Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Δέησις υπέρ των δεινοπαθούντων ημών Νέων


Πάνυ εύσπλαχνε Παρθένε,
Θεομήτορ και Κυρά,
ασθενών παραμυθία,
φάρμακόν τε και χαρά.

Λάμψον ένδον μου το φως Σου,
ως δοχείον του φωτός
και δυσώπει τον Υιόν Σου
υπερ Νέων ασθενών.

Νύν εμπόνως δέομαί Σου
του πρεσβεύειν τω Χριστώ,
Μητρικαίς Σου ικεσίαις,
υπέρ Νέων προπαντός.

Των εν νόσοις , ασωτείαις
και εν τοις ναρκωτικοίς
και παντοίαις τούτων χρείαις
διαγόντων εν κακοίς.

παραπαίουσιν οι Νέοι
εν μεγάλω προσοστώ
και προς όλεθρον οδεύουν,
μακράν, φευ, απ' τον Χριστόν.

Πειρασμοίς εκπίπτουν πλείστοις
και ουκ έχουν βοηθόν,
ουδέ πίστιν εκμανθάνουν
και τον φόβον εις Θεόν.

Μη εάση μόνους τούτους
εν ολέθρω, εν δεινοίς
διά Μητρικά Σου σπλάχνα
σπεύσον τούτους συνδραμείν.

ίνα εύρωσι τον δρόμον,
του Κυρίου την οδόν,
θείω Νόμω πορευθώσιν,
έχοντες Σε βοηθόν.

Αι παγίδες δε και βρόγχοι
νυν εισίν υπέρ πολλοί
και πως λέξουσι το ΟΧΙ
προς την πάσαν προσβολήν;

του κακού, της αμαρτίας,
της υλιστικής ζωής
ήτις έστιν η αιτία
της αυτών καταστροφής.

Όθεν Σε καθικετεύω,
Μήτερ, Άνασσα, Κυρά,
ημών Νέους Συ βοήθει,
ως προστάτις κραταιά.

Κυριακή των Μυροφόρων - 4 Μαΐου 2014


ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ  (Μρκ. 15,43 – 16,8)
Γιορτάζουμε, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, σήμερα τά πρόσωπα ἐκεῖνα πού ὑπηρέτησαν τόν Τάφο τοῦ Χριστοῦ. Τούς δύο κρυφούς μαθητές, τόν Ἰωσήφ ἀπό τήν Ἀριμαθαία καί τό Νικόδημο, πού φρόντισαν νά κατεβάσουν τό Χριστό ἀπό τό Σταυρό καί νά τόν κηδέψουν. Ἐπίσης, γιορτάζουμε τίς ἅγιες μυροφόρες γυναῖκες, οἱ ὁποῖες ἀποφάσισαν νά ὁλοκληρώσουν τήν ταφή τοῦ Χριστοῦ μέ τά προβλεπόμενα ἀπό τόν ἰουδαϊκό Νόμο.

Ἦταν Παρασκευή, παραμονή τῆς μεγάλης γιορτῆς τοῦ Ἑβραϊκοῦ Πάσχα. Ἀρχιερεῖς, Γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι καταδίκασαν τό Χριστό σέ σταυρικό θάνατο. Ὁ λαός, ὁ ὄχλος πού εὔκολα παρασύρεται, ἐνῶ πρίν μία ἑβδομάδα ὑποδεχόμενος τό Χριστό στήν Ἁγία Πόλη κραύγαζε: «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος», τώρα μέ μανία πάλι κραυγάζει: «ἄρον, ἄρον σταύρωσον αὐτόν». Ὁ Ἰησοῦς, λοιπόν, ὡς κακοῦργος καταδικάζεται μέ σταυρικό θάνατο, ἐκεῖ στό λόφο τοῦ Γολγοθά ἀνάμεσα σέ δύο ληστές, μέ ἀκάνθινο στεφάνι, μέ ψεύτικη πορφύρα, μέ καρφιά στά πόδια καί στά χέρια. Ἔτσι παραδίδει τό πνεῦμα του ἐγκαταλελειμμένος ἀπό ὅλους, ἀκόμη καί ἀπό τούς μαθητές του. Ὁ Ἰούδας τόν πρόδωσε, ὁ Πέτρος τόν ἀρνήθηκε τρεῖς φορές, οἱ ὑπόλοιποι διασκορπίσθηκαν «διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων».
Μέσα σ’ αὐτή τήν ἀτμόσφαιρα τῆς φοβίας δύο κρυφοί μαθητές του, οἱ ὁποῖοι πρόσμεναν τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἰωσήφ ἀπό τήν Ἀριμαθαία, ὁ εὐσχήμων βουλευτής, καί ὁ Νικόδημος, μέ τή δύναμη τῆς πίστης, μέ θάρρος καί θυσιαστικό πνεῦμα τολμοῦν καί ζητοῦν τήν ἄδεια ἀπό τόν Πιλάτο νά ἐνταφιάσουν τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Τολμοῦν καί δέ σκέφτονται τόν ἑαυτό τους, τήν ἀσφάλειά τους. Ἡ ἀγάπη τούς ὁδηγεῖ στό καθῆκον καί τό χρέος. Ἡ πίστη τους ὑπερβαίνει τό φράγμα τοῦ φόβου, ἀκριβῶς τήν ὥρα πού σύμφωνα μέ τήν ἀντίληψη τοῦ κόσμου ἡ πίστη δέχεται τή μεγαλύτερη ἥττα, ἀφοῦ ὁ ἀρχηγός τῆς πίστεως πεθαίνει. Ἀποκαθηλώνουν, λοιπόν, τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, τό περιποιοῦνται, τό ἀλείφουν μέ μύρα, τό τυλίγουν σέ καθαρό σεντόνι, τό ἐνταφιάζουν σέ λαξευτό τάφο καί ἀποχωροῦν μέ πολλή συστολή καί φόβο ἀλλά καί χαρά, ἀφοῦ πρῶτα σφραγίζουν τήν εἴσοδο τοῦ μνημείου μέ μεγάλη πέτρα. Ὁ ὑμνογράφος χαρακτηρίζει τόν Ἰωσήφ «χερουβικόν ἅρμα», γιατί εἶναι αὐτός πού βάσταξε στούς ὤμους του τόν Βασιλέα τῆς δόξης, τό Χριστό. Καί ἐμεῖς ψάλλουμε καί μακαρίζουμε τά εὐλογημένα του χέρια, πού τοποθέτησαν στόν τάφο τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ.
Παράδειγμα πρός μίμηση εἶναι γιά μᾶς τούς σημερινούς χριστιανούς ὁ Ἰωσήφ καί ὁ Νικόδημος. Ἄν συνειδητοποιήσουμε τήν ἀποστολή μας τότε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ παίρνουμε τεράστια δύναμη καί κανένα ἐμπόδιο δέ μᾶς σταματᾶ. Γινόμαστε
θαρραλέοι καί τολμηροί στά θέματα τῆς πίστεως.
Ἡ σημερινή Κυριακή ὀνομάζεται τῶν Μυροφόρων, γιατί ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ, ἐπίσης, τά πρόσωπα ἐκεῖνα τῶν γυναικῶν πού ἀκολουθοῦσαν τό Χριστό, ἄκουγαν τά κηρύγματά του, ἔβλεπαν τά θαύματα, τόν διακονοῦσαν στήν τριετῆ δημόσια δράση του καί τώρα συμμερίζονται τόν πόνο του, τήν περιπέτειά του καί τό σταυρικό του πάθος. Παρακολουθοῦν μέ πόνο τή σταύρωση ἀπό μακριά, παρακολουθοῦν καί τήν ταφή· συγκεκριμένα «ποῦ ἔθηκαν αὐτόν;». Τελευταίες φεύγουν ἀπό τό μνημεῖο κατά τόν ἐνταφιασμό καί πρῶτες ἐμφανίζονται «λίαν πρωΐ τῆς μιᾶς σαββάτων», ἀφοῦ πρῶτα «ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν».
Ἡ ἀγάπη τους πρός τόν Διδάσκαλο τίς δίνει τή δύναμη καί τήν τόλμη νά πλησιάσουν τό ζωοδόχο τάφο. Δέν ὑπολογίζουν τίποτε, οὔτε τό σκοτάδι, οὔτε κόπους καί διωγμούς, οὔτε τίς ἀπειλές τῶν Γραμματέων καί τῶν Φαρισαίων, μά οὔτε καί τή στρατιωτική φρουρά πού φύλασσε τόν τάφο τοῦ Ἰησοῦ. Ἕνα εἶναι μόνο τό πρόβλημά τους, «τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τόν λίθον» ἀπό τήν εἴσοδο τοῦ μνημείου; Καί ἦταν πολύ βαρύς γιά νά τόν ἀποκυλίσουν τά ἀδύναμα γυναικεία χέρια. Πλησιάζουν καί βλέπουν τόν τάφο «ἀνεωγμένον». Φοβοῦνται, τρομάζουν καί σύμφωνα μ’ ἕναν ὕμνο τῆς ἑβδομάδος αὐτῆς θρηνοῦν καί ἀναρωτιοῦνται: «Ποιός ἔκλεψε τήν ἐλπίδα μας; Ποιός πῆρε τόν νεκρό καί μάλιστα
γυμνό καί ἐσμυρνισμένον»; Ἀναρωτιοῦνται, βέβαια, γιατί ἀγνοοῦν τήν Ἀνάσταση. Ὅμως, δέν κάνουν πίσω. Μπαίνουν στό μνημεῖο καί βλέπουν ἄγγελο λευκοφορεμένο νά κάθεται στά δεξιά. Γνωρίζω, τίς λέει, ὅτι ζητᾶτε τόν Ἰησοῦ ἀπό τή Ναζαρέτ. «Ἀνέστη, οὐκ ἔστιν ὧδε». Ἀντίκρισαν, λοιπόν, τόν κενό τάφο καί τά «ὀθόνια κείμενα μόνα». Ἔτσι, ὁ φόβος καί ὁ τρόμος τους μεταβλήθηκε σέ ἐλπίδα, ἡ λύπη σέ χαρά, ὁ λίθος ἀποκυλίστηκε, ὁ τάφος κενώθηκε, ὁ θνητός ἄνθρωπος ἔγινε ἀθάνατος, ὁ θάνατος νεκρώθηκε καί ὁ ἅδης θρηνεῖ. Δέν ἦταν δυνατόν νά μείνει στόν τάφο αὐτός πού εἶναι ἡ πηγή τῆς ζωῆς, ὁ ἴδιος ὁ Θεός.
Στή συνέχεια, οἱ μυροφόρες ἀποστέλλονται ἀπό τόν ἄγγελο νά ἀναγγείλουν τό μήνυμα τῆς Ἀνάστασης στούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ. Γίνονται οἱ ἀγγελιοφόροι τοῦ πιό ἐλπιδοφόρου καί χαρούμενου μηνύματος στόν κόσμο.
«Χαίρεται καί ἀγαλιάσθε» καί σεῖς, ἀδελφοί μου. Γιατί, «Ἄγγελος ἐκάθισεν εἰς τόν λίθον τοῦ μνήματος, αὐτός ἡμᾶς εὐηγγελίσατο, εἰπῶν· Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου καὶ ἐπλήρωσε τὰ σύμπαντα εὐωδίας». Ἀμήν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης

Σάββατο 3 Μαΐου 2014

Οι Μυροφόρες.Οφειλόμενη απάντηση σε αθέους και αιρετικούς.(Χ.Σαλταούρας)


03ΜΑΙ

ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΟΙ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ

ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ.jpg

ΟΙ  ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ

« Κατακολουθήσασαι δὲ αἱ γυναῖκες, αἵτινες ἦσαν συνεληλυθυῖαι αὐτῷ ἐκ τῆς Γαλιλαίας, ἐθεάσαντο τὸ μνημεῖον καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ,  ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα. καὶ τὸ μὲν σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν» Λουκάς  23: 55- 56

«Και διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν» Μάρκος 16:1

Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΤΩΝ ΑΘΕΩΝ

        Ορίστε ! Λέγουν οι Άθεοι. Η Καινή Διαθήκη αντιφάσκει. Δεν είναι θεόπνευστη ! Διότι ο Ευαγγελιστής Λουκάς λέγει ότι  οι γυναίκες «ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα. καὶ τὸ μὲν σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν», δηλαδή πρώτα ετοίμασαν τα αρώματα και κατόπιν ήλθε το Σαββάτο κατά το οποίο ησύχασαν . Από την άλλη ο Ευαγγελιστής Μάρκος μας λέγει ότι τα αρώματα αγοράστηκαν ΜΕΤΑ το Σάββατο, «διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ Σαλώμηἠγόρασαν ἀρώματα».

Οι γυναίκες στις οποίες αναφέρονται οι δύο Ευαγγελιστές είναι οι ίδιες όχι διαφορετικές – «Τη δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων ὄρθρου βαθέος ἦλθον ἐπὶ τὸ μνῆμα φέρουσαι ἃ ἡτοίμασαν ἀρώματα, καί τινές σὺν αὐταῖς………καὶ ὑποστρέψασαι ἀπὸ τοῦ μνημείου ἀπήγγειλαν ταῦτα πάντα τοῖς ἕνδεκα καὶ πᾶσι τοῖς λοιποῖς.  ἦσαν δὲ ἡ Μαγδαληνὴ Μαρία καὶ ᾿Ιωάννα καὶ Μαρία ᾿Ιακώβου καὶ οἱ λοιπαὶ σὺν αὐταῖς, αἳ ἔλεγον πρὸς τοὺς ἀποστόλους ταῦτα» Λουκάς 24: 1-10.

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς δηλαδή παρουσιάζει την Μαρία την Μαγδαληνή και τις άλλες γυναίκες να ετοιμάζουν τα αρώματα  ΠΡΙΝ το Σάββατο ενώ ο Ευαγγελιστής Μάρκος παρουσιάζει την Μαρία την Μαγδαληνή και τις άλλες γυναίκες να αγοράζουν τα αρώματα  ΜΕΤΑ το Σάββατο !!!

Η  ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ  ΤΩΝ   ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

        Υπάρχει μία μερίδα Αιρετικών Προτεσταντών που απαντά στις αιτιάσεις των Αθέων με λάθος τρόπο, με τρόπο σύμφωνο με τις αντι –Βιβλικές διδασκαλίες τους. Οι Αιρετικοί αυτοί διδάσκουν ότι δήθεν ο Ιησούς σταυρώθηκε ημέρα ΤΕΤΑΡΤΗ και αναστήθηκε Σάββατο και όχι  ότι σταυρώθηκε Παρασκευή και αναστήθηκε Κυριακή όπως διδάσκει η Ορθόδοξη Εκκλησία !

Ισχυρίζονται λοιπόν ότι την εβδομάδα που σταυρώθηκε ο Ιησούς είχαμε δύο Σάββατα – ένα ειδικό Σάββατο την Πέμπτη (Πάσχα/Αργία 15ης Νισάν) , ΜΕΤΑ από το οποίο αγοράστηκαν τα αρώματα, την Παρασκευή δηλαδή και έναεβδομαδιαίο Σάββατο πριν από το οποίο, την Παρασκευή δηλαδή ετοιμάστηκαν τα αρώματα.

Η ΚΑΚΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΩΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ

        Σύμφωνα με την διδασκαλία αυτή ο Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε και πέθανε ημέρα ΤΕΤΑΡΤΗ . Οι υποστηρίζοντες αυτή την άποψη παρερμηνεύουν τα εξής εδάφια :

« ὥσπερ γὰρ ἐγένετο ᾿Ιωνᾶς ὁ προφήτης ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, οὕτως ἔσται καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας» Ματθαίος 12:40

        Οι αιρετικοί ισχυρίζονται ότι η φράση του Ιησού «τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας» σημαίνει κατά γράμμα 72 ώρες. Και αφού από την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ το απόγευμα που θάφτηκε ο Ιησούς, (σύμφωνα με την Ορθοδοξία) μέχρι το πρωί της Κυριακής που βρέθηκε ο Τάφος άδειος, ΔΕΝ ΜΕΣΟΛΑΒΟΥΝ 72 ΩΡΕΣ αυτό σημαίνει σύμφωνα με αυτούς  ότι ο Χριστός δεν ήταν δυνατόν να έχει πει ανακρίβειες και άρα την ΤΕΤΑΡΤΗ πέθανε.

« Οἱ οὖν ᾿Ιουδαῖοι, ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνη τοῦ σαββάτου· ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν» Ιωάννης 19:31

« Καὶ ἤδη ὀψίας γενομένης, ἐπεὶ ἦν παρασκευή, ὅ ἐστι προσάββατον,  ἐλθὼν ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ» Μάρκος 15:42-43

 Οι δεχόμενοι σταύρωση ημέρα ΤΕΤΑΡΤΗ, ερμηνεύουν-διαστρέφουν ως εξής τα εδάφια Ιωάννης 19:31 και Μάρκος 15:42-43 : Ο Ιησούς λέγουν, πέθανε ημέρα ΤΕΤΑΡΤΗ η οποία ήταν ημέρα ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ =ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ για το ΣΑΒΒΑΤΟ που ακολουθούσε, το οποίο με την σειρά του ήταν ΕΙΔΙΚΟ ΣΑΒΒΑΤΟ («ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνη τοῦ σαββάτου») και όχι εβδομαδιαίο Σάββατο ! Το ειδικό αυτό Σάββατο (μέρα αργίας) που ακολουθούσε την ημέρα θανάτου του Ιησού ήταν το Πάσχα . « ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν» Ιωάννης 19:14

« Αὗται αἱ ἑορταὶ τῷ Κυρίῳ κληταὶ ἅγιαι, ἃς καλέσετε αὐτὰς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν.  ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνός, ἀνὰ μέσον τῶν ἑσπερινῶν πάσχα τῷ Κυρίῳ.  καὶ ἐν τῇ πεντεκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς τούτου ἑορτὴ τῶν ἀζύμων τῷ Κυρίῳ· ἑπτὰ ἡμέρας ἄζυμα ἔδεσθε.  καὶ ἡμέρα ἡ πρώτη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖνπᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε·  καὶ προσάξετε ὁλοκαυτώματα τῷ Κυρίῳ ἑπτὰ ἡμέρας· καὶ ἡ ἡμέρα ἡ ἑβδόμη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν, πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε» Λευϊτικό 23:4-8

Σύμφωνα με το Λευϊτικό μετά την 14 ημέρα του πρώτου μήνα (Νισάν/ Αβίβ) κατά την οποία σφάζονταν ο Πασχάλιος Αμνός (Ημέρα Σταύρωσης του Αμνού του Θεού), ακολουθούσε η επταήμερη εορτή των Αζύμων της οποιας η πρώτη (15 Νισάν) και η έβδομη (21 Νισάν) ημέρα ήταν ειδικά Σάββατα κατά τα οποία «πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε» λέγει η Γραφή. Ασφαλώς αφού αυτά τα ειδικά Σάββατα εορτάζονταν σε σταθερές ημερομηνίες έπεφταν σε οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδος και όχι απαραίτητα Σάββατο εβδομαδιαίο.

Βλέπε και το ειδικό Σάββατο που περιγράφεται στο Λευϊτικό 23:32  «σάββατα σαββάτων ἔσται ὑμῖν, καὶ ταπεινώσετε τὰς ψυχὰς ὑμῶν· ἀπὸ ἐνάτης τοῦ μηνός, ἀπὸ ἑσπέρας ἕως ἑσπέρας σαββατιεῖτε τὰ σάββατα ὑμῶν». Βλέπουμε δηλαδή και πάλι Σάββατο σε σταθερή ημερομηνία, άρα ειδικό Σάββατο και όχι εβδομαδιαίο.

        Μάλιστα οι αιρετικοί για να ισχυροποιήσουν την θέση τους αναφέρονται και στα εξής εδάφια σχετικά με τα αρώματα που έφεραν οι μυροφόρες για να αλείψουν τον Χριστό.

«Και διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν» Μάρκος 16:1

 « Κατακολουθήσασαι δὲ αἱ γυναῖκες, αἵτινες ἦσαν συνεληλυθυῖαι αὐτῷ ἐκ τῆς Γαλιλαίας, ἐθεάσαντο τὸ μνημεῖον καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ,  ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα. καὶ τὸ μὲν σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν» Λουκάς 23:55-56

Ορίστε ! Λέγουν οι αιρετικοί. Ο Μάρκος αναφέρει ότι οι γυναίκες αγόρασαν τα αρώματα ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ. Ενώ ο Λουκάς αναφέρει ότι οι ίδιες γυναίκες (βλέπε Λουκάς 24:10) ετοίμασαν αρώματα (άρα σύμφωνα με τους αιρετικούς τα είχαν πρώτα αγοράσει) ΠΡΙΝ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ !  Αντιφάσκουν μήπως τα εδάφια όπως λέγουν οι Άθεοι ; Όχι, διευκρινίζουν οι πλανεμένοι, απλώς επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ΔΥΟ ΣΑΒΒΑΤΩΝ την εβδομάδα της Σταύρωσης του Ιησού. Ενός ειδικού ή Μεγάλου Σαββάτου την Πέμπτη ΜΕΤΑ το τέλος του το οποίου αγοράστηκαν τα αρώματα (την Παρασκευή δηλαδή) και ενός εβδομαδιαίου Σαββάτου κατά το οποίο οι γυναίκες που ετοίμασαν ήδη τα αρώματα «ἡσύχασαν».

Σύμφωνα με τους αιρετικούς, (οπαδούς της ΤΕΤΑΡΤΗΣ ως ημέρας Σταύρωσης), η ΤΕΤΑΡΤΗ είναι ή μόνη ημέρα που μπορεί να έγινε η Σταύρωση έτσι ώστε όλα όσα αναφέρει η Γραφή σχετικά με τις «τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας» = 72 ΩΡΕΣ καθώς και της αγοράς αρωμάτων «διαγενομένου τοῦ σαββάτου»= ΜΕΤΑ το Σάββατο και ετοιμασίας αυτών ΠΡΙΝ το Σάββατο κατά το οποίο οι μυροφόρες «ἡσύχασαν» να ικανοποιούνται.

ΑΝΑΣΚΕΥΗ  ΤΗΣ ΚΑΚΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΩΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ

        Πριν  αναφέρουμε τα επιχειρήματα που ανατρέπουν αυτή την κακοδιδασκαλία πρέπει να πούμε ότι συμφωνούμε με τους αιρετικούς σε ένα σημείο. Στην διάκριση ανάμεσα στο εβδομαδιαίο και το ειδικό Σάββατο. Πράγματι η Γραφή αναφέρει εκτός από το εβδομαδιαίο Σάββατο και ειδικά Σάββατα τα οποία δεν πέφτουν απαραιτήτως ημέρα Σάββατο. Αλλά δεν αποκλείεται ασφαλώς να πέσουν και ημέρα Σάββατο !

        Διαφωνούμε με την άποψη ότι την Εβδομάδα που Σταυρώθηκε ο Ιησούς είχαμε δύο Σάββατα, ένα ειδικό και ένα εβδομαδιαίο. Πιστεύουμε αντιθέτως ότι ο Χριστός πέθανε ημέρα ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  παραμονή ΔΙΠΛΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ  (Εβδομαδιαίου Σαββάτου και ταυτόχρονα Ειδικού Σαββάτου- πρώτη ημέρα των Αζύμων). Πιστεύουμε δηλαδή εμείς οι Ορθόδοξοι ότι το ειδικό Σαββάτο που ακολουθούσε την ημέρα της 14ης Νισάν (ημέρα της Σταύρωσης) συνέπεσε εκείνο το έτος με το εβδομαδιαίο Σάβββατο. Αυτός είναι και ο λόγος που η Γραφή ονομάζει εκείνο το Σάββατο ΜΕΓΑΛΟ-« Οἱ οὖν ᾿Ιουδαῖοι, ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνη τοῦ σαββάτου· ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν» Ιωάννης 19:31

ΤΡΕΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΝΥΧΤΕΣ = 72 ΩΡΕΣ ;

        Στην εποχή μας όταν λέμε ΤΡΕΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΝΥΧΤΕΣ σημαίνει πράγματι τρία 24ωρα = 72 ώρες. Σήμαινε το ίδιο αυτή η φράση την εποχή που γράφτηκε η Βίβλος ; Η μελέτη της Αγίας Γραφής δείχνει ότι η φράση ΤΡΕΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΝΥΧΤΕΣ είναι σχήμα λόγου της εποχής εκείνης και δεν σημαίνει 72ώρες ακριβώς. Σημαίνει τρία μέρη από τρείς ημέρες . Και ένα δηλαδή μέρος μιας ημέρας λογίζονταν ως ολόκληρη ημέρα.

Η Γραφή λέγει :

« ὥσπερ γὰρ ἐγένετο ᾿Ιωνᾶς ὁ προφήτης ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, οὕτως ἔσται καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας» Ματθαίος 12:40

Η Γραφή όμως επίσης λέγει :

« ᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς δεικνύειν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι δεῖ αὐτὸν ἀπελθεῖν εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ πολλὰ παθεῖν ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι» Ματθαίος 16:21

« καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται» Ματθαίος 17:23

« καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν εἰς τὸ ἐμπαῖξαι καὶ μαστιγῶσαι καὶ σταυρῶσαι, καὶ τῇ τρίτη ἡμέρᾳ ἀναστήσεται» Ματθαίος 20:19

« τοῦτον ὁ Θεὸς ἤγειρε τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ καὶ ἔδωκεν αὐτὸν ἐμφανῆ γενέσθαι» Πράξεις 10: 40

« καὶ ὅτι ἐτάφη, καὶ ὅτι ἐγήγερται τῇ τρίτη ἡμέρᾳ κατὰ τὰς γραφάς» Α Κορινθίους 15:4

        Αν ο Ιησούς αναστήθηκε μετά από 72 ώρες όλα αυτά τα εδάφια που μιλούν για ανάσταση «τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ» θα έπρεπε να λέγουν «τη τετάρτη ημέρα» !!!

« ᾿Εν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ προσῆλθόν τινες Φαρισαῖοι λέγοντες αὐτῷ· ἔξελθε καὶ πορεύου ἐντεῦθεν, ὅτι ῾Ηρῴδης θέλει σε ἀποκτεῖναι.  καὶ εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες εἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ· ἰδοὺ ἐκβάλλω δαιμόνια καὶ ἰάσεις ἐπιτελῶ σήμερον καὶ αὔριον, καὶ τῇ τρίτῃ τελειοῦμαι·  πλὴν δεῖ με σήμερον καὶ αὔριον καὶ τῇ ἐχομένῃ πορεύεσθαι, ὅτι οὐκ ἐνδέχεται προφήτην ἀπολέσθαι ἔξω ῾Ιερουσαλήμ» Λουκάς 13:31-33

ΤΡΙΤΗ ΗΜΕΡΑ ονομάζεται η ημέρα ΜΕΤΑ το ΑΥΡΙΟ, όχι μετά από τρείς κατά γράμμα ημέρες= 72 ώρες !

Ας δούμε και ορισμένα παραδείγματα από την Παλαιά Διαθήκη :

« καὶ εὑρίσκουσιν ἄνδρα Αἰγύπτιον ἐν ἀγρῷ καὶ λαμβάνουσιν αὐτὸν καὶ ἄγουσιν αὐτὸν πρὸς Δαυίδ·  καὶ διδόασιν αὐτῷ ἄρτον, καὶ ἔφαγε, καὶ ἐπότισαν αὐτὸν ὕδωρ· καὶ διδόασιν αὐτῷ κλάσμα παλάθης, καὶ ἔφαγε, καὶ κατέστη τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ, ὅτι οὐ βεβρώκει ἄρτον καὶ οὐ πεπώκει ὕδωρ τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας.  καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυίδ· τίνος σὺ εἶ καὶ πόθεν εἶ; καὶ εἶπε τὸ παιδάριον τὸ Αἰγύπτιον· ἐγώ εἰμι δοῦλος ἀνδρὸς ᾿Αμαληκίτου, καὶ κατέλιπέ με ὁ Κύριός μου, ὅτι ἠνωχλήθην ἐγὼ σήμερον τριταῖος» Α Βασιλειών / Α Σαμουήλ 30:11-13.

Στο παρόν χωρίο ενώ αρχικώς αναφέρεται ότι ο δούλος δεν έφαγε ούτε ήπιε για «τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας» εν συνεχεία λέγει ο ίδιος αφού πρώτα έφαγε, ότι αυτή είναι η ΤΡΙΤΗ ημέρα από τότε που εγκαταλήφθηκε στην τύχη του χωρίς τροφή από τον αφέντη του. Αυτό συμβαίνει γιατί η φράση «τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας» δεν σημαίνει τρία 24ωρα = 72 ώρες, αλλά τρία τμήματα ημερών εκ των οποίων το ένα είναι 24ωρο.  Η πρώτη ημέρα είναι η ημέρα της εγκατάλειψης (τμήμα ημέρας στην πραγματικότητα), η δεύτερη ημέρα είναι 24ωρο, και η Τρίτη ημέρα είναι η ημέρα που βρήκαν τον δούλο νηστικό (τμήμα ημέρας επίσης) και τον έθρεψαν και τον πότισαν.

Ιδιαιτέρως να προσέξουν  το παραπάνω χωρίο οι αιρετικοί εκείνοι διαστροφείς της Γραφής οι οποίοι ισχυρίζονται ότι ο Ιησούς έμεινε στον τάφο τρία 24ωρα κατά γράμμα παρερμηνεύοντας το εδάφιο Ματθαίος 12:40 –«  ὥσπερ γὰρ ἐγένετο ᾿Ιωνᾶς ὁ προφήτης ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, οὕτως ἔσται καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας». Ο Χριστός όμως Αναστήθηκε την ΤΡΙΤΗ ημέρα – ΠΡΙΝ παρέλθει η ΤΡΙΤΗ ημέρα, όχι μετά από 72 ώρες – τρία 24ωρα.

« καὶ ἐξαπέστειλεν ᾿Εσθὴρ τὸν ἥκοντα πρὸς αὐτήν, πρὸς Μαρδοχαῖον λέγουσα·  βαδίσας ἐκκλησίασον τοὺς ᾿Ιουδαίους τοὺς ἐν Σούσοις καὶ νηστεύσατε ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ μὴ φάγητε μηδὲ πίητε ἐπὶ ἡμέρας τρεῖς νύκτα καὶ ἡμέραν, κἀγὼ δὲ καὶ αἱ ἅβραι μου ἀσιτήσομεν, καὶ τότε εἰσελεύσομαι πρὸς τὸν βασιλέα παρὰ τὸν νόμον, ἐὰν καὶ ἀπολέσθαι με δέῃ» Εσθήρ 4:15-16

«Και ἐγενήθη ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ, ὡς ἐπαύσατο προσευχομένηἐξεδύσατο τὰ ἱμάτια τῆς θεραπείας καὶ περιεβάλετο τὴν δόξαν αὐτῆς.  καὶ γενηθεῖσα ἐπιφανής, ἐπικαλεσαμένη τῶν πάντων ἐπόπτην Θεὸν καὶ σωτῆρα, παρέλαβε τὰς δύο ἅβρας· καὶ τῇ μὲν μιᾷ ἐπηρείδετο ὡς τρυφερευομένη, ἡ δὲ ἑτέρα ἐπηκολούθει κουφίζουσα τὴν ἔνδυσιν αὐτῆς,  καὶ αὐτὴ ἐρυθριῶσα ἀκμῇ κάλλους αὐτῆς, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτῆς ἱλαρὸν ὡς προσφιλές, ἡ δὲ καρδία αὐτῆς ἀπεστενωμένη ἀπὸ τοῦ φόβου.  καὶ εἰσελθοῦσα πάσας τὰς θύρας κατέστη ἐνώπιον τοῦ βασιλέως» Εσθήρ 5:1-1γ

Η Εσθήρ ζήτησε από τους ομοεθνείς της να νηστεύσουν μαζί της για τρεις μέρες, ημέρα και νύχτα. Και κατόπιν η Γραφή αναφέρει ότι «ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ» , πριν περάσει και συμπληρωθεί η Τρίτη ημέρα δηλαδή  έπαυσε την νηστεία εγένετο επίφανής και «κατέστη ἐνώπιον τοῦ βασιλέως».

Γίνεται φανερό λοιπόν ότι η φράση της Εσθήρ «ἐπὶ ἡμέρας τρεῖς νύκτα καὶ ἡμέραν» δεν σημαίνει κατά γράμμα 72 ώρες. Διότι πριν συμπληρωθούν 72 ώρες αυτή «κατέστη ἐνώπιον τοῦ βασιλέως» αφού ήδη προηγουμένως «ἐπαύσατο προσευχομένη, ἐξεδύσατο τὰ ἱμάτια τῆς θεραπείας καὶ περιεβάλετο τὴν δόξαν αὐτῆς».

« καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς· ἀπέλθετε ἕως ἡμερῶν τριῶν καὶ ἀναστρέψατε πρός με· καὶ ἀπῆλθον» Βασιλειών Γ / Βασιλέων Α 12:5

« καὶ παρεγένοντο πᾶς ᾿Ισραὴλ πρὸς τὸν βασιλέα Ροβοὰμ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ, καθότι ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ βασιλεὺς λέγων· ἀναστράφητε πρός με τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ» Βασιλειών Γ / Βασιλέων Α 12:12

Ο βασιλεύς είπε στον λαό να φύγει για τρεις ημέρες και κατόπιν να επιστρέψει και ο λαός επέστρεψε την τρίτη ημέρα. Δηλαδή ο λαός επέστρεψε πριν συμπληρωθούν τρείς κατά γράμμα ημέρες = 72 ώρες.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

«Τη δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων ὄρθρου βαθέος ἦλθον ἐπὶ τὸ μνῆμα φέρουσαι ἃ ἡτοίμασαν ἀρώματα, καί τινες σὺν αὐταῖς.  εὗρον δὲ τὸν λίθον ἀποκεκυλισμένον ἀπὸ τοῦ μνημείου,  καὶ εἰσελθοῦσαι οὐχ εὗρον τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ. ……… Καὶ ἰδοὺ δύο ἐξ αὐτῶν ἦσαν πορευόμενοι ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ εἰς κώμην ἀπέχουσαν σταδίους ἑξήκοντα ἀπὸ ῾Ιερουσαλήμ, ᾗ ὄνομα ᾿Εμμαούς.  καὶ αὐτοὶ ὡμίλουν πρὸς ἀλλήλους περὶ πάντων τῶν συμβεβηκότων τούτων.  καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὁμιλεῖν αὐτοὺς καὶ συζητεῖν καὶ αὐτὸς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐγγίσας συνεπορεύετο αὐτοῖς·  οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐκρατοῦντο τοῦ μὴ ἐπιγνῶναι αὐτόν.  εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· τίνες οἱ λόγοι οὗτοι οὓς ἀντιβάλλετε πρὸς ἀλλήλους περιπατοῦντες καί ἐστε σκυθρωποί;  ἀποκριθεὶς δὲ ὁ εἷς, ᾧ ὄνομα Κλεόπας, εἶπε πρὸς αὐτόν· σὺ μόνος παροικεῖς ἐν ῾Ιερουσαλὴμ καὶ οὐκ ἔγνως τὰ γενόμενα ἐν αὐτῇ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις;  καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ποῖα; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· τὰ περὶ ᾿Ιησοῦ τοῦ Ναζωραίου, ὃς ἐγένετο ἀνὴρ προφήτης δυνατὸς ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ,  ὅπως τε παρέδωκαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες ἡμῶν εἰς κρῖμα θανάτου καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν.  ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τὸν ᾿Ισραήλ· ἀλλά γε σὺν πᾶσι τούτοις τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγει σήμερον ἀφ᾿ οὗ ταῦτα ἐγένετο» Λουκάς 24:1-21

        «Τη δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων» ,την πρώτη ημέρα της Εβδομάδος, την ΚΥΡΙΑΚΗ δηλαδή, ο Τάφος ήταν κενός. «ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ», την ΙΔΙΑ ΗΜΕΡΑ (ΚΥΡΙΑΚΗ), οι δύο Μαθητές πορεύονται προς Εμμαούς. Και ο εις εξ αυτών λεγόμενος Κλεόπας λέγει για τον Ιησού ότι «παρέδωκαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες ἡμῶν εἰς κρῖμα θανάτου καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν» και προσθέτουν οι Μαθητές ότι «τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγει σήμερον ἀφ᾿ οὗ ταῦτα ἐγένετο» !!! Οι Μαθητές λέγουν ότι αυτή η ημέρα που διένυαν (ΚΥΡΙΑΚΗ), που δεν είχε δηλαδή ακόμη παρέλθει, ήταν η ΤΡΙΤΗ ΗΜΕΡΑ από την Σταύρωση ! Μάλιστα  μετρούν την ΤΡΙΤΗ ΗΜΕΡΑ από την Σταύρωση και όχι από την Ταφή ! Αν ο Χριστός Σταυρώθηκε ΤΕΤΑΡΤΗ μεσημέρι και πέθανε απόγευμα ΠΩΣ η ΚΥΡΙΑΚΗ είναι η ΤΡΙΤΗ ΜΕΡΑ ;;;

        Το εδάφιο Λουκάς 24:21 αποδεικνύει ότι ο Χριστός δεν Σταυρώθηκε ΤΕΤΑΡΤΗ. Αλλιώς θα έπρεπε η ΚΥΡΙΑΚΗ να είναι η ΤΕΤΑΡΤΗ ΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΟΧΙ Η ΤΡΙΤΗ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΤΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ.

        Επίσης το Λουκάς 24:21-«τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγει σήμερον ἀφ᾿ οὗ ταῦτα ἐγένετο» σε συνδιασμό με  εδάφια  όπως το « τοῦτον ὁ Θεὸς ἤγειρε τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ καὶ ἔδωκεν αὐτὸν ἐμφανῆ γενέσθαι» Πράξεις 10: 40 Αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο Ιησούς Χριστός ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΒΒΑΤΟ όπως ισχυρίζονται οι αιρετικοί που διδάσκουν την αντιγραφική διδασκαλία της Σταύρωσης την Τετάρτη !

«Και διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν» Μάρκος 16:1

 « Κατακολουθήσασαι δὲ αἱ γυναῖκες, αἵτινες ἦσαν συνεληλυθυῖαι αὐτῷ ἐκ τῆς Γαλιλαίας, ἐθεάσαντο τὸ μνημεῖον καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ,  ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα. καὶ τὸ μὲν σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν» Λουκάς 23:55-56

        Η ερμηνεία των αιρετικών ότι τα αρώματα που  οι Μυροφόρες  ετοιμάσανπριν το Σάββατο ήταν τα ΙΔΙΑ αρώματα που αγόρασαν μετά από ΑΛΛΟ προγενέστερο Σάββατο είναι αυθαίρετη.

        Στην πραγματικότητα οι μυροφόρες ετοίμασαν πριν το Διπλό Σαββάτο όσα αρώματα είχαν (γιατί να μην έχουν άλλωστε; ) και μετά το Σάββατο (μετά δηλαδή την δύση του Ηλίου) αγόρασαν και άλλη ποσότητα για να αλείψουν ολόκληρο το σώμα του Ιησού. Δεν χρονοτρίβησαν καθόλου. Και μόλις ξημέρωνε ΚΥΡΙΑΚΗ ξεκίνησαν για το Μνήμα.

ΤΕΛΙΚΑ  ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ – ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ  ΣΕ ΑΘΕΟΥΣ  ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΙΣ ΤΗΣ  ΓΡΑΦΗΣ

  1. Δεν υπάρχει αντίφαση ανάμεσα τους Ευαγγελιστές Λουκά και Μάρκο. Ο Λουκάς ομιλεί για ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ αρωμάτων ενώ ο Μάρκος για ΑΓΟΡΑ αρωμάτων, το οποίο δεν είναι το ίδιο πράγμα. Άλλο ΑΓΟΡΑΖΩ και άλλο ΕΤΟΙΜΑΖΩ….ας μάθουν Ελληνικά οι Άθεοι !

  2. Οι Αιρετικοί οι οποίοι διδάσκουν την ύπαρξη δύο Σαββάτων την εβδομάδα που σταυρώθηκε ο Ιησούς λέγουν ότι ΠΡΩΤΑ έγινε η ΑΓΟΡΑ των αρωμάτων ΜΕΤΑ το ειδικό Σάββατο της 15ης Νισάν  και ΚΑΤΟΠΙΝ η ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΠΡΙΝ το εβδομαδιαίο Σάββατο ! Η Αγία Γραφή όμως λέγει ότι η ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ των αρωμάτων που αναφέρει ο Λουκάς, έγινε όχι μετά από την υποτιθέμενη αγορά τους μετά το Σαββάτο της 15ης Νισάν, αλλά την ίδια ημέρα της σταύρωσης….δηλαδή την 14η Νισάν !

« Κατακολουθήσασαι δὲ αἱ γυναῖκες, αἵτινες ἦσαν συνεληλυθυῖαι αὐτῷ ἐκ τῆς Γαλιλαίας, ἐθεάσαντο τὸ μνημεῖον καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ,  ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα. καὶ τὸ μὲν σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν» Λουκάς 23:55-56  Ο Λουκάς λέγει ότι οι γυναίκες ΑΦΟΥ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ,ΤΟΤΕ  ΕΤΟΙΜΑΣΑΝ τα αρώματα …. «ἐθεάσαντο τὸ μνημεῖον καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ, ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα. καὶ τὸ μὲν σάββατον ἡσύχασαν» . Να διαβάζουν προσεκτικότερα οι Αιρετικοί….

Τα αρώματα που αγοράστηκαν μετά το Διπλό Σάββατο δεν ήταν τα ίδια που ετοιμάστηκαν πριν το Διπλό Σάββατο.  Η επιπλέον ποσότητα αρωμάτων – η ποσότητα που αγοράστηκε δηλαδή- την προμηθεύτηκαν οι μυροφόρες γυναίκες «διαγενομένου τοῦ σαββάτου», μετά το Διπλό Σάββατο – μετά την Δύση δηλαδή του Ηλίου που σήμαινε το πέρας της ημέρας για τους Εβραίους και την αρχή της επομένης. Και αφού παρήλθε και η νύχτα βαθιά χαράματα  της πρώτης ημέρας της εβδομάδος (Κυριακή) πήγαν στον τάφο.

ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ    ΧΡΗΣΤΟΣ

http://fdathanasiou.wordpress.com/

 

Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΜΑΥΡΑ


ΑΓΙΑ ΜΑΥΡΑ
Η Αγία Μεγαλομάρτυς Μαύρα από τον 14ο αι. μ.Χ. (1331) θεωρείται και τιμάται ως πολιούχος της πόλης της Λευκάδας, η οποία παλιότερα ονομαζόταν «Αγία Μαύρα». Μέσα στο Φράγκικο Κάστρο, στα Βόρεια του νησιού, υπήρχε μεγαλοπρεπής ναός της Αγίας, που καταστράφηκε στα 1810, καθώς οι Άγγλοι προσπαθούσαν να καταλάβουν το Φρούριο. Σήμερα, ένα μικρό εκκλησάκι προς τιμήν της Αγίας Μαύρας και του συζύγου της, Αγίου Τιμοθέου, υπάρχει στην θέση παλιού προμαχώνα του Φρουρίου, ο οποίος διαμορφώθηκε το 1886 σε ναό για να καλύπτει τις λατρευτικές ανάγκες όσων από τους Ορθοδόξους κατοίκους του Κάστρου είχαν απομείνει. Ο ναός αποτελεί εξωκκλήσιο της ενορίας Ευαγγελιστρίας (Μητροπόλεως) της πόλης της Λευκάδας και κάθε χρόνο, στο πανηγύρι της Αγίας, συρρέουν πλήθη προσκυνητών. Στο ναό της Ευαγγελιστρίας φυλάσσεται μάλιστα και παλαιά εικόνα της Αγίας, τοποθετημένη σέ ειδικό προσκυνητάριο.
Η Αγία Μαύρα ήταν σύζυγος του Τιμοθέου, αναγνώστη και κήρυκα του Ευαγγελίου στην Εκκλησία των Παναπέων, μίας κωμόπολης στην Θηβαΐδα της Αιγύπτου.
Είκοσι μόλις μέρες μετά τον γάμο των δυο νέων, ο Τιμόθεος συκοφαντήθηκε από ειδωλολάτρες και. οδηγήθηκε στον ηγεμόνα της Θηβαΐδας, τον Αρριανό. Εκείνος, εκτελώντας διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, τού ζήτησε νά παραδώσει τα ιερά βιβλία που χρησιμοποιούσε για να διδάσκει. τους Χριστιανούς. Ο Τιμόθεος όμως αρνήθηκε να τα παραδώσει, λέγοντας ότι τα θεωρεί παιδιά του πνευματικά, ότι στηρίζεται πάνω σ” αυτά και ότι φρουρείται από τους αγγέλους, που καλεί σε βοήθειά του η δύναμη της διδασκαλίας του Χριστού, που περιέχεται στα βιβλία αυτά.
Ό Άρριανός εξοργίστηκε πάρα πολύ καί διέταξε τούς δημίους νά τόν ύποβάλουν σέ φρικτά βασανιστήρια. Καί οί δήμιοι άρχισαν τό άνόσιο έργο τους: Πρώτα πρώτα έβαλαν μέσα στά αύτιά τού Μάρτυρα πυρακτωμένα σίδερα, μέ άποτέλεσμα νά λιώσουν οί κόρες τών ματιών του καί νά πέσουν στό έδαφος. Στή συνέχεια έδεσαν τούς άστραγάλους πάνω σέ τροχό βασανιστηρίων καί σφράγισαν τό στόμα του μέ φίμωτρο. Έπειτα έδεσαν μιά βαριά πέτρα στόν τράχηλό του καί τόν κρέμασαν σέ ένα δέντρο. Όλα αύτά τά βασανιστήρια ό Τιμόθεος τά ύπέμενε μέ άκρα ύπομονή καί γενναιότητα.
Ό Μάρτυρας λοιπόν δέν ύποχωρούσε, παρά τά φοβερά βασανιστήρια, στήν προσταγή τού Άρριανού νά παραδώσει τά ίερά βιβλία. Εκείνος τότε, αφού σκέφτηκε ότι θά μπορούσε νά εξαπατήσει την Αγία Μαύρα, την σύζυγο τού Μάρτυρα, προσπάθησε μέ κολακείες νά τήν κάνει νά λατρεύσει τά είδωλα. Ή Αγία δέν ύποχώρησε στίς κολακείες, αλλά ύπάκουσε στήν συμβουλή τού συζύγου της Τιμοθέου καί ομολόγησε μέ θάρρος μπροστά στόν ηγεμόνα ότι είναι Χριστιανή.
Εκείνος τότε φούντωσε από τήν οργή του καί παρέδωσε τήν αγία στά βασανιστήρια. Πρώτα πρώτα, λοιπόν, της ξερρίζωσαν τίς τρίχες τού κεφαλιού της καί στή συνέχεια της έκοψαν τά δάχτυλα. Έπειτατήν βύθισαν ολόκληρη μέσα σέ ένα καζάνι γεμάτο νερό πού κόχλαζε. Επειδή όμως η Αγία, αν καί ήταν μέσα στό βραστό νερό, δέν έπαθε τό παραμικρό έγκαυμα, ο Άρριανός σχημάτισε τή γνώμη ότι τό νερό δέν ήταν θερμό, αλλά ψυχρό. Έτσι, γιά νά τό διαπιστώσει, πρόσταξε νά τού ραντίσουν τό χέρι. Τότε ή Αγία πήρε μέ τή χούφτα της νερό καί τό έριξε πάνω στό χέρι του. Τό νερό αύτό ήταν τόσο καυτό, ώστε νά διαλυθεί τό δέρμα τού ήγεμόνα.
Παρ” όλα αύτά, έκεινος δέν σταμάτησε καί διέταξε νά σταυρώσουν καί τούς δύο Αγίους. Πάνω στο σταυρό, ο ένας παρότρυνε τόν αλλον νά ύπομένει καρτερικά τά βασανιστήρια καί νά μήν ύποχωρήσείι.
Ένώ ή Αγία Μαύρα ήταν κρεμασμένη στό σταυρό, τήν πλησίασε -σάν σέ έκσταση- ο διάβολος, προσφέροντάς της ένα ποτήρι γεμάτο μέ μέλι καί γάλα. Τής συνιστούσε μάλιστα νά τό πιει γιά νά μήν φλογίζεται από τή δίψα. Ή Αγία όμως, φωτισμένη από τόν Θεό, κατάλαβε τήν πανουργία τού διαβόλου καί μέ τήν προσευχή της τόν έδιωξε. Ό παγκάκιστος χρησιμοποίησε όμως καί αλλο τέχνασμα. Φάνηκε στήν Αγία ότι τήν μετέφερε σέ ένα ποτάμι απ” όπου έτρεχε μέλι καί γάλα καί τής πρότεινε νά πιει. Εκείνη όμως, μετά από θε!ο φωτισμό, είπε: «Δέν πρόκειται νά πιω απ” αυτά. Θά πιω από τό ουράνιο ποτήρι πού μου πρόσφερε ο Χριστός». Έτσι, ο διάβολος έφυγε απ” αύτήν νικημένος καί καταντροπιασμένος.
Τότε παρουσιάστηκε στήν αγία αγγελος Θεού, ο όποιος τήν πήρε από τό χέρι, τήν οδήγησε στόν ούρανό καί, αφού τής έδειξε έναν θρόνο μέ μιά στολή λευκή πάνω σ” αύτόν καί ένα στεφάνι, τής είπε: «Αύτά έτοιμάστηκαν γιά σένα». Στή συνέχεια, αφού τήν οδήγησε ακόμη ψηλότερα τής έδειξε αλλον θρόνο καί στολή καί στεφάνι, τής είπε πάλι: «Αυτά προορίζονται γιά τόν άντρα σου. Ή διαφορά του τόπου δηλώνει τό γεγονός ότι ο άντρας σου υπήρξε ή αιτία τής σωτηρίας σου».
Μετά από εννιά μέρες παρέδωσαν και οι δύο την ψυχή τους στον Κύριο.
ΠΩΣ ΕΦΤΑΣΕ Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΥΡΑΣ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΑΔΑ
Το 1331 το νησί της Λευκάδας περνάει στην κυριαρχία του Ανδηγαυού (Φράγκου) ηγεμόνα Βάλτερου Βρυέννιου. Οι Ανδηγαυοί κατάγονταν από την κωμόπολη Sainte Maure (Αγία Μαύρα), που βρισκόταν στο νομό Intre et Loir της σημερινής Γαλλίας. Φτάνοντας στο νησί, του έδωσαν το όνομα της μακρινής πατρίδας τους και έχτισαν μικρό ναό, ρωμαιοκαθολικού δόγματος, αφιερωμένο στο όνομα της Αγίας Μαύρας.
Στα μέσα του 15ου αιώνα -130 χρόνια αργότερα – έφτασε στο νησί η Ελένη Παλαιολογίνα, κόρη του Θωμά Παλαιολόγου και σύζυγος του δεσπότη της Σερβίας Λαζάρου Βούκοβιτς. Σκοπός του ταξιδιού της ήταν ο γάμος της κόρης της, Μελίσσας, με τον Δούκα της Λευκάδας, Λεονάρδο Γ” τον Τόκκο. Στην πορεία τους προς το νησί κινδύνεψαν από σφοδρή θαλασσοταραχή. Η ευσεβής Ελένη τάχθηκε στην Αγία Μαύρα, προς το νησί της οποίας κατευθυνόταν, να σωθεί και να της φτιάξει ναό.
Πράγματι, σώθηκε και έχτισε τον περικαλλή ορθόδοξο ναό της Αγίας Μαύρας. Επίσης, έχτισε ή ανακαίνισε και το μοναστήρι της Οδηγήτριας -στην περιοχή της Απόλπαινας. Τελικά, καθώς διηγείται ο χρονικογράφος της Αλωσης, Γεώργιος Σφραντζής, εκοιμήθη στην Αγία Μαύρα, στις 7 Νοεμβρίου 1473, αφού πρώτα είχε καρεί μοναχή, παίρνοντας το όνομα «Υπομονή».
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Ήχος Δ’
Μαρτύρων σύλλογος νύν ευφραίνεται
Αγγέλων ασμασι μεγαλύνομεν
την μνήμην ύμών Άγιοι
απαντες μελωδούντες
καί πιστώς έκβοώντες,
χαίροντες” της Τριάδος
Δυάς Μαρτύρων καί κλέος,
Τιμόθεε καί Μαύρα,
ύπέρ ημών αεί πρεσβεύσατε.
(Ερμηνεία:Το σύνολο των Μαρτύρων χαίρεται πάρα πολύ σήμερα. Εμείς υμνούμε με αγγελικούς ύμνους την μνήμη σας, Άγιοι, ψέλνοντας όλοι μαζί και λέγοντας δυνατά με πίστη και με χαρά: Εσείς η δυάδα των Μαρτύρων που ανήκετε στην Αγία Τριάδα και είστε η δόξα Της, Άγιοι Τιμόθεε και Μαύρα, να παρακαλείτε πάντοτε για εμάς.)
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Ζεύγος άγιόλεκτον τού Χριστού, ξυνωρίς άγια ή κηρύξασα τόν Χριστόν, Τιμόθεε μάρτυς, άμα τή λαμπρά Μαύρα, συγχώρησιν πταισμάτων ήμϊν αιτήσασθε.
(Ερμηνεία: Ζευγάρι του Χριστού που έχεις καταταχθεί ανάμεσα στους Αγίους, αγία δυάδα που κήρυξες τον Χριστό, μάρτυρα Τιμόθεε μαζί με την λαμπρή Μαύρα, ζητήστε για χάρη μας (από τον Θεό) να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας).
 H μνήμη των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας τιμάται κάθε χρόνο στις 3 Μαΐου
 

Φώτισόν με Σε υμνείν



Ω βασίλισσα του κόσμου,
Παναγία μου Χρυσή,
δός μοι δύναμιν και χάριν
του αεί Σε ανυμνείν.

Δός μοι φλόγαν εν καρδία
Θείον έρωτα προς Σέ,
προς Σε μείζονα αγάπην , 
Θησαυρέ μου αγαθέ.

Δός μοι δη ευγνωμοσύνην
δι' όλας Σου τας δωρεάς,
ας μοι δέδωκας τ' αθλίω,
ω Πανεύσπλαγχνε Κυρά

Με ικάνωσον κηρύττειν ,
εκθειάζειν και υμνείν,
τα λαμπρά θαυμάσιά Σου,
Παντευλόγητε Αγνή.

Και δι' έργων μοι βοήθει
Σε ευφραίνειν και τιμάν
Μεγαλόχαρι Παρθένε,
και εν Σοί δεόντως δράν.

Δοξασμένον τ' όνομά Σου,
Δι' αγάπην Σου πολλήν,
διά σύναρσιν εν πάσι
και προς με , ναι, ω Καλή.

Υμνητόν και δοξασμένον
 τ'όνομά Σου διά παντός
ότι πάντοτε συνδράμεις
τους καλούντας Σε πιστώς.

 
 

Ελληνική αποικία του Σαν Αντρές (γράφει ο Νίκος Καρατουλιώτης)

Υπάρχουν κι αυτές οι ειδήσεις. Έκρινα σκόπιμο, στη σημερινή καθημερινή μιζέρια μας, να αναδημοσιεύσουμε την παρακάτω ιστορία, η οποία μας γεμίζει Ελλάδα.

 “Το 1880, κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ Περού και Χιλής, συνέβη το εξής: Σε μια αιματηρή επιδρομή των Χιλιανών κατά του χωριού Σαν Αντρές του Περού, οι Χιλιανοί στρατιώτες σκότωναν αδιακρίτως τους κατοίκους του χωριού. Ανάμεσα σε αυτούς όμως, ήταν και 7 Ελληνες ναυτικοί, οι οποίοι αγάπησαν το Περού από τα ταξίδια τους και είχαν εγκατασταθεί εκεί για να ζήσουν. 

Κάποιοι από αυτούς είχαν παντρευτεί με Περουβιανές γυναίκες και είχαν δημιουργήσει τις οικογένειές τους. Οταν λοιπόν έγινε η φονική επιδρομή, μαζεύτηκαν όλοι οι Ελληνες σε ένα σπίτι, μαζί με πολλούς Περουβιανούς κατοίκους, κλειδώθηκαν μέσα, ύψωσαν την ελληνική σημαία και περίμεναν με αγωνία. Και τότε έγινε το θαύμα! Οι Χιλιανοί στρατιώτες που είχαν ξεκληρίσει το χωριό, δεν πείραξαν καθόλου το σπίτι με την ελληνική σημαία!

 Οι απόγονοι 6ης, 7ης και τώρα πια 8ης γενιάς αυτών των 7 Ελλήνων ναυτικών, είναι περίπου 650 άτομα και αποτελούν την ελληνική κοινότητα του Σαν Αντρές. Οι περισσότεροι δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ την Ελλάδα. Γιορτάζουν την μέρα που σώθηκαν, αλλά και ελληνικές γιορτές, όπως την 28η Οκτωβρίου και την 25η Μαρτίου με επίσημο τρόπο και στις γιορτές τους ακούγεται πάντα ο ελληνικός Εθνικός Ύμνος μαζί με τον Εθνικό Υμνο του Περού. Ονόματα όπως Komninos, Gikas, Papafavas, Falkonis και Constantinou είναι τα πιο συνηθισμένα στο San Andres. Κάποιοι από αυτούς δεν μοιάζουν σε τίποτα στην όψη με Ελληνες. Οπως η γιαγιά στο βίντεο που ακολουθεί και της παραδίδουν την ελληνική σημαία. Δεν μοιάζει με Ελληνίδα εξωτερικά και μιλάει ισπανικά. Πρατηρήστε πως σφίγγει τη σημαία στην αγκαλιά της λέγοντας: “Μi sangre! mi sangre!” (το αίμα μου! το αίμα μου!) 

 *Οι άνθρωποι αυτοί, τα μακρινά αδέρφια μας, μάς γεμίζουν χαρά και υπερηφάνεια. Αφιερωμένο σε μερικούς στενόμυαλους ανθρώπους γεμάτους με φανατισμό και κακώς εννοούμενο εθνικισμό, για να ανοίξουν τα μάτια τους. Και κυρίως τις καρδιές τους”. 



 Νίκος Καρατουλιώτης Υποστράτηγος ε.α – συγγραφέας -

Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

Τρείς μεγάλες εκδηλώσεις«ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ». Ο Δρ. Σάμ Σέκβας στην Αροανία Καλαβρύτων.



 
 
Σωματεῖον
«ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»
Ἕδρα: MOYΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ
Τηλ. 0030 2103254321-2,    fax 210-3236978
e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr
Ἀριθ. Ἀποφ. Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν 3079/2008
ΑΦΜ 998406487 ΔΟΥ Ψυχικοῦ

2.5.2014
 
Τρεῖς  (3)  μεγάλες ἐκδηλώσεις θὰ βιώσουν πολὺ σύντομα οἱ φίλοι τῶν φορέων μας.
 Ὁ Δρ. Σάμ Σέκβας στὴν Ἂροανία Καλαβρύτων:
 
1. Στὶς 10.5.14 στὴν ΑΡΟΑΝΙΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ
Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΝΕΟΥ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΥΛΟΥ,
Θεία Λειτουργία καὶ προσκύνημα στὸ γενέθλειο οἴκημα τοῦ Ἁγ.    Παύλου, χοροστατούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Καλαβρύτων & Αἰγιαλείας κ. Ἀμβροσίου καὶ Αρτης κ.    Ἰγνατίου.
  
   Ἀνάρτησις ἀναμνηστικῶν στηλῶν εἰς μνήμην
  τῶν ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας
   καὶ τοῦ ἀνεπανάληπτου ἡγέτη Ἰωάν. Καποδίστρια.
 
   Ὁμιλία τοῦ μεγάλου φιλέλληνα Δρ. Σάμ Σέκβας, ποὺ ἐπὶ 24ετία ἀγωνίζεται διεθνῶς γιὰ τὴν διάδοσιν καὶ ἐπικράτησιν τῆς  ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος ἀνὰ τὴν Ὑφήλιο.
  
   Καὶ ἄλλα ἐνδιαφέροντα.
   
   Ζωντανὴ μετάδοσις ἀπὸ τὸν Ραδιοφωτικὸ Σταθμὸ τῆς Ἐκκλησίας Πειραιῶς καὶ τὸν Ἀχελῶος TVκαὶ παγκοσμίως διαδικτυακῶς.
 
Σὰν μία πρώτη γεύσι ἀπὸ τὴν Ἀροανία τὰ κατωτέρω βίντεο:




 
2. Ὅσοι δὲν μπορέσουν νὰ παρευρεθοῦν στὴν Ἀροανία, θὰ «διδαχθοῦν» ἀπὸ τὸν Δρ. Σάμ Σέκβας, ἀπολαμβάνοντας σύντομη ὁμιλία καὶ ζεστὴ γνωριμία μὲ τὸν μεγάλο φιλέλληνα τὴν Τρίτη 13.5.2014 ὥρα 18.30 στὴν Μουσῶν 14 , Ψυχικό (προέκτασις τῆς Κατεχάκη πρὸς Γαλάτσι).
 
3. Στὶς 2.6.2014 στὸ Πολεμικὸ Μουσεῖο θὰ κάνουμε μία σπουδαιοτάτη ἐκδήλωσι καὶ θὰ μιλήσουμε γιὰ τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους καὶ λοιπὲς δραστηριότητές μας μαζὶ μὲ ὁμιλήτρια τὴν ἡρωικὴ δασκάλα ἀπὸ τὴν Θράκη Χαρὰ Νικοπούλου, ποὺ θὰ παρουσιάσῃ τὸ βιβλίο τοῦ πατέρα της ἐπιτίμου Προέδρου τοῦ Ἀρείου Πάγου κ. Βασιλείου Νικοπούλου «ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑ» (δηλαδὴ πῶς θὰ μάθουμε τὰ δικαιώματά μας μέσα ἀπὸ τὸ Σύνταγμα), καὶ ἐπίσης ὁμιλητὲς τὸν Καθηγητὴ Σαράντη Καργάκο καὶ τὸν ἐπίτιμο Εἰσαγγελέα τοῦ Ἀρείου Πάγου κ. Γεώργιο Σανιδά.
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
Ἴσως κατορθώσει ὁ κ. Σὰμ Σέκβας νὰ ἔρθῃ πἀλι στὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ μιλήσῃ καὶ στὶς 2.6.2014.
 
Πεῖτε το σὲ ὅλους τοὺς φίλους καὶ γνωστούς.
 
Περισσότερα στή
«ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ»  www.fotgrammi.gr
καὶ στὸ τηλέφωνο 210-3254321
 

Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

Μην απογοητεύεσθε και μη νιώθετε στενοχώρια...


Όχι στην απελπισία, η ζωή είναι ανυπόφορη μόνο για τους δυσσεβείς. Δεν πρέπει σε οποιεσδήποτε περιπτώσεις και περιστάσεις να χάνετε το θάρρος σας ή να απελπίζεσθε. Η απελπισία φονεύει την ενέργεια που χρειάζεται για να λάβουμε στην καρδιά μας το Άγιο Πνεύμα. Ο απελπισμένος χάνει την προσευχή και νεκρώνεται για τον πνευματικό αγώνα. Να ξέρετε ότι τη στιγμή της αποθαρρύνσεως και της απελπισίας δεν σας αφήνει ο Κύριος, αλλά εσείς αφήνετε τον Κύριο. Οτιδήποτε θλιβερό κι αν σας συμβαίνει, καλέστε νοερά τον Κύριο Ιησού Χριστό που ζει μέσα στην καρδιά σας. Εκείνος περιμένει την πρόσκλησή σας. Μην απογοητεύεσθε και μη νιώθετε στενοχώρια για τη ζωή σας. Η ζωή είναι ανυπόφορη μόνο για τους δυσσεβείς, αλλά όποιος πιστεύει στον Ιησού Χριστό και ελπίζει σ' Αυτόν, πρέπει να χαίρεται και να εκτιμά τη ζωή. Η επίγεια ζωή μας είναι απαραίτητη σαν προετοιμασία για την αιώνια ζωή: για να δοξάσουμε εδώ τον Θεό, να ευεργετήσουμε τον πλησίον και να επιτύχουμε την Αιώνια Βασιλεία δια της στενής οδού που προστάσσει το Ευαγγέλιο. Η ζωή δεν μας δόθηκε για επίγειες απολαύσεις. «Μακάριοι οι κλαίοντες νυν», όχι οι γελώντες. Η απελπισία, η νωθρότητα και η αμέλεια είναι οι τρεις γίγαντες με τους οποίους είναι δεμένο όλο το ανθρώπινο γένος.
Στάρετς Σάββας
Πηγή:lllazaros.blogspot.gr

Νὰ θυμᾶσαι πάντα ὅτι ἡ ζωή σου καὶ ἡ εὐτυχία εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ...

Νὰ θυμᾶσαι πάντα ὅτι ἡ ζωή σου καὶ ἡ εὐτυχία εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ...

Νὰ περνᾶς τὴ ζωή σου ἐδῶ ἔτσι, ὥστε κάθε στιγμὴ νὰ εἶσαι ἕτοιμος νὰ τὴν ἀφήσεις.
Ποτέ σου νὰ μὴν ἐπιτρέψεις οἱ ἀπολαύσεις νὰ σὲ κάνουν νὰ ξεχάσεις τὸν ἑαυτό σου καὶ τὸ Θεό. 
Νὰ θυμᾶσαι πάντα ὅτι ἡ ζωή σου καὶ ἡ εὐτυχία εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ, δῶρα ποὺ δέ σοῦ ἀξίζουν. Ἁμαρτία εἶναι ὅταν δὲν ἀπολαμβάνουμε σωστὰ αὐτὰ τὰ δῶρα, ὅπως καὶ ὅταν ξεχνᾶμε ὅτι ὅλα ὅσα ἔχουμε στὴ ζωή μας εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ.
Πάτερ Ἐπουράνιε! Ἂς μὴν ξεχνάω ποτὲ ὅτι ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔχω εἶναι δικά Σου.
Καὶ αὐτὰ τὰ δῶρα ποὺ συνεχῶς μοῦ χαρίζεις, ἂς μὲ κάνουν νὰ Σὲ ἀγαπήσω περισσότερο καὶ ὄχι νὰ ἀπομακρυνθῶ ἀπὸ Σένα. Ἂν κάποτε θὰ μὲ ἐπισκεφθεῖ ἡ δυστυχία δῶσε μου νὰ στραφῶ πάλι σὲ Σένα μὲ μετάνοια καὶ ἀγάπη.

Άγιος Ιωάννης της ΚροστάνδηςΝὰ θυμᾶσαι πάντα ὅτι ἡ ζωή σου καὶ ἡ εὐτυχία εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ...
Νὰ περνᾶς τὴ ζωή σου ἐδῶ ἔτσι, ὥστε κάθε στιγμὴ νὰ εἶσαι ἕτοιμος νὰ τὴν ἀφήσεις.
Ποτέ σου νὰ μὴν ἐπιτρέψεις οἱ ἀπολαύσεις νὰ σὲ κάνουν νὰ ξεχάσεις τὸν ἑαυτό σου καὶ τὸ Θεό. 
Νὰ θυμᾶσαι πάντα ὅτι ἡ ζωή σου καὶ ἡ εὐτυχία εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ, δῶρα ποὺ δέ σοῦ ἀξίζουν. Ἁμαρτία εἶναι ὅταν δὲν ἀπολαμβάνουμε σωστὰ αὐτὰ τὰ δῶρα, ὅπως καὶ ὅταν ξεχνᾶμε ὅτι ὅλα ὅσα ἔχουμε στὴ ζωή μας εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ.
Πάτερ Ἐπουράνιε! Ἂς μὴν ξεχνάω ποτὲ ὅτι ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔχω εἶναι δικά Σου.
Καὶ αὐτὰ τὰ δῶρα ποὺ συνεχῶς μοῦ χαρίζεις, ἂς μὲ κάνουν νὰ Σὲ ἀγαπήσω περισσότερο καὶ ὄχι νὰ ἀπομακρυνθῶ ἀπὸ Σένα. Ἂν κάποτε θὰ μὲ ἐπισκεφθεῖ ἡ δυστυχία δῶσε μου νὰ στραφῶ πάλι σὲ Σένα μὲ μετάνοια καὶ ἀγάπη.
Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Πώς να μοιράσω το ψωμί; (αληθινή ιστορία)


Τούτες τις μέρες που την πατρίδα μας τη δέρνει η φτώχεια και η πείνα, η Χρυσούλα, μεγάλη ώριμη γυναίκα με δική της τώρα οικογένεια, φέρνει στο νου της τη συγχωρεμένη τη γιαγιά της. Χρυσούλα την έλεγαν κι εκείνη, με παππού ιερέα ευλαβικό τον ονομαστό παπα-Γιώργη τον Διακουμάτο στην περιοχή της Οιτύλου στη Λακωνία.
Απ' το στόμα του παπα-Γιώργη έβγαινε πάντα χρυσάφι ο θείος λόγος του Ευαγγελίου. Αυτόν έσπερνε παντού και γλύκαινε τους πονεμένους. Στη μικρή του τη Χρυσούλα έκανε μαθήματα μέσα από την Αγία Γραφή, το Οκτωήχι και το Ψαλτήρι. Τι στιγμές ήταν εκείνες! Σμίλευε ο ακούραστος λευΐτης με τη σμίλη του Πνεύματος την άκακη και αθώα ψυχή της εγγονούλας του, την μάθαινε να αγαπά τον Θεό, να συγχωρεί τους ανθρώπους, να σκορπίζει καλοσύνες σε εχθρούς και φίλους. Ποτέ δεν ξεχνούσε -η μακαρίτισσα τώρα- γιαγιά τη μεγάλη μορφή του ιερέα παππού της που για το χωριό δεν ήταν μόνο παπάς αλλά και δάσκαλος και συμφιλιωτής και παρηγορητής, άγγελος ήταν για όλο το χωριό τους ο παπα-Γιώργης.
Μεγάλωσε κάποτε η μικρή Χρυσούλα. Έκανε τη δική της οικογένεια, και έμενε στο Ελαιοχώρι. Τέσσερα κορίτσια και ένα αγόρι της είχε χαρίσει ο Πανάγαθος. Μικρά ήταν όλα τότε. Πού να τ' αφήσει; Τα χωράφια τους είχαν απαιτήσεις. Ήθελαν χέρια δυνατά και σκληρά να τα δουλεύουν. Και κείνα άμειβαν. Και δίναν πλούσιο τον καρπό τους για να τρέφουν τη φτωχή οικογένειά τους.
Η Χρυσούλα ήταν πρώτη στο νοικοκυριό. Δεν υστερούσε όμως και στα αγροτικά. Ποτέ δεν ήθελε ν' αφήνει τον άνδρα της μόνο του. Έτρεχε και αυτή από κοντά του. Πρωί-πρωί, πριν ακόμη καλά-καλά φέξει ο ήλιος, ξεκινούσε με τη δροσιά. Από κοντά και τα παιδιά τους, μικρούλια τότε. Τ' άφηνε ξένοιαστα να παίζουν με τα χώματα ή να κυνηγάνε πεταλούδες ή άλλοτε να παίζουν κρυφτό στα χαλάσματα του φράχτη του κτήματος.
Και κατά το μεσημεράκι όταν έφθανε η ώρα του φαγητού, μάζευε γύρω τα μικρά της. Έκαναν όλοι μαζί το σταυρό τους κι έλεγαν το «Πάτερ ημών». Σε κάποιο γεύμα έβγαλε από το ταγάρι της το καλοζυμωμένο καρβέλι και κοίταξε τα παιδιά της στα μάτια. Πάντα είχε ένα μικρό λόγο σοφό να τους πει την ώρα εκείνη. Αυτή τη φορά όμως τους είπε κάτι άλλο: «Αυτό το καρβέλι είναι δικό σας! Πώς θέλετε, παιδιά μου, να σας το μοιράσω το ψωμί, σαν Θεός ή σαν άνθρωπος;».
Και κείνα μ' ένα στόμα είπαν: «Μαμά, σαν Θεός!». Γιατί ήξεραν, το 'χαν μάθει καλά το μάθημα, ότι ο Θεός είναι Πατέρας καλοκάγαθος που όλα τα μοιράζει δίκαια. Και ήθελαν να απολαύσουν τη δίκαιη μοιρασιά του Θεού.Πήρε λοιπόν το καρβέλι η μάννα, το σταύρωσε, το ασπάστηκε με ευλάβεια (έτσι έκανε πάντα) και άρχισε μετά να κόβει με το χέρι της και να δίνει στο καθένα το μερίδιό του. Τα μικρά πεινασμένα άρπαξαν με λαχτάρα το ψωμάκι και έβαλαν την πρώτη μπουκιά κιόλας στο στόμα. Όμως η μάννα φρόντισε ν' αφήσει εκείνη την ημέρα περίσσευμα το μισό καρβέλι.
Τα μικρά τρώγοντας λοξοκοιτούσαν το ένα το άλλο αν κρατούσαν όλα την ίδια μερίδα. Είδαν μετά τη μητέρα τους που καλοδίπλωσε πίσω τους το υπόλοιπο μισό καρβέλι και το 'βαλε βιαστικά πάλι μέσα στο ταγάρι. Και εκείνα απορημένα ρώτησαν: «Μαμά, γιατί μας στέρησες τη δίκαιη μοιρασιά; Εμείς σου είπαμε να μας μοιράσεις το ψωμί σαν Θεός, όχι σαν άνθρωπος».
Κι εκείνη με σοβαρότητα απάντησε: «Καλά μου παιδιά, σαν Θεός σας το μοίρασα. Ο Θεός φροντίζει για όλα τα παιδιά του κόσμου, και για κείνα που δεν έχουν να φάνε. Το υπόλοιπο καρβέλι ο Θεός θέλει να το πάμε στα φτωχά παιδάκια».
Έκπληκτα άκουσαν τα μικρά το μεγάλο μάθημα για την αγάπη. Και έτρεξαν αμέσως με χαρά να βοηθήσουν στις φτωχογειτονιές του χωριού όσα παιδάκια δεν είχαν να φάνε. Κι αυτό δεν το 'καναν μόνο μία φορά...
Πέρασαν από τότε πολλά χρόνια. Δεν ζουν κείνες οι αγιασμένες μορφές που έζησαν στη φτώχεια αλλά ήταν τόσο πλούσιες.
Έφυγαν! Έφυγαν και μας άφησαν κληρονομιά βαριά, ατίμητη σε αξία, παράδειγμα ψυχής αρχοντικής, που ξέρει να αγαπά και να σκορπίζει όπως ο Θεός δώρα και καλοσύνες με δικαιοσύνη σε όλο τον κόσμο.
Τούτες τις μέρες πού την πατρίδα μας τη δέρνει η φτώχεια και η πείνα, η Χρυσούλα, η ώριμη γυναίκα, τα θυμήθηκε όλα. Και τα λέει στις φίλες της όλα όσα ζούσαν και έκαναν τότε οι παλιοί, οι φτωχοί οι δικοί μας πρόγονοι και... η δική της γιαγιά.
Σήμερα τα θυμήθηκε όλα ξανά καθώς είδε κάτω από την πόρτα του σπιτιού της προσκλητήριο αγάπης, τυπωμένο χαρτί από τον εφημέριο της ενορίας της, που έλεγε:
«Σήμερα κανένας να μη μείνει πεινασμένος στην ενορία μας. Βοήθησε και συ όσο μπορείς».
Βούρκωσε!... Είναι και αυτή πνιγμένη στα χρέη, όμως το ψωμί στο φτωχό θα το δίνει και αυτή. Ζυμωμένο από τα δικά της τα χέρια. Κάθε μέρα θα το πηγαίνει στον καλό τους ιερέα πού γνωρίζει καλά τα ανήμπορα σπίτια!...
Περιοδικό «ο Σωτήρ», Τεύχος 2059 - Ιανουάριος 2013
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...