Φωτεινή Γραμμή - Ίδρυμα Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών

Σωματεῖον

«ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΔΙΑΙΡΟΥΜΕ - ΟΥΤΕ ΔΙΑΙΡΟΥΜΕΘΑ

ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ

Η ΕΛΛΑΣ

25^η ΜΑΡΤΙΟΥ 2015

20.3.2015

Ἀρχίζουμε μὲ ἕνα σύντομο σημείωμα τοῦ Αἰδ. π. Χρίστου Κυριακόπουλου, Πρωτοσυγγέλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ σχετικὰ μὲ μία μοναδικὴ καὶ πρωτότυπη ἐργασία του γιὰ τὸν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Τὸ θρηνῶδες αὐτὸ ἱστορικὸ τραγούδι, ποὺ ἀναφέρεται στὴν ἐξορία τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη στὴ Ζάκυνθο, ἠχογράφησα γιὰ ἱστορικοὺς λόγους, πρὸ δεκαετίας, προκειμένου νὰ τὸ παρουσιάσω σὲ ἐπιστημονικὸ συνέδριο στὴν Τρίπολι. Δὲν κυκλοφόρησε σὲ δίσκο. Τὸ διατηροῦσα στὸ ἀρχεῖο μου. Δὲν ἤθελα ὅμως νὰ παραμένει στὸ ἀρχεῖο. Ἐν ὄψει τῆς Ἐθνικῆς μας ἑορτῆς τῆς 25ης Μαρτίου σᾶς τὸ ἀποστέλλω γιὰ νὰ γίνει καὶ δικό σας κτῆμα καὶ τὸ ἀφιερώνω στοὺς ἥρωες τοῦ 21, ποὺ μᾶς χάρισαν τὸ πολυτιμότερο ἀγαθό, τὴν ἐλευθερία  μας καὶ στὴ μνήμη τοῦ ἀπελευθερωτοῦ τοῦ Γένους μας Θεοδώρου Κολοκοτρώνη.

π. Χρίστος Κυριακόπουλος.

(Χρονογράφημα)

Εὐαγγελίζου Γῆ, Χαρὰν Μεγάλην

1. Αἰῶνες Αἰώνων διατηροῦν καὶ ἐπαληθεύουν τὴν Ἑλληνικὴ Αἰωνιότητα. Ἡ ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας στολίζει καὶ ὑμνεῖ εἴκοσι αἰῶνες τὴν Αἰωνία Ἑλλάδα. Ὁ 21^ος αἰώνας εἶναι ἀδήριτη ἀνάγκη νὰ δικαιώσῃ ἐπὶ τέλους τοὺς Ἀγῶνες τῶν Ἀγωνιστῶν καὶ τῶν Ἡρώων τοῦ 1821.

2. Ἀνάμεσα στὴν Αἰωνία Αἴγλη τῆς Ἑλλάδος συναντᾶμε τὸν Μεγάλο τῆς Φυλῆς Κωστὴ Παλαμά:

«Αὐτὸ τὸν λόγο θὰ σᾶς πῶ, δὲν ἔχω ἄλλο κανένα

Μεθύστε μὲ τ᾿ Ἀθάνατο Κρασὶ τοῦ Εἰκοσιένα».

3. Ὁ Ἀγώνας τῆς Νέας Παλιγγενεσίας εἶναι ἐδῶ στὸ χῶμα τὸ Ἅγιο καὶ Ἑλληνικό.

4. Τὰ ἄνθη ἔρχονται καὶ τούτη τὴν Ἄνοιξι, γιατὶ καὶ τοῦτος ὁ Χειμώνας φεύγει, ἔστω καὶ ἄν φέγγει ἀκόμη στὸν κάθε κάμπο ἡ χιονοπλαγιὰ τῶν ὡραίων Ἑλληνικῶν ὑψηλῶν ὀρέων.

5. Φυτεύουμε καὶ καλλιεργοῦμε κάθε προσμονή. Κάθε ἀνθοφορία θὰ φέρνῃ καὶ τὴν ἀνάλογη ἢ ἀντίστοιχη καρποφορία. Οἱ μέλισσες φέρνουν μαζὶ μὲ τ᾿ ἄνθη τοὺς καρπούς. Μὰ δὲν ξεχνοῦν. Φέρνουν μέλι καὶ γύρη, κερὶ καὶ πρόπολη. Τὸ γνήσιο κερὶ τῶν μελισσῶν τῆς Ἑλληνικῆς Ἱερῆς Γῆς πρέπει μόνο νὰ μπαίνῃ στὴν κάθε Ἐκκλησιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας. Αὐτὸ εἶναι ἀκόμη ἕνα νέο χρέος τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων.

Ὅλοι λένε :

«Πάω ν᾿ ἀνάψω ἕνα κερί», μ᾿ αὐτὸ κερὶ δὲν εἶναι

Γιατὶ ἔχει μέσα χημικά, μεγίστη προσβολή᾿ ναι.

6. Τὸ πρῶτο στοίχημα τῶν Ἑλλήνων καὶ Φιλελλήνων Ὀρθοδόξων εἶναι νὰ ἀνάβουμε εἶναι νὰ ἀνάβουμε στὴν Ἐκκλησιὰ μόνο γνήσια κεριὰ ἀπὸ μελισσοκέρι 100%. Ἐκεῖ εὑρίσκεται ἡ πρώτη μας νίκη. Σὲ ἐφικτοὺς ἱεροὺς στόχους σεβασμοῦ καὶ αὐτοσεβασμοῦ.

Δὲν εἶναι ἱερὸ οὔτε ὅσιο νὰ ἀνάβουμε ψεύτικα κεριὰ στὴν Ἀληθινὴ Πίστι μας.

Ἕνα νεῦμα τῶν Ἁρμοδίων ἀρκεῖ.

7. Ὁ Δεύτερος Ἱερὸς καὶ ἐφικτὸς στόχος εἶναι, ὅταν ὁμιλοῦμε ἢ γράφουμε ἑλληνικὰ νὰ μὴ χρησιμοποιοῦμε ξένες λέξεις. Αὐτὸ εἶναι ταυτόχρονα τὸ δεύτερο σκαλοπάτι πρὸς τὴν ἐπιτυχία καὶ τὴν ἐνίσχυσι τῆς αὐτοπεποίθησής μας. Ἡ δική μας γλῶσσα εἶναι ἡ μητέρα τῶν Γλωσσῶν, τῆς Φιλοσοφίας καὶ τῶν Εὐαγγελίων.

Γιὰ νὰ μὴ ξεχνᾶμε· πόσο κοστίζει-πόσο ἀξίζει ἡ χρήση τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντακτικοῦ ἀπὸ τὴν Γερμανικὴ Γλῶσσα ; Ἄς παρουσιάσουν οἱ ἴδιοι τὴν δωρεά, ἄν ἔγινε· ἀλλιῶς ἄς ὑποβάλλουν τὶς προτάσεις τους μὲ σεβασμὸ πρὸς τὸ «Νῦν ὑπὲρ Πάντων ἡ Ἑλλάς».

8. Ὁ Τρίτος Ἱερὸς καὶ ἐφικτὸς στόχος εἶναι νὰ ἐξασφαλίσουμε πλήρως ὑγιεινὴ διατροφὴ στοὺς κατοίκους κάθε Ἐνορίας μὲ ντόπια παραγωγὴ ἀπὸ γάλα – κρέας - ἔλαιο – ψωμί – βότανα – μπαχαρικά – μέλι – ψάρια – λαχανικά – ξηροὺς καρπούς - ἄγρια χόρτα - ὄσπρια – φροῦτα καὶ δικά μας ζυμαρικά, γιαούρτι καὶ τυριά, κρασιὰ καὶ ἀποστάγματά μας, γλυκὰ καὶ ποτὰ κάθε ἐποχῆς.

9. Πρὸς τοῦτο συνεργασίες, μικρὰ θερμοκήπια παντὸς ὑψομέτρου, μικρὲς κοινωνικὲς συνεταιριστικὲς ἐπιχειρήσεις γιὰ ἄρτια ὀργάνωση ἐργασίας - ἐλεύθερου χρόνου - ἀδειῶν καὶ ποιότητα ζωῆς. Ἔτσι θὰ θρέψουμε σωστὰ καὶ ὅλα τὰ παιδιὰ στὰ Σχολεῖα τῆς περιοχῆς.

Ἡ ὑγεία θέλει πολλὰ μικρὰ γεύματα καὶ αὐτὰ μποροῦμε νὰ τὰ ἐπιτύχουμε. Εἶναι ἐφικτά, ἄν συνεργασθοῦμε. Τὸ ὑψηλότερο κίνητρο τῆς συνεργασίας εἶναι ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν πλησίον καὶ ἡ θέλησι νὰ εἴμεθα εὐτυχεῖς χωρὶς δυστυχεῖς στοὺς τόπους τῆς κάθε περιοχῆς.

10. Ἔτσι κτίζονται τῶν Ἑλλήνων οἱ Κοινότητες καὶ ἐπιβεβαιώνεται ὁ ὕμνος τοῦ Ὀδυσσέα Ἐλύτη «Κάθε χωριὸ καὶ Πολιτισμός».

11. Οἱ τρεὶς πρῶτοι στόχοι εἶναι ξεκάθαροι, εἶναι καὶ ἐφικτοί. Ἀπὸ τὶς Τρεὶς Χάριτες ὡς τὶς Ἐννέα Μοῦσες θὰ εὑρεθοῦν παροῦσες οἱ γενεές, ποὺ δημιουργοῦν σὺν Θεῷ τὸ μέλλον, «Νῦν ὑπὲρ Πάντων ἡ Ἑλλάς».

12. Λύσεις ὑπάρχουν. Τὰ πιὸ δύσκολα προβλήματα ἔχουν ἁπλὲς λύσεις. Ὑπάρχουν λύσεις καὶ χωρὶς ἀπολύσεις ;

- Βεβαίως ὑπάρχουν. – Μὰ πῶς ;

Μία ἑταιρεία ἀλλάζει. Δὲν μὲ χρειάζεται πιὰ ἐμένα. Θέλει γνῶστες πληροφορικῆς. Μὲ ἀπολύει. Μοῦ δίδει ἀποζημίωσι. Ἐγὼ βάζω μέρος ἢ καὶ ὅλη τὴν ἀποζημίωσι στὸ μετοχικὸ κεφάλαιο τῆς νέας ἑταιρείας, ποὺ ἐπιλέγω νὰ ἐργασθῶ καὶ συνεχίζω νὰ ἐργάζομαι. Αὐτὴ εἶναι ἡ Τέταρτη ἐπιλογὴ καὶ στόχος μαζί. Οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες μποροῦν ν᾿ ἀλλάζουν Ἑταιρεῖες ἀλλὰ νὰ μὴ χάνουν τὴν ἐργασία τους.

- Αὐτὰ μποροῦμε νὰ τὰ δοῦμε πρωτοσέλιδα στὸν τύπο ὅλης τῆς Γῆς ;

- Ναὶ βεβαίως

- Καὶ γιατὶ καθόμαστε ρὲ παιδιά ;

- Γιατὶ ἀκόμη κάνουν «κουμάντο» τὰ ἀφεντικὰ, ἐνῷ πρέπει νὰ διοικοῦν ἀνθρώπους μὲ ὄμορφους καὶ ἀποτελεσματικοὺς τρόπους, ὅσοι ἔχουν σπουδάσει διοίκησι ἀνθρώπων.

Αὐτὸς εἶναι ἕνας ἀκόμη ἐφικτὸς στόχος.

Πέντε ἐφικτοὶ στόχοι δίνουν τὸ προζύμι στὴν νέα Δίκαιη καὶ Ἀποτελεσματικὴ Ἑλληνικὴ Κοινωνία.

- Νῦν ὑπὲρ πάντων ἡ Ἑλλάς.

- Ὅταν τὸ σκάφος τῆς Πολιτείας ὑπάρχει καὶ πλέει σῶο, τότε καὶ οἱ πολίτες αὐτοῦ μποροῦν νὰ εὐημεροῦν, ὅπως ἔγραψε ὁ Σοφοκλής.

- Εὐημερία ; Εὐτυχία ; Εὐφροσύνη ;

- Ναὶ καὶ Εἰρήνη ἐν Κοινωνικῇ Δικαιοσύνῃ.

Χωρὶς ἀστέγους, χωρὶς ἀνέργους, χωρὶς ἀέργους, χωρὶς ἀνειδίκευτους.

- Τὶ λέτε ρὲ παιδιά. Καὶ εἶναι ὅλα τόσο ἁπλά ;

- Εἴδατε κάποιον ἀπ᾿ αὐτοὺς τοὺς στόχους ἀνέφικτο ;

- Καὶ πῶς τοὺς σκεφτήκατε βρὲ παιδιά ;

- Δὲν τοὺς σκεφθήκαμε.

Ὁ Κύριος Ἡμῶν Ἰησοὺς Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος· ἡ Γένεσι τοῦ Ὁποίου Εὐαγγελίσθη ὑπὸ τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριῆλ στὴν Παρθένο Μαρία, εἶπε «Εἰρήνη ὑμῖν».

«Δικαιοσύνην μάθατε οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς Γῆς».

«Ὅστις θέλει ὁπίσω μου ἐλθεῖν».

«Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε…».

13.Τι ἄλλο χρειαζόμαστε ; Ἐλευθερία, ἤτοι πραγματικὴ τοῦ Ἐλευθερωτοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

- Ναὶ ἀλλὰ μὴ ξεχνᾶμε κάτι.

- Τι, τι ξεχνᾶμε ;

- Τὸ Τάμα τῶν Ἡρώων τοῦ 1821. Ἐμεῖς ὅλοι εἴμεθα οἱ ἀπόγονοι τους καὶ ὅλοι ἔχουμε τὸ χρέος ἐκπληρώσεως τοῦ ἀνεκπλήρωτου Τάματος αὐτῶν. Καὶ ἄν βάλουμε στὴν καρδιά μας τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα. Νῦν ὑπὲρ πάντων ἡ Ἑλλὰς καὶ ὁ Ἐλευθερωτὴς Χριστός, Μέγας Ὁδηγός.

- Μιὰ πέτρα ὁ καθένας στὴν σωστὴ θέσι καὶ ὁ Ναὸς τοῦ Ἐλευθερωτοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ σὲ περίοπτη θέσι τῶν Ἀθηνῶν θὰ εἶναι γεγονὸς μὲ τὸ νὶ καὶ μὲ τὸ σίγμα νὰ δίδουν μείγμα ἁρμονίας καὶ ὁμορφιᾶς.

- Καὶ γιατὶ δὲν ξεκινᾶμε ;

- Γιατὶ ἀκόμη δὲν εὑρήκαμε τὴν περίοπτη θέσι ἢ καλλίτερα γιατὶ οἱ περίοπτες θέσεις τῶν Ἀθηνῶν δὲν ἀνήκουν σὲ ἐμᾶς. Ἄν ἦταν δικές μας, θὰ εἴχαμε ξεκινήσει πρὸ πολλοῦ. Ἀλλὰ ποτὲ δὲν εἶναι ἀργά. Τὸ Μέλλον δὲν ἀργεῖ.

Ἡ 25^η Μαρτίου τοῦ 2021 θέλει ἔξι χρόνια ἀκόμη γιὰ να᾿ ρθῃ. Ὡς τότε ὅλοι οἱ στόχοι μας μποροῦν νὰ ἐπιτευχθοῦν, ἄν ἀρχίσουμε τώρα .

14. Καὶ οἱ ὑπόλοιποι στόχοι μας γιὰ πρόοδο – περιβάλλον – Δωρεὰν Παιδεία – Δωρεὰν Ὑγεία - Ἐπικοινωνία - Ἐλευθεροτυπία – πότε καὶ πῶς θὰ ἐπιτευχθοῦν ;

Μὲ Ἀγάπη – Πίστι – Αὐταπάρνησι - Ἀφοσίωσι . Ὅστις θέλειν…

Νῦν ὑπὲρ πάντων ἡ Ἑλλάς.

ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

- See more at: http://www.fotgrammi.gr/#sthash.4fRlLhZP.dpuf

Δεν ἀποτελεῖ ἀντικείμενον "πειραματισμοῦ" ἡ Ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων

τοῦ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

-μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς

πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Αληθώς έχουμε παρανοήσει παντελώς; Αύτη η χώρα απώλεσε τους πνευματικούς της ανθρώπους; Κανείς πλέον δεν έχει λόγο και κανείς δεν υπάρχει που δεν φοβάται να μιλήση; Ο καθείς δύναται να πράξη το ο,τιδήποτε σε αυτήν την χώρα δίχως συνεπείας; Ο λόγος περί του κοινωνικού «πειράματος» που εγένετο εσχάτως.

Ας θαυμάσωμεν:

Ένα κοινωνικό πείραμα που δίνει απαντήσεις σε πολλές συζητήσεις γύρω από το κατά πόσο οι Έλληνες είναι ρατσιστές, πραγματοποίησε στις 20 Φεβρουαρίου η ActionAid Ελλάς.

Στόχος της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης ήταν να καταγραφεί η αντίδραση των ανθρώπων τη στιγμή που ένας άνθρωπος δέχεται ρατσιστική επίθεση μπροστά στα μάτια τους.

Κάποιοι δειλιάζουν, κάποιοι υπερθεματίζουν, πολλοί σιωπούν, όμως στο τέλος φαίνεται ότι τα αποτελέσματα είναι περισσότερο ενθαρρυντικά απ΄ ότι ενδεχομένως να περίμενε κανείς.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά του «πειράματος»:

Η κάμερα στήθηκε στο κέντρο της Αθήνας σε δύο στάσεις λεωφορείου (Συγγρού Φιξ), με θέμα το ρατσισμό. Δύο ηθοποιοί, ο ένας από το Μπαγκλαντές κι ο άλλος από την Ελλάδα, προσποιήθηκαν μια σκηνή φραστικής ρατσιστικής επίθεσης. Οι κάμερες κατέγραψαν τις αληθινές αντιδράσεις των ανθρώπων που περίμεναν το λεωφορείο.

Στο περιστατικό ο ηθοποιός από το Μπαγκλαντές κάθεται στο παγκάκι της στάσης και ο ηθοποιός από την Ελλάδα ενοχλείται και του επιτίθεται φραστικά.

Ποσοτικά συμπεράσματα του «πειράματος»:

Περισσότερα από 200 άτομα παρακολούθησαν τη σκηνή, η οποία επαναλήφθηκε 22 φορές σε 8 ώρες μπροστά σε διαφορετικούς κάθε φορά παρευρισκομένους.

Τα αποτελέσματα μπορούν να χαρακτηριστούν αισιόδοξα:

• 4 φορές ο κόσμος αδιαφόρησε,
• 2 φορές τάχθηκε υπέρ της ρατσιστικής συμπεριφοράς,
• αλλά 15 φορές ο κόσμος στη στάση υπερασπίστηκε τον άνθρωπο που δέχτηκε τη ρατσιστική επίθεση και μια φορά παρατηρήθηκαν συγχρόνως οι δύο αντιδράσεις....

θα παρατηρήσω ενθάδε  κάποια πράγματα που είναι εμφανή στον καθένα αλλά δεν τα παρατηρούμε, δεν τους δίδει την πρέπουσα σημασία ο νούς διότι έχουμε μάθει τροχάδην δίχως κρίσιν να διερχόμαστε το πάν. Το «πείραμα» επιθυμεί να ποσοστοποιήση, να εξάγη ποσοτικώς «ΠΟΣΟ ρατσιστές είναι οι Έλληνες». Είναι κατάδηλον δηλαδή ότι θεωρεί δεδομένον ότι ο ελληνικός λαός είναι «ρατσιστής». Δεν το ενδιαφέρει το «πείραμα» να εξακριβώση υπόθεσιν τινά αν είναι, αν υπάρχη ρατσισμός στους έλληνες. Το ενδιαφέρει να μάθει μόνον το πόσο !!!

Δευτέρα παρατήρησις. Στόχος λέει της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης ήταν να καταγραφεί η αντίδραση των ανθρώπων τη στιγμή που ένας άνθρωπος δέχεται ρατσιστική επίθεση μπροστά στα μάτια τους. Τουτέστιν το «πείραμα» διεξάγει «επίθεσιν» κατά ανθρώπινης υπάρξεως και προσδοκά αντιδράσεις. Αληθώς ρωτάω. Ποιος άνθρωπος εάν δεί «επίθεσιν» κατά ανθρώπου δεν θα αντιδράσει; Εάν ιδή επικίνδυνον επίθεσιν δεν θα αντιδράση και βιαίως ίσως; Δηλαδή δεν αποτελεί προτροπήν προς βία αυτό το πράγμα; Αν ήτο εκεί κάποιος κι έσπαγε τα μούτρα αυτού του εξυπνάκια «ηθοποιού» από την Ελλάδα, θα το εξήραν τούτο ως υγιή αντίδρασιν; Θα ήτο το πρότυπον της υγιούς αντιδράσεως; Δεν περνάμε το μήνυμα της βίας, έστω και κατά αυτών που εξασκούν βίαν; Τουτέστιν οδούς αντί αδόντος; Αυτό το μήνυμα θέλουμε;

Τρίτον. Ονομάζονται ηθοποιοί αυτοί που υποδύονται τον ρόλο του θύτη και του θύματος. Αν πρόκειται δια την υπόδηση ρόλων να ονομάζεται τις ηθοποιός τότε αυτή η γενίκευσις δεικνύει και την επιστημοσύνη του πειράματος. Εις τα πειράματα όσοι διαδραματίζουν ρόλους ενεργούς καλούνται υποκείμενα ή αντικείμενα. Εάν φερ’ ειπείν έν υποκείμενον υπεδύετο τον καθηγητήν εντός της τάξεως, ίνα μελετηθή αντίδρασις των μαθητών, εις έν συμβάν, τούτο το υποκείμενον θα ωνομάζετο «καθηγητής»; Μα ο αληθινός καθηγητής διαθέτει άλλην κατάρτισιν και θα δρούσε άλλως εις οιαδήποτε ενέργεια. Ούτω πως κι εδώ. Ο δύσμοιρος μετανάστης καλείται «ηθοποιός» εν ώ εις την ουσίαν πρόκειται δια ένα βουβό υποκείμενον όπερ δέχεται επίθεσιν λεκτικήν υφ’ ενός ετέρου υποκειμένου. Δεν δύναται τούτο το υποκείμενον να συγκεντρώση επ’ αυτού τας ιδιότητας του ηθοποιού. Ο ηθοποιός δρά προκειμένου να εκφέρη κάθαρσιν εις το ακροατήριόν του και δρά ασφαλώς επί υποθέσεως, ήτις μιμείται πράξιν σπουδαίαν και τελείαν.

Τέταρτον που ίσως εξόφθαλμα θα μπορούσε να παρατηρήση κάποιος είναι τα ποσοτικά συμπεράσματα της «έρευνας» ή του «πειράματος». Επειδή κάποιοι εδίστασαν να τα βάλλουν με έναν τρελόν που πρωί πρωί εξύβριζεν έναν αλλοδαπό, άπαντες ούτοι ετσουβαλιάσθησαν εις τους πλησιάζοντας συνειδησιακώς τον φασισμόν. 200 άτομα παρακολούθησαν τη σκηνή. 200 άτομα εχρησιμοποιήθησαν εν αγνοίαν των ως πειραματόζωα. Μα κι απ’ αυτά τα 200 άτομα μόλις 21 περιπτώσεις απετέλεσαν χρήσιμα ποσοτικά συμπεράσματα του «πειράματος». Οι υπόλοιπες 179 περιπτώσεις ωσάν βουβώς να υπονοείται ότι αγνόησαν το συμβάν. Άρα είμεθα όλοι ρατσισταί; Ήμαρτον.

Όμως άπαντα ταύτα είναι είπομεν τα φανερά. Ας ίδωμεν τα περί των αληθινών πειραμάτων ισχύοντα δια να βγάλωμεν τα συμπεράσματά μας.

Εις τας αληθείς μελέτας που έχουν να κάνουν με την αγωγήν των ανθρώπων – το κοινωνικόν ανωτέρω «πείραμα» στην ουσίαν δεικνύει ποια είναι η αγωγή μας - χονδρικώς εξετάζονται α) ο σκοπός ενός πράγματος, ή ενεργείας β) τα μέσα επιτεύξεως ενός πράγματος ή ενεργείας τινός και γ) η τέχνη ενός εξ αυτών. Εν προκειμένω δια την περίπτωσιν του ρατσισμού και πάλι γενικώς ειπείν ίσως ήθελεν είναι αποδεκτόν να εξεταστούν πειραματικώς μέσα αποκλιμακώσεώς του, εάν υπάρχη, ή τέχνες αγωγής και συμπεριφοράς εις την εκπαίδευσιν, ίνα ούτε παρουσιασθή ποτέ αλλά και να εκκλείψη εκεί και όπου ευρίσκεται εντός του νού μερικών. Προκειμένου όμως περί του σκοπού ενός πράγματος, να ερευνηθή ο σκοπός της αγωγής των οιωνδήποτε ανθρώπων, εκ τίνος παιδαγωγικού κόσμου εδημιουργήθησαν και πού στόχευε ούτος, ο οιοσδήποτε πειραματισμός καθίσταται επικίνδυνος. Διότι ποιος τολμά να αναλάβη τοιαύτην ευθύνην;

Ο άνθρωπος δεν είναι άψυχον υλικόν δια να πειραματιζώμεθα ΕΛΕΥΘΕΡΩΣ επ’ αυτού. Γίνονται βεβαίως πειραματισμοί επί των ζώων, αλλά και ως προς αυτούς ακούονται αντιρρήσεις. Με άλλα λόγια να πειραματισθή τις το ξανατονίζουμε – ΕΛΕΥΘΕΡΩΣ -  επ’ ανθρώπων εν σχέσει με τον σκοπόν της αγωγής του, να καταδείξη πόσον εντός της ψυχής των υποκειμένων φωλεάζει τι ενέργημα ή συναίσθημα, πώς ούτοι έχουν γαλουχηθεί και από ποιάς ιδέας εμφορούνται, μάλιστα κρίνοντάς τους σε μηδαμινό διάστημα χρόνου είναι ανεπίτρεπτον. Διότι εάν θέλει τις να μελετήση ανθρώπους και αντιδράσεις χρειάζεται να παρακολουθηθή η σταδιοδρομία του υποκειμένου επι πολλά έτη και να διατελή εν γνώσει του ερευνητού η περίστασις υπό της οποίας η όποια αγωγή του ατόμου συνετελέσθη.

Εν κατακλείδι. Η πειραματική μέθοδος δύναται να εφαρμοσθή ως προς τα μέσα της αγωγής των ανθρώπων και την μέθοδον, την τέχνην της αγωγής. Αυτά και μόνον αυτά πρέπει να δοκιμάζωνται. Να δοκιμάζεται συλλήβδην η αγωγή, η όλη παιδεία των ανθρώπων σε μια τυχαία στιγμή και σε τυχαίο δείγμα άλλως που ποτέ ηκούσθη και ποιος το ενέκρινε; Κύριοι όποιοι κι αν το κάνατε αυτό μάθατε, ότι δεν έχετε δικαίωμα να κρίνετε και να «δοκιμάζετε» την αγωγή των ανθρώπων με τα αστεία αυτά «πειράματά» σας και να κατηγοροποιείτε ένα ολόκληρο έθνος συλλήβδην και μάλιστα ορμώμενοι από αφετηρία αποδοχής εξ ορισμού λανθασμένου συμπεράσματος. Οι Έλληνες ούτε πειραματόζωα είναι ούτε μπορεί να κριθή η όποια αγωγή τους εδόθη και να στοχοποιείται αύτη αναιτίως λόγω της ανεπαρκούς γνώσεώς σας.

Η όποια τάχα ευαισθητοποίησις του κοινού εις τοιαύτα θέματα δεν αναιρεί το αμάρτημά σας και τας επιπτώσεις που αυτό επιφέρει εις τας συνειδήσεις.

 

 http://www.filologos-hermes.info/2015/03/blog-post_20.html#axzz3UvIjcVJi

Πωλ Πιφ Το χρήμα σε κάνει κακό;

Είναι εντυπωσιακό πόσα μπορεί ν' αποκαλύψει ένα στημένο παιχνίδι Μονόπολης. Σε αυτή τη διασκεδαστική αλλά σοβαρή ομιλία, ο κοινωνικός ψυχολόγος Πολ Πιφ μοιράζεται τις έρευνές του για το πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι όταν αισθάνονται πλούσιοι, (μια νύξη: άσχημα.) Όμως παρ' όλο που το πρόβλημα της ανισότητας είναι μια πολύπλοκη και αποθαρρυντική πρόκληση, υπάρχουν και καλά νέα. (Βιντεοσκοπήθηκε στο TEDxMarin)
Η μετάφραση σε κείμενο :http://www.ted.com/talks/paul_piff_does_money_make_you_mean/transcript?language=el

Από την εκκλησιαστική φιλανθρωπία στις κοινωνικές επενδύσεις και την κοινωνική οικονομία

  π. Αλέξανδρος Σαλμάς

Η εκκλησιαστική φιλανθρωπία είναι ο παραδοσιακός τρόπος της Εκκλησίας για την υποστήριξη του ανθρώπου από τον συνάνθρωπο. Λαμβάνει χώρα σε κάθε ενορία και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και οργανώνεται από τις κοινότητες των λαϊκών και των κληρικών, έχοντας πλήρη και ιδία πληροφόρηση για τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων και των οικογενειών σε πραγματική κρίση.

Μέχρι σήμερα, η εκκλησιαστική φιλανθρωπία δεν αποτέλεσε μια καλά τεκμηριωμένη πρακτική από τους κοινωνικούς επιστήμονες και αυτό είναι άξιο ενδιαφέροντος: αδιάφορο για την Εκκλησία, αλλά απογοητευτικό για την επιστήμη. Και πράγματι, η Εκκλησία και οι άνθρωποι στις γειτονιές, αυτοοργανώνονται σιωπηλά εδώ και χιλιετίες, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Όμως, το νεωτερικό κράτος και ιδίως το κράτος σε κρίση (Bauman) έχει ανάγκη από μια τεκμηριωμένη ανάλυση των δυναμικών που κρύβει στους κόλπους της η παραδοσιακή φιλανθρωπία. Οικοδομώντας ένα καινοτόμο πρότυπο συμπεριληπτικής ανάπτυξης για όλους, οι πρακτικές της Εκκλησίας στον τομέα της φιλανθρωπίας μπορούν να επεκταθούν και να διαφοροποιηθούν στο πεδίο της κοινωνικής καινοτομίας και στις δραστηριότητες της κοινωνικής οικονομίας. Εδώ, ανοίγουμε τη συζήτηση αυτή.
Από την κοινωνική φιλανθρωπία στην κοινωνική οικονομία
Κοινωνικές επενδύσεις είναι οι επενδύσεις του ιδιωτικού, του δημοσίου και του τρίτου τομέα που παράγουν θετικό και μετρήσιμο όφελος για την απασχόληση, την κοινωνική συνοχή και την ηθική συγκρότηση των πολιτών. Στην κοινωνική οικονομία, επιδιώκουμε δημόσιους, κοινωνικούς, ή συλλογικούς σκοπούς, μετερχόμενοι μέσα οικονομικά, είτε μη-κερδοσκοπικά ή με επιχειρηματική λογική. Αυτή η τελευταία ορίζει την πολλά υποσχόμενη κοινωνική επιχειρηματικότητα. Αν εξασφαλίσουμε και διοχετεύσουμε κοινωνικές επενδύσεις στην κοινωνική οικονομία, πιστεύουμε πως η έξοδος της ελληνικής κοινωνίας από την πολύμορφη κρίση θα γίνει πιο σύντομα και με λιγότερες απώλειες.
Βλέπουμε τρεις εν δυνάμει άξονες της κοινωνικής καινοτομίας, όπου η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι άνθρωποι στις γειτονιές μπορούν να δραστηριοποιηθούν, απαντώντας με ίδια βούληση και ίδια μέσα στις προκλήσεις της υπανάπτυξης:

1. "Ορθόδοξη Εκκλησία και Επιστημονική Αριστεία". Αυτός ο άξονας αφορά στην εξασφάλιση ευκαιριών ποιοτικής απασχόλησης για νέους, άριστους επιστήμονες και τεχνικούς σε αντικείμενα δραστηριότητας που διασώζουν και αναπτύσσουν το πλούσιο συμβολικό, κοινωνικό, πολιτισμικό, και ανθρώπινο κεφάλαιο της Εκκλησίας. Βασική επιδίωξη οφείλει να είναι η ανάσχεση της διαρροής εγκεφάλων (brain-drain) στο εξωτερικό, η δημιουργία ευκαιριών επαγγελματικής ανάπτυξης και αριστείας σε κλάδους με χαμηλή απασχολησιμότητα και κακή αντιστοιχία εξειδίκευσης-αμοιβών, που πλήττονται έντονα από την οικονομική κρίση, αλλά έχουν ανεκτίμητη αξία για τον παγκόσμιο και εθνικό πολιτισμό, την ιστορία και το μέλλον μας.
2. "Ορθόδοξη Εκκλησία και Κοινωνική Οικονομία". Αυτός ο άξονας στοχεύει στην ενθάρρυνση και υποστήριξη δράσεων κοινωνικής οικονομίας και κοινωνικής επιχειρηματικότητας. Βασική επιδίωξη οφείλει να είναι είναι η παροχή πληροφόρησης, πρακτικής κατάρτισης και υποστήριξης σε ομάδες πολιτών για την ίδρυση Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων ή φορέων της κοινωνικής οικονομίας (όπως συνεταιρισμοί, σωματεία, ιδρύματα, αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες και κοινά ταμεία), με πρωταρχικό τους μέλημα την υλοποίηση συλλογικών, κοινωνικών και δημόσιων σκοπών.
3. "Ορθόδοξη Εκκλησία και Ευρώπη των Πολιτών". Σκοπός αυτού του άξονα οφείλει να είναι η οικοδόμηση μιας σοβαρά οργανωμένης και μακρόπνοης εταιρικής σχέσης με τους φορείς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, καθώς και δημόσιους ή συλλογικούς οργανισμούς σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Βασική επιδίωξη είναι η εξασφάλιση τεχνογνωσίας και υποστήριξης, η ευρεία επικοινωνία των πρωτοβουλιών της Εκκλησίας και ο συγχρονισμός με τις πολιτικές και τις ευκαιρίες χρηματοδότησης που αναπτύσσονται στην Ευρώπη.

Το δυναμικό της Εκκλησίας
Ας δούμε όμως τις εσωτερικές προϋποθέσεις της Εκκλησίας που την ευνοούν να ασκήσει έργο με τα κριτήρια της κοινωνικής οικονομίας όπως διαμορφώνονται σήμερα από την εθνική κοινωνική πολιτική κάθε κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από τις πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η Ελλαδική Εκκλησία αναπτυγμένη δομικά σύμφωνα με το θεσμό του μητροπολιτικού συστήματος, διαθέτει ένα ακτινωτό πλέγμα από το κέντρο (αρχιεπισκοπή- επισκοπή) προς την περιφέρεια (ενορίες), που ενισχύει την γρήγορη και ευέλικτη εκδίπλωση των κοινωνικών- υποστηρικτικών προς την κοινωνία σκοπών της. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται επικοινωνία ακόμη και με απομακρυσμένα μέρη για την κρατική διοίκηση, χωριά και οικισμούς της ελληνικής επαρχίας, τα οποία συχνά αποτυγχάνουν να γίνουν αποδέκτες της οργανωμένης κρατικής κοινωνικής μέριμνας. Οι επίσκοποι και οι κληρικοί, δεν ανήκουν στους αιρετούς άρχοντες, συνεπώς μπορούν να διαχειρίζονται κοινωνικά κεφάλαια με μεγαλύτερη διαφάνεια και αξιοπιστία, αφού δεν υπάρχει η πίεση της επανεκλογής, που ώθησε μέχρι τώρα πολλούς πολιτικούς στην ευνοιοκρατία και συντέλεσε στην κακοδιοίκηση των κοινωνικών επενδύσεων. Ταυτόχρονα, η μονιμότητα των εκκλησιαστικών προσώπων, εξυπηρετεί στην επίτευξη μακροχρόνιων κοινωνικών προγραμμάτων, ενώ η εθελοντική βάση επί της οποίας λειτουργεί η Εκκλησία, κατοχυρώνει το θυσιαστικό και ανιδιοτελές κοινωνικό ήθος και προσελκύει αξιόλογα κοινωνικά κεφάλαια, υπό μορφή δωρεών και ευεργεσιών, τα οποία επανεπενδύονται προς όφελος του κοινωνικού κράτους. Φαίνεται ότι οι κοινωνικοί και φιλάνθρωποι ευεργέτες, αισθάνονται περισσότερη ασφάλεια όταν επενδύουν τα κοινωνικά τους κεφάλαια στην Εκκλησία, παρά στην πολιτεία.
Η άρνηση της Εκκλησίας να κατηγοριοποιηθεί ως "αναγνωρισμένη θρησκεία" της δίνει την ελευθερία να διαλέγεται χωρίς όρια, με κάθε κοινωνική ομάδα, βελτιστοποιώντας τις διαπροσωπικές σχέσεις, ενώ η ανοικτή δυναμική της προς τους αναξιοπαθούντες, γηγενείς ή αλλοδαπούς, την καθιστά ευαίσθητη στα θέματα κοινωνικής αλληλεγγύης που αναφύονται και μάλιστα με ένα μοναδικό τρόπο: δεν αντιλαμβάνεται τα προβλήματα ως προβλήματα των "άλλων", αλλά ως δικά της. Είναι πλήρως εναρμονισμένη με τον κοινοτικό τρόπο του ζειν και νοείν και απευθύνεται στη μεγαλύτερη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας, καθιστώντας την ικανή να προσελκύσει χιλιάδες ανθρώπων προς τον εθελοντισμό και την κοινωνική δέσμευση. Αρκεί να περιηγηθεί κάποιος στις ιστοσελίδες των ενοριών και των μητροπόλεων για να διαπιστώσει την κοινωνική προσφορά που συγκροτείται στη βάση του εκκλησιαστικού εθελοντισμού. Εδώ αξίζει να παρατηρήσουμε ότι και η ελληνική πολιτεία, αναγνωρίζει δημοσίως την κοινωνική προσφορά της Εκκλησίας της Ελλάδας και δείχνει διάθεση συνεργασίας και συμφιλίωσης, δίνοντας το μήνυμα ότι η Εκκλησία έχει παρουσία ευεργετική για την ελληνική κοινωνία, η οποία πέρα από την ιδεολογία του καθενός, δεν μπορεί να αφεθεί στο περιθώριο.
Η Εκκλησία ταυτόχρονα αποτελεί πολιτισμική σταθερά του ελληνικού κράτους, διαθέτοντας ιστορικά μνημεία, κειμήλια, μουσεία, ευαγή ιδρύματα, βιβλιοθήκες και δομικές εγκαταστάσεις που αποτελούν περιουσία του ελληνικού λαού και μπορούν να αξιοποιηθούν επιτυχώς και ευεργετικά για το κοινωνικό σύνολο παρέχοντας δημόσια και ιδιωτικά αγαθά. Επιπροσθέτως τα γραπτά μνημεία των ελλήνων Πατέρων ουκ ολίγα σε αριθμό, αποτελούν πνευματική κληρονομιά που λίγο έχει μελετηθεί ως προς την πρακτική τους υπό το πρίσμα της κοινωνικής οικονομίας. Μια τέτοια ερευνητική δραστηριότητα εγκαινιάζουμε σήμερα με αυτό το άρθρο γνώμης.
Η επί θεολογικής βάσεως σωτηρία και ενότητα όλων των ανθρώπων στο πρόσωπο του θεού και ταυτόχρονα ανθρώπου Χριστού, προφυλάσσει την εκκλησία από θρησκευτικές ιδεολογικοποιήσεις, εθνικές ή πνευματικές απολυτοποιήσεις. Η Εκκλησία δεν είναι μια αφηρημένη ιδέα, ιδεολογία ή ηθική. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός με άποψη, πρόταση ζωής και κοσμοθεωρία. Μετέρχεται τόσο επί των πνευματικών και ηθικών αξιών όσο και επί των υλικών μέσων συντήρησης και προκοπής των ανθρώπων σε ένα ανοικτό σύστημα ισοκατανομής πνευματικών και υλικών προϋποθέσεων για αυτό που η Hanna Arendt ονομάζει «ανθρώπινη κατάσταση». Με τον τρόπο αυτό, η Εκκλησία επιτυγχάνει τη δημιουργία ενός συστήματος ολοκληρωμένης κοινωνικής μέριμνας και οικονομίας, αποφεύγοντας παράλληλα την έκπτωση σε κλειστό πολιτικο-οικονομικό σύστημα, που προσπαθεί να αναλάβει την εξουσία.
Ανοίγοντας νέους δρόμους
Πρόσφατα, αποφασίσαμε να ιδρύσουμε την Εταιρεία Κοινωνικής Ανάπτυξης, με την ευλογία και υπό την Προεδρία του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ανθίμου. Η Εταιρεία Κοινωνικής Ανάπτυξης είναι ένας καινοτόμος θεσμός, που καταστατικό του σκοπό έχει την αποφασιστική αντιμετώπιση της επίμονης ανεργίας και της υποαπασχόλησης των νέων της πατρίδας μας. Η αναστροφή της διαρροής εγκεφάλων στο εξωτερικό θα γίνει μόνον με συστηματικές κοινωνικές επενδύσεις στο ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας μας - "Μια Κοινωνική Επένδυση στον Άνθρωπο και τους Νέους".
Η Εταιρεία Κοινωνικής Ανάπτυξης, μια κοινωνική επιχείρηση έρευνας, ανάπτυξης και εξειδικευμένων εφαρμογών, έρχεται για να προσφέρει ποιοτικές ευκαιρίες επίσημης και αξιοπρεπούς απασχόλησης σε νέες και νέους που διακρίνονται για την επιστημονική και τεχνική τους κατάρτιση, με μόνο κριτήριο την αριστεία. Επίσης, στρατηγικός στόχος της ΕΚΑ είναι η διαμόρφωση γραμμών κοινωνικής χρηματοδότησης και κοινωνικής τραπεζικής (social finance, social banking) για τη μεγάλη μάζα των συνανθρώπων μας, με έμφαση στους νέους και όσους ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Ένα Ευρωπαϊκό Ταμείο Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας (European Social Entrepreneurship Fund, EUSEF), όπως ορίζεται από τον σχετικό κανονισμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα μπορούσε να αποτελέσει καινοτόμο όχημα επενδύσεων αντικτύπου σε μια ελληνική κοινωνία που χειμάζεται. Οφείλουμε να πάμε από τις τράπεζες των φτωχών (banca povera) στις ηθικές τράπεζες (banca ethica).
Η ίδρυση της Εταιρείας Κοινωνικής Ανάπτυξης είναι προϊόν μιας συστηματικής προετοιμασίας για επέκταση και διαφοροποίηση των φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας. Με την πρωτοβουλία του αυτή, ο παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ.κ. ΆΝΘΙΜΟΣ δίδει το παράδειγμα ως ο πρώτος ιεράρχης στην Ελλάδα που συμμετέχει ενεργά σε φορέα της Κοινωνικής Οικονομίας, θέτοντας στη διάθεση της Εταιρείας Κοινωνικής Ανάπτυξης ηθικούς και υλικούς πόρους για την ευόδωση των σκοπών της.
Στη φώτο ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ.κ. ΆΝΘΙΜΟΣ υπογράφει το Καταστατικό της Εταιρείας Κοινωνικής Ανάπτυξης. Δίπλα του, τα μέλη της ιδρυτικής Διοικούσας Επιτροπής. Από τα αριστερά: π. Αλέξανδρος ΣΑΛΜΑΣ, Δρ. Ιωάννης ΝΑΣΙΟΥΛΑΣ, Θεόδωρος ΖΕΡΒΑΣ, Ιωάννης ΤΣΑΜΠΑΖΗΣ.

 http://www.epixeiro.gr

«ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ»

 «ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ»

Την Τετάρτη 25^η Μαρτίου, στις 20.15 μ.μ. θα μεταδοθεί από τη Νέριτ το επεισόδιο της σειράς «Δεν είσαι μόνος», με θέμα την Τουρκοκρατία.

         

«Γεια σας, παιδιά του Μωάμεθ. Όλοι αυτοί οι άπιστοι θα γίνουν σκλάβοι μας. Θα τους πουλήσουμε και τόσα θα είναι τα πλούτη που θα αποκτήσουμε που δεν θα ξέρουμε τι να τα κάνουμε. Με τα γένια των παπάδων τους θα φτιάξουμε τριχιές για τα άλογα μας. Τις γυναίκες και τις κόρες τους θα τις απολαύσουμε. Ας πολεμήσουμε για τη δόξα του Μωάμεθ»

Ομιλία του Μωάμεθ, Τουρκική παράδοση.

Έτσι καθώς εστέκονταν ορθός μπροστά στην Πύλη

κι άπαρτος μέσ’ στη λύπη του

μακριά του κόσμου που η ψυχή του γύρευε

να λογαριάσει στο φάρδος Παραδείσου

και σκληρός πιο κι απ’ την πέτρα...

πάντοτε με μια λέξη μες στα δόντια του άσπαστη κειτάμενος

αυτός ο τελευταίος Έλληνας!

Οδυσσέας Ελύτης, Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος

«Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε, η φρουρά του είχε παντοτινό πόλεμο με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήτον πάντοτε ανυπότακτα… Η φρουρά του βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι Κλέφται, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά».

«Ο εδικός μας πόλεμος ήτο ο πλέον δίκαιος, ήτον έθνος με άλλο έθνος, ήτο με ένα λαόν, όπου ποτέ δεν ηθέλησε να αναγνωριστεί ως τοιούτος, ούτε να ορκισθεί, παρά μόνο ό,τι έκαμνε η βία. Ούτε ο Σουλτάνος ηθέλησε ποτέ να θεωρήσει τον ελληνικόν λαόν ως λαόν, αλλ' ως σκλάβους.»

Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Απομνημονεύματα

         Μέσα από αυθεντικές πηγές εκείνης της εποχής ζωντανεύει η ιστορία του Ελληνισμού στα δύσκολα χρόνια της οθωμανικής δουλείας, όταν όλα «τά ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά».

Σταυρικός ο δρόμος του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας;

Ποια η πνευματική και κοινωνική αντίσταση των Ελλήνων κατά της δουλείας;

Πόσο ετοίμασε και στήριξε το λαό για τον ξεσηκωμό;

Πόσο συμμετείχε με χιλιάδες νεομάρτυρες, με φωτισμένους διδασκάλους του γένους;

Με πατριάρχες που θυσιάστηκαν, με κληρικούς και καλόγερους που πήραν τα όπλα;

«Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ.

Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί και να μη λέγει ούτε ο δυνατός εγώ, ούτε ο αδύνατος.Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς εγώ;Όταν αγωνιστεί μόνος του και φτιάσει ή χαλάσει, να λέγει εγώ. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε εμείς. Είμαστε εις το εμείς και όχι εις το εγώ!»

                                                                                                                            Στρ.Μακρυγιάννη

Σκηνοθεσία –Σενάριο: Μαρία Χατζημιχάλη-Παπαλιού

Μοντάζ: Γιάννης Τσιτσόπουλος

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Βαγγέλης Κουλίνος

Πρωτότυπη Μουσική: Μάριος Αριστόπουλος

Αφήγηση: Κώστας Καστανάς

Κείμενο –Έρευνα: Γεώργιος Τσούπρας

Συμμετείχαν:

π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

Βασίλης Τσούπρας, Θεολόγος -Κοινωνιολόγος