Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Το ευαγγέλιο της Κυριακής

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013
Το ευαγγέλιο της Κυριακής
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ
Κεφ. η΄( 8 )
Στιχ: 41-56

41 Κα δο λθεν νρ νομα άειρος, κα ατς ρχων τς συναγωγς πρχε· κα πεσν παρ τος πόδας το ησο παρεκάλει ατν εσελθεν ες τν οκον ατο,
42 τι θυγάτηρ μονογενς ν ατ ς τν δώδεκα, κα ατηπέθνησκεν. ν δ τ πάγειν ατν ο χλοι συνέπνιγον ατόν.
43 Κα γυν οσα ν ρύσει αματος π τν δώδεκα, τις ατρος προσαναλώσασα λον τν βίον οκ σχυσεν π᾿ οδενς θεραπευθναι,
44 προσελθοσα πισθεν ψατο το κρασπέδου το ματίου ατο, καπαραχρμα στη ρύσις το αματος ατς.
45 Κα επεν ησος· τίς ψάμενός μου; ρνουμένων δ πάντων επεν Πέτρος κα ο σν ατ· πιστάτα, ο χλοι συνέχουσί σε καὶἀποθλίβουσι, κα λέγεις τίς ψάμενός μου;
46 δ ησος επεν· ψατό μού τις· γ γρ γνων δύναμινξελθοσαν π᾿ μο.
47 δοσα δ γυν τι οκ λαθε, τρέμουσα λθε κα προσπεσοσα ατ δι᾿ ν ατίαν ψατο ατο πήγγειλεν ατ νώπιον παντς τολαο, κα ς άθη παραχρμα.
48 δ επεν ατ· θάρσει, θύγατερ, πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου ες ερήνην.
49 τι ατο λαλοντος ρχεταί τις παρ το ρχισυναγώγου λέγων ατ τι τέθνηκεν θυγάτηρ σου· μ σκύλλε τν διδάσκαλον.
50 δ ησος κούσας πεκρίθη ατ λέγων· μ φοβο· μόνον πίστευε, κα σωθήσεται.
51 λθν δ ες τν οκίαν οκ φκεν εσελθεν οδένα ε μ Πέτρον κα ωάννην κα άκωβον κα τν πατέρα τς παιδς κα τν μητέρα
52 κλαιον δ πάντες κα κόπτοντο ατήν. δ επε· μ κλαίετε· οκπέθανεν, λλ καθεύδει.
53 Κα κατεγέλων ατο, εδότες τι πέθανεν.
54 Ατς δ κβαλν ξω πάντας κα κρατήσας τς χειρς ατςφώνησε λέγων· πας, γείρου.
55 Κα πέστρεψε τ πνεμα ατς, κα νέστη παραχρμα, καδιέταξεν ατ δοθναι φαγεν.
56 Κα ξέστησαν ο γονες ατος. δ παρήγγειλεν ατος μηδενεπεν τ γεγονός.

Σύντομη ερμηνεία

41 Τότε ήλθε στον Ιησού κάποιος άνθρωπος που ονομαζόταν Ιάειρος και ήταν άρχοντας της συναγωγής. Κι αφού έπεσε γονατιστός κοντά στα πόδια του, τον παρακαλούσε να πάει στο σπίτι του
42 διότι είχε μία μονάκριβη κόρη περίπου δώδεκα χρόνων που βρισκόταν στα τελευταία της και πέθαινε. Και την ώρα που ο Ιησούς πήγαινε στο σπίτι του Ιαείρου, τα πλήθη του λαού τον περιέβαλλαν ασφυκτικά και τον πίεζαν.
43 Τότε λοιπόν κάποια γυναίκα που υπέφερε από την αιμορραγία εδώ και δώδεκα χρόνια, η οποία μαζί με τα άλλα βάσανα της αρρώστιας της είχε ξοδέψει και όλη την περιουσία της σε γιατρούς και δεν μπόρεσε να θεραπευθεί από κανέναν,
44 αφού πλησίασε τον Ιησού από πίσω,  ώστε να μην την αντιληφθεί κανείς, επειδή ντρεπόταν να γίνει φανερή η αρρώστια της, άγγιξε την άκρη του εξωτερικού ενδύματός του κι αμέσως σταμάτησε η αιμορραγία της.
45 Τότες είπε ο Ιησούς: Ποιός με άγγιξε; Κι επειδή όλοι οι τριγύρω αρνούνταν, είπε ο Πέτρος και οι άλλοι μαθητές που ήταν μαζί του: Διδάσκαλε, τα πλήθη του λαού σε περικύκλωσαν και σε πιέζουν ασφυκτικά ∙ και συ λες, ποιος με άγγιξε;
46 Ο Ιησούς όμως είπε: Κάποιος με άγγιξε. Διότι εγώ κατάλαβα ότι βγήκε από πάνω μου δύναμη θαυματουργική.
47 Όταν λοιπόν η γυναικά είδε ότι δεν μπόρεσε να κρυφτεί και δεν ξέφυγε από τον Ιησού αυτό που έκανε, ήλθε τρέμοντας από το φόβο της, κι αφού έπεσε γονατιστή μπροστά του, του διηγήθηκε μπροστά σ’ όλο το πλήθος του λαού για ποια αιτία τον άγγιξε και πώς θεραπεύθηκε αμέσως.
48 Τότε ο Ιησούς της είπε: Έχε θάρρος , κόρη μου, η πεποίθηση που είχες ότι θα έβρισκες την υγεία σου αν με άγγιζες, αυτή η πίστη σου σ’ έχει θεραπεύσει. Πήγαινε στο καλό, ειρηνική και ελεύθερη από κάθε ανησυχία που δοκίμαζες πιο πριν εξαιτίας της ασθενείας σου.
49 Κι ενώ μιλούσε ακόμη ο Ιησούς , ήλθε κάποιος από το σπίτι του αρχισυναγώγου και του είπε: Πέθανε η κόρη σου∙ μην κουράζεις άλλο και μην ενοχλείς πια τον διδάσκαλο.
50 Ο Ιησούς όμως, μόλις άκουσε την είδηση αυτή, του είπε: Μη φοβάσαι, μόνο συνέχισε να πιστεύεις, και θα σωθεί η κόρη σου απ’ το θάνατο.
51 Κατόπιν, όταν έφθασε στο σπίτι του Ιαείρου, δεν άφησε να μπει κανείς άλλος στο δωμάτιο της νεκρής παρά μόνο ο Πέτρος, ο Ιωάννης, ο Ιάκωβος και ο πατέρας του κοριτσιού και η μητέρα.
52 Στο μεταξύ όλοι έκλαιγαν και χτυπούσαν τα στήθη τους και τα κεφάλια τους για τη νεκρή. Ο Ιησούς όμως τους είπε: Μην κλαίτε∙ δεν πέθανε, αλλά κοιμάται.
53 Και εκείνοι τον περιγελούσαν , διότι ήταν βέβαιοι ότι το κοριτσάκι είχε πεθάνει.
54 Αυτός όμως, αφού τους έβγαλε όλους έξω, έπιασε το χέρι της και της φώναξε δυνατά: Κόρη, σήκω επάνω.
55 Τότε η ψυχή της επέστρεψε στο σώμα και αναστήθηκε αμέσως. Και ο Ιησούς διέταξε να της δώσουν φαγητό να φάει, για να πάρει δυνάμεις μετά από την εξάντληση που της είχε φέρει η χρόνια και θανατηφόρα ασθένειά της.
56 Οι γονείς της έμειναν εκστατικοί και κυριεύτηκαν από βαθύ και μεγάλο θαυμασμό. Ο Ιησούς όμως τους έδωσε την εντολή να μην πουν σε κανέναν αυτό που έγινε, για να μην ερεθίζεται ο φθόνος των εχθρών του.  


Πηγή: «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»
+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ



ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»

Μέ ποιόν τρόπο νά ἐλεοῦμε;



Μέ ποιόν τρόπο νά ἐλεοῦμε;


Ἡ ἐλεημοσύνη δέ συνίσταται μόνο στό νά δίνεις χρήματα,
ἀλλά καί στό νά τά δίνεις μέ αἴσθημα χριστιανικῆς συμπάθειας.
Πρέπει νά κάνουμε τό καλό
καί νά παρέχουμε τή βοήθειά μας
θεληματικά, πρόθυμα, καρδιακά,
 μέ σεβασμό καί ἀνυπόκριτη ἀγάπη πρός τούς φτωχούς.
 Δέν πρέπει νά μᾶς κατέχει
κανένα αἴσθημα περιφρόνησης, ἀγανάκτησης ἤ ὀργῆς κι ἐκνευρισμοῦ.

«Ἕκαστος καθώς προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ·
μή ἐκ λύπης ἤ ἐξ ἀνάγκης·
ἱλαρόν γάρ δότην ἀγαπᾶ ὁ Θεός».


Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
( δέκατη τρίτη ὀμιλία στή Β’ πρός Κορινθίους Ἐπιστολή )






Θλίψεις



Θλίψεις

( Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου 1989 )


Γεγονότα πού φαίνονται τώρα ὡς συμφορές, ἀργότερα ἀποδεικνύονται εὐλογίες Θεοῦ.

Ἐάν δέν ὑπῆρχαν οἱ θλίψεις, δέν θά  ἀναζητού­σαμε τόν Παράδεισο.

 
Τίς θλίψεις πρέπει νά τίς δεχόμαστε ὅπως δε­χόμαστε τήν ταλαιπωρία μιᾶς χειρουργικῆς ἐπεμ­βάσεως, προκειμένου νά ἐξασφαλίσουμε τήν ὑγεία μας. Ὁ πόνος ταπεινώνει τόν ἄνθρωπο καί ὅσο αὐτός ταπεινώνεται, τόσο πλησιάζει τόν Θεό.



Στίς μεγάλες θλίψεις μόνο ὁ Θεός μπορεῖ νά παρηγορήσει. Γι' αὐτό, τό καλύτερο εἶναι ἠ προσ­ευχή καί ὄχι τόσο οἱ λόγοι παρηγοριᾶς.

-                     Ἐρώτησις: Γέροντα, γιατί ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά ὑποφέρουν ἀπό φρικτές αρρώστιες δίκαιοι καί ἐ­νάρετοι ἄνθρωποι;

- Ἀπάντησις: Γιά νά καθαρισθοῦν καί ἀπό τά ἐ­λάχιστα ἴχνη τῶν παθῶν τους καί γιά νά πάρουν μεγαλύτερο στεφάνι στόν οὐρανό. Ἐξάλλου ἀφοῦ στόν Υἱό Του τόν Ἀγαπητό ἐπέτρεψε νά ὑποφέρει καί νά πεθάνει ἐπί τοῦ Σταυροῦ, τί νά ποῦμε γιά τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι, ὅσο ἅγιοι κι ἄν εἶναι, ἔχουν ρύπους καί κηλίδες ἀπό ἁμαρτίες; 

«Ἡ μεγαλύτερη ἄσκησις εἶναι νά ὑπομένουμε ἀγόγγυστα ὅλα ὅσα ἔρχονται ἐπάνω μας μέσα σ' αὐτή τήν κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος. Ὁ δε ὑπομείνας εἰς τέλος, οὖτος σωθήσεται».

«Ἐάν ὑπομείνεις τήν θλίψη μέ μακροθυμία, μαρτυρεῖς τήν πιστότητά σου στόν Χριστό, τήν ἀφοσίωσή σου στόν Σωτῆρα καί τήν ἀγάπη σου σ' Αὐτόν, ὁ Ὁποῖος ἀνεστήθη ἐκ τῶν νεκρῶν καί μᾶς καλεῖ πλησίον Του». 

«Μήν ἀφήνετε σέ καμμία περίπτωση τήν θλίψη νά σᾶς κυρίευση... Ἡ κατάθλιψης εἶναι ὁ δήμιος πού σκοτώνει τήν πνευματική ἐνεργητικότητα, ποὐ εἶναι ἀναγκαῖα γιά τήν ὑποδοχή τοῦ Ἁγίου Πνεύ­ματος μέσα στήν καρδιά. Ἕνας καταθλιμμένος ἄν­θρωπος χάνει τήν δυνατότητα νά προσεύχεται καί εἶναι νεκρός γιά τούς πνευματικούς ἀγῶνες».

Μέ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη νά ἀναφωνοῦμε καί νά ζοῦμε τό:

«ἑαυτούς καί ἀλλήλους
καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα».

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Δάκρυσε η εικόνα του Ταξιάρχη στη Ρόδο



Δάκρυσαν οι δυο εικόνες του Ταξιάρχη στον Ιερό Ναό Ταξιαρχών στο Παλιό Νεκροταφείο της Ιαλυσού.
Από τις 7 το πρωί, όταν άνοιξαν οι πόρτες τις εκκλησίας, ο Ιερέας και οι πιστοί με αίσθημα κατάνυξης και συγκίνησης  αντίκρισαν τις δυο εικόνες του ταξιάρχη να δακρύζουν.
Πλήθος πιστών συρρέει από εκείνη την ώρα στην Εκκλησία όπως και Ιερείς από πολλές ενορίες του νησιού, καθώς όπως λένε οι ίδιοι δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί συμβαίνει αυτό.
Η φωτογραφία είναι από την μια εικόνα του Ταξιάρχη με το δάκρυ αποτυπωμένο πάνω, όσο μπορεί να φανεί στη φωτογραφία, την οποία έστειλε στο rodosreport o Σάββας Σαχίνης.
rodosreport.gr
974519_406963749436503_981014376_n (1)




 thestival
Αναστάτωση επικρατεί στη Ρόδο, καθώς στον ιερό ναό Ταξιαρχών στο Παλιό Νεκροταφείο Ιαλυσού δύο εικόνες του Ταξιάρχη άρχισαν να στάζουν δάκρυα.

Πλήθος πιστών συρρέει στην εκκλησία για να προσκυνήσει την εικόνα.

Περίπου στις 14.00 το μεσημέρι του Σαββάτου στον ναό μετέβη και ο μητροπολίτης Ρόδου κ. Κύριλος, ο οποίος προσκύνησε την εικόνα, την εξέτασε και έδωσε εντολή να μεταφερθεί στην εκκλησία της Ιαλυσού, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου θα ακολουθήσει παράκληση.




Κύριε Ιωάννη πότε θα πεθάνω;

Κατά την τελευταία μέρα  της ζωής του ο Άγιος και Μέγας Βασίλειος έκανε Χριστιανό τον Εβραίο γιατρό και φίλο του Ιωσήφ καθώς και όλη του την οικογένεια με θαυμαστό τρόπο. Αφού ο γιατρός τον επισκέφθηκε, ρώτησε ο Άγιος να του πει πόσες ώρες του μένουν. Αυτός πιάνοντας τον σφυγμό του, του είπε ότι μένουν λίγες ώρες, κι ότι στη δύση του ηλίου θα πεθάνει. Ο Άγιος τότε του είπε ότι αν ζήσει μέχρι την επόμενη ημέρα τι θα κάνει.  Ο Ιωσήφ του είπε ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο να πεθάνει ο ίδιος. Καλά το λες του είπε ο Άγιος να πεθάνεις την αμαρτία και να ζήσεις εν Χριστώ. Δέχτηκε ο Ιωσήφ γιατί ήταν αδύνατο με τους φυσικούς νόμους να συνέβαινε κάτι τέτοιο. Όταν έφυγε ο Εβραίος, προσευχήθηκε ο Άγιος Βασίλειος στον Θεό να του παρατείνει τη ζωή και για να δώσει την πραγματική ζωή στο φίλο του Ιωσήφ και στην οικογένεια του και για να προλάβει η δυστυχισμένη γυναίκα που έστειλε στην έρημο στον Όσιο Εφραίμ. Ο Θεός άκουσε τη δέηση του αγαπημένου δούλου του. Την επόμενη ημέρα το πρωί ζήτησε να του φέρουν τον Εβραίο γιατρό. Εκείνος αμέσως πήγε στο σπίτι του Αγίου νομίζοντας ότι θα τον βρει νεκρό. Βλέποντας όμως ότι ο Άγιος Βασίλειος ήταν ζωντανός χωρίς καν σφυγμό και ζωή στις φλέβες του έπεσε στα πόδια του κι αναγνώρισε τον αληθινό Θεό και Σωτήρα Ιησού Χριστό. Σε λίγο ο ίδιος ο Άγιος βάπτισε τον Ιωσήφ με το όνομα Ιωάννη και όλη του την οικογένεια. Γύρω στις δέκα ρώτησε πάλι  ο Άγιος τον φίλο του "Κύριε Ιωάννη πότε θα πεθάνω;" κι εκείνος του απάντησε "όταν ορίσεις εσύ Δέσποτα"

Γιά τήν φαντασία καί τίς ἐντυπώσεις στό νοῦ



Γιά τήν φαντασία καί τίς ἐντυπώσεις στό νοῦ


Νά κρατᾶς πάντοτε τό νοῦ σου
χωρίς χρῶμα, χωρίς μορφή,
χωρίς εἰκόνες, χωρίς σχήματα,
χωρίς ποιοτικές ἤ ποσοτικές ἔννοιες,
καί μόνο τά λόγια τῆς προσευχῆς νά προσέχεις καί νά μελετᾶς
καί νά σκέφτεσαι μέσα στήν καρδιακή κίνηση,


σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος πού λέει:

 «Ἀρχή τῆς προσευχῆς εἶναι
 νά ἀποκρούει ὁ νοῦς ἐκ προοιμίου
 μέ τή μονολόγιστη προσευχή 
τήν προσβολή τῶν λογισμῶν».
( Φιλοκαλία, τόμ. Ε’, σελ. 96 )











Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...