Ιστολόγιο Τάλαντο : Τί συμβαίνει στούς διῶκτες τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χρισ...

Ιστολόγιο Τάλαντο : Τί συμβαίνει στούς διῶκτες τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χρισ...: Τί συμβαίνει στούς διῶκτες τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; ῾Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς . Ρωτήστε τον διώκτη της Εκκλησίας Σαύλο (Σαούλ)...

Ιστολόγιο Τάλαντο : Τί συμβολίζει τό χέρι τοῦ Ἱερέα πού εὐλογεῖ; ( ἀπα...

Ιστολόγιο Τάλαντο : Τί συμβολίζει τό χέρι τοῦ Ἱερέα πού εὐλογεῖ; ( ἀπα...:       ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ Τί συμβολίζει τό χέρι τοῦ Ἱερέα πού εὐλογεῖ;   Μέ αὐτόν τόν τρόπο ὁ Ἰησοῦς εὐλογοῦσε τή...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΑΤΑΙ - ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΞΕΝΟΝ - ΜΕΓΑΛΥΝΟΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ – 28 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2014

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

(Ματθ. β΄ 13-23)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ζοῦμε ἀκόμη μέσα στὸ ἑορταστικὸ κλῖμα τῶν Χριστουγέννων. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὀνομάζει τὴ σημερινὴ Κυριακὴ «Κυριακὴ μετὰ τὰ Χριστούγεννα». Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο δείχνει φανερὰ ὅτι συνεχίζει τὸν χριστουγεννιάτικο ἑορτασμό. Γι’ αὐτὸ καὶ προβάλλει σήμερα περιστατικά ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ συνέβησαν σχετικὰ σύντομα μετὰ τὴ Γέννησή του. Στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε νὰ γίνεται λόγος γιὰ τὴ φυγὴ τοῦ Χριστοῦ στὴν Αἴγυπτο, γιὰ τὴ σφαγὴ τῶν νηπίων ἀπὸ τὸν βασιλιὰ Ἡρώδη καὶ τέλος γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἐγκατάστασή του στὴ Ναζαρέτ.

Τὰ δύο ἀπὸ τὰ παραπάνω περιστατικὰ εἶναι πολὺ θλιβερὰ καὶ γεννοῦν μέσα μας πολλὰ ἐρωτηματικά. Καὶ τὰ δύο ἀναφέρονται σὲ ἀδικίες καὶ διωγμούς. Καὶ στὰ δύο ἡ κακία στρέφεται πρὸς μικρὲς τρυφερὲς ὑπάρξεις. Στὸ πρῶτο διώκεται τὸ ἀναμάρτητο νήπιο Ἰησοῦς Χριστός, ποὺ ἦρθε κοντὰ στοὺς ἀνθρώπους γιὰ νὰ τοὺς εὐεργετήση καὶ νὰ τοὺς σώση. Αὐτὸς ὁ φιλάνθρωπος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, πρὶν προφθάση καλὰ καλὰ νὰ πατήση ὡς ἄνθρωπος ἐπάνω στὴ γῆ, ἐξορίζεται ἀπὸ τὴν πατρίδα του. Γίνεται πρόσφυγας στὴ μακρυνὴ τότε Αἴγυπτο καὶ ταλαιπωρεῖται γιὰ ὁλόκληρα χρόνια. Κι αὐτὸ ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτωλῆς φιλοδοξίας τοῦ Ἡρώδη. Στὸ δεύτερο περιστατικὸ σφαγιάζονται τὰ ἀθῶα νήπια τῆς Βηθλεὲμ καὶ τῶν περιχώρων. Ὁ βασιλιάς

Ἡρώδης, ποὺ φοβᾶται μήπως χάση τὸν θρόνο του, διατάσσει νὰ ἐξολοθρευθοῦν ὅλα τὰ νήπια κάτω τῶν δύο ἐτῶν. Πιστεύει ὁ ταλαίπωρος ὅτι ἔτσι θὰ ἐξοντώση σίγουρα τὸν μικρὸ Ἰησοῦ.

Κι ἐμεῖς διερωτώμαστε: Γιατὶ ὁ Θεὸς δὲν ἔσωσε τὸν νεογέννητο Μεσσία μ’ ἕνα θαυματουργικὸ τρόπο; Δὲν θὰ μποροῦσε ὁ μικρὸς Ἰησοῦς νὰ παραμείνη στὴ Βηθλεὲμ καὶ νὰ εἶναι ἄτρωτος στὶς λόγχες τῶν στρατιωτῶν; Δὲν θὰ μποροῦσε ὁ Θεὸς νὰ κάνη τὰ χέρια τῶν στρατιωτῶν νὰ παραλύσουν τὴν ὥρα ποὺ θὰ ἐπιχειροῦσαν νὰ θανατώσουν τὸν Χριστό; Καὶ βέβαια θὰ μποροῦσαν ὅλα αὐτὰ νὰ γίνουν μὲ τὴ θεία παντοδυναμία. Ὅμως ὁ Θεὸς ἔχει τοὺς δικούς του λόγους γιὰ ὅλα ὅσα ἐπιτρέπει νὰ γίνουν. Γιὰ τὸ συγκεκριμένο ζήτημα οἱ ἅγιοι πατέρες μᾶς ἐξηγοῦν ὅτι ὁ νεογέννητος Χριστὸς ἀφήνεται νὰ διωχθῆ καὶ νὰ ταλαιπωρηθῆ, γιὰ νὰ φανῆ καθαρὰ ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ σαρκώθηκε στ’ ἀλήθεια καὶ ἔγινε πραγματικὸς ἄνθρωπος. Καθὼς οἱ ἄνθρωποι πληροφοροῦνται ὅτι τὸ νήπιο τῆς Βηθλεὲμ σώζεται μὲ ἀνθρώπινους τρόπους δέχονται εὐκολώτερα ὅτι ὁ Χριστὸς ἔγινε καὶ τέλειος ἄνθρωπος. Ὕστερα, ὁ Χριστὸς θέλει νὰ γίνη ὑπόδειγμα σὲ ὅλους τοὺς χριστιανοὺς ποὺ ὑφίστανται πολλοὺς καὶ μεγάλους πειρασμούς ἀπὸ τὰ μικρά τους ἀκόμη χρόνια. Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι στὶς μεγάλες δυσκολίες καὶ στὰ βάσανά μας τίποτε δὲν μᾶς παρηγορεῖ τόσο, ὅσο ἡ σκέψη ὅτι περισσότερο ἀπὸ ἡμᾶς ὑπέφερε ὁ ἀναμάρτητος Κύριός μας.

Ὅσον πάλι ἀφορᾶ στὰ νήπια ποὺ σφαγιάστηκαν, διερωτώμαστε: Γιατὶ νὰ ὑποστοῦν τὴ μεγάλη αὐτὴ ἀδικία; Γιατὶ νὰ

δολοφονηθοῦν στὰ πρῶτα βήματα τοῦ βίου τους; Γιατὶ νὰ δεχθοῦν τὸν μαρτυρικὸ αὐτὸ θάνατο, χωρὶς νὰ ἔχουν διαπράξει κανένα κακό; Καὶ ἐδῶ τὴν ἀπάντηση μᾶς τὴ δίνουν οἱ ἅγιοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτοὶ μᾶς ὑπενθυμίζουν ὅτι τὸ καλὸ καὶ τὸ κακὸ δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ φαίνεται στὰ μάτια τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ βλέπει ὁ πανσοφος καὶ παντογνώστης Θεός. Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ, ἀδικημένος δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀδικεῖται ἀπὸ τοὺς ἄλλους· οὔτε αὐτὸς ποὺ ὑποφέρει καὶ βασανίζεται, ἔστω καὶ ἄδικα, ἐδῶ στὴ γῆ. Πραγματικὰ ἀδικημένος εἶναι αὐτὸς ποὺ προξενεῖ κακὸ καὶ ἀδικεῖ τοὺς ἄλλους.

Αὐτὴ εἶναι μία ἄλλη φιλοσοφία, διαφορετικὴ ἀπὸ τὴ φιλοσοφία τῶν ἀνθρώπων. Τὸ πόσο δὲ ἀληθινὴ εἶναι ἡ φιλοσοφία αὐτὴ μᾶς τὸ ἀποδεικνύει ὁ Χριστὸς μὲ τὴν παραβολὴ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου. Τὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων τοῦ κόσμου ἔβλεπαν ἐδῶ στὴ γῆ δυστυχισμένο τὸν φτωχὸ Λάζαρο καὶ εὐτυχισμένο τὸν πλούσιο. Στὸ τέλος ὅμως ἀληθινὰ καὶ αἰώνια εὐτυχισμένος ἀποδείχθηκε ὁ Λάζαρος, ἐνῶ ὁ πλούσιος βρέθηκε νὰ εἶναι αἰώνια δυστυχισμένος. Ἔτσι συνέβη καὶ μὲ τὰ νήπια, ποὺ σφαγιάσθηκαν πρόωρα καὶ ἄδικα. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἔχασαν τὶς πρόσκαιρες ἀπολαύσεις αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ποὺ μποροῦσαν ἴσως νὰ εἶναι καὶ μεγάλες ταλαιπωρίες. Ὅμως καὶ κέρδισαν τὰ ἀπερίγραπτα καὶ ἀνεκτίμητα ἀγαθὰ τῆς αἰώνιας ζωῆς κοντὰ στὸν ἅγιο Θεό. Ἀντίθετα ὁ βασιλιὰς Ἡρώδης ἀποδείχθηκε ὁ ἀληθινὰ δυστυχισμένος. Καὶ τὸ τέλος τοῦ βίου του ὑπῆρξε φρικτὸ, ἀφοῦ πέθανε γεμάτος σκουλήκια, ποὺ ἔτρωγαν ζωντανὸ ἀκόμη τὸ

σῶμα του, καὶ αἰώνια βασανίζεται στὴ φωτιὰ τῆς κολάσεως.

Γι αὐτό καὶ ἐμεῖς, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ἄς ἐγκαταλείψουμε τὴ φιλοσοφία τοῦ κόσμου κι ἄς ἐγκολπωθοῦμε τὴ φιλοσοφία τοῦ Θεοῦ, ὅπως τὸ ἔκαναν ὅλοι οἱ ἅγιοι. Ἄς ἀποκτήσουμε «νοῦν Χριστοῦ», ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ἄς πάψουμε νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὰ ὅσα μᾶς συμβαίνουν μὲ τὴ λογικὴ τοῦ κόσμου. Ἄς τὰ δοῦμε μὲ τὴ λογικὴ τοῦ Θεοῦ. Ἄς ζήσουμε, τέλος, μὲ τὸ φρόνημα ποὺ ἐκφράζει ὁ ὕμνος τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας: «Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες· διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεὸς ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος, βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος τοὺς αὐτοῦ βοῶντας, Ἀλληλούια». Δηλαδή, «Ἀφοῦ εἴδαμε τὴν παράδοξη γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ἄς ἀποξενωθοῦμε ἀπὸ τὰ κοσμικά, κάνοντας τὸν νοῦ μας νὰ σκέπτεται πνευματικά, οὐράνια. Αὐτὸς βέβαια ἦταν καὶ ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Ὕψιστος Θεὸς φανερώθηκε στὴ γῆ ὡς ταπεινὸς ἄνθρωπος, θέλοντας νὰ προσελκύση στὸ πνευματικὸ ὕψος ὅσους τὸν δοξολογοῦν κραυγάζοντας, Αἰνεῖτε τὸν Κύριον». Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Κίνα: Η Βίβλος αντικαθιστά το Κόκκινο Βιβλιαράκι

Μια από τις δεκάδες χριστιανικές εκκλησίες που ξεφυτρώνουν στην πόλη Γουενζού που θεωρείται προπύργιο του Χριστιανισμού στη Κίνα  

Πεκίνο, Κίνα

Αν στην ερώτηση «ποια είναι η πολυπληθέστερη άθεη χώρα στο κόσμο;» η απάντηση που θα δίνατε είναι «Κίνα» πρέπει να αναθεωρήσετε. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του περιοδικού Economist, ο αριθμός των αθέων Κινέζων μειώνεται σταθερά, ενώ ταυτόχρονα ανεβαίνει με ραγδαίους ρυθμούς ο αριθμός των Κινέζων που δηλώνουν Χριστιανοί στο θρήσκευμα, σε μια εξέλιξη που μάλλον κάνει τα κόκαλα του Μάο Τσε Τουνγκ να τρίζουν στον μαυσωλείο του στο Πεκίνο.

Με δεδομένο το ρυθμό εξάπλωσης του Χριστιανισμού στη σύγχρονη Κίνα και της απήχησής του στα μεσαία και λαϊκά στρώματα, ιδίως των πιο φτωχών και βιομηχανικών επαρχιών, υπολογίζεται πως σε μια 15ετία από σήμερα η Κίνα ενδέχεται να έχει περισσότερους χριστιανούς από ό,τι οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Βραζιλία και το Μεξικό.

Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ο καθηγητής Κοινωνιολογίας στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Περντιού, Φενγκάνγκ Γιάνγκ, ο οποίος στο πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο «Η θρησκεία στην Κίνα: Επιβίωση και αναγέννηση κατά το κομμουνιστικό καθεστώς» αναφέρει ότι μέχρι το 2030 η Κίνα θα έχει αναδειχθεί σε πρώτη χριστιανική χώρα του κόσμου, με περίπου 250 εκατομμύρια πιστούς.

Το 1949, στο ξεκίνημα του κομμουνιστικού καθεστώτος, υπήρχαν μόνο ένα εκατομμύριο χριστιανοί κινέζοι. Σήμερα ο αριθμός αυτός εκτιμάται ότι έχει φτάσει στα 70 εκατομμύρια.

Το αμερικανικό ινστιτούτο Pew υπολόγισε πως στην Κίνα του 1,35 δισεκατομμυρίου κατοίκων, οι χριστιανοί διαμαρτυρόμενοι ανέρχονται σε 58 εκατομμύρια, έναντι 40 εκατομμυρίων στη Βραζιλία και 36 εκατομμυρίων στη Ν. Αφρική. Σύμφωνα με τον δρα Γιάνγκ, το 2025 οι Κινέζοι προτεστάντες θα υπερτερούν οριακά των Αμερικανών, με 160 εκατομμύρια έναντι 159.

Η αυξανόμενη δημοτικότητα του Χριστιανισμού στην χώρα αντιμετωπίζεται ως απειλή από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να περισώσει ό,τι μπορεί από το πάλαι ποτέ αθεϊστικό της γόητρο. Προβαίνει σε μαζικές κατεδαφίσεις παράνομων εκκλησιών, κυρίως στην πόλη Γουενζού στη νότια Κίνα, που ονομάζεται και Ιερουσαλήμ της Κίνας, λόγω του πολυπληθούς χριστιανικού της πληθυσμού.

Μόνο μέσα στο 2014 οι αρχές της χώρας προχώρησαν στην κατεδάφιση 230 εκκλησιών, με τους περισσότερους Χριστιανούς της πόλης να ζουν υπό τη σκιά του φόβου και την απειλή της  θρησκευτικής καταπίεσης, σε μια χώρα που από το 1982 επιτρέπει τουλάχιστον επισήμως τις «κανονικές θρησκευτικές δραστηριότητες».

Στην Γουενζού έχουν σημειωθεί τα τελευταία χρόνια πολλές θρησκευτικές ταραχές. Αξιωματούχοι του Κομμουνιστικού Κόμματος έχουν δώσει επανειλημμένα εντολή να αφαιρεθούν οι σταυροί από πολοούς ναούς, ενώ πριν μερικούς μήνες πολλοί πιστοί Κινέζοι οχυρώθηκαν μπροστά από την εκκλησία Σαντζιάνγκ, προσπαθώντας να εμποδίσουν τους αστυνομικούς να εισέλθουν στο χώρο και να τον κατεδαφίσουν.

Ως αποτέλεσμα, ο Economist αναφέρει πως πολλές ενορίες αναγκάζονται να λειτουργούν υπό καθεστώς ημιπαρανομίας σε σπίτια Κινέζων πιστών.

Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος, ο οποίος θέλει τις υποτιθέμενες θρησκευτικές διώξεις να είναι κάθε άλλο παρά ανηλεείς. Το 2014, σχεδόν 7.400 Χριστιανοί της Κίνας έπεσαν θύματα διώξειων για τη θρησκευτική τους πεποίθηση, ένας αριθμός που αναλογεί στο 0.01% όλων των Κινέζων Χριστιανών. «Ακόμη κι αν υποθέσουμε πως ο αριθμός αυτός είναι κατά τι μεγαλύτερος, ακόμη κι έτσι, δεν μπορούμε να μιλάμε για "διώξεις" εναντίον του χριστιανικού στοιχείου της χώρας» σχολιάζει με νόημα ο Μπρεντ Φούλτον της χριστιανικής οργάνωσης ChinaSource με έδρα το Χονγκ Κονγκ.

Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Τσάβαλος 

 

 http://news.in.gr/features/article/?aid=1231373249

 

Ιερώνυμος: «Ο Χριστός γεννάται και μας καλεί σε εσωτερική αλλαγή»

Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου

 

Αθήνα

Σήμερα γιορτάζουμε την επίσκεψη του Θεού στους ανθρώπους και η γέννησή Του έρχεται να μας θέσει ισχυρά ερωτήματα και να μας εμπνεύσει δυνατές απαντήσεις αναφέρει, μεταξύ άλλων, στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος.

«Η γέννησή Του μας βρίσκει και πάλι σε απερίγραπτη δυσκολία, σε πρωτοφανή δοκιμασία. Σε θλίψη, πτώχεια, πείνα, δίψα, σε πόνο, ανασφάλεια, σε κρίση... μας βρίσκει κενούς, άδειους, εστερημένους από νόημα...» σημειώνει ο Αρχιεπίσκοπος και υπογραμμίζει ότι η γέννηση του Χριστού, μας προκαλεί να πάψουμε να υποκρινόμαστε τους χαρούμενους και τους αισιόδοξους, να αποθέσουμε τα παλαιά μας προσωπεία και να ενδυθούμε τον Χριστό και να αναζητήσουμε την προσωπική μας γέννηση, η οποία μπορεί πράγματι να μας δώσει χαρά και αισιοδοξία.

«Τα Χριστούγεννα δεν είναι ένα από τα πολλά παυσίπονα που θα μαλακώσουν τον πόνο μας, ούτε ένας πανηγυρικός θόρυβος, ούτε πολύ περισσότερο μία ευκαιρία απλώς για εξωτερικές φιλανθρωπικές δράσεις και τυπικές εκδηλώσεις που προσφέρουν εφήμερη συναισθηματική ικανοποίηση. Ο Χριστός γεννάται και μας προκαλεί και μας προσκαλεί σε εσωτερική αλλαγή, σε αληθινή γέννηση και αναγέννηση.

»Η αληθινή μας γέννηση δεν θα συντελεστεί στον κρότο και στη λάμψη των εξωτερικών μας εκδηλώσεων, αλλά στη σιωπηλή φάτνη της καρδιάς μας» επισημαίνει ο Αρχιεπίσκοπος.

Ο Μακαριώτατος μας καλεί να αναζητήσουμε το πρόσωπο του Χριστού στα πρόσωπα των αδελφών μας και στον εσωτερικό χώρο της καρδιάς μας. «Ας ανοίξουμε χώρο στην καρδιά μας, με ειλικρίνεια, πραότητα, καταλλαγή για να γεννηθεί ο Χριστός μέσα μας και εμείς μαζί Του».

Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος: «Η διδασκαλία του Χριστού απάντηση στα αδιέξοδα»

Σε πνευματική και εθνική εγρήγορση καλεί τους Έλληνες της Κύπρου ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, ο οποίος σημειώνει ότι δεν κινδυνεύει μόνο η πατρίδα από την τουρκική κατοχή, αλλά και η πίστη.

Στη χριστουγεννιάτικη εγκύκλιό του, ο προκαθήμενος της Εκκλησίας Κύπρου τονίζει ότι «η παθητική αποδοχή της κατοχής και του εποικισμού συνιστούν έμμεση ολιγωρία μπροστά στον κίνδυνο που διατρέχει η πίστη μας».

Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος κάνει λόγο για ηθική αποτελμάτωση της κυπριακής κοινωνίας και υπογραμμίζει ότι η ενανθρώπιση

Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου

 

Το γεγονός ότι «η πίστη στον Χριστό χαρίζει την πεποίθηση ότι δεν είμαστε μόνοι σε ένα έναν κόσμο σκληρό» και ότι «ο ένσαρκος Λόγος του Θεού παραμένει αδιάκοπα μαζί μας», υπενθυμίζει το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και Πάσης Αλβανίας Αναστάσιος.

Ο ίδιος σε άλλο σημείο του μηνύματος του σημειώνει ότι «η εορτή των Χριστουγέννων, αδελφοί μου, μας θυμίζει τις ιδιαίτερες συνθήκες και δυσκολίες μέσα στις οποίες βάδισε από βρέφος ο Ιησούς Χριστός».
Αναλυτικά το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου:
Προς τον ευλαβή κλήρο και λαό,
Τέκνα εν Κυρίω προσφιλέστατα,
«Ὅπου Θεός δέ βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις»
(Ύμνος από τον όρθρο των Χριστουγέννων)
Απρόσμενοι οι τρόποι με τους οποίους ενεργεί ο Θεός. Ασύλληπτοι στην ανθρώπινη λογική. Τα γεγονότα των Χριστουγέννων επιβεβαιώνουν αυτή την αλήθεια.
Ο Ιησούς Χριστός, ο Λυτρωτής του κόσμου, δεν εισέρχεται στην ιστορία της ανθρωπότητος ως στρατηλάτης ή πανίσχυρος κυβερνήτης.
Δεν επιβάλλεται με εξωτερική ισχύ, πλούτο, σοφία. Γεννιέται σε τόπο φτωχικό, στη φάτνη ενός στάβλου, σε περιβάλλον αφιλόξενο, αδιάφορο έως εχθρικό.
Η στοργική μητέρα Του «ἐσπαργάνωσεν αὐτόν, καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι»(Λουκ.2:7).
Η ενανθρώπηση του Λόγου του Θεού είναι συνυφασμένη με αντίξοες συνθήκες, ποικίλα αδιέξοδα. Προ της Γεννήσεως ο δίκαιος Ιωσήφ, σκανδαλίζεται και θέλει να εγκαταλείψει την πάναγνη μητέρα του Χριστού.
Οι κάτοικοι της Βηθλεέμ δείχνουν πλήρη αδιαφορία για την ετοιμόγεννη Παναγία. Βρέφος ακόμη απειλείται από τη μανία του παρανοϊκού Ηρώδη.
Στις απειλές αυτές, η έκβαση έρχεται με τη θεία ενέργεια και τη συνέργεια της ανθρώπινης αρετής του «δικαίου» Ιωσήφ και της άχραντης Μαρίας.
Οι διηγήσεις των Ευαγγελιστών για τη Γέννηση αποκαλύπτουν ότι η πρόνοια του Θεού ακολουθεί πρωτόγνωρους δρόμους.
Αυτό ισχύει σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Και την δική μας, την προσωπική. Όσο περισσότερο συνδεόμαστε με τον Χριστό, με πίστη βαθιά και ολοκληρωτική υπακοή στο θέλημά Του, τα ποικίλα προσωπικά, οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματα λύνονται ειρηνικά.
Συγχρόνως με τη δική Του έμπνευση και δύναμη μπορούμε κι εμείς να συμβάλουμε στην υπέρβαση ποικίλων αδιεξόδων: Ανοίγοντας περάσματα κατανοήσεως και καταλλαγής εκεί που όλα είναι σφραγισμένα από τη σκληρότητα, την καχυποψία, τη μικρόνοια, το μίσος ή τον φανατισμό.
Παράλληλα, τα ιστορικά γεγονότα της Γεννήσεως του Χριστού καθορίζουν το πρότυπο ζωής για όσους Τον ακολουθούν.
Ο Ιησούς ταπεινώθηκε, τονίζοντας την αξία των ταπεινών. Γεννήθηκε σε τόπο φτωχικό, για να μην περιφρονούνται οι φτωχοί.
Διώχθηκε, προβάλλοντας την αξιοπρέπεια των αδίκως διωκομένων. Υπέφερε, εμπνέοντας τη συμπάθεια στους πάσχοντες.
Ταλαιπωρήθηκε ως παιδί, για να μη λησμονούμε τα δικαιώματα και τις ανάγκες των παιδιών όλου του κόσμου.
***
Υπάρχει όμως η και άλλη διάσταση των Χριστουγέννων, η θεολογική και κοσμολογική. Αυτήν αποκαλύπτει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επισημαίνοντας ότι το μεγάλο Μυστήριο της Γεννήσεως συνδέεται με όλη τη δημιουργία.
«Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος … Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν»(Ιω. 1: 1,14).
Ο Ευαγγελιστής ρίχνει φως στο μυστήριο της Σαρκώσεως που συνιστά την υπέρβαση του αδυνάτου και μας καλεί να δούμε το βαθύτερο νόημα και την προοπτική του.
Παρά τις εξωτερικές συνάφειες με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και την εβραϊκή επεξεργασία της, η έννοια του λόγου λαμβάνει στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο μια νέα θεολογική σημασία.
Ο Λόγος είναι ο Ιησούς Χριστός, ο δημιουργός του σύμπαντος, το φως και η ζωή της ανθρωπότητος, ο Οποίος έγινε άνθρωπος για τη σωτηρία του κόσμου.
Ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος συνοψίζει περιεκτικά: «Και μην αναζητάς το πώς. Επειδή όπου θέλει ο Θεός, υπερβαίνεται της φύσεως η τάξη.
Το θέλησε, το κατέστησε δυνατό. Κατέβηκε (στη γη) έσωσε… Αλλά δεν έγινε άνθρωπος με αλλοίωση της θεότητος ούτε πάλι έγινε Θεός με προοδευτική εξέλιξη. Αλλά ως Λόγος απαθής χωρίς καμία αλλοίωση, έλαβε σάρκα, χωρίς η θεία Του φύση να μεταβληθεί». (Στο πρωτότυπο: «Καὶ μὴ ζήτει πῶς· ὅπου γὰρ βούλεται Θεὸς, νικᾶται φύσεως τάξις. Ἠβουλήθη γὰρ, ἠδυνήθη· κατῆλθεν, ἔσωσε… Οὐδὲ γὰρ κατ” ἔκστασιν θεότητος γέγονεν ἄνθρωπος, οὐδὲ πάλιν κατὰ προκοπὴν ἐξ ἀνθρώπου γέγονε Θεός· ἀλλὰ Λόγος ὢν, διὰ τὸ ἀπαθὲς σὰρξ ἐγένετο, ἀμεταβλήτου μεν ούσης τῆς φύσεως.» (Migne P.G.56:385-386).
Στο πρόσωπο του Χριστού έσμιξαν η θεία και η ανθρώπινη φύση.
Ο άπειρος και απρόσιτος Θεός προσέλαβε την ανθρώπινη φύση επισημαίνοντας την απέραντη αξία του ανθρώπου, τόσο κατά τη πνευματική όσο και τη σωματική του οντότητα.
Εκείνο, συνεπώς που δίνει στον κάθε άνθρωπο αξία δεν είναι η καταγωγή, η φυλή, οι γνώσεις, οι ικανότητες, το φύλο, η εξωτερική εμφάνιση, ο πλούτος, αλλά το ότι είναι άνθρωπος.
Πολλοί, δεν αποδέχονται την αλήθεια της σαρκώσεως του Λόγου. «Οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις»(Β΄ Θεσ. 3:2). Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης το επισημαίνει: «Εἰς τὰ ἴδια ἦλθε καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον.»(Ιω. 1:11).
Οι Ιουδαίοι, που Τον περίμεναν ως Μεσσία, δεν Τον αναγνώρισαν ως Σωτήρα. Άλλοι χαρακτήρισαν «αδύνατο» το γεγονός ότι ο «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α΄ Τιμ. 3:16), «Ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ…» (Ιω.1:12).
Χάρη στην πίστη τους, ο Θεός τούς δωρίζει την ικανότητα και την εξουσία να γίνουν όχι απλώς ακόλουθοί Του, άλλα, «Τέκνα Θεού», ανοίγοντάς τους δρόμους για την υπέρβαση της αμαρτίας και του θανάτου, ώστε να γίνουν «κοινωνοί θείας φύσεως»(Β” Πέτρ. 1: 3-4).
Αυτή η μοναδική δυνατότητα ενεργοποιείται μέσα στο μυστικό Σώμα του Χριστού «ὅ ἐστίν ἡ Ἐκκλησία», με την εξαγιαστική Χάρη των Μυστηρίων.
Αυτές οι αλήθειες δεν επιβάλλονται, βεβαίως, με σχήματα νοητικά. Προσεγγίζονται και βιώνονται «ἐν πίστει». Και η Εκκλησία μάς καλεί σ” αυτή την προσέγγιση, ιδιαίτερα στις μεγάλες εορτές.
**
«Ὅπου Θεός δέ βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις»
Η εορτή των Χριστουγέννων, αδελφοί μου, μας θυμίζει τις ιδιαίτερες συνθήκες και δυσκολίες μέσα στις οποίες βάδισε από βρέφος ο Ιησούς Χριστός.
Αλλά, κυρίως, ότι Αυτός είναι ο Λόγος ο Οποίος «ἐσαρκώθη… καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Κι εμείς συχνά αντιμετωπίζουμε ανυπέρβλητες αντιξοότητες.
Ας μην τα χάνουμε. Η πίστη στον Χριστό χαρίζει την πεποίθηση ότι δεν είμαστε μόνοι σε ένα έναν κόσμο σκληρό. Ο ένσαρκος Λόγος του Θεού παραμένει αδιάκοπα μαζί μας.
Αυτός δίνει νόημα, φως και δύναμη σε κάθε φάση της ζωής μας. Αυτός ανοίγει περάσματα σε δύσβατους τόπους Προσφέρει τη δυνατότητα υπερβάσεως του ανθρωπίνως αδυνάτου.
Με τη βεβαιότητα ότι «τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν» (Λουκ. 18:27) ,ας εορτάσουμε τα Χριστούγεννα, αντλώντας έμπνευση, αντοχή και ελπίδα στις μικρές ή μεγάλες δοκιμασίες, στα προσωπικά και κοινωνικά μας προβλήματα.
Ευλογημένα Χριστούγεννα, ειρηνοφόρος ο νέος χρόνος.

Χριστούγεννα. Ερμηνεία στην εικόνα της Γεννήσεως του Χριστού κατά την ορθόδοξη βυζαντινή παράδοση.

Εικόνα Χριστουγέννων Ανδρέας Κονάνος

Ιστολόγιο Τάλαντο : Ο προορισμός του ανθρώπου.

Ιστολόγιο Τάλαντο : Ο προορισμός του ανθρώπου.: Όσοι απιστούν στη θεότητα του Χριστού δεν απιστούν διότι δεν υπάρχουν αποδείξεις. Οι λόγοι και οι αποδείξεις για τη θεότητα του Ιησού Χ...

Το θαύμα της Θείας Λειτουργίας: Η γέννηση του Χριστού συντελείται σε κάθε Θεία Λειτουργία

Και το θαύμα συνεχίζεται. Η γέννηση του Χριστού συντελείται σε κάθε Θεία Λειτουργία. Το θαύμα τελείται στην πιο κατανυκτική ώρα της, την ώρα του Καθαγιασμού, τότε που γονατίζουν οι καρδιές και τα γόνατα και κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα και μεταποιεί τον άρτο σε Σώμα Χριστού και το οίνο σε Αίμα Χριστού. Και κατόπιν με την Θεία Μετάληψη ο Κύριος γεννιέται στην καρδιά του κάθε πιστού. Γεννιέται στην φάτνη της καρδίας του. Ζει το θαύμα προσωπικά και οντολογικά μέσα του. Έτσι  λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος  «Άνοιξε τις πύλες του ουρανού και κοίτα εκεί μέσα στην Αγία Τράπεζα και θα ατενίσεις το Σώμα του βασιλέως  Χριστού. Αυτό , το τιμιότερο από καθετί άλλο, το βλέπεις και στην γη. Και δεν το βλέπεις μόνον, αλλά και το ψηλαφείς. Και δεν το ψηλαφείς απλώς.  Αλλά και το εσθίεις και το παίρνεις μαζί σου. Λοιπόν , καθάριζε την ψυχή σου, ετοίμαζε την σκέψη σου προκειμένου να υποδεχθείς το μυστήριο αυτό».

Η γέννηση του Χριστού πρόκειται να τελεστεί στις 25 Δεκεμβρίου , κατά την τέλεση της Θείας  Λειτουργίας στον Ιερό Ναό. Εκεί συνεχίζεται το μεγάλο Θαύμα της Γέννησης του Χριστού, που ξεκίνησε προ αιώνων με την προφητεία για τον ερχομό του και έγινε ιστορικά στην πόλη της Βηθλεέμ. Ο Ιερός Ναός τώρα είναι το σπήλαιο και η Αγία Τράπεζα η φάτνη. Εκεί με την πίστη μας θα δούμε το Βρέφος Χριστό να ανακλίνεται. Εκεί και μείς με καθαρή συνείδηση  θα δεχτούμε στην καρδιά μας το βρέφος Χριστό και θα γεννηθεί μέσα μας. Θα κοινωνήσουμε των Αχράντων Μυστηρίων. Και αν και φέτος ο Χριστός γεννηθεί μέσα μας, σίγουρα θα φέρει την χαρά και την ειρήνη και την αγάπη.

-«Χριστός ετέχθη»!

-«Αληθώς ετέχθη εν ταις καρδίαις ημών»!

  

Αρχ. Σεβαστιανού Τοπάλη

Είς Επίγνωσιν Αληθείας 

Κείμενα πνευματικής επίγνωσης

Ευχές για τα Χριστούγεννα από τον Άγιο Γέροντα Παΐσιο.

Για τις Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων και του Αγίου Δωδεκαημέρου, θα σας ευχηθούμε με τις ευχές που έδινε ο γ. Παΐσιος γι’ αυτές τις μέρες…

“Εύχομαι η καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώσει όλες τις ευλογίες Του.”

-Γέροντα,δώστε μου μια ευχή για τα Χριστούγεννα.

-Εύχομαι ο Χριστός και η Παναγία να σε έχουν κοντά τους σαν το αρνάκι που είναι δίπλα στην φάτνη. Νομίζω, περνάει καλά, όπως και το  βοϊδάκι και το γαϊδουράκι που ζεσταίνουν τον Χριστό στην φάτνη…

“΄Εγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του Κυρίου αυτού”, λέει ο Προφήτης Ησαΐας (Ης. 1,3). Γνώρισε δηλαδή το βοϊδάκι το αφεντικό του και το γαϊδουράκι την φάτνη του Κυρίου του. Γνώρισαν τι ήταν μέσα στη φάτνη και με τα χνώτα τους το ζέσταιναν! Κατάλαβαν τον Δημιουργό τους! Αλλά και το γαϊδουράκι, τι τιμή να πάει τον Χριστό  μετά  στην Αίγυπτο! Οι άρχοντες είχαν άρματα χρυσοκέντητα ,και ο Χριστός τι χρησιμοποίησε! Τι καλά να ήμουν αυτό το γαϊδουράκι!

(Γέροντος Παϊσίου Λόγοι, τόμος Ε, σ. 231)

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!

http://gerontesmas.com/

Πνευματικές νουθεσίες και συμβουλές για την πνευματική ζωή και την έμπρακτη έκφραση της αγάπης από τον άγιο Νεκτάριο.

ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ

Γράμματα από έναν άγιο

 

Απόδοση: Ευανθία Χατζή

Επιμέλεια: Γιώργος Μπάρλας.

Χρον. έκδοσης: Δεκέμβριος 2014

Σχήμα: 14x21

ISBN:   978-960-495-175-8

Σελίδες:  164

ιμή:  7,50

Κωδ. Βιβλίου: 2566

                                                                                       

 Πνευματικές νουθεσίες και συμβουλές για την πνευματική ζωή και την έμπρακτη έκφραση της αγάπης από τον άγιο Νεκτάριο.

Συνεχίζοντας την απόδοση στη νέα ελληνική κειμένων του μεγάλου μας Αγίου, οι εκδόσεις ΑΘΩΣ θέτουν σε κυκλοφορία μία συλλογή από επιστολές που απηύθυνε  ο Άγιος Νεκτάριος στις αρχές του 20^ου αιώνα, προς  στις μοναχές της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδας, την οποία είχε ιδρύσει στην Αίγινα. Ο επιμελητής της εκδόσεως Γιώργος Μπάρλας σημειώνει: «Σε σχέση με τα άλλα συγγράμματα του Αγίου Νεκταρίου οι επιστολές διατηρούν, όπως είναι φυσικό, μια αμεσότητα και το προσωπικό ύφος ενός ανθρώπου πολύ έμπειρου στην πνευματική ζωή». Το αληθινό  ενδιαφέρον και η αγάπη του Αγίου προς τις πνευματικές του θυγατέρες δείχνουν ότι ο Άγιος νοιάζεται για τις μοναχές πραγματικά σαν γονιός τους. Η ανάγνωση των επιστολών όπου εναλλάσσονται η  διακριτική αυστηρότητα,  η γεμάτη συγκατάβαση επιείκεια και το θερμό ενδιαφέρον του Αγίου για την παραμικρή λεπτομέρεια της πρακτικής ζωής  προσφέρει   στον σύγχρονο αναγνώστη ένα πρότυπο για τον τρόπο έκφρασης της πραγματικής αγάπης και ιδιαίτερα από τους γονείς προς τα παιδιά.

Το έργο συμπληρώνεται μ’ ένα μικρό παράρτημα, ιδιαίτερα σημαντικό όμως. Παραλήπτης των επιστολών είναι ο αγιορείτης γέροντας Δανιήλ. Με αφορμή ένα δυσάρεστο γεγονός που συνέβη στον αγιορείτη γέροντα, ο Άγιος Νεκτάριος του απευθύνει μία επιστολή για ην σημασία των δοκιμασιών στη ζωή μας, συνοδεύοντας την με την απόδειξη της έμπρακτης αδελφικής του αγάπης.

Συνοψίζοντας θα μπορούσε να ειπωθεί ότι στις σελίδες του μικρού, ευανάγνωστου και φαινομενικά απλού αυτού βιβλίου βρίσκει κανείς πολύτιμο υλικό για την αγάπη προς τους πλησίον μας.

Από τις εκδόσεις ΑΘΩΣ κυκλοφορούν ήδη τα έργα του Αγίου Νεκταρίου «Γνώθι Σαυτόν» και «Περί Επιμελείας Ψυχής».

.

      Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.stamoulis.gr/Γράμματα-από-έναν-άγιο_p-403916.aspx

Ποιμαντορικη Εγκυκλιος Επι τῃ Εορτῃ της του Χριστου Γεννησεως

ΠΑΥΛΟΣ 

ΕΛΕΩ  ΘΕΟΥ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ  ΣΕΡΒΙΩΝ  &  ΚΟΖΑΝΗΣ

Πρός τόν εὐσεβῆ κλῆρο, τούς ἐντιμωτάτους ἄρχοντες

καί τόν εὐλαβῆ καί θεοφρούρητον λαόν

τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα παρασύρονται καί πείθονται ἀπό τόν διάβολον ὅτι ἐάν καταλύσουν τόν κανόνα τῆς νηστείας θα γίνουν θεοί! Ἔχει τόν τρόπον του ὁ διάβολος, ἐμπειρία αἰώνων στήν διπλωματία, τήν ὑποσχεσιολογίαν καί τήν παρουσίασιν τοῦ δηλητηρίου τῆς ἁμαρτίας ὡς ἡδύποτον ἀπολαυστικόν· καί ἀλοίμονον στά ἀνυποψίαστα θύματά του.

Εὐγενέστατος καί καλοσυνάτος ἐπισκέπτης γνωρίζει στήν Εὔα τί τούς ἐδίδαξε ἀλλά καί τί τούς ὑπεσχέθη ὁ Θεός καί Δημιουργός τους, ὅτι δηλαδή ἐάν τηρήσουν τίς ἐντολές Του, θα γίνουν θεοί. Ἄς ἀκούσωμεν ὅμως τόν διάλογον διαβόλου καί Εὔας, ὅπως τόν παρουσιάζει ἡ Ἁγία Γραφή. Ρωτᾶ, λοιπόν, ὁ διάβολος τήν γυναῖκα: «Εἶπε πράγματι ὁ Θεός νά μή φάγητε ἀπό πᾶν δένδρον τοῦ κήπου; Ἡ δε γυνή ἀπήντησεν εἰς τόν ὄφιν: δυνάμεθα νά φάγωμεν ἀπό τούς καρπούς τῶν δένδρων τοῦ κήπου‧ μόνον δέ διά τόν καρπόν τοῦ δένδρου τοῦ εὐρισκομένου εἰς τό μέσον τοῦ κήπου εἶπεν ὁ Θεός: νά μήν φάγητε ἀπό αὐτόν οὔτε νά τόν ἐγγίσητε, διά νά μήν ἀποθάνητε». Καί ὁ Διάβολος ἀπαντᾶ πειστικώτατα: «Δέν θά ἀποθάνητε καθόλου, διότι γνωρίζει ὁ Θεός ὅτι τήν ἡμέραν ἀκριβῶς κατά τήν ὁποίαν θά φάγητε ἐξ αὐτοῦ θά διανοιχθοῦν οἱ ὀφθαλμοί σας καί θά εἶσθε ὡς θεοί, διακρίνοντες τό καλόν καί τό κακόν». Καί συνεχίζει ἡ Ἁγία Γραφή: «Μόλις, λοιπόν, ἀντελήφθη ἡ γυνή ὅτι τό δένδρον ἦτο καλόν πρός βρῶσιν, εὐχάριστον εἰς τούς ὀφθαλμούς καί ἐπί πλέον ὄτι τό δένδρον ἦτο ἐπιθυμητόν, ὡς παρέχον γνῶσιν, ἔλαβεν ἀπό τόν καρπόν του καί ἔφαγεν, ἔδωσε δέ καί εἰς τόν ἄνδρα της ὁ ὁποῖος ἦτο μαζί της καί ἔφαγεν. Τότε ἄνοιξαν οἱ ὀφθαλμοί καί τῶν δύο καί ἀντελήφθησαν ὅτι ἦσαν γυμνοί» (Γένεσις 3, 1-7).

Ποῖοι ὀφθαλμοί ἄνοιξαν; Οἱ σαρκικοί; ΟΧΙ, ἀλλά τῆς συνειδήσεως! Διέστρεψε τήν ἀλήθειαν ὁ παμπόνηρος ὁ ἀρχηγός τοῦ ψεύδους καί πάσης ἀκαθαρσίας. Ἄπλωσε τό ἀγκίστρι τοῦ ψεύδους καί τοῦ πνευματικοῦ θανάτου μέ πλουσιωτάτην καί εὐχάριστον ἀληθοφάνειαν καί ἐνίκησεν! Ἔλυσαν τόν κανόνα τῆς νηστείας οἱ πρωτόπλαστοι καί τό δένδρον τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ, ἀντί νά τούς κάνει θεούς, τούς σκοτίζει τόν νοῦν, τούς ἀφαιρεῖ τήν ἀθωότητα, τούς διαλύει καί τούς ἐξαφανίζει ὅλες τίς ἀρετές μέ τίς ὁποῖες τούς εἶχε προικίσει ὁ Θεός! Γίνονται πονηροί‧ εἴδαν ὅτι ἦσαν γυμνοί καί τρέχουν νά καλυφθοῦν! Δέν ἠμποροῦν νά ἀντικρύσουν τόν Θεόν, οἱ ἐνοχές τούς πνίγουν, τόν φοβοῦνται καί κρύπτονται! Ἴσως θά ἔλεγαν στούς ἑαυτούς τους «να ἀνοίξει ἡ γῆ να μᾶς καταπιεῖ». Κατηγοροῦν τόν Θεόν διά τό ἐγχείρημά τους ἀντί νά ζητήσουν συγγνώμην καί νά ἐπανέλθουν στό ἀρχαῖον κάλλος.

Καί ποῦ εἶναι ὁ ὑποσχόμενος θέωσιν καί ἁγιότηταν, τελειότηταν και παραδείσους; Ποῦ ἀλλοῦ; Στό κέντρον του, τόν Ἄδην! Στήν κόλασίν του! Ὅταν τελειώσει τό ἔργον του, ἐξαφανίζεται καί χάνεται. Καγχάζει ἀπό χαιρεκακία, ὄχι ἐναντίον τοῦ ἀνθρώπου ἀλλά ἐναντίον τοῦ Θεοῦ! Γνωρίζει ὁ πανδόλιος τό πόσο πονάει ὁ Θεός, ὅταν βλάπτεται καί παρασύρεται τό πλάσμα του εἰς τό κακόν, εἰς τήν φθοράν καί τόν πνευματικόν θάνατον, ὅταν μετατρέπεται καί γίνεται «θύμα καί κτῆμα» του (Μ. Κανών Ἁγ. Ἀνδρέου Κρήτης, ᾩδή δ΄).

Ὁ Θεός, ὅμως, «ἀγάπη ἐστί» (Α΄ Ἰω. 4, 16). Τό κύριον γνώρισμα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἔσφαλεν ἡ κορωνίδα τῆς δημιουργίας Του, ὁ Ἀδάμ και ἡ Εὔα, ἀπεστράφησαν τόν Δημιουργόν τους, ἐφάνησαν ἀχάριστοι καί ἀγνώμονες περί τόν Εὐεργέτην τους. Ἐκεῖνος ἀνταποδίδει; Μή γένοιτο! Δεν εἶναι τιμωρός ὁ Θεός ἀλλά παιδαγωγός. Εἶναι Πατέρας, σπλάχνα οἰκτιρμῶν καί φιλανθρωπίας! Τήν ἀγνωμοσύνην καί ἀχαριστίαν τήν ἀντιμετωπίζει μέ ὑπόσχεσιν σωτηρίας! Ἄς ἀκούσωμεν τί τούς εὐαγγελίζεται ὁ Θεός ἀπευθυνόμενος πρός τόν διάβολον: «ἐπειδή ἔπραξες αὐτό, θά εἶσαι τό πλέον κατηραμένον ἀπό ὅλα τά ζῶα καί ἀπό ὅλα τά ἄγρια θηρία. Θά στήσω ἔχθραν μεταξύ σου καί τῆς γυναικός καί μεταξύ τῶν ἀπογόνων σου καί τῶν ἀπογόνων της. Ἕνας δε ἀπόγονος τῆς γυναικός μόνης, αὐτός θά σοῦ συντρίψει τήν κεφαλήν καί σύ θά κεντήσεις αὐτοῦ τήν πτέρναν» (Γένεσις 3, 14-15).

Ποῖος λοιπόν εἶναι αὐτός ὁ ἀπόγονος ἀπό μόνης τῆς γυναικός, ὁ ὁποῖος θά συντρίψει τήν κεφαλήν τοῦ διαβόλου; Μά ποῖος Ἄλλος! Ὁ σαρκωθείς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, κατά τον Εὐαγγελισμόν!

Γυναῖκα ἔσφαλλε. Αὐτή ἔκλεισε τον Παράδεισον διά τῆς παρακοῆς καί αὐτή εἶναι ἡ Εὔα! Γυναίκα καί πάλιν ἀποκαθιστᾶ τήν σχέσιν, τήν ἐπικοινωνίαν τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεόν, ἡ Παρθένος Μαρία, ἡ ὁποία ἐλεύθερα καί ἀβίαστα ἀποδέχεται τήν πρόσκλησιν τοῦ Θεοῦ νά γίνῃ ἡ μάνα, νά γίνῃ ἡ σκάλα γιά νά κατέβη ὁ Λόγος Του στήν γῆ γιά τήν σωτηρίαν: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου» (Λουκ. 1, 38). «Ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» (Γαλ. 4, 4-5), σημειώνει ἡ Ἁγία Γραφή.

Αὐτό τό μέγα καί σωτήριον γεγονός τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ ἑορτάζομεν, ἀδελφοί μου καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, τήν Γέννησιν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Χάριν τῆς δικῆς μας ἀναγεννήσεως ἦλθε, γιά νά ἀνοίξει καί πάλιν τόν κῆπον τῆς Ἐδέμ, δηλαδή τήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ καί Πατρός γιά ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι θέλουν, ἐπιθυμοῦν καί ἀγωνίζονται διά τήν σωτηρίαν των. Γιά ὅλους ἐκείνους πού φλέγονται ἀπό θεῖον ἔρωτα νά γίνουν οὐρανοπολῖτες καί συγκληρονόμοι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Γιά τήν ἐποχήν μας ὅλα αὐτά ἀκούγονται μυθεύματα καί ἱστορίες γιά μικρά παιδιά ἤ καί γραώδεις ἀντιλήψεις. Και ἐρωτῶμεν: Εἶναι δυνατόν ἕνα ψέμα, ἕνα παραμύθι, ὅσον καί ἄν εἶναι καλοφτιαγμένο, νά ἔχῃ διάρκεια δύο χιλιάδων χρόνων, μέ διωγμούς καί αἵματα, με ὕβρεις, συκοφαντίες, φυλακές καί ἐξευτελισμούς; Τί θα μᾶς ἀπαντήσουν οἱ διῶκτες τοῦ Χριστοῦ καί τά ὄργανα τοῦ διαβόλου;

Ἀδελφοί μου, ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἡ παν-αλήθεια, ἡ πανσοφία τοῦ κόσμου. Καιρός γιά ἐπιστροφή στήν πηγή τῆς ἀλήθειας, στό Χριστό. Καιρός μετανοίας καί ἐξομολογήσεως, καιρός προσελεύσεως στό Ἅγιον Ποτήριον, στό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, γιά νά γίνουμε Ἐκκλησία, κατά τόν Ἅγιο Νικόλαο τόν Καβάσιλα. Καιρός ἐπιστροφῆς ἀπό τήν ὕλη στόν Δημιουργόν τῆς ὕλης, στόν Τριαδικό Θεό, γιά νά γίνουμε καί πάλι «λαός περιούσιος, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον», κατά τήν λειτουργικήν Εὐχήν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου (Α΄ Πέτρ. 2, 9 κ.ἐξ.).

Ἀπό τόν καθένα μας ἐξαρτᾶται. Ὁ Θεός ἀναμένει.

Εὐλογημένα Χριστούγεννα

Ὁ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης σας

† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

Ομολογίες του αειμνήστου Δημητρίου Παναγοπούλου για την «προ Χριστού» ζωή του, και διδακτικά παραδείγματά του (ΜΕΡΟΣ Γ΄)

* Κάποτε σε κάποια πολύ όμορφη γυναίκα, που ήταν προκλητικά ντυμένη, της είπα με διάκριση, ότι γίνεται αιτία, λόγω του ντυσίματός της, να σκανδαλίζονται οι άνδρες. Να μην σκανδαλίζονται, με απάντησε, να κλείσουν τα μάτια τους, αν σκανδαλίζονται. Και την ρωτάω: Αν εσύ με δώσεις ένα ποτήρι δηλητήριο και εγώ το πιω, ποιος θα δικαστεί; Εγώ που το ήπια ή εσύ που με το έδωσες; Δεν καταλαβαίνω τι με λες, με είπε. Άμα δεν καταλαβαίνεις και εγώ δεν μπορώ να στο πω διαφορετικά, να σε βοηθήσω και εκεί έκλεισε η συζήτηση μαζί της… Για πόσες και για πόσους γίναμε αίτιοι να σκανδαλιστούν οι άλλοι; Έχουμε πάει ποτέ στον εξομολόγο, να του πούμε: Πάτερ έγινα αιτία να σκανδαλιστεί ο άλλος; Γιατί είναι αλήθεια, ότι πολλές αμαρτίες των άλλων οφείλονται στο ότι εμείς με έναν λόγο ή με μία πράξη μας τους σκανδαλίσαμε συνειδητά ή ασυνείδητα.

* Είχα πάει κάποτε στη Βοστώνη για κάποιες ομιλίες. Μια μέρα, μια σύζυγος, έκανε μια παράκληση για τον άνδρα της, ο οποίος έκανε μεταμόσχευση νεφρού και οι ιατροί λέγανε, ότι η πορεία της υγείας του, δεν εξελισσόταν καλά. Η σύζυγος ήταν μια πολύ ευσεβής γυναίκα, αλλά δεν ήξερα αν και ο άνδρας της ήταν πιστός. Έτσι την πλησίασα και τη ρώτησα, αν ο άνδρας της, είχε σχέση με την Εκκλησία. Πιστός είναι και κοινωνεί κιόλας, μου απάντησε. Εξομολογείται πριν κοινωνήσει, την ρώτησα. Ακόμα να με απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση που της έκανα. Ο άνδρας της, ήταν με τον τρόπο του Χριστιανός. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι καλοί άνθρωποι. Ρωτάς τους συγγενείς ενός τέτοιου ανθρώπου, ρωτάς τον κόσμο που τον ξέρει και όλοι σου δίνουν αυτό το πιστοποιητικό, του καλού ανθρώπου. Μάλιστα τον μακαρίζουν λέγοντας: Μακάρι να ήταν όλοι σαν και αυτόν! Αυτά τα πιστοποιητικά που δίνει ο κόσμος δεν τα λαμβάνει υπόψη Του ο Θεός. Δεν συγκινείται ο Θεός από αυτούς τους ανθρώπους, όσο καλοί και να είναι, γιατί θρησκεύουν με τον τρόπο τους. Να ξέρετε, ότι η κόλαση γέμισε από τέτοιους καλούς ανθρώπους!...

* Μια πνευματική γυναίκα, μου φανέρωσε μια μέρα την αποκάλυψή της. Είχε πάει Μεγάλη Πέμπτη στην Εκκλησία και την ώρα που το πλήθος του κόσμου ετοιμαζόταν να κοινωνήσει, συλλογίστηκε το εξής: Άραγε, ποιοι από αυτούς τους ανθρώπους προετοιμάστηκαν καταλλήλως για το Μυστήριο αυτό; Μάλιστα για αυτούς, που δεν προετοιμάστηκαν καταλλήλως, προσευχήθηκε λέγοντας: Θεέ μου, συγχώρησέ τους! Τότε, όπως λέει η ίδια, βλέπει τον παππά με την Ιερή Λαβίδα να κοινωνεί τους πιστούς. Και συνέβαινε κάτι παράδοξο. Σε πολλούς την ώρα που κοινωνούσαν, ένας άγγελος Κυρίου, έπαιρνε τη Θεία Μετάληψη από την Ιερή Λαβίδα και την επέστρεφε στο Ιερό Ποτήριο και οι άνθρωποι αυτοί λάμβαναν απλά άρτο και οίνο και όχι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Παρατήρησε, ότι από τους 100 που πήγαιναν να κοινωνήσουν, στους 95 συνέβαινε αυτό το πράγμα. Προφανώς αυτοί προσέρχονταν στο Μυστήριο απροετοίμαστοι και ουσιαστικά δεν κοινωνούσαν, αν και στην πράξη φαίνονταν ότι συμμετείχαν στο Μυστήριο αυτό.

* Συναντήσαμε κάποτε μια μαυροφορεμένη γυναίκα απαρηγόρητη που έκλαιγε συνεχώς. Την πλησιάσαμε για να μάθουμε γιατί έκλαιγε έτσι, αλλά και για να την παρηγορήσουμε. Και τι μάθαμε λέτε; Ότι είχε πεθάνει η αδελφή της και ετάφη χωρίς ιερέα. Επειδή ήταν χειμώνας και χιόνιζε, δεν μπόρεσαν οι ιερείς να φτάσουν εγκαίρως στο χωριό. Ιερέας δεν υπήρχε στο χωριό. Την κράτησαν τρεις μέρες και τελικά την θάψανε, χωρίς παπά και ψάλτη. Και αποδείχθηκε στη συνέχεια, ότι η εκλιπούσα σε όλη της τη ζωή κατηγορούσε τους παππάδες. Δίκαιος είναι ο Θεός! Γιατί ο άνθρωπος ό,τι σπείρει, αυτό θερίζει.

* Μια μέρα καθώς έπαιρνα έξω από το μαγαζί μου την αλληλογραφία μου, με πλησίασε μια χήρα, γνωστή από άλλοτε και άρχισε να με λέει ότι έχει ανάγκη και με ζήτησε χρήματα. Τότε της έδωσα όσα είχα πάνω μου, νομίζω ήταν 3.100 δραχμές και ξαναμπήκα μέσα στο μαγαζί. Είναι αλήθεια, ότι της έδωσα τα χρήματα μουρμουρίζοντας, για να μην έχω επιβαρυμένη την συνείδησή μου. Μέσα στο μαγαζί είδα την αλληλογραφία και ανάμεσα στα άλλα υπήρχε και ένας φάκελλος που είχε μέσα 2.000 δραχμές και έγραφε: κ. Παναγόπουλε, αυτές οι 2.000 δραχμές στη διάθεσή σας, να διατεθούν όπως νομίζετε. Μετά από λίγη ώρα, έρχεται μια κυρία για να ψωνίσει και με δίνει ένα φάκελλο λέγοντάς μου: Αυτό είναι για σας. Τον ανοίγω τον φάκελλο και είχε μέσα 1.000 δραχμές. Οι 2 φάκελλοι, περιείχαν συνολικά 3.000 δραχμές. Ήταν σαν να με έλεγε ο Χριστός, παλιάνθρωπε, εγώ είχα κανονίσει για σένα, πριν ακόμα εσύ δώσεις τα λεφτά στη χήρα!

* Μιλούσα κάποτε σε ένα ακροατήριο και η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Ήταν και πολύς κόσμος πίσω μου, όρθιοι. Κάποια στιγμή της ομιλίας μου, άκουσα πίσω μου μια γυναικεία φωνή που έλεγε: Αχ, να ‘χανε φτερά, αυτά τα λόγια. Εγώ δεν γύρισα πίσω να δω, ποιος είπε αυτό το πράγμα. Όμως στο τέλος το κράτησα αυτό σαν κρατούμενο και γύρισα πίσω μου και ρώτησα: Ποιος είπε κατά τη διάρκεια της ομιλίας μου, αυτά τα λόγια; Και μια γνωστή σε μένα, πλουσιοτάτη κυρία, μου λέει: Εγώ τα είπα τα λόγια αυτά, κ. Παναγόπουλε. Μπορείς να τα επαναλάβεις, την ρώτησα. Και με λέει: Αχ, να ‘χανε φτερά τα λόγια σου, να πηγαίνανε σε όλο τον κόσμο, για να τα ακούσουνε και άλλοι. Δεν έχουνε φτερά, της λέγω. Μου λέει, όχι δεν έχουν. Δεν έχουν της απάντησα, διότι εσύ τα έχεις μέσα στο πορτοφόλι σου. Στην τσάντα σου τα έχεις. Όπως βλέπεις, γράφονται τα λόγια μου σε μια κασέτα και εάν εσύ ήθελες να ανοίξεις την τσάντα σου, για να πάρεις 5000 κασέτες και να τις μοίραζες στον κόσμο, τότε θα είχανε φτερά. Να όμως που τώρα κάθονται στην τσάντα σου!

* Ρίξε σε έναν κόκκορα χρυσά φλουριά και καλαμπόκια.  Ο κόκκορας θα αγνοήσει τα χρυσά φλουριά και θα ενδιαφερθεί μόνο για τα καλαμπόκια. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο. Όσα λεφτά και να έχει ο άνθρωπος, δεν θα του ικανοποιήσουν την ψυχή, δεν θα τον κάνουν ευτυχισμένο. Γιατί η ψυχή του ανθρώπου είναι πλασμένη μόνο για το Χριστό. Ο Χριστός είναι η μοναδική του ανάγκη και μόνο Αυτός, τον κάνει ευτυχισμένο.

* Μιλούσα κάποτε με μια κυρία, που είχε κάνει 13 εκτρώσεις! Καλά, της λέω, τόσο αθεόφοβη είσαι; Και ακούστε απάντηση που με έδωσε: Εγώ σε σχέση με την τάδε, περιστερά είμαι. Εκείνη έκανε 24 εκτρώσεις! Και το έλεγε με τέτοιο τρόπο, λες και είχε περιθώριο να κάνει, άλλες 11 εκτρώσεις. Μάθαμε να συγκρίνουμε τον εαυτόν μας, με έναν χειρότερό μας και όχι με έναν καλύτερο από εμάς. Γι’ αυτό  και έχουμε αυτά τα χάλια.

* Αυτός που οδηγεί ανθρώπους, έστω και έναν, στο δρόμο του Θεού, καλύπτει πλήθος αμαρτιών. Έλεγε ο σοφός Σολομώντας: Σοφός είναι εκείνος που σώζει ψυχές ανθρώπων, εφόσον πρώτα τακτοποίησε τη δική του ψυχή. Τους ανθρώπους αυτούς, που επιτελούν αυτό το διακόνημα ο Θεός θα τους τοποθετήσει σε ειδική-τιμητική θέση στον παράδεισο, γιατί κατά κάποιο τρόπο βοηθούν το Θεό στο έργο Του, ώστε να σωθούν, όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι. Έχω προσωπικά περιστατικά επί του θέματος, αλλά δεν μου επιτρέπεται να σας πω γι’ αυτά.

* Δεν είμαστε κάτοικοι της γης, αλλά ένοικοι. Κάποια στιγμή είτε το θέλουμε, είτε όχι θα μας γίνει έξωση. Τίποτα δεν μας ανήκει πάνω στη γη και είμαστε απλώς διαχειριστές των αγαθών, που μας παραχώρησε ο Θεός.

* Αν όλα τα πράγματα τα μάθει ο άνθρωπος πάνω στη γη, εκτός από ένα, ότι κάποια στιγμή θα βρεθεί αντιμέτωπος με το Θεό, που θα τον ζητήσει λογαριασμό για τη ζωή του, απέτυχε στον κόσμο. Αντίθετα αν γνωρίζει μόνο αυτό και τίποτα άλλο, τότε θα είναι επιτυχημένος. Δεν μετράει η ποσοτική γνώση, αλλά η ποιοτική.

* Εγώ είμαι υποχρεωμένος να σας πω, πόσο ύψος έχει ο Όλυμπος. Τώρα εσείς πόσο ψηλά θα τον ανεβείτε, είναι δικό σας θέμα.

* ΑΝ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΞΑΝΑΪΔΩΘΟΥΜΕ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ. Αμήν.

Εις αγαθή ανάμνηση
Εμπειρικές αλήθειες από την κηρυκτική διακονία του πιστού εργάτου Κυρίου
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Α. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
(1916-1982)
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"