Πάρτε μια νερατζιά (ξινή πορτοκαλιά) και ρίξτε την όσο λίπασμα θέλετε, σκάψτε την όσο θέλετε, περιποιηθείτε την και ποτίστε την όσο θέλετε, κλαδέψτε την όσο θέλετε… τι θα κάνει; Νεράτζια πικρά…
Πάντε
τώρα στον κορμό της νερατζιάς και κάντε με ένα σουγιά ένα σταυρό και
βάλτε – εμβολιάστε από κάτω ένα “ματάκι” από μια ντόλτσε (γλυκιά)
πορτοκαλιά. Τί θα γίνει τώρα; Η νερατζιά θα αρχίσει να κάνει γλυκιά
πορτοκάλια. Τι γίνεται δηλ; Ο χυμός είναι πικρός από κάτω.
Όταν όμως έρχεται ο πικρός χυμός από τη ρίζα και φτάνει στο μπόλι που κάναμε, μεταποιείται και μεταβάλλεται ο πικρός χυμός της νερατζιάς σε ντόλτσε χυμό πορτοκαλιού. Το μπόλι που κάναμε δεν αλλάζει τη ρίζα, αλλά μετατρέπει τους χυμούς σε γλυκά πορτοκάλια!
Κάτι τέτοιο κάνει
και ο Χριστός μαζί μας, όταν Τον Κοινωνούμε. Ο Χριστός δεν αλλάζει τη
πονηρά φύση του ανθρώπου, αλλά την μετατρέπει σε αγαθή φύση. Και αν ο
Χριστός είναι μέσα μας, τότε είμαστε νεκροί για την αμαρτία, το δε
πνεύμα είναι κατάλληλο για έργα δικαιοσύνης.
Ζούσε στο Γκίζη ένας 75χρονος Ελληνορώσος, ο Χαρίλαος, που καθημερινώς κατέβαινε με τα πόδια από το Γκίζη στην αγορά. Καθώς κατέβαινε το δρόμο, από όπου περνούσε βλασφημούσε τα Θεία και έβριζε τους πάντες και τα πάντα, προκαλώντας φασαρία και ταραχή στην περιοχή.
Αυτό γινόταν κάθε μέρα!
Κάποια
μέρα καθώς κατέβαινε το δρόμο, ο μπάρμπα Θεόδωρος, που είχε ένα
κατάστημα με ξηρούς καρπούς, τον έκανε νόημα να έρθει στο κατάστημα, για
να έπιναν έναν καφέ. Πήγε ο Χαρίλαος, κάθισε και πάνω στην συζήτηση του
λέει ο μπάρμπα Θεόδωρος:
Τί είναι αυτό που κάνεις κάθε πρωί; Είναι ντροπή μας, γιατί κάποτε και εγώ τα έφτιαχνα αυτά. Δεν νομίζεις, ότι στην ηλικία που βρισκόμαστε, πρέπει να αλλάξουμε;
Εγώ δεν μπορώ να αλλάξω! είπε ο Χαρίλαος. Εγώ έχω κάτι μέσα μου, δεν ξέρω τι είναι, που με ωθεί να κάνω και να λέω αυτά που βλέπεις, χωρίς να το θέλω. Και μου φαίνονται όλοι και όλα διεφθαρμένα και στραβά…
Αν θέλεις να βοηθηθείς, του είπε ο μπάρμπα Θεόδωρος, να πας να εξομολογηθείς στον π. Καρελά.
Πέρασαν
3-4 μέρες και παραδόξως ο Χαρίλαος δεν εμφανίστηκε να περνάει από το
δρόμο, όπως συνήθιζε. Την 5η όμως μέρα εμφανίζεται στο κατάστημα,
ιματισμένος και σωφρωνημένος.
Μόλις τον είδε ο μπάρμπα Θεόδωρος με αυτήν την σοβαρότητα του λέει:
Έλα τί έγινε και χάθηκες; Πήγες εκεί που σε είπα;
Πήγα την ίδια μέρα στον συγκεκριμένο ιερέα και εξομολογήθηκα. Και όταν τελείωσα μετά από 2,5 ώρες με είπε ο π. Καρελάς:
“Μην φοβάσαι! Έλα την Κυριακή στην Εκκλησία, για να σε βάλω έναν χωροφύλακα μέσα σου και τότε δεν θα μπορείς πια, να κάνεις τίποτα, από αυτά που έκανες”.
Πράγματι την Κυριακή Κοινώνησα και από εκείνη την στιγμή έφυγαν οι μουσαφιραίοι που ήταν μέσα μου! Ο χωροφύλακας που έλαβα δηλ. ο Χριστός, μου άλλαξε τη φύση και δεν μπορώ άλλο να βλασφημήσω! Δεν μπορώ άλλο να βρίσω! Και ντρέπομαι τώρα, καθώς σκέφτομαι τι έλεγα και τι έκανα τόσο καιρό… Κατάλαβα πόση μεγάλη δύναμη έχει ο Χριστός!!!…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου