ΨΑΛΜΟΣ ΚΒ΄. 22.
Κύριος ποιμαίνει με, καί οὐδέν με ὑστερήσει·
εἰς τόπον χλόης ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν.
᾿Επί ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέ με·
τήν ψυχήν μου ἐπέστρεψεν.
῾Ωδήγησέ με ἐπί τρίβους δικαιοσύνης, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος αὐ-
τοῦ. ᾿Εάν γάρ καί πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ
φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σύ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ.῾Η ράβδος σου
καί ἡ βακτηρία σου, αὗταί με παρεκάλεσαν. ῾Ητοίμασας
ἐνώπιόν μου τράπεζαν, ἐξ ἐναντίας τῶν θλιβόντων με.
᾿Ελίπανας ἐν ἐλαίῳ τήν κεφαλήν μου, καί τό ποτήριόν
σου μεθύσκον με ὡσεί κράτιστον.
ΔΑΦΝΗ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου