Μεταξύ των ανθρώπων, ποιους πρέπει να τιμάει ο καθένας περισσότερο;

 

Πέρα από τις άλλες τιμές που πρέπει να αποδίδει όπου πρέπει και καθώς πρέπει, προφανώς, πρωτίστως και κυρίως, πρέπει να τιμάει  τους γονείς του, γιατί προέχει η γνωστή εντολή του Θεού, « τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου,»  την οποία δε μπορεί να την ακυρώσει κανείς. Αυτή την εντολή την επισήμανε ο Κύριος στους Φαρισαίους με τα εξής λόγια:

« ὁ γὰρ Θεὸς ἐνετείλατο λέγων· τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα· καί· ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα θανάτῳ τελευτάτω· ὑμεῖς δὲ λέγετε· ὃς ἂν εἴπῃ τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί, δῶρον ὃ ἐὰν ἐξ ἐμοῦ ὠφεληθῇς, καὶ οὐ μὴ τιμήσει τὸν πατέρα αὐτοῦ ἢ τὴν μητέρα αὐτοῦ· καὶ ἠκυρώσατε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν »( Ματ. ιε’, 4-6).

Αφού λοιπόν η τιμή προς τους γονείς δεν ανταλλάσσεται ούτε με κάποιο δώρο ή προσφορά προς το Θεό, ποιος θα τολμήσει να ακυρώσει αυτή την εντολή  του Θεού και να τιμήσει άλλα πρόσωπα, άξια βεβαίως τιμής επί της γης, περισσότερο από τους γονείς;  Ποιος θα τολμήσει να ακυρώσει αυτή την εντολή του Θεού που μένει εις τον αιώνα;

Ο Κύριος είπε για τις εντολές του Νόμου, «Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι.  ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται.» (Ματ.ε’,17-18). Δε χρειάζονται περισσότερα. .

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών 

 

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΝΑΟΣ

 

Ο Χριστός είναι Θεός, είναι όμως και ναός. Θεός είναι, γιατί Αυτός είναι ο Λόγος, «και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος» (Ιω.α´,1).

Ναός είναι, γιατί «Και ο Λόγος σαρξ εγένετο» (Ιω. α´,14), και έτσι μέσα στον άνθρωπο Χριστό «κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς» (Κολ. β´,9).

Το ότι ο Χριστός είναι και ναός το δήλωσε ο Ίδιος στους Ιουδαίους, όταν τους είπε, «Λύσατε τον ναόν τούτον, και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν» (Ιω. β´,19). Με τα λόγια αυτά, όπως διευκρινίζει ο Ιωάννης στη συνέχεια, «εκείνος δε έλεγε περί του ναού του σώματος αυτού» (Ιω. β´,21).

Όποιος λοιπόν θέλει να συναντήσει το Θεό, δεν έχει παρά να πλησιάσει το Χριστό. Ας είναι βέβαιος ότι θα τον δεχθεί οπωσδήποτε, γιατί ο Ίδιος είπε, «τον ερχόμενον προς με ου μη εκβάλω» (Ιω. στ´,37). Το πώς θα τον πλησιάσει, το διδάσκει η Εκκλησία με αποκορύφωμα τη Θεία Κοινωνία.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Θεσσαλονίκη: 400 παιδιά έψαλαν τους Χαιρετισμούς

Στον Ιερό Ναό της Παναγίας της Αχειροποιήτου, προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεου

Οι ακόλουθοι του Χριστού

 

                Ερωτήσεις, απαντήσεις.

1^η  ερώτηση

Ποιοι ακολουθούν το Χριστό;

Το σωστό είναι να τον ακολουθούν όλοι.  Όμως το ποιοι τον ακολουθούν, το γνωρίζει  ο Ίδιος  σύμφωνα με τα λόγια Του:

α) « ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν,» (Ιω. ι’, 14).

β) « καὶ ὅταν τὰ ἴδια πρόβατα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται, καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ·» ((Ιω. ι’, 4). 

 

2^η  ερώτηση

Είναι σωστό να λέει ένας  ότι αυτός ακολουθεί το Χριστό;

Αυτό είναι καλό, γιατί ασχέτως με τα   αμέσως παρακάτω, δηλώνει την πίστη του στο Χριστό και  ομολογεί το Όνομά Του.  

« Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.» ( Μάρ. η’, 34).

3^η  ερώτηση

Αν όμως δεν τα καταφέρνει με τα παραπάνω,    τι μπορεί να πει κανείς;

Ας μη διστάζει να δηλώνει ακόλουθος του Χριστού, ας  πάει προς το Χριστό, και ας πιστεύει στα λόγια  Του, « Πᾶν ὃ δίδωσί μοι ὁ πατήρ, πρὸς ἐμὲ ἥξει, καὶ τὸν ἐρχόμενον πρός με οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω· »(  Ιω. στ’, 37 ).

Όταν   θέλει ένας πιστός να ακολουθεί το Χριστό, και με καλάμι αδύναμο να μοιάζει,  και  λυχνάρι  που τρεμοσβήνει να είναι, μπορεί να τον ακολουθεί γιατί ο Ίδιος ο Θεός είπε για τον Υιόν Του, «κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει, ἕως ἂν ἐκβάλῃ εἰς νῖκος τὴν κρίσιν· » (     Ματ. ιβ’, 20).

 

 4)  ερώτηση

Πόσοι άραγε είναι οι ακόλουθοι του Χριστού;

Όχι πόσοι είναι αλλά και  πόσοι θα είναι μέχρι την  ένδοξη επιφάνειά Του.

Άγνωστος ο αριθμός, αλλά σχετικά είναι τα παρακάτω  στο τέλος των οποίων  υπάρχει  η απάντηση.     :

α) Ο Θεός είπε στον Αβραάμ, « ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε, καὶ πληθύνων πληθυνῶ τὸ σπέρμα σου, ὡς τοὺς ἀστέρας τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡς τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης, » (Γέν. κβ’, 17 ).

β) Ο Απόστολος Παύλος τονίζει ότι το σπέρμα του Αβραάμ είναι ο Χριστός.   « τῷ δὲ ᾿Αβραὰμ ἐρρέθησαν αἱ ἐπαγγελίαι καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ· οὐ λέγει, καὶ τοῖς σπέρμασιν, ὡς ἐπὶ πολλῶν, ἀλλ' ὡς ἐφ' ἑνός, καὶ τῷ σπέρματί σου, ὅς ἐστι Χριστός. »( Γαλ. γ’, 16).

γ)   Στη συνέχεια ο Παύλος γράφει ότι σπέρμα Αβραάμ είναι όσοι είναι του Χριστού. «εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ ᾿Αβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ' ἐπαγγελίαν κληρονόμοι.» (Γαλ.γ’, 29).

δ) Αφού λοιπόν όσοι είναι του Χριστού, και προφανώς ακόλουθοί  Του,  είναι σπέρμα του Αβραάμ, ο Θεός  θα τους πληθύνει  « ὡς τοὺς ἀστέρας τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡς τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης, ».  Άγνωστος ο αριθμός.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών. 

 

G

M

T

Y

Ανίχνευση γλώσσαΑγγλικάΑζερμπαϊτζανικάΑϊμάραΑλβανικάΑμχαρικάΆνω ΣορβικάΑραβικάΑρμενικάΑσαμέζοιΑφρικάανςΒασκικάΒεγγαλικήΒιετναμεζικάΒιρμανικάΒοσνιακάΒουλγαρικάΓαελικά ΣκοτίαςΓαλικιακάΓαλλικάΓαλλικά (Καναδά)ΓερμανικάΓεωργιανάΓιακούτΓίντιςΓιορούμπαΓιουκατέκ ΜάγιαΓκάνταΓκουαρανίΓκουτζαρατικάΓλώσσα emojiΓλώσσα Twi ΔανικάΕβραϊκάΕλληνικάΕλληνικά Ηνωμένο ΒασίλειοΕσθονικάΕσπεράντοΖόσαΖουλούΘιβετιανόςΙαπωνικάΊγκμποΙλοκάνοΙνδονησιακάΙνουιννακτούνΙνουκτιτούτΙνουκτιτούτ (Λατινικά)ΙρλανδικάΙσλανδικάΙσπανικάΙταλικάΚαζακικά (Λατινικά)ΚαζακστανικάΚανάνταΚαντώνα (Παραδοσιακά)ΚαταλανικάΚάτω ΣορβικάΚερτάρο ΟτόμιΚέτσουαΚινέζικα (Λογοτεχνικά)Κινέζικα παραδοσιακήΚινεζική απλοποιημένηΚινιαρουάνταΚιργιζιανάΚλίνγκον (Λατινικά)ΚονκάνιΚορεατικάΚορσικανικάΚουρδικά (Κουρμαντζί)Κουρδικά (Σοράνι)Κρεόλ ΑϊτήςΚροατικάΚρυοΛάοΛατινικάΛετονικάΛευκορωσικάΛιθουανικάΛινγκάλαΛουξεμβουργιανάΛόφος MariΜαϊθίλιΜαλαγάσιΜαλαγιάλαμΜαλέιΜαλτεζικάΜαορίΜαραθικάΜαρίΜείτειλον (Μανιπούρι)ΜίζοΜογγολικάΜογγολικά (Παραδοσιακά)ΜπάμπαραΜπασκίρΜποϊπούριΝεπαλικάΝησιών ΦερόεΝιάντζαΝορβηγικάΝταρίΝτιβέχιΝτόγκριΟλλανδικάΌντια (Ορίγια)ΟρόμοΟυαλικάΟυγγρικάΟυζμπεκικάΟυζμπεκικά (Κυριλλικά)ΟυιγούροιΟυκρανικάΟυντμούρτΟυρντούΠαντζάμπιΠαπιαμέντοΠάστοΠερσικάΠολωνικάΠορτογαλικά (Βραζιλία)Πορτογαλικά (Πορτογαλίας)ΠροβατίναΡουμανικάΡούντιΡωσικάΣαμοανικάΣανσκριτικάΣεμπουάνοΣεπέδιΣερβικάΣερβικά (Κυριλλικά)Σερβικά (Λατινικά)ΣεσότοΣετσουάναΣίντιΣινχάλαΣλαβομακεδονικάΣλοβακικάΣλοβενικάΣομαλικάΣόναΣουαχίλιΣουηδικάΣούνταΤαγκαλόγκΤαζικιστανικάΤαϊλανδεζικάΤαϊτιανήΤαμίλΤατάρΤελούγκουΤζαβανεζικάΤιγκρίνιαΤόγκαΤούρκικαΤουρκμενικάΤσεχικάΤσιτσέουαΤσόνγκαΤσουβάςΦιλιπινεζικάΦινλανδικάΦίτζιΦριζιανάΧαβαϊκάΧάουσαΧίντιΧμερΧμονγκ

ΕλληνικάΑγγλικάΤούρκικα-------- [ Ολα ] --------ΑγγλικάΑζερμπαϊτζανικάΑϊμάραΑλβανικάΑμχαρικάΆνω ΣορβικάΑραβικάΑρμενικάΑσαμέζοιΑφρικάανςΒασκικάΒεγγαλικήΒιετναμεζικάΒιρμανικάΒοσνιακάΒουλγαρικάΓαελικά ΣκοτίαςΓαλικιακάΓαλλικάΓαλλικά (Καναδά)ΓερμανικάΓεωργιανάΓιακούτΓίντιςΓιορούμπαΓιουκατέκ ΜάγιαΓκάνταΓκουαρανίΓκουτζαρατικάΓλώσσα emojiΓλώσσα Twi ΔανικάΕβραϊκάΕλληνικάΕλληνικά Ηνωμένο ΒασίλειοΕσθονικάΕσπεράντοΖόσαΖουλούΘιβετιανόςΙαπωνικάΊγκμποΙλοκάνοΙνδονησιακάΙνουιννακτούνΙνουκτιτούτΙνουκτιτούτ (Λατινικά)ΙρλανδικάΙσλανδικάΙσπανικάΙταλικάΚαζακικά (Λατινικά)ΚαζακστανικάΚανάνταΚαντώνα (Παραδοσιακά)ΚαταλανικάΚάτω ΣορβικάΚερτάρο ΟτόμιΚέτσουαΚινέζικα (Λογοτεχνικά)Κινέζικα παραδοσιακήΚινεζική απλοποιημένηΚινιαρουάνταΚιργιζιανάΚλίνγκον (Λατινικά)ΚονκάνιΚορεατικάΚορσικανικάΚουρδικά (Κουρμαντζί)Κουρδικά (Σοράνι)Κρεόλ ΑϊτήςΚροατικάΚρυοΛάοΛατινικάΛετονικάΛευκορωσικάΛιθουανικάΛινγκάλαΛουξεμβουργιανάΛόφος MariΜαϊθίλιΜαλαγάσιΜαλαγιάλαμΜαλέιΜαλτεζικάΜαορίΜαραθικάΜαρίΜείτειλον (Μανιπούρι)ΜίζοΜογγολικάΜογγολικά (Παραδοσιακά)ΜπάμπαραΜπασκίρΜποϊπούριΝεπαλικάΝησιών ΦερόεΝιάντζαΝορβηγικάΝταρίΝτιβέχιΝτόγκριΟλλανδικάΌντια (Ορίγια)ΟρόμοΟυαλικάΟυγγρικάΟυζμπεκικάΟυζμπεκικά (Κυριλλικά)ΟυιγούροιΟυκρανικάΟυντμούρτΟυρντούΠαντζάμπιΠαπιαμέντοΠάστοΠερσικάΠολωνικάΠορτογαλικά (Βραζιλία)Πορτογαλικά (Πορτογαλίας)ΠροβατίναΡουμανικάΡούντιΡωσικάΣαμοανικάΣανσκριτικάΣεμπουάνοΣεπέδιΣερβικάΣερβικά (Κυριλλικά)Σερβικά (Λατινικά)ΣεσότοΣετσουάναΣίντιΣινχάλαΣλαβομακεδονικάΣλοβακικάΣλοβενικάΣομαλικάΣόναΣουαχίλιΣουηδικάΣούνταΤαγκαλόγκΤαζικιστανικάΤαϊλανδεζικάΤαϊτιανήΤαμίλΤατάρΤελούγκουΤζαβανεζικάΤιγκρίνιαΤόγκαΤούρκικαΤουρκμενικάΤσεχικάΤσιτσέουαΤσόνγκαΤσουβάςΦιλιπινεζικάΦινλανδικάΦίτζιΦριζιανάΧαβαϊκάΧάουσαΧίντιΧμερΧμονγκ

Η λειτουργία ομιλίας περιορίζεται σε 200 χαρακτήρες

Επιλογές : Ιστορία : Σχόλια : DonateΚλείνω

Αφού στο «Πάτερ ημών», λέμε, «καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν», τι χρειάζεται ο Πνευματικός;

 

Η προσευχή  προς το Θεό για την άφεση των αμαρτιών, όχι μόνο με το «Πάτερ ημών»,  είναι απαραίτητη και πρέπει να γίνεται πάντοτε. Ο τρόπος όμως με τον οποίο ο Θεός παρέχει την άφεση δεν είναι επιλογή του προσευχομένου αμαρτωλού, αλλά του Ίδιου του Θεού.

Ο Πνευματικός λοιπόν δεν είναι ανθρώπινη επιλογή, αλλά επιλογή του Θεού. Ο Πνευματικός είναι στη θέση των Αποστόλων και οι Απόστολοι στη θέση του Χριστού. Άρα ο Χριστός είναι παρών ο Ίδιος τη στιγμή εκείνη που δίνει ο Πνευματικός την άφεση. Δεν είναι ορθό λοιπόν να αθετεί κανείς την ζωντανή αυτή παρουσία του Χριστού και να λέει ότι προσεύχεται κατ’ ευθείαν στο Θεό και λαμβάνει άφεση.

Ο Κύριος είπε, « Ο ακούων υμών εμού ακούει, και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί· ο δε εμέ αθετών αθετεί τον αποστείλαντά με» ( Λουκ. ι’, 16).

 Η προσευχή γίνεται από τον αμαρτωλό και η άφεση δίνεται από το Θεό με τον τρόπο που Εκείνος θέλει, δηλαδή δια στόματος του Πνευματικού. Αυτό έχει και πολλά άλλα πλεονεκτήματα, αλλά δεν είναι της παρούσης  να αναφερθούν.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Μαθήματα προσευχής στον αρχάγγελο Μιχαήλ

Watch on TikTok

Μαρτυρία θαύματος από την αγία Κυριακή -

Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΗ. Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας

Τι σημαίνει ο λόγος του Κυρίου, « ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν»;

 

Κείμενο.

« ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν »( Ματ. ια’, 12).

Στην παραπάνω  ερώτηση, πριν από τα σχετικά με αυτήν ίσως και  άσχετα που επακολουθούν, μία σύντομη αρχική διευκρινιστική  απάντηση είναι η εξής.

Εδώ το ρήμα β ι ά ζ ε τ αι   και το επίθετο β ι α σ τ αί δεν έχουν την κακή σημασία του οποιοδήποτε βιασμού. Εδώ ο βιασμός δηλώνει το επίμονο πλησίασμα του Θεού σύμφωνα με το,   «ἐγγίσατε τῷ Θεῷ, καὶ ἐγγιεῖ ὑμῖν…..» (Ιακ. δ’, 8). Δηλώνει την επίμονη εκζήτηση του Κυρίου σύμφωνα με το, «….κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν.» ( Ματ. ζ’, 7).

Όμως, λίγο ή πολύ, σχετικά είναι και τα παρακάτω:

Ένα παράδειγμα.

Αν μία  πόρτα  δεν είναι κλειδωμένη αλλά για να ανοίξει θέλει σπρώξιμο απέξω, τότε αυτός που την σπρώχνει μπορούμε να πούμε ότι την βιάζει,  μπαίνει μέσα, και είναι ο βιαστής.

Τηρουμένων των αναλογιών, επειδή  η βασιλεία του Θεού δεν είναι κλειδωμένη,  όποιος θέλει να εισέλθει καλείται να  την  βιάσει. « ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν »

Αυτή η βία δεν είναι εξωτερική και περιγραφόμενη αλλά εσωτερική στην καρδιά του ανθρώπου και συνίσταται στις απαιτήσεις που έχει. « ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν » ( Λουκ. ιζ’, 21 ).

Η Βασιλεία των ουρανών, από όσους βεβαίως  την επιθυμούν, απαιτεί   στροφή στην παιδική αθωότητά και ακακία  σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, « Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν » ( Ματ’ ιη’, 3).

 Όταν ρώτησε κάποιος το Χριστό, « Κύριε, εἰ ὀλίγοι οἱ σῳζόμενοι », ο Κύριος είπε σε όλους που βρίσκονταν εκεί, « Ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς πύλης »(Λουκ. ιγ΄, 23-24).

Αυτή η βία δεν είναι βαριά, γιατί αρκεί να ανοίξει κανείς την πόρτα της καρδιάς του για να εισέλθει ο Χριστός που λέει, « ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω· ζήλευε οὖν καὶ μετανόησον.  ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ᾿ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ᾿ ἐμοῦ »( Απ. γ’, 20).

Αλλά και ο Πέτρος ως Απόστολος του Χριστού γράφει και παραγγέλλει σχετικά, « καὶ αὐτὸ τοῦτο δὲ σπουδὴν πᾶσαν παρεισενέγκαντες ἐπιχορηγήσατε ἐν τῇ πίστει ὑμῶν τὴν ἀρετήν, ἐν δὲ τῇ ἀρετῇ τὴν γνῶσιν, ἐν δὲ τῇ γνώσει τὴν ἐγκράτειαν, ἐν δὲ τῇ ἐγκρατείᾳ τὴν ὑπομονήν, ἐν δὲ τῇ ὑπομονῇ τὴν εὐσέβειαν, ἐν δὲ τῇ εὐσεβείᾳ τὴν φιλαδελφίαν, ἐν δὲ τῇ φιλαδελφίᾳ τὴν ἀγάπην. ταῦτα γὰρ ὑμῖν ὑπάρχοντα καὶ πλεονάζοντα οὐκ ἀργοὺς οὐδὲ ἀκάρπους καθίστησιν εἰς τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπίγνωσιν· ᾧ γὰρ μὴ πάρεστι ταῦτα, τυφλός ἐστι, μυωπάζων, λήθην λαβὼν τοῦ καθαρισμοῦ τῶν πάλαι αὐτοῦ ἁμαρτιῶν. διὸ μᾶλλον, ἀδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν ὑμῶν τὴν κλῆσιν καὶ ἐκλογὴν ποιεῖσθαι· ταῦτα γὰρ ποιοῦντες οὐ μὴ πταίσητέ ποτε. οὕτω γὰρ πλουσίως ἐπιχορηγηθήσεται ὑμῖν ἡ εἴσοδος εἰς τὴν αἰώνιον βασιλείαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ »( Β’ Πέτρ. α΄, 5-11).

Παρόλα όμως αυτά τα πράγματα είναι απλά και όχι πολύπλοκα. Όσο δε, αν είναι δυνατά ή αδύνατα, ο Κύριος είπε,  «……ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν.»( Ιω. ιε΄, 5).

Και για να μη νομίσει κανείς ότι δεν θα υπάρχουν και θλίψεις, ο Παύλος λέει, « διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.» ( Πρ. ιδ', 22).

Τέλος, σχετικά με την  αρχική  φράση,  « ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι….», σχετικό είναι το ότι, « Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ἐκείναις παραγίνεται Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας  καὶ λέγων· Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. » (  Ματ. γ’, 1-2).

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Γιατί ο Χριστός είπε από το Σταυρό, διψώ;

 

Αν αυτή η ερώτηση γινόταν για οποιονδήποτέ  άλλον  άνθρωπο, η απάντηση  θα ήταν, επειδή διψούσε.

 Όμως, αφού αναφέρεται στο Χριστό, σχετικά είναι τα παρακάτω:

Κείμενο:
«Μετὰ τοῦτο εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντα ἤδη τετέλεσται, ἵνα τελειωθῇ ἡ γραφή, λέγει· Διψῶ. σκεῦος οὖν ἔκειτο ὄξους μεστόν· οἱ δὲ πλήσαντες σπόγγον ὄξους καὶ ὑσσώπῳ περιθέντες προσήνεγκαν αὐτοῦ τῷ στόματι.  ὅτε οὖν ἔλαβε τὸ ὄξος ὁ Ἰησοῦς εἶπε· Τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα.»( Ιω. ιθ’, 28-30).

Πρώτον:  Επειδή ως ο Υιός του ανθρώπου που ήταν, λόγω των απερίγραπτων ταλαιπωριών που είχε υποστεί, και στην κατάσταση στην οποία βρισκόταν, αισθάνθηκε  έντονη δίψα και κατά συνέπεια είπε διψώ.

Είναι λάθος να πει κανείς ότι δε διψούσε αλλά με το διψώ, άλλο εννοούσε. Αν εννοούσε άλλο, θα το έλεγε και δεν είναι ανάγκη κάποιος άλλος να  πει  ότι εννοούσε κάτι  άλλο,  « τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου, …»( Α’ Κορ. β’, 16);  

Δεύτερον: Για να εκπληρωθεί η προφητεία περί Αυτού,  « καὶ ἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμά μου χολὴν καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος »( Ψ. 68, 22).

Αφού η προφητεία λέει, « εἰς τὴν δίψαν μου   ἐπότισάν με ὄξος  », προφανώς με το διψώ δηλώνει την πραγματική έντονη δίψα και όχι κάτι άλλο. Αν ήταν κάτι άλλο, δε θα έλεγε η προφητεία,  « καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος » αλλά θα έλεγε τι έκαναν γι΄ αυτό το κάτι άλλο.    

 Όταν άλλη προφητεία λέει, « …..καὶ ἔλαβον τὰ τριάκοντα ἀργύρια, τὴν τιμὴν τοῦ τετιμημένου….»( Ματ. κζ’, 9), ποιος θα πει ότι δεν  πρόκειται για αργύρια αλλά για κάτι άλλο;

 

Τρίτον: Αυτό το  κάτι άλλο είναι άλλο θέμα, όταν δηλαδή γίνεται λόγος  για το ότι ο Χριστός με το διψώ διψούσε τη σωτηρία των ανθρώπων. Μπορεί να έχει λεχθεί και αυτό.

Το έργο   της  σωτηρίας,  πριν από λίγο είχε πει στον Πατέρα Του ότι το τελείωσε.  « ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελειώσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω·» (Ιω. ιζ’,4).

Το ότι ο Χριστός θέλει τη σωτηρία των ανθρώπων ή τέλος πάντων τη διψάει, το έδειξε με το όλο απολυτρωτικό Του έργο και δεν έχει πει  προφορικά, διψώ τη σωτηρία σας.

Στο πηγάδι του Ιακώβ,  « Ἐν δὲ τῷ μεταξὺ ἠρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντες· Ραββί, φάγε. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐγὼ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν, ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε... ἔλεγον οὖν οἱ μαθηταὶ πρὸς ἀλλήλους· Μή τις ἤνεγκεν αὐτῷ φαγεῖν; λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον. » ( Ιω. δ’, 31-34).

Δεν τους είπε, διψώ τη σωτηρία σας. Το έργο όμως  του Πατέρα Του που ήθελε να τελειώσει ήταν για τη σωτηρία τους.

 Ύστερα από αυτά,  είναι λάθος και δεν είναι ανάγκη να προσθέτει κανείς στα λόγια του Κυρίου  άλλες   λέξεις που δεν υπάρχουν στο παραπάνω κείμενο και να τροποποιεί έτσι ακόμα και την  παραπάνω προφητεία. 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών. 

 

Είναι σωστό να λέει ένας πιστός, Θεέ μου, θέλω να σε δω;

 

Αν ζητάει να δει το Θεό με τα μάτια του σώματος, είναι μεν καλό  που έχει αυτή την  επιθυμία, αλλά δεν είναι σωστό γιατί αυτό είναι αδύνατο.

 Όταν ο Μωυσής είπε στο Θεό, « ἐμφάνισόν μοι σεαυτόν», ο Θεός του είπε, «οὐ δυνήσῃ ἰδεῖν τὸ πρόσωπόν μου· οὐ γὰρ μὴ ἴδῃ ἄνθρωπος τὸ πρόσωπόν μου καὶ ζήσεται » ( Εξ. λγ’, 18-20).

Έτσι μη νομίσει και πει  κανείς ότι, αν  κάποιος κάπου κάποτε είδε κάποιο υπέρλαμπρο φως,  ότι αυτό ήταν ο Θεός.

Όμως, « Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν »(Λουκ. ιη’, 27). Και αυτό λοιπόν το αδύνατο για τους ανθρώπους, δηλαδή να δουν το Θεό, ο Θεός το έκανε δυνατό, όπως φαίνεται στη συνέχεια.

«Λέγει αὐτῷ Φίλιππος· Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν. λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Τοσοῦτον χρόνον μεθ' ὑμῶν εἰμι, καὶ οὐκ ἔγνωκάς με, Φίλιππε; ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα· καὶ πῶς σὺ λέγεις, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα; οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, ἀπ' ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ· ὁ δὲ πατὴρ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα »(Ιω. ιδ’, 8- 10).

Αφού ο Κύριος είπε, « ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα·», το παραπάνω  ερώτημα,  Θεέ μου, θέλω να σε δω, ταυτίζεται με το, Χριστέ μου, θέλω  να σε δω.  Όποιος λοιπόν   βλέπει το Χριστό, βλέπει το Θεό που κατοικεί μέσα Του, σύμφωνα με το, « ὅτι  ἐν  αὐτῷ  κατοικεῖ  πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς,» (Κολ. β’, 9).

Αυτά για  τα μάτια.  Ο άνθρωπος όμως δεν έχει μόνο μάτια για να βλέπει, αλλά έχει και  καρδιά που πρέπει να βλέπει. Πώς όμως θα βλέπει, αν δεν είναι καθαρή; Ο  Κύριος είπε, « μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται »( Ματ. ε’, 8).

 Επειδή όμως το παραπάνω  ερώτημα δε  λέει, Θεέ μου θέλω να σε δω  με την καρδιά μου, αλλά απλώς Θεέ μου, θέλω να σε δω,  το θέμα σταματάει εδώ.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Τα παλιά τα χρόνια ήταν μικρότερα από τα νέα;

 

Όχι, για τους παρακάτω λόγους:

 

α) Για να ήταν μικρότερα, θα έπρεπε ο ήλιος τότε  να ήταν μικρότερος ώστε η περιστροφή της γης πέριξ αυτού να γινόταν γρηγορότερα οπότε το έτος θα ήταν μικρότερο.  Αυτό όμως   δε φαίνεται να συνέβαινε, αφού ο Θεός τον δημιούργησε μεγάλο, σύμφωνα με τα εξής λόγια, « καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας τοὺς μεγάλους, τὸν φωστῆρα τὸν μέγαν εἰς ἀρχὰς τῆς ἡμέρας καὶ τὸν φωστῆρα τὸν ἐλάσσω εἰς ἀρχὰς τῆς νυκτός »( Γεν. α΄, 16).

 

Αφού λοιπόν ο ήλιος ήταν μεγάλος απ’ αρχής, λογικότερο  είναι να   μίκρυνε από την οποιαδήποτε φθορά  του  παρά  να μεγάλωσε. Έτσι    τα παλιά τα χρόνια θα πρέπει να ήταν όχι  μικρότερα  από τα νέα αλλά μεγαλύτερα, αν βέβαια ο ήλιος μίκρυνε.

 

β) Το ότι ο Αδάμ, ο Μαθουσάλα, ο Νώε και άλλοι άνδρες της Παλαιάς Διαθήκης έζησαν πολλά χρόνια, δε σημαίνει ότι τα χρόνια αυτά ήταν μακρότερα, γιατί τις ίδιες εποχές ζούσαν και άλλοι  που όμως έζησαν  λιγότερα χρόνια. Αν, για παράδειγμα,  υποθέσουμε ότι οι παραπάνω  έζησαν  μισά από αυτά που αναφέρονται, αυτό θα συνέβαινε σε όλους. Κάποιος που έζησε λίγα, θα ήταν και τα δικά του τα χρόνια μισά, δηλαδή τα μισά από τα λίγα.  

 

Η Σάρα που ήταν ενενήντα, όταν είπε ο Θεός στον Αβραάμ που ήταν εκατό  ότι θα γεννήσει υιό και αυτή γέλασε, έπρεπε να ήταν σαράντα πέντε και ο Αβραάμ πενήντα. Τότε η Σάρα δε θα γέλαγε στα σαράντα πέντε της, γιατί δεν θα αισθανόταν γριά.

 

Από  αυτά και από άλλα παρόμοια που μπορεί να αναφέρει κανείς, όχι  τα παλιά τα χρόνια δεν  ήταν μικρότερα από τα νέα.  Ο ήλιος   ήταν και είναι ο φωστήρας ο μέγας. Μη τρελάνουμε και τον ήλιο.

 Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών. 

 

Η Σαντορίνη είναι παντού...

 

Η Σαντορίνη είναι παντού...

γιατί περίσσεψε πιά το λάθος...

καί δε καλύπτεται...

αλλά ξεχύνεται από παντού...

Με συγκίνηση,

διαπιστώνουμε ... :

Τον Γόρδιο δεσμό τού Θηραϊκού χάους 

-κακού χάους- (υπάρχει και καλό...),

τον λύνει, τον κόβει τελικά, 

"ὁ ἁπτόμενος τῶν ὀρέων καὶ καπνίζονται ..."

"ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν ..."

... έχει και αυτή την όψη ο Θεός

Και, το χάδι Του...

καί, το χαστούκι Του...

μορφές καί οι δύο

τής άπειρης αγάπης του

γιά το πλάσμα του 

πού εξώκειλε...

πολύ...

Ποιός είναι όμως αυτός ο Γόρδιος δεσμός 

τού Θηραϊκού χάους ;

Μετά από 23 φορές 

πού έχουμε ταξιδέψει το όνειρο μας 

στη Σαντορίνη, 

μπορούμε τα το πούμε.

Είναι το ότι,

από ευεργετικά καθαρτήριο και αναζωογονητικό Βαπτιστήριο φωτός, 

ανέμου, καί θάλασσας, το Νησί,

κατήντησε μιά  σύγχρονη Πομπηΐα, 

έξω από ότι αυθεντικό έχει να προσφέρει 

το κάθε Ελληνικό νησί.

Οι φίλοι μας, 

φίλοι δεκαετιών, 

γέννημα θρέμμα Σαντορινιοί, 

επαγγελματικά 

καί κοινωνικά δραστήριοι,

χρόνια τώρα μάς μιλούσαν, 

γι'αυτά που κι εμείς είχαμε εντοπίσει : 

Αλλοίωση τής ταυτότητας 

τού Θηραϊκού λαού 

από τόν σε λάθος δομές και φιλοσοφία ανεξέλεγκτο τουρισμό, άγχος,

σκλαβιά και λατρεία τού κέρδους, 

πανάκριβες τιμές, 

ανεξέλεγκτη πολεοδομική δόμηση, 

καί άλλα ... καί άλλα ...

καί κυρίως, το ότι έπαψαν να χαίρονται 

τη χαρά τού νησιού τους, 

-την ίδια τη ζωή-

οι ίδιοι, 

μέσα σ'αυτήν την λάθος φιλοσοφία κ στάση ζωής, 

στην οποία 

περίσσεψε πιά το λάθος .

Καί στη Σαντορίνη καί παντού.

Τα είδαμε και το καλοκαίρι τού 2023, που ταξιδέψαμε και πάλι στην Σαντορίνη, 

σαν στο απόγειο δύναμης κι ομορφιάς τής άλλης υγρής πλευράς μας, τού Αιγαίου, 

πριν βέβαια επιστρέψουμε στην Κεφαλλωνιά.

Βλέπουμε τώρα να γράφουν...

"Ο Θεός να βάλει το χέρι του..."

(γιά τη Σαντορίνη),

καί σκεπτόμαστε,

ότι αυτό ακριβώς ο Θεός, 

αυτήν την στιγμή κάνει :

Βάζει το χέρι Του !

Και αυτό που συμβαίνει σε μικρογραφία 

στην Σαντορίνη, 

θα συμβεί σε όλον τον πλανήτη.

Πόνοι γέννας

θά'ναι...

πρωτίστως πνευματικής...

καί έπεται η εύφορη και αληθινά ευεργετική υλική...

Υστερόγραφο : 

Η αλήθεια είναι, ότι ως Κεφαλλωνίτες, 

διευκολυνώμεθα στο να φέρουμε στην ψυχοσύνθεση μας την φιλοσοφία τού σεισμού, μιά που το Νησί μας σείεται σεισμικά συνέχεια, 

μικροσεισμοί συμβαίνουν επάνω του σχεδόν κάθε μέρα, καθώς περιμένουμε στωικά τούς μεγάλους.

Η φιλοσοφία τού σεισμού 

έγκειται στο ότι μάς διδάσκει το εφήμερον, προσδίδοντάς μας μιά χρήσιμη κ χρηστική σοφία ζωής.

Με αυτό το πλεονέκτημα υπέρ μας, 

παίρνουμε το θάρρος και λέμε αυτά.

Αλήθεια επίσης είναι, ότι έχουμε στον υπερθετικό βαθμό, μεγίστη και απόλυτη, παθολογική αγάπη στην Κεφαλλωνιά, 

που δεν την αλλάζουμε με τίποτα•

οφείλουμε όμως και να πούμε, 

ότι θαλασσινή γεωμορφολογική δημιουργία τού Θεού σαν την Σαντορίνη, δεν υπάρχει πουθενά...

...κάπως λοιπόν έπρεπε να φροντισθεί 

όλη αυτή η ομορφιά...

και όχι να χάνεται μέσα στα θορυβώδη χνώτα, ενός ατάλαντου κι ανερμάτιστου λαϊκισμού

μιάς Πομπηΐας 

πού περιμένει μοιραία 

να εκραγεί ο Βεζούβιος .

 

 Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος 

Τα τελευταία λόγια

Είναι σωστή η φράση, στον άλλο κόσμο που θα πας;

 

Όπως είναι γνωστό, δύο κόσμοι υπάρχουν ο υλικός και ο πνευματικός. Ο άνθρωπος, όπως πάλι είναι γνωστό, με το σώμα του μετέχει στον υλικό κόσμο και με το πνεύμα του στον πνευματικό. Επειδή όμως σώμα και πνεύμα  ο Θεός τα έχει αρμονικά ενωμένα, ο άνθρωπος  συνδέει την ύλη με το πνεύμα  όταν βεβαίως  ζει επί της γης. Όταν όμως επέλθει ο θάνατος, τότε το υλικό μένει στον υλικό κόσμο και το πνευματικό μένει στον πνευματικό κόσμο στον οποίον ανήκει.  Ούτε η ύλη πάει σε άλλο κοασμό ούτε το πνεύμα.

Αλλά ας μείνουμε στην  παραπάνω φράση, αν είναι σωστή.     

Όχι γιατί, για να βρεθεί κανείς στον άλλο κόσμο, δε χρειάζεται να πάει και να περπατήσει, πράγμα το οποίο απαιτεί κάποιο διάστημα και κάποιον χρόνο. Στον άλλο κόσμο ο άνθρωπος, σύμφωνα και με τα λόγια του Ιωάννη δεν πάει, αλλά μεταβαίνει ή ακριβέστερα έχει μεταβεί, « ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι μεταβεβήκαμεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν, ὅτι ἀγαπῶμεν τοὺς ἀδελφούς »( Α’ Ιω. γ’, 14).

Ο Κύριος στο ληστή δεν του είπε, όταν πας στον παράδεισο θα με συναντήσεις εκεί και θα είμαστε μαζί, αλλά, « Ἀμήν λέγω σοι, σήμερον μετ' ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ »( Λουκ. κγ’, 43). Αυτό το σήμερον δηλώνει την άμεση μετάβαση και μεταβίβαση.

Ακόμη δε αξιοπρόσεκτο είναι το ότι ο Χριστός είπε για τον Εαυτό Του, « · Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή » (Ιω. ιδ’, 6). Άρα η αρχή και το τέλος αυτής της οδού ταυτίζονται, γιατί, « Ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω, λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ » ( Απ. α’, 8).

 Έτσι όποιος έχει το Χριστό, έχει τα πάντα, γιατί ο Χριστός έχει τα πάντα, και συνεπώς έχει και όλα όσα έχει ανάγκη ο άνθρωπος. Όποιος έχει το Χριστό είναι στον παράδεισο, γιατί παράδεισος χωρίς το Χριστό, δεν είναι παράδεισος.

 Ύστερα από τις διευκρινήσεις αυτές, ας σημειωθεί ότι δεν είναι και μεγάλο λάθος να πει κανείς για κάποιον που έχει πεθάνει ότι πήγε στον άλλο κόσμο, αρκεί να μη νομίζει ότι περπατάει και χρειάζεται δρόμο και χρόνο για να φτάσει. Η οδός είναι ο Χριστός.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Την τροφήν αυτών

 

στον γέροντα Παΐσιο

Μέρα γεμάτη γλυκασμό αγιορείτικο
κι αδρή αφή σε κομποσχοίνι μάλλινο
Όλ΄η πλαγιά ησύχαζε κάτω απ ΄τον ήλιο.
Μπορούσες να διακρίνεις με κλειστά μάτια
ακόμη κι ένα φύλλο τής λεφτοκαρυάς αν έπεφτε,
ή του φιδιού το πέρασμα επάνω στη φρυγμένη
πέτρα ή ανάμεσα στα κίτρινα χορτάρια.
Ο Γέροντας μάς είδε πριν να φτάσουμε
κ΄είπε τα ονόματα μας δίχως να μάς ξέρει.
Καθήσαμε στον ήσκιο ενός δέντρου
και θαμπωμένοι τον κοιτούσαμε.
Μιλούσε ήρεμα κι απλά.Η αγιότητα
γλύκαινε κάθε λόγο του πριν έρθει
να κατοικήσει μέσα μας. Και όταν
άρχισαν να έρχονται στα πόδια και στα χέρια του
ζητώντας του τροφή ένας αητός, μια γάτα , ένα φίδι,
τούς είπε ήσυχα: «πηγαίνετε Αβεσσαλώμ και Μάρθα,
κι εσύ Αρμαγεδδών τώρα έχουμε φίλους.
Σε λίγο , σαν τελειώσουμε, θα σάς φωνάξω».
Όταν ο υποτακτικός μάς έφερε το κέρασμα
κ ΄είπε πως θα ΄ναι ώρα εσπερινού σε λίγο,
ο γέροντας πήρε να ψάλλει: «πάντα
προς σε προσδοκώσι δούναι
την τροφήν αυτών, δόντος σου αυτοίς συλλέξουσι».
Και αμέσως έφτασαν
ο Αβεσσαλώμ, η Μάρθα, κι ο Αρμαγεδδών
να εκζητήσουν απ ΄το άγιο χέρι την τροφή τους,
ενώ εμείς ετοιμαζόμασταν να ψάλουμε
τ΄Ανοιξαντάρια και το Κύριε εκέκραξα…

(Π.Πάσχος-Πικρό Ψαλτήρι, εκδ.Ακρίτας , Αθήνα 1983, σσ 68-69)

Ο Μητροπολίτης Κένυας Μακάριος

Η Εκκλησία είναι όπως το καράβι.

 Η Εκκλησία είναι όπως το καράβι. Άλλος κοιμάται, άλλος χαζεύει. Αυτό τραβά το δρόμο του. Άλλος πάλι αγωνίζεται, παλεύει πάνω με τα κύματα. Όλοι μαζί προχωρούν. Φθάνει να είσαι μέσα στην Εκκλησία. Γι’ αυτό να φροντίζετε να είστε πάντα στις ακολουθίες. Να μη λείπετε ~ Αγίου Παϊσίου

 https://x.com/jimmyrodis

Εκδήλωση-ομιλία: «Πώς θα μιλήσω στο παιδί μου για κρίσιμα θέματα;»

 
Οι εκδόσεις Έαρ σε συνεργασία με την Γ.Ε.Χ.Α Λαρίσης, στην
προσπάθειά τους να συμπαρασταθούν στο δύσκολο έργο της
αγωγής των παιδιών, προσκαλούν νέους γονείς στην
ενδιαφέρουσα εκδήλωση που θα γίνει στο πνευματικό κέντρο
της ΓΕΧΑ (Μανδηλαρά 14) την Κυριακή 26 Ιανουαρίου στις
11.30 π.μ.

Ο κ. Θωμάς Μαυρομάτης, παιδοψυχίατρος-συγγραφέας και η
κ. Νίκη Κατσιάπη, εκπαιδευτικός Med, PhD και συγγραφέας
του βιβλίου OXI BEBAIA θα μιλήσουν και θα συζητήσουν με
θέμα: Πώς θα μιλήσω στο παιδί μου για κρίσιμα
θέματα; (σχολικό εκφοβισμό, απαγωγές, σεξουαλική
παρενόχληση/ κακοποίηση, διαδικτυακές απάτες).
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας τα μικρά παιδιά θα
απασχοληθούν χαρούμενα και δημιουργικά.

 

Άγιος Παΐσιος - Από τα Φάρασα στον Ουρανό Β’ κύκλος

Watch on TikTok

Ο Χριστός για τη φρονιμάδα και τη μωρία των ανθρώπων.

  Αυτές οι δύο αντίθετες λέξεις παραπέμπουν στην παραβολή των δέκα παρθένων εκ των οποίων, « πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί. αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον· αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν. » ( Ματ. κε’, 2- 4). 

Στην προκειμένη περίπτωση μωρία είναι το ότι οι πέντε πήραν τις λαμπάδες τους χωρίς λάδι και φρονιμάδα είναι το ότι οι άλλες πέντε πήραν τις λαμπάδες τους αλλά και λάδι στα δοχεία τους. Το αποτέλεσμα της φρονιμάδας των μεν και της μωρίας των δε είναι γνωστό. Όμως οι δύο αυτές αντίθετες λέξεις παραπέμπουν και αλλού. 

 Είπε ο Κύριος, «Πᾶς οὖν ὅστις ἀκούει μου τοὺς λόγους τούτους καὶ ποιεῖ αὐτούς, ὁμοιώσω αὐτὸν ἀνδρὶ φρονίμῳ, ὅστις ᾠκοδόμησε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν πέτραν· καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθον οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέπεσον τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ἔπεσε· τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν. ( Ματ. ζ’, 24 - 25). « καὶ πᾶς ὁ ἀκούων μου τοὺς λόγους τούτους καὶ μὴ ποιῶν αὐτοὺς ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶ μωρῷ, ὅστις ᾠκοδόμησε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν ἄμμον· καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθον οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέκοψαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ ἔπεσε, καὶ ἦν ἡ πτῶσις αὐτῆς μεγάλη. ( Ματ. ζ’, 26 - 27). 

Και στην προκειμένη περίπτωση φρονιμάδα είναι αυτό που έκανε ο φρόνιμος άνδρας και μωρία είναι αυτό που έκανε ο μωρός. Ο φρόνιμος παραπέμπει στις παραπάνω φρόνιμες και ο μωρός στις παραπάνω μωρές. 

Τη φρονιμάδα την προτιμούν πολλοί τη μωρία όμως κανείς, γιατί κανείς δε θέλει να είναι μωρός. Το ποιος όμως είναι φρόνιμος και ποιος μωρός, σύμφωνα με τα παραπάνω, το γνωρίζει και το διδάσκει μόνο ο Χριστός. 

 

 Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.