Υπεραγία καρδιά,
που σαν αυτή άλλη καμμιά
τα’οσο βαθιά δεν ένοιωσε τον πόνο.
Που σαν αυτή άλλη καρδιά
βαθιά,
έτσι βαθιά –
έως θανάτου – δεν λυπήθηκε.
Σαν άκουσε το κάλεσμα….Εκεί,
τ` άσπιλα χέρια Της στον ουρανό
ύψωσε και δεήθηκε`
Γιά σε , παιδί μου , και για μένα.
Για τα παιδία Της όλα , εδώ ,
τ` αμαρτωλά,
τα πονεμένα,
τα γυμνά,τα νηστικά ,
τα κουρασμένα….
Και όπως τότε…πάντα δέεται ,
Κει πέρα ,
Εις τους αιώνας των αιώνων`
Πάντα πρεσβεύουσα για μας,
η Παναμώμητος
Ουράνια μας Μητέρα.
Σ . Μπολέτσης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου