Ημέρες της Εβδομάδας.

Η Εκκλησία μας  εκτός από τους αγίους του εορτολογίου της κάθε ημέρας,  τιμά ξεχωριστά υμνολογικά τις ημέρες της εβδομάδος :
Κάθε  Δευτέρα τους Αγίους Αγγέλους
Κάθε  Τρίτη  τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο
Κάθε Τετάρτη την  Κυρία Θεοτόκο
Κάθε Πέμπτη τους  Αγίους Αποστόλους και τον Άγιο Νικόλαο
Κάθε  Παρασκευή τον Τίμιο Σταυρό
Κάθε Σάββατο στους Κοιμωμένους
Κάθε Κυριακή τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και Θεό και την εκ νεκρών Ανάστασή Του

Ραδιόφωνο της Εκκλησίας της Ελλάδος

Ακούστε ζωντανά απο τον διαδίκτυο
http://mediaserver.otenet.gr/ecclesia

εμπιστοσύνη στον λογισμό δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα [ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ }

                 
                     
                 
                            
                               
       Γέροντα, όταν κάποιος εχη τόν λογισμό ότι όλοι ασχολούνται μ' αυτόν κ.λπ.
, πώς θά τόν διώξη; -Αυτό είναι τοϋ πειρασμού πού πάει νά τόν άρρωστήση. Νά άδιαφορήση, νά μήν πιστεύη καθόλου σ' αυτόν τόν λογισμό. Ένας λ.χ. πού έχει καχυποψία, άν δη έναν γνωστό του νά μιλάη σιγά σέ έναν άλλον, σκέφτεται: ¨γιά μένα λέει¾ δέν το περίμενα άπ' αυτόν!³, ενώ εκείνοι γιά άλλο θέμα συζητοΰν. Και άν δέν προσέξη, εξελίσσεται σιγά-σιγά καί πού φθάνει! Νομίζει ότιτόν παρακολουθούν, ότιτόν καταδιώκουν. Ακόμη καί άν εχη συγκεκριμένα στοιχεία ότιοι άλλοι ασχολούνται μ' αυτόν, νά ξέρη ότικαί αυτά ό ίδιος οεχθρός τά έχει ταιριάξει έτσι, γιά νά τόν πείση. Καί πώς τά συνδυάζει ό διάβολος! Γνωρίζω έναν νέο πού, ενώ είναι εξυπνότατος, πιστεύει στον λογισμό του πού τοϋ λέει ότι δεν είναι ισορροπημένος. Με το να δέχεται τους λογισμούς πού τοϋ φέρνει τό ταγκαλάκι, τού έχουν δημιουργηθη ένα σωρό κόμπλεξ. Έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, έχει λειώσει τους γονείς του. Ό Θεός τού έδωσε δυνάμεις και χαρίσματα, άλλα όλα τοϋ τά
αχρηστεύει ό εχθρός, καί έτσι βασανίζεται καί αυτός καί οί άλλοι. Δεν μπορώ νά καταλάβω γιατί τους δέχονται αυτούς τους ταγκαλακίστικους λογισμούς καί κάνουν την ζωή τους βασανισμένη, τά βάζουν καί με τον Θεό, πού τόσο πολύ μας ευεργετεί καί μας αγαπάει. Όσα καί εάν πής σε έναν τέτοιον άνθρωπο, δέν ωφελεί. Έάν δέν πάψη νά πιστεύη τους λογισμούς πού τοϋ φέρνει ό εχθρός, μόνον πού θά κουράζεσαι. -Γέροντα, ό ευαίσθητος είναι ψυχικά αδύνατος, είναι άρρωστος; -Όχι, τό φιλότιμο καί ή ευαισθησία είναι φυσικά χαρίσματα, άλλα κατορθώνει δυστυχώς ό διάβολος νά τά εκμεταλλεύεται. Έναν ευαίσθητο άνθρωπο τον κάνει συχνά νά μεγαλοποιή τά πράγματα, γιά νά μήν μπορή νά σηκώση κάποια δυσκολία ή νά τήν σηκώνη γιά λίγο καί μετά νά κάμπτεται, νά απογοητεύεται, νά ταλαιπωρήται, καί τελικά νά σακατεύεται. Άν αξιοποίηση τήν κληρονομική ευαισθησία, θά γίνη ουράνια. Άν άφήση νά τήν έκμεταλλευθή ό διάβολος, θά πάη χαμένη. Γιατί, άν δέν άξιοποιή ό άνθρωπος τά χαρίσματα του, τά εκμεταλλεύεται ό διάβολος. Έτσι πετάει τά δώρα τοϋ Θεού. Αντί νά εύγνωμονή τόν Θεό, τά παίρνειόλα ανάποδα. Ό ευαίσθητος, όταν πιστεύη στον λογισμό του, μπορεί νά κατάληξη ακόμη καί στο ψυχιατρείο, ενώ ό αδιάφορος μέ τό ¨δέν βαριέσαι³ δέν πάει βέβαια καλά, άλλα τουλάχιστον δέν καταλήγει καί στο ψυχιατρείο. Γι' αυτό τό ταγκαλάκι κυνηγάει τους ευαίσθητους ανθρώπους. Άλλοι πάλι βάζουν έναν λογισμό, ή μάλλον τό ταγκαλάκι τους φέρνει έναν λογισμό, ότιέχουν κληρονομική επιβάρυνση, και προσπαθεί νά τους πείση νά πιστέψουν ότικάτι έχουν. Τους φοβίζει, γιά νά τους ζαλίση και νά τους άχρηστέψη στά καλά καθούμενα. Άλλα και κάτι κληρονομικό άν ύπάρχη, μπροστά στην Χάρη τοϋ Θεού τίποτε δεν μπορεί νά σταθή. Θυμάστε τον Άγιο Κυπριανό
πού άπό μάγος έγινε Ιεράρχης της Εκκλησίας και Μάρτυς Χριστού; Ό Μωυσής πάλι ό Αιθίοπας
άπό ληστής έγινε πιο ευαίσθητοςάπό πολλούς μεγάλους Πατέρες. Σε τί κατάσταση έφθασε! Όταν πήγε νά τον δη ό Άγιος Μακάριος, τόν ρώτησε: ¨Τί νά κάνω; με ενοχλεί ό κόσμος και δέν μπορώ νά βρω ησυχία³. Και εκείνος τοϋ είπε:¨Μωυσή, Μωυσή, είσαι πολύ ευαίσθητος. Νά πάς στην Πετραία Αραβία
γιατί δέν μπορείς εσύ νά δίωξης τόν κόσμο!
. Πέρασε στην ευαισθησία και τόν Μέγα Αρσένιο πού ήταν άπό αρχοντική οικογένεια, μορφωμένος, καλλιεργημένος άνθρωπος, ενώ εκείνος ήταν ένας ληστής. Νά, βλέπεις ή Χάρις τού Θεού τί κάνει! Άλλα είχε πολλή ταπείνωση

 ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΛΟΓΟΙ  ΤΟΜΟΣ Γ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  19 ΙΑΝ 2012

Τα όνειρα είναι απατηλάΟ πονηρός, επειδή δεν μπόρεσε να σε πειράξει την ημέρα, έρχεται την νύχτα. Επιτρέπει καμιά φορά και ο Θεός να μας πειράξει στον ύπνο, για να δούμε ότι δεν πέθανε ακόμη ο παλιός άνθρωπος ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΣ

           
          

              Τα όνειρα είναι απατηλά

 

-Γέροντα, με ταλαιπωρούν κάτι άσχημα όνειρα…

-Όταν βλέπεις άσχημο όνειρο, ποτέ να μην εξετάζεις τι είδες, πώς το είδες, αν είσαι ένοχη, πόσο φταις. Ο πονηρός, επειδή δεν μπόρεσε να σε πειράξει την ημέρα, έρχεται την νύχτα. Επιτρέπει καμιά φορά και ο Θεός να μας πειράξει στον ύπνο, για να δούμε ότι δεν πέθανε ακόμη ο παλιός άνθρωπος. Άλλες φορές πάλι ο εχθρός πλησιάζει τον άνθρωπο στον ύπνο του και του παρουσιάζει διάφορα όνειρα, για να στενοχωρεθεί, όταν ξυπνήσει. Γι’ αυτό να μη δίνεις καθόλου σημασία· να κανείς τον σταυρό σου, να σταυρώνεις το μαξιλάρι, να βάζεις και τον σταυρό και κάνα-δυο εικόνες επάνω στον μαξιλάρι και να λες την ευχή μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. Όσο δίνεις σημασία, άλλο τόσο θα έρχεται ο εχθρός να σε πειράζει. Αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στους μεγάλους, αλλά και στους μικρούς. Και στα μικρά παιδιά ακόμη, παρόλο που είναι αγγελούδια, ο εχθρός πηγαίνει και τα φοβερίζει, όταν κοιμούνται και τινάζονται με αγωνία, τρέχουν φοβισμένα και με κλάματα στην αγκαλιά της μητέρας. Άλλοτε πάλι τα πλησιάζουν οι Άγγελοι και γελούν μέσα στον ύπνο τους από χαρά ή ξυπνάνε από την μεγάλη τους χαρά. Επομένως τα όνειρα που φέρνει ο πειρασμός είναι μια εξωτερική επίδραση του εχθρού στον άνθρωπο την ώρα που κοιμάται.

Να δοξάζετε τον Θεόν, όταν σας εγκαταλείπουν πρόσωπα που είχατε ευεργετήσει, διότι αυτό σας πλησιάζει στον Μεγάλον μας ευεργέτην Ιησούν Χριστόν

Να δοξάζετε τον Θεόν, όταν σας εγκαταλείπουν πρόσωπα που είχατε ευεργετήσει, διότι αυτό σας πλησιάζει στον Μεγάλον μας ευεργέτην Ιησούν Χριστόν
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
















ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  20 ΙΑΝ 2012

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Εν Χριστώ αδελφέ Δημήτριε και αδελφή Ελένη Σταυρός 9-12-1970{ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ}

 Προς Δημήτριον

9. Τ. Σταυρός 9-12-1970
«Βοήθειά μας η Αγία μας Άννα»
Εν Χριστώ αδελφέ Δημήτριε και αδελφή Ελένη,
Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε.
Επί τη ευκαιρία των Χριστουγέννων και των Αγίων Εορτών, έρχομαι ταχυδρομικώς να σας ευχηθώ να περάσετε με [κατ’ ] άμφω υγεία. Χρόνια πολλά και ευάρεστα στον Θεόν. Θα παρακαλέσω την καλή μας Μητέρα του Θεού να πάρη το Πανάγιο Βρέφος , που θα γεννηθή μεθαύριο στην Βηθλεέμ, να σας κάμη επίσκεψιν στο φτωχικό σας (καθώς το λέτε ) . Πιστεύω ότι και Αυτοί θα αναπαυθούν από όλην την ατμόσφαιρα του σπιτιού, που δεν έχει κάτι το κοσμικό, και εσείς θα παρηγορηθήτε πολύ, διότι μόνον ο Χριστός δίδει χαρά και παρηγοριά πραγματική. Ενώ από ανθρώπους αχαριστίες θα πρέπη να συναντά κανείς εάν θέλη να μιμήται και να ακολουθή τον Χριστόν. Μόνον τότε πρέπει να καταλάβη ότι κάμει θετική εργασία πνευματική.
Να δοξάζετε τον Θεόν, όταν σας εγκαταλείπουν πρόσωπα που είχατε ευεργετήσει, διότι αυτό σας πλησιάζει στον Μεγάλον μας ευεργέτην Ιησούν Χριστόν. Να δοξάζετε τον Θεόν ,που δεν μπορείτε να βγαίνετε έξω και δεν οργίζεσθε δια την εκτροχιασμένην κοινωνία. Να δοξάζετε τον Θεόν που έχετε λίγο φως αισθητό, όσο για να υπηρετήσθε , και δεν βλέπετε την μάταιη και ελεεινή κοινωνία, ούτε και από μακριά, και δεν χάνετε την ηρεμίαν σας. Να δοξάζετε τον Θεόν, που σας έδωσε όλες αυτές τις προϋποθέσεις, δια να κάμετε εσωτερική εργασία, την μόνην που ανταμείβει ο Θεός. Να δοξάζετε τον Θεόν, δια την καλήν σας σύζυγο – και καλήν σας αδελφήν και αδελφή μου- που σας βοηθάει και την βοηθάτε στο ανέβασμα της σκάλας προς τον Ουρανόν. Να δοξάζετε τον Θεόν δια τον Άγγελο που σας υπηρετεί με αγάπη, χωρίς γογγυσμόν, σαν γνήσιο –ίσως και καλύτερα από –σαρκικό παιδί∙ διότι η πνευματική αγάπη δεν συγκρίνεται. Να δοξάζετε όλοι σας τον Χριστόν, οι “δύο ή τρεις συνηγμένοι”, που σας σύναξε και μένετε μαζί, μαζί σας και ο Χριστός. Θα μένη μαζί σας ,όταν έχετε την αγάπη όπως την έχετε και τώρα. Θα εύχομαι δι’ αυτό ιδιαίτερα, όπως πάντοτε εύχομαι∙ και εσείς ξέρω ότι δεν με ξεχνάτε.
Πιστεύω ότι δεν με παρηξηγείτε που δεν σας γράφω∙ διότι εάν αλληλογραφώ- ενώ είμαι ησυχαστής Μοναχός- δεν θα έχη νόημα η ζωή μου. Νόημα έχει , όταν συνεχώς ενθυμούμαι και προσεύχομαι για τον κόσμον. Τώρα, το χειμώνα, έχω την ησυχία που μου χρειάζεται. Το καλοκαίρι, από τον Ιούνιο-Σεπτέβριο, δεν μπορώ να ησυχάσω, από τους φοιτητάς περισσότερο. Εφετος θα λάβω κατάλληλα μέτρα. Δεν σβήνεται η πυρκαγιά του καθενός με ένα κύπελλο νερό που θα διαθέσω. Θα πρέπη να παρακαλώ τον Θεό να ρίχνη βροχές συνέχεια . Εύχεσθε να με βοηθήση ο Θεός.
Με συγχωρείτε∙ σας κούρασα και σας κουράζω πιο πολύ με τα κακογραμμένα γράμματά μου, τα βιαστικά.
Εύχομαι και πάλιν ο Χριστός και η Παναγία μαζί σας.
Με αγάπη Χριστού
Ο αδελφός σας
Μον. Παϊσιος
Από το βιβλίο: «ΚΕΙΜΕΝΑ-ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ
Γέροντος ΠΑΪΣΙΟΥ του ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
1924-1994»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ
Θεσσαλονίκη
2009
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Α. ΖΟΥΡΝΑΤΖΟΓΛΟΥ ΕΠΙΣΜΗΝΑΓΟΣ Ε.Α


ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   20 ΙΑΝ 2012
.

επιστολη γέροντος Παϊσίο κριτικη ενος βιβλιου τιμιος Σταυρός 23.7.77

επιστολη γέροντος Παϊσίου

 Α’ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ
Τίμιος Σταυρός 23.7.77
Αγαπητ...έ μου αδελφέ κύριε Β.

«Χαίρε εν Κυρίω»• Διάβασα το βιβλίο σας, αν και εγώ δεν είμαι αρμόδιος, θα σας πώς το λογισμό μου επάνω σ’ αυτά πού μου γράφετε, μια πού το ζητάτε. Κατ’ αρχάς ό τίτλος του βιβλίου δεν μου άρεσε «Ψυχολογία». Μέσα έχει πολλά καλά, καί πολύ θα βοηθήσουν τους νέους, αλλά καί πολλά από αυτά εάν δεν τα γνώριζαν οι νέοι, (τα λέγατε μόνο στους εκπαιδευτικούς) θα βοηθούσαν καλύτερα.
Επίσης εάν περισσότερο τα παρουσιάζατε τα πράγματα πνευματικά, παρά επιστημονικά θα βοηθιόντουσαν πιο θετικά (με το να συλλάβουν το βαθύτερο νόημα της ζωής) να έλθει ή θεία χάρις, με τη θεία παρηγοριά, για να νιώθουν χαρούμενα τα παιδιά καί να μην καταφεύγουν σε χαμηλές και μάταιες χαρές πού δεν ξεδιψάνε τη ψυχή αλλά την καίνε περισσότερο.
Ό άνθρωπος πού δεν πιστεύει στο Θεό καί στη μέλλουσα αιώνια ζωή, καταδικάζει αιώνια τη ψυχή του, καί μένει απαρηγόρητος καί σ’ αυτή τη ζωή. Νομίζω ότι όλη ή προσπάθεια πρέπει να γίνει σ’ αυτή την κατεύθυνση, διότι βλέπουμε σχεδόν όλη την Ευρώπη πού διέθεσε όλη την επιστήμη (την ανθρώπινη γνώση) για να διορθώσει την εικόνα του Θεού, αλλά για να μην είναι οι ίδιοι (σχεδόν όλοι) στραμμένοι προς τον Θεόν, καί να ζητάνε καί την θεία Του επέμβαση, ταλαιπωρούνται συνέχεια, καί ταλαιπωρούν συνέχεια μικρούς καί μεγάλους, καί από τη φύση την οποία σιγά – σιγά παραμορφώνουν, άρχισαν να παραμορφώνουν καί τους ανθρώπους, καί να τους περιποιούνται στα ψυχιατρεία με ηλεκτροσόκ. Ό Θεός να μας ελεήσει.
Συγχώρεσε με, τα γράφω με πόνο, γιατί βλέπω την καημένη τη νεολαία εγκαταλειμμένη από πνευματικούς γιατί οί περισσότεροι ασχολούνται με την πρόνοια (ενώ υπάρχει ή κοινωνική πρόνοια καί κάνει πιο καλύτερα τη δουλειά της στον τομέα αυτό) καί το έργο του πνευματικού δυστυχώς το κάνουν ψυχίατροι, πού οϊ περισσότεροι δεν παραδέχονται ψυχή, η την παραδέχονται με το δικό τους τρόπο καί να μην αναγνωρίζουν την αξία της ψυχής, πού μια ψυχή αξίζει περισσότερο από όλο τον κόσμο, καθώς μας λέει ό Χριστός.Εάν δεν υπήρχαν καί τα ψυχολογικά βιβλία, θα είχαμε λιγότερες αυτοκτονίες, γιατί πολλοί πού τα διαβάζουν, καταδικάζουν τον εαυτό τους, ενώ ή χάρις του Θεού διώχνει καί τα κληρονομικά, καί σκορπάει καί χαρά.
Εάν το επανεκδώσετε δώστε «τα πρωτεία στα Αναστάσιμα».
Με πολλή αγάπη Χριστού
Ό αδελφός σας Μον. Παΐσιος

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΗΣ  19 ΙΑΝ 2012

άλλο πάθος είναι η υπερηφάνεια και άλλο ο εγωισμός {Γερ Παισιος }

Γέροντας Παΐσιος - Εγωισμός και Υπερηφάνεια

Γεροντα, άλλο πάθος είναι η υπερηφάνεια και άλλο;
...
  ο εγωισμός- Η υπερηφάνεια, ο εγωισμός , η κενοδοξία κ.λπ., εκτός από την έπαρση που είναι εωσφορικός βαθμός, είναι το ίδιο πάθος με μικρές διαφορές και διαβαθμίσεις.

Ο εγωισμός είναι το αναρχικό παιδί της υπερηφάνειας δεν το βάζει κάτω, επιμένει.

Όπως όμως τα δένδρα που δεν λυγίζουν, σπάζουν τελικά από τον αέρα, έτσι και ο άνθρωπος που έχει εγωισμό, επειδή δεν κάμπτεται, σπάζει τελικά τα μούτρα του.

Μεγάλο κακό ο εγωισμός!
Ενώ και ανάπαυση δεν έχει ο εγωιστής, πάλι επιμένει! Δεν βλέπεις, ο Άρειος;
Όταν η μητέρα του του είπε: «καλά, τόσοι λένε ότι σφάλλεις δεν το καταλαβαίνεις;», «ναι, το ξέρω, της απάντησε, αλλά πώς να υποταχθώ σ’ αυτούς;».
Ο εγωισμός του δεν τον άφηνε να παραλεχθεί το λάθος του.

- Και δεν τον απασχολούσε, Γέροντα, που είχε παρασύρει τόσον κόσμο στην αίρεση;
- Όχι, δεν τον απασχολούσε. «Αν παραδεχθώ ότι σφάλλω, έλεγε, θα εξευτελισθώ και στους οπαδούς μου». Και όσο καταλάβαινε ότι κάνει λάθος, άλλο τόσο ζοριζόταν να τους πείσει ότι είχε δίκαιο.

Φοβερό πράγμα ο εγωισμός!

- Σε τι διαφέρει , Γέροντα, ο εγωιστής από τον υπερήφανο;
- Ο εγωιστής έχει θέλημα, πείσμα, ενώ ο υπερήφανος μπορεί να μην έχη ούτε θέλημα ούτε πείσμα.

Ας πούμε ένα παράδειγμα:
Στην εκκλησία προσκυνάτε τις εικόνες με μία σειρά η καθεμία ξέρει την σειρά της. Μια αδελφή , αν έχη εγωισμό και της πάρη κάποια άλλη την σειρά, θα κατεβάση τα μούτρα και μπορεί να μην πάη ούτε να
προσκυνήση.

«Αφού προσκύνησε εκείνη πριν από μένα, θα πη, δεν πάω να προσκυνήσω».

Ενώ, αν δεν έχη υπερηφάνεια, πάλι θα πειραχθή, αλλά δεν θα αντιδράση έτσι μπορεί μάλιστα να πη και στις επόμενες, δήθεν με ευγένεια: «Περάστε! πέρνα κι εσύ, πέρνα κι εσύ!».
- Τι να κάνω, Γέροντα, όταν πληγώνεται ο εγωισμός μου;
- Όταν πληγώνεται ο εγωισμός σου, μην τον περιθάλπης άφησέ τον να πεθάνη. Αν πεθάνη ο εγωισμός σου, θα αναστηθή η ψυχή σου.

- Και πώς πεθαίνει, Γέροντα, ο εγωισμός;
- Πρέπει να θάψουμε το εγώ μας, να σαπίση και να γίνη κοπριά, για να αναπτυχθή η ταπείνωση και η αγάπη.



Πηγή: Από το βιβλίο «Πάθη και Αρετές» Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι Ε

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  19 ΙΑΝ 2012

΄

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι εὐαίσθητος, ὁ Θεὸς δὲν ἐπιτρέπει νὰ γνωρίση ἀπότομα τὰ πάθη του{Γερ Παισιος}.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι εὐαίσθητος, ὁ Θεὸς δὲν ἐπιτρέπει νὰ γνωρίση ἀπότομα τὰ πάθη του. Γιατί τὸν εὐαίσθητο τὸν πειράζει καὶ ὁ διάβολος καὶ τὸν ρίχνει στὴν ἀπελπισία: «Γιατί νὰ ἔχης αὐτὸ τὸ πάθος; τοῦ λέει, καὶ γιατί ἔκανες ἐκεῖνο; καὶ πῶς τὸ ἄλλο; Ἄρα δὲν θὰ σωθῆς». Κι ἔτσι μπορεῖ νὰ καταλήξη στὸ ψυχιατρεῖο
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ






ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  19 ΙΑΝ 2012

Ο μανδύας της Συγχωρητικότητας

«Ο άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας, ο πρώτος Χριστιανός Αυτοκράτορ, μετά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, στη Νίκαια (325), προσκάλεσε όλους τους Πατέρες της Συνόδου (318) στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι, του δόθηκε η ευκαιρία να επικοινωνήσει προσωπικά με όλους τους Επισκόπους της Εκκλησίας. Τους παρέθεσε επίσημο γεύμα και τους πρόσφερε αναμνηστικά δώρα. Με ένα προσωπικό τρόπο, τίμησε ιδιαίτερα τους ομολογητάς Επισκόπους, ασπαζόμενος τα ίχνη του Μαρτυρίου τους. Του αγίου Παφνουτίου , ασπάσθηκε τα τυφλωμένα μάτια και των άλλων Ομολογητών, τις πληγές και τα διαστρεβλωμένα μέλη του σώματός τους.

Στη συνάντηση αυτή, του υπεβλήθησαν και μερικές γραπτές καταγγελίες ορισμένων Επισκόπων. Τις αναφορές αυτές, ούτε  τις διάβασε ο Βασιλεύς ούτε διέταξε ανακρίσεις, αλλά μπροστά σε όλους τους Επισκόπους τις έκαψε λέγοντας: Εάν και με τα μάτια μου ακόμη έβλεπα κάποιον αρχιερέα να αμαρτάνει, θα τον σκέπαζα οπωσδήποτε με τον αυτοκρατορικό μου μανδύα» ! ( Συναξάρι 21 Μαΐου ).

Ο άγιος Κωνσταντίνος εγκαινίασε την τιμητική προσκύνηση των αγίων εικόνων. Ασπαζόμενος τις πληγές των Ομολογητών Πατέρων, καθιέρωσε την τιμητική προσκύνηση των εικονιζομένων Αγίων. Εάν οι Άγιοι ζούσαν ανάμεσά μας, θα θεωρούσαμε  πολύ φυσικό να ασπασθούμε τα ίχνη των μαρτυρίων τους. Η προσκύνηση και ο ασπασμός των ιερών εικόνων που καθιέρωσε πρώτος ο άγιος Κωνσταντίνος είναι απόδοση τιμής προς τα τίμια εκείνα μέλη της Εκκλησίας που αγωνίσθηκαν, τραυματίστηκαν, ακρωτηριάστηκαν και τελικά πέθαναν για την πίστη του Χριστού. Όταν ασπαζόμαστε τις ιερές εικόνες του Χριστού και των Αγίων αποδίδομε την οφειλόμενη τιμή στα μαρτύρια και το αίμα τους.

Ο Μ. Κωνσταντίνος καθιέρωσε και τον τρόπο, με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζονται οι αμαρτάνοντες αρχιερείς. Ο αρχιερεύς και όταν αμαρτάνει δεν παύει να είναι αρχιερεύς. Ο πρώτος χριστιανός Βασιλεύς, καθιέρωσε να αντιμετωπίζονται οι περιπτώσεις αυτές, με τον τρόπο που οι δύο υιοί αντιμετώπισαν την γύμνωση του πατέρα τους Νώε  ( Γεν. θ΄  23). Αυτό σημαίνει , ότι τα προσωπικά αμαρτήματα των αρχιερέων δεν πρέπει να δημοσιεύονται. Όπως για κάθε αμαρτωλό, έτσι και για τον κάθε Αρχιερέα, πρέπει να παρέχεται χρόνος μετανοίας.

Η μόνη περίπτωση άμεσης κάθαρσης προσωπικών αμαρτημάτων Αρχιερέων είναι όταν τα αμαρτήματα αυτά προκαλούν πλέον δημόσιο σκάνδαλο ( πρβ. Α΄ Τιμ. γ΄7). Τότε δεν μπορεί να συνεχίσει ο Αρχιερεύς την επισκοπική του διακονία. Είναι η μόνη περίπτωση που ένας Αρχιερεύς πρέπει να οδηγείται στην μονή της μετανοίας του.

Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Αυστηρότητα στους αναιδείς, επιείκεια στους φιλότιμους{Γερ Παισιος }

   Αυστηρότητα στους αναιδείς, επιείκεια στους φιλότιμους
 - Γέροντα, όταν ο αναιδή...ς γίνεται πιο αναιδής από το ενδιαφέρον που του δείχνεις, πως θα τον βοηθήσης;

- Να σου πω: όταν βλέπω ότι ο άλλος δεν βοηθιέται από το ενδιαφέρον μου, την καλωσύνη, την αγάπη, τότε λέω ότι δεν έχω συγγένεια μαζί του και αναγκάζομαι να μην του φέρωμαι με καλωσύνη. Κανονικά, όσο καλωσύνη σου δείχνουν, τόσο πρέπει να αλλοιώνεσαι, να διαλύεσαι, να λειώνης.

Παλιά τι είχε συμβή με κάποιον. Στην αρχή, για να τον βοηθήσω, αναγκάστηκα να του πω μερικά θεία γεγονότα που είχα ζήσει. Αντί όμως να πη: «Θεέ μου, πώς να Σε ευχαριστήσω γι’ αυτήν την παρηγοριά κ.λπ.» και να διαλυθή, πήρε θάρρος και φερόταν με αναίδεια. Τότε κράτησα μια αυστηρή στάση. «Θα τον βοηθώ, είπα, από μακριά με την προσευχή». Αυτό το έκανα, όχι γιατί δεν τον αγαπούσα, αλλά γιατί αυτός ο τρόπος θα τον βοηθούσε.

- Και αν, Γέροντα, καταλάβη, το λάθος του και ζητήση συγγνώμη;

- Αν το καταλάβη, εντάξει, μπορούμε να συνεννοηθούμε. Διαφορετικά, αν δεν βοηθιέται από το φιλότιμό μου, δεν βρίσκω ανταπόκριση, και δεν έχω συγγένεια μαζί του. Όταν ο άλλος έχη ευλάβεια, ταπείνωση, δεν έχη αναίδεια, κι εσύ κινείσαι απλά. Εγώ εξ αρχής φέρομαι σε όλους με άνεση και απλότητα. Δεν φέρομαι περιορισμένα, δήθεν για να μη δώσω θάρρος στον άλλον και τον βλάψω. Δίνομαι ολόκληρος, για να βοηθηθή, να αναπτυχθή μέσα σ’ ένα κλίμα αγάπης, και σιγά-σιγά του λέω τα κουσούρια του. Τον θεωρώ αδελφό μου, πατέρα μου, παππού μου, ανάλογα με την ηλικία του. Κάνω λιακάδα, για να βγουν όλα τα φίδια, οι σκορπιοί, τα σκαθάρια – τα πάθη -, και ύστερα τον βοηθάω να τα σκοτώση. Αν όμως δω ότι δεν το εκτιμάει αυτό και δεν βοηθιέται από την συμπεριφορά μου, αλλά εκμεταλλεύεται την απλότητά μου και την αληθινή αγάπη μου και αρχίζει να φέρεται με αναίδεια, τραβιέμαι σιγά-σιγά, για να μη γίνη περισσότερα αναιδής. Αλλά στην αρχή δίνομαι ολόκληρος, γι’ αυτό μετά έχω αναπαυμένη την συνείδησή μου. Μια φορά στην Μονή Στομίου είχα πάρει ένα παιδί, για να το βοηθήσω, να του μάθω και την τέχνη του μαραγκού. Του φερόμουν με πολλή καλωσύνη, τον είχα σαν αδελφό. Έβλεπα όμως μερικά πράγματα που δεν με ανέπαυαν. Μια φορά τον ρωτάω: «Τι ώρα είναι;». «Με τα μυαλά τα δικά σου πάει το ρολόι!», μου λέει. Ε, τότε είπα: «Δεν συμφέρει να συνεχίσω έτσι. Θα συμμαζέψω σιγά-σιγά ‘’τα μυαλά μου’’, γιατί δεν ωφελείται». Κανονικά αυτός, αν ήταν φιλότιμος, έτσι όπως του φερόμουν, έπρεπε να διαλυθή. Αλλά είδα ότι δεν με χωρούσε, δεν με καταλάβαινε. Ύστερα μόνος του έφυγε· δεν τον έδιωξα. Βλέπεις, η ανοχή, η αγάπη κάνουν τον αναιδή πιο αναιδή και τον φιλότιμο πιο φιλότιμο ΛΟΓΙΟΙ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΤΟΜΟΣ

 

              ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 19 ΙΑΝ 2012

Η Φυσική της μεταφυσικής και η διάσπαση του ατόμου (Γ. Παϊσιος

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 18 ΙΑΝ 2012

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΚΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΚΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ

Του Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικολάου

===========

Στόν π. Παίσιο πήγα καί το 1976 με έναν συμφοιτητή μου. Καί τότε θυμάμαι την χάρη καί την γλύκα των λόγων του.

Τί σπουδάζετε, παλληκάρια; μας ρώτησε.

Φυσική, του απαντούμε.

Καί οί δύο φυσικοί είστε;

"Ε, τότε πρέπει να μάθετε καί την φυσική της μεταφυσικής. Ξέρετε για την πνευματική διάσπαση του ατόμου; Όταν γνωρίσουμε τον εαυτό μας, όταν δηλαδή φθάσουμε σε αυτογνωσία, τότε γίνεται ή διάσπαση του ατόμου μας.

"Αν δεν ταπεινωθούμε ωστέ να διασπάσουμε το άτομο μας, δέν θά βγεί ή πνευματική ενέργεια πού χρειάζεται για να ξεπεράσουμε την βαρύτητα ης φύσεως μας. Μόνον έτσι, παλληκάρια, θά μπορέσουμε να διαγράψουμε πνευματική τροχιά.

Τι ωραίος αιφνιδιασμός! Μας μίλησε τήν γλώσσα μας με την γλώσσα του.

"Η πνευματική ζωή είναι εύκολη, μας είπε. «Ό ζυγός μου χρηστός καί το φορτίον μου έλαφρόν εστί» (Ματθ. ια' 30), λέγει ό Κύριος.

Μα «στενή ή πύλη καί τεθλιμμένη η οδός» (Ματθ. ζ' 14), του αντιλέγει ο φίλος μου χαριτωμένα καί ευγενικά.

Τα ξίγγια, ευλογημένε, την κάνουν κενή. Πέταξε τα καί θα δεις πόσο εύκολα είναι τα πράγματα.

Ή αγάπη μας πρέπει να είναι ίδια πρός όλους. Μόνο τότε είναι αγάπη Θεού. Αν αγαπούμε κάποιους περισσότερο καί άλλους λιγότερο, πρέπει να ύποψιασθούμε εγωισμό.

Όσο ξεχνούμε τον εαυτό μας, τόσο αγνωρίζουμε στην ζωή μας τίς εύλογίες του Θεού. Καί τί δεν μας δίνει ό πανάγαθος Θεός! (Τί ζεστά καί γλυκά πού το είπε αυτό το «πανάγαθος»!



ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 18 ΙΑΝ 2012

+ Γέρων Παϊσιος

Ο Αγιορείτης(1924 - 1994