Διανομή κατ' οίκον. Άγιο φως και συγγράμματα

Του Μανόλη Καψή

Η απόφαση χαιρετίστηκε πανηγυρικά από τον αρμόδιο υφυπουργό, που ενθουσιασμένος για την προσήλωσή μας στο παρελθόν, δήλωσε ότι τα φώτα της μάθησης θα φθάσουν με κούριερ στο σπίτι κάθε φοιτητή: "Διανέμουμε κατ' οίκον τα συγγράμματα στους φοιτητές μας, στηρίζουμε ακόμα περισσότερο την τριτοβάθμια εκπαίδευση", ήταν η δήλωσή του.

Αντιθέτως, η πρωτοβουλία του πεφωτισμένου Δημάρχου Ελληνικού – Αργυρούπολης Γιάννη Κωνσταντάτου να μοιράσει "το φως το αληθινό”, το Άγιο Φως, με συνεργεία του Δήμου, πόρτα πόρτα στους πιστούς Δημότες, αντιμετωπίστηκε με αυστηρότητα. Ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων, Νίκος Χαρδαλιάς, αποφάνθηκε ότι έρχεται σε αντίθεση με τα μέτρα περιορισμού των μετακινήσεων και το πλάνο πρόληψης κατά του κορονοϊού.

Γιατί, άραγε; Να υποθέσουμε ότι οι εργαζόμενοι στις εταιρείες κούριερ είναι λιγότερο επιρρεπείς σε επαφές με φορείς του κορονοϊού, απ' ό,τι οι εργαζόμενοι στον Δήμο Ελληνικού-Αργυρούπολης; Μήπως, όπως υποψιάζεται ο ιδρυτής της Ελληνικής Λύσης κ. Βελόπουλος -στα διαλείμματα από την παρασκευή μαγικών φίλτρων εναντίον του φονικού ιού-, υπάρχει σχέδιο προσβολής της ορθόδοξης πίστης, αποχριστιανισμού της ελληνικής κοινωνίας και εφαρμόζουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά; Και εν πάση περιπτώσει, τι αξία έχει η μάθηση χωρίς αληθινή χριστιανική πίστη; Σοβαρά ερωτήματα που απαιτούν απαντήσεις.

Εκ πρώτης όψεως, πάντως, η ιστορία της διανομής κατ' οίκον πανεπιστημιακών συγγραμμάτων ακούγεται και φαίνεται ένας απόλυτος παραλογισμός. Όταν ακόμα και μαθητές του δημοτικού και του γυμνασίου καλύπτουν την ύλη του σχολείου μέσω παραδόσεων που γίνονται εξ αποστάσεως, είναι δυνατόν να μιλούμε για διανομή κατ' οίκον των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων; Αλήθεια, πόσοι καθηγητές των πανεπιστημίων συνεχίζουν τις παραδόσεις των μαθημάτων τους ηλεκτρονικά; Δεν έχω ακούσει να γίνεται λόγος. Ελπίζω ο λόγος να μην είναι ότι και αυτοί, όπως και ορισμένοι συνδικαλιστές καθηγητές της Μέσης Εκπαίδευσης, δεν έχουν εξοικείωση με τις νέες τεχνολογίες, ή δεν προβλέπει η σύμβασή τους τέτοιου είδους μαθήματα.

Αναζητώντας την ερμηνεία, συνάδελφοί μου εξήγησαν ότι ο λόγος για το delivery της πανεπιστημιακής γνώσης είναι το copyright των εκδοτικών οίκων. Τα περίφημα συγγράμματα έχουν δικαιώματα και δεν μπορούν να αναρτηθούν στο διαδίκτυο, αφού δεν το επιτρέπουν οι εκδοτικοί οίκοι. Έτσι, διά της πλαγίας αποκαλύπτεται ο λόγος ύπαρξης των συγγραμμάτων. Για να κερδίζουν χρήματα οι συγγραφείς καθηγητές και οι εκδοτικοί οίκοι. Στο όνομα μιας δήθεν αριστερίζουσας ισότητας των φοιτητών, υπονομεύουμε την πανεπιστημιακή εκπαίδευση της σπουδάζουσας νεολαίας, και τον λογαριασμό τον πληρώνουν φυσικά οι φορολογούμενοι.

Στην εποχή μου, στα πανεπιστήμια του εξωτερικού, τα βιβλία του πανεπιστημίου μπορούσε κανείς να τα βρει στο βιβλιοπωλείο, αν διέθετε τα χρήματα, ή διαφορετικά -όπως έκανε η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών- στη βιβλιοθήκη. Υποθέτω, έκτοτε έχουν αλλάξει πολλά. Η περισσότερη πληροφορία θα βρίσκεται δωρεάν στο διαδίκτυο. Στην Ελλάδα, η πανεπιστημιακή γνώση γίνεται μέσω των συγγραμμάτων και τώρα διατίθεται με delivery.

Ξαναγυρίζουμε έτσι στον "προπατορικό παραλογισμό” των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων. Την ώρα που ακόμα και οι μαθητές του δημοτικού διδάσκονται ηλεκτρονικά την ύλη του σχολείου, στο πανεπιστήμιο τα συγγράμματα πάνε στους φοιτητές με κούριερ. Μήπως ήρθε η ώρα να σοβαρευτεί και το ελληνικό πανεπιστήμιο; 

 capital.gr