Στην διδασκαλία και μετάδοσι της νεράς προσευχής είχε σαν αρχή του το Ευαγγελικό: «Μη δότε τα άγια τοις κυσί». Μοναχός που δεν ασκήθηκε στην τέλεια υπακοή και νέκρωσι του ιδίου θελήματος και δεν ευδοκίμησε στους πρακτικούς αγώνες και δεν ξερρίζωσε απο μέσα του τα πάθη , ουδέποτε θα διδασκόταν απ' αυτόν τα μυστήρια της νοεράς προσυευχής.
Άλλη προϋπόθεσις για την καλλιέργεια της νοεράς προσευχής θεωρούσε την απόλυτη ησυχία και αμεριμνία. Στον κόσμο ,έλεγε, δεν μπορεί να γίνη νοερά πρσευχή, μόνο τα λόγια της «ευχής», το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με» μπορεί να λέη κανείς. Άλλο όμως «ευχή » και άλλο νοερά προσευχή. Η πρώτη είναι το Δημοτικού Σχολείου και η δεύτερη του Πανεπιστημίου.
Θεωρούσε επίσης απαραίτητη την ύπαρξη διδασκάλου. Δεν αρκεί , έλεγε, το διάβασμα βιβλιων για την εκμαθησι της νοεράς πεοσευχής. Χρειάζεται φωνή ζώντος διδασκάλου, απλανούς,, εμπείρου και διακριτικού, και πλήρης εξάρτησις και συμμόρφωσις του μαθητού προς αυτόν.
Εκάκιζε πολύ την επίδοσι στην νερά προσευχή ανθρώπων που δεν πέρασαν απο υπακοή ή που δεν πήραν ευλογία, αλλά ξεκίνησαν με το θέλημά τους. Μια τέτοια αντιμετώπιση της θεωρούσε πλάνη. Η νοερά προσευχή , δίδασκε, είναι προβιβασμός, δώρον του Θεού , σ' όσους σημείωσαν επιτυχίες στην πρακτική εξάσκησι της υπακοής.
Για να δείξη πόσο πλανώνται όσοι μπαίνουν στο στάδιο της νεράς προσευχής χωρίς τις κανονικές προϋποθέσεις, χρησιμοποιούσε ένα χαριτωμένο ανέκδοτο:
«Ησύχαζε στα Καρούλια κάποιος Ρώσος μοναχός που είχε μεγάλη επιθυμία να επισκεφθή τον Πανάγιο Τάφο για να ιδή το θείο φώς της Αναστάσως. Μία Μεγάλη Εβδομάδα , λοιπόν, πήγε στα Ιεροσόλυμα και το βράδυ της Αναστάσεως, χωρίς να ρωτήση κανένα, έπιασε την πιο επίκαιρη και εξέχουσα θέσι μέσα στον Ναό. Δεν ήξερε πως η θέσις αυτή προωιζόταν για επίσημα πρόσωπα.
»Η εξέλιξις της υποθέσεως ήταν ότι τον συνέλαβαν τα όργανα της τάξεως και αφού διεπίσωσαν την ταυτότητα του και την αυθαίρετη κατάληψι της θέσεως , τον απεμάκρυναν. Έτσι δεν μπόρεσε ν' αντικρύση το άγιο φώς και γύρισε καταντροπιασμένος στο Άγον Όρος.
»Αυτό παθαίνει και όποιος ξεκινάει για την νοερά προσευχή και το -Θαβώρειο φως, χωρίς τις απαραίτητες προϋποθέσεις.
Σύγχρονες Αγιορείτικες μορφές
Αρχιμανδρίτου Χερουβείμ
Καλλίνικος ο Ησυχαστής
Ιερά Μονή Παρακλήτου
Ωρωπός Αττικής 2003
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου