Όταν προσευχόμαστε, έχουμε χρέος νααφιερώνουμε συστηματικά ένα μέρος της προσευχής μας για τους άλλους

«Όταν προσευχόμαστε, δεν έχουμε χρέος να αφιερώνουμε συστηματικά ένα μέρος της προσευχής μας για τους άλλους;»
Ασφαλώς! Είναι καθήκον μας. Άλλωστε καί οί προ¬σευχές της Εκκλησίας μας αναφέρονται πολύ συχνά στους άλλους. .
Ό αείμνηστος ησυ

χαστής Ιωσήφ, όταν κάποιο πρό¬σωπο είχε ειδική ανάγκη, έδινε όλο τον εαυτό του στην προσευχή, αλλά καί στη νηστεία. Δεν εύρισκε ανάπαυ¬ση ή ψυχή του, μέχρις ότου πληροφορηθεί εκ Θεού μέ¬σα του ότι εισακούσθηκε ή δέηση του
. Στο βιβλίο "Ιε¬ρομόναχος Χαράλαμπος Διονυσιάτης" αναφέρεται ότι ό άγιος αυτός Γέροντας, με την επιμονή στη νηστεία καί την προσευχή, «έβγαλε ψυχή από την κόλαση». .
Άλλου πάλι, στις επιστολές του, ομολογεί ότι για τον καθένα που προσευχόταν ολόψυχα, σχετικά με έναν πειρασμό πού είχε, γευόταν ό ίδιος τον πειρασμό του. Καί υπάρχουν πειρασμοί μικροί, υπάρχουν καί με¬γάλοι, υπάρχουν όμως καί ασήκωτοι. Κάποτε ό παπα-Χαράλαμπος μας διηγήθηκε το έξης περιστατικό:
«Όταν πρωτοήλθα στο "Αγιον Όρος, γνώρισα έναν μοναχό πού ή ζωή του δεν ήταν καλή. Εξέκλινε δηλα¬δή στην αμαρτία. Δυστυχώς, ό μοναχός αυτός πέθανε αμετανόητος καί ανεξομολόγητος. Εγώ, από λύπη καί συμπάθεια, άρχισα κάθε βράδυ να προσεύχομαι θερμά για την ψυχή του. Όμως από την πρώτη βραδιά ό σα¬τανάς με πολεμούσε τόσο, πού έφθασα πια στο σημείο να σηκώσω τα χέρια. Ξέρεις Τι θα πει να βλέπεις φα¬νερά τον διάβολο να σου αγριεύει καί να σε απειλεί ουρλιάζοντας: «Τι δουλειά έχεις εσύ με αυτόν εδώ; Αυτός είναι δικός μου!» Καί μόνο ή όψη του είναι Ικανή να σε τρομοκρατήσει. Αναγκάστηκα να τρέξω στον Γέροντα, για να το εξομολογηθώ. Άλλα ό Γέροντας γνώριζε πριν του μιλήσω καί μου λέει:
- Ώστε προσεύχεσαι για τον μοναχό Χ.
- Ναι, Γέροντα, προσεύχομαι, αλλά βρήκα μεγάλο πειρασμό.
Τότε μου απαντάει:
- Ό μοναχός αυτός κολάστηκε. Έχει μεγάλη εξου¬σία επάνω του ό σατανάς. Αφήνει εσένα να τον πάρεις από τα χέρια του;
- Καί Τι θα κάνουμε, Γέροντα, γι' αυτόν τον ταλαί¬πωρο άνθρωπο;
- Εσύ θα τον μνημονεύεις κάθε μέρα στην προσκο¬μιδή. Για προσευχή, άστο σε μένα. Εσύ ακόμα είσαι αδύνατος δεν μπορείς να τον σηκώσεις.
Έτσι, αν καί πολύ τον λυπόμουν, έκαμα υπακοή στον Γέροντα μου».
Αργότερα, όταν διαπίστωσε πρόοδο στην προσευχή καί γενικά στην πνευματική ζωή του παπα-Χαράλαμπου, ό Γέροντας από μόνος του τον προέτρεπε:
- Παπά, θέλω να προσευχηθείς, όσο μπορείς, γι' αυτό το ζήτημα. Είναι μεγάλη ανάγκη

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΔΑΧΗ ΠΑΛΑΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   17 ΣΕΠ 2012 

Η δύναμη της Αγίας Γραφής.

Η Αγία Γραφή είναι το βιβλίο της Εκκλησίας μας που μπορεί να αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων. Όχι μόνο τρέφει τις ψυχές των ανθρώπων και τις κάνει καλύτερες αλλά έχει τη δύναμη να δημιουργεί ζωές αγίων ανθρώπων. Ανθρώπων δηλαδή που κατάφεραν να πλησιάσουν το Θεό, να τον δοξάσουν και να δοξαστούν από Αυτόν και να του προσφέρουν τη ζωή τους θυσία ζώσα, είτε με το μαρτύριο της πίστεως είτε με το μαρτύριο της συνειδήσεως.

Εμείς έχουμε υπ'όψιν μας τρείς Αγίους της Εκκλησίας μας που μόνο με την ανάγνωση ενός χωρίου της Αγίας Γραφής τους κατάφεραν να γίνουν φάροι αγιότητας.

Πρώτος ο Άγιος Αντώνιος κατάφερε να γίνει ο Μεγάλος Ασκητής της ερήμου διαβάζοντας το χωρίο "ύπαγε, πώλησον σου τα υπάρχοντα και δός πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι"(Ματθ.ιθ΄ 21)-Πήγαινε πούλησε όλη την περιουσία σου και δώσε την στους φτωχούς και θα έχεις θησαυρό στον ουρανό και έλα ακολούθησέ με.

Δεύτερος ο Άγιος Αυγουστίνος. Μέσα στην πάλη του με την συνήθεια και την έξη της αμαρτία ενώ προσευχόταν άκουσε ένα βράδυ μια φωνή να του λέει "Πάρε και διάβασε!" Και αφού πήρε την Αγία Γραφή στον Απόστολο διάβασε το χωρίο: "μη κώμοις και μέθαις,μη κοίταις και ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω, αλλ' ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιείσθε εις επιθυμίας"(Ρωμ. ιγ΄14)- όχι συμπόσια και μεθύσια , όχι ακολασίες και ασελγείες , όχι έριδες και ζηλοτυπίες, αλλά ντυθείτε τον Κύριο Ιησού Χριστό και μη φροντίζετε για την σάρκα για να ικανοποιήσετε τις επιθυμίες της.
Και από τότε έγινε ο μεγάλος και πολυγραφότατος άγιος της Εκκλησίας μας.

Τρίτος ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Ενώ βρισκόταν στην Μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους, βασανίζονταν μέσα του για το γένος των Ελλήνων που βρισκόταν στην καταπίεση και στην αμάθεια κατά τη διάρκεια της σκλαβιάς. Μια μέρα άνοιξε την Αγία Γραφή και διάβασε το χωρίο του Αποστόλου :"Μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρου έκαστος" (Α΄Κορ.ι,24).-Κανείς να μη ζητά το δικό του συμφέρον , αλλά ο καθένας το συμφέρον του άλλου.
Και τότε πήρε την απόφαση να ξεκινήσει τις περιοδείες του για να στηρίξει την πίστη και να μορφώσει το υπόδουλο γένος.

Υμνος στην Αγάπη

ΕΑΝ ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. 2 καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. 3 καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. 4 ῾Η ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, 5 οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, 6 οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· 7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. 8 ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. 9 ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· 10 ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. 11 ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. 12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. 13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.

Απόδοση

Εάν μιλώ τας γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων , αλλά δεν έχω αγάπη, έγινα χαλκός που δίνει ήχους ή κύμβαλον που βγάζει κρότους. Και εάν έχω χάρισμα προφητείας και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη την γνώσιν, και εάν έχω όλη την πίστην , ώστε να μεταθέτω βουνά, αλλά δεν έχω αγάπην, δεν είμαι τίποτε. Και εάν παραδώσω το σώμα μου διά να καή, αλλά δεν έχω αγάπην, καμμία ωφέλεια δεν έχω. Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι γεμάτη από ευμένεια, η αγάπη δεν είναι ζηλότυπη, η αγάπη δεν καυχάται, δεν είναι υπερήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δεν ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δεν λογαριάζει το κακόν, δεν χαίρει διά το κακόν, αλλά συγχαίρει εις την αλήθειαν, όλα τα ανέχεται , όλα τα πιστεύει, ελπίζει για το κάθε τι, υπομένει το κάθε τι. Η αγάπη ποτέ δεν θα παύση να υπάρχει. Εάν είναι προφητείαι, θα καταργηθούν∙ εάν είναι γλώσσαι, θα παύσουν∙ εάν είναι γνώσις, θα καταργηθή. Διότι μερικήν γνώσιν έχομεν και μερικήν προφητείαν. Αλλ’ όταν έλθη το τέλειον, τότε το μερικόν θα καταργηθή. Όταν ήμουν νήπιον, εμιλούσα σας νήπιον, εσκεπτόμουν σαν νήπιον, εσυλλογιζόμουν σας νήπιον. Όταν έγινα άνδρας, κατήργησα τους νηπιακούς τρόπους. Τώρα βλέπομεν σαν σε καθρέφτη αμυδρώς, τότε όμως θα βλέπωμεν πρόσωπον προς πρόσωπον. Τώρα γνωρίζω μερικώς, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώσιν, όπως είναι και η γνώσις του Θεού δι ‘εμέ. Ώστε αυτά τα τρία μένουν: πίστις , ελπίς , αγάπη∙ μεγαλύτερη όμως από αυτά είναι η αγάπη.


Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος

Αγίου Νεκταρίου: Περί των Αγίων Γραφών

Αγίου Νεκταρίου: Περί των Αγίων Γραφών

Τι περιέχουν τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης;

-Περιέχουν τα σχετικά με τη δημιουργία του κόσμου και της πλάσης του ανθρώπου απο τον Θεό, με την πτώση του ανθρώπου, την επαγγελία της σωτηρίας του, την θεία αποκάλυψη , τον θείο νόμο, τις προφητείες για το Σωτήρα Χριστό, και τα σχετικά με την λατερίας της ιουδαϊκής θρησκείας, της οποίας τα τελούμενα προδιατύπωναν την λατρεία της ευαγγελικής χάριτος.

Τι περιέχουν τα βιβλία της Καινής Διαθήκης;

-Την έλευση του προ καταγγελθέντος Σωτήρος, την πλήρωση των προφητειών, την κατάπαυση των συμβόλων της Παλαιάς Διαθήκης, το έργο της απολυτρώσεως, την σταύρωση , την ταφή και την ανάσταση του, την ένδοξη του ανάληψη , την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους άγιους Μαθητές και Αποστόλους του, τα έργα και την διδασκαλία του Σωτήρος Χριστού, και την αποστολή των αγίων Αποστόλων στο θείο κήρυγμα σε όλο τον κόσμο, και κηρύτουν την μεγάλη ευσπλαχνία του Θεού που θέλησε να στείλει τον Υιόν του τον μονογενή , για να σώσει τον άνθρωπο.

Ποιάν είναι τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης;

-Τα βιβλία της Παλαιας Διαθήκης είναι είκοσι δύο.

Πως καλόυνται ;

-Κανονικά, και αποτελούν τον Εσδραίο Κανόνα.

Εκτός απο τα κανονικά υπάρχουν και άλλα;

-Μάλιστα· αυτά καλούν οι Καθολικοί δευτεροκανονικά, και οι διαμαρτυρόμενοι απόκρυφα, και οι πατέρες της Εκκλησίας ονομάζουν αναγιγνωσκόμενα.

Ποιά είναι τα κανονικά βιβία της Π.Δ.;

-Τα εξής:
1) Η Γένεσις, 2) ηΈξοδος, 3) το Λευϊτικό, 4) οι Αριθμοί και 5) το Δευτερονόμιον, αυτά αποτελούν την Πεντάτευχο, 6) το σύγγραμμα του Ιησού του Ναυή, 7) οι Κριταί, και ως παράρτημα η Ρούθ, 8 ) Το Α ον και Β ον βιβλίον των Βασιλειών , 9) το Γ ον και το Δ ον των Βασιελιων , 10) τα Βιβλία των παραλειπομένων Βασιλέων Ιούδα , Α ον και Β ον, 11) ο Εσδράς ή Ιερεύς και Α ον και Β ον λόγοι Νεεμίου, 12) Εσθήρ,13) Ιώβ 14)Ψαλτήριον του Δαυΐδ, 15) Παροιμίαι Σολομώντος, 16) Εκκλησιαστής, 17) Άσμα Ασμάτων , 18 ) Ησαΐας, 19) Ιερεμίας και θρήνοι Ιερεμίου, 20 εζεκιήλ, 21) Δανιήλ και 22) το δωδεκαπρόφητο, δηλαδή τα βιβλία των δώδεκα μικρών λεγόμενων Προφητών · του Ωσηέ, Αμώς, Μιχαία, Ιωήλ, Αβδιού, Ιωνά, Ναούμ, Αββακούμ, Σοφωνία, Αγγαίου, Ζαχαρία και Μαλαχία.

Ποιά είναι τα δευτεροκανονικά Βιβία ή αναγιγωσκόμενα;

-Τα εξής: 1. το βιλίο Τωτίβ, 2. Ιουδίθ, 3. Ιερεύς, 4. Μακκαβαίων Βιβλία Αον και Βον Γ ον και των Επόμενων προσθηκών, 5.Βαρούχ, 6. Επιστολή Ιερεμίου, 7. Σοφία Σωλομώντος , και 8.Σοφία Σειράχ.

Πως διαιρούντα τα βιλία της Π.Διαθήκης;

-Τα βιβλία της Π.Δ. διαιρούνται· α) σε Ιστορικά, β) Διδακτικά, και γ) Προφητικά

Ποιά είναι τα ιστορικά βιβλία και τι ιστορούν;

Ιστορικά ειναι α) η Πεντάτευχος του Μωϋσέως. Σε αυτή ιστορείται η ιστορία της δημιουργίας του κόσμου, της πλάσης του ανθρώπου, της γενεάς του Σήθ, των Πατριαρχών , το Μωϋσέως, της εξόδου του λαού των Ιουδαίων απο την Αίγυπτο, και η παράδοση του θείου νόμου

β) Τα βιβλία Ιησού του Ναυή, των Κριτών , της Ρούθ , των Βασιλειών και των Παραλειπομένων. Σε αυτά ιστορείται η ιστορία του Ισραηλιτικού λαού απο το θάνατο του Μωϋσέως μέχρι της καταστροφής των Ιεροσολύμων απο τον Ναβουχοδονόσορα(588). Τα βιβλία αυτά λέγονται και βιβλία των αρχαίων Προφητών .

γ) Τα βιβλία του Εσδρά, Νεεμίου και της Εσθήρ. Σε αυτά ιστορείται η ιστορία των Ισραηλιτών κατα την αιχμαλωσία της Βαβυλώνος.

Σε αυτά κατατάσονται και τα βιβλία των Μακκαβαίων , ο Τωτίβ, η Ιουδίθ και ο Ιερεύς.

Ποιά είναι τα διδακτικά και ποιές διδασκαλίες περιέχουν;

-Διδακτικά βθλία είναι τα ποιητικά, ο Ιώβ, οι Ψαλμοί , οι Παριμίαις, ο Εκκλησιατής, και το Άσμα των Ασμάτων . Σε αυτά περιέχονται ηθικές και θρησκευτικ΄λες αλήθειες και ύμνοι και ψδαίς προς τον Θεό. Σε αυτά κατατάσεται η Σοφία Σολομώντος και η Σοφία Σειράχ.

Ποιά είναι τα προφητικά και τι περιέχουν;

-Προφητικά είναι τα βιβλία των Προφητών , τα 12 των ελάσσονων και τα 4 των μείζονων . Σε αυτά περιέχονται διάφοες προρρήσεις, για το πρόσωπο Αυτου, για τη διδασκαλία Αυτού , περί των έργων Αυτού και για τη μελλοντική σωτηρία των Εθνών.
Τα βιβλία αυτά λέγονται και βιβλία των νεωρέων ή των μεταγενεστέων Προφητών .

Πόσα είναι τα βιβλία της Καινής Διαθήκης;

-Αυτά είναι είκοσι επτά. 1ον τα τέσσερα Ιερά Ευαγγέλια Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά, Ιωάννου. 2ον.Οι πράξεις των Αποστόλων . 3ον Οι 14 επιστολές του Παύλου (μία προς Ρωμαίους, δύο πρός Κορινθίους, μία προς Γαλάτας, μία πρός Εφεσίους, μία πρός Φιλιππισίους, μία πρός Κολασσαείς, δύο πρός Θεσσαλονικείς, δύο πρός Τιμοθεον, μία πρός Τίτον , μία πρός Φιλήμωνα.και μία πρός Εβραίους). 4ον Επτά Καθολικαί Εποστολαί (μία Ιακώβου, δύο Πέτρου, τρείς, Ιωάννου, μία Ιούδα), και 5ον, και τελευταίον η Ιερά Αποκάλυψις του Ιωάννου του Θεολόγου.

Ποιά είναι καθ’ αυτό η υπόθεση της Αγίας Γραφής; Παλιάς και Καινής;

-Η καθ’ αυτό υπόθεση και το περιεχόμενο πρόσωπο της Αγίας Γραφής είναι ο λυτρωτής μας Ιησούς Χριστός, ο επηγγελμένος Σωτήρας της Ανθρωπότητας απο καταβολής κόσμου, αυτός που προκυρήχτηκε απο τους Προφήτες, και του οποίου η εμφάνιση και το έργο της απολύτρωσης προδιετυπώθηκε με Σύμβολα, Τύπους και Θυσίες.

Που βρίσκουμε την πρώτη επαγγελία στην Παλιά Διαθήκη;

-Στους λόγους του Θεού πρός τον όφι. « Και θα θέσω έχθρα ανάμεσα σε σένα ( το φίδι) και ανάμεσα στη γυναίκα ( την Εύα) , και ανάμεσα στον απόγονό σου ( τον διάβολο), και ανάμεσα στο απόγονο αυτής ( τον Χριστό). Αυτός θα σου πατήσει το κεφάλι και εσύ θα του πληγώσεις την φτέρνα». Η επαγγελία αυτή προσήμαινε την κατά του διαβόλου νίκη του Χριστού. Αυτήν την επαγγελία διαφύλαξε ο Αδάμ και οι απόγονοί του , έγινε καινούργια και στους Πατριάρχες Αβραάμ , Ισαάκ και Ιακώβ με νέα επαγγελία· «Και θα ευλογηθούν με τον απόγονό σου όλες οι φυλές της γής».

Με ποιούς τύπους και θυσίες και Σύμβολα προδιετυπώθηκε και προεικονίστηκε το μυστήριο της ευαγγελικής χάριτος στην Παλιά Διαθήκη;

-Με τον αμνό του Πάσχα, ο οποίος ήταν τύπος του άσπιλου αμνού Ιησού Χριστού· με το χάλκινο φίδι της έρημο εικονίζεται ο λυτρωτής που αναρτήθηκε στο σταυρό, που γιάτρεψε τα δαγκώματα του νοητού φιδιού σε αυτούς που με πίστοι τον θεωρόυν· η περιτομή της ακροβυστίας, η οποία σήμαινε την κάθαρση της αμαρτίας με το βάπτισμα με τον Ιησού Χριστό· οι θυσίες της Π.Δ. , οι ραντισμοί με το αίμα και οι καθαρισμοί προδιετύπωναν της κάθαρση της ανθρωπότητας με το αίμα του Σωτήρα Ιησού Χριστού· η άφλεκτος βάτος , η στάμνα απο το μάννα, και η ράβδος του Ααρών που βλάστησε προδιατυπώνουν την θεία γέννηση του Χριστού απο Παρθένο· επίσης και κάποια άλλα συναντώνται στην Π.Δ.


Απο που μαρτυρείται η αγιότητα και η θειότητα των Αγίων Γραφών Παλιάς και Καινής;

-α) Απο το περιεχόμενό τους, δηλαδή απο το ύψος και απο την αγιότητα των δογμάτων και των διδαγμάτων , όπου διαλάμπει αληθινή σοφία, υψηλή και έξοχος, που ικανοποιεί τις πνευματικές απαιτήσεις του ανθρώπου και τους πόθους της καριδάς του.
β) Απο την υπερθαύμαστη δύναμη της διδασκαλίας τους και της διαπλαστικής τους δύναμης.

γ) Απο την ακριβή πλήρωση των προφητειών , την έκασή των οποίων βρίσκουμε στη Καινή Διαθήκη, και

δ) Απο την μαρτυρούμενη Αποκάλυψη του Θεού που φάνηκε στη γή, και απο την υπέρ έννοια τελεσθέντων θαυμάτων και απο την μεταδιδόμενη στους πιστούς ευλογία και χάρη .


Γιατί η Αγία Γραφή ονομάζεται Παλαιά και Καινή Διαθήκη;

Η Αγία Γραφή δηλαδή τα ιερά βιβλια ονομάζονται Π. και Κ. Διαθήκη , διότι σε αυτά περιέχονται οι διαθήκες , τις οποίες ο Θεός διέθεσε πρός τους ανθρώπους· και στην Π. Αγία Γραφή περιέχονται οι τρείς διαθήκες , τις οποίες ο Θεός διέθεσε πρός τον άνθρωπο, δηλαδή α) την πρωτόγονη στον παράδεισο , την οποία έστησε λέγοντας· «Απο κάθε ξύλο στον παράδεισο να φάτε, απο το ξύλο όμως της γώσεως δεν θα φάτε απο αυτο· την ημέρα που θα φάτε απο αυτό , θα πεθάνετε με θάνατο». Με τη Διαθήκη αυτή ο άνθρωπος τηρώντας την εντολή απέβαινε αθάνατος, παραβαίνωντας όμως την εντολή απέβαινε θνητός. Ο Σειράχ λέει. «Τους πρόσθεσε επιστήμη και τους κληροδότησε νόμο ζωής, Διαθήκη αιώνια έστησε μαζί τους και τους υπέδειξε τα θελήματά του.»(Σειράχ ιζ΄11.12),. β) Την πατριαρχική , την οποία ο Θεός έστησε προς τον Αβραάμ, όταν του φανερώθηκε και του είπε· «Εγώ είμαι ο Θεός σου, γίνε αρεστός σε μένα και γίνε άμεμπτος...και θα θέσω την διαθήκη μου μαζί σου και ανάμεσα σε εσένα και ανάμεσα στο σπέρμα σου, στις γενιές τους(των εθνών), σε διαθήκη αιώνια να είμαι Θεός σου μαζί σου και του σπέρματός σου.γ) Στο Μωϋσή τον Προφήτη , στην οποία ο Θεός έδωσε τον νόμο στον Ισραήλ, όταν ο Θεος είπε πρός τον Μωϋσή· «Γράψε μόνος σου τα ρήματα αυτά· σε αυτούς τους λόγους θέτω σε εσένα διαθήκη και στον Ισραήλ(Εξ.λδ΄ 27 παραβ. ιθ΄και κγ΄22) Και στη Ν. Γραφή περιέχεται η Καινή Διαθήκη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού που κυρώθηκε με το αίμα του ( Ματθ. κς΄ 28, Μαρ. ιδ΄24, Λουκ κβ΄20) με την οποία ο καθένας που πιστεύει πρός αυτόν έχει ζωή αιώνιο· «Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται , ο δε απιστήσας κατακριθήσεται». Η διαθήκη αυτή είναι ανώτερη όλων των άλλων διαθηκών , διότι είναι διαθήκη χάριτος και σωτηρίας. Ο απόστολος Πναύλος λέει· « Ενώ τώρα ο Ιησούς έλαβε υπηρεσία τόσο ανώτερη απο την δική τους όσο είναι καλύτερη διαθήκη , της οποίας είναι μεσίτης, και η οποία έχει νομοθετήθεί πάνω σε καλύτερες υποσχέσεις. Διότι εάν η πρώτη εκείνη διαθήκη ήταν άμεμπτη, δεν θα εζητείτο θέση για δεύτερη. (Εβρ. η΄ 6-7).

Αποσπασμα απο το Βιβλίο: Ορθόδοκη Ιερά Κατήχηση

Μεγάλου Βασλείου Περί των Ψαλμών

Το βιβλίο των Ψαλμών προφητεύει τα μέλλοντα∙ υπενθυμίζει τα παρελθόντα∙ θεσπίζει νόμους για τη ζωή∙ υποδεικνύει όσα πρέπει να πράξουμε και με ένα λόγο είναι κοινό ταμείο καλών διδαγμάτων που προμηθεύει στον καθένα το κατάλληλο σύμφωνα με τη σπουδή του. Διότι και τα παλαιά τραύματα των ψυχών θεραπεύει και στο νετραυματισθέντα αποδίδει γρήγορα τη θεραπεία∙ και το άρρωστο περιποιείται και το υγειές προφυλάσσει και γενικώς ξεριζώνει , όσο είναι δυνατό , τα πάθη , τα οποία κατατυραννούν ποικιλοτρόπως στη ζωή τις ψυχές των ανθρώπων∙ και τούτο με κάποια μελωδική ψυχαγωγία και ευχαρίστηση που γεννά αγνή σκέψη. Τι έκανε λοιπόν το Πνεύμα το άγιο βλέποντας ότι το ανθρώπινο γένος δύσκολα οδηγείται προς την αρετή, και ότι εμείς εξ αιτίας της ροπής προς την ηδονή παραμελούμε τον ορθό βίο; Ανέμιξε με τις αλήθειες της πίστεως την τέρψη της μελωδίας, ώστε να δεχόμαστε χωρίς αντίδραση την ωφέλεια των λόγων που θα ακούονται γλυκά και απαλά. Έτσι και οι σοφοί ιατροί προσφέρουν και τα πικρότερα φάρμακα να τα πιούν δύσκολοι ασθενείς αλείφοντες πολλάκις το ποτήρι ολόγυρα με μέλι. Γι’ αυτό επινοήθησαν τα αρμονικά αυτά άσματα των Ψαλμών , ώστε και τα παιδιά , ή γενικώς και οι ανώριμοι στο ήθος να φαίνονται μεν ότι ψάλλουν , στην πραγματικότητα όμως να μορφώνονται ψυχικώς(…) Και ένα κανείς , από εκείνους που γίνονται θηρία ανήμερα από το θυμό, αρχίσει να λέγει τους ψαλμούς, αμέσως φεύγει η αγριότητα από την ψυχή του, διότι την αποκοίμισε με τη μελωδία.
Ο Ψαλμός γαληνεύει τις ψυχές, τις βραβεύει με ειρήνη, καθησυχάζει τους θορύβους και τα κύματα των λογισμών . Μαλακώνει την τάση της ψυχής για θυμό και σωφρονίζει την ακολασία της. Ο Ψαλμός συσφίγγει τη φιλία∙ ενώνει τα χωρισμένα∙ συμφιλιώνει τους εχθρούς. Διότι ποιός δύναται ακόμη να θεωρεί εχθρό εκείνον με τον οποίο ύψωσε την ίδια φωνή προς το Θεό; Ώστε η ψαλμωδία χορηγεί και το μέγιστο αγαθό, την αγάπη, διότι επινόησε ως συνδετικό κρίκο για την ένωση την από κοινού ψαλμωδία και συναρμόζει το λαό στη συμφωνία ενός χορού.
Ο ψαλμός πρέπει σε φυγή τους δαίμονες, επιφέρει τη βοήθεια των αγγέλων∙ είναι όπλο στους φόβους της νύχτας και ανάπαυση στους κόπους της ημέρας∙ ασφάλεια για τα νήπια∙ κόσμημα για τους ακμαίους στην ηλικία άνδρες∙ παρηγοριά για τους πρεσβυτέρους∙ στολίδι πάρα πολύ ταιριαστό για τις γυναίκες. Κατοικίζει τις ερήμους, σωφρονίζει τις συγκεντρώσεις∙ είναι βάση για τους αρχαρίους, αύξηση αυτών που προκόπτουν , στήριγμα των τελείων , φωνή της Εκκλησίας. Αυτός λαμπρύνει τις εορτές, αυτός προξενεί την κατά Θεό λύπη. Διό τι ο Ψαλμός εξάγει δάκρυ και από πέτρινη καρδιά.
Ο Ψαλμός είναι το έργο των αγγέλων , το ουράνιο πολίτευμα , το πνευματικό θυμίαμα. Ω τι σοφή επινόηση του διδασκάλου , ο οποίος επινόησε να ψάλλουμε και συγχρόνως να μαθαίνουμε τα ωφέλιμα! Για το λόγο αυτόν και κάπως βαθύτερα εγχαράσσονται τα διδάγματα στις ψυχές. Διότι μάθημα που έγινε με βία δεν είναι δυνατό να παραμείνει, όσα όμως εισέρχονται με ευχαρίστηση και χάρη, κάπως σταθερότατα κατοικούν στις ψυχές μας. Διότι τι δέ δύνασαι να μάθεις από εδώ; Δεν μαθαίνεις τη μεγαλοπρέπεια της ανδρείας; την ακρίβεια της δικαιοσύνης; τη σεμνότητα της σωφροσύνης; την τελειότητα της φρονήσεως; τον τρόπο της μετανοίας; τα μέτρα της υπομονής; και οτιδήποτε πείς από τα αγαθά; Εδώ ενυπάρχει τέλεια θεολογία∙ πρόρρηση της ενανθρωπίσεως του Χριστού∙ απειλή της κρίσεως∙ η ελπίδα της Αναστάσεως∙ ο φόβος της κολάσεως∙ οι υποσχέσεις για τη δόξα∙ αποκαλύψεις μυστηρίων. ‘Ολα είναι αποθησαυρισμένα στο βιβλίο των Ψαλμών ως σε κάποιο μεγάλο και κοινό θησαυροφυλάκιο.

