H Παναμώμητος ουράνια μας μητέρα

Υπεραγία καρδιά,

που σαν αυτή άλλη καμμιά

τα’οσο βαθιά δεν ένοιωσε τον πόνο.

Που σαν αυτή άλλη καρδιά

βαθιά,

έτσι βαθιά –

έως θανάτου – δεν λυπήθηκε.

Σαν άκουσε το κάλεσμα….Εκεί,

τ` άσπιλα χέρια Της στον ουρανό

ύψωσε και δεήθηκε`

Γιά σε , παιδί μου , και για μένα.

Για τα παιδία Της όλα , εδώ ,

τ` αμαρτωλά,

τα πονεμένα,

τα γυμνά,τα νηστικά ,

τα κουρασμένα….

Και όπως τότε…πάντα δέεται ,

Κει πέρα ,

Εις τους αιώνας των αιώνων`

Πάντα πρεσβεύουσα για μας,

η Παναμώμητος

Ουράνια μας Μητέρα.

Σ . Μπολέτσης