Ο άγιος Αντώνιος «εξολόθρευσε» καρκίνο!

ΘΑΥΜΑ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΚΑΣΤΑΝΙΑΣ ΚΟΖΑΝΗΣ

Τετάρτη, Ιανουάριος 18, 2017 - 15:32

Ενα θαυμαστό γεγονός εξιστόρησε στην «Espresso» χθες, ανήμερα του αγίου Αντωνίου, ο γέροντας-φύλακας του ιστορικού ομώνυμου μοναστηριού στην ορεινή περιοχή Καστανιά των Σερβίων στην Κοζάνη, για τον τρόπο με τον οποίο ο άγιος «εξολόθρευσε» τον καρκίνο (και μάλιστα σε τελικό στάδιο, όπως λέει) που είχε διαγνωσθεί σε 55χρονο συγγενή του.

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΝΙΚΟ ΠΙΤΣΙΑΚΙΔΗ

Ο οικογενειάρχης από τη Λάρισα, συγγενής του μοναχού Ευσέβιου, διαγνώστηκε με καρκίνο και οι γιατροί τού είχαν συστήσει χημειοθεραπείες. Ομως ο ίδιος αναζήτησε βοήθεια και σωτηρία στο μοναστήρι του Aγίου Αντωνίου στην Καστανιά Σερβίων. Οπως λέει ο μοναχός, ο άνδρας αλυσοδέθηκε σε ένα μικρό κελί -δωμάτιο στο οποίο στο μακρινό παρελθόν έδεναν τους ψυχικά ασθενείς, θεωρώντας ότι ο άγιος θα τους θεραπεύσει- και προσευχόταν επί 15 ημέρες. «Οταν ο συγγενής μου έμαθε ότι είναι άρρωστος, τα παράτησε όλα και ήρθε να με δει. Θέλησε να προσευχηθεί για να γίνει καλά. Ερχόταν κάθε μέρα επί 15 μέρες και έμπαινε σε εκείνο το δωματιάκι. Εβαζε πάνω του τις αλυσίδες, τις κρατούσε σφιχτά με τα χέρια του και προσευχόταν. Προσευχήθηκε θερμά με όλη του την πίστη και τελικά γιατρεύτηκε» περιγράφει ο 73χρονος μοναχός.

Για τους κατοίκους της περιοχής, το θαύμα του αγίου Αντωνίου διαδίδεται από στόμα σε στόμα και έχει λάβει μυθικές διαστάσεις.

Ο ίδιος ο γέροντας Ευσέβιος αρκείται να πει με πραότητα ότι ο άγιος έχει κάνει πολλά θαύματα, ωστόσο ο κόσμος τα παραβλέπει και συνηθίζει να τα αποδίδει στην τύχη και όχι στη δύναμη της πίστης και της προσευχής: «Το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην Καστανιά έχει μια ιδιαιτερότητα. Δίπλα ακριβώς στο καθολικό του ναού υπάρχει ένα δωματιάκι που επικοινωνεί με ένα πορτάκι. Στο ίδιο δωμάτιο υπάρχει πρόσβαση και από το εξωτερικό του ναού, με ξεχωριστή πόρτα. Στο δωματιάκι αυτό, λοιπόν, υπήρχαν αλυσίδες, καθώς εκεί τα παλιά τα χρόνια πήγαιναν τους ασθενείς με ψυχικά νοσήματα για να τους μεταλάβουν, αφού πίστευαν ότι ο άγιος Αντώνιος μπορούσε να τους θεραπεύσει. Για να μην ενοχλούν τους άλλους πιστούς που εκκλησιάζονταν, τους έδεναν με αλυσίδες, καθώς ορισμένοι από αυτούς θεωρούνταν επικίνδυνοι. Αυτές οι αλυσίδες υπάρχουν και σήμερα εκεί».

Οπως συνεχίζει ο μοναχός: «Κάνοντας συνεχείς προσευχές και παρακλήσεις για την υγεία του, ο άνθρωπος ένιωσε καλύτερα. Εφυγε και επέστρεψε στους γιατρούς και ζήτησε νέες εξετάσεις. Επειδή δεν είχε περάσει πολύς καιρός από την προηγούμενη εξέταση, οι γιατροί τον ενημέρωσαν ότι το Ταμείο δεν θα μπορούσε να καλύψει το κόστος. Ετσι, αποφάσισε να την κάνει με δικά του έξοδα. Οι νέες εξετάσεις έδειξαν ότι ήταν καθαρός από την αρρώστια. Ο άγιος Αντώνιος είχε κάνει το θαύμα του!».

Ο 55χρονος, που μένει στη Λάρισα, είναι οικογενειάρχης και έχει εγγόνια. Οπως περιγράφει συγκινημένος ο μοναχός Ευσέβιος, δεν ξεχνά να επισκέπτεται τακτικά το μοναστήρι, παρόλο που βρίσκεται σε απομακρυσμένο σημείο και η πρόσβαση είναι δύσκολη, κυρίως αυτήν την περίοδο, λόγω του χιονιά.

Ο βομβαρδισμός από τους Γερμανούς και ο 73χρονος μοναχός

Η Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου Σιάπκας - Καστανιάς απέχει 18 χιλιόμετρα από τα Σέρβια. Το πότε ιδρύθηκε δεν είναι διακριβωμένο, ωστόσο το μοναστήρι είναι χτισμένο με βυζαντινό πρότυπο και θυμίζει ένα μικρό κάστρο.

Ο άγιος Αντώνιος ήταν θεραπευτής ειδικών ασθενειών και όσοι είχαν προβλήματα πήγαιναν στο μοναστήρι, δένονταν με τις αλυσίδες και ζητούσαν την προστασία και τη βοήθεια του αγίου (σε ειδικό δώμα στο καθολικό της μονής υπάρχουν ακόμη δύο τεράστιες αλυσίδες που έδεναν τους ασθενείς).

«Το μοναστήρι μας βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς, οι οποίοι πίστευαν ότι εκεί είχαν βρει καταφύγιο αντάρτες, αφού είναι σε απόκρημνο σημείο πάνω στο βουνό. Τότε εγκαταλείφθηκε, αφού από την περιοχή έφυγαν και οι κάτοικοι που είχαν κοπάδια με πρόβατα» λέει στην «Espresso» ο 73χρονος μοναχός Ευσέβιος, ο οποίος έδωσε ζωή στο μοναστήρι. «Εδώ και εννέα χρόνια το έχω αναλάβει εγώ μόνος μου» καταλήγει.

 http://www.espressonews.gr/cover-story/2017/01/157127/o-agios-antonios-exolothreyse-karkino

Ετήσιο Μνημόσυνο του Μητροπολίτη Φωτικής (πρ. Σερβίων & Κοζάνης) κυρού Αμβροσίου

           

Ανακοινώνεται ότι την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017 στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Κοζάνης θα τελεστεί η Θεία Λειτουργία και το ετήσιο Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Μητροπολίτου Φωτικής (πρώην Σερβίων & Κοζάνης) κυρού Αμβροσίου.

Στις ιερές ακολουθίες θα προεξάρχει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παύλος.

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Αμβρόσιος (Γιακαλής) γεννήθηκε στο Κεράμιο Καλλονής Λέσβου το 1940. Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1967 και Πρεσβύτερος το 1974. Ήταν απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής Αθηνών,  Διδάκτωρ Φιλοσοφίας (PhD) του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ (St. John’s College) και εργάσθηκε ερευνητικά στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (Campion Hall, 1989-90).

Διετέλεσε Διευθυντής του Ελληνικού Σχολείου του Κέμπριτζ, Πανεπιστημιακός Εφημέριος των Ορθοδόξων Φοιτητών του Πανεπιστημίου του Έσσεξ (1984-88) και Διευθυντής του Ιδρύματος Νεότητος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών (1991-1994). Υπηρέτησε από το 1991 ως Ιερατικώς Προϊστάμενος στον Ι. Ναό Παναγίας Φανερωμένης Χολαργού.

Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης χειροτονήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1998, ενθρονίσθηκε στην Κοζάνη στις 15 Νοεμβρίου 1998 και στις 4 Φεβρουαρίου 2004 υπέβαλε την παραίτησή του. Εκοιμήθη στις 26 Ιανουαρίου 2016 στην Αθήνα και την επομένη η εξόδιος ακολουθία και η ταφή τελέσθηκαν, κατόπιν επιθυμίας του εκλιπόντος, στην Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος (Ι. Μονής Κουτλουμουσίου) στο Άγιο Όρος.

Από την Ιερά Μητρόπολη

Ομιλία και Κοπή Βασιλόπιτας της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων & Κοζάνης

Η Ιερά Μητρόπολις Σερβίων & Κοζάνης έχει την τιμή να Σας προσκαλέσει στην εκδήλωση που διοργανώνει για την κοπή της Βασιλόπιτας του Νέου Έτους 2017 την Δευτέρα 23^η Ιανουαρίου 2017 και ώρα 5.00 μ.μ. στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης Κοζάνης.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την ομιλία του Κου Δημητρίου Ιω. Νατσιού, Διδασκάλου και Θεολόγου, μέ θέμα: «Η Παιδεία του Γένους και η σημερινή εκπαίδευση». Ο κ. Δημ. Νατσιός είναι ευρύτερα γνωστός από την τηλεοπτική του εκπομπή «γράμματα σπουδάματα» στον σταθμό 4Ε.

Την εκδήλωση θα πλαισιώσει καλλιτεχνικά η Χορωδία του Ιερού Προσκυνηματικού Ναού των Αγίων Αναργύρων Κοζάνης.

Από την Ιερά Μητρόπολη

  Σύντομο Βιογραφικό του Δημητρίου Ιω. Νατσιού:

Γεννήθηκε το 1965 στο Μοσχοχώρι Πιερίας. Είναι πτυχιούχος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης και της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ. Υπηρετεί ως μάχιμος δάσκαλος σε σχολεία του Κιλκίς. Αρθρογραφεί ανελλιπώς εδώ και 20 χρόνια σε εφημερίδες του Κιλκίς, της Κατερίνης και σε διάφορα πανελλαδικά περιοδικά του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου.  Ταυτόχρονα επιμελείται και παρουσιάζει, εδώ και 8 χρόνια, την εκπομπή «γράμματα σπουδάματα» του τηλεοπτικού καναλιού 4Ε. Έχει εκδώσει 6 βιβλία, που πραγματεύονται θέματα Παιδείας.

Ακολουθεί ένα απόσπασμα της ομιλίας του: «Παιδεία ἐστί οὐ τήν  ὑδρίαν πληρῶσαι, ἀλλά ἀνάψαι αυτήν». Η Παιδεία, λέει ο Πλάτων, δεν είναι γέμισμα δοχείου −ο εγκέφαλος του παιδιού− τα παιδιά δεν είναι «άδεια κανάτια» (Κόντογλου), αλλά άναμμα ψυχής, είναι φως, είναι μετάληψις αγιότητος (Χρυσόστομος) και Φως Χριστού που φαίνει πάσι. «Πρέπει να στερεώνετε σχολεία ελληνικά να φωτίζονται οι άνθρωποι». (Πατροκοσμάς). Την περίοδο της Τουρκοκρατίας οι δάσκαλοι ονομάζονται «φωτιστές του Γένους». Πόσο απέχει όμως η σημερινή εκπαίδευση από αυτές τις τιμαλφείς παρακαταθήκες;

Ο Απόστολος της Κυριακής 15 Ιανουαρίου 2017 – Κθ´ Επιστολή

(Κολασ. γ´ 4-11)

Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ὑμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι᾿ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ᾿ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, ὅπου οὐκ ἔνι ῞Ελλην καὶ ᾿Ιουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλώσσα

Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστός, ποὺ εἶναι ἡ ἀληθινὴ ζωή μας, φανερωθεῖ, τότε κι ἐσεῖς θὰ φανερωθεῖτε μαζί του δοξασμένοι στὴν παρουσία του. ᾿Απονεκρῶστε, λοιπόν, ὅ,τι σᾶς συνδέει μὲ τὸ ἁμαρτωλὸ παρελθόν· Τὴν πορνεία, τὴν ἠθικὴ ἀκαθαρσία, τὸ πάθος, τὴν κακὴ ἐπιθυμία καὶ τὴν πλεονεξία, ποὺ εἶναι εἰδωλολατρία. Γιὰ ὅλα αὐτὰ θὰ πέσει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ πάνω σ’ ἐκείνους ποὺ δὲν θέλουν νὰ πιστέψουν. Σ’ αὐτοὺς ἀνήκατε ἄλλοτε κι ἐσεῖς, ὅταν αὐτὰ τὰ πάθη δυνάστευαν τὴ ζωή σας. Τώρα ὅμως πετάξτε τα ὅλα αὐτὰ ἀπὸ πάνω σας· Τὴν ὀργή, τὸν θυμό, τὴν πονηρία, τὴν κακολογία καὶ τὴν αἰσχρολογία. Μὴ λέτε ψέματα ὁ ἕνας στὸν ἄλλο, ἀφοῦ βγάλατε ἀπὸ πάνω σας τὸν παλιὸ ἁμαρτωλὸ ἑαυτό σας μὲ τὶς συνήθειές του. Τώρα πιὰ ἔχετε ντυθεῖ τὸν καινούριο ἄνθρωπο, ποὺ ἀνανεώνεται συνεχῶς σύμφωνα μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ δημιουργοῦ του, ὥστε μὲ τὴ νέα ζωή του νὰ φτάσει στὴν τέλεια γνώση τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτὴ τὴ νέα κατάσταση δὲν ὑπάρχουν πιὰ ἐθνικοὶ καὶ ᾿Ιουδαῖοι, περιτμημένοι κι ἀπερίτμητοι, βάρβαροι, Σκύθες, δοῦλοι, ἐλεύθεροι· τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅλα καὶ ὁ Χριστὸς τὰ διέπει ὅλα.

 http://synodoiporia.gr/

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 15 Ιανουαρίου 2017 – ΙΒ´ Λουκά

(Λουκ. ιζ´ 12-19)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσερχομένου τοῦ ᾿Ιησοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· ᾿Ιησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. Καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. ᾿Αποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος; Καὶ εἶπεν αὐτῷ· ᾿Αναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλώσσα

Ἐκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς ἔμπαινε ὁ ᾿Ιησοῦς σ’ ἕνα χωριό, τὸν συνάντησαν δέκα λεπροί· στάθηκαν λοιπὸν ἀπὸ μακριὰ καὶ τοῦ φώναζαν δυνατά· «᾿Ιησοῦ, ἀφέντη, ἐλέησέ μας!» Βλέποντάς τους ἐκεῖνος τοὺς εἶπε· «Πηγαίνετε νὰ σᾶς ἐξετάσουν οἱ ἱερεῖς». Καὶ καθὼς πήγαιναν, καθαρίστηκαν ἀπὸ τὴ λέπρα. ῞Ενας ἀπ’ αὐτούς, ὅταν εἶδε ὅτι θεραπεύτηκε, γύρισε δοξάζοντας μὲ δυνατὴ φωνὴ τὸν Θεό, ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπο στὰ πόδια τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ τὸν εὐχαριστοῦσε. Κι αὐτὸς ἦταν Σαμαρείτης. Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε· «Δὲν θεραπεύτηκαν καὶ οἱ δέκα; Οἱ ἄλλοι ἐννιὰ ποῦ εἶναι; Κανένας τους δὲν βρέθηκε νὰ γυρίσει νὰ δοξάσει τὸν Θεὸ παρὰ μόνο τοῦτος ἐδῶ ὁ ἀλλοεθνής;» Καὶ σ’ αὐτὸν εἶπε· «Σήκω καὶ πήγαινε στὸ καλό· ἡ πίστη σου σὲ ἔσωσε».

 http://synodoiporia.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ – 15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2017

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΙΒ΄  ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ιζ΄ 12-19)

      «Ἐκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς ὁ Ἰησοῦς ἔμπαινε σὲ ἕνα χωριὸ τὸν ἀπάντησαν δέκα ἄνδρες λεπροί, οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ σταμάτησαν μακριά, φώναξαν δυνατὰ καὶ εἶπαν· Ἰησοῦ ἐπιστάτη, ἐλέησέ μας. Καὶ ὅταν τοὺς εἶδε, εἶπε σ᾽ αὐτούς· Πηγαίνετε καὶ δείξετε τοὺς ἑαυτούς σας στοὺς Ἱερεῖς. Καὶ συνέβηκε καθὼς πήγαιναν αὐτοί, καθαρίστηκαν. Ἕνας δὲ ἀπ᾽ αὐτούς, ὅταν εἶδε ὅτι γιατρεύτηκε, γύρισε πίσω καὶ μὲ δυνατὴ φωνὴ δόξασε τὸ Θεό καὶ ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπο στὴ γῆ, στὰ πόδια του, καὶ τὸν εὐχαρίστησε· καὶ αὐτὸς ἦταν Σαμαρείτης. Ἀποκρίθηκε τότε ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε· δὲν καθαρίστηκαν καὶ οἱ δέκα; οἱ ἄλλοι ἐννέα ποῦ εἶναι; δὲν τὸ βρῆκαν καλὸ νὰ γυρίσουν πίσω καὶ νὰ δώσουν δόξα στὸ Θεό, παρὰ μόνο ὁ ἀλλογενὴς αὐτός; Καὶ εἶπε σ᾽ αὐτόν· σήκω πάνω καὶ πήγαινε· διότι ἡ πίστη σου σὲ ἔχει σώσει».

* * *

      Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καθαρίζει ἐδῶ τοὺς δέκα λεπροὺς ἀπὸ τὴ φοβερὴ ἀρρώστια τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τὴ λέπρα, ἡ ὁποία ἀπομόνωνε τὸ λεπρὸ ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους καὶ τὸν ἀνάγκαζε νὰ ζῆ μακριὰ ἀπὸ τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριά, μακριὰ καὶ ἀπὸ τοὺς δικούς του ἀνθρώπους μέχρι νὰ καθαριστῆ. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ θαύματα, ποὺ ἔκαμε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς στὴ γῆ, δείχνοντας ἔτσι σὲ μᾶς ὅτι δὲν εἶναι μόνο ἄνθρωπος, ἀλλὰ καὶ ἀληθινὸς Θεὸς ποὺ γιατρεύει τὶς ἀρρώστιες τῶν ἀνθρώπων· αὐτὸς εἶναι ὁ μεγάλος ἰατρὸς τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός μας. Κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ γιὰ νὰ σώση ὅλο τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴ φθορὰ καὶ τὸ θάνατο, ποὺ τὸν πότισε ἡ πλάνη τῆς ἁμαρτίας, γιὰ νὰ τὸν ἀνεβάση στὸν οὐρανὸ καὶ νὰ τὸν καταστήση κληρονόμο τῆς αἰώνιας Βασιλείας του.