Αποσπάσματα από την Ομιλία τις τον πρώτον Ψαλμόν, σε νεοελληνική απόδοση ( ΒΕΠΕΣ, τόμ, 52 , σελ. 11-12 Μigne .PG. τομ. 29, στ. 212-213)

Από το βιβλιαράκι: ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Μεγάλου Βασιλείου: Η Αγία Γραφή διδασκαλείο αρετών

Η Αγία Γραφή διδασκαλείο αρετών.

Σπουδαιοτάτη οδός διά την εξεύρεσην του καθήκοντος είναι η μελέτη των θεοπνεύστων Γραφών. Διότι εις αυτάς ευρίσκονται οι εντολαί διά τα καλάς πράξεις, αλλά και οι βίοι των μακαρίων και αγίων ανδρών, οι οποίοι μας έχουν παραδοθή ανάγλυφοι και σαν άλλα πρότυπα έμψυχων εικόνων της κατά Θεόν ζωής και πολιτείας ευρίσκονται εμπρός μας, διά να τους μιμούμεθα με τα αγαθά έργα. Και λοιπόν εις ο,τι δήποτε καθένας αισθάνεται ότι υστερεί και ασθενεί , με το να ενδιατρίβη εις το κατάλληλον της Γραφής μέρος θα ευρίσκη το ανάλογος φάρμακον διά την αρρώστιαν του και θα το λαμβάνη ωσάν από κοινόν δι’ όλους ιατρείον. Και εκείνος μεν που αγαπά πολύ την σωφροσύνην, θα αναγιγνώσκη τακτικά την ιστορίαν του σώφρονος Ιωσήφ και από αυτόν θα μανθάνη και θα διδάσκεται ποίαι είναι αι αγναί πράξεις. Και τούτο διότι θα ευρίσκη ότι ο Ιωσήφ δεν είχε μόνον ισχυράν εγκράτειαν ως προς τας ηδονάς, αλλά ήτο συγχρόνως εκ συνηθείας και εργασίας εις τον εαυτό του σταθερός προς την αρετήν. Από τον βίον του Ιωβ επίσης θα διδάσκεται την ανδρείαν , ο οποίος, όταν η ζωή του ήλλαξε τελείως και από την ευτυχίαν περιέπεσεν εις δυστυχίαν και από πλούσιος έγινεν πτωχός και από πολύτεκνος έγινε άτεκνος αποτόμως, διέμεινεν ο αυτός και εκράτησεν είς όλας αυτάς τας συμφοράς αδούλωτον το φρόνημα της ψυχής του. Αλλά και δεν εταράχθη ακόμη, όταν οι φίλοι του που ήλθαν να τον παρηγορήσουν τον εταλαιπώρηαν με τας επεμβάσεις των και έκαμαν ετονώτερους τους πόνους του. Πάλιν κάποιος άλλος, που θα έθετεν σκοπόν πως θα γίνη συγχρόνως πράος, αλλά και γενναιόκαρδος, έτσι , ώστε τον μεν θυμόν να χρησιμοποιή κατά της αμαρτίας, την δε πραότητα να δείχνη προς τους ανθρώπους, θα εύρη εις την μελέτην των Γραφών τον Δαβίδ να φέρεται με γενναιότητα και ανδρείαν εις τα πολεμικά ανδραγαθήματα, μα είναι πράος όμως και ατάραχος εις την συμπεριφοράν του προς τους εχθρούς. Τέτοιος ήτο και ο Μωϋσής, ο οποίος εξηγείρετο με μεγάλον θυμόν εναντίον εκείνων, που αμάρταναν εις τον Θεόν, με πραότητα όμως και μεγαλοκαρδίαν υπέφερε τας εναντίον του συκοφαντίας. Και γενικώτερον εις όλας τα περιστάσεις, όπως οι ζωγράφοι , όταν αντιγράφουν μίαν εικόνα, τακτικά στρέφονται και παρατηρούν το προτότυπον και προσπαθούν να μεταφέρουν τα χαρακτηριστικά εκείνου εις το ιδικόν τους έργον , έτσι πρέπει να κάνη και εκείνος, που έχει ζήλον να καταστήση τον εαυτόν του τέλειον εις τας επί μέρους αρετάς. Δηλαδή πρέπει να προσέχη τους βίους των αγίων , σαν να ήσαν αγάλματα κινούμενα και που είς την πράξιν διδάσκουν και των οποίων το καλόν παράδειγμα να μιμήται ο ίδιος.

(Άπαντα των αγίων Πατέρων –Άπαντα Μ. Βασιλείου, τόμος 12ος , σελ 249-250

Νὰ μὴν περιμένη πνευματικὴ κατανόηση ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ δὲν πιστεύουν στὸν Θεό.

ἄλλον Χριστὸ καὶ δὲν ἀνταποκρίνονται σὲ αὐτὰ ποὺ λένε, τότε δὲν μποροῦν νὰ ποῦν ὅτι γνώρισαν τὸν Χριστό.

Καὶ ἄν κανείς δὲν ἔχη βιώματα, θὰ εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴν πραγματικότητα καὶ, ἀργὰ ἤ γρήγορα, θὰ τὸν προδώση ὁ ἑαυτὸςτου.


Νὰ μὴν περιμένη πνευματικὴ κατανόηση ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ δὲν πιστεύουν στὸν Θεό.
Καλύτερα νὰ εὔχεται γι’ αὐτοὺς νὰ τοὺς συγχωρήση ὁ Θεὸς καὶ νὰ τοὺς φωτίση
. Νὰ μιλάη στὸν καθέναν μὲ τὴν δική του γλῶσσα καὶ νὰ μὴ φανερώνη τὶς μεγάλες ἀλήθειε

ς ποὺ πιστεύει καὶ ζῆ, γιατὶ δὲν θὰ τὸν καταλάβουν, ἐπειδὴ μιλάει σὲ ἄλλη συχνότητα καὶ σὲ διαφορετικό μῆκος κύματος.
Μερικοί λένε: «θέλω νὰ γνωρίσουν καὶ οἱ ἄλλοι τὸν Χριστὸ, ὅπως Τὸν γνώρισα κι ἐγὼ»,
καὶ κάνουν τὸν δάσκαλο στοὺς ἄλλους. Πρέπει ὅμως ἡ ζωή τους νὰ συμφωνῆ μὲ αὐτὰ πού διδάσκουν.
Ὅταν μὲ τὴν ζωή τους διδάσκουν

Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελ τοῦ βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Δ΄

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  16 ΣΕΠ 2012