Ιστολόγιο Τάλαντο

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2023

Η Ταπείνωση

Κάποτε ο Μέγας Αντώνιος ''έδεσε'' τον διάβολο και τον ρώτησε:

- Τί φοβάσαι περισσότερο;

- Την ταπείνωση!

- Τί άλλο φοβάσαι πέρα από την ταπείνωση;

- Την ταπείνωση!

- Κάτι άλλο δεν φοβάσαι;

- Την ταπείνωση!

Και όταν ο Μέγας Αντώνιος ξεψύχησε και η Αγία ψυχή του, ήταν στα χέρια των αγγέλων και ανέβαινε στον ουρανό, ο σατανάς βλέποντάς τον από μακριά, τον φώναξε:

- Αχ Αντώνιε, με ξέφυγες!

- Όχι ακόμα! του λέει ο Μέγας Αντώνιος.

Ακούτε ταπείνωση;

Στα χέρια του αγγέλου η ψυχή του Μεγάλου Αντωνίου, έχει βγει από το σώμα και δεν έχει περιθώριο να αμαρτήσει, αλλά δεν άφησε να μπει στο μυαλό του μέσα, ότι ναι εγώ σε ξέφυγα, σε νίκησα!

Δεν το είπε αυτό το πράγμα!

Διότι μόνο η ταπείνωση νικάει τον σατανά...

Και όταν ο Μέγας Αντώνιος πάτησε το πόδι του στον Παράδεισο, είπε:

- Τώρα, με τη Χάρη του Θεού σε νίκησα!

Έτσι πρέπει να λέμε και να κάνουμε και εμείς. Άνθρωπε, μην αφήσεις ποτέ να περάσει από το νου σου, ότι κάτι είσαι και ότι κάτι κάνεις. Χάθηκες...

Αλλά να είσαι πάντα ταπεινόφρων και να πιστεύεις, ότι αν έκανες κάτι, το έκανες με τη Χάρη του Θεού και επειδή το ήθελε ο Θεός...

Δημήτριος Παναγόπουλος

Το Άγιο Πνεύμα τίμησε την Παναγία.

Όπως είναι γνωστό η Παναγία, ως Μητέρα του Κυρίου που ήταν, προφήτευσε για τον Εαυτό Της με τα λόγια, « ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί·» (Λοκ. α’, 48). Το ότι αυτό συμβαίνει σε όλες τις γενεές είναι οφθαλμοφανές. Επίσης είναι αυτονόητο ότι η προφητεία αυτή που εκπληρώνεται συνεχώς είναι εκ Πνεύματος Αγίου.

Πέρα όμως από τους μακαρισμούς είναι άξιον και δίκαιον να τονισθεί ιδιαιτέρως και η τιμή προς την Θεοτόκο, ανεξάρτητα από το ότι αυτή η τιμή εμπεριέχεται στους μακαρισμούς. Ο λόγος είναι ότι η τιμή προς την Θεοτόκο αποδόθηκε το πρώτον δια στόματος της μητέρας του Προδρόμου αφού προηγουμένως «ἐπλήσθη Πνεύματος ῾Αγίου».

Συγκεκριμένα ο Λουκάς γράφει, « καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ ᾿Ελισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς· καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος ῾Αγίου ἡ ᾿Ελισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; »( Λουκ. α’,41-43 ). Τα λόγια της Ελισάβετ, « πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; » λένε πολλά.

Αξιοπρόσεκτο όμως είναι το ότι δεν αναφέρθηκε στον Κύριό της, αλλά στη Μητέρα Του που τον κυοφορούσε. Αυτό δηλώνει την ανθρώπινη διάσταση της επίσκεψης και όχι τη λατρευτική υποδοχή του Κυρίου της. Έτσι το ότι υποδέχτηκε τη Μητέρα και όχι τον Κύριό της δεν συνιστά ατόπημα της Ελισάβετ, αλλά σοφία. Σοφία, γιατί πριν πει αυτά τα λόγια και για να τα πει, η Ελισάβετ « ἐπλήσθη Πνεύματος ῾Αγίου ». Άρα ήταν λόγια του Αγίου Πνεύματος με τα οποία η Ελισάβετ τίμησε την Παναγία ως Μητέρα του Κυρίου της, πράγμα που σημαίνει ότι την τίμησε το Άγιο Πνεύμα.

Αφού λοιπόν την Παναγία την τίμησε το Άγιο Πνεύμα, επόμενο είναι να την τιμούν και να την μακαρίζουν « πᾶσαι αἱ γενεαί». Και καλά κάνουν.

Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Text-to-speech function is limited to 200 characters

Options : History : Feedback : DonateClose

ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΟΥ ΦΘΟΝΟΥ

Ο φθόνος είναι γέννημα και θρέμμα του σατανά αφού πρώτος αυτός φθόνησε τον Ίδιο το Θεό. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Ησαΐα, « σὺ δὲ εἶπας ἐν τῇ διανοίᾳ σου· εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τὸν θρόνον μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ, ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ ὑψηλὰ τὰ πρὸς Βορρᾶν, ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ ῾Υψίστῳ ». ( Ησ. ιδ’, 13-14). Το τι έγινε από εκεί και πέρα, είναι γνωστό. Το είπε άλλωστε ο Ίδιος ο Κύριος με τα εξής λόγια, « ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα »( Λουκ. ι’, 18).

Αφού λοιπόν έπεσαι από τον ουρανό, παραπλανά πλέον κάθε άνθρωπο ώστε άλλος λίγο, άλλος πολύ, ο ένας τον άλλον να φθονεί. Έτσι:

α) Ο Κάιν από φθόνο σκότωσε τον Άβελ.

β) Ο Σαούλ από φθόνο προκάλεσε τόσα προβλήματα και κινδύνους στο Δαβίδ αλλά και στον ίδιο τον εαυτό του.

γ) Οι αδελφοί του Ιωσήφ από φθόνο πούλησαν τον αδελφό τους.

δ) Οι Ιουδαίοι από φθόνο παρέδωσαν τον Χριστό για να σταυρωθεί, πράγμα που το κατάλαβε και ο ίδιος ο Πιλάτος, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «Ήδει δε ότι δια φθόνον παρέδωκαν αυτόν»(Ματθ.,27,18).

ε) Μερικοί μάλιστα, από φθόνο προς τον Παύλο, κήρυτταν ακόμα και το Χριστό, όπως λέει ο ίδιος, « τινὲς μὲν καὶ διὰ φθόνον καὶ ἔριν, ………τὸν Χριστὸν καταγγέλλουσιν, οὐχ ἁγνῶς, οἰόμενοι θλῖψιν ἐπιφέρειν τοῖς δεσμοῖς μου·» ( Φιλ. α’, 15- 16).

Γιατί να παραπλανάται λοιπόν από το σατανά ο άνθρωπος και μάλιστα ένας πιστός και να φθονεί, άλλος λίγο, άλλος πολύ, τον συνάνθρωπο του ή ακόμα και τον εν Χριστώ αδελφό του;

Ο Παύλος προτρέπει και λέει για την αποφυγή του φθόνου, « μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες» (Γαλ. ε´,26).

Πάντως, χωρίς τη δύναμη του Χριστού, είναι αδύνατο να αποφύγει κανείς το φθόνο, όποιος και να είναι αυτός, γιατί όπως σωστά έχει λεχθεί, « ο φθόνος άπτεται και των τελείων».

Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Ευλογία Κυρίου

Ευλογία Κυρίου σημαίνει ο Κύρος ευλογεί, γιατί σύμφωνα με το συντακτικό της ελληνικής γλώσσης η γενική πτώση Κυρίου είναι υποκειμενική, επειδή γίνεται υποκείμενο, όταν η πρώτη λέξη ευλογία γίνει ρήμα, δηλαδή ευλογεί.

Η ευλογία Κυρίου είναι δυνατό να συμπληρωθεί και από άλλες λέξεις και να γίνει ευχή και προσευχή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ευχή που λέει ο Λειτουργός Ιερέας στην Απόλυση της Θείας Λειτουργίας, « Ευλογία Κυρίου και έλεος έλθοι εφ υμάς τη αυτού θεία χάριτι και φιλανθρωπία πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων ». Αφού λοιπόν ευλογία Κυρίου σημαίνει ο Κύριος ευλογεί, ο ευλογών είναι ο Κύριος, όπως πάλι λέει ο Λειτουργός, «Ο ευλογών τους ευλογούντάς σε, Κύριε, και αγιάζων τους επί σοι πεποιθότας,…….». Στην προσευχή αυτή αναφέρεται ότι ο Κύριος ευλογεί αυτούς που τον ευλογούν. Αυτό δηλώνει ότι είναι ανάγκη να ευλογούν οι πιστοί τον Κύριο και όχι μόνο να δέχονται τις ευλογίες Του.

Ο Ψαλμωδός λέει « Ευλογήσω τον Κύριον εν παντί καιρώ, διά παντός η αίνεσις αυτού εν τω στόματί μου»( Ψ. 33,2). Δεν είναι σωστό λοιπόν στη ζωή αυτή μόνο να ζητάει και να δέχεται κανείς τις ευλογίες του Κυρίου με πολλούς και ποικίλους τρόπους, και ο ίδιος να μη τον ευλογεί, επειδή αυτό δεν του το δίδαξε κάποιος, και έτσι δεν το θεωρεί απαραίτητο. Το Θεό δεν τον ευλογούν οι νεκροί, αλλά οι ζωντανοί, όπως αναφέρεται και σε μία ευχή της Πεντηκοστής, «ότι ουχ οι νεκροί αινέσουσί σε, Κύριε, ουδέ οι εν Άδη εξομολόγησιν παρρησιάζονται προσφέρειν σοι, αλλ' ημείς οι ζώντες ευλογούμέν σε και ικετεύομεν,….». Πάντως ο Χριστός είπε, « λέγω γαρ υμίν, ου μη με ίδητε απ᾿ άρτι έως αν είπητε, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου » ( Ματ. κγ’,39).

Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2023

Ὁ αἰωνόβιος

OΤΑΝ ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ νὰ γράψει τὰ ἀπομνημονεύματά του, τὸ ἔκανε μετὰ ἀπὸ ὥριμη σκέψη, ἄλλωστε σὲ λίγους μῆνες θὰ ἔκλεινε τὰ 70 καὶ αἰσθανόταν ὅτι δὲν εἶχε καιρὸ γιὰ χάσιμο. Οἱ ἱστορίες μιᾶς ζωῆς ἄρχισαν νὰ ξεπηδοῦν σὰν χείμαρρος πάνω στὸ χαρτί· ἔγραφε μὲ τέτοιο ρυθμὸ ὥστε μέσα σὲ τρεῖς μῆνες ἔφτασε στὸ παρόν (του).

Ὁ κύριος Βασίλης, ὅμως, εἶχε γλυκαθεῖ ἀπὸ τὸ ἐθιστικὸ μεθύσι τῆς αὐτομυθοπλασίας. Οἱ τρεῖς μῆνες τοῦ εἶχαν φανεῖ λίγοι· τὸ χέρι του δὲν μποροῦσε νὰ ἀφήσει τὸ μπλὲ Bic στυλό. Ἄρχισε, λοιπόν, νὰ γράφει γιὰ τὰ μελλούμενά του, ὄχι ὅμως ἐν εἴδει προφητείας, παρὰ ἐν εἴδει βιώματος.

Συνέχισε μὲ τὸν ἴδιο φρενήρη ρυθμὸ γιὰ ἄλλους τρεῖς μῆνες, ὅταν καὶ πέθανε (πολλοὶ εἶπαν ὅτι τὸν ἐξάντλησε ἡ πυρετώδης συγγραφή), καταφέρνοντας νὰ γίνει, ἔτσι, ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ποὺ ἔζησε 101 χρόνια ἂν καὶ πέθανε στὰ 70 του.

Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος

https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/

Η αγιοκατάταξη του μοναχού Γεράσιμου Μικραγιαννανίτη, τα άρβυλα και η Κοζάνη…

Η Αγιοκατάταξη Του Μοναχού Γεράσιμου Μικραγιαννανίτη, Τα Άρβυλα Και Η Κοζάνη…

Σε μία από τις πολλές εισόδους στο άγιον Ορος με κύρια συνοδεία τον Νικόλαο Κ. Αλέξανδρο Β. και κάποτε τους Γιώργο Κ. και Αντώνιο Π. κ.α., είχαμε πρόγραμμα να περάσουμε από τη Σκήτη της Μικρής αγίας Αννας ν’ αφήσει εκεί ο Ν.Κ. ζεύγος αβάδιστων, στρατιωτικών αρβύλων, προσφορά του στους μοναχούς.

Του Β.Π. Καραγιάννη

Στη συζήτηση με καφέ και ρακί, οι γέροντες μας είπαν πως τους βασανίζει το πρόβλημα της ψηφιοποίησης των χειρογράφων του έργου (χιλιάδες σελίδες σε 80 τόμους) του μέγα υμνογράφου της Ορθοδόξου εκκλησίας Γεράσιμου που έζησε και συνέθεσε το έργο του εκεί (1905-1991). Πριν λίγα χρόνια είχε «κοιμηθή» εν Κυρίω. Σε μια στροφή της σκέψης μου τους πρότεινα (τότε ήμουν διευθυντής της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης και του Ινστιτούτου Βιβλίου και Ανάγνωσης) να αναλάβουμε εμείς δωρεάν το έργο αυτό προσφορά της πόλεώς μας στη Σκήτη, αφού διαθέταμε και την τεχνογνωσία του πράγματος. Στην Αθήνα που απευθύνθηκαν οι Πατέρες τους ζητούσαν δεκάδες εκατομμύρια για τη δουλειά. Από κει τηλεφώνησα στο συνεργάτη μου Γιάννη Κάβουρα υπεύθυνου της υπολογιστών του ΙΝΒΑ και του Δήμου και μου είπε πως μπορούμε να φέρουμε σε πέρας αυτό το έργο. Συμφωνήσαμε επί του ορθίως. Ισως και να μην πολυπίστευαν στην πρόταση.

Στη συνέχεια τους διαψεύσαμε! Το Δ. Σ του ΙΝΒΑ με πρόεδρό του τον κ. Γιώργο Τιάλιο κι ο Δήμαρχος κ. Π. Κουκουλόπουλος συμφώνησαν ασμένως. Ετσι κάθε βδομάδα μας έφερναν από τη Σκήτη τους χειρόγραφους τόμους με το έργο του Υμνογράφου και η εξαιρετική βιβλιοθηκονόμος κ. Ευαγγελία Αργυροπούλου, άριστη στον τεχνολογικό χειρισμό, περνούσε τις χιλιάδες σελίδες (μια θάλασσα ύμνων και ποίησης θρησκευτικής) από το μηχάνημα ψηφιοποίησης το οποίο είχαμε ήδη αγοράσει με δωρεά της κυρίας Πετρούλας Γ. Ετσι ολοκληρώσαμε το έργο.

Σε δημόσια τελετή με όλη τη συνοδεία της Σκήτης παρούσα στην Αίθουσα Τέχνης Κοζάνης Κυριακή 14 Μαίου του 2000 παραδώσαμε τα σιντί με όλο το έργο του Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας ψηφιοποιημένο. Ηταν μια σωστική προσφορά της πόλεως Κοζάνης και των εγγράμματων θεσμών της στα εκκλησιαστικά και υμνολογικά γράμματα του Ορους και της Ορθοδοξίας εν γένει.

Εκτοτε μια βαθιά αγαπητική σχέση αναπτύχθηκε μεταξύ μας. Προσωπικά τη Σκήτη ένοιωθα ως Σκήτη Μετανοίας μας, τους δε γέροντές της αδελφούς. (Γέροντα Σπυρίδωνα (+) ιερομόναχο Νεκτάριο, πατέρα Ευθύμιο ήδη προστώτα του κυρίως μέρους της Σκήτης μετά τον τριχασμό της, πατέρα Παύλο, μοναχό Θεοδόσιο, Παντελεήμονα (+ εκ του κόβιτ) κ.α.λ.. Κάθε που πηγαίναμε εκεί, κάθε χρόνο δηλ. προ κόβιτ, μου παραχωρούσαν για ύπνο το κελί του Υμνογράφου κι ένοιωθα κάπως…

Τον άγιο γνώρισα για λίγο σε μια πρωινή τράπεζα περαστικοί και πάλι από την αγριοόμορφη Σκήτη, να πίνει άφοβα το γάλα και τον καφέ του με αρκετή ζάχαρη. «Τι να μου κάνει εμένα το ζάχαρο 90 χρόνων» έλεγε. Για χρόνια χάριν παιδειάς ισχυριζόμουν πως έχω πάντα συμπαραστάτη στο βίο, τον μέγα ποιητή μοναχό Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη, του οποίου βοήθησα να διασωθεί και ηλεκτρονικά το πρωτότυπο του έργο του, με αφορμή ένα ταπεινό ζεύγος αρβύλων. Δεν άργησε να ανακηρυχτεί και άγιος κανονικά, αν κι εγώ τον θεωρούσα ήδη άγιο των χριστιανικών γραμμάτων των ύμνων, ακολουθιών, λειτουργιών (χιλιάδες).

Βοήθειά μας, η μνήμη του τιμάται την 7η Δεκεμβρίου.

– Αμήν.

Γονείς και ανατροφή των παιδιών | Κέλλυ Ιωάννου, διευθύντρια CSI Institute | 10.1.2023

Θλιβερά τα στοιχεία για τις αυτοκτονίες στην Ελλάδα: Καθημερινά δύο άνθρωποι βάζουνε τέλος στις ζωές τους

Αυξητική τάση των αυτοκτονιών από το 2020 έως το 2022, της τάξεως του σχεδόν 25%, καταγράφεται στη χώρα μας, σύμφωνα με τα ετήσια στοιχεία αυτοκτονιών που αναλύθηκαν και επεξεργάστηκαν από το Παρατηρητήριο Αυτοκτονιών και το ερευνητικό δίκτυο καταγραφής του Κέντρου Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας της οργάνωσης «ΚΛΙΜΑΚΑ». Πιο συγκεκριμένα, ο συνολικός αριθμός των αυτοκτονιών που καταγράφηκε το 2022 αγγίζει τις 600, που αντιστοιχεί σε τουλάχιστον δύο αυτοκτονίες καθημερινά.

Όπως αναφέρεται στην έκθεση που συνέταξαν οι Κυριάκος Κατσαδώρος, ψυχίατρος, επιστημονικός διευθυντής της ΚΛΙΜΑΚΑ, Δήμητρα Ζαφειροπούλου, ψυχολόγος στο Κέντρο Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας της ΚΛΙΜΑΚΑ και Βασιλική Πλουμή, στατιστικολόγος στο Κέντρο Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας της ΚΛΙΜΑΚΑ, ο συνολικός αριθμός των αυτοκτονιών που καταγράφονται αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου και σε καμιά περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει την συνολική διάσταση του προβλήματος, καθώς για διάφορους λόγους η υποκαταγραφή των αυτοκτονιών είναι δεδομένη σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Αναλυτικότερα, τα στοιχεία διαμορφώθηκαν ως εξής:

