Αμέτε με στην εκκλησά Νίκος Μανιάς

Πρόσκληση Μουσικολογικού Συνεδρίου στη Θεσ/νίκη

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Το Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ. το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ. και η Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου σας προσκαλούν   στην έναρξη του Συνεδρίου   που θα γίνει την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014 και ώρα 6:30 μ.μ. στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλονίκης     • Κήρυξη έναρξης εργασιών του Συνεδρίου από τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ. Άνθιμο   • Παρουσίαση του τόμου «Εισαγωγή Χουρμουζίου Χαρτοφύλακος» από τον Εμμανουήλ Γιαννόπουλο, λέκτορα του Τ.Μ.Σ. του Α.Π.Θ.   • Ομιλία του Καθηγουμένου της Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου Αρχιμανδρίτου Εφραίμ «Η  ψαλτική τέχνη στην θεία Λατρεία»   • Συναυλία με μέλη των Τριών Διδασκάλων: • Χορός Αγιορειτών Πατέρων  (Γέρων Δανιήλ και Γέρων Στέφανος των Δανιηλαίων, Γέρων Δαμασκηνός και Ιερομόναχος Θεοδόσιος από την Νέα Σκήτη)   • Σωματείο Ιεροψαλτών Θεσσαλονίκης «Ιωάννης ο Δαμασκηνός» χοράρχης Χαρίλαος Ταλιαδώρος  Άρχων Πρωτοψάλτης της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως     Υπό την αιγίδα του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ανθίμου    Είσοδος ελεύθερη                    Ιστοσελίδα Συνεδρίου:                                             www.neamethodos.gr                    Χορηγός επικοινωνίας:

ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

Το κήρυγμα της Κυριακής 16-10-2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

Λουκ. η΄, 26-39

Στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς παρουσιάζεται ὡς ἐλευθερωτὴς τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὶς δαιμονικὲς δυνάμεις ποὺ τὸν κρατοῦν αἰχμάλωτο καὶ τὸν καταδυναστεύουν. Σ᾿ αὐτὴ τὴν προσφορὰ τῆς ἐλευθερίας βλέπουμε δύο τρόπους ἀνταπόκρισης τῶν ἀνθρώπων· ἡ μία ἐκπροσωπεῖται ἀπὸ τὸν δαιμονισμένο ποὺ θεραπεύτηκε, ἡ ἄλλη ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς στὴν ὁποῖα ἔγινε τὸ θαῦμα. Ὁ πρῶτος μετὰ τὴ θεραπεία καθόταν «ἱματισμένος καὶ σωφρονῶν» δίπλα στὸ Χριστὸ κι ἐπιθυμοῦσε νὰ τὸν ἀκολουθήσει, ἐνῶ οἱ ἄλλοι μόλις εἶδαν τὸ θεραπευμένο κι ἔμαθαν τὰ σχετικὰ μὲ τὸ θαῦμα φοβήθηκαν καὶ ζήτησαν ἀπὸ τὸ Χριστὸ ν᾿ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν τόπο τους. Τὸ ἴδιο τὸ γεγονός, ἕνα μεγάλο θαῦμα τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἔδειχνε τὴ δύναμή του καὶ τὴν ἀγάπη του γιὰ τὸν ἄνθρωπο, δημιούργησε διαφορετικὰ ἀποτελέσματα. Αὐτὴ ἡ διαφορὰ τῶν ἀντιδράσεων μᾶς ἐπισημαίνει ὁρισμένες βασικὲς ἀλήθειες. Μᾶς δείχνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι τὸ πιὸ θαυμαστὸ ἀλλὰ καὶ τὸ πιὸ ἀντιφατικὸ, μέσα στὴν πτώση του, πλάσμα τοῦ Θεοῦ. Δείχνει ἐπίσης ὅτι κάθε ἄνθρωπος εἶναι μοναδικὸς κι ἀνεπανάληπτος κι ἐλεύθερος στὶς ἐπιλογές του.

Ἡ προσκόλληση στὸ Χριστὸ ἤ ἡ ἄρνησή του εἶναι δυνατότητες ἐπιλογῆς ποὺ ἔχουμε χάρη στὴν ἐλευθερία μας, καὶ γιὰ νὰ εἴμαστε πιὸ ἀκριβεῖς, αὐτὲς οἱ δυνατότητες συνιστοῦν τὴν ἐλευθερία μας. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ἀνακεφαλαίωση ὅλης τῆς κτίσεως, γι αὐτὸ καὶ οἱ πιὸ καθοριστικὲς ἐπιλογές μας συνδέονται μὲ τὸ πρόσωπό του. Ἡ ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν αἰτία ποὺ τὴν προκαλεῖ εἶναι μιὰ ἀρνητικὴ ἐκδήλωση τῆς ἐλευθερίας μας. Αὐτοὶ ποὺ ἐπιλέγουν αὐτὴ τὴ στάση εἶναι οἱ ‘ψυχροί’, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται ἤδη ἔξω ἀπὸ τὸ Σῶμα του, τὴν Ἐκκλησία, μὲ τὴν ἄρνησή τους. Ἡ πορεία τους εἶναι καταστροφική, ὅμως ὁ

Χριστὸς δὲ θέλει δυναστικὰ νὰ ἀνατρέψει τὴν ἐπιλογή τους, γιατὶ σέβεται καὶ δὲν ἐκβιάζει τὴν ἐλευθερία μας, ὅπως κι ἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰ ἐκβιάσουμε τὴ δική του.

Ἡ ἐλευθερία, βέβαια, ὡς δυνατότητα ἐπιλογῆς δὲν εἶναι γνώρισμα τῆς τελειότητας, ἀλλὰ εἶναι ἀπόδειξη ἀτέλειας. Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση τῶν ἁγίων Πατέρων μας, ἐλεύθερος πραγματικὰ εἶναι αὐτὸς ποὺ ταύτισε τὸ θέλημά του μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ· ἔχει γίνει κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ, ὁπότε ἔχει ὑπερβεῖ μὲ τὴ ζωὴ τῆς χάριτος τὰ ὅρια τῆς γέννησης καὶ τοῦ θανάτου, ποὺ ἀποτελοῦν σκάνδαλο γιὰ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ δισταγμὸς ποὺ ὑπάρχει πρὶν ἀπὸ τὴν ἐπιλογὴ σημαίνει ὅτι δὲν ἔχουμε ἀκόμη ἀποκτήσει σαφῆ γνώση τοῦ ἀγαθοῦ. Βέβαια, χωρὶς τὴν ἐλευθερία τῆς ἐπιλογῆς δὲ φθάνουμε στὴν τελειότητα τῆς ἐλευθερίας. Μὲ ἐλευθερία ποὺ ἔχει σὰν κίνητρο καὶ κριτήριο τὴν ἀγάπη ἐπιλέγουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ταυτιζόμαστε μαζί του. Ἡ ἐλευθερία χωρὶς ἀγάπη εἶναι καταστροφή. Ἀγαποῦμε πρῶτα τὸ Χριστὸ κι ἔπειτα ὑπακοῦμε στὸ λόγο του. Ἄν δὲν τὸν ἀγαπήσουμε πραγματικά, δὲν μποροῦμε νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε. Ἄν κατανοοῦμε τὶς ἐντολές του μόνο σὰν ἀπειλὲς τῶν σωματικῶν μας ἀναπαύσεων καὶ δὲν βλέπουμε μέσα σ᾿ αὐτὲς τὴ δωρεὰ τῆς χάριτος καὶ τὴν ἐλευθερία ἀπὸ τὴν ἐξουσία τῆς ἁμαρτίας, ἀποστρεφόμαστε τὸ πρόσωπο καὶ τὸ λόγο του. Ζητᾶμε, σὰν τοὺς κατοίκους τῆς χώρας τῶν Γαδαρηνῶν, «ἀπελθεῖν ἀφ᾿ ἡμῶν», διότι «φόβῳ μεγάλῳ_ συνεχόμεθα» ἀπέναντι στὸν «ἐνεργῆ καὶ τομώτερον ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον» λόγο του.

Οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς ζητοῦν τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ εὐεργέτη, γιατὶ τοὺς κυρίεψε ὁ φόβος. Ὁ ‘φόβος’ τους, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁμιλεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς, δὲν εἶναι τὸ δέος καὶ ἡ συντριβὴ μπροστὰ στὴ δύναμη τοῦ θείου, ποὺ εἶναι ἠ ἀρχὴ τῆς ἀναγνώρισης καὶ τῆς προσκύνησής του, ἀλλὰ ὁ τρόμος μήπως ἡ παρουσία τοῦ Ἰησοῦ τοὺς ὁδηγήσει στὴ στέρηση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, τὰ ὁποῖα δὲν

θέλουν νὰ χάσουν. Τυφλοὶ ὡς πρὸς τὸ πνευματικό τους συμφέρον, ἀπορρίπτουν τὴν ἐλευθερία, προτιμώντας νὰ μείνουν δοῦλοι. Πολλὲς φορὲς οἱ ἄνθρωποι δὲν βλέπουν καθαρά, δὲν διακρίνουν τὸ σωστό, χάνουν τὰ μεγάλα γιὰ νὰ κερδίσουν τὰ μικρά, διώχνουν τὸ Σωτῆρα γιὰ νὰ ζήσουν πιὸ ἄνετα.

Ἡ κρίση τοῦ κόσμου βρίσκεται στὶς ἐπιλογές του. Ἐπιλέγουμε μὲ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς μας καὶ τὶς ἀντιλήψεις τοῦ νοῦ μας τὸ αἰώνιο μέλλον μας, δηλ. ἤ τὴν κοινωνία μὲ τὸ Φῶς ἤ τὴν ἄρνησή του. Ὁ Χριστός, στὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, λέει ὅτι ἡ αἰτία τῆς καταδίκης τῶν ἀρνητῶν βρίσκεται στὸ ὅτι τὸ Φῶς, ὁ Χριστός, ἦλθε στὸν κόσμο, ἀλλὰ οἰ ἄνθρωποι ἀγάπησαν τὸ σκοτάδι κι ὄχι τὸ Φῶς, «ἦν γὰρ πονηρὰ τὰ ἔργα αὐτῶν», γιατὶ τὰ ἔργα τους ἦταν πονηρά.

Κι ὅμως ἐδῶ βρίσκεται ἡ τραγικὴ εἰρωνεία· παραμένουν κλεισμένοι στὰ δεσμὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα θέλει νὰ τοὺς λυτρώσει ὁ Χριστὸς. Δὲν βλέπουν τὰ θαύματα τῆς θείας ἀγάπης μὲ τὰ ὁποῖα εἶναι γεμᾶτος ὁ κόσμος. Σκέπτονται ψυχρά, ἐγκεφαλικά, ἐγκοσμιοκρατικά. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ μεταβάλλει ριζικὰ τὸν ἄνθρωπο δὲν εἶναι ἡ ψυχρὴ λογικὴ καὶ τὸ στενὰ καὶ ὑλικὰ ἐννοούμενο συμφέρον, ἀλλὰ ἡ συνάντηση μὲ τὸ Χριστὸ μέσα στὸ χῶρο τοῦ βιώματος, ὁ διάλογος μ᾿ Αὐτὸν, ἡ ἀναγνώρισή του ὡς ἐλευθερωτῆ.

Ἡ πίστη εἶναι δωρεὰ τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ καὶ ἀρετή. Σπέρνεται ἀπὸ τὸ Θεό, ἀλλὰ γιὰ νὰ καρπίσει χρειάζεται τὴ θετικὴ ἀνταπόκριση τῆς ἐλευθερίας μας. Ἡ πίστη δὲν ἐκβιάζει, ἐλευθερώνει ὅμως καὶ θεραπεύει, ἀπαλλάσει ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία στὸ διάβολο καὶ τὴν ὕλη. Ὁ Θεὸς ἔσπειρε τὴν πίστη στὸν πρώην δαιμονισμένο μὲ τὸ νὰ τὸν ἀπαλλάξει ἀπὸ τὴν κυριαρχία τῶν δαιμόνων. Ἡ θεραπεία του ἦταν μιὰ κλήση ἀπὸ τὸ Θεὸ ποὺ βρῆκε τὴν ὁλοπρόθυμη ἀνταπόκρισή του. Καθόταν «παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ…ἐδέετο δὲ αὐτοῦ…εἶναι σὺν αὐτῷ». Ζητοῦσε ἀπὸ τὸ Χριστὸ νὰ τὸν ἀφήσει νὰ τὸν

ἀκολουθήσει. Ὅμως ὁ Χριστὸς δὲν ἐκμεταλεύτηκε τὴν εὐγνωμοσύνη του καὶ τὸν ἐνθουσιασμό του γιὰ νὰ προσθέσει ἕναν ἀκόμη ἀκόλουθο στὶς περιοδεῖες του. Τὸν ἔστειλε στὸ σπίτι του, γιατὶ αὐτὸ ἦταν τὸ σωτήριο γι᾿ αὐτὸν τὸν ἴδιο, γιὰ τοὺς συγγενεῖς του καὶ γιὰ τοὺς συντοπίτες του. Τοῦ ἔδωσε τὴν ἐντολή «διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός». Τὸν ἔκανε ἔτσι ἀπόστολό του καὶ κήρυκα τῆς ἀγάπης του.

Εἶναι χρήσιμο, ἀγαπητοί ἀδελφοί, νὰ προσέξουμε λίγο καλύτερα τὴν ἐντολὴ «διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός». Δὲν τὸν ἔστειλε ὁ Χριστὸς νὰ κηρύξει γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Μεσσία ἤ γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ ἤ γιὰ τὶς ἐντολές του. Τὸ κήρυγμά του θὰ ἦταν διήγημα, θὰ ἐξιστοροῦσε τὴν ἐμπειρία ποὺ ἀπέκτησε ἀπὸ τὴ συνάντησή του μὲ τὸ Θεό. Τὴν ἐμπειρία αὐτὴ θὰ τὴν κήρυττε σ᾿ αὐτοὺς ποὺ προηγουμένως ἀποστράφηκαν τὸ Θεάνθρωπο Χριστό. Θὰ ἦταν δηλ. μιὰ νέα κλήση πρὸς τοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς τῶν Γαδαρηνῶν. Τὸν ἀφήνει μάρτυρα καὶ διαλαλητὴ τῆς ἀλήθειας, τὸν ἕνα, τὸν ἄλλοτε δαιμονισμένο, καὶ τώρα ἀγαθὸ καὶ ταπεινὸ δοῦλο τοῦ Κυρίου νὰ μαρτυρᾶ καὶ νὰ βεβαιώνει γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ γιὰ τὴ σωτηρία. Τὸν ἀφήνει τεκμήριο ἀσάλευτο, αὐτὸν τὸν ὥς χτὲς τρελόν, γιὰ νὰ φωτίζει ὅλους τοὺς σωφρονοῦντας.

Κι ἐδῶ ἀκριβῶς βρίσκεται τὸ μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος κι ὅταν ἀκόμη ὁ ἄνθρωπος τὸν ἀρνιέται, Ἐκεῖνος δὲν τὸν ἐγκαταλείπει, δὲν παύει νὰ μᾶς δίνει ἀφορμὲς γιὰ νὰ διανοιχθοῦν τὰ μάτια τῆς ψυχής μας, ὥστε νὰ ἀντιληφθοῦμε καὶ νὰ γνωρίσουμε ὅτι Αὐτὸς εἶναι ἡ Ὁδός, ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Απο την Βραδινή θεία Λειτουργία, 25-26 Οκτωβρίου

ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ, Agios Dimitrios.

Ο Άγιος Δημήτριος

Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ.

Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.

Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας (βλέπε 27 Οκτωβρίου), ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.

Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.

Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο.

Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.

Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου του Παρθενώνα. Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’.
Μέγαν εὕρατο ἐv τοῖς κιvδύvοις, σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαῤῥύvας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Αὐτόμελον.
Τοῖς τῶv ἰαμάτωv σου ῥείθροις Δημήτριε, τὴv Ἐκκλησίαν Θεὸς ἐπορφύρωσεv, ὁ δούς σοι τὸ κράτος ἀήττητοv, καὶ περιέπωv τὴν πόλιv σου ἄτρωτοv· αὐτῆς γὰρ ὑπάρχεις τὸ στήριγμα.

Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λογον.
Εὐσεβείας τοῖς τρόποις καταπλουτῶν, ἀσεβείας τὴν πλάνην καταβαλών, Μάρτυς κατεπάτησας, τῶν τυράννων τὰ θράση, καὶ τῷ θείῳ πόθῳ, τὸν νοῦν πυρπολούμενος, τῶν εἰδώλων τὴν πλάνην, εἰς χάος ἐβύθισας· ὅθεν ἐπαξίως, ἀμοιβὴν τῶν ἀγώνων, ἐδέξω τὰ θαύματα, καὶ πηγάζεις ἰάματα, Ἀθλοφόρε Δημήτριε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Ἕτερον Κάθισμα
Βασιλεῖ τῶν αἰώνων εὐαρεστῶν, βασιλέως ἀνόμου πᾶσαν βουλήν, ἐξέκλινας Ἔνδοξε, καὶ γλυπτοῖς οὐκ ἐπέθυσας· διὰ τοῦτο θῦμα, σαυτὸν προσενήνοχας, τῷ τυθέντι Λόγῳ ἀθλήσας στερρότατα· ὅθεν καὶ τῇ λόγχῃ, τὴν πλευρὰν ἐξωρύχθης, τὰ πάθη ἰώμενος, τῶν πιστῶς προσιόντων σοι, Ἀθλοφόρε Δημήτριε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Μεγαλυνάριον
Τὸν μέγαν ὁπλίτην καὶ ἀθλητήν, τὸν στεφανηφόρον, καὶ ἐν μάρτυσι θαυμαστόν, τὸν λόγχῃ τρωθέντα, πλευρὰν ὡς ὁ δεσπότης, Δημήτριον τὸν θεῖον ὕμνοις τιμήσωμεν.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Φύλαττε τοὺς δούλους σου ἀθλητά, μάρτυς μυροβλύτα τοὺς ὑμνοῦντάς σε εὐσεβῶς, καὶ ρῦσαι κινδύνων καὶ πάσης ἄλλης βλάβης, Δημήτριε τρισμάκαρ ταῖς ἱκεσίαις σου.

Μου αρέσει!

Από την Αθήνα στον Ταξιάρχη της Θάσου με βοηθό τον Αρχάγγελο

Ομιλία με θέμα: "Οσίου Πορφυρίου: Θεραπευτική Παιδαγωγική", σήμερα στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Πειραιώς

Στο πλαίσιο των εορτασμών στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Πειραιώς, την Πέμπτη 23 Οκτωβρίου στις 7.15μ.μ., θα ομιλήσει ο καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γεώργιος Κρουσταλλάκης με θέμα: "Οσίου Πορφυρίου, Θεραπευτική Παιδαγωγική". 

Ο κ. Γεώργιος Κρουσταλλάκης είναι ομότιμος καθηγητής της Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής και της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και έζησε από πολύ κοντά το βίο και την προσωπικότητα του Γέροντος Πορφυρίου. 

Με πολύ αγάπη και συγκίνηση θα μιλήσει για τις παιδαγωγικές απόψεις του Γ. Πορφυρίου, την αντιμετώπιση που είχε απέναντι στους ανθρώπους, το διορατικό και προορατικό του χάρισμα που βοήθησε και παρηγόρησε χιλιάδες ψυχές.

Ο π. Πορφύριος υπήρξε πνευματικός Πατέρας των νέων ανθρώπων και σύμβουλος της οικογένειας, σε μια εποχή που διακρίνεται για την αντιπαιδαγωγικότητα και την παθογένειά της. ΄Ηταν άνθρωπος που έζησε στην περιοχή του θαύματος και εκφράστηκε με τη θεία «τρέλα».

Έλεγε συχνά ο Γέροντας:

«Όταν έλθει ο Χριστός στον άνθρωπο, όταν έλθει στη ψυχή μας, όταν πάη στον άνθρωπο ο Χριστός, όταν μπει στην ψυχή, η ψυχή γίνεται αλλιώς. Ζη παντού, ζη στα άστρα, ζη στον κόσμο τον πνευματικό, ζη στο σύμπαν, ζη…».

Όσιος Πορφύριος -Ομιλεί ο ίδιος.

«Αφιέρωμα στον Παπα-Φώτη Λαυριώτη, τον δια Χριστόν σαλό της Λέσβου»

Η εκδήλωση
της Πέμπτης 23 Οκτωβρίου
του προγράμματος
«ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει...»

Στον«Παπα-Φώτη Λαυριώτη, τον δια Χριστὸν σαλὸ της Μυτιλήνης» είναι αφιερωμένη η εκδήλωση της Πέμπτης 23 Οκτωβρίου του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει...» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Πνευματικό Κέντρο Ευαγγελιστρίας στις 7.30 μ.μ. (όπισθεν Ιερού Ναού - Βούλγαρη 50γ).
Για τον Παπα-Φώτη θα μιλήσουν:

ο Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Μαΐδώνης, Πρωτοσύγκελλος Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, 

 ο Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Πόπης, 

 ο Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αφαλωνιάτης και 

 ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεμιστοκλής Χριστοδούλου. 

Θα συντονίσει ο κ. Λυκούργος Μαρκούδης.