Ο φθόνος είναι γέννημα και θρέμμα του σατανά αφού πρώτος αυτός φθόνησε τον Ίδιο το Θεό. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Ησαΐα, « σὺ δὲ εἶπας ἐν τῇ διανοίᾳ σου· εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τὸν θρόνον μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ, ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ ὑψηλὰ τὰ πρὸς Βορρᾶν, ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ ῾Υψίστῳ ». ( Ησ. ιδ’, 13-14). Το τι έγινε από εκεί και πέρα, είναι γνωστό. Το είπε άλλωστε ο Ίδιος ο Κύριος με τα εξής λόγια, « ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα »( Λουκ. ι’, 18).
Αφού λοιπόν έπεσαι από τον ουρανό, παραπλανά πλέον κάθε άνθρωπο ώστε άλλος λίγο, άλλος πολύ, ο ένας τον άλλον να φθονεί. Έτσι:
α) Ο Κάιν από φθόνο σκότωσε τον Άβελ.
β) Ο Σαούλ από φθόνο προκάλεσε τόσα προβλήματα και κινδύνους στο Δαβίδ αλλά και στον ίδιο τον εαυτό του.
γ) Οι αδελφοί του Ιωσήφ από φθόνο πούλησαν τον αδελφό τους.
δ) Οι Ιουδαίοι από φθόνο παρέδωσαν τον Χριστό για να σταυρωθεί, πράγμα που το κατάλαβε και ο ίδιος ο Πιλάτος, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «Ήδει δε ότι δια φθόνον παρέδωκαν αυτόν»(Ματθ.,27,18).
ε) Μερικοί μάλιστα, από φθόνο προς τον Παύλο, κήρυτταν ακόμα και το Χριστό, όπως λέει ο ίδιος, « τινὲς μὲν καὶ διὰ φθόνον καὶ ἔριν, ………τὸν Χριστὸν καταγγέλλουσιν, οὐχ ἁγνῶς, οἰόμενοι θλῖψιν ἐπιφέρειν τοῖς δεσμοῖς μου·» ( Φιλ. α’, 15- 16).
Γιατί να παραπλανάται λοιπόν από το σατανά ο άνθρωπος και μάλιστα ένας πιστός και να φθονεί, άλλος λίγο, άλλος πολύ, τον συνάνθρωπο του ή ακόμα και τον εν Χριστώ αδελφό του;
Ο Παύλος προτρέπει και λέει για την αποφυγή του φθόνου, « μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες» (Γαλ. ε´,26).
Πάντως, χωρίς τη δύναμη του Χριστού, είναι αδύνατο να αποφύγει κανείς το φθόνο, όποιος και να είναι αυτός, γιατί όπως σωστά έχει λεχθεί, « ο φθόνος άπτεται και των τελείων».
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών
