουσία πρόκειται για «αποτυχία ανταγωνισμού» και όχι για καθ’ εαυτή αποτυχία, αφού οι μορφωτικές και εκπαιδευτικές πορείες των νέων δεν είναι αυτές που συγκρούονται αλλά ο αυριανός επαγγελματικός καταμερισμός που διεισδύει προκαταβολικά μέσα στους θεσμούς της εκπαίδευσης. Δυστυχώς στη σημερινή συγκυρία της κρίσης οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες αυξάνονται προσδίδοντας περισσότερο ταξικό περιεχόμενο στην εκπαιδευτική πορεία των νέων από ό,τι στην προ κρίσης εποχή. Παρόλα αυτά η θέληση και η αποφασιστικότητα, η αγωνιστική κουλτούρα και οι φιλοδοξίες των νέων είναι ισχυρά στοιχεία για τη σε σημαντικό βαθμό υπέρβαση των εξωγενών δυσκολιών.

Παράλληλα πρέπει να προσδιοριστεί η έννοια της αποτυχίας. Αν ένας υποψήφιος επιθυμεί να εισαχθεί μόνο σε ένα συγκεκριμένο τμήμα και σε μια «άλφα» πόλη, τότε οι δυνατότητες επιτυχίας στενεύουν αρκετά. Θεωρώ ότι οι επιλογές θα πρέπει να έχουν ένα ευρύτερο πεδίο αναφοράς, είτε με «οριζόντια» τεχνική για το συγκεκριμένο τμήμα σ’ όλες τις δυνατές γεωγραφικές του εκφράσεις είτε με «κάθετη» τεχνική για περισσότερα του ενός τμήματα στην ίδια πόλη. Προφανώς τι από τα δύο επιλέγεται συναρτάται κυρίως από τη θέληση του υποψηφίου και δευτερευόντως από τις οικονομικές δυνατότητες της οικογένειας. Υπάρχει άλλωστε και μια απλή διαπίστωση. Κανενός η ζωή δεν συναρτάται μονοσήμαντα από την άσκηση ενός συγκεκριμένου επαγγέλματος!

Σε κάθε περίπτωση, η επιλογή δεν πρέπει να είναι τόσο απόλυτη, αφού α) κανένα σχεδόν επάγγελμα δεν ευαγγελίζεται εύκολες θέσεις εργασίας και β) οι μεταπτυχιακές σπουδές έχουν καταστεί μια αναγκαία σχεδόν επιλογή και αποτελούν πιο αποφασιστικό σημείο για την περαιτέρω προοπτική των νέων. Απ’ αυτή την πλευρά οι Πανελλαδικές εξετάσεις πρέπει να αποδραματοποιηθούν, να μην αποτελούν μείζον κοινωνικό ή και εθνικό θέμα. Οι εξετάσεις αυτές αποτελούν ούτως ή άλλως μια φάση, ένα «στιγμιότυπο» του αγώνα που θα κάνουν οι νέοι στη ζωή τους και δεν είναι μια έφοδος στην κατάκτηση του επαγγέλματος και του εργασιακού χώρου, όπως ήταν στις παλιότερες εποχές. Οι υποψήφιοι πρέπει να έχουν συνειδητοποιήσει πλήρως αυτή την πραγματικότητα, ότι δεν πρόκειται περί ζητήματος «εισαγωγής ή μη στον παράδεισο».

Έχει μεγάλη σημασία η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση σε κάθε δύσκολη στιγμή και γι’ αυτό οφείλει το σχολείο να αναδεικνύει τον παιδαγωγικό του ρόλο και ανάμεσα στις άλλες επιταγές της αγωγής να ενθαρρύνει, να εμπνέει, να μαθαίνει μια αγωνιστική στάση ζωής στους μαθητές. Το μέχρι ενός σημείου άγχος και κάποιες μορφές φόβου είναι αιτιολογημένα στοιχεία, αλλά πρέπει να μετασχηματιστούν σε αποφασιστικότητα με στόχο την καλύτερη δυνατή απόδοση στις εξετάσεις. Βέβαια όλα αυτά είναι λόγια, ενώ για τον υποψήφιο είναι μια βιωματική δοκιμασία. Ωστόσο, όπως τόνιζε ένας παλιός λυκειάρχης, για να δεις το πραγματικό μέγεθος ενός εμποδίου πρέπει να κοιτάζεις πέραν αυτού, όπως βλέπουμε τον ορίζοντα πίσω από έναν λόφο.

Εμείς οι εκπαιδευτικοί οφείλουμε να αντισταθούμε έμπρακτα μέσα από τη συνολική μας λειτουργία στο μετασχηματισμό του λυκείου σε φροντιστηριακή δομή και να αναδείξουμε τον μείζονα και πρώτιστο κόσμο της αγωγής. Αν οι μαθητές μας δεν έχουν άποψη για τη ζωή και για τον εαυτό τους, αν δεν έχουν διαμορφώσει μια ερωτική συμπεριφορά απέναντι στη γνώση και στη μάθηση, αν δεν έχουν συνειδητοποιήσει τον κοινωνικό τους ρόλο και την ανάγκη των συλλογικών αγώνων και της ενεργού συμμετοχής τους στα δημόσια πράγματα, τότε το όλο σκηνικό των πανελλαδικών εξετάσεων – αν και μπορεί να φαίνεται σήμερα καθοριστικής σημασίας – στην πραγματικότητα αποτελεί ένα μικρής δυναμικής στοιχείο για τη ζωή.

Οι υποψήφιοι πρέπει να νιώθουν όμορφα στη φάση αυτή, αρκεί να σκεφτούν ότι έτσι ανοίγουν δυνατότητες για τη ζωή τους. Η πίστη στον εαυτό μας συνδυασμένη προφανώς με τη θέληση για να διαμορφώσουμε το μέλλον μας με όσο το δυνατόν περισσότερα δικά μας «υλικά» είναι – κατά την ταπεινή μου γνώμη – παράγοντας δημιουργικότητας και αποτελεσματικότητας.

Καλή επιτυχία!

Του Νίκου Τσούλια

Πηγή: anthologio