Να μην αφήνουμε τον διάβολο να ξεσκαλίζη τα πάθη

Όλοι έχουμε πάθη κληρονομικά, αλλά αυτά δεν μας βλάπτουν. Είναι όπως ένας γεννιέται λ.χ. Με μια ελιά στο πρόσωπο. Αυτή και ομορφιά του δίνει, αν όμως την ξεσκαλίση, μπορεί να δημιουργηθή καρκίνος. Να μην αφήνουμε τον διάβολο να ξεσκαλίζη τα πάθη. Αν τον αφήσουμε να ξεσκαλίζη την αδυναμία μας, δημιουργείται “καρκίνος”.

Πρέπει να έχουμε την πνευματική λεβεντιά, να περιφρονούμε τον διάβολο και όλα τα πονηρά του τηλεγραφήματα -τους λογισμούς- και να μην ανοίγουμε συζήτηση μαζί του. Όλοι οι δικηγόροι να μαζευτούν, δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με ένα μικρό διαβολάκι.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    8 ΦΕΒ 2013

Τα παιδιά μοιράζονται (video)

http://katanixis.blogspot.gr/2013/02/video_8.html?spref=tw

Gracias, Grecia- Ευχαριστούμε Ελλάδα

Ενώ τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται μονίμως στο επίκεντρο αρνητικών δημοσιευμάτων...
και η εικόνα της έχει πληγεί όσο καμίας άλλης χώρας, υπάρχουν κάποιοι που όχι μόνο δεν στρέφονται κατά της χώρας μας, αλλά θέλουν να την ευχαριστήσουν για όσα πρόσφερε στην ανθρωπότητα.


Πρόκειται για Ισπανούς μαθητές και σπουδαστές που μαζί με τους καθηγητές τους ετοίμασαν ένα υπέροχο βίντεο με πρωταγωνίστρια την Ελλάδα. Σε όλο το βίντεο λένε ευχαριστώ στη χώρα μας για κάτι που έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα και τυχαίνει μάλιστα αυτό το κάτι να έχει πάντα ως λέξη ελληνική ρίζα! Μας ευχαριστούν λοιπόν για τη φιλοσοφία, τις λέξεις, τα μαθηματικά, τη μουσική και τόσα άλλα σε ένα βίντεο πραγματικά συγκινητικό!

Δε χρειάζεται να γνωρίζετε ισπανικά για να καταλάβετε τι λέει το βίντεο. Αλλωστε όπως λέει ο καθηγητής στην αρχή του βίντεο προς τους Ισπανούς: «Περισσότερα πράγματα από όσα νομίζετε είναι ελληνικά!»

protothema.gr

«ΑΗ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ» ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ… ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

Νίκος Χειλαδάκης

Τουρκολόγος-Δημοσιογράφος

Κλειδιά που έχουν στην κεφαλή τους ένα σταυρό, είναι μερικά ενδεικτικά αφιερώματα των Τούρκων μουσουλμάνων που πηγαίνουν να …προσευχηθούν στην  ελληνορθόδοξη εκκλησία της Παναγίας, στην κεντρική περιοχή του Ούνκαπανί, στην Κωνσταντινούπολη. 

Πράγματι, το εκπληκτικό αυτό γεγονός της αθρόας προσέλευσης των μουσουλμάνων Τούρκων για να προσευχηθούν στην ελληνορθόδοξη εκκλησία έχει προβληθεί από τον ίδιο τον τουρκικό τύπο και μάλιστα σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας όπως η Sabah και η  Star. Μάλιστα η εφημερία Sabah έχει αποκαλέσει  χαρακτηριστικά την ελληνική εκκλησία σαν «Πόρτα της Ελπίδας». Εδώ και καιρό, όπως αποκάλυπτε η τουρκική εφημερίδα, η εκκλησία αυτή έχει γίνει τόπος προσέλευσης και προσκυνήματος των Τούρκων μουσουλμάνων, οι οποίοι μάλιστα της έχουν δώσει και δικό τους όνομα  αποκαλώντας την «Ay Bir», δηλαδή ο «Αϊ Πρώτης», εξ αιτίας της μεγάλης προσέλευσης που γίνεται στην εκκλησία της Παναγίας κάθε πρώτη του μηνός. Η προσέλευση αυτή γίνεται ανεξάρτητα από το θρησκευτικό χαρακτήρα που έχει ο μήνας για τους μουσουλμάνους, είτε δηλαδή είναι ο μήνας του Ραμαζανίου ή κάποια άλλη θρησκευτική μουσουλμανική εορτή. Χαρακτηριστικό είναι πως οι άνθρωποι αυτοί έρχονται  από κάθε γωνιά της Κωνσταντινούπολης, ακόμα και απομακρυσμένες περιοχές, καθώς η φήμη της εκκλησίας όπου η Παναγία βοηθάει τους ανθρώπους που προσεύχονται στην χάρη Της, έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις.  
Ενδεικτικός είναι και ο διάλογος που έχει δημοσιεύσει στο παρελθόν η  Sabah, για μια γηραιά Τουρκάλα η οποία σηκώθηκε από το ασιατικό προάστιο της Ουμρανίγιε, και έκανε πολύ δρόμο μέχρι να έρθει και να προσκυνήσει στην εκκλησία της Παναγίας.  Ο Τούρκος δημοσιογράφος την ρώτησε: «Θεία, έχεις κάποιο πρόβλημα η κάποιο καημό;» και η  κλασική μαντηλοφόρα Τουρκάλα απάντησε: «Από τότε που πέθανε ο άντρας μου έχουμε γεμίσει προβλήματα. Γι’ αυτόν τον λόγο ήρθα εδώ να παρακαλέσω για κάποια βοήθεια.  Άκουσα πως και εδώ είναι σπίτι του Θεού. Υπάρχει και εδώ αγιότητα και ευλογία. Προσευχήθηκα για να μας βοηθήσει η Παναγία  και να βοηθήσει και τα παιδιά μου».
Για το ίδιο φαινόμενο προσέλευσης Τούρκων μουσουλμάνων σε ελληνορθόδοξους ναούς, όπως η εκκλησία του «Αϊ Πρώτη του μηνός»,  η τουρκική εφημερίδα ΄Star΄ έγραψε ότι  Τουρκάλες με τις χαρακτηριστικές μαντήλες πηγαίνουν σε ελληνικές εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης, ανάβουν κεριά,  κάνουν τάματα στην Παναγία και  φιλάνε το χέρι του παπά  ζητώντας του κάποια βοήθεια στα προβλήματά τους. Όπως έγραψε σχετικά η μεγάλης κυκλοφορίας τουρκική εφημερίδα ΄Star΄, έχει γίνει της…μόδας, μουσουλμάνοι και κυρίως γυναίκες, να πηγαίνουν στις εκκλησίες, να προσκυνήσουν εικόνες και να ανάβουν κεριά, ζητώντας κάποια χάρη από την Μεγαλόχαρη, ενώ προσκυνάνε τους Παπάδες,  όπως τους  μουσουλμάνους Μπαμπάδες, Ντεντέδες και άλλους αγίους. Ανάμεσά τους και διάσημοι Τούρκοι, όπως οι καλλιτέχνες Μπουλέντ Έρσοϊ και Ζενγκίν Οζέρ. Φτάνουν στο σημείο, όπως γράφει η ίδια η Star, να προσκυνήσουν ακόμα και τις άγιες εικόνες, (όπως έχει προβληθεί στον άγιο Γεώργιο τον Κουδουνά), κάτι το οποίο απαγορεύεται με αυστηρό τρόπο από το Ισλάμ, εκπλήσσοντας και τους ίδιους τους Παπάδες, που γίνονται αποδέκτες όλων αυτών των δεήσεων, κυρίως απελπισμένων ανθρώπων.
Έτσι παρατηρείται το εκπληκτικό φαινόμενο χριστιανικές εκκλησίες να γεμίζουν όχι από πιστούς, αλλά …από τούρκικες μαντήλες, ανθρώπους  αρρώστους και άλλους, κάθε λογής,  που έχουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Προσκυνάνε τους αγίους, ανάβουν κεριά και ζητάνε την λύτρωση, όντας μουσουλμάνοι, από… τους Χριστιανούς αγίους!

 http://www.enromiosini.gr

Τα γεγονότα μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάζουν να πλησιάσουμε περισσότερο στον Θεό, για να έχουμε θεϊκή δύναμη,

Τα γεγονότα μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάζουν να πλησιάσουμε περισσότερο στον Θεό, για να έχουμε θεϊκή δύναμη, ώστε
να αντιμετωπίζουμε σωστά κάθε κατάσταση -και φυσικά ο Καλός Θεός δεν θα μας αφήσει. Θα μας προστατεύει.

Πάντως να ξέρουμε, όταν καλυτερεύουμε την πνευματική μας κατάσταση, τότε και εμείς νιώθουμε καλύτερα, αλλά και τον Χριστό χαροποιούμε. Ποιος μπορεί να φαντασθεί την
μεγάλη χαρά που αισθάνεται ο Χριστός, όταν τα παιδιά Του προχωρούν;
Εύχομαι να κάνουν όλοι οι άνθρωποι πνευματική προκοπή και να ενωθούν με τον Χριστό, που είναι το Α και το Ω.
Όταν από το Α και το Ω εξαρτάται όλη η ζωή μας, τότε όλα είναι αγιασμένα.

«Πνευματική Αφύπνιση» Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  8 ΦΕΒ 2013 

Η ωφέλεια της νηστείας ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΠΟΛΛΟΙ χριστιανοί, αγνοώντας τη μεγάλη ωφέλεια της νηστείας, την τηρούν με δυσφορία ή και την αθετούν. Και όμως, τη νηστεία πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, όχι με βαρυγγώμια ή φόβο. Γιατί δεν είναι σ’ εμάς φοβερή, αλλά στους δαίμονες. Φέρτε την μπροστά σ’ έναν δαιμονισμένο, και θα παγώσει από το φόβο, θα μείνει ακίνητος σαν πέτρα, θα δεθεί με δεσμά αόρατα, όταν μάλιστα δει να τη συνοδεύει η αδελφή της και αχώριστη συντρόφισσά της, η προσευχή. Γι’ αυτό και ο Χριστός είπε: «Το δαιμονικό γένος δεν βγαίνει από τον άνθρωπο, στον οποίο έχει μπει, παρά μόνο με προσευχή και νηστεία» ( Ματθ. 17:21 )

Αφού λοιπόν, η νηστεία διώχνει μακριά τους εχθρούς της σωτηρίας μας και είναι τόσο φοβερή στους δυνάστες της ζωής μας, πρέπει να την αγαπάμε και όχι να τη φοβόμαστε. Αν κάτι πρέπει να φοβόμαστε , αυτό είναι η πολυφαγία, προπαντός όταν συνδυάζεται με τη μέθη. Γιατί αυτή μας δένει πισθάγκωνα και μας σκλαβώνει στα τυραννικά πάθη, ενώ η νηστεία ,απεναντίας, μας απαλλάσσει από την τυραννία των παθών και μας χαρίζει την πνευματική ελευθερία. Όταν, λοιπόν, και εναντίον των εχθρών μας πολεμάει κι από τη δουλεία μας λυτρώνει και στην ελευθερία μας ξαναφέρνει, ποιάν άλλη απόδειξη της αγάπης της χρειαζόμαστε;

Δεν είναι μόνο οι μοναχοί που έχουν σ’ όλη τους την ισάγγελη ζωή σύντροφο τη νηστεία, μα και πολλοί κοσμικοί χριστιανοί , που με τα φτερά της έχουν ανέβει κι αυτοί σε ύψη ουράνιας φιλοσοφίας.

Σας θυμίζω πως οι δύο κορυφαίοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μωυσής και ο Ηλίας, μολονότι και από άλλες αρετές είχαν πολλή παρρησία στον Θεό, όποτε ήθελαν να μιλήσουν μαζί Του , στη νηστεία κατέφευγαν. Αυτή τους οδηγούσε κοντά στον Κύριο…

… “Τη φοβόμαστε” θα πεις, “γιατί φθείρει και εξασθενίζει το σώμα”. Θα μπορούσα να σου απαντήσω ότι τόσο ο εξωτερικός άνθρωπος , δηλαδή το σώμα, φθείρεται, τόσο ο εσωτερικός, δηλαδή η ψυχή, μέρα με τη μέρα ανανεώνεται (πρβλ. Β΄ Κορ. 4:16 ) .  Από το άλλο μέρος, όμως, αν θελήσεις να εξετάσεις καλά το πράγμα, θα διαπιστώσεις πως η νηστεία περιφρουρεί και τη σωματική υγεία. Κι αν δεν πιστεύεις στα λόγια μου, ρώτησε τους γιατρούς, και καλύτερα θα σου τα πουν αυτοί, που ονομάζουν την ολιγοφαγία μητέρα της υγείας, ενώ απεναντίας, λένε πως από την πολυφαγία προέρχονται πάρα πολλές αρρώστιες, οι οποίες , σαν αυλάκια νερού που πηγάζουν από μολυσμένη πηγή, καταστρέφουν το σώμα.

