Μεγάλη Δευτέρα και Μεγάλη Τρίτη στις ακολουθίες του Νυμφίου, είδαμε και χαιρετίσαμε μεσα στους Ναούς την εικόνα του Νυμφίου Χριστού, η οποία όμως τοποθετείται χρονικά στις επόμενες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος. Ο Χριστός δηλαδή ήδη φοράει το ακάνθινο στέφανο και τον κοκκινο χιτώνα της Μεγάλης Πέμπτης. Σε άλλες εικονίζεται με τις οπές τον ήλων και τη λογχισμένη πλευρά της Μεγάλης Παρασκευής.
Στο παρακάτω απόσπασμα εξηγείται θεολογικά η εικόνα αυτή, στη σχέση του Χριστού με την Εκκλησία Του, ως Νυμφίος.
Στο παρακάτω απόσπασμα εξηγείται θεολογικά η εικόνα αυτή, στη σχέση του Χριστού με την Εκκλησία Του, ως Νυμφίος.
"Μέσα στον Τάφο αποτίθεται με τον
Ενταφιασμό και εξέρχεται με την Ανάσταση η Αγάπη που νίκησε τον θάνατο.
Μέσα εκεί τελέσθηκε ο γάμος του Χριστού με την Εκκλησία. Ο Τάφος έγινε
παστάδα νυφική. «Καί αὐτός ὡς νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ παστοῦ αὐτοῦ»
(Ψαλμ. 18, 5). «Ὁ Χριστός ἠγάπησε τήν ἐκκλησίαν καί ἑαυτόν παρέδωκεν
ὑπέρ αὐτῆς» (Εφεσ. 5, 25-26). Η Εκκλησία είχε μόλις πριν λίγες ώρες
δημιουργηθεί, πάνω στο Σταυρό, από την νυγείσα πλευρά του Χριστού από
την οποία εξήλθε αίμα και νερό, τα στοιχεία των δυο βασικών μυστηρίων
της, δηλαδή του Βαπτίσματος (νερό) και της θείας Ευχαριστίας (αίμα). Η
Νέα Εύα (Εκκλησία) γεννάται από την πλευρά του Νέου Αδάμ (Χριστός), όπως
είχε γίνει και με την πρώτη. Είναι ο Γάμος του Νυμφίου Χριστού με την
νύμφη Εκκλησία, ο «γάμος τοῦ Ἀρνίου», που ακολουθεί μετά τη νίκη στον
ουρανό (Αποκ. 19, 7). Την εκ του τάφου Έγερση του Χριστού παρομοιάζει με
γάμο και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγοντας: «Καί ἐξῆλθεν ὁ Ἰησοῦς
(από τον τάφο) ὡς ὁ νυμφίος ἐκ παστοῦ
…. Ὁ νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας». Συνεχίζοντας
δε την ίδια γαμήλια παρομοίωση η υμνογραφία της Εκκλησίας μας, ψάλλει
στον όρθρο της Ανάστασης: «Τέρπου, χόρευε καί ἀγάλλου, Ἱερουσαλήμ, τόν
Βασιλέα Χριστόν θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος ὡς Νυμφίον προερχόμενον». Και
παρακάτω: «Καί γάρ ἐκ τάφου σήμερον, ὣσπερ ἐκ παστοῦ ἐκλάμψας Χριστός,
τά γύναια χαρᾶς ἔπλησε».
Η Ορθοδοξία περπατά στο δρόμο που άνοιξε ο
έρωτας του Νυμφίου, δρόμος που ξεκινά από την κένωσή του, την άκρα
ταπείνωση, για να φτάσει με την εθελούσια θυσία στη δόξα του Σταυρού και
στο φως της Ανάστασης, δηλαδή στο πανηγύρι της ζωής, της καταλλαγής και
της γαμήλιας ένωσης των πάντων στο Χριστό. Στο πρόσωπο του οποίου
υπάρχουν ενωμένες διά παντός η τριαδική Θεότητα με την νύμφη
ανθρωπότητα, σε μια έκρηξη ερωτική, σ’ ένα γάμο μυστικό κι αιώνιο."
Απόσπασμα από τη σελίδα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου