π. Γεώργιος Αλευράς

ΕΝΑΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

….Η ζωή του π. Γεωργίου βρίθει από σημάδια θαυμαστά, τα οποία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του και της μετέπειτα πορείας του. Ήδη με τη γέννησή του η μητέρα του έζησε ένα αδυσώπητο αόρατο πόλεμο. Για τρεις τέσσερις νύχτες δεχόταν τις επιθέσεις του πειρασμού, είτε όσο ήταν ξύπνια είτε τη νύχτα με τρομακτικούς εφιάλτες.

Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών είδε ένα σημαδιακό όνειρο που τον συγκλόνισε: Βρέθηκε να διασχίζει έναν περικαλλή ναό , όμοιο με αυτό που τριάντα χρόνια μετά ανεγέρθηκε στο ησυχαστήριο του γέροντα Πορφυρίου. Ενώ βρισκόταν κάτω από τον τρούλο, μία δυνατή κι επιβλητική φωνή εξήλθε από την Αγία Τράπεζα , η οποία του προκάλεσε τέτοιο δέος, που έπεσε με το πρόσωπο καταγής. Η επίδραση που είχε στην ψυχή του αυτό το όνειρο ήταν καταλυτική, καθώς ο φόβος που ένιωσε φρέναρε την ανεξέλεγκτη εσωτερική δύναμη των εφηβικών του χρόνων. Επιπλέον , αυτό το όνειρο στάθηκε η αφορμή να αντιμετωπίζει τον κάθε άνθρωπο με σεβασμό και ευλάβεια ως εικόνα του Θεού.

Ένα χρόνο μετά μία θλιβερή εμπειρία  συντάραξε την ψυχή του. Με έναν  αδελφικό του φίλο είχαν πάει να περπατήσουν κοντά σε μία λίμνη, όταν ξαφνικά ο φίλος του από απροσεξία έπεσε μέσα και πνίγηκε. Ο νεαρός Θόδωρος δείλιασε να πέσει στη λίμνη για να τον σώσει. Συντετριμμένος με το θάνατο του φίλου του και τη δική του δειλία, ορκίστηκε τότε, για να ξεπληρώσει το χρέος του, να πέφτει στη φωτιά για τους ανθρώπους. Ένιωθε πως ο φίλος του πνίγηκε εξαιτίας του, για να τον απαλλάξει έτσι ο Χριστός από τη δειλία.

Κάποια χρόνια αργότερα, σε ηλικία 20 χρονών, ένα αποκαλυπτικό όραμα του πρόσφερε την πολυπόθητη αναγέννηση , που από μικρός ενδόψυχα και σθεναρά αναζητούσε. Η παρουσία του Θεού στη ζωή του δεν ήταν διακριτική, όπως συνήθως συμβαίνει στους ανθρώπους, αλλά επιβλητική. Άφησε τον Θεό να δουλέψει πάνω του. Ο ίδιος προσευχόταν διακαώς. «Θέλω να γίνω όπως με γέννησε η μητέρα μου». Όταν άρχισαν να κλείνουν όλες οι πόρτες στην επαγγελματική του σταδιοδρομία στο μπάσκετ, κλειδώθηκε περίλυπος στο δωμάτιό του για έναν μήνα περίπου. Είχε πέσει σε κατάθλιψη. Δεν ήθελε ούτε να βγαίνει ούτε να μιλάει σε κανέναν. Όλο αυτό το διάστημα η αδελφή του προσευχόταν καθημερινά στον Θεό να τον βοηθήσει . Ώσπου κάποιο βράδυ , κουρασμένη και θλιμμένη από την κατάσταση του αδελφού της, είπε στον Χριστό: «Χριστέ μου, εγώ σταματάω πια να προσεύχομαι για τον αδελφό μου. Εάν θέλεις Εσύ, κατέβα τώρα κάτω και σώσ’ τον». Την ίδια στιγμή ο Θόδωρος είδε μια πύρινη σφαίρα να πέφτει επάνω του, να φλέγεται όλη η πόλη των Τρικάλων με ένα άυλο φως που το διαπερνούσε η όρασή του. Ύψωσε τα χέρια του προς τη φωτιά και αναφώνησε ενθυμούμενος το γεγονός της λίμνης: «Όχι, Χριστέ μου, μη χαθούν άλλοι άνθρωποι εξαιτίας μου». Βίωσε την προσωπική του Πεντηκοστή. Ένιωθε άλλος άνθρωπος, μεταμορφωμένος και αλλοιωμένος. Για 35 ημέρες η θεία χάρη του επισκίαζε αισθητά και διαβάζοντας νυχθημερόν την Καινή Διαθήκη κατανοούσε τα άγνωστα μέχρι τότε γι’ αυτόν κείμενά της. Η μητέρα του απορούσε με το παιδί της , το οποίο πρώτη φορά διάβαζε με τόσο ζήλο κάτι.

Τέλος, καθοριστική υπήρξε η συνάντηση του νεαρού Θόδωρου με τον π. Πορφύριο στο Μήλεσι, όπου βίωσε μία νέα Πεντηκοστή. Έπειτα από αυτή την ένθεη εμπειρία ο Γέροντας του αποκάλυψε ότι τον γνώριζε από μικρό παιδί, αν και για πρώτη φορά τον συναντούσε. Ο π. Πορφύριος ενθουσιάστηκε μαζί του. Ύστερα του περιέγραψε και το αγρόκτημα που είχε στα Τρίκαλα. Έλεγε αργότερα ο Γέροντας γι’ αυτή την πρώτη γνωριμία σε πνευματική του κόρη: «Ήμασταν μωρέ μεμεστωμένοι οίνου. Είχαμε Πεντηκοστή».

Ο Θόδωρος ανταποκρίθηκε στην αγάπη του π. Πορφυρίου. Για χάρη του εγκατέλειψε  τους γονείς του, τον τόπο του, την καριέρα του στον αθλητισμό και, το σπουδαιότερο, τη γυναίκα που σκόπευε να παντρευτεί. Πόσο δύσκολο αλήθεια είναι να εγκαταλείψεις θεληματικά την αγαπημένη σου, με την οποία είσαι τρελά ερωτευμένος και να βρεθείς ξαφνικά στην έρημο του Αγίου Όρους; Εδώ χρειάζεται να επισημανθεί πως η σχέση μες την κοπέλα του ήταν και παρέμεινε αγνή, φαινόμενο σπάνιο για νέους της ηλικίας του και του κοσμικού περιβάλλοντός του.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι όταν ο Θόδωρος βρέθηκε στα Καυσοκαλύβια ως δόκιμος μοναχός είδε ένα ακόμη σημαντικό όνειρο: Στεκόταν στην Αγία Τράπεζα, στο ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (όπως αυτός θα έχει οριστικά διαμορφωθεί), δίπλα στον π. Πορφύριο, ο οποίος κρατώντας ένα μεγάλο σταυρό τον καλούσε να εξέλθουν από την πλάγια πύλη. Προχωρώντας έφτασαν κάτω από τον τρούλο. Τότε ο Γέροντας λύγισε από το βάρος του σταυρού και τον παρέδωσε στο μαθητή του για να συνεχίσει και πάλι μέχρι το ιερό.

 21 Νοεμβρίου 2004

Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Από το χάος στο φως

Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»

ΑΘΗΝΑ 2012