Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017

Πως βοηθάμε τους άλλους να ακούσουν την γνώμη μας.

Συμβαίνει πολλές φορές να βρεθούμε σε συζητήσεις με ανθρώπους που έχουν διαφορετική γνώμη από εμάς. 
Στο κόσμο της πληροφορίας όλοι πλέον έχουν άποψη για κάθε θέμα. Από την συζήτηση για τα πολιτικά, για τα αθλητικά μέχρι και για τις επιλογές για θέματα της οικογένειας όπως πχ οι διακοπές.
Σε πολλές περιπτώσεις βρίσκουμε ότι έχουμε δίκαιο στην άποψή μας. Αλλά όσο και αν την εκθέσαμε ή δείξαμε το λάθος των άλλων η αποψή μας δεν έγινε αποδεκτή. Είναι αλήθεια ότι είναι δυσκολο να αλλάξει κάποιος γνώμη κυρίως από εγωισμό, ακόμη και αν αποδειχτεί το λάθος με λογικά επιχειρήματα. 
Γιατί οι άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα πολλές φορές από τη δική τους πλευρά που δεν είναι πάντα η λογική, αλλά είναι η ψυχολογία και το συναίσθημα.
Ετσι για να μη βαρεθούμε να μην ακούγεται η επιλογή μας τις περισσότερες φορές και να βρισκόμαστε στο περιθόριο, υπάρχει ένας τρόπος να περάσουμε τις απόψεις μας.
Πρέπει να εστιάσουμε στην μεγάλη εικόνα.
Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε την άποψη των άλλων. Να δεχτούμε δηλαδή ότι έχουν  δίκαιο με τον τρόπο που βλέπουν τις επιλογές τους.
Από την άλλη πρέπει να τους δόσουμε να καταλάβουν  και την άλλη επιλογή, να τον οδηγήσουμε κυρίως με ερωτήσεις να καταλάβουν  και την άλλη άποψή, χρησιμοποιόντας και τον αντίστοιχο τόνο της φωνής ο οποίος θα πρέπει να είναι ηρεμος. Γιατί το μυαλό του ανθρώπου του αρέσουν οι ερωτήσεις και ενεργοποιείται περισσότερο με αυτές.
Θα ταίριαζε ο ρόλος του καθοδηγητή παρά της αυθεντίας.
Με θάρρος και αποφασιστικότητα θα ακουστεί η απόψή μας.

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ,ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΥΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΤΟΥ Α.Π.Θ. ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ



Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
1. Ὅλη ἡ Παλαιά Διαθήκη, ἀδελφοί χριστιανοί, μιλάει γιά τήν μετάνοια. Γιατί ἡ Παλαιά Διαθήκη μιλάει γενικά γιά τήν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, γιά τά ὀδυνηρά ἀποτελέσματα τῆς πτώσης καί καλεῖ τούς ἀνθρώπους νά μετανοήσουν γι᾽ αὐτήν.

 Ὁ Θεός ἀπό τήν ἀρχή καλεῖ σέ μετάνοια τόν πεπτωκότα Ἀδάμ λέγοντάς του, «Ἀδάμ ποῦ εἶσαι;» (Γεν. 3,9). Καί τόν φονιᾶ πάλι τόν Κάιν σέ μετάνοια τόν καλεῖ ὁ Θεός ρωτώντας τον, «Ποῦ εἶναι ὁ Ἄβελ, ὁ ἀδελφός σου;» (Γεν. 4,9).
Ἡ βάση ἀπό τήν ὁποία ξεκινᾶ ἡ Παλαιά Διαθήκη τό κήρυγμά της γιά μετάνοια εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πού λέγεται ἀπό τόν προφήτη Ἰερεμία: «Γνῶθι καί ἰδέ ὅτι πικρόν σοι τό ἐγκαταλιπεῖν σε ἐμέ» (Ἰερ. 2,19). Πραγματικά, ἀδελφοί, εἶναι πικρό, εἶναι πολύ πικρό τό νά ἐγκαταλείπουμε τόν Θεό! Μᾶς παιδεύει καί μᾶς ἐλέγχει ἡ ἀποστασία μας ἀπό τόν Θεό. «Παιδεύσει σε ἡ ἀποστασία σου καί ἡ κακία σου ἐλέγξει σε», μᾶς λέγει πάλι ὁ προφήτης Ἰερεμίας (2,19). Τό δέ πικρό καί τό βαρύ τῆς ἁμαρτίας παριστάνεται δυνατά στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀφοῦ μᾶς λέγει ὅτι φθάνει μέχρι τήν τέταρτη γενεά (Ἐξ. 20,5).
2. Ἡ ἴδια ὅμως ἡ Παλαιά Διαθήκη μᾶς λέγει νά μήν ὑπερβάλλουμε τήν ἁμαρτία, ὥστε νά τήν παριστάνουμε ὅτι νικάει τήν μετάνοια. Ὄχι! Ἡ μετάνοια νικάει τήν ἁμαρτία. Ἄς τό προσέξουμε αὐτό, ἀδελφοί, γιατί αὐτό τελικά ἦταν τό ἁμάρτημα τοῦ Κάιν. Ὁ Κάιν ταράχθηκε γιά τήν ἁμαρτία πού ἔκανε, ἁπογοητεύθηκε καί εἶπε: «Μείζων ἡ ἁμαρτία μου τοῦ ἀφεθῆναι με» (Γεν. 4,13). Δηλαδή, «ἡ ἁμαρτία μου εἶναι πολύ μεγάλη, ὥστε νά μή μπορεῖ νά συγχωρεθεῖ». Ἀντίθετα ὅμως ὁ Θεός λέει στόν θλιμμένο Κάιν νά ἡσυχάσει. Ἀκοῦστε γλυκό λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοί ἀδελφοί: «Ἥμαρτες; Ἡσύχασον»(Γεν. 4,7), λέει ὁ Θεός στόν Κάιν. Ὅταν, λοιπόν, ἁμαρτάνουμε καί ταρασσόμαστε ἔπειτα γιά τήν ἁμαρτία μας, ἄς θυμούμαστε αὐτόν τόν παρήγορο λόγο τοῦ Θεοῦ: «Ἥμαρτες; Ἡσύχασον»!
3. Καί τώρα, χριστιανοί μου, θέλω νά σᾶς πῶ τί εἶναι μετάνοια κατά τήν Παλαιά Διαθήκη. Μετάνοια κατά πρῶτον εἶναι ἡ ὁμολογία τῆς ἁμαρτίας μας. Ἡ ὁμολογία ὅμως αὐτή νά μήν εἶναι μιά ἁπλῆ παραδοχή ὅτι ἁμαρτήσαμε, ἀλλά νά εἶναι ὁμολογία τῆς ἁμαρτωλότητός μας μέ συντεντριμμένη καρδιά, ὅπως τό λέει ὁ Ψαλμωδός τοῦ περιφήμου 50ου Ψαλμοῦ τῆς μετανοίας: «Τήν ἀνομία μου – λέγει – ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός» (στίχ. 5). Τό πρῶτο, λοιπόν, βῆμα τῆς μετάνοιας εἶναι ἡ παραδοχή τῆς ἁμαρτωλότητός μας. Τό, «τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω». Ἀλλά εἶναι καί τό ὅτι σκέπτομαι συνέχεια τήν ἁμαρτία μου καί πονῶ γι᾽ αὐτήν καί θέλω νά ἀπαλλαγῶ ἀπ᾽ αὐτήν· εἶναι τό «ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός»«Τίποτε ἄλλο – λέει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας – δέν προσελκύει τό ἔλεος τοῦ Δεσπότου, ὅσο ἡ ὁμολογία τῆς ἁμαρτίας μας» (MPG 69,1088). Καί ὁ Χρυσόστομος λέγει: «Ἥμαρτες; Μή ἀπογνῶς, ἀλλά εἴσελθε εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί εἰπέ τῷ Θεῷ ὅτι ἡμάρτηκα. Εἰπέ τήν ἁμαρτίαν, ἵνα λύσῃς τήν ἁμαρτίαν». Καί ὁ προφήτης Ἠσαΐας μᾶς συμβουλεύει: «Λέγε σύ τάς ἀνομίας σου πρῶτος, ἵνα δικαιωθεῖς» (Ἠσ. 43,26).
Γιά βεβαίωση τῶν παραπάνω λόγων του ὁ ἅγιος Χρυσόστομος λέγει δύο παραδείγματα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη καί τά δυό. Ἑνός πού ὁμολόγησε μέ συντριβή τήν ἁμαρτία του καί δικαιώθηκε καί ἑνός πού δέν ὁμολόγησε τήν ἁμαρτία του καί γι᾽ αὐτό κατακρίθηκε. Ὁ ἕνας εἶναι ὁ Δαυίδ πού διέπραξε καί μοιχεία καί φόνο. Ἀλλά ὅταν ὁ προφήτης Νάθαν τοῦ μίλησε γιά τίς ἁμαρτίες του, αὐτός εἶπε, «Ἥμαρτον τῷ Κυρίῳ». Καί ὁ Νάθαν ἀμέσως τόν βεβαίωσε ὅτι, «Κύριος ἀφῆκε τό ἁμάρτημά σου» (Β´ Βασ. 12,13). Ὁ ἄλλος –  ἀντίθετο παράδειγμα αὐτό – εἶναι ὁ φονιᾶς Κάιν, πού δέν ὁμολόγησε τήν ἁμαρτία του, γι᾽ αὐτό καί κατακρίθηκε ἀπό τόν Θεό. Ὅταν ὁ Θεός, ἑλκύοντάς τον σέ μετάνοια, τόν ἐρώτησε, «ποῦ εἶναι ὁ Ἄβελ ὁ ἀδελφός σου;», αὐτός μέ αὐθάδεια ἀπάντησε: «Δέν ξέρω· μήπως ἐγώ εἶμαι φύλακας τοῦ ἀδελφοῦ μου;». Γι᾽ αὐτό καί ὁ Θεός τόν τιμώρησε μέ τήν τιμωρία, «στενάζοντας καί τρέμοντας θά περνᾶς τήν ζωή σου» (Γεν. 4,9-12).*
4. Πρῶτον βῆμα, λοιπόν, γιά τήν μετάνοια εἶναι, εἴπαμε, ἡ ὁμολογία τῆς ἁμαρτίας μας. Ἀλλά εἴπαμε ἀκόμη ὅτι αὐτή ἡ ὁμολογία πρέπει νά γίνεται μέ συντριβή καρδιᾶς, μέ ἀπόφαση γιά ἀλλαγή ζωῆς. Θά ἀναφέρω μιά μικρή περικοπή τοῦ προφήτου Ὠσηέ γιά τό πῶς πρέπει νά εἶναι ἡ ἀληθινή μετάνοια.
Ὁ προφήτης λέγει:
«Γύρισε Ἰσραήλ πρός τόν Γιαχβέ,
γιατί ἔπεσες, λόγω τῆς ἁμαρτίας σου.
Λάβετε μαζί σας λόγους
καί γυρίσατε πρός τόν Γιαχβέ» (Ὠσ. 14,2-3).
Τί σημαίνει ἐκείνη ἡ περίεργη φράση «λάβετε μαζί σας λόγους»; Σημαίνει «πάρτε ἀποφάσεις» γιά ἀλλαγή ζωῆς, γιά μιά καινούργια πιά πορεία ζωῆς. Ἡ μετάνοια, κατά τήν Παλαιά Διαθήκη, σημαίνει ὁλοκάρδια ἐπιστροφή στόν Θεό, ὅπως τό λέει καί ἡ λέξη, πού δηλώνει στροφή τοῦ νοῦ («μετά-νοια»). Ὅταν δέ λέγει «νοῦ» ἡ Ἁγία Γραφή ἐννοεῖ ὅλο τό ἐσωτερικό εἶναι τοῦ ἀνθρώπου, πού ἀλλοῦ τό λέει «καρδιά». Γι᾽ αὐτό καί ὁ Ἰερεμίας, ἀλλά καί ὁ Ἠσαΐας ἐνωρίτερα, κηρύττουν τήν μετάνοια στόν λαό μέ τό δυνατό ρῆμα «σούμπ», πού σημαίνει ἀκριβῶς τήν στροφή ὅλου τοῦ ψυχικοῦ μας κόσμου στόν Θεό.
Ἐπειδή δέ ἔτσι θέλουν τήν μετάνοια οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὡς ἀλλαγή καρδιᾶς, γι᾽ αὐτό καί ἀπορρίπτουν τήν ἐπιφανειακή μετάνοια πού γίνεται ἀπό ἀνάγκη, μέ αἰτία κάποια συμφορά (βλ. Ὠσ. 5,15-6,4).
5. Δέν βλέπουν ὅμως οἱ προφῆτες τήν σωστή μετάνοια τοῦ λαοῦ, παρά τά καυστικά τους κηρύγματα μέ τό δυνατό ρῆμα «σούμπ». Τό περί μετανοίας κήρυγμα τῶν προφητῶν σκόνταφτε στήν πεισματική ἐμμονή τοῦ λαοῦ στήν ἁμαρτία. Στό κήρυγμα τοῦ Ἰερεμίου γιά νά ἐπιστρέψουν στόν ἀληθινό Θεό ἀρνούμενοι τήν ἁμαρτία, ὁ λαός ἀπαντοῦσε μέ αὐθάδεια: «Ὄχι, ὄχι δέν θέλω. Ἀγαπῶ τούς ἐραστές μου (= τά εἴδωλα) καί πίσω ἀπό αὐτούς θά τρέχω»(Ἰερ. 2,25). Καί ὁ προφήτης μέ πόνο διαπιστώνει τό ἀμετανόητο τοῦ λαοῦ: «Δέν μπορεῖ νά ἐπιστρέψουν – λέγει – σάν τούς ἵππους πού ὁρμοῦν στήν μάχη» (Ἰερ. 8,6). Ἡ ἀμετανοησία αὐτή τοῦ λαοῦ ἑρμηνεύεται ἀπό τό ὅτι ἡ ἁμαρτία εἰσχώρησε βαθειά στήν ψυχή του, τόν κυρίεψε ὁλόκληρο, καί νάρκωσε τήν βούλησή του γιά τό καλό. Ὁ ἄνθρωπος σ᾽ αὐτή τήν κατάσταση δέν μπορεῖ νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία «ὅπως ὁ Αἰθίοπας δέν μπορεῖ νά ἀλλάξει τό δέρμα του καί ἡ πάρδαλη τό χρῶμα της», λέγει ὁ Ἰερεμίας (13,23). Στήν κατάσταση αὐτή ἡ ἁμαρτία ἔγινε ἀνάγκη στόν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἔγινε δοῦλος της καί ἐκτελεῖ τίς ὀρέξεις της. Πῶς τώρα θά κατανικηθεῖ ἡ ἁμαρτία; Ἡ Παλαιά Διαθήκη στό σημεῖο αὐτό, ἀγαπητοί μου, διατυπώνει τήν περί προόδου τῆς ἁμαρτίας διδασκαλία. Κατά τήν διδασκαλία αὐτή ὅταν ἡ ἁμαρτία κυριεύσει τόν ἄνθρωπο ἐπεμβαίνει ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἐπιφέρει τήν πώρωση, ὥστε μέ τήν τέλεια ἐπικράτηση τῆς ἁμαρτίας νά νικηθεῖ ἡ ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία δέ τώρα κατανικᾶται ὄχι μέ τήν ἐπιστροφή τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά μέ θαῦμα Θεοῦ, μέ τήν ἀποστολή τοῦ Μεσσίου. Καί πραγματικά ὁ Μεσσίας Ἰησοῦς Χριστός, πού ἐνίκησε τήν ἁμαρτία, ἦλθε ὅταν ἡ ἁμαρτία ἔγινε περισσότερο ἁμαρτία, «καθ᾽ ὑπερβολήν ἁμαρτωλός», ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Ρωμ. 7,33. Βλ. καί 11,23).
6. Ὅμως, παρά τήν δύναμη τῆς ἁμαρτίας, ἡ Παλαιά Διαθήκη μᾶς παρουσιάζει δυνατές προσωπικότητες, πού ἀρχίζουν τόν ἀγώνα κατά τῆς ἁμαρτίας καί ἀποβαίνουν νικητές της. Μιά τέτοια προσωπικότητα εἶναι ὁ συνθέτης τοῦ Ψαλμ. 31. Κάποτε ὁ ποιητής αὐτός δέν νοιαζόταν γιά τήν ἁμαρτία του, δέν τήν ἐξομολογεῖτο, ἀλλά τήν κατέπνιγε μέσα του. Ἔννοιωθε ὅμως μέσα του ἕνα μαρτύριο, ἕνα κομμάτιασμα ψυχῆς. Μέ λίγα λόγια περιγράφει ὁ ποιητής τό μαρτύριό του αὐτό λέγοντας: «Ὅτι ἐσίγησα (= δέν ἐξομολογεῖτο, δηλαδή, τήν ἁμαρτία του) ἐπαλαιώθη τά ὀστᾶ μου ἀπό τοῦ κράζειν με ὅλην τήν ἡμέραν» (στίχ. 7). Ἀλλά σέ μιά στιγμή, εὐλογημένη στιγμή τῆς ζωῆς του, ὁ ψαλμωδός πῆρε τήν ἀπόφαση νά μετανοήσει καί νά ἐξομολογηθεῖ τήν ἁμαρτία του, γιά νά ἀπαλλαγεῖ ἀπ᾽ αὐτήν. Λέγει: «Τήν ἁμαρτία μου ἐγνώρισα καί τήν ἀνομίαν μου οὐκ ἐκάλυψα. Εἶπα: Ἐξαγορεύσω κατ᾽ ἐμοῦ τήν ἀνομίαν μου τῷ Κυρίῳ». Πόσο δυνατό εἶναι αὐτό τό «εἶπα»! Ἀπόφαση γιά μιά νέα ζωή χωρίς τήν ἁμαρτία!
Στόν σκληρό ἀγώνα κατά τῆς ἁμαρτίας ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη ἀπό τήν θεία βοήθεια, ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἄλλος ψαλμωδός τῆς μετανοίας λέγει πρός τόν Θεό: «Τό πνεῦμα σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ᾽ ἐμοῦ» (Ψαλμ. 50,13). Ἀγωνιζόμενος ὁ ἄνθρωπος κατά τῆς ἁμαρτίας τοῦ γεννιέται ἡ ἐπιθυμία γιά ἕνα καινούργιο κόσμο μέσα του, γιά μιά νέα καρδιά, πού δέν θά κλίνει πιά στό κακό, ἀλλά σταθερά θά ἐπιθυμεῖ τό καλό. Εἶναι ὁ ἀθάνατος στίχος τοῦ 50ου ψαλμοῦ: «Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου» (στίχ. 12)!
Τέλος, ὅταν ὁ μετανοημένος ἄνθρωπος πετύχει τήν ἀναγέννησή του, τήν ἀπόκτηση τῆς καθαρῆς καρδιᾶς, στρέφει παρήγορα τά βλέμματά του σ᾽ ὅσους βρίσκονται στήν δική του πρώτη θλιβερή κατάσταση καί θέλει νά γίνει ἱεραπόστολος σ᾽ αὐτούς, γιά νά χαροῦν καί αὐτοί τήν δική του χαρά τῆς λυτρώσεως ἀπό τήν ἁμαρτία. Εἶναι αὐτό πού λέγει ὁ συνθέτης τοῦ 50ου ψαλμοῦ: «Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν»(στίχ. 15).
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἁμαρτήσαμε. Δός μας εἰλικρινῆ μετάνοια καί ἐλέησέ μας.
Μέ πολλές εχές,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ
ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΣΧΟΛΩΝ Α.Π.Θ.
 
Θεσσαλονίκη 14-3-2017
 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η ημερίδα στον Άγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης
 
Με απολυτίκια που έψαλε η Χριστιανική Φοιτητική Δράση άνοιξε χθες Δευτέρα 13-3-2017 στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Πολιούχου Θεσσαλονίκη, η ημερίδα που συνδιοργανώθηκε από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου καιπτυχιούχους της Θεολογικής Σχολής και άλλων Σχολών του Α.Π.Θ. υπό την αιγίδα του Παναγιωτάτου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ. Ανθίμου και είχε ως θέμα «Το μεγαλείο της μετάνοιας στη ζωή του ανθρώπου».
            Κατόπιν χαιρετισμού του Προϊσταμένου του Ιερού Ναού και Προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής αρχιμ. π. Ιάκωβου Αθανασίου και του Παναγιωτάτου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ. Ανθίμου το λόγο έλαβε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ.κ. Ιερεμίας με θέμα: «Η μετάνοια κατά την Παλαιά Διαθήκη». Ο Σεβασμιώτατος, υπογράμμισε ότι όλη Παλαιά διαθήκη αποτελεί κήρυγμα μετανοίας, τόνισε μεταξύ άλλων το χωρίο Γεν. 4, 7: «Ήμαρτες; Ησύχασον.», ενώ αναφέρθηκε στη μετάνοια όπως παρουσιάζεται στο κήρυγμα των προφητών, καταλήγοντας στο ότι ο άνθρωπος οφείλει να λάβει αποφάσεις για νέα πορεία.
Ακολούθησε, ο αρχιμ. π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος, Ιεροκήρυκας και Πνευματικός Προϊστάμενος της αδελφότητας «Οσία Ξένη» με θέμα: «Εμπειρίες μετανοίας από την κοινωνία των κρατουμένων». Ο π. Γερβάσιος με τις διηγήσεις του μετέφερε το κοινό στο χώρο των φυλακών, όπου διακόνησε για σαράντα χρόνια. Αναφέρθηκε σε ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν ρώτα, σε ανθρώπους άλλων θρησκειών που συγκινήθηκαν από την προσφορά αγάπης της ορθοδοξίας και μεταστράφηκαν σε αυτή, τονίζοντας ότι «η αγάπη που εμπνέει ο Χριστός δεν εκπίπτει ποτέ. Διατηρείται και στη ζωή και στο θάνατο και την αιωνιότητα». Χαρακτηριστικά αναφέρθηκε σε κάποιον που τον ευχαρίστησε γιατί «του έδωσε κουράγιο, εξομολογούμενος ότι «σας βλέπω σαν πατέρα μου». Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ήταν η αναφορά του στον Κώστα Πάσσαρη, τη συνάντησή τους, την εξομολόγησή του, τη μετάνοιά του και πώς νιώθει ελεύθερος και μέσα στο κελί του. «Θεέ μου να μη σε λυπήσω πια. Το έλεός σου να  με καταδιώξη» είναι αυτό που πλέον μονολογεί. «Όταν ήρθε ήταν ένα λιοντάρι άγριο. Τέσσερεις μασκοφόροι με τα καλάσνικοφ παρατεταμένα τον ακολουθούσαν» είχε πει ο φύλακας των φυλακών, ενώ σήμερα επιθυμεί να εγκαταβιώσει κάποια στιγμή στο Άγιο Όρος.
Έπειτα, ο κ. Λυκούργος Μαρκούδης, διευθυντής προγράμματος της «Πειραϊκής Εκκλησίας», μίλησε με θέμα: «Η μετάνοια στα χρόνια της κρίσης». Έκανε λόγο για τη μετάβαση από την αμαρτία στην αρετή, την έννοια της κρίσης και της θείας δίκης, υπογραμμίζοντας πως η κρίση θα διαρκέσει εως ότου μετανοήσουμε. Αναφέρθηκε στην εκκλησία και στο ότι η ορθόδοξη εκκλησία δεν είναι ένας προτεσταντικού τύπου φιλανθρωπικός οργανισμός, στη ρήση του Αγίου Αναστασίου του Σιναϊτη ότι ο Θεός δίνει στο λαό άρχοντες κατά την καρδία του και του Αγίου Παϊσίου αναφορικά με το ότι ο άνθρωπος έχει δύναμη μέσα του για ώρα ανάγκης, για να καταλήξει στο ότι η κρίση είναι πρώτης τάξης ευκαιρία για μετάνοια.
Στη συνέχεια, ο κ. Ανδρέας Χριστοφόρου, Νομικός, αναφέρθηκε στην: « μετάνοια και την αιώνιο ζωή, όπως την έμαθε από του σύγχρονους Αγίους και Πατέρες».  Αναφέρθηκε σε βιώματα με τους: Άγιο Πορφύριο, Άγιο Παϊσιο, Γέροντα Ιάκωβο τον Τσαλίκη, Γέροντα Αμβρόσιο στη μονή Δαδιού στην Αμφίκλεια, τον π. Μάρκο Μανώλη, τον γέροντα Ιωσήφ το Βατοπαιδινό, το γέροντα Αντώνιο Γκίκιζα, το μοναχό Γρηγόριο της Μονής Σταυροβουνίου, τον γέρο-Παναγή από τη  Λύση. «Εξομολόγηση δεν είναι να πηγαίνεις μόνο στον πνευματικό και να λες τις αμαρτίες σου, αλλά χρειάζεται και μετάνοια. … Αν νιώθεις αγάπη, χαρά, πίστη, τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, τότε κατάλαβες ότι συγχωρέθηκες», έλεγε ο Άγιος Πορφύριος αναφερόμενος συγχρόνως και στον άσωτο υιό του Ευαγγελίου. «Αιτία για τα χαρίσματα του Αγίου Πορφυρίου ήταν η μετάνοιά του», έλεγε ο γ. Αντώνιος Γκίκιζας, πνευματικός του. Τα βιώματα του με τον Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη γύρω από τη Θεία Κοινωνία και τη μετάνοια, οι λόγοι του Αγίου Παϊσίου «να αγαπάς σημαίνει να μετανοείς και να συγχωρείς», η συναναστροφή του με τον γ. Αμβρόσιο, με τον γ. Ιωσήφ που συνιστούσε να εξομολογούμαστε με ταπείνωση και τον π. Μάρκο Μανώλη που ασκούταν μυστικώς στη μετάνοια μετέφεραν το κοινό σε εκείνους τους χρόνους.    
Εν συνεχεία το λόγο έλαβε η κα Αθηνά Σιδέρη, κοινωνική λειτουργός και πνευματικό τέκνο του Αγίου Πορφυρίου, για να μιλήσει με θέμα: «Το μυστήριο της μετανοίας κατά τον Όσιο Πορφύριο». «Ο Άγιος Πορφύριος έδινε μεγάλη σημασία στη μετάνοια. Και απλά και όμορφα έλεγε ότι ο χριστιανός πρέπει να καθαρίζει την ψυχή του και τα έσω του όπως ακριβώς ο ιερέας καθαρίζει το δισκοπότηρο μετά την κατάλυση. Εκτιμούσε πάρα πολύ αυτό το μυστήριο γιατί όπως ο ίδιος είχε διαγνώσει και πίστευε το μυστήριο της μετανοίας και της εξομολογήσεως είναι η συνάντησις του Ανθρώπου με το Θεό. Δεν υπάρχει ανώτερο πράγμα από αυτό που λέγεται μετάνοια και εξομολόγηση. Αυτό το μυστήριο είναι η προσφορά της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο».
Τέλος, οι ομιλητές απάντησαν σε ερωτήσεις των παρευρισκομένων. Ολόκληρη η ημερίδα είναι διαθέσιμη στον ιστότοπο: https://www.youtube.com/watch?v=8Zdweqo9zfY

Άγιος Παΐσιος : Η γκρίνια έχει κατάρα. Φέρνει την οργή του θεού


Γέροντα, που οφείλεται η γκρίνια και πως μπορείς να την αποφύγεις;
– Στην κακομοιριά οφείλεται και με την δοξολογία την κάνει κανείς πέρα. Η γκρίνια γεννά γκρίνια και η δοξολογία γεννά δοξολογία. ...
Όταν δεν γκρινιάζει κανείς για μια δυσκολία που τον βρίσκει, αλλά δοξάζει τον Θεό, τότε σκάζει ο διάβολος και πάει σε άλλον που γκρινιάζει, για να του τα φέρει όλα ανάποδα. Γιατί, όσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει.Μερικές φορές μας κλέβει το ταγκαλάκι (διάβολος) και μας κάνει να μη μας ευχαριστεί τίποτε, ενώ μπορεί κανείς όλα να τα γλεντάει πνευματικά με δοξολογία και να έχει την ευλογία του Θεού.

Να, ξέρω κάποιον εκεί στο Όρος που, αν βρέξει και του πεις «πάλι βρέχει», αρχίζει : «Ναι, όλο βρέχει, θα σαπίσουμε από την πολλή υγρασία» . Αν μετά από λίγο σταματήσει η βροχή και του πεις «ε, δεν έβρεξε και πολύ», λέει: «Ναι, βροχή ήταν αυτή; Θα ξεραθεί ο τόπος …;». Και δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν είναι καλά στο μυαλό, αλλά συνήθισε να γκρινιάζει. Να είναι λογικός και να σκέφτεται παράλογα!Η γκρίνια έχει κατάρα. Είναι σαν να καταριέται ο ίδιος ο άνθρωπος τον εαυτό του, οπότε μετά έρχεται η οργή του Θεού.
Στην Ήπειρο γνώριζα δύο γεωργούς. Ο ένας ήταν οικογενειάρχης και είχε ένα – δυο χωραφάκια και εμπιστευόταν τα πάντα στον Θεό. Εργαζόταν όσο μπορούσε, χωρίς άγχος. «Θα κάνω ότι προλάβω», έλεγε. Μερικές φορές άλλα δεμάτια σάπιζαν από την βροχή, γιατί δεν προλάβαινε να τα μαζέψει, άλλα του τα σκόρπιζε ο αέρας, και όμως για όλα έλεγε «δόξα Σοι ο Θεός» και όλα του πήγαιναν καλά. Ο άλλος είχε πολλά κτήματα, αγελάδες κ.λπ. ,δεν είχε και παιδιά. Αν τον ρωτούσες «πώς τα πας;», «άστα, μην τα ρωτάς» , απαντούσε. Ποτέ δεν έλεγε «δόξα Σοι ο Θεός», όλο γκρίνια ήταν. Και να δείτε, άλλοτε του ψοφούσε η αγελάδα, άλλοτε του συνέβαινε το ένα, άλλοτε το άλλο. Όλα τα είχε, αλλά προκοπή δεν έκανε.
Για αυτό λέω, η δοξολογία είναι μεγάλη υπόθεση. Από μας εξαρτάται, αν γευθούμε ή όχι τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός. Πώς όμως να τις γευθούμε, αφού ο Θεός μας δίνει λ.χ. μπανάνα και εμείς σκεφτόμαστε τι καλύτερο τρώει ο τάδε εφοπλιστής;
Πόσοι άνθρωποι τρώνε μόνον ξερό παξιμάδι, αλλά μέρα-νύχτα δοξολογούν τον Θεό και τρέφονται με ουράνια γλυκύτητα! Αυτοί οι άνθρωποι αποκτούν μια πνευματική ευαισθησία και γνωρίζουν τα χάδια του Θεού. Εμείς δεν τα καταλαβαίνουμε, γιατί η καρδιά μας έχει πιάσει γλίτσα και δεν ικανοποιούμαστε με τίποτε. Δεν καταλαβαίνουμε ότι η ευτυχία είναι στην αιωνιότητα και όχι στην ματαιότητα.
Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή» Γέροντος Παισιου Αγιορείτου, Λόγοι Δ

Η μετάνοια και η αιώνιος ζωή όπως την έμαθα από τους σύγχρονους Αγίους και Γεροντάδες





Εισήγηση του κ. Ανδρέα Χριστοφόρου στην Ημερίδα «Το μεγαλείο της μετανοίας στη ζωή του ανθρώπου» της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017 στον ιερό ναό Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με πτυχιούχους της Θεολογικής Σχολής και άλλων σχολών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ


ΟΥΡΑΝΙΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

To Πρώτο Πάσχα






To Πρώτο Πάσχα, από τις Εκδόσεις Άθως
Συγγραφέας: Κατερίνα Δανδουλάκη-Χιόνη

Ο μικρός Βενιαμίν, ένα δεκάχρονο αγόρι, ζει από κοντά «Τo πρώτο Πάσχα»!
Από τη θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, μέχρι τη Σταύρωση και την Ανάστασή Του, διάβασε κι εσύ τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη περιπέτεια όλων των εποχών και γίνε μάρτυρας της Ανάστασης!

Χρωμάτισε, κόψε και κόλλησε τους πρωταγωνιστές της ιστορίας στις εικόνες του βιβλίου και αναπαράστησε ξανά και ξανά κάθε στιγμή της, μέσα από τις κατασκευές και το παιχνίδι!

«Η χαρά, που έχω πια στην καρδιά μου, δεν περιγράφεται με λόγια! Ο Ιησούς, Αυτός που με τίμησε διαλέγοντας το γαϊδουράκι μου, Αυτός που με τα λόγια του με δίδαξε τόσα πολλά κι ας είμαι μόνο ένα μικρό παιδί, Αυτός που είδα να Τον χτυπούν, να Τον κοροϊδεύουν και να Τον σταυρώνουν σαν τον χειρότερο ληστή, Αυτός που συγχώρησε όλους τους εχθρούς Του πάνω από τον σταυρό, Αυτός που Τον είδα νεκρό στον τάφο, είχε αναστηθεί. Εγώ ο ίδιος Τον είδα και Τον άκουσα και είμαι μάρτυρας πως όλα όσα σας διηγήθηκα είναι η αλήθεια. Ο Ιησούς είναι στ’ αλήθεια ο Υιός του Θεού, που ήρθε στον κόσμο και έγινε άνθρωπος για να μας σώσει. Όχι από τους εχθρούς εδώ, αλλά από την κακία και την αμαρτία. Και είναι και πάλι και για πάντα ζωντανός».


Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.stamoulis.gr/Το-πρώτο-Πάσχα_p-405632.aspx

Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017

Το μεγαλείο της Μετάνοιας στη ζωή του Ανθρώπου


«Μοναξιά – Άγχος. Υπάρχει απάντηση;»



Β΄ Κυριακή Νηστειών – Γρηγορίου του Παλαμά.
Κατανυκτικός Εσπερινός και ομιλία,
του Αιδ. Πρωτοπρ. π. Μιχαήλ Χαλά,
με θέμα:  «Μοναξιά – Άγχος. Υπάρχει απάντηση;»
           




Με κατάνυξη και με την παρουσία πλήθους πιστών τελέσθηκε το απόγευμα της  Β’ Κυριακής των Νηστειών (Γρηγορίου του Παλαμά), ο Κατανυκτικός Εσπερινός της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στον Ιερό  Ναό  Κοιμήσεως  Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου.
Μετά το πέρας του Εσπερινού, ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Μιχαήλ Χαλάς, Θεολόγος και Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Αργυρουπόλεως και γνωστός από τις τακτικές εκπομπές του στο Ραδιοφωνικό Σταθμό της «Πειραϊκής Εκκλησίας», μίλησε με θέμα: «Μοναξιά – Άγχος. Υπάρχει απάντηση;».
Ο ομιλητής με λόγο περιεκτικό και σύγχρονο, αναφέρθηκε στα δύο αυτά μεγάλα εμπόδια, τα οποία επιβαρύνουν το νου και την καρδιά πολλών από εμας. Υπογράμμισε τη θεραπευτική επίδραση της λατρευτικής ζωής και την ανακούφιση,  τον φωτισμό που επέρχεται με την τακτική και συστηματική συμμετοχή στα ζωογόνα Ιερά μυστήρια της μετάνοιας-εξομολόγησης και της Θείας Κοινωνίας.
 Έδωσε απάντηση στο ερώτημα σχετικά με τον τρόπο που άγιοι γέροντες παλαιότερα, αλλά και στην εποχή μας, μπόρεσαν να ζήσουν ειρηνικά και γαλήνια. Μας παρότρυνε να δοκιμάσουμε την οδό της εμπιστοσύνης και της λατρείας του Θεού, ως γεγονός προσωπικής επιλογής και προσπάθειας. Επεσήμανε τέλος πως όσοι ακολουθούν την ασκητική πορεία που προτείνει η Ορθόδοξη Παράδοση, ιδιαίτερα την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, οπωσδήποτε διαπιστώνουν την καταλαγή των ενοχλήσεων από τις καθημερινές αγωνίες και την απομόνωση.
Ο Προϊστάμενος του Ιερού Ναού
Πρωτοπρεσβύτερος π. Ιωσήφ Ταγαράκης
Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου
www. koimisifalirou.gr
Email: koimisifalirou@yahoo.gr
FB: /koimisifalirou
Αχιλλέως 30, 175 62, Παλαιό Φάληρο
Τηλ. 210 98 12 234

Παρασκευή 10 Μαρτίου 2017

Β' Χαιρετισμοί

Ακάθιστος Ύμνος - Β' Στάσις

κουσαν oἱ ποιμένες,
τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων,
τὴν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν·
καὶ δραμόντες ὡς πρὸς ποιμένα,
θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον,
ἐν γαστρὶ τῆς Μαρίας βοσκηθέντα,
ἥν ὑμνοῦντες εἶπον·
Χαῖρε, Ἀμνοῦ καὶ Ποιμένος Μῆτερ,
χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων.
Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον,
χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον.
Χαῖρε, ὅτι τὰ οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ,
χαῖρε, ὅτι τὰ ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς.
Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα,
χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος.
Χαῖρε, στερρὸν τῆς πίστεως ἔρεισμα,
χαῖρε, λαμπρὸν τῆς Χάριτος γνώρισμα.
Χαῖρε, δι' ἧς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης,
χαῖρε, δι' ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Θεοδρόμον ἀστέρα,
θεωρήσαντες Μάγοι,
τῇ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλῃ·
καὶ ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν,
δι' αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιὸν Ἄνακτα,
καὶ φθάσαντες τὸν ἄφθαστον,
ἐχάρησαν αὐτῷ βοῶντες·
Ἀλληλούια.

δον παῖδες Χαλδαίων,
ἐν χερσὶ τῆς Παρθένου,
τὸν πλάσαντα χειρὶ τοὺς ἀνθρώπους·
καὶ Δεσπότην νοοῦντες αὐτόν,
εἰ καὶ δούλου μορφὴν ἔλαβεν,
ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι,
καὶ βοῆσαι τῇ Εὐλογημένῃ·
Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ,
χαῖρε, αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας.
Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα,
χαῖρε, τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα.
Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς,
χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν.
Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας,
χαῖρε, ἢ τοῦ βορβόρου ρυομένη τῶν ἔργων.
Χαῖρε πυρὸς προσκύνησιν παύσασα,
χαῖρε, φλογὸς παθῶν ἀπαλλάττουσα.
Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγὲ σωφροσύνης,
χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Κήρυκες θεοφόροι,
γεγονότες οἱ Μάγοι,
ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα,
ἐκτελέσαντές σου τὸν χρησμόν,
καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν ἅπασιν,
ἀφέντες τὸν Ἡρώδην ὡς ληρώδη,
μὴ εἰδότα ψάλλειν·
Ἀλληλούια.

Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ,
φωτισμὸν ἀληθείας ἐδίωξας,
τοῦ ψεύδους τὸ σκότος·
τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης Σωτήρ,
μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχὺν πέπτωκεν,
οἱ τούτων δὲ ρυσθέντες,
ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον·
Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων,
χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων.
Χαῖρε, τὴν ἀπάτης τὴν πλάνην πατήσασα,
χαῖρε, τῶν εἰδώλων τὴν δόξαν ἐλεγξασα.
Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν,
χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψῶντας τὴν ζωὴν.
Χαῖρε, πύρινε στῦλε ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει,
χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.
Χαῖρε, τροφὴ τοῦ μάνα διάδοχε,
χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε.
Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας,
χαῖρε, ἐξ ἧς ρέει μέλι καὶ γάλα.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Μέλλοντος Συμεῶνος,
τοῦ παρόντος αἰῶνος,
μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος,
ἐπεδόθης ὡς βρέφος αὐτῷ,
ἀλλ' ἐγνώσθης τούτω καὶ Θεὸς τέλειος·
διόπερ ἐξεπλάγη σου τὴν ἄρρητον σοφίαν,
κράζων·
Ἀλληλούια.




Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Ἤκουσαν oἱ ποιμένες, τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων....
Ἤκουσαν oἱ ποιμένες, τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων....

Θεοδρόμον ἀστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι....
Θεοδρόμον ἀστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι....

Ἴδον παῖδες Χαλδαίων....
Ἴδον παῖδες Χαλδαίων....

Κήρυκες θεοφόροι....
Κήρυκες θεοφόροι....

Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ, φωτισμὸν ἀληθείας ἐδίωξας....
Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ, φωτισμὸν ἀληθείας ἐδίωξας....

Μέλλοντος Συμεῶνος, τοῦ παρόντος αἰῶνος....
Μέλλοντος Συμεῶνος, τοῦ παρόντος αἰῶνος....

Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα....
Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα....

Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν....
Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν....

Χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψῶντας τὴν ζωὴν....
Χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψῶντας τὴν ζωὴν....

Χαῖρε, πύρινε στῦλε ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει....
Χαῖρε, πύρινε στῦλε ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει....





Σχετικές συνδέσεις




Παραπομπές
ΠΗΓΗ: http://www.saint.gr/186/saint.aspx

Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017

Μνήμη της εκ Σερβίων Οσίας Θεοδώρας & Ιερές Ακολουθίες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής


1. Ανακοινώνεται στους ευσεβείς χριστιανούς, ότι το Σάββατο 11  Μαρτίου 2017, εορτάζεται η μνήμη της Οσίας Θεοδώρας, της καταγόμενης από τα Σέρβια Βασίλισσας της Άρτας. Οι ιερές ακολουθίες θα τελεσθούν στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Κυριακής Σερβίων, όπου θα εκτίθεται προς προσκύνηση και τίμιο λείψανο της Οσίας Θεοδώρας.
Το πρόγραμμα των ακολουθιών έχει ως εξής:
- Παρασκευή 10 Μαρτίου, ώρα 7.00 μ.μ.: Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας και Β΄ στάση Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου.
- Σάββατο 11 Μαρτίου, ώρα 7.30 π.μ.: Όρθρος & Πανηγυρική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Παύλου.
2. Προς εξυπηρέτηση των λατρευτικών αναγκών των πιστών, κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, θα τελούνται στον Ιερό Καθεδρικό και Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Κοζάνης δύο Ακολουθίες των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η πρώτη Ακολουθία αρχίζει στις 6.30 μ.μ. και η δεύτερη στις 8.30 μ.μ.
3. Ο  γ΄  Κατανυκτικός  Εσπερινός  θα τελεστεί την Κυριακή Β΄ Νηστειών (Γρηγορίου του Παλαμά), 12 Μαρτίου 2017, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Κοζάνης στις 6.00 μ.μ., χοροστατούν­τος του Σε­βα­σμι­ω­τά­του Ποι­με­νάρ­χου μας κ. Παύ­λου. Τον θείο λόγο θα κηρύξει ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος κ. Μιχαήλ Κρανιώτης, μέ θέμα «Ο λατρευτικός πλούτος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής».
Από την Ιερά Μητρόπολη
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...