ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ-Μακαριστός Γέροντας Παΐσιος

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Μακαριστός Γέροντας Παϊσιος, κατά κόσμον Αρσένιος εζνεπίδης, γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25-7-1924. Ήρθε στην Ελλάδα με την Άνταλλαγή και μεγάλωσε στην Κόνιτσα.
άπό την παιδική του ηλικία ζούσε ασκητικά, εντρύφημα είχε τους βίους των Αγίων, τα παλαίσματα των οποίων αγωνιζόταν να μιμήται με ζήλο υπέρμετρο και ακρίβεια θαυμαστή. επιδιδόταν στην αδιάλειπτη προσευχή, καλλιεργώντας παράλληλα την ταπείνωση και την αγάπη. Έμαθε την τέχνη του μαραγκού, για να μιμηθή και σ' αυτό τον χριστό. Στον στρατό υπηρέτησε κατά τον ανταρτοπόλεμο τριάμισι χρόνια ως ασυρματιστής, ζώντας και εκεί ασκητικά. Στις επιχειρήσεις διακρίθηκε για την παλληκαριά, την αυτοθυσία,το ήθος και τα χαρίσματά του. αφού εκπλήρωσε το χρέος του προς την Πατρίδα, ακολούθησε την μοναχική ζωή, την οποία από μικρός επιθυμούσε. Άπό λαϊκός είχε θείες εμπειρίες, αλλά στην μοναχική του ζωή η εύνοια του Κυρίου, της Θεοτόκου και των Αγίων κορυφώθηκε. Άσκήτεψε στο Άγιον Ορος, στην Ι.Μονή Στομίου Κονίτσης και στο Σινά. Έζησε
στην αφάνεια, δόθηκε ολόκληρος στον Θεό και ο Θεός τον φανέρωσε και τον έδωσε σε όλον τον κόσμο. Καθοδήγησε, παρηγόρησε, θεράπευσε, ανέπαυσε τα πλήθητων ανθρώπων που έτρεχαν κοντά του. Η αγιασμένη του ψυχή ξεχείλιζε από θεϊκή αγάπη και η οσιακή του μορφή ακτινοβολούσε την θεία Χάρη. Ολη την ημέρα ακούραστος μάζευε τον ανθρώπινο πόνο καισκορπούσε θεία παρηγοριά.
Υστερα από μαρτυρικούς πόνους οι οποίοι, όπως έλεγε, τον ωφέλησαν όσο δεν τον ωφέλησαν οι ασκητικοί αγώνες όλης της ζωής του, αναπαύθηκε εν Κυρίω
στις 12 -7- 1994 στο Ιερό Ησυχαστήριο του Άγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Ενταφιάσθηκε εκεί δίπλα στον Ναό του Άγίου Αρσενίου του Καππαδόκου.

Την ευχή του να έχουμε. Άμήν

Η Καθηγουμένη του Ιερού Ησυχαστηρίου Θιλοθέη Μοναχή και αι συν εμοί εν Χριστώ αδελφαί
Φωτογραφία: ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ Μακαριστός Γέροντας Παϊσιος, κατά κόσμον Αρσένιος εζνεπίδης, γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25-7-1924. Ήρθε στην Ελλάδα με την Άνταλλαγή και μεγάλωσε στην Κόνιτσα. άπό την παιδική του ηλικία ζούσε ασκητικά, εντρύφημα είχε τους βίους των Αγίων, τα παλαίσματα των οποίων αγωνιζόταν να μιμήται με ζήλο υπέρμετρο και ακρίβεια θαυμαστή. επιδιδόταν στην αδιάλειπτη προσευχή, καλλιεργώντας παράλληλα την ταπείνωση και την αγάπη. Έμαθε την τέχνη του μαραγκού, για να μιμηθή και σ' αυτό τον χριστό. Στον στρατό υπηρέτησε κατά τον ανταρτοπόλεμο τριάμισι χρόνια ως ασυρματιστής, ζώντας και εκεί ασκητικά. Στις επιχειρήσεις διακρίθηκε για την παλληκαριά, την αυτοθυσία,το ήθος και τα χαρίσματά του. αφού εκπλήρωσε το χρέος του προς την Πατρίδα, ακολούθησε την μοναχική ζωή, την οποία από μικρός επιθυμούσε. Άπό λαϊκός είχε θείες εμπειρίες, αλλά στην μοναχική του ζωή η εύνοια του Κυρίου, της Θεοτόκου και των Αγίων κορυφώθηκε. Άσκήτεψε στο Άγιον Ορος, στην Ι.Μονή Στομίου Κονίτσης και στο Σινά. Έζησε στην αφάνεια, δόθηκε ολόκληρος στον Θεό και ο Θεός τον φανέρωσε και τον έδωσε σε όλον τον κόσμο. Καθοδήγησε, παρηγόρησε, θεράπευσε, ανέπαυσε τα πλήθητων ανθρώπων που έτρεχαν κοντά του. Η αγιασμένη του ψυχή ξεχείλιζε από θεϊκή αγάπη και η οσιακή του μορφή ακτινοβολούσε την θεία Χάρη. Ολη την ημέρα ακούραστος μάζευε τον ανθρώπινο πόνο καισκορπούσε θεία παρηγοριά. Υστερα από μαρτυρικούς πόνους οι οποίοι, όπως έλεγε, τον ωφέλησαν όσο δεν τον ωφέλησαν οι ασκητικοί αγώνες όλης της ζωής του, αναπαύθηκε εν Κυρίω στις 12 -7- 1994 στο Ιερό Ησυχαστήριο του Άγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Ενταφιάσθηκε εκεί δίπλα στον Ναό του Άγίου Αρσενίου του Καππαδόκου. Την ευχή του να έχουμε. Άμήν
Η Καθηγουμένη του Ιερού Ησυχαστηρίου Θιλοθέη Μοναχή και αι συν εμοί εν Χριστώ αδελφαί

ΤΡΙΩΔΙΟ , ΕΠΟΧΗ ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ

Μπήκαμε στο Τριώδιο! Δύο σχεδόν μήνες είναι αφιερωμένοι στην κατ’ εξοχήν κατανυκτική περίοδο της Εκκλησίας μας. Πραγματικά! Η πιο πνευματική, η πλέον εμπνευσμένη, η πλουσιότερη σε υψηλά νοήματα και σε ευκαιρίες ανώτερης ζωής περίοδος, είναι του Τριωδίου. Είναι κατάφορτη από πνευματικές αναζητήσεις, γεμάτη από ουράνιες νοσταλγίες και μέσα που σώζουν την ψυχή. Τα ασύγκριτα σε κάλλος και μεγαλείο αγιογραφικά αναγνώσματα , το πλήθος των κατανυκτικών ιερών ακολουθιών , η υπέροχη και ανυπέρβλητη έμπνευσι και πλοκή των ύμνων, βοηθούν πάρα πολύ σε περισυλλογή και ψυχική ανάτασι, σε πνευματική αποτοξίνωσι και σε δημιουργία ουρανίων βιωμάτων.

Και ομολογουμένως είναι να απορή κανείς με τη νοοτροπία πολλών χριστιανών της εποχής μας, που εντελώς επιπόλαια και εγκληματικά μεταβάλλουν την περίοδο αυτή της περισυλλογής σε κάθε είδους ξεφάντωμα, σε κραιπάλη και μέθη και ξαναζωντάνεμα ειδωλολατρικών εθίμων και συνηθειών, σε λατρεία του Βάκχου και της Αφροδίτης. Και ενώ το Τριώδιο έχει σκοπό να μας βοηθήση να επιστρέψουμε στον εαυτό μας , για πολλούς κατάντησε απομάκρυνσι από τον εαυτό τους! Τί άγνοια σπουδαίων θεσμών της Εκκλησίας μας! Τί διαστρέβλωσι της αληθείας! Πόση ρηχότητα σκέψεως! Πόση εγκληματική θρησκευτική αδιαφορία!

Αλλ’ αν οι άνθρωποι που ζουν στην άγνοια έτσι έχουν παραμορφώσει μια τόσο σπουδαία και σωτήρια περίοδο της Εκκλησίας, δεν δικαιολογούνται να την παραθεωρούν οι σοβαρά σκεπτόμενοι χριστιανοί , τα πιστά δηλαδή τέκνα της Εκκλησίας. Σ’ αυτό ακριβώς θέλουμε να βοηθήσωμε  τον φίλο αναγνώστη με όσα στη συνέχεια θα γραφούν, γιατί πιστεύομε, ότι και αυτός ανήκει στη μερίδα των συνειδητών χριστιανών, των πιστών οπαδών του Κυρίου.

Δύο είναι οι βασικές έννοιες που υπογραμμίζονται σε ολόκληρο το τριώδιο. Έννοιες υψηλές, θείες, πνευματικές, έννοιες σωτήριες για τον άνθρωπο.

Πρώτη είναι η Μετάνοια. Η επιστροφή στο Θεό και Πατέρα, όπως τόσο ζωντανά περιγράφεται στην ωραία παραβολή του Ασώτου, το θαύμα αυτό της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Μετάνοια με συντριβή και πλήρη συναίσθησι των αμαρτιών, όπως τη βλέπομε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της πρώτης Κυριακής  του Τριωδίου, στο πρόσωπο του Τελώνου, που ανακράζει « ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ». Πρέπει να το ομολογήσωμε, ότι η αμαρτία, η θανατηφόρα αυτή αρρώστια της ψυχής, κατακλύζει ολόκληρη τη ζωή μας, περισφίγγει ολόκληρη την ύπαρξί μας. Συνεχώς αμαρτάνομε. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Κάθε στιγμή υποκύπτομε στις δελεαστικές και απατηλές προτάσεις της. Μόνο ένας άνθρωπος που δεν ερευνά την καρδιά του θα μπορούσε να αμφισβητήση την παραπάνω πικρή αλήθεια. «Ανθρώποισι γαρ τοις πάσι κοινόν τουξαμαρτάνειν» , έλεγε ο αρχαίος Σοφοκλής , ενώ ο Θουκυδίδης διαβεβαίωνε, ότι «πεφύκασι πάντες και ιδία και δημοσία αμαρτάνειν». Και ο Μαθητής της Αγάπης υπερνθυμίζει ότι « ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν. « ( Α΄Ιω. 1,8 ) .  

Η αμαρτία όμως δεν αποτελεί μια απλή παρωνυχίδα . Δεν είναι κάτι ασήμαντο που δεν αξίζει να προσεχθή. Όχι! Είναι δηλητήριο θανατηφόρο, αρρώστια της ψυχής «χαλεπωτάτη» , όπως λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας. Είναι το μεγαλύτερο κακό, που μας αποξενώνει από το Θεό Πατέρα και μας ρίχνει στην αγκαλιά του ανθρωποκτόνου διαβόλου. Η αμαρτία εξαφανίζει τη χαρά και την ειρήνη της ψυχής μας και με το αλύπητο σφυροκόπημα της συνειδήσεως κάνει τη ζωή μας αβίωτη και μαρτυρική.

Επομένως, αφού τόσο και τέτοιο κακό είναι η αμαρτία, καταλαβαίνει κανείς εύκολα πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη να βγάλωμε το ψυχοφθόρο δηλητήριο της . Αυτή ακριβώς η απαλλαγή από το δηλητήριο αμαρτίας αποτελεί την αληθινή Μετάνοια, προς την οποία μας καλεί το Τριώδιο. «Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα», ψάλλει η Εκκλησία μας κάθε Κυριακή της περιόδου αυτής. « Μετανοίας ἐφέστηκε καιρὸς», τονίζει πάλι τώρα στους μοναδικούς σε λυρισμό και πνευματικό μεγαλείο ύμνους της.

Να το πρώτο σύνθημα του Τριωδίου. Σύνθημα μετανοίας και απαλλαγής από το δηλητήριο της αμαρτίας δια της Εξομολογήσεως.

Η δεύτερη έννοια που δεσπόζει κατά την περίοδο αυτή είναι ο αγώνας  εναντίον του κακού.

Η μετάνοια τορπιλίζει την αμαρτία. Ο πνευματικός αγώνας βοηθεί, ώστε να μη μπλέξουμε και πάλι στα δίχτυα της. Γι’ αυτό και ο πνευματικός αγώνας συμπληρώνει τη Μετάνοια. Και την αξιοποιεί. Αγώνας σημαίνει προσπάθεια για την αποκοπή των ελαττωμάτων και των κακιών μας. Προσπάθεια ηθικής τελειώσεώς μας, εξαγιασμού της καρδιάς , καθαρισμού του εσωτερικού μας κόσμου, βιώσεως του αγίου. Προσπάθεια να αποκτήσωμε αρετές και πνευματικότερη ζωή.

Σ’ αυτόν τον αγώνα, τον ιερό και άγιο, τον ευγενέστερο απ’ όλους τους αγώνες, μας καλεί το Τριώδιο. Αγώνα τίμιο, πνευματικό, που σκοπό έχει την κατάκτησι των υψηλών κορυφών του πνεύματος, τη δημιουργία βίου φωτεινού, ανώτερου, ουρανίου. Αγώνα όσιο, για τη βελτίωση της καρδιάς μας και την κατάκτησι της τελειότητος. Δεν μοιάζει ο αγώνας αυτός με τους χαμηλούς αγώνες για την απόκτησι της ύλης, της εφήμερης δόξας, των φθαρτών στεφάνων, της απολαύσεως της γης. Όχι! Είναι αγώνας πνευματικός, ανυπέρβλητος και θείος. Σ’ αυτόν μας προτρέπει η Εκκλησία τις μέρες αυτές. Και θα ακούσωμε τη φωνή της καθαρώτερα την Κυριακή της Τυρινής. «Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς Νηστείας ἀγῶνα, …  καὶ ἀναλαβόντες τὴν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα». Έφθασε καιρός η των πνευματικών αγώνων αρχή, η κατά των δαιμόνων νίκη».

Μετάνοια και αγώνας ,  να ένα θαυμάσιο δίπτυχο της περιόδου του Τριωδίου που διανύομε . Και είναι αλήθεια βέβαια, ότι στην πραγματικότητα η μετάνοια είναι αγώνας και ο αγώνας μετάνοια. Μα και τα δύο ένα σκοπό έχουν, το να μας φέρουν πλησίον του Θεού , να μας ενώσουν με τον Κύριο. Σκοπό έχουν να μας κάνουν συνειδητούς χριστιανούς , προσωπικότητες ολοκληρωμένες, ανθρώπους πνευματικούς  με πλούσιο εσωτερικό κόσμο, χαρακτήρες ενάρετους και χρηστούς, να μας μεταβάλλουν σε αγίους.

Συ, φίλε αναγνώστη, μη παίζης «εν ου παικτοίς». Άκουσε τη φωνή της Μητέρας σου Εκκλησίας. Κάνε κτήμα σου τις δύο αυτές έννοιες του Τριωδίου. Μετανόησε για την μέχρι τώρα ζωή σου και εξομολογήσου ειλικρινά. Αγωνίσου τον καλό αγώνα της Πίστεως. Προσπάθησε να διορθώσης το χαρακτήρα σου, να εκλεπτύνης την καρδιά και τη συνείδησί σου, να ζήσης σαν πιστό τέκνο της Εκκλησίας. Μην επηρεάζεσαι και μη παρασύρεσαι από τις φαυλότητες που πολλοί διαπράττουν τις μέρες αυτές. Συ μη τους ακολουθήσης στις ρυπαρότητές τους. Εκείνοι μολύνουν την περίοδο του Τριωδίου και μολύνονται και οι ίδιοι. Συ μείνε, γίνε καθαρός. Το τριώδιο δεν είναι εποχή μολυσμού, αλλά καθάρσεως. Ναι, καθάρσεως.

Από το βιβλίο: «ΤΡΙΩΔΙΟ

σκέψεις και στοχασμοί»

ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ Ι. ΚΑΡΟΥΣΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: “Η ΧΡΥΣΟΠΗΓΉ”

ΑΘΗΝΑΙ 1979

Δεν σκέφτεται τον άλλον σήμερα ο άνθρωπος.

Δεν σκέφτεται τον άλλον σήμερα ο άνθρωπος.
Παλιά, αν έμενε το φαγητό για την άλλη μέρα, θα χαλούσε,και σκέφτονταν οι άνθρωποι και κανέναν φτωχό. “Προκειμένου να χαλάση, έλεγαν, ας το δώσω στον φτωχό”. Ένας που είχε πνευματική κατάσταση έλεγε:
“Να φάη πρώτα ο φτωχός και ύστερα εγώ”.
Τώρα το βάζουν στο ψυγείο και δεν θυμούνται τον άλλον που έχει ανάγκη. Θυμάμαι, όταν είχαμε καλή σοδειά από λαχανικά κ.λπ., δίναμε και στους γείτονες μας, τα μοιράζαμε. Τι να τα κάναμε τόσα; Έπειτα θα χαλούσαν κιόλας. Τώρα έχουν τα ψυγεία. “Γιατί να δώσουμε στους άλλους; σου λέει. Τα βάζουμε στο ψυγείο καιτ άχουμε για μας”.
Άφησε που τόννους ολόκληρους πετούν ή θάβουν στην χωματερή και εκατομμύρια άνθρωποι αλλού πεινούν.

Γεροντας Παισιος

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  15 ΜΑΡ 2013

Έτσι κάνει και ο διάβολος, μας ζεματίζει λίγο -λίγο, και τελικά, χωρίς να το καταλάβουμε, βρισκόμαστε ζεματισμένοι

Γέροντα, γιατί δεν καταλαβαίνουμε πόσο κακό κάνει το κοσμικό πνεύμα και παρασυρόμαστε από αυτό;
-Γιατί το κοσμικό πνεύμα μπαίνει σιγά-σιγά, όπως ο σκαντζόχοιρος μπήκε στην φωλιά του λαγού. Στην αρχή ο σκαντζόχοιρος παρακάλεσε τον λαγό να βάλη λίγο το κεφάλι του μέσα στην φωλιά του, για να μη βρέχεται. Μετά έβαλε το ένα πόδι, μετά το άλλο, και τελικά μπήκε ολόκληρος, και με τα αγκάθια του έβγαλε τελείως έξω τον λαγό. Έτσι και το κοσμικό φρόνημα μας ξεγελάει με μικρές παραχωρήσεις και σιγά -σιγά μας κυριεύει. Το κακό λίγο--λίγο προχωράει. Άν ερχόταν απότομα, δεν θα ξεγελιόμασταν.Βλέπεις. Άν θέλης να ζεματίσης έναν βάτραχο, πρέπει να του ρίξης λίγο- λίγο το ζεματιστό νερό. Άν το ρίξης απότομα όλο μαζί, πετιέται και φεύγει, γλυτώνει. Ενώ, αν του ρίξης λίγο καυτό νερό, στην αρχή θα το τινάξη λίγο από την πλάτη του και μετά θα το δεχθή. ,Αν του ρίξης ακόμη λίγο, πάλι θα το τινάξη λίγο, και σιγά- σιγά θα ζεματιστή, χωρίς να το καταλάβη. “Βρε, βάτραχε, αφού σου έρριξε λίγο καυτό νερό, σήκωκαι φύγε!” Δεν φεύγει. φουσκώνει- φουσκώνει και μετά ζεματιέται.
Έτσι κάνει και ο διάβολος, μας ζεματίζει λίγο -λίγο, και τελικά, χωρίς να το καταλάβουμε, βρισκόμαστε ζεματισμένοι

Γεροντας Παισιος

 

 

ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 14 ΜΑΡ 2013

Μόνον αυτός έχει ευλογία να το φάη, γιατί όλος ο κόσμος ξέρειπου είναι άδικος”

Ο άδικος βασανίζεται

θυμάμαι ένας δικηγόρος, που έκανε πολλές αδικίες, πόσο βασανίσθηκε στο τέλος της ζωής του. εξασκούσετο επάγγελμά του σε μια επαρχία που είχε πολλούς κτηνοτρόφους. Εκεί, φυσικά, γίνονταν και αγροζημίες και πολλοί βοσκοί έτρεχαν σ' αυτόν τον δικηγόρο, γιατί με πονηρά επιχειρήματα έπειθε και τον αγρονόμο και τον ειρηνοδίκη. Έτσι οι καημένοι γεωργοί πολλές φορές όχι μόνο δεν έβρισκαν το δίκαιο για τα σπαρτά που τους κατέστρεφαν τα κοπάδια, αλλά έβρισκαν και τον πμελά τους. Ολοι τον ήξεραν τον δικηγόρο αυτόν και κανείς τίμιος άνθρωπος δεν τον πλησίαζε. Άκόμη και ο Πνευματικός να δήτε τι συμβούλεψε έναν ευαίσθητο βοσκό. Ο βοσκός αυτός είχε ένα μικρό κοπάδι και μια σκύλα. Κια φορά που η σκύλα είχε γεννήσει, έδωσε τα κουταβάκια σε άλλους και κράτησε μόνον την μάνα. Εκείνο το διάστημα είχε χαθή μια προβατίνα και είχε αφήσει το αρνάκι της που θήλαζε. Άυτό, επειδή δεν είχε μάνα, έτρεχε πίσω από την σκύλα και θήλαζε από αυτήν, η οποία ένιωθε και η ίδια ανακούφιση. Έτσι τα δύο ζώα είχαν συνηθίσει και το ένα έβρισκε το άλλο. Ο καημένος ο βοσκός, όσο και να προσπαθούσε να τα ξεχωρίση,εκείνα έσμιγαν. Επειδή ήταν ευαίσθητος ο βοσκός, σκέφθηκε να ρωτήση τον Πνευματικό εάν τελικά τρώγεται το κρέας του αρνιού ή όχι. Ο Πνευματικός, έχοντας υπ' όψιν του και την φτώχεια του βοσκού,σκέφτηκε λίγο και του είπε: “Το αρνί αυτό, παιδί μου, δεν τρώγεται, γιατί θήλασε από την σκύλα, αλλάξέρεις τι να κάνεις; Επειδή όλοι οι άλλοι βοσκοί πηγαίνουν δώρα στον δικηγόρο τον δείνα αρνιά και τυριά,να του πας και συ αυτό το αρνί να το φάη. Μόνον αυτός έχει ευλογία να το φάη, γιατί όλος ο κόσμος ξέρειπου είναι άδικος”. Οταν είχε γεράσει πια ο άδικος αυτός δικηγόρος και έπεσε στο κρεββάτι, υπέφερε χρόνια από εφιάλτες και δεν μπορούσε να κοιμηθή. Τον χτύπησε και ημιπληγία και δεν μπορούσε ούτε να μιλήση. Προσπάθησε ο Ξνευματικός να τον κάνη τουλάχιστον να γράψη τις αμαρτίες του, αλλά είχε χάσει και τον έλεγχο, και αναγκαζόταν να του διαβάζη την ευχή των Επτά Παίδων, για να κλείση λίγο τα μάτια του να κοιμηθή. Του διάβαζε και εξορκισμούς, για να γαληνέψη λίγο, μέχρι που αναπαύθηκε, και ας ευχηθούμε ο Θεός να τον αναπαύση πραγματικά.

Γεροντας Παισιος

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΗΣ  15 ΜΑΡ 2013

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

…

3. Οι Άγιοι Πατέρες μας λένε ότι πρέπει να διατηρούμε την εσωτερική μας ειρήνη με κάθε κόστος και να είμαστε πάντοτε χαρούμενοι και ευδιάθετοι. Ο άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης λέει ότι «είμαστε σαν τον καιρό: τώρα λυσσομανά ο άνεμος, μαίνεται καταιγίδα, αστράφτει και βροντάει και βρέχει- αλλά μετά βγαίνει ο ήλιος και νιώθουμε καλά. Κατόπιν, έρχεται κι άλλη καταιγίδα, και ούτω καθεξής». Και παρακάτω λέει ότι όσο είμαστε εν σώματι, οι ατμοσφαιρικές συνθήκες μας επηρεάζουν πολύ. Όταν οι συνθήκες είναι καλές, όταν η ατμοσφαιρική πίεση δεν είναι τόσο ψηλή ή τόσο χαμηλή, και όταν ο καιρός είναι καλός, νιώθουμε κι εμείς καλά. Αλλά όταν ο ουρανός είναι γκρίζος και συννεφιασμένος , καταθλιβόμαστε. Πρέπει να μάθουμε να διατηρούμε την πνευματική μας ισορροπία, και, όταν ο καιρός είναι συννεφιασμένος και βροχερός, εμείς να είμαστε ειρηνικοί και χαρούμενοι.

Πρέπει να προσπαθούμε πάντοτε να είμαστε καλοδιάθετοι και χαρούμενοι, διότι τα πονηρά πνεύματα μας θέλουν διαρκώς στενοχωρημένους.

4. Πρέπει να πασχίσετε να έχετε ειρήνη στα σπιτικά σας. Η ειρήνη ξεκινά μέσα από τον καθένα μας. Όταν έχουμε μέσα μας ειρήνη, τη διαχέουμε τριγύρω μας στους άλλους. Μπορείτε και μόνοι σας να διαπιστώσετε ότι υπάρχουν πολύ λίγες ταπεινές και μειλίχιες ψυχές πάνω στη γη. Είναι όμως και αληθινά ευλογημένες! Δεν πρόκειται να παρεξηγηθούν αν τις προσβάλεις καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Με όποιο τρόπο κι αν τους φερθείς , είναι ήσυχες και ειρηνικές και θλίβονται πραγματικά για σένα, που περνάς τέτοιο πνευματικό βάσανο.

5. Παραβαίνουμε διαρκώς τον νόμο του Θεού. Γνωρίζουμε ότι οι κοσμικές αρχές τιμωρούν τις παραβάσεις του πολιτειακού Νόμου, και ότι η παράβαση του πολιτειακού Νόμου μπορεί να έχει ισόβιες συνέπειες στη ζωή κάποιου. Οι πνευματικές παραβάσεις έχουν επίσης συνέπειες , ακόμα μεγαλύτερες μάλιστα. Δεν μπορεί να υπάρχει ειρήνη στον κόσμο, παρεκτός κι αν υπάρχει εσωτερική ειρήνη στον καθένα από μας.

6. Όπως λέει  ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, αν θέλουμε να έχουμε μέσα μας ειρήνη και να σώσουμε την ψυχή μας, πρέπει να κοιτάμε συνέχεια τον εαυτό μας βαθιά και να ρωτάμε: «Πού βρίσκομαι;». ΄Όσο το κάνουμε αυτό θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στην τήρηση των αισθήσεών μας, ιδιαίτερα των οφθαλμών μας, έτσι ώστε να λειτουργούν προς το πνευματικό μας όφελος. Δωρεές της Χάριτος δίνονται μονάχα σε εκείνους που εργάζονται γι’ αυτές  δια της διαρκούς περιφρούρησης των ψυχών τους.

7. Πώς θα ξέρουμε ότι ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού ή όχι; Αν είστε θλιμμένοι για οποιονδήποτε λόγο, αυτό σημαίνει ότι δεν έχετε δοθεί στον Θεό , έστω κι αν εξωτερικά έτσι μπορεί να φαίνεται. Όποιος ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού δεν έχει σκοτούρες. Όταν χρειάζεται κάτι, απλά προσεύχεται γι’ αυτό. Αν δεν του δίδεται αυτό που ζητά , επιχαίρει σαν να του δόθηκε. Μια ψυχή που έχει δοθεί στον θεό δεν φοβάται τίποτα, ούτε καν τους ληστές, την αρρώστια ή τον θάνατο. Μια τέτοια ψυχή, μπροστά σε ό,τι κι αν συμβεί ,αναφωνεί: «Ήταν θέλημα Θεού».

8. Εδώ στη γη μας έχει δοθεί η ευκαιρία να κατανικήσουμε κάθε κακό με ειρήνη και ησυχία. Μπορούμε να έχουμε ειρήνη όταν ζούμε σε περιβάλλον ήσυχο και ειρηνικό, αλλά αυτού του είδους η ειρήνη δεν είναι σταθερή και μόνιμη∙ είναι η ειρήνη που κερδίζεται σε συνθήκες χαοτικές. Όταν μετακινείσαι από ήσυχα περιβάλλοντα σε χαοτικά, η διάθεσή σου αλλάζει ακαριαία και γίνεσαι ευερέθιστος – εντελώς αναπάντεχα σου επιτίθενται πονηροί λογισμοί και ο νους σου βουτάει στην κόλαση. Αυτό είναι το τέλος της ειρήνης μας. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Κύριος μας κατευθύνει μέσα από βάσανα και οδύνες: για να μπορούμε δι’ αυτών να αποκτήσουμε πραγματική ειρήνη. Άνευ Εκείνου δεν θα είχαμε τη δύναμη να ξεπεράσουμε αυτά τα πράγματα.

Υπάρχει το παράδειγμα της μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης, που υπέφερε για το όνομα του Χριστού, όταν ήταν πολύ νέα, 18 μόλις χρονών. Οι βασανιστές της την πέταξαν σε ένα μπουντρούμι τσακισμένη από τα βασανιστήρια στα οποία την είχαν υποβάλλει. Κι εκεί της εμφανίστηκε ο Κύριος. Όταν Τον ρώτησε «Κύριε, που ήσουν όλο αυτό τον καιρό;» Εκείνος απάντησε : «Ήμουν εδώ συνεχώς, στην καρδιά σου». «Μα πώς γίνεται, Κύριε;», είπε η μεγαλομάρτυς , «η καρδιά μου είναι ακάθαρτη και γεμάτη κακία και υπερηφάνεια». «Ναι», απάντησε ο Κύριος, «αλλά έχεις αφήσει εκεί χώρο και για Μένα. Αν δεν ήμουν μαζί σου, δεν θα μπορούσες να αντέξεις όλα αυτά τα βασανιστήρια. Θα σου δώσω τη δύναμη να αντέξεις μέχρι τέλους».

ΟΙ Άγιοι Πατέρες λένε, «Καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός μας αγαπά, όταν μας οδηγεί σε πολλά βάσανα και οδύνες».

"Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν. Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία μηδέ δειλιάτω» ( Ιωάν. 14,27) , λέει ο Κύριος, που είναι ι οδός, η αλήθεια και η ζωή ( βλ. Ιωάν. 14, 6 ) .

9. Πρέπει να μάθετε να αγαπάτε τα μικρά πράγματα . Να προσπαθείτε πάντοτε να είστε λιτοί και απέριττοι σε όλα. Όταν η ψυχή είναι ώριμη, ο Θεός θα της δώσει ειρήνη. Ο Κύριος προσβλέπει σε ας και ευαρεστείται όταν λαχταράμε την ειρήνη Του. Μέχρι να έρθει η ώρα που η ψυχή θα είναι αρκούντως ώριμη ώστε να δεχτεί τον Κύριο, Εκείνος μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις θα της επιτρέπει να δει και να νιώσει την πανταχού παρουσία Του και το πλήρωμα Του σε καθετί . Αυτές είναι στιγμές απερίγραπτης χαράς. Αλλά κατόπιν τούτου, ο Κύριος αποκρύπτεται από μας και πάλι , προκειμένου να Τον ποθήσουμε και να Τον αναζητήσουμε με όλη μας την καρδιά…

Από το βιβλίο : «ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
Εκδόσεις : «Εν πλω»

«Δεν υπάρχουν μακαριότεροι άνθρωποι από εκείνους που έπιασαν επαφή με τον Ουράνιο Σταθμό και είναι δικτυωμένοι με ευλάβεια με το Θεό

Οι διδαχές του γέροντα Παϊσίου για την προσευχή είναι πολύτιμες για κάθε χριστιανό. Έλεγε:

«Δεν υπάρχουν μακαριότεροι άνθρωποι από εκείνους που έπιασαν επαφή με τον Ουράνιο Σταθμό και είναι δικτυωμένοι με ευλάβεια με το Θεό. Όπως δεν υπάρχουν πιο δυστυχισμένοι από εκείνους που έκοψαν την επαφή τους με το Θεό και γυρίζουν ζαλισμένοι τον κόσμο και τα κουμπιά των σταθμών του κόσμου, για να ξεχάσουν λίγο το πολύ άγχος της εκτροχιασμένης ζωής τους.»

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  13 ΜΑΡ 2013

Αρρώστιες και ατυχήματα από κατάρα

Αρρώστιες και ατυχήματα από κατάρα

Πολλές αρρώστιες που δεν βρίσκουν οι γιατροί από τι είναι, μπορεί να είναι από κατάρα. Τι να βρουν οι γιατροί, την κατάρα; Μια φορά μου έφεραν στο καλύβι έναν παράλυτο. Ολόκληρος άνδρας δεν μπορούσενα καθήση. Το κορμί του ήταν τεντωμένο σαν ξύλο. Τον κουβαλούσε ένας στην πλάτη και ένας άλλος τον κρατούσε από πίσω. Του έβαλα δυό κούτσουρα και ακουμπούσε λίγο ο καημένος. Κου λένε αυτοί που τον συνόδευαν: “Από δεκαπέντε χρονών παιδί είναι σ' αυτήν την κατάσταση και έχουν περάσει δεκαοκτώ χρόνια από τότε”. “Μα πως στα καλά καθούμενα να το πάθη αυτό; είπα. Δεν μπορεί, κάτι συμβαίνει”. Έψαξα από δω- από 'κει και βρήκα ότι κάποιος τον είχε καταρασθή. Τι είχε συμβή; κάποτε πήγαινε με το αστικό στην σχολή του και καθόταν σε μια θέση τεντωμένος. σε κάποια στάση μπήκε ένας ηλικιωμένος παπάς και ένα γεροντάκι και στάθηκαν όρθιοι δίπλα του. Τότε του είπε ένας: “Σήκω, να καθήσουν οι μεγάλοι”. Άυτός τεντώθηκε ακόμη περισσότερο στο κάθισμα, χωρίς να δώση σημασία. Οπότε τογεροντάκι που στεκόταν όρθιο του λέει: “Τεντωμένος να μείνης και ποτέ να μην μπορής να καθήσης”. Και η κατάρα έπιασε. Βλέπεις, είχε αναίδεια ο νέος. Που λέει: “Γιατί να σηκωθώ, αφού την πλήρωσα την θέση;”Ναι, αλλά και ο άλλος πλήρωσε και είναι ηλικιωμένος, σεβάσμιος, και στέκεται όρθιος και εσύ είσαι μικρό παιδί, δεκαπέντε χρονών, και κάθεσαι. “Από αυτό είναι, του λέω. Κοίταξε να μετανοήσης, για να γίνης καλά, χρειάζεται μετάνοια”. Ο καημένος, μόλις το κατάλαβε λίγο και το αναγνώρισε, αμέσως τακτοποιήθηκε

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  13 ΜΑΡ 2013

“Θεέ μου,και η στεριά, ο κόσμος όλος, έγινε χειρότερη θάλασσα, γιατί πνίγει τον κόσμο πνευματικά”.

Οταν διαβάζω τον 28ο Ψαλμό που είναι “Γι' αυτούς που κινδυνεύουν στην θάλασσα” (6), λέω:
“Θεέ μου,και η στεριά, ο κόσμος όλος, έγινε χειρότερη θάλασσα, γιατί πνίγει τον κόσμο πνευματικά”.
Και όταν έρχεται κόσμος απογοητευμένος, τους διαβάζω τον 93ο και τον 36ο Ψαλμό. “Θεός εκδικήσεων Κύριος,Θεός εκδικήσεων επαρρησιάσατο. Υψώθητι ο κρίνων την γην, απόδος ανταπόδοσιν τοις υπερηφάνοις... Τον λαόν σου, Κύριε, εταπείνωσαν και την κληρονομίαν σου εκάκωσαν... Και εγένετο μοι Κύριος εις καταφυγήν και ο Θεός μου εις βοηθόν ελπίδος μου...” Δίνουν μεγάλη παρηγοριά!
Με μια ματιά στον Ουρανό θα άλλαζαν τα πράγματα. Άλλά βλέπεις, δεν σκέφτονται τον Θεό σήμερα οι άνθρωποι. Γι' αυτό δεν βρίσκεις ανταπόκριση, δεν μπορείς να συνεννοηθής




6) Ο Άγιος Άρσένιος ο Καππαδόκης διάβαζε αυτόν τον Ψαλμό για όσους κινδυνεύουν στην θάλασσα.



ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 13  ΜΑΡ 2013

ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Σε δύο λεπτά μπορεί ο Θεός όλον τον κόσμο να τον συγκλονίση και να τον κάνη να αλλάξη, να γίνουν όλοι πιστοί, σούπερ πιστοί

Ο Θεός να δίνη μετάνοια
- Ω, αν καταλαβαίναμε την μακροθυμία του Θεού!Εκατό χρόνια χρειάσθηκαν για να γίνη η Κιβωτός τουΝώε (12). Μήπως ο Θεός δεν μπορούσε να κάνη γρήγορα μια Κιβωτό; Άλλά άφησε τον Νώε να παιδεύεται εκατό χρόνια, για να καταλάβουν και οι άλλοι και να μετανοήσουν. Εκείνος έλεγε: “Δέστε, θα γίνη κατακλυσμός! Μετανοήστε!” Εκείνοι τον κορόιδευαν. “Κλουβιά, έλεγαν, φτιάχνει” και είχαν τον χαβάτους. Και τώρα, Σε δύο λεπτά μπορεί ο Θεός όλον τον κόσμο να τον συγκλονίση και να τον κάνη να αλλάξη, να γίνουν όλοι πιστοί, σούπερ πιστοί! Πώς; Άν
γυρίση το κουμπί στον σεισμό σιγά  -σιγά από τα 5 στα 6 ρίχτερ... στα 7... Στα 8, οι πολυκατοικίες θα πάνε σαν τους μεθυσμένους, θα αρχίση η μια να χτυπά την άλλη. Στα 10 όλοι θα πουν: “Ήμαρτον! Σε παρακαλούμε, σώσε μας”. Μπορεί και όλοι να πουν:“Καλόγεροι θα γίνουμε!” Μόλις όμως τελειώση ο σεισμός, ενώ ακόμη θα κουνιούνται λίγο, λαλά δεν θα πέφτουν, πάλι στα μπουζούκια θα τρέξουν. Γιατί η επιστροφή τους αυτή δεν θα έχη πραγματική μετάνοια,αλλά απλώς θα πουν έτσι, για να γλυτώσουν το κακό.

12) Βλ. Γεν. 5, 32 κ.ε.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ  ΑΦΥΠΝΗΣΗ

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 13 ΜΑΡ 2013

Τι συμβολίζει η σφραγίδα στο πρόσφορο

Το Πρόσφορο είναι το ψωμί που προσφέρουμε στον Ναό, για να τελεσθεί η Θεία Ευχαριστία.

Μαζί με το κρασί, ως Τίμια Δώρα (άρτος και οίνος), προτού μεταφερθούν με τη Μεγάλη Είσοδο στην Αγία Τράπεζα, τοποθετούνται στην Πρόθεση (προ + τίθημι = προθέτω), όπου με την τελετή της Προσκομιδής θα προετοιμασθούν για τη Θεία Λειτουργία.

Στην Προσκομιδή τμήματα του Προσφόρου θα τοποθετηθούν τελετουργικά στο Δισκάριο και λίγο κρασί στο Άγιο Ποτήριο.

Το στρογγυλό σχέδιο του Προσφόρου συμβολίζει την κοιλιά της Παρθένου Μαρίας, απ’ όπου προήλθε (γεννήθηκε) ο μονογενής Υιος της. Πάνω στο Πρόσφορο υπάρχει ανάγλυφο σχέδιο, που σχηματίζεται από σφραγίδα. Από το κέντρο του Προσφόρου βγαίνει ο Αμνός, δηλ. το κεντρικό τετράγωνο του σχεδίου με τα γράμματα: ΙΣ ΧΣ ΝΙ ΚΑ (Ιησούς Χριστός νικά).

Τα γράμματα αυτά πρέπει να είναι ευδιάκριτα και να φαίνονται καθαρά. Λέγεται Αμνός (αρνάκι), γιατί ο προφήτης Ησαϊας προφήτευσε ότι ο Μεσσίας σαν ένα άκακο αρνάκι θα οδηγηθεί στη θυσία. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος επιβεβαίωσε αυτή την προφητεία, όταν έδειξε στους μαθητές του τον Μεσσία και είπε: “Να ο αμνός του Θεού” (Ιωάν.1α’, 29).Επίσης ο Απόστολος Πέτρος στην Α Επιστολή (1α, 18-19) γράφει:”Ελυτρώθητε εκ της ματαίας υμών αναστροφής… τιμίω αίματι ως αμνού αμώμου και ασπίλου Χριστού”.

Το σχέδιο του Προσφόρου περιέχει επίσης τη μερίδα της Παναγίας με τα γράμματα Μ και Θ, δηλ. Μήτηρ Θεού. Η τριγωνική μερίδα της Παναγίας τοποθετείται δεξιά του Αμνού στο Δισκάριο με τα λόγια: ‘Εις τιμήν και μνήμην της υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, και αειπαρθένου Μαρίας, ης ταις πρεσβείαις πρόσδεξαι, Κύριε, την Θυσίαν ταύτην εις το υπερουράνιόν σου Θυσιαστήριον. (Συνεχίζει με τον 10ο στίχο του 44ου ψαλμού) Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου, εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη’.

(Δηλαδή: Προσφέρουμε τη μερίδα αυτή προς τιμή και μνήμη της υπερευλογημένης ένδοξης Κυρίας μας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, με τις πρεσβείες της οποίας δέξου, Κύριε, τη Θυσία αυτή στο υπερουράνιό σου Θυσιαστήριο. Τιμητικά στάθηκε η Βασίλισσα στα δεξιά σου με ιματισμό χρυσό ντυμένη, στολισμένη). Η Παναγία στη Βασιλεία του Θεού έχει το πρωτείο τιμής.

Από τα εννέα τριγωνάκια, που βρίσκονται στο δεξί μέρος του προσφόρου, εξάγονται οι μερίδες των αγγέλων και όλων των αγίων και τοποθετούνται αριστερά του Αμνού. Οι άγιοι που μνημονεύονται είναι οι Προφήτες, οι Απόστολοι, οι Ιεράρχες, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι, οι Ανάργυροι, οι Θεοπάτορες μαζί με τον άγιο της ημέρας και τελευταίος ο Πατέρας της Εκκλησίας που συνέγραψε την τελούμενη Θεία Λειτουργία.

Οι Άγιοι, επειδή δεν έχει γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και δεν έχουν εισέλθει ακόμα στον Παράδεισο, ωφελούνται κι αυτοί από τη μνημόνευση στις Θείες Λειτουργίες. Εξάλλου και στον Παράδεισο θα προχωρούν από ‘δόξης εις δόξαν’, δηλ. θα βελτιώνεται η κατάστασή τους και θα απολαμβάνουν σταδιακά μεγαλύτερες θείες ευλογίες.

Επίσης, κατά τον Καβάσιλα προσφέρεται η αναίμακτη θυσία ως ευχαριστία στον Θεό, που μας έδωσε τους αγίους. Αυτοί αποτελούν τα πρότυπα όλων των χριστιανών, αυτοί τους καθοδηγούν και μεσιτεύουν γι’ αυτούς με τις προσευχές τους. Από άλλα τμήματα του Προσφόρου εξάγονται οι μερίδες υπέρ των ζώντων και των κεκοιμημένων, οι οποίοι ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Αυτές τοποθετούνται εμπρός από τον Αμνό και, όταν πριν τη Θεία Κοινωνία κατά τη συστολή (ένωση) Σώματος και Αίματος ο Λειτουργός τις ρίχνει στο Δισκοπότηρο, λέει συγχρόνως τα ακόλουθα αξιοπρόσεκτα λόγια:”Απόπλυνον, Κύριε,τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τω Αίματί σου τω Αγίω· πρεσβείαις της Θεοτόκου και πάντων σου των αγίων. Αμήν”. (Δηλαδή: Σβήσε εντελώς, Κύριε, τις αμαρτίες όσων εδώ μνημονεύθηκαν δούλων Σου με το Αίμα Σου το Άγιο· με τις πρεσβείες της Θεοτόκου και όλων Σου των αγίων. Αμήν).

Στήν αρχή της Προσκομιδής ο Ιερουργός υψώνει (σηκώνει ψηλά) το Πρόσφορο μέχρι το μέτωπο και μ αυτή την κίνηση συμβολίζει την ύψωση του Χριστού στον Σταυρό, όπου έχυσε το τίμιο Αίμα Του για τη σωτηρία των ανθρώπων

http://bemary.com/