Η συντριπτική πλειονότητα των αυτοχείρων ήταν άντρες (78%) και ακολούθησαν οι γυναίκες σε ποσοστό 22%.
Αναφορικά με την ηλικιακή ομάδα, τα άτομα άνω των 60 ήταν εκείνα που σημείωσαν τις περισσότερες αυτοκτονίες σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες του πληθυσμού. Σε επίπεδο φύλου, οι περισσότεροι θάνατοι για τους άντρες συγκεντρώθηκαν στις ηλικίες 60-64, ενώ εν αντιθέσει, στις γυναίκες οι θάνατοι συγκεντρώθηκαν στις νεαρές ηλικίες των 35-39 ετών.
Αυξητικές τάσεις παρουσιάζει ο αριθμός των αυτοκτονιών στις νεαρές ηλικίες εν γένει (ηλικίες άνω των 20) σε σύγκριση με τα στοιχεία του 2021.
Σε επίπεδο διοικητικών περιφερειών, ο υψηλότερος αριθμός αυτοκτονιών για το 2022 καταγράφηκε στην Κρήτη (το 17% του συνολικού αριθμού των θανάτων) και ακολούθησε η Κεντρική Μακεδονία. Η Κρήτη, σύμφωνα με τους ειδικούς, αποτελεί μία περιφέρεια με διαχρονικά υψηλούς δείκτες αυτοκτονίας πάνω από μία δεκαετία. Το ζήτημα της υψηλής αυτοκτονικότητας στην Κρήτη είναι κρίσιμης σημασίας και αποτελεί από ετών ένα πεδίο ερευνητικού ενδιαφέροντος του Παρατηρηρίου Αυτοκτονιών της ΚΛΙΜΑΚΑ.
Η πιο συχνή μέθοδος αυτοκτονίας σε επίπεδο πληθυσμού αποτέλεσε ο απαγχονισμός και ακολούθησαν η πτώση και ο αυτοπυροβολισμός.
Το μεγαλύτερο μέρος των αυτοχείρων άνηκε στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό της χώρας και βρισκόταν εντός γάμου.
Το 55% των θανάτων έλαβε χώρα εντός της οικίας του θανόντα.
Η πλειονότητα των αυτοκτονιών σημειώθηκε κατά τους καλοκαιρινούς μήνες (Ιούνιος - Ιούλιος - Αύγουστος), ενώ οι ημέρες στις οποίες καταγράφηκε ο υψηλότερος αριθμός αυτοκτονιών ήταν η Δευτέρα και η Τρίτη. Οι περισσότεροι θάνατοι έλαβαν χώρα τα ξημερώματα.

Ακόμη, εντός του 2022 καταγράφηκαν 18 αυτοκτονίες σε σημεία υψηλής επικινδυνότητας της χώρας (suicide hotspots), 11 σε καταστήματα κράτησης, 7 εντός σταθμών Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, 8 εντός μονάδων υγείας και 3 εντός στρατοπέδων της χώρας. Επιπρόσθετα, καταγράφηκαν τουλάχιστον 11 αυτοκτονίες εργαζομένων σε επαγγέλματα υψηλού κινδύνου για αυτοκτονία, όπως τα σώματα ασφαλείας και 3 αυτοκτονίες στρατιωτικών. Επιπλέον, έλαβαν χώρα 4 επεκτεινόμενες αυτοκτονίες (ανθρωποκτονίες οι οποίες ακολουθήθηκαν από την αυτοκτονία του θύτη).

Εντός των πηγών βάσει του Παρατηρητηρίου εντάσσονται και οι ψυχολογικές αυτοψίες σε επιζώντες αυτοκτονίας που απευθύνονται αναζητώντας βοήθεια στο Κέντρο για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας της ΚΛΙΜΑΚΑ.

Εντός του τελευταίου χρόνου πραγματοποιήθηκαν ένας μεγάλος αριθμός ψυχολογικών αυτοψιών στις οποίες διαπιστώθηκε ότι τα άτομα που έβαλαν τέλος στην ζωή τους είχαν εκδηλώσει άμεσα ή έμμεσα την πρόθεσή τους να αυτοκτονήσουν, ενώ διαπιστώθηκε η ύπαρξη προηγούμενων αποπειρών αυτοκτονίας ή «πρόβας» για κάποια απόπειρα στο παρελθόν, καθώς και η ύπαρξη οικογενειακού ιστορικού αυτοκτονίας ή/και ψυχικής ασθένειας, σημεία τα οποία δεν έτυχαν της ανάλογης προσοχής είτε από τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας είτε από το ευρύτερο περιβάλλον του αυτόχειρα.

Όπως αναφέρεται στην έκθεση, η Ελλάδα παραμένει μία από τις λίγες χώρες «που δεν έχει λάβει καμία θεσμική πρωτοβουλία για την προστασία των αυτοκαταστροφικών ατόμων» το οποίο αποτελεί πάγιο αίτημα του φορέα. Τονίζεται ότι το 95% των θανάτων θα μπορούσαν να έχουν προληφθεί εάν είχαν εφαρμοστεί έγκαιρες και ουσιαστικές παρεμβάσεις.

Το Κέντρο για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας της ΚΛΙΜΑΚΑ έχει προτείνει από ετών σαφείς και κρίσιμες προτάσεις τόσο σε επίπεδο καταγραφής και αποτύπωσης του ζητήματος της αυτοκτονίας όσο και σε επίπεδο προληπτικών παρεμβάσεων, οι οποίες ανανεώνονται συνεχώς με βάση τα δεδομένα που λαμβάνονται από το Παρατηρητήριο Αυτοκτονιών.

www.Ethnos.gr

ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΕ Ο ΘΕΟΣ!!

Είναι σωστό να πει κάποιος ότι αυτόν τον ξέχασε ο Θεός;

Όχι και τον ξέχασε ο Θεός! Ο Θεός δεν είναι όπως οι άνθρωποι για να ξεχνάει. Οι άνθρωποι ξεχνούν το Θεό και όχι ο Θεός τους ανθρώπους. Μήπως ο άνθρωπος θέλει να πει ότι αυτός ξέχασε του Θεό; Οι άνθρωποι θυμούνται το Θεό, όταν αυτοί υποφέρουν σύμφωνα με το,« Κύριε, ἐν θλίψει ἐμνήσθην σου, ἐν θλίψει μικρᾷ ἡ παιδεία σου ἡμῖν.» ( Ησ. κστ’, 16). Ο Θεός όμως δεν ξεχνάει κανένα, αλλά « τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους » ( Ματ. ε’, 45).

Αφού λοιπόν ο Θεός τόσο αγαπάει τους ανθρώπους, γιατί να πει ένας άνθρωπος, και μάλιστα πιστός, ότι αυτόν το έχει ξεχάσει ο Θεός; Ό, τι και να του συμβαίνει και όποια ασθένεια να υπομένει, ο Θεός το γνωρίζει και, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, « πιστὸς δὲ ὁ Θεός, ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν »(Α’ Κορ. ι’, 13).

Τώρα, αν κάποιος που τα γνώριζε όλα αυτά, έχει πει κάποτε ότι τον ξέχασε ο Θεός, επειδή δεν του έδινε αρρώστιες, αυτό είναι δικό του θέμα και εμπίπτει στα προσωπικά του δεδομένα, οπότε δε χρήζει σχολιασμού τινός.

Γενικά όμως, όπως είναι γνωστό, ο κάθε χριστιανός καλείται να υπομένει τις ασθένειες και όχι να τις επιδιώκει ή ακόμα χειρότερο να τις ζητάει από το Θεό. Ο Θεός δε δίνει αρρώστιες και ούτε ευθύνεται γι’ αυτές. Άλλωστε με ποιο δικαίωμα ένας πιστός θα ζητήσει από το Θεό να του δώσει αρρώστιες αφού το σώμα του δεν του ανήκει; Ο Παύλος γράφει σχετικά, « ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ » (Α’ Κορ. στ’, 19-20).

Ο Χριστός « διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος πάντας τοὺς καταδυναστευομένους ὑπὸ τοῦ διαβόλου » (Πρ. ι’, 38). Ο Χριστός είναι ο Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών και όχι χορηγός ασθενειών.

Αντί να ξεχωρίζει λοιπόν κανείς τον εαυτό του και να λέει ότι αυτόν τον ξέχασε ο Θεός, καλλίτερα να λέει μαζί με τους άλλους, τις Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών!!

Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Η λειτουργία ομιλίας περιορίζεται σε 200 χαρακτήρες

Επιλογές : Ιστορία : Σχόλια : DonateΚλείνω

Ένας είπε, δηλαδή όλοι οι παπάδες είναι καλοί;

Όλοι οι παπάδες είναι άνθρωποι και μακάρι όλοι οι άνθρωποι να είναι καλοί. Έτσι η παραπάνω ερώτηση δεν ευσταθεί. Άλλωστε μοιάζει με ερώτηση, όπως φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίον έχει διατυπωθεί. Αυτός που ρώτησε, είναι προφανές ότι έχει προεξοφλήσει την δική του απάντηση και ρωτάει όχι για να μάθει, αλλά για να υποστηρίξει την άποψή του. Πόσοι και ποιοι είναι καλοί, ο Θεός το γνωρίζει. Πάντως κανένας κληρικός δε λέει για τον εαυτό του ότι είναι καλός. Έτσι ο καθένας, « τω ιδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει· σταθήσεται δε· δυνατός γαρ εστιν ο Θεός στήσαι αυτόν »( Ρω.ιδ’, 4).

Ό, τι και να είναι όμως και όποιος κι’ αν είναι ένας κληρικός, αν βέβαια είναι κανονικός, τα Μυστήρια που τελεί είναι κανονικά και τα ίδια από όλους. Η Θεία Κοινωνία, για παράδειγμα, δεν διαφοροποιείται από την αγιότητα ή μη του Ιερέα. Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος να προτιμάει κανείς να πάει να κοινωνήσει σε ένα Ναό, επειδή εκεί ο Ιερέας που λειτουργεί θεωρείται αγιότερος από κάποιον άλλον. Δεν πάει για τον παπά, αλλά για το Χριστό.

Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο;

Στην παραπάνω φράση η λέξη ξύλο προφανώς έχει μεταφορική έννοια και δηλώνει αυτό που γίνεται κατανοητό και αντιληπτό από όλους, δηλαδή την παιδαγωγική λεγόμενη τιμωρία. Τέτοιο ξύλο όμως δε βγήκε από τον παράδεισο, γιατί απλούστατα δεν υπήρχε στον παράδεισο οποιαδήποτε τιμωρία που εννοείται με το παραπάνω ξύλο.

Στον παράδεισο οι πρωτόπλαστοι ζούσαν ζωή παραδεισένια σύμφωνα και με το, « Καὶ ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε, καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν» ( Γεν. β’, 15). Ο παράδεισος ήταν « τῆς τρυφῆς» και όχι του ξύλου.

Ο Αδάμ και η Εύα εκεί, όσο βέβαια πρόλαβαν να μείνουν, ζούσαν καλά, περνούσαν μια χαρά, και δεν έλεγαν μεταξύ τους ψέματα. Ο Θεός τους τα είχε ετοιμάσει όλα, ένα προς ένα, και δεν υπήρχε ανάγκη να τρώνε ξύλο από κανένα.

Το ότι όμως ο Θεός τους έβγαλε από τον παράδεισο, αυτό δεν ήταν ξύλο, αλλά προσωπική τους επιλογή ως συνέπεια της ανυπακοής στην γνωστή εντολή του Θεού. Ο Θεός τους είχε ενημερώσει σχετικά και μάλιστα με το, «…θανάτῳ ἀποθανεῖσθε» (Γεν. β’, 17). Τους φόρεσε δε και ρούχα πριν την έξοδό τους, και δεν έπαυσε μετά να τους φροντίζει με την αγαθή πρόνοιά Του, μέχρι που έστειλε το Χριστό για να τους φέρει πάλι κοντά Του.

Το ξύλο λοιπόν, όπως αυτό εννοείται στην παραπάνω ερώτηση, το βρήκαν έξω από τον παράδεισο, όπως το βρήκε και ο άσωτος έξω από το σπίτι του Πατέρα, μέχρι που και αυτός επέστρεψε ταλαίπωρος μια μέρα.

Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών