Απίστευτα μοναστήρια που είναι χτισμένα σε σπήλαια!

Άλλοι ναοί εντυπωσιάζουν με το μέγεθος και την πολυτέλεια τους και άλλοι με ακριβώς τα αντίθετα χαρακτηριστικά… Η Huffington Post κάνει ένα αφιέρωμα σε πανέμορφα μοναστήρια και παρεκκλήσια που είναι κτισμένα σε σπήλαια και από τα καλύτερα δεν θα μπορούσε να λείπει και ένα ελληνικό!
Πρόκειται για το εκκλησάκι του Αγίου Στέφανου στη Σύρο το οποίο βρίσκεται δυτικά των οικισμών Γαλησσά και Φοίνικα. Πρόκειται για ένα μικρό σπήλαιο όπου η λαϊκή παράδοση θέλει έναν ψαρά της περιοχής να χτίζει μέσα σε αυτό το εκκλησάκι του Αγίου Στεφάνου για να τιμήσει τον Άγιο που τον έσωσε από ένα γιγάντιο καλαμάρι. Θαυμάστε τα πιο γραφικά εκκλησάκια στον κόσμο που βρίσκονται μέσα σε σπήλαια.

1. Μια γενική άποψη του μοναστηριού του Αγίου Συμεών σε ένα χωριό κοντά στο Κάιρο

2. Υπόγεια Σερβική ορθόδοξη εκκλησία στην πόλη Coober Pedy της Αυστραλίας

3. Ένα μικρό παρεκκλήσι στη δυτική Σύρο

«Ζήσεται η ψυχή μου και αινέσει σε…»

Ο Ελασσώνος Βασίλειος

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

«Ζήσεται η ψυχή μου και αινέσει σε…»

Τον γνώρισα «μεγάλο στην απλότητά του» πριν χρόνια, στην Ολυμπιώτισσα. Καταδεκτικός προς όλους, ο μητροπολίτης Ελασσώνος Βασίλειος, αγάπησε το ποίμνιό του και αγαπήθηκε από αυτό. Τον θυμούμαι σε εορτές και πανηγύρεις, σε επετείους και παρελάσεις, σε ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές, να διδάσκει με το παράδειγμά του εκκλησιαστικό ήθος.

Άνθρωπος περισσότερο των έργων και ολιγότερο των λόγων, με λιτό και περιεκτικό κήρυγμα, διακρίθηκε για την αναστύλωση και αναζωογόνηση των ιστορικών μονών της Ελασσώνος.

Επί των ημερών του η επαρχία Ελασσώνος ευτύχησε να ζήσει ιστορικές στιγμές, όπως η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη. Άλλωστε, ο Βασίλειος ήταν από τα πιστά τέκνα της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, σε αντίθεση με άλλους, που με ευκολία λιθοβολούν την εν αιχμαλωσία εκκλησία του Φαναρίου, από την ασφάλεια της μητροπόλεώς τους.

Τον θυμούμαι στη Βερδικούσια, μετά το πανηγύρι του Άι Λιά να μου λέει «εσύ Μάξιμε μάλλον παπάς έπρεπε να γίνεις και όχι πολιτικός». «Ποιος ξέρει, Σεβασμιώτατε» του απάντησα «τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Άλλωστε, οι Βυζαντινοί το συνήθιζαν όταν κάποτε αποτραβιόνταν απ’ τα κοινά».

Αεικίνητος και δραστήριος, η φήμη του ξέφυγε από τα στενά όρια της επαρχίας Ελασσώνος. Από τα βασικά στελέχη της ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Βασίλειος ξεχώριζε για το μετριοπαθή του λόγο και την ευθυκρισία του.

Τον θυμούμαι τα τελευταία δέκα χρόνια, κάθε Μεγάλη Πέμπτη, στα «δώδεκα ευαγγέλια», στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Δημητρίου να αναγγέλλει τη φοβερή είδηση «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου». Πέρυσι έλειψε και ανησυχήσαμε. «Ο δεσπότης είναι άρρωστος», μου είπε ο φίλος πρωτοψάλτης Γιώργος Καφάσης.

Το καλοκαίρι στο μοναστήρι της Ανάληψης, στη Συκιά, κάναμε σχέδια για το φετινό προσκύνημα στην Καππαδοκία με τον Οικουμενικό. Το ήθελε πολύ. Δεν πρόλαβε. Αλλά είμαι σίγουρος ότι θα συναντήσει τους μεγάλους Καππαδόκες πατέρες της εκκλησίας και θα μάθει από πρώτο χέρι για τους διωγμούς των χριστιανών στην πολύπαθη Ανατολή. 

Τελευταία φορά τον είδα την Κυριακή της Ορθοδοξίας στην Τσαριτσάνη, στο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Οικονόμου του εξ Οικονόμων. Καταπονημένος. Με την ίδια, όμως, φλόγα των πρώτων χρόνων να μας μιλά για τη μητρόπολη και τις ανάγκες της. Δεν τον ξανάδα απ’ όταν αποτραβήχθηκε στο Σπαρμό, το μοναστήρι που επί των ημερών του απέκτησε και πάλι την παλιά του αίγλη. Έμαθα ότι δεν επιθυμούσε να δει κανέναν. Ήθελε να τον θυμόμαστε όρθιο. Αυτή είναι και η τελευταία μου ανάμνηση, όρθιος να κηρύττει τον ορθό λόγο ως άλλος Οικονόμου, στην Παναγία της Τσαριτσάνης. Θα μας λείψεις Σεβασμιώτατε. Αιωνία σου η μνήμη.     

Ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας.

Ο γ.Παΐσιος και οι πολιτικοί

Ο Γέροντας Παϊσιος ήταν άνθρωπος της ειρήνης και της ενότητος. Δεν ανήκε σε κανένα κόμμα. Ήταν υπεράνω κομμάτων. Απέρριπτε άθεα πολιτικά κόμματα και πολιτικούς που είχαν σχέση με την Μασωνία, για την αθεΐα τους και την πολεμική τους προς την Εκκλησία.... Έλεγε : «Τι να το κάνω το δεξί ή το αριστερό χέρι, αν δεν κάνει σταυρό;» απορρίπτοντας έτσι τους άθεους πολιτικούς ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση.

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ: 4770 - Το Άγιον Όρος υποδέχθηκε τον Πατριάρχη Αλεξ...

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ: 4770 - Το Άγιον Όρος υποδέχθηκε τον Πατριάρχη Αλεξ...: Άγιον Όρος   Αιμίλιος Πολυγένης Λαμπρή υποδοχή επεφύλαξαν πριν από λίγο στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρο Β' οι Αγ...

Τι δήλωσαν οι υποψήφιοι πρόεδροι της κομισιόν για τα θρησκευτικά σύμβολα στον ντιμπέιτ 16-5-2014

Θρησκευτικά σύμβολα

Σκα Κέλερ: Δεν είναι απαραίτητη η ρύθμιση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πρέπει να διαφυλαχθεί η προσωπική ελευθερία του ατόμου. Εξαρτάται και από τοπικό πλαίσιο, σημαντική η θρησκευτική ελευθερία εφόσον δεν παρεμβαίνει δικαιώματα των άλλων.

Γκι Φερχόφσταντ: Υπέρ ευρωπαϊκής νομοθεσίας κατά των διακρίσεων στην ΕΕ. Αναφορά στη νομοθεσία για τις αμβλώσεις στην Ισπανία. Χρειαζόμαστε να ισχύουν οι βασικές αρχές και αξίες παντού με ευρωπαϊκή νομοθεσία υπέρ των διακρίσεων. Το συντομότερο.

Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ: Κάθε φιλοσοφία, θρησκεία, θέση απέναντι στη ζωή έχει νόημα. Τι δουλειά έχει η ΕΕ; Δεν χρειάζεται ευρωπαϊκή νομοθεσία. Αρχές αδιαπραγμάτευτες μεν, αλλά όχι ανάμειξη σε περιφερειακές παραδόσεις, εθνικές παραδόσεις. Είναι θέμα των κρατών-μελών.

Αλέξης Τσίπρας: Κάθε πολίτης που ζει σε κράτος-μέλος της ΕΕ οφείλει να σέβεται τους συνταγματικούς κανόνες. Και κάθε κράτος οφείλει να σέβεται τις πολιτισμικές παραδόσεις κάθε πολίτη. Αναφαίρετο δικαίωμα να έχουμε τη δυνατότητα να πιστεύουμε σε όποιο Θεό θέλουμε. Ένα επικίνδυνο κύμα αναχρονισμού και συντηρητισμού βλέπουμε στην Ευρώπη, και πιο επικίνδυνο ειδικά όταν αφορά συγκρούσεις για τη θρησκεία. Για τις αμβλώσεις στην Ισπανία: Μας γυρνά ο νόμος στις εποχές του δικτάτορα Φράνκο, εξέλιξη ενάντια στην οποία πρέπει να αγωνιστούμε.

Μαρτιν Σουλτς: Σεβαστή η ελευθερία του καθενός να εκφράζει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Οι δημόσιοι χώροι είναι και οφείλουν να παραμείνουν ουδέτεροι. Επιμένω εδώ. Στο όνομα των μη διακρίσεων ο δημόσιος χώρος είναι ελεύθερος.

Η κομισιόν (επιτροπή) είναι σαν την κυβέρνηση της Ε.Ε ενώ ο πρόεδρος της κομισιόν είναι σαν τον πρωθυπουργό της Ε.Ε. Οι υποψήφιοι προτείνονται από τα ευρωπαϊκά κόμματα. Ο κ.Τσίπρας πρωτάθηκε απο τα αριστερά ευρωπαικά κόμματα.Κύριο λόγο για την εκλογή προέδρου έχουν οι κυβερνήσεις των κρατών.

Εκοιμήθη εν Κυρίω ο Μητροπολίτης Ελασσώνος κυρός Βασίλειος.

 
Ο μακαριστός Ιεράρχης γεννήθηκε το 1953 στο Νησάκι των Ιωαννίνων. Αποφοίτησε από την Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή και σπούδασε Θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1975 και Πρεσβύτερος το 1979. Διετέλεσε εφημέριος και προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Θεράποντος Κ. Τούμπας, καθώς επίσης και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίας Θεοδώρας της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Μητροπολίτης Ελασσώνος εξελέγη το 1995 διαδεχόμενος τον προκάτοχό του κυρό Σεβαστιανό, τον οποίο και γηροκόμησε έως το τέλος της ζωής του.
Πρώτη του μέριμνα υπήρξε η αναδιοργάνωση στην διοίκηση της Μητροπόλεως, η στήριξη και η ενίσχυση των εκκλησιαστικών δομών της επαρχίας του αλλά και η αναγέννηση όλης της περιοχής.
Θεμελίωσε και εγκαινίασε Ι. Ναούς και Πνευματικά Κέντρα σε όλες σχεδόν τις Ενορίες της Μητροπόλεως. Χειροτόνησε πολλούς νέους και μορφωμένους κληρικούς. Καθιέρωσε μηνιαίες ιερατικές συνάξεις με διακεκριμένους ομιλητές, όπως Αρχιερείς και Καθηγητές Πανεπιστημίου, καθώς η κατάρτιση του Ιερού Κλήρου ήταν μόνιμη έγνοια του. Ταυτόχρονα, ενδιαφερόμενος για την πνευματική ανύψωση του ποιμνίου του, διοργάνωνε πνευματικές εκδηλώσεις με ομιλητές πατέρες από το Άγιο Όρος και αλλού.
Ιδιαίτερος υπήρξε ο πνευματικός δεσμός του εκλιπόντος με τον άγιο Αρσένιο, Αρχιεπίσκοπο Ελασσώνος. Με δική του πρωτοβουλία ανοικοδομήθηκε στην Ελασσώνα ο Ι.Ναός του αγίου Αρσενίου και έγινε η επίσημη αγιοκατάταξη καθώς και η μεταφορά των ιερών Λειψάνων του Αγίου από την Μόσχα. Η έλευση των ιερών λειψάνων πραγματοποιήθηκε στις 17 Ιουνίου 2006, παρουσία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών & πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου και πλειάδος Αρχιερέων.
Υπήρξε ιδιαίτερα φιλομόναχος. Αγάπησε με όλη του την δύναμη τον μοναχισμό, τον οποίο άλλωστε και εβίωνε ως το τέλος της επίγειας ζωής του, με παραδειγματική εμπιστοσύνη στον Θεό, ασκητική λιτότητα και φιλακόλουθο πνεύμα.
Ανακαίνισε, με άμεση, προσωπική επίβλεψη και φωτισμένες υποδείξεις, όλα τα ιστορικά μοναστήρια της περιοχής, καθιστώντας τα κατάλληλα προς επάνδρωση. Επτά από αυτά τα έχει ήδη επανδρώσει. Η παρουσία του ήταν έντονη στην ζωή των μονών και το ενδιαφέρον του συνεχές. Με ενέργειές του έγιναν προσβάσιμες όλες οι ιερές Μονές της Μητροπόλεως, αφού φρόντισε να ανοιχθούν και ασφαλτοστρωθούν οι οδοί που οδηγούν σε αυτές. Επίσης φρόντισε για την ύδρευση και τον ηλεκτροφωτισμό τους.
Είναι πανθομολογούμενο από όλη την τοπική κοινωνία πως η επάνδρωση και επαναλειτουργία τόσων Μονών ανύψωσε το πνευματικό επίπεδο της περιοχής, δίνοντας παράλληλα ισχυρή ώθηση στην τουριστική ανάπτυξη του τόπου, που έγινε πλέον προσκυνηματικός προορισμός.
Η έγνοια του μακαριστού Μητροπολίτου Ελασσώνος κυρού Βασιλείου για την αναβάθμιση της απομονωμένης, φτωχής Επαρχίας του, δεν εξαντλήθηκε στα παραπάνω. Συμμετείχε ενεργά στα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας, πετυχαίνοντας, με το κύρος και τις ικανότητές του, την επίλυση πολλών από αυτά. Έφερε για πρώτη φορά στην Ελασσόνα τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Υποδέχθηκε τον Πατριάρχη Βουλγαρίας, τον Αρχιεπίσκοπο Τσεχίας και Σλοβακίας, τον Αρχιεπίσκοπο Εσθονίας και πολλές φορές τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο καθώς και τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.Ιερώνυμο. Υποδέχθηκε στην Ελασσόνα τους Προέδρους Δημοκρατίας κ.Κων/νο Στεφανόπουλο και κ.Κάρολο Παπούλια, τον οποίο και φιλοξένησε στην Ι.Μονή Σπαρμού. Το 2012 συμμετείχε στην Οργανωτική Επιτροπή για τα 100 χρόνια απελευθέρωσης της Ελασσώνος, γεγονός που υπήρξε η απαρχή για την Απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Θράκης.
Θεώρησε ιερό του καθήκον να διασώσει και να παραδώσει στις επόμενες γενιές την πλούσια εκκλησιαστική Ιστορία της Ελασσώνος. Για αυτό συντήρησε και συγκέντρωσε σε εκκλησιαστικά μουσεία πάμπολλα κειμήλια, εκκλησιαστικά και μη. Για τον ίδιο λόγο προχώρησε σε μία σειρά βαρυσήμαντων εκδόσεων. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν:
- Ο ογκώδης τόμος 916 σελίδων για την ιστορία της Μητροπόλεως, τις Μονές, τις Ενορίες και τα κειμήλια.
- Το Κειμηλιαρχείο της Μονής Ολυμπιωτίσσης στο οποίο παρουσιάζονται όλα τα ιστορικά κειμήλια της Μονής.
- Ο Βίος και η Ακολουθία του αγίου Αρσενίου Ελασσώνος.
- Βιβλίο για τον προκάτοχό του Καλλίνικο Λαμπρινίδη, ο οποίος θεμελίωσε και έχτισε τον Μητροπολιτικό Ναό αγ. Δημητρίου Ελασσώνος.
- Το Ιεροδρόμιο, με το χρονικό της ιστορικής επισκέψεως του Οικουμενικού Πατριάρχου κ .Βαρθολομαίου τον Σεπτέμβριο του 2009.
- Βιβλίο για τον Ι.Μητροπολιτικό Ναό αγ. Δημητρίου Ελασσώνος.
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Ελασσώνος Βασίλειος δεν αφήνει την σφραγίδα του μόνο στην τοπική Εκκλησία, αλλά και στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Η χαρισματική του προσωπικότητα, η ευστροφία και η οξύνοιά του, το ακέραιο του χαρακτήρα του τον αναδεικνύουν σε ηγετικές θέσεις στην Ιεραρχία. Γίνεται ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου καθώς και του νυν Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου. Παίρνει αποφάσεις σε καίρια ζητήματα. Είναι παρών σε κρίσιμες συνομιλίες της Εκκλησίας με την Πολιτεία. Μιλά από το βήμα της Βουλής ως εκπρόσωπος της Ελλαδικής Εκκλησίας. Συμμετέχει σε πολλές αποστολές της Εκκλησίας της Ελλάδος στο εξωτερικό. Από το 2001 υπήρξε μέλος και από το 2011 Πρόεδρος στην ΕΚΥΟ (Εκκλησιαστική Κεντρική Υπηρεσία Οικονομικών).
Ο εκλιπών Ιεράρχης, σεμνός και συνετός, μειλίχιος και ταπεινός, ήταν αγαπητός σε όλους, στους απλούς πιστούς, στους ιερείς, στην Ιεραρχία, στους προκαθημένους των Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Οι τιμές και τα αξιώματα δεν άσκησαν καμιά επίδραση στον χαρακτήρα του. Είχε μια πίστη βαθειά, που την ενέπνεε και στο περιβάλλον του. Γι' αυτό, ακόμα και όταν τα προβλήματα έμοιαζαν ανυπέρβλητα, τολμούσε. Και πετύχαινε το ανέλπιστο, το ακατόρθωτο.
Αγαπούσε τους πιστούς, όργωνε ακούραστα την Μητρόπολή του, για να ευλογεί τα έργα των ανθρώπων, αλλά και για να δίνει την χαρά της Αρχιερατικής Ακολουθίας και στο πιο μικρό κι απόμακρο χωριό.
Υπομονετικός, συγκαταβατικός στην ανθρώπινη αδυναμία, ανυποχώρητος όμως σε θέματα πίστεως. Οι δυναμικές επεμβάσεις του, όπου χρειαζόταν, ήταν σωτήριες για τον πιστό λαό. Εργαζόταν με διακριτικότητα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, ωστόσο εύστοχα και αποτελεσματικά. Υπήρξε ευλαβής, φιλόθεος και φιλάγιος, με μια υποδειγματική ιεροπρέπεια που υπέβαλε τους εκκλησιαζομένους. Ευλαβείτο ιδιαίτερα το Άγιο Όρος, όπου μετέβαινε συχνά ως ταπεινός προσκυνητής, για να συμμετάσχει σε ολονύκτιες Αγρυπνίες και Πανηγυρικές Ακολουθίες.
Η στρατευομένη Εκκλησία, με βαθειά ευγνωμοσύνη, ξεπροβοδίζει στην θριαμβεύουσα Εκκλησία έναν άξιο Ποιμένα, πρότυπο Ιεράρχου. Τον ξεπροβοδίζει με την ακλόνητη πεποίθηση ότι η ψυχή του βρίσκεται ήδη κοντά στον άγιο Αρσένιο Ελασσώνος, που τόσο αγάπησε, κοντά στον προστάτη του Μέγα Βασίλειο και τους άλλους Ιεράρχες. Η θλίψη του πρόσκαιρου χωρισμού απαλύνεται με την παρήγορη σκέψη ότι στους δύσκολους καιρούς μας, έχουμε πλέον έναν ακόμα πρεσβευτή μας κοντά στον θρόνο του Θεού. Η θερμή μεσιτεία και οι θεοπειθείς αιτήσεις του θα ενισχύουν και θα προστατεύουν το ποίμνιό του, που τόσο πολύ αγάπησε, και όλη την Ελλαδική Εκκλησία, την οποία αόκνως και ευσυνειδήτως διακόνησε θυσιαστικά ως και τις τελευταίες ημέρες του βίου του.
Η Εξόδιος Ακολουθία θα ψαλεί την Δευτέρα 19 Μαΐου στις 12:00 το μεσημέρι, στον Ι. Μητρ. Ναό Αγ. Δημητρίου Ελασσώνος. Η 4Ε, που ιδιαιτέρως ευλαβείτο τον αξιοσέβαστο Ιεράρχη, θα καλύψει με απευθείας δορυφορική μετάδοση την Εξόδιο Ακολουθία, καθώς και την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία της Κυριακής 18 Μαΐου και της Δευτέρας 19 Μαΐου, για να δώσει στους τηλεθεατές της την ευλογία να προσκυνήσουν νοερά το σεπτό σκήνωμα μιας σύγχρονης μεγάλης εκκλησιαστικής μορφής.
Βασιλείου του Σεβασμιωτάτου και θεοπροβλήτου Μητροπολίτου της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Ελασσώνος ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ. Ας έχουμε όλοι την ευχή του.

«Αργά βαδίζει ο Χριστός μέσα στην ιστορία».

 Του Βασιλείου Χ. Στεργιούλη, Θεολόγου

Είναι κάποια γεγονότα, που εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα. Προκαλούν την κατάπληξη και τον θαυμασμό, καθώς εμφανίζουν πραγματοποιούμενο το απίθανο. Το εντελώς απρόσμενο.

Που να φανταστεί, για παράδειγμα, κανείς παλαιότερα, ότι το ενδιαφέρον για το Χριστιανισμό στην Τουρκία σήμερα θα ήταν τόσο μεγάλο, ώστε η Αγία Γραφή να είναι περιζήτητο βιβλίο εκεί. Να έχει γίνει, κατά την αγγλική έκφραση «bestseller». Αναφέρεται συγκεκριμένα ότι την πριν από το 2012 τριετία οι πωλήσεις της Αγίας Γραφής στην τουρκική γλώσσα ανήλθαν στον καταπληκτικό αριθμό των οκτώ εκατομμυρίων (8.000.000) αντιτύπων.

Που να φανταστεί κανείς παλαιότερα ότι χιλιάδες Τούρκων θα κατέκλυζαν σήμερα τα ορθόδοξα προσκυνήματα, για να ανάψουν ένα κερί και να προσευχηθούν για τους ίδιους και τους δικούς τους, που αντιμετωπίζουν ποικίλες δυσκολίες ή ασθένειες. Η ειδησεογραφία κάνει λόγο για εκατό χιλιάδες τούρκων που κατακλύζουν κάθε χρόνο τη νήσο Πρίγκηπο την ημέρα της εορτής του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Γεωργίου, για να προσκυνήσουν την εικόνα τουπαραμένοντας εκεί υπομονετικά επί ώρες.

Παλαιότερα γινόταν λόγος για μεγάλο αριθμό Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών που αναγκάστηκαν από τον ασιάτη κατακτητή να αλλαξοπιστήσουν βιαίως. Εύστοχα παρατηρήθηκε: «Δεν είναι υπερβολή να είπωμεν ένα μέρος των σημερινών Τούρκων, οι οποίοι κατοικούν και νέμονται την πλουσιωτάτηνχώραν της Μικράς Ασίας, είναι μακρινοί απόγονοι...χριστιανών...». Σήμερα ο τουρκικός τύπος και η τουρκική τηλεόραση «αποκαλύπτουν – έστω και λίγο διστακτικά ακόμη κάποτε – ότι εκατοντάδες Τούρκοι βαφτίζονται, φανερά πλέον χριστιανοί». Και, όπως πληροφορούμαστε από τον τύπο και από το διαδίκτυο, ακόμη και ηγετικό στέλεχος των χριστιανομάχων και ελληνομάχων «γκρίζων λύκων», ένας φανατικός κεμαλιστής και μουσουλμάνος, βαπτίστηκε χριστιανός. Και, επειδή δε μπορεί να κάνει φανερά τον σταυρό του, αναγκάζεται να τον κάνει κρυφά με τη γλώσσα του, κινώντας την σταυροειδώς μέσα στο στόμα του. Έτσι αποφεύγει να γίνει στόχος και να κινήσει εναντίον του την οργή και την εκδίκηση των πρώην ομοϊδεατών του. Των «λύκων του Ισλάμ»! Αξίζει να παραθέσουμε εδώ τμήμα της δημόσιας εξιστόρησης που έκανε πριν από καιρό στο αρχονταρίκι (ξενώνα) μοναστηριού στα Χανιά της Κρήτης. Αποκρύπτουμε μόνο κάποια στοιχεία για την ασφάλεια του: «Είχα πάει, διηγείται, μαζί με ομάδα μας των γκρίζων λύκων, να προκαλέσουμε επεισόδια σε συγκέντρωση ορθοδόξων στην Κωνσταντινούπολη και συγκεκριμένα στο (...). Εκεί ανακατεμένοι μέσα στο πλήθος, κοιτάζαμε τους Ρωμιούς, έτοιμοι να τους επιτεθούμε, όταν αισθάνθηκα κάποιον ιερέα να μου τραβάει το χέρι και να με αποκαλεί Γιώργο.

«Δεν με λένε έτσι, δεν είμαι Γιώργος», του απάντησα αγριεμένα...»

«Μετά από λίγο καιρό, συνεχίζει, η γιαγιά μου αρρώστησε βαριά και ετοιμοθάνατη όπως ήταν, καθόμουν δίπλα στο κρεβάτι της και της διάβαζα το κοράνι. Ξαφνικά ακούω τη γιαγιά να έχει τον επιθανάτιο ρόγχο και έκπληκτος την βλέπω να κάνει τον σταυρό της, να λέει «Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών...» και στη συνέχεια να καταλήγει».

Ξαφνιασμένος από το γεγονός, λέει, ρώτησε τους γονείς του, αλλά του είπαν «να μην δίνει σημασία σε αυτά». Ρώτησε στη συνέχεια τον παππού του, αλλά κι εκείνος «Δεν γνώριζε τίποτα».

Απευθύνθηκε στον ιμάμη της περιοχής του, μα κι εκείνος του είπε να μην δίνει σημασία σε αυτά τα πράγματα. Κατέφυγε στους ορθοδόξους, αλλά δεν τον δέχτηκαν, επειδή εφοβούντο το τουρκικό κράτος.

Πήγε ξανά στους ορθοδόξους, αλλά εξακολουθούσαν να μην τον δέχονται. Καθώς αποφάσισε να φύγει, ένα λεωφορείο με ομάδα προσκυνητών και ιερέων βγήκε από αυτό. Μεταξύ τους ήταν και ο ιερέας που τον αποκάλεσε Γιώργο, ο οποίος τον κάλεσε κοντά του. Αυτός του είπε ότι οι χριστιανοί πρόγονοί του είχαν το επίθετο (...), που σχετίζεται με το επάγγελμα το οποίο ασκούσαν στην περιοχή του Πόντου, όπου ζούσαν. Τα λόγια του ιερέως ήταν αληθινά, όπως τον βεβαίωσε η έρευνα που έκανε στο ληξιαρχείο. «Οι πρόγονοί μου, λέει, ήταν όντως Ρωμιοί Χριστιανοί, ασκούσαν το συγκεκριμένο επάγγελμα και είχαν το συγκεκριμένο επίθετο».

Ύστερα από αυτό, πήγε στην Αθήνα, όπου κατηχήθηκε και βαπτίσθηκε χριστιανός με το όνομα Γεώργιος και κατόπιν πήγε στο Άγιον Όρος, στο μοναστήρι, όπου βρίσκεται ο ιερέας που τον απεκάλεσε Γεώργιο. Παρέμεινε εκεί μερικούς μήνες και κατόπιν επέστρεψε στην Τουρκία ως κρυπτοχριστιανός.

«Οι γονείς μου, καταλήγει, δεν μου το συγχωρούν αυτό, ενώ ο παππούς μουμού είπε μυστικά, ότι του έδωσε πολύ μεγάλη χαρά η βάπτιση μου. Πριν κλείσει τα μάτια του έκανε το σταυρό του και πέθανε λέγοντας αυτό που είχε πει και η γιαγιά μου: «Δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών...».

Όλα αυτά βεβαιώνουν ότι και σήμερα ο Χριστός κατακτά αθόρυβα τις ψυχές, όπως σε κάθε εποχή. Όπως επιγραμματικά τονίζει ο μεγάλος σύγχρονος Σέρβος θεολόγος, ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1881-1956): «Ο Χριστός βαδίζει αργά μέσα στην ιστορία. Αργά σαν βαθύ ποτάμι, που κάποιο παιδί θα το νόμιζε ακίνητο, αλλά που ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να του φτιάξει φράγμα».

http://www.eleftheria.gr/index.asp?cat=30&aid=71433#.U3SVS9JdVWB

Η καταξίωση της γυναίκας

12/05/2014  [13:22]

Η θέση της γυναίκας στην ανθρώπινη Ιστορία είναι πολυσυζητημένο θέμα. Για τον λόγο αυτό πρέπει να το προσεγγίσουμε μέσα από τον χώρο της αληθείας.

Στην προχριστιανική εποχή, εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις μητριαρχικής κοινωνίας (Αμαζόνες της Ιλιάδος και Οδύσσειας του Ομήρου ή αρρενωπές γυναίκες που οδηγούν άμαξα σε αγγειογραφίες) ο κανόνας είναι οι πατριαρχικές κοινωνίες. Σε αυτές η γυναίκα κοινωνικώς και οικογενειακώς εξαρτάται από τον άνδρα, ο οποίος μεταχειρίζεται την γυναίκα σαν υπηρέτρια. Την έδερνε, την εκμεταλλευόταν και την πουλούσε σαν κτήνος στα παζάρια χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν. Στην Ρώμη η γυναίκα αντιμετωπιζόταν ως res (πράγμα). Ο άνδρας είχε δικαίωμα ζωής και θανάτου επ' αυτής.

Μεταχριστιανικώς, όμως, η γυναίκα λαμβάνει την θέση που της ανήκε. Εδώ δεσπόζει η βιβλική διήγηση περί της δημιουργίας των δύο φύλλων: «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ' εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς» (Γεν. 1, 27). Δεν υπήρχε ιδιαίτερη ή υποτιμητικότερη αναφορά στην δημιουργία της γυναίκας. Η διαφοροποίηση του φύλου, «άρσεν και θήλυ», ακολουθεί μόνον, για να υπηρετήσει την ανάγκη της κοινωνίας.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε και τούτο: Στις φράσεις «ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον, ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν κατ' αυτόν» (Γεν. 2, 18) δεν υποδηλώνεται η υποδεέστερη θέση της γυναίκας έναντι του άνδρα, αλλά η άμεση βοήθεια, την οποία θα προσέφερε εκείνη προς τον άνδρα, μέσω των ιδιαιτέρων χαρισμάτων, τα οποία έδωσε ο Δημιουγός Θεός ειδικά σ' αυτήν, για να κινείται ως καρδία στην πορεία της ανθρώπινης κοινωνίας και κατ' αυτόν τον τρόπο να ολοκληρώνεται και η ύπαρξη του άνδρα.

Ο άνδρας, κατά την Αγία Γραφή, κινείται ως «κεφαλή» και η γυναίκα ως «καρδία». Ο εγκέφαλος διαθέτει τη λογική, την κρίση, τη σκέψη. Η καρδία διαθέτει το συναίσθημα, την αγάπη, το μυστήριο.

Ας φαντασθούμε ότι απεφάσιζε κάποτε ο εγκέφαλος στον ανθρώπινο οργανισμό να γίνει καρδία. Ή ότι η καρδία επεδίωκε να γίνει εγκέφαλος. Το αποτέλεσμα θα ήταν να μεταβληθεί ο οργανισμός αυτός σε ένα αλλόκοτο τέρας. Αλλωστε, ο Ιερός Χρυσόστομος τονίζει: «Εις ουδέν υστερεί του ανδρός (η γυνή) έναντι των πνευματικών και των βιοτικών» (PG 62, 659).

O Ιδιος ο Ενανθρωπήσας Λόγος του Θεού Πατρός υπερύψωσε τη γυναίκα σε τέτοιο σημείο, ώστε την έκαμε Μητέρα Του, «γενόμενος εκ γυναικός» (Γαλ. 4, 4).

Ο δε Απόστολος Παύλος εγκρέμισε κυριολεκτικώς την προ Χριστού νοοτροπία με τα αιώνια λόγια του: «Ουκ ένι άρσεν και θήλυ πάντες γαρ ημείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ. 3, 28).

Και στο σημείο αυτό διερωτάται κανείς. Εάν πειθαρχήσει ο άνδρας και η γυναίκα στους λόγους της Αγίας Γραφής, σε τι θα μας είναι χρήσιμα τα διάφορα φεμινιστικά κινήματα;

Και ενώ ο Χριστιανισμός αποκατέστησε το κύρος της γυναίκας, εντούτοις συνεχίζεται να υπάρχει κάποια άγνοια για τη γυναίκα και την κοινωνική της θέση. Ο Schopenhauer για παράδειγμα θεωρούσε τη γυναίκα ον κατώτερο του ανδρός. Η σκέψη του, δυστυχώς, εξακολουθεί να υπάρχει σε πολλούς ανεγκέφαλους.

Βεβαίως, από τη στιγμή κατά την οποία η γυναίκα θα θελήσει να γίνει και αυτή εγκέφαλος, ενώ είναι η καρδία θα διαταράξει τον ανθρώπινο κοινωνικό οργανισμό και θα τον μεταβάλει σε τερατώδη οργανισμό με αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα. Αλλωστε αυτό το γευόμαστε κυρίως στην ταραγμένη από κάθε άποψη εποχή μας.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο άνθρωπος δεν σώζεται σαν φύλο, αλλά σαν πρόσωπο. Και τούτο γιατί το φύλο δεν εξελίσσεται, είναι δεδομένο, είναι στατικό, είναι φθαρτό, δεν μεταβαίνει στην αιωνιότητα. Το πρόσωπο είναι εκείνο, το οποίο φθάνει τελικώς στο «καθ' ομοίωσιν» (Γεν. 1, 26).

Για τον λόγο αυτό η γυναίκα καταξιώνεται και αυτή με την εκκλησιοποίησή της, με το να ζήσει εκκλησιαστικά και Χριστοκεντρικά. Κι αυτό για να λάβει τη θέση, την οποία της έδωσε ο Δημιουργός της Θεός, τη θέση της καρδίας. Τότε θα καταξιωθεί σαν ύπαρξη και σαν γυναίκα.

http://www.pelop.gr/?page=article&docid=188904&srv=28

«Μία βίβλος από τους ουρανούς»: Σε δημοπρασία αντίγραφο της Αγίας Γραφής που είχε ταξιδέψει στο διάστημα!

Οι αστροναύτες είχαν πάρει μαζί τους 512 αντίγραφα της Αγίας Γραφής στα ταξίδια τους στη σελήνη

Σε δημοπρασία θα βγει στο Ντάλλας, την προσεχή Τετάρτη, ένα αντίγραφο της Αγίας Γραφής, που αφού είχε υποστεί σμίκρυνση με ειδική διαδικασία, συνόδευσε τους αστροναύτες στο  ταξίδι  τους στο διάστημα κατά τις αποστολές Apollo 13 και Apollo 14.

Συγκεκριμένα, μια ομάδα χριστιανών φρόντισε για την κατασκευή 512 αντιγράφων σε σμίκρυνση, της Αγίας Γραφής, που συνόδευσαν τους αστροναύτες στην αποτυχημένη αποστολή Apollo 13 το 1970 και στη συνέχεια τα ίδια αντίγραφα ταξίδεψαν και με την αποστολή Apollo 14.

Το αντίγραφο που βγαίνει στη δημοπρασία ήταν μέσα στα προσωπικά αντικείμενα του αστροναύτη Edgar Mitchell, ο οποίος έχει διαβεβαιώσει την αυθεντικότητα μόνο 12 από τα 512 αντίγραφα του ιερού βιβλίου.

Το συγκεκριμένο αντίγραφο θα πωληθεί για 40.000 ευρώ και θα συνοδεύεται από πιστοποιητικό γνησιότητας. Σημειώνεται ότι τα βιβλία αυτά που έχουν υποστεί σμίκρυνση στις 1.245 σελίδες τους, προκειμένου να ταξιδέψουν στο διάστημα, είναι δυνατόν να διαβαστούν μόνο με μικροσκόπιο.

http://www.protothema.gr/world/article/378007/mia-vivlos-apo-tous-ouranous-se-dimoprasia-adigrafo-tis-agias-grafis-pou-eihe-taxidepsei-sto-diastima/

Τα ιερά λείψανα του Αγίου Αχιλλίου

Στο Ιερό Βήμα του Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Αχιλλίου φυλάσσεται σε ειδικά διασκευασμένη ασημένια λειψανοθήκη μικρό τεμάχιο οστού από το λείψανο του πολιούχου μας. Επίσης στον κυρίως Ναό υπάρχει από το 1981 ένα σπουδαίο κειμήλιο το ιερό λείψανο του Αγίου μέσα σε πολύτιμη λάρνακα. Τα λείψανα αυτά επέστρεψαν πριν από μερικά χρόνια στη Λάρισα, αφού για δέκα περίπου αιώνες ήταν χαμένα. Όπως είναι ιστορικά γνωστό, περί το 985 μ. Χ. ο τσάρος της Βουλγαρίας Σαμουήλ κατέλαβε τη Λάρισα και από την επιδρομή αυτή απομάκρυνε από τον τάφο το ιερό λείψανο του Αγίου Αχιλλίου, το οποίο μετέφερε στην Πρέσπα. Έτσι η πόλη στερήθηκε για αιώνες την παρουσία των σεπτών λειψάνων του.

Ο μητροπολίτης Λαρίσης Δωρόθεος Κοτταράς (1935-1956), ο μετέπειτα αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, με την ανάληψη των ιερατικών του καθηκόντων έδειξε ζωηρό ενδιαφέρον για την ανεύρεση των λειψάνων του Αγίου Αχιλλίου. Όμως ας παρακολουθήσουμε τις ενέργειες του αυτές όπως τις περιγράφει ο ίδιος σε επιστολή που απηύθυνε τον Μάϊο του 1946 μέσω των εφημερίδων της Λάρισας στους κατοίκους της:

Η Εκκλησία μας σήμερον εορτάζει με πολλήν μεγαλοπρέπειαν την μνήμην των 318 Θεοφόρων Πατέρων, των συνελθόντων εν Νικαία της Βιθυνίας εις την Α΄ Οικουμενικήν Σύνοδον τω 325 μ. Χ. επί Μεγάλου Κωνσταντίνου και στηριζόντων την ορθόδοξον διδασκαλίαν και πίστιν εναντίον του δυσεβούς Αρείου. Μεταξύ των Πατέρων τούτων, των σαλπίγγων αυτών του Πνεύματος, των μυριπνόων εκείνων ανθέων του Παραδείσου ήτο και ο Αρχιεπίσκοπος Λαρίσης, ο σοφός Άγιος Αχίλλιος, όστις ενεργόν έλαβε μέρος κατ’ αυτήν, γενόμενος εκ των πρωταγωνιστών εν τη Συνόδω εκείνη.

Την πόλιν ταύτην της Λαρίσης, κέντρον έκτοτε υπάρχουσαν εκκλησιαστικόν άμα και ιστορικόν, εποίμανεν ο Άγιος μέχρι της τελευτής Του. Ο βίος Του και το παράδειγμά Του εγένοντο η ωραιοτέρα συμβολή προς μίαν χριστιανικήν ζωήν. Ψυχική ανωτερότης, άκαμπτος ηθική πολιτεία, απερίσπαστος πολυσχιδής δράσις είναι ο χαρακτηρισμός του Αγίου, όστις επί πολλά έτη εν τη πόλει ταύτη και εν τη απεράντω Αρχιεπισκοπή Του υπήρξεν ο πυρσός ο διαχέων το φως της αγάπης, της σοφίας, της ζωής προς πάντας. Ήτο ο πνευματικός τροφοδότης των χριστιανών, στηρίζων εν τη πίστει και τη αρετή. Η προσωπικότης Του, συνδεομένη με την αγιότητα του βίου και την καθαρότητα της ψυχής, συνέβαλε αποτελεσματικώς εις την κατά πάντα προαγωγήν της πόλεως και της Αρχιεπισκοπής Του. Απέθανε και ετάφη εν τη πόλει ταύτη και τον θησαυρόν τούτον κατείχεν αύτη μέχρι της εισβολής των Βουλγάρων κατά τον 10ον αιώνα, οίτινες, ως εκ της ιστορίας είναι γνωστόν, αφήρεσαν το Ιερόν Λείψανον, μετακομίσαντες αυτό εις Πρέσπαν. Έκτοτε η Λάρισα εστερήθη του τιμιωτάτου αυτού κειμηλίου.

Η ανάληψις των καθηκόντων ημών ευθύς από της πρώτης ημέρας, συνεδέθη με εσώτερον διάπυρον πόθον, της ανευρέσεως του ιερού τούτου θησαυρού, έστω και τεμαχίου τούτου. Εθεωρήσαμεν ως το πρώτιστον κεφάλαιον της εκκλησιαστικής ημών διακονίας την σύνδεσιν της πόλεώς μας προς τον Πολιούχον Άγιόν της. Και εθεωρούμεν τον εαυτόν μας υπόχρεων και εκ καθήκοντος και εκ φιλοτιμίας.

Τα έτη εν τω μεταξύ παρήρχοντο και αι ενέργειαι ημών απέβαινον άκαρποι, καταλείπουσαι εις ημάς λύπην άφατον, μέχρι του παρελθόντος Ιουλίου 1945, ότε επεσκέφθη ημάς ο αείμνηστος Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών Πολύκαρπος, ολίγον προ του θανάτου του. Επειδή δε προ ολίγων ημερών είχομεν πληροφορηθεί ότι τεμάχιον του Ιερού Λειψάνου ευρίσκετο έν τινι Ιερά Μονή της Μητροπόλεως Τρίκκης, παρεκαλέσαμεν εις σχετικήν συζήτησιν τον αείμνηστον φίλον Μητροπολίτην όπως χορηγήση ημίν, αν μη ολόκληρον το τεμάχιον, πάντως μέρος αυτού, τουθ’ όπερ υπεσχέθη ημίν, μη δυνηθείς όμως να το πραγματοποιήση, καθ’ όσον μετά δεκαήμερον απεβίωσεν.

Τον αποθανόντα τούτον αδελφόν είδομεν μετά χαράς διαδεχόμενον τον επίσης προσωπικόν και αγαπητόν αδελφόν και φίλον ήδη Μητροπολίτην Τρίκκης και Σταγών κύριον Χερουβείμ. Προς τούτον λοιπόν εγράψαμεν υπογραμμίσαντες τον πόθον ημών και την σημασίαν της αποκτήσεως δια την πόλιν και παρακαλέσαντες, όπως θελήση να ικανοποιήση την αδελφικήν ημών παράκλησιν. Ο Σεβασμιώτατος έγραψεν ημίν αποδεξάμενος το φιλικόν τούτο αίτημα, προσθείς «το δώρον αυτό έχω την επιθυμίαν να δοθή εκ μέρους της Επαρχίας μου προς υμάς και την πολυβασανισθείσαν και πολυδοκιμασθείσαν πόλιν της Λαρίσης, ίνα του λοιπού το Άγιον Λείψανον του Πολιούχου αυτής ευρίσκηται εις τον Ναόν του Αγίου ως θησαυρός πολύτιμος» και κατωτέρω «ούτω η Λάρισα αποκτά ό,τι εζήτησεν ο Μητροπολίτης της», απαντών προφρόνως εις την ημετέραν επιστολήν. Ημείς δραττόμεθα της ευκαιρίας ταύτης όπως και δημοσία εκφράσωμεν τας προσωπικάς ημών ευχαριστίας προς τον αγαπητόν αδελφόν Σεβασμιώτατον Τρίκκης επί τούτω.

Η πόλις, ήτις ηυλογήθη υπό του Αγίου, κατείχε τον θησαυρόν αυτόν επί επτά αιώνας, μέχρις ού αφηρέθη τούτου, στερηθείσα ούτω αυτού επί μίαν χιλιετηρίδα άχρι τούδε. Είναι, και πρέπει να είναι εκ τούτου απεριόριστος η χαρά όλων μας επί τη αποκτήσει έστω και μικρού τμήματος, όπερ ως ατίμητον κειμήλιον, διαφυλασσόμενον εν τω φερωνύμω Ιερώ Ναώ, θα αποτελή εκ νέου τον άθραυστον κρίκον τον συνδέοντα τους σημερινούς απογόνους των αρχαίων Λαρισαίων προς τον πρώτον Αρχιερέα, τον Άγιον και σοφόν, όστις έθεσε τας βάσεις του χριστιανικού οικοδομήματος και του ιστορικού ονόματος της πόλεως ταύτης. Ούτω η Λάρισα επανέρχεται εις τους υψηλούς εκκλησιαστικούς και ιστορικούς εκείνους χρόνους, οίτινες προσέδωκαν αυτή εκ της αξίας των και την ιδικήν της αξίαν.

Ανακοινούμενοι ταύτα ευχαρίστως προς τον ευσεβή λαόν της πόλεως, σημειούμεν την ημετέραν χαράν επί των ιερώ αποκτήματι, πιστεύοντες και εις ομοίαν τοιαύτην της αγαπητής πόλεως και του φιλοχρήστου αυτής λαού, όν θα παρακαλέσωμεν όπως μεθ’ ημών, των Αρχών της πόλεως, των Σωματείων, κλπ. συμμετάσχη εις την πανηγυρικήν υποδοχήν του κομισθησομένου Ιερού Λειψάνου, όταν προς τούτο ειδοποιηθή παρ’ ημών».

Και πράγματι λίγες ημέρες αργότερα, στις 16 Ιουνίου 1946, σε μια σπουδαία τελετή, παρουσία αρκετών ιεραρχών, των αρχών της πόλεως και μεγάλου πλήθους πιστών, έγινε η υποδοχή ενός μικρού τεμαχίου του λειψάνου του Αγίου Αχιλλίου, το οποίο ήταν θησαυρισμένο στην Ιερά Μονή Δουσίκου, που βρίσκεται κοντά στην Πόρτα Παναγιά της Πύλης Τρικάλων. Η τελετή είχε λάβει χώρα στον πρόχειρο ναό που είχε κτίσει η ενορία του Αγίου Αχιλλίου μετά την καταστροφή του 1941. Η αργυρή λειψανοθήκη που το φιλοξενεί διατηρεί μέχρι και σήμερα την επιγραφή, στην οποία αναφέρονται και οι δωρήτριες της λειψανοθήκης: ΑΦΙΕΡΩΣΑΝ ΑΙ ΚΥΡΙΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΕΥΟΝΤΟΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΔΩΡΟΘΕΟΥ. ΜΕΤΑΦΕΡΘΗ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 1946.

Αργότερα (1981), αφού είχε προηγηθεί η αποκάλυψη από τον καθηγητή Νικ. Μουτσόπουλο, των λαφυραγωγημένων από τον τσάρο Σαμουήλ λειψάνων στο νησάκι Αχίλ της λίμνης Πρέσπας επέστρεψε στην πόλη και το υπόλοιπο λείψανο, για να τοποθετηθεί εκεί όπου ανήκει, στον μητροπολιτικό ναό της Λάρισας, ο οποίος είναι αφιερωμένος στη μνήμη του.

 

(1). Η Εκκλησία έχει ορίσει την πρώτη Κυριακή μετά την Ανάληψη του Χριστού να εορτάζει τη μνήμη των 318 αγίων Πατέρων της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, στην οποία όπως μας διέσωσε η παράδοση έλαβε μέρος και ο Άγιος Αχίλλιος.

(2). Πολύκαρπος Ζάχος (1914-1945). Φωτισμένος ιεράρχης στη γειτονική μητρόπολη Τρίκκης και Σταγών, την οποία ποίμανε επί 31 συναπτά έτη.

(3). Η θητεία του Χερουβείμ στον θρόνο της μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών ήταν ολιγόχρονη, μόνον επτά χρόνια (1945-1952).

(4). Είχε προηγηθεί λίγα χρόνια πριν ο φοβερός σεισμός της 1ης Μαρτίου 1941 και την ίδια χρονιά οι σφοδροί ιταλογερμανικοί βομβαρδισμοί που είχαν ισοπεδώσει ένα μεγάλο μέρος της πόλης, μεταξύ των οποίων και τον λαμπρό προπολεμικό μητροπολιτικό ναό.

