Σε Θεσσαλονίκη και Αγιον Ορος τον Οκτώβριο ο Οικουμενικός Πατριάρχης

Στη Θεσσαλονίκη και στο Άγιον Όρος θα βρεθεί τον προσεχή Οκτώβριο ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Αυτό αποκάλυψε στην εκπομπή "Απέναντι" της ΕΤ 3  ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος.

Οπως είπε ο κ. Άνθιμος ο Οικουμενικός Πατριάρχης δέχτηκε πρόσκληση της Μητροπόλεως και  θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη για τους εορτασμούς του Αγίου Δημητρίου, πολιούχου της πόλης. Η επίσκεψη θα είναι τετραήμερη ενώ επίσης ο κ. Βαρθολομαίος θα επισκεφθεί και τον Άγιον Όρος, σύμφωνα με τον κ. Ανθιμο

 http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=4&artid=177686

Ότε οι ένδοξοι μαθηταί

ΕλλάδαΤοπικά Νέα ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΜΟΝΑΣΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ Πάσχα στα Μετέωρα. Μια συγκλονιστική συνέντευξη (video)

Ένα πολύ ενδιαφέρον οδοιπορικό στις Ιερές Μονές των Μετεώρων, ένα από τα κορυφαία προσκυνήματα της Ορθοδοξίας, πραγματοποίησε ο Βασίλης Αλεξίου για το trikalavoice.gr. 

Ο δημοσιογράφος συναντά τον Ηγούμενο της Ι.Μ. Αγίας Τριάδας, Αρχιμανδρίτη Δομέτιο Ντελή και συζητά μαζί του για τον μοναχισμό, την προσφορά, τη Χριστιανική Αγάπη και τον συμβολισμό του Πάσχα. 


Δείτε εδώ τη συνέντευξη:



Dogma.gr

Αμάρτησε;

Του Κων/νου Θεοτόκη

Ήτανε μια δροσερή Απριλιάτικη αυγή: η αυγή της Λαμπρής. Ο ήλιος δεν είχε βγεί ακόμα, και οι καμπάνες της Εκκλησίας του χωριού εσημαίναν καλώντας τους πιστούς στη λειτουργία. Και έμπαιναν απ’ όλες τις πόρτες, οι άνθρωποι πολλοί τη φορά, καθαροί, χαρούμενοι , ντυμένοι με ρούχα καινούργια, και κατόπιν ο ένας στον άλλο, με τάξη και ευλάβεια προσκυνούσαν τες εικόνες και σταμάταιναν απεκεί στη μέση της εκκλησιάς και έπαιρναν θέση στα στασίδια. Και οι γυναίκες ερχόταν μπουλούκια, μπουλούκια με τες άσπρες μπόλιες τους στο κεφάλι με χρυσάφια στα στήθια, σεμνές , ευλαβικές , στολισμένες και έμεναν όλες μαζί ξεχωριστά στο βάθος της εκκλησιάς, που δεν είχε γυναιτίκι.
Όλοι πρόσμεναν τώρα να αρχίσει η ακολουθία.
Η θύρα του ιερού άνοιξε , ακούστηκε ένας μικρός σάλαγος ανθρώπων που κινιώνται, ο παπάς αποτέλειωσε τα μυστικά του, εθυμιάτησε, εκοντόβηξε, έμεινε μια στιγμή σιωπηλός κάνοντας και το σταυρό του αρχίνησε με ψιλή φωνή την ιεροπραξία. Όλα τα χέρια έκαμαν του σταυρού το σημάδι.
Ήταν γέροντας ο χρυσοφορεμένος λειτουργός, μικρός, με μεγάλα λευκά γένια, με μακριά μαλλιά ασημένια κι εκείνα, λιγνός με ζάρες στο γερασμένο μετωπό του, με γαλανά μάτια, που τα γέρα και οι νηστείες τάχαν ξεθωριάσει. Όλο το χωριό τον σεβόταν
Με την ψιλή του φωνή που ολοένα εγενόταν σταθερότερη, ο γέροντας διάβαζε ψαλτά τες ευκές του, που τες ήξερε όλες απ’ όξω, και η ακολουθία προχωρούσε καθώς πάντα, επίσημη, κατανυχτική, μεγαλόπρεπη, και ο κόσμος, που κρατούσε αναμμένες λαμπάδες στα σταυρωμένα χέρια, αφουκραζόταν με πίστη και από καρδίας εδεότουν, σα νάδινε μεγαλύτερη αξία στην προσευκή και η μεγάλη γιορτή εκείνης της ημέρας.

Μα ο παπάς ήταν ανήσυχος.
Τη πρώτη φορά που επρόβαλε στη θύρα για να βλοήσει το σβησμένο του βλέμμα αναζήτησε κάποιον μέσα στον κόσμο, και με χτυποκάρδι ξεταστικά εκοίταξε ένα γέροντα που εστεκότουν στην πρώτη γραμμή , και που εφαινότουν συγχισμένος κι εκείνος γιατί δεν έμνεσκε όπως ο άλλος κόσμος ακίνητος και δεν επροσευχόταν με ευλάβεια και είπεν ο παπάς με το νού του: «Εδώ θα είναι κι εκείνη». Μα το βλέμμα δεν έλαβε καιρό για να τη έβρει ανάμεσα στις γυναίκες.
Και εγιόμοζαν τώρα την εκκλησία οι ύμνοι που τους έψαλαν καλόφωνοι ψάλτες, και η ευωδία του λιβανιού, και στην τρεμάμενη δέηση του ιερέα αποκρινοτουν σα μ’ένα στόμα η βοή του λαού, που με πίστη θερμή , και ήθελε ν’ ανεβάσει τη δέηση του ως του Θεού το θρόνο, ποθώντας να υποτάξει τα στοιχεία, και να λυγίσει τη θέληση της παντοδυναμίας.

Ο παπάς εδιάβαζε πάντα πότε με χαμηλή φωνή ψιθυριστά, πότε μεγαλόφωνα και ψάλλοντας, μα από στιγμή σε στιγμή η στενοχώρια του άξαινε και μηχανικά μόνο εδιάβαζε τα άγια τα ρήματα της θυσίας, αλλά εδεότουν η καρδία του στον ουράνιο πατέρα, άλλες έγνοιες του ανησυχούσαν το νού. Του ήταν μελλάμενο να αμαρτήσει;
Εκεί ήταν κι εκείνη. Την είχε ξαγναντήσει, όταν εθυμιάτισε το πλήθος σαν κρυμμένη ανάμεσα στες γυναίκες. Η ταραχή της , ο φόβος της , η συγκίνησή της , ήταν ζωγραφισμένη απάνου στο όμορφο το πρόσωπο της νέας. Ω η δύστυχη, ούτε αυτή δεν έφταιγε. Το’ χε απαιτήσει ο πατέρας της, ο γέροντας που εστεκόταν ορθός στην πρώτη γραμμή και που δεν επροσευχότουν. Πως είχε κλάψει προχθές στην ξεμολόησή της, όταν συντριμμένη καρδιά του είχε μαρτυρήσει την άτυχη και απελπισμένη αγάπη της , το μεγάλο της φταίσμα μ’ έναν άντρα παντρεμένον. Εκείνη ποτέ δεν θα τολμούσε να ζητήσει τα θεία δώρα, μα ο πατέρας της την υποχρέωσε. Ο πατέρας της ήθελε βεβαίωση, ήθελε ή νάναι περήφανος για την θυγατέρα του ή να ξεπλύνει την ντροπή του στο αίμα! Τι θα έκανε η δύστυχη; Και πόσο είχε συγχιστεί ο παπάς ακούοντάς την, γιατί τον είχε αφήσει ο Θεός να ζήσει και στα ύστερά του χρόνια τον έριχνε σε τέτοια στεναχώρια; Γιατί δεν εσπλαχνιζόταν τον κόσμο του, παρά τον άφηνε να αμαρταίνει και δεν εδέσμευσε ολότελα τη δύναμη του πειρασμού;
Και η λειτουργία προχωρούσε: με το βασιλέα του κόσμου στα χέρια ανάμεσα σε δυο λαμπάδες, βγήκε στο πρεσβυτέριο και στάθηκε μπρός στο πλήθος. άκρα σιωπή εβασίλευε. Ψιλόφωνα εδεήθηκε για τον κόσμο, μια ανατριχίλα εδιάβηκε απ’ όλα τα κορμιά και το κύριε ελέησον που βγήκε από όλα τα χείλη , έβγαινε από τα βαθύτατα του είναι, από φοβισμένες καρδιές που τες εταπείνωσε εκείνη τη στιγμή ο τρόμος της αδυναμίας τους. Μα ο γέροντας δεν είχε σα πάντα κατεβασμένο το βλέφαρο. Το σβησμένο του βλέμμα εκοίταξε στο βάθος της εκκλησίας, που ήταν οι γυναίκες σαν νάθελε να ανταμώσει τη ματιά της και να τη συστήσει ότι της είχε παραγγείλει προχτές στην εξομολόγησή.
Δεν μπορούσε , της είχε ειπεί , να την κοινωνήσει. Όχι τέτοιαν αμαρτία δεν την χωρούσε ο νούς του. Ας μην ερχότουν καλύτερα τη Λαμπρή στην εκκλησιά, ας έβρισκε μια πρόφαση, όποιαν ήθελε, ας έκανε την άρρωστη. Και αν πάλι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, και αν έπρεπε να παρουσιαστεί για να κοινωνήσει, ας ερχόταν ανάμεσα στές άλλες γυναίκες και αυτός σκήμα μόνο θάκανε, πως της μεταδίνει τη σάρκα και το αίμα του σωτήρος. Όχι , δεν θα την κοινωνούσε, αυτή την αμαρτία δεν την χωρούσε ο νούς του.
Και η λειτουργία ήταν τώρα προς το τέλος. Είχαν ειπεί το «πιστεύω» και το «πάτερ ημών», οι ψάλτες έψαλλαν το κοινωνικό, και ο τιμημένος γέροντας χρυσοφορεμένος επρόβαλε στη μεσινή θύρα καλώντας τους πιστούς να μεταλάβουν. Τα χέρια του έτρεμαν σαν νάταν πάρα βαρύ το ασημένιο ποτήρι. Τις έριξε μια ματιά και άρχισε να κοινωνάει τον κόσμο, κατά το συνήθειο ήταν πολλοί σ’ αυτήν την ημέρα και κοινωνούσαν πρώτοι οι γέροντες, που έστρεφαν πρώτα προς το λαό και κατόπι οι επίλοιποι οι άντρες και τέλος οι γυναίκες. Και ανάμεσα τους ήταν και εκείνη. Κάθε τόσο ο παπάς την εκοίταζε. Μα έβλεπε κιόλας πως και ο γέροντας πατέρας όλο ανησυχούσε περσότερο, βλέποντας να αφίνει να διαβαίνουν άλλες μπροστά της, τον είδε να παρατηρεί προσεχτικός την κόρη του και να ζυγώνει σιμά της. Κι αυτή ωχρή τότες με δειλό βήμα και σαν αλαλιασμένη, έβαζε το πόδι της στο πρώτο σκαλί. Ο πατέρας σιμά της την εκοίταζε. Και με αναγαλλίασή του είδε τον άγιο γέροντα να της βάζει ατάραχος τώρα, τη λαβίδα με την κοινωνιά στο στόμα, ενώ με την ψιλή του φωνή επρόφερνε τα τυπικά: «Εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωή αιώνιον».

You might also like:

Η άκρα Ταπείνωσις

Μεγάλη Δευτέρα και Μεγάλη Τρίτη στις ακολουθίες του Νυμφίου, είδαμε και χαιρετίσαμε μεσα στους Ναούς την εικόνα του Νυμφίου Χριστού, η οποία όμως  τοποθετείται χρονικά στις επόμενες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος. Ο Χριστός δηλαδή ήδη φοράει το ακάνθινο στέφανο και τον κοκκινο χιτώνα της Μεγάλης Πέμπτης. Σε άλλες εικονίζεται με τις οπές τον ήλων και τη λογχισμένη πλευρά της Μεγάλης Παρασκευής.

Στο παρακάτω απόσπασμα εξηγείται θεολογικά η  εικόνα αυτή, στη σχέση του Χριστού με την Εκκλησία Του, ως Νυμφίος.

"Μέσα στον Τάφο αποτίθεται με τον Ενταφιασμό και εξέρχεται με την Ανάσταση η Αγάπη που νίκησε τον θάνατο. Μέσα εκεί τελέσθηκε ο γάμος του Χριστού με την Εκκλησία. Ο Τάφος έγινε παστάδα νυφική. «Καί αὐτός ὡς νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ παστοῦ αὐτοῦ» (Ψαλμ. 18, 5). «Ὁ Χριστός ἠγάπησε τήν ἐκκλησίαν καί ἑαυτόν παρέδωκεν ὑπέρ αὐτῆς» (Εφεσ. 5, 25-26). Η Εκκλησία είχε μόλις πριν λίγες ώρες δημιουργηθεί, πάνω στο Σταυρό, από την νυγείσα πλευρά του Χριστού από την οποία εξήλθε αίμα και νερό, τα στοιχεία των δυο βασικών μυστηρίων της, δηλαδή του Βαπτίσματος (νερό) και της θείας Ευχαριστίας (αίμα). Η Νέα Εύα (Εκκλησία) γεννάται από την πλευρά του Νέου Αδάμ (Χριστός), όπως είχε γίνει και με την πρώτη. Είναι ο Γάμος του Νυμφίου Χριστού με την νύμφη Εκκλησία, ο «γάμος τοῦ Ἀρνίου», που ακολουθεί μετά τη νίκη στον ουρανό (Αποκ. 19, 7). Την εκ του τάφου Έγερση του Χριστού παρομοιάζει με γάμο και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγοντας: «Καί ἐξῆλθεν ὁ Ἰησοῦς (από τον τάφο) ὡς ὁ νυμφίος ἐκ παστοῦ

…. Ὁ νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας». Συνεχίζοντας δε την ίδια γαμήλια παρομοίωση η υμνογραφία της Εκκλησίας μας, ψάλλει στον όρθρο της Ανάστασης: «Τέρπου, χόρευε καί ἀγάλλου, Ἱερουσαλήμ, τόν Βασιλέα Χριστόν θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος ὡς Νυμφίον προερχόμενον». Και παρακάτω: «Καί γάρ ἐκ τάφου σήμερον, ὣσπερ ἐκ παστοῦ ἐκλάμψας Χριστός, τά γύναια χαρᾶς ἔπλησε».

Η Ορθοδοξία περπατά στο δρόμο που άνοιξε ο έρωτας του Νυμφίου, δρόμος που ξεκινά από την κένωσή του, την άκρα ταπείνωση, για να φτάσει με την εθελούσια θυσία στη δόξα του Σταυρού και στο φως της Ανάστασης, δηλαδή στο πανηγύρι της ζωής, της καταλλαγής και της γαμήλιας ένωσης των πάντων στο Χριστό. Στο πρόσωπο του οποίου υπάρχουν ενωμένες διά παντός η τριαδική Θεότητα με την νύμφη ανθρωπότητα, σε μια έκρηξη ερωτική, σ’ ένα γάμο μυστικό κι αιώνιο."

Απόσπασμα από τη σελίδα

 http://lyk-aei.reth.sch.gr/yliko/ekdoseis/apopseis1/Apopseis1_Xristos_h_akra_tapinosis.pdf

 

Σήμερα στην ακολουθία της Μεγάλης Τρίτης θα ακουστεί το γνωστό σε όλους τροπάριο της Κασσιανής.

Σήμερα στην ακολουθία της Μεγάλης Τρίτης θα ακουστεί το γνωστό σε όλους τροπάριο της Κασσιανής.
Βεβαια το τροπάριο αυτό δεν αναφέρεται στην ίδια την Κασσιανή, δεν είναι δηλαδή η αμαρτωλή γυναίκα που άλειψε τα πόδια του Ιησού με μύρο προ του ενταφιασμού του.
Η Κασσιανή ήταν μοναχή του 9ου αιώνα στο Βυζάντιο.
Γνωστό για τη ζωή της ήταν το περιστατικό με τον αυτοκράτορα Θεόφιλο, ο οποιος θέλησε να παντρευτει και προσκάλεσε γυναίκες για να τις επιλέξει για νύφες προσφέροντας τις ένα μήλο. Η Κασσιανή ήταν μια απο αυτές αλλά όταν βρέθηκε μπροστά της στην τελετή επιλογής ο Θεόφιλος της ανέφερε το εξής:
-Εκ γυναικός τα φαύλα ( εννοώντας την Εύα)
Και έλαβε την απάντηση
-Και εκ γυναικός τα κείττω(εννοώντας την Παναγία)
Αυτό έγινε αφορμή να μην εκλεχθεί για αυτοκρατόρισσα αλλά να κλειστει σε μοναστήρι και να επιδοθεί στην υμνολογία για την οποία έγινε γνωστή με το σημερινό τρπάριο.

Τροπάριο της Κασσιανής

Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,

τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,

ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.

Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας,

ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας.

Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,

ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ

κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας,

ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει.

Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας,

ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις

ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν,

κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη.

Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους

τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;

Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.

Συμβουλές τού γέροντα Πορφύριου

• Άφηνε απαλά και αβίαστα τον εαυτό σού στα χέρια τού Θεού και Εκείνος θάρχεται και θα χαριτώνει την ψυχή σου.
  
  
• Θέλω να καταλάβεις κι εσύ ότι δεν υπάρχει δυσκολία πού δεν έχει λύση εν τώ Χριστώ. Δώσου στο Χριστό και Εκείνος θα σού βρεί λύση.

• Μη φοβάσαι τις δυσκολίες. Να τις αγαπάς, να ευχαριστείς το Θεό γι’ αυτές. Κάποιο άγιο σκοπό έχουν για την ψυχή σου.
• Να λες στις μητέρες πόσο πολύ τις τίμησε ο Θεός, πού τις αξίωσε να γίνουν μητέρες. Από τη στιγμή πού φέρουν μέσα τους το συλληφθέν έμβρυο, έχουν να κάνουν με μία δεύτερη ζωή.
• Τα άγια συναισθήματα της μάνας και η αγία ζωή της, αγιάζουν το παιδί της από την ώρα της συλλήψεώς του ακόμη.
• Ο σωματικός κόπος είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού για την σωτηρία μας, για την απόκτηση της χάριτος του Χριστού.
• Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι ενώ κοιτάζουμε για τον Χριστό, ύστερα να μετανιώνουμε και να υποφέρομε.
• Όσο κανείς κάνει το καλό γίνεται ένα μ’αυτό και δε μπορεί πια να κάνει το κακό.
• Παράδεισος είναι η ζωή του Χριστού, η υπακοή, η ταπείνωση.
• Δεν είναι ο Παράδεισος ωραία δένδρα, άνθη κ.λ.π. Είναι η μυστική ευδαιμονία πού νιώθει η ψυχή κοντά στο Θεό.
• Μην αγωνιάς, ούτε να προσπαθείς να κόψεις ή να διορθώσεις το ελάττωμα τού άλλου. Αγάπησέ τον με το ελάττωμα του. Ο Κύριος θα φροντίσει γι’ αυτό.

• Να αγιάζεις τη σιωπή σου με την προσευχή, να μην είναι στείρα και άγονη.
• Μη σε νοιάζει ποτέ αν σ’αγαπούν. Εσύ μόνο ξεχείλιζε από αγάπη Χριστού για όλους.
• Κούραζε το σώμα, μη φοβάσαι τον κόπο. Όλα αλλάζουν με τον κόπο και η ψυχή και το σώμα.
• Δώσε την καρδιά σου στο Χριστό μας. Λέγε με ένθερμη αγάπη το“Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με ...” και θα ξεχνάς τα φαγητά, θα φεύγει η λαιμαργία.

• Στον πολύ πόνο δε μπορώ να προσευχηθώ. Όμως δε γογγύζω, ούτε παραπονούμαι.
• Όποιος δοθεί στο Χριστό με όλη του την καρδιά ξεπερνά και την κατάθλιψη και τα νεύρα.
• Οι αγρυπνίες είναι μεγάλο πράγμα. Μπορείς να το καταλάβεις αυτό; Πολύ μεγάλο πράγμα. Ανοίγει ο ουρανός. Μιλάμε με το Θεό.

• Όσο πιο πολύ συνδέεσαι καθημερινά με τους αδελφούς σου, τόσο περισσότερο εισέρχεσαι μυστικά μέσα στην αγάπη του Χριστού.
• Η ταπείνωση η αγία είναι δώρο Θεού στην ψυχή.
• Όταν η καρδιά έχει την αγία ταπείνωση όλα τα βλέπει καλά και ζει στην επίγειο Άκτιστη Εκκλησία του Θεού από τώρα.

• Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία, από το να κάνεις υπακοή και να βυθίζεσαι μέσα στην αγάπη του Θεού.
• Να αγαπάμε με την αγάπη του Χριστού, όχι με την ανθρώπινη αγάπη.
• Όταν ανοίξεις τελείως την καρδιά σου στον Κύριο μπαίνει ο Κύριος μέσα και την κάνει  ανίκανη να αμαρτήσει.
• Ανάθεσε στο Θεό αυτούς που αγαπάς. Λέγε π.χ. Θεέ μου, Παναγία μου
  στα χέρια Σου αναθέτω τα παιδιά μου.

• Οι μετάνοιες, οι πολλές μετάνοιες αγνίζουν και αγιάζουν το σώμα και την ψυχή.
• Δώσε την καρδιά σου στο Χριστό και όλα τα άλλα είναι δουλειά δική Του.
• Όταν έχομε μέσα μας το Χριστό, δε ζούμε κανονίζοντας εμείς τον εαυτό μας. Ζει μέσα μας ο Χριστός και κανονίζει Εκείνος τη ζωή μας.
• Ο άνθρωπος που έχει δώσει την καρδιά του στο Χριστό δεν υποφέρει, όσες δυσκολίες και να έρθουν.
• Μην αφήνεις τον εαυτό σου να δίνει ικανοποίηση στο διάβολο.
• Τι θα πει άγχος, νεύρα, ψυχασθένειες; Δεν υποτασσόμεθα στο Χριστό με αγάπη και μπαίνει ο διάβολος και μας ανακατεύει.
• Μη φοβάσαι το θάνατο, όποιος πέθανε για το Χριστό, δεν υπάρχει γι’ αυτόν θάνατος. Κι αν δεν πέθανες, να πεθάνεις.
• Θεέ μου, λες, πάρε μου τον πόνο. Αλλά εγώ νομίζω ότι είναι καλύτερα να τον σηκώσει κανείς αυτό τον πόνο.
• Όταν ήμουν νεώτερος, έλεγε ο γέροντας, παρακαλούσα το Θεό να μου στείλει την αρρώστια του καρκίνου για να πονώ για την αγάπη Του.
• Μέσα στους πόνους μου παρακαλώ το Θεό να με ελεήσει και να συγχωρήσει τις αμαρτίες μου.
• Ο Θεός μόνο αλλάζει τις καρδιές των ανθρώπων. Εμείς όσα και να πούμε, τίποτα δεν κάνομε.
• Αδελφέ « Όταν πεθάνεις, πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις».
• Παιδιά μου, προσέχτε, πρέπει να φροντίσομε, να προσκληθούμε στον Χριστό. Και να γίνομε άγιοι, και να μπούμε μέσα στην Εκκλησία Του, και όλοι μέσα στην Εκκλησία Του, να γίνουμε Ένα σώμα, όλοι βέβαια οι ορθόδοξοι χριστιανοί. Και όταν αυτό κατορθώσομε, τότε για μας, που θα κατορθώσομε να μπούμε στην Εκκλησία. Δεν υπάρχει για μας, ούτε θάνατος, ούτε κόλαση, ούτε διάβολος.

πηγή: http://orthodoxathlon.blogspot.gr/2013/04/blog-post_29.html

O Ιωσήφ και η γυναίκα του Πετεφρή

ΙΩΣΗΦ δὲ κατήχθη εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἐκτήσατο αὐτὸν Πετεφρὴς ὁ εὐνοῦχος Φαραώ, ὁ ἀρχιμάγειρος, ἀνὴρ Αἰγύπτιος, ἐκ χειρῶν τῶν ᾿Ισμαηλιτῶν, οἳ κατήγαγον αὐτὸν ἐκεῖ. 2 καὶ ἦν Κύριος μετὰ ᾿Ιωσήφ, καὶ ἦν ἀνὴρ ἐπιτυγχάνων καὶ ἐγένετο ἐν τῷ οἴκῳ παρὰ τῷ κυρίῳ αὐτοῦ τῷ Αἰγυπτίῳ. 3 ᾔδει δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ, ὅτι ὁ Κύριος ἦν μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ὅσα ἐὰν ποιῇ, Κύριος εὐοδοῖ ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ. 4 καὶ εὗρεν ᾿Ιωσὴφ χάριν ἐναντίον τοῦ κυρίου αὐτοῦ, καὶ εὐηρέστησεν αὐτῷ, καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἐπὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ πάντα, ὅσα ἦν αὐτῷ, ἔδωκε διὰ χειρὸς ᾿Ιωσήφ. 5 ἐγένετο δὲ μετὰ τὸ καταστῆναι αὐτὸν ἐπὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ ἐπὶ πάντα, ὅσα ἦν αὐτῷ, καὶ ηὐλόγησε Κύριος τὸν οἶκον τοῦ Αἰγυπτίου διὰ ᾿Ιωσήφ, καὶ ἐγενήθη εὐλογία Κυρίου ἐν πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτῷ ἐν τῷ οἴκῳ καὶ ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ. 6 καὶ ἐπέτρεψε πάντα, ὅσα ἦν αὐτῷ, εἰς χεῖρας ᾿Ιωσὴφ καὶ οὐκ ᾔδει τῶν καθ᾿ αὑτὸν οὐδὲν πλὴν τοῦ ἄρτου, οὗ ἤσθιεν αὐτός.   Καὶ ἦν ᾿Ιωσὴφ καλὸς τῷ εἴδει καὶ ὡραῖος τῇ ὄψει σφόδρα. 7 καὶ ἐγένετο μετὰ τὰ ρήματα ταῦτα καὶ ἐπέβαλεν ἡ γυνὴ τοῦ κυρίου αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς ἐπὶ ᾿Ιωσὴφ καὶ εἶπε· κοιμήθητι μετ᾿ ἐμοῦ. 8 ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, εἶπε δὲ τῇ γυναικὶ τοῦ κυρίου αὐτοῦ· εἰ ὁ κύριός μου οὐ γινώσκει δι᾿ ἐμὲ οὐδὲν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ, καὶ πάντα, ὅσα ἐστὶν αὐτῷ, ἔδωκεν εἰς τὰς χεῖράς μου 9 καὶ οὐχ ὑπερέχει ἐν τῇ οἰκίᾳ ταύτῃ οὐδὲν ἐμοῦ, οὐδὲ ὑπεξῄρηται ἀπ᾿ ἐμοῦ οὐδὲν πλὴν σοῦ, διὰ τὸ σὲ γυναῖκα αὐτοῦ εἶναι, καὶ πῶς ποιήσω τὸ ρῆμα τὸ πονηρὸν τοῦτο, καὶ ἁμαρτήσομαι ἐναντίον τοῦ Θεοῦ; 10 ἡνίκα δὲ ἐλάλει τῷ ᾿Ιωσὴφ ἡμέραν ἐξ ἡμέρας, καὶ οὐχ ὑπήκουεν αὐτῇ καθεύδειν μετ᾿ αὐτῆς τοῦ συγγενέσθαι αὐτῇ. 11 ἐγένετο δὲ τοιαύτη τις ἡμέρα, καὶ εἰσῆλθεν ᾿Ιωσὴφ εἰς τὴν οἰκίαν ποιεῖν τὰ ἔργα αὐτοῦ, καὶ οὐδεὶς ἦν τῶν ἐν τῇ οἰκίᾳ ἔσω, 12 καὶ ἐπεσπάσατο αὐτὸν τῶν ἱματίων λέγουσα· κοιμήθητι μετ᾿ ἐμοῦ. καὶ καταλιπὼν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῆς ἔφυγε καὶ ἐξῆλθεν ἔξω. 13 καὶ ἐγένετο ὡς εἶδεν, ὅτι καταλιπὼν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῆς ἔφυγε καὶ ἐξῆλθεν ἔξω, 14 καὶ ἐκάλεσε τοὺς ὄντας ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ εἶπεν αὐτοῖς λέγουσα· ἴδετε, εἰσήγαγεν ἡμῖν παῖδα ῾Εβραῖον ἐμπαίζειν ἡμῖν· εἰσῆλθε πρός με λέγων· κοιμήθητι μετ᾿ ἐμοῦ, καὶ ἐβόησα φωνῇ μεγάλῃ· 15 ἐν δὲ τῷ ἀκοῦσαι αὐτὸν ὅτι ὕψωσα τὴν φωνήν μου καὶ ἐβόησα, καταλιπὼν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ παρ᾿ ἐμοὶ ἔφυγε καὶ ἐξῆλθεν ἔξω. 16 καὶ καταλιμπάνει τὰ ἱμάτια παρ᾿ ἑαυτῇ, ἕως ἦλθεν ὁ κύριος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. 17 καὶ ἐλάλησεν αὐτῷ κατὰ τὰ ρήματα ταῦτα λέγουσα· εἰσῆλθε πρός με ὁ παῖς ὁ ῾Εβραῖος, ὃν εἰσήγαγες πρὸς ἡμᾶς, ἐμπαῖξαί μοι καὶ εἶπέ μοι· κοιμηθήσομαι μετὰ σοῦ· 18 ὡς δὲ ἤκουσεν ὅτι ὕψωσα τὴν φωνήν μου καὶ ἐβόησα, καταλιπὼν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ παρ᾿ ἐμοὶ ἔφυγε καὶ ἐξῆλθεν ἔξω. 19 ἐγένετο δέ, ὡς ἤκουσεν ὁ κύριος αὐτοῦ τὰ ρήματα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ, ὅσα ἐλάλησε πρὸς αὐτόν, λέγουσα· οὕτως ἐποίησέ μοι ὁ παῖς σου, καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ. 20 καὶ λαβὼν ὁ κύριος ᾿Ιωσὴφ ἐνέβαλεν αὐτὸν εἰς τὸ ὀχύρωμα, εἰς τὸν τόπον, ἐν ᾦ οἱ δεσμῶται τοῦ βασιλέως κατέχονται ἐκεῖ ἐν τῷ ὀχυρώματι.   21 Καὶ ἦν Κύριος μετὰ ᾿Ιωσὴφ καὶ κατέχεεν αὐτοῦ ἔλεος καὶ ἔδωκεν αὐτῷ χάριν ἐναντίον τοῦ ἀρχιδεσμοφύλακος, 22 καὶ ἔδωκεν ὁ ἀρχιδεσμοφύλαξ τὸ δεσμωτήριον διὰ χειρὸς ᾿Ιωσὴφ καὶ πάντας τοὺς ἀπηγμένους, ὅσοι ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ, καὶ πάντα ὅσα ποιοῦσιν ἐκεῖ, αὐτὸς ἦν ποιῶν. 23 οὐκ ἦν ὁ ἀρχιδεσμοφύλαξ τοῦ δεσμωτηρίου γινώσκων δι᾿ αὐτὸν οὐδέν· πάντα γὰρ ἦν διὰ χειρὸς ᾿Ιωσὴφ διὰ τὸ τὸν Κύριον μετ᾿ αὐτοῦ εἶναι, καὶ ὅσα αὐτὸς ἐποίει, ὁ Κύριος εὐώδου ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ. Αποδοσή Ο Ιωσήφ οδηγήθηκε στην Αίγυπτο, και τον απέκτησε ο Πετεφρής ο ευνούχος του Φαραώ, ο αρχιμάγειρας, άνδρας Αιγύπτιος, από τα χέρια των Ισμαηλιτών, οι οποίοι τον οδήγησαν εκεί. Και ήταν ο Κύριος με τον Ιωσήφ, και κατάφερε να γίνει έμπιστος στον Αιγύπτιο. Και γνώριζε ο κύριος του ότι ο Κύριος ήταν μαζί με τον Ιωσήφ και ευλογούσε τα έργα του. Και βρήκε χάρη κοντά στον κύριο του , και τον ευχαρίστησε και τον κατέστησε διαχειριστή του σπιτιού του. Έτσι ευλόγησε ο Κύριος το σπίτι του Πετεφρή και τα υπάρχοντά του εξαιτίας του Ιωσήφ. Και του έδωσε εξουσία να περνάνε τα πάντα από τα χέρια του εκτός από τον άρτο που έτρωγε. Και ήταν ο Ιωσήφ πολύ καλός και όμορφος στην όψη. Και τον έβαλε στον μάτι η γυναίκα του κυρίου του και του ζήτησε να κοιμηθούν μαζί. Αυτός όμως δεν ήθελε, και είπε στην γυναίκα του κυρίου του. Αν ο κύριός μου δεν θέλει να ξέρει τίποτα από αυτά που αφορούν το σπίτι του, και όσα είναι δικά του, μου τα έδωσε να τα διαχειρίζομαι, και τίποτα δεν υπάρχει που να μην είναι υπό τον έλεγχο μου εκτός από εσένα , επειδή είσαι γυναίκα του, πως εγώ θα κάνω το θέλημά σου το πονηρό, και θα αμαρτήσω μπροστά στον Θεό; Όμως μιλούσε στον Ιωσήφ γι’ αυτό το θέμα κάθε ημέρα, ενώ αυτός δεν την υπάκουγε. Μπήκε μια μέρα ο Ιωσήφ στο σπίτι να κάνει την εργασία του και δεν ήταν κανένας μέσα. Και του άρπαξε τον ιματισμό του και του λέει. Κοιμήσου μαζί μου. Και άφησε τα ιμάτια του στα χέρια της και έφυγε και ήλθε έξω. Αυτή μόλις το είδε αυτό φώναξε τους υπηρέτες και τους λέγει. Κοιτάξτε μας έφερε έναν νέο Εβραίο να μας κοροϊδέψει. Ήρθε σε μένα λέγοντας κοιμήσου μαζί μου και φώναξα δυνατά και έφυγε και βγήκε έξω από το σπίτι. Και κράτησε τα ιμάτια έως ότου ήρθε ο κύριος του σπιτιού. Και του είπε. Ήλθε σε εμένα ο νεαρός Εβραίος, που μας τον έφερες, για να με κοροϊδέψει και μου είπε. Θα κοιμηθώ μαζί σου. Μόλις όμως άκουσε ότι ύψωσα τη φωνή μου και φώναξα, μου άφησε τα ιμάτια του και έφυγε έξω. Και μόλις τα άκουσε αυτά ο κύριος θύμωσε πολύ. Και άρπαξε τον Ιωσήφ και τον έβαλε στην φυλακή. Και ήταν ο Κύριος μαζί με τον Ιωσήφ και του έστελνε το έλεος του και του έδωσε χάρη μπροστά στον αρχιδεσμοφύλακα. Και παρέδωσε ο αρχιδεσμοφύλακας το δεσμοτήριο στα χέρια του Ιωσήφ. Και του είχε τυφλή εμπιστοσύνη. Και όλα ήταν στα χέρια του Ιωσήφ, επειδή ο Κύριος ήταν μαζί του και όσα έκανε ο Κύριος τον βοηθούσε. ---- Δευτέραν Εὔαν τὴν Αἰγυπτίαν, εὑρὼν ὁ δράκων, διὰ ῥημάτων, ἔσπευδε κολακείας, ὑποσκελίσαι τὸν Ἰωσήφ, ἀλλ' αὐτὸς καταλιπὼν τὸν χιτῶνα, ἔφυγε τὴν ἁμαρτίαν, καὶ γυμνὸς οὐκ ᾐσχύνετο, ὡς ὁ Πρωτόπλαστος, πρὸ τῆς παρακοῆς· αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς.

Η είσοδος του Κυρίου στη μοναξιά

Σήμερα ο Χριστός εισέρχεται στο μονοπάτι όχι μόνο της οδύνης Του αλλά και της φοβερής εκείνης μοναξιάς που θα Τον περιβάλλει καθ’ όλη την εβδομάδα των Παθών. Η μοναξιά αρχίζει με μια παρεξήγηση: ο λαός περιμένει ότι η είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα θα είναι η θριαμβευτική διέλευση ενός πολιτικού αρχηγού , ενός ηγέτη που θα ελευθερώσει τον λαό του από την καταπίεση και τη δουλεία, από αυτό που εκείνοι θεωρούν ως «α-θεΐα» - καθώς η λατρεία των ειδώλων αποτελεί την άρνηση του ζώντος Θεού. Η μοναξιά θα γίνει ακόμη βαρύτερη, όταν ούτε οι μαθητές Του θα είναι σε θέση να Τον κατανοήσουν. Όταν κατά τον Μυστικό Δείπνο , ο Χριστός θα τους μιλήσει για τελευταία φορά , εκείνοι θα αμφιβάλλουν διαρκώς για το ακριβές νόημα των λόγων Του. Και αργότερα, όταν θα μπει στον Κήπο της Γεσθημανή λίγο πριν από τον φρικτό θάνατο που πρόκειται να αντιμετωπίσει, οι πιο έμπιστοι μαθητές Του, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, θλιμμένοι, κουρασμένοι και χωρίς ελπίδα, θα αφεθούν να αποκοιμηθούν. Το αποκορύφωμα της μοναξιάς θα είναι η κραυγή του Χριστού πάνω στον Σταυρό : «Θεέ μου, Θεέ μου, ινατί με εγκατέλειπες;». Εγκαταλειμμένος από τους ανθρώπους , απορριμμένος από τον λαό του Ισραήλ, είναι τώρα αντιμέτωπος με την ακραία ερημιά και πεθαίνει χωρίς Θεό, χωρίς ανθρώπους, μόνος, με μόνη την αγάπη Του για τον Θεό και την αγάπη Του για το γένος των ανθρώπων∙ πεθαίνει χωρίς Θεό, χωρίς ανθρώπους, μόνος, με μόνη την αγάπη Του για τον Θεό και την αγάπη Του για το γένος των ανθρώπων∙ πεθαίνει για χάρη του και για τη δόξα του Θεού.

Η σημερινή θριαμβευτική Του είσοδος είναι η αρχή του Πάθους Του. Ο κόσμος περίμενε αρχηγό και βασιλιά και βρίσκει τον Σωτήρα των ψυχών τους. Τίποτε δεν χολώνει τον άνθρωπο τόσο πολύ όσο η ελπίδα που χάθηκε, που διαψεύσθηκε∙ κι αυτό εξηγεί γιατί οι άνθρωποι που μπόρεσαν να Τον υποδεχθούν με τόση θέρμη, εκείνοι που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες της ανάστασης του Λαζάρου και είχαν δει τα θαύματά Του, εκείνοι που είχαν ακούσει τη διδασκαλία Του και θαύμαζαν την κάθε Του λέξη όντες έτοιμοι να γίνουν μαθητές Του τον «καλό» καιρό , απομακρύνθηκαν από κοντά Του την ώρα του πάθους και Του γύρισαν την πλάτη∙ λίγες ημέρες δε μετά φώναξαν «Σταύρωσον, σταύρωσον Αυτόν». Κι εκείνος πέρασε όλες αυτές τις μέρες μόνος, χωρίς να γνωρίζει τί Τον περίμενε, εγκαταλειμμένος από όλους εκτός από τη Μητέρα Του, που παράστεκε σιωπηλά, όπως είχε κάνει σε όλη τη ζωή Της, μετέχοντας στην τραγική άνοδό Του στον Σταυρό∙ Εκείνη που είχε δεχθεί τον Ευαγγελισμό, το ευφρόσυνο νέο, αλλά και που είχε εν σιωπή ακούσει την προφητεία του Συμεών για τη ρομφαία που θα διαπερνούσε τη μητρική Της καρδιά.

Τις μέρες που έρχονται, δεν θα θυμηθούμε απλώς, αλλά θα παρασταθούμε στο Πάθος του Χριστού. Θα είμαστε μέρος του πλήθους που θα περικυκλώσει τον Χριστό, τους Μαθητές και τη Θεοτόκο. Καθώς  θα ακούμε τα αναγνώσματα , καθώς θα παρακολουθούμε τις Ευχές της Εκκλησίας, καθώς οι εικόνες του Πάθους θα διαδέχονται η μία την άλλη μπροστά στα μάτια μας, ας θέσουμε στον εαυτό μας αυτό το ερώτημα: «Μέσα σ’ αυτό το πλήθος, πού βρίσκομαι εγώ, ποιός είμαι; Ένας Φαρισαίος; Ένας Γραμματέας; Ένας προδότης; Ένας δειλός; Ποιός; Ή  μήπως στέκομαι ανάμεσα στους Απόστολους;»… Μα και αυτούς τους κατέβαλε ο φόβος. Ο Πέτρος Τον αρνήθηκε τρεις φορές, ο Ιούδας τον πρόδωσε, ο Πέτρος , ο Ιάκωβος κι ο Ιωάννης αποκοιμήθηκαν την ώρα ακριβώς που ο Χριστός είχε ανάγκη από την ανθρώπινη αγάπη και υποστήριξη∙  οι άλλοι μαθητές το ‘βαλαν στα πόδια∙ κανείς δεν έμεινε εκτός από τον Ιωάννη και τη Θεοτόκο, εκείνους που ήταν δεμένοι μαζί Του μ’ εκείνο το είδος της αγάπης που δεν γνωρίζει κανένα φόβο κι είναι έτοιμη να μοιραστεί οτιδήποτε.

Ας ρωτήσουμε για άλλη μία φορά τον εαυτό μας ποιοί είμαστε και ποιά είναι η θέση μας μέσα σ’ αυτό το πλήθος. Είμαστε με την ελπίδα ή με την απόγνωση , με τί; Κι αν είμαστε με την αδιαφορία, τότε είμαστε κι εμείς μέρος του τρομακτικού πλήθους που κύκλωνε τον Χριστό, που Τον ακολουθούσε και Τον άκουγε, αλλά μετά έφευγε∙ όπως θα φύγουμε κι εμείς από τον ναό. Ο Εσταυρωμένος θα υψωθεί εδώ τη Μεγάλη Πέμπτη κι εμείς θα διαβάζουμε το Ευαγγέλιο για τον Σταυρό και τη Σταύρωση και τον θάνατο- και μετά, τί; Ο Σταυρός θα συνεχίσει να στέκεται εδώ, αλλά εμείς θα πάμε να ξεκουραστούμε, θα πάμε σπίτι να φάμε, να κοιμηθούμε, να ετοιμαστούμε για τα έργα της επομένης. Την ίδια ώρα, ο Χριστός θα είναι στον Σταυρό, θα είναι στον τάφο. Πόσο φοβερό είναι να είμαστε ανήμποροι κι εμείς, όπως τότε οι μαθητές, να περάσουμε έστω μία μέρα, μία ώρα μαζί Του! Ας το σκεφθούμε, κι αν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε, τουλάχιστον ας αναγνωρίσουμε ποιοί είμαστε και πού βρισκόμαστε , και την τελική ώρα ας στραφούμε προς Αυτόν με την κραυγή, την έκκληση του ληστή: «Μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ βασιλείᾳ σου!»

Από το βιβλίο: «Στο φως της κρίσης του Θεού

ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΌ ΤΟ ΤΡΙΩΔΙΟ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ»

Anthony Bloom

Εκδόσεις: «εν πλω»

 Νώτη Γεωργία

Πρόγραμμα των Τελετών της Μεγάλης Εβδομάδος 2013 στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως

Από 14ης /27ης Απριλίου έως 22ας Απριλίου/5ης  Μαΐου 2013.

Αι εις το κάτωθι πρόγραμμα αναγραφόμεναι ώραι, αναφέρονται εις ΩΡΑΝ ΕΛΛΑΔΟΣ, η οποία συμπίπτει με την ΩΡΑΝ ΙΣΡΑΗΛ.

Σάββατον των Βαΐων:

Ο Εσπερινός: 3.00 μ.μ.

Κυριακή των Βαΐων:

Η θεία Λειτουργία: 8.00 π.μ.

Η Ακολουθία των Νυμφίων: 6.15 μ.μ.

Μεγάλη Δευτέρα:

Λειτουργία Προηγιασμένων επί του Φρικτού Γολγοθά: 9.00 π.μ.

Η Ακολουθία των Νυμφίων: 6.15 μ.μ.

Μεγάλη Τετάρτη:

Λειτουργία Προηγιασμένων επί του Φρικτού Γολγοθά: 9.00 π.μ.

Μεγάλη Πέμπτη:

Η θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου εν τω Καθεδρικώ Ναώ του Αγίου Ιακώβου: 6.30 π.μ

Η τελετή του ιερού Νιπτήρος: 9.00 π.μ.

Η Ακολουθία των Παθών: 6.15 μ.μ.

Μεγάλη Παρασκευή:

Αι Βασιλικαί Ώραι επί του Φρικτού Γολγοθά: 10.00 π.μ.

Ο Εσπερινός: 3.00 μ.μ.

Η Ακολουθία του Επιταφίου: 9.00 μ.μ.

Μέγα Σάββατον:

 Η τελετή του  Αγίου Φωτός: 1.00 μ.μ.

Η τελετή της Αναστάσεως: 12.00 μεσάνυκτα (Κάθοδος εις τον Ναόν).

Κυριακή του Πάσχα: 

Η τελετή της Δευτέρας Αναστάσεως (Αγάπη): 1.00 μ.μ.

Ο Τελετάρχης των Πατριαρχείων

Αρχιμανδρίτης Πορφύριος.

http://www.lavaron.gr/announcements/programma-ton-teleton-tis-megalis-evdomados-2013-ston-paniero-nao-tis-anastaseos

Τον νυμφώνα σου βλέπω

Tον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω,

ίνα εισέλθω εν αυτώ˙ λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, 

φωτοδότα, και σώσον με.