      Τὸ κεντρικὸ ὅμως σημεῖο τῆς εὐαγγελικῆς αὐτῆς περικοπῆς δὲν εἶναι αὐτό, γιατί τὸ ἴδιο τὸ βλέπουμε σ᾽ ὅλα τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ τὸ πόσο θυμᾶται ὁ ἄνθρωπος τὶς εὐεργεσίες τοῦ Κυρίου καὶ τὸν δοξάζει γιὰ τὰ ὅσα καλὰ τοῦ χαρίζει κάθε μέρα. Ἐδῶ, ἀπὸ τοὺς δέκα ποὺ καθαρίστηκαν ἀπὸ τὴ λέπρα ἕνας μόνο γύρισε πίσω ὕστερα ἀπὸ τὴ θεραπεία, ποὺ ἀκούσαμε, καὶ τὸν ἐδόξασε· καὶ αὐτὸ ὁ Ἰησοῦς τὸ ἐπισήμανε μὲ τὰ λόγια· «οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ, εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος;». Καὶ μὲ τὰ θεῖα του αὐτὰ λόγια ἔδειξε ὁ Κύριος πόσο γρήγορα λησμονεῖ ὁ ἄνθρωπος τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ. Στὴν ἀρρώστια του τὸν θυμᾶται καὶ τὸν παρακαλεῖ, καὶ στὴν ὑγεία του τὸν ξεχνάει.

      Ἕνα ἀπὸ τὰ μεγάλα ἁμαρτήματα τοῦ  ἀνθρώπου εἶναι καὶ αὐτό· ὅτι ξεχνάει γρήγορα τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ. Ὅταν βρίσκεται σὲ δύσκολη καὶ ἀθεράπευτη ἀρρώστια τὸν θυμᾶται καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ τὸν γιατρέψη, καὶ ὅταν περάση τὴν ἀρρώστια του καὶ βρῆ τὴν ὑγεία του τὸν λησμονεῖ. Καὶ βέβαια ὁ Θεὸς δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ μᾶς, ἀλλὰ ἐμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὴ θεία χάρη του. Τὸ νὰ θυμᾶται ὁ ἄνθρωπος τὸ Θεὸ καὶ νὰ τὸν δοξάζη εἶναι τιμὴ καὶ εὐλογία γι᾽ αὐτόν. Εἶναι μία ξεχωριστὴ χάρη καὶ ἕνα μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ποὺ τὸν ἀξιώνει νὰ τὸν δοξάζη μαζὶ μὲ ὅλη τὴν κτίση. Δὲν ἔχουμε κάτι δικό μας νὰ δώσουμε στὸ Θεό· ὅ,τι ἔχουμε εἶναι δῶρο καὶ εὐλογία δική του. Τὸ μόνο ποὺ ἔχουμε καὶ εἶναι δικό μας, εἶναι ἡ δοξολογία μας· μποροῦμε νὰ τὸν δοξάζουμε καὶ νὰ τὸν εὐχαριστοῦμε.

      Καὶ ἀκριβῶς αὐτὸ ἔκαμε ἐδῶ ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δέκα λεπρούς, ποὺ καθαρίστηκαν· γύρισε πίσω καὶ τοῦ ἔδωσε τὴ δοξολογία του· αὐτὸ ἦταν δικό του καὶ μποροῦσε νὰ τὸ δώση, καὶ τὸ ἔδωσε μὲ ὅλη τὴν καρδιά του. Δὲν εἶχε κάτι ἄλλο, κάτι περισσότερο ἀπὸ αὐτό ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἐκφράση τὴν εὐγνωμοσύνη του πρὸς τὸν Κύριο, τὸ Μεγάλο ἰατρό καὶ εὐεργέτη του, τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ τοῦ ἔδωσε τὴ γιατρειά. Καὶ τὴν πράξη του αὐτὴν ὁ Κύριος ὄχι ἁπλὰ τὴν δέχτηκε, ἀλλὰ τὴν ἐξετίμησε  καὶ  τὴν  τόνισε  μὲ  τὰ  λόγια·  «οὐχὶ  οἱ  δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ, εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος;». Καὶ δὲν σταμάτησε ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖ, ἀλλὰ εἶπε ἀκόμα πρὸς τὸν ἄνθρωπο ποὺ τὸν θυμήθηκε· «Ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε».