 

http://www.eleftheria.gr/index.asp?cat=30&aid=71330#.U3SRW9JdVWA

«Πίσω από τους λόφους»: Προβολή από την Κινηματογραφική Λέσχη της Αρχιεπισκοπής Αθηνών

• 

Η Κινηματογραφική Λέσχη της Ι.Αρχιεπισκοπής Αθηνών ανακοινώνει την επόμενη προβολή ταινίας για τον μήνα Μάϊο στο Πολιτιστικό Κέντρο της,  η οποία θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 15.5.14 και ώρα 19:00 με την ταινία του Κριστιάν Μουντζίου «Πίσω από τους λόφους».
Η ταινία προλογίζεται από τον σκηνοθέτη και κληρικό της Αρχιεπισκοπής Αθηνών π. Πέτρο Μινώπετρο και έπεται της προβολής ένας πρώτος σχολιασμός, ως αφορμή για συζήτηση με το κοινό, από τον διδάκτορα θεολογίας και φιλόλογο Διονύσιο Σκλήρη, και τον Διευθυντή του Πολιτιστικού Κέντρου της Αρχιεπισκοπής π. Βασίλειο Χριστοδούλου.
Στόχος της Κινηματογραφικής Λέσχης δεν είναι απλώς η προβολή μιας ταινίας, αλλά η ελεύθερη πρόσβαση των ανθρώπων σε ένα ποιοτικό κινηματογράφο πολλαπλών αναγνώσεων και βέβαια η δημιουργία ενός συντροφικού κλίματος για συζήτηση και προβληματισμό με αφορμή το εκάστοτε κινηματογραφικό έργο.
Το Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών βρίσκεται στην οδ. Μεγ. Βασιλείου 15 Ρουφ, δεύτερο παράλληλο δρόμο πίσω από το κτήριο του Μουσείου Μπενάκη. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

 http://www.kathimerini.gr/766770/article/politismos/kinhmatografos/pisw-apo-toys-lofoys-provolh-apo-thn-kinhmatografikh-lesxh-ths-arxiepiskophs-a8hnwn

Βαρθολομαίος: «Συμφέρει την Τουρκία να παραμείνει μουσείο η Αγία Σοφία»

O Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος γίνεται δεκτός από τον πρόεδρο της Γερμανίας Γιόαχιμ Γκάουκ.Πηγή: EPA

Η Αγία Σοφία θα παραμείνει μουσείο και δεν θα μετατραπεί σε μουσουλμανικό τέμενος, καθώς «θα επικρατήσει η λογική και το πραγματικό συμφέρον της Τουρκίας», δήλωσε την Τετάρτη από τη Γερμανία ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος σε συνέντευξή του στη γερμανική Ντόιτσε Βέλε.

«Η Αγία Σοφία είναι σήμερα μουσείο, ανοικτό σε όλο τον κόσμο. Και πράγματι έρχονται εκατοντάδες, χιλιάδες κάθε μέρα. Και η Τουρκία έχει και ένα μεγάλο έσοδο από το εισιτήριο. Είχα πει και για την Αγία Σοφία της Τραπεζούντας: Ως τζαμί θα είναι μόνο για τους μουσουλμάνους. Ως μουσείο όμως είναι για όλο τον κόσμο. Δεν συμφέρει την Τουρκία να μπει σε αυτή την περιπέτεια και να τα χαλάσει με όλο τον χριστιανικό κόσμο, με όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Είπα σε μια συνέντευξη με όλο το θάρρος και την παρρησία ότι, εάν πρόκειται η Αγία Σοφία να γίνει πάλι τόπος λατρείας του Θεού, πρέπει να γίνει και πάλι εκκλησία, διότι κτίστηκε ως χριστιανική εκκλησία, δεν κτίστηκε ως τζαμί. Και εν πάση περιπτώσει, η μετατροπή της σε τζαμί θα είναι αντίθετη προς τη βούληση του ιδρυτού της τουρκικής δημοκρατίας. Ο Μουσταφά Κεμάλ την έκανε μουσείο. Τώρα εάν μετατραπεί πάλι σε τζαμί, αυτό είναι αντίθετο προς τη βούληση του ιδρυτού της τουρκικής δημοκρατίας. Από πάσης απόψεως η Αγία Σοφία συμφέρει να μείνει μουσείο» τονίζει ο Βαρθολομαίος, στη συνέντευξη που έδωσε με αφορμή την επίσημη επίσκεψη που πραγματοποιεί στη Γερμανία.

Αναφερόμενος στις σχέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου με το τουρκικό κράτος, ο Πατριάρχης χαρακτήρισε σπουδαία σημεία την επιστροφή των περιουσιών και την τουρκική ιθαγένεια που έδωσε ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν στους μητροπολίτες του εξωτερικού, έτσι ώστε να μπορούν να συμμετέχουν σε μια μελλοντική πατριαρχική εκλογή, είτε ως υποψήφιοι για τον θρόνο, είτε ως εκλέκτορες για τον νέο Πατριάρχη, αλλά και το άνοιγμα του ελληνικού σχολείου στην Ίμβρο έπειτα από μισό αιώνα. «Όλα αυτά είναι θετικά. Και τα αναγνωρίζουμε. Και ευχαριστούμε τον πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν. Αλλά δεν είναι αρκετά» σημείωσε ο κ. Βαρθολομαίος, κάνοντας λόγο για περιουσίες που πρέπει ακόμη να επιστραφούν, για την έλλειψη νομικής προσωπικότητας του Πατριαρχείου και για την ανάγκη να ανοίξει και πάλι η Θεολογική Σχολή της Χάλκης, η οποία, όπως είπε, παραμένει κλειστή και το Πατριαρχείο δεν μπορεί να εκπαιδεύσει τα στελέχη του.

«Ο Αγιος Γερμανίας και εγώ, που είμαστε από την τελευταία "φουρνιά" της Χάλκης και ο Αγιος Ιταλίας και ο Άγιος Ελβετίας κ.ο.κ. είμαστε οι τελευταίοι, και είμαστε μεταξύ 70 και 80. Ποιοι θα μας αντικαταστήσουν; Όλες οι Μητροπόλεις της Ευρώπης πρέπει σιγά- σιγά να αποκτήσουν καινούργιο αίμα, καινούργιους ποιμενάρχες. Και η Χάλκη ήταν απαραίτητη για τη ζωή του Πατριαρχείου. Επί μισό αιώνα σχεδόν τώρα, οι Τούρκοι μας έκοψαν τις αρτηρίες, τις φλέβες, από τις οποίες θα παίρναμε καινούργιο αίμα» τόνισε χαρακτηριστικά.

Ερωτώμενος σχετικά με την κρίση στην Ουκρανία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε σε «αντιπαράθεση μεταξύ δύο ορθοδόξων λαών, Ρώσων και Ουκρανών» και χαρακτηρίζει πολιτικό το πρόβλημα: «Στην Ουκρανία, νομίζω ότι συγκρούονται η Ανατολή και η Δύση, για να το πω έτσι απλά. Η ΕΕ και οι ΗΠΑ από τη μια πλευρά και από την άλλη, η Ρωσική Ομοσπονδία. Είναι ζήτημα πολιτικής επιρροής. Εμείς, εκτός από την προσευχή, δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Πριν από αυτήν τη σημερινή κρίση, έχουμε και το πρόβλημα του σχίσματος μέσα στην ουκρανική ορθόδοξο εκκλησία, από το οποίον σχίσμα έχουν προέλθει τρεις μερίδες ορθοδόξων εκκλησιών, η μια κανονική και οι άλλες δύο αντικανονικές και μη αναγνωριζόμενες από καμία εκκλησία, αλλά δεν παύουν να είναι ορθόδοξοι αδελφοί μας», τονίζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης.