Συνταγή επιτυχίας για εξετάσεις:Πάνω από όλα Ψυχραιμία στις εξετάσεις!

Αγαπημένο μου

σε είδα τις προάλλες- εκεί στα σκαλιά της Γεροκωστοπούλου, στην Πάτρα που τρεις ώρες τα λέγαμε- ότι είχες  άγχος  για  τις πανελλαδικές εξετάσεις ...

Δυο λόγια, μόνο, σου γράφω- εκ της μικρής μου εμπειρίας προερχόμενα.

Οι εξετάσεις δεν είναι δα και η Ημέρα της Μελλούσης Κρίσεως, ώστε να σε  καταβροχθίζει,  της αρκούδας το άγχος!

Ένα απλό συμβεβηκός-επί της ουσίας- αποτελούν και οι εξετάσεις.

Δεν κρίνεται η ποιότητα της ζωής και του μέλλοντός σου, από δαύτες, σε παρακαλώ, πίστεψέ με.

-Εντάξει.
-Έχεις βάλει στόχους:  
Σεβαστοί και νόμιμοι.
Έχεις αποδυθεί σε  μια δυνατή προσπάθεια, διαβάζοντας, αγρυπνώντας, στερώντας τον εαυτό σου, από πολλά χατιράκια, που σε κάθε  άλλη περίπτωση θα του έκανες.
Εντάξει. 
Μέχρις εδώ όλα καλά και κατανοητά. 

-Από κεί και μετά, όμως,  αν επιτρέψεις το άγχος να σε κατακλύσει, υπάρχει φόβος,
 μαντάρα να γίνει το σύστημα, διότι ο εγκέφαλος μπορεί ή να πάθει υπερκόπωση, ή να μπλοκαριστεί απ' το άγχος και να μην αποδώσει.

-Και μεις είχαμε  κάποτε πανελλήνιες,  μα δεν κάναμε κι έτσι,  για Όνομα! 
-Και ο ανταγωνισμός ήταν, επίσης, μεγάλος.
-Και η ύλη που διαβάζαμε  απροσδιόριστη και τεράστια.
-Αλλά τότε τα μήντια δεν μεγαλοποιούσαν τόσο το ζήτημα, και μεις δεν ήμασταν πανικόβλητοι.

-Θυμάμαι τον καθηγητή Ανδρακάκο στο Φροντιστήριο του Μπελεζίνη στα Εξάρχεια
 που σοφά συμβούλευε τους μαθητές, να μην κοιτάξουν εφημερίδες,  την επομένη των εξετάσεων.

Να μην εξετάσουν την επαύριον- τι έγραψαν και τι δεν έγραψαν.

-Πάρτε τις εφημερίδες, και κοιτάξτε τες -μ ε τ ά ...το τέλος  των διαγωνισμών, σοφά,
 μας συμβούλεψαν.

Πού να ακούσει την ώριμη συμβουλή, το ξερό μας κεφάλι!

-Όοοοχι! Δεν ξέρει ο Ανδρακάκος.
Εγώ ξέρω, το βούρλο, καλύτεραααα!

-Και παίρνεις τότε την εφημερίδα, την επαύριον, λατρεμένο μου, το θυμάσαι;

-Το θυμάμαι!

-Και τι βλέπεις, στην εφημερίδα;

-Βλέπω,  ότι είχα πέσει εντελώς έξω στο θέμα της έκθεσης- μαύρα μου μακαρούνιαααα!

Σου θυμίζω ότι έδιναν εκτενές  αρχαίο ρητό, να το μεταφράσουμε, δηλαδή να καταλάβουμε
τι στον κόρακα έλεγε, και μετά, να το αναπτύξουμε ως δοκίμιο- ωιμέ ωιμέ...πως τα σιχαινόσουνα
 και συ, τα δοκίμια, θυμάσαι;

-Τι εφιάλτης, να αναμασάς δοσμένες κοινοτοπίες, Χριστούλη μου! 
Μόνο εφιάλτης; Κόλαση σκέτη.

-Ε, αφού απ' την εφημερίδα είδα ότι έπεσα τ ε λ ε ί ω ς έξω στο θέμα της έκθεσης
( άλλα των αλλουνών έγραφα εγώ, άλλα των αλλουνών ο καθηγητής του φροντιστήριου
 που δημοσίευε η εφημερίς) 
τα έβαψα  μαύρα, κατάμαυρα, και άρχισα  νοερά να ολοφύρομαι 
-κοινώς να μαλλιομαγουλοτραβιέμαι:

 "Πάει! Μηδέν παίρνω στην έκθεσηηηηηη!"- κρουνηδόν τα δάκρυα στις ντροπαλές παρειές  μου. 

Και παραιτήθηκα από κάθε επόμενη προσπάθεια διαβάσματος- το ανεγκέφαλο.

Στα επόμενα μαθήματα δεν έκανα την παραμικρή επανάληψη-εκείνες τις κρίσιμες   μέρες. 

Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα, με γουρλωμένα από κατάπληξη μάτια, είδα   
είχα πάρει πολύ καλό  βαθμό στην έκθεση, πλην, με τα λοιπά τα μαθήματα, χωρίς μια επανάληψη, χωρίς μια προσοχή, δεν πήγα τόσο καλά και έμεινα για δύο μόρια- απέξω...

-Πάρε πέντε, ζωντόβολο να μη στα χρωστάω...

-Γι αυτό, τώρα, εξ εμπειρίας, κράζω  αγαπητικά:

- Για Όνομαααα! 
ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ, την επομένη,  τις φάκεν  ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ, ούτε το Ίντερνετ(μόνο τη Σαλογραία)!

Προστάτεψε τον εαυτόν σου.

-ΜΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ, ούτε  ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ.

-Άστοοοοοοο! "ό γέγονεν, γέγονεν" που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών," ό,τι έγινε έγινε", δηλαδή! 

Γράψε ό,τι γράψεις, σημείωσε- αν θες-  τι έγραψες, αλλά έλεγξέ το- ΜΕΤά!

 Μετά την ό λ η   διαδικασία. 

Είναι σημαντικότατο, να προφυλάξεις τα συναισθήματά σου, από πτώση,  είτε εξ αιτίας  αληθινών,  είτε εξ αιτίας  φανταστικών αποτυχιών, καταλαβαίνεις;!

-Το φώναζε τότε,  κι  ο σοφός Ανδρακάκος, εσύ δεν τον άκουσες.
 Το πλήρωσες βόϊδι! 

-Τη δεύτερη χρονιά που έδωσες, ήξερες τι θα κάνεις.
Και πέρασες τότε.

-Κάλλιο αργά παρά ποτέ!
 Πάλι καλά! 
Τι χαρά Παναγία μου!

-Δεν κοιμήθηκες -από τη χαρά σου- όλη τη νύχτα! 
....................................................

Μια πρακτική συμβουλή ακόμα: 
Καλή διατροφή
( εξάπαντος δυο αβγουλάκια καθημερινά τονώνουν τη μνήμη, ζάχαρη για τον εγκέφαλο επίσης
-μακριά απο αλκοόλ,  το αλκοόλ εις το πυρ το εξώτερονννν! )

Και ως γενικότερη  στάση ζωής, κράτα τούτο:

Να αγωνίζεσαι φιλότιμα, σαν όλα να εξαρτώνται από σένα και να είσαι ειρηνικός,
 σαν  ό λ α να  εξαρτώνται από τον Κύριο,
 διότι πραγματικά 
τα ΠΑΝΤΑ εξαρτώνται από τον Κύριο, πουλάκι μου, 
θέλω να με πιστέψεις! 

Αξέχαστη έχει μείνει-τότε στο φροντιστήριο- η περίπτωση  κοπανατζή νεαρού, που ήθελε μεν,
να περάσει ιατρική αλλά βαριόταν να κουραστεί,  διότι...τον απασχολούσαν οι... γκόμενες, οι πρώην και οι επόμενες.

Πήγε στις εξετάσεις, ωστόσο. 
Δεν ήξερε τα θέματα(η αδιαβασιά του χτύπαγε κόκκινο) και παρέδωσε τέσσερις  ολόλευκες,  κόλλες-παρθένες- πάντα οι παρθένες εξάλλου του άρεσαν!

Το ανακοίνωσε και  στο φροντιστήριο, γελώντας.

Τότε είχε πρωτοξεκινήσει η μηχανοργάνωση στους υπολογιστές. 

Κανονικά έπρεπε να πάρει μηδέν εις εκάστην εξέτασιν. 

Από λάθος των υπολογιστών, αντί να πάρει μηδέν, πήρε είκοσι σε κάθε μάθημα!

Κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό, από την έκπληξη και τη χαρά του,  όταν έμαθε 
 ότι πέρασε 
π ρ ώ τ ο ς, με τέσσερα εικοσάρια, στην ιατρική της Αθήνας!

Μετά απ' τ' ανέλπιστο, υπέροχο σόκ,   φιλοτιμήθηκε μέχρι αηδίας  και έγινε πράγματι, φοιτητής ιατρικής,  άριστος στη συνέχεια.

Γι αυτό σου λέω: Δεν δικαιούσαι να μουρμουράς, απαισιόδοξα. 

Δεν δικαιούσαι, να μεμψιμοιρείς,
εφόσον  η πληροφορία είναι ά π ε ι ρ η.

Ποτέ, ανθρωπίνως  δεν θα   διαθέτεις ό λ η την υπάρχουσα πληροφορία
- όσο τζίνι και αν θεωρείσαι,  όσα κουμπιουτεροπαιχνίδια μυστηρίου,   με άκρα επιτυχία και αν περαίωσες- επειδή, 
 ποτέ  δεν ξέρεις πότε  θα υπεισέλθει στο σύστημα της δικής σου ζωής, 
ένας άγνωστος παράγοντας "χι", 
που θα τα αναστρέψει όλα, υ π έ ρ σου.

Απαγορεύεται, λοιπόν- δια ροπάλου-  κάθε αρνητική σκέψη,
 ειδικά σε  αυτή την περίοδο, 
αλλά και γενικότερα, περιστέρι μου.

Οι αρνητικές σκέψεις, απαγορεύονται-δια ροπάλου-
 διότι αποτελούν εμπόδια 
στην ευλογία, που οι ουρανοί
 -μπορούν και  επιθυμούν- 
να σου στείλουν, 
να το θυμάσαι! 

(Το σημειώνει και με τα υπέροχα δικά του λόγια, στην Καθολική  Επιστολή του, ο Άγιος  Αδελφόθεος Ιάκωβος, τα ξεπατίκωσαν οι νεοποχίτες και  τα πουλάνε  για καινούργια, την σήμερον
...................................................................
Με ρωτάς τώρα:
πώς να ελέγξεις τις αρνητικές σκέψεις που σε ταράζουν και σε γεμίζουν φόβο και άγχος;

Απάντηση:
λέγοντας, έστω και  σαν ρομποτάκι όλες τις μέρες των εξετάσεων, ενδιάμεσα σε κάθε κενό χρόνου που δεν είναι διάβασμα, ακόμη και όταν πέφτεις για ύπνο, ακόμη και πριν ξυπνήσεις εντελώς, ακόμα και μέσα στον ύπνο σου, επαναλαμβανόμενα τη νοερά αγία  προσευχή, των σοφών και αγίων μοναχών-καλογέρων:

"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον".

Μέσα σε αυτή τη λέξη "ελέησον" κρύβονται ό λ ε ς οι δωρεές, της ψυχής και του σώματος, που ένας άνθρωπος θα μπορούσε να λάβει.

Για να λάβεις αγαπημένο μου, πρέπει πρώτα, ενθέρμως, επιμόνως, να το ζητήσεις!

-Γιατί επιλέγω μικρή νοερά προσευχή καί όχι άλλες μεγάλες;

-Επειδή με τη μικρή, τη σύντομη προσευχή, ε σ τ ι ά ζ ε τ α ι καλύτερα ο νους,  δεν διαχέεται, και ηρεμεί το συναίσθημα πιο εύκολα.

Δεσμεύοντας το νού με προσευχή, δεν του επιτρέπεις να σκέφτεται άλλα κακά και αρνητικά, επειδή ο νούς στο κάθε κλάσμα του χρόνου έχει δυνατότητα για μία  μόνο επιλογή σκέψης  η οποία στη συνέχεια γεννάει αυτομάτως και το ανάλογο συναίσθημα.

-Αγχωτική σκέψη-έστω και ανεπαίσθητη- γεννάει αγχωτικό συναίσθημα. 

-Σκέψη πίστης και προσευχής, γεννάει ειρήνη και δύναμη στην ψυχή.

Οι άγιες λέξεις τις προσευχής- ακόμα και αν κάποιος δεν πιστεύει  πολύ συνειδητά στον Αναστημένο  Θεάνθρωπο Ιησού- έχουν τη δύναμη να επηρεάζουν το υποσυνείδητο και την ύπαρξη θετικά, ζωηφόρα.

 Μια καλή δοκιμή, θα σε πείσει, αγαπημένο μου. 
Ναι, δεν είναι μόνο θέμα τεχνικής η προσευχή, είναι και άλλα πράγματα, αλλά αυτό δεν θα το συζητήσουμε στην παρούσα.

Τα εξήγησα εκτενέστερα σε παλιότερη ανάρτηση για τα νήματα των σκέψεων συναισθημάτων σε σχέση με την προσευχή όποτε μπορείς, ρίξε  ματίτσα..)
...................................................................

Κάνε, εσύ, το καλύτερο που μπορείς και, αυτό που α λ η θ ι ν ά πρέπει να λάβεις, 
η δύναμη του Θεού, θα στο δώσει.

Γίνονται   θαύματα απ' τη θεία επέμβαση- πάμπολλα- αρκεί  οι άνθρωποι  να  πράττουν
αυτό που περνάει απ'το χέρι τους, 
με συνέπεια και ελπίδα.

Θα το ξαναπώ:

"Ει δύνασαι πιστεύσαι π ά ν τ α δυνατά τω πιστεύοντι"

Μέχρι και να αριστεύσεις!

Σε φιλώ και σε εύχομαι εν Κυρίω, περιμένοντας 
της χαράς τα κεράσματα!

Σαλογραία 

Με κατάνυξη η επέτειος ευρέσεως της εικόνας Παναγία η Παραβουνιώτισσα

Με κατάνυξη εορτάσθηκε στο Δήμο Ερέτριας, η επέτειος ευρέσεως της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας Παραβουνιώτισσας, η οποία μεταφέρθηκε πριν από 90 χρόνια, από την Μικρά Ασία, στην Ερέτρια.

Τη Δευτέρα 13 Μαΐου στον υπό ανέγερση ναό της Παναγίας της Παραβουνιώτισσας τελέσθηκε η ακολουθία του Όρθρου και στη συνέχεια αρχιερατική Θεία Λειτουργία κατά την οποία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος. Παρών ήταν ο δήμαρχος Ερέτριας κ. Βασίλειος Βελέντζας, Δημοτικοί Σύμβουλοι και εκπρόσωπος του Λιμενικού Σώματος. Αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία ο Σεβασμιώτατος μητροπολίτης Χαλκίδος, απέδωσε το οφφίκιο του Οικονόμου στον πρεσβύτερο π. Χαράλαμπο Ραμαντανάκη και όλοι μαζί, κλήρος και λαός, φώναξαν «άξιος, άξιος». Την προηγουμένη, Κυριακή του Θωμά, τελέσθηκε Πανηγυρικός εσπερινός και ακολούθησε λιτάνευση της Ιεράς Εικόνας στην πόλη της Ερέτριας.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΕΥΡΕΣΗΣ ΤΗΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ
Η εικόνα της Παναγίας Παραβουνιώτισσας εικάζεται ότι αγιογραφήθηκε τον 7ο αιώνα μ.Χ. στην εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, επί Βασιλέως Ηρακλείου, μετά από μία νίκη του κατά των Περσών. Αγιογράφοι της Εικόνας ήταν 2 ασκητές μοναχοί από την Κύπρο, οι Σιλβέστρος και Ησαΐας. Οι μοναχοί αυτοί μαζί με άλλους χριστιανούς εγκαταστάθηκαν στην Προικόνησο ή αλλιώς στη νήσο Μαρμαρά, όταν ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μετά από τη νίκη του κατά των Περσών, αποφάσισε να μεταφέρει χριστιανούς από την Κύπρο, για να κατοικήσουν στην Προικόννησο.
Οι μοναχοί Σιλβέστρος και Ησαΐας έμειναν στο βουνό, που μέχρι σήμερα ονομάζεται Παναγιά, όπου ανήγειραν παρά την κορυφή του βουνού, παρεκκλήσι στο όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου δίδοντάς του το όνομα ‘‘Παραβουνιώτισσα’’. Το 1054 κατά την Άλωση της Πόλης από τους Σταυροφόρους, ο ναός πυρπολήθηκε. Τον 16ο αιώνα χτίσθηκε πολύ κοντά ο ναός του Αγίου Γεωργίου. Το χωριό που δημιουργήθηκε το ονόμασαν Γαλλιμή. Μετά από περισσότερα από εκατό χρόνια, βοσκοί, σκάβοντας για να φτιάξουν ένα μαντρί βρήκαν το δάπεδο του κατεστραμμένου ναού της Παναγίας, μανουάλια καθώς και την εικόνα της Παναγίας της Παραβουνιώτισσας. Η ανεύρεση της εικόνας έγινε Δευτέρα του Θωμά, για αυτό και καθιερώθηκε να εορτάζεται αυτή την ημέρα.
Μετά την ανταλλαγή του πληθυσμού από τη Μ. Ασία, οι πρόσφυγες που ήρθαν στην Ερέτρια μετέφεραν από την Γαλλιμή μέσα σε δύο μεγάλα καΐκια, αντί περιουσίας, την Αγία Εικόνα της Παναγίας, όπως και άλλες 410 εικόνες.
Προς τιμή της Θαυματουργού Εικόνος δημιουργήθηκε νέα Ενορία στην Ερέτρια (31-3-1999) με Προεδρικό Διάταγμα και το 2002 χτίστηκε ο μικρός ναός της Παναγίας Παραβουνιώτισσας. Στις 12 Απριλίου 2010, ο Σεβ. Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος έβαλε το θεμέλιο λίθο για την ανέγερση ενός νέου, μεγάλου ναού.΄

 0

 

 0

Δημοφιλή σήμερα
Γευστική πανδαισία στη Χαλκίδα με κριτή τον Λευτέρη

Kοζάνη: Άφιξη Τιμίου Ξύλου από τα Ιεροσόλυμα το Σάββατο 18/05

 Ανακοινώνεται ότι το Σάββατο 18 Μαΐου 2013 θα αφιχθεί στην Κοζάνη τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου, το οποίο είναι εγκιβωτισμένο στην ιερά Εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και φυλάσσεται στο Σκευοφυλάκιο του Πανίερου Ναού της Αναστάστεως του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα.

Το μοναδικό αυτό κειμήλιο μεταφέρεται προς προσκύνηση, ευλογία και αγιασμό των κατοίκων της επαρχίας μας, κατόπιν αιτήματος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Παύλου προς το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και εγκρίσεως από την Α.Θ.Μ. τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων και πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλο τον Γ΄ και την περί Αυτόν Ιερά Σύνοδο.

Η επίσημη υποδοχή του Τιμίου Ξύλου θα γίνει το Σάββατο 18 Μαΐου στις 6 το απόγευμα στον Ιερό Καθεδρικό και Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου, όπου και θα παραμείνει ως την Πέμπτη 23 Μαΐου.

Το ιερό κειμήλιο θα μεταφερθεί εμβόλιμα στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Κοζάνης (20-21/5).

Με την ευκαιρία της άφιξης του Τιμίου Ξύλου ο Σεβασμιώτατος κ. Παύλος θα παραχωρήσει συνέντευξη προς τους εκπροσώπους των Μέσων Μαζικής Ενημερώσεως την Παρασκευή 17 Μαΐου στις 12 το μεσημέρι στον Μητροπολιτικό Οίκο (Επισκοπείο).

Από την Ιερά Μητρόπολη

Μ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ* Ο ΠΑΤΗΡ ΤΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ

Γερόντισσα Ὁλυμπιάς

            Ὁ Κων­σταν­τῖ­νος δὲν γκρέ­μι­σε τὴ Ρώ­μη, ἀλ­λά, ὅ­πως ἔ­χει εἰ­πω­θεῖ, τὴ με­τέ­φε­ρε στὴν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη. Γι᾿ αὐ­τὸ συν­τη­ροῦ­σε στὴ νέ­α πό­λη τὸ ρω­μα­ϊ­κὸ ὄ­νο­μα, τὸ κρά­τος τῶν Ρω­μαί­ων, τὴ ρω­μα­ϊ­κὴ πο­λι­τεί­α. Τὸ ὄ­νο­μα Ρώ­μη σή­μαι­νε τὸ ἔ­δα­φος τοῦ Βυ­ζαν­τι­νοῦ κρά­τους, ποὺ συ­χνὰ οἱ Βυ­ζαν­τι­νοὶ τὸ ἔ­λε­γαν ‹‹Ρω­μα­νί­α››. Ὁ ὅ­ρος ‹‹Ρω­μα­νί­α›› δή­λω­νε στὸ σύ­νο­λό της τὴν Αὐ­το­κρα­το­ρί­α. Οἱ Δυ­τι­κοὶ συγ­γρα­φεῖς ὀ­νό­μα­ζαν ‹‹Ρω­μα­νί­α›› τὸ Ἀ­να­το­λι­κὸ μέ­ρος τοῦ Ρω­μα­ϊ­κοῦ κρά­τους.
            Ἀ­νά­μνη­ση αὐ­τῶν τῶν ἱ­στο­ρι­κῶν ἀρ­χῶν εἶ­ναι σή­με­ρα οἱ ὅροι ‹‹Ρω­μηός›› καὶ ‹‹Ρω­μη­ο­σύ­νη››. Ση­μαί­νουν τὸ σύγ­χρο­νο Ἕλ­λη­να, τὸ σύγ­χρο­νο Ἑλ­λη­νι­σμό, τὴ συ­νέ­χεια τοῦ ρω­μα­ϊ­κοῦ καὶ ἑλ­λη­νι­κοῦ κό­σμου. Ἡ λα­ϊ­κὴ ποί­η­ση χρη­σι­μο­ποι­εῖ τὸν ὅ­ρο ‹‹Ρω­μηός››, γιὰ νὰ δη­λώ­σει τὸ λα­ό, ποὺ ἐ­πέ­ζη­σε με­τὰ τὴν πτώ­ση τῆς πό­λε­ως.
            Ἡ Βυ­ζαν­τι­νὴ αὐ­το­κρα­το­ρί­α, ἡ Ρω­μηο­σύ­νη, γεν­νή­θη­κε ἀ­πὸ τὴ με­τα­μόρ­φω­ση τῆς Ρω­μα­ϊ­κῆς αὐ­το­κρα­το­ρί­ας ὑ­πὸ τὴν ἐ­πί­δρα­ση τοῦ ἑλ­λη­νι­σμοῦ καὶ τοῦ χρι­στι­α­νι­σμοῦ. Ὁ Κων­σταν­τῖ­νος, χω­ρὶς νὰ εἶ­ναι ὁ τε­λευ­ταῖ­ος Ρω­μαῖ­ος αὐ­το­κρά­το­ρας, για­τί δὲν τε­λεί­ω­σε ἡ Ρώ­μη, εἶ­ναι ὁ ἱ­δρυ­τὴς καὶ ὁ πρῶ­τος αὐ­το­κρά­το­ρας τοῦ Βυ­ζαν­τί­ου καὶ τῆς Ρω­μηο­σύ­νης. Δὲν ἔ­κτι­σε τὴ Βυ­ζαν­τι­νὴ αὐ­το­κρα­το­ρί­α στὰ ἐ­ρεί­πια τῆς ρω­μα­ϊ­κῆς κλη­ρο­νο­μιᾶς, ἀλ­λὰ τὴ συν­τή­ρη­σε μὲ δύ­ο νέ­ες δυ­νά­μεις. Ἔ­τσι ἡ ρω­μα­ϊ­κὴ κλη­ρο­νο­μιὰ -δί­και­ο, ὀρ­γά­νω­ση, πει­θαρ­χί­α- τρο­φο­δο­τή­θη­κε ἀ­πὸ τὴ δύ­να­μη τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς παι­δεί­ας -ἰ­δέ­ες, ἀ­ξί­ες, ἦ­θος- καὶ ἀ­να­και­νί­στη­κε ἀ­πὸ τὶς δυ­νά­μεις τοῦ χρι­στι­α­νι­σμοῦ -πί­στη, ἀ­γά­πη, ἐγ­κρά­τεια- ὥ­στε νὰ ἀ­πο­τε­λέ­σουν καὶ τὰ τρί­α μα­ζὶ τὴ βυ­ζαν­τι­νὴ πο­λι­τι­κὴ ἰ­δε­ο­λο­γί­α, τὴ Ρω­μηο­σύ­νη. Ἑ­πο­μέ­νως δὲν κα­τάρ­γη­σε τὴ Ρώ­μη ὁ Κων­σταν­τῖ­νος, ὅ­πως τὸν κα­τη­γο­ροῦν, ἀλ­λὰ ἄλ­λα­ξε τὸν πο­λι­τι­κὸ καὶ θρη­σκευ­τι­κὸ προ­σα­να­το­λι­σμό της. Μὲ τὸν τρό­πο αὐ­τὸ ὁ Κων­σταν­τῖ­νος κα­τά­φε­ρε νὰ δι­α­σώ­σει ὅ­λα τὰ ὑ­γι­ῆ καὶ αἰ­ώ­νια στοι­χεῖ­α τῶν ἀρ­χαί­ων πο­λι­τι­σμῶν, κυ­ρί­ως τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ καὶ ρω­μα­ϊ­κοῦ ἀ­πὸ τὰ βάρ­βα­ρα κύ­μα­τα, ποὺ ἀ­πει­λοῦ­σαν τὴ Δύ­ση ἀ­πὸ Βορ­ρᾶ καὶ τὴν Ἀ­να­το­λὴ ἀ­πὸ τὰ Ἀ­να­το­λι­κά. Γερ­μα­νι­κὰ φύ­λα κα­τέ­βαι­ναν πρὸς τὴ Ρώ­μη ὁ­λο­τα­χῶς καὶ θὰ ἐ­ξα­φά­νι­ζαν μὲ τὶς βαρ­βα­ρό­τη­τές τους τὴν αἰ­ώ­νια πό­λη καὶ τὸν πο­λι­τι­σμό της. Ἐ­πί­σης οἱ Πέρ­σες καὶ ἄλ­λοι ἀ­πο­λί­τι­στοι λα­οὶ ἀ­πει­λοῦ­σαν τὴν κοι­τί­δα τοῦ ἀρ­χαί­ου ἑλ­λη­νι­κοῦ πο­λι­τι­σμοῦ ἀ­πὸ τὰ Ἀ­να­το­λι­κά. Ὁ Κων­σταν­τῖ­νος μὲ τὴν ἵ­δρυ­ση τῆς Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως, δι­έ­σω­σε καὶ τὰ δύ­ο. Στὸ ‹‹ὄ­στρα­κο›› τοῦ Ρω­μα­ϊ­κοῦ πο­λι­τι­σμοῦ ἔ­κλει­σε τὴν ὑ­ψη­λὴ ἑλ­λη­νι­κὴ σκέ­ψη καὶ τὸ ἀ­φι­έ­ρω­σε ὡς ἀ­νά­θη­μα ἀ­θά­να­το στὸν ἀ­λη­θι­νὸ Θε­ό.
            Συμ­πε­ρα­σμα­τι­κὰ ἀ­να­φέ­ρο­με ὅ­τι ὁ Ρω­μα­ϊ­κὸς πο­λι­τι­σμὸς με­τα­σχη­μα­τί­στη­κε ἀ­πὸ τὸν Κων­σταν­τῖ­νο σὲ Βυ­ζαν­τι­νὸ πο­λι­τι­σμό. Ἰ­σχυ­ροὶ πα­ρά­γον­τες με­τα­σχη­μα­τι­σμοῦ ἦ­ταν δύ­ο, ἡ κλασ­σι­κὴ σκέ­ψη καὶ ἀ­ρε­τὴ τῆς ἀρ­χαί­ας Ἑλ­λά­δος καὶ ἡ χρι­στι­α­νι­κὴ δι­δα­σκα­λί­α, ποὺ πρό­σφε­ρε μο­να­δι­κὴ δύ­να­μη στὸν πο­λι­τι­σμὸ καὶ τὸν συν­τή­ρη­σε στὸν αἰ­ῶ­να. Αὐ­τὲς οἱ δύ­ο δυ­νά­μεις ἔ­χον­τας ὡς βά­ση τὸ μο­να­δι­κὸ ρω­μα­ϊ­κὸ δί­και­ο πρό­σφε­ραν με­γά­λη ἱ­στο­ρι­κὴ ὑ­πη­ρε­σί­α στὸν πο­λι­τι­σμό μας.
            Τὰ δύ­ο αὐ­τὰ με­γέ­θη, ἡ Ἑλ­λά­δα καὶ ἡ Ρώ­μη, ἑ­νώ­θη­καν ἄρ­ρη­κτα ἀ­πὸ τὴν ἑ­νο­ποι­ὸ δύ­να­μη τοῦ χρι­στι­α­νι­σμοῦ καὶ οἰ­κο­δό­μη­σαν τὸ λαμ­πρὸ μνη­μεῖ­ο τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ, ποὺ ἰ­σχύ­ει μέ­χρι σή­με­ρα. Ἡ Δύ­ση ἦ­ταν σχε­δὸν πε­θα­μέ­νη, ὅ­ταν τὸ Βυ­ζάν­τιο ἐ­ξα­κο­λου­θοῦ­σε νὰ προ­σφέ­ρει στὸν πο­λι­τι­σμό. Θὰ ἀ­να­κάμ­ψει ἡ Δύ­ση μό­νο, ὅ­ταν ἡ Κων­σταν­τι­νού­πο­λη, ἡ Ρω­μη­ο­σύ­νη θὰ ἐν­τα­φια­στεῖ στὴν ὀ­θω­μα­νι­κὴ τέ­φρα καὶ οἱ φο­ρεῖς τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ, οἱ Λό­γιοι τοῦ Βυ­ζαν­τί­ου θά με­τα­κο­μί­σουν στή Δύ­ση.
            Αὐ­τὸν τὸν κύ­κλο ἔ­κα­ναν τὰ πο­λι­τι­σμι­κὰ ἀ­γα­θά. Γεν­νή­θη­καν στὴν ἀρ­χαί­α Ἑλ­λά­δα. Δι­α­δό­θη­καν ἀ­πὸ τὸν Ἕλ­λη­να στρα­τη­λά­τη Ἀ­λέ­ξαν­δρο στὸν Ἀ­να­το­λι­κὸ κό­σμο. Δι­α­σκορ­πί­στη­καν στὴ Δύ­ση μὲ τὴ ρω­μα­ϊ­κὴ κυ­ρι­αρ­χί­α. Σὲ μί­α κρί­σι­μη καμ­πή, ὅ­ταν ἔ­τει­ναν νὰ χα­θοῦν ἐ­ξαι­τί­ας τοῦ εὐ­δαι­μο­νι­σμοῦ καὶ τῆς βαρ­βα­ρό­τη­τος, δι­α­φυ­λά­χτη­καν ἀ­πὸ τὸν Κων­σταν­τῖ­νο στὸ χι­λι­ε­τὲς Βυ­ζάν­τιο. Ἔ­πε­σε τὸ Βυ­ζάν­τιο καὶ τὰ ἀ­γα­θὰ τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ με­τα­κό­μι­σαν πά­λι στὴν Δύ­ση μὲ τοὺς Λο­γί­ους, γιὰ νὰ ἀ­πο­τε­λέ­σουν στα­θε­ρὴ βά­ση καὶ θε­μέ­λιο τοῦ σύγ­χρονου πο­λι­τι­σμοῦ.
            Σὲ αὐ­τὴ τὴ δι­α­δρο­μὴ τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ δὲν πρέ­πει νὰ λη­σμο­νεῖ κα­νέ­νας τὴν ἀ­φε­τη­ρί­α καὶ τὸ λί­κνο του, τὴν Ἑλ­λά­δα, καὶ τοὺς Με­γά­λους, ποὺ ἔ­παι­ξαν κα­θο­ρι­στι­κὸ ρό­λο στὴ δι­ά­δο­ση καὶ δι­α­φύ­λα­ξή του. Αὐ­τοὶ ἦ­ταν ὁ Μα­κε­δὼν Μέ­γας Ἀ­λέ­ξαν­δρος καὶ ὁ Ρω­μαῖ­ος Αὐ­το­κρά­τωρ Μέ­γας Κων­σταν­τῖ­νος, ποὺ ἦ­ταν ὁ πα­τέ­ρας τῆς Ρω­μηο­σύ­νης καὶ ὁ ἱ­δρυ­τὴς τοῦ Βυ­ζαν­τι­νοῦ κρά­τους. Ἡ ἱ­στο­ρί­α ἐ­κτι­μών­τας αὐ­τὴ τὴ συμ­βο­λή τους στὴ δι­α­κί­νη­ση καὶ δι­α­φύ­λα­ξη αὐ­τοῦ τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ τοὺς ὀ­νό­μα­σε Με­γά­λους.
            Ὅ­ποι­οι τοὺς ἀμ­φι­σβη­τοῦν ἢ τοὺς κα­ταρ­γοῦν, εἶ­ναι ἀ­γνώ­μο­νες, ‹‹μι­κροί›› καὶ ἀ­πο­λί­τι­στοι.

*ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘Ἐρῶ’ , Δ΄ ΤΕΥΧΟΣ, ΟΚΤ.-ΔΕΚ. 2010

Ιταλία: Συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία η έκθεση βυζαντινών εικόνων στη Μεσσίνα της Σικελίας

Με εντυπωσιακή ανταπόκριση επισκεπτών συνεχίζεται στη Μεσσίνα της Σικελίας η έκθεση βυζαντινών εικόνων, προερχόμενων από τη μόνιμη συλλογή του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου Αθηνών.

Η έκθεση φέρει τον τίτλο «Εικόνα και γραφή, η ελληνική παρουσία στην Μεσσίνα από τον Μεσαίωνα μέχρι την σύγχρονη εποχή» και φιλοξενείται στο Μουσείο της περιφέρειας της Σικελίας, που βρίσκεται στην πόλη.

Πρόκειται για σαράντα μία εικόνες που είχαν μεταφερθεί στην Αθήνα μετά τον φονικό σεισμό του 1908, ο οποίος κατέστρεψε ολοσχερώς τη Μεσσίνα. Με το ανελέητο χτύπημα του Εγκέλαδου κατέρρευσε και ο ελληνορθόδοξος ναός του Αγίου Νικολάου, όπου είχαν εκτεθεί επί σχεδόν τρεις αιώνες οι πολύτιμες αυτές εικόνες. Η ελληνική κοινότητα της σικελικής αυτής πόλης, που ήταν από τις πιο δραστήριες της Κάτω Ιταλίας, αποφάσισε να μεταφερθεί μόνιμα, σχεδόν εξ ολοκλήρου, στην Ελλάδα.

Θέματα των σαράντα ενός βυζαντινών εικόνων, μεταξύ των άλλων, είναι ο Παντοκράτωρ, η Οδηγήτρια, η Αγία Αικατερίνη και η Γέννηση του Σωτήρος.

Η έκθεση πραγματοποιήθηκε χάρη στη συνεργασία της περιφέρειας της Σικελίας, του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου Αθηνών, του υπουργείου Πολιτισμού και του ιδρύματος Federico II. Καθοριστικής σημασίας, όμως, ήταν και η δραστηριοποίηση μελών της ελληνικής κοινότητας του Στενού της Σικελίας, όπως του καθηγητή Ντανιέλε Μακρί.

Από τις 26 Μαΐου την έκθεση «Εικόνα και Γραφή» θα μπορέσουν να επισκεφθούν οι κάτοικοι της πρωτεύουσας της Σικελίας, Παλέρμο, στo μέγαρο της περιφέρειας «Παλάτσο Ντέι Νορμάννι».


News Room «Κέρδος» με πληροφόρηση από το ΑΠΕ - ΑΜΠ

Η τιμωρία των Εβραίων για την Σταύρωση του Κυρίου

Γύρω στο 27 μ.Χ. ο Ιησούς Χριστός προφήτεψε την καταστροφή του ναού και της πόλης των Ιεροσολύμων. Υπάρχει μια σειρά από χωρία με τις σχετικές προφητείες του Κυρίου. Αυτά είναι:

Μθ. 24,1-2: « καὶ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτῷ τὰς οἰκοδομὰς τοῦ ἱεροῦ. Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς. Οὐ βλέπετε ταῦτα πάντα; ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον, ὅς οὐ καταλυθήσεται ». 

Μθ. 23,37-8: « Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην. Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτένουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! Ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὅν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐχ ἠθελήσατε. Ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. Λέγω γὰρ ὑμῖν οὐ μὴ με ἴδητε ἀπ’ ἄρτι ἔως ἄν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου ».

Λκ. 19,41-44: « Καὶ ὡς ἤγγισεν ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ’ αυτῇ λέγων ὅτι εἰ ἔγνως καὶ σύ, καὶ γε ἐν τῇ ἡμέρᾳ σου ταύτῃ τὰ πρὸς εἰρήνην σου· νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου· ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ σε καὶ παρεμβαλοῦσιν οἱ ἐχθροὶ σου χάρακά σοι καὶ περικυκλώσουσί σε καὶ συνέξουσί σε πάντοθεν, καὶ ἐδαφιοῦσί σε καὶ τὰ τέκνα σου ἐν σοί, καὶ οὐκ ἀφήσουσιν ἐν σοὶ λίθον ἐπὶ λίθῳ, ἀνθ’ ὧν οὐκ ἔγνως τὸν καιρὸν τῆς ἐπισκοπῆς σου ».

Λκ. 23,27-31: « Ἠκολούθει δὲ αὐτῷ πολὺ πλῆθος τοῦ λαοῦ καὶ γυναικῶν αἵ ἐκόπτοντο καὶ ἐθρήνουν αὐτόν. Στραφεὶς δὲ πρὸς αὐτὰς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν. Θυγατέρες Ἰερουσαλήμ, μὴ κλαίετε ἐπ’ ἐμέ. Πλὴν ἐφ’ ἑαυτὰς κλαίετε καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ὑμῶν, ὅτι ἰδοὺ ἔρχονται ἡμέραι ἐν αἷς ἐροῦσιν. Μακάριαι αἱ στεῖραι καὶ αἱ κοιλίαι αἵ οὐκ ἐγέννησαν καὶ μαστοὶ οἵ οὐκ ἔθρεψαν. Τότε ἄρξονται λέγειν τοῖς ὄρεσιν· πέσετε ἐφ’ ἡμᾶς, καὶ τοῖς βουνοῖς· καλύψατε ἡμᾶς· ὅτι εἰ ἐν τῷ ὑγρῷ ξύλῳ ταῦτα ποιοῦσιν, ἐν τῷ ξηρῷ τί γένηται; ».

Η καταστροφή που προφήτεψε ο Κύριος δεν θα αργήσει να έρθει. Μετά τη σταύρωση του Χριστού, η Ιερουσαλήμ βρίσκεται σε συνεχή αναστάτωση, καθώς αντιμετωπίζει το ένα πρόβλημα μετά το άλλο. Η είσοδος των εικόνων του Καίσαρα στα Ιεροσόλυμα προκαλεί αναταραχές. Η στάση που προκαλείται απ’ το γεγονός της χρησιμοποίησης των χρημάτων του ναού για την κατασκευή υδραγωγείου πνίγεται στο αίμα. Ξεσπούν η επανάσταση του Θευδά και άλλες εξεγέρσεις. Η στάση που εκδηλώνεται το Πάσχα κατά τη βασιλεία του Κλαυδίου Καίσαρος καταλήγει σε τραγωδία. Τουλάχιστον 30.000 Ιουδαίοι φονεύονται. Ακολουθούν άλλες θλίψεις. Οι φόνοι των Σικαρίων· η στάση του Αιγυπτίου ψευδοπροφήτη που συγκέντρωσε 30.000 οπαδούς, απ’ τους οποίους οι περισσότεροι φονεύτηκαν απ’ τους Ρωμαίους· και διάφορα άλλα δεινά. Ωστόσο, τα χειρότερα έπονται.

Το 66 μ.Χ. οι Ιουδαίοι επαναστατούν. Ουράνια σημάδια δείχνουν την εγκατάλειψη του ναού των Ιεροσολύμων απ’ τη Θεία Χάρη. « Δαιμόνιον φάσμα » εμφανίζεται στο ναό, άρματα και ένοπλες φάλαγγες φαίνονται γύρω απ’ τα σύννεφα να περικυκλώνουν την πόλη. Οι ιερείς ακούν θορύβους και φωνή να λέγει « μεταβαίνομεν ἐντεῦθεν ».

Την ώρα που οι Χριστιανοί εγκαταλείπουν την Ιερουσαλήμ, πειθαρχώντας στους λόγους του Κυρίου και σε χρηματισμό αγγέλου, τρία περίπου εκατομμύρια Ιουδαίοι κλείνονται στην πόλη. Ο λιμός τους αποδεκατίζει. Μια γυναίκα φονεύει και εσθίει το βρέφος της, για να επαληθευτεί ο λόγος του Κυρίου: « Οὐαὶ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζοῦσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις ».

Μετά από μια σειρά μαχών, ο πόλεμος καταλήγει στην κατάληψη της πόλης στις 10 Αυγούστου του 70 μ.Χ.. Ο στρατηγός Τίτος, γιος του αυτοκράτορα Βεσπασιανού καταλαμβάνει την πόλη. Εξακόσιες χιλιάδες Ιουδαίοι φονεύονται. Ο ναός, παρά τις αντίθετες διαταγές του Τίτου, τελικά, καίγεται. Το μοναδικό τμήμα του ναού που δεν καταστράφηκε ήταν ένα τμήμα απ’ το δυτικό τείχος του ναού, το οποίο, σήμερα, αποτελεί για τους Ιουδαίους ιερό προσκύνημα. Αυτό το τμήμα του ναού, γνωστό σήμερα ως το τείχος των δακρύων, έμεινε όρθιο για να μαρτυρεί τη δύναμη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και του Βεσπασιανού που εκπόρθησε τέτοια δυνατά τείχη. Κάποια ερείπια του εσωτερικού ναού σώζονταν για μερικούς αιώνες ακόμη, όπως φαίνεται από κάποιους λόγους του Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων στις κατηχήσεις του. Με τον καιρό και αυτά καταστράφηκαν.

Η καταστροφή του Ιουδαϊσμού θα ολοκληρωθεί μερικές δεκαετίες αργότερα. Το 132 μ.Χ. οι Ιουδαίοι επαναστατούν για άλλη μια φορά υπό την ηγεσία του Μπαρ Κοχμπά, που ισχυρίζεται πως είναι ο Μεσσίας. Ο Αυτοκράτορας Αδριανός στέλνει τον Σεβήρο, ο οποίος πνίγει την επανάσταση στο αίμα, οργώνει στην κυριολεξία την Ιερουσαλήμ και σπέρνει αλάτι, ώστε να μην φυτρώσει τίποτε ξανά σε αυτήν. Χτίζει καινούργια πόλη, την ονομάζει Aelia Capitolina και οικοδομεί ειδωλολατρικό ναό στο όρος Σιών. Η παρουσία Ιουδαίων στην περιοχή απαγορεύεται με διάταγμα.

Όλη αυτή η καταστροφή ερμηνεύτηκε απ’ τους Πατέρες της Εκκλησίας ως τιμωρία για τη σταύρωση του Σωτήρος. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος με τη ρητορική του δεινότητα επισημαίνει: « Ἡδέως ἄν οὖν ἐροίμην Ἰουδαίους, πόθεν οὕτω θεήλατος ὀργὴ καὶ ἦλθεν ἐπ᾿ αὐτούς, καὶ πασῶν ἔμπροσθεν γενομένων, οὐκ ἐν Ἰουδαίᾳ μόνον ἀλλὰ πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης χαλεπωτέρα; Οὐκ εὔδηλον, ὅτι διὰ τὸ τοῦ σταυροῦ τόλμημα καὶ τὴν ἀπόφασιν ταύτην; Ἅπαντες εἴποιεν ἄν, καὶ μετὰ πάντων καὶ πρὸ πάντων αὐτὴ ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια ». Στην ευρύτερη χριστιανική γραμματεία, ο Αρέθας Καισαρείας σημειώνει: « Πᾶντα γὰρ αὐτοὺς κατέλαβε τὰ κακά. Πόλεων πυρπολήσεις, γῆς δηώσεις ἐπὶ φυτῶν ὀλέθρῳ καὶ ἐκτομῇ. Ἅπαντα εἴσπραξις ἦν τῆς κατὰ τοῦ Σωτῆρος θρασύτητος ».

Κατά τον ιερό Χρυσόστομο, αυτή η τελευταία « ερήμωση » του Ιουδαϊσμού, που ολοκληρώθηκε το 132 μ.Χ., σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες ερημώσεις που διήρκεσαν για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, θα διαρκέσει μέχρι την εποχή της συντελείας. Και, πράγματι, μετά την καταστροφή του ναού των Ιεροσολύμων απ’ τον Τίτο, οι Ιουδαίοι προσπάθησαν τρεις ακόμη φορές – « καθάπερ ἐν τοῖς ὀλυμπιακοῖς ἀγῶσι », σχολιάζει με κάποια ειρωνία ο ιερός Χρυσόστομος – να αναστήσουν το ναό των Ιεροσολύμων. Και τις τρεις φορές απέτυχαν παταγωδώς, « ὤστε ἀναμφισβήτητον εἶναι τῆς Ἐκκλησίας τὸν στέφανον ». Την τελευταία, μάλιστα, φορά, άρχισαν να σκάβουν τα θεμέλια με τη στήριξη του Ιουλιανού του Παραβάτου. Όμως, πυρ που βγήκε απ’ τη γη έκαψε πολλούς εργάτες με αποτέλεσμα οι εργασίες να εγκαταλειφθούν.

Από τότε οι Ιουδαίοι θα περιπλανώνται για 19 αιώνες ανέστιοι, χωρίς το ναό και τις τελετές τους, χωρίς έστω και έναν Προφήτη. Θα αποτελούν, έτσι, την ζωντανή απόδειξη της αλήθειας των προφητειών του Χριστού. Αυτό επισημαίνεται και απ’ τον Blaise Pascal που, επαναλαμβάνοντας τις απόψεις των Πατέρων της Εκκλησίας, γράφει: « Με τον Ναβουχοδονόσορα υπήρχε εξορία, αλλά υπήρχε και ελπίδα, προφητεία για αποκατάσταση. Αλλά η δεύτερη καταστροφή είναι δίχως υπόσχεση αποκατάστασης, δίχως Προφήτες, δίχως βασιλιάδες, δίχως παρηγοριά, δίχως ελπίδα γιατί το σκήπτρο αφαιρέθηκε για πάντα… Κατά τη διάρκεια 1600 χρόνων υπήρξαν άνθρωποι που πίστεψαν σε Προφήτες, οι οποίοι προφήτεψαν τον χρόνο και τον τρόπο. Ότι μετά ( τη Σταύρωση ) επί 400 χρόνια διασκορπίστηκαν παντού, γιατί ο Ιησούς Χριστός ήρθε με τον τρόπο και στον χρόνο, σύμφωνα με όσα είχαν προαναγγελθεί. Ότι από τότε οι Εβραίοι είναι διασκορπισμένοι παντού εξ αιτίας της κατάρας, και μολαταύτα υφίστανται πάντοτε… Είναι πράγμα καταπληκτικό και άξιο ιδιαίτερης προσοχής, να βλέπει κανείς τον Ιουδαϊκό λαό έπειτα από τόσα χρόνια να υφίσταται και να είναι πάντοτε άθλιος. Επειδή είναι αναγκαίο για ν’ αποδεικνύει τον Ιησού Χριστό, γι’ αυτό υπάρχει, για να τον αποδεικνύει. Και είναι άθλιοι γιατί τον σταύρωσαν. Και μολονότι είναι αντίθετα πράγματα, να είναι άθλιος και να υπάρχει, εντούτοις υφίσταται παρ’ όλη την αθλιότητά του ». Συχνά, σε συζητήσεις Χριστιανών προς Ιουδαίους αναφέρεται αυτό το επιχείρημα. Αλλά και πολλοί Ιουδαίοι, μελετώντας την Ιστορία τους, συχνά, προβληματίζονταν απ’ την πορεία του λαού τους και αποδέχονταν τον Ιησού ως Μεσσία. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια κάποιου ραββίνου, ο οποίος, όταν αντιλήφθηκε την αιτία της κακοδαιμονίας του λαού του, είπε: « “ Τὸ αἷμα Αὐτοῦ ἐφ’ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν ”… Και, ιδού, διατί βασανιζόμεθα! Οίμοι! Το αίμα εκείνο καταδιώκει ημάς επί τόσους αιώνες ». 

Πρέπει να επισημάνουμε πως όλη αυτή η επιχειρηματολογία των Πατέρων της Εκκλησίας, που υιοθετήθηκε στη συνέχεια και από τους Χριστιανούς όλων, γενικά, των δογμάτων, σε καμία περίπτωση δεν συνιστά ή έστω δεν συνοδεύεται από κανενός είδους αντιεβραϊσμό. Πρέπει, επιτέλους, να γίνει κατανοητό πως άλλο πράγμα είναι η κρίση πάνω στην ιστορική στάση εκάστου έθνους απέναντι στο μυστήριο και την Ιστορία της Θείας Οικονομίας καί άλλο η προκατειλημμένη με μίσος καταδίκη του « άλλου ». Άλλωστε, αυτές οι παρατηρήσεις και η προσπάθεια ερμηνείας της Ιουδαϊκής κακοτυχίας και κακοδαιμονίας γίνονταν και γίνονται και από Ιουδαίους. Βέβαια, είναι αλήθεια πως, όταν η ιστορική κρίση δεν είναι ευνοϊκή απέναντι σε κάποιον, αυτός ο κάποιος μπορεί, πράγματι, να πικραθεί. Σ’ αυτή την περίπτωση αρμόζει το αρχαίο ρητό « Φίλος ο Πλάτων, φιλτάτη δε η αλήθεια »· ή το παράδειγμα του ιατρού που καυτηριάζει ένα τραύμα για να το θεραπεύσει. Άλλωστε, η επισήμανση των σφαλμάτων του παρελθόντος μπορεί να οδηγήσει στη διόρθωση αυτών των σφαλμάτων και σε μια καλύτερη πορεία στο μέλλον. Ο σοφός Σολομών υπαγορεύει : « Μὴ ἔλεγχε κακοὺς ἵνα μὴ μισήσωσί σε. Ἔλεγχε σοφὸν καὶ ἀγαπήσει σε » ( Παροιμίες 9,8 ). Άλλωστε, οι Χριστιανοί λατρεύουμε τον Χριστό, που ως άνθρωπος ήταν Εβραίος, τιμούμε ιδιαίτερα την Παναγία και τους Αποστόλους, που, επίσης, ήταν Εβραίοι, και αναμένουμε τον Προφήτη Ηλία, που και αυτός είναι Εβραίος.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/05/ebraioi-staurwsh.html#ixzz2TGYSgB6l

ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ….

…Προφήτευσον επί τα οστά ταύτα και ερείς αυτοίς: «τα οστά τα ξηρά, ακούσατε λόγον Κυρίου»…

Συνέβη το Πάσχα του 1935, στο αγιορείτικο μοναστήρι του Αγίου Παύλου. Μετά τον εσπερινό της Αγάπης συνηθίζεται να συνάζονται όλοι οι πατέρες στο αρχονταρίκι και να ανταλλάσσουν ευχές με τον ηγούμενο και μεταξύ τους.

Ο νεόκουρος μοναχός π.Θωμάς μη γνωρίζοντας την τάξη, πήγε με τους γεροντότερους μοναχούς μπροστά μπροστά.Ο ηγούμενος τον είδε και τον παρατήρησε. Ο π.Θωμάς είπε το «ευλόγησον».
Τότε ο καθηγούμενος π. Σεραφείμ γύρισε και είπε στον π. Θωμά: «Πάτερ Θωμά, πήγαινε, σε παρακαλώ, κάτω στο οστεοφυλάκιο να πείς στα οστά των κεκοιμημένων πατέρων το «Xριστός Aνέστη» και έλα μετά πάλι εδώ».

O π. Θωμάς, ο απλός, ο ταπεινός, ο πρόθυμος εργάτης της υπακοής, χωρίς να σκεφτεί καθόλου, έτρεξε στο οστεοφυλάκιο και είπε μεγαλόφωνα: «Πατέρες και αδελφοί, ο ηγούμενος με έστειλε να σας πω το «Xριστός Aνέστη». Και τότε συνέβη το υπέρλογο γεγονός. Όλα τα οστά σκίρτησαν, έτριξαν, χόρεψαν, αναπήδησαν! Ένα κρανίο, μάλιστα, σηκώθηκε έως ένα μέτρο ψηλά και απάντησε στον χαιρετισμό του γέροντα: «Αληθώς Ανέστη ο Κύριος». Αμέσως έγινε και πάλι νεκρική σιγή. Ο π. Θωμάς επέστρεψε πίσω σε περίπου δέκα λεπτά,καθώς το κοιμητήριο και το οστεοφυλάκιο της Μονής βρίσκεται κοντά στο αρχονταρίκι.

Μόλις τον είδε ο ηγούμενος τον ρώτησε αν είπε το «Χριστός Ανέστη» στους κεκοιμημένους. Εκείνος απάντησε καταφατικά. Τότε ο ηγούμενος ξαναρώτησε «Και σού απάντησαν;» Χαρούμενος ο απλούστατος π.Θωμάς είπε ότι του απάντησαν οι νεκροί το «Αληθώς Ανέστη», διηγήθηκε όλο το συμβάν στον ηγούμενο και εκείνος έκπληκτος τον ρώτησε ξανά και ξανά για να επιβεβαιώσει ότι δεν άκουσε λάθος.

Ο ευλογημένος π.Θωμάς νόμιζε πως αυτό ήταν το τυπικό που συμβαίνει κάθε χρόνο στο μοναστήρι και δε τού φάνηκε κάτι ιδιαίτερο!
Το περιστατικό έχει καταγράψει ο παλιός και σεβαστός αγιορείτης, επίσκοπος Ροδοστόλου π.Χρυσόστομος, από παλαιούς αγιοπαυλίτες οι οποίοι ήσαν παρόντες στο συμβάν.

ΠΗΓΗ.ΑΘΩΝΙΚΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

Οι καβαλάρηδες της Ελάτης στο μοναστήρι του Αγίου Νικάνορα (video)

Αναβίωσε και φέτος το διήμερο 11 & 12 Μαΐου για έκτη συνεχή χρονιά το έθιμο της μετάβασης των καβαλάρηδων της Ελάτης στο μοναστήρι της Ζάβορδας, για την παραλαβή των λειψάνων του Αγίου Νικάνορα και τη μεταφορά τους στο χωριό για προσκύνημα.

Ιστορικά είναι αποδεδειγμένη η σχέση της Ελάτης με το μοναστήρι του Αγίου Νικάνορα, με τη ζωή των κατοίκων της Ελάτης παλιότερα να ήταν απόλυτα συνδεδεμένη με το μοναστήρι. Και βέβαια κυρίαρχο και καταλυτικό ρόλο είχε η συχνή «παρουσία» της εικόνας ή των λειψάνων του αγίου που μεταφέρονταν στο χωριό με τα ζώα για αντιμετώπιση ασθενειών -ανθρώπων ή ζώων- και άλλων προβλημάτων. Αυτό άλλωστε το επιβεβαιώνουν και οι γεροντότεροι κάτοικοι του χωριού. Έτσι κι αλλιώς οι κάτοικοι της Ελάτης και σήμερα θεωρούν τον «άγιο» δικό τους.

Η αναβίωση του εθίμου για φέτος ξεκίνησε από το απόγευμα του Σαββάτου 11 Μαΐου 2013 με τη μετάβαση των καβαλάρηδων, κυρίως νέων του χωριού, στο χώρο του μοναστηριού στη Ζάβορδα όπου και διανυκτέρευσαν. Το πρωί της Κυριακής του Θωμά 12 Μαΐου παρακολούθησαν τη Θεία Λειτουργία και στο τέλος παρέλαβαν με τη δέουσα ευλάβεια και επισημότητα την οστεοθήκη με τα λείψανα του αγίου.

Η μεγάλη πομπή από τους έφιππους -φέτος ξεπέρασαν τους 10!- να προπορεύονται και τα αυτοκίνητα να ακολουθούν πήρε το δρόμο της επιστροφής. Η διαδρομή συνολικά 20 χιλιομέτρων μέσω της νέας γέφυρας Παναγιάς – Παλιουριάς σε μια ανοιξιάτικη μέρα ήταν πράγματι μαγευτική. Οι ρυθμικοί ήχοι από τα πέταλα των αλόγων στη άσφαλτο έδιναν μια πρωτόγνωρη καταπληκτική αίσθηση. Στην είσοδο του χωριού, παρουσία πολλών πιστών, τους επιφυλάχτηκε θερμή υποδοχή από τον ιερέα του χωριού που παρέλαβε την οστεοθήκη με τα ιερά λείψανα και όλοι μαζί κατευθύνθηκαν στον ενοριακό ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου, όπου τελέστηκε ευχαριστήρια δέηση και τέθηκαν τα λείψανα σε προσκύνημα.

Τις επόμενες μέρες, κάθε οικογένεια της Ελάτης θα παραλάβει την οστεοθήκη με τα λείψανα στο σπίτι της για κάποιες ώρες, να προσκυνήσει και θα ζητήσει τη Θεία Χάρη του αγίου. Η επιστροφή των λειψάνων στο μοναστήρι θα γίνει -ως συνήθως- μετά ένα περίπου μήνα.

Η όλη διοργάνωση της αναβίωσης του εθίμου είναι μια αυθόρμητη πρωτοβουλία των κατοίκων του χωριού. Υποστηρίχτηκε δε από το Μορφωτικό σύλλογο Ελάτης και το Τοπικό Συμβούλιο.

Γιώργος Μαστρογιαννόπουλος 

 http://www.giapraki.com/

Ο Μπαλτάκος στο... Άγιο Όρος

Στο Άγιο Όρος βρέθηκε προ ημερών ο γ.γ. της κυβέρνησης Τάκης Μπαλτάκος. 

Ο Τ. Μπαλτάκος προτίμησε τη Μονή Ξενοφώντος, όχι γιατί είχε καμία ιδιαίτερη προτίμηση, απλά έπρεπε να παραστεί στην πανήγυρη, λόγω της εορτής του Αγίου Γεωργίου. Μαζί του ήταν και ο γ.γ. Μέσων Ενημέρωσης Ιωάννης Παναγιωτόπουλος, λέκτορας της Θεολογικής Σχολής της Αθήνας.

Οι μυημένοι λένε ότι ο γ.γ. της κυβέρνησης δεν πήγε εκεί για εθιμοτυπικούς λόγους, αλλά διότι έπρεπε να λύσει και το θέμα που αφορά τα ακίνητα των μονών του Ορους και σχετική νομοθετική ρύθμιση.

Οι Αγιορείτες θέλουν να εξαιρεθούν τα ακίνητά τους, που βρίσκονται εκτός Αγίου Όρους και ο Τ. Μπαλτάκος ανέλαβε δράση για να λύσει το πρόβλημα. Με την ευκαιρία της παρουσίας του στη Μονή Ξενοφώντος, είχε επαφές με σημαίνοντα μέλη της Αθωνικής Πολιτείας στην προσπάθειά του για συμβιβασμό και εξεύρεση λύσης.

 http://newpost.gr/post/215764/o-mpaltakos-sto-agio-oros/

Ιερέας... βατραχάνθρωπος & ιερέας βιολιστής στη Σίκινο

Οι καμπάνες των εκκλησιών ηχούν δυνατά στη Σίκινο...

Οι δύο ιερείς, ο πατήρ Σπυρίδων Βουρλάκος και ο πατήρ Θοδωρής Αρσενικός, αποτελούν τη "ψυχή" του μικρού κυκλαδίτικου νησιού - αγαπητοί σε όλους τους κατοίκους, με πολλές δραστηριότητες όταν δεν ιερουργούν. Ο πρώτος είναι βετεράνος κομάντο και ο δεύτερος εξαίσιος βιολιστής, με έφεση και στο τραγούδι.
Ο πατήρ Σπυρίδων, με καταγωγή από τη Σύρο, σε ηλικία 16 ετών υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό και εργάστηκε ως μάγειρας στα καράβια, θέλοντας να βοηθήσει οικονομικά την πολύτεκνη οικογένειά του. Στα 20 του έγινε βατραχάνθρωπος, ενώ στη συνέχεια μπήκε σε ομάδα κομάντος στη Σχολή Χωροφυλακής Ρεθύμνου, έχοντας αποσπάσει αρκετές διακρίσεις.
Όλα τα παραπάνω τα εγκατέλειψε για να εγκατασταθεί μόνιμα στη Σίκινο και να γίνει ιερέας. Πλέον, σε ηλικία 60 ετών δηλώνει "ευλογημένος και ευχαριστημένος" που κατοικεί στο μικρό αυτό κυκλαδίτικο νησί, ενώ τονίζει πως με θέληση και πίστη οι άνθρωποι μπορούν να πετύχουν τους στόχους τους.
"Η θέληση είναι ο μοχλός που κινεί κάθε προσπάθεια, που υλοποιεί κάθε σκέψη. Θέλω να περάσω το μήνυμα στα παιδιά μου πως όταν επιθυμούμε κάτι πολύ το καταφέρνουμε" αναφέρει χαρακτηριστικά ο πατήρ Σπυρίδων, ο οποίος ιερουργεί στον Ιερό Ναό της Παντάνασσας.

Η Σίκινος δεν έχει μόνο παπά... βατραχάνθρωπο αλλά και βιολιστή, καθώς δεν νοείται πανηγύρι που να μην συμμετέχει ο πατήρ Θεόδωρος. Έμαθε μόνος του να παίζει βιολί και πλέον τραγουδάει αρκετά χειμωνιάτικα βράδια, όταν το νησί είναι έρημο και οι ελάχιστοι κάτοικοι αναζητούν τρόπους διασκέδασης.
"Σε πανηγύρια και γιορτές μαζευόμαστε οι κάτοικοι και παίζω με το βιολί παραδοσιακά, νησιώτικα, τραγούδια. Επίσης, είναι δύσκολοι οι χειμώνες στο νησί και πρέπει να βρούμε τρόπους να περάσει η ώρα και να διασκεδάσουμε. Γι΄ αυτό μαζευόμαστε είτε σε σπίτια, είτε σε κάποιο μαγαζί, τρώμε και πίνουμε όλοι μαζί παρέα", αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο 53χρονος ιερέας.
Τον Δεκαπενταύγουστο, του Σταυρού, των Εισοδίων της Θεοτόκου, της Ζωοδόχου Πηγής και της Παντανάσσης το χωριό συγκεντρώνεται, οι παπάδες λειτουργούν και τα μακριά τραπέζια γεμίζουν με λογής-λογής καλά: φαβοκεφτέδες, γίγαντες, αμπελοφάσουλα, ψάρια και θαλασσινά, σικινιώτικο κρασί, ντόπιο γεμιστό κατσίκι.
Όλο το χωριό είναι καλεσμένο στα πανηγύρια, καθώς επίσης και οι ξένοι τουρίστες που βρίσκονται στο νησί. Μετά το τραπέζι αρχίζουν τα όργανα και ξεκινά ο χορός, με τον πατέρα Θεόδωρο να παίρνει το βιολί και να δίνει τη δική του παράσταση.
Τις ώρες που δεν έχει λειτουργία, ο ιερέας ασχολείται με τα μελίσσια, καθώς είναι έμπειρος μελισσοκόμος, ενώ καλλιεργεί και τον κήπο του.

Πηγή: ΑΜΠΕ

Πανήγυρεις δυο ιδρυμάτων της Ιεράς Μητρόπολης Χαλκίδας

Ιερός Ναός της Ζωοδόχου Πηγής του Ορφανοτροφείου Αρρένων της Ιεράς Μητροπόλεως, στην Έξω Παναγίτσα

Με την πρέπουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα, μέσα στο Αναστάσιμο κλίμα, έλαβαν χώρα οι Εκκλησιαστικές Πανηγύρεις δύο Ιερών Ιδρυμάτων της Ιεράς Μητροπόλης στη Χαλκίδα.

Την Παρασκευή της Διακαινησίμου 10 Μαΐου 2013, πανηγύρισε ο Ιερός Ναός της Ζωοδόχου Πηγής του Ορφανοτροφείου Αρρένων της Ιεράς Μητροπόλεως, στην Έξω Παναγίτσα. Την παραμονή της Εορτής τελέσθηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός, στον οποίο προεξήρχε ο Αρχιμ. Φιλόθεος Θεοχάρης, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος και κήρυξε τον θείο λόγο ο Αρχιμ. Ιωάννης Καραμούζης, Ιεροκήρυξ της Ι. Μητροπόλεως.

Ανήμερα της Εορτής, προεξήρχε στον Όρθρο και στη Θεία Λείτουργία και κήρυξε το θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος, με την συμμετοχή πυκνού εκκλησιάσματος, αφού η Πανήγυρις αυτή αποτελεί πόλο έλξης πολλών Χαλκιδέων.

Την Κυριακή του Θωμά 12 Μαΐου 2013, ο Σεβασμιώτατος ιερούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος του Γηροκομείου Χαλκίδος της Ιεράς μας Μητροπόλεως, σύμφωνα με παλαιά παράδοση που θέλει αυτή την Κυριακή να πανηγυρίζει το Γηροκομείο και να τιμώνται ιδιαιτέρως οι κτήτορές του, οι ευεργέτες και δωρητές του, αλλά και οι εθελοντές και εθελόντριες που βοηθούν καθημερινά στο σημαντικό έργο που το Ίδρυμα αυτό της Εκκλησίας επιτελεί.
Και στις δύο πανηγύρεις, πριν την Απόλυση της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, ως Πρόεδρος των Διοικητικών Συμβουλίων των Ιδρυμάτων της Εκκλησίας, έκανε εκτενή αναφορά στο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο που αυτά επιτελούν, ενώ παράλληλα δημοσίως εξέφρασε το σεβασμό και την ολοκάρδια ευχαριστία τους, ιδίου προσωπικά, αλλά και ολόκληρης της Τοπικής Εκκλησίας στους κτίτορες των Ιδρυμάτων, σε εκείνους που δώρισαν τις περιουσίες τους, αλλά και σε όσους κατά καιρούς συνέβαλαν στη λειτουργία τους, τα ονόματα των οποίων, όπως είπε, σε κάθε Θεία Λειτουργία μνημονεύει.

 http://www.eviaportal.gr/content.asp?ID=24115

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος: Ο Θεός και το κράτος θα με προστατεύσουν

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος είπε ότι δεν ανησυχεί για τις πληροφορίες περί δολοφονίας του, γιατί όπως πιστεύει ο ίδιος, ο Θεός και το κράτος θα τον προστατεύσουν.

Ο Βαρθολομαίος σχολιάζοντας τους ισχυρισμούς που πρόσφατα αποκαλύφθηκαν για συνωμοσία δολοφονίας του, είπε ότι δεν ανησυχεί.

Το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα στην Άγκυρα ξεκίνησε έρευνα για τη φερόμενη συνωμοσία δολοφονίας τους Πατριάρχη Βαρθολομαίου με την 560η επέτειο της κατάληψης της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς Τούρκους.

Ο Βαρθολομαίος παρέστη στην τελετή έναρξης ενός πολιτιστικού κέντρου, που κάποτε ήτανε ορθόδοξος ναός σε πόλη της βορειοδυτικής επαρχίας της Αδριανούπολης το Σάββατο.

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με την πρόσφατη δημοσιογραφία που σχετίζεται με τη δολοφονία του, είπε ότι δεν δίνει ιδιαίτερη προσοχή στο περιστατικό και πρόσθεσε ότι « Πιστεύω στο Θεό πρώτα απ' όλα, αλλά και στις δυνάμεις ασφαλείας του κράτους μας, οι οποίες μας προστατεύουν πολύ καλά. Ως εκ τούτου δεν με ανησυχεί όλη αυτή η πληροφόρηση και δεν έχω κανένα φόβο. Για αυτό βρίσκομαι εδώ τώρα , στην Αδριανούπολη, πηγαίνω όπου θέλω χωρίς φόβο. Χάρη στο Θεό δεν μπορεί να γίνει αλλαγή στο πρόγραμμά μου», είπε, σύμφωνα με το τούρκικο δημοσίευμα.