Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ



1.ΑΠΟΛΥΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
2.ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
3. ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
4. ΣΤΗ ΧΙΟ
5. ΠΡΟΣΟΜΟΙΟ ΑΙΝΩΝ
6.ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
7.ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΩΣ
8 ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
9.Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ
10. ΠΡΟΣΟΜΟΙΟ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ
11.ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ
12.ΣΤΗ ΡΙΖΑΡΙΟ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
15.ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ
16.ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ
17.ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.
18.ΚΟΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΝΤΑΦΙΑΣΜΟΣ
19. ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟ ΑΓΙΟΥ

ΠΟΙΗΣΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΚΑΛΥΨΩ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ
ΨΑΛΛΕΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
ΤΗΛ.ΦΑΧ210.5015.426


Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή

MITROPOLITIS

Την Κυριακή 09/11 στον “Ιερό Ναό του Αγ. Γεωργίου των Διδακτηρίων Χαλανδρίου της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής”, στις 8.30 π.μ θα τελεσθεί Πατριαρχικό Συλλείτουργο.
Η επίσκεψη πραγματοποιείται κατόπιν επιθυμίας του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρου Β΄, να τιμήσει την εορτή του Αγ. Νεκταρίου Διευθυντή της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής και προστάτη της Εκκλησιαστικής εκπαίδευσης και με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την αποφοίτησή του από την Σχολή, η οποία συμπίπτει με τα 170 χρόνια από την ίδρυσή της.
Ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρος Β΄(κατά κόσμον Νικόλαος Χορευτάκης) γεννήθηκε στην Κρήτη το έτος 1954, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Είναι απόφοιτος της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών και πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επίσης σπούδασε Ιστορία Τέχνης, Λογοτεχνία και Φιλοσοφία στο εξωτερικό, διετέλεσε δε Αρχιμανδρίτης στη Χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία της Οδησσού καθώς και Μητροπολίτης σε χώρες της Αφρικανικής Ηπείρου πριν εκλεγεί Πατριάρχης.
Στην εκδήλωση έχουν κληθεί να παρευρεθούν όλοι οι απόφοιτοι Μητροπολίτες και Αρχιερείς της ΡΕΣ, εκπρόσωποι της Πολιτείας και λοιπών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και Άρχοντες του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

Προδημοσίευση από το βιβλίο του Αγίου Νεκταρίου «Περί επιμελείας ψυχής»

Απόδοση στη νέα ελληνική: Ευανθία Χατζή
Επιμέλεια κειμένου-επίμετρο: Γιώργος Μπάρλας


Ἡ Σωτηρία κατορθώνεται καὶ μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὴ θέληση τοῦ ἀνθρώπου
Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ θεία φιλανθρωπία εἶναι ἄπειρη, καὶ πλούσια ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἐντούτοις ἡ σωτηρία εἶναι ἀδύνατη χωρὶς τὴ συγκατάθεση καὶ τὴ συνεργασία τοῦ ἀνθρώπου. Πρῶτος αὐτὸς ὀφείλει νὰ συναισθανθεῖ ὅτι ἁμάρτησε · νὰ μεταμεληθεῖ, νὰ ἐπιθυμήσει καὶ νὰ ἐπιζητήσει τὴ σωτηρία του καὶ ἔτσι ἡ Χάρη νὰ τὸν ἐπιβραβεύσει μὲ αὐτήν. Διότι ἡ συναίσθηση καὶ ἡ μεταμέλεια, ὁ πόθος τῆς σωτηρίας καὶ ἡ ἀναζήτησή της, εἶναι ἔνδειξη τῆς ἐπιστροφῆς πρὸς τὸν Θεό, εἶναι σημεῖο ἀποστροφῆς τῆς ἁμαρτίας καὶ διάθεση ἀσκήσεως στὴν ἀρετή, εἶναι κατά κάποιο τρόπο ἐπίκληση τῆς θείας εὐσπλαχνίας, ἡ ὁποία βιάζεται νὰ ἐλεήσει τὸν παραπλανημένο. Ὥστε γιὰ νὰ μᾶς σώσει ἡ Χάρη, πρέπει νὰ θέλουμε νὰ σωθοῦμε. Γι’ αὐτὴ τὴν ἀλήθεια δίνουν μαρτυρία οἱ θεῖοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ θεῖος Χρυσόστομος λέει: «ἡ Χάρη, παρότι εἶναι Χάρη, σώζει μόνο αὐτοὺς ποὺ τὸ θέλουν». Ἐπίσης καὶ ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος βεβαιώνει: «τὸ νὰ σωθοῦμε προϋποθέτει καὶ τὴ δική μας συμμετοχή καὶ τοῦ Θεοῦ» · καὶ ὁ Ἰουστῖνος προσθέτει: «Ἂν καὶ ὁ Θεὸς ἔπλασε μόνος τὸν ἄνθρωπο, δὲν σώζει τὸν ἄνθρωπο δίχως τὴ συγκατάθεσή του». Πλανῶνται αὐτοὶ ποὺ πιστεύουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ σωθεῖ μόνο μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἢ μόνο μὲ τὴ δική
του θέληση, δίχως τὴ θεία Χάρη. Γιατὶ ἡ μέν Χάρη, ὅπως ἐπισημάναμε, δὲν σώζει παρὰ μόνο ὅσους μετανόησαν καὶ ἐπέστρεψαν στὸν Κύριο, ἐνῶ ἡ θέληση χωρὶς τὴ Χάρη εἶναι ἀνεπαρκὴς γιὰ τὴ σωτηρία, γιατὶ ὁ ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ ἀπὸ μόνος του νὰ δικαιώσει τὸν ἑαυτό του ἀπέναντι στὸν Θεό. Ὡστόσο, ἡ ἀδυναμία του ἔχει διαπιστωθεῖ ἤδη στὰ πολλὰ χρόνια τῆς ὑποδουλώσεώς του στὴν ἁμαρτίακαὶ τὴν τυραννία τοῦ διαβόλου, χρόνια κατὰ τὰ ὁποῖα παρέμενε ἐκεῖ δουλεύοντας χωρὶς τὴ θέλησή του καὶ στενάζοντας καὶ ἀπὸ αὐτὴ τὴν κατάσταση δὲν μπόρεσε νὰ τὸν ἐλευθερώσει οὔτε ἡ ἐξέλιξή του οὔτε ἡ σοφία του οὔτε τίποτα ἄλλο.
Γιὰ τὴ δύναμη τῆς ἀνθρώπινης θελήσεως ὡς μόνης ἱκανῆς γιὰ τὴ σωτηρία, πρῶτος ἐγνωμάτευσε ὁ Πελάγιος, κατὰ τὶς ἀρχὲς τοῦ 5ου μ.Χ. αἰώνα, καὶ οἱ Πελαγιανοί, ποὺ τὸν ἀκολούθησαν. Γιὰ τὴ δύναμη τῆς θείας Χάριτος ὡς τῆς μόνης ποὺ σώζει τὸν ἄνθρωπο ἀποφάνθηκαν καταπολεμώντας τὸν Πελάγιο δύο σπουδαῖοι Πατέρες τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος καὶ ὁ Ἱερώνυμος, ζητώντας τὴν ἀποκήρυξη τῆς ἐσφαλμένης διδασκαλίας τοῦ Πελαγίου. Ὡστόσο, σύνολη ἡ Ἐκκλησία, ἀφοῦ βάδισε τὴ μέση ὁδό, κήρυξε καὶ τὶς δύο πλευρὲς λανθασμένες καὶ δογμάτισε ὅτι «ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου κατορθώνεται μὲ τὴ θεία Χάρη καὶ μὲ τὴ θέληση καὶ τὴ συνεργασία τοῦ ἰδίου». Ἡ γνώμη τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ μόνη ὀρθὴ καὶ σύμφωνη μὲ τὶς Ἅγιες Γραφές. Ἀπὸ αὐτὲς τὶς Ἅγιες Γραφὲς παρουσιάζεται ὅτι ἀπαιτοῦνται καὶ τά δύο, καὶ ἡ Χάρη καὶ ἡ συγκατάθεση τοῦ ἀνθρώπου, γιὰ τὴ σωτηρία του. Ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ λόγια τοῦ Σωτήρα θεωρεῖται δεδομένη ἡ ἀνάγκη συνυπάρξεως καὶ τῶν δύο. Ὁ Κύριος ἐρχόμενος γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους, δὲν τοὺς ἔσωζε ὅλους, παρόλο ποὺ ἤθελε νὰ σωθοῦν ὅλοι καὶ νὰ ἔλθουν στὴν ἐπίγνωση τῆς ἀλήθειας, ἀλλὰ μόνο αὐτοὺς ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσαν∙ γι’ αὐτὸ ὅταν κήρυττε τοὺς ἔλεγε: «ὅποιος θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσει, πρέπει νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του» γιὰ τὴ σωτηρία ἀπαιτοῦσε αὐταπάρνηση, ἡ ὁποία εἶναι ἀδύνατον νὰ συμβεῖ δίχως τὴ συγκατάθεση καὶ τὴν ἀτομικὴ θέληση. Ἐπίσης, κηρύττει σ’ αὐτοὺς ποὺ ἀποδέχονται τὴ σωτηρία ὡς προερχόμενη ἀπὸ τὴν ἐκτέλεση τῶν ἔργων τοῦ νόμου, δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη θέληση καὶ μόνο, λέγοντας: «Ἐγὼ εἶμαι ἡ θύρα · ἀπὸ μένα ἐὰν κάποιος εἰσέλθει θὰ σωθεῖ» ( Ἰωάν. ι΄ 9) καί «χωρὶς ἐμένα δὲν μπορεῖτε τίποτα νὰ κάνετε» ( Ἰωάν. ιε΄ 5), ἀπὸ τὰ ὁποῖα φανερώνεται ἡ ἀνάγκη τῆς συνυπάρξεως ἀμφοτέρων. Στὴ σωτηρία λοιπὸν τοῦ ἀνθρώπου συνεργοῦν συγχρόνως καὶ ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ θέληση τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ μέν Χάρη τοῦ Θεοῦ προσκαλεῖ, διαφωτίζει τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά, ἡ δὲ θέληση συνεργεῖ στὴ διάνοιξη τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τὴν κάθαρση τῆς καρδιᾶς. Ἡ σωτηρία λοιπὸν ξεκινάει ἀπὸ τὴ Χάρη, μορφοποιεῖται ἀπὸ τὴ θέληση καὶ τελειοποιεῖται ἀπὸ τὴ Χάρη ἡ ὁποία τὴ στεφανώνει.Ἡ παραβολὴ τοῦ Σπορέα εἶναι πρόσφορο παράδειγμα. Ὁ σπορέας ἔσπειρε, ἡ ἀγαθὴ γῆ δέχθηκε, ὁ δὲ Θεὸς αὔξησεκαὶ εὐλόγησε. Ὥστε εἶναι ἀνάγκη νὰ θέλουμε νὰ σωθοῦμε, γιὰ νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ἡ συνήθεια τοῦ νὰ ἁμαρτάνεις φέρνει θάνατο
Ἀπέναντι στὴν ἁμαρτία ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε ἀνένδοτοι, γιατὶ καὶ μία φορὰ νὰ ὑποκλέψει τὴ συγκατάθεσή μας, καθίσταται ἀληθινὸς κύριός μας. Πρόσφορο παράδειγμα ποὺ ὑποδεικνύει τὸν ὕπουλο καὶ τυραννικὸ χαρακτήρα τῆς ἁμαρτίας εἶναι ὁ τρόπος τῆς Σεμιράμιδος, μὲ τὸν ὁποῖο ὑφάρπαξε τὴ βασιλεία καὶ ἔγινε αὐτοκράτειρα. Ἡ Σεμίραμις κατόρθωσε μὲ παντὸς εἴδους θωπεῖες νὰ πείσει τὸν σύζυγό της Νῖνο, βασιλιὰ τῆς Ἀσσυρίας, νὰ παραιτηθεῖ γιὰ μία μόνο ἡμέρα ἀπὸ τὸ ἀξίωμά του καὶ νὰ τῆς παραδώσει τὸ σκῆπτρο τῆς βασιλείας. Ἀλλὰ ποιὸ ὑπῆρξε τὸ πρῶτο ἔργο τῆς νέας αὐτοκράτειρας; Νὰ διατάξει νὰ φονευθεῖ ὁ Νῖνος ὁ βασιλιὰς καὶ σύζυγός της, ὥστε νὰ ἐξασφαλίσει τὴν ἐξουσία ἰσοβίως πρὸς ὄφελός της. Ἡ παρομοίωση εἶναι πλήρης καὶ ταιριάζει σὲ ὅλα. Ἡ ἁμαρτία, ὅπως ἡ Σεμίραμις ποὺ ἀγωνίζεται μὲ παντὸς εἴδους θωπεῖες νὰ πετύχει τὴ συγκατάθεση τοῦ ἀνθρώπου, ἀμέσως μόλις κατορθώσει αὐτὸ ποὺ ποθεῖ, κατακυριεύει, αἰχμαλωτίζει καὶ θανατώνει τὸ λογικό. Ἐγκαθιστᾶ τὸν θρόνο της στὴν καρδιὰ καὶ τὴν κατευθύνει σὲ ὅλο τὸν βίο. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἁμαρτία, αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικά της. Ὄχι λοιπόν, ἂς μὴν ὑποχωρήσουμε ποτὲ στὶς θωπεῖες της ∙ ἂς μὴν παραδώσουμε σ’ αὐτὴν τὴν ἐξουσία∙ ἂς μὴν πράξου με ὅ,τι δὲν θέλει ἡ ἐσωτερική μας διάθεση ∙ ἂς μὴν ὑποδουλώσουμε τὴν ἐλεύθερη θέλησή μας στὴ θέληση τῆς ἁμαρτίας ∙ ἂς μὴ συγκατατεθοῦμε σὲ ὅ,τι εἶναι ἀντίθετο πρὸς τὸν ἠθικὸ νόμο. Τίποτα ἂς μὴν καταστήσει τὴν καρδιά μας μαλ-
θακή. Ἀκόμη καὶ τὰ πιὸ δελεαστικὰ λόγια, ἂς ἀναδείξουν τὴν καρδιά μας σκληρότερη ἀπὸ τὸν χάλυβα. Νὰ μὴ μᾶς κάνουν καμία ἐντύπωση τὰ δάκρυα, οἱ στεναγμοί, οἱ ὑποσχέσεις, οἱ ἀπειλές. Νὰ μείνουμε σταθεροὶ καὶ ἀκλόνητοι στὸ φρόνημά μας, ὥστε νὰ μὴ μᾶς συμβεῖ ὕστερα ἀπὸ λίγο τὰ στεγνὰ μάγουλά μας νὰ τὰ μουσκέψουν δάκρυα ἄκαρπης μετάνοιας. Ἡ ἄνανδρη ὑποχώρηση θὰ μᾶς προσκομίσει διπλὰ δεινά ∙ πρῶτα τὴ ντροπὴ καὶ ὕστερα τὴ δυστυχία. Ἀντιθέτως, ἡ ἀνδρεία θὰ προσκομίσει τὸ θάρρος, τὴ δόξα καὶ τὴν εὐτυχία. Τὰ πιὸ κατάλληλα παραδείγματα τὰ ὑποδεικνύει ἡ Ἁγία Γραφή. Ἀπὸ μὲν τοὺς ἄνδρες, τὸν πάγκαλοἸωσήφ, ὁ ὁποῖος ὑπέμεινε κάθε κακοπάθεια, ἀκόμη καὶ τὸν θάνατο, προκειμένου νὰ τηρήσει τὶς ἠθικές του ἀρχές, νὰ
τηρήσει τὴν ἠθική του ἐλευθερία, νὰ τηρήσει τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ δὲ τὶς γυναῖκες, τὴν ἐνάρετη Σωσάννα, ἡ ὁποία προτίμησε τὸν θάνατο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ἐὰν ὁ Νῖνος ἔμενε ἀνυποχώρητος στὶς θωπεῖες τῆς Σεμιράμιδος, αὐτὴ θὰ ἔμενε ὑποταγμένη σ’ αὐτὸν γιὰ ὅλη της τὴ ζωή. Σταθερότητα λοιπὸν καὶ ἀνδρεία, γιατὶ μόνο μὲ αὐτὰ θὰ διατηρήσουμε τὴν ἡγεμονία τοῦ λογικοῦ καὶ τὴν ἠθική μας ἐλευθερία.
Τὸ παράδειγμα τοῦ Νίνου μᾶς διδάσκει ὅτι ὄχι μόνο ἡ ἰσχυρὴ ἁμαρτωλὴ συνήθεια, ἀλλὰ καὶ ἡ ἁμαρτία ποὺ διαπράχθηκε μία καὶ μόνο φορὰ εἶναι κάτι ἐπικίνδυνο καὶ φοβερό. Ὡς ἐκ τούτου, εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀποφεύγουμε τὴν ἁμαρτία μέ ὅλη μας τὴ δύναμη. Ὡστόσο, ἐὰν ἁμαρτήσουμε, γρήγορα νὰ μετανοήσουμε ὥστε νὰ μὴν ὑποδουλωθοῦμε. «Ἐὰν τὸ νὰ ἁμαρτήσει κανεὶς εἶναι βαρύ», λέει ὁ Μέγας Βασίλειος, «τὸ νὰ ἐπιμείνει στὴν ἁμαρτία πόσο βαρύτερο εἶναι;»· καὶ ὁ θεῖος Χρυσόστομος προσθέτει: «δὲν εἶναι φοβερὸ τὸ νὰ πέσεις, ἀλλὰ τὸ νὰ πέσεις καὶ νὰ μὴ σηκώνεσαι, τὸ νὰ κακοπαθεῖς μὲ τὴ θέλησή σου καὶ νὰ ἔχεις ἀποβλακωθεῖ ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς τῆς ἀπογνώσεως, προσπαθώντας νὰ κρύψεις τὴν ἀσθενική σου προαίρεση» · καὶ ἀμέσως: «τὸ νὰ ἁμαρτάνει κανεὶς εἶναι ἴσως ἀνθρώπινο, τὸ νὰ ἐπιμένει ὅμως στὴν ἁμαρτία δὲν εἶναι ἀνθρώπινο, ἀλλὰ ὁλωσδιόλου σατανικό».
Περὶ τῆς ἀληθινῆς μετάνοιας καὶ τῶν καρπῶν της
Ἡ ἀληθινὴ μετάνοια καθιστᾶ καθαρὸ τὸν νοῦ ἐκείνου ποὺ μετανοεῖ, λέει ὁ σοφὸς Δίδυμος.Ἐπίσης, ὁ ἅγιος Νεῖλος λέει ὅτι ἡ ἀγαθὴ μεταμέλεια ἔχει μεγάλη δύναμη γιὰ τὴ σωτηρία, γι’ αὐτὸ καὶ πρέπει συνεχῶς νὰ τὴν καλλιεργοῦμε, ὥστε νὰ σωθοῦμε καὶ νὰ μὴ χαθοῦμε, γιατὶ ὅταν ἐπιστρέψεις καὶ στενάξεις, τότε θὰ σωθεῖς, καθὼς λέει ὁ προφήτης Ἡσαΐας: «Ἡ κατὰ Θεὸν λύπη ὁδηγεῖ στὴ μετάνοια καὶ κατεργάζεται ἔτσι τὴ σωτηρία». Κανεὶς δὲν θὰ χαθεῖ, ἐὰν ὠφελεῖται ἀπὸ τὸ δραστικὸ φάρ-
μακο τῆς μετάνοιας. Ὁ δὲ θεῖος Χρυσόστομος λέει: «Ἡ μετάνοια γίνεται πρόξενος τῆς βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, εἴσοδος στὸν Παράδεισο καὶ ἀπόλαυση αἰώνιας εὐδαιμονίας. Αὐτὸς ποὺ μετανόησε γιὰ τὰ δεινὰ ποὺ ἔπραξε, ἀκόμη καὶ ἂν δὲν δείξει μετάνοια ἄξια τῶν ἁμαρτημάτων του, ἔχει ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀνταπόδοση γι’ αὐτὴν τὴ μετάνοια ποὺ ἐπέδειξε». Ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεὺς τονίζει: «Ἡ ἀληθινὴ μετάνοια ποτὲ πλέον δὲν ἀφήνει τὸν ἄνθρωπο νὰ βρεθεῖ ἔνοχος στὰ ἴδια, ἀλλὰ ξεριζώνει ἀπὸ τὴν ψυχή, ἐκ βάθους, τὰ ἁμαρτήματα, ἐξαιτίας τῶν ὁποίων ἡ ψυχή του γνώρισε τὸν θάνατο»∙ καὶ ἀμέσως: «τὸ νὰ πάψεις νὰ βλέπεις πλέον πρὸς τὰ πίσω, σημαίνει ὅτι πράγματι ξέφυγες ἀπὸ τὴν ἁμαρτία» · καὶ κάπου ἀλλοῦ: «Καλὸ μὲν εἶναι τὸ νὰ μὴν ἁμαρτάνεις, ἀγαθὸ δὲ καὶ αὐτοὶ ποὺ ἁμαρτάνουν νὰ μετανοοῦν, ὅπως εἶναι ἄριστο τὸ νὰ ὑγιαίνεις πάντοτε, καλὸ ὅμως καὶ ὅταν ἀναλαμβάνεις μετὰ τὴν ἀσθένεια». Ἀκόμη, ὁ Μέγας Βασίλειος προτρέπει λέγοντας: «Μὴν ἀπελπίζεσαι, οὔτε νὰ ἀφήνεις τὴν προσευχή, ἀλλὰ ἔλα ὅπως εἶσαι ἁμαρτωλός, γιὰ νὰ δοξάσεις καὶ σὺ τὸν Δεσπότη καὶ νὰ προσφέρεις τὰ δικά σου δῶρα ἀγάπης γιὰ τὴ συγχώρεση ποὺ σοῦ προσέφερε. Γιατὶ ἂν φοβηθεῖς νὰ προσέλθεις, τότε ἐμποδίζεις νὰ ἔλθει σὲ σένα ἡ ἀγαθότητά Του καὶ κωλύεις τὴν πλουσιοπάροχη δικαιοσύνη Του, ποὺ ὁπωσδήποτε θὰ σὲ ἐπισκεπτόταν». Καὶ προσθέτει: «ὑποφέραμε ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες, ἂς γιατρευτοῦμε μὲ τὴ μετάνοια∙ ἀλλὰ μετάνοια χωρὶς νηστεία, μένει ἀκαλλιέργητη».

ΘΑΥΜΑ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ


Θαύμα Ταξιάρχη σε μελοθάνατη γυναίκα με εμφάνιση του Ταξιάρχη που ζήτησε και την μετάνοια του ιεχωβίτη συγγενή της.

Σε με το λέγεις Κύριε;

Τα τελευταία λόγια το Αγίου Νεκταρίου στο Αρεταίειο νοσοκομείο ήταν : «Σε με το λέγεις Κύριε;».
Τι άλλο θα μπορούσε να του είχε πει ο Κύριος παρά το «εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ».

Γιατί γιορτάζει ο Σταμάτης και η Σταματίνα των Αρχαγγέλων;

http://www.saint.gr/203/texts.aspx


Γιατί γιορτάζει ο Σταμάτης και η Σταματίνα των Αρχαγγέλων;
Ο Θεός, όταν δημιούργησε τους Αγγέλους, τους έδωσε να έχουν την απόλυτη ελευθέρα γνώμη. Έπρεπε όμως να αποδείξουν ότι ήταν άξιοι της τιμής με την οποία τους κόσμησε. Γι’ αυτό δοκιμάστηκε η πίστη τους. Ένας απ’ αυτούς, ο Εωσφόρος, που ήταν ο πρώτος όλων των αγγελικών Ταγμάτων, αυτός που ήταν ο ωραιότερος, δυνατότερος και λαμπρότερος, υπερηφανεύθηκε και πίστεψε ότι μπορεί να αντικαταστήσει τον Θεό και να στήσει τον θρόνου του υπεράνω του Θεού. Αυτό ήταν το αμάρτημά του. Υπερηφανεύθηκε! Επαναστάτησε εναντίον του Θεού και μαζί του παρέσυρε μεγάλο αριθμό αγγέλων, που με την πτώση τους μετατράπηκαν από φωτεινούς αγγέλους σε σκοτεινούς και από αγίους σε πονηρούς. Όταν έπεσαν οι πονηροί άγγελοι, που ονομάζονται δαίμονες, συγκεντρώθηκαν όλα τα επουράνια Τάγματα και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ στάθηκε στο κέντρο και αναφώνησε: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού» και αμέσως οι άγιοι Άγγελοι στάθηκαν πιστοί προς τον Θεό και δεν ακολούθησαν την πονηρά σκέψη του Εωσφόρου. Έτσι επειδή με αυτή του την κραυγή, ο αρχάγγελος Μιχαήλ επανέφερε στην τάξη στα τάγματα των αγγέλων και σταμάτησε την κάθοδο και την πτώση τους, γι αυτό προς τιμήν αυτού του «σταματήματος» που επιτελέστηκε με τη φράση «στώμεν καλώς» προήλθε και το όνομα «Σταμάτης» και το όνομα «Σταματίνα».

Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος, η φράση «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου» χρησιμοποιείται στη Θεία Λειτουργία ακριβώς πριν την Αγία Αναφορά ώστε να αφυπνίσει τους πιστούς χριστιανούς και να σταθούν μετά φόβου (δηλαδή με σεβασμό) και με καλή συμπεριφορά μέσα στη Θεία Λειτουργία.

Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης :Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι.

Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Να αναδειχθούμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Ας προσέξουμε μήπως, για χάρη της παρούσας ζωής, στερηθούμε τη μέλλουσα. Μήπως, από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες, αμελήσουμε το σκοπό της ζωής μας.
Η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή από μόνες τους δεν φέρνουν τους επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δεν είναι ο σκοπός της ζωής μας· αποτελούν τα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό.
Στολίστε τις λαμπάδες σας με αρετές. Αγωνιστείτε ν' αποβάλετε τα πάθη της ψυχής. Καθαρίστε την καρδιά σας από κάθε ρύπο και διατηρήστε την αγνή, για να έρθει και να κατοικήσει μέσα σας ο Κύριος• για να σας πλημμυρίσει το Άγιο Πνεύμα με τις θείες Του δωρεές.
Παιδιά μου αγαπητά, όλη σας η ασχολία και η φροντίδα σ' αυτά να είναι. Αυτά ν' αποτελούν σκοπό και πόθο ασταμάτητο. Γι' αυτά όλη σας η προσευχή προς το Θεό.

Άγιος Νεκτάριος: Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη


Οἱ πειρασμοὶ παραχωροῦνται γιὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ κρυμμένα πάθη, νὰ καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νὰ θεραπευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι καὶ αὐτοὶ δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους. Γί’ αὐτὸ ἄφησε μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν ἑαυτό σου στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ ζήτησε τὴ βοήθειά Του, ὥστε νὰ σὲ δυναμώσει στὸν ἀγώνα σου. 
Ἡ ἐλπίδα στὸ Θεὸ δὲν ὁδηγεῖ ποτὲ στὴν ἀπελπισία. Οἱ πειρασμοὶ φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Θεὸς ξέρει τὴν ἀντοχὴ τοῦ καθενός μας καὶ παραχωρεῖ τοὺς πειρασμοὺς κατὰ τὸ μέτρο τῶν δυνάμεών μας. Νὰ φροντίζουμε ὅμως κι ἐμεῖς νὰ εἴμαστε ἄγρυπνοι καὶ προσεκτικοί, γιὰ νὰ μὴ βάλουμε μόνοι μας τὸν ἑαυτό μας σὲ πειρασμό. 
Ἐμπιστευτεῖτε στὸ Θεὸ τὸν Ἀγαθό, τὸν Ἰσχυρό, τὸν Ζῶντα, καὶ Αὐτὸς θὰ σᾶς ὁδηγήσει στὴν ἀνάπαυση. Μετὰ τὶς δοκιμασίες ἀκολουθεῖ ἡ πνευματικὴ χαρά. Ὁ Κύριος παρακολουθεῖ ὅσους ὑπομένουν τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς θλίψεις γιὰ τὴ δική Του ἀγάπη. Μὴ λιποψυχεῖτε λοιπὸν καὶ μὴ δειλιάζετε.

Δὲν θέλω νὰ θλίβεστε καὶ νὰ συγχύζεστε γιὰ ὅσα συμβαίνουν ἀντίθετα στὴ θέλησή σας, ὅσο δίκαιη κι ἂν εἶναι αὐτή. Μία τέτοια θλίψη μαρτυρεῖ τὴν ὕπαρξη ἐγωϊσμοῦ. Προσέχετε τὸν ἐγωϊσμό, ποὺ κρύβεται κάτω ἀπὸ τὴ μορφὴ τοῦ δικαιώματος. Προσέχετε καὶ τὴν ἄκαιρη λύπη, δημιουργεῖται ὕστερ’ ἀπὸ ἕναν δίκαιο ἔλεγχο. Ἡ ὑπερβολικὴ θλίψη γιὰ ὅλα αὐτὰ εἶναι τοῦ πειρασμοῦ. Μία εἶναι ἡ ἀληθινὴ θλίψη. Αὐτὴ ποὺ δημιουργεῖται, ὅταν γνωρίσουμε καλὰ τὴν ἄθλια κατάσταση τῆς ψυχῆς μας. Ὅλες οἱ ἄλλες θλίψεις δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. 
Φροντίζετε νὰ περιφρουρεῖτε στὴν καρδιά σας τὴ χαρὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ νὰ μὴν ἐπιτρέπετε στὸν πονηρὸ νὰ χύνει τὸ φαρμάκι του. Προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ὁ παράδεισος, ποὺ ὑπάρχει μέσα σας, μετατραπεῖ σὲ κόλαση. 

«Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς. 


 http://psigmataorthodoxias.blogspot.gr/2014/09/blog-post_21.html?spref=fb

Ο Άγιος Νεκτάριος για τη νηστεία.

Αποσπάσματα από μια επιστολή που έστειλε σε μοναχές.

«Η υγεία είναι το πρώτιστο το οποίο πρέπει να έχετε. Μάθετε ότι αυτοί που δεν έχουν γίνει ακόμη τέλειοι, για να μην πω αυτοί που έχουν μπει ήδη στο στάδιο για να αγωνιστούν, εάν δεν έχουν υγεία, καταβάλλονται και αποκάμνουν, διότι ακόμα στερούνται του ηθικού σθένους, που ενισχύει τους τέλειους. Η υγεία γι’ αυτόν που δεν είναι τέλειος είναι το αυτοκίνητο όχημα, που φέρνει τον αθλητή στο τέρμα του αγώνα. Γι’ αυτό σας συνιστώ διάκριση σε όλα και φρόνηση και σας συμβουλεύω να φεύγετε τα άκρα∙ οι αυστηρότητες δεν πηγαίνουν μαζί με τα μέτρα της αρετής. Αυτός που δεν έχει υψηλές ηθικές αρετές και ταυτόχρονα συναγωνίζεται με τους τέλειους και θέλει να ζει με αυστηρότητα, όπως οι άγιοι ασκητές, αυτός, διατρέχει τον κίνδυνο της υπερηφάνειας και της πτώσης. Να ζείτε με ταπεινότητα καρδιάς και ως αρχάριοι δόκιμοι για να σας σκεπάζει το έλεος του Θεού. Το κεφάλαιο της νηστείας είναι ανάγκη να συμβαδίζει με την υγεία σας, για να μην αναγκαστείτε να εγκαταλείψετε μετά την έρημο και να ζείτε στις πόλεις για θεραπεία της ασθενής σας σάρκας. Η τροφή δεν σας ανεβάζει μπροστά στο Θεό. Θα επιθυμούσα, εάν πρόκειται να επιστρέψετε στις πόλεις γι’ αυτό το λόγο, να τρώτε ότι βρείτε για χάρη της υγείας σας για να μένετε στην έρημο και να προσεύχεστε. Αν είστε υγιείς θα προκόψετε, εάν δεν είστε υγιείς τότε μάταιοι οι κόποι σας.»

«Για την Τεσσαρακοστή σας λέγω να την περάσετε με σοφία και σύνεση , κανονίζοντας τη νηστεία και τα αναγνώσματα και οι προσευχές να είναι σύμφωνα με το μέτρο, που σας υποδεικνύει η αντοχή σας ή ο πόθος σας.

…Εάν δεις ότι εξασθενήστε, να λιγοστεύετε κάπως τις ακολουθίες. Εάν καμία από τις νεότερες πεινά το βράδυ, μπορεί να λαμβάνει λίγο ψωμί ή νερό, επειδή βρίσκονται στην ανάπτυξη τους και δεν πρέπει να αποστερούνται από τα αναγκαία της διατροφής και της παροχής αυτών που χρειάζεται το αναπτυσσόμενο σώμα , για να μη βλαφτεί.

Όταν περάσει ο χρόνος της ανάπτυξης, τότε μπορεί αν νηστέψουν και να τρώνε μια φορά τη μέρα.

Ο γυναικείος οργανισμός πλάστηκε, για να έχει περισσότερη ανάγκη, διότι προορίστηκε για μεγαλύτερες εξαντλήσεις∙ γι’ αυτό οι γυναίκες που θέλουν να μιμηθούν τους άνδρες στην διατροφή( νηστεία) εξαντλούνται γρήγορα∙ η γυναίκα έχει από τη φύση της περισσότερη τροφή και περισσότερου ύπνου.

Να θυμάστε ότι είστε γυναίκες και να μη συναγωνίζεστε τους άνδρες. Υπόδειγμα να έχετε τις γυναίκες και από αυτές όχι αμέσως όλη τους τη ζωή∙ για αυτό πρέπει να διαιρεθεί στη ζωή της ασκήσεως και στη ζωή της ηθικής τελειότητας.

Όταν βλέπετε πολλή άσκηση , να γνωρίζετε ότι υπάρχει μεγάλη ηθική αρετή , η οποία υποστηρίζει την άσκηση του σώματος, διότι πρέπει να γνωρίζουμε καλά ότι η δύναμη της ψυχής ενισχύει και υποστηρίζει το σώμα στους αγώνες. Χωρίς ψυχικό σθένος και οι μεγάλες ασκήσεις είναι αδύνατες, και εάν κάποιος τολμηρός αναλάβει μεγάλες ασκήσεις πριν κάνει σθεναρή την ψυχή του με ηθικές αρετές, αυτός θα πλανηθεί και θα πέσει.

Γι’ αυτό αξιώνω, θέλω , επιθυμώ , επιποθώ να βαδίζετε το δρόμο της άσκησης σε όλα, ζώντας σύμφωνα με τις απαιτήσεις του πολιτεύματός σας και σύμφωνα με τις απαιτήσεις για τη συντήρηση του σώματός σας και της υγείας σας και να ζητάτε την ηθική τελειότητα.»
« Γιατί πολλοί και με νηστείες και με αγρυπνίες αγωνίστηκαν , και αναχώρησαν στην έρημο, και ασκήθηκαν στην ακτημοσύνη στο έπακρο, και κατόρθωσαν μεγάλη ελεημοσύνη, σε σημείο που να μην έχουν τίποτα άλλο να δώσουν, σύμφωνα με την επιθυμία τους και την προαίρεση τους και κάθε άλλη αρετή επέδειξαν , ύστερα όμως με ελεεινό τρόπο έπεσαν και γλίστρησαν σε κακία∙ και αυτό το έπαθαν επειδή δεν είχαν το χάρισμα της διάκρισης∙ καθώς έλεγε και ο Μέγας Αντώνιος και όλοι οι Πατέρες.»

«… περισσότερο κινδύνευσα με την άμετρη ασιτία και αγρυπνία, παρά από το πολύ φαγητό και τον άμετρο ύπνο…»


Τ

Η Κοίμηση και ο ενταφιασμός του Αγίου Νεκταρίου


Στο απόμακρο για κείνο τον καιρό νοσοκομείο της Αθήνας, το Αρεταίειο, η γραμματεία έπαιρνε απ' έξω εντολή και έδινε μέσα εντολή να κρατήσουν κάποιο κρεββάτι στον μικρό παθολογικό θάλαμο, για έναν γέροντα καλόγερο από την Αίγινα.
Τον έφεραν κάποιο μεσημέρι δύο καλόγριες κι ένας μέτριος στο ανάστημα σαραντάρης, που από την πρώτη στιγμή που μπήκαν ανησυχούσε και κρυφόκλαιγε. Έκαναν τις διατυπώσεις της εισόδου και παραμονής του στο θεραπευτήριο και η μία από τις δύο καλόγριες έφυγε.
Στον θάλαμο που τον τοποθέτησαν ήταν άλλα τέσσερα κρεβάτια ωστόσο μόνο τα δύο ήταν πιασμένα. Στο διπλανό του γέροντα της Αίγινας αναπαυόταν ένας άντρας περίπου σαραντάρης που έπασχε από παράλυση των κάτω άκρων.
Ήταν επαρχιώτης οικογενειάρχης, είχε πέσει σ' ένα γκρεμό από το ζώο του, χτύπησε κι από τότε τον έσερναν με τα φορεία.
Στο παρακάτω, έμενε κάποιος γέροντας συνταξιούχος δάσκαλος, με ουρολογική κι αυτός πάθηση.
"Τι νομίζεις γερόντισσα Ευφημία, έκανε κάπου στον προθάλαμο σιγανασαίνοντας και σκουπίζοντας τα δάκρυά του ο άντρας, θα κάνει την εγχείρηση, θ' αντέξει στο μαχαίρι;"
Εκείνη απόμεινε συλλογισμένη.
"Τι θ' απογίνουμε δίχως την ευλογημένη του καθοδήγηση, πώς θα ζήσουμε χωρίς την προσευχή του;" συνέχισε ο άντρας.
"Ελπίζω, κύριε Σακκόπουλε, αποκρίθηκε τέλος η καλόγρια μισοταραγμένη. Ο καλός Θεός θα λυπηθεί την αδελφότητα, δεν θα επιτρέψει ν' απομείνουμε είκοσι οκτώ ψυχές ορφανές."
"Ω αδελφή Ευφημία, σ' αυτόν οφείλω τα πάντα. Και κυρίως τον θησαυρό της ψυχής μου. Αυτός με εισήγαγε εις το εύρος, το ύψος και το κάλλος που έχει ο Κύριος. Από νωρίς έχασα την μητέρα μου και το ξεπέρασα, πρόπερσι αναπαύθηκε κι ο πατέρας μου, άνθρωπος όλο αυταπάρνηση κι ευγένεια και το κατάπια. Αν μας εγκαταλείψει κι ο άγιος γέροντας, ο πνευματικός πατέρας και οδηγός και μεσίτης εις τον Θεόν, θα καταντήσω δυστυχής, θα παραμείνω δεντρί στην έρημο..."
Η καλόγρια τον ανακοίταξε με κάποια στοργή και κούνησε το κεφάλι.
Πέρασε ο πρώτος μήνας, πέρασε κι ο δεύτερος.
Δεν πρόλαβε να κάνει εγχείρηση, δεν πρόλαβε να περάσει από μαχαίρι.
Η Αθήνα συγκλονιζόταν από ιαχές και αλλαλαγμούς για την εκλογική ήττα του Βενιζέλου, για τις αλλαγές στην Κυβέρνηση, για την επαναφορά του εξόριστου Βασιλιά Κωνσταντίνου, οι εκκλησιαστικοί κύκλοι συζητούσαν, σχολίαζαν την έκπτωση του Μελετίου και την επανανθρόνιση του Θεοκλήτου, όταν ο χλωμός ασκητικός εκείνος γέροντας, ο καλόγερος της Αίγινας, έβλεπε ξαφνικά καταμπροστά του ανοιγμένους τους ουρανούς και τους αγγέλους κατά χιλιάδες να τον υποδέχονται.
Στάθηκε λίγο προτού ξεψυχήσει κι αφουγκράστηκε. Από ψηλά κάποια γνώριμη φωνή, κάποια ολόγλυκια φωνή σε ξένη χώρα τον καλούσε.
"Είσελθε τέκνον, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου. Σε αναμένει ο της δικαιοσύνης στέφανος."
"Εις εμέ, εις εμέ το λέγεις Κύριε;" πρόλαβαν να ψιθυρίσουν για στερνή φορά τα χείλη του.
Κι ανοίγοντας το στόμα να πάρει ανασεμιά, είδε πως μεταφέρεται. Παρέδωσε την άγια του υπομονετική ψυχή στον αγαπημένο του Αφέντη. Στον Αφέντη των ουρανίων, των επιγείων και καταχθονίων.
Η γερόντισσα Ευφημία αναστατώθηκε.
"Σεβασμιώτατε, Σεβασμιώτατε, ανάκραξε με λυγμούς. Κύριε Σακκόπουλε, πού είναι ο κύριος Σακκόπουλος;... Το τηλέφωνο παρακαλώ, το τηλέφωνο...
Ήρθε μια σαβανώτρα από το προσωπικό του νοσοκομείου να βοηθήσει τη γερόντισσα. Το νεκρό σώμα, μοσκομύριζε... Θεέ και Κύριε ! ... Κάτι πήγε να πει η γερόντισσα δεν το μπόρεσε. Για μια στιγμή έβγαλαν τη μάλλινη φανέλλα και την πέταξαν πρόχειρα στο διπλανό κρεββάτι. Κι ώσπου να προχωρήσουν να τελειώσουν με τα σάβανα, ο διπλανός άρρωστος, ο άνθρωπος που έπασχε από παράλυση των κάτω άκρων κινήθηκε, ξεπετάχθηκε όρθιος, αμφιταλαντεύθηκε, στάθηκε στα πόδια του κι έκανε το σταυρό του.
"Σηκώθηκα, περπατάω! ανάκραξε δυνατά, Θεέ μου, έγινα καλά! Τι έχει αυτή η φανέλλα;"
Για δες, ήταν στ' αλήθεια όρθιος, περπατούσε !
Δεν καλοκατάλαβαν, απόμειναν να χάσκουν. Το νεκρό σώμα μοσκομύριζε... Η γερόντισσα πήρε τη φανέλλα, την έβαλε ένα κουβάρι στο ράσο της. Τα χέρια της έτρεμαν.
Απόρησαν oι γιατροί, απόρησε και το προσωπικό του νοσοκομείου όταν έμαθαν πως ο φτωχός ρασοφόρος από την Aίγινα, ήταν άλλοτε γενικός διευθυντής στη Ριζάρειο και ήταν λέει... Δεσπότης!
Μια νύχτα θρήνου πέρασε η γερόντισσα Ευφημία.
Αργά το πρωί έφθασε ένας φίλος Αρχιμανδρίτης, ιεροκήρυκας, ο Παντελεήμων Φωστίνης και λίγο πιο έπειτα ο Πρωτοπρεσβύτερος Άγγελος Νησιώτης, διαλεκτός μαθητής του στη Ριζάρειο και δημιουργός αργότερα κατηχητικών σχολείων. Έφθασε σωστό ανθρώπινο ράκος κι ο Κωστής Σακκόπουλος. Παράγγειλαν το φέρετρο, παράγγειλαν τη νεκροφόρα και λίγo αργότερα ξεκίνησαν για τον Πειραιά.
Το βαποράκι της γραμμής η "Πτερωτή", θα σήκωνε άγκυρα για την Αίγινα ακριβώς στις δύο το μεσημέρι. Η νεκροφόρα με λογής - λογής διατυπώσεις που έπρεπε να γίνουν, έφθασε εμπρός στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος στον Πειραιά, λίγo μετά τις δώδεκα. Ο Ναός βρέθηκε κλειστός, όλοι oι αρμόδιοι κι ο νεωκόρος, έλειπαν για μεσημεριάτικη διακοπή.
Αυθόρμητα μαζεύτηκε ολόγυρα στο πεζοδρόμιο κόσμος. Από λαλιά σε λαλιά, ακούστηκε, μαθεύτηκε στην εργατική πόλη, η Κοίμηση του γέροντα της Ριζαρείου. Κι ένας λαός περικύκλωσε το φέρετρο.
Καθώς το έφεραν σιμά στα σκαλοπάτια του Ναού για να πάρουν τουλάχιστον μια φωτογραφία στην πόλη και στο χώρο που τόσο είχε κηρύξει κι αγαπήσει, κι άνοιξαν το καπάκι, μούδιασαν, τάχασαν... Παρατήρησαν κάτι το ασυνήθιστο, το καταπληκτικό. Από την ήρεμη και γαλήνια μορφή έσταζε κάτι σαν ιδρώτας που μοσκομύριζε... Θεέ και Κύριε !
Ο Κώστας ο Σακκόπουλος σαστισμένος έτρεξε κι αγόρασε από το περίπτερο ένα πακέτο μπαμπάκι και σκούπισε σιγά - σιγά και απαλά από το πρόσωπο τον μοσκομύριστο ιδρώτα. Μερικοί τότε έπεσαν επάνω του, του άρπαξαν τις τούφες το μπαμπάκι, το έφερναν ευλαβικά στο μέτωπό τους, άλλοι το έκρυβαν στις τσέπες τους, άλλοι το παράχωναν στο στήθος.
"Δεν έχει βάρος, δεν έχει βάρος, είναι ελαφρύς σαν πούπουλο", φώναξαν και oι άνδρες που σήκωναν το φέρετρο, έτοιμοι να το ξαναφέρουν στη νεκροφόρα.
Το βαποράκι της γραμμής η "Πτερωτή" έφθασε στις τέσσερις παρά κάτι, απόγευμα στην Αίγινα με τη σημαία "μετζάστρα" (μεσίστια) στο πλωριό κατάρτι.
Προτού αράξει στο μώλο, ο καπετάνιος σφύριξε τρεις φορές πένθιμα και συνθηματικά.
Στα γαλανά νερά του Σαρωνικού ταξίδευε το Ιερό Λείψανο ενός ανθρώπου του Θεού. Ενός Κληρικού που δεν καυχήθηκε ποτέ για κάτι δικό του. Ενός Ιερομόναχου που ευαρέστησε τον Άγιο Θρόνο με την υπακοή, το ταπεινό φρόνημα, την υπομονή, την πίστη, την αγάπη.
Αμέτρητος λαός πλημμύρισε κάτω την παραλία. Όλος σχεδόν ο Κλήρος, όλοι oι Ιερομόναχοι, όλες oι καλόγριες από τα ντόπια Μοναστήρια.
Οι γυναίκες έκλαιγαν σιωπηλά, μερικές στέναζαν, μερικές μοιρολογούσαν.
"Παππούλη μας, προστάτη της φτωχολογιάς, τι θ' απογίνουμε τώρα που μας άφησες ορφανές και μόνες;"
Διακόσιοι τόσοι άντρες τσακώθηκαν ποιος θα σηκώσει το φέρετρο. Ήταν oι φίλοι του, oι ψαράδες του γιαλού, οι σφουγγαράδες που ταξίδευαν και βουτούσαν πέρα στην Τζιμπεράλτα και στο Τούνεζι κι έφερναν σφουγγάρια της ευλογίας με χαραγμένο στη μέση τον Τίμιο Σταυρό, εργάτες που δούλεψαν στη Μονή κι έφαγαν ψωμί από τα χέρια του, oικοδόμοι, αγρότες, αμπελουργοί, επαγγελματίες και πλανόδιοι.
Ο δήμαρχος με τον αστυνόμο για να τους φέρουν σε λογαριασμό, τους χώρισαν σε τετράδες και υπολόγισαν το δρόμο κάπου δυο ώρες και κάτι, ώσαμε το Μοναστήρι. Σε λίγο τα πάντα τακτοποιήθηκαν και η πομπή ξεκίνησε.
Ήταν κάτι το ριγηλό και συγκινητικό. Ποτέ η Αίγινα δε θυμόταν ένα τέτοιο ξόδι. Αυθόρμητα η λαϊκή ψυχή αγκάλιασε το Λείψανο - Θησαυρό του διαλεκτού παιδιού της και το έφερνε με σφιχτή ανασεμιά στη θέση Ξάντος.
Πένθιμη διακόσμηση γυρόφερνε την πόλη και την παραλία. Οι καμπάνες στους Ναούς σιγοχτυπούσαν όπως τη Μεγάλη Παρασκευή. Θυμίαμα καιγόταν σ' όλες τις πόρτες και δροσερά λουλούδια έπεφταν από γριές και νιες και δροσερές παρθένες.
Ένα πλήθος νέοι ρασοφόροι Ριζαρείτες ακολουθούσαν σιωπηλοί.
"Δεν έχει βάρος, δεν έχει βάρος, είναι ελαφρύς σαν πούπουλο", φώναζαν κατάπληκτοι κάθε τόσο οι άνδρες από τα σταυροδρόμια και τις λαγκαδιές, καθώς σήκωναν το φέρετρο κι ετοιμάζονταν ν' αλλάξουν βάρδια.
Το Μοναστήρι γέμισε κόσμο. Ατελείωτη μυρμηγκιά, κάθε λογής άνθρωποι, γνωστοί, άγνωστοι, καταλαχάρηδες του βουνού, του λόγγου, της ακρογιαλιάς. Όλοι τους είχαν διάθεση να παρασταθούν, να προσευχηθούν, να ξενυχτήσουν, να κλάψουν.
Σ' όλο τούτο το πλήθος και στις καλόγριες της αδελφότητας που έκλαιγαν σαν μικρές νεαρές κοπέλες, ξεχώριζε η φυσιογνωμία της Ηγουμένης, της Οσίας Ξένης, της τυφλής.
File:Nektarios.jpg
Στάθηκε κάποια στιγμή καταμπροστά στο φέρετρο, πάνω στη γαλήνια κι ευγενική μορφή, που θαρρούσες ότι λαφροκοιμόταν, τη μορφή του πνευματικού πατέρα και οδηγού, του ευεργέτη και προστάτη της και μη μπορώντας με τα τυφλά μάτια να δει, να προσέξει τον ιδρώτα - Μύρο που κυλούσε από το μέτωπο, το ένιωσε σαν όσφρηση, σαν ευωδιά και μένοντας ακίνητη και κάνοντας τρεις φορές το σημείο του σταυρού, είπε:
"Ο πατέρας μας δεν πέθανε. Ζει, μας βλέπει και προσεύχεται απόψε για μας. Το Μοναστήρι μας θα προκόψει, δεν θα το αφήσει ο Κύριος. Όταν ζούσε και τον απολαμβάναμε δίπλα μας, κοντά μας, φάρο και οδηγό, αυτό πάντα μας έλεγε. Αυτή την Προφητεία: Από εδώ, μας έλεγε, κόρες μου, απ' αυτές τις ερημιές, σε μερικά χρόνια θα διαβαίνουν άμαξες, θα περνά πλήθος ο κόσμος με αφιερώματα, χρυσάφια και λαμπάδες. Kαι εμείς οι άπραγες στεκόμασταν δίβουλες, ξαφνιασμένες. Μήπως τάχα παραλογίζεται ο Σεβασμιώτατος, αναρωτιόμασταν με ανησυχία. Αδελφές μου, μη κλαίτε, αδέλφια μου μη θρηνείτε. Η Αίγινα και η Ελλάδα απόκτησε έναν Όσιο, ένα σημερινό ικέτη εμπρός εις τον Εσταυρωμένο".
Τα λόγια της σκέπαζαν τους κρυφούς λυγμούς της από μια Θεϊκή Δύναμη και Χάρη. Τα λόγια της έπεσαν στο πλήθος με τέτοια αρμονία που γλύκαναν ευθύς όλες τις καρδιές και για κάμποσο χρονικό διάστημα της νύχτας, απόδιωξαν τις μελαγχολικές σκέψεις του θανάτου.
Τρεις μέρες και τρεις νύχτες κράτησε το λαϊκό τούτο προσκύνημα. Και το Λείψανο αδιάκοπα έσταζε ιδρώτα-Μύρο και σκορπούσε ολοτρόγυρα Ευωδία!
Mια από τις τρόφιμες της αδελφότητας ανησύχησε.
"Θα πρέπει να επισπεύσουμε τον ενταφιασμό, πέταξε με σπουδή στην Οσία Ξένη. Δεν μπορεί, γερόντισσά μου, σώμα είναι, θα βρωμίσει".
Το βράδυ που κοιμήθηκε, είδε ολοζώντανο σιμά της τον γέροντα ντυμένο στα αρχιερατικά του άμφια.
"Σεβασμιώτατε", ανάκραξε. Kαι γονάτισε να του ασπασθεί το χέρι.
"Βρωμά παιδί μου, το χέρι μου;" τη ρώτησε επιτιμητικά.
"Μοσκομυρίζει Σεβασμιώτατε", ψιθύρισε.
"Τι μυρίζει;"
"Λιβάνι και αλόη." "Τότε μη φοβείσαι και διά το Λείψανον."
Ξύπνησε καταφοβισμένη. Έτρεξε στο φέρετρο, ασπάσθηκε τρεις φορές τα κρινοδάχτυλα των χεριών. Kαι ξαναπρόσεξε που έτρεχε συνέχεια στη μορφή ιδρώτας - Μύρο.
Φυσικά φρόντισαν και για τον ενταφιασμό. Θα τον τοποθετούσαν εκεί πλάγια στο Ναό, χαμηλά στο πεύκο. Στο καταπράσινο και φουντωτό βελονόφυλλο δεντρί που τόσο αυτός καμάρωνε κι αγαπούσε. Εκεί, που κάποτε η πρώτη εκείνη γερόντισσα κάτοικος, σαν έσκαβε για να το φυτέψει, τοσοδούλι και μικράκι, άκουσε την παράδοξη φωνή :"Άφησε τόπο για ένα τάφο". Ναι, τώρα όλα ξεκαθάριζαν. Ο καλός Θεός είχε προδιαλέξει τόπο για το σκήνωμα του διαλεκτού παιδιού Του.
Προτού σκεπάσουν το φέρετρο για τον ενταφιασμό, όλες σχεδόν oι μαθήτριες και υποτακτικές έφεραν κι έριξαν λεμονανθούς από τις λεμονίτσες που είχε φυτέψει ο ίδιος ο γέροντας με το χέρι του, σε διάφορες πρασιές ολόγυρα από το Ναό και παράπλευρα έξω.
(Από το βιβλίο του Σώτου Χονδρόπουλου: Ο Άγιος του αιώνα μας -ο Όσιος Νεκτάριος Κεφαλάς-Αφηγηματική Βιογραφία. Έκδοσις Ιεράς Κοινοβιακής Μονής Αγίας Τριάδος Αιγίνης. Δεύτερη Έκδοση. Σελ. 269-274).
Πηγή: οrthodoxy

Ζίτσα Ιωαννίνων: Κατέστρεψαν ξωκκλήσι αναζητώντας κρυμμένο θησαυρό!

Ζίτσα Ιωαννίνων: Κατέστρεψαν ξωκκλήσι αναζητώντας κρυμμένο θησαυρό! Τα κυκλώματα των ιερόσυλων λυμαίνονται ναούς και μοναστήρια στην Ήπειρο
 
Τα κυκλώματα των ιερόσυλων που λυμαίνονται ναούς και μοναστήρια στην Ήπειρο, χτύπησαν ένα ξωκλήσι των Ιωαννίνων καταστρέφοντας το ιερό στο οποίο περίμεναν ότι θα βρουν... θησαυρό! Όμως, οι σύγχρονοι «Ιντιάνα Τζόουνς» έφυγαν με άδεια χέρια, αφήνοντας πίσω τους μεγάλες ζημιές.
Οι κάτοικοι του χωριού Λίθινο Ζίτσας Ιωαννίνων δεν πίστευαν στα μάτια τους χθες το πρωί, όταν μπήκαν στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου και βρήκαν την Αγία Τράπεζα αναποδογυρισμένη και το ιερό να έχει σκαφτεί σε βάθος τουλάχιστον ενάμισι μέτρου και πλάτος τριών! Οι άγνωστοι δράστες φαίνεται πως είχαν ενδείξεις ότι στο βυζαντινό εκκλησιαστικό μνημείο υπήρχε κρυμμένος θησαυρός και δεν δίστασαν να το καταστρέψουν αναζητώντας τον. Εξάλλου, άφησαν ανέγγιχτο το φτωχικό παγκάρι που είχε μέσα μερικά κέρματα αλλά και ο,τιδήποτε άλλο υπήρχε μέσα στο ξωκλήσι. 

Η βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Νικολάου χρονολογείται στις αρχές του 17ου αιώνα, αφού υπάρχουν αναφορές ότι μέχρι το 1670 λειτουργούσε ως μοναστήρι. Μετά τη νέα λεηλασία, οι υπεύθυνοι του δήμου Ζίτσας επαναφέρουν στην επικαιρότητα το αίτημα της επαρκούς φύλαξης των χωριών της ευρύτερης περιοχής και ζητούν να ενισχυθούν οι αστυνομικές δυνάμεις ώστε να νιώθουν ασφαλείς οι λιγοστοί κάτοικοι που έχουν απομείνει.

protothema

Το Αγιον Ορος μπαίνει σε... ψηφιακή κιβωτό

Δεκαπέντε από τις είκοσι μονές του Αγίου Ορους, καθώς και η Ιερά Κοινότητα, ανταποκρίθηκαν και συμμετέχουν στο πρόγραμμα «Ψηφιακή Σύγκλιση» του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, το οποίο αποβλέπει στη δημιουργία ενός είδους «ψηφιακής κιβωτού» με τους θησαυρούς της αθωνικής πολιτείας.

Τοιχογραφίες αλλά και χειρόγραφα από το Αγιον Ορος θα ψηφιοποιηθούν στο πλαίσιο του προγράμματος «Ψηφιακή σύγκλιση»
Τοιχογραφίες αλλά και χειρόγραφα από το Αγιον Ορος θα ψηφιοποιηθούν στο πλαίσιο του προγράμματος «Ψηφιακή σύγκλιση»
Εκτός από τα μοναστήρια που απάντησαν αρνητικά και δεν συμμετέχουν τελικά, ανάμεσά τους οι Μονές Χιλανδαρίου και Κωνσταμονίτου, αλλά και οι καταληψίες της Εσφιγμένου, τα υπόλοιπα 15 προσφέρθηκαν να διαθέσουν προς ψηφιοποίηση ένα μέρος μόνο του πολιτιστικού τους αποθέματος, το οποίο και θα επιλέξουν τα ίδια.
Η ψηφιακή καταγραφή θα περιλαμβάνει συλλογές από χειρόγραφους κώδικες, έντυπα, έγγραφα, ιερά σκεύη, άμφια, έργα λαϊκής τέχνης και άλλους κινητούς θησαυρούς, ενώ το πρόγραμμα προβλέπει τη δημιουργία μιας τρισδιάστατης περιήγησης στον Ναό του Πρωτάτου στις Καρυές, με τις περίφημες τοιχογραφίες του Μανουήλ Πανσέληνου.
Ντοκιμαντέρ
Επιπλέον θα ψηφιοποιηθούν τα αθωνικά μονοπάτια και 12 μονές προσφέρουν ψηφιακά προσκυνητάρια, ένα σύντομο δηλαδή ιστορικό και ένα ολιγόλεπτο βίντεο με το εσωτερικό τους, ενώ ακόμη στο πλαίσιο του προγράμματος θα γίνουν ένα ντοκιμαντέρ και δύο ημερίδες.

Η Γενική Γραμματεία Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων απηύθυνε πρόσκληση προς την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Ορους τον περασμένο Ιούνιο και έδωσε προθεσμία στους αντιπροσώπους των μονών έως τα μέσα Αυγούστου να απαντήσουν αν θα ανταποκριθούν.
Ο Ναός του Πρωτάτου στις Καρυές. Το πρόγραμμα προβλέπει μια τρισδιάστατη περιήγηση στο εσωτερικό του
Ο Ναός του Πρωτάτου στις Καρυές. Το πρόγραμμα προβλέπει μια τρισδιάστατη περιήγηση στο εσωτερικό του
Ηδη ωστόσο εδώ και μερικά χρόνια, από ανάλογο πρόγραμμα, οι μονές Παντοκράτορος και Σίμωνος Πέτρας έχουν ψηφιοποιήσει μέρος του πολύτιμου αρχείου τους και προσφέρουν διαδικτυακά κώδικες και χειρόγραφα, σε μεγάλη ανάλυση με επεξηγηματικές πληροφορίες.
Αλλά και οι υπόλοιπες μονές που είχαν ενημερωθεί από το 2010 ότι αναζητείται πρόγραμμα ψηφιακής καταγραφής του πολιτιστικού τους αποθέματος, είχαν κάνει μια προεργασία, καταγράφοντας ποια αντικείμενα θα δώσουν και μερικά σύντομα κείμενα γι΄αυτά.
Το Αγιον Ορος μπαίνει σε... ψηφιακή κιβωτό
Οι αντιπρόσωποι των μονών στάθηκαν ιδιαίτερα στο θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων και την προστασία του καταγεγραμμένου υλικού. Συγκεκριμένα ζητούν διαβεβαιώσεις ότι αυτοί που θα πάνε να αποτυπώσουν ψηφιακά το υλικό, θα είναι επιστήμονες, μικρός αριθμός, οι ίδιοι πάνω-κάτω και με μικρές αλλαγές στη σύνθεσή τους σε κάθε μονή. Ενημέρωσαν επίσης ότι οι βιβλιοθήκες και τα αρχεία, όπως και οι λοιποί χώροι, θα είναι ανοιχτά συγκεκριμένες ημέρες και ώρες και τίποτα δεν θα βγει από τον χώρο και δεν θα μετακινηθεί για αποτύπωση, αν δεν είναι παρόντες εκπρόσωποι της μονής.
ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΓΛΩΣΣΕΣ
Οπως επισημαίνεται στο πρόγραμμα «Αθωνική Ψηφιακή Κιβωτός» που αναρτήθηκε προχθές στο «Διαύγεια», θα δημιουργηθούν οκτώ υπηρεσίες πρόσβασης στους θρησκευτικούς και πολιτιστικούς θησαυρούς του Αγίου Ορους. Αρχικά θα δημιουργηθεί ένας ενιαίος διαδικτυακός κόμβος (portal), μια αγιορείτικη βιβλιοθήκη και ένα ντοκιμαντέρ.

Το Αγιον Ορος μπαίνει σε... ψηφιακή κιβωτό
Portal
Στη δεύτερη φάση, θα γίνεται μεταφορά μέσω του portal στο ψηφιακό αποθετήριο, στα χειρόγραφα, τα έντυπα, τα αντικείμενα, μια τρισδιάστατη αναπαράσταση του Ναού του Πρωτάτου, των 12 προσκυνηταρίων.

Η προσβασιμότητα και η πρακτική αξιοποίηση του πολιτιστικού θησαυρού του Αγίου Ορους είναι σε περιορισμένο βαθμό σήμερα, αφού η χρήση του προϋποθέτει τη φυσική παρουσία ερευνητών, φοιτητών ή της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Το πρόγραμμα, συνολικού προϋπολογισμού 9.420.000 ευρώ -σχεδόν στο σύνολό του, 8.500.000 ευρώ, αφορά κοινοτικούς πόρους-, θα υλοποιηθεί σε 9 μήνες, ενώ το ψηφιακό υλικό θα μεταφραστεί σε τέσσερις γλώσσες, αγγλικά, γερμανικά, ρωσικά, βουλγαρικά.
ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ ritzal@pegasus.gr
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...