Είναι πολλοί τώρα εκείνοι πού επιδιώκουν να τα διαλύσουν όλα, οικογένεια,νεολαία, Εκκλησία

 
  Σήµερα οι  πολλοί από αυτούς πού κυβερνούν δεν πιστεύουν!

{ Επικατάρατος ό ποιών τα έργα Κυρίου άµελώς»}

Παλιά, αν ένας ευλαβής ασχολείτο µε την κατάσταση στον κόσµο, δεν πρέπει να ήταν καλά· ήταν για κλείσιµο στον Πύργο

... . Σήµερα αντίθετα, αν ένας ευλαβής δεν ενδιαφέρεται και δεν πονάει για την κατάσταση πού επικρατεί στονκόσµο, είναι για κλείσιµο στον Πύργο. Γιατί τότε αυτοί πού κυβερνούσαν είχανΘεό µέσα τους, ενώ σήµερα πολλοί από αυτούς πού κυβερνούν δεν πιστεύουν.Είναι πολλοί τώρα εκείνοι πού επιδιώκουν να τα διαλύσουν όλα, οικογένεια,νεολαία, Εκκλησία.Το να ενδιαφέρεται κανείς τώρα και να ανήσυχη για την κατάσταση στηνοποία βρίσκεται το έθνος µας είναι οµολογία, γιατί ή Πολιτεία τα βάζει µε τονθείο νόµο. Ψηφίζει νόµους ενάντιους στον νόµο τού Θεού.

 Είναι και µερικοί αδιάφοροι πού ούτε στον θεσµό της Εκκλησίας πιστεύουν ούτε Έθνος παραδέχονται και, για να έχουν το χουζούρι τους,
λένε«ό Απόστολος Παύλος λέει να µην ενδιαφέρεσαι για τα πράγµατα τού κόσµου»,και έτσι αδιαφορούν! 'Αλλά ό Απόστολος Παύλος άλλο εννοούσε. Τότε ταειδωλολατρικά έθνη είχαν εξουσία. Μερικοί ξέκοψαν από το κράτος και πί-στεψαν στον Χριστό. Έλεγε λοιπόν ό Απόστολος Παύλος σ' αυτούς «εσείς µηνάσχολήσθε µε τα πράγµατα τού κόσµου»
,
για να ξεχωρίζουν από τον κόσµο,γιατί όλος ό κόσµος ήταν ειδωλολατρικός


. Από την στιγµή όµως πού ανέλαβετην εξουσία ό Μέγας Κωνσταντίνος και επικράτησε ό Χριστιανισµός,δηµιουργήθηκε σιγά-σιγά ή µεγάλη χριστιανική παράδοση µε τις Εκκλησίες, ταµοναστήρια, την τέχνη, το τυπικό της λατρείας κ.λπ.
Έχουµε λοιπόν ευθύνη νατα διατηρήσουµε όλα αυτά και να µην αφήσουµε τους εχθρούς της Εκκλησίαςνα τα διαλύσουν. Έχω ακούσει και Πνευµατικούς να λένε

«Εσείς µην άσχολήσθεµ' αυτά»

Αν είχαν µεγάλη αγιότητα και έφθαναν µε την προσευχή σε τέτοιακατάσταση, πού να µην τους ενδιαφέρει τίποτε, να τους φιλούσα και τα πόδια
.Αλλά τώρα αδιαφορούν, γιατί θέλουν να τα έχουν καλά µε όλους και να καλοπερνούν
.
Ή αδιαφορία δεν επιτρέπεται ούτε στους κοσµικούς, πόσο µάλλον στουςπνευµατικούς ανθρώπους.

Ένας άνθρωπος τίµιος, πνευµατικός, δεν πρέπει να κάνη τίποτε µε αδιαφορία.«


Ειπώθηκε τον Ιούνιο τού 1985.!!!ΑΠΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΥ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !!!!
 
 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   9 ΦΕΒ 2012
Έπικατάρατος ό ποιών τα έργα Κυρίου άµελώς»,

λέει ό Προφήτης Ιερεµ

Πύργο Ψηλό οχυρωµατικό οικοδόµηµα των µονών τού Άγιου Όρους, πού χρησίµευε για την απόκρουση τωνπειρατών

Χάθηκε η υπομονή από τους ανθρώπους

Χάθηκε η υπομονή από τους ανθρώπους


- Η σημερινή κατάσταση δεν βοηθάει τον κόσμο. Άλλοτε η ζωή ήταν ήρεμη και οι άνθρωποι ήταν ήρεμοι και η βιασύνη που μπήκε στον κόσμο έκανε τους ανθρώπους ανυπόμονους. Παλιά ήξερε κανείς ότι θα φάη ν...τομάτα τέλη Ιουνίου, δεν τον απασχολούσε. Περίμενε τον Αύγουστο να φάη καρπούζι.


Και με τις ενέσεις όλα άνοστα γίνονται. Άνοστα πράγματα, άνοστοι άνθρωποι, όλα άνοστα! Δεν έχει νοστιμάδα και η ζωή τους τώρα. Ρωτάς νέα παιδιά: "Τι σε αναπαύει;" "Τίποτε", σου λένε. Κοτζάμ παλληκάρια! "Τι σε ευχαριστεί να κάνεις;" "Τίποτε". Πού φθάνει ο άνθρωπος! Νομίζει ότι θα διορθώσει τον Θεό μ' αυτά που κάνει! Την νύχτα την κάνουν ημέρα, για να γεννούν οι κότες. Και είδες κάτι αυγά; Αν έκανε ο Θεός το φεγγάρι να φέγγη σαν τον ήλιο, θα παλάβωναν οι άνθρωποι. Ενώ ο Θεός έκανε την νύχτα, για να ξεκουράζωνται οι άνθρωποι, τώρα πού έφθασαν!

Βιασύνη, βιασύνη... Σιγά-σιγά θα μπαίνει στο βλήμα ο άνθρωπος, θα πατάνε την σκανδάλη, θα εκτοξεύεται το βλήμα, θα σκάει και θα βγαίνει ένας παλαβός! Πού θα πάει; Εκεί θα καταλήξουν. Τρελλοκομείο!

Από το βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄, Ιερόν Ησυχαστήριον "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", Σουρωτή Θεσσαλονίκης

 

 

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  8 ΦΕΒ 2012

Ό Θεός µας αγαπά. Ό άνθρωπος έχει µέσα του κρυµµένηδύναµη για ώρα ανάγκης.

Μή φοβάσθε.
Περάσαµε σαν έθνος τόσες µπόρεςκαι δεν χαθήκαµε, και θα φοβηθούµε την θύελλα πού πάει να ξεσπάσει; Ούτετώρα θα χαθούµε. Ό Θεός µας αγαπά. Ό άνθρωπος έχει µέσα του κρυµµένηδύναµη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια.... Μία µπόρα θα είναι.

Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθει ή θεία Χάρις. Αυτό πού θαβοηθήσει πολύ είναι να µπει µέσα µας ή καλή ανησυχία: πού βρισκόµαστε, τι θασυναντήσουµε, για να λάβουµε τα µέτρα µας και να ετοιµασθούµε. Ή ζωή µαςνα είναι πιο µετρηµένη. Να ζούµε πιο πνευµατικά. Να είµαστε πιο αγαπηµένοι.Να βοηθούµε τους πονεµένους, τους φτωχούς µε αγάπη, µε πόνο, µεκαλωσύνη. Να προσευχώµαστε να βγουν καλοί άνθρωποι.



∆εν σάς τα λέω αυτά, για να φοβηθείτε, άλλα για να ξέρετε πούβρισκόµαστε..

Ο Θεός θα δώσει τη λύση.

Ό Καλός Θεός όλα θα τα οικονοµήσει µε τον καλύτερο τρόπο, αλλάχρειάζεται πολλή υποµονή και προσοχή, γιατί πολλές φορές, µε το ναβιάζωνται οι άνθρωποι να ξεµπλέξουν τα κουβάρια, τα µπλέκουν περισσότερο

ΛΟΓΙΑ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΥ

 

ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   ΗΛΙΑΣ  8 ΦΕΒ 2012

Η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά

Η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά.

-Θέλω να πω ότι, αν δεν αναγνωρίζουμε τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός και γκρινιάζουμε, έρχονται οι δοκιμασίες και μαζευόμαστε κουβάρι. Όχι, αλήθεια σας λέω, όποιος έχει αυτό ...το τυπικό , την συνήθεια της γκρίνιας, να ξέρη ότι θα του έρθη σκαμπιλάκι από τον Θεό, για να ξοφλήση τουλάχιστον λίγο σ' αυτήν την ζωή. Και αν δεν του έρθη σκαμπιλάκι , αυτό θα είναι χειρότερο, γιατί τότε θα τα πληρώση όλα μια και καλή στην άλλη ζωή.
-Δηλαδή , Γέροντα, η γκρίνια μπορεί να είναι συνήθεια;
-Γίνεται συνήθεια, γιατί η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος. Ενώ , όποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται την θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες κι αν του δώση ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει. Γι' αυτό απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός τον κυνηγάει συνέχεια ο πειρασμός και του φέρνει όλο αναποδιές, ενώ τον ευγνώμονα τον κυνηγάει ο Θεός με τις ευλογίες Του.
Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός. «Ουχ οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού», είπε στον λεπρό που επέτρεψε να Τον ευχαριστήση . Ο Χριστός ζήτησε την ευγνωμοσύνη από τους δέκα λεπρούς όχι για τον εαυτό Του αλλά για τους ίδιους, γιατί η ευγνωμοσύνη εκείνους θα ωφελούσε.
Πηγή το βιβλίο βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄/

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  8 ΦΕΒ 2012

 

 

 

ὑπάρχει, περίπτωση νὰ μὴ μὲ ἀκούη ὁ Θεός, ὅταν Τοῦ ζητάω νὰ μὲ βοηθήση νὰ ἀπαλλαγῶ ἀπὸ ἕνα πάθος

Γέροντα, ὑπάρχει, περίπτωση νὰ μὴ μὲ ἀκούη ὁ Θεός, ὅταν Τοῦ ζητάω νὰ μὲ βοηθήση νὰ ἀπαλλαγῶ ἀπὸ ἕνα πάθος;


- Τί, Βάαλ εἶναι ὁ δικός μας ὁ Θεός; Ὁ Θεὸς ἀκούει καὶ μᾶς βοηθάει. Ἴσως νὰ μὴ νιώθης τὴν βοήθειά Του· αἰτία ὅμως δὲν εἶναι ὁ Θεός,... ἀλλὰ ἐσὺ ἡ ἴδια πού διώχνεις τὴν βοήθειά Του μὲ τὴν ὑπερηφάνεια.
Ἂν δὲν ὑπάρχη κίνδυνος νὰ τὸ πάρουμε ἐπάνω μας καὶ νὰ ὑπερηφανευθοῦμε, εἶναι ἀδύνατο νὰ μὴ βοηθήση ὁ Θεός. Ὁ Καλὸς Θεὸς θέλει νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ πάθη μας, ἀλλά, ἂν ἔχουμε ὑπερηφάνεια ἢ προδιάθεση ὑπερηφάνειας, δὲν μᾶς βοηθάει νά ἀπαλλαγοῦμε, γιατὶ θὰ νομίζουμε ὅτι τὸ κατορθώσαμε χωρὶς τὴν δικὴ Του βοήθεια.


Γι' αὐτό, ὅταν παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ μὲ ὅλη τὴν καρδία μας νά μᾶς βοηθήσῃ νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ ἕνα πάθος καὶ δὲν μᾶς βοηθάη, πρέπει ἀμέσως νά καταλάβουμε ὅτι πίσω ἀπὸ αὐτὸ τὸ πάθος κρύβεται ἄλλο μεγαλύτερο, καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Ἐπειδὴ δηλαδὴ δὲν βλέπουμε τὴν ὑπερηφάνεια, ἀφήνει ὁ Θεὸς νά παραμένῃ τὸ πάθος πού βλέπουμε, π.χ. ἡ γαστριμαργία, ἡ φλυαρία, ὁ θυμὸς κ.λπ., γιὰ νά ταπεινωνώμαστε. Ὅταν σιχαθοῦμε πιὰ τὰ πάθη μας ἀπὸ τὶς συνεχεῖς πτώσεις μας, γνωρίσουμε τὴν ἀδυναμία μας καὶ ταπεινωθοῦμε, τότε μᾶς βοηθάει ὁ Θεὸς καὶ ἀνεβαίνουμε δύο-δύο τὰ πνευματικὰ σκαλιά.

 

     !!!!!!!!   ΤΗΝ  ΑΓΙΑ ΤΟΥ   ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ  !!!!!!!

 

 

      !!!!!!!!!   ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 7 ΦΕΡ 2012 !!!!!!!

πηγή: Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου "Λόγοι", τόμ. E΄ - Πάθη καί Άρετές, εκδ. Ἱερό Ἡσυχαστήριο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσ/νίκης.

, μερικοί λένε: «Δεν βρίσκουμε καλούς πνευματικούς, γι’ αυτό δεν πάμε να εξομολογηθούμε

Γέροντα, μερικοί λένε: «Δεν βρίσκουμε καλούς πνευματικούς, γι’ αυτό δεν πάμε να εξομολογηθούμε».

- Αυτά είναι δικαιολογίες. Κάθε πνευματικός έχει θεία εξουσία, εφόσον φοράει πετραχήλι. Τελεί το μυστήριο, έχει την θεία Χάρη και, όταν διαβάση την συγχωρητική ευχή, ο Θεός σβήνει όλες τις αμαρτίες τις οποίες εξομολογηθήκαμε με ειλικρινή μετάνοια. Από μας εξαρτάται πόσο θα βοηθηθούμε από το μυστήριο της εξομολογήσεως. Ήρθε εκεί στο Καλύβι μια φορά κάποιος που είχε ψυχολογικά προβλήματα, με τον λογισμό ότι έχω διορατικό χάρισμα και θα μπορούσα να τον βοηθήσω. «Τι προβλέπεις, μου λέει, για μένα;». «Να βρης, του λέω, έναν πνευματικό να εξομολογήσαι, για να κοιμάσαι σαν το πουλάκι και να μην παίρνης χάπια». «Δεν υπάρχουν, μου λέει, σήμερα καλοί πνευματικοί. Παλιά υπήρχαν». Έρχονται με καλό λογισμό, ότι θα βοηθηθούν, αλλά δεν δέχονται αυτό που τους λες, και κρίμα στα ναύλα.

Βλέπω όμως και μια καινούργια τέχνη του διαβόλου. Βάζει στους ανθρώπους τον λογισμό ότι, αν κάνουν κάποιο τάμα και το εκπληρώσουν, αν πάνε και κανένα προσκύνημα, είναι εντάξει πνευματικά. Και βλέπεις πολλούς να πηγαίνουν με λαμπάδες και με τάματα στα μοναστήρια, στα προσκυνήματα, να τα κρεμάνε εκεί, να κάνουν και μεγάλους σταυρούς, να κλαίνε και λιγάκι, και να αρκούνται σ’ αυτά. Δεν μετανοούν, δεν εξομολογούνται, δεν διορθώνονται, και χαίρεται το ταγκαλάκι.


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ


ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  7 ΦΕΒ 2012

Εκκλησιαστικά ρητά

Αποσπάσματα από την Αγία Γραφή και από κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας

http://www.gnomikologikon.gr/ecclisiast.html

Από την Παλαιά Διαθήκη

Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Γένεσις Α'

Γενηθήτω φως. Γένεσις Α'

Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον εν Εδέμ κατά ανατολάς και έθετο εκεί τον άνθρωπον, ον έπλασε. Γένεσις Α'

Ου καλόν τον άνθρωπον μόνον. Γένεσις Β'

Και ήσαν οι δύο γυμνοί, ό τε Αδάμ και η γυνή αυτού, και ουκ ησχύνοντο. Γένεσις Α'

Αντί πινακίου φακής. Γένεσις ΚΕ'

Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων. Κριτές (Σαμψών) ιστ'

Δι' υπομονής πείθεται ο ηγεμών και η γλυκειά γλώσσα συντρίβει οστά. Παροιμίαι ΚΕ'

Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης. Εκκλησιαστής Α'

Οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου. Ψαλμοί 103

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Ησαΐας Μ'

Μη αποκρίνου εις τον άφρονα κατά την αφροσύνην αυτού δια να μη γένης και συ όμοιος αυτού. Παροιμίαι ΚΣΤ'

Ως ο κύων επιστρέφει εις τον εμετόν αυτού, ούτως ο άφρων επαναλαμβάνει την αφροσύνην αυτού. Παροιμίαι ΚΣΤ'

Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου. Ψαλμοί ΡΙ'

Εγώ ειμί ο Ων. Έξοδος Γ'

Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας. Ψαλμοί 103

Τοις πάσι χρόνος και καιρός τω παντί πράγματι υπό τον ουρανόν. Εκκλησιαστής Γ'

Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου. Ψαλμοί 140

Τα τρία ταύτα είναι θαυμαστά, εις εμέ μάλιστα τέσσαρα δεν εννοώ: τα ίχνη του αετού εις τον ουρανόν, τα ίχνη του όφεως επί του βράχου, τα ίχνη του πλοίου εν μέσω της θαλάσσης και τα ίχνη του ανθρώπου εν τη νεότητι. Παροιμίαι Λ'

Μη καυχώ τα εις αύριον, ου γαρ γιγνώσκεις τι τέξεται η επιούσα. Παροιμίαι ΚΖ'

Οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος, χείρα αντί χειρός, πόδα αντί ποδός. Έξοδος ΚΑ'

Αρχή παντός έργου λόγος, και προ πράξεως βουλή. Σοφία Σειράχ 37

Καιρός του τέκειν και καιρός του αποθανείν, καιρός του φυτεύσαι και καιρός του εκτίλαι πεφυτευμένον. Εκκλησιαστής Γ'

Όστις σκάπτει λάκκον θέλει πέσει εις αυτόν και ο λίθος θέλει επιστρέψει εις τον κυλίοντα αυτόν. Παροιμίαι ΚΣΤ'

Εν περιβολή ιματίων μη καυχήσεις και εν ημέρα δόξης μη επαίρου. Σοφία Σειράχ IA’ 4

Ο οκνηρός νομίζει εαυτόν σοφώτερον παρά επτά σοφούς γνωμοδότας. Παροιμίαι ΚΣΤ'

Προ συντριβής ηγείται ύβρις, προ δε της πτώσεως υπερηφάνεια. Παροιμίαι IΣΤ'

Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον. Εκκλησιαστής Α'

Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα. Έξοδος Κ'

Προφάσεις εν αμαρτίαις. Ψαλμοί 140

Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Βασιλέων Α'

Από τα Ευαγγέλια

Αγαπάτε αλλήλους. κατά Ιωάννην

Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. κατά Ιωάννην α’

Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου. κατά Ματθαίον στ'

Εγένετο δε εν ταις ημέραις εκείναις… συνήθης εισαγωγική φράση στα Ευαγγέλια

Μη φοβού Μαριάμ. κατά Λουκάν α'

Χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου. κατά Λουκάν α'

Νυν απολύεις το δούλο σου δέσποτα. κατά Λουκά β' Ο Συμεών όταν αντίκρισε το νεογέννητο Ιησού

Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας. Ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι. από την επί του Όρους Ομιλία του Ιησού

Έχε με παρητημένον. κατά Λουκά ιδ'

Άρον τον κράβατόν σου και περιπάτει. κατά Ιωάννην ε'

Η πίστις σου σέσωκέ σε· ύπαγε εις ειρήνην κατά Μάρκον & κατά Λουκάν

Διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες. κατά Ματθαίον κγ'

Δια τον φόβον των Ιουδαίων. κατά Ιωάννην ζ'

Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε και ευρήσετε, κρούετε και ανοιγήσεται υμίν. κατά Ματθαίον ζ'

Ερευνάτε τας γραφάς. κατά Ιωάννην ε'

Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως. κατά Λουκάν στ'

Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής. κατά Μάρκον ιδ'

Οι έσχατοι έσονται πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι. κατά Λουκάν ιγ'

Τα αδύνατα παρ' ανθρώποις δυνατά εστί παρά τω Θεώ. κατά Λουκάν ιη'

Πολλοί γαρ εισί κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί. κατά Ματθαίον κβ'

Ο μη ων μεθ' ημών, καθ' ημών. κατά Ματθαίον iβ'

Ήλθον και ελάλησα αυτοίς αμαρτίαν ουκ έχω. κατά Ιωάννην

Το άλας της γης. κατά Ματθαίον ε' Ο Ιησούς για τους μαθητές του.

Γρηγορείτε και προσεύχεσθε. κατά Ματθαίον κστ' & Κατά Μάρκον ιδ'

Συ είπας. κατά Ματθαίον κστ'

Ουδείς προφήτης δεκτός εν τη πατρίδι αυτού. κατά Λουκάν δ'

Μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβεις. κατά Ματθαίον κστ'

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι αυτών εστί η βασιλεία των ουρανών. κατά Ματθαίον ε'

Μακάριοι οι πραείς ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην κατά Ματθαίον ε', από την επί του Όρους Ομιλία του Ιησού

Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει ημάς. κατά Ιωάννην η’ 32

Επηρώτησε δε αυτὸν ο Ιησούς λέγων· τι σοι εστιν όνομα; ο δε είπε λεγεών, ότι δαιμόνια πολλά εισήλθεν εις αυτόν. κατά Λουκάν η'

Ους ο Θεός συνέζευξεν άνθρωπος μη χωριζέτω. κατά Ματθαίον ιθ'

Αγρόν ηγόρασα. κατά Λουκάν

Τι χρείαν έχομεν μαρτύρων. κατά Μάρκον ιδ'

Δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δότε. κατά Ματθαίον ι'

Την κεφαλή του επί πίνακι. κατά Ματθαίον ιδ'

Κάρφος εν τω οφθαλμώ. Ματθαίος ζ'

Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω. κατά Λουκάν ιδ'

Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ. κατά Ματθαίον κβ'

Ουκ επ' άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος. κατά Ματθαίον δ'

Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν. κατά Ματθαίον στ'

Μη δότε τα άγια τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων. κατά Ματθαίον ζ'

Μην κρίνετε ίνα μην κριθήτε. κατά Ματθαίον ζ'

Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω. κατά Ιωάννη β'

Η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης. κατά Ματθαίον κζ'

Δεύτε πρός με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. κατά Ματθαίον

Καλόν το άλας, εάν δε το άλας μωρανθή εν τίνι αρτυθήσεται; κατά Λουκάν ιδ'

Το Σάββατον διά τον άνθρωπον έγένετο και ουχ ο άνθρωπος διά το Σάββατον κατά Μάρκον β'

Ύπαγε οπίσω μου Σατανά. κατά Ματθαίον γ'

Ό γέγονε, γέγονε. κατά Ιωάννην ιθ'

Απολωλός πρόβατον. κατά Λουκάν ιε'

Ευκολώτερον εστι κάμηλον διά τρυπήματος ραφίδος διελθείν ή πλούσιον εις την βασιλείαν τού Θεού εισελθείν κατά Ματθαίον ιθ'

Πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται κατά Λουκάν ιδ'

Αντί του μάννα χολήν. κατά Ματθαίον κζ'

Πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις. κατά Λουκάν κβ'

Άρον, άρον σταύρωσον αυτόν. κατά Ιωάννην ιθ'

Ο εορακώς μεμαρτύρηκεν και αληθής εστίν η μαρτυρία. κατά Ιωάννην ιθ'

Το αίμα αυτού εφ' ημάς και επί τα τέκνα ημών. κατά Ματθαίον

Ό γέγραφα, γέγραφα. φράση του Πόντιου Πιλάτου, σχετικά με την επιγραφή στο σταυρό του Ιησού

Άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι. κατά Λουκάν κγ'

Παρελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο. κατά Ματθαίον κστ'

Ίδε ο άνθρωπος. κατά Ιωάννην ιθ'

Ήγγικεν η ώρα. κατά Ματθαίον κστ'

Ηλί, ηλί λαμά σαβαχθανί. κατά Ματθαίον κζ'

Πάτερ, εις χείρας σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου κατά Λουκάν κγ'

από τις Πράξεις Αποστόλων

Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις. Απόστολος Παύλος, Προς Γαλάτες επιστολή

Ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω. Απόστολος Παύλος, Προς Θεσσαλονικείς Β'

Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις; Πράξεις Αποστόλων 23:7

Κύμβαλον αλλαλάζον. Απόστολος Παύλος, Προς Κορινθίους ΙΓ'

Απορώ και εξίσταμαι. Πράξεις Αποστόλων Β' 1-13

Μη δίδετε τόπω τω διαβόλω. Απόστολος Παύλος

Τα πάντα δοκιμάζετε το καλόν κατέχετε. Απόστολος Παύλος

Μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού. Απόστολος Παύλος

Τιμωρείτε τους ατάκτους ίνα μη υπεραίρωνται. Απόστολος Παύλος

Φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί. Απόστολος Παύλος, προς Κορινθίους ΙΕ'

Αι ημέραι είναι πονηραί. Απόστολος Παύλος, Προς Εφεσίους

Ο αποθανών δεδικαίωται. Απόστολος Παύλος, Προς Ρωμαίους ΣΤ'

Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Απόστολος Παύλος, προς Κορινθλιους 1, ε'

Του ιδίου φυράματος. Απόστολος Παύλος, Προς Ρωμαίους θ'

Ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου· αριθμός γαρ ανθρώπου εστί· και ο αριθμός αυτού χξς. Ιωάννου Αποκάλυψις

από  άλλες πηγές

Το μεν αληθές εν, το δε ψεύδος πολυσχιδές. Γρηγόριος ο Νανζιανζηνός

Αθανάσιον επαινών αρετήν επαινέσομαι. Γρηγόριος ο Νανζιανζηνός

Δεξάμενος φλόγα τρέχε. Ου γαρ γιγνώσκεις πότε σβέννυται και εν σκοτία σε καταλείψει. Ιωάννης της Κλίμακος

Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες Ιωάννης Χρυσόστομος

Πίστευε και μη ερεύνα. Παρότρυνση των πρώτων Πατέρων της Εκκλησίας. Η Εκκλησία θεωρεί συκοφαντία την άποψη ότι η φράση αυτή υπήρξε δόγμα της.

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή… Η αρχή του τροπαρίου της Κασσιανής

Έπαθε των παθών του τον τάραχον. Από τον Μικρό Παρακλητικό Κανόνα

Χους εί και εις χουν απελεύσει. Από την Νεκρώσιμη Ακολουθία

Ουκ εν τω Άδη μετάνοια.

Έρχεται ό λογισμός και τόν διώχνεις αμέσως. Αυτό δεν είναι πτώση. Έρχεται και τόν συζητάς

Γέροντα, είναι κακό νά συζητάω έναν αριστερό λογισμό, γιά νά δώ άπό που προέρχεται;
 - Το κακό είναι ότι δέν συζητάς με τον λογισμό, όπως νομίζεις, άλλα με το ταγκαλάκι. Περνάς ευχάριστα εκείνη τήν ώρα, μετά όμως παιδεύεσαι. Νά μή συζητάς... καθόλου τέτοιους λογισμούς. Νά πιάνης τήν χειροβομβίδα καί νά τήν πετάς στον εχθρό, γιά νά τον σκοτώσης. Ή χειροβομβίδα έχει τήν ιδιότητα νά μή σκάη αμέσως, αλλά μετά δύο-τρία λεπτά. Έτσι καί ό αριστερός λογισμός, αν τον δίωξης αμέσως, δέν μπορεί νά σε βλάψη.

- Γέροντα, πότε ή προσβολή ενός αριστερού λογισμού είναι πτώση;

- Έρχεται ό λογισμός και τόν διώχνεις αμέσως. Αυτό δεν είναι πτώση. Έρχεται και τόν συζητάς. Αυτό είναι πτώση. Έρχεται, τόν δέχεσαι λίγο και μετά τόν διώχνεις. Αυτό είναι μισή πτώση, γιατί και τότε έχεις πάθει ζημιά, επειδή μόλυνε ό διάβολος τόν νου σου. Δηλαδή είναι σαν να ήρθε ό διάβολος και του είπες: «Καλημέρα, τί γίνεται; Καλά; Κάθησε να σέ κεράσω. Α, ό διάβολος είσαι; Φύγε τώρα». Αφού είδες ότι είναι ό διάβολος, γιατί τόν έβαλες μέσα; Τόν κέρασες και θά ξανάρθη

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

HΛΙΑΣ ΧΑΙΝΟΥΤΗΣ 6 ΦΕΒ 2012

Σε μένα τον αμαρτωλό δείξε, Κύριε, το έλεος και τη φιλανθρωπία Σου και σώσε με με θαυματουργικό τρόπο, γιατί μ’ όλη την αθλιότητά μου σε Σε μόνο καταφεύγω ο δυστυχής».

Παντοτινή ἐλπίδα στό Θεό
Ένας νέος, παρασυρμένος από την τρομερή δύναμη της κακής συνήθειας, έπεφτε συχνά σε βαρύ αμάρτημα. Δεν άφηνε όμως τον αγώνα. Ύστερα από κάθε κατρακύλισμα έχυνε πύρινα δάκρυα και προσευχόταν στο Θεό μ’ αυτά τα πονεμένα λόγια:
«Κύριε, σώσε με, είτε θέλω είτε δε θέλω. Εγώ ως χωματένιος που είμαι, τραβιέμαι εύκολα στη λάσπη της αμαρτίας. Συ όμως έχεις τη δύναμη να μ’ εμποδίσ...εις. Δεν είναι θαυμαστό, Θεέ μου, αν ελεήσεις τον δίκαιο, ούτε αν σώσεις τον ενάρετο, γιατί αυτοί είναι άξιοι να γευτούν την αγαθότητά σου. Σε μένα τον αμαρτωλό δείξε, Κύριε, το έλεος και τη φιλανθρωπία Σου και σώσε με με θαυματουργικό τρόπο, γιατί μ’ όλη την αθλιότητά μου σε Σε μόνο καταφεύγω ο δυστυχής».
Αυτά έλεγε με συντριβή ο νέος και όταν κυριευόταν από το πάθος και όταν ακόμα ήταν ήρεμος. Κάποια φορά που νικήθηκε ύστερα από αγωνιώδη αντίσταση, γονάτισε αμέσως κι επανέλαβε τα ίδια λόγια, χύνοντας ποταμούς δακρύων. Η ακατανίκητη ελπίδα του στη Θεία ευσπλαχνία ερέθισε το διάβολο. Παρουσιάστηκε μπροστά του όλος μανία και του φώναξε:
— Άθλιε, δε νοιώθεις λίγη ντροπή, όταν με τέτοια χάλια τολμάς να προσεύχεσαι και να παίρνεις στο στόμα σου το όνομα του Θεού; Μάθε μια για πάντα πως για σένα δεν υπάρχει σωτηρία.
Ο γενναίος αγωνιστής δε φοβήθηκε, ούτε την ελπίδα του έχασε, όπως περίμενε ο διάβολος.
— Μάθε κι εσύ, του αποκρίθηκε πως το δωμάτιο αυτό είναι σιδηρουργείο. Μια σφυριά δίνεις και μια παίρνεις. Δε θα πάψω να σε πολεμώ με τη μετάνοια και την προσευχή, ώσπου να βαρεθείς να με πολεμάς κι εσύ με την αμαρτία.
— Έτσι λοιπόν; Φώναξε ο διάβολος με κακία. Από δω κι εμπρός παύω να σε πολεμώ, για να μην αυξηθούν τα βραβεία της υπομονής σου. Κι έγινε αμέσως άφαντος.
— Εύγε σου! Έχεις κατάνυξη, του ψιθύριζε καμιά φορά στο λογισμό του ο εχθρός για να τον ρίξει τώρα στην υψηλοφροσύνη.
— Ανάθεμα σε τούτο το καλό, αποκρινόταν με περιφρόνηση ο νέος. Μήπως αρέσει στο Θεό να χάσει ο άνθρωπος την καθαρότητα της ψυχής του με ρυπαρές πράξεις κι ύστερα να κάθεται να κλαίει;

Μετάφραση από το «Πώς αντιμετώπισαν τους σαρκικούς πειρασμούς»

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   6 ΦΕΒ 2012 !!

Ἦταν ὁ Γέροντας τῶν πονεμένων. Θυσίαζε τή δική του ζωή γιά νά βοηθάη τούς ἄλλους

’’.
Ἦταν ὁ Γέροντας τῶν πονεμένων. Θυσίαζε τή δική του ζωή γιά νά βοηθάη τούς ἄλλους. Γέροντας Παίσιος
Ε. Προσωπικές ἐμπειρίες καί μαρτυρίες γιά τόν Γέροντα

Ἐπιμέλεια: Νικόλαος Α. Ζουρνατζόγλου Ἐπισμηναγός Ε.Α.
ἐκδόσεις Ἁγιοτόκος Καππαδοκία
Ἀδάμου Ἀνδρέας, ἰατρός, Κύπρος (σελ.133-136)

Στό Γέροντα Παΐσιο πῆγα γιά πρώτη φορά τόν Ὀκτώβριο τοῦ ’83 μέ δύο ἄλλους συμφοιτητές μου ἀπό τήν Κύπρο. Ὁ Γέροντας μᾶς συμπεριφέρθηκε μέ πολλή ἀγάπη καί ἁπλότητα. Θυμᾶμαι, τό πρῶτο πρᾶγμα πού μᾶς εἶπε ἦταν: ‟Νά εἴσαστε κοντά στόν Θεό καί νά μή φοβᾶστε τίποτε’’. Ὁ ἕνας συμφοιτητής μου δέν ἤθελε νά φύγη, οὔτε νοιαζόταν ἄν ἔχανε τό λεωφορεῖο. Τόσο πολύ εἶχε ἐντυπωσιασθεῖ.

Ὅταν μέ πῆγε στό κελλί του, μοῦ εἶπε: ‟Ἀπό ποῦ θέλεις νά πᾶμε σπίτι σου;’’ ‟ Ἀπό τή Μεσσόρια, νά βγοῦμε στόν Ἀπόστολο Ἀνδρέα’’ τοῦ ἀπαντάω ἐγώ. ‟Ὄχι, ἀπό γύρω θά πᾶμε’’, μοῦ εἶπε χαριεντιζόμενος.
Τόν πίεζα γιά νά μου ἀποκαλύψη τά χαρίσματά του καί , ὅταν βγήκαμε ἔξω, εἶπε στούς ἄλλους: ‟Πίεζε, πίεζε, κάτι ἤθελε νά βγάλη...’’.

Τήν ἑπομένη ἡμέρα, ὅταν ξαναπῆγα –τό βράδυ ἔμεινα στή Μονή Κουτλουμουσίου ἶπε ὅτι ὁ βελονισμός δέν εἶναι καλό πρᾶγμα, ἀφοῦ μπλοκάρει τά κατά τόπους νευρικά κέντρα.
 Προκαλεῖ μέν ἀναλγησία, ἀλλά καταστρέφει τά νεῦρα. Ὁ Γέροντας εἶχε ἀρκετές ἰατρικές γνώσεις καί ὑποστήριζε τήν ἰατρική ἐπιστήμη. Ἦταν ὅμως ὑπέρ τῆς φυσικῆς διαβιώσεως.  Μοῦ ἔλεγε καί ἀρκετά πράγματα πού δέν μποροῦσα τότε, νά κατανοήσω, ἐνῶ κάποια τά κατάλαβα ἀργότερα.

Μιά φορά, στό κελλί του, σκεφτόμουν ποιό εἶναι τό νόημα τῆς ζωῆς. ‟Νά σώσουμε, ἄραγε, τήν ψυχή μας;’’. Ἦλθε ἀπό πίσω μου, μέ τά χέρια σταυρωμένα στό στῆθος, καί μοῦ εἶπε σιγά: ‟Ὅλοι νά πᾶμε στόν Παράδεισο, κανένας στήν κόλαση!’’
 
Ὁ Γέροντας ἀγαποῦσε πολύ τήν Καππαδοκία. Ἰδιαίτερα εὐλαβεῖτο τόν ἅγιο Ἀρσένιο, ὅπως καί τούς Πατέρες. Τιμοῦσε ἰδιαίτερα τήν ἱερωσύνη. Γιά δύο ἱερεῖς, διδύμους ἀδελφούς εἶπε: ‟Διπλή εὐλογία!’’. Περισσότρο, τόνιζε τήν ἀξία τοῦ μοναχισμοῦ. Ἄν θά γίνει κάποιος ἔγγαμος ἤ μοναχός, ἐξαρτᾶται ἀπό τήν ἀνάλογη κλίση.  Κάποιοι ἔχουν τή μία ἤ τήν ἄλλη δυνατότητα, ἄλλοι καί τίς δύο (αὐτοί μποροῦν νά διαλέξουν).
 
Μιά φορά μ’ ἔσφιξε στό στῆθος καί μοῦ εἶπε ἀστειευόμενος: ‟Σέ μισῶ, βρέ, σέ μισῶ!’’ Τόν κοίταξα παράξενα. ‟Δές τον πού τό πίστεψε! Μέ «μῖσος» τοῦ Χριστοῦ σέ μισῶ! Ἡ μαϊμοῦ, ἀπό τήν πολλή της ἀγάπη, σφίγγει τό μαϊμουδάκι της καί τό πνίγει’’.

Μέ τό διορατικό του χάρισμα, μοῦ ἔλεγε συγκεκριμένα στοιχεῖα γιά ἀνθρώπους, πού δέν εἶχε ποτέ γνωρίσει, ὅπως γιά τόν παπποῦ καί τή γιαγιά μου, πού εἶχαν κοιμηθεῖ. Πολλούς, τούς ὑποδεχόταν μέ τό ὄνομά τους, ἄν καί τούς ἔβλεπε γιά πρώτη φορά.
Τόνιζε τήν ἀξία τῆς προσευχῆς, καί ἰδιαίτερα τῆς ἀδιαλείπτου. Ἐπίσης τήν ὑπακοή στόν πνευματικό μας. Ἀρκετά παιδιά  τά κατευόδωνε μόνο μέ τή σύσταση ἔχουν πνευματικό ὁδηγό. ‟Στήν πνευματική ζωή νά προχωρᾶμε σταθερά’’, ἔλεγε, ‟στή μέση ὁδό. Νά μή μᾶς κλέβη ὁ πειρασμός οὔτε ἀπό δεξιά, οὔτε ἀπό ἀριστερά. Νά ἔχουμε μέτρο.  Σιγά-σιγά...’’.

Ὁ Γέροντας Πορφύριος μοῦ πρότεινε κάποτε νά πάω νά μείνω περί τίς δέκα μέρες μαζί μέ τόν Γέροντα Παΐσιο, γιά νά βοηθηθῶ καί νά ὠφεληθῶ. Ἐκεῖνος, ὅμως, δέν  τό δέχτηκε. ‟Θά θέλουν νά ἔρχωνται ὅλοι, ἄν μαθευτεῆ’’, μοῦ εἶπε. Μοῦ σύστησε, ὅμως, νά παραμείνω στόν Ἅγιο Ὄρος (ἦταν τά Ἅγια Θεοφάνεια), γιά νά ἁγιασθῶ.  Κάθε του συμβουλή ἦταν πολύτιμη, ὅπως ἀποδεικνυόταν στή συνέχεια.
 
Τόνιζε ἰδιαίτερα τήν ἀξία τῶν καλῶν λογισμῶν –«στούς πονηρούς λγοσμούς νά μή δίνουμε σημασία· φεύγουν». Ἐπίσης τόνιζε τήν ἀξία τῆς ἁγνοήτητας. Ὅσο γιά τή σωστή διαπαιδαγώγηση ἔλεγε ὅτι, ἰδιαίτερα οἱ γονεῖς, πρέπει νά δίνουν τό καλό παράδειγμα.
 
Δέ δεχόταν εὐλογίες (ὑλική βοήθεια). Τίς ἔστελνε σέ ἄλλους πατέρες. Τοῦ ἔστειλαν δύο κιλά σταφίδες. ‟Πάρε τα στήν Ἰβήρων γιά κόλλυβα, Ἀνδρέα, ἐσύ πού ἀντέχεις’’, μοῦ εἶπε.

Ἄλλη φορά μοῦ εἶπε:‟Οἱ ἄνδρες ἔχουν γενικά, περισσότερο μυαλό, ἐνῶ οἱ γυναῖκες περισσότερη ἀγάπη καί συναίσθημα’’.  ‟Ποιός πρέπει νά κάνη τίς δουλειές στό σπίτι; Ἡ γυναῖκα;’’ Τόν ρωτῶ. ‟Ὅποιος προλάβει πρῶτος!’’, μοῦ ἀπαντᾶ, ‟ἐκεῖνος εἶναι ὁ κερδισμένος.  Στή μέση τῆς οἰκογένειας πρέπει νά εἶναι ὁ Χριστός. Τά προβλήματα τά λύνει ὁ πνευματικός’’.

Μοῦ σύστησε νά μή βλέπω καθόλου τηλεόραση.  Γενικά, ὅμως, σεβόταν ἀπόλυτα τήν ἐλευθερία καί τήν ἐλεύθερη βούληση τοῦ ἀνθρώπου.
 


Ἀπόσπασμα ἀπό το βιβλίο Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης 1924-1994 Νικόλαος Α. Ζουρνατζόγλου Ἐπισμηναγός Ε.Α. ἐκδόσεις Ἁγιοτοκος Καππαδοκία.
 (σελ.  133-136)

Εὐχαριστοῦμε θερμά τὸν κ. Νικόλαο Ζουρνατζόγλου για τὴν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπὸ τὸ βιβλίο

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  6 ΦΕΒ 2012

ό Θεός επιτρέπει νά γίνεται μόνον ο,τι μπορεί νά βγή σε καλό, γιατί αγαπά τό πλάσμα Του

Ό Θεός συχνά επιτρέπει νά γίνη αυτό πού είναι γιά τό συμφέρον τών πολλών.

Δέν κάνει ποτέ ένα καλό μόνο του, άλλα τρία-τέσσερα καλά μαζί.
Ούτε ποτέ επιτρέπει νά γίνη ένα κακό, έάν δέν βγουν άπό αυτό πολλά καλά. Όλα τά αξιοποιεί γιά όφελος μας, και τά στραβά και τά επικίνδυνα.
Τό καλό μέ τό κακό είναι ανακατεμένα· καλά θα ήταν νά είναι χωρισμένα, άλλα μπαίνουν τά προσωπικά συμφέροντα και ανακατεύονται.
Ό Θεός όμως και αυτό τό μπερδεμένο τό αξιοποιεί. Γι' αυτό πρέπει νά πιστεύουμε ότι ό Θεός επιτρέπει νά γίνεται μόνον ο,τι μπορεί νά βγή σε καλό, γιατί αγαπά τό πλάσμα Του. Μπορεί λ.χ. νά έπιτρέψη έναν μικρό πειρασμό, γιά νά μας προστατέψη άπό έναν μεγαλύτερο.
Μιά φορά στο Αγιον Όρος ένας λαϊκός πήγε σε κάποιο πανηγύρι σε ένα μοναστήρι. "Ήπιε λίγο και μέθυσε. Όταν έφυγε άπό τό μοναστήρι, έπεσε κάτω, και καθώς χιόνιζε, τον σκέπασε τό χιόνι. Άπό την σπιρτάδα πού είχε ή αναπνοή του άνοιξε μιά τρύπα στό χιόνι.
Κάποια στιγμή περνούσε ένας άπό εκεί καί είδε την τρύπα. «Τί είναι 'δώ, πηγή;», αναρωτήθηκε. Χτυπάει μέ τό μπαστούνι, «ώχ!» φώναξε ό μεθυσμένος, καί έτσι οικονόμησε ό Θεός νά σωθή.
.
 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  6 ΦΕΒ 2012

 Απόσπασμα από τις σελίδες 253 -257 του βιβλίου:

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Β΄
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»