Ο Ουίλιαμ Τσάνικγ Γούντμπριτζ ήταν Αμερικανός γεωγράφος, εκπαιδευτικός μεταρρυθμιστής και συγγραφέας πολλών εγχειριδίων γεωγραφίας.
Ο παγκόσμιος χάρτης της εικόνας, ηθικός και πολιτικός, σε εκδόθηκε το 1837 από τον ίδιο αλλά ξεκίνησε η κατασκευή του ήδη το 1821, παρουσιάζει τα κράτη και τις ηπείρους σε συνδυασμό με τον πολιτισμό τους με μια κλίμακα από το άγριος- βάρβαρος -ημιπολιτισμένος- πολιτισμένος και φωτισμένος.
Επίσης παρουσιάζει την θρησκεία. Στους χριστιανούς ζωγραφίζει στα κράτη έναν σταυρό. Τους ορθόδοξους του έχει ένα σταυρό με το αγγλικό γράμμα G από το Greek συμπεριλαμβάνοντας και την τσαρική Ρωσία. Καθολικούς προτεστάντες C και P κάτω από το σταυρό.Αριθμός και m είναι τα εκατομμύρια του πληθυσμού του κράτους.
Η νεοσύστατη μικρή Ελλάδα παρουσιάζεται ως πολιτισμένη ενώ τα δυτικά της Ευρώπης κράτη μαζί με την τότε Αμερική (ΗΠΑ) τα παρουσιάζει ως φωτισμένα. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία μαζί με τα κατεχόμενα σε αυτήν βαλκάνια, πλην της ανεξάρτητης Ελλάδας που εμφανίζεται ως πολιτισμένη, παρουσιάζεται ως ημιπολιτισμένη.
Αξίζει να αναφερθεί ο ορθόδοξος πληθυσμός της Ασίας. Στο πίνακα επάνω αριστερά του χάρτη σημειώνονται οι Ορθόδοξοι Greek με 5.700.00 κατοίκους από τα συνολικά 11 εκατομμύρια της Μικράς Ασίας και 12 εκατομμύρια της Αραβίας (σύνολο 23εκ) που ήταν τότε στην ασιατική Οθωμανική αυτοκρατορία.
Οι Oρθόδοξοι Xριστιανοί Greek στην Αφρική γράφονται στο πίνακα 3 εκατομμύρια από τα 23 συνολικά εκατομμύρια της βόρειας Αφρικής.
Στην Ευρώπη ο χάρτης δίνει 56 εκ Ορθόδοξους. Ο πληθυσμός τη Ρωσίας είναι 58 εκ αλλά σίγουρα θα έχει και τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της.
Ως προς το πολίτευμα ριπάμπλικ (δημοκρατία) έχει μόνο η Ελβετία στην Ευρώπη οι ΗΠΑ και τα νεοσύστατα τότε κράτη της Νοτίου Αμερικής. Η Αγγλία και η Γαλλία και Ολλανδία περιορισμένες μοναρχίες.Τα υπόλοιπα κράτη μοναρχίες αυτοκρατορικές και υποτελείς σε αυτές.
Ο παγκόσμιος πληθυσμός το 1837 ανέρχονταν σε 941 εκατομμύρια από τους οποίους τα 256εκ ήταν χριστιανοί , 123εκ μουσουλμάνοι και 554 παγανιστές.
Όχι, όπως θα φανεί στη συνέχεια: Τα αμαρτωλά πάθη και
γενικά η αμαρτία είναι το λεγόμενο ηθικό κακό. Το κακό όμως είναι το «μη ον»,
ενώ ο διάβολος είναι ον, δηλαδή υπάρχει ως πονηρό πνεύμα. Αν λοιπόν πούμε ότι ένα πάθος π. χ. η
κενοδοξία είναι ένας δαίμονας, τότε κάποιος κακόβουλος μπορεί να πει ότι ο
διάβολος δεν υπάρχει, αλλά είναι προσωποποίηση του κακού, και επί του
προκειμένου προσωποποίηση του συγκεκριμένου πάθους της κενοδοξίας. Προς αποφυγήν λοιπόν αυτού του κινδύνου,
καλλίτερα είναι να λέμε ότι ένα αμαρτωλό πάθος είναι γέννημα του διαβόλου και
όχι ο ίδιος ο διάβολος. Αν πούμε ότι
αυτό το πάθος είναι διάβολος, τότε κάποιος θα πει ότι όλοι έχουν το διάβολο
μέσα τους αφού άλλος λίγο άλλος πολύ έχει τα πάθη του. Δεν ταυτίζονται λοιπόν
τα πάθη με τους δαίμονες. Άλλο ο εμπαθής και άλλο ο δαιμονισμένος. Ο εμπαθής έχει τα πάθη του και ο δαιμονισμένος
έχει τα δαιμόνια. Άλλο ο σατανάς ως πονηρό πνεύμα και άλλο η
πονηρία του την οποία μεταδίδει στους ανθρώπους. Τώρα στην εκφορά του λόγου, αν κάποιος κάνει
αυτή την ταύτιση πάθους και δαιμονίου, αυτός γνωρίζει τι λέει, αλλά πρέπει να γνωρίζουν και οι άλλοι που τον ακούνε.
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ.
Πανεπιστημίου Αθηνών.
Αυτή η άποψη είναι λανθασμένη, γιατί στηρίζεται σε
άγνοια και όχι σε θεολογική γνώση. Η ψυχή του δολοφονημένου βρίσκει ανάπαυση
μόνο κοντά στο Θεό στον Οποίον επέστρεψε μετά την έξοδό της από το δολοφονημένο
σώμα της. Δε συμμετέχει τώρα η ψυχή στην έρευνα για την ανεύρεση του δολοφόνου
ούτε αναπαύεται και αγάλλεται για την τιμωρία του. Ο Κολοκοτρώνης, όταν έπεσε
στα χέρια του ο δολοφόνος του αδελφού του, δεν τον σκότωσε, αλλά του παρέθεσε
γεύμα και είπε στη μάνα του, σώπα μάνα, αυτό είναι το καλλίτερο μνημόσυνο για
την ανάπαυση της ψυχής του γιου
σου. Αυτό λέει πολλά για το τι πρέπει να
λένε ή μάλλον να μη λένε οι συγγενείς
μέσα στο, κατά τα άλλα, δικαιολογημένο πόνο και τη θλίψη τους. Όσο για το φονιά, το λόγο έχει η ανθρώπινη
δικαιοσύνη.
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ.
Πανεπιστημίου Αθηνών.
—Μια μέρα, τρεις άνθρωποι, που πηγαίνανε μαζί, βρήκανε στο δρόμο ένα σακί καρύδια, κ' επειδή δε μπορούσαν να συμφωνήσουν στη μοιρασιά, πήγανε στο Nασρ-εν-Ντιν Xότζα και τού παν:
—Σε παρακαλούμε, Χότζα, καλό νάχης, μοίρασέ μας αυτά τα καρύδια
.—Μετά χαράς σας! απάντησε ο Νασρ-εν-Ντιν.
Να, πρώτα, πέστε μου πώς θέλετε να σας τα μοιράσω; σαν άνθρωπος, ή σα Θεός;
—Δίκαια, σαν το Θεό! τού παν εκείνοι.
Τότε, ο Χότζας άνοιξε το σακί, κ' έδωσε καμιά δεκαριά καρύδια στον έναν απ' τους τρεις, καμιά εικοσαριά στο δεύτερο, και όλα τα άλλα τάδωσε στον τρίτο.
Μείναν απορημένοι οι άνθρωποι απ' αυτό, κ' οι δυο αδικημένοι είπαν με μια φωνή:
—Μα,Χότζα μου, δε μοιράζεις καλά!
—Βρε ανόητοι, τους απάντησε, δε μού πάτε να σας τα μοιράσω σα Θεός; Μάθετε λοιπόν, πως έτσι μοιράζει ο Θεός: σ' άλλους δίνει λίγα, σ' άλλους πολλά. Αν μου λέγατε να σας τα μοιράσω σαν άνθρωπος, θάδινα, βέβαια, σ' όλους σας ίσα.
Όταν ο Αρχιμήδης ανακάλυψε το μοχλό, είπε το γνωστό, «Δος μοι πα στω
και ταν γαν κινάσω».Με άλλα
λόγια, δος μου κάπου να σταθώ και τη γη
θα κινήσω.
α) Για
να κινήσει κάποιος κάτι, προφανώς δε γίνεται να στέκεται ο ίδιος πάνω σε αυτό. Έτσι, προκειμένου να
κινήσει τη γη, στην προκειμένη περίπτωση ο Αρχιμήδης, πάνω στην οποία βρισκόταν ο ίδιος, θα
έπρεπε να στεκόταν έξω από αυτή.
β) Για
να κινηθεί κάτι, προφανώς πρέπει να είναι ακίνητο και όχι κινητό. Η γη όμως,
όπως τώρα είναι γνωστό, κινείται και δεν υπάρχει λόγος να την κινήσει
κάποιος με μοχλό.
γ) Αφού
λοιπόν αυτός που έχει το μοχλό, δε γίνεται να βρίσκεται πάνω σε αυτό που θέλει
να κινήσει, και αυτό δεν πρέπει να βρίσκεται εν κινήσει, ας δούμε από μακριά
ένα βουνό, για να μας βοηθήσει και να βρούμε λύση. Το βουνό πάνω στη γη είναι το ακίνητο και αυτός από
μακριά το αγναντεύει χωρίς να μπορεί να το κινήσει.
δ) Ο
Αρχιμήδης βεβαίως, για να τονίσει τη σημασία του μοχλού, προτίμησε να αναφερθεί
στη γη και όχι στο βουνό.Δεν είπε, δος μοι πα στω
και θα κινήσω το βουνό. Αν το έλεγε αυτό, θα του έλεγε κάποιος, έλα κάτσε κάπου εδώ, πάρε τώρα το μοχλό και κούνα το βουνό.
Β. Η
ΠΙΣΤΗ
α) Ο
Κύριος είπε, « τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν».(Λουκ. ιη’,
27). Έτσι, ό, τι δεν είναι δυνατό να το
κάνει ο άνθρωπος, μπορεί
να το κάνει ο Θεός.
β)
Πρώτον, όχι μόνο τη γη που δε μπορεί να την κινήσει ο μοχλός, αλλά και τον
ουρανό μαζί, μπορεί να σείσει
ο Θεός. Ο Ίδιος « ἐπήγγελται λέγων· ἔτι ἅπαξ ἐγὼ
σείω οὐ μόνον τὴν γῆν, ἀλλὰ καὶ τὸν οὐρανόν. τὸ δὲ ἔτι ἅπαξ δηλοῖ τῶν σαλευομένων
τὴν μετάθεσιν ὡς πεποιημένων, ἵνα μείνῃ τὰ μὴ σαλευόμενα »(Εβρ. ιβ’, 26-27).
γ) Όσο για το βουνό, που
και αυτό δε μπορεί να το κινήσει ο μοχλός,
μπορεί ένας πιστός που έχει πίστη
να του πει, πήγαινε από αυτού που είσαι, εκεί. Αυτό το είπε ο Ίδιος ο
Χριστός, «ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε
πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ
μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν ( Ματ. ιζ’, 20).
δ) Ο μοχλός της πίστης βεβαίως, σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι
η πίστη απορρίπτει και απαξιώνει το
μοχλό του Αρχιμήδη. Αντιθέτως μάλιστα η πίστη δέχεται και αποδέχεται
το μοχλό όπως και κάθε άλλη επιστήμη. Και πώς όχι αφού ο Ίδιος ο Θεός «
καὶ αὐτὸς ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις αὐτοῦ·
» ( Σ, Σειρ. λη’, 6).
ε)
Πάντως ο Αρχιμήδης με το « δος μοι πα στω » που είπε για το μοχλό, θα
δέχτηκε στον Άδη ως Κύριό του το Χριστό, όχι για « την γαν» να κινήσει, αλλά την αιώνιο ζωή για να
κερδίσει.
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ.
Πανεπιστημίου Αθηνών.
G
M
T
Y
Η λειτουργία ομιλίας περιορίζεται σε 200 χαρακτήρες
Επειδή τα παιδιά του Θεού έχουν σάρκα, και ο
Υιός του Θεού έλαβε σάρκα, όπως γράφει και ο Απόστολος Παύλος, « ἐπεὶ οὖν τὰ
παιδία κεκοινώνηκε σαρκός καὶ αἵματος, καὶ αὐτὸς παραπλησίως μετέσχε τῶν αὐτῶν,
ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ' ἔστι τὸν
διάβολον, καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι
ἦσαν δουλείας »( Εβρ. β’, 14-15).
Τα παιδιά του Θεού είναι παιδιά Του, γιατί « ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν »,
προφανώς διά του Βαπτίσματος σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου προς τον Νικόδημο,
« ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται
εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ »( Ιώ. γ’, 5).
Τα παιδιά αυτά ο Θεός τα έχει δώσει στον Υιόν Του σύμφωνα με τα λόγια
του Κυρίου, « ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός »( Εβρ. β’, 13). Ο
Κύριος γνωρίζει τα δικά Του και εκείνα τον γνωρίζουν σύμφωνα με τα
λόγια του Ιδίου, « ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι
ὑπὸ τῶν ἐμῶν »( Ιω. ι’,14). Όποιος αγαπά το Θεό, αγαπά και τα τέκνα του
Θεού σύμφωνα με τα λόγια του Ιωάννη, « ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἀγαπῶμεν τὰ
τέκνα τοῦ Θεοῦ, ὅταν τὸν Θεὸν ἀγαπῶμεν καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν »( Α’ Ιω.
ε’, 2). Όποιος δεν αγαπάει τα τέκνα του Θεού, ούτε το Θεό αγαπάει σύμφωνα πάλι
με τα λόγια του Ιωάννη, « ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν
αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν ὃν ἑώρακε, τὸν Θεὸν ὃν
οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν;»( Α’ Ιω. δ’, 20).
Για να μη νομίσει όμως κανείς ότι αυτός δεν έχει αμαρτίες, που
κανείς βεβαίως δε νομίζει τέτοιο πράγμα, ας κλείσουμε
το θέμα πάλι με τα λόγια του Ιωάννη, « ἐὰν
εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν
ἡμῖν.»( Α’ Ιώ. α’, 8 ).
Iωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ.
Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Επικοινώνησα με έναν πατέρα και κάποια πράγματα που μου είπε μου
φάνηκαν περίεργα, γι’ αυτό είπα να σας γράψω. Τον γνώρισα μέσα από το
TikTok σε live του» αναφέρει μια γυναίκα, θύμα απάτης.
Μέσω της δημοφιλούς εφαρμογής του TikTok, επιτήδειοι παριστάνουν τους... πνευματικούς και «ψαρεύουν» τα ανυποψίαστα θύματά τους, κερδίζοντας εκατοντάδες, ακόμη και χιλιάδες ευρώ!
Ιερείς-«μαϊμού», με αφορμή το Σαρανταλείτουργο (ο
ιερέας 40 ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα μνημονεύει καθημερινά τα
ονόματα των ζώντων υπέρ υγείας, αλλά και των κεκοιμημένων υπέρ
αναπαύσεως της ψυχής τους σε 40 Θείες Λειτουργίες που τελούνται μέσα
στον Ιερό Ναό) καλούν πιστούς να τους στέλνουν ονόματα δικών τους μέσω διαδικτύου, τάχα για να διαβαστούν. Όταν οι ανυποψίαστοι άνθρωποι
«τσιμπήσουν», οι ψευτοπαπάδες τούς πετάνε το... παραμύθι, ότι
χρειάζονται χρήματα δήθεν για αποπεράτωση εργασιών σε εκκλησία που
υποτίθεται ότι λειτουργούν. Ανύποπτοι πιστοί έχουν ήδη πέσει στην παγίδα
κι έχουν δώσει λεφτά, με τους εκκλησιαστικούς φορείς να επισημαίνουν
ότι όλοι μας θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να μην δίνουμε
στοιχεία και χρήματα μέσω του διαδικτύου.
Η καταγγελία για τους πνευματικούς «μαϊμού» στο Tik Tok
Χαρακτηριστικό της μεγάλης απάτης είναι η καταγγελία που έκανε στο ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE μία γυναίκα η οποία παραλίγο να πέσει θύμα των πνευματικών «μαϊμού». Μεταξύ άλλων, εξιστορεί: «Επικοινώνησα με έναν πατέρα και κάποια πράγματα που μου είπε μου φάνηκαν περίεργα, γι’ αυτό είπα να σας γράψω. Τον γνώρισα μέσα από το TikTok σε live του.
Δίνει το τηλέφωνό του σε κάθε live του σχεδόν και μας καλεί να τον
πάρουμε τηλέφωνο για ό,τι μας προβληματίζει. Έτσι κι εγώ πήρα το θάρρος
και τον κάλεσα. Του ανέφερα ένα θέμα μου στην αρχή και όλα καλά. Ύστερα,
όταν του είπα και το δεύτερο θέμα που με απασχολούσε, μου είπε ότι δεν
περνάει με προσευχές και τέτοια και ότι αυτός ασχολείται με μαγεία με
βασκανίες και εξορκισμούς και ότι τώρα θα αρχίσει το 40λείτουργο και να
του στείλω τα ονόματα της οικογένειας μου και των κεκοιμημένων και θα με
διαβάζει». Κάποια στιγμή, όμως, της είπε ότι επειδή «είναι και ο ψάλτης και έχουν κάποια έξοδα, αν μπορώ, να στείλω στην τράπεζα της εκκλησίας 100 ευρώ»!
Πριν από το Μεγάλο Σχίσμα 1054 υπήρχαν τρείς λατινικές μονές ( αβαεία) στο Άγιο Όρος. Το μεγαλύτερο από τα οποία ήταν των Αμαλφηνών ή Αμαλφιών. Ιδρύθηκε μεταξύ του 985 και 990 από τον Λέοντα τον Πρεσβύτερο και μια ομάδα Βενεδικτίνων επτα τον αριθμό από το Αμάλφι, μια πόλη της νοτια Ιταλίας, που προσκλήθηκαν από τους αδελφούς της Μονής Ιβήρων να έρθουν στον Άθωνα.
Τους Βενεδικτίνους καλωσόρισε και ενθάρρυνε ο Άγιος Αθανάσιος ο Άθως που ίδρυσε τη Μεγάλη Λαύρα. Το οποίο βρίσκεται κοντά στην τοποθεσία όπου βρισκόταν το Αβαείο των Αμαλφινών.
Η μονή των Αμαλφηνών παρέμεινε ένα αβαείο των Βενεδικτίνων και συνέχισε να χρησιμοποιεί τη λατινικών ως λειτουργική γλώσσα και να έλκει μοναχούς κυρίως από την Ιταλία. Ο Ηγούμενος των Αμαλφινών υπέγραψε τα αγιορείτικα έγγραφα στα λατινικά κάτω από την υπογραφή του Ηγουμένου της Μεγάλης Λαύρας.
Μετά το 1054 η μονή των Αμαλφινών παρέμεινε Ορθόδοξη και οι Σταυροφόροι του 1204 του επιφύλαξαν ένα ιδιαίτερο είδος μίσους και βιτριόλι. Όταν λεηλάτησαν τον Άθω, έσφαξαν και κατέστρεψαν τούβλο τούβλο το Αμαλφηνόν. Μειώθηκε πολύ το μοναστήρι συνεχίστηκε μέχρι το 1287.
Η γη των Αμαλφηνώνν παραχωρήθηκε από το βυζαντινό αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο στη Μεγίστη Λαύρα και οι τελευταίες κατασκευές που απομένουν σήμερα είναι ο Πύργος του Αμάλφι και το Ερμιτάζ Λακκοσκίτη που τώρα καταλαμβάνεται από Ρουμάνους μοναχούς.
Σήμερα η περιοχή ονομάζεται Μορφωνού , κατοικείται από πέντε μοναχούς της μεγίστης Λαύρας και ασχολούνται με διάφορες καλλιέργειες.
Ο Χριστός, εκτός των άλλων που γνωρίζουν όλοι, είναι
και κάτι που ίσως δεν το γνωρίζουν όλοι. Είναι ο λίθος που δεν συντρίβεται με
τίποτα. Αντιθέτως, όποιος πέσει επάνω του διαλύεται, και σε όποιον πέσει τον
κάνει σκόνη. Αυτό το είπε ο Ίδιος ο Κύριος, στους Ιουδαίους με τα εξής λόγια, «
Τί οὖν ἐστι τὸ γεγραμμένον τοῦτο, λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος
ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας; πᾶς ὁ πεσὼν ἐπ' ἐκεῖνον τὸν λίθον συνθλασθήσεται·
ἐφ' ὃν δ' ἂν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν »( Λουκ. κ’, 17 - 18). Το είπε και ο
Απόστολος Παύλος για τους Ισραηλίτες με τα εξής λόγια, « καὶ πάντες τὸ αὐτὸ
πόμα πνευματικὸν ἔπιον· ἔπινον γὰρ ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας, ἡ δὲ
πέτρα ἦν ὁ Χριστός »( Α’ Κορ. ι’, 4). Περιττόν να σημειωθεί ότι οι λέξεις λίθος
και πέτρα χρησιμοποιούνται συμβολικά. Ας μη φοβάται όμως κανείς τη συντριβή της
καρδιάς του, γιατί, « θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν
συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει »( Ψ. 50, 19). Όχι
μόνο δε θα την εξουθενώσει, αλλά θα την κάνει καινούρια, δεχόμενος την προσευχή
του Δαβίδ, « καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς
ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου » (Ψ. 50, 12).
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ.
Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ένα σύγχρονο τραγούδι στα αρχαία Σουηδικά με μνήμες από τους Βαράγγους, τους
σωματοφύλακες του Αυτοκράτορα (Kaesaran). Δεν υπήρχαν το 1453 πολλοί
βαράγγοι στα τείχη της Πόλης (Mikrlagarths) αλλά αυτοί που υπάρχουν,
λέει το τραγούδι, υπόσχονται πίστη καθώς ετοιμάζονται να πεθάνουν στη τελική μάχη δίπλα στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.
Έχει στα αγγλικά τη μετάφραση και
τραγουδάνε (3:23 λεπτό) στα Ελληνικά τα λόγια του αυτοκράτορα "αφού
πέφτει η πόλη μου θα πέσω κι εγώ μαζί της".
Χαρακτηριστικό των Βαράγγων
εκτός από τη φρουρά του αυτοκράτορα ήταν και η αστυνόμευση. Κρατούσαν
πέλεκυς, το τσεκούρι δηλαδή.Το τσεκούρι προέρχεται από τη λατινική
λέξη securis και από εκεί προέρχεται λόγω βαράγγων η λέξη security και
αντιδάνειο σεκιούριτι στα Ελληνικά. Το ίδιο η έκφραση "έπεσε πάλεκυς"
δηλαδή τιμωρία.