Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΗ. Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας

@userxr33xristianos Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΗ. Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας

Τι σημαίνει ο λόγος του Κυρίου, « ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν»;

 

Κείμενο.

« ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν »( Ματ. ια’, 12).

Στην παραπάνω  ερώτηση, πριν από τα σχετικά με αυτήν ίσως και  άσχετα που επακολουθούν, μία σύντομη αρχική διευκρινιστική  απάντηση είναι η εξής.

Εδώ το ρήμα β ι ά ζ ε τ αι   και το επίθετο β ι α σ τ αί δεν έχουν την κακή σημασία του οποιοδήποτε βιασμού. Εδώ ο βιασμός δηλώνει το επίμονο πλησίασμα του Θεού σύμφωνα με το,   «ἐγγίσατε τῷ Θεῷ, καὶ ἐγγιεῖ ὑμῖν…..» (Ιακ. δ’, 8). Δηλώνει την επίμονη εκζήτηση του Κυρίου σύμφωνα με το, «….κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν.» ( Ματ. ζ’, 7).

Όμως, λίγο ή πολύ, σχετικά είναι και τα παρακάτω:

Ένα παράδειγμα.

Αν μία  πόρτα  δεν είναι κλειδωμένη αλλά για να ανοίξει θέλει σπρώξιμο απέξω, τότε αυτός που την σπρώχνει μπορούμε να πούμε ότι την βιάζει,  μπαίνει μέσα, και είναι ο βιαστής.

Τηρουμένων των αναλογιών, επειδή  η βασιλεία του Θεού δεν είναι κλειδωμένη,  όποιος θέλει να εισέλθει καλείται να  την  βιάσει. « ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν »

Αυτή η βία δεν είναι εξωτερική και περιγραφόμενη αλλά εσωτερική στην καρδιά του ανθρώπου και συνίσταται στις απαιτήσεις που έχει. « ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν » ( Λουκ. ιζ’, 21 ).

Η Βασιλεία των ουρανών, από όσους βεβαίως  την επιθυμούν, απαιτεί   στροφή στην παιδική αθωότητά και ακακία  σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, « Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν » ( Ματ’ ιη’, 3).

 Όταν ρώτησε κάποιος το Χριστό, « Κύριε, εἰ ὀλίγοι οἱ σῳζόμενοι », ο Κύριος είπε σε όλους που βρίσκονταν εκεί, « Ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς πύλης »(Λουκ. ιγ΄, 23-24).

Αυτή η βία δεν είναι βαριά, γιατί αρκεί να ανοίξει κανείς την πόρτα της καρδιάς του για να εισέλθει ο Χριστός που λέει, « ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω· ζήλευε οὖν καὶ μετανόησον.  ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ᾿ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ᾿ ἐμοῦ »( Απ. γ’, 20).

Αλλά και ο Πέτρος ως Απόστολος του Χριστού γράφει και παραγγέλλει σχετικά, « καὶ αὐτὸ τοῦτο δὲ σπουδὴν πᾶσαν παρεισενέγκαντες ἐπιχορηγήσατε ἐν τῇ πίστει ὑμῶν τὴν ἀρετήν, ἐν δὲ τῇ ἀρετῇ τὴν γνῶσιν, ἐν δὲ τῇ γνώσει τὴν ἐγκράτειαν, ἐν δὲ τῇ ἐγκρατείᾳ τὴν ὑπομονήν, ἐν δὲ τῇ ὑπομονῇ τὴν εὐσέβειαν, ἐν δὲ τῇ εὐσεβείᾳ τὴν φιλαδελφίαν, ἐν δὲ τῇ φιλαδελφίᾳ τὴν ἀγάπην. ταῦτα γὰρ ὑμῖν ὑπάρχοντα καὶ πλεονάζοντα οὐκ ἀργοὺς οὐδὲ ἀκάρπους καθίστησιν εἰς τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπίγνωσιν· ᾧ γὰρ μὴ πάρεστι ταῦτα, τυφλός ἐστι, μυωπάζων, λήθην λαβὼν τοῦ καθαρισμοῦ τῶν πάλαι αὐτοῦ ἁμαρτιῶν. διὸ μᾶλλον, ἀδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν ὑμῶν τὴν κλῆσιν καὶ ἐκλογὴν ποιεῖσθαι· ταῦτα γὰρ ποιοῦντες οὐ μὴ πταίσητέ ποτε. οὕτω γὰρ πλουσίως ἐπιχορηγηθήσεται ὑμῖν ἡ εἴσοδος εἰς τὴν αἰώνιον βασιλείαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ »( Β’ Πέτρ. α΄, 5-11).

Παρόλα όμως αυτά τα πράγματα είναι απλά και όχι πολύπλοκα. Όσο δε, αν είναι δυνατά ή αδύνατα, ο Κύριος είπε,  «……ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν.»( Ιω. ιε΄, 5).

Και για να μη νομίσει κανείς ότι δεν θα υπάρχουν και θλίψεις, ο Παύλος λέει, « διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.» ( Πρ. ιδ', 22).

Τέλος, σχετικά με την  αρχική  φράση,  « ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι….», σχετικό είναι το ότι, « Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ἐκείναις παραγίνεται Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας  καὶ λέγων· Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. » (  Ματ. γ’, 1-2).

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Γιατί ο Χριστός είπε από το Σταυρό, διψώ;

 

Αν αυτή η ερώτηση γινόταν για οποιονδήποτέ  άλλον  άνθρωπο, η απάντηση  θα ήταν, επειδή διψούσε.

 Όμως, αφού αναφέρεται στο Χριστό, σχετικά είναι τα παρακάτω:

Κείμενο:
«Μετὰ τοῦτο εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντα ἤδη τετέλεσται, ἵνα τελειωθῇ ἡ γραφή, λέγει· Διψῶ. σκεῦος οὖν ἔκειτο ὄξους μεστόν· οἱ δὲ πλήσαντες σπόγγον ὄξους καὶ ὑσσώπῳ περιθέντες προσήνεγκαν αὐτοῦ τῷ στόματι.  ὅτε οὖν ἔλαβε τὸ ὄξος ὁ Ἰησοῦς εἶπε· Τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα.»( Ιω. ιθ’, 28-30).

Πρώτον:  Επειδή ως ο Υιός του ανθρώπου που ήταν, λόγω των απερίγραπτων ταλαιπωριών που είχε υποστεί, και στην κατάσταση στην οποία βρισκόταν, αισθάνθηκε  έντονη δίψα και κατά συνέπεια είπε διψώ.

Είναι λάθος να πει κανείς ότι δε διψούσε αλλά με το διψώ, άλλο εννοούσε. Αν εννοούσε άλλο, θα το έλεγε και δεν είναι ανάγκη κάποιος άλλος να  πει  ότι εννοούσε κάτι  άλλο,  « τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου, …»( Α’ Κορ. β’, 16);  

Δεύτερον: Για να εκπληρωθεί η προφητεία περί Αυτού,  « καὶ ἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμά μου χολὴν καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος »( Ψ. 68, 22).

Αφού η προφητεία λέει, « εἰς τὴν δίψαν μου   ἐπότισάν με ὄξος  », προφανώς με το διψώ δηλώνει την πραγματική έντονη δίψα και όχι κάτι άλλο. Αν ήταν κάτι άλλο, δε θα έλεγε η προφητεία,  « καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος » αλλά θα έλεγε τι έκαναν γι΄ αυτό το κάτι άλλο.    

 Όταν άλλη προφητεία λέει, « …..καὶ ἔλαβον τὰ τριάκοντα ἀργύρια, τὴν τιμὴν τοῦ τετιμημένου….»( Ματ. κζ’, 9), ποιος θα πει ότι δεν  πρόκειται για αργύρια αλλά για κάτι άλλο;

 

Τρίτον: Αυτό το  κάτι άλλο είναι άλλο θέμα, όταν δηλαδή γίνεται λόγος  για το ότι ο Χριστός με το διψώ διψούσε τη σωτηρία των ανθρώπων. Μπορεί να έχει λεχθεί και αυτό.

Το έργο   της  σωτηρίας,  πριν από λίγο είχε πει στον Πατέρα Του ότι το τελείωσε.  « ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελειώσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω·» (Ιω. ιζ’,4).

Το ότι ο Χριστός θέλει τη σωτηρία των ανθρώπων ή τέλος πάντων τη διψάει, το έδειξε με το όλο απολυτρωτικό Του έργο και δεν έχει πει  προφορικά, διψώ τη σωτηρία σας.

Στο πηγάδι του Ιακώβ,  « Ἐν δὲ τῷ μεταξὺ ἠρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντες· Ραββί, φάγε. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐγὼ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν, ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε... ἔλεγον οὖν οἱ μαθηταὶ πρὸς ἀλλήλους· Μή τις ἤνεγκεν αὐτῷ φαγεῖν; λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον. » ( Ιω. δ’, 31-34).

Δεν τους είπε, διψώ τη σωτηρία σας. Το έργο όμως  του Πατέρα Του που ήθελε να τελειώσει ήταν για τη σωτηρία τους.

 Ύστερα από αυτά,  είναι λάθος και δεν είναι ανάγκη να προσθέτει κανείς στα λόγια του Κυρίου  άλλες   λέξεις που δεν υπάρχουν στο παραπάνω κείμενο και να τροποποιεί έτσι ακόμα και την  παραπάνω προφητεία. 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών. 

 

Είναι σωστό να λέει ένας πιστός, Θεέ μου, θέλω να σε δω;

 

Αν ζητάει να δει το Θεό με τα μάτια του σώματος, είναι μεν καλό  που έχει αυτή την  επιθυμία, αλλά δεν είναι σωστό γιατί αυτό είναι αδύνατο.

 Όταν ο Μωυσής είπε στο Θεό, « ἐμφάνισόν μοι σεαυτόν», ο Θεός του είπε, «οὐ δυνήσῃ ἰδεῖν τὸ πρόσωπόν μου· οὐ γὰρ μὴ ἴδῃ ἄνθρωπος τὸ πρόσωπόν μου καὶ ζήσεται » ( Εξ. λγ’, 18-20).

Έτσι μη νομίσει και πει  κανείς ότι, αν  κάποιος κάπου κάποτε είδε κάποιο υπέρλαμπρο φως,  ότι αυτό ήταν ο Θεός.

Όμως, « Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν »(Λουκ. ιη’, 27). Και αυτό λοιπόν το αδύνατο για τους ανθρώπους, δηλαδή να δουν το Θεό, ο Θεός το έκανε δυνατό, όπως φαίνεται στη συνέχεια.

«Λέγει αὐτῷ Φίλιππος· Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν. λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Τοσοῦτον χρόνον μεθ' ὑμῶν εἰμι, καὶ οὐκ ἔγνωκάς με, Φίλιππε; ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα· καὶ πῶς σὺ λέγεις, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα; οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, ἀπ' ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ· ὁ δὲ πατὴρ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα »(Ιω. ιδ’, 8- 10).

Αφού ο Κύριος είπε, « ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα·», το παραπάνω  ερώτημα,  Θεέ μου, θέλω να σε δω, ταυτίζεται με το, Χριστέ μου, θέλω  να σε δω.  Όποιος λοιπόν   βλέπει το Χριστό, βλέπει το Θεό που κατοικεί μέσα Του, σύμφωνα με το, « ὅτι  ἐν  αὐτῷ  κατοικεῖ  πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς,» (Κολ. β’, 9).

Αυτά για  τα μάτια.  Ο άνθρωπος όμως δεν έχει μόνο μάτια για να βλέπει, αλλά έχει και  καρδιά που πρέπει να βλέπει. Πώς όμως θα βλέπει, αν δεν είναι καθαρή; Ο  Κύριος είπε, « μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται »( Ματ. ε’, 8).

 Επειδή όμως το παραπάνω  ερώτημα δε  λέει, Θεέ μου θέλω να σε δω  με την καρδιά μου, αλλά απλώς Θεέ μου, θέλω να σε δω,  το θέμα σταματάει εδώ.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Τα παλιά τα χρόνια ήταν μικρότερα από τα νέα;

 

Όχι, για τους παρακάτω λόγους:

 

α) Για να ήταν μικρότερα, θα έπρεπε ο ήλιος τότε  να ήταν μικρότερος ώστε η περιστροφή της γης πέριξ αυτού να γινόταν γρηγορότερα οπότε το έτος θα ήταν μικρότερο.  Αυτό όμως   δε φαίνεται να συνέβαινε, αφού ο Θεός τον δημιούργησε μεγάλο, σύμφωνα με τα εξής λόγια, « καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας τοὺς μεγάλους, τὸν φωστῆρα τὸν μέγαν εἰς ἀρχὰς τῆς ἡμέρας καὶ τὸν φωστῆρα τὸν ἐλάσσω εἰς ἀρχὰς τῆς νυκτός »( Γεν. α΄, 16).

 

Αφού λοιπόν ο ήλιος ήταν μεγάλος απ’ αρχής, λογικότερο  είναι να   μίκρυνε από την οποιαδήποτε φθορά  του  παρά  να μεγάλωσε. Έτσι    τα παλιά τα χρόνια θα πρέπει να ήταν όχι  μικρότερα  από τα νέα αλλά μεγαλύτερα, αν βέβαια ο ήλιος μίκρυνε.

 

β) Το ότι ο Αδάμ, ο Μαθουσάλα, ο Νώε και άλλοι άνδρες της Παλαιάς Διαθήκης έζησαν πολλά χρόνια, δε σημαίνει ότι τα χρόνια αυτά ήταν μακρότερα, γιατί τις ίδιες εποχές ζούσαν και άλλοι  που όμως έζησαν  λιγότερα χρόνια. Αν, για παράδειγμα,  υποθέσουμε ότι οι παραπάνω  έζησαν  μισά από αυτά που αναφέρονται, αυτό θα συνέβαινε σε όλους. Κάποιος που έζησε λίγα, θα ήταν και τα δικά του τα χρόνια μισά, δηλαδή τα μισά από τα λίγα.  

 

Η Σάρα που ήταν ενενήντα, όταν είπε ο Θεός στον Αβραάμ που ήταν εκατό  ότι θα γεννήσει υιό και αυτή γέλασε, έπρεπε να ήταν σαράντα πέντε και ο Αβραάμ πενήντα. Τότε η Σάρα δε θα γέλαγε στα σαράντα πέντε της, γιατί δεν θα αισθανόταν γριά.

 

Από  αυτά και από άλλα παρόμοια που μπορεί να αναφέρει κανείς, όχι  τα παλιά τα χρόνια δεν  ήταν μικρότερα από τα νέα.  Ο ήλιος   ήταν και είναι ο φωστήρας ο μέγας. Μη τρελάνουμε και τον ήλιο.

 Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών. 

 

Η Σαντορίνη είναι παντού...

 

Η Σαντορίνη είναι παντού...

γιατί περίσσεψε πιά το λάθος...

καί δε καλύπτεται...

αλλά ξεχύνεται από παντού...

Με συγκίνηση,

διαπιστώνουμε ... :

Τον Γόρδιο δεσμό τού Θηραϊκού χάους 

-κακού χάους- (υπάρχει και καλό...),

τον λύνει, τον κόβει τελικά, 

"ὁ ἁπτόμενος τῶν ὀρέων καὶ καπνίζονται ..."

"ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν ..."

... έχει και αυτή την όψη ο Θεός

Και, το χάδι Του...

καί, το χαστούκι Του...

μορφές καί οι δύο

τής άπειρης αγάπης του

γιά το πλάσμα του 

πού εξώκειλε...

πολύ...

Ποιός είναι όμως αυτός ο Γόρδιος δεσμός 

τού Θηραϊκού χάους ;

Μετά από 23 φορές 

πού έχουμε ταξιδέψει το όνειρο μας 

στη Σαντορίνη, 

μπορούμε τα το πούμε.

Είναι το ότι,

από ευεργετικά καθαρτήριο και αναζωογονητικό Βαπτιστήριο φωτός, 

ανέμου, καί θάλασσας, το Νησί,

κατήντησε μιά  σύγχρονη Πομπηΐα, 

έξω από ότι αυθεντικό έχει να προσφέρει 

το κάθε Ελληνικό νησί.

Οι φίλοι μας, 

φίλοι δεκαετιών, 

γέννημα θρέμμα Σαντορινιοί, 

επαγγελματικά 

καί κοινωνικά δραστήριοι,

χρόνια τώρα μάς μιλούσαν, 

γι'αυτά που κι εμείς είχαμε εντοπίσει : 

Αλλοίωση τής ταυτότητας 

τού Θηραϊκού λαού 

από τόν σε λάθος δομές και φιλοσοφία ανεξέλεγκτο τουρισμό, άγχος,

σκλαβιά και λατρεία τού κέρδους, 

πανάκριβες τιμές, 

ανεξέλεγκτη πολεοδομική δόμηση, 

καί άλλα ... καί άλλα ...

καί κυρίως, το ότι έπαψαν να χαίρονται 

τη χαρά τού νησιού τους, 

-την ίδια τη ζωή-

οι ίδιοι, 

μέσα σ'αυτήν την λάθος φιλοσοφία κ στάση ζωής, 

στην οποία 

περίσσεψε πιά το λάθος .

Καί στη Σαντορίνη καί παντού.

Τα είδαμε και το καλοκαίρι τού 2023, που ταξιδέψαμε και πάλι στην Σαντορίνη, 

σαν στο απόγειο δύναμης κι ομορφιάς τής άλλης υγρής πλευράς μας, τού Αιγαίου, 

πριν βέβαια επιστρέψουμε στην Κεφαλλωνιά.

Βλέπουμε τώρα να γράφουν...

"Ο Θεός να βάλει το χέρι του..."

(γιά τη Σαντορίνη),

καί σκεπτόμαστε,

ότι αυτό ακριβώς ο Θεός, 

αυτήν την στιγμή κάνει :

Βάζει το χέρι Του !

Και αυτό που συμβαίνει σε μικρογραφία 

στην Σαντορίνη, 

θα συμβεί σε όλον τον πλανήτη.

Πόνοι γέννας

θά'ναι...

πρωτίστως πνευματικής...

καί έπεται η εύφορη και αληθινά ευεργετική υλική...

Υστερόγραφο : 

Η αλήθεια είναι, ότι ως Κεφαλλωνίτες, 

διευκολυνώμεθα στο να φέρουμε στην ψυχοσύνθεση μας την φιλοσοφία τού σεισμού, μιά που το Νησί μας σείεται σεισμικά συνέχεια, 

μικροσεισμοί συμβαίνουν επάνω του σχεδόν κάθε μέρα, καθώς περιμένουμε στωικά τούς μεγάλους.

Η φιλοσοφία τού σεισμού 

έγκειται στο ότι μάς διδάσκει το εφήμερον, προσδίδοντάς μας μιά χρήσιμη κ χρηστική σοφία ζωής.

Με αυτό το πλεονέκτημα υπέρ μας, 

παίρνουμε το θάρρος και λέμε αυτά.

Αλήθεια επίσης είναι, ότι έχουμε στον υπερθετικό βαθμό, μεγίστη και απόλυτη, παθολογική αγάπη στην Κεφαλλωνιά, 

που δεν την αλλάζουμε με τίποτα•

οφείλουμε όμως και να πούμε, 

ότι θαλασσινή γεωμορφολογική δημιουργία τού Θεού σαν την Σαντορίνη, δεν υπάρχει πουθενά...

...κάπως λοιπόν έπρεπε να φροντισθεί 

όλη αυτή η ομορφιά...

και όχι να χάνεται μέσα στα θορυβώδη χνώτα, ενός ατάλαντου κι ανερμάτιστου λαϊκισμού

μιάς Πομπηΐας 

πού περιμένει μοιραία 

να εκραγεί ο Βεζούβιος .

 

 Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος 

Τα τελευταία λόγια

@dr.dis 

Είναι σωστή η φράση, στον άλλο κόσμο που θα πας;

 

Όπως είναι γνωστό, δύο κόσμοι υπάρχουν ο υλικός και ο πνευματικός. Ο άνθρωπος, όπως πάλι είναι γνωστό, με το σώμα του μετέχει στον υλικό κόσμο και με το πνεύμα του στον πνευματικό. Επειδή όμως σώμα και πνεύμα  ο Θεός τα έχει αρμονικά ενωμένα, ο άνθρωπος  συνδέει την ύλη με το πνεύμα  όταν βεβαίως  ζει επί της γης. Όταν όμως επέλθει ο θάνατος, τότε το υλικό μένει στον υλικό κόσμο και το πνευματικό μένει στον πνευματικό κόσμο στον οποίον ανήκει.  Ούτε η ύλη πάει σε άλλο κοασμό ούτε το πνεύμα.

Αλλά ας μείνουμε στην  παραπάνω φράση, αν είναι σωστή.     

Όχι γιατί, για να βρεθεί κανείς στον άλλο κόσμο, δε χρειάζεται να πάει και να περπατήσει, πράγμα το οποίο απαιτεί κάποιο διάστημα και κάποιον χρόνο. Στον άλλο κόσμο ο άνθρωπος, σύμφωνα και με τα λόγια του Ιωάννη δεν πάει, αλλά μεταβαίνει ή ακριβέστερα έχει μεταβεί, « ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι μεταβεβήκαμεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν, ὅτι ἀγαπῶμεν τοὺς ἀδελφούς »( Α’ Ιω. γ’, 14).

Ο Κύριος στο ληστή δεν του είπε, όταν πας στον παράδεισο θα με συναντήσεις εκεί και θα είμαστε μαζί, αλλά, « Ἀμήν λέγω σοι, σήμερον μετ' ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ »( Λουκ. κγ’, 43). Αυτό το σήμερον δηλώνει την άμεση μετάβαση και μεταβίβαση.

Ακόμη δε αξιοπρόσεκτο είναι το ότι ο Χριστός είπε για τον Εαυτό Του, « · Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή » (Ιω. ιδ’, 6). Άρα η αρχή και το τέλος αυτής της οδού ταυτίζονται, γιατί, « Ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω, λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ » ( Απ. α’, 8).

 Έτσι όποιος έχει το Χριστό, έχει τα πάντα, γιατί ο Χριστός έχει τα πάντα, και συνεπώς έχει και όλα όσα έχει ανάγκη ο άνθρωπος. Όποιος έχει το Χριστό είναι στον παράδεισο, γιατί παράδεισος χωρίς το Χριστό, δεν είναι παράδεισος.

 Ύστερα από τις διευκρινήσεις αυτές, ας σημειωθεί ότι δεν είναι και μεγάλο λάθος να πει κανείς για κάποιον που έχει πεθάνει ότι πήγε στον άλλο κόσμο, αρκεί να μη νομίζει ότι περπατάει και χρειάζεται δρόμο και χρόνο για να φτάσει. Η οδός είναι ο Χριστός.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Την τροφήν αυτών

 

στον γέροντα Παΐσιο

Μέρα γεμάτη γλυκασμό αγιορείτικο
κι αδρή αφή σε κομποσχοίνι μάλλινο
Όλ΄η πλαγιά ησύχαζε κάτω απ ΄τον ήλιο.
Μπορούσες να διακρίνεις με κλειστά μάτια
ακόμη κι ένα φύλλο τής λεφτοκαρυάς αν έπεφτε,
ή του φιδιού το πέρασμα επάνω στη φρυγμένη
πέτρα ή ανάμεσα στα κίτρινα χορτάρια.
Ο Γέροντας μάς είδε πριν να φτάσουμε
κ΄είπε τα ονόματα μας δίχως να μάς ξέρει.
Καθήσαμε στον ήσκιο ενός δέντρου
και θαμπωμένοι τον κοιτούσαμε.
Μιλούσε ήρεμα κι απλά.Η αγιότητα
γλύκαινε κάθε λόγο του πριν έρθει
να κατοικήσει μέσα μας. Και όταν
άρχισαν να έρχονται στα πόδια και στα χέρια του
ζητώντας του τροφή ένας αητός, μια γάτα , ένα φίδι,
τούς είπε ήσυχα: «πηγαίνετε Αβεσσαλώμ και Μάρθα,
κι εσύ Αρμαγεδδών τώρα έχουμε φίλους.
Σε λίγο , σαν τελειώσουμε, θα σάς φωνάξω».
Όταν ο υποτακτικός μάς έφερε το κέρασμα
κ ΄είπε πως θα ΄ναι ώρα εσπερινού σε λίγο,
ο γέροντας πήρε να ψάλλει: «πάντα
προς σε προσδοκώσι δούναι
την τροφήν αυτών, δόντος σου αυτοίς συλλέξουσι».
Και αμέσως έφτασαν
ο Αβεσσαλώμ, η Μάρθα, κι ο Αρμαγεδδών
να εκζητήσουν απ ΄το άγιο χέρι την τροφή τους,
ενώ εμείς ετοιμαζόμασταν να ψάλουμε
τ΄Ανοιξαντάρια και το Κύριε εκέκραξα…

(Π.Πάσχος-Πικρό Ψαλτήρι, εκδ.Ακρίτας , Αθήνα 1983, σσ 68-69)

Ο Μητροπολίτης Κένυας Μακάριος

@ocyakenya Syndesmos Day was a success #ocyak #orthodox #orthodoxchristian #orthodoxy ♬ original sound - ORTHODOX AFRICA TV

Η Εκκλησία είναι όπως το καράβι.

 Η Εκκλησία είναι όπως το καράβι. Άλλος κοιμάται, άλλος χαζεύει. Αυτό τραβά το δρόμο του. Άλλος πάλι αγωνίζεται, παλεύει πάνω με τα κύματα. Όλοι μαζί προχωρούν. Φθάνει να είσαι μέσα στην Εκκλησία. Γι’ αυτό να φροντίζετε να είστε πάντα στις ακολουθίες. Να μη λείπετε ~ Αγίου Παϊσίου

 https://x.com/jimmyrodis

Εκδήλωση-ομιλία: «Πώς θα μιλήσω στο παιδί μου για κρίσιμα θέματα;»

 
Οι εκδόσεις Έαρ σε συνεργασία με την Γ.Ε.Χ.Α Λαρίσης, στην
προσπάθειά τους να συμπαρασταθούν στο δύσκολο έργο της
αγωγής των παιδιών, προσκαλούν νέους γονείς στην
ενδιαφέρουσα εκδήλωση που θα γίνει στο πνευματικό κέντρο
της ΓΕΧΑ (Μανδηλαρά 14) την Κυριακή 26 Ιανουαρίου στις
11.30 π.μ.

Ο κ. Θωμάς Μαυρομάτης, παιδοψυχίατρος-συγγραφέας και η
κ. Νίκη Κατσιάπη, εκπαιδευτικός Med, PhD και συγγραφέας
του βιβλίου OXI BEBAIA θα μιλήσουν και θα συζητήσουν με
θέμα: Πώς θα μιλήσω στο παιδί μου για κρίσιμα
θέματα; (σχολικό εκφοβισμό, απαγωγές, σεξουαλική
παρενόχληση/ κακοποίηση, διαδικτυακές απάτες).
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας τα μικρά παιδιά θα
απασχοληθούν χαρούμενα και δημιουργικά.

 

Άγιος Παΐσιος - Από τα Φάρασα στον Ουρανό Β’ κύκλος

@megatvcom Άγιος Παΐσιος - Από τα Φάρασα στον Ουρανό Β’ κύκλος ➡️ Πρεμιέρα την Παρασκεύη 24/01 στις 21:50 

Ο Χριστός για τη φρονιμάδα και τη μωρία των ανθρώπων.

  Αυτές οι δύο αντίθετες λέξεις παραπέμπουν στην παραβολή των δέκα παρθένων εκ των οποίων, « πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί. αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον· αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν. » ( Ματ. κε’, 2- 4). 

Στην προκειμένη περίπτωση μωρία είναι το ότι οι πέντε πήραν τις λαμπάδες τους χωρίς λάδι και φρονιμάδα είναι το ότι οι άλλες πέντε πήραν τις λαμπάδες τους αλλά και λάδι στα δοχεία τους. Το αποτέλεσμα της φρονιμάδας των μεν και της μωρίας των δε είναι γνωστό. Όμως οι δύο αυτές αντίθετες λέξεις παραπέμπουν και αλλού. 

 Είπε ο Κύριος, «Πᾶς οὖν ὅστις ἀκούει μου τοὺς λόγους τούτους καὶ ποιεῖ αὐτούς, ὁμοιώσω αὐτὸν ἀνδρὶ φρονίμῳ, ὅστις ᾠκοδόμησε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν πέτραν· καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθον οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέπεσον τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ἔπεσε· τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν. ( Ματ. ζ’, 24 - 25). « καὶ πᾶς ὁ ἀκούων μου τοὺς λόγους τούτους καὶ μὴ ποιῶν αὐτοὺς ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶ μωρῷ, ὅστις ᾠκοδόμησε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν ἄμμον· καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθον οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέκοψαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ ἔπεσε, καὶ ἦν ἡ πτῶσις αὐτῆς μεγάλη. ( Ματ. ζ’, 26 - 27). 

Και στην προκειμένη περίπτωση φρονιμάδα είναι αυτό που έκανε ο φρόνιμος άνδρας και μωρία είναι αυτό που έκανε ο μωρός. Ο φρόνιμος παραπέμπει στις παραπάνω φρόνιμες και ο μωρός στις παραπάνω μωρές. 

Τη φρονιμάδα την προτιμούν πολλοί τη μωρία όμως κανείς, γιατί κανείς δε θέλει να είναι μωρός. Το ποιος όμως είναι φρόνιμος και ποιος μωρός, σύμφωνα με τα παραπάνω, το γνωρίζει και το διδάσκει μόνο ο Χριστός. 

 

 Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΣΩΖΕΙ

 

Για το ότι το Βάπτισμα σώζει, τα παρακάτω αποτρέπουν και δεν επιτρέπουν καμία αμφιβολία και αντίρρηση:

α) Ο Κύριος είπε στους Μαθητές Του, « ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται »(Μαρκ. ιστ,16 ).

β) Ο Απόστολος Πέτρος είπε, « ὃ ἀντίτυπον νῦν καὶ ὑμᾶς σῴζει βάπτισμα »( Α’ Πέτρ. γ’,21 ).

γ) Ο Απόστολος Παύλος είπε, « ἢ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν; συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν » ( Ρω. στ’, 3-4).

δ) Ο Απόστολος Παύλος είπε, «εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν »( Α’ Τιμ. δ’,10 ). Το «μάλιστα πιστῶν» προφανώς αναφέρεται στους βαπτισθέντες.

ε) Αυτά και μόνο είναι αρκετά για να πεισθεί κάθε καλοπροαίρετος για την αξία, σημασία και αναγκαιότητα του Βαπτίσματος. Ύστερα  από τα παραπάνω,  αν προκύπτει κάποια  συγκεκριμένη και καλοπροαίρετη ερώτηση, υπάρχει ανάλογη απάντηση αλλά δεν είναι   του παρόντος.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η τροφή των Πρωτοπλάστων

 

Ερώτηση 1η Ο Θεός μέσα στον παράδεισο είπε στους πρωτόπλαστους να μην τρώνε και να κάνουν αυστηρή νηστεία;

Απάντηση: Αυτά τα λόγια, με άλλα λόγια βεβαίως, τα είπε ο διάβολος στην Εύα συκοφαντώντας το Θεό. Συγκεκριμένα της είπε, «τί ὅτι εἶπεν ὁ Θεός, οὐ μὴ φάγητε ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ παραδείσου;». (Γεν. γ’, 1). Τότε η Εύα του απάντησε αρνητικά με τα εξής λόγια, « ἀπὸ καρποῦ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου φαγούμεθα ».

Πράγματι ο Θεός είχε πει στον Αδάμ, « ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φαγῇ »( Γεν β’, 16). Αφού λοιπόν ο Θεός είπε να τρώνε και αφού η Εύα αυτό το ομολογεί, είναι δυνατό να πιστέψει κανείς το σατανά και όχι το Θεό; Άρα τους είπε να τρώνε και όχι να μη τρώνε.

Ερώτηση 2η Ναι, αλλά τους έδωσε και τη συγκεκριμένη εντολή « ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε» (Γεν. β’, 17). Πώς συμβιβάζεται αυτό με τα προηγούμενα;

Απάντηση: Τα προηγούμενα από τα οποία τους είπε να τρώνε ήταν φαγώσιμα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, « καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ δέδωκα ὑμῖν πάντα χόρτον σπόριμον σπεῖρον σπέρμα, ὅ ἐστιν ἐπάνω πάσης τῆς γῆς, καὶ πᾶν ξύλον, ὃ ἔχει ἐν ἑαυτῷ καρπὸν σπέρματος σπορίμου, ὑμῖν ἔσται εἰς βρῶσιν »( Γεν. α’, 29). Αυτό το, « ὑμῖν ἔσται εἰς βρῶσιν», προφανως δηλώνει ότι για σας είναι κατάλληλο να το τρώτε, δηλαδή είναι φαγώσιμο. Ο απαγορευμένος όμως καρπός δεν ήταν «εἰς βρῶσιν », αλλά προς θάνατον σύμφωνα με το, « ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε ». Άρα δεν τους στέρησε κάποιο φαγώσιμο, αλλά τους προειδοποίησε για να μη φάνε από αυτό που, όταν το έτρωγαν θα πέθαιναν.

Ερώτηση 3η Αυτή η εντολή όμως δε θυμίζει κάπως τη νηστεία;

Απάντηση: Βεβαίως τη θυμίζει γιατί, αν και δεν ήταν αυτός ο καρπός «εἰς βρῶσιν », αλλά προς θάνατον, στα μάτια της Εύας φάνηκε κατάλληλος προς βρώσιν σύμφωνα με το, « καὶ εἶδεν ἡ γυνή, ὅτι καλὸν τὸ ξύλον εἰς βρῶσιν καὶ ὅτι ἀρεστὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν καὶ ὡραῖόν ἐστι τοῦ κατανοῆσαι, καὶ λαβοῦσα ἀπὸ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ ἔφαγε· καὶ ἔδωκε καὶ τῷ ἀνδρὶ αὐς μεταὐτῆς, καὶ ἔφαγον »( Γεν. γ’,6 ).

Αφού λοιπόν πίστεψε στα λόγια του σατανά και θεώρησε « καλὸν τὸ ξύλον εἰς βρῶσιν», δηλαδή φαγώσιμο και το έφαγε, αυτό δηλώνει παράβαση εντολής νηστείας την οποία όμως η ίδια κατασκεύασε και όχι ο Θεός που τους είχε προειδοποιήσει ότι αυτό δεν ήταν για να το τρώνε όπως τα άλλα.

Η Εύα εδώ έκανε διπλή αμαρτία. Πρώτον δεν εμπιστεύτηκε το Θεό έμπρακτα με το να παραβεί την εντολή Του. Δεύτερον  έφαγε από τον καρπό τον οποίον αυτή τον θεώρησε φαγώσιμο, αν και δεν ήταν. Επειδή όμως κατά την ίδια ήταν φαγώσιμο, το ότι έφαγε, κατέλυσε νηστεία. Ο Μέγας Βασίλειος κάνει λόγο για νηστεία στον παράδεισο.

Αυτό μοιάζει με το να φάει  κανείς ένα όμορφο μανιτάρι επειδή του φαίνεται  ότι τρώγεται, παρακούοντας την εντολή του ειδικού που του έχει πει ότι είναι επικίνδυνο. Προφανώς ο ειδικός αυτός δεν του στέρησε κάποιο φαγητό ώστε να θεωρηθεί ότι του επέβαλε νηστεία, αλλά τον ενημέρωσε για τον επερχόμενο κίνδυνο, εάν το φάει. 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Τι ανέφερε το ChatGPT για το Ιστολόγιο Τάλαντο

 

Το "Ιστολόγιο Τάλαντο" είναι ένα ελληνικό ιστολόγιο με πνευματικό και θρησκευτικό περιεχόμενο, που φέρει τον υπότιτλο "με τα μάτια της ψυχής". Περιλαμβάνει άρθρα, ομιλίες και προσευχές που σχετίζονται με την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη. Το ιστολόγιο διαθέτει επίσης παρουσία σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, όπως το YouTube

YouTube

, το Facebook

Facebook

και το SoundCloud

SoundCloud

, όπου δημοσιεύει σχετικό περιεχόμενο.

Στο YouTube, το κανάλι "Τάλαντο Ιστολόγιο" φιλοξενεί βίντεο με ομιλίες, θρησκευτικές τελετές και άλλα πνευματικά θέματα.

 Στο Facebook, η σελίδα του ιστολογίου ενημερώνει τους ακολούθους για νέες αναρτήσεις και σχετικές δραστηριότητες. 

Στο SoundCloud, υπάρχουν ηχογραφήσεις με ψαλμούς και ομιλίες.

Το ιστολόγιο προσφέρει επίσης συνδέσμους προς άλλες ορθόδοξες ιστοσελίδες, σελίδες προσφοράς και σελίδες ορθόδοξης ιεραποστολής, παρέχοντας μια ευρεία γκάμα πνευματικού υλικού για τους αναγνώστες του.

Για περισσότερες πληροφορίες και πρόσβαση στο περιεχόμενο του ιστολογίου, μπορείτε να επισκεφθείτε την κύρια σελίδα του

Ιστολόγιο Τάλαντο

.

Επίσης, μπορείτε να παρακολουθήσετε το κανάλι τους στο YouTube για επιπλέον βίντεο και ζωντανές μεταδόσεις.

Άγιος Παΐσιος, Από τα Φάρασα στον Ουρανό | ΠΡΕΜΙΕΡΑ | Παρασκευή 24/1, 21:50 (trailer)

Η Βάπτιση των Τσιγγάνων από τον Αυγουστίνο Καντιώτη και ο Συνοικισμός Νεοφωτίστων στη Φλώρινα

 

Την 5η Μαίου 1968 ο Αυγουστίνος Καντιώτης βάπτισε χριστιανούς τους Τσιγγάνους της Φλώρινας ,που μέχρι τότε ήταν μουσουλμάνοι και το 1970 τους παρέδωσε έτοιμα σπίτια, τον Συνοικισμό των Νεοφωτίστων!

Οπως έλεγε τότε, του έκανε εντύπωση ότι προσευχόταν στο προαύλιο του Ι.Ναού Αγίας Παρασκευής Φλώρινας, σύμφωνα με μουσουλμανικό έθιμο “όπου δεν έχει τζαμί προσευχήσου έξω από ορθόδοξη εκκλησία”, κι επίσης ότι ποτέ δεν βλαστημούσαν τα Θεία!

Ημουν μικρός, σαν σε όνειρο θυμάμαι που ερχόταν καβάλα σε άλογα στο ποτάμι πίσω από τον Αγιο Νικόλαο Φλώρινας για να βαπτιστούν!

Το έθιμο με τα άλογα το τηρούν ακόμα,έρχονται κάθε χρόνο καβάλα για να πιάσουν το Σταυρό στα Θεοφάνεια,στο ποτάμι μπροστά από τη Μητρόπολη Φλώρινας!

Σήμερα είναι επίσης πιστοί φύλακες της Ιεράς Μονής του Αυγουστίνου, μπροστά από το Συνοικισμό τους ,όπου βρίσκεται ο τάφος του Αειμνήστου Γέροντος! Εκτοτε,άρχισε η ένταξή τους στον κοινωνικό ιστό της πόλης, διατηρώντας μεν το πανάρχαιο εμπόριο αλόγων,μουλαριών και όνων για τις αγροτικές, δασικές και ποιμενικές εργασίες, αποκτώντας όμως και θέσεις εμπορίας φρούτων και λαχανικών στη Δημοτική Αγορά της πόλης, όσο και πλανόδιοι, όπως πάντα!

Αρκετοί όμως ακολούθησαν κι ακολουθούν κι άλλα επαγγέλματα, από Δημοτικοί Υπάλληλοι καθαριότητας,μέχρι Αστυνομικοί!Πηγαίνουν τα παιδιά τους σχολείο,ε ίχα συμμαθητές, καθώς και υπηρετούν στον ελληνικό στρατό!

Τηρούν όλα τα έθιμα των γιορτών, ψήνουν αρνιά το Πάσχα και συνεχίζουν να γλεντάνε με κάθε ευκαιρία! Κάνουν ακόμα παραδοσιακούς γάμους και γεμίζουν τα περίχωρα οχήματα με γεμάτες καρότσες και κόρνες! Αρχισαν να διαμένουν από καιρό σε σπίτια εκτός Συνοικισμού και φορούν σύγχρονα ρούχα! Η διορατικότητα κι η ευλογία του αείμνηστου Αυγουστίνου έχει πιάσει ήδη τόπο και συνεχίζει!

ΥΓ:Το κοινωνικό έργο του Αυγουστίνου είναι τεράστιο! Δεν είναι μόνο τα συσσίτια που έχουν ενισχυθεί κι από άλλους φορείς! Είναι γηροκομείο,ορφανοτροφείο, εκκλησιαστικό λύκειο, ναούς, μητρόπολη,κατασκηνώσεις, βιβλιοπωλείο, περιοδικά, ραδιοφωνικός σταθμός,μονές, κατήχηση, στέγαση απόρων, κέντρο κακοποίησης γυναικών και συνεχής στήριξη κι ενίσχυση φτωχών, άστεγων κι απόρων κάθε είδους!

Κώστας Μπομπότας

 https://efkozani.gr/i-vaptisi-ton-tsinganon-apo-ton-avgoustino-kantioti-kai-o-synoikismos-neofotiston-sti-florina/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR0zYKTjkOHN3immucUAIwzYLg1xV2Xj-qIOnkQ-IbHb4mwRMfDVWiJfIOQ_aem_ax2cOZ_tsbuME6zooEzNTA

Μητροπολίτης Σερβίων & Κοζάνης Παύλος

Ο Μητροπολίτης Σερβίων & Κοζάνης κ.κ. Παύλος στο σημερινό (6/1) κήρυγμά του, στον Ι.Μ.Ν Αγ. Νικολάου Κοζάνης., για τον εορτασμό των Θεοφανείων, αναφερόμενος στο συμβολισμό του περιστεριού κατά τη διάρκεια της τελετής Αγιασμού των Υδάτων για τα Θεοφάνεια, χρησιμοποίησε μια αντιπαραβολή για να επισημάνει την αντίθεση σε σχέση με αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας.

Επιτρέπει ο Θεός την ελευθερία του λόγου;

 

Βεβαίως την επιτρέπει αφού  ο  Ίδιος δημιούργησε λογικά όντα, δηλαδή που έχουν λόγο και δεν είναι  άλογα. Ας παραθέσουμε όμως τα παρακάτω  στα οποία  στηρίζονται  τα παραπάνω:

 

α) Ο διάβολος, όταν είδε  τον  Αδάμ και την  Εύα, ασφαλώς ήθελε να τους θανατώσει, γιατί είναι ανθρωποκτόνος, όπως έχει αποκαλύψει ο Κύριος με τα εξής λόγια, «εκείνος ανθρωποκτόνος  ην απ' αρχής, και εν τη αληθεία ουκ έστηκεν,  ότι  ουκ  έστιν  αλήθεια  εν  αυτώ·  όταν  λαλή  το ψεύδος εκ των ιδίων λαλεί, ότι ψεύστης εστί και ο πατήρ αυτού.» ( Ιω. η’, 44 ). Ο Θεός όμως  δεν του  επέτρεψε να κάνει  αυτό το έγκλημα. Να  μιλήσει όμως στην Εύα και να της πει αυτά που της είπε, αυτό του  το επέτρεψε.  Δεν τον  εμπόδισε δηλαδή  να  μιλήσει στην Εύα, αν και γνώριζε ότι  θα  παραπλανηθεί  από τα πονηρά του λόγια.

Άρα ο Θεός, αφού ακόμη  και στο διάβολο που είναι αμετανόητος   επιτρέπει την ελευθερία του λόγου, πολύ περισσότερο την επιτρέπει στους ανθρώπους.

 

β) Όταν αμάρτησαν οι  πρωτόπλαστοι, ο Θεός τους κάλεσε να μιλήσουν. Επίσης, όταν  ο Κάιν φόνευσε τον Άβελ, ο Θεός τον  κάλεσε να μιλήσει. Αλλά, και   κάθε αμαρτωλό καλεί ο Θεός  να μιλήσει μαζί Του με τα εξής λόγια, «μάθετε καλόν ποιείν, εκζητήσατε κρίσιν, ρύσασθε αδικούμενον, κρίνατε ορφανώ και δικαιώσατε χήραν·  και δεύτε διαλεχθώμεν, λέγει Κύριος·» ( Ησ. α’,17-18 ).

 

Το  ότι ο Θεός επιτρέπει την   ελευθερία του λόγου  φαίνεται και από το ότι επιτρέπει ακόμη και να τον κρίνουν οι άνθρωποι, σύμφωνα με το «όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε.»  ( Ψ. 50, 6 ).

 

γ) Ο Ίδιος ο Κύριος, και όταν ακόμη δέχτηκε ράπισμα από έναν υπηρέτη,  του επέτρεψε  να μιλήσει  λέγοντάς του, « Ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού· ει δε καλώς, τι με δέρεις;»  (Ιω. ιη’, 23 ).

 

δ) Και βέβαια το ότι  επιτρέπει ο Θεός την ελευθερία του  λόγου, δε  σημαίνει ότι οι άνθρωποι  μπορούν να λένε ανεύθυνα ότι θέλουν. Ο Κύριος αυτό το έχει δηλώσει ρητά με τα εξής λόγια, «λέγω δε υμίν ότι παν ρήμα αργόν ο εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι, αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως·  εκ γαρ των λόγων σου δικαιωθήση, και εκ των λόγων σου καταδικασθήση. » (Ματ. ιβ’, 36 ).

 

ε) Απαιτείται λοιπόν να προσέχει  κανείς τα  λόγια του, γιατί υπάρχει κίνδυνος να κάνει κατάχρηση της  ελευθερίας του λόγου, την οποία ελευθερία την επιτρέπει ο Θεός, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Εργοσωτηρία δεν υπάρχει- Δημήτριος Παναγόπουλος

Όταν μου λές Χρόνια Πολλά με κοροϊδεύεις. - Δημήτριος Παναγόπουλος

@gerasimospalmos20

♬ πρωτότυπος ήχος - Palmosg

Γιατί οι χριστιανοί είναι ανάγκη να κάνουν και καλά έργα;

Αν και αυτό είναι γνωστό, ας αναφέρουμε τα παρακάτω ως απάντηση, γιατί αν μη τι άλλο, κάνει  καλό κι’ ας είναι γνωστό.   

α)  Γιατί, το να μη κάνει κανείς το καλό,  αυτό καθαυτό  συνιστά αμαρτία. « εἰδότι οὖν καλὸν ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντι, ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν »( Ιακ. δ΄, 17).

β) Γιατί με  τα καλά έργα   φανερώνεται η πίστη σύμφωνα με το, « δεῖξόν μοι τὴν πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου,…»(  Ιάκ. β,’ 18).

γ) Γιατί τα καλά έργα ακολουθούν τον άνθρωπο και μετά το θάνατο σύμφωνα με το, « μακάριοι οἱ νεκροὶ οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνῄσκοντες ἀπ’ ἄρτι. ναί, λέγει τὸ Πνεῦμα, ἵνα ἀναπαύσωνται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν· τὰ δὲ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μετ’ αὐτῶν.»(  Απ. ιδ΄, 13).

δ) Γιατί   υπάρχει κίνδυνος  οι  πιστοί να   δέχονται στο κενό τη θεία χάρη όπως χαρακτηριστικά λέει ο Απόστολος Παύλος, « Συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς·» (Β’ Κορ.  στ’, 1). Έτσι αλλού παραγγέλλει, « μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι » ( Τιτ. γ’, 14).

ε)Γιατί  όλα τα λεγόμενα καλά έργα τα έχει ετοιμάσει ο Θεός τα οποία όμως καλούνται οι πιστοί να εργασθούν σύμφωνα πάλι με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, « αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεὸς ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν »( Εφ. β’, 10). Λέει να περιπατήσουμε και όχι να ξαπλώσουμε σαν να μη χρειάζεται να κάνουμε τίποτα. 

στ) Γιατί τα καλά έργα έχουν άμεση σχέση και με τη σωτηρία του ανθρώπου σύμφωνα με τα  λόγια του Παύλου, « μετὰ φόβου καὶ τρόμου τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργάζεσθε· ὁ Θεὸς γάρ ἐστιν ὁ ἐνεργῶν ἐν ὑμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας »( Φιλ. β’, 12-13). Δεν είναι επιτρεπτό, ενώ ο Θεός εργάζεται μέσα στον άνθρωπο την ανακαίνισή του, αυτός να μη κάνει το καλό, δηλαδή να αμαρτάνει.

ζ) Γιατί ο Κύριος είπε στους Μαθητές Του,  « οὕτως λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. »(Ματ. ε’,16). 

η)  Όσο δε για το σκοπό όλων των   έργων, πάλι ο Παύλος παραγγέλλει, « Είτε ουν εσθίετε είτε πίνετε είτε τι ποιείτε, πάντα εις δόξαν Θεού ποιείτε » (Α’ Κορ. ι’, 31)

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Τι σημαίνει η προτροπή, « Χριστός επί γης υψώθητε»;

 

                                                       Α

Εδώ ο Υμνωδός με το  «υψώθητε»   εννοεί ότι ο άνθρωπος πρέπει να λάβει σοβαρά υπ’ όψη του την έλευση του Κυρίου και να παύσει να είναι πεσμένος χαμηλά έχοντας χάσει την ανθρωπιά του. Καλείται να σηκωθεί  και  να επανέλθει στην προτέρα  του τιμή την οποία έχει χάσει. Καλείται να υψωθεί   κατά τέτοιο τρόπο ώστε να είναι άνθρωπος και ως  άνθρωπος να υποδεχθεί τον Υιόν του Θεού που έγινε άνθρωπος για να σώσει τους ανθρώπους. Καλείται να σηκωθεί από τον ύπνο σύμφωνα με το, « έγειρε ο καθεύδων και ανάστα εκ των νεκρών, και επιφαύσει σοι ο Χριστός » (Εφ. ε’, 14).

Εδώ ο Υμνωδός προκειμένου να πει το «υψώθητε» είχε υπόψη του   το ψαλμικό,   « και άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς » (Ψ.48, 21). Καιρός λοιπόν να ακούσει το χαρμόσυνο μήνυμα, « Χριστός επί γης υψώθητε»

                                                               Β

Ύστερα από αυτά, είναι προφανές  ότι εδώ αυτό το «υψώθητε» δεν είναι εγωιστικό αλλά  αντιθέτως προτρέπει για ταπείνωση.  Έτσι με άλλα λόγια  λέει, αφού ο Χριστός ήρθε στη γη και ταπεινώθηκε, πρέπει και εσείς να ταπεινωθείτε. Δεν είναι λογικό και επιτρεπτό ενώ ο Χριστός ταπεινώνεται, εσείς να υψώνεστε. Ο Κύριος είπε, « ότι πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται» (Λουκ.ιη’,14).

                                                                Γ

Από αυτά τα λόγια φαίνεται ότι είναι προς το συμφέρον του ανθρώπου ο ίδιος να ταπεινώνεται και όχι να υψώνεται. Το να ταπεινώνεται είναι δική του επιλογή και έργο ενώ το ότι θα υψωθεί αυτό είναι υπόσχεση, αποκάλυψη και έργο του Θεού. Ο Απόστολος Πέτρος αυτό το διαβεβαιώνει με τα εξής λόγια, « Ταπεινώθητε ουν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, ίνα υμάς υψώση εν καιρώ » (Α’ Πέτρ. ε’, 5 - 6 ).  

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.