Κατ’ αρχήν ας σημειωθεί ότι αυτό δε λέγεται από έναν οποιονδήποτε, αλλά το είπε ο Ίδιος ο Κύριος με τα εξής λόγια, « και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και αφοριεί αυτούς απ' αλλήλων, ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τα πρόβατα από των ερίφων » (Ματ. κε’, 32). Δεν είναι λοιπόν σωστό ούτε πρέπον να λέει κάποιος, επειδή ο ίδιος δεν το καταλαβαίνει, γιατί το είπε έτσι ο Χριστός και δεν το είπε αλλιώς, όπως θα ήθελε αυτός.
Αλλά τέλος πάντων, ας επανέλθουμε στο ερώτημα με τα παρακάτω: Λέει ότι θα συγκεντρωθούν όλα τα έθνη και όχι όλοι οι άνθρωποι, γιατί εδώ ο Κύριος διδάσκει ότι είναι ο Κριτής, όχι μόνο των πιστών, αλλά και όλων των εθνών σύμφωνα και με το, « πάντα τα έθνη, όσα εποίησας, ήξουσι και προσκυνήσουσιν ενώπιόν σου, Κύριε, και δοξάσουσι το όνομά σου » ( Ψ. 85,9). Ας σημειωθεί δε ότι ο Χριστός είναι και ο κληρονόμος των εθνών σύμφωνα και με το, « αίτησαι παρ᾿ εμού, και δώσω σοι έθνη την κληρονομίαν σου και την κατάσχεσίν σου τα πέρατα της γης » ( Ψ. 2,8).
Όλα βεβαίως τα έθνη είναι άνθρωποι, αλλά όλοι οι άνθρωποι δεν είναι έθνη, γιατί υπάρχει και ο λαός του Θεού ο οποίος διακρίνεται από τα έθνη και τον οποίον λαό ο Απόστολος Παύλος τον ονομάζει « Ισραήλ του Θεού » (Γαλ.στ’, 16). Συγκεκριμένα γράφει, « Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι' ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω. εν γαρ Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή τι ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλά καινή κτίσις. και όσοι τω κανόνι τούτω στοιχήσουσιν, ειρήνη επ' αυτούς και έλεος, και επί τον Ισραήλ του Θεού »(Γαλ.στ’,14- 16). Η διάκριση των εθνών από το λαό του Θεού φαίνεται και από τα εξής λόγια του Συμεών που είπε για το Χριστό, « φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ »( Λουκ. β’,32 ).
Ο λαός του Θεού είναι τα τέκνα του Θεού, σύμφωνα και με τα εξής λόγια του Ιωάννη, « όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού, οι ουκ εξ αιμάτων, ουδέ εκ θελήματος σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν »(Ιω.α’, 12-13). Αυτοί λοιπόν οι οποίοι «εκ Θεού εγεννήθησαν», δηλαδή τα τέκνα του Θεού, δεν είναι πλέον έθνη, αλλά είναι ο λαός του Θεού.
Το ότι όμως ο λαός του Θεού διακρίνεται από τα έθνη δε σημαίνει ότι ο ίδιος δε θα κριθεί. Αυτό ο Απόστολος Παύλος το επισημαίνει με τα εξής λόγια, «Κύριος κρινεί τον λαόν αυτού »(Εβρ. ι’, 30).
Όμως ο Θεός προνοεί και φροντίζει και για τα έθνη, όπως φαίνεται, εκτός των άλλων, και στο παρακάτω απόσπασμα από την Αποκάλυψη του Ιωάννη, «Και έδειξέ μοι ποταμόν ύδατος ζωής λαμπρόν ως κρύσταλλον, εκπορευόμενον εκ του θρόνου του Θεού και του αρνίου. εν μέσω της πλατείας αυτής και του ποταμού εντεύθεν και εκείθεν ξύλον ζωής, ποιούν καρπούς δώδεκα, κατά μήνα έκαστον αποδιδούν τον καρπόν αυτού, και τα φύλλα του ξύλου εις θεραπείαν των εθνών » ( Απ. κβ’,1-2). Έτσι και τα έθνη μπορούν να ελπίζουν στη σωτηρία σύμφωνα με το, «και τω ονόματι αυτού έθνη ελπιούσι »(Ματ. ιβ’, 21).
Πάντως οι πιστοί διακρίνονται από τα έθνη, όπως φαίνεται και από τα εξής λόγια του Αποστόλου Παύλου, « εις τούτο γαρ και κοπιώμεν και ονειδιζόμεθα, ότι ηλπίκαμεν επί Θεώ ζώντι, ος εστι σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών »(Α’ Τιμ. δ’, 10). Αυτό το «μάλιστα πιστών» λέει πολλά και έτσι δε χρειάζεται να λεχθούν περισσότερα.
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου