Πανήγυρις αγίου Ραφαήλ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΗΣ, ΑΞΙΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΚΑΣΤΡΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ

ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΗΣ–ΓΡΙΒΑΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΣ ΛαμπροΔευτέρας–ΛαμπροΤρίτης

Η Ιερά Μονή Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου & Ειρήνης Γουμενίσσης (Γρίβας), ετοιμάζεται να τιμήσει τους Νεοφανείς Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη την παρθένο, τη Δευτέρα και την Τρίτη του Πάσχα. Ολημερίς το Μοναστήρι είναι ανοικτό.

Την παραμονή ΛαμπροΔευτέρα 13 Απριλίου, στις  5.30 μ.μ. θα γίνει ο πανηγυρικός Εσπερινός.

Τη ΛαμπροΤρίτη 14 Απριλίου το πρωί, θα τελεσθεί Όρθρος, Αρχιερα­τι­κή θεία Λειτουργία και λιτανεία των ιερών λειψάνων των Νεοφανών Μαρτύρων.

Θα εκτεθεί σε προσκύνηση τμήμα από την Τιμία Μαρτυρική Κεφαλή του Αγίου Ραφαήλ (από τη δεξιά υπερόφρυο περιοχή), ένα εκ των μαρτυρικών πλευρών της αγίας Ειρήνης, όπως και τα μονίμως φυλασσόμενα αποτμήματα ιερών λειψάνων των τριών Μαρτύρων.

Το απόγευμα της Λαμπροτρίτης, στις 5 μ.μ. θα ψαλεί Παράκληση των Νεοφανών Αγίων, και στις 8 μ.μ. οι Χαιρετισμοί του Αγίου Ραφαήλ.

Πρόγραμμα Μεγ. Εβδομάδος

ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ του Νυμφίου & των Αγίων Παθών: 4 μ.μ.

Μ. Πέμπτη & Μ. Σάββατο πρωί: θ. Λειτουργία Μ. Βασιλείου (7–9 π.μ.)

Μ. Παρασκευή: Μεγ. ΄Ωρες (12 μ.)―Αποκαθήλωσις (2 μμ)―Επιτάφιος (4 μμ)

11 βράδυ Μ. Σαββάτου: ἐναρξη Ακολουθίας Αναστάσεως–Όρθρος―θ. Λειτουργία

Κυριακή Πάσχα (12 μ.): Εσπερινός Αγάπης

π. Ευάγγελος Σκετόπουλος: Ο ιερέας λαϊκός καλλιτέχνης-μαρμαρογλύπτης από το Τρανόβαλτο του Δήμου Σερβίων-Βελβεντού

Με αφορμή την ολοκλήρωση ενός ακόμη έργου του, που θα ταξιδέψει και θα τοποθετηθεί αυτές τις ημέρες στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου στα Καλάβρυτα, βρέθηκα το μεσημέρι της Κυριακής 29/03 στο εργαστήριο του ιερέα π. Ευάγγελου Σκετόπουλου στο Τρανόβαλτο. Πρόκειται για τη σκαλιστή μαρμάρινη εικόνα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας, διαστάσεων 1,70Χ1,10 μ., που θα αποσταλεί σαν δωρεά του μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου σε ένα από τα μεγαλύτερα ιερά προσκυνήματα της Ορθοδοξίας, όπως είναι η Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου στην Πελοπόννησο. Στα «αποκαλυπτήρια» της μαρμάρινης εικόνας την Κυριακή παρευρίσκονταν και ο ίδιος ο μητροπολίτης, που λίγο νωρίτερα είχε χοροστατήσει στη Θεία Λειτουργία στον Ι. Ναό του Αγίου Αθανασίου στο Τρανόβαλτο.  

Ο πατήρ Ευάγγελος ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια με κατασκευές ταφικών μνημείων και επιγραφές και γρήγορα ασχολήθηκε με το καλλιτεχνικό είδος -όπως λέει ο ίδιος-, και κυρίως βέβαια με σκαλιστές μαρμάρινες εκκλησιαστικές εικόνες. Απόλυτα χειροποίητες, αφού τα εργαλεία του είναι απλές ιδιοκατασκευές που δεν υπάρχουν στο εμπόριο. Και ασφαλώς χρησιμοποιεί σαν πρώτη ύλη το μάρμαρο, το κατ’ εξοχήν προϊόν του Τρανοβάλτου.   

Πρώτα θέλει -όπως μας εξομολογείται-  να είναι συνεπής με τα ιερατικά του καθήκοντα στην ενορία του στο Τρανόβαλτο και επιπρόσθετα στους Λαζαράδες, και κατόπιν στο χρόνο που απομένει -πολλές φορές και αργά τη νύχτα-

βρίσκεται στο εργαστήριό του και δημιουργεί. «Αυτό με ξεκουράζει, με γεμίζει και με ικανοποιεί. Το τελείωμα ενός έργου το απολαμβάνω με ευχαρίστηση που έρχεται σαν μια πνευματική απόσβεση, οπότε και ξεχνάω όλη την κούραση και τη σκόνη…».

Τα δεκάδες έργα του κοσμούν ναούς σε όλη την Ελλάδα. Από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Κέρκυρα, το Βόλο, το Καρπενήσι, καθώς και στους τοπικούς στην Κοζάνη, το Ζιδάνι, το Τρανόβαλτο, το Μικρόβαλτο, το Παλαιογράτσανο, τον Άγιο Νικάνορα, την Παλιουριά, το Δασοχώρι, το Γήλοφο κ.α.

Όλα του τα έργα τα εκτιμά το ίδιο, αλλά τον καταφέραμε να παραδεχτεί ότι ανάμεσά τους ξεχωρίζει το τέμπλο στο παρεκκλήσι του Οσίου Νικάνορα στο Μικρόβαλτο, εικόνες στο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου στο Παλαιογράτσανο και την - προαναφερόμενη- εικόνα της Παναγίας που προορίζεται για τη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου.

Πατήρ Ευάγγελος Σκετόπουλος: Μεράκι, έμφυτο ταλέντο, πάθος, θέληση, εργατικότητα, συνεχής δημιουργία…     

Στοιχεία ενός  γνήσιου λαϊκού αυτοδίδακτου καλλιτέχνη!!! 

Γιώργος Μαστρ./mikrovalto.gr 

Τα σημαντικότερα διατροφικά μειονεκτήματα της νηστείας

Η νηστεία αποτελεί ένα διατροφικό πρότυπο, που έχει συνδεθεί με σημαντικά οφέλη για την υγεία, όπως για παράδειγμα η βελτίωση του λιπιδαιμικού προφίλ και η αυξημένη πρόσληψη φυτικών ινών και αντιοξειδωτικών συστατικών. Από την άλλη, ο αποκλεισμός βασικών ομάδων τροφίμων από το διαιτολόγιο, όπως το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, οδηγεί αναπόφευκτα στη μείωση της πρόσληψης ορισμένων θρεπτικών συστατικών, που θα πρέπει με κάποιο τρόπο να αναπληρωθούν. Επιπλέον, σε πολλές περιπτώσεις, η νηστεία ενδεχομένως να προκαλέσει αξιοσημείωτες μεταβολές στη συνήθη διατροφική πρόσληψη του ατόμου, οι οποίες μπορεί να «διαταράξουν» το ενεργειακό του ισοζύγιο.
Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί πως όταν η νηστεία τηρείται για λίγο καιρό, για παράδειγμα μόνο κατά τη διάρκεια της Μ. Εβδομάδας, τότε είναι σχεδόν απίθανο να παρατηρηθούν σημαντικές ελλείψεις. Από την άλλη, σε περιπτώσεις όπου το άτομο νηστεύει αυστηρά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, και ανάλογα με τη γενικότερη εικόνα της υγείας και της διατροφικής του κατάστασης, θα πρέπει να δοθεί προσοχή σε ορισμένους διατροφικούς παράγοντες.
Παρακάτω λοιπόν, θα δείτε τα βασικότερα διατροφικά μειονεκτήματα της νηστείας:
Μειωμένη πρόσληψη πρωτεϊνών υψηλής βιολογικής αξίας. Η επαρκής πρόσληψη πρωτεΐνης υψηλής βιολογικής αξίας είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς παρέχει στον οργανισμό όλα τα απαραίτητα αμινοξέα που συμμετέχουν σε βασικές λειτουργίες του. Οι πρωτεΐνες φυτικής προέλευσης, έχουν μεν υψηλή περιεκτικότητα σε ορισμένα απαραίτητα αμινοξέα, αλλά στερούνται άλλων, γεγονός που μειώνει τη βιολογική τους αξία. Συνεπώς, όταν τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης αποκλείονται από το διαιτολόγιο, η πρόσληψη των απαραίτητων αμινοξέων θα πρέπει να εξασφαλίζεται μέσα από τον κατάλληλο συνδυασμό φυτικών πρωτεϊνών από διαφορετικές πηγές, όπως είναι για παράδειγμα η ταυτόχρονη κατανάλωση δημητριακών ή προϊόντων δημητριακών και οσπρίων (φακές με ρύζι, όσπρια με ψωμί ή ζυμαρικά).
Μειωμένη πρόσληψη σιδήρου και ασβεστίου. Τα διάφορα είδη κρέατος και τα γαλακτοκομικά προϊόντα αποτελούν τις σημαντικότερες διαιτητικές πηγές σιδήρου και ασβεστίου αντίστοιχα. Επομένως, κατά την περίοδο της νηστείας, παρατηρείται μειωμένη πρόσληψη των εν λόγω θρεπτικών συστατικών, η οποία θα πρέπει να αναπληρωθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Στην περίπτωση του σιδήρου, το νηστίσιμο διαιτολόγιο θα πρέπει αφενός να περιλαμβάνει θαλασσινά, ενώ θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση και στην κατανάλωση πλούσιων φυτικών πηγών σιδήρου, όπως είναι τα όσπρια, τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά και τα εμπλουτισμένα δημητριακά. Παράλληλα, δεδομένου ότι η βιοδιαθεσιμότητα του σιδήρου που προέρχεται από φυτικές πηγές είναι χαμηλή, τα παραπάνω τρόφιμα θα πρέπει να συνδυάζονται με μια πηγή βιταμίνης C, προκειμένου να αυξηθεί η απορρόφησή του. Όσον αφορά στο ασβέστιο, κατά τη διάρκεια της νηστείας, οι ημερήσιες ανάγκες θα πρέπει να καλύπτονται από «εναλλακτικές» πηγές, όπως τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, το μπρόκολο και ορισμένα όσπρια και ξηροί καρποί (ειδικότερα τα ξερά φασόλια, τα αμύγδαλα και το σουσάμι).
«Κίνδυνος» αυξημένης πρόσληψης θερμίδων εάν δεν τηρηθεί ο κανόνας του μέτρου και της ισορροπίας. Κατά τη διάρκεια της νηστείας, η συχνή κατανάλωση νηστίσιμων μεν, ενεργειακά πυκνών δε, τροφίμων όπως είναι τα διάφορα προϊόντα δημητριακών (παξιμάδια, κράκερ, κριτσίνια, νηστίσιμα αρτοσκευάσματα), οι ξηροί καρποί, το ταχίνι, ο χαλβάς, η μαύρη σοκολάτα και άλλα νηστίσιμα γλυκίσματα, μπορεί να οδηγήσουν σε αυξημένη πρόσληψη θερμίδων και ανεπιθύμητη αύξηση του βάρους, εάν δε δοθεί προσοχή στη συχνότητα και ποσότητα κατανάλωσής τους.
Επιπλέον, η υπέρμετρη χρήση ελαιόλαδου στα λαδερά φαγητά, προκειμένου να μας «πιάσει» και η επιλογή λιγότερο υγιεινών μεθόδων μαγειρέματος, όπως το τηγάνισμα, ειδικά στην περίπτωση των θαλασσινών μπορούν να συνεισφέρουν περαιτέρω στη δημιουργία θετικού ισοζυγίου ενέργειας. Επομένως, ο κανόνας του μέτρου και της ισορροπίας θα πρέπει να τηρείται και κατά τη διάρκεια της νηστείας, αφού οι διατροφικές «παγίδες» δε λείπουν και αυτήν την περίοδο. Άλλωστε, δε θα πρέπει να ξεχνάμε πως το βασικότερο μήνυμα της νηστείας είναι η εγκράτεια, κάτι που θα πρέπει να εφαρμόζεται και στη διατροφική πρόσληψη.
Επιστημονική Ομάδα neadiatrofis.gr

Πονούν και οι πιστοί

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Ομιλία ΞΒ΄Εις το κατά Ιωάννην

Ε.Π.Ε 14ος 176-201

«Ήταν δε κάποιος ασθενής ονομαζόμενος Λάζαρος από τη Βηθανία, από το χωριό της Μαρίας και της Μάρθας της αδελφή της. Η δε Μαρία ήταν εκείνη, που άλειψε τον Κύριο με μύρο». 

(Ιωάννου 11, 1-44)

Πονούν και οι πιστοί

Πολλοί άνθρωποι σκανδαλίζονται, όταν ιδούν τους ευσεβείς και πιστούς στο Θεό να παθαίνουν  κάποιο κακό. Δηλαδή να αρρωσταίνουν ή να πέφτουν στη φτώχεια ή κάτι άλλο παραπλήσιο. Αγνοούν, βεβαίως, ότι ο πόνος και η δοκιμασία είναι το κατ’εξοχήν γνώρισμα των ανθρώπων, που πιστεύουν στο Θεό. Και ο Λάζαρος ασθενούσε, αν και ήταν φίλος του Χριστού.

Αυτό είπαν και οι αγγελιοφόροι όταν συνάντησαν το Χριστό˙ «σπεύσε, αυτόν που αγαπάς, ασθενεί».

Μάρθα και Μαρία

Τι είπε η Μάρθα στον Χριστό; «Κύριε, σίγουρα  μυρίζει , αφού είναι τέσσερις ημέρες που πέθανε». Και η Μαρία είπε˙ «Κύριε, αν ήσουν εδώ, δεν θα πέθαινε ο αδελφός μου».

Κοίταξε πόσο συνετά αντιδρούν οι δύο γυναίκες, αν και είναι ατελείς. Μόλις είδαν τον Χριστό, δεν ξέσπασαν αμέσως σε θρήνους. Ούτε σε πένθιμες κραυγές και φωνές σπαραξικάρδιες. Δεν έκαναν αυτά, που κάνουμε εμείς σήμερα όταν μας επισκέπτονται γνωστοί στο πένθος μας. Η Μάρθα και η Μαρία, αντί να αντιδράσουν με θρήνους, αμέσως ομολογούν τον θαυμασμό  τους προς το πρόσωπο του Διδασκάλου. Βέβαια πίστευαν και οι δυο τους στον Χριστό ,αλλά όχι όμως με την τελειότητα που άρμοζε. 

Μέχρι την ώρα εκείνη δεν γνώριζαν δυο βασικές αλήθειες. Τη μια , ότι ο Χριστός ήταν Θεός αληθινός. Και την δεύτερη , ότι ο Χριστός τα θαύματα τα έκαμνε με δική του δύναμη και απόφαση. Αυτές τις δύο αλήθειες δίδαξε ο Χριστός , όταν συναντήθηκε με την Μάρθα και την Μαρία.

Το ότι δεν γνώριζαν τις δύο παραπάνω αλήθειες φανερώνεται από τα λόγια ,που είπαν στο Χριστό οι δυο τους˙ «Εάν ήσουν εδώ, δεν θα πέθαινε ο αδελφός μας» και πρόσθεσαν παρακάτω, «όσα ζητήσεις από τον Θεό θα σου τα δώσει». Μιλούν δηλαδή για τον Χριστό , σαν να αναφέρονται στο πρόσωπο ενός εναρέτου και εκλεκτού ανθρώπου.

Κοίτα όμως, τι απαντά ο Χριστός στα πολύ καλά αλλά ανθρώπινα λόγια τους˙ « Θα αναστηθεί ο αδελφός ου». Μ’ αυτόν τον λόγο ανατρέπει τον λόγια τους˙ «όσα θα ζητήσεις από τον Θεό θα σου τα δόσει». Ο Χριστός δεν είπε, «θα ζητήσω» αλλά , «θα αναστηθεί ο αδελφός σου».

Βέβαια θα ήταν βαρύ και θα ενοχλούσε την γυναίκα , αν της έλεγε˙ «Ω γυναίκα , ακόμα βλέπεις πολύ χαμηλά. Δεν χρειάζομαι την βοήθεια κανενός. Μπορώ να τα κάνω όλα μόνος μου». Τώρα όμως, που είπε μονάχα ότι «θα αναστηθεί», αναγκαστικά εμετρίασε την σκληρότητα του λόγου. Η συνέχει των λόγων της Μάρθας αυτό ακριβώς υπαινίχθηκε , λέγοντας˙ «Γνωρίζω, ότι θα αναστηθεί την εσχάτη ημέρα». Τότε ο Κύριος έδειξε σαφέστερα την απόλυτη εξουσία του λέγοτας˙ «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή». Με βοήθεια κανενός , αφού ο Ίδιος είναι η πηγή της ζωής. Εάν θα είχε την ανάγκη κάποιου, τότε πως θα μπορούσε να πει ότι αυτός είναι η ανάσταση και η ζωή;

Βέβαιως όλα αυτά δεν τα είπε και τόσο ξεκάθαρα αλλά ολίγον αινιγματωδώς. Μόλις όμως η Μάρθα είπε, «Όσα θα ζητήσεις θα σου τα δώσει», ο Χριστός πλέον μίλησε ξεκάθαρα λέγοντας, «Όποιος πιστεύει σε μένα, κι όταν θα πεθάνει πάλι θα ζήσει». Με την αποκάλυψη αυτή  ο Χριστός δείχνει πλέον ότι αυτός είναι ο χορηγός των αγαθών και ότι από αυτόν πρέπει να τα ζητούμε. Και συνεχίζει˙ « και όποιος ζει και πιστεύει σε μένα δεν θα πεθάνει στον αιώνα».

Γι΄αυτό και ο Χριστός , πριν αναστήσει τον Λάζαρο , τους κάνει μάθημα με θέμα την Ανάσταση. Εφ’ όσον όμως ο Χριστός είναι η Ανάσταση και η ζωή τότε δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο. Οπουδήποτε και αν ευρίσκεται , έχει την δύναμη και την εξουσία να γιατρεύει.

Εάν βέβαια έλεγαν ένα λόγο, σαν τον εκατόνταρχο, «ειπέ ένα λόγο και θα γιατρευτεί ο δούλος μου», σίγουρα θα τον έκανε.  Επειδή όμως τον προσκάλεσαν να έρθει κοντά τους και αξίωσαν να έρθει αυτοπροσώπως, γι’ αυτό και ο Χριστός συγκαταβαίνει. Φτάνει στον τόπο τους , για να  αναστήσει όχι μόνο το Λάζαρο αλλά και αυτές  από την ταπεινή ιδέα, που είχαν για το πρόσωπό Του. Όμως , αν και ήλθε κοντά τους , δείχνει , ότι θα μπορούσε και από μακριά να δώσει την θεραπεία. Γι’ αυτό και αργοπορεί σκόπιμα. Εάν τα χορηγούσε αμέσως δεν θα ξεχώριζαν εμφανώς η χάρι και η δύναμή του. Όπως πάλι δεν θα ξεχώριζαν , αν δεν ήταν προχωρημένη η σήψη του νεκρού Λαζάρου και η δυσωδία, που έβαινε από το πτώμα.

Εδώ αναφύεται ένα ερώτημα˙ από πού ήξερε η Μάρθα για την μέλλουσα ανάσταση; Ασφαλώς είχε ακούσει από το στόμα του Χριστού να ομιλεί πολλές φορές για την ανάσταση. Αλλ’ όμως την στιγμή αυτή επιθυμούσε να δει ανάσταση. Δες όμως, πως ο λογισμός της δεν σκέφτεται ορθά. Τι της λέγει ο Χριστός; «εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή». Η Μάρθα όμως δεν λέγει αυθόρμητα, «Κύριε ανάστησε τον Λάζαρο». Αλλά τι λέγει; «Πιστεύω ότι εσύ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού». Ο Χριστός τότε απάντησε. «Καθένας που πιστεύει σε μένα κι αν ακόμη πεθάνει θα ζήσει». Μιλώντας έτσι για τον θάνατο του Λαζάρου. Και συνεχίζει˙ κάθε ζωντανός άνθρωπος που πιστεύει σε μένα δεν θα πεθάνει ποτέ». Εδώ εννοεί τον άλλο θάνατο , τον πνευματικό.

Επειδή λοιπόν εγώ ο ίδιος είμαι η ανάσταση μη πολυστενοχωριέσαι.  Αν και ο αδελφός σου ήδη πέθανε , μόνο πίστευε σ’ εμένα. Γιατί τελικά αυτό δεν είναι θάνατος.

Με τα λόγια αυτά ο Χριστός την παρηγορεί για τον θάνατο του αδελφού της. Της δίνει όμως και την ελπίδα λέγοντας ότι «θα αναστηθεί» και ότι «Εγώ είμαι η ανάσταση» και ότι «αφού αναστηθεί κι αν πάλι πεθάνει δεν θα πάθει και τόσο μεγάλο κακό». Το συμπέρασμα από όλα αυτά  τα αποκαλυπτικά λόγια είναι ότι δεν πρέπει να τρέμουμε και τόσο για τούτον τον σωματικό θάνατο. Κι όλο αυτό που λέει σημαίνει το εξής˙ ούτε ο Λάζαρος πέθανε ούτε και εσείς θα πεθάνετε. «Πιστεύεις τούτο;» λέγει ο Χριστός. Απάντησε ο Μάρθα˙ «πιστεύω, ότι εσύ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού, που αναμενόταν να έλθει στον κόσμο».

Στο σημείο αυτό νομίζω πως η Μάρθα δεν εννόησε τα λόγια αυτά. Αντιλήφθηκε , βέβαια , ότι ήταν κάτι πολύ μεγάλο αυτό που ειπώθηκε.  Σίγουρα όμως δεν το κατανόησε σε όλο του το βάθος.

Γι’αυτό και βλέπουμε άλλο να την ρωτά ο Χριστός και άλλο να απαντά αυτή. Ως τη στιγμή αυτή όμως με όλα αυτά που άκουσε από τον Χριστό , κέρδισε κάτι μεγάλο. Καταλλάγιασε ο πόνος του πένθους της.  Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη των λόγων του Χριστού! Η τρυφερή τους αγάπη, που είχαν για τον Κύριο , τους έκαμε ώστε να μη αισθάνονται τον πόνο του πένθους. Δηλαδή μαζί με την χάρι του Κυρίου συνεβάδισε και η γνώμη της Μάρθα και της Μαρίας.  

Απόσπασμα από το βιβλίο "Αγιοπατερική παρηγοριά στους πενθούντες"

Μετάφραση αρχ. Μικηφόρου π'' Χρ. Μανάδη

ΝΕΟΙ-ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΕΚΚΛΗΣΙΑ Π. ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΑΝΟΣ

"Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΕΡΙΠΟΛΕΙ ΣΤΗ ΜΕΘΟΡΙΟ"
ΕΚΠΟΜΠΗ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΙΔ/ΧΟΥ-ΟΡΕΣΤΙΑΔΟΣ & ΣΟΥΦΛΙΟΥ

Πρωτ. Πρόδρομος Κολτουκτσόγλου: Η μετάνοια είναι η απάντηση του ανθρώπου στην αγάπη του Θεού

Με το έλεος της θείας ευσπλαχνίας και την αληθινή μετάνοια εκ μέρους μας, η τραυματισμένη ψυχή μας δεν μένει πια αγιάτρευτη.

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου

Στην 2η Θεία Λειτουργία που τελέσθηκε την Κυριακή 29 Μαρτίου, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, ιερούργησε και μίλησε ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Πρόδρομος Κολτουκτσόγλου, από την Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς. 

Με τη συμμετοχή του π. Προδρόμου, ολοκληρώθηκε ο κύκλος των ομιλιών που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των λατρευτικών συνάξεων και των ενοριακών εκδηλώσεων, της εορταστικής περιόδου «Ευαγγελίστρια 2015». 

Η ομιλία του ήταν αφιερωμένη στην Ε΄ Κυριακή των νηστειών, ημέρα κατά την οποία τιμάται η μνήμη της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Η τιμωμένη Οσία εκοιμήθη την 4^η Απριλίου, αλλά οι Πατέρες όρισαν για πνευματικούς μόνο λόγους να εορτάζεται την Ε΄ Κυριακή των Νηστειών. Το συναξάρι της Οσίας μας εξηγεί το λόγο  που αποφασίσθηκε να εορτάζεται λίγες μέρες πριν την είσοδο μας στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα.

Διαβάζουμε λοιπόν στο συναξάρι ότι αυτό αποφασίσθηκε, ώστε φθάνοντας στο τέλος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, να διεγείρονται από τον βίο της Οσίας οι ράθυμοι και αμαρτωλοί και να τρέξουν «προς μετάνοιαν», έχοντας ως υπόδειγμα μετανοίας την Οσία. Η Εκκλησία μας λοιπόν, ως πνευματικό θεραπευτήριο, χρησιμοποιεί «δια τους κακώς έχοντας και πάσχοντας» από την αμαρτία, την παρουσία της αγίας μορφής της Μαρίας της Αιγυπτίας, λίγες μέρες πριν το Πάσχα. 

Και το κάνουν αυτό οι Πατέρες για δύο λόγους, συνέχισε. Κατά πρώτον για να καταδειχτεί η φιλάνθρωπος στάση του Θεού, ο οποίος έστειλε τον Υιόν Του με σκοπό, όποιος πιστεύει σε Αυτόν, στον Λόγο του Θεού δηλαδή, να μην χαθεί, να μην πεθάνει, αλλά να έχει ζωή αιώνιο. Και κατά δεύτερον, να μας διδάξουν να μην φοβόμαστε επειδή αμαρτάνουμε, να μην πτοούμεθα όταν παραβαίνουμε τις εντολές του Θεού, διότι ο Παράδεισος είναι και για τους αμαρτωλούς, οι οποίοι όταν εγκαταλείψουν την ράθυμο και αμαρτωλή ζωή τους και αποκτήσουν καρδιά συντετριμμένη και τεταπεινωμένη, θα γίνουν κληρονόμοι του Παραδείσου.

Όπως εξήγησε, η ραθυμία, η πνευματική τεμπελιά δηλαδή, θεωρείτε ψυχοφθόρος ασθένεια και ύπουλο νόσημα της πνευματικής ζωής. Η αμαρτωλή ζωή της Αγίας, αλλά και η μετάνοια της, έρχεται να μας διδάξει ότι ο άνθρωπος, όταν εγκαταλείψει τις αμαρτωλές κινήσεις του σώματος, που είναι απόρροια των αμαρτωλών σκέψεων, καθαρίζεται ψυχικά και σωματικά και ενώνεται πάλι με τον Θεό και δημιουργό Του.

Και συνέχισε ο π. Πρόδρομος:

«Η Οσία λοιπόν, λόγω της άσωτης ζωής της και της σαρκικής επιθυμίας που είχε, ακολούθησε και αυτή τους προσκυνητές οι οποίοι πήγαιναν στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό. Και το έκανε αυτό όχι για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό, αλλά για να γνωρίσει νέους και πολλούς εραστές που θα ήταν έτοιμοι να ικανοποιήσουν το σαρκικό πάθος της. 

Προσπαθώντας όμως να εισέλθει στο ναό κάποια δύναμη την εμπόδισε να προχωρήσει. Κάτι ένοιωσε εκείνη την στιγμή! Από κάτι συγκλονίστηκε! Ένοιωθε σαν κάποιος να της λέει ότι δεν είναι άξια να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό! Η αμαρτωλή ζωή της την εμπόδιζε να γευθεί την χαρά και την δύναμη του Τιμίου Σταυρού!

Και τι κάνει τότε η Αγία. Δεν γυρίζει την πλάτη της για να φύγει από το Ναό. Επιμένει, ποθεί πλέον όσο ποτέ άλλοτε ή καλύτερα για πρώτη φορά στη ζωή της, να μπει στο Ναό και να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό! Τρέχει λοιπόν η Οσία στην μητέρα του Θεού!»

Έτσι, πηγαίνει και στέκεται μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Τη νιώθει και δική της μητέρα και την παρακαλεί με δάκρυα να της επιτρέψει να μπει στο Ναό και να προσκυνήσει τον Σταυρό του Υιού Της, ο οποίος επάνω Του έχυσε το αίμα Του για την σωτηρία των αμαρτωλών. Ο βίος της μετετράπη, ευχαρίστησε την Θεοτόκο και μια φωνή την προτρέπει να πάει στην έρημο πέραν του Ιορδάνου, μακριά από επίγειους πειρασμούς, θάβοντας την αμαρτία και την φιλήδονη ζωή της.

Στο άκουσμα αυτής της φωνής και προτροπής, παίρνει τον δρόμο προς την έρημο, αφού προηγουμένως πέρασε από την Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού στον Ιορδάνη ποταμό, κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων και ενωμένη με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, συνέχισε  τον δρόμο ο οποίος την οδήγησε στην τέλεια απομόνωση της ερήμου. 

Έκλαψε και πόνεσε πολλές φορές, είπε ο ομιλητής. Ένιωσε πολλές φορές αδύνατη στον πόλεμο με τους λογισμούς και τις επιθυμίες της, ουσιαστικά νίκησε τον διάβολο που την πολεμούσε με αναμνήσεις. Η ίδια ζούσε με τα άγρια ζώα και καθημερινά πολεμούσε τα πάθη και τις επιθυμίες της. Με την διαρκή άσκηση μεταμορφώθηκε – θεώθηκε το σώμα της. Και ο Θεός που δίνει πλούσια την Χάρι Του, λόγω της πνευματικής καταστάσεως της Οσίας, της έδωσε το διορατικό χάρισμα ώστε να γνωρίζει το όνομα του αββά Ζωσιμά.

Βλέπουμε, τόνισε ο π. Πρόδρομος, πως με την αμαρτωλή ζωή της ζούσε μια κατάσταση οδύνης. Γευόταν τις ομορφιές των σαρκικών απολαύσεων αλλά ζούσε μια ζωή στερημένη από την παρουσία του Θεού. Αλλά θέλει «αρετή και τόλμη» η μετάνοια.  Είναι ένα δύσκολο άθλημα. Θέλει πολλές θυσίες, θέλει πολλή προσπάθεια, επιζητά πολλά δάκρυα. Η μετάνοια είναι για ψυχές δυνατές και αποφασισμένες για να πετύχουν. 

Στην Οσία η θύρα της χάριτος ανοίγει με την είσοδο στο Ναό, με την μυστική επέμβαση της Θεοτόκου. Από εκείνη την στιγμή άρχισε η αντίστροφη πορεία της Οσίας και ξεκίνησε τον αγώνα τον πνευματικό. Με την μετάνοιά της ζει την πρώτη πραγματική ανάσταση από την αμαρτία και νιώθει για πρώτη φορά την πραγματική χαρά και την πληρότητα στη ζωή της. 

Και ολοκληρώνοντας τον λόγο του, είπε ο π. Πρόδρομος:

«Η ζωή της Οσίας Μαρίας έρχεται να διδάξει όλους μας να μην απελπιζόμαστε εξαιτίας της αμαρτωλότητος μας. Διότι με το έλεος της θείας ευσπλαχνίας και την αληθινή μετάνοια εκ μέρους μας, η τραυματισμένη ψυχή μας δεν μένει πια αγιάτρευτη. Την αναλαμβάνει ο ίδιος ο Ιατρός της ψυχής μας, ο Ιησούς Χριστός. Η μετάνοια είναι η νέα ενέργεια, την οποία χαρίζει ο Χριστός σε εμάς τους αμαρτωλούς. Μόνο με τον Χριστό λειτουργεί αποφασιστικά και σωστικά η μετάνοια.

Σήμερα, εδώ και τώρα, πρέπει να αποφασίσουμε και να μετανοήσουμε. Η μετάνοια είναι η απάντηση του ανθρώπου στην αγάπη του Θεού. Η μετάνοια είναι η ηρωική έξοδος από την αμαρτία. Είναι η ορμή να βγούμε από τον εαυτό μας, για να συναντήσουμε τον Θεό. Να βγούμε από την κόλαση μας, για να ζήσουμε τον Παράδεισο.»

Την ομιλία του π. Προδρόμου μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ.

https://www.youtube.com/watch?list=UUxsYeWC1YnYJti0vOE1kIFQ&v=BsA9jNycecM

Για τις 21 Απριλίου διεκόπη η δίκη για την υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΕΡΑ ΕΚΔΙΚΑΣΗΣ

Για τις 21 Απριλίου διεκόπη η δίκη για την υπόθεση της ανταλλαγής εκτάσεων του Δημοσίου και της Ι. Μ. Βατοπαιδίου, στο Εφετείο Αθηνών.

Στη σημερινή ημέρα εκδίκασης, κατά την οποία ήταν προγραμματισμένη η έναρξη των μαρτυρικών καταθέσεων, το δικαστήριο ασχολήθηκε με την επίδραση των αποφάσεων των πολιτικών δικαστηρίων σε δίκες μεταξύ του Δημοσίου και της Ι. Μονής Βατοπαιδίου και επιφυλάχθηκε να εξετάσει το σχετικό ζήτημα.
Ειδικότερα, μετά τη δευτερολογία του Δημοσίου και των συνηγόρων υπεράσπισης, ιδίως της Αικ. Πελέκη και της Ιεράς Μονής, προέκυψε προβληματισμός στην έδρα ως προς το νόμιμο της παραστάσεως του Δημοσίου από τη θέση του πολιτικώς ενάγοντος. Οι συνήγοροι της Μονής εκτιμούν ότι οι συνολικά 18 αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων δικαιώνουν πλήρως τη Μονή στο ποινικό σκέλος της υπόθεσης και όχι μόνον στο αστικό, στο οποίο ως προς τη νομιμότητα των ανταλλαγών δικαιώθηκε η Μονή, με εξαίρεση πέντε περιπτώσεις ακινήτων, όπου, «για τυπικούς λόγους, οι ανταλλαγές δεν ισχύουν, και όπου και πάλι τα δικαστήρια φαίνεται ότι αναγνωρίζουν άγνοια της Μονής για τα τυπικά αυτά ελαττώματα».
Από τους συνηγόρους της Μονής τονίστηκε ότι «όλες οι αστικές αποφάσεις απορρίπτουν αγωγές αποζημίωσης του Δημοσίου κατά της Μονής, με το σκεπτικό ότι οι ενέργειες στις οποίες προέβησαν οι μοναχοί δεν συνιστούν παράνομες πράξεις».
Τέλος, η Ι. Μονή, δια των συνηγόρων της, ενέμεινε στην ένσταση της αποκλειστικής υπαιτιότητας του Δημοσίου (όχι αποβολής του, όπως ζητούν συνήγοροι άλλων κατηγορουμένων), για την όποια τυχόν ζημιά αυτό επικαλείται, δεδομένου ότι το 2008 του χορήγησε πληρεξουσιότητα να ανακτήσει τα ακίνητα και εκείνο αρνήθηκε.

 http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64164613

ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ : ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ηταν περασμένη η ώρα την Κυριακή το βράδυ όταν ο ιερέας του ναού αποφάσισε να τηλεφωνήσει στην πρεσβυτέρα του στο σπίτι για να της πει οτι σε λίγο θα κινήσει για το σπίτι. Αφησε το τηλέφωνο να χτυπήσει πολλές φορές αλλά εκείνη δεν απάντησε. Ο ιερέας παραξενεύτηκε αλλά αποφάσισε να τακτοποιήσει κάποιες τελευταίες εκρεμμότητες προτού ξανατηλεφωνήσει. Οταν το έκανε ύστερα από λίγα λεπτά, εκείνη απάντησε αμέσως.

«Γιατί δεν απάντησες τη πρώτη φορά;» τη ρώτησε
«Μα δεν χτύπησε άλλη φορά!» του είπε εκείνη.
Δεν έδωσαν παραπάνω σημασία στο γεγονός και ασχολήθηκαν με τα τρέχοντα θέματα της οικογένειας τους.
Την επόμενη μέρα ο ιερέας δέχτηκε ένα τηλεφώνημα στο ναό.
«Μου τηλεφωνήσατε χθες» ακούστηκε μια ανδρική φωνή από την άλλη άκρη του τηλεφώνου
«Εγώ;» ρώτησε ο ιερέας
«Ναι, χτύπησε πολλές φορές αλλά δεν το σήκωσα» απάντησε ο άνδρας
Αμέσως ήρθε στο νου του ιερέα το περιστατικό με τη τηλεφώνημα που έκανε στη πρεσβυτέρα του.
«Α! Ναι!» έκανε ο ιερέας. «Ηθελα να τηλεφωνήσω στη σύζυγό μου και κατα λάθος τηλεφώνησα σε σας!»
«Δεν πειράζει» τον καθησύχασε ο άγνωστος. «Μόνο θα ήθελα να σας πω με δυο λόγια την ιστορία μου. Χθες λοιπόν είχα αποφασίσει να δώσω τέλος στη ζωή μου. Δεν άντεχα να υποφέρω άλλο. Είχα κουραστεί. Δεν έχει σημασία το πως και το γιατί. 
Προτού όμως το κάνω αυτό είχα πει στο Θεό οτι αν δεν θέλει να αυτοκτονήσω, να μου στείλει ένα σημάδι. Τότε χτύπησε το τηλέφωνο. Κοίταξα την αναγνώριση κλήσης και έγραφε Αγία Τριάδα. 
Μόλις το είδα, μέσα στο πανικό μου και την ένταση της κατάστασης που βίωνα φοβήθηκα να απαντήσω.
 Κι έτσι το σημάδι που ζήτησα μου ήρθε μέσα από το τηλεφώνημα σας»!
Ο ιερέας χαμογέλασε και από μέσα του ευχαρίστησε το Θεό για τούτο το δώρο ζωής. Χάρηκε τόσο πολύ που ήταν εφημέριος του ιερού ναού της Αγίας Τριάδας και το τηλέφωνο της εκκλησίας ήταν καταχωρημένο στο τηλεφωνικό κατάλογο.

«Το οδοιπορικό του Πάθους», Μουσική Συναυλία.

Καθώς προετοιμαζόμαστε για να μπούμε στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, για να κατανοήσουμε τα σωτήρια Πάθη του Κυρίου μας, η Ενορία του Αγίου Δημητρίου Πειραιώς, διοργανώνει την Τρίτη 31 Μαρτίου στις 7.00μ.μ., Μουσική Συναυλία με τίτλο «Το οδοιπορικό του Πάθους», υπό την διεύθυνση του πρωτοψάλτου του Ι. Ναού κ. Ηλία Γιουρούκου.

Θα παρουσιασθούν ύμνοι της Μεγάλης Εβδομάδος οι οποίοι θα ψαλλούν σύμφωνα με το ύφος που επιβάλλεται τις ημέρες αυτές. 

 Η Μουσική συναυλία «Το οδοιπορικό του Πάθους» θα μας εισαγάγει μέσα από την εκκλησιαστική ποίηση και την βυζαντινή μουσική στο Θείο Δράμα του Σταυρωθέντος Χριστού αλλά και στην ελπιδοφόρα Ανάσταση του Κυρίου μας. 

Στις μονωδίες συμμετέχει ο κ. Ηλίας Κλωναρίδης. 

Απαγγέλει η ηθοποιός Μαρία Τζανουκάκη. 

Αφήγηση η κ. Ευαγγελία Μπούρδου.

Την ευθύνη της εκδήλωσης αλλά και την διεύθυνση της χορωδίας έχει ο Πρωτοψάλτης του Ιερού μας Ναού κ. Ηλίας Γιουρούκος.

Το Ψαλτήρι

Άραγε τι να σημαίνει το Ψαλτήρι στον αγώνα κατά των λογισμών; Οι Ψαλμοί του Δαβίδ μέσα στους αιώνες αποτέλεσαν το εκφραστικότερο βιβλίο προσευχών για κάθε περίσταση του ανθρώπου. Ο Μέγας Βασίλειος το ονόμασε ως «την γαλήνη των ψυχών». «Ψαλμοί γαλήνη ψυχών , βραβευτής ειρήνης, το θορυβούν και κυμαίνων των λογισμών καταστέλλων». Μέσα στους αιώνες οι προσευχές του Δαβίδ, που τις απηύθυνε σε δύσκολες και χαρούμενες περιστάσεις, είναι οι πιο ταιριαστές προσευχές της καρδιάς του ανθρώπου. Μέσα από το πρωτότυπο και εύχρηστο αυτό προσευχητάρι ανοίγει και εκφράζει και την δική του καρδιά ο κάθε άνθρωπος τον βοηθά με την προσευχητική χρήση του να ανοίξει την ψυχή του και να κλάψει και να εκζητήσει την βοήθεια και την αγάπη του Θεού και να απευθύνει στην πρόνοιά Του. Αυτή είναι η θεραπευτική πρακτική της Εκκλησίας μέσα στους αιώνες, με το να συστήνει στις δύσκολες καταστάσεις και στις ιδεοληψίες και καταθλίψεις το Ψαλτήρι σαν σε μία μόνιμη καταφυγή προσευχής και μελέτης. Ο Δαβίδ που το έγραψε ήταν ένας καρδιακώς προσευχόμενος και εν μετανοία άγιος, για τον οποίο έλεγε ο Θεός ότι βρήκα άνθρωπο «κατά την καρδίαν μου».
Στο προηγούμενο κεφάλαιο αναφέρθηκε το πρόσωπο του Σαούλ και η κατάθλιψη που τον είχε καταλάβει. Η Αγία Γραφή το περιγράφει σαν ένα αρρώστημα βαριάς λύπης, που τον καταλάμβανε και δεν μπορούσε να ησυχάσει. Το μόνο φάρμακο που τον συνέφερε, δεν ήταν κάποια βότανα των γιατρών της εποχής, αλλά το να φωνάζουν τον Δαβίδ να του παίζει το μουσικό όργανο του, το Ψαλτήρι και να του λέει εμμελώς τους Ψαλμούς του. Πνεύμα Θεού με τις προσευχές αυτές έπεφτε πάνω του και ηρεμούσε την καρδιά του, που έπασχε από την κατάθλιψη. Όταν έφευγε ο Δαβίδ, πάλι τον καταλάμβανε το πνεύμα της λύπης. Και μόνιμα καλούσε στο παλάτι του τον μικρόν αυτόν ποιητή και μουσικό για να του παίρνει τη θλίψη.
Για την κάθαρση του νου και την λύτρωση από τον καταιγισμό των λογισμών σωτήριο φάρμακο είναι η παρουσία των Ψαλτηρίου μονίμως στην τσέπη μας, ώστε ευκαίρως ακαίρως να καταφεύγει σ’ αυτό ο άνθρωπος σαν σε λιμάνι χαράς και ειρήνης. Σπουδαίο αντικαταθλιπτικό φάρμακο το βιβλίο τούτο των προσευχών του Δαβίδ, που ενσταλάζει την παράκληση και την ελπίδα και την εμπιστοσύνη και την χαρά του Θεού μέσα στο ανελέητο κυνηγητό των σκέψεων και της απελπισίας του εαυτού μας.

Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης

Μετάνοια και ψυχική υγεία κατά τον Ιερό Χρυσόστομο

Γ΄. Η άμεση και πρακτική αντιμετώπιση των ψυχικών νοσημάτων από πνευματικής σκοπιάς
3. Το Ψαλτήρι

Έκδοσις Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας.

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης - Ομιλία Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου

Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος σκιαγραφεί την προσωπικότητα και την αγιότητα του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, όπως ο ίδιος τον γνώρισε. Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της Ενορίας Αποστόλου Βαρνάβα και Μακαρίου Δασούπολης σε εκδήλωση που διοργανώθηκε από την Ενορία Αποστόλου Ανδρέα Δασούπολης Λευκωσίας Κύπρου.