      Ὁ τελευταῖος αὐτὸς λόγος τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ἐπιβράβευση πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ποὺ δὲν τὸν ξέχασε καὶ γύρισε καὶ τὸν δόξασε. Ὁ Θεὸς διπλὰ δίνει στὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἐνθυμεῖται τὶς ἄπειρες εὐεργεσίες του καὶ τὸν δοξολογεῖ. Ὁ Θεὸς εἶναι πλούσιος καὶ πάντα πλούσια χορηγεῖ τὰ ἀγαθά του στοὺς ἀνθρώπους, ποὺ προστρέχουν σ᾽αὐτόν· εἴτε γιὰ νὰ ζητήσουν τὸ θεῖο ἔλεος του, εἴτε γιὰ νὰ τὸν εὐχαριστήσουν. Καὶ ὁ ἄνθρωπος ἐδῶ, ποὺ γύρισε καὶ τὸν ἐδόξασε ἔλαβε δεύτερα καὶ μεγαλύτερα ἀγαθὰ ἀπὸ τὸν Κύριο· «Ἀναστὰς πορεύου, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε». Τὴν πρώτη φορά, ποὺ ζήτησε τὸ ἔλεος του, γιατρεύτηκε ἀπὸ τὴ σωματικὴ ἀρρώστια, τὴ λέπρα· τὴ δεύτερη, ποὺ γύρισε καὶ τὸν ἐδόξασε, ἔσωσε τὴν ψυχή του ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. «Τῷ Χριστῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ἀμήν.

π. Γ.Δ.Σ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

 imsk.gr

Δόξα τω Θεώ

Δε νιώθεις τον Ουρανό, γιατί δεν Δοξολογείς τον Θεό!!!!.δόξα τω Θεώ.!!!!!!!!!
-Γέροντα, στενοχωριέμαι γιατί έχω πολλά προβλήματα υγείας.
- Όλα να τα δέχεσαι σαν μεγάλα δώρα του Θεού. Ο Θεός δεν είναι άδικος. Στον ουρανό θα έχης πολλά να απολαύσης θα έχης σύνταξη μεγάλη, εάν δεν την μειώσης μόνη σου με τον γογγυσμό.
- Πώς, Γέροντα, αφού τώρα δεν νιώθω μέσα μου τον ουρανό;
- Δε νιώθεις τον Ουρανό, γιατί δεν δοξολογείς τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος κινήται στον χώρο της δοξολογίας,… ...χαίρεται με όλα. Υπάρχουν κοσμικοί άνθρωποι που θα μας κρίνουν εμάς τους μοναχούς. Να δήτε οι Βεδουίνοι τι ταλαιπωριά περνούν, αλλά ευχαριστούν τον Θεό και είναι χαρούμενοι! Το σιτάρι δεν το καθαρίζουν, για να βγάλουν την πέτρα, αλλά το αλέθουν όπως είναι, και το ψωμί τους είναι όλο πέτρα!
Και οι τροφές τους, φαίνεται, δεν έχουν τα απαραίτητα συστατικά, ασβέστιο κ.λπ., οπότε τα δόντια τους καταστρέφονται τελείως. Και βλέπεις Βεδουίνους να έχουν μόνον ένα δόντι και να χαίρωνται σαν να είναι το δόντι μαργαριταρένιο. Και άλλος του λείπει ένα δόντι και αισθάνεται μειονεκτικά. Με όλα αυτά που ακούτε, να κινήσθε συνέχεια στην δοξολογία να δοξάζετε μέρα-νύχτα τον Θεό για τις ευεργεσίες Του.δόξα τω Θεώ.!!!!!!!!!!!

Άγιος Παΐσος ο Αγιορείτης.

Το επανωφόρι

Κάποιος από τους Πατέρες πήγε στην πόλη να πουλήσει το εργόχειρό του. Εκεί είδε έναν φτωχό που ήταν γυμνός, και επειδή τον σπλαχνίστηκε, του χάρισε το επανωφόρι του. Ο φτωχός όμως πήγε και το πούλησε. Όταν το έμαθε αυτό ο Γέροντας, λυπήθηκε και μετάνιωσε που του έδωσε το ένδυμα. Εκείνη τη νύχτα παρουσιάστηκε στον Γέροντα -σε όνειρο- ο Χριστός, φορώντας το επανωφόρι. Του λέει: «Μη λυπάσαι, να, φορώ αυτό που μου έχεις δώσει».

Πῶς θὰ ἀποκτήσω, Γέροντα, αὐτήν τὴν ἁπλότητα;

Πῶς θὰ ἀποκτήσω, Γέροντα, αὐτήν τὴν ἁπλότητα;
– Νὰ ἀνοίξω τὸ κεφάλι καὶ νὰ βάλω μυαλό… παλιᾶς ἐποχῆς!
Νὰ μπῆς στὴν ἁπλότητα τοῦ Γεροντικοῦ,
γιὰ νὰ γνωρίσης τ...ὴν πνευματική ἐπιστήμη, ἡ ὁποία ἀνεβάζει καὶ ξεκουράζει τὴν ψυχή, καὶ τότε τὸ κεφάλι δὲν πονάει. Ἡ λογική βασανίζει τὸν ἄνθρωπο. Π.χ. λέω: «Αὐτὸ πρέπει νὰ γίνη ἔτσι»καὶ τὸ κάνω, γιατί πρέπει νὰ γίνη. Δὲν τὸ κάνω δηλαδή μὲ τὴν καρδιά, ἀλλὰ γιατί μου τὸ ὑπαγορεύει ἡ λογική. Ἡ λογική λέει, ἀλλὰ καὶ ἡ εὐγένεια λέει: «Πρέπει νὰ παραχωρήσω τὴν θέση μου». Δὲν τὸ λέει ὅμως ἡ καρδιά. Ἄλλο εἶναι νὰ σκιρτήση ἡ καρδιά καὶ νὰ παραχωρήσω ἀπὸ ἀγάπη τὴν θέση μου. Τότε θὰ νιώσω χαρά. Νὰ μήν ὑπάρχει ὁ ἐαυτός μας στὶς ἐνέργειές μας. Νὰ μή ζητοῦμε τὴν δική μας ἀνάπαυση.
Αὐτὸ ἐμποδίζει νὰ ἔρθη ὁ Χριστός. Νὰ κοιτάζη κανεὶς τί ἀναπαύει τὸν ἄλ-λον. Ἡ πραγματική ἀνάπαυση γεννιέται ἀπὸ τὴν ἀνάπαυση τοῦ ἄλλου.
Τότε ἀναπαύ-εται καὶ ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο καὶ ὁ ἄνθρωπος παύει νὰ εἶναι ἄνθρωπος, θεώνεται. Ἀλλιῶς δουλεύει μόνον τὸ μυαλό, καὶ τότε ὅλα εἶναι σαρκικά, ἀνθρώπινα.
Ἡ κοσμική λογική κουράζει τὸ μυαλό καὶ ἀποδυναμώνει τὶς σωματικές δυνάμεις, περιορίζει τὴν καρδιά, ἐνῶ ἡ πνευματική λογική της δίνει εὐρύτητα.
Τὸ μυαλό, ὅταν χρησιμοποιῆται σωστὰ, μπορεῖ νὰ κεντήση τὴν καρδιά καὶ νὰ τὴν βοηθήση. Ὅταν ὁ νοῦς πάη στὴν καρδιά καὶ συνεργασθῆ μὲ τὴν καρδιά, κάθε ἐργασία ποὺ κάνουμε παύει νὰ εἶναι μία ἐργασία μόνο λογική.

Ἡ λογική εἶναι χάρισμα. Τὴν λογική ὅμως αὐτή πρέπει νὰ τὴν ἁγιάσουμε.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη» - 125 -

Ἐγώ, Γέροντα, δὲν ἔχω καρδιά

Ἐγώ, Γέροντα, δὲν ἔχω καρδιά.
– Ἔχεις καρδιά, ἀλλά, μόλις πάη νὰ ἐνεργήση, τὴν φιμώνει τὸ μυαλό σου. Νὰ προπαθήσης νὰ ἀποκτήσης τὴν λογική της καρδιᾶς, τὴν πί...στη, τὴν ἀγάπη.
– Πῶς θὰ τὸ πετύχω αὐτό;
– Πρῶτο βῆμα, θὰ κάνης πορεία διαμαρτυρίας στὴν Θεσσαλονίκη ξυπόλυτη, νὰ ποῦν ὅτι τρελλάθηκες, γιὰ νὰ φύγη τὸ μυαλό!!! Ἐσύ, εὐλογημένη, τὰ παίρνεις ὅλα μὲ μαθηματική ἀκρίβεια. Ἀστρονόμος εἶσαι;
Νὰ σταματήσης νὰ σκέφτεσαι ὀρθολογιστι-κά, γιὰ νὰ μπορέσης νὰ κάνης δουλειά στὸν ἑαυτό σου.
– Γέροντα, τί μελέτη θὰ μὲ βοηθήση, γιὰ νὰ ἀπαλλαγῶ ἀπὸ τὴν κοσμική λογική;
– Νὰ διαβάσης πρῶτα τὸ Γεροντικό, Φιλόθεο Ἱστορία, Εὐεργετινό, δηλαδή ὄχι θεωρητικά βιβλία ἀλλὰ πράξη, γιὰ νὰ φύγη ἡ κοσμική λογική μὲ τὸ πατερικό ἁπλό πνεῦμα τῆς ἁγιότητος. Μετά νὰ ἀρχίσης τὸν Ἀββᾶ Ἰσαάκ, γιὰ νὰ μή δεχθῆς τὸν Ἀββᾶ Ἰσαάκ ὡς φιλόσοφο ἀλλὰ ὡς θεοφώτιστο.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη» - 125 -

π Ανδρέας Κονάνος " η Χαρά του Χριστού και η θλίψη του πιστού "

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΝΑΝΟΥ ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ " Η ΕΛΠΙΣ " ΚΛΕΟΒΟΥΛΗΣ 21 ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ " η Χαρά του Χριστού και η θλίψη του πιστού " ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 11-12-2016

Ο Άγιος Παΐσιος για τα Χριστούγεννα

Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι αλλοιώνεται».

«Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά· τότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν.

Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε αγίας ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή».

«Να μελετάει και να ζει τα θεία γεγονότα συνέχεια. Όταν κανείς μελετάει τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθεί και με ιδιαίτερη ευλάβεια θα προσευχηθεί. Έπειτα στις Ακολουθίες ο νους να είναι στα γεγονότα που γιορτάζουμε και με ευλάβεια να παρακολουθούμε τα τροπάρια που ψέλνονται. Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι αλλοιώνεται.

-Γέροντα, μετά την Αγρυπνία των Χριστουγέννων δεν κοιμόμαστε;

-Χριστούγεννα και να κοιμηθούμε! Η μητέρα μου έλεγε: «Απόψε μόνον οι Εβραίοι κοιμούνται». Βλέπεις, την νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός οι άρχοντες κοιμόνταν βαθιά, και οι ποιμένες «αγραυλούσαν». Φύλαγαν τα πρόβατα την νύχτα παίζοντας την φλογέρα. Κατάλαβες; Οι ποιμένες πού αγρυπνούσαν είδαν τον Χριστό.

-Πώς ήταν Γέροντα, το σπήλαιο;

-Ήταν μία σπηλιά μέσα σε έναν βράχο και είχε μία φάτνη· τίποτε άλλο δεν είχε. Εκεί πήγαινε κανένας φτωχός και άφηνε τα ζώα του. Η Παναγία με τον Ιωσήφ, επειδή όλα τα χάνια ήταν γεμάτα και δεν είχαν πού να μείνουν, κατέληξαν σε αυτό το σπήλαιο. Εκεί ήταν το γαϊδουράκι και το βοϊδάκι, που με τα χνώτα τους ζέσταναν τον Χριστό! «Ἔγνω βοῦς τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του κυρίου αὐτοῦ», δεν λέει ο Προφήτης Ησαΐας;

-Σε ένα τροπάριο, Γέροντα, λέει ότι η Υπεραγία Θεοτόκος βλέποντας τον νεογέννητο Χριστό, «χαίρουσα ὁμοῦ καὶ δακρύουσα» ἀναρωτιόταν:… «Ἐπιδώσω σοι μαζόν, τῷ τὰ σύμπαντα τρέφοντι, ἢ υμνήσω σε, ὡς Υἱὸν καὶ Θεόν μου; ποίαν εὕρω ἐπὶ σοί προσηγορίαν;»

-Αυτά είναι τα μυστήρια του Θεού, η πολύ μεγάλη συγκατάβαση του Θεού, την οποία δεν μπορούμε εμείς να συλλάβουμε!

Γέροντα, πως θα μπορέσουμε να ζήσουμε το γεγονός της Γεννήσεως, ότι δηλαδή ο Χριστός «Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου»;

-Για να ζήσουμε αυτά τα θεία γεγονότα, πρέπει ο νους να είναι στα θεία νοήματα. Τότε αλλοιώνεται ὁ άνθρωπος. «Μέγα και παράδοξον θαύμα τετέλεσται σήμερον», ψάλλουμε. Άμα ο νους μας είναι εκεί, στο «παράδοξον», τότε θα ζήσουμε και το μεγάλο μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού.

Εγώ θα εύχομαι η καρδιά σας να γίνη Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώση όλες τις ευλογίες Του.

*Από το βιβλίο: «Περί προσευχής», Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ’

 vimaorthodoxias.gr/