Σακελλαροπούλου: Μήνυμα για το Πάσχα με Βαγγέλη Παπαθανασίου

Με μουσική του διεθνούς φήμης Έλληνα συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου συνόδευσε το μήνυμά της για το Πάσχα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Καθώς ξεκίνησε η Μεγάλη Εβδομάδα, η κα. Σακελλαροπούλου θέλησε να στείλει σε όλους τους Έλληνες ένα μήνυμα για το φετινό "διαφορετικό" Πάσχα μέσα από τη σελίδα της στο Facebook.
Συγκεκριμένα έγραψε:

Οι μέρες της πανδημίας, στη χώρα μας και στον κόσμο, μοιάζουν με μια μακρά Μεγάλη Εβδομάδα. Η ατμόσφαιρά της είναι διάχυτη παντού, στους άδειους δρόμους και στα περίκλειστα σπίτια μας, στο μυαλό και στις καρδιές μας.
Όμως το πένθος αυτών των ημερών, όπως διδάσκει η ορθόδοξη παράδοσή μας, δεν συνοδεύεται από την απόγνωση και την απαισιοδοξία. Είναι ένα πένθος γλυκύ, γιατί εμπεριέχει το σπέρμα της ελπίδας. Ακόμα και στο μοιρολόι της Παναγιάς, στο «Γλυκύ μου Έαρ», που τόσο μας συγκινεί, στο βάθος του θρήνου για το ανθρώπινο πεπρωμένο αχνολάμπει η κατάφαση της ζωής. Ξέρουμε πως η ζωή θα υπερνικήσει τον θάνατο, το νιώθουμε στη φύση που σκιρτά και ξαναγεννιέται. Μέσα σε ένα κλίμα δέους και κατάνυξης, περισυλλογής και ενδοσκόπησης, μέσα στην ευεργετική χαρμολύπη της μεγάλης εβδομάδας, περιμένουμε την θαυματουργή κάθαρση της Ανάστασης.

Το Πάσχα είναι ένα πέρασμα προς την αναγέννηση μέσα από το θείο δράμα· μια πνευματική διαδρομή προς το φως. Συνυφασμένο με την ιστορία του Ελληνισμού, δεν συμβολίζει μόνο την ανάσταση του έθνους, αλλά και την ουσία του ελληνικού πνεύματος, που ανέκαθεν πίστευε στον τελικό θρίαμβό του καλού. Είναι η γιορτή της ευφρόσυνης αγάπης. Ο θάνατος χάνει το κεντρί του, ο Άδης νικιέται από την αγάπη προς τον Άλλον. Και η νίκη αυτή είναι το ανυπέρβλητο θαύμα των ημερών, το θαύμα στο οποίο μετέχουμε όλοι, προσφέροντας την ψυχική μας ενέργεια και την πρακτική αλληλεγγύη μας στον συνάνθρωπό μας, συνειδητοποιώντας ότι η μοίρα του είναι και δική μας μοίρα.
Το φετινό Πάσχα θα διαφέρει ως προς τους τρόπους που θα το γιορτάσουμε, όχι όμως και ως προς το περιεχόμενό του. Ας είναι και φέτος η Λαμπρή, η διαιώνιση και ο ανακαινισμός του θαύματος της ζωής. Ευχόμαστε να σημάνει την επούλωση των πληγών στο σώμα της ανθρωπότητας και την ανάστασή της μέσα στο φως.
*Η μουσική είναι ευγενική παραχώρηση του συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Πηγή: Reporter.gr

Παιδικό της Μεγάλης Βδομάδας

 

 Μεγάλη Δευτέρα – μεγάλη μαχαίρα
Μεγάλη Τρίτη – ο Χριστός εκρύφτη
Μεγάλη Τετάρτη – ο Χριστός επιάστη
Μεγάλη Πέμπτη – ο Χριστός παιδεύτη
Μεγάλη Παρασκευή – ο Χριστός στο καρφί
Μεγάλο Σάββατο – ο Χριστός στον τάφο
Μεγάλη Κυριακή – ο Χριστός θ’ αναστηθεί.

 

 https://www.domnasamiou.gr/?i=portal.el.songs&id=269

Κωνσταντίνος Καβάφης «Τείχη»

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω. 

Ιστολόγιο Τάλαντο : Βαϊοφόρος και προφητείες

Ιστολόγιο Τάλαντο : Βαϊοφόρος και προφητείες: μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου(Ζαχ.9,9)   Γέν.  Κεφ 49 Εκάλεσεν Ιακώβ ...

Σήµερα ζοϋµε σε χρόνια Αποκαλύψεως.

∆έν χρειάζεται νά είναι κανείς Προφήτης γιά νά το καταλάβη. Τά πράγµατα προχωρούν τάκ-τάκ. Τί µας περιµένει δέν ξέρουµε. Όλη αυτή ή κατάσταση πού επικρατεί, το δείχνει. Γι' αυτό, γιά έναν λόγο παραπάνω τώρα, πρέπει νά στηριχθούµε πιο πολύ στην προσευχή και νά πολεµήσουµε το κακό µέ τήν προσευχή. Ή µόνη λύση αυτή είναι. Νά παρακαλούµε τόν Θεό νά λυπηθή τά πλάσµατα Του - αν και δέν είµαστε γιά νά µας λυπηθή. ∆έν θά βρεθή άκρη. Καθένας ό,τι τού λέει ό λογισµός θά κάνη. Θά γίνη αυτό πού λέει ό Άγιος Κοσµάς: «Θά περπατάς ώρα, γιά νά βρής άνθρωπο·καί όσοι ζήσουν, θά τρώνε µέ χρυσά κουτάλια». Μερικοί βέβαια έχουν τόν λογισµό:«Αφού οι προφητείες θά εκπληρωθούν οπωσδήποτε, τί θά ώφελήση ή προσευχή;». Ό Θεός βλέπει ότι έτσι θά εξελιχθούν τά πράγµατα, άλλα εµείς κάνουµε προσευχή, γιά νά είναι πιο ανώδυνο ένα κακό καί νά µήν πάρη έκταση. Γι' αυτό λέει καί στο Ευαγγέλιο ότι γιά τους εκλεκτούς θά κολοβωθούν οι ηµέρες

Σέ έναν πόλεµο λ.χ. µέ τήν δύναµη τής προσευχής γίνεται ένα θαύµα, σώζονται περισσότεροι, υπάρχουν λιγώτερα θύµατα, οπότε βοηθιούνται πνευµατικά οιάνθρωποι, πιστεύουν καί αλλοιώνονται µέ τήν καλή έννοια.....

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ

Τηλ. Γραμμή 1306: Τι προβλήματα προκαλεί η καραντίνα στις σχέσεις των ζευγαριών

https://www.amna.gr/home/article/449093/Til-Grammi-1306-Ti-problimata-prokalei-i-karantina-stis-scheseis--ton-zeugarion-
 Η   καραντίνα επηρεάζει σημαντικά  τις σχέσεις των ζευγαριών διογκώνοντας προϋπάρχουσες παθογένειες, αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η σύμβουλος ψυχικής υγείας, ψυχοθεραπεύτρια,  και συνεργάτης του Ιατρείου Ψυχοεκπαίδευσης και Οικογενειακών Παρεμβάσεων στην Α’ Πανεπιστημιακή Κλινική της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο, Μίνα Μαρούγκα. Η κ. Μαρούγκα μιλά στο Πρακτορείο με αφορμή την εμπειρία που υπάρχει μέχρι ώρας απο τις κλήσεις στο 10306. Τη γραμμή ψυχοκοινωνικής στήριξης της Α’ Ψυχιατρικής κλινικής. «Από τις εκατοντάδες κλήσεις  φαίνεται πλέον καθαρά ότι τα περιοριστικά μέτρα και τα επακόλουθά τους αποτελούν εκλυτικό παράγοντα εκδήλωσης κυρίως παλαιότερων παθογενειών στις σχέσεις, που τώρα όμως έρχονται επιτακτικά και ορμητικά στην επιφάνεια. Τα προβλήματα επικοινωνίας ανάμεσα στα ζευγάρια είναι από τα σημαντικότερα ζητήματα που απασχολούν τους καλούντες». Η δυσκολία διαχείρισης προβλημάτων των παιδιών, ο λιγότερος χώρος και ο περισσότερος χρόνος «μαζί», δημιουργούν αισθήματα εγκλωβισμού και καταπίεσης, αισθήματα ανίας και βαρεμάρας και -πολύ εντυπωσιακά αισθήματα μοναξιάς και απομόνωσης, ακόμα και σε συντρόφους που διαβιούν κάτω από την ίδια στέγη και  αποτελούν σημαντικές εστίες έκλυσης άγχους ή/και εντάσεων επισημαίνει η κ. Μαρούγκα.
Ποιο είδος σχέσεων κλυδωνίζεται αυτό τον καιρό 
Θα ενδυναμώσει άραγε η καραντίνα  πολυκαιρισμένες σχέσεις ή θα τις οδηγήσει στην πλήρη ρήξη, αναρωτιούνται πολλοί αυτό το διάστημα. «Μια κρίση δε μπορεί να διαλύσει υγιείς σχέσεις, ακόμα κι αν είναι τέτοιας σφοδρότητας όσο αυτή που ζούμε τώρα. Αυτό που κάνει είναι ότι φέρνει με καταιγιστικό τρόπο στην επιφάνεια τα δυσλειτουργικά μοτίβα που προϋπήρχαν και να τα αναδεικνύει σε συμπυκνωμένο χρόνο και με ανυπόφορο τρόπο. Ένα παράδειγμα σχέσεων που θα δοκιμαστούν είναι τα ζευγάρια που διατηρούν τριγωνοποιημένες σχέσεις, σχέσεις δηλαδή όπου επειδή οι δυο δε μπορούν να βρουν μεταξύ τους σταθερότητα και ισορροπία, αναζητούν ένα τρίτο πόλο που εξισορροπεί τη μεταξύ τους ασυμφωνία. Το ρόλο του τρίτου μπορεί να παίζει ένα άλλο πρόσωπο, ή η καταναλωτική μανία λόγου χάρη ενός συντρόφου, ή η συναναστροφή με φίλους εκτός σπιτιού,   πρακτικές που τώρα μπαίνουν εκ των πραγμάτων στον πάγο».Ένα άλλο παράδειγμα σχέσεων που θα κλυδωνιστούν, σύμφωνα με την ψυχοθεραπεύτρια είναι οι λεγόμενες συγχωνευτικές σχέσεις μεταξύ συντρόφων, όπου οι άνθρωποι- και αυτή είναι μια ισχυρή τάση- μπερδεύουν το «μαζί» με τον εκμηδενισμό της δυνατότητας για προσωπικές ανάσες, για προσωπικό χρόνο και για ατομικότητα. «Ο αναγκαστικός εγκλεισμός απειλεί το υποκειμενικό αίσθημα ελευθερίας και κάτω από αυτές τις πρωτοφανείς συνθήκες, κάποια ζευγάρια βλέπουν στο σπίτι τη φυλακή, αντί να βλέπουν το καταφύγιο». 
  Στις πιο συντηρητικές κοινωνίες  μπορεί να υπάρχει βίαιη διακοπή των σχέσεων 
 Οι αιτήσεις διαζυγίων εκτοξεύτηκαν στην Κίνα τις τελευταίες ημέρες που η χώρα αρχίζει σιγά σιγά να μπαίνει και πάλι σε μια κανονικότητα. Εδω πως θα λειτουργήσει η καραντίνα; Γνωρίζουμε ότι ήδη από το 2000 και μετά οι μισοί από τους γάμους που έγιναν έχουν καταλήξει σε διαζύγιο. Στην πολύπλοκη εξίσωση των σχέσεων όπως διαμορφώνονται σε συνάρτηση με τις πρωτοφανείς συνθήκες εγκλεισμού δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τα ιδιαίτερα πολιτισμικά στοιχεία κουλτούρας του κάθε λαού, λέει η κ. Μαρούγκα. «Η Κίνα εξακολουθεί να αποτελεί μια βαθιά πατριαρχική κοινωνία, στην οποία η διάκριση των έμφυλων ρόλων παραμένει εξαιρετικά ξεκάθαρη. Στην Ελλάδα βεβαίως ενυπάρχουν αντίστοιχες παράμετροι πατριαρχίας, ωστόσο η χώρα μας διατηρεί μια μεθοριακότητα, κοιτώντας με το ένα μάτι προς την Ανατολή και με το άλλο προς τη Δύση. Υπ’ αυτή τη λογική, οι αυξημένες αιτήσεις διαζυγίων που παρατηρήθηκαν από το 2000 και μετά στη χώρα, δεν είναι απαραίτητα στοιχείο ανησυχητικό για την επόμενη μέρα επιστροφής στην κανονικότητα». Η διακίνηση αρχέγονων και δομικών αγωνιών, όπως ο φόβος του θανάτου ή η στέρηση της ελευθερίας «ενημερώνουν» με διαφορετικούς τρόπους την αντίδραση των ανθρώπων, ανάλογα με τα εθνικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας. Μια υπόθεση εργασίας είναι ότι σε πιο συντηρητικές κοινωνίες, ένα αίσθημα «πνιγμονής» των μελών της πολλαπλασιάζεται αυτήν την ώρα και καθρεφτίζεται στη βίαιη διακοπή σχέσεων, αναφέρει η ψυχοθεραπεύτρια. «Όταν στο παζλ της καταπιεσμένης ατομικότητας προστίθεται ο παράγοντας του υποχρεωτικού εγκλεισμού, ι οι αντιδράσεις είναι κατακλυσμιαίες. ‘Εχει πάντως ιδιαίτερο ερευνητικό ενδιαφέρον για την επόμενη μέρα να καταγραφεί σε ποιές περιοχές του κόσμου επλήγησαν οι συντροφικές σχέσεις με μεγαλύτερη σφοδρότητα.
 Μάτια που δεν βλέπονται μπορεί και να αγαπιούνται 
 Ένα άλλο ερώτημα που πλανάται είναι αν στα  ζευγάρια που δεν ζουν μαζί και επικοινωνούν με τις νέες τεχνολογίες, η καραντίνα  θα λειτουργήσει θετικά ή το αντίθετο. Θα δούμε να αναζωπυρώνονται σχέσεις με δυνατά πατήματα και άλλες «ραμμένες με αραιές βελονιές», όπως έλεγε η ποιήτρια να αποδυναμώνονται, απαντά η κ. Μαρούγκα και εξηγεί:. Εξαρτάται απολύτως από το είδος της σχέσης. Δηλαδή στο βάθος επικοινωνίας, στο σεβασμό που τρέφουμε για το σύντροφο και στο βαθμό που του αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να έχει το δικό του ανεξάρτητο και ολοκληρωμένο Εγώ, κατά τη διάρκεια της συμπόρευσής μας στο αμοιβαίο «μαζί». Βαθιά επικοινωνία μπορεί να έχει κανείς ακόμα και μέσα στις πρώτες μέρες γνωριμίας του ή και να μην αποκτήσει όσα χρόνια συμβίωσης κι αν περάσουν. «Αληθινό δέσιμο ανάμεσα σε δυο ανθρώπους μπορεί να υπάρχει και να καλλιεργείται ακόμα και από απόσταση ή να απουσιάζει απολύτως σε ανθρώπους που διαβιούν κάτω από την ίδια στέγη. Δεν είναι η παρουσία ή η μη παρουσία σωματικής επαφής που θα κάνει τη διαφορά για το διάστημα  που διαρκεί η καραντίνα, αλλά η διάθεση των μελών του ζεύγους για ουσιαστική και πολυεπίπεδη, επαφή που θα καθορίσει αν μια σχέση θα έχει διάρκεια».
 Μοιραία πιο ειλικρινείς οι σχέσεις την  επόμενη μέρα 
Αυτό που μπορεί να κάνει στις σχέσεις αυτή η συγκυρία είναι να ξανασυστήσει τον έναν στον άλλο. Αν αυτός που  ξαναγνωρίζουμε αυτές τις ώρες, εξακολουθεί να μας ενδιαφέρει σαν άνθρωπος, αν συνεχίσουμε να εκτιμούμε τις βασικές του ποιότητες κι αν κάνουμε μια συνειδητή -με τον εαυτό μας προσπάθεια- να εξαντλήσουμε τα αποθέματα κατανόησης και υπομονής για το σύντροφο που προσπαθεί μαζί με εμάς να δαμάσει τους δικούς του δαίμονες και τις δικές του αγωνίες, τότε έχουμε πολλές πιθανότητες, η επόμενη μέρα να βρει τις σχέσεις μας πιο δυνατές και πιο ασφαλείς από κάθε άλλη φορά, τονίζει η σύμβουλος ψυχικής υγείας. «Αυτό που μπορώ να σας πω με βεβαιότητα είναι ότι θα τις βρει μοιραία πιο ειλικρινείς. Οι σχέσεις μας θα κληθούν να απαντήσουν με την αλήθεια τους. Ό,τι κι αν σημάνει αυτό για την κάθε σχέση».
Τάνια Η. Μαντουβάλου

ΠΙΣΤΕΥΕ, ΠΡΟΧΩΡΑ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ

ΠΙΣΤΕΥΕ, ΠΡΟΧΩΡΑ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ

 Η πίστη και η λογική της απιστίας. Ας αναφέρουμε μερικά παραδείγματα της καθημερινότητας :

Η πίστη δημιουργεί και έχει ζωή και ελπίδα σε όλα τα αδιέξοδα.
Η λογική σκοντάφτει και δημιουργεί αδιέξοδα και στα πιο μικρά πράγματα (προβλήματα).
Η πίστη καλλιεργεί την αισιοδοξία γιατί ζητάει βοήθεια από τον Τριαδικό Θεό.
Η λογική οδηγεί στην απαισιοδοξία γιατί λογικά δεν βρίσκει λύση.
Η πίστη κάνει υπέρβαση γιατί εκεί που πιστεύει δεν θεωρεί ότι υπάρχει ανυπέρβλητη δυσκολία.
 Η πίστη καλλιεργεί την υπομονή και επιμένει ζητώντας λύση.
Η λογική χάνει την υπομονή και οδηγεί τον άνθρωπο στην απελπισία. Ξεκινώντας ένα έργο με ελάχιστα οικονομικά η πίστη σου λέει κάνε τον σταυρό σου και προχώρα έχει ο Θεός μη φοβάσαι. Προχωράς, αισιοδοξείς, πετυχαίνεις και μεγαλουργείς.
Η λογική σου λέει ότι εφόσον δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα δεν μπορείς να ξεκινήσεις κανένα έργο και σκοντάφτεις στη δημιουργία και χάνεις την ευκαιρία. Όταν είσαι ένα μικρό έθνος και πιστεύεις στον Θεό δεν φοβάσαι το πολυάριθμο έθνος, το αντιμετωπίζεις παλληκαρίσια και νικάς. Όταν όμως δεν πιστεύεις η λογική σου δημιουργεί ηττοπάθεια και υποτάσσεσαι αμαχητί. Αυτά τα παραδείγματα υπάρχουν πολυάριθμα στην πατρίδα μας από την Αρχαιότητα μέχρι πρόσφατα και θα συνεχίσουν να υπάρχουν όσο υπάρχει Πίστη στο Θεό.
 Η πίστη σου λέει κάνε παιδιά, δημιούργησε οικογένεια και έχει ο Θεός και πράγματι βλέπεις υπέρ πολυτέκνου που όλα τα παιδιά προοδεύουνε και διατηρείται και το έθνος.
 Η λογική περιορίζει την τεκνοποιία λέγοντας <πώς θα κάνεις παιδιά υπάρχει κρίση > και δημιουργεί δυσκολία ακόμα και για ένα παιδί και έτσι παθαίνει μαρασμό αυτό το έθνος. Ω άθλια λογική.
 Η πίστη σου λέει όταν είσαι άρρωστος <<Μη φοβάσαι. Προσευχήσου. Υπάρχει ο Θεός, υπάρχει το θαύμα>>και παρηγορείσαι, Ελπίζεις, Εξομολογείσαι, Κοινωνάς και αναπτερώνεσαι. Με τη λογική στη βαριά αρρώστεια κυριαρχεί ο φόβος, η αγωνία, η απελπισία και δεν υπάρχει ούτε η ιατρική παρηγοριά. Δεν ζητά τον Ιερέα να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει διότι θεωρεί την παρουσία του το τέλος της ζωής και όχι ελπίδα σωτηρίας και έτσι ο άνθρωπος πεθαίνει πριν πεθάνει.
 Η πίστη αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα μικρά ή μεγάλα με προσευχή, με ελπίδα και υπομονή, με το βλέμμα στραμμένο στον Τριαδικό Θεό και την Γλυκιά μας Μανούλα την Μητέρα όλου του κόσμου Την Παναγία Μας και η ζωή συνεχίζεται.
 Η λογική κάθε πρόβλημα το μετράει με το μέγεθος και σκοντάφτει, απελπίζεται, αγχώνεται και γεννώνται παρενέργειες αδιέξοδα, αρρώστιες, ψυχοφάρμακα. Από έλλειψη πίστεως η ανθρωπότητα έγινε ανισόρροπη, τρελή, καταθλιπτική, διαστροφική, τερατώδης, μεταδίδοντας καθημερινά από τα αποχαυνωτήρια της τηλεόρασης τα πιο απίθανα εγκλήματα και με τους υποκριτές, ανώμαλους, διεστραμμένους, υποσχόμενους την σωτηρία της ανθρωπότητας. Κλείστε την τηλεόραση να γλυτώσετε.
Η πίστη είναι για τους εθελοντές, για τους ασυμβίβαστους της κάθε κακίας. Με το άδειασμα του παλαιού ανθρώπου στα πόδια του Κυρίου δια μέσου του Ιερού Μυστηρίου της Μετάνοιας και της Εξομολογήσεως ενώπιον επιλεγμένου ιερέα (Πνευματικού), με συνεχές αγώνα ζώντας μυστηριακή ζωή (τακτική εξομολόγηση και Θεία κοινωνία κατά την κρίση του πνευματικού), μελέτη του Ευαγγελίου και των Πατερικών κειμένων μυστηριωδώς φωτίζεται, δυναμώνει και τότε θα καταλάβει το νόημα της πίστεως και θα αλλάξει η ζωή του. Όποιος άνθρωπος γεμίζει την καρδιά του καλοσύνη είναι μακάριος, λάμπει, έχει χαρά άδολη αγάπη προς όλους εχθρούς και φίλους και είναι παρηγοριά σε κάθε πονεμένο. Από ανθρώπους του Θεού έχει ανάγκη ο κόσμος, η οικογένεια, ο δήμος, το κράτος, η ανθρωπότητα για να αλλάξει όλη αυτή η αθλιότητα. Αυτή τη στιγμή κυβερνούνε οι άπιστοι, τα σκύβαλα, τα πάθη και η ατιμία γι’ αυτό ας στραφούμε όλοι στον Θεό, στην πίστη που είναι ουράνιο Δώρο. Ας προσευχηθούμε να παρέμβει ο Κύριος ακούγοντας τις παρακλήσεις του μικρού ποιμνίου που δέονται καθημερινός για την μετάνοια και την σωτηρία του γένους των ανθρώπων λέγοντας ο ίδιος <<Δεν θέλω την απώλεια των αμαρτωλών>>. Πίστευε, αγάπα, αγωνίσου και ο Θεός θα είναι πάντα μαζί σου. Ο Άγιος Παϊσιος έλεγε <<Εάν θέλεις να αυξήσης την πίστη σου να πάρεις διαζύγιο από την λογική>>.
 Καλόν Αγώνα Αδελφέ.
Ει το όνομα Κυρίου Ευλογημένο από του Νυν και έως του Αιώνος. Δούλος Θεού Νικόλαος.(Τζάφας)

Θεατρική παράσταση «Φιλιώ Χαϊδεμένου» - Ίδρυμα Πολιτισμού Ιωνία

Η παράσταση ''Φιλιώ Χαϊδεμένου'' είναι μια παράγωγη του Ιδρύματος Πολιτισμού "Ιωνία'' της Μητρόπολης Νεάς Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος. Αβέβηκε το χειμώνα του 2017 αρχικά για 30 παραστάσεις,όμως ύστερα από τις διθυραμβικές κριτικές που απέσπασε και κατ' απάιτησιν του κοινού, συνέχισε να παίζεται στην Αθήνα αλλά και στην επαρχία φτάνοντας τις 140 παραστάσεις. Η παράσταση είναι αφιερωμένη στην Φιλιώ Χαϊδεμένου, μια δυναμική προσωπικότητα της Μικράς Ασίας.

ΚΥΡ

Ιδού, έστηκα επί την θύραν...

Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου

Γενικού Διευθυντού Αποστολικής Διακονίας

της Εκκλησίας της Ελλάδος

Εισερχόμαστε, πατέρες και αδελφοί, με τη χάρη του Θεού, στην Αγία και Μεγάλη

Εβδομάδα, την Εβδομάδα των Παθών, εν μέσω πειρασμών, θλίψεως και δοκιμασίας

αίροντες τον σταυρό του παρόντος και διαλεγόμενοι με το όντως φοβερώτατο

μυστήριο του θανάτου. Καλούμεθα και πάλι να ζήσουμε με χαρμολύπη, αυτή την

πονεμένη χαρά για την οποία μιλούν οι Ασκητές της ερήμου, το μυστήριο του

Σταυρού και την ελπίδα της Ανάστασης μακρυά από τον λειτουργικό βίο της

Εκκλησίας, όπως αυτός τελεσιουργείται μέσα στο ναό και όπως διδαχθήκαμε από

μικρά παιδιά μέχρι σήμερα. Ίσως και απέχοντες, για λόγους που επιβάλλουν η

ανθρώπινη ανάγκη και η ασθένεια, από το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Δεν είναι

εύκολο, ιδιαίτερα για την κάθε ψυχή που αληθεύει ελεύθερα στην πίστη με αγάπη και

ταπείνωση, με σιωπή και διάκριση, με αγώνα και προσευχή, με άσκηση και δάκρυα,

με σταυρώσιμο ήθος και αναστάσιμη διάθεση, με παράδειγμα και υπόδειγμα.

Ο Νυμφίος της Εκκλησίας, ο Κύριός μας και Θεός μας, που θα λιτανευθεί εν τω μέσω

της νυκτός, θα έλθει φέτος να μας επισκεφθεί στα σπίτια μας. Δεν θα μας αφήσει

μόνους. Άλλωστε πάντοτε αυτό έκανε με οδυνώμενη αγάπη και παραφορά ερωτικής

αγαθότητας. Στεκόταν στη θύρα της καρδιάς μας και την χτυπούσε να Του

ανοίξουμε, για να μας εισαγάγει από του «νυν» στη χαρά της Βασιλείας Του. Άσχετα,

αν καμμιά φορά, εμείς μαθημένοι στα αυτονότητα και την αυτάρκεια μιας αλαζονικής

πίστης το ξεχνούσαμε. Η σχέση με τον Θεό δεν είναι μιά γνώση. Είναι κοινωνία,

μυστήριο καρδιάς, πυρακτωμένη σχέση αγάπης που τελεσιουργείται μέσα στη σιωπή.

Ο Θεός επέτρεψε να ζήσουμε αυτή τη δοκιμασία. Γιατί; Ας προβληματισθούμε,

ναι!Ας μη βιαστούμε όμως να απαντήσουμε και ιδιαίτερα εκείνοι που με ένα τρόπο

θορυβώδη, αυθάδη, προκλητικό, αλαζονικό, εξουσιαστικό, μεγενθύνουν την άποψή

τους λες και μπορούν να αναδειχθούν ανώτεροι από την αγάπη και τη δικαιοσύνη του

Θεού, για να αναδειχθούν ως αρχηγοί οπαδών. «Μη λές ποτέ ότι ο Θεός είναι

δίκαιος. Να λές ότι είναι φιλάνθρωπος. Γιατί, αν δεν ήταν φιλάνθρωπος, θα είμασταν

καταδικασμένοι», λέγει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος. Στο παράπονο δε των δικαίων

ανθρώπων «εξεγέρθητι, Κύριε, ίνα τι υπνοίς»; (Ψαλμ. 42ος), ο Χριστός δίδει την δική

Του απάντηση: «ο αδικών αδικησάτω έτι, και ο ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω έτι, και ο

δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω έτι, και ο άγιος αγιασθήτω έτι. Ιδοὺ έρχομαι ταχύ!»

(Αποκ. 22, 1112).

Ο Εσταυρωμένος Κύριος μας προετοιμάζει, πρίν την Ανάσταση, να ζήσουμε το νέο

σκοτάδι της γης από έκτης ώρας έως ενάτης μέσα στο χρόνο του κόσμου. Το φως της

Ανάστασης όμως είναι αυτό που φωτίζει την πορεία μας προς τα έσχατα και την

αιωνιότητα. Αυτό το φως μας χαρίζει ελπίδα, προσδοκία, αγάπη, καλωσύνη, ειρήνη,υπομονή, αυτοθυσία, ευαισθησία, τρυφερότητα, ανθρωπιά. Σκορπίζει ευλογίες! Αυτό

το φως διακρατεί τον κόσμο από την αποσύνθεση και τη φθορά. Φωτίζει όλη την

ύπαρξη, το βίο, τη ζωή, τα εγκόσμια και τα ουράνια. Κανένας δεν μπορεί να μας το

στερήσει και να το στερηθεί. Είναι το δώρο του Πατέρα μας, η ανάπαυσή μας, η

παρηγοριά μας, η χαρά μας! Πιστεύουμε στην Ανάσταση και προσδοκούμε την

Ανάσταση. Ξέρουμε ότι ο θάνατος του Χριστού εκμηδένισε τη δύναμη του θανάτου.

Και έτσι αντέχουμε! Ζούμε εν υπομονή με ελπίδα και προσδοκία. Ο Θεός και

Πατέρας μας επιτρέπει τη δοκιμασία μέχρι εκεί που αντέχουμε..Και όταν τα

ανθρώπινα σχήματα εξαντλούντα&iota, τότε γίνεται το θαύμα!

Οι ναοί μπορεί να είναι κλειστοί. Να μην εισοδεύσουμε τον Εσταυρωμένο Χριστό

μας, το γλυκύ Έαρ της Θεοτόκου. Ο Επιτάφιος να μη λιτανευθεί το βράδυ της

Μεγάλης Παρασκευής. Να αποστερηθούμε να ανάψουμε το κερί μας στο «δεύτε

λάβετε φως». Να δοξάσουμε εν χορώ στο μυστήριο της Σύναξης τον Αναστάντα

Κύριο. Κανένας όμως δεν μπορεί να μας εμποδίσει να είμαστε γρηγορούντες. Να

ψάλλουμε μαζί με την Εκκλησία τις Ακολουθίες που θα παρακολουθούμε στην

τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στο διαδίκτυο. Κανένας δεν μπορεί να μας στερήσει τη

χαρά να ψάλλουμε τους ανδρώδεις και ελπιδοφόρους ύμνους της Μεγάλης

Εβδομάδας, όπως τους μάθαμε και τους σιγοψάλλουμε. Κανένας δεν μπορεί να μας

στερήσει τη δυνατότητα να προσευχόμαστε με αγαπητική διάθεση για όλους εκείνους

τους ευλογημένους ανθρώπους της ιατρικής επιστήμης που δίνουν τη μάχη στην

πρώτη γραμμή με τους «θρόμβους αίματος» της αγωνίας να κυλούν στο πρόσωπό

τους και τους πάσχοντες ασθενείς. Να ψελλίσουμε με την ελπίδα της Ανάστασης ένα

λόγο προσευχής για τους κεκοιμημένους.

Φέτος έχουμε ενώπιόν μας μιά σωτηριολογική πρόκληση. Θα έλεγα καλύτερα μία

βιβλική παιδαγωγική πρόσκληση της χάριτος που καταρρίπτει μέσα από τη δοκιμασία

και το θάνατο τα αυτονόητα στη σχέση με τον Θεό και τον άνθρωπο: να ξαναζήσουμε

την ευθύνη μας ως πολίτες και ορθόδοξοι άνθρωποι, και όχι ως άποικοι του κόσμου.

Να επανεκτιμήσουμε τις ανάγκες μας, τις προτεραιότητές μας, τις επιλογές μας, τα

κριτήριά μας, την αλήθεια μας, να διαλεχθούμε αυθεντικά με τον εαυτό μας. Να

κάνουμε το σπιτικό μας κατ’ οίκον Εκκλησία. Να ζήσουμε ως άνθρωποι του Θεού το

γεγονός ότι «η λύπη ημών εις χαράν γενήσεται». Να επανεκτιμήσουμε δοξολογικά

πόσο πολύτιμο δώρο είναι να μετέχουμε της Θείας Κοινωνίας αλλά και της κοινωνίας

των αδελφών μας που στερούμαστε, πόσο πολύτιμο είναι το καθημερινό δώρο της

υγείας, πόσο όμορφη είναι η αίσθηση της γιορτής, πόση αξία έχει να

συναθροιζόμαστε με αγάπη και ειρήνη, να χαιρετάμε ο ένας τον άλλον, να δίνουμε τα

χέρια, να αγκαλιάζουμε τους ανθρώπους μας, να έχουμε τη δυνατότητα να

εκκλησιαζόμαστε, να μπορούμε να συνοδεύσουμε στην τελευταία του κατοικία τον

άνθρωπό μας, πόσο ο ήχος της καμπάνας μας θυμίζει την πνευματική και

ευχαριστιακή διάσταση της ζωής μας, την ποιότητα μιάς άλλης βιοτής, και μας

προσκαλεί στο ναό, για να ζήσουμε την ομορφιά της πίστης και της παράδοσής μας,

να βιώσουμε το μυστήριο της αγάπης του Θεού. Μένουμε σπίτι και μένουμε στηναγάπη του Θεού! Αυτές τις άγιες Μεγάλες ημέρες ατενίζουμε μόνο τον Κύριό μας με

σιωπή. Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω!

Μόνο έτσι μπορούμε να διαχειρισθούμε τη λύπη αυτού του καιρού, διότι «ανέστη

Χριστός και ζωή πολιτεύεται» και η αγάπη αποδιώχνει τον φόβο. Αν ο καθένας μας

αρχίζει να παραπονείται, να μεμψιμοιρεί, να χαρακτηρίζει, θα πρέπει να σκεφθεί αν

μπορεί να συνειδητοποιήσει την ευθύνη του ως πολίτης και να ανακαλύψει ως πιστός,

πίσω από τα φαινόμενα, την ουσία αυτής της βιβλικής δοκιμασίας στην πορεία προς

τα έσχατα, του μαρτυρίου και της μαρτυρίας, του πόνου και του θανάτου, του δώρου

της ζωής.

Άλλωστε, οι πληγές που θα αφήσει πίσω της αυτή η δοκιμασία θα συνεχίσουν, επειδή

υπάρχει η δύναμη της μνήμης, να προκαλούν την αυθεντικότητα και τη συνείδηση

όλων μας, αλλά ιδιαίτερα των ηγετών όλου του κόσμου που θα κληθούν να

αναμετρηθούν με την ευθύνη και την αλήθεια τους με μέτρο και κριτήριο τον σταυρό

της δοκιμασίας και του πόνου των λαών της γης. Στο σημείο αυτό η κρίση θα είναι

αμείλικτη! Γιατί ζυγός της δικαιοσύνης είναι o Σταυρός του Χριστού.

Τα μέτρα που επεβλήθησαν μας καλούν σε μιά καθημερινή άσκηση που δεν είναι έξω

από την πραγματικότητα της ασκητικής διάθεσης της Εκκλησίας, η οποία μας

προσκαλεί να σκεφθούμε ότι ο Θεός πάντοτε και σήμερα, νυν και αεί, μας καλεί,

προσευχόμενοι αδιάλειπτα με δάκρυα και ταπείνωση, να ξεπεράσουμε την μία και

μοναδική αμαρτία μας: την αδιαφορία μας για τον Αναστημενο Χριστό. Αυτή ας

είναι η πασχάλια παράκλησή μας!

Ήμαρτον, Κύριε, εις τον ουρανόν και ενώπιόν Σου!

Κύριε, ελέησον! Δόξα τω Θεώ!

Καλή Ανάσταση! Καλή υγιεία! Ο Θεός μαζί μας!

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!

Διανομή κατ' οίκον. Άγιο φως και συγγράμματα

Του Μανόλη Καψή

Η απόφαση χαιρετίστηκε πανηγυρικά από τον αρμόδιο υφυπουργό, που ενθουσιασμένος για την προσήλωσή μας στο παρελθόν, δήλωσε ότι τα φώτα της μάθησης θα φθάσουν με κούριερ στο σπίτι κάθε φοιτητή: "Διανέμουμε κατ' οίκον τα συγγράμματα στους φοιτητές μας, στηρίζουμε ακόμα περισσότερο την τριτοβάθμια εκπαίδευση", ήταν η δήλωσή του.

Αντιθέτως, η πρωτοβουλία του πεφωτισμένου Δημάρχου Ελληνικού – Αργυρούπολης Γιάννη Κωνσταντάτου να μοιράσει "το φως το αληθινό”, το Άγιο Φως, με συνεργεία του Δήμου, πόρτα πόρτα στους πιστούς Δημότες, αντιμετωπίστηκε με αυστηρότητα. Ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων, Νίκος Χαρδαλιάς, αποφάνθηκε ότι έρχεται σε αντίθεση με τα μέτρα περιορισμού των μετακινήσεων και το πλάνο πρόληψης κατά του κορονοϊού.

Γιατί, άραγε; Να υποθέσουμε ότι οι εργαζόμενοι στις εταιρείες κούριερ είναι λιγότερο επιρρεπείς σε επαφές με φορείς του κορονοϊού, απ' ό,τι οι εργαζόμενοι στον Δήμο Ελληνικού-Αργυρούπολης; Μήπως, όπως υποψιάζεται ο ιδρυτής της Ελληνικής Λύσης κ. Βελόπουλος -στα διαλείμματα από την παρασκευή μαγικών φίλτρων εναντίον του φονικού ιού-, υπάρχει σχέδιο προσβολής της ορθόδοξης πίστης, αποχριστιανισμού της ελληνικής κοινωνίας και εφαρμόζουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά; Και εν πάση περιπτώσει, τι αξία έχει η μάθηση χωρίς αληθινή χριστιανική πίστη; Σοβαρά ερωτήματα που απαιτούν απαντήσεις.

Εκ πρώτης όψεως, πάντως, η ιστορία της διανομής κατ' οίκον πανεπιστημιακών συγγραμμάτων ακούγεται και φαίνεται ένας απόλυτος παραλογισμός. Όταν ακόμα και μαθητές του δημοτικού και του γυμνασίου καλύπτουν την ύλη του σχολείου μέσω παραδόσεων που γίνονται εξ αποστάσεως, είναι δυνατόν να μιλούμε για διανομή κατ' οίκον των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων; Αλήθεια, πόσοι καθηγητές των πανεπιστημίων συνεχίζουν τις παραδόσεις των μαθημάτων τους ηλεκτρονικά; Δεν έχω ακούσει να γίνεται λόγος. Ελπίζω ο λόγος να μην είναι ότι και αυτοί, όπως και ορισμένοι συνδικαλιστές καθηγητές της Μέσης Εκπαίδευσης, δεν έχουν εξοικείωση με τις νέες τεχνολογίες, ή δεν προβλέπει η σύμβασή τους τέτοιου είδους μαθήματα.

Αναζητώντας την ερμηνεία, συνάδελφοί μου εξήγησαν ότι ο λόγος για το delivery της πανεπιστημιακής γνώσης είναι το copyright των εκδοτικών οίκων. Τα περίφημα συγγράμματα έχουν δικαιώματα και δεν μπορούν να αναρτηθούν στο διαδίκτυο, αφού δεν το επιτρέπουν οι εκδοτικοί οίκοι. Έτσι, διά της πλαγίας αποκαλύπτεται ο λόγος ύπαρξης των συγγραμμάτων. Για να κερδίζουν χρήματα οι συγγραφείς καθηγητές και οι εκδοτικοί οίκοι. Στο όνομα μιας δήθεν αριστερίζουσας ισότητας των φοιτητών, υπονομεύουμε την πανεπιστημιακή εκπαίδευση της σπουδάζουσας νεολαίας, και τον λογαριασμό τον πληρώνουν φυσικά οι φορολογούμενοι.

Στην εποχή μου, στα πανεπιστήμια του εξωτερικού, τα βιβλία του πανεπιστημίου μπορούσε κανείς να τα βρει στο βιβλιοπωλείο, αν διέθετε τα χρήματα, ή διαφορετικά -όπως έκανε η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών- στη βιβλιοθήκη. Υποθέτω, έκτοτε έχουν αλλάξει πολλά. Η περισσότερη πληροφορία θα βρίσκεται δωρεάν στο διαδίκτυο. Στην Ελλάδα, η πανεπιστημιακή γνώση γίνεται μέσω των συγγραμμάτων και τώρα διατίθεται με delivery.

Ξαναγυρίζουμε έτσι στον "προπατορικό παραλογισμό” των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων. Την ώρα που ακόμα και οι μαθητές του δημοτικού διδάσκονται ηλεκτρονικά την ύλη του σχολείου, στο πανεπιστήμιο τα συγγράμματα πάνε στους φοιτητές με κούριερ. Μήπως ήρθε η ώρα να σοβαρευτεί και το ελληνικό πανεπιστήμιο; 

 capital.gr

Να προσεύχονται στο σπίτι προτρέπει τους πιστούς η ΔΙΣ

10.4.2020     Ρεπορτάζ για το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας: Μάκης Αδαμόπουλος

Να παραμείνουν και να προσεύχονται στο σπίτι καλεί τους πιστούς με μήνυμά της η Διαρκής Ιερά Σύνοδος διευκρινίζοντας τους λόγους που έλαβαν τις αποφάσεις αυτές τις ημέρες.

Συγκεκριμένα, η ΔΙΣ αναφέρει πως «μέ πλήρη συναίσθηση τῆς εὐθύνης μας ἔναντι τοῦ ποιμνίου, πού ὁ Κύριος Ἰησοῦς μᾶς ἐμπιστεύθηκε, καί μέ συνείδηση ἀγαθή ὅτι πράξαμε στό ἀκέραιο τό καθῆκον μας, μέ λόγο ἀληθείας καί παρρησία καταθέτουμε στήν ἀγάπη σας, ὅτι οἱ ἀφορῶσες στήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ Συνοδικές ἀποφάσεις ἦταν ἀποτέλεσμα ἐκτενοῦς προσευχῆς καί αἱματηρῆς ἀγωνίας. Σέ καμία περίπτωση δέν ἀποφασίσαμε γρήγορα, ἀβασάνιστα, ἐπιπόλαια, καί φυσικά καμία ἀπό τίς ἀποφάσεις δέν καταστρατήγησε τό δόγμα καί τό ἦθος τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὅπως ἐπισημάνθηκε, οἱ ἀποφάσεις μας αὐτές ἐκφράζουν τό κενωτικό ἦθος τῆς Ἐκκλησίας μας, τό ὁποῖο μᾶς προσέφερε ὡς πρότυπο ζωῆς καί ἤθους ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας, ὁ Ὁποῖος ἀπό τήν ἀγάπη Του γιά τόν ἄνθρωπο «ἐκένωσε τόν ἑαυτό του καί τό μεγαλεῖο τῆς Θεότητός του καί ἔγινε ἄνθρωπος... ὑπακούοντας μέχρι θανάτου καί, μάλιστα, θανάτου σταυρικοῦ» (Φιλ. 2, 7-8). Αὐτό ἔπραξε καί ἡ Ἐκκλησία μας. Ἐνώπιον τῆς ἀγωνίας τοῦ ἀνθρώπου νά διατηρήσει τό ὕψιστο ἐπί γῆς ἀγαθό τῆς ζωῆς καί τῆς ὑγείας, ταπεινώθηκε καί συμπορεύθηκε μέ τόν πόνο καί τήν ἀγωνία τοῦ ἀνθρώπου. Δέν παρέμεινε ἀδιάφορη μπροστά σέ αὐτόν τόν φόβο. Ἀντιθέτως τόν κατενόησε, τόν προσέλαβε καί τόν ἀνέθεσε στόν Χριστό γιά νά τόν θεραπεύσει. Μία Ἐκκλησία πού δέν κατανοεῖ τόν ἄνθρωπο, τίς ἀνάγκες καί τίς ἀγωνίες του, καί δέν τίς προσλαμβάνει γιά νά τίς θεραπεύσει, δέν εἶναι μητέρα, ἀλλά μητριά».

Επισημαίνεται, επίσης, ότι «σέ αὐτή τήν συνάφεια μπορεῖ νά κατανοηθεῖ ἡ ἀπόφασή μας γιά προσωρινή ἀποχή ἀπό τίς λατρευτικές μας Συνάξεις. Σᾶς ὁμολογοῦμε, ὅτι ἡ ἀπόφαση αὐτή ἦταν κάτι πού μᾶς πόνεσε δυνατά καί φυσικά συνεχίζει νά μᾶς πονᾶ. Αἷμα στάζει ἡ καρδιά μας, καθώς βλέπουμε τούς Ἱερούς Ναούς μας κλειστούς καί ἄδειους ἀπό τό λογικό ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως τοῦτο ἔγινε ἀπό ἀγάπη πρός τούς συνανθρώπους μας καί ἀπό σεβασμό πρός τό πολύτιμο ἀγαθό τῆς ὑγείας καί τῆς διατήρησης τῆς ζωῆς».

«Παρακαλοῦμε ὅλους∙ συνεχίστε νά προσεύχεσθε ἐνθέρμως∙ περικυκλῶστε τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ μέ τίς ἱκεσίες σας καί παραμείνετε στό σπίτι προσευχόμενοι. Διατρανῶστε, καί δι᾿ αὐτοῦ τοῦ τρόπου, ὅτι: «μένω στό σπίτι γιατί ἀγαπῶ τόν Θεό, τόν συνάνθρωπο καί τόν ἑαυτό μου. Μένω στό σπίτι, ὄχι μόνος ἀλλά μέ τόν Θεό, τήν Θεοτόκο, τούς Ἁγίους καί ὅλους αὐτούς πού ἀγαπῶ καί μ’ ἀγαποῦν, συμμετέχοντας μέ τήν ψυχή μου στίς Ἀκολουθίες τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος. Μένω στό σπίτι καί εἶμαι βέβαιος ὅτι θά δεχθῶ τήν Χάρη τῶν Θείων Λειτουργιῶν πού θά ἱερουργηθοῦν αὐτές τίς Ἅγιες ἡμέρες, καθώς γνωρίζω καί πιστεύω ὅτι ἡ Θεία Λειτουργία τελεῖται «ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας» καί «ὑπέρ τῶν δι’ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντων». Μένω στό σπίτι καί εἶμαι σίγουρος ὅτι ὁ Χριστός θά ἔλθει στό σπιτικό μου καί θά τό μεταμορφώσει σέ «οἶκο Θεοῦ». Μέσα σέ αὐτό τόν «οἶκο» θά κάνω Μεγάλη Ἑβδομάδα καί Πάσχα» καταλήγει στην ανακοίνωσή της η ΔΙΣ.

Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση:
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατά τήν συνεδρίαση Αὐτῆς τήν 1η Ἀπριλίου 2020, ἀπεφάσισε νά ἀπευθυνθεῖ πρός ἐσᾶς, τό ἐκλεκτό λογικό ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ, μέ πολλή ἀγάπη ἀλλά καί μέ ἀμέτρητο πόνο, γιά τήν προκληθεῖσα πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ καί τά θλιβερά ἀποτελέσματά της.
Ἀπευθυνόμαστε πρός ἐσᾶς γιά νά σᾶς δώσουμε καί δι᾿ αὐτοῦ τοῦ τρόπου τήν πατρική μας εὐλογία, ἀλλά καί γιά νά σᾶς ἐνημερώσουμε ὑπεύθυνα γιά τίς ἀποφάσεις πού ἐλάβαμε αὐτές τίς ἡμέρες.
Ἄν καί οἱ ἀποφάσεις μας αὐτές δέχθηκαν καί δέχονται μεγάλη πολεμική ἀπό ὁρισμένους, ἐλαχίστους ἀδελφούς Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι, εἴτε ἀπό ἄγνοια, εἴτε ἀπό κακή πληροφόρηση ἤ παρεξήγηση, χρησιμοποίησαν τόν προσφιλῆ καί εὔκολο τρόπο τῆς συκοφαντίας, τῆς μυθοπλασίας καί τῶν ὕβρεων, σκανδαλίζοντας τοιουτοτρόπως τόν λαό τοῦ Θεοῦ, ἐμεῖς, ὡς πνευματικοί πατέρες καί αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, τούς ἐπισημαίνουμε ὅτι μέ τήν στάση τους αὐτή διασποῦν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί σκανδαλίζουν ἀδελφούς. Ὑπενθυμίζουμε δέ ὅτι ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Ἁγίων Πατέρων γιά τόν σκανδαλισμό καί τήν πρόκληση διάσπασης στήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι φοβερώτατος.
Μέ πλήρη συναίσθηση, λοιπόν, τῆς εὐθύνης μας ἔναντι τοῦ ποιμνίου, πού ὁ Κύριος Ἰησοῦς μᾶς ἐμπιστεύθηκε, καί μέ συνείδηση ἀγαθή ὅτι πράξαμε στό ἀκέραιο τό καθῆκον μας, μέ λόγο ἀληθείας καί παρρησία καταθέτουμε στήν ἀγάπη σας, ὅτι οἱ ἀφορῶσες στήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ Συνοδικές ἀποφάσεις ἦταν ἀποτέλεσμα ἐκτενοῦς προσευχῆς καί αἱματηρῆς ἀγωνίας. Σέ καμία περίπτωση δέν ἀποφασίσαμε γρήγορα, ἀβασάνιστα, ἐπιπόλαια, καί φυσικά καμία ἀπό τίς ἀποφάσεις δέν καταστρατήγησε τό δόγμα καί τό ἦθος τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὅπως ἐπισημάνθηκε, οἱ ἀποφάσεις μας αὐτές ἐκφράζουν τό κενωτικό ἦθος τῆς Ἐκκλησίας μας, τό ὁποῖο μᾶς προσέφερε ὡς πρότυπο ζωῆς καί ἤθους ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας, ὁ Ὁποῖος ἀπό τήν ἀγάπη Του γιά τόν ἄνθρωπο «ἐκένωσε τόν ἑαυτό του καί τό μεγαλεῖο τῆς Θεότητός του καί ἔγινε ἄνθρωπος... ὑπακούοντας μέχρι θανάτου καί, μάλιστα, θανάτου σταυρικοῦ» (Φιλ. 2, 7-8). Αὐτό ἔπραξε καί ἡ Ἐκκλησία μας. Ἐνώπιον τῆς ἀγωνίας τοῦ ἀνθρώπου νά διατηρήσει τό ὕψιστο ἐπί γῆς ἀγαθό τῆς ζωῆς καί τῆς ὑγείας, ταπεινώθηκε καί συμπορεύθηκε μέ τόν πόνο καί τήν ἀγωνία τοῦ ἀνθρώπου. Δέν παρέμεινε ἀδιάφορη μπροστά σέ αὐτόν τόν φόβο. Ἀντιθέτως τόν κατενόησε, τόν προσέλαβε καί τόν ἀνέθεσε στόν Χριστό γιά νά τόν θεραπεύσει. Μία Ἐκκλησία πού δέν κατανοεῖ τόν ἄνθρωπο, τίς ἀνάγκες καί τίς ἀγωνίες του, καί δέν τίς προσλαμβάνει γιά νά τίς θεραπεύσει, δέν εἶναι μητέρα, ἀλλά μητριά.
Σέ αὐτή τήν συνάφεια μπορεῖ νά κατανοηθεῖ ἡ ἀπόφασή μας γιά προσωρινή ἀποχή ἀπό τίς λατρευτικές μας Συνάξεις. Σᾶς ὁμολογοῦμε, ὅτι ἡ ἀπόφαση αὐτή ἦταν κάτι πού μᾶς πόνεσε δυνατά καί φυσικά συνεχίζει νά μᾶς πονᾶ. Αἷμα στάζει ἡ καρδιά μας, καθώς βλέπουμε τούς Ἱερούς Ναούς μας κλειστούς καί ἄδειους ἀπό τό λογικό ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως τοῦτο ἔγινε ἀπό ἀγάπη πρός τούς συνανθρώπους μας καί ἀπό σεβασμό πρός τό πολύτιμο ἀγαθό τῆς ὑγείας καί τῆς διατήρησης τῆς ζωῆς. Οἱ εἰδικοί ἐπιστήμονες ἀπεφάνθησαν ὅτι ὁ ἰός διαδίδεται εὔκολα στίς συναθροίσεις. Ἡ εἰδική ἐπιστημονική ὁμάδα μᾶς προέτρεψε νά ἀπέχουμε ἀπό τίς λατρευτικές μας Συνάξεις μέχρι νά ξεπερασθεῖ ὁ πειρασμός. Ὁ κίνδυνος τῆς διασπορᾶς ἦταν καί εἶναι μεγάλος. Θά ἔμενε ἡ Ἐκκλησία στωικά ἀδιάφορη ἐνώπιον αὐτῆς τῆς παγκόσμιας ἀγωνίας; Ἀνθρώπινες ζωές χάνονται. Γι᾿ αὐτό καί συστοιχηθήκαμε μέ τήν εἰδική ἐπιστημονική ὁμάδα γιά τήν προσωρινή ἀναστολή τῶν λατρευτικῶν συναθροίσεων. Ταπεινωθήκαμε ἕως ἐσχάτων βλέποντας τούς Ναούς μας ἄνευ πιστῶν, καί μάλιστα αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Ὅμως εἴμαστε βέβαιοι ὅτι «ἐν τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐμνήσθη ἡμῶν ὁ Κύριος» (Ψαλ. 135, 23).
Ἡ προσωρινή ἀναστολή τῶν λατρευτικῶν Συνάξεών μας δέν σημαίνει σέ καμία περίπτωση ὅτι ἀποδεχόμαστε τίς ἀπόψεις αὐτῶν πού ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ μετάδοση τοῦ κορωνοϊοῦ πραγματοποιεῖται καί διά τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἡ Θεία Εὐχαριστία ἀποτελεῖ γιά τούς πιστούς πηγή Ζωῆς καί «Φάρμακο Ἀθανασίας». Ὁ κοινωνῶν τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ λαμβάνει περισσή ζωή καί ὄχι θάνατο. Οὐδείς ἄλλωστε προσεβλήθη ἀπό ἀσθένεια ἐξαιτίας τῆς μετοχῆς του στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Φυσικά, οἱ ἐκτός τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας ἀδυνατοῦν νά κατανοήσουν αὐτήν τήν πίστη μας, διότι στεροῦνται τῆς ἐμπειρίας τῆς Θείας Κοινωνίας καί ἔτσι βρίσκονται σέ ἀδυναμία νά πιστέψουν στό ζωογόνο Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Δέν μποροῦμε ὅμως νά κατανοήσουμε τόν ἀσεβῆ, προσβλητικό καί ὑβριστικό τρόπο μέ τόν ὁποῖον κάποιοι ἐξέφρασαν τίς ἀπόψεις τους γιά τήν Θεία Κοινωνία. Εἶναι, τό λιγώτερο, κακόηθες νά προσβάλλεις τό βιωματικό Εὐχαριστιακό Γεγονός τῆς Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο γιά ἀναρίθμητους ἀνθρώπους ἀποτελεῖ κεντρικό σημεῖο ὄχι μόνο τῆς πίστεώς τους, ἀλλά καί τῆς ἴδιας τῆς ὑπάρξεώς τους.
Ὡς ποιμένες καί πνευματικοί πατέρες σας, αἰσθανόμαστε τήν θλίψη σας γιά τήν μή συμμετοχή σας στήν λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἀφουγκραζόμαστε τόν πόνο σας γιά τήν στέρηση τῆς Θείας Κοινωνίας. Σέ αὐτή τήν θλίψη καί σέ αὐτόν τόν πόνο, πού πολλές φορές μπορεῖ νά ὁδηγήσει στήν ἀπελπισία καί στήν ἀπιστία, παρακαλοῦμε νά ἀντιτάξουμε τήν δοξολογία τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ. Ἄς θυμηθοῦμε καί ἄς προσευχηθοῦμε μέ τούς λόγους τοῦ πολύπαθου Δικαίου Ἰώβ: «ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλετο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας» («Ὁ Κύριος μᾶς τά ἔδωσε ὁ Κύριος μᾶς τά στέρησε. Ὅπως θέλησε ὁ Κύριος, αὐτό καί ἔγινε. Ἄς εἶναι τό ὄνομα τοῦ Κυρίου εὐλογημένο στούς αἰῶνες»). (Ἰώβ 1,21). Εἶναι πολύ σημαντικό ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς νά ἀναλάβει τήν πνευματική εὐθύνη του γιά τήν σημερινή κατάσταση, νά ταπεινωθεῖ καί ἐκ βαθέων νά ἐπικαλεσθεῖ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Θά τολμήσουμε νά ποῦμε ὅτι τώρα εἶναι ἡ ὥρα τῶν πιστῶν. Τώρα πού ἡ ἀνθρωπότητα εἶναι τόσο ἀνίσχυρη μπροστά στήν πανδημία, τώρα πού ἡ ἰατρική ἐπιστήμη, παρ’ ὅλες τίς μέχρι θυσίας προσπάθειές της, ἀδυνατεῖ νά τιθασεύσει τόν ἰό, τώρα πού πανίσχυρα ἔθνη συντρίβονται καί κονιορτοποιοῦνται, τώρα ὀφείλουμε οἱ πιστοί νά λυγίσουμε τά γόνατα, νά ὑψώσουμε τά χέρια, μέ καρδιά συντετριμμένη ἀπό τήν μετάνοια, καί μέ μάτια δακρυσμένα νά φωνάξουμε πρός τόν Κύριο τοῦ ἐλέους: «Μόνο ἀπέναντί σου ἁμαρτάνουμε ἀλλά καί μόνο ἐσένα λατρεύουμε. Δέσποτα, ἄλλο Θεό δέν ξέρουμε νά προσκυνοῦμε, οὔτε σέ ἄλλο Θεό ὑψώνουμε τά χέρια μας. Ξέχνα τίς ἁμαρτίες μας καί δέξου τίς γονατιστές δεήσεις μας, ἅπλωσε σέ ὅλους χέρι βοηθείας καί δέξου τήν προσευχή μας αὐτή, σάν εὐάρεστο θυμίαμα πού ἀνεβαίνει μπροστά στήν ὑπεράγαθη Βασιλεία σου» (Εὐχή Ἑσπερινοῦ Πεντηκοστῆς). Ἡ μετάνοια θά ἐπαναφέρει τήν γαλήνη. Καί ἡ μετάνοια εἶναι ἔργο τῶν πιστῶν.
Μέ βάση αὐτό τό φρόνημα τῆς μετανοίας, ἄς ὑπομείνουμε τήν προσωρινή στέρηση τῆς συμμετοχῆς μας στίς ἱερές Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, καί κυρίως τῆς κοινωνίας μας στό Ποτήριο τῆς Ζωῆς. Παράλληλα, ἡ μετάνοια αὐτή, ἄς γίνει ἀφορμή γιά μιά γενναία αὐτογνωσία, γιά μιά εἰλικρινέστερη ἀδελφογνωσία, γιά μιά ταπεινή Θεογνωσία. Συμπεριφορές πού ἀπαιτοῦν ἀπειλητικά τήν συμμετοχή στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἀπέχουν πολύ ἀπό τό πνεῦμα τῆς μετανοίας καί ἀπό τό γνήσιο Ἐκκλησιαστικό φρόνημα, πού θεωρεῖ τήν Θεία Κοινωνία ὡς Δῶρον καί ὄχι ὡς ἀτομικό δικαίωμα.
Εἶναι βέβαιο ὅτι ἡ ἐφετινή Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τό Ἅγιο Πάσχα εἶναι πολύ διαφορετικά ἀπό τά προηγούμενα. Θά στερηθοῦμε αὐτά πού σέ ἄλλες συνθῆκες τά θεωρούσαμε δεδομένα. Ἐφέτος θά κάνουμε Πάσχα «ἀπό μακρυά»… «θεωροῦντες ποῦ τίθεται». Ὅμως ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς, ἄν πραγματικά λαχταρᾶ τήν συνάντησή του μέ τόν Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα Κύριο, νά εἶναι βέβαιος ὅτι ὁ Χριστός «ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ» θά τόν συναντήσει στό δωμάτιό του, στό σπιτικό του, στήν ἀτομική του προσευχή. Τί καί ἄν οἱ θύρες εἶναι κλεισμένες καί οἱ μαθητές Του συνηγμένοι στά σπιτικά τους «διά τόν φόβον» τοῦ κορωνοϊοῦ; Ὁ Σταυρωθείς καί Ἀναστάς Κύριος Ἰησοῦς θά εἰσέλθει «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων» (Ἰωάν. 20,19) γιά νά χαρίσει τήν εἰρήνη Του. Θά προσφέρει τόν Οὐράνιο Ἄρτο τῆς παρουσίας Του καί θά κεράσει τά παιδιά Του «ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος καί ἀπό μελισσίου κηρίου» (Λουκ. 24,42). Ἄς τό κατανοήσουμε καλά! Στήν Ἐκκλησία μας δέν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, τό Ὁποῖο τά ἀσθενῆ θεραπεύει καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῖ, θά ἀναπληρώσει τήν στέρηση τῶν ἡμερῶν καί θά πληρώσει τίς καρδιές τῶν μετανοούντων πιστῶν μέ τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ.
Τέλος, ἐπιθυμοῦμε νά στρέψουμε τόν λόγο καί τήν προσευχή μας καί πρός ὅλους αὐτούς πού μέ αὐτοθυσία «πολεμοῦν» στήν πρώτη γραμμή τοῦ ἰδιότυπου αὐτοῦ πολέμου. Μνημονεύουμε μέ εὐγνωμοσύνη καί προσευχόμαστε ἐκτενῶς γιά τούς ἰατρούς, τούς ἐρευνητές, τούς νοσηλευτές, τούς μεταφορεῖς καί ὅλους τούς ἐργαζομένους στά νοσοκομεῖα μας. Ἕνα εὐχαριστῶ εἶναι πολύ μικρό μπροστά στήν δική τους αὐτοθυσία. Εὐχαριστοῦμε ἐπίσης τά Σώματα Ἀσφαλείας, ἀλλά καί ὅσους ἐργάζονται στόν τομέα τῆς καθαριότητος καί τῆς ὑγιεινῆς. Παρακαλοῦμε ἰδιαιτέρως τόν Χριστό μας, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί ὅλους τούς Ἁγίους ὑπέρ τῆς ὑγείας τῶν ἀσθενούντων καί ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν κεκοιμημένων. Παραλλήλως, ἐπαναβεβαιώνουμε τήν σταθερή πρόθεση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά συνεργασία μέ τήν Ἔντιμο Ἑλληνική Κυβέρνηση ὡς καί μέ τούς ἁρμοδίους φορεῖς, μέ σκοπό τήν ἄμεση καί ἀποτελεσματική ἀντιμετώπιση τῆς πανδημίας.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Μέσα σέ ὅλη αὐτή τήν ζοφερή ἀτμόσφαιρα τοῦ θανάτου, μέ αἰσιοδοξία διαπιστώνουμε τήν μείωση τῶν κρουσμάτων καί τῶν θανάτων στήν χώρα μας. Τοῦτο φυσικά ὀφείλεται στήν ἄμεση λήψη κυβερνητικῶν μέτρων, στήν λαμπρή, ὑπό τόν καθηγητή ἰατρό κ. Σωτήριο Τσιόδρα, ἐπιστημονική ὁμάδα, ὡς καί στήν συντριπτική πλειονοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ πού ὑπήκουσε καί συνεχίζει νά ὑπακούει στά μέτρα. Πάνω ὅμως ἀπό ὅλους ὀφείλεται στήν Χάρη καί στό Ἔλεος τοῦ Χριστοῦ καί στίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τῶν Ἁγίων, οἱ Ὁποῖοι εἰσακούουν τίς δεήσεις τῶν πιστῶν καί φωτίζουν τούς εἰδικούς ἐπιστήμονες καί τούς ἰθύνοντες.
Γι᾿ αὐτό παρακαλοῦμε ὅλους∙ συνεχίστε νά προσεύχεσθε ἐνθέρμως∙ περικυκλῶστε τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ μέ τίς ἱκεσίες σας καί παραμείνετε στό σπίτι προσευχόμενοι. Διατρανῶστε, καί δι᾿ αὐτοῦ τοῦ τρόπου, ὅτι: «μένω στό σπίτι γιατί ἀγαπῶ τόν Θεό, τόν συνάνθρωπο καί τόν ἑαυτό μου. Μένω στό σπίτι, ὄχι μόνος ἀλλά μέ τόν Θεό, τήν Θεοτόκο, τούς Ἁγίους καί ὅλους αὐτούς πού ἀγαπῶ καί μ’ ἀγαποῦν, συμμετέχοντας μέ τήν ψυχή μου στίς Ἀκολουθίες τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος. Μένω στό σπίτι καί εἶμαι βέβαιος ὅτι θά δεχθῶ τήν Χάρη τῶν Θείων Λειτουργιῶν πού θά ἱερουργηθοῦν αὐτές τίς Ἅγιες ἡμέρες, καθώς γνωρίζω καί πιστεύω ὅτι ἡ Θεία Λειτουργία τελεῖται «ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας» καί «ὑπέρ τῶν δι’ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντων». Μένω στό σπίτι καί εἶμαι σίγουρος ὅτι ὁ Χριστός θά ἔλθει στό σπιτικό μου καί θά τό μεταμορφώσει σέ «οἶκο Θεοῦ». Μέσα σέ αὐτό τόν «οἶκο» θά κάνω Μεγάλη Ἑβδομάδα καί Πάσχα».
Γνωρίζετε ὅλοι, ὅτι αὐτό εἶναι ἕνα προσωρινό μέτρο, γιά ὅσο διάστημα κρατήσει ἡ πανδημία. Μόλις αὐτή ὑποχωρήσει, οἱ Ἱεροί Ναοί μας θ᾿ ἀνοίξουν καί πάλι στήν κοινή Λατρεία καί ὅλοι μας θά συναχθοῦμε στίς λειτουργικές μας Συνάξεις, γιά νά ἑνωθοῦμε στό Κοινό Ποτήριο τῆς Πίστεως καί τῆς Ζωῆς!
Μέ αὐτές τίς σκέψεις εὐλογοῦμε πατρικῶς ὅλους σας καί εὐχόμεθα ἐγκαρδίως καλή Μεγάλη Ἑβδομάδα καί καλή Ἀνάσταση.

† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος
† Ὁ Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος
† Ὁ Παραμυθίας, Φιλιατῶν καί Γηρομερίου Τίτος
† Ὁ Μηθύμνης Χρυσόστομος
† Ὁ Τριφυλίας καί Ὀλυμπίας Χρυσόστομος
† Ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος
† Ὁ Λευκάδος καί Ἰθάκης Θεόφιλος
† Ὁ Θηβῶν καί Λεβαδείας Γεώργιος
† Ὁ Παροναξίας Καλλίνικος
† Ὁ Φωκίδος Θεόκτιστος
† Ὁ Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς Ἰουστῖνος
† Ὁ Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου Στέφανος
† Ὁ Σισανίου καί Σιατίστης Ἀθανάσιος
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος