Βαρθολομαίος: Σταυρώνουν απάνθρωπα Χριστιανούς σε Λίβανο και Συρία

 

 Στις διώξεις χριστιανών στη Μ. Ανατολή αναφέρθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Στις διώξεις χριστιανών στη Μέση Ανατολή αναφέρθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, με αφορμή την Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, στη δοξολογία που τελέστηκε το πρωί στον Ι. Ν. Παναγίας της Ελευθερώτριας, στο Διδυμότειχο.
«Η Εκκλησία Αντιοχείας, σήμερον εις την Συρίαν και εις τον Λίβανον αντιμετωπίζει προβλήματα και στενοχωρίας και εκπατρισμούς και προσφυγιά και ατιμώσεις και απαγωγάς και μάλιστα αρχιερέων και βιασμούς και αποκεφαλισμούς και πικρίαν θανάτου, και μάλιστα πολλάκις θανάτους, σταυρικού, ατιμωτικού, απανθρώπου μαρτυρίου» τόνισε ο κ. Βαρθολομαίος.

«Συμπαριστάμεθα, εις τους σύγχρονους γενναίους τούτους άνδρες, των οποίων ζηλεύουμε το θάρρος και την υπομονετική άρση του σταυρού της ζωής και προσευχόμεθα ιδιαιτέρως δι' αυτούς σήμερον» πρόσθεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και ευχήθηκε «ο Κύριος να φωτίσει τους ισχυρούς της γης να συμπράξουν για την επίτευξη της ειρήνης, εις τη μαστιζομένην αυτή περιοχή».
Μιλώντας για το νόημα της «άρσης του Σταυρού» και τη σταυρική αποστολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο κ. Βαρθολομαίος επισήμανε ότι πολλές φορές η ρωμιοσύνη βίωσε «το μαρτύριον και τον σταυρόν». Τόνισε ότι «ο σταυρός της ζωής μας, οφείλει και πρέπει να είναι παρόμοιος προς εκείνον του Χριστού», δηλαδή, ό,τι υποφέρουμε στον κόσμο αυτό, όσες δοκιμασίες, θλίψεις, περιπέτειες «να τας υποφέρωμεν, μετ᾿ αγάπης προς τον Θεόν και προς τον συνάνθρωπον» και πρόσθεσε:
«Ας μη δειλιώμεν, λοιπόν, ενώπιον των ποικίλων κρίσεων της ζωής και ας μη φοβούμεθα, διότι υπάρχει ο Κυβερνήτης, ο ιστάμενος επί το πηδάλιον και κατευθύνων τα πάντα κατά το Θείον Θέλημά Του, δηλαδή εις το φως, το διαλύον τα ποικίλα ερέβη της ανθρωπίνης επινοήσεως και τα σκότη της ανθρωπίνης μοχθηρίας, που δεν γνωρίζει να αίρη τον σταυρόν της αγάπης, αλλά μόνον τον σταυρόν του μίσους και του θανάτου, όπως συμβαίνει εις πολλάς περιοχάς του κόσμου σήμερον».
Νωρίτερα, ο μητροπολίτης Διδυμοτείχου Δαμασκηνός μίλησε επίσης για τη σημασία και το μήνυμα της γιορτής, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην προ εικοσαετίας ίδρυση του ναού της Παναγίας Ελευθερώτριας, που ήταν πρωτοβουλία του εκλιπόντος πρώην μητροπολίτη Νικηφόρου, στο κέντρο της πόλης, κοντά στο Τέμενος του Βαγιαζήτ.
«Σ' αυτό τον τόπο που η Ανατολή συναντά τη Δύση, εδώ που συναντώνται δύο θρησκείες και τρεις πολιτισμοί, ο ναός αυτός πιστεύουμε ότι διαχρονικά θα δίδει το μήνυμα ότι ο Χριστός ήλθε για να ενώσει τους ανθρώπους» τόνισε ο κ. Δαμασκηνός.
Αμέσως μετά τη δοξολογία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης σε ειδική τελετή στο δημαρχείο ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης Διδυμοτείχου και του επιδόθηκε το Κλειδί της Πόλης, από τον δήμαρχο Π. Πατσουρίδη, ενώ φύτεψε συμβολικά έναν πλάτανο στο προαύλιο του δημαρχείου.
«Ευχόμεθα η πόλις σας να παραμένη όχι μόνον φυσικόν αλλά και πνευματικόν προπύργιον της Εκκλησίας, με την προσήλωσιν και αδιάλειπτον συμμετοχήν εις την ζωήν αυτής, την στήριξιν του έργου του εκλεκτού Ποιμενάρχου σας και των αγαπητών συνεργατών του, κληρικών και λαϊκών και την ειρηνικήν συνύπαρξιν μετά των ετεροθρήσκων αδελφών μας» είπε μεταξύ άλλων στον χαιρετισμό του, ο κ. Βαρθολομαίος.
Αργότερα, ο κ. Βαρθολομαίος παραβρέθηκε παρουσίαση αναμνηστικού τόμου αφιερωμένου στον μακαριστό μητροπολίτη Διδυμοτείχου Φιλάρετο Βαφείδη, στο δημοτικό αμφιθέατρο Διδυμοτείχου.
Τον Οικουμενικό Πατριάρχη συνοδεύουν μητροπολίτες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ενώ στις ομιλίες και στις επισκέψεις του στις πόλεις της Θράκης παραβρίσκονται ο εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδας μητροπολίτης Σερρών Θεολόγος, εκ μέρους της κυβέρνησης ο υφυπουργός Εξωτερικών Κυριάκος Γεροντόπουλος, ο υφυπουργός Παιδείας Αλ. Δερμεντζόπουλος, τοπικοί μητροπολίτες, βουλευτές, εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης, κ.α.

Η Παναγία μεσίτρια και βοηθός των ανθρώπων

Στη συνείδηση των ορθοδόξων πιστών η Παναγία

 έχει καθιερωθεί ως μεσίτρια που ενώνει τη γη με τον ουρανό, τον αισθητό κόσμο με τη νοητή ωραιότητα. Η αλήθεια αυτή αποτυπώνεται στους βυζαντινούς ναούς με την Πλατυτέρα που εικονίζεται στην κόγχη του ιερού. Η Παναγία είναι η κλίμακα από την οποία κατέβηκε ο Θεός στη γη, για να μπορέσει ο άνθρωπος να αποδεσμευθεί από τις συνέπειες της φθοράς και του θανάτου, να ατενίσει την ωραιότητα του προπτωτικού κάλλους και να πορευθεί προς τη θέωση. Γι’ αυτό η κλίμακα του Ιακώβ εξεικονίζει την Θεοτόκο που ένωσε τα «διεστώτα» και συνάπτει αυτά για πάντα με τις πρεσβείες και τη μεσιτεία της προς τον Υιό και Θεό της.

Με ποιά σημασία όμως η Παναγία θεωρείται μεσίτρια, αφού είναι γνωστό ότι ένας είναι ο μεσίτης Θεού και ανθρώπων, ο Ιησούς Χριστός; Ο Χριστός με τη θυσία του έγινε το «αντίλυτρο» για την εξαγορά όλων των ανθρώπων από τα δεσμά της πτώσεως, γεφυρώνοντας το χάσμα μεταξύ Πάτερα και εκπεσμένου υιού. Ο Χριστός είναι μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων και η μεσιτεία του αυτή γίνεται δυνατή με την Παναγία που ως Μητέρα του Θεανθρώπου πρόσφερε σε όλους τη δυνατότητα να κοινωνούν με τον Θεό.

Βασική προϋπόθεση για την επανασύνδεση και προσέγγιση Θεού και ανθρώπων είναι η λύση της έχθρας γης και ουρανού και η επαναφορά των «αποστατών» στον Πατέρα, γράφει ο άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός. Με τη λύση της έχθρας ανοίγει ο δρόμος για την υιοθεσία του ανθρώπου από τον Θεό. Η υιοθεσία ενεργοποιεί τη μετοχή στη θεία δόξα με το φωτισμό και την ανακαίνιση του συντετριμμένου πλάσματος. Η Παναγία ως μεσίτρια οδηγεί τον άνθρωπο στον Χριστό και πρεσβεύει για τη σωτηρία του. Στην εικονογραφία και την υμνολογία της Εκκλησίας, που αποτυπώνεται στις ακολουθίες, στους κανόνες, τον Ακάθιστο Ύμνο, τα θεοτοκάρια, τις συναπτές και σε κάθε σχετικό ύμνο, η Θεοτόκος δέεται υπέρ των πιστών και δεομένη εκφράζεται ως Μητέρα όλων. Αυτό διαφαίνεται περισσότερο στις θεομητορικές εορτές που αποτελούν ειδικότερες αφορμές καταφυγής των Χριστιανών στη σκέπη και προστασία της.

Η Παναγία βρίσκεται πολύ κοντά στον Θεό. Από το προνόμιο αυτό απορρέει η παρρησία της ενώπιον του υπέρ των ανθρώπων. Όταν οι πιστοί απευθύνουν δεήσεις και ικεσίες προς την Παναγία ή τους αγίους αυτό δεν σημαίνει ότι λησμονούν το σωτήρα Χριστό. Ο Χριστός τελικά σώζει τους ανθρώπους. «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ, σώσον ημάς» ψάλλεται στη θεία Λειτουργία. Η Θεοτόκος δεν σώζει, αλλά και δεν σωζόμαστε χωρίς αυτήν. Μέσω αυτής οικειούμαστε το σωτήρα Χριστό.

Στον Παρακλητικό Κανόνα, οι πιστοί απευθύνονται προς την Παναγία με την εξής ευχή: «Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν». Στον Κανόνα αυτόν αποτυπώνεται η θρησκευτική ευλάβεια προς το πρόσωπο της Παναγίας, την οποία επικαλούνται όλοι μετά τον Θεό Πατέρα για ενίσχυση και ενδυνάμωση. Η υμνολογική αυτή αναφορά αποτελεί μία ακόμη πτυχή της ορθόδοξης λατρείας όπου αποσαφηνίζεται ο μεσιτικός ρόλος της Θεοτόκου στις επικλήσεις σωτηρίας του κόσμου που απειλείται από την επικυριαρχία του κακού.

Ο Βασίλειος Σελευκείας προσδιορίζει το νόημα της μεσιτείας, όταν λέει: «Χαίρε κεχαριτωμένη, μεσιτεύουσα Θεώ και ανθρώποις, ίνα το μεσότοιχον αναιρεθή της έχθρας, και τοις επουρανίοις ενωθή τα επίγεια». Αυτή η υπέρβαση από τη σφαίρα της φθαρτότητας προς τα επουράνια και η επαγγελία της σωτηρίας και της αναστάσεως μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω της Παναγίας που πρώτη από όλους τους ανθρώπους δέχθηκε το χαρμόσυνο μήνυμα της αναστάσεως του Κυρίου. Η άποψη αυτή είναι διάχυτη στη λειτουργική παράδοση, την υμνογραφία και την εικονογραφία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Παρά την απουσία βιβλικής θεμελιώσεως αυτής της θέσεως, οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας στα ερμηνευτικά τους υπομνήματα πάνω σε χωρία των συνοπτικών Ευαγγελίων αφήνουν να διαφανεί ότι ο Χριστός μετά την ανάστασή του εμφανίστηκε πρώτα στην Παναγία. Η ίδια ποτέ δεν αμφισβήτησε τη θεότητα του υιού της, ενθυμούμενη όλα τα παράδοξα και θεϊκά που συνέβησαν κατά τη σύλληψη, τη γέννηση και την επί γης παρουσία του Χριστού.

Η σωτηρία και η ελπίδα της αναστάσεως προέρχεται από τον ίδιο τον Θεό. Η οικείωση όμως της σωτηρίας από τους ανθρώπους καθίσταται δυνατή με τις πρεσβείες της Θεοτόκου που, προσφέροντας το τέλειο πρότυπο αγίου βίου, οδηγεί τους πιστούς στην αρετή και τη μετάνοια. Η βαθιά αυτή πεποίθηση του λαού για τη διαρκή παρουσία της Παναγίας στο χειμαζόμενο άνθρωπο παγιώθηκε από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες στη συνείδηση των πιστών. Η Θεοτόκος γίνεται «τοις λυπουμένοις ευμενές παραμύθιον, πάσι τοις αιτούσιν ετοίμη βοήθεια». Η ίδια είναι κοντά στους ανθρώπους, αισθάνεται λύπη γι’ αυτούς και ποθεί τη σωτηρία του σύμπαντος κόσμου. Αγκαλιάζει τους πάντες και είναι έτοιμη με την παρρησία και την εγγύτητά της στον Θεό να λύσει κάθε επώδυνη κατάσταση της ζωής, την οποία προκαλεί η αμαρτία .

Οι άνθρωποι έχουν το προνόμιο να διαθέτουν ισχυρό προστάτη και υπερασπιστή τους, την Παναγία, που με την παρέμβασή της αποδυναμώνει την επιρροή του κακού. Αυτή «δέεται και πρεσβεύει υπέρ ημών» ανατρέποντας τις ορμές των παθών και τον πόλεμο του πονηρού. Η Παναγία και επιθυμεί και μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των ποικίλων κακών, πριν ακόμη οι άνθρωποι τα αντιληφθούν. Τότε παρεμβαίνει η μεσίτρια, που με τις μητρικές της παρρησίες ικετεύει θερμά τον ουράνιο Πατέρα, σαν να πρόκειται για τον εαυτό της, προβάλλοντας τη συγγένεια της φύσεώς της με το ανθρώπινο γένος.

.pemptousia.gr

Ο τζιχαντισμός απειλεί τώρα και τη Δύση

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 8, 2014 - 11:22

Αποκλειστική συνέντευξη στην «ELL NEWS» του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρου Β’ – Το μήνυμά του στη διεθνή κοινότητα

 

Πριν εκλεγεί Προκαθήμενος στο παλαίφατο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, ο Πάπας και Πατριάρχης Θεόδωρος ο Β’ είχε λασπώσει στην κυριολεξία τα πόδια του, περιδιαβαίνοντας την αφρικανική ήπειρο, σε συνεχείς ιεραποστολές, στις περιοχές του Καμερούν και της Ζιμπάμπουε, όπου υπηρέτησε, για να βρίσκεται κοντά στο ποίμνιό του και να βοηθά τους δοκιμαζόμενους.

 

Συνέντευξη στον Φώτη Νάκο

 

Στο πλούσιο ιεραποστολικό του έργο, ανήγειρε Ιερούς Ναούς, εκπαιδευτήρια και νοσοκομεία, βοηθώντας αδιακρίτως πολλούς Αφρικανούς και Έλληνες. Στην Ιερά Μητρόπολη Ζιμπάμπουε, όπου ίδρυσε 4 ιεραποστολικά κέντρα στην πρωτεύουσα Χαράρε, Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο χωρητικότητος 400 συνέδρων, δύο μεγάλα ιεραποστολικά κέντρα στο Μαλάουι, τα οποία περιλαμβάνουν νοσοκομείο, τεχνικές σχολές και παιδικούς σταθμούς. Με τη συναρωγή της Βουλής των Ελλήνων ανακαίνισε το «Ελληνικό τετράγωνο» (Σχολείο-Εκκλησία-Πρεσβυτέριο) στην πόλη Μπέιρα της Μοζαμβίκης. Επίσης εθεμελίωσε Ιερούς Ναούς και συνέβαλε στην ίδρυση Ελληνικών Κοινοτήτων στα κράτη της Μποτσουάνα και της Αγκόλα.

Την 9η Οκτωβρίου 2004 εξελέγη παμψηφεί από την Ιεραρχία του Αλεξανδρινού Θρόνου Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, διαδεχόμενος τον μακαριστό κυρό Πέτρο.

 

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος σε μια εκ βαθέων συνέντευξή του στην εφημερίδα «ELL NEWS», μιλά για τις νέες δοκιμασίες της αφρικανικής ηπείρου με την τυφλή βία των τζιχαντιστών και τον διωγμό χριστιανικών πληθυσμών, αλλά και τη μάστιγα του θανατηφόρου ιού Έμπολα.

Ο Μακαριώτατος στέλνει μήνυμα στη διεθνή κοινότητα ότι αν δεν απαλειφθεί η ανθρώπινη δυστυχία, δεν θα μπορέσει ποτέ να χτυπηθεί ο φανατισμός και οι άνθρωποι θα παρασύρονται από τις σειρήνες του εξτρεμισμού.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρου Β’ στην «ELL NEWS» έχει ως εξής:

 

• Μακαριώτατε η κοινή γνώμη παγκοσμίως πάγωσε, όταν είδε τον αποκεφαλισμό του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζέιμς Φόλεϊ από τους τζιχαντιστές. Ποια είναι αυτή τη στιγμή η κατάσταση και πώς εξελίσσεται ο διωγμός των χριστιανών από φανατικούς ισλαμιστές;

 

Ο δημόσιος αποκεφαλισμός του Αμερικανού δημοσιογράφου ανάγκασε την ανθρωπότητα να κοιτάξει κατάματα την πλέον ακραία έκφραση θρησκευτικού φονταμενταλισμού, η οποία αρνείται στο όνομα του Θεού την ελευθερία του άλλου και απαξιώνει ή και εκμηδενίζει την ανθρώπινη ζωή, όταν αυτή δεν προσαρμόζεται στις παράλογες επιταγές της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας. Βέβαια ο φονταμενταλισμός ευδοκιμεί στο έδαφος της πολιτικής ανελευθερίας, της οικονομικής ανέχειας και της κοινωνικής εξαθλίωσης. Και η Μέση Ανατολή έγινε η ιδεώδης φωλιά επώασης του αυγού του φιδιού, που φέρει το όνομα τζιχαντισμός, διότι στη Μέση Ανατολή, στη διαχρονική αυτή σκακιέρα υψίστης γεωπολιτικής και ενεργειακής αξίας, εκείνοι που μετακινούν τα πιόνια δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ ειλικρινά για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των απλών ανθρώπων. Ενδιαφέρθηκαν μόνο για τα δικά τους συμφέροντα, θυσιάζοντας την κοινωνική αρμονία στο βωμό του σεκταριανισμού κατ’ εφαρμογήν της γνωστής μεθόδου του διαίρει και βασίλευε.

Ο τζιχαντισμός ως θρησκευτική και πολιτική ιδεολογία μεταγγίστηκε και στις ερημικές περιοχές της δυτικής Αφρικής, με πλέον χαρακτηριστικό το παράδειγμα της οργάνωσης Μπόκο Χαράμ στη Νιγηρία, η οποία έγινε ευρέως γνωστή κυρίως μετά την απαγωγή των εκατοντάδων κοριτσιών στα βόρεια της χώρας. Η ανθρωπότητα ίσως να έσπρωχνε το πρόβλημα αυτό αδιάφορα κάτω από το χαλί της ιστορίας, αν δεν πρόβαλλε απειλητική η προοπτική της διασποράς του τζιχαντισμού στις ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες. Και αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι το πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί μόνο αν χτυπηθεί η ρίζα του κακού, δηλαδή η ανθρώπινη δυστυχία. Μόνο αν χτυπηθεί η τροφός αυτή του φανατισμού, θα σταματήσουν οι άνθρωποι να παρασύρονται από τις σειρήνες του εξτρεμισμού.

 

 

• Ζείτε σε μια περιοχή, όπου βιώνετε καθημερινά τέτοιες καταστάσεις. Πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η έκρηξη βίας εν ονόματι του Ισλάμ για την περιοχή;

 

Εδώ θα πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός μεταξύ του Ισλάμ και του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Το Ισλάμ ως διαφορετική θρησκευτική αντίληψη και πράξη είναι απολύτως σεβαστό. Ο ισλαμικός φονταμενταλισμός ως αντίληψη και πράξη θρησκευτικής ανωτερότητας που υπονομεύει την ανοχή στη διαφορετικότητα είναι απολύτως καταδικαστέος. Στη δεκαετία της πατριαρχικής μου διακονίας εφαρμόζω κατά γράμμα αυτό που ο Πατριάρχης Νικόλαος ο Μυστικός έγραψε για τον ιερό Φώτιο: «εφίλει τους κοσμουμένους υπό των αρετών της φρονήσεως, της αγχινοίας, της φιλανθρωπίας μουσουλμάνους, ει και μεταξύ το διαφέρον της πίστεως ίστατο» (Migne Ε.Π. 111, 37). Καρπός αυτής της προσέγγισης υπήρξε το γεγονός ότι η Δευτερόθρονη Εκκλησία της Ορθοδοξίας χαίρει όχι μόνο της προστασίας, της ασφάλειας, αλλά και των διευκολύνσεων για την άσκηση του έργου της από την αιγυπτιακή κυβέρνηση, αλλά και της εκτίμησης του απλού αιγυπτιακού λαού.

Η μεγάλη πλειοψηφία αυτού του λαού αποστρέφεται τον φανατισμό και τη βία στο όνομα του Ισλάμ. Αποστρέφεται όμως και τις πολιτικές που συχνά χαράσσονται στα μεγάλα κέντρα αποφάσεων όχι μόνο ερήμην του, αλλά ενίοτε και σε βάρος του. Ξέρετε η Αφρική εν γένει δεν έχει διαγράψει από την ιστορική της μνήμη τις οδυνηρές εμπειρίες της αποικιοκρατίας και με απογοήτευση βλέπει την αποικιοκρατία του παρελθόντος να επανεμφανίζεται μεταλλασσόμενη από εδαφική σε οικονομική. Ας μην επιτρέψουμε λοιπόν στον θρησκευτικό φανατισμό να εκμεταλλευτεί το συναίσθημα της αδικίας που γεννά ο πολιτικός και οικονομικός αμοραλισμός των δυνατών της Γης.

 

 

• Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας πώς προσπαθεί να βοηθήσει και να εμψυχώσει τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Αφρικής;

 

Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας κινείται αταλάντευτα στη γραμμή που χάραξε ο Κύριός μας: «πάντα όσα προσεύχεσθε και αιτείσθε, πιστεύετε ότι ελάβετε, και έσται υμίν» (Μρκ, 11,24). Σήμερα λοιπόν που η φλόγα της εν Χριστώ ελπίδας φαίνεται να τρεμοσβήνει, απειλούμενη από τους ανέμους των έριδων, εθνικών και διεθνών, πολιτικών και κοινωνικών, ιδεολογικών και θρησκευτικών, αγωνιζόμαστε να μη χαθεί από τις ψυχές των ανθρώπων η δύναμη της πίστης να μετακινήσει όρη και η αποτελεσματικότητα της προσευχής να αποτελέσει την προεικόνιση της ειρήνευσης της κτίσης του Θεού.

Αγωνιζόμαστε να μη χαθεί από τις ψυχές των ανθρώπων η πίστη στη δυνατότητα διαμόρφωσης των σχέσεων με τον συνάνθρωπο στο πρότυπο της σχέσης του Θεού με τον άνθρωπο, όπως αυτή έλαβε σάρκα και οστά στο θεανδρικό πρόσωπο του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος θυσιαστικώς προσέφερε «εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων» (Α’ Τιμ. 2, 6-7). Οι ιεραποστολικοί μας πυρήνες απανταχού της Αφρικής εργάζονται θυσιαστικώς για να βιώσει ο Αφρικανός αδελφός την πίστη στον Θεό της Αγάπης ως αναστάσιμη ελπίδα, νοηματοδότηση του πόνου, φιλανθρωπία και διακονία, δικαιοσύνη και ειρήνη.

 

• Δυστυχώς στην αφρικανική ήπειρο εξελίσσεται και ένα άλλο δράμα, με την έξαρση του ιού Έμπολα. Έχουμε πολλούς νεκρούς σε Λιβερία, Νιγηρία, Σιέρα Λεόνε. Περιγράψτε μας την κατάσταση που σας μεταφέρουν οι οικείοι μητροπολίτες, αλλά και οι ιεραπόστολοι του Πατριαρχείου.

 

Η κατάσταση είναι δύσκολη διότι λείπουν τα μέσα πρόληψης, διάγνωσης και παρακολούθησης της θανατηφόρου αυτής ιογενούς λοίμωξης. Λείπει η πρόσβαση των ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού σε μονάδες νοσηλείας. Λείπει η πρόσβαση σε πόσιμο νερό, γεγονός που πολλαπλασιάζει τη διασπορά του ιού. Λείπει η αγωγή υγείας, ώστε το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί στις σωστές του διαστάσεις. Το πρόβλημα μπορεί να αποβεί παγκόσμιο και για αυτό καλούμε όλους τους εμπλεκόμενους διεθνείς οργανισμούς αφενός να ενισχύσουν τις πληττόμενες χώρες με τον απαραίτητο υλικοτεχνικό εξοπλισμό, αφετέρου να επιταχύνουν τις προσπάθειες εξεύρεσης της κατάλληλης θεραπείας. Τα πρώτα μηνύματα από τη δοκιμή πειραματικών φαρμάκων είναι ελπιδοφόρα. Μέχρι όμως αυτά να καταστούν ευρέως διαθέσιμα, τα ιεραποστολικά μας κλιμάκια εντείνουν τις προσπάθειές τους ώστε να συνδράμουν αποτελεσματικά τις υπάρχουσες υποδομές υγειονομικής περίθαλψης.

 

 

• Πριν εκλεγείτε Πατριάρχης, ήσασταν πρωτοστάτης αποστολών ιεραποστολής του Πατριαρχείου. Πόσο σημαντικό είναι για αυτούς τους δοκιμαζόμενους ανθρώπους να έχουν στον πλευρό τους ορθόδοξους ιερείς;

 

Η διακονία μου στην Αφρική με έχει διδάξει ότι ιεραποστολή σημαίνει πνεύμα μαθητείας για την κατανόηση των ανθρώπων, ήρεμη αυτοθυσία, χαρούμενο θάρρος, ανεξάντλητη υπομονή και πρωτίστως βίωση του λόγου του Κυρίου προς τον Απόστολο Παύλο «αρκεί σοι η χάρις μου· η γαρ δύναμίς μου εν ασθενείᾳ τελειούται» (Β΄ Κορ. 12,9). Ο ορθόδοξος ιερέας καλεί τους λαούς της Αφρικής να μετάσχουν της χαρμόσυνης είδησης του Ευαγγελίου με το λόγο, το έργο, την προσευχή και τη λατρεία, με την καθημερινή εν γένει μαρτυρία της χριστιανικής ζωής. Κηρύττει Χριστό, νουθετεί, ψυχώνει και αγκαλιάζει τους Αφρικανούς ως πνευματικός πατέρας. Ο Αφρικανός ανακαινίζεται στα νάματα της πατρώας Ορθοδοξίας και ενδυναμώνει τη σχέση του με τον Θεό και την αειθαλή παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Βιωματικώς δέχεται στο ταμιευτήριο της καρδιάς του τον χρυσό και τον άργυρο των αληθών χαρίτων της πίστης και νοτίζει την διψασμένη ψυχή του με την αύρα του Αγίου Πνεύματος προς οντολογική του πλήρωση. Βιώνει την αλήθεια ότι ο τόπος συνάντησής μας με τον Χριστό δεν είναι άλλος από το πρόσωπο του αδελφού που μας χρειάζεται.

 

• Ποιες είναι ανάγκες του Πατριαρχείου για να μπορέσει να συνεχίσει το σωτήριο έργο του στην καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης στην αφρικανική ήπειρο; Έχετε συμπαραστάτες στο έργο σας;

 

Οι ανάγκες οργάνωσης και χρηματοδότησης της ιεραποστολής, στελέχωσης και εκπαίδευσης των ιεραποστόλων μας είναι πάντα παρούσες και συχνά επιτακτικές. Μπορεί τα μέσα να συρρικνώνονται λόγω της οικονομικής κρίσης, ωστόσο με τη Χάρη του Θεού δεν λείπουν τα ευήκοα ώτα και οι ανοικτές καρδιές. Επιτρέψτε μου δε, μέσω του διαύλου επικοινωνίας που μου προσφέρετε, να ευχαριστήσω όλους τους ευσεβείς πιστούς από την Ελλάδα, την Κύπρο και από άλλα μέρη του πλανήτη μας, που, έχοντας την κλήση του Θεού, στηρίζουν με τις προσευχές τους, προσφέρουν από το περίσσευμα ή το υστέρημά τους, συμμετέχουν στο θεάρεστο έργο της Ιεραποστολής, είτε αυτόνομα, είτε μέσα από τις αδελφές Ορθόδοξες Εκκλησίες, είτε μέσα από τους Ιεραποστολικούς Συνδέσμους. Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω και τη Μητέρα Πατρίδα, που ακόμα και τώρα, στους χρόνους της οικονομικής δυσπραγίας, βρίσκεται στο πλευρό μας. Παρά τις προκλήσεις της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής αστάθειας των καιρών μας, δεν έχουμε το δικαίωμα να απωλέσουμε την πεποίθηση ότι υπηρετώντας τον εμπερίστατο συνάνθρωπο, υπηρετούμε τον ίδιο τον Χριστό και μαρτυρούμε την προφητική αποστολή της Εκκλησίας, την ελπίδα. Αυτήν την ελπίδα δεν έχουμε το δικαίωμα να αφήσουμε να σβήσει.

 

 

• Στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας έχετε διδάξει πως μπορεί να είναι επιτυχής η ειρηνική συμβίωση ετερόδοξων και αλλόθρησκων. Ποιο είναι το μήνυμα που στέλνετε ως Προκαθήμενος του παλαίφατου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας για την έξαρση βίας;

 

Το παράδειγμα του Ιησού Χριστού που ανοίχτηκε προς τους καταφρονημένους, προσέφερε φιλοξενία προς τους ξένους και αποδέχτηκε τους άλλους ας γίνει πηγή έμπνευσης για τη δική μας ειρηνική συμπεριφορά. Στις μέρες μας οφείλουμε να κάνουμε πράξη την φιλοξενία ως ειρηνικό άνοιγμα προς τους άλλους. Ένα άνοιγμα θεμελιωμένο στο σεβασμό της αξίας όλων των ανθρώπων. Ένα άνοιγμα βασισμένο στην ακλόνητη πίστη ότι ο Θεός που γνωρίζουμε, μέσω του Ιησού Χριστού, μας συναντά καθημερινά στην ειρηνική και αγαπητική επαφή μας με τους συνανθρώπους μας• συνανθρώπους αγνώστους προς εμάς, φτωχούς και βασανισμένους• αλλά και συνανθρώπους εθνικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά ξένους προς εμάς. Η αποδοχή του άλλου είναι το πρώτο βήμα για την περιθωριοποίηση των βίαιων ενστίκτων και την παγίωση της εσωτερικής και της διαπροσωπικής ειρήνης. Η αποδοχή του άλλου είναι η πραγματοποίηση της εντολής «αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Η αποδοχή του άλλου μπορεί να αλλάξει τον άλλο, όπως μπορεί να αλλάξει και εμάς.

  http://ellnews.com/2014/09/08/o-tzihantismos-apeilei-tora-kai-ti-dysi

Θαυμασμό για την Αμφίπολη εξέφρασε ο Οικουμενικός Πατριάρχης

Επίσκεψη στην Ορεστιάδα

Η γη της Θράκης και της ευρύτερης Ελλάδος συντηρεί και κρύπτει την κληρονομιά μας, τόνισε ο κ. Βαρθολομαίος   (Φωτογραφία:  ΑΠΕ )

 

 

Ορεστιάδα

Τον θαυμασμό του για την αρχαιολογική ανασκαφή στην Αμφίπολη εξέφρασε, σε αποστροφή της ομιλίας του, στην Ορεστιάδα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, αναφερόμενος στην πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της ευρύτερης περιοχής και της χώρας.

«Η γη της Θράκης και της ευρυτέρας Ελλάδος συντηρεί και κρύπτει την κληρονομιά μας, την οποία σταδιακώς μας αποδίδει, ως μετά θαυμασμού και εγκαυχήσεως παρακολουθούμεν τας ημέρας ταύτας στην ιστορική Αμφίπολη της πλησιοχώρου της Ανατολικής Μακεδονίας» επεσήμανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Τη χαρά του για την επίσκεψη του Προκαθημένου της Ορθοδοξίας στην περιοχή, εξέφρασε σε δηλώσεις του ο υφυπουργός Εξωτερικών Κυριάκος Γεροντόπουλος.

Σε ερώτηση για την αναφορά του Οικουμενικού Πατριάρχη στην ανασκαφή της Αμφίπολης απάντησε: «Όλοι παρακολουθούμε με θαυμασμό τα ευρήματα της Αμφίπολης».

Μιλώντας στον Ι.Ν. Αγίων Θεοδώρων, όπου τελέστηκε πανηγυρική δοξολογία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στην ηθική και πνευματική διάσταση της κρίσης και στη «δυσχερή αυτή περίοδο» για τη χώρα και τον λαό, προτρέποντάς τον να εμπνευστεί από την «υπομονή» και την «καρτερία» που επέδειξε ο εορτάζοντας 'Αγιος Ευστάθιος και να αντλήσει «δύναμη και θάρρος» από τη στάση του και από το παράδειγμα των ευσεβών προγόνων, ώστε «να ανταπεξέλθωμεν εις τας δυσκολίας και να εξέλθουμε νικηφόροι εκ της παρούσης δοκιμασίας».

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

1η Οκτωβρίου ξεκινάει το "ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει..."

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

 

1η Οκτωβρίου ξεκινάει το "ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει..."

  

Με ιδιαίτερη χαρά αλλά και αίσθημα ευθύνης, στην ενορία Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, οργανώνουμε για 3η συνεχόμενη χρονιά, το πρόγραμμα καθημερινών δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων με τίτλο “ΕΝΟΡΙΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ”.

 

Μετά την αποδοχή και τη ζωντανή συμμετοχή των ενοριτών αλλά και των φίλων της Ενορίας μας τις προηγούμενες 2 χρονιές, τολμούμε το νέο κύκλο του προγράμματος, με ακόμη περισσότερες εκδηλώσεις, ελπίζοντας να αποτελέσουν αφορμές και σταθμοί για μια εποικοδομητική πορεία.

Η εποχή μας, εποχή θορύβου και πολυγλωσσίας, καταφέρνει περισσότερο να απομονώνει τα πρόσωπα παρά να τα συνδέει. Οι δυσκολίες καθηλώνουν τους ανθρώπους, η ελπίδα μέσα τους είναι δυσδιάκριτη. Ζούμε στον αιώνα της επικοινωνίας αλλά όχι της κοινωνίας! Κοινωνία που όλο και περισσότερο απουσιάζει από την καθημερινή μας ζωή, οδηγώντας πολλούς συνανθρώπους μας στην απελπισία.

 

Η ελπίδα όμως είναι ζωντανή και έχει όνομα: Ιησούς Χριστός. Και η Ενορία διακονώντας αυτήν την ελπίδα, πολλαπλασιάζει τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες να διώξει μακριά το φόβο και να μεταδώσει στις καρδιές τη ζεστασιά της αγάπης του Χριστού.

 

Με την προοπτική λοιπόν η Ενορία να αποτελεί κέντρο Λατρείας και μέσο οικοδομής, η οποία να καλλιεργεί τη σχέση μας με το Θεό αλλά και τη σχέση μας με τον συνάνθρωπο, σας περιμένουμε στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς για να πάψει η μοναξιά να είναι ο πιο καλός μας ... σύντροφος.

 

Από την 1η Οκτωβρίου έως την 31η Δεκεμβρίου 2014, εκτός από τις Λατρευτικές μας συνάξεις, θα προσφέρονται ευκαιρίες πολυποίκιλες και καινοτόμες δράσεις με πλούσιο ορίζοντα ενδιαφερόντων.

 

Έτσι, τα μέλη της Ενορίας και όσοι επιθυμούν, καθημερινά θα βρίσκουν ένα ζεστό καταφύγιο στην αγκαλιά της ενοριακής οικογένειας.

Επιστολή από την πρώτη Ορθόδοξη Ταϊβανέζα Πελαγία Γιου (Pelaghia Yu)

Pelaghia Yu, Taiwan

http://taiwanhongkongofmyheart.wordpress.com

http://hongkongtaiwansmile.blogspot.com

TAIWAN & HONG KONG OF MY HEART

Είμαι Κινέζα, γεννήθηκα στην Ταϊβάν και το χριστιανικό μου όνομα είναι Πελαγία. Ήμουν προτεστάντισσα και χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να γίνω Ορθόδοξη. Μου αρέσει να διαβάζω την Αγία Γραφή και έχω όλες τις εκδόσεις της στα κινεζικά.

Έχω επισκεφθεί την Ελλάδα και διαπίστωσα ότι είναι μια πολύ ξεχωριστή χώρα. Ταξιδεύοντας στην πατρίδα σας, πριν φθάσω ακόμα, μέσα στο αεροπλάνο διαπίστωσα πόσο διαφορετικοί είναι οι Έλληνες, πόσο ξένοιαστα μιλούσαν, πώς γελούσαν και πώς χειροκροτούσαν τον πιλότο κατά την προσγείωση, πράγμα απίστευτο για μας τους Ασιάτες που είμαστε συντηρητικοί και δεν εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας. Τώρα πια ξέρω ότι η ελευθερία έχει μέσα της λίγο πάθος και λίγο ένταση φωνής.

Στην Ελλάδα επισκέφθηκα πολλές εκκλησίες, συμμετείχα στη Θεία Λειτουργία και όταν κοινωνούσα τα Άχραντα Μυστήρια έκλαιγα, παρόλο που δεν καταλάβαινα την ελληνική γλώσσα γιατί η Ορθόδοξη πίστη είναι ίδια.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, να είχα γεννηθεί Ορθόδοξη να μεταλάβαινα τη Θεία Κοινωνία και να φιλούσα τις Άγιες Εικόνες από τα βρεφικά μου χρόνια μέχρι τον θάνατό μου.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί αντί της Θείας Κοινωνίας τρώμε και πίνουμε τα φαγητά των ειδώλων.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να γεμίζουν τα αυτιά μου από Άγιους Ύμνους.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που τα αυτιά μας είναι γεμάτα με ήχους από τις σούτρες και τα ουρλιαχτά των ειδώλων.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να οσφραίνομαι τη γλυκιά ευωδία του λιβανιού.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που η όσφρησή μας είναι γεμάτη από καπνούς από τις θυσίες στα είδωλα.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε τα χέρια μου να αγγίζουν τις εικόνες, τα Άγια Λείψανα και να αγκαλιάζουν την αγάπη του Χριστού.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που τα χέρια μας αγγίζουνε είδωλα, ειδωλόθυτα και αγκαλιάζουν το τίποτα.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, να ανάβω λαμπάδες στον Χριστό και όχι όπως εδώ που καίμε χρήματα για τα φαντάσματα.

Έψαχνα την αλήθεια, χρησιμοποιώντας περισσότερες από 30 διαφορετικές εκδόσεις της Αγίας Γραφής, οι οποίες δυστυχώς όλες τους είναι γεμάτες λάθη (μεταφρασμένες από ετεροδόξους).

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε να μπορώ να διαβάζω την Καινή Διαθήκη στο πρωτότυπο!

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί έχουμε μάτια κι όμως είμαστε τυφλοί.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να μπορώ να βλέπω παντού τη χάρη του Θεού.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί βλέπουμε παντού ναούς ειδώλων.

Ναι, είμαι Ορθόδοξη, αλλά ως Ταϊβανέζα, τα Ορθόδοξα βιώματά μου είναι φτωχά.

Κλαίω για μένα γιατί δεν έχω τη δυνατότητα να δείξω στους συμπατριώτες μου το μεγαλείο της πίστης μας... Οι άνθρωποι εδώ θέλουν να δουν σημεία και θαύματα...

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί δεν έχουμε τη χάρη να βλέπουμε και να ακούμε τόσα θαύματα, τόσα άγια λόγια που έχετε δει και ακούσει 2.000 χρόνια στην Ελλάδα και που ακόμα βλέπετε...

Η Ταϊβάν δεν είναι Ορθόδοξη χώρα, οι γιορτές μας δεν μοιάζουν καθόλου με τις δικές σας.

Λυπάμαι που στην Ελλάδα έχετε τόσο όμορφα βουνά, που τα καίτε και δεν τα φροντίζετε, αλλά θαυμάζω που σχεδόν κάθε βουνό έχει κι ένα μοναστήρι. Εμείς έχουμε τόσο όμορφα βουνά, αλλά γεμάτα από ναούς, μοναστήρια και είδωλα βουδιστικά.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα ώστε να μπορώ να πάω να προσευχηθώ σε κάποιο μοναστήρι εύκολα.

Κλαίω για μένα και τους συμπατριώτες μου. Πρώτη φορά πήγα σε Μοναστήρι, στην Ιερά Μονή Τίμιου Πρόδρομου, στο Πήλιο. Ταξίδεψα από την Ταϊβάν στην Ελλάδα 16 ώρες με το αεροπλάνο, μερικές ώρες με το τραίνο ως τη Λάρισα και άλλη μία ώρα, με το αυτοκίνητο της Μονής, που το οδηγούσε μια αδελφή...

Είδα τα παλιά ερείπια της Ιεράς Μονής, είδα τόσα αλλά μέρη στην Ελλάδα εγκαταλελειμμένα και μάτωσε η καρδιά μου. Στην Ταιβάν δεν έχουμε τόσο αρχαία Άγια και όμορφα μέρη, αλλά εσείς δεν τα εκτιμάτε.

Κλαίω που δεν έχουμε εδώ όμορφες εικόνες. Κλαίω γιατί νοιώθω τον Χριστό αδύναμο, γυμνό.

Έλληνες, νομίζετε ότι είστε φτωχοί με την κρίση που διέρχεστε αλλά δεν ξέρετε πόσο πλούσιοι είστε.

Η Ταιβάν είναι χώρα με μεγάλη ανάπτυξη αλλά βρίσκεται στο σκοτάδι του σατανά και η πνευματική μας ζωή είναι κενή.

Στην Ελλάδα είδα πολλούς Έλληνες, ιδίως τις Κυριακές, να γλεντάνε να πίνουν και να μην πηγαίνουν στην εκκλησία. Εδώ όμως στην Ταϊβάν οι συμπολίτες μου αλλά κυρίως οι νέοι, ακόμα και να ήθελαν να έρθουν στην εκκλησία μας είναι σχεδόν αδύνατο, διότι η μόνη Ορθόδοξη εκκλησία που υπάρχει είναι ένα δωμάτιο στον 4ο όροφο μιας πολυκατοικίας στην άκρη της Ταϊπέι και πολλές φορές πολύς κόσμος μένει έξω από την Εκκλησία γιατί ο χώρος είναι μικρός.

Αδελφοί και αδελφές μου στην Ελλάδα, παρόλο που είμαι πνευματικά ανάπηρη, έχω ακόμα τα πόδια μου ζωντανά ώστε να γονατίσω μπροστά σας και να ζητιανέψω.

Θα παρακαλέσω να με θεωρήσετε σαν τον φτωχό Λάζαρο, να μας θρέψετε με τα απομεινάρια του πνευματικού πλούτου που έχετε, να μας ρίξετε μερικά ψίχουλα από τα αποφάγια σας, από τα αφιερώματα που χαρίζετε στις εκκλησίες σας, από τα πολλά εκκλησάκια που έχετε σε κάθε γωνιά της πατρίδος σας.

Το Ορθόδοξο ποίμνιο μας όπως γνωρίζετε είναι μικρό, λιγότερο από εκατό ψυχές. Δεν είμαστε πλούσιοι.

Δεν έχουμε τη δύναμη να αγοράσουμε μια καλή αίθουσα μέσα στην πόλη για να καλύψουμε τις λατρευτικές μας ανάγκες, τις κατηχήσεις, τα μαθήματα που παραδίδει ο π. Ιωνάς και να προσελκύσουμε τους νέους κυρίως όσους θέλουν να μας γνωρίσουν από κοντά. Αυτούς που μέχρι τώρα πληροφορούνται για την ύπαρξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ταϊβάν μέσω διαδικτύου.

Δεν σας ζητώ να χτίσουμε Εκκλησία. Θα κόστιζε εκατομμύρια. Βοηθήστε μας μόνο να αγοράσουμε ένα μεγαλύτερο χώρο στο κέντρο της πρωτεύουσας τον οποίο θα μετατρέψουμε σε Εκκλησία για χάρη του έθνους μου, των αδελφών μου, που δεν άκουσαν και δεν γνώρισαν ποτέ τον Χριστό μας. Είμαστε 23.000.000 άνθρωποι! Κι όμως σας έχουμε ανάγκη...

Αδέλφια μου, αν χρειαστεί να δουλέψω για σας, για να ξεπληρώσω λιγάκι την αγάπη σας, θα το κάνω με όλη μου την καρδιά και σε όλη μου τη ζωή.

Ευχαριστώ και να με συγχωρείτε.

Πελαγία Yu

ΠΗΓΗ:

περιοδ. ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΘΝΗ

http://workersectingreece.wordpress.com

FROM WORKER SECT TO ORTHODOXY

Κονγκό, Αφρική:Νίνα

Congo, Αφρική

http://workersectingreece.wordpress.com

FROM WORKER SECT TO ORTHODOXY

Ἄς πᾶμε στό χῶρο τῆς Ἱεραποστολῆς; «Ἡ Νίνα, ἕνα κοριτσάκι γύρω στά δέκα χρόνια του, ἦταν τό τρίτο παιδί μιᾶς οἰκογενείας πού ζοῦσε στό Δυτικό Κασάι. Τά δύο προηγούμενα ἀδελφάκια του, δύο ἀγοράκια, ἔχουν ἀφήσει πολύ ἐνωρίς αὐτό τόν κόσμο, μικρά-μικρά, χαρίζοντας στή Νίνα τόν τίτλο τῆς μοναχοκόρης καί τοῦ μοναχόπαιδου.

Ἡ Νίνα ἔχει γεννηθῆ ἀπό μιά μητέρα πού εἶχε ἔντονα θρησκευτικά ἐνδιαφέροντα καί, μάλιστα, σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε εἶχε ἀσπασθῆ κάποια προτεσταντική αἵρεσι καί εἶχε γίνει καί... "παστόρισσα" (νά ποῦμε ἱέρεια).

Ὅπως καταλαβαίνετε —εἶναι ἄλλωστε αὐτονόητο— ἡ Νίνα ἀκολουθοῦσε τή μητέρα της στή σύναξι τῶν προτεσταντῶν. Ὅμως, ἡ καλή φήμη τοῦ σχολείου τῆς Ὀρθόδοξης Ἱεραποστολῆς ἔφερε τό κοριτσάκι στά Ὀρθόδοξα θρανία. Ἀπό ἐκεῖνο τό σημεῖο ἀρχίζει μιά σειρά ἐσωτερικῶν κι ἐξωτερικῶν ἀναμορφώσεων. Ἀξίζει νά τίς παρακολουθήσουμε.

Καθώς ὁ χρόνος περνοῦσε, ἡ Νίνα ἄρχισε νά δυστροπῆ καί νά μή θέλη ν᾽ ἀκολουθῆ τή μητέρα της στίς συνάξεις τῶν προτεσταντῶν. Παρακολουθοῦσε, ὅμως, ἀδιάλειπτα —καίτοι ἀβάπτιστη— τίς ἐκκλησιαστικές συνάξεις τῶν Ὀρθοδόξων. Δέν πέρασε πολύς καιρός καί τό κορίτσι ζήτησε νά βαπτισθῆ!

Οἱ γονεῖς της, καί πιό πολύ ἡ γιαγιά της, δέν ἤθελαν οὔτε ν᾽ ἀκούσουν κάτι τέτοιο. Αὐτό γιγάντωσε τήν ἐπιθυμία τῆς Νίνας νά λάβη τό ἅγιο Βάπτισμα. Ὁ πατέρας ἀναγκάσθηκε νά ἐπανεξετάση τό αἴτημα τῆς κόρης τους καί πῆρε τήν ἑξῆς ἀπόφασι: "Τά δύο πρῶτα μου παιδιά πέθαναν τό ἕνα δύο ἐτῶν καί τό ἄλλο ἑνός ἔτους. Ἡ κορούλα μου ἔχει γίνει δέκα ἐτῶν. Ἄς βαπτισθῆ, ἀφοῦ τό θέλει τόσο πολύ, μήπως καί πεθάνη καί αὐτή!". Οἱ ὑπόλοιποι τῆς οἰκογενείας ὑποχώρησαν καί δέχθηκαν στενόχωρα τήν ἀπόφασί του.

Ἡ Νίνα εὐχαρίστησε ὁλόκαρδα καί τόν Οὐράνιο καί τόν ἐπίγειο πατέρα της, κατηχήθηκε καί, σέ λίγο καιρό, κρίθηκε ἕτοιμη γιά τό Βάπτισμα. Συνεχίζει βέβαια καί πηγαίνει ἀνελλιπῶς στά κατηχητικά μαθήματα καί φυσικά δέν λείπει ποτέ ἀπ᾽ τή θεία Λειτουργία καί θεία Κοινωνία τῶν Κυριακῶν καί τῶν ἑορτῶν.

Σ᾽ ἕνα ἀπ᾽ τά κατηχητικά μαθήματα, ἡ Κατηχήτριά της μίλησε στά παιδιά γιά τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί Μητέρα μας καί, στό τέλος τοῦ μαθήματος, ἔδωσε σέ κάθε παιδί μιά χάρτινη μικρή εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Ἡ ψυχή τῆς Νίνας αἰσθάνθηκε μιά βαθειά καί μυστική σχέσι μέ τό Πανάγιο Πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας καί, γυρίζοντας στό σπίτι, τοποθέτησε τήν ἱερή εἰκόνα Της στό πιό ψηλό σημεῖο ἑνός ἑρμαρίου τῆς τραπεζαρίας, προκαλώντας ἀρκετές ἀρνητικές ἀντιδράσεις στά ὑπόλοιπα πρόσωπα τῆς οἰκογενείας. Ἐπέμεινε, ὅμως, καί πέτυχε νά μείνη ἡ ἱερή εἰκόνα τῆς Θεοτόκου ἐκεῖ πού τήν εἶχε τοποθετήσει.

Τίς Κυριακές, ἡ "παστόρισσα" μητέρα τῆς Νίνας δεχόταν τήν ἐπίσκεψι πολλῶν Προτεσταντῶν στό σπίτι τους. Μόλις οἱ Προτεστάντες εἶδαν τήν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου ἔκαναν τά γνωστά σχόλιά τους καί ζήτησαν νά "ἐκθρονίσουν" τή Θεοτόκο ἀπ᾽ τήν οἰκογενειακή ἑστία τῆς Νίνας. Ἡ ἐπιθυμία τῆς Νίνας ἀποδείχθηκε καί πάλι ὑπέρτερη τῶν προτεσταντικῶν ἀπαιτήσεων. Οἱ γονεῖς της εἶπαν ὅτι εἶναι παιδική ἀξίωσι καί δέν θέλουν νά στενοχωρήσουν τό κορίτσι τους, ἀφοῦ, γιά τούς ἴδιους, αὐτή ἡ χάρτινη εἰκόνα δέν ἦταν τίποτε τό σημαντικό. Οἱ προτεστάντες ἔφυγαν στενοχωρημένοι καί προβληματισμένοι καί συζήτησαν μέ πολλούς δικούς τους τή σημειωθεῖσα ἀλλαγή στό σπίτι τῆς "παστόρισσας"!

Τήν ἀμέσως ἑπόμενη Κυριακή, πάστορας, ἀνώτερος ἀπ᾽ τούς ἄλλους, θέλησε νά δῆ μέ τά δικά του μάτια τό γεγονός καί, συνοδευόμενος ἀπό μερικούς ἄλλους, κτύπησε τήν πόρτα τοῦ σπιτικοῦ τῆς Νίνας. Ἡ "παστόρισσα" ἄνοιξε τήν πόρτα πρόθυμη νά τούς καλοδεχθῆ. Τότε ὁ μεγάλος πάστορας τῆς λέει:

—Δέν μπαίνω μέσα, γιατί ἐκεῖ πάνω ἔχει ἕνα ὅπλο!

Ἡ "παστόρισσα" ἀρκετά προσβεβλημένη ἀπάντησε:

—Τί εἶναι αὐτά πού λές; Δέν ὑπάρχει ὅπλο στό σπίτι μας!

Ὁ πάστορας ἐπέμεινε:

—Ἐκεῖ ψηλά, ὑπάρχει ἕνα ὅπλο!, κι ἔδειξε τό ἑρμάριο μέ τήν ἱερή εἰκόνα, παραμένοντας ἔξω ἀπ᾽ τήν πόρτα.

Ἡ οἰκοδέσποινα τοῦ ἐξήγησε πώς ἐκεῖ ὑπάρχει μιά μικρή χάρτινη εἰκόνα πού πῆρε ἡ κόρη της ἀπ᾽ τό Κατηχητικό της, ἀλλ᾽ ἐκεῖνος ἐπέμενε ὅτι ὑπάρχει ἕνα ὅπλο! Στό τέλος πῆρε τή συνοδεία του κι ἔφυγαν ἀπ᾽ τό σπίτι πικραμένοι καί δυσαρεστημένοι, κρύβοντας μέ ἐπιμέλεια καί τήν τρομάρα τους...

Αὐτή ἡ ὁμολογία τοῦ πάστορος καί ἡ τρομάρα του μπροστά στήν ἱερή εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἦταν τό μήνυμα τοῦ Θεοῦ στήν ψυχή τῆς "παστόρισσας". Μιά ἅγια ἀνησυχία φούντωσε στήν καρδιά της, "Πῶς εἶναι δυνατόν μιά τόση δά χάρτινη εἰκόνα νά εἶναι ὅπλο;"· "γιατί φοβήθηκαν οἱ πάστορες;". Ἐρωτήματα πού ζητοῦσαν ἄμεση ἀπάντησι.

Βρέθηκε, λοιπόν, ἡ εὐλογημένη νά περνᾶ τήν πόρτα τῆς Ὀρθόδοξης Ἱεραποστολῆς αὐτή τή φορά, μέ διαφορετικό ὕφος καί μέ τά μάτια καί τ᾽ αὐτιά της ὁλάνοικτα. Εἶχε ἀποκτήσει "ὦτα τοῦ ἀκούειν" πρός ἀφάνταστη χαρά τῆς Νίνας.

Ἐκεῖ, στή "Μισσιόνα", ἔκανε πολλές ἐρωτήσεις, πῆρε ἀπαντήσεις, ἔζησε τό κλῖμα τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, συγκινήθηκε μπροστά στήν ἱερή εἰκόνα τῆς Θεοτόκου καί ζήτησε συγχώρησι γιά τήν κακοδοξία τήν ὁποία εἶχε πιστέψει καί γιά τό πού τόσες φορές ξυλοφόρτωσε τή Νίνα της...

Μετά ἀπ᾽ ὅλα αὐτά, πῆγε στούς Προτεστάντες καί ὁμολόγησε πώς δέν πιστεύει πλέον τά δόγματά τους, ἔρριξε μπροστά στά πόδια τους καί τό ἱερατικό της ἔνδυμα —ἕνα μαῦρο φόρεμα— κι ἔτρεξε νά γραφῆ στόν κατάλογο τῶν κατηχουμένων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας».

Congo, Αφρική

ΠΗΓΗ:

Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ

Εὐρήκαμεν τόν Μεσσίαν – Ἀπό τόν Ἰουδαϊσμό στήν Ὀρθοδοξία

ἐκδ. Ἁγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, Ἀθήνα 2011

http://www.truthtarget.gr

TRUTH TARGET

http://paintingleaves.blogspot.com

PAINTING LEAVES - ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΦΥΛΛΑ

Θλίψεις και ασθένειες ας γίνουν οδηγός

Αγαπητή εν Κυρίω Γκ.!

Σας χρειάζονται υπομονή και προσευχή∙ το πότε το έλεος του Θεού θα σας ελευθερώσει από το επιτίμιο, αυτό είναι δουλειά του Θεού. Δεν είναι δική μας δουλειά το να ερευνούμε τους καιρούς. Ένα είναι αναμφίβολο ότι υποφέροντας εδώ ο άνθρωπος απελευθερώνεται από την τιμωρία στην Αιωνιότητα. Ορίστε, αυτή είναι η παρηγοριά όλων των πασχόντων. Τώρα ο εχθρός παλεύει ακόμα για την ψυχή σας και δεν θέλει να απομακρυνθεί, αλλά ο Κύριος δεν σας αφήνει και σας χαρίζει υπομονή. Χωρίς γογγυσμό μόνο να ζείτε κι αυτό θα σας λογιστεί ως μαρτύριο.

Αγαπητή εν Κυρίω Ι.!

Πώς να παρηγορήσω την καρδιά της μητέρας που την τσάκισε η θλίψη; Στην εξουσία μου είναι μόνο η προσευχή για όλους τους θλιβομένους. Ακόμη θα σας συμβούλευα να κοιτάξετε όσα σας συμβαίνουν από την πνευματική οπτική. Διότι, αν δεν ήταν η ασθένεια του Ρ. , θα εξακολουθούσατε να «απολαμβάνετε» τη ζωή, μη γνωρίζοντας ότι πετάτε ορμητικά προς την άβυσσο.

Δεύτερο σημαντικό πράγμα: η ασθένεια είναι επιτίμιο για όσους εξαιτίας του θελήματός σας δεν είδαν το φως. Κι αφού υπάρχει επιτίμιο, μετά τα βάσανα που θα σηκώσετε, θα ακολουθήσει η συγχώρηση. Το κάλυμμα της τρέλλας δεν θα βλάψει την ψυχή του,του ίδιου του Ρ. Όσοι σας λένε για την  φωτεινή ψυχή του, λένε την αλήθεια. Θα αναγκαστείτε να τον παραδώσετε σε νοσοκομείο-ίδρυμα. Θα τον επισκέπτεστε και, αν υπάρχει δυνατότητα, θα τον κοινωνάτε εκεί. Άλλη διέξοδος δεν υπάρχει. Γιατί αν μέσα στην τρέλλα του προκαλέσει κανέναν σοβαρό τραυματισμό, τότε εσείς, όχι αυτός, θα λιώσετε στην θλίψη.

Ο Θεός να σας δώσει σοφία και να σας ενισχύσει!

Πηγή: «με λεπτότητα και αγάπη

Επιστολές του Γέροντα Ιωάννη

της Μονής των Σπηλαίων ( Πσκωφ )

Εκδόσεις : εν πλω

Πῶς βίωνε τήν πίστη του στό Χριστό ὁ ἅγιος Νεκτάριος

 

 ΠΩΣ ΒΙΩΝΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Η εικόνα αυτού που πιστεύει στον Χριστό

Πόσο ωραία είναι η εικόνα του πιστού! Πόσο θαυμαστή η χάρη της! Το  κάλλος της σε γοητεύει, το δε ύφος της εκφράζει την εμπιστοσύνη του πιστού προς τον Θεό. Η γαλήνη που είναι απλωμένη στη μορφή της εκφράζει την ειρήνη της ψυχής, η δε ηρεμία της την αταραξία της καρδιάς 

Η χαραγμένη στο πρόσωπο του πιστού καλοσύνη, μαρτυρά την ήσυχη συνείδησή του. Ο πιστός εικονίζεται σαν άνθρωπος που έχει απαλλαγεί από την τυραννία των ασταμάτητων μερίμνων της ζωής, οι οποίες καταπονούν συνεχώς το πνεύμα και, επίσης, σαν άνθρωπος του οποίου η πεποίθησή του προς τον Θεό ζωγραφίζεται με ζωηρά χρώματα πάνω στα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Αληθινά, ο πιστός εικονίζεται σαν άνθρωπος μακάριος και είναι μακάριος διότι κατέχει ήδη την πληροφορία για τη θεϊκή προέλευση της πίστης του και έχει πεισθεί για την αλήθεια της. Ο Θεός μίλησε μυστικά στην καρδιά του. Η θεία φωνή γέμισε την καρδιά του και η θεία ευφροσύνη την πλημμύρισε. Η καρδιά του και η διάνοιά του είναι αφοσιωμένες στον Θεό. 

Η καρδιά του καίγεται από την αγάπη του Θεού και το πνεύμα του βιάζεται να ανυψωθεί προς τον Θεό.

Ο πιστός, έχοντας καταλύσει τα δεσμά του εγωισμού, τα οποία περιορίζουν ασφυκτικά την αγάπη του και δεν του επιτρέπουν να ενεργεί και να βλέπει πέρα από έναν μικρό ορίζοντα γύρω από τον εαυτό του, τινάχτηκε μακριά και λευτερώθηκε από τον τυραννικό ζυγό της δουλείας και του εγωισμού, καταργώντας την άθλια λατρεία τού εαυτού του.

 Έτσι, ελεύθερος από τα δεσμά του, τρέχει παντού στη γη σε  όλα τα σημεία του ορίζοντα, και σπεύδει όπου τον καλεί η αγάπη προς τον πλησίον. Κανείς πλέον δεν υπάρχει που να τον εμποδίζει, κανείς που να τον επηρεάζει. Οι ηδονές του κόσμου -που σαν ποτάμια κυλούν πάντοτε- και οι απολαύσεις των επίγειων αγαθών, δεν τον δελεάζουν πια.

 Το είδωλο του εγωισμού του κατέπεσε και συντρίφτηκε και όσες θυσίες, προσφορές και θυμίαμα πρόσφερε μέχρι τώρα σ’ αυτόν, στο εξής τα προσφέρει μόνο στον Θεό της αγάπης, που πλέον αγαπά και λατρεύει με όλη του την ψυχή.

 Είναι αφοσιωμένος εξολοκλήρου, με την ψυχή και την καρδιά, στον αληθινό και ζώντα Θεό.Έτσι λησμονεί τον κόσμο και αμελεί μάλιστα συχνά και τη φροντίδα του ίδιου του σώματός του.

 Το βλέμμα του ατενίζει προς τον Θεό, η δε καρδιά του Τον αναζητά ασταμάτητα. Το πνεύμα του καταγίνεται με τη μελέτη των έργων Του, η δε ψυχή του επαναπαύεται στη θεία πρόνοια του Δημιουργού.

Τα πάντα διεγείρουν στην καρδιά του πιστού καινούργια συναισθήματα. Ολόκληρη η δημιουργία μιλά με μυστική γλώσσα στην ψυχή του για τη σοφία και την αγαθότητα του θείου Δημιουργού της. Εντρύφημά του είναι η μελέτη των έργων του Θεού’ και χαρά του αυτή που προκαλείται από την ενατένιση του κάλλους της δημιουργίας. Μελέτημα της καρδιάς του είναι όσα φανερώνουν τις θείες εικόνες του αγαθού πάνω στη γη, δηλαδή  το αγαθό, η αλήθεια και η δικαιοσύνη.

Ευτυχία του, αληθινή  και σίγουρη, είναι η παντοτινή και αδιάκοπη επικοινωνία με τον θείο Δημιουργό. Τα λόγια του Θεού είναι σαν μέλι γλυκό στο στόμα του. Αυτά μελετάει μέρα και νύχτα. Η καρδιά του καίγεται από την αγάπη του προς τον Θεό. Τρέχει προς Αυτόν και Αυτόν αναζητά μελετώντας τα δημιουργήματα. Ασταμάτητο έργο τουη κατά το δυνατόν τελειοποίησή του και διακαής επιθυμία του η ομοίωσή του με τον Θεό. Η αγάπη και η λατρεία του Θεού πλημμυρίζουν την πληγωμένη από τον θείο πόθο καρδιά του.

Ο δε ύμνος και η δοξολογία, η ευχαριστία και η ευλογία απευθύνονται με θέρμη και ακατάπαυστα από το στόμα του προς τον Θεό. Από τα χείλη του εξέρχεται σοφία, η δε καρδιά του είναι γεμάτη σύνεση και γνώση.Η ζωή του είναι δημιουργική και γεμάτη αρμονία. Ζει σπεύδοντας, με σκοπό και περίσκεψη, προς την τελείωση για την οποία και έχει πλασθεί, και απολαμβάνει άφθονη την ευδαιμονία που προέρχεται από την αγαθότητα του Θεού. 

Ζει στη γη, αλλά η πολιτεία του είναι ουράνια. Δίχως να εξαντλείται στα προβλήματα της ζωής, ένα μέλημα έχει, μία μέριμνα: το να μην ασχολείται με τα πολλά, αλλά για το ένα και μόνο που έχει πραγματικά ανάγκη. Όλη του η  φροντίδα στρέφεται στο πώς να εκπληρώσει τον θείο νόμο και για το πώς θα πράττει το αγαθό. Η κοινωνία των ανθρώπων, κάθε φυλής και έθνους, είναι κοινωνία αδελφών εξ αίματος και, γι’ αυτό, επιθυμεί σφοδρά να επεκτείνει τις ευεργεσίες του προς όλους.

 Χαίρεται με τις ευτυχίες τους και λυπάται για τις δυστυχίες τους. Όλη την ήμερα ελεεί και δανείζει,η δε δικαιοσύνη του μένει αιώνια. Η καρδιά του ελπίζει πάντα στον Κύριο, η δε ψυχή του είναι ήδη έτοιμη να παρουσιαστεί μπροστά στον Πλάστη της. Γεμάτος ελπίδα και θάρρος αναφωνεί μαζί με τον ψαλμωδό: «Κύριος εμοί βοηθός και ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι άνθρωπος».

  ΒΙΒΛΙΟΓ. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ. 

 http://apantaortodoxias.blogspot.com/2012/05/blog-post_8668.html

Tου Γέροντα Αμβρόσιου της Μονής Δαδίου

1) Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 έπεσαν οι Δίδυμοι Πύργοι. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε πει ότι εκείνο που πρόκειται να συμβεί στην Αμερική θ’ αλλάξει τον ρου της Ιστορίας: -Μεγάλο κακό θα βρει την Αμερική, και όχι μόνο μέσα στον Σεπτέμβριο. Αλλοίμονο!
Αυτό το είχε προαναγγείλει επίσης και στον μακαριστό Επίσκοπο Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιο σε μία από τις επισκέψεις του τελευταίου, και ήταν παρόντες κι άλλοι, χωρίς όμως να δώσει εξηγήσεις:
- Σεβασμιώτατε, να δείτε τί θα πάθουν οι Αμερικανοί σε δύο μήνες, είχε πει. (σελ. 119)

2) Από εδώ και πέρα, δεν έχεις διανοηθεί τί θα δεις και τι θα ακούσεις. Δεν έχουν ξαναγίνει ποτέ στον κόσμο, είπε μια μέρα το καλοκαίρι του 2005.
- Στην Ελλάδα θα συμβούν;
- Σε όλο τον κόσμο και σ’ εμάς. Και γιατί; Γιατί εμείς, λέει, είμαστε ο φάρος της Ορθοδοξίας, αλλά καταντήσαμε από την αμαρτία χειρότεροι από τους άθεους. (σελ. 178)

3) Ο Γέροντας έλεγε για τη συντέλεια του κόσμου ότι θα διαρκέσει όσο κρατάει ο Εξάψαλμος, λίγα λεπτά. Την ώρα πού θα κρινόμαστε, στον ουρανό θα ψέλνουν τον Εξάψαλμο οι Άγγελοι. Όλοι οι άνθρωποι που θα ζουν εκείνη τη στιγμή θα βιώσουν τον θάνατο ακαριαία και αμέσως μετά θα αναστηθούν, θα είμαστε όλοι με τα σώματα μας άϋλα, δεν θα πιάνουμε χώρο, ο ένας θα βλέπει το σώμα του άλλου και όλοι θα είναι στην ηλικία των 33 χρόνων.
Ο Κύριος θα κρατά το βιβλίο της ζωής, το Ευαγγέλιο, και αυτομάτως θα πηγαίνουμε δεξιά ή αριστερά από μόνοι μας, γιατί θα ξέρουμε αν είμαστε για τον Παράδεισο ή όχι. Γι’ αυτό και στο Δεσποτικό, πού κάθεται ο Δεσπότης, στην εικόνα του Χριστού είναι ανοιχτό το βιβλίο και δεν υπάρχει καντήλι επάνω – δηλώνει ότι δεν υπάρχει έλεος στη Δευτέρα Παρουσία. Ενώ στο τέμπλο είναι κλειστό το βιβλίο πού κρατάει ο Χριστός και υπάρχει καντήλι, διότι ακόμη έχουμε έλεος. (σελ. 183)

4) Τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ γρήγορα. Ο διάβολος θα κυριαρχήσει. Όσοι τον πλησιάσουν, θα τους τσακίσει, θα τους συντρίψει. Φίλους αυτός δεν έχει. (σελ. 210)

5) Ακουστέ τι σας λέω. Μη σταματάτε να προσεύχεσθε!
Η ευχή «Κύριε, ελέησον» είναι σαν ένα σπαθί που κόβει στα δύο τον Σατανά. Βάζει ο διάβολος τον κόσμο να αμαρτήσει, και μετά την αμαρτία τους φοβίζει και τους κάνει να ντρέπονται να εξομολογηθούν.
Πήγα ένα τέταρτο στην κόλαση και νόμιζα ότι ήμουν τρεις ώρες. (σελ. 210)

6) Εσάς στη Θεολογική Σχολή αυτά σας τα λένε μαλακά. Ούτε ο Ιάκωβος ούτε ο Πορφύριος τα έλεγαν αυστηρά. Έτσι έπρεπε να τα πουν, να τα ακούσει ο κόσμος και να μετανοήσει. Έρχεται ο διάβολος και με χτυπάει αλύπητα. Μου λέει: «Μην τους τα λες τόσο καθαρά. Άστους να κοιμούνται. Μην τους αφήνεις να ξυπνούν». (σελ. 211)

7) Ο φθόνος είναι το χειρότερο αμάρτημα και δεν έχουμε ελαφρυντικά. Πρέπει να φεύγει από μέσα μας.Και οι Άγιοι αμάρτησαν, αλλά αγίασαν. Ως άνθρωποι, κι αυτοί έπεσαν σε παραπτώματα, αλλά αγίασαν. (σελ. 214)

8) Αυτοί που φεύγουν την εβδομάδα των Παθών πάνε κατευθείαν επάνω. Είναι ευλογημένος ο άνθρωπος πού πεθαίνει Σάββατο και κηδεύεται Κυριακή. Ο δρόμος για τον Παράδεισο είναι ανοιχτός. (σελ. 214)

9) Οι σημερινοί άνθρωποι δεν έρχονται προς το φως, γιατί είναι πονηρά τα έργα τους. Όπως έλεγε και ο Κύριος στο Ευαγγέλιο. Και όταν πηγαίνουν να μιλήσουν με κάποιον και ν’ ακούσουν λόγο Θεού, πάλι μπερδεύονται πιο πολύ, επειδή τα έργα τους είναι πονηρά. (σελ. 202)
Από τα 10 εκατομμύρια Έλληνες τα 2 εκατομμύρια θα σωθούνε, γιατί κρατάνε. Γιατί, είδες τί μου λες; Δεν αλλάζεις πορεία όπως είσαι, μα να σου κόψουν το κεφάλι. Έτσι είναι τα 2 εκατομμύρια των Ελλήνων.
Αλλά τα 8, πού τα πήρε ο λύκος και τα έπνιξε, πού είναι; Και δεν ξέρεις τί διαφθορά υπάρχει μέσα στην Ελλάδα. Μέχρι αφαντάστου βαθμού καταστροφή ψυχική και σωματική. (σελ. 202)

10) Δυστυχώς, δεν λέγεται η αλήθεια, η οποία έπρεπε να λέγεται, μέσα στον χριστιανικό ναό. Κρύβεται η αλήθεια από εμάς όλους τους δασκάλους. Σας το λέω με πλήρη συνείδηση αυτό. Κρύβεται η αλήθεια, δεν διδάσκεται ο ελληνικός λαός όπως πρέπει. Αλλού τον προσανατολίζουμε και δεν του λέμε την αλήθεια, για να συνέλθει ο ελληνικός λαός και να συνέλθουμε κι εμείς.του Γέροντα Αμβρόσιου της Μονής Δαδίου γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1912 στα Λαζαράτα Λευκάδος.