Ας μη φοβώμαστε , λοιπόν, τη νηστεία, που από τόσα κακά μας απαλλάσσει. Αυτό δεν το λέω χωρίς λόγο. Βλέπω πολλούς ανθρώπους να ρίχνονται ασυγκράτητα στο φαγητό και το πιοτό τόσο πριν όσο μετά τη νηστεία, καταστρέφοντας την ωφέλειά της. ‘Έτσι, δηλαδή, γίνεται στην ψυχή ό,τι και σ’ ένα άρρωστο σώμα, που, μόλις αρχίσει να συνέρχεται και κάνει να σηκωθεί από το κρεβάτι, του δίνει κάποιος μια δυνατή κλωτσιά και το ρίχνει κάτω χειρότερα. Κάτι τέτοιο λοιπόν ,γίνεται και στην ψυχή μας, όταν πριν ή μετά τη νηστεία επισκιάσουμε τη νηφαλιότητα, που χαρίζει αυτή, με το σκοτισμό, που φέρνει η κραιπάλη.

Αλλά και όταν νηστεύουμε, δεν φτάνει η αποχή από ορισμένες τροφές, για να ωφεληθούμε ψυχικά. Υπάρχει κίνδυνος, τηρώντας τις νηστείες της Εκκλησίας, να μην κερδίσουμε τίποτα. Πώς; Όταν μένουμε μακριά από τα φαγητά, δεν μένουμε όμως μακριά από την αμαρτία∙ όταν δεν τρώμε κρέατα, τρώμε όμως το βιός των φτωχών∙ όταν δεν μεθάμε με κρασί, μεθάμε όμως με την πονηρή επιθυμία∙ όταν περνάμε τη μέρα νηστικοί, βλέποντας όμως αισχρά θεάματα. Έτσι η νηστεία μας είναι ανώφελη. Γι’ αυτό ας τη συνδυάσουμε με τον πόλεμο εναντίον των παθών, με την εγκράτεια από κάθε αμάρτημα, με την προσευχή και τον πνευματικό αγώνα. Έτσι μόνο θα έχει καρπούς και θα είναι μια θυσία ευάρεστη στο Θεό.

Από το βιβλίο : «ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ Β΄»
ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΕΚΔΟΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΟΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2006

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   8 ΦΕΒ 2013

Οι μαύρες δυνάμεις του σκότους είναι αδύνατες. Οι άνθρωποι τις κάνουν δυνατές με την απομάκρυνσή τους από τον Θεό, γιατί έτσι δίνουν δικαιώματα στον διάβολο.

Οι δαιμονικές, μαγικές ενέργειες

-Γέροντα, τι είπατε στους μαθητές που ήρθανε σήμερα και σας είπαν ότι κάλεσαν το πνεύμα;

- Τι να τους πω; Τους έδωσα πρώτα ένα καλό ξεσκόνισμα! Είναι άρνηση πίστεως αυτό που έκαναν. Από την στιγμή που καλούν τον διάβολο και τον δέχονται, αρνούνται τον Θεό. Γι' αυτό τους είπα κατ' αρχάς να μετανοήσουν ειλικρινά, και στο εξής να προσέχουν να εκκλησιάζονται να κοινωνούν με ευλογία του πνευματικού τους για να εξαγνισθούν. Έχουν ελαφρυντικά, επειδή είναι παιδιά και το έκαναν σαν παιχνίδι. Αν ήταν μεγάλοι, θα πάθαιναν μεγάλο κακό ο διάβολος θα αποκτούσε μεγάλη εξουσία επάνω τους αλλά και αυτά τώρα τα τραντάζει.

-Δηλαδή, Γέροντα, τι έκαναν ακριβώς;

- Αυτό που κάνουν πολλοί ...; βάζουν σε ένα τραπέζι ένα ποτήρι με νερό και γύρω-γύρω τοποθετούν τα γράμματα του αλφαβήτου Α,Β,Γ, κλπ. Βάζουν μετά το δάχτυλο τους μέσα στο νερό και καλούν το πνεύμα δηλαδή τον διάβολο. Το ποτήρι γυρίζει, σταματά μπροστά σε γράμματα και σχηματίζει λέξεις. Αυτά κάλεσαν το πνεύμα και, όταν ήρθε, το ρώτησαν: «Υπάρχει Θεός;». «Δεν υπάρχει!», τους λέει. «Ποιος είσαι εσύ;», το ρωτούν . «Ο σατανάς!», τους λέει. «Υπάρχει σατανάς;». «Υπάρχει!». Δηλαδή βλακείες χοντρές! Δεν υπάρχει ο Θεός και υπάρχει ο σατανάς! Όταν το ξαναρώτησαν, αν υπάρχει Θεός, τους είπε: «Ναι, υπάρχει». Μια «ναι», μια «όχι», οπότε προβληματίστηκαν τα παιδιά. Έτσι οικονόμησε ο Θεός, για να βοηθηθούν. Μια κοπέλα από την συντροφιά τους την χτύπησε το ποτήρι. Επέτρεψε ο Θεός να την χτυπήσει, για να συνέλθουν και τα άλλα παιδιά.


Θυμάμαι, μια φορά που συζητούσα έξω από το Καλύβι με εκείνον τον νεαρό μάγο από το Θιβέτ, ξαφνικά σηκώθηκε, μου έπιασε τα χέρια και μου τα γύρισε προς τα πίσω. «ας έρθει να σ' ελευθερώσει τώρα ο Χατζεφεντής (6)», μου είπε. «άντε, βρε διάβολε, φύγε από 'δω», του είπα και τον έριξα κάτω. Ακούς εκεί να βλασφημήσει τον Άγιο! Πήγε μετά να με χτυπήσει με τον πόδι του, αλλά δεν τα κατάφερε· το πόδι του σταμάτησε μπροστά στο στόμα μου. Με φύλαξε ο Θεός. Τον άφησα και μπήκα στο κελί. Ύστερα από λίγη ώρα τον είδα να έρχεται από πέρα, γεμάτος αγκάθια. «Ο Σατάν με τιμώρησε, μου είπε, γιατί δεν σε νίκησα. Με έσυρε μέσα στα ρουμάνια».

Οι μαύρες δυνάμεις του σκότους είναι αδύνατες. Οι άνθρωποι τις κάνουν δυνατές με την απομάκρυνσή τους από τον Θεό, γιατί έτσι δίνουν δικαιώματα στον διάβολο.
Γεροντας Παισιος

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   8 ΦΕΒ 2013

Πώς να λέμε την Ευχή; “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”

Ο πλέον συνηθισμένος τρόπος είναι να λέμε την Ευχή είτε προφορικά είτε ψιθυριστά είτε από μέσα μας με τον ενδιάθετο λόγο, παντού και πάντοτε. Έτσι, στη δουλειά, στο σπίτι, στο δρόμο λέμε: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. Όταν τρώμε, όταν περπατάμε και, ειδικότερα, όταν βρισκόμαστε μέσα στο ναό: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”.
Τον πρώτο καιρό πρέπει να λέμε την Ευχή προφορικά, με το στόμα ψιθυριστά, σεμνά και ταπεινά και μάλιστα όσο μπορούμε συχνότερα: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με… Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. Γιατί η φωνή που βγαίνει από το στόμα, συγκεντρώνει τον νου πάνω στις λέξεις και έτσι ο νους με τη σειρά του αρχίζει σιγά-σιγά να τις προσέχει. Όπως λοιπόν δεν είμαστε αφηρημένοι μπροστά στον Πνευματικό ή σ’ ένα επίσημο πρόσωπο, έτσι και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να είμαστε αφηρημένοι όταν κάνουμε Ευχή, για ν’ αρχίσει ο τρόπος αυτός ν’ αποδίδει καρπούς. Γιατί, όσο πιο θερμή και πιο δυνατή είναι η Ευχή, τόσο και τα αποτελέσματά της είναι πιο θεάρεστα και πιο ωφέλιμα για την ψυχή μας.
Όταν επιμείνουμε πολύ στην προφορική Ευχή καθ’ όλη την ημέρα, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουμε, όσο θα περνάει ο καιρός, τόσο και πιο απαραίτητη θα την αισθανόμαστε, καθώς δημιουργείται μέσα μας ένα παράδοξο κλίμα γλυκύτητος και ειρήνης, τόσο που ακόμα και το στόμα γλυκαίνεται, σαν να έχει μέσα του μια γλυκιά καραμέλα που την πιπιλίζει διαρκώς: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με…”. Έτσι αυθόρμητα πλέον επιθυμούμε και ζητούμε να λέμε την Ευχή, γιατί έχουμε γλύκα στο στόμα και στα χείλη γεύση μειλιού. Και τότε, βέβαια, για κανένα λόγο δε θέλουμε να σταματήσουμε το Όνομα του Χριστού. Όταν μας διακόπτουν για τον άλφα ή βήτα λόγο, αισθανόμαστε σαν να μας λείπει κάτι το πολύτιμο, γιατί η ψυχή αισθάνεται την έλλειψη της Ευχής και την αναζητεί. Μόλις όμως ξαναβρεί την ευκαιρία, αμέσως αρχίζει και πάλι: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με…”
Η προφορική Ευχή είναι μεν στάδιο αρχαρίων -ων πρώτος ειμί εγώ- αλλά είναι και στάδιο εισαγωγικό για όλους εκείνους, που επιθυμούν εν Πνεύματι Αγίω να εργάζονται την Ευχή, όσο μπορούν, ώστε να δουν καλύτερες ημέρες στη ζωή τους, στην οικογένειά τους και στο περιβάλλον τους γενικότερα. Είναι δε επίμονος και απαραίτητη αρχή, για την επιτυχία του τελικού σκοπού, δηλαδή του αγιασμού του Ορθοδόξου χριστιανού, που πετυχαίνεται με την κατάκτηση της καρδιάς από το παντοδύναμο Όνομα του Ιησού Χριστού.
Ο χριστιανός, που λέει την Ευχή, πλουτίζει πνευματικά!!! Πλουτίζει όντως από τις θείες Τριαδικές δωρεές, αλλ’ όχι χωρίς κόπους, πειρασμούς και σκληρούς πνευματικούς αγώνες, που χρειάζονται, για να απαλλαγεί από τα μύρια πάθη που έχει μέσα του και κυρίως την ψωρό-υπερηφάνεια.
Τα παραδείγματα που υποδεικνύουν ότι η Ευχή είναι δυνατή και μέσα στον κόσμο, είναι πολλά και ζωντανά ανάμεσα στους χριστιανούς, που ζουν και αγωνίζονται φιλότιμα, εν Χριστώ.
Ο μακαριστός παπα-Χαράλαμπος, μέλος της συνοδείας του οσίου Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή και προηγούμενος της Ι. Μ. Διονυσίου του Αγίου Όρους, διηγείτο από την προσωπική του πείρα ως Πνευματικού, τα εξής:
“Εξομολογώ κάποιο ανδρόγυνο από τη Θεσσαλονίκη. Έχουν τέτοια ακρίβεια, που τους θαύμασα. Πρόκειται πραγματικά για μια “κατ’ οίκον εκκλησία”.
Έχουν τρία παιδιά. Μόλις φύγουν τα παιδιά στο σχολείο και ο άνδρας για τη δουλειά, η γυναίκα κάθεται μια-δυο ώρες και λέει την Ευχή. Κατόπιν σηκώνεται, αρχίζει τις δουλειές του σπιτιού και εν τω μεταξύ η Ευχή, σαν μηχανή, δουλεύει ασταμάτητα, πότε με το στόμα και πότε με το νου. Ο άνδρας, μόλις γυρίσει από τη δουλειά, αμέσως θ’ αλλάξει και θα πάει λίγη ώρα για προσευχή και μελέτη. αυτή την τάξη συνήθισαν και τα παιδιά τους.
Μου έγραφε τις προάλλες η μάνα: “Τα παιδιά μας έμαθαν να λένε την Ευχή και στο σχολείο. Όταν γυρίζουν από το σχολείο, έχω τελειωμένες τις δουλειές και το φαγητό και κάθομαι ξανά στο προσευχητάρι. Τα παιδιά με περιέργεια με ρωτούν:
— Τι κάνεις εκεί, μαμά;
— Προσεύχομαι στο Χριστούλη για να μας φυλάει.
— Μαμά, μπορούμε κι εμείς να προσευχόμαστε μαζί σου;
— Βεβαίως, παιδιά μου. Ο Χριστούλης σας αγαπά και θέλει να μιλάτε μαζί Του.
Έτσι λοιπόν κάναμε συνήθεια και το μεσημέρι προσευχόμαστε όλοι μαζί δεκαπέντε-είκοσι λεπτά και ύστερα τρώμε.
Όταν το βράδυ γυρίσει και ο πατέρας τους, καθόμαστε όλοι μαζί. Άλλοτε διαβάζουμε μαζί βιβλία της Εκκλησίας, άλλοτε τους διηγούμαι ιστορίες.
Κάποτε μας τυχαίνει κανένας ξένος και μας χαλά λίγο τη σειρά. Ωστόσο, οι πιο πολλοί μάς έμαθαν και είτε έρχονται για ν’ ακούσουν καμιά ωφέλιμη κουβέντα είτε πάνε σε άλλους φίλους τους, που ταιριάζουν στα φρονήματα. Κάποιες φορές κανονίζουμε και μικρές οικογενειακές αγρυπνίες.
Την Κυριακή όλοι οικογενειακώς θα εκκλησιασθούμε και θα κοινωνήσουμε. Με τη Χάρη του Κυρίου, και τα παιδιά μας προσαρμόσθηκαν και μας ακολουθούν χωρίς προβλήματα. Παρόλο που οι φίλοι τους στο σχολείο δε νηστεύουν, όμως ευτυχώς δεν παρασύρονται”.
Τελειώνοντας, γράφει αυτή η χαριτωμένη γυναίκα:
“Κατ’ αυτόν τον τρόπο κυλά η ζωή μας. Αν και έχουμε πολλούς πειρασμούς από το φθόνο του εχθρού, όμως αισθανόμαστε ότι στο σπίτι μας βασιλεύει ο Χριστός και είμαστε πολύ χαρούμενοι και ευτυχισμένοι”.
Και καταλήγει ο αγιασμένος Γέροντας Χαράλαμπος:
“Να, τέκνον, ένα παράδειγμα από μέσα στον κόσμο, για να εννοήσεις ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Δίνει τη χάρη Του παντού.

“Η ευχή μέσα στον κόσμο”, π. Στεφάνου Αναγνωστόπουλο

                                                 ΗΛΙΑΣ     ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ      8 ΦΕΒ 2013                                                                                       

Το να περνούν λογισμοί κακοί από τον άνθρωπο δεν είναι ανησυχητικό, γιατί μόνο στους Αγγέλους και στους τελείους δεν περνούν λογισμοί κακοί.

Συγκατάθεση στον λογισμό

- Γιατί, Γέροντα, μου περνούν στο μοναστήρι διάφοροι κακοί λογισμοί, ενώ στον κόσμο δεν γινόταν αυτό; Εγώ τους επιτρέπω;

- Όχι, ευλογημένη! Άσ' τους να έρχωνται και να φεύγουν.

Μήπως τα αεροπλάνα που περνούν πάνω από το μοναστήρι και σου χαλούν την ησυχία σε ρωτούν; Έτσι και αυτοί οι λογισμοί.

Μην απελπίζεσαι. Αυτοί οι λογισμοί είναι κανοναρχίσματα του διαβόλου.

Είναι σαν τα διαβατάρικα πουλιά που, όταν πετούν στον ουρανό, είναι πολύ όμορφα να τα χαζεύης.

Αν όμως κατεβούν και κάνουν φωλιά στο σπίτι σου, μετά κάνουν πουλάκια, και τα πουλάκια λερώνουν.


- Γιατί όμως, Γέροντα, να μου έρχωνται τέτοιοι λογισμοί;

- Αυτήν την δουλειά την κάνει ο πειρασμός. Αλλά υπάρχει μέσα σου και κατακάθι. δεν έγινε ακόμη η κάθαρση.

Εφόσον όμως εσύ δεν τους δέχεσαι, δεν έχεις ευθύνη.

Άφησε τα σκυλιά να γαυγίζουν. Μην τους ρίχνης πολλές πέτρες.

Γιατί, όσο τους ρίχνεις πέτρες, συνεχίζουν να γαυγίζουν και από τις πολλές πέτρες θα χτίσουν μοναστήρι ή σπίτι, ανάλογα..., και ύστερα δύσκολα να το γκρεμίσης.


- Δηλαδή, Γέροντα, πότε γίνεται συγκατάθεση στους λογισμούς;

- Όταν τους πιπιλίζης σαν καραμέλα.

Να προσπαθήσης να μην πιπιλίζης τους λογισμούς αυτούς που είναι απ' έξω ζαχαρωμένοι και μέσα φαρμάκι, και ύστερα απελπίζεσαι.

Το να περνούν λογισμοί κακοί από τον άνθρωπο δεν είναι ανησυχητικό, γιατί μόνο στους Αγγέλους και στους τελείους δεν περνούν λογισμοί κακοί.

Ανησυχητικό είναι, όταν ο άνθρωπος ισοπέδωση ένα κομμάτι της καρδιάς του και δέχεται τα λυκόφτερα - τα ταγκαλάκια.

Εάν καμμιά φορά συμβή και αυτό, αμέσως εξομολόγηση, καλλιέργεια του αεροδρομίου και φύτεμα καρποφόρων δένδρων, για να γίνη η καρδιά πάλι Παράδεισος.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’

Ηλιας  χαιντουτης  8  φεβ 2013

Αν έλεγε ο Αδάμ: «ήμαρτον, Θεέ μου, έσφαλα» και αν έλεγε και η Εύα: «εγώ έσφαλα», όλα θα τακτο­ποιούνταν. Αλλά αμέσως δικαιολογία-δικαιολογία.

Γέροντα, πού οφείλεται η δικαιολογία;

-Στον εγωισμό. Η δικαιολογία είναι πτώση και διώχνει την Χάρη του Θεού. Πρέπει όχι μόνο να μη δικαιολογείται κανείς, αλλά και να αγαπήσει την αδικία που γίνεται εις βάρος του. Αυτή η δικαιολογία μας έβγαλε από τον Παράδεισο. Έτσι δεν το έπαθε ο Αδάμ; Όταν τον ρώτησε ο Θεός: «μήπως έφαγες από το δένδρο που σου είπα να μη φας;», εκείνος δεν είπε: «ήμαρτον, Θεέ μου, ναι, έσφαλα», αλλά δικαιολογήθηκε. «Η γυναίκα που μου έδωσες, είπε, αυτή μου έδωσε και έφαγα». Σαν να έλεγε: «Εσύ φταις που έπλασες την Εύα»! Μήπως ήταν υποχρεωμένος ο Αδάμ σ’ αυτό το θέμα να ακούσει την Εύα; Ρωτάει ο Θεός και την Εύα κι εκείνη απαντάει: «Το φίδι με απάτησε». Αν έλεγε ο Αδάμ: «ήμαρτον, Θεέ μου, έσφαλα» και αν έλεγε και η Εύα: «εγώ έσφαλα», όλα θα τακτο­ποιούνταν. Αλλά αμέσως δικαιολογία-δικαιολογία.

Γεροντας Παισιος !

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   8 ΦΕΒ 2013

 

Αφού υπάρχει θεία ανταπόδοση , να κοιτάξουμε να βάλουμε καμμιά δραχμή στο Ταμιευτήριο του Θεού.

Γέροντα, όταν κάνω ένα καλό , λυπάμαι, αν δεν το αναγνωρίσουν οι άλλοι.
- Καλά, εσύ τι θέλεις, αναγνώριση από τον Χριστό ή από τους ανθρώπους; Πιο πολύ όφελος δεν έχεις από την αναγνώριση του Χριστού; Σε το βοηθάει να σε προσέχουν οι άνθρωποι; Αν τώρα σου αναγνωρίζουν το καλό που κάνεις, στην άλλη ζωή θα ακούσης: « Απέλαβες συ τα αγαθά σου » . Πρέπει να χαιρώμαστε , όταν δεν αναγνωρίζουν οι άλλοι τους κόπους μας και δεν μας ανταμείβουν, γιατί αυτούς τους κόπους τους λαμβάνει υπ ’ όψιν του ο Θεός και θα μας ανταμείψη με πληρωμή αιώνια.
Αφού υπάρχει θεία ανταπόδοση , να κοιτάξουμε να βάλουμε καμμιά δραχμή στο Ταμιευτήριο του Θεού.
Πρέπει να δεχώμαστε την αδικία σαν μεγάλη ευλογία , γιατί αποταμιεύουμε από αυτήν ουράνια ευλογία..!
Γεροντας Παισιος

 

 Ηλιιας  Χαιντουης    8 φεβ 2013

«ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ! ΜΙΑ ΜΠΟΡΑ ΕΙΝΑΙ, ΛΙΓΟ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ!»ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ:

»
Σύγχυση μεγάλη υπάρχει. Μύλος γίνεται ∙ είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι.

Ο κόσμος είναι όπως οι μέλισσες. Αν χτυπήσης την κυψέλη, οι μέλισσες βγαίνουν έξω και αρχίζουν «βούου…» και γυρίζουν γύρω από την κυψέλη αναστατωμένες. Ύστερα η κατεύθυνσή τους θα εξαρτηθή από τον άνεμο που θα φυσήξη. Αν φυσήξη βοριάς, θα πάνε μέσα. Έτσι και τον κόσμο τον φυσάει… «Εθνικός Βοριάς», «Εθνικός Νοτιάς», και είναι ο καημένος ζαλισμένος. Όμως, αν και γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά, μια σιγουριά.
Μπορεί να ξεράθηκε η ελιά, αλλά θα πετάξη νέα βλαστάρια. Υπάρχει μια μερίδα Χριστιανών, στους οποίους αναπαύεται ο Θεός. Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ο Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήση τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα.

Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάση; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι.

Δεν σας τα λέω αυτά για να φοβηθήτε, αλλά για να ξέρετε πού βρισκόμαστε...Για μας είναι μια μεγάλη ευκαιρία, είναι πανηγύρι οι δυσκολίες, το μαρτύριο. Να είστε με τον Χριστό, να ζήτε σύμφωνα με τις Εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθη η Θεία Χάρις. Αυτό που θα βοηθήση πολύ είναι να μπη μέσα μας η καλή ανησυχία: πού βρισκόμαστε, τί θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε.
Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλωσύνη. Να προσευχώμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΪΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ / ΠΗΓΗ.

 

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  7 ΦΕΒ 2013