Ο ΕΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ από 11 έως 18 Δεκεμβρίου 2016

ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΣΕΡΒΙΩΝ  &  ΚΟΖΑΝΗΣ ΓΕΝΙΚΟ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟ ΤΑΜΕΙΟ

 

Ο  ΕΡΑΝΟΣ  ΤΗΣ  ΑΓΑΠΗΣ

από 11 έως 18 Δεκεμβρίου 2016

Η Εκκλησία τηρώντας τις εντολές του Κυρίου, που δεν μας επιτρέπουν να ζούμε σύμφωνα προς τα πάθη και τις επιθυμίες μας αλλά μας διδάσκουν τη μέγιστη προς τον πλησίον Αγάπη, ασκεί τη φιλανθρωπία αθόρυβα και διακριτικά, βρίσκοντας πάντα να δώσει στους ενδεείς που πρσφεύγουν κοντά της. Από τα αποστολικά χρόνια με τις λογίες, τους εράνους δηλαδή για τους φτωχούς, μέχρι και σήμερα με τον Έρανο της «ΗΜΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ», η Εκκλησία δεν λησμονεί το χρέος της Αγάπης. Ένα χρέος που μένει ανεξόφλητο όσο υπάρχει δίπλα μας η φτώχεια, η αρρώστια, η ένδεια κι ο πόνος, τα οποία δυστυχώς πλήττουν όλο και περισσότερους συνανθρώπους μας.

Για την ανακούφιση, λοιπόν, των αναξιοπαθούντων αδελφών μας η Ιερά Μητροπόλις Σερβίων και Κοζάνης, μέσω του Γενικού Φιλοπτώχου Ταμείου της, θα διενεργήσει για μία ακόμη χρονιά τον Έρανο της «ΗΜΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ».

Με τα έσοδα του Εράνου ενισχύεται το έργο των δύο Κοινωνικών Παντοπωλείων, τα οποία λειτουργεί η Ιερά Μητρόπολη στην Κοζάνη και τα Σέρβια. Σε αυτή τη δύσκολη εποχή που διανύει η πατρίδα μας βρίσκουν θαλπωρή στα Κοινωνικά Παντοπωλεία περίπου 900 συνάνθρωποί μας (και δυστυχώς ο αριθμός όλο και αυξάνεται).

Ο φετινός «Έρανος της Αγάπης» θα διενεργηθεί σε όλη την Μητροπολιτική περιφέρεια από 11 έως 18 Δεκεμβρίου 2016.

Συνεργεία θα επισκεφθούν κάθε Ενορία της Ιεράς Μητροπόλεως και θα χτυπήσουν την πόρτα σας. Θα χτυπήσουν την πόρτα της καρδιάς σας. Κινηθείτε και ανταποκριθείτε φιλόθεα και φιλάνθρωπα.

Είναι ευκαιρία τις άγιες και χαρμόσυνες αυτές ημέρες να αφήσουμε να μας κυριεύσει η φιλανθρωπία, η ευαισθησία κι η ευγένεια στην ψυχή μας και να προσφέρουμε ο,τι πολυτιμότερο έχουμε: την Αγάπη μας.

«Καλά Χριστούγεννα, με Χριστό στις καρδιές μας»

Από την Ιερά Μητρόπολη

«Χριστός γεννάται, δοξάσατε» Μια διαφορετική Χριστουγεννιάτικη Γιορτή για όλα τα παιδιά (και όχι μόνο) από την Ι. Μητρόπολη Σερβίων & Κοζάνης

την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016, 5:30 μ.μ., στον «Φίλιππο»

Ο Μητροπολίτης μας κ. Παύλος την σκέφτηκε και το Κατηχητικό του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Κοζάνης την οργάνωσε.

ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Μια γιορτή κάλεσμα για όλους, ανοιχτή σε όλους.

Οι λύρες, το πιάνο, οι φωνές ανταποκρίθηκαν, κουρδίστηκαν, ζεστάθηκαν για να ’ναι όλα έτοιμα.

ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

«Χριστός γεννάται, δοξάσατε»

Παιδικές άγουρες φωνές δοξολογούν, μια φωνή σοπράνο μας μεταφέρει ευχές απ’ όλο τον κόσμο, κάλαντα από τις χαμένες πατρίδες σμίγουν με τη βυζαντινή μελωδία, τα μικρά παιδιά των κατηχητικών παίρνουν την σκυτάλη και τραγουδούν τον «Άναρχο Θεό», ένας δάσκαλος -που έτσι και αλλιώς υμνεί το Θεό κάθε Κυριακή- σταματά στην μεγάλη στιγμή της ανθρωπότητας, στη γέννηση του Χριστού, αψηφώντας την φουρτούνα μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά, η γιορτή συνεχίζεται στο «Χριστό στο Κάστρο» σε μια Παπαδιαμαντική προσέγγιση.

«Η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει....» ακούγεται κάπου στο βάθος η φωνή του Ν. Ξυλούρη να ψάλει….

Και η αυλαία κλείνει…..

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016, ώρα 5.30 μ.μ. στην Αίθουσα «ΦΙΛΙΠΠΟΣ».

            Συμμετέχουν:

-       η σοπράνο κ. Άννα Παπαδοπούλου, στο πιάνο η κ. Αντιγόνη Ντουσιοπούλου

-       η χορωδία «Τρεις Ιεράρχες» με τον κ. Καγκαρά Αναστάσιο

-       4 λύρες και η χορωδία του 4ου ΓΕΛ Κοζάνης

-       οι Ταξιδευτές του θεάτρου με την κυρία τους κ. Γκουτζιαμάνη Γιάννα

-       ο κ. Λιόγας Αναστάσιος, δάσκαλος στο Δημ. Σχολείο «Γ. Κονταρής» Κοζάνης.

-       η παιδική χορωδία των κατηχητικών τις Ι. Μητροπόλεως Σερβίων & Κοζάνης, με την επιμέλεια της μουσικού κ. Σοφίας Ρούσα.

ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ.

Από την Ιερά Μητρόπολη

Κοζάνης Παύλος: ''Το γένος μας το επιβουλεύονται διαχρονικά οι ισχυροί της γης''

Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης

---

Λαμπρά και μεγαλοπρεπώς εορτάστηκε σήμερα, Τρίτη 6 Δεκεμβρίου η εορτή του Αγίου Νικολάου, πολιούχου της πόλης της Κοζάνης.
Στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, τελέστηκε πολυαρχιερατικό συλλείτουργο, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.
Επίσης συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες Βεροίας Παντελεήμων, Καστορίας Σεραφείμ, Φλωρίνης Θεόκλητος, Εδέσσης Ιωήλ, Μεσηνίας Χρυσόστομος, Κίτρους Γεώργιος και Γρεβενών Δαβίδ.
Να αναφερθεί ότι ο ναός ήταν κατάμεστος από πληθος πιστών και τις αρχές του τόπου, οι οποίοι θέλησαν να τιμήσουν τον προστάτη τους Άγιο Νικόλαο με την παρουσία τους.
Ο Μητροπολίτης Κοζάνης στην ομιλία του ευχαρίστησε τον Μακαριώτατο να προεξάρχει των λατρευτικών ακολουθιών τονίζοντας ότι "με την παρουσία και τον λόγο του δίδει ελπίδα στον λαό μας, αλλά και νόημα σε αυτό που πρέπει να είναι διαχρονικά ο έλληνας, το έθνος μας και το γένος μας."
Επίσης ευχαρίστησε τους Αγίους Αρχιερείς ξεχωριστά, τις αρχές του τόπου αλλά και τον ευλογημένο λαό του Θεού.
"Μην φοβάστε -Ει ο Θεός μεθ' ημών ουδείς καθ' υμών- το γένος μας ταλαιπωρείτε διαχρονικά, το επιβουλεύονται διαχρονικά και οι ισχυροί της γης, όμως μένει σε πείσμα του διαβόλου και των εργαλείων του. Όλο μας αποδεκατίζουν, όλο μας σφάζουν, έλεγε ο Μακρυγιάννης ο μεγάλος εκείνος Στρατηγός του 1821, αλλά ο Θεός αφήνει λίγους για να γινόμαστε πολλοί και να δίνουμε πολύ σοφό, πνευματικό και επιστημονικό σε όλο τον κόσμο" πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Κοζάνης κ. Παύλος.
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε πάνδημη λιτάνευση της Ιεράς Εικόνας του Αγίου Νικολάου (μέσω των οδών: Ξενοφώντος Τριανταφυλλίδη (ΟΤΕ), Παύλου Μελά, Κεντρικής Πλατείας, Ειρήνης, Πλατείας Ελευθερίας, Παύλου Χαρίση και δια της οδ. Ξενοφ. Τριανταφυλλίδη επιστροφή στον Ιερό Ναό).

Ο Απόστολος της Κυριακής 4 Δεκεμβρίου

 

(Γαλ. γ´ 23- δ´ 5)

Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι. ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν· ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν. Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ ᾿Αβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ᾿ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι. Λέγω δέ, ἐφ᾿ ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλώσσα

Πραγματικά, πρὶν ἔρθει ὁ Χριστός, μᾶς φρουροῦσε ὁ νόμος. ῎Ημασταν φυλακισμένοι, ὥσπου νὰ φανερωθεῖ ὁ μελλοντικὸς σωτήρας μας. ῾Ο νόμος, λοιπόν, ἦταν σκληρὸς παιδονόμος γιὰ μᾶς, ὥσπου ἐμφανίστηκε ὁ Χριστός, ὁπότε ἡ πίστη μας σ’αὐτὸν μᾶς χάρισε τὴ σωτηρία. Τώρα ὅμως ποὺ ἦρθε ὁ Χριστός, δὲν εἴμαστε πιὰ ὑπόδουλοι στὸν νόμο. Εἶστε, λοιπόν, ὅλοι παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ πιστεύετε στὸν ᾿Ιησοῦ Χριστό. Κι αὐτό, γιατὶ ὅσοι βαφτιστήκατε στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἔχετε ντυθεῖ τὸν Χριστό. Δὲν ὑπάρχει πιὰ ᾿Ιουδαῖος καὶ εἰδωλολάτρης, δὲν ὑπάρχει δοῦλος καὶ ἐλεύθερος, δὲν ὑπάρχει ἄνδρας καὶ γυναίκα· ὅλοι σας εἶστε ἕνας, χάρη στὸν ᾿Ιησοῦ Χριστό. Κι ἀφοῦ ἀνήκετε στὸν Χριστό, εἶστε ἀπόγονοι τοῦ ᾿Αβραὰμ καὶ κληρονόμοι τῆς ζωῆς, ὅπως τὴν ὑποσχέθηκε ὁ Θεός. Νά τί θέλω νὰ πῶ· ῞Οσον καιρὸ ὁ κληρονόμος εἶναι ἀνήλικος, δὲν διαφέρει σὲ τίποτε ἀπὸ ἕνα δοῦλο. Εἶναι βέβαια ἰδιοκτήτης τῶν πάντων, ἐξαρτᾶται ὅμως ἀπὸ ἐπιτρόπους καὶ διαχειριστές, ὣς τὴν προθεσμία ποὺ καθόρισε ὁ πατέρας. ῎Ετσι κι ἐμεῖς, ὅταν ἤμασταν ἀνήλικοι, ἤμασταν ὑπόδουλοι στὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου. ῞Οταν ὅμως ἔφτασε ἡ ὥρα ποὺ εἶχε καθορίσει ὁ Θεός, ἀπέστειλε τὸν Υἱό του. Γεννήθηκε ἀπὸ μιὰ γυναίκα καὶ ὑποτάχτηκε στὸν νόμο, γιὰ νὰ ἐξαγοράσει αὐτοὺς ποὺ ἦταν ὑπόδουλοι στὸν νόμο, γιὰ νὰ γίνουμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ.

 http://synodoiporia.gr/

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 4 Δεκεμβρίου 2016 – Ι´ Λουκά

(Λουκ. ιγ´ 10-17)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν διδάσκων ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. Καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές. ᾿Ιδὼν δὲ αὐτὴν ὁ ᾿Ιησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. ᾿Αποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ῝Εξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. ᾿Απεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ῾Υποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; Ταύτην δέ, θυγατέρα ᾿Αβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου; Καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλώσσα

Ἐκεῖνο τὸν καιρό, ἕνα Σάββατο δίδασκε ὁ ᾿Ιησοῦς σὲ κάποια συναγωγή. ᾿Εκεῖ βρισκόταν καὶ μιὰ γυναίκα, δεκαοχτὼ χρόνια ἄρρωστη ἀπὸ δαιμονικὸ πνεῦμα. ῏Ηταν κυρτωμένη καὶ δὲν μποροῦσε καθόλου νὰ ἰσιώσει τὸ σῶμα της. ῞Οταν τὴν εἶδε ὁ ᾿Ιησοῦς, τὴ φώναξε καὶ τῆς εἶπε· «Γυναίκα, ἀπαλλάσσεσαι ἀπὸ τὴν ἀρρώστια σου».῎Εβαλε πάνω της τὰ χέρια του κι ἀμέσως ἐκείνη ὀρθώθηκε καὶ δόξαζε τὸν Θεό. ᾿Ο ἀρχισυνάγωγος ὅμως, ἀγανακτισμένος ποὺ ὁ ᾿Ιησοῦς ἔκανε τὴ θεραπεία τὸ Σάββατο, γύρισε στὸ πλῆθος καὶ εἶπε· «῾Υπάρχουν ἕξι μέρες ποὺ ἐπιτρέπεται νὰ ἐργάζεται κανείς· μέσα σ’ αὐτές, λοιπόν, νὰ ἔρχεστε καὶ νὰ θεραπεύεστε, καὶ ὄχι τὸ Σάββατο».῾Ο Κύριος τοῦ ἀπάντησε· «῾Υποκριτή! ῾Ο καθένας σας δὲν λύνει τὸ βόδι του ἢ τὸ γαϊδούρι του ἀπὸ τὸ παχνὶ τὸ Σάββατο καὶ πάει νὰ τὸ ποτίσει; Κι αὐτή, ποὺ εἶναι ἀπόγονος τοῦ ᾿Αβραάμ, καὶ ὁ σατανὰς τὴν εἶχε δεμένη δεκαοχτὼ χρόνια, δὲν ἔπρεπε νὰ λυθεῖ ἀπ’ αὐτὰ τὰ δεσμὰ τὸ Σάββατο;» Μὲ τὰ λόγια του αὐτὰ ντροπιάζονταν ὅλοι οἱ ἀντίπαλοί του κι ὁ κόσμος χαιρόταν γιὰ ὅλα τὰ θαυμαστὰ ποὺ ἔκανε ὁ ᾿Ιησοῦς.

http://synodoiporia.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ – 4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016

imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιγ΄, 10-17)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ πολύτιμα δῶρα, ποὺ ἔδωκε ὁ Θεός στοὺς ἀνθρώπους, εἶναι ὁ χρόνος τῆς ἐπίγειας ζωῆς. Ὁ χρόνος δημιουργήθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό μαζὶ με τὸν κόσμο. Εἶναι βέβαια δύσκολο γιὰ μᾶς νὰ συλλάβουμε τὶ εἶναι στὴν οὐσία του ὁ χρόνος καὶ ἀδύνατο νὰ καταλάβουμε πῶς τὸν δημιούργησε ὁ Θεός. Ἐκεῖνο ποὺ εὐκολώτερα μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε εἶναι πόσο ἀπαραίτητος εἶναι ὁ χρόνος γιὰ τὸν βίο μας. Ὅλοι μας ξέρουμε ὅτι ὁ χρόνος σταματᾶ, ὅταν κάποιος πεθαίνει. Χωρὶς τὸν χρόνο δὲν ὑπάρχει ἐπίγεια ζωή. Αὐτὴ καὶ μόνον ἡ σκέψη εἶναι ἱκανὴ νὰ μᾶς δείξη τὴν μεγάλη ἀξία τοῦ χρόνου.

Αὐτὸ τὸ ἀνεκτίμητο δῶρο μᾶς τὸ πρόσφερε ὁ Θεός μ’ ἕνα σκοπό: νὰ τὸ ἀξιοποιήσουμε κατάλληλα, ὥστε νὰ γίνη ἡ γέφυρα, γιὰ νὰ περάσουμε ἀπὸ τὴν προσωρινὴ ζωὴ αὐτοῦ τοῦ κόσμου στὴν αἰώνια ζωή τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ καθένας μας εἶναι ὑπεύθυνος ἀπέναντι στὸν Θεό. Ἔχει χρέος νὰ μὴν σπαταλᾶ ἄσκοπα τὸν χρόνο τοῦ βίου του, ἀλλὰ νὰ τὸν χρησιμοποιῆ πρωτίστως γιὰ τὴ σωτηρία του καὶ γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἄλλων ἀνθρώπων.

Ποιὸς ὅμως εἶναι ὁ καλύτερος τρόπος νὰ ἀξιοποιῆ ἕνας χριστιανὸς τὸν καθημερινό του χρόνο; Αὐτὸ μᾶς τὸν δείχνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ γιὰ τὸν κάθε χριστιανὸ τὸ τέλειο πρότυπο. Ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα γιὰ τὸ πῶς ὁ Κύριός μας ἀξιοποιοῦσε τὸν χρόνο μιᾶς ἡμέρας ἀποτελεῖ ἡ διήγηση τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς.

Ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς μᾶς πληροφορεῖ γιὰ τὸ πῶς πέρασε ὁ Χριστὸς μία ἡμέρα τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, καὶ μάλιστα τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, ποὺ ἦταν ἐπίσημη γιὰ τοὺς Ἑβραίους. Ἡ ἡμέρα αὐτὴ στὰ χρόνια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν ἀφιερωμένη στὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ, ὅπως τὸ ξέρουμε ἀπὸ τὴν τετάρτη ἐντολὴ τοῦ Δεκαλόγου: «Ἕξ ἡμέρας ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου· τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου». Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τὴν ἴδια του τὴ ζωή ἑρμηνεύει τὴν ἐντολή αὐτὴ κατὰ τὸν πιὸ αὐθεντικὸ τρόπο.

Συγχρόνως ὅμως δίνει καὶ σὲ μᾶς ἀξιομίμητο παράδειγμα γιὰ τὸ πῶς μποροῦμε νὰ ἀξιοποιοῦμε σωστὰ τὴν ἐπίσημη ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ μεταφέρθηκε ἀπὸ τὸ Σάββατο στὴν Κυριακή. Ἡ μεταφορὰ αὐτὴ ἔγινε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος διάλεξε τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς, γιὰ νὰ νικήση τὸν θάνατο μὲ τὴν ἀνάστασή του.

Πῶς λοιπόν ἁρμόζει σ’ ἕνα χριστιανὸ νὰ περνάη τὸν χρόνο τῆς Κυριακῆς; Ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ: Δηλαδή, μιμούμενος τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Κύριος πέρασε τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου. Σύμφωνα μὲ τὴ μαρτυρία τοῦ εὐαγγελιστοῦ, τὴν ἡμέρα αὐτὴ ὁ Χριστός ἐπισκέφθηκε τὴ Συναγωγή, ὅπου προσευχήθηκε καὶ δίδαξε σὲ ὅσους βρισκόταν ἐκεῖ. Ὕστερα ἀσχολήθηκε μὲ μία γυναίκα, ποὺ ἦταν ἄρρωστη γιὰ δεκαοκτώ ὁλόκληρα χρόνια, τὴν συγκύπτουσα. Αὐτὴν τὴ γυναίκα τὴν ἐθεράπευσε. Ἡ φιλάνθρωπη αὐτὴ πράξη τοῦ Χριστοῦ ἐρέθισε τὸν ἀρχισυνάγωγο, ὁ ὁποῖος κατηγόρησε τὸν Χριστὸ δημόσια ὅτι παρέβηκε τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο καὶ ἐργάσθηκε τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου. Ὁ Χριστὸς βρῆκε τότε τὴν εὐκαιρία νὰ ἀποκαλύψη τὸ ἀληθινὸ νόημα τοῦ Νόμου γιὰ τὴν ἀργία τοῦ Σαββάτου. Ἐξήγησε ὅτι ἀργία αὐτὴ δὲν σημαίνει ἀπραξία, ἀλλὰ ἔμπρακτη φιλανθρωπία πρὸς τοὺς πάσχοντες ἀδελφούς.

Ἐμεῖς μποροῦμε νὰ παρατηρήσουμε ὅτι κάθε Κυριακὴ ὁ πιστὸς χριστιανὸς ὀφείλει νὰ ἐπαναλαμβάνη ὅ,τι ἔκανε ὁ Χριστός. Ἡ ἡμέρα τῆς Κυριακῆς εἶναι ἀφιερωμένη στὴν ἀληθινὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν πρόθυμη φιλανθρωπία. Ἡ λατρεία στὸν ἅγιο Θεό προσφέρεται μὲ τὴν ἱερὴ σύναξη τῶν πιστῶν στοὺς ναούς, ὅπου τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία. Ἐκεῖ ὁ Χριστός εἶναι ἐνεργητικὰ παρών μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ ὅλους τοὺς ἁγίους. Ὁ Χριστὸς δέχεται τὶς προσευχὲς τῶν ἱερέων, ποὺ μετεφέρουν τὶς εὐχαριστίες καὶ τὰ αἰτήματα τῶν πιστῶν πρὸς τὸν ἐν Τριάδι Θεό. Ὁ ἴδιος κηρύττει μὲ τὸ στόμα τοῦ ἱερουργοῦ καὶ εὐλογεῖ τὸν λαό μὲ τὸ χέρι ἐκείνου. Ὁ Χριστὸς πάλι θαυματουργεῖ καὶ θεραπεύει τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὰ θανατηφόρα τραύματα τῆς ἁμαρτίας. Αὐτὸ τὸ κάνει προσφέροντας τὸ φάρμακο τῆς ἀθανασίας, δηλαδὴ τὸ Σῶμά του καὶ τὸ Αἷμά του. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μᾶς δείχνει τὸν δρόμο γιὰ νὰ ἀξιοποιήσουμε σωστὰ τὸν χρόνο τῆς Κυριακῆς.

Ἕνας χριστιανὸς ὀφείλει κάθε Κυριακὴ νὰ συμμετέχη ἀπαραίτητα στὴν ἐνοριακὴ σύναξη, ὅπου τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία. Ὅταν ἀπουσιάζη χωρὶς σοβαρὸ λόγο ἀποδεικνύει ὅτι δὲν ἔχει ἀκόμη καταλάβει τὶ σημαίνει νὰ εἶναι χριστιανός καὶ ποιὰ εἶναι ἡ πραγματική του σχέση μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἐπὶ πλέον στερεῖται ὅλα τὰ μοναδικὰ καὶ ἀπαραίτητα θεῖα δῶρα. Αὐτὰ ποὺ προσφέρονται στὴ Θεία Λειτουργία, γιὰ νὰ μπορέση νὰ διατηρηθῆ ζωντανὸ καὶ ἐνεργό μέλος τῆς Ἐκκλησίας.

Ἕνας χριστιανὸς ὀφείλει τὴν Κυριακὴ νὰ ἀκούη μὲ προσοχὴ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὸν δέχεται ὡς σπόρο στὴν καρδιά του, γιὰ νὰ βλαστήσουν καὶ νὰ καρποφορήσουν μέσα του οἱ ἀρετές τῆς Πίστεως. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι μαζὶ μὲ τὴν ἀκρόαση τοῦ Εὐαγγελίου στὴν Ἐκκλησία χρειάζεται νὰ μελετᾶ στὸ σπίτι του καὶ ἄλλα πνευματικὰ βιβλία, ὅπως εἶναι οἱ βίοι τῶν ἁγίων καὶ οἱ διδαχές τους. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ καλλιεργῆ τὸν ἑαυτό του καὶ θὰ τὸν προετοιμάζη νὰ δεχθῆ τὴν ἁγιαστικὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.

Ἕνας χριστιανὸς ὀφείλει, τέλος, νὰ συμμετέχη στὸ θαυματουργικὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ. Πῶς; Μὲ τὸ νὰ κοινωνῆ τὰ ἄχραντα Μυστήρια, ἀφοῦ προηγουμένως ἐξομολογηθῆ καὶ καθαρισθῆ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του. Ἐπίσης εἶναι ἀπαραίτητο νὰ δείχνη ἔμπρακτα τὴν ἀγάπη του πρὸς τοὺς πάσχοντες ἀδελφούς του. Νὰ ἐπισκέπτεται τοὺς ἀσθενεῖς, τοὺς πενθοῦντες, τοὺς κατατρεγμένους, ὅσους βρίσκονται σὲ κινδύνους. Νὰ ἐλεῆ τοὺς φτωχούς καὶ νὰ προσφέρη τὴ βοήθειά του σὲ ὅσους ἔχουν τὴν ἀνάγκη του.

Ὅταν ὁ χριστιανὸς ζῆ κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς, ὅταν δηλαδὴ ἐκφράζη ἔμπρακτα τὴν ἀγάπη του πρὸς τὸν Θεὸ, πρὸς ὅλα τὰ δημιουργήματά του, καὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, τότε μιμεῖται τὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ. Ἀξιοποιεῖ κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο τὸ μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ, τὸν χρόνο. Ἔτσι ἁγιάζει τὸν χρόνο τῆς ζωῆς του καὶ κάνει πράξη αὐτὸ ποὺ εὔχεται σὲ κάθε Θεία Λειτουργία ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία: «Τὴν ἡμέραν πᾶσαν τελείαν, ἁγίαν, εἰρηνικὴν καὶ ἀναμάρτητον παρὰ τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα». Ἀμήν.

π. Α.Γ.Μ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΑΛΛΗΛΟΠΕΡΙΧΩΡΗΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΑΓΙΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ, ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΑΦΙΞΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

( πόσοι Άγιοι την κατοικούσαν το 1976; )

Δονείται η καρδία μου αισθανόμενος σήμερα την έλευση της αυριανής ημέρας 2 Δεκεμβρίου, ημέρα που ήλθα από την αιμορροούσα τουρκοπατημένη  Κύπρο, το 1976 στην Αγία Πόλη των Αθηνών, πτωχός πνευματικά και  υλικά, πρόσφυγας από την αγαπημένη Αμμόχωστο, μετανάστης στην Αγιασμένη πόλη των Αθηνών!

Πόση ευγνωμοσύνη νοιώθω, δεν μπορώ να το εκφράσω με λόγο, σε ένα τόπο, ένα λεκανοπέδιο, που με δέχτηκε σαν ανήμπορο φοιτητή της Νομικής Σχολής, σε  ένα λαό, τον Ελλαδικό, που μας δέχτηκε με τόση αρχοντιά, συμπόνια!

Μας έδωσε δωρεάν παιδεία, να σπουδάσουμε,  κουπόνια τροφής στις λέσχες, για να φάμε, διαμονή στις Εστίες, για να κοιμηθούμε, κουβέρτες για να σκεπαστούμε, εισιτήρια να κινηθούμε  στα τρόλεϋ και τα λεωφορεία!

Παντού , φιλοξενία, παντού αγάπη των αδελφών Ελλαδιτών , σε μας τους κυνηγημένους Έλληνες της Κύπρου , από τον βάρβαρο εισβολέα!

Οι μνήμες,  είναι ξεχειλισμένες από τη αξιοπρεπή συμπόνοια που δεχόμαστε τόσα χρόνια, σαράντα, που όσο, περνούν όχι μόνο δεν εξασθενούν, αντίθετα, αναβλύζουν ευχαριστία και ευγνωμοσύνη!

Αυτή η προσωπική και ευγνωμονούσα μνήμη της άφιξης μου στην Αγία Αθήνα του 1976, σαράντα χρόνων  αύριο 2 Δεκεμβρίου 2016, ενώνεται με ένα απίστευτα συμπτωματικό τρόπο με την Μνήμη δύο Αγίων Πατέρων μου, Πορφυρίου του Αγίου και Αμβροσίου του Αγιασμένου Γέροντα, που κοιμήθηκαν την ίδια μέρα, ο πρώτος το 1991 και ο δεύτερος το 2006!

Ο Άγιος Πορφύριος, έγινε Πατέρας μου, όταν τον επισκέφθηκα στην καλύβα του , το 1982. Από τότε, με τρόπο πνευματικό  που μόνοι ο Θεός και οι Άγιοι του ξέρουν, είναι παρών στη ζωή μου, Πνευματική και βιοτική.
Ο Αγιασμένος Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης, έγινε Πατέρας, φίλος και αδελφός μου, από το 1996 μέχρι την κοίμηση του το 2006.

Την ημέρα της κοίμησής του, Σάββατο πρωί 2 Δεκεμβρίου, ένοιωσα απότομα  μια ανάγκη να πάω από τα Ιλίσια  στην Αμφίκλεια να τον δω.

Φύγαμε με τον Δημήτρη για το εξοχικό του στον Άγιο Κωνσταντίνο Φθιώτιδας με σκοπό το πρωί της Κυριακής 3 Δεκεμβρίου να πάμε στη Μονή να λειτουργηθούμε και να τον δούμε.

Στις 11 το βράδυ του Σαββάτου 2 Δεκεμβρίου 2006, μου τηλεφωνεί η Γερόντισσα Γαλήνη, Ηγουμένη τότε και μου αναγγέλλει τον θάνατο  του Αγίου Γέροντα Αμβροσίου!

Έτσι την επόμενη  ημέρα, Κυριακή, πήγαμε στην Κηδεία του!

Πόσα έχω να πω για τον Γέροντα Αμβρόσιο!
Τρεις φορές σχεδόν κάθε ημέρα από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Απρίλιο, μαζί αφού  το διαμέρισμα που με την ευχή του βρήκα, στα Ιλίσια στην οδό Ξηρογιάννη, ήταν όπως το προέβλεψε κοντά στο Γραφείο μου!

Ερχόντουσαν με την Γερόντισσα Παρθενία και μοναχή Γαλήνη στην Αθήνα, γιατί στην Αμφίκλεια το κρύο τον Χειμώνα ήταν βαρύ και είχαν ανάγκη τα Νοσοκομεία και τους γιατρούς.

Πόσα να θυμηθώ, με τον Γέροντα, την Γερόντισσα Παρθενία και την ταπεινή μοναχή Γαλήνη, στην οδό Ξηρογιάννη, στα Ιλίσια;

Στο τέλος του μήνα την σύνταξη από την Τράπεζα και την αποστολή χρημάτων σε φτωχούς,  το πρωί μαζί καφεδάκι και νουθεσίες, το μεσημέρι το γεύμα και το απόγευμα βόλτα με το αυτοκίνητο, στον Υμηττό, στο λιμάνι, στο Σούνιο, στον Μαραθώνα και άλλους τόπους!

Αγιασμένοι, όλοι μαζί τώρα στον Παράδεισο, μας κοιτούν και  μας ευλογούν και φλέγεται η καρδία μας από τον πόθο της συνάντησης, που γίνεται με τρόπους ακατάληπτους αλλά αποκαλυπτικούς!

Πόσες μνήμες η 2 Δεκεμβρίου ημέρα!

Κι όμως ακόμα χωράει, αυτή η ευλογημένη μέρα ευλογίες!

Γιατί πρόσφατα, ούτε μήνας δεν είναι, ένας ευλογημένος Ιερέας της Κρήτης, μου μιλά για τον Άγιο Κρητικό Γέροντα Αναστάσιο τον Κουδουμιανού, του Κρητικού!

Πω πώ Θεέ μου! Τι μεγάλη, αφανής, Προφητική μορφή!

Τι ανάστημα απλότητας Αγιότητας, Θεολογίας και Θεοπτίας!

Πώς αυτός ο Ιερέας που μου μίλησε,  κατάπιε τον Άγιο Γέροντά του , που εν όσο μου μίλαγε στο τηλέφωνο, δεν τον έχω δει, μου εισήγαγε στην καρδιά την Αγία ζωή και μορφή του!

Κοιμήθηκε και αυτός, 2 Δεκεμβρίου 2013,
ευλογημένη μέρα, που ξημερώνει σε λίγο!

Άγιοι Πατέρες μου!
Πορφύριε Αμβρόσιε και Αναστάσιε, ισοστάσιοι των μεγάλων Αγίων της Εκκλησίας, σκυταλοδρόμοι του Αγίου Πνεύματος, μην μας εγκαταλείπετε!

Μην μας αφήνετε έκθετους στις απειλές των μεγάλων πολέμων που οι προφήτες της Εκκλησίας διαλαλούν ποιμαντικά για να μας ξυπνήσουν από τον λήθαργο της αμαρτίας και της Αμετανοησίας μας!

Ελεήστε μας διαχέοντας με τις πρεσβείες σας στον Τριαδικό Θεό, άπλετο Φως Μετανοίας  στις καρδιές μας, ώστε να μακροθυμίσει υπέρ μας ο Θεός και να αποτρέψει, όσο γίνεται, το επερχόμενο κακό!
Ανδρέας  Χριστοφόρου

Μην αγωνίζεσθε να διώξετε το σκοτάδι. Βρίσκεσθε στο σκοτάδι και θέλετε να απαλλαγείτε; Εσείς τι κάνετε; Διώχνετε με δύναμη το σκοτάδι, το χτυπάτε, αλλ' αυτό δεν φεύγει. Θέλετε φως; Ανοίξτε μια τρυπίτσα και θα έλθει μια ακτίνα του ήλιου, θα έλθει το φως. Αντί να διώχνετε το σκοτάδι, αντί να διώχνετε τον εχθρό, να μην μπει μέσα σας, ανοίξτε τα χέρια στην αγκάλη του Χριστού. Αυτός είναι ο πιο τέλειος τρόπος, να μην πολεμάτε, δηλαδή, απευθείας το κακό, αλλά να αγαπήσετε τον Χριστό, το φως Του, και το κακό θα υποχωρήσει.

  Οσίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου.
Βίος και Λόγοι. εκδ. Ιερά Μονή Χρυσοπηγής. Χανιά 2003

Ταξίδι στο Άγιον Όρος 22-11-2016

Επιλογή φωτογραφιών  για μεγένθυση

Ιερά μονή Φιλοθέου

Πρωτάτο Καριές

Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου

Δάφνη

Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμωνος

Ιερά Μονή Δοχειαρίου

Το Βάρος του Ποτηριού και τα Άγχη της Ζωής

Ένας γέροντας μιλούσε σε κάτι νεαρά παιδιά…
Κάποια στιγμή σήκωσε ένα ποτήρι νερό, και όλοι υπέθεσαν ότι θα τους απευθύνει την κλασική ερώτηση «είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο».
Αντί αυτού, με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο, ρώτησε:

«Πόσο βαρύ είναι αυτό το ποτήρι νερό;»
Οι απαντήσεις που ακούστηκαν κυμαίνονταν από 250 σε 600 γραμμάρια.
Εκείνος όμως απάντησε:
«Το απόλυτο βάρος δεν έχει σημασία… Εξαρτάται από το πόσο διάστημα το κρατάω.
Εάν το κρατήσω για ένα λεπτό, δεν είναι ένα πρόβλημα.
Εάν το κρατήσω για μια ώρα, θα έχω έναν πόνο στον βραχίονά μου.
Αν το κρατήσω για μία μέρα, το χέρι μου θα μουδιάσει και θα αρχίσει να παραλύει.
Σε κάθε περίπτωση, το βάρος του γυαλιού δεν αλλάζει, αλλά όσο πιο πολύ το κρατάω, τόσο πιο βαρύ γίνεται.»
Ο γέροντας συνέχισε λέγοντας,
«Τα άγχη και οι ανησυχίες της ζωής είναι σαν το ποτήρι του νερού. Αν τα σκέφτεστε για ένα μικρό χρονικό διάστημα, δεν συμβαίνει τίποτα κακό. Αν τα σκεφτείτε λίγο περισσότερο, αρχίζουν να σας βλάπτουν.
Και αν τα σκέφτεστε όλη την ημέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να αισθανθείτε ότι σας παραλύουν και ότι σας καθιστούν ανίκανους να κάνετε οτιδήποτε άλλο».
Είναι σημαντικό να θυμάστε να διώχνετε τα άγχη και τους φόβους σας. Όσο πιο νωρίς μέσα στην ημέρα, αφήστε όλα τα βάρη σας στον Χριστό. Μην τα κουβαλάτε όλο το απόγευμα και όλο το βράδυ μαζί σας. Προσευχηθείτε και πείτε τα πρώτα στο Χριστό!
Έπειτα, αν οι φοβίες σας, γίνουν εμμονές ή αιτία να αμαρτάνετε, είτε με ολιγοπιστίες και με αμφιβολίες προς τον Θεό είτε με άσχημους λογισμούς προς τους γύρω σας, τότε όποτε μπορέσετε επισκεφθείτε τον πνευματικό σας πατέρα και εξομολογηθείτε…
Μην το αναβάλετε.
Θυμηθείτε να αφήσετε το ποτήρι σας, όσο πιο γρήγορα μπορείτε!
Για να ξεκουραστείτε…

 Περιοδικό ΟΝΙΣΙΜΟΣ