ΨΑΛΜΟΣ ΚΒ΄. 22.

ΨΑΛΜΟΣ ΚΒ΄. 22.

Κύριος ποιμαίνει με, καί οὐδέν με ὑστερήσει·

εἰς τόπον χλόης ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν.

᾿Επί ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέ με·

τήν ψυχήν μου ἐπέστρεψεν.

῾Ωδήγησέ με ἐπί τρίβους δικαιοσύνης, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος αὐ-

τοῦ. ᾿Εάν γάρ καί πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ

φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σύ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ.῾Η ράβδος σου

καί ἡ βακτηρία σου, αὗταί με παρεκάλεσαν. ῾Ητοίμασας

ἐνώπιόν μου τράπεζαν, ἐξ ἐναντίας τῶν θλιβόντων με.

᾿Ελίπανας ἐν ἐλαίῳ τήν κεφαλήν μου, καί τό ποτήριόν

σου μεθύσκον με ὡσεί κράτιστον.

Καί τό ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, καί τό κατοικεῖν με ἐν οἴκῳ Κυρίου, εἰς μακρότητα ἡμερῶν

ΔΑΦΝΗ