Ευλογία Κυρίου σημαίνει ο Κύρος
ευλογεί, γιατί σύμφωνα με το συντακτικό της ελληνικής
γλώσσης η γενική πτώση
Κυρίου είναι υποκειμενική, επειδή γίνεται υποκείμενο, όταν η πρώτη λέξη
ευλογία γίνει ρήμα, δηλαδή ευλογεί.
Η ευλογία Κυρίου είναι δυνατό να
συμπληρωθεί και από άλλες λέξεις και να γίνει ευχή και προσευχή. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα είναι η ευχή που λέει ο Λειτουργός Ιερέας στην Απόλυση
της Θείας Λειτουργίας, « Ευλογία Κυρίου και έλεος έλθοι εφ υμάς τη αυτού θεία
χάριτι και φιλανθρωπία πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων ».
Αφού λοιπόν ευλογία Κυρίου σημαίνει ο Κύριος ευλογεί, ο ευλογών είναι ο
Κύριος, όπως πάλι λέει ο Λειτουργός, «Ο ευλογών τους ευλογούντάς σε,
Κύριε, και αγιάζων τους επί σοι πεποιθότας,…….». Στην προσευχή αυτή αναφέρεται
ότι ο Κύριος ευλογεί αυτούς που τον ευλογούν. Αυτό δηλώνει ότι είναι ανάγκη να
ευλογούν οι πιστοί τον Κύριο και όχι μόνο να δέχονται τις ευλογίες
Του.
Ο Ψαλμωδός λέει « Ευλογήσω τον Κύριον εν
παντί καιρώ, διά παντός η αίνεσις αυτού εν τω στόματί μου»( Ψ. 33,2). Δεν είναι
σωστό λοιπόν στη ζωή αυτή μόνο να ζητάει και να δέχεται
κανείς τις ευλογίες του Κυρίου με πολλούς και ποικίλους τρόπους, και ο ίδιος να
μη τον ευλογεί, επειδή αυτό δεν του το δίδαξε κάποιος, και έτσι δεν το
θεωρεί απαραίτητο. Το Θεό δεν τον ευλογούν οι νεκροί, αλλά οι
ζωντανοί, όπως αναφέρεται και σε μία ευχή της Πεντηκοστής, «ότι ουχ οι νεκροί
αινέσουσί σε, Κύριε, ουδέ οι εν Άδη εξομολόγησιν παρρησιάζονται προσφέρειν σοι,
αλλ' ημείς οι ζώντες ευλογούμέν σε και ικετεύομεν,….». Πάντως ο Χριστός είπε, «
λέγω γαρ υμίν, ου μη με ίδητε απ᾿ άρτι έως αν είπητε, ευλογημένος ο ερχόμενος
εν ονόματι Κυρίου » ( Ματ. κγ’,39).
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών
G
M
T
Y
Η λειτουργία ομιλίας περιορίζεται σε 200 χαρακτήρες
Όταν προσεύχεσαι με ταπεινοφροσύνη, έχοντας βαθειά συναίσθηση της αναξιότητάς σου, γράφει ο Αββάς Ησαΐας ο Αναχωρητής, η προσευχή σου γίνεται αμέσως δεκτή από τον Θεό. Αν όμως, ενώ προσεύχεσαι, σου έλθη στο νου πως ο τάδε Αδελφός την ώρα αυτή κοιμάται ή ο δείνα είναι αμελής κι' αρχίζεις έτσι την κατάκριση, τότε ο κόπος σου πηγαίνει εντελώς χαμένος.
Μία λέξη η οποία είναι πολύ γνωστή σε όλους τους ανθρώπους είναι η λέξη αμαρτία. Αμαρτία είναι η ανομία, δηλαδή η παράβαση του θελήματος του Θεού. Όταν τα πλοκάμια της αμαρτίας αναπτυχθούν και καταντήσουν πάθη, τότε κυριαρχούν στον άνθρωπο και τον κάνουν ταλαίπωρο και δυστυχή. Τα αμαρτήματα βεβαίως είναι πολλά και διάφορα και γίνονται με λόγια και έργα, εκουσίως και ακουσίως, με γνώση ή με άγνοια, τη νύχτα και την ημέρα. Όταν η αμαρτία επικρατήσει στον άνθρωπο εμφανίζεται σαν σταθερή ροπή προς το κακό και τελικά τον αποσπά από την επικοινωνία του με το Θεό. Όσο περισσότερο διαπράττει ο άνθρωπος την αμαρτία τόσο περισσότερο δένεται μ’ αυτή. Πολλές φορές η αμαρτία κάνει τον άνθρωπο να αρρωστήσει και σωματικά όπως συνέβη με τον παραλυτικό της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.
Ο παραλυτικός αυτός, από τις αμαρτίες του, ήταν κατάκοιτος επάνω στο κρεβάτι του, και το μόνο καλό που μπορούσε να κάνει ήταν να πιστεύει με όλη τη δύναμη της ψυχής του ότι ο Χριστός θα μπορούσε να ελευθερώσει και αυτόν από την παραλυσία και τα δεσμά της αμαρτίας. Και πράγματι το ποθούμενο έγινε πραγματικότητα γιατί, όταν τον οδήγησαν μπροστά στον Υιόν του Θεού και είδε ο Ιησούς την πίστη του ίδιου και εκείνων που τον έφεραν, τον θεράπευσε ψυχικά και σωματικά. Ας δούμε όμως τι ακριβώς έγινε.
Ο Κύριος πριν τον θεραπεύσει του είπε, « Θάρσει, τέκνον· αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου ». Όταν άκουσαν αυτά τα λόγια του Κυρίου μερικοί από τους γραμματείς « είπον εν εαυτοίς· Ούτος βλασφημεί », γιατί δεν πίστευαν ότι μπορεί ένας άνθρωπος να συγχωρεί αμαρτίες. Τότε ο Κύριος για να τους δείξει ότι είχε εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες είπε στον παραλυτικό, « Εγερθείς άρόν σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκόν σου », πράγμα που έγινε αμέσως και ο λαός θαύμαζε και δόξαζετο Θεό. Έτσι του χάρισε τη θεραπεία της παραλυσίας του μαζί με τηναιτία του κακού που ήταν η αμαρτία.
Η αμαρτία είναι ο πιο ύπουλος εχθρός του ανθρώπου και η αμοιβή που δίνει στα θύματά της δεν είναι μόνο η θλίψη και η στενοχώρια αλλά και ο θάνατος. Όσοι αγαπούν τη ζωή πρέπει να απομακρυνθούν από την αμαρτία και να προσεγγίσουν το Θεό μέσω της Εκκλησίας, αφού ο Κύριος τη δύναμη της άφεσης των αμαρτιών την μετεβίβασε και στους Αποστόλους Του. Είναι γνωστά τα λόγια που τους είπε, « αν τίνων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτούς, αν τίνων κρατήτε, κεκράτηνται.» .Η Εκκλησία όμως είναι ζωντανός οργανισμός και η διαδοχή των Αποστόλων συνεχίζεται και μεταδίδεται με την Ιεροσύνη. Έτσι η εξουσία που έλαβαν οι Απόστολοι από το Χριστό να συγχωρούν τις αμαρτίες μεταβιβάζεται και στους κληρικούς της Εκκλησίας οι οποίοι αναλαμβάνουν το λεπτό έργο του Πνευματικού.
Στην εξομολόγηση, όπως και στα άλλα μυστήρια της Εκκλησίας, είναι παρών ο Χριστός, έτοιμος να βοηθήσει όλους. Είναι βέβαια αυτονόητον ότι οι πνευματικοί πατέρες πρέπει να ευρίσκονται στο ύψος της αποστολής τους, και οι πιστοί να σέβονται τους κληρικούς και να προσέρχονται στην εξομολόγηση χωρίς αμφιβολίες ή δισταγμούς. Να προσέρχονται με τη βεβαιότητα ότι η εξουσία των πνευματικών να συγχωρούν αμαρτίες απορρέει από τον Ίδιο το Χριστό. Έτσι θα έχουν τη βεβαιότητα ότι καθαρίζονται και απαλλάσσονται από το μολυσμό της αμαρτίας. Αμήν
Η
λεγόμενη αναγέννηση ενός χριστιανού δε γίνεται με μία τελετή ή με μία
πράξη μιας συγκεκριμένης στιγμής ώστε από εκεί και πέρα ο άνθρωπος να
ονομάζεται αναγεννημένος, όπως συμβαίνει με το Βάπτισμα που ονομάζεται
βαπτισμένος.
Αναγέννηση
είναι η μεταβολή του χριστιανού από σαρκικό άνθρωπο σε πνευματικό,
σύμφωνα και με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, « Και εγώ, αδελφοί, ουκ
ηδυνήθην λαλήσαι υμίν ως πνευματικοίς, αλλ' ως σαρκίνοις, ως νηπίοις εν
Χριστώ » (Α’Κορ.γ’,1).
Αναγέννηση
είναι η κατάσταση στην οποία περιέρχεται ο χριστιανός, όταν δεν
εμποδίζει ο ίδιος το Άγιο Πνεύμα να ενεργεί μέσα του και να τον
μεταμορφώνει, σύμφωνα πάλι και με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, « και
μη συσχηματίζεσθε τω αιώνι τούτω, αλλά μεταμορφούσθε τη ανακαινώσει του
νοός υμών, εις το δοκιμάζειν υμάς τι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και
ευάρεστον και τέλειον » (Ρωμ.ιβ’,2 ).
Έτσι
η αναγέννηση δεν είναι η διαπίστωση μιας πραγματικότητας που οδηγεί σε
επανάπαυση, γιατί απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση την οποία συνιστά και ο
Απόστολος Παύλος λέγοντας, «ώστε ο δοκών εστάναι βλεπέτω μη πέση. ( Α’
Κορ. ι’, 12). Αλλά, όπως είναι γνωστό, και αν πέσει κάποιος - και ποιος
δεν πέφτει - δεν πρέπει να μείνει πεσμένος, αφού υπάρχει ο τρόπος να
σηκωθεί.
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών
Με ιδιαίτερη
λαμπρότητα τελέστηκε φέτος Τετάρτη 06 Ιουλίου 2022 ο Μέγας Πανηγυρικός
Εσπερινός μετ αρτοκλασίας, στον Ι. Καθεδρικό Ναό Αγίας Κυριακής Σερβίων
παραμονή της εορτής της Αγίας Κυριακής της Μεγαλομάρτυρος.
Τίμησαν με
την παρουσία τους από πλευράς κλήρου , ο συμπατριώτης μας Πρωτοσύγκελος
της Ι. Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης π. Χριστοφόρος Αγγελόπουλος με
πλήθος Ιερέων.
Από πλευράς αρχών και αιρετών παρευρέθηκαν οι τοπικοί άρχοντες και πλήθος πιστών.
Με το πέρας
της αρτοκλασίας, ακολούθησε η καθιερωμένη λιτάνευση της εικόνας (μετά
από απουσία 4 ετών), καθώς και των ιερών λειψάνων της Αγίας Κυριακής
αλλά και της τοπικής αγίας των Σερβίων Θεοδώρας , στους δρόμους της
πόλεως υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής Μπάντας.
Οι
εορταστικές εκδηλώσεις κορυφώνονται την επομένη, με την πανηγυρική θεία
λειτουργία προς τιμή της πολιούχου Αγίας, ημέρα τοπικής αργίας για την
πόλη των Σερβίων.
Ανακοινώνεται
ότι την Πέμπτη 7 Ιουλίου 2022 εορτάζει η πολιούχος και έφορος των Σερβίων Αγία
Κυριακή.
Οι πανηγυρικές Ιερές Ακολουθίες θα τελεσθούν
στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Κυριακής Σερβίων ως εξής:
-Τετάρτη
6 Ιουλίου, ώρα 7:00 μ.μ.: Μέγας Πανηγυρικός
Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας και περιφορά της Ιερής Εικόνας της Αγίας Κυριακής
και των χαριτόβρυτων Ιερών Λειψάνων της Αγίας Κυριακής και της Αγίας Θεοδώρας.
-Πέμπτη
7 Ιουλίου, ώρα 7:00 π.μ.: Όρθρος & Πανηγυρική
Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολιτου
Ελασσώνος κ. Χαρίτωνος και του σεπτού Ποιμενάρχου μας, Σερβίων και Κοζάνης κ.
Παύλου.
Ο Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου
Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Θεοχάρης
Σάββατο 2 Ιουλίου 2022
Φως εκ φωτός πλημυρίζει το αναλόγιο του περίλαμπρου ναού.
Ακτινοβολούν τα φωτοστέφανα και οι μορφές των Αγίων.
μέσα στην μυσταγωγία της Θείας επίκλησης φως εκ φωτός για να εισέλθουν τα χερουβείμ και τα σεραφείμ.
Στην κορυφαία στιγμή της ακτινοβολίας του θεϊκού φωτός ο οίκος του Θεού πλημυρίζει δροσιά.
Είναι η στιγμή που εισέρχεται ο Κύριος ως αρωγός στις δεήσεις του ποιμνίου του.
Δεήσεις γεμάτες προσμονή, ελπίδα, απόγνωση.
Κύριε εξέγειρον τις δυναστείες Σου για την σωτηρία μας γιατί εσύ είσαι το μόνο φως εκ φωτός.
Ποίημα της 14χονης Νατάσσα Πουπνάρα το οποίο βραβεύτηκε από τον θεσμό του 2ου Open Book Festival που διοργανώθηκε από τον Δήμο Κοζάνης
Την προσοχή των πιστών εφιστά η Ιερά Σύνοδος για τους ψευδοπροφήτες, εντός της Εκκλήσιας, «οι οποίοι έχουν παρασύρει έναν αριθμό πιστών και κινδυνεύουν να καταλήξουν σε σχίσμα ή αίρεση».
Ολόκληρη η εγκύκλιος:
«Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, Μία εβδομάδα μετά την Εορτή της
Πεντηκοστής, κατά την οποία φανερώθηκε η Εκκλησία του Χριστού στον
κόσμο, τιμούμε τα γεννήματα αυτής της «καινής κτίσεως» της Χάριτος, της
Εκκλησίας δηλαδή, που είναι όλοι οι Άγιοι του Θεού, οι αληθινά
Πνευματοφόροι άνθρωποι.
Το Πανάγιο Πνεύμα είναι η πηγή της Αγιότητος και όλων των
χαρισμάτων. Χαρίζει την θεοποιό Χάρη ανάλογα με την πνευματική κατάσταση
του ανθρώπου «καθώς βούλεται» . Κατά τους θεοφόρους Πατέρες η εργασία
των εντολών και η προσευχή είναι αιτίες χορηγήσεως της ενεργείας του
Αγίου Πνεύματος. «Κατ’ αναλογίαν της εργασίας των εντολών», γράφει ο
Άγιος Μάρκος ο Ασκητής, όχι οι ακροατές, αλλά οι ποιητές του νόμου θα
γίνουν κατοικητήρια του Παναγίου Πνεύματος . Κατά την διδασκαλία των
Αγίων, αυτό στο οποίο μπορούμε να μετάσχουμε δεν είναι η ουσία του Θεού,
αλλά η ενέργεια. Αυτή η ενέργεια ονομάζεται θεοποιός Χάρη, Φως και
Πνεύμα Θεού και οδηγεί τον άνθρωπο στην θέωση.
Οι ταπεινοί γίνονται αποδέκτες της Χάριτος του Θεού. Μόνον αυτοί
μπορούν να αποφανθούν μετά βεβαιότητος για τα παρόντα και τα μέλλοντα,
να διακρίνουν πού υπάρχει αλήθεια και πού το ψεύδος. Οι Άγιοι και
θεόπτες των χαρισμάτων δεν κομπάζουν, αλλά ταπεινώνονται ακόμη
περισσότερο μετά την θεία Επίσκεψη. Αντίθετα, οι στερούμενοι της
Χάριτος είναι ψευδοπροφήτες, πλανώντες και πλανώμενοι, λύκοι βαρείς μη
φειδόμενοι των λογικών προβάτων της Εκκλησίας και διακατέχονται από
πνεύμα υπερηφανείας και κενοδοξίας. Το φαινόμενο αυτό των ψευδοαγίων
υπάρχει σε κάθε εποχή.
Στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός έδωσε πολλούς και μεγάλους προφήτες.
Όπως παρατηρεί ο σοφός Σολομώντας, η Σοφία του Θεού κατά καιρούς
μεταβαίνοντας σε όσιες ψυχές κατασκευάζει φίλους Θεού και προφήτες .
Όμως ταυτόχρονα παρουσιάσθηκαν και πολλοί ψευδοπροφήτες στον λαό του
Ισραήλ . Ήδη από την αρχή ο Κύριος προειδοποίησε τον λαό Του γι’ αυτούς
και έδωσε ως χαρακτηριστικό σημάδι αναγνωρίσεώς τους την παρέκκλιση από
την αληθινή πίστη . Οι ψευδοπροφήτες δεν μιλούσαν «από στόματος
Κυρίου» , αλλά «από καρδίας αυτών». Δεν τους απέστελλε ο Θεός και αυτοί
έσπευδαν να προφητεύουν, δεν λαλούσε προς αυτούς ο Θεός και αυτοί
προφήτευαν.
Για να αρέσουν και να γίνουν αποδεκτοί χρησιμοποιούσαν την
κολακεία. Ενώ έβλεπαν ότι ο λαός είχε απωθήσει τον λόγο του Κυρίου, του
προφήτευαν ότι θα απολαμβάνει πραγματική ειρήνη . Αποτέλεσμα ήταν να
εξαπατούν τον λαό με τις ψευδείς προφητείες τους και να τον οδηγούν στην
καταστροφή . Γι’ αυτό στο τέλος καταντροπιάζονταν, γίνονταν
καταγέλαστοι και έπεφταν σε τέλεια καταφρόνηση και ανυποληψία από τον
λαό. Εμφανίζονταν «ως αλώπεκες εν ταις ερήμοις» . Δηλαδή όπως οι
αλεπούδες αγαπούν να κυκλοφορούν σε έρημα μέρη, έτσι και οι
ψευδοπροφήτες εμφανίζονταν κατ’ εξοχήν σε εποχές κατά τις οποίες ο λαός
λόγω της ασέβειας και της αμαρτίας είχε ερημωθεί από την θεία Χάρη και
προστασία.
Στην Καινή Διαθήκη ομοίως «πολλοί ψευδοπροφήται εξεληλύθασιν εις
τον κόσμον» . Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ήδη από την αρχή του
κηρύγματός Του, στην επί του Όρους Ομιλία, εφιστά την προσοχή των πιστών
αναφορικά με τους ψευδοπροφήτες, οι οποίοι έρχονται προς αυτούς με
ενδύματα προβάτων, αλλά από μέσα είναι άρπαγες λύκοι . Τα αμαρτωλά έργα
τους αποτελούν τρανές αποδείξεις ότι δεν είναι δοχεία της Χάριτος του
Θεού . Μάλιστα ο Χριστός έχει προφητεύσει ότι όσο θα περνούν τα χρόνια
και θα πληθαίνει η ανομία, θα αυξάνονται οι ψευδοπροφήτες και πολλούς θα
παρασύρουν στις πλάνες τους. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι
να δημιουργούν στην Εκκλησία διχοστασίες και σκάνδαλα, να ενεργούν
αντίθετα προς την διδαχή της παραδόσεως της Εκκλησίας, να μην υπηρετούν
τον Κύριο, αλλά τα προσωπικά τους συμφέροντα και να χρησιμοποιούν τα
κολακευτικά και ευγενικά λόγια για να εξαπατήσουν τις καρδιές των αγαθών
ανθρώπων. Με ένα λόγο οι ψευδοπροφήτες και όλοι γενικά οι
πλανεμένοι άνθρωποι είναι τα ζιζάνια που φύτευσε ο διάβολος στον αγρό
του Κυρίου για να μην τελεσφορήσει το έργο της θείας Οικονομίας για την
σωτηρία των ανθρώπων.
Στην σημερινή εποχή πλήθυναν οι εντός της Εκκλησίας
ψευδοπροφήτες, οι οποίοι έχουν παρασύρει έναν αριθμό πιστών και
κινδυνεύουν να καταλήξουν σε σχίσμα ή αίρεση. Άλλοι από αυτούς έχουν
αυτοδιορισθεί διδάσκαλοι και μελλοντολόγοι και ταράσσουν τους πιστούς με
διάφορες κινδυνολογίες. Άλλοι παρερμηνεύουν λόγια συγχρόνων ή και
παλαιοτέρων Αγίων και τα παρουσιάζουν σύμφωνα με τον δικό τους τρόπο
σκέψης. Άλλοι αναφέρονται σε ανώνυμους γέροντες ή γερόντισσες που
βρίσκονται εν ζωή, οι οποίοι προφητεύουν επικείμενες καταστροφές και
πολέμους και αρκετές φορές μάλιστα θέτουν και συγκεκριμένες ημερομηνίες,
και όταν δεν πραγματοποιηθούν, αντί να σιωπήσουν από ντροπή, δεν χάνουν
την διάθεσή τους, αλλά θέτουν εκ νέου άλλες ημερομηνίες. Άλλοι επίσης
εμφανίζουν ιερά αντικείμενα που δακρύζουν, αιμορροούν και παρουσιάζουν
διάφορα άλλα έκτακτα και θαυμαστά φαινόμενα.
Ασφαλώς η Εκκλησία αναμφισβήτητα αποδέχεται και τα άγια
αντικείμενα και τις άγιες Εικόνες και την εκδήλωση ποικίλων φαινομένων
της θείας Χάριτος διά μέσου αυτών, όμως χρειάζεται επίσης πολλή προσοχή
και διάκριση, ιδίως στην εποχή μας, στην οποία, με την κυριαρχία του
διαδικτύου, τέτοιες καταστάσεις προβάλλονται ταχύτατα και γίνονται
αμέσως γνωστές. Ο μεγάλος Άγιος και προφήτης των ημερών μας, ο
γέροντας Πορφύριος, παρατηρούσε ότι «αυτά τα σημεία… δεν είναι όλα
θεϊκά. Μερικά απ’ αυτά τα προκαλεί ο διάβολος μέσω των ανθρώπων.
Χρειάζεται προσοχή» . Γι’ αυτό είναι ανάγκη να είμαστε πολύ
προσεκτικοί σε ανάλογες περιπτώσεις, μήπως πίσω από αυτές δεν βρίσκεται
το χέρι του Θεού, αλλά ο πονηρός και άνθρωποι που διακατέχονται από
πνεύμα πλάνης και διάθεση αυτοπροβολής, αυτόκλητοι σωτήρες, που δεν
υπηρετούν το θείο θέλημα, αλλά το ίδιον συμφέρον.
Έχοντας αυτά υπ’ όψιν εφιστούμε την προσοχή των πιστών της
Εκκλησίας μας• να μην παρασύρονται από τους διαφόρων ειδών πλάνους και
αγύρτες και ψευδοπροφήτες, οι οποίοι τους αποσπούν από τον κύριο σκοπό
τους, την πρόοδο στην ορθόδοξη πίστη και την πνευματική ζωή, και
στρέφουν την προσοχή τους σε αρρωστημένες καταστάσεις και σε
δραστηριότητες και ενασχολήσεις που δεν ωφελούν σε τίποτε, αλλά μάλλον
προξενούν θόρυβο και ταραχή και σκανδαλισμό και σχίσιμο του αρράφου
χιτώνος της Εκκλησίας, δηλαδή του Χριστού.
Ας μένουμε πιστοί στην παράδοση που έχουμε παραλάβει μέσα στην
Εκκλησία μας, ας αποφεύγουμε όσους αυτοαπομονώνονται και ας τιμούμε και
υπακούμε στους Ποιμένες και Επισκόπους της Εκκλησίας μας, οι οποίοι
αγρυπνούν υπέρ ημών, και ας επιδιώκουμε προ πάντων «τα της ειρήνης και
τα της οικοδομής της εις αλλήλους» , για να αναπαύεται μέσα μας η Χάρη
του Αγίου Πνεύματος· του Πνεύματος της Αληθείας, της Ειρήνης και της
Ενότητος. Αμήν. Με πατρικές ευχές και αγάπη
† Ο Αθηνών Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος † Ο Σάμου και Ικαρίας Ευσέβιος † Ο Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας Θεόκλητος † Ο Κασσανδρείας Νικόδημος † Ο Σερρών και Νιγρίτης Θεολόγος † Ο Σιδηροκάστρου Μακάριος † Ο Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Ιωήλ † Ο Αργολίδος Νεκτάριος † Ο Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων Τιμόθεος † Ο Μεγάρων και Σαλαμίνος Κωνσταντίνος † Ο Κεφαλληνίας Δημήτριος † Ο Τρίκκης και Σταγών Χρυσόστομος † Ο Καρπενησίου Γεώργιος † Ο Αρχιγραμματεύς † Ο Ωρεών Φιλόθεος»
G
M
T
Y
Text-to-speech function is limited to 200